R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nieuwe vrienden maken als dertiger is helemaal niet zo moeilijk alleen werkt het gewoon anders dan wanneer je kind bent. Vrienden maak je omdat je een bepaalde band met iemand hebt. In je kinderjaren wordt die band van bovenaf opgelegd door je ouders. Die bepalen de buurt waar je woont en de school waar je naartoe gaat. En veel verder kom je niet. Je hebt ook weinig vrijheid en middelen. Dus dat is ook vrij eenvoudig vrienden maken. Je vrienden komen dan uit het groepje dat in hetzelfde schuitje zit.
Wordt je volwassen dan ben je ineens vrij om je leven zelf in te richten en je hebt veel mogelijkheden, dus dan vervalt die opgelegende band en blijft er in veel gevallen niets over. Volwassenen worden meer vrienden op wat hen verbind. Bijvoorbeeld fan zijn van dezelfde voetbalclub, aanhanger zijn van dezelfde politieke stroming, een gedeelde hobby zoals muziek maken, dezelfde nerd-games doen (zoals LARPEN of airsoften oid), hetzelfde vrijwilligerswerk doen. Het moet hoe dan ook enige inhoud hebben. Dus wil je als dertiger nieuwe vrienden maken dan zul je dus dingen moeten gaan ondernemen die je in verbinding brengen met anderen.
Willekeurig mensen waar je niks mee hebt aanspreken daar ga je inderdaad niet mee verder komen.
Wordt je volwassen dan ben je ineens vrij om je leven zelf in te richten en je hebt veel mogelijkheden, dus dan vervalt die opgelegende band en blijft er in veel gevallen niets over. Volwassenen worden meer vrienden op wat hen verbind. Bijvoorbeeld fan zijn van dezelfde voetbalclub, aanhanger zijn van dezelfde politieke stroming, een gedeelde hobby zoals muziek maken, dezelfde nerd-games doen (zoals LARPEN of airsoften oid), hetzelfde vrijwilligerswerk doen. Het moet hoe dan ook enige inhoud hebben. Dus wil je als dertiger nieuwe vrienden maken dan zul je dus dingen moeten gaan ondernemen die je in verbinding brengen met anderen.
Willekeurig mensen waar je niks mee hebt aanspreken daar ga je inderdaad niet mee verder komen.
@ Hexagon : eens.
Daarom ben je eigenlijk ook redelijk fucked wanneer je als single 30+ persoon niet in één van de circa 7 grote steden van Nederland woont.
Op plekken als Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en in mindere mate plekken als Haarlem, Groningen, Breda en Nijmegen enzo kun je je op die leeftijd nog redelijk eenvoudig verenigingen in bijvoorbeeld een politieke vereniging of een LARP vereniging mocht je daar behoefte aan hebben of zo je wilt of een tafeltennisclub.
Ik woon in een woonplaats met 30.000 inwoners, en als ik hier bijvoorbeeld kijk naar de voetbal- of roeiclub dan zie ik daar met name leden <20 en daarna pas weer eind 30/begin 40 zodra mensen kinderen hebben die uit de luiers zijn en als ze wel een beetje klaar zijn met elke zaterdagavond met hun vrouw/man of (schoon)ouders op de bank hangen. Mogelijkheden om je te verenigen onder een politieke of alternatieve stroming zijn er eigenlijk niet.
Je kunt dan wel reizen naar een grotere stad, maar je wordt dan altijd beperkt omdat je altijd weer eerder weg moet / niet mee kunt borrelen omdat je weer de laatste trein naar huis moet hebben die op z'n laatst om half 12 gaat. Je blijft dan wel een beetje een buitenstaander. Zelf overweeg ik ook om weer in Amsterdam te gaan wonen. Daar heb je tenminste nog genoeg single dertig plussers. Elke dertig plusser die hier woont is gesetteld.
Daarom ben je eigenlijk ook redelijk fucked wanneer je als single 30+ persoon niet in één van de circa 7 grote steden van Nederland woont.
Op plekken als Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en in mindere mate plekken als Haarlem, Groningen, Breda en Nijmegen enzo kun je je op die leeftijd nog redelijk eenvoudig verenigingen in bijvoorbeeld een politieke vereniging of een LARP vereniging mocht je daar behoefte aan hebben of zo je wilt of een tafeltennisclub.
Ik woon in een woonplaats met 30.000 inwoners, en als ik hier bijvoorbeeld kijk naar de voetbal- of roeiclub dan zie ik daar met name leden <20 en daarna pas weer eind 30/begin 40 zodra mensen kinderen hebben die uit de luiers zijn en als ze wel een beetje klaar zijn met elke zaterdagavond met hun vrouw/man of (schoon)ouders op de bank hangen. Mogelijkheden om je te verenigen onder een politieke of alternatieve stroming zijn er eigenlijk niet.
Je kunt dan wel reizen naar een grotere stad, maar je wordt dan altijd beperkt omdat je altijd weer eerder weg moet / niet mee kunt borrelen omdat je weer de laatste trein naar huis moet hebben die op z'n laatst om half 12 gaat. Je blijft dan wel een beetje een buitenstaander. Zelf overweeg ik ook om weer in Amsterdam te gaan wonen. Daar heb je tenminste nog genoeg single dertig plussers. Elke dertig plusser die hier woont is gesetteld.
Als je in een duffe provincieplaats woont zul je het meer in bovenlokale netwerken moeten gaan zoeken. Maar ook dat is niks onoverkomelijks. Als je dan echt wilt gaan nachtbraken moet je een slaapplaats regelen. Maar als je ergens vrienden hebt is dat niet zo moeilijk zou ik zeggen. En anders heb je van die goedkope hostels waar je voor een paar tientjes terecht kan.
Dat het een stuk saaier is dan in de stad wil ik goed geloven, maar zitter er dan echt helemaal geen leuke mensen tussen?quote:Op woensdag 15 september 2021 10:43 schreef Autoscooter het volgende:
Ik woon in een woonplaats met 30.000 inwoners, en als ik hier bijvoorbeeld kijk naar de voetbal- of roeiclub dan zie ik daar met name leden <20 en daarna pas weer eind 30/begin 40 zodra mensen kinderen hebben die uit de luiers zijn en als ze wel een beetje klaar zijn met elke zaterdagavond met hun vrouw/man of (schoon)ouders op de bank hangen. Mogelijkheden om je te verenigen onder een politieke of alternatieve stroming zijn er eigenlijk niet.
Trouwens, een weekendje stadsbezoek is toch ook een leuk uitje? Maak het niet zo zwaar voor jezelf
afspraak tandarts verzetten
Jouw soort users zijn vermoeiend. Random in allerlei topics een paar oneliners neerkwakken en jezelf nooit kwetsbaar durven opstellen met een mening die wellicht weerlegd kan worden. Hoe kom je dan ooit tot enige substantie.quote:
Waar slaat dit in godsnaam op.
[quote] Op woensdag 15 september 2021 13:10 schreef Autoscooter het volgende:
-dat mag in KLB-
[ Bericht 34% gewijzigd door Lenny77 op 15-09-2021 15:18:59 ]
Op woensdag 15 september 2021 13:10 schreef Autoscooter het volgende:-dat mag in KLB-
[ Bericht 34% gewijzigd door Lenny77 op 15-09-2021 15:18:59 ]
Mee doen is belangrijker dan winnen!
Nee maar even zonder gein. Waar slaat het op om bepaald gedrag aan een leeftijd te koppelen.quote:
[..]
Jouw soort users zijn vermoeiend. Random in allerlei topics een paar oneliners neerkwakken en jezelf nooit kwetsbaar durven opstellen met een mening die wellicht weerlegd kan worden. Hoe kom je dan ooit tot enige substantie.
Tuurlijk reageren vrouwen van 18 vaak anders dan vrouwen van 48, maar bovenstaande is zo verschrikkelijk kortzichtig.
Mee doen is belangrijker dan winnen!
Het gaat niet alleen om vrouwen, maar om iedereen in die leeftijdscategorie.quote:
[..]
Nee maar even zonder gein. Waar slaat het op om bepaald gedrag aan een leeftijd te koppelen.
Tuurlijk reageren vrouwen van 18 vaak anders dan vrouwen van 48, maar bovenstaande is zo verschrikkelijk kortzichtig.
Zelf vind ik het juist enorm logisch. Niet om direct de koppeling te maken naar leeftijd, maar wel indirect.
Tussen de ca. eind twintig en eind dertig zitten de meeste mensen (man of vrouw) in een levensfase waarin enorm veel gebeurt : de meesten hebben één of meerdere kinderen thuis in poepluiers en komen daarna in een fase dat ze -na een 40 urige werkweek- nog met hun koters naar de voetbal/hockey/gym/taekwondo club moeten.
Daarnaast hebben ze nog hun carriere, de gezinswoning die geoptimaliseerd moet worden, schoonfamilie en als je blij bent kom je er zo nu en dan nog aan toe om eens met een vriend of vriendin af te spreken.
Maar in veel gevallen zie ik dat de leeftijdscategorie waar ik het nu over heb t.o.v. de categorie <25 of 40+ ondervertegenwoordig is op sportclubs en dat soort dingen. Omdat ze in die fase al zo enorm veel ballen in de lucht moeten houden, dat ze echt geleefd worden door de omstandigheden.
Dat geldt natuurlijk niet universeel en voor iedereen, maar grosso modo zie ik wel dat dit de tendens is. Zéker buiten de traditionele grotere steden. Daar blijven mensen vaak wat langer single en kinderloos, waardoor die verhoudingen weer anders liggen. Maar ik ben er echt heilig van overtuigd dat je -om nieuwe sociale contacten te maken- bij de dertigers doorgaans een dip in het ''aanbod'' hebt, omdat die leeftijdscategorie met heel veel andere dingen bezig is vaak.
Zijn ze jonger, hebben ze vaak meer tijd. En zijn ze ouder, krijgen ze langzaam maar zeker ook weer wat meer tijd. En je hebt natuurlijk altijd ook nog kinderloze dertigers, daar geldt dat niet voor. Maar voor het overige vind ik het niet zo'n onzin hoor.
Toch zijn er nog vele duizenden dertigers die niet in dat type leven zitten. Vind er een paar waarmee het klikt en je hebt nieuwe vrienden.
Dat is natuurlijk onzin. Leden van een politieke partij kruipen opeens uit alle hoeken en gaten tijdens de verkiezingen, in elk kutdorp. Die gaan echt wel eens naar een vergadering hoor, al is het maar om even te horen waar ze de folders moeten halen en met wie ze flyeren.quote:
@ Hexagon : eens.
Daarom ben je eigenlijk ook redelijk fucked wanneer je als single 30+ persoon niet in één van de circa 7 grote steden van Nederland woont.
Op plekken als Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en in mindere mate plekken als Haarlem, Groningen, Breda en Nijmegen enzo kun je je op die leeftijd nog redelijk eenvoudig verenigingen in bijvoorbeeld een politieke vereniging of een LARP vereniging mocht je daar behoefte aan hebben of zo je wilt of een tafeltennisclub.
Ik woon in een woonplaats met 30.000 inwoners, en als ik hier bijvoorbeeld kijk naar de voetbal- of roeiclub dan zie ik daar met name leden <20 en daarna pas weer eind 30/begin 40 zodra mensen kinderen hebben die uit de luiers zijn en als ze wel een beetje klaar zijn met elke zaterdagavond met hun vrouw/man of (schoon)ouders op de bank hangen. Mogelijkheden om je te verenigen onder een politieke of alternatieve stroming zijn er eigenlijk niet.
Je kunt dan wel reizen naar een grotere stad, maar je wordt dan altijd beperkt omdat je altijd weer eerder weg moet / niet mee kunt borrelen omdat je weer de laatste trein naar huis moet hebben die op z'n laatst om half 12 gaat. Je blijft dan wel een beetje een buitenstaander. Zelf overweeg ik ook om weer in Amsterdam te gaan wonen. Daar heb je tenminste nog genoeg single dertig plussers. Elke dertig plusser die hier woont is gesetteld.
Dat ze bij stemmingen misschien moeten verzamelen in een stad van hun regio zou best kunnen maar dat is regelmatig wel binnen fiets afstand. Dat jij nooit een partij kantoor bent binnen gestapt is natuurlijk je zelf aan te rekenen.
Surf gewoon even naar de partij website van jouw favoriete partij en er staat vast uit gelegd hoe je je aan meld en waar je informatie kunt krijgen betreffende jouw regio.
PS: ik ben zelf geen partij lid, @Hexagon kan je er meer over vertellen.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Wat heeft leeftijd met FOMO te maken? Sommige mensen zijn daar gevoelig voor en sommige minder of niet. Volgens mij komt dat zelden uit de lucht vallen bij iemand. Degenen bij wie het later inslaat zijn ook wel degenen waarbij het te verwachten is, in de zin van een stukje passiviteit en niet altijd evenveel regie over hun leven durven te nemen.quote:
Even dit topic nieuw leven inblazen met een vraag : zijn er meer dertigers die last hebben van sterke fear of missing out gevoel?
Nou is het in de plaatselijke politiek in duffe provinciestadjes van minder dan 50k inwoners wel doorgaans een geheel van grijze hoofden. De jeugd zit meer in de steden en/of is vaker meer met landelijke, internationale onderwerpen bezig.quote:Op woensdag 15 september 2021 19:03 schreef Godshand het volgende:
[..]
Dat is natuurlijk onzin. Leden van een politieke partij kruipen opeens uit alle hoeken en gaten tijdens de verkiezingen, in elk kutdorp. Die gaan echt wel eens naar een vergadering hoor, al is het maar om even te horen waar ze de folders moeten halen en met wie ze flyeren.
Dat ze bij stemmingen misschien moeten verzamelen in een stad van hun regio zou best kunnen maar dat is regelmatig wel binnen fiets afstand. Dat jij nooit een partij kantoor bent binnen gestapt is natuurlijk je zelf aan te rekenen.
Surf gewoon even naar de partij website van jouw favoriete partij en er staat vast uit gelegd hoe je je aan meld en waar je informatie kunt krijgen betreffende jouw regio.
PS: ik ben zelf geen partij lid, @:Hexagon kan je er meer over vertellen.
Maar je hoeft niet beperkt te zijn tot je woonplaats. Ik heb in iedere stad in NL de terrassen onderhand wle leren kennen.
@Autoscooter dit ervaar ik ook wel zo ja. Ik vind het niet per se heel erg, het is zoals het is maar je kan het niet ontkennen.
Ik woon in de provincie, iedereen die ik ken van mijn leeftijd heeft een gezin en staat daardoor heel anders in het leven dan ik.
Niet dat we een hekel aan elkaar hebben of dat ik nergens voor open sta, maar alle vrienden/kennissen/oud-collega's die ik gehad heb die een gezin hebben is weer verwaterd. Vaak zijn die gezinnen zo enorm hectisch en worden ze compleet geleefd, ze hebben het over woningonderhoud, hun baan die ze 9/10 keer niet leuk vinden maar vanwege verantwoordelijkheden niet kunnen verlaten, relatieproblemen, schoonfamilie, Kamado's en Efteling tickets, puppy's, school, logistieke uitdagingen en dat soort dingen, het staat gewoon ver van me af. Je kan nooit spontaan met ze afspreken (wat begrijpelijk is, maar wel onhandig). Als ze een keer uitgaan willen ze direct helemaal los en de boel op stelten zetten, maar kakken ze steevast om 22:30 uur volledig in en gaan ze toch maar verstandig zijn want morgenvroeg staat er weer eentje naast hun bed.
Andersom had ik ook wel dat ze mij maar een oude vrijster vinden die maar wat rondklooit, waardoor ik nergens over mee kan praten wat de échte uitdagingen in het leven betreft zoals het hebben van een huwelijk, hypotheek en kinderen (is ook zo).
Mensen met relatie maar zonder kinderen werkt dan weer wel, mits het vrouwen zijn want vrienden zijn met mannen in relaties werkt ook weer niet echt (uberhaupt werkt vriendschap met mannen niet echt).
Ik word er ook wel eens moe van dat mensen die hier zelf geen ervaring mee hebben gaan lopen pushen dat het allemaal aan je eigen mentaliteit zou liggen. Ik kan hier wel bij 100 clubjes gaan, ik zit ook wel bij clubjes en ken best wel wat mensen maar kindloze leeftijdgenoten uit de stad heb ik steevast veel meer raakvlakken en klik mee. Het is dat het er zo pleurisdruk, duur en lawaaierig is en ik liever buitenaf woon, anders zou ik weer in de stad gaan wonen.
Mensen zoals ik zijn hier natuurlijk wel, maar de spoeling is dun en dan moet je ook maar net een klik hebben als je er 1 tegenkomt. Dus het resultaat is dat ik allemaal mensen ken die 10 jaar jonger zijn dan ik en mensen die minstens 10 jaar ouder zijn, dat werkt ook wel op zich. Maar met eigen generatiegenoten omgaan is toch wel anders.
Ik woon in de provincie, iedereen die ik ken van mijn leeftijd heeft een gezin en staat daardoor heel anders in het leven dan ik.
Niet dat we een hekel aan elkaar hebben of dat ik nergens voor open sta, maar alle vrienden/kennissen/oud-collega's die ik gehad heb die een gezin hebben is weer verwaterd. Vaak zijn die gezinnen zo enorm hectisch en worden ze compleet geleefd, ze hebben het over woningonderhoud, hun baan die ze 9/10 keer niet leuk vinden maar vanwege verantwoordelijkheden niet kunnen verlaten, relatieproblemen, schoonfamilie, Kamado's en Efteling tickets, puppy's, school, logistieke uitdagingen en dat soort dingen, het staat gewoon ver van me af. Je kan nooit spontaan met ze afspreken (wat begrijpelijk is, maar wel onhandig). Als ze een keer uitgaan willen ze direct helemaal los en de boel op stelten zetten, maar kakken ze steevast om 22:30 uur volledig in en gaan ze toch maar verstandig zijn want morgenvroeg staat er weer eentje naast hun bed.
Andersom had ik ook wel dat ze mij maar een oude vrijster vinden die maar wat rondklooit, waardoor ik nergens over mee kan praten wat de échte uitdagingen in het leven betreft zoals het hebben van een huwelijk, hypotheek en kinderen (is ook zo).
Mensen met relatie maar zonder kinderen werkt dan weer wel, mits het vrouwen zijn want vrienden zijn met mannen in relaties werkt ook weer niet echt (uberhaupt werkt vriendschap met mannen niet echt).
Ik word er ook wel eens moe van dat mensen die hier zelf geen ervaring mee hebben gaan lopen pushen dat het allemaal aan je eigen mentaliteit zou liggen. Ik kan hier wel bij 100 clubjes gaan, ik zit ook wel bij clubjes en ken best wel wat mensen maar kindloze leeftijdgenoten uit de stad heb ik steevast veel meer raakvlakken en klik mee. Het is dat het er zo pleurisdruk, duur en lawaaierig is en ik liever buitenaf woon, anders zou ik weer in de stad gaan wonen.
Mensen zoals ik zijn hier natuurlijk wel, maar de spoeling is dun en dan moet je ook maar net een klik hebben als je er 1 tegenkomt. Dus het resultaat is dat ik allemaal mensen ken die 10 jaar jonger zijn dan ik en mensen die minstens 10 jaar ouder zijn, dat werkt ook wel op zich. Maar met eigen generatiegenoten omgaan is toch wel anders.
Springfield's looking pretty dusty today
Precies Marz, erg herkenbaar.
Het is allemaal ook geen ramp : tot op zekere hoogte heb je zelf de touwtjes in handen. Maar dat hier nog wordt ontkend dat kleinere / meer regionale woonplaatsen ook minder jongere ''outgoing'' mensen hebben, vind ik wel vreemd.
Ja natuurlijk is er in mijn woonplaats ook vast wel een politiek gezelschap, alleen dat komt bij elkaar rond verkiezingstijd en bestaat doorgaans uit veertig plussers en is geen jonger gezelschap dat -ongeacht wel of geen verkiezingstijd- bij elkaar komt naast politiek inhoudelijke redenen ook sociale redenen.
Verder wat je zegt over de levens van mensen met kinderen : daar zit inderdaad ook een enorm verschil in. Dat is geen verwijt (ik zou zelf ook zo zijn met al die verplichtingen), maar een constatering. Zelf kom ik vrij veel over de vloer bij een vriend met 2 kleine kinderen, maar het voelt toch altijd een beetje ongelijkwaardig ofzo. Ik ben altijd maar bezig om mij aan te passen aan hem en zijn (on) mogelijkheden, maar andersom nooit. Dat kan niet anders, maar ik denk eerlijk gezegd de laatste tijd wel steeds vaker : aardig van die kerel dat hij mij zovaak uitnodigt, maar zijn huis zou niet de plek moeten zijn waar ik als single mijn zaterdagavonden doorbreng
Ik snap dat hij (en zijn vriendin) mij er prima bij kunnen/willen hebben. Ik ben rustig, verantwoordelijk, ze hebben samen niet zoveel gespreksstof dus na een week samen met het bord voor de TV is het voor hen ook een opluchting als ik langskom waarschijnlijk, en zélf vind ik het ook wel leuk, maar ik besef ook : als ik wat meer assertiviteit en ondernemingsdrang in m'n reet had gehad, zat ik niet bijna elke zaterdagavond thuis op de bank bij een stelletje met twee dreumessen.
Uiteindelijk heb je het tot op zekere hoogte ook wel zelf in de hand. Erover klagen heeft niet zoveel zin, en tegen de stroom inzwemmen ook niet. Gelukkig biedt de moderne digitale tijd een hoop opties, ook als je niet in een traditionele grote stad woont. Maar ik denk dat het beste in onze situatie eigenlijk is om je zo veel mogelijk te omringen met gelijkgestemden. Als je een kikker bent, ga je ook in een vijver zitten en niet in een bos
Het is allemaal ook geen ramp : tot op zekere hoogte heb je zelf de touwtjes in handen. Maar dat hier nog wordt ontkend dat kleinere / meer regionale woonplaatsen ook minder jongere ''outgoing'' mensen hebben, vind ik wel vreemd.
Ja natuurlijk is er in mijn woonplaats ook vast wel een politiek gezelschap, alleen dat komt bij elkaar rond verkiezingstijd en bestaat doorgaans uit veertig plussers en is geen jonger gezelschap dat -ongeacht wel of geen verkiezingstijd- bij elkaar komt naast politiek inhoudelijke redenen ook sociale redenen.
Verder wat je zegt over de levens van mensen met kinderen : daar zit inderdaad ook een enorm verschil in. Dat is geen verwijt (ik zou zelf ook zo zijn met al die verplichtingen), maar een constatering. Zelf kom ik vrij veel over de vloer bij een vriend met 2 kleine kinderen, maar het voelt toch altijd een beetje ongelijkwaardig ofzo. Ik ben altijd maar bezig om mij aan te passen aan hem en zijn (on) mogelijkheden, maar andersom nooit. Dat kan niet anders, maar ik denk eerlijk gezegd de laatste tijd wel steeds vaker : aardig van die kerel dat hij mij zovaak uitnodigt, maar zijn huis zou niet de plek moeten zijn waar ik als single mijn zaterdagavonden doorbreng
Ik snap dat hij (en zijn vriendin) mij er prima bij kunnen/willen hebben. Ik ben rustig, verantwoordelijk, ze hebben samen niet zoveel gespreksstof dus na een week samen met het bord voor de TV is het voor hen ook een opluchting als ik langskom waarschijnlijk, en zélf vind ik het ook wel leuk, maar ik besef ook : als ik wat meer assertiviteit en ondernemingsdrang in m'n reet had gehad, zat ik niet bijna elke zaterdagavond thuis op de bank bij een stelletje met twee dreumessen.
Uiteindelijk heb je het tot op zekere hoogte ook wel zelf in de hand. Erover klagen heeft niet zoveel zin, en tegen de stroom inzwemmen ook niet. Gelukkig biedt de moderne digitale tijd een hoop opties, ook als je niet in een traditionele grote stad woont. Maar ik denk dat het beste in onze situatie eigenlijk is om je zo veel mogelijk te omringen met gelijkgestemden. Als je een kikker bent, ga je ook in een vijver zitten en niet in een bos
Ik ben sinds 2,5 jaar weer single en herken dit probleem dus totaal niet.
Je bent toch niet verplicht om in je dorp te blijven voor vertier?
Ik kom leuke mensen tegen op mijn werk, bij crossfit en daarnaast ben ik pas weer begonnen met dansen in een stad in de buurt.
Als vriendinnen een keer niet uit willen als ik dochter niet heb doe ik iets met NMLK of ga alleen sporten of dansen……
Je bent toch niet verplicht om in je dorp te blijven voor vertier?
Ik kom leuke mensen tegen op mijn werk, bij crossfit en daarnaast ben ik pas weer begonnen met dansen in een stad in de buurt.
Als vriendinnen een keer niet uit willen als ik dochter niet heb doe ik iets met NMLK of ga alleen sporten of dansen……
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Juist dit soort reacties is dus zo irritant af en toe.quote:
Ik ben sinds 2,5 jaar weer single en herken dit probleem dus totaal niet.
Je bent toch niet verplicht om in je dorp te blijven voor vertier?
Ik kom leuke mensen tegen op mijn werk, bij crossfit en daarnaast ben ik pas weer begonnen met dansen in een stad in de buurt.
Als vriendinnen een keer niet uit willen als ik dochter niet heb doe ik iets met NMLK of ga alleen sporten of dansen……
Ik kom ook zat leuke mensen tegen. Dat staat er toch los van?
Het is een constatering dat er in deze leeftijdscategorie wat minder beschikbaarheid is dan in de categorie 20ers en 40ers, omdat mensen in deze leeftijd jonge gezinnen hebben. Vooral in een dorp. Volgens mij is het gewoon een feit.
En dan wordt er door sommige mensen direct gezegd "nee hoor, dat ligt toch heus aan jezelf, je kan namelijk dit, dat, zus en zo!"
Als jij zegt "ik woon niet in de buurt van een bos, op zich wel eens jammer want ik hou van bossen" kan ik je uiteraard ook gaan vertellen dat er zat mooie bossen zijn in Nederland waar je gratis in mag, want ik doe dat ook, ik ga elke week naar het bos, ik ga daar hardlopen, kamperen, noem maar op, ik kom niets tekort hoor. Je bent toch niet verplicht om thuis te blijven zitten?
Maar dat was helemaal het punt niet.
Daarom begin ik er niet zo snel meer over, heeft toch geen zin (sowieso niet want je doet er toch niets aan).
Dat is wel herkenbaar, dan word je zo'n huisvriend en entertainment voor de zaterdagavond. En zij vinden het dan leuk om de spectaculaire verhalen over je liefdesleven te horen zodat ze denken "dan hebben wij het zo slecht nog niet eigenlijk."quote:
Ik snap dat hij (en zijn vriendin) mij er prima bij kunnen/willen hebben. Ik ben rustig, verantwoordelijk, ze hebben samen niet zoveel gespreksstof dus na een week samen met het bord voor de TV is het voor hen ook een opluchting als ik langskom waarschijnlijk, en zélf vind ik het ook wel leuk, maar ik besef ook : als ik wat meer assertiviteit en ondernemingsdrang in m'n reet had gehad, zat ik niet bijna elke zaterdagavond thuis op de bank bij een stelletje met twee dreumessen.
Ik ben wel een sociaal persoon, zit ook bij NMLK en nog wat clubjes, sport, yoga, werk, ik organiseer zelf ook wel eens iets en dat is allemaal leuk, ook alleen kan ik me meestal wel vermaken. Maar ik kan wel heel erg opleven als ik een gelijkgestemde leeftijdsgenoot ontmoet. En dat komt best weinig voor ondanks alles.
Ik las laatst iets dat dertigers tegenwoordig ook maar vaak liever in een slechte relatie blijven omdat alleen zijn zo eenzaam is in deze tijd. Dat maakte wel dat ik dacht dat dit dus wel een realiteit is en niet alleen mijn eigen perceptie.
Springfield's looking pretty dusty today
Oh, de huisvriend inderdaad. Pijnlijk herkenbaar. Opzich wel gezellig hoor, maar drie zaterdagavonden per maand is misschien wel een beetje too muchquote:
[..]
Dat is wel herkenbaar, dan word je zo'n huisvriend en entertainment voor de zaterdagavond. En zij vinden het dan leuk om de spectaculaire verhalen over je liefdesleven te horen zodat ze denken "dan hebben wij het zo slecht nog niet eigenlijk."
Ik ben wel een sociaal persoon, zit ook bij NMLK en nog wat clubjes, sport, yoga, werk, ik organiseer zelf ook wel eens iets en dat is allemaal leuk, ook alleen kan ik me meestal wel vermaken. Maar ik kan wel heel erg opleven als ik een gelijkgestemde leeftijdsgenoot ontmoet. En dat komt best weinig voor ondanks alles.
Ik las laatst iets dat dertigers tegenwoordig ook maar vaak liever in een slechte relatie blijven omdat alleen zijn zo eenzaam is in deze tijd. Dat maakte wel dat ik dacht dat dit dus wel een realiteit is en niet alleen mijn eigen perceptie.
Plus nu je het zo zegt : voor hen fungeer ik misschien ook wel als een soort spiegel die ze zichzelf voorhouden, van : ''we hebben dan wel gebroken nachten en dreumessen met poepluiers, we ergeren ons soms aan elkaar, maar we hadden ook Autoscooter kunnen zijn''
Misschien toch maar iets meer zelfrespect kweken en wat minder vaak daarheen gaan haha.En blijven hangen in een ''slechte'' relatie kan ik tot op zekere hoogte ook nog wel begrijpen eigenlijk.Althans, het hangt ervanaf wanneer je het als slecht beschouwt. Vrijwel elk koppel om me heen signaleer ik ook irritaties, onderlinge onoverbrugbare verschillen, zelfs hardop in elkaars bijzijn uitspreken dat het gras bij de buren wel eens groener zou kunnen zijn
Maar of het als single dan per sé beter is? Precies dat voorbeeld van ''de huisvriend''. Voor je het weet kom je in dat soort situaties terecht. Ik accepteer sinds meer mensen om me heen kinderen/relaties hebben veel meer uitnodigingen waar ik voorheen nooit op in zou zijn gegaan. En zo beland ik een maand geleden opeens bij een collega van een voormalige baan voor een tuin-bbq. 80 km naar hem toe gereden met al het idee in mijn achterhoofd : wat ga ik hier eigenlijk doen? Ik spreek die gozer nooit meer en ik rij er zo'n eind voor. Toen ik daar aankwam was er onaangekondigd nog een ander stel met 2 kleine kinderen die ik dus totaal niet kende.
Toen dacht ik echt : dan heb ik liever een niet perfecte relatie dan dit soort shit de hele tijd
Wat is het probleem nou eigenlijk?
Mensen nodigen jullie uit zodat je niet alleen zit, maar zelfs dat is niet goed?
Want je bent daar ter vermaak?
Ga je daarom niet met mensen/vrienden om, voor elkaars vermaak? Zodat je lol hebt MET elkaar?
Ik heb ook niet altijd zin om het 5e wiel aan de wagen te zijn, dus dan sla ik wel eens iets af. Maar de meeste mensen bedoelen het gewoon goed.
Mensen nodigen jullie uit zodat je niet alleen zit, maar zelfs dat is niet goed?
Want je bent daar ter vermaak?Ga je daarom niet met mensen/vrienden om, voor elkaars vermaak? Zodat je lol hebt MET elkaar?
Ik heb ook niet altijd zin om het 5e wiel aan de wagen te zijn, dus dan sla ik wel eens iets af. Maar de meeste mensen bedoelen het gewoon goed.
Ik voel mij dus echt geen huisvriendin.
Doen die vrienden van jullie dan nooit iets zonder partner .
Doen die vrienden van jullie dan nooit iets zonder partner
.
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Iets is nooit alleen maar zwart of wit.
Natuurlijk bedoelen ze het goed, maar kijk alleen al naar de manier waarop je het zélf verwoordt ''Mensen nodigen je uit zodat je niet alleen zit'' Alleen al hoe je dat verwoordt, impliceert al een bepaalde mate van ongelijkheid. Het ''welwillende'' koppel nodigt de ''zielige'' single uit zodat die maar niet alleen zit.
Voor mijn gevoel moet samenkomen altijd wel gelijkwaardig zijn, en omdat je als koppel met twee kinderen en single al snel in zulke verschillende situaties zit, ontstaat er al snel een soort onbalans.
Natuurlijk bedoelen ze het goed, maar kijk alleen al naar de manier waarop je het zélf verwoordt ''Mensen nodigen je uit zodat je niet alleen zit'' Alleen al hoe je dat verwoordt, impliceert al een bepaalde mate van ongelijkheid. Het ''welwillende'' koppel nodigt de ''zielige'' single uit zodat die maar niet alleen zit.
Voor mijn gevoel moet samenkomen altijd wel gelijkwaardig zijn, en omdat je als koppel met twee kinderen en single al snel in zulke verschillende situaties zit, ontstaat er al snel een soort onbalans.
Nja hoe zou jij het vinden als je met een kind van 1,5 zit en met een baby van 4 maanden en je vriend is elke zaterdagavond van huis (of andersom).quote:
Ik voel mij dus echt geen huisvriendin.
Doen die vrienden van jullie dan nooit iets zonder partner
Nee, in deze fase doen ze weinig zonder elkaar.
Wie zegt dat het niet goed bedoeld is?quote:
Wat is het probleem nou eigenlijk?
Mensen nodigen jullie uit zodat je niet alleen zit, maar zelfs dat is niet goed?
Ga je daarom niet met mensen/vrienden om, voor elkaars vermaak? Zodat je lol hebt MET elkaar?
Ik heb ook niet altijd zin om het 5e wiel aan de wagen te zijn, dus dan sla ik wel eens iets af. Maar de meeste mensen bedoelen het gewoon goed.
Wil alleen niet zeggen dat het ook altijd goed voor je is. Zoals je zelf zegt, je hebt niet altijd zin om het 5e wiel te zijn.
En ja mensen met dreumesen ondernemen weinig buiten de deur, wat logisch is.
Ter extra verduidelijking; als ik ergens de huisvriend word is dat omdat ik dat zelf doe, niet de schuld van die mensen. Het kan wel verleidelijk zijn als ze je steeds uitnodigen en je denkt ach of ik nou alleen een film kijk of gezellig daar een drankje doe. Maar het is niet altijd per se beter voor iedereen dat het zo gaat. Dat is iets om zelf alert op te zijn, als je graag een grotere sociale kring wil of graag een relatie wil.
Springfield's looking pretty dusty today
Oke, ik snap wat je bedoelt. Dat niet alleen zitten heb ik alleen als ze vragen of ik kom eten. Alsof ik ineens niet meer voor mezelf kan kokenquote:
Iets is nooit alleen maar zwart of wit.
Natuurlijk bedoelen ze het goed, maar kijk alleen al naar de manier waarop je het zélf verwoordt ''Mensen nodigen je uit zodat je niet alleen zit'' Alleen al hoe je dat verwoordt, impliceert al een bepaalde mate van ongelijkheid. Het ''welwillende'' koppel nodigt de ''zielige'' single uit zodat die maar niet alleen zit.
Voor mijn gevoel moet samenkomen altijd wel gelijkwaardig zijn, en omdat je als koppel met twee kinderen en single al snel in zulke verschillende situaties zit, ontstaat er al snel een soort onbalans.
Maar volgens jouw logica is elke vriendschap ongelijk zodra iemand een relatie krijgt?! Dat lijkt me ook geen goede manier om naar vriendschappen/relaties te kijken.
Gelijkwaardig waarin trouwens? Het aantal mensen?
Denk vooral dat iedereen zich in elkaars situatie moet kunnen inleven. Als het echt alleen maar over de kinderen gaat en er geen plek meer is voor jouw verhalen/leven, dan wordt het ongelijkwaardig en zou ik ook niet meer snel op bezoek gaan.
Dat diegene met jonge kinderen niet meer elke zaterdag in de kroeg hangt, is logisch. Maar misschien 1 zaterdag met de mannen op stap moet toch wel kunnen, lijkt me?!
Niemand zegt dat, maar daar ben je dan wel zelf bij. Het is je eigen keuze om er ja op te zeggen.quote:
[..]
Wie zegt dat het niet goed bedoeld is?
Wil alleen niet zeggen dat het ook altijd goed voor je is. Zoals je zelf zegt, je hebt niet altijd zin om het 5e wiel te zijn.
En ja mensen met dreumesen ondernemen weinig buiten de deur, wat logisch is.
Dan niet achteraf zeuren dat het niet spannend is, dat weet je van te voren.
Edit op jouw edit. We snappen elkaar
Ene weekend papa en andere weekend mama ?quote:
[..]
Nja hoe zou jij het vinden als je met een kind van 1,5 zit en met een baby van 4 maanden en je vriend is elke zaterdagavond van huis (of andersom).
Nee, in deze fase doen ze weinig zonder elkaar.
Prima dat zij dat niet doen maar het is echt niet zo dat dat iets onmogelijks is.
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Het trekt automatisch een bepaalde kant op zodra er kinderen komen. Dat is niet de schuld van het koppel, maar dat is gewoon hoe het loopt.quote:
[..]
Oke, ik snap wat je bedoelt. Dat niet alleen zitten heb ik alleen als ze vragen of ik kom eten. Alsof ik ineens niet meer voor mezelf kan koken
Maar volgens jouw logica is elke vriendschap ongelijk zodra iemand een relatie krijgt?! Dat lijkt me ook geen goede manier om naar vriendschappen/relaties te kijken.
Gelijkwaardig waarin trouwens? Het aantal mensen?
Denk vooral dat iedereen zich in elkaars situatie moet kunnen inleven. Als het echt alleen maar over de kinderen gaat en er geen plek meer is voor jouw verhalen/leven, dan wordt het ongelijkwaardig en zou ik ook niet meer snel op bezoek gaan.
Dat diegene met jonge kinderen niet meer elke zaterdag in de kroeg hangt, is logisch. Maar misschien 1 zaterdag met de mannen op stap moet toch wel kunnen, lijkt me?!
Laatst was ik bijvoorbeeld met dit koppel op een terras, en de kinderwagen stond er ook bij. Iedereen sprak hen aan, over hun kind, hoe het ging, of de baby goed slaapt enzo. Vervolgens was het 20:00 uur en werd de baby een beetje huilerig en besloot de moeder dat we gingen afrekenen en naar huis gingen.
Al dit soort dingen zijn natuurlijk hartstikke logisch. Ze kunnen die baby niet alleen thuis laten. Op een gegeven moment is zo'n baby er klaar mee en moet het naar bed. Maar onderaan de streep zit ik er de helft van de tijd een beetje bij als een lulletje rozenwater en heb ik ook weinig in de melk te brokkelen over hoe laat we naar huis gaan. Dat besluiten de ouders, omdat het tijd wordt voor de baby.
Nogmaals : heel normaal allemaal vanuit het perspectief van de baby en de ouders gezien. Maar voor mij als single is het niet echt gezond. Wel af en toe, maar niet structureel. In mijn situatie kun je beter je eigen weg/pad kiezen waarin je zélf de teugels in handen kunt nemen en niet jouw avond voor een groot deel wordt bepaald door de baby van een ander koppel nota bene. In die zin is het niet gelijk. Misschien wel gelijkwaardig, maar niet gelijk.
Maar zoals Marz inderdaad zegt : daar ben je zelf altijd nog bij en je beslist zelf hoe ver je het laat komen. En door dit hier nu eens aan te stippen besef ik mij dat ik misschien soms een beetje te veel erin ben meegegaan. Je moet toch zelf ervoor zorgen dat je je boeltje op orde krijgt.
Je kunt toch gewoon met andere mensen optrekken in plaats van met koppels die kinderen hebben?quote:
[..]
Het trekt automatisch een bepaalde kant op zodra er kinderen komen. Dat is niet de schuld van het koppel, maar dat is gewoon hoe het loopt.
Laatst was ik bijvoorbeeld met dit koppel op een terras, en de kinderwagen stond er ook bij. Iedereen sprak hen aan, over hun kind, hoe het ging, of de baby goed slaapt enzo. Vervolgens was het 20:00 uur en werd de baby een beetje huilerig en besloot de moeder dat we gingen afrekenen en naar huis gingen.
Al dit soort dingen zijn natuurlijk hartstikke logisch. Ze kunnen die baby niet alleen thuis laten. Op een gegeven moment is zo'n baby er klaar mee en moet het naar bed. Maar onderaan de streep zit ik er de helft van de tijd een beetje bij als een lulletje rozenwater en heb ik ook weinig in de melk te brokkelen over hoe laat we naar huis gaan. Dat besluiten de ouders, omdat het tijd wordt voor de baby.
Nogmaals : heel normaal allemaal vanuit het perspectief van de baby en de ouders gezien. Maar voor mij als single is het niet echt gezond. Wel af en toe, maar niet structureel. In mijn situatie kun je beter je eigen weg/pad kiezen waarin je zélf de teugels in handen kunt nemen en niet jouw avond voor een groot deel wordt bepaald door de baby van een ander koppel nota bene. In die zin is het niet gelijk. Misschien wel gelijkwaardig, maar niet gelijk.
Maar zoals Marz inderdaad zegt : daar ben je zelf altijd nog bij en je beslist zelf hoe ver je het laat komen. En door dit hier nu eens aan te stippen besef ik mij dat ik misschien soms een beetje te veel erin ben meegegaan. Je moet toch zelf ervoor zorgen dat je je boeltje op orde krijgt.
Breitling - Instruments for Professionals
Uiteraard. Besef me door deze discussie ook dat het voor mij beter is om dat wat meer te gaan doen.quote:
[..]
Je kunt toch gewoon met andere mensen optrekken in plaats van met koppels die kinderen hebben?
Enfin, ik ben ook een beetje kwijt hoe we precies in deze discussie terecht zijn gekomen of wat de relevantie er precies van is.
Nou volgens mij begon het 6 dagen gelezen toen je dit topic nieuw leven inblies met een post over fear of missing out. Daar is dit nu uiteindelijk volgens mij een beetje het gevolg van.quote:
[..]
Uiteraard. Besef me door deze discussie ook dat het voor mij beter is om dat wat meer te gaan doen.
Enfin, ik ben ook een beetje kwijt hoe we precies in deze discussie terecht zijn gekomen of wat de relevantie er precies van is.
Breitling - Instruments for Professionals
Nja vanuit mijn eigen perceptie zijn dat dingen waar je als single 30ér tegenaan kunt lopen. De één vindt het zo te lezen totale onzin, de ander herkent zich erin. En nu hebben we opeens een zijpad over koppels met kinderen gevonden. Echter is dat maar een deel van het verhaal.quote:
[..]
Nou volgens mij begon het 6 dagen gelezen toen je dit topic nieuw leven inblies met een post over fear of missing out. Daar is dit nu uiteindelijk volgens mij een beetje het gevolg van.
Ik vind het iig fijn om ervaringen uit te wisselen over de beschikbaarheid van gelijkgestemde leeftijdsgenoten in de niet-grootstedelijke omgeving.
Aangezien het topic gaat over single 30ers lijkt me dat wel ontopic.
Aangezien het topic gaat over single 30ers lijkt me dat wel ontopic.
Springfield's looking pretty dusty today
Naja ik herken het wel, maar de oplossing kan maar 2 kanten op he. Of je stoort je er gewoon niet aan, of je moet (meer) met andere mensen omgaan die niet een koppel met kinderen zijn natuurlijk.quote:
[..]
Nja vanuit mijn eigen perceptie zijn dat dingen waar je als single 30ér tegenaan kunt lopen. De één vindt het zo te lezen totale onzin, de ander herkent zich erin. En nu hebben we opeens een zijpad over koppels met kinderen gevonden. Echter is dat maar een deel van het verhaal.
Breitling - Instruments for Professionals
Ze hebben toch zelf ook behoefte om sociaal contact met iemand te hebben? Niet uit medelijden maar gewoon omdat ook mensen met een gezin dat graag willen. Alleen niet ergens op een of andere party maar thuis.quote:
Iets is nooit alleen maar zwart of wit.
Natuurlijk bedoelen ze het goed, maar kijk alleen al naar de manier waarop je het zélf verwoordt ''Mensen nodigen je uit zodat je niet alleen zit'' Alleen al hoe je dat verwoordt, impliceert al een bepaalde mate van ongelijkheid. Het ''welwillende'' koppel nodigt de ''zielige'' single uit zodat die maar niet alleen zit.
Voor mijn gevoel moet samenkomen altijd wel gelijkwaardig zijn, en omdat je als koppel met twee kinderen en single al snel in zulke verschillende situaties zit, ontstaat er al snel een soort onbalans.
Het idee dat ze het puur uit medelijden met je doen gaat natuurlijk ook nergens over. Dan vind je eerder jezelf zielig.
Wat ik meer bedoel, is de beeldvorming.quote:
[..]
Ze hebben toch zelf ook behoefte om sociaal contact met iemand te hebben? Niet uit medelijden maar gewoon omdat ook mensen met een gezin dat graag willen. Alleen niet ergens op een of andere party maar thuis.
Het idee dat ze het puur uit medelijden met je doen gaat natuurlijk ook nergens over. Dan vind je eerder jezelf zielig.
Van dit koppel weet ik dat ze het net zo leuk vinden om mij over de vloer te hebben, dan als ik het vind om naar hen toe te gaan.
Maar ik merk wel dat buitenstaanders er al snel een bepaald beeld bij krijgen. Zo was ik laatst bij hen, toen er ook nog een ander persoon was. Die zei tegen mij ''Jij bent ook vaak hier he. Nou wees maar blij met zo'n goede vriend als Chris, want de meeste mensen met pasgeboren baby's en dreumessen willen niet meer elk weekend iets doen''.
M'n eigen moeder zei het laatst ook nog : ''Ga je nou alweer naar Chris? Zorg je wel dat je niet te veel bent daar? Die kinderen hebben rust, reinheid en regelmaat nodig en vindt Lisa (zijn vriendin) het ook wel leuk als jij komt? Ik kan me goed voorstellen dat ze erg druk is de hele week met die kinderen en dat ze even behoefte heeft aan rust.
Dus voor je het weet heb je zo'n beeld over jezelf gecreeerd waarin je een soort van treurige single bent die wordt ''opgevangen'' ofzo. En hoewel ik weet dat het feitelijk niet zo is, zit ik ook niet zo te wachten op zo'n imago. Op de een of andere manier vinden mensne het toch vreemd ofzo valt me op.
Het is inderdaad zo simpel. Als je behoeftes hebt en je vrienden kunnen die door hun nieuwe levensstijl niet meer vervullen dan kun je 2 dingen doen.quote:
[..]
Naja ik herken het wel, maar de oplossing kan maar 2 kanten op he. Of je stoort je er gewoon niet aan, of je moet (meer) met andere mensen omgaan die niet een koppel met kinderen zijn natuurlijk.
1. Je sociale netwerk uitbreiden met mensen die wel mee willen naar festivals en kroegen. En tussen de bedrijven op bezoek bij je gesettelde vrienden, voor zover je er nog een band mee hebt
2. Er eindeloos over zeuren dat hun levensstijl wat anders is dan de jouwe, je tekort gedaan voelen omdat ze niet enkel met jou rekening kunnen houden en boos zijn dat je die behoeftes mist
Om een of andere vage reden schijnen sommigen het tweede de voorkeur te geven.
Joh, soms kun je toch ook gewoon je bevindingen en ervaringen (waar je tegenaan loopt enzo) met elkaar bespreken?
Dit heeft helemaal niks met eindeloos zeuren te maken.
Daarnaast : als je zo klinisch overal tegenaan gaat kijken, kun je zo'n antwoord wel in elk R&P topic gaan neerkwakken ''Je kan er wel over blijven zeuren, maar [...]''
Dit heeft helemaal niks met eindeloos zeuren te maken.
Daarnaast : als je zo klinisch overal tegenaan gaat kijken, kun je zo'n antwoord wel in elk R&P topic gaan neerkwakken ''Je kan er wel over blijven zeuren, maar [...]''
Er sluipt soms wel wat superioriteit in als je als vrijgezel omgaat met stellen. Bijvoorbeeld als ze dan een vrijgezelle vriend uitnodigen om je te koppelen.
In dit geval was die vriend verslaafd en 100% arbeidsongeschikt wegens psychische problemen, toen heb ik gevraagd waarom vinden jullie dit een geschikte man voor mij? Wil je me graag de vernieling in helpen of is het een grap?
Dat was toch wel vanuit een soort medelijden (iig naar die kerel toe) en de gedachte van laten we die arme eenzame zielen eens bij elkaar brengen, wie weet wat voor moois er opbloeit. Mag je niets van vinden natuurlijk, want "het was goed bedoeld" en je kan altijd nee zeggen toch, maar komop zeg, ik kan me niet voorstellen dat ik zelf ooit zoiets zou doen.
Want nieuwe mensen leren kennen gaat ook niet altijd over rozen, het is niet dat je op elke straathoek fantastische nieuwe hechte vriendschappen sluit dat weet ook iedereen. Zoiets kost best wat tijd en energie.
Het is wel beter om toch die stap te zetten idd, uiteindelijk levert het je meer voldoening op. Maar volgens mij is iedereen het daar al over eens.
In dit geval was die vriend verslaafd en 100% arbeidsongeschikt wegens psychische problemen, toen heb ik gevraagd waarom vinden jullie dit een geschikte man voor mij? Wil je me graag de vernieling in helpen of is het een grap?
Dat was toch wel vanuit een soort medelijden (iig naar die kerel toe) en de gedachte van laten we die arme eenzame zielen eens bij elkaar brengen, wie weet wat voor moois er opbloeit. Mag je niets van vinden natuurlijk, want "het was goed bedoeld" en je kan altijd nee zeggen toch, maar komop zeg, ik kan me niet voorstellen dat ik zelf ooit zoiets zou doen.
Tja men moet eerst iets ervaren om een conclusie te kunnen trekken. Eindeloos over zeuren is wel weer heel negatief. Als je eerst beste maatjes was met iemand en zijn/haar hele leefsituatie is inmiddels veranderd waardoor het scheef groeit, dan duurt het soms ff voordat je voelt dat je er niet zo veel meer uit haalt. Stellen kunnen geneigd zijn om je gewoon wekelijks uit te blijven nodigen heb ik gemerkt, als je dan zelf ook niets te doen hebt ga je er makkelijk op in, is ook wel lekker comfortabel.quote:
[..]
Het is inderdaad zo simpel. Als je behoeftes hebt en je vrienden kunnen die door hun nieuwe levensstijl niet meer vervullen dan kun je 2 dingen doen.
1. Je sociale netwerk uitbreiden met mensen die wel mee willen naar festivals en kroegen. En tussen de bedrijven op bezoek bij je gesettelde vrienden, voor zover je er nog een band mee hebt
2. Er eindeloos over zeuren dat hun levensstijl wat anders is dan de jouwe, je tekort gedaan voelen omdat ze niet enkel met jou rekening kunnen houden en boos zijn dat je die behoeftes mist
Om een of andere vage reden schijnen sommigen het tweede de voorkeur te geven.
Want nieuwe mensen leren kennen gaat ook niet altijd over rozen, het is niet dat je op elke straathoek fantastische nieuwe hechte vriendschappen sluit dat weet ook iedereen. Zoiets kost best wat tijd en energie.
Het is wel beter om toch die stap te zetten idd, uiteindelijk levert het je meer voldoening op. Maar volgens mij is iedereen het daar al over eens.
Springfield's looking pretty dusty today
Ik zou in een situatie dat een stel met kinderen me iedere week uitnodigt eerder denken dat het andersom is en er niemand ander bij hen op bezoek wil komen voor hun sociale behoeften. Als single zijn er immers een stuk meer mogelijkheden om wat te gaan doen.quote:
[..]
Wat ik meer bedoel, is de beeldvorming.
Van dit koppel weet ik dat ze het net zo leuk vinden om mij over de vloer te hebben, dan als ik het vind om naar hen toe te gaan.
Maar ik merk wel dat buitenstaanders er al snel een bepaald beeld bij krijgen. Zo was ik laatst bij hen, toen er ook nog een ander persoon was. Die zei tegen mij ''Jij bent ook vaak hier he. Nou wees maar blij met zo'n goede vriend als Chris, want de meeste mensen met pasgeboren baby's en dreumessen willen niet meer elk weekend iets doen''.
M'n eigen moeder zei het laatst ook nog : ''Ga je nou alweer naar Chris? Zorg je wel dat je niet te veel bent daar? Die kinderen hebben rust, reinheid en regelmaat nodig en vindt Lisa (zijn vriendin) het ook wel leuk als jij komt? Ik kan me goed voorstellen dat ze erg druk is de hele week met die kinderen en dat ze even behoefte heeft aan rust.
Dus voor je het weet heb je zo'n beeld over jezelf gecreeerd waarin je een soort van treurige single bent die wordt ''opgevangen'' ofzo. En hoewel ik weet dat het feitelijk niet zo is, zit ik ook niet zo te wachten op zo'n imago. Op de een of andere manier vinden mensne het toch vreemd ofzo valt me op.
Maar het beeld van een treurige single kan niet echt ontstaan als het niet ook daar aan grenst. Als je immers een goed gevulde agenda hebt dan is er namelijk geen reden te denken dat het uit medelijden is.
Nja dat bedoel ik inderdaad : als single krijg je in dat geval vaak te maken met een soort sticker op je hoofd. ''Hij is daar elk weekend. Wat treurig, hij heeft waarschijnlijk niks anders te doen''. Terwijl als koppel is dat niet het geval, en word je eerder aangemerkt als de personen die zich heel empatisch over de single ''ontfermen''.quote:
[..]
Ik zou in een situatie dat een stel met kinderen me iedere week uitnodigt eerder denken dat het andersom is en er niemand ander bij hen op bezoek wil komen voor hun sociale behoeften. Als single zijn er immers een stuk meer mogelijkheden om wat te gaan doen.
Maar het beeld van een treurige single kan niet echt ontstaan als het niet ook daar aan grenst. Als je immers een goed gevulde agenda hebt dan is er namelijk geen reden te denken dat het uit medelijden is.
Terwijl in de praktijk kan voor het koppel natuurlijk precies hetzelfde gelden als voor de single.
In mijn geval is het overigens wel zo dat mijn sociale agenda niet meer zo vol is nu als 32 jarige, dan hij was toen ik 22 was. Dat vind ik ook niet zo erg, want mijn behoeftes zijn ook anders. Maar ik heb wel degelijk genoeg alternatieven. Echter is het vaak een bewuste keuze om op zaterdagavond naar dit koppel toe te gaan, in plaats van naar een andere vriend. Immers vind ik het onderaan de streep gezellig, wonen ze op fietsafstand in plaats van 1 uur rijden verderop of in een binnenstad waardoor ik om 23:00 's avonds alweer rekening ermee moet houden dat ik mijn laatste trein mis.
Dat is juist een beetje die scheve stigmatisering die ik bedoel.
Maar als je dan iedere week daar op bezoek gaat lig je wel weer wakker van "fear of missing out" omdat je niet op een plek bent waar je vrouwen kan scoren? Dan begint het meer op een dwangneurose te lijken die bezoeken.quote:
[..]
Nja dat bedoel ik inderdaad : als single krijg je in dat geval vaak te maken met een soort sticker op je hoofd. ''Hij is daar elk weekend. Wat treurig, hij heeft waarschijnlijk niks anders te doen''. Terwijl als koppel is dat niet het geval, en word je eerder aangemerkt als de personen die zich heel empatisch over de single ''ontfermen''.
Terwijl in de praktijk kan voor het koppel natuurlijk precies hetzelfde gelden als voor de single.
In mijn geval is het overigens wel zo dat mijn sociale agenda niet meer zo vol is nu als 32 jarige, dan hij was toen ik 22 was. Dat vind ik ook niet zo erg, want mijn behoeftes zijn ook anders. Maar ik heb wel degelijk genoeg alternatieven. Echter is het vaak een bewuste keuze om op zaterdagavond naar dit koppel toe te gaan, in plaats van naar een andere vriend. Immers vind ik het onderaan de streep gezellig, wonen ze op fietsafstand in plaats van 1 uur rijden verderop of in een binnenstad waardoor ik om 23:00 's avonds alweer rekening ermee moet houden dat ik mijn laatste trein mis.
Dat is juist een beetje die scheve stigmatisering die ik bedoel.
Maargoed, hoe er tegen je aan gekeken wordt als single is ook ene kwestie van hoe je single leven eruit ziet en erover praat. Dat kan zowel deerniswekkend als jaloersmakend zijn. Wie voor het tweede zorgt zal niet snel last hebben van een imao van het eerste.
Naja er zijn mensen die singles per definitie zielig vinden, omdat ze geen relatie hebben. Zij zien je goedgevulde agenda niet, dus weten niet dat je niet zielig bent. Het hebben van een partner (en kinderen) is nog steeds de standaard en als je daar van af wijkt, is het voor sommige mensen moeilijk voor te stellen dat je ook gelukkig kan zijn. Als je zelf tevreden bent, heb je een stuk minder last van de stigmatisering. Maar ja, de meeste mensen willen toch wel een relatie, dus daar zal het beeld van de zielige single ook wel door komen.quote:
[..]
Maar het beeld van een treurige single kan niet echt ontstaan als het niet ook daar aan grenst. Als je immers een goed gevulde agenda hebt dan is er namelijk geen reden te denken dat het uit medelijden is.
Ik herken het "probleem" ook wel dat vrienden kinderen krijgen en minder tijd hebben en hun agenda door de kinderen bepaald wordt. Ik spreek er dan automatisch ook wat minder mee af. Laatst wel apart dat ik niet was uitgenodigd voor een baby-shower van mn vriendengroep, omdat ik geen kinderen heb, maar vond ik eigenlijk ook wel prima, ben toch niet zo dol op die feestjes. En heb inderdaad ook wat gelijkgestemde vrienden verzameld, dat is wel zo fijn.
Ik vind het ook wel eens storend dat er verwacht wordt dat je je als single wel aan kan passen, omdat je met niemand hoeft af te stemmen. Net als dat je in het hoogseizoen geen vakantie kan nemen, omdat dan de mensen met kinderen vakantie moeten hebben. Nu heb ik daar in mijn functie geen last van, maar wel de klachten gehoord van single /kinderloze collega's op een andere afdeling. (maar ok, dit is wel wat offtopic)
Always remember that you are absolutely unique. Just like everyone else
Ik om ze niet tegen maar mogelijk heb ik sowieso al niks met mensen die een dergelijke eendimensionale kijk op het leven hebben. Ik ben tot vorig jaar 3 jaar single geweest. Eigenlijk nooit gemerkt dan mensen me deerniswekkend vonden.quote:
[..]
Naja er zijn mensen die singles per definitie zielig vinden, omdat ze geen relatie hebben. Zij zien je goedgevulde agenda niet, dus weten niet dat je niet zielig bent. Het hebben van een partner (en kinderen) is nog steeds de standaard en als je daar van af wijkt, is het voor sommige mensen moeilijk voor te stellen dat je ook gelukkig kan zijn. Als je zelf tevreden bent, heb je een stuk minder last van de stigmatisering. Maar ja, de meeste mensen willen toch wel een relatie, dus daar zal het beeld van de zielige single ook wel door komen.
Het komt ook neer op hoe je jezelf branded. Als ik as single op een verjaardag met gezinnetjes kom en ik vertel de hele middag enthousiast verhalen over wat voor tofs ik meegemaakt, gedaan of geleerd heb dan worden ze een beetje jaloers, omdat ze dat zelf niet in die mate kunnen. Als ik daar kom en een beetje ga klagen over dat ik iedere avond in mijn eentje voor netflix zit en ik zo baal dat ik alleen ben dan zullen ze me inderdaad al snel een loser vinden.
Dat zou ik wel als verraad beschouwen trouwens.quote:Ik herken het "probleem" ook wel dat vrienden kinderen krijgen en minder tijd hebben en hun agenda door de kinderen bepaald wordt. Ik spreek er dan automatisch ook wat minder mee af. Laatst wel apart dat ik niet was uitgenodigd voor een baby-shower van mn vriendengroep, omdat ik geen kinderen heb, maar vond ik eigenlijk ook wel prima, ben toch niet zo dol op die feestjes. En heb inderdaad ook wat gelijkgestemde vrienden verzameld, dat is wel zo fijn.
Maar ik heb wat vrienden met kinderen en wat zonder. De optelsom is een mooi sociaal leven.
Ik kan er niet zo mee zitten. Kinderen zijn nou eenmaal vrijheidsberovend maar ook weer noodzakelijk voor de maatschappij. Dus dan begrijp ik dat er iets meer aanpassingsvermogen van mij verwacht wordt. En dan vind ik het ook wel weer fijn dat ik die heb. Daar zal menig ouder weer een beetje jaloers op zijn. Want ik ben heel flexibel, dus waarom het dan niet gebruiken? Daar hoef ik me niet tekort gedaan over te voelen.quote:Ik vind het ook wel eens storend dat er verwacht wordt dat je je als single wel aan kan passen, omdat je met niemand hoeft af te stemmen. Net als dat je in het hoogseizoen geen vakantie kan nemen, omdat dan de mensen met kinderen vakantie moeten hebben. Nu heb ik daar in mijn functie geen last van, maar wel de klachten gehoord van single /kinderloze collega's op een andere afdeling. (maar ok, dit is wel wat offtopic)
Ook met vakanties heb ik er alle begrip voor. Ik zou het behoorlijk sneu vinden als de kinderen van mijn collega niet op vakantie kunnen omdat ik per se zijn plek moet hebben. Terwijl ik en mijn vriendin het hele jaar wel kunnen als we willen.
Er is ook nog een middenweg tussen deerniswekkend en jaloersmakend denk ik. Wat mij betreft is mijn single leven niet deerniswekkend, maar ik streef er ook niet naar dat het per sé jaloersmakend zou moeten zijn, en dat is het volgens mij ook niet.quote:
[..]
Maar als je dan iedere week daar op bezoek gaat lig je wel weer wakker van "fear of missing out" omdat je niet op een plek bent waar je vrouwen kan scoren? Dan begint het meer op een dwangneurose te lijken die bezoeken.
Maargoed, hoe er tegen je aan gekeken wordt als single is ook ene kwestie van hoe je single leven eruit ziet en erover praat. Dat kan zowel deerniswekkend als jaloersmakend zijn. Wie voor het tweede zorgt zal niet snel last hebben van een imao van het eerste.
Daarnaast brengt het hebben van FOMO op bepaalde punten ook niet per sé mee dat je dan dus maar een treurig single bestaan hebt zonder alternatieven en dat ik elke zaterdagavond maar weer hoop door dit ene stel te worden uitgenodigd omdat ik verder niets anders in mijn leven heb en huilend en eenzaam op de bank lig thuis.
Op zich heb ik genoeg vrienden. Het nadeel is alleen dat de meeste van die vrienden een relatie en/of kinderen hebben en veel minder dan ik de behoefte hebben om naar bepaalde plekken te gaan waar je eerder vrouwen ontmoet. Dus ondanks dat ik best wel de nodige opties heb, heb ik niet alle opties.
Maar onderaan de steep is het denk ik wel zo dat als je van binnenuit 100% content en tevreden bent met de manier waarop je leeft, dat het je ook geen fuck boeit hoe anderen daarover denken. Dat ik me dat kennelijk nogal aantrek, betekent kennelijk toch dat er in mij nog wel het nodige ongemak aanwezig is t.a.v. mijn single zijn. En dat klopt opzich ook wel. Ik ben opgevoed met het idee dat huisje, boompje, beestje het streven zou moeten zijn. En ik denk dat zolang ik dat niet heb ik het altijd als falen zal blijven zien, en dat het ongemak ook altijd sluimerend aanwezig zal blijven.
Dan kan ik het hebben over in het weekend bij koppels zitten en hoe dat dan weer door andere mensen wordt beoordeeld, fear of missing out in nachtclubs ; de bron van die gevoelens is hetzelfde en dat is onvrede met de huidige situatie. Wat dat betreft heb je gelijk: daar kun je nog topics over vol schrijven, maar dat gaat niks veranderen.
Ik snap op zich wel dat je dit denkt gezien je opvoeding en hoe de maatschappij er over denkt. Als je geen huisje boompje beestje hebt ben je niet “geslaagd” zogezegd. Zelf ben ik geen single maar ik ervaar dit ook wel, bijvoorbeeld op het gebied van kinderen krijgen en trouwen wat wordt geïdealiseerd. Zeker als vrouw moet je niet roepen dat je geen kinderen wil. Dan is het “waarom niet” of “wacht maar” (wel redelijk vergelijkbaar met single zijn denk ik wat dat betreft). Terwijl ik (bij kinderen vooral) dan denk: ja waarom wel eigenlijk? Nou vind ik persoonlijk dat het gezin teveel wordt geïdealiseerd, we leven niet meer in de jaren vijftig maar in 2021 waarin meer mensen dan ooit alleen wonen of zijn en het wordt alleen maar meer. Het is lang niet altijd vanzelfsprekend om bijvoorbeeld een relatie te hebben, of een gezin. Vind het ook belachelijk dat veel aanbiedingen in de supermarkt alleen handig zijn voor gezinnen, terwijl er enorm veel mensen alleen wonen. hallo 2021???quote:
[..]
Er is ook nog een middenweg tussen deerniswekkend en jaloersmakend denk ik. Wat mij betreft is mijn single leven niet deerniswekkend, maar ik streef er ook niet naar dat het per sé jaloersmakend zou moeten zijn, en dat is het volgens mij ook niet.
Daarnaast brengt het hebben van FOMO op bepaalde punten ook niet per sé mee dat je dan dus maar een treurig single bestaan hebt zonder alternatieven en dat ik elke zaterdagavond maar weer hoop door dit ene stel te worden uitgenodigd omdat ik verder niets anders in mijn leven heb en huilend en eenzaam op de bank lig thuis.
Op zich heb ik genoeg vrienden. Het nadeel is alleen dat de meeste van die vrienden een relatie en/of kinderen hebben en veel minder dan ik de behoefte hebben om naar bepaalde plekken te gaan waar je eerder vrouwen ontmoet. Dus ondanks dat ik best wel de nodige opties heb, heb ik niet alle opties.
Maar onderaan de steep is het denk ik wel zo dat als je van binnenuit 100% content en tevreden bent met de manier waarop je leeft, dat het je ook geen fuck boeit hoe anderen daarover denken. Dat ik me dat kennelijk nogal aantrek, betekent kennelijk toch dat er in mij nog wel het nodige ongemak aanwezig is t.a.v. mijn single zijn. En dat klopt opzich ook wel. Ik ben opgevoed met het idee dat huisje, boompje, beestje het streven zou moeten zijn. En ik denk dat zolang ik dat niet heb ik het altijd als falen zal blijven zien, en dat het ongemak ook altijd sluimerend aanwezig zal blijven.
Dan kan ik het hebben over in het weekend bij koppels zitten en hoe dat dan weer door andere mensen wordt beoordeeld, fear of missing out in nachtclubs ; de bron van die gevoelens is hetzelfde en dat is onvrede met de huidige situatie. Wat dat betreft heb je gelijk: daar kun je nog topics over vol schrijven, maar dat gaat niks veranderen.
Tegelijkertijd zie ik ook bij mensen die wel “huisje boompje beestje” hebben het gevoel ontstaat van “oké nu heb ik alles wat ik wilde, en nu? Is dit het?” Ikzelf heb een relatie en geen kinderwens, het lijkt mij echt de hel als je leven geleefd wordt door een stel kinderen en je allerlei vrijheden kwijt bent (en verantwoordelijkheden ervoor in de plaats krijgt). Nee hoor, dan ga ik liever om met iemand die bijvoorbeeld veel hobby’s uitoefent en alleen woont en/of single is, dat is een stuk interessanter dan iemand die niet veel tijd heeft voor andere dingen dan werk en kinderen (en vermoedelijk ook over niet veel andere dingen kan praten).
In mijn eigen vriendenkring zie ik dit overigens ook. Ik en een vriendin hebben allebei een relatie en geen kinderwens. Een gezamenlijke vriendin van ons is erg bezig met het huisje boompje beestje verhaal en wij denken “oké mooi en fijn dat je dit wil en kan, maar wij hebben andere ambities dan trouwen en kinderen krijgen”. Ik en vriendin 1 kunnen elkaar daar goed in vinden, vriendin 2 daarentegen is erg bezig met haar aanstaande bruiloft en verdere toekomstplannen. Prima natuurlijk en het is haar gegund, maar je merkt dan wel dat de empathie voor mensen die andere ambities hebben afneemt. En dat is erg jammer. Je kunt ook zonder kinderen of partner een leuk leven hebben, is net wat je er zelf van maakt. Belangrijker is denk ik of je een leuke persoonlijkheid hebt en inlevingsvermogen, ook voor mensen die niet voldoen aan het verhaal van huisje boompje en beestje. En dat je bedenkt dat sommigen dit ook gewoon niet willen.
Ja dat is wel zo, ik geloof dat er niemand in mijn naaste omgeving is die mij zielig vindt. Haha of ik heb het niet door, omdat ik mezelf niet zielig vindquote:
[..]
Het komt ook neer op hoe je jezelf branded. Als ik as single op een verjaardag met gezinnetjes kom en ik vertel de hele middag enthousiast verhalen over wat voor tofs ik meegemaakt, gedaan of geleerd heb dan worden ze een beetje jaloers, omdat ze dat zelf niet in die mate kunnen. Als ik daar kom en een beetje ga klagen over dat ik iedere avond in mijn eentje voor netflix zit en ik zo baal dat ik alleen ben dan zullen ze me inderdaad al snel een loser vinden.
Ik ga ervan uit dat mijn collega's naar mijn weekend vragen, omdat ze verwachten dat ik iets leuks heb gedaan, maar misschien is het wel omdat ze bang zijn dat ik het hele weekend alleen thuis gezeten heb En ze willen natuurlijk mijn date avonturen weten
Ach, ik denk gewoon dat ze weten dat ze me er geen plezier mee doen.quote:Dat zou ik wel als verraad beschouwen trouwens.
Ja, ik ga zelfs liever buiten het seizoen op vakantie en heb er ook best begrip voor, maar an sich heb ik evenveel recht op een vakantie in het seizoen. Bij de collega die er over klaagde was het ook zo dat hij een reden had om toch in het hoogseizoen te willen, maar de collega met kinderen vond dat hij meer recht had, want kinderen. Het vervelende was vooral dat hij zonder overleg zijn 3 weken had vastgelegd, want hij zag de noodzaak niet om met zijn kinderloze collega's te overleggen, aangezien die gewoon buiten het seizoen kunnen.quote:Ook met vakanties heb ik er alle begrip voor. Ik zou het behoorlijk sneu vinden als de kinderen van mijn collega niet op vakantie kunnen omdat ik per se zijn plek moet hebben. Terwijl ik en mijn vriendin het hele jaar wel kunnen als we willen.
Always remember that you are absolutely unique. Just like everyone else
Maar komt de onvrede omdat je het gevoel hebt dat je gefaald hebt als je geen huisje, boompje, beestje hebt, of omdat je zelf ook gewoon denkt gelukkiger te zijn als je je leven met iemand kan delen? Ik denk eigenlijk dat toch bijna iedereen graag een partner wil (ik ook). Alleen je moet jezelf niet minderwaardig vinden zo lang je geen partner hebt. Ook zonder partner kun je een prima en geslaagd leven leiden.quote:
[..]
Dat ik me dat kennelijk nogal aantrek, betekent kennelijk toch dat er in mij nog wel het nodige ongemak aanwezig is t.a.v. mijn single zijn. En dat klopt opzich ook wel. Ik ben opgevoed met het idee dat huisje, boompje, beestje het streven zou moeten zijn. En ik denk dat zolang ik dat niet heb ik het altijd als falen zal blijven zien, en dat het ongemak ook altijd sluimerend aanwezig zal blijven.
Dan kan ik het hebben over in het weekend bij koppels zitten en hoe dat dan weer door andere mensen wordt beoordeeld, fear of missing out in nachtclubs ; de bron van die gevoelens is hetzelfde en dat is onvrede met de huidige situatie. Wat dat betreft heb je gelijk: daar kun je nog topics over vol schrijven, maar dat gaat niks veranderen.
Maar het is ook logisch dat als je wel graag een partner wil, je eigenlijk wat anders wil dan op zaterdagavond op de bank zitten. Al kun je die zaterdagavond wel gebruiken om te swipen op tinder
de ervaring leert dat bezette mensen juist graag met me meekijken en beoordelen op tinder [ Bericht 0% gewijzigd door MizzezAmy op 16-09-2021 23:23:28 ]
Always remember that you are absolutely unique. Just like everyone else
Niet alles in de stad is druk, lawaaierig en pleuris druk hoor. De kern wel vaak, maar genoeg wijken die er op fietsafstand vandaan liggen en vrij rustig zijn of bijna dorps aan doen.quote:
@:Autoscooter dit ervaar ik ook wel zo ja. Ik vind het niet per se heel erg, het is zoals het is maar je kan het niet ontkennen.
Ik woon in de provincie, iedereen die ik ken van mijn leeftijd heeft een gezin en staat daardoor heel anders in het leven dan ik.
Niet dat we een hekel aan elkaar hebben of dat ik nergens voor open sta, maar alle vrienden/kennissen/oud-collega's die ik gehad heb die een gezin hebben is weer verwaterd. Vaak zijn die gezinnen zo enorm hectisch en worden ze compleet geleefd, ze hebben het over woningonderhoud, hun baan die ze 9/10 keer niet leuk vinden maar vanwege verantwoordelijkheden niet kunnen verlaten, relatieproblemen, schoonfamilie, Kamado's en Efteling tickets, puppy's, school, logistieke uitdagingen en dat soort dingen, het staat gewoon ver van me af. Je kan nooit spontaan met ze afspreken (wat begrijpelijk is, maar wel onhandig). Als ze een keer uitgaan willen ze direct helemaal los en de boel op stelten zetten, maar kakken ze steevast om 22:30 uur volledig in en gaan ze toch maar verstandig zijn want morgenvroeg staat er weer eentje naast hun bed.
Andersom had ik ook wel dat ze mij maar een oude vrijster vinden die maar wat rondklooit, waardoor ik nergens over mee kan praten wat de échte uitdagingen in het leven betreft zoals het hebben van een huwelijk, hypotheek en kinderen (is ook zo).
Mensen met relatie maar zonder kinderen werkt dan weer wel, mits het vrouwen zijn want vrienden zijn met mannen in relaties werkt ook weer niet echt (uberhaupt werkt vriendschap met mannen niet echt).
Ik word er ook wel eens moe van dat mensen die hier zelf geen ervaring mee hebben gaan lopen pushen dat het allemaal aan je eigen mentaliteit zou liggen. Ik kan hier wel bij 100 clubjes gaan, ik zit ook wel bij clubjes en ken best wel wat mensen maar kindloze leeftijdgenoten uit de stad heb ik steevast veel meer raakvlakken en klik mee. Het is dat het er zo pleurisdruk, duur en lawaaierig is en ik liever buitenaf woon, anders zou ik weer in de stad gaan wonen.
Mensen zoals ik zijn hier natuurlijk wel, maar de spoeling is dun en dan moet je ook maar net een klik hebben als je er 1 tegenkomt. Dus het resultaat is dat ik allemaal mensen ken die 10 jaar jonger zijn dan ik en mensen die minstens 10 jaar ouder zijn, dat werkt ook wel op zich. Maar met eigen generatiegenoten omgaan is toch wel anders.
Dat verplichte "huisje boompje beestje" is wel een dingetje nog in deze maatschappij. Iedereen roept gemakkelijk tegen singels "je moet gelukkig zijn met jezelf" maar vragen in hetzelfde gesprek net zo gemakkelijk wanneer je dan toch gaat daten of een vriend/vriendin krijgt. 
Soms vraag ik me wel eens af of al die mensen in een relatie ook gelukkig zijn met zichzelf en het uberhaupt kunnen redden in hun eentje. (als het erop aan komt, kan iedereen dat uiteraard. maar zoals eerder ook al gezegd, veel mensen blijven maar in een relatie omdat ze niet alleen durven zijn).
Waar ik me iets meer aan stoor is de vaak wat beperkte kijk van bepaalde mensen. Ik moet me wel kunnen verplaatsen in het gezinsleven en struggles met kinderen, maar andersom is die inleving er een stuk minder. Misschien moet je de datingstruggles van dichtbij meemaken om het te snappen. Dat kan ook.
En het inderdaad geen kinderen willen als vrouw is helemaal een no-go. Want wat als je je bedenkt? En wat ga je met je leven doen als je oud bent?
Ik heb geen idee, maar ik ga geen kinderen op de wereld zetten zodat zij zich verplicht voelen om bij mij op bezoek te komen.
Soms vraag ik me wel eens af of al die mensen in een relatie ook gelukkig zijn met zichzelf en het uberhaupt kunnen redden in hun eentje. (als het erop aan komt, kan iedereen dat uiteraard. maar zoals eerder ook al gezegd, veel mensen blijven maar in een relatie omdat ze niet alleen durven zijn).
Waar ik me iets meer aan stoor is de vaak wat beperkte kijk van bepaalde mensen. Ik moet me wel kunnen verplaatsen in het gezinsleven en struggles met kinderen, maar andersom is die inleving er een stuk minder. Misschien moet je de datingstruggles van dichtbij meemaken om het te snappen. Dat kan ook.
En het inderdaad geen kinderen willen als vrouw is helemaal een no-go. Want wat als je je bedenkt? En wat ga je met je leven doen als je oud bent?
Ik heb geen idee, maar ik ga geen kinderen op de wereld zetten zodat zij zich verplicht voelen om bij mij op bezoek te komen.
Dat is een kruis dat we als vrijgezellen / kinderlozen moeten dragen Ik herken wel de soms wat zelfgenoegzame houding van mensen met partner en kinderen die zelf menen ''hun boeltje helemaal op het droge'' te hebben en je dan soms kunnen aanspreken met zo'n toontje van ''Ik heb het allemaal al waargemaakt in het leven, heb niemand meer wat te bewijzen, wanneer ga jij het eens laten zien?''
Maargoed, ik denk ook wel dat het toch nog wel in ons DNA zit om kinderen te willen en te settelen met een partner. Dat is iets wat we als mens honderdduizenden jaren in min of meer die vorm hebben gedaan, en in het dierenrijk werkt het soms nog steeds zo dat dieren die niet voortplanten / geen partner vinden worden verstoten door de groep of vroeger sterven.
Ik vind het zelf erg dubbel. Moet eerlijk zeggen dat soms als ik een avond bij vrienden met baby's ben geweest, ik na thuiskomst nog wel eens 10 minuten op de bank voor me uit zit te staren. Dat ik het soms allemaal niet begrijp waarom mensen dit zichzelf allemaal aandoen en ze het ook zo vanzelfsprekend vinden allemaal. Het is zo enorm veel gedoe. Vind mijn vrienden er ook vaak slecht uitzien door alle gebroken nachten. Dan kom ik bij ze aan in het weekend en zeggen ze '''Jezus wat ben jij bruin joh!'' Ja tuurlijk, ik heb die twee mooie dagen vandeweek lekker op mijn bootje doorgebracht. En jullie zo te zien binnen met een poepend / kotsend kind dat het RS virus had opgelopen.
Ze moeten erg op het geld letten omdat het allemaal enorm veel kost (kinderopvang etc). Sommigen zijn al 2 jaar niet meer op vakantie geweest. Dan ben je begin dertig denk ik dan, sta je nog in de kracht/piek van je leven.
Aan de andere kant denk ik ook : wat voor uitdaging blijft het single leven nou op de lange termijn bieden? Als je mensen ernaar vraagt beginnen ze al snel over dingen als reizen, naar Bali gaan, hobbies en noem maar op. Maar in mijn oren komt dat vaak neer op het leven dat ik als tiener en twintiger al heb geleefd. Op een gegeven moment heb je dat ook allemaal wel een keer gezien. Contacten bij NMLK, via een Yoga Klasje of een ander clubje is natuurlijk hartstikke leuk, maar op geen enkele manier inwisselbaar tegen de liefde / band die je kunt voelen voor je eigen kinderen en partner. Wat dat betreft vind ik single en kinderloos zijn in zekere zin ook erg oppervlakkig en weet ik 100% zeker dat je nooit als single kunt ervaren hoe een ouder voelt voor het eigen kind. Dat brengt toch een enorm diepe dimensie in je leven. Dan kun je 300 musea bezoeken, maar dat gaat het nooit compenseren.
Ik herken wel de soms wat zelfgenoegzame houding van mensen met partner en kinderen die zelf menen ''hun boeltje helemaal op het droge'' te hebben en je dan soms kunnen aanspreken met zo'n toontje van ''Ik heb het allemaal al waargemaakt in het leven, heb niemand meer wat te bewijzen, wanneer ga jij het eens laten zien?''Maargoed, ik denk ook wel dat het toch nog wel in ons DNA zit om kinderen te willen en te settelen met een partner. Dat is iets wat we als mens honderdduizenden jaren in min of meer die vorm hebben gedaan, en in het dierenrijk werkt het soms nog steeds zo dat dieren die niet voortplanten / geen partner vinden worden verstoten door de groep of vroeger sterven.
Ik vind het zelf erg dubbel. Moet eerlijk zeggen dat soms als ik een avond bij vrienden met baby's ben geweest, ik na thuiskomst nog wel eens 10 minuten op de bank voor me uit zit te staren. Dat ik het soms allemaal niet begrijp waarom mensen dit zichzelf allemaal aandoen en ze het ook zo vanzelfsprekend vinden allemaal. Het is zo enorm veel gedoe. Vind mijn vrienden er ook vaak slecht uitzien door alle gebroken nachten. Dan kom ik bij ze aan in het weekend en zeggen ze '''Jezus wat ben jij bruin joh!'' Ja tuurlijk, ik heb die twee mooie dagen vandeweek lekker op mijn bootje doorgebracht. En jullie zo te zien binnen met een poepend / kotsend kind dat het RS virus had opgelopen.
Ze moeten erg op het geld letten omdat het allemaal enorm veel kost (kinderopvang etc). Sommigen zijn al 2 jaar niet meer op vakantie geweest. Dan ben je begin dertig denk ik dan, sta je nog in de kracht/piek van je leven.
Aan de andere kant denk ik ook : wat voor uitdaging blijft het single leven nou op de lange termijn bieden? Als je mensen ernaar vraagt beginnen ze al snel over dingen als reizen, naar Bali gaan, hobbies en noem maar op. Maar in mijn oren komt dat vaak neer op het leven dat ik als tiener en twintiger al heb geleefd. Op een gegeven moment heb je dat ook allemaal wel een keer gezien. Contacten bij NMLK, via een Yoga Klasje of een ander clubje is natuurlijk hartstikke leuk, maar op geen enkele manier inwisselbaar tegen de liefde / band die je kunt voelen voor je eigen kinderen en partner. Wat dat betreft vind ik single en kinderloos zijn in zekere zin ook erg oppervlakkig en weet ik 100% zeker dat je nooit als single kunt ervaren hoe een ouder voelt voor het eigen kind. Dat brengt toch een enorm diepe dimensie in je leven. Dan kun je 300 musea bezoeken, maar dat gaat het nooit compenseren.
Maar, wat is nou de conclusie dan?quote:
Dat is een kruis dat we als vrijgezellen / kinderlozen moeten dragen
Maargoed, ik denk ook wel dat het toch nog wel in ons DNA zit om kinderen te willen en te settelen met een partner. Dat is iets wat we als mens honderdduizenden jaren in min of meer die vorm hebben gedaan, en in het dierenrijk werkt het soms nog steeds zo dat dieren die niet voortplanten / geen partner vinden worden verstoten door de groep of vroeger sterven.
Ik vind het zelf erg dubbel. Moet eerlijk zeggen dat soms als ik een avond bij vrienden met baby's ben geweest, ik na thuiskomst nog wel eens 10 minuten op de bank voor me uit zit te staren. Dat ik het soms allemaal niet begrijp waarom mensen dit zichzelf allemaal aandoen en ze het ook zo vanzelfsprekend vinden allemaal. Het is zo enorm veel gedoe. Vind mijn vrienden er ook vaak slecht uitzien door alle gebroken nachten. Dan kom ik bij ze aan in het weekend en zeggen ze '''Jezus wat ben jij bruin joh!'' Ja tuurlijk, ik heb die twee mooie dagen vandeweek lekker op mijn bootje doorgebracht. En jullie zo te zien binnen met een poepend / kotsend kind dat het RS virus had opgelopen.
Ze moeten erg op het geld letten omdat het allemaal enorm veel kost (kinderopvang etc). Sommigen zijn al 2 jaar niet meer op vakantie geweest. Dan ben je begin dertig denk ik dan, sta je nog in de kracht/piek van je leven.
Aan de andere kant denk ik ook : wat voor uitdaging blijft het single leven nou op de lange termijn bieden? Als je mensen ernaar vraagt beginnen ze al snel over dingen als reizen, naar Bali gaan, hobbies en noem maar op. Maar in mijn oren komt dat vaak neer op het leven dat ik als tiener en twintiger al heb geleefd. Op een gegeven moment heb je dat ook allemaal wel een keer gezien. Contacten bij NMLK, via een Yoga Klasje of een ander clubje is natuurlijk hartstikke leuk, maar op geen enkele manier inwisselbaar tegen de liefde / band die je kunt voelen voor je eigen kinderen en partner. Wat dat betreft vind ik single en kinderloos zijn in zekere zin ook erg oppervlakkig en weet ik 100% zeker dat je nooit als single kunt ervaren hoe een ouder voelt voor het eigen kind. Dat brengt toch een enorm diepe dimensie in je leven. Dan kun je 300 musea bezoeken, maar dat gaat het nooit compenseren.
Breitling - Instruments for Professionals
waarom willen jij en hexagon de hele tijd een conclusie? Waarom mogen we niet als vrijgezelle 30ers (waar dit topic over gaat) e.e.a. bespreken.quote:
[..]
Maar, wat is nou de conclusie dan?
En als dit niet de bedoeling is van dit topic, wat mogen we dan wél bespreken?
Of willen we op fok! toe naar een beleid waarin elk topic zo snel mogelijk toespitst op een conclusie, zodat het gesloten kan worden ofzo?
De. Hele. Tijd? Volgens mij stel ik die vraag nu voor het eerst? Leuke afleiding verder, maar je belicht in je post 2 kanten, kinderen is kut, maar toch ook niet, en vrijgezel zijn is kut, maar toch ook niet. Zo lees ik je post dus dan vraag ik 'ja, wat is dan de uiteindelijke conclusie?' want dat beiden evenveel (niet) kut zijn lijkt me ook wat apart, er zal toch wel 1 meer of minder kut zijn dan de ander denk ik.quote:
[..]
waarom willen jij en hexagon de hele tijd een conclusie? Waarom mogen we niet als vrijgezelle 30ers (waar dit topic over gaat) e.e.a. bespreken.
En als dit niet de bedoeling is van dit topic, wat mogen we dan wél bespreken?
Of willen we op fok! toe naar een beleid waarin elk topic zo snel mogelijk toespitst op een conclusie, zodat het gesloten kan worden ofzo?
Breitling - Instruments for Professionals
Nja als er al een conclusie uit te trekken valt wat ik hier typ, is het waarschijnlijk de conclusie dat ik 32 ben en nog steeds geen flauw idee heb wat ik wil met mijn toekomst. Wat betreft kinderen zeker, wat betreft partner in iets mindere mate (dat weet ik wel vrij zeker dat ik dat vroeg of laat wil).quote:
[..]
De. Hele. Tijd? Volgens mij stel ik die vraag nu voor het eerst? Leuke afleiding verder, maar je belicht in je post 2 kanten, kinderen is kut, maar toch ook niet, en vrijgezel zijn is kut, maar toch ook niet. Zo lees ik je post dus dan vraag ik 'ja, wat is dan de uiteindelijke conclusie?' want dat beiden evenveel (niet) kut zijn lijkt me ook wat apart, er zal toch wel 1 meer of minder kut zijn dan de ander denk ik.
Het heeft allemaal twee kanten. Kinderen krijgen lijkt me enerzijds het mooiste wat er is omdat het substantie geeft aan je (gevoels) leven. Aan de andere kant lijkt het me enorm kut omdat ik in de praktijk vaak zie dat koppels met (jonge) kinderen worden geleefd door de omstandigheden i.p.v. dat ze de teugels zelf in handen hebben.
Nou, net nadat ik de vorige post geplaatst had ging me een lampje branden, dus nu kan ik je reactie een stuk beter plaatsen.quote:
[..]
Nja als er al een conclusie uit te trekken valt wat ik hier typ, is het waarschijnlijk de conclusie dat ik 32 ben en nog steeds geen flauw idee heb wat ik wil met mijn toekomst. Wat betreft kinderen zeker, wat betreft partner in iets mindere mate (dat weet ik wel vrij zeker dat ik dat vroeg of laat wil).
Het heeft allemaal twee kanten. Kinderen krijgen lijkt me enerzijds het mooiste wat er is omdat het substantie geeft aan je (gevoels) leven. Aan de andere kant lijkt het me enorm kut omdat ik in de praktijk vaak zie dat koppels met (jonge) kinderen worden geleefd door de omstandigheden i.p.v. dat ze de teugels zelf in handen hebben.
Breitling - Instruments for Professionals
Nee, natuurlijk zeg je niks raars of onsympathieks, dat beweer ik ook helemaal niet.quote:Op vrijdag 17 september 2021 11:06 schreef Autoscooter het volgende:
Overigens zou ik me na een tijd wel gaan afvragen of het niet handiger is om iets concreets (anders) te (gaan) doen in plaats van min of meer te blijven hangen in dezelfde ontdekkingen en overpeinzingen, want het nadenken over beide kanten van een relatie/kinderen is niks mis mee, maar als je te lang daar in blijft hangen dan kom je er niet meer uit.
[ Bericht 1% gewijzigd door CoolGuy op 17-09-2021 14:03:15 ]
Breitling - Instruments for Professionals
En dan?quote:
[..]
Nee, natuurlijk zeg je niks raars of onsympathieks, dat beweer ik ook helemaal niet.
Overigens zou ik me na een tijd wel gaan afvragen of het niet handiger is om iets concreets (anders) te (gaan) doen in plaats van min of meer te blijven hangen in dezelfde ontdekkingen en overpeinzingen, want het nadenken over beide kanten van een relatie/kinderen is niks mis mee, maar als je te lang daar in blijft hangen dan kom je er niet meer uit.
Beland je dan dakloos in de goot ofzo?
Als kinderloze vrijgezel hoef je helemaal nooit uit de mijmerstand te komen en je hebt toch tijd zat.
Blijkbaar bestaan er ook mensen die willen dat alles in het leven naar 1 grote ultieme conclusie leidt, zodat je weer verder kan, weer een deur dicht, weer een onzekerheid geelimineerd.
Dat is nou precies iets waar ik vaak tegenaan loop bij mensen die huisje-boompje-beestje hebben. Die streven daarnaar, het boeltje moet op orde zijn, het moet allemaal ergens naartoe gaan. Want dan heb je kinderen en dan wil je die een goed leven geven, dus dat is ook een soort project waarin je ergens naartoe werkt.
Als je geen kinderwens hebt denk je zo helemaal niet omdat je die prioriteit niet hebt. Daarom vind ik het niet zo inspirerend wat zij doen. En andersom vinden zij mij niet inspirerend, en dan krijg je idd dit soort gesprekken van "jamaar als je zó denkt, dan.....!"
En ik denk dan "ja maar zoals jij denkt, dat geldt voor mij niet."
Springfield's looking pretty dusty today
Precies Marz... Beetje mijmeren. Is toch niks mis mee...
Ik snap ook niet zo goed waarom CG en Hexagon richting een conclusie willen dwingen. Ik heb de indruk dat ze ons (mij) willen laten inzien dat ik eigenlijk jaloers ben ofzo. Of dat ik beter ''in het echte leven'' aan de situatie kan werken in plaats van op een forum erover schrijven, wat in hun ogen klagen is.
Vind dat nogal kortzichtig als ik eerlijk ben. Ze zien wat ik hier schrijf op fok!, maar 95+ % van mijn tijd ben ik helemaal niet op dit forum aanwezig en ben ik gewoon dingen aan het doen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Autoscooter op 19-09-2021 10:43:58 ]
Ik snap ook niet zo goed waarom CG en Hexagon richting een conclusie willen dwingen. Ik heb de indruk dat ze ons (mij) willen laten inzien dat ik eigenlijk jaloers ben ofzo. Of dat ik beter ''in het echte leven'' aan de situatie kan werken in plaats van op een forum erover schrijven, wat in hun ogen klagen is.
Vind dat nogal kortzichtig als ik eerlijk ben. Ze zien wat ik hier schrijf op fok!, maar 95+ % van mijn tijd ben ik helemaal niet op dit forum aanwezig en ben ik gewoon dingen aan het doen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Autoscooter op 19-09-2021 10:43:58 ]
Een beetje mijmeren is helemaal niks mis mee. Maar dat bedoelde ik niet, en wij weten beiden wat ik wél bedoel.quote:
Precies Marz... Beetje mijmeren. Is toch niks mis mee...
Ik snap ook niet zo goed waarom CG en Hexagon richting een conclusie willen dwingen. Ik heb de indruk dat ze ons (mij) willen laten inzien dat ik eigenlijk jaloers ben ofzo. Of dat ik beter ''in het echte leven'' aan de situatie kan werken in plaats van op een forum erover schrijven, wat in hun ogen klagen is.
Vind dat nogal kortzichtig als ik eerlijk ben. Ze zien wat ik hier schrijf op fok!, maar 95+ % van mijn tijd ben ik helemaal niet op dit forum aanwezig en ben ik gewoon dingen aan het doen.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik begrijp autoscooter wel. Vriendinnen van mij zijn allemaal gaan settelen en aan de kinderen. Ik leef een heel ander leven en merkte ook dat die kinderen steeds meer in de schijnwerpers stonden. Kind dit kind dat. Ik heb die moedergevoelens (nog?) niet en heb ook geen zin om oppas oid te zijn. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen die vriendinnen toch maar naar de achtergrond te laten verdwijnen en mensen te zoeken waar ik nu wel mee op een lijn leef. Het is best confronterend wanneer interessegebieden ineens splitsen. Denk dat dat ook wel een stukje maatschappelijke druk is.
Heel herkenbaar als 30er, vrijgezel en absoluut zonder nog rammelende eierstokken (wat haat ik die term).quote:
Dat is een kruis dat we als vrijgezellen / kinderlozen moeten dragen
Maargoed, ik denk ook wel dat het toch nog wel in ons DNA zit om kinderen te willen en te settelen met een partner. Dat is iets wat we als mens honderdduizenden jaren in min of meer die vorm hebben gedaan, en in het dierenrijk werkt het soms nog steeds zo dat dieren die niet voortplanten / geen partner vinden worden verstoten door de groep of vroeger sterven.
Ik vind het zelf erg dubbel. Moet eerlijk zeggen dat soms als ik een avond bij vrienden met baby's ben geweest, ik na thuiskomst nog wel eens 10 minuten op de bank voor me uit zit te staren. Dat ik het soms allemaal niet begrijp waarom mensen dit zichzelf allemaal aandoen en ze het ook zo vanzelfsprekend vinden allemaal. Het is zo enorm veel gedoe. Vind mijn vrienden er ook vaak slecht uitzien door alle gebroken nachten. Dan kom ik bij ze aan in het weekend en zeggen ze '''Jezus wat ben jij bruin joh!'' Ja tuurlijk, ik heb die twee mooie dagen vandeweek lekker op mijn bootje doorgebracht. En jullie zo te zien binnen met een poepend / kotsend kind dat het RS virus had opgelopen.
Ze moeten erg op het geld letten omdat het allemaal enorm veel kost (kinderopvang etc). Sommigen zijn al 2 jaar niet meer op vakantie geweest. Dan ben je begin dertig denk ik dan, sta je nog in de kracht/piek van je leven.
Aan de andere kant denk ik ook : wat voor uitdaging blijft het single leven nou op de lange termijn bieden? Als je mensen ernaar vraagt beginnen ze al snel over dingen als reizen, naar Bali gaan, hobbies en noem maar op. Maar in mijn oren komt dat vaak neer op het leven dat ik als tiener en twintiger al heb geleefd. Op een gegeven moment heb je dat ook allemaal wel een keer gezien. Contacten bij NMLK, via een Yoga Klasje of een ander clubje is natuurlijk hartstikke leuk, maar op geen enkele manier inwisselbaar tegen de liefde / band die je kunt voelen voor je eigen kinderen en partner. Wat dat betreft vind ik single en kinderloos zijn in zekere zin ook erg oppervlakkig en weet ik 100% zeker dat je nooit als single kunt ervaren hoe een ouder voelt voor het eigen kind. Dat brengt toch een enorm diepe dimensie in je leven. Dan kun je 300 musea bezoeken, maar dat gaat het nooit compenseren.
Ik denk wel dat een partner de eerste stap is. Je moet eerst daarvan gaan houden. Logisch dat je nog niet aan kinderen moet denken als je uberhaupt nog geen partner hebt.
Ja, sommigen willen via kunstmatige inseminatie gelijk single ouder worden of willen hun zaad doneren maar dat Zijn er ook maar weinigen, die vaak al van jongs af aan die obsessie hebben.
Voor de meesten gaat het toch wel op volgorde.
En voor sommigen kan een partner misschien ook al voldoende zijn om liefde te ervaren.
Maar sommigen lukt dat gewoon niet, omdat ze de echte liefde niet kunnen vinden of toelaten . Tja dan moet je dat accepteren helaas. 1 van de kutdingen van het leven.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik vind dit wel heel lastig, om die gelijkgestemden te vinden.quote:
Ik begrijp autoscooter wel. Vriendinnen van mij zijn allemaal gaan settelen en aan de kinderen. Ik leef een heel ander leven en merkte ook dat die kinderen steeds meer in de schijnwerpers stonden. Kind dit kind dat. Ik heb die moedergevoelens (nog?) niet en heb ook geen zin om oppas oid te zijn. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen die vriendinnen toch maar naar de achtergrond te laten verdwijnen en mensen te zoeken waar ik nu wel mee op een lijn leef. Het is best confronterend wanneer interessegebieden ineens splitsen. Denk dat dat ook wel een stukje maatschappelijke druk is.
Ben zelf 32, en bijvoorbeeld gisteravond ging ik een keer in op de uitnodiging van een single vriend waarbij ik meestal vriendelijk bedank voor de uitnodiging.
En dan bevind ik me opeens op vrijdagavond als 32 jarige in een appartement drie hoog achter waar allemaal figuren tussen de 25 - begin dertig doodleuk lijntjes coke zitten te snuiven terwijl ze call of duty aan het spelen zijn
Dat ik echt denk : waar ben ik nou toch in hemelsnaam weer beland. Vanaf een bepaalde leeftijd is er vaak ook wel een reden waarom mensen nog single zijn. Volgens mij zijn er boven de dertig niet zo heel veel relatief stabiele mensen die geen gezinsleven ambieren en die nog binnen de grenzen van het normale op stap willen.
Aan de andere kant herken ik ook heel erg wat jij zegt, bij gesettelde vrienden met andere prioriteiten. Zo roept een vriend van mij steevast tegen mij ''Je bent altijd welkom bij ons thuis hé, weet dat!!'' Hartstikke aardig bedoeld, maar de beste man woont 100 km verderop in Breda, en ik ben de afgelopen 5 keer al naar hem toe geweest. Maar naar mij toe komen zit er steeds niet in
Dus grosso modo komt het er in mijn geval op neer dat degenen die nog single zijn halve cokeverslaafden zijn zonder verantwoordeljkheidsgevoel, en degenen die gesetteld zijn daar ben ik me constant aan het aanpassen aan hun agenda, zonder dat ze dat andersom doen.
Ander type mens opzoeken danquote:
[..]
Ik vind dit wel heel lastig, om die gelijkgestemden te vinden.
Ben zelf 32, en bijvoorbeeld gisteravond ging ik een keer in op de uitnodiging van een single vriend waarbij ik meestal vriendelijk bedank voor de uitnodiging.
En dan bevind ik me opeens op vrijdagavond als 32 jarige in een appartement drie hoog achter waar allemaal figuren tussen de 25 - begin dertig doodleuk lijntjes coke zitten te snuiven terwijl ze call of duty aan het spelen zijn
Vanaf een bepaalde leeftijd is er vaak ook wel een reden waarom mensen nog single zijn. Volgens mij zijn er boven de dertig niet zo heel veel relatief stabiele mensen die geen gezinsleven ambieren en die nog binnen de grenzen van het normale op stap willen.
Aan de andere kant herken ik ook heel erg wat jij zegt, bij gesettelde vrienden met andere prioriteiten. Zo roept een vriend van mij steevast tegen mij ''Je bent altijd welkom bij ons thuis hé, weet dat!!'' Hartstikke aardig bedoeld, maar de beste man woont 100 km verderop in Breda, en ik ben de afgelopen 5 keer al naar hem toe geweest. Maar naar mij toe komen zit er steeds niet in
Dus grosso modo komt het er in mijn geval op neer dat degenen die nog single zijn halve cokeverslaafden zijn zonder verantwoordeljkheidsgevoel, en degenen die gesetteld zijn daar ben ik me constant aan het aanpassen aan hun agenda, zonder dat ze dat andersom doen.
ze zijn er echt wel. Afgelopen jaar ook wel de nodige 30+ers met een relatie leren kennen die na een x aantal jaar weer single zijn. Het is echt niet zo dat iedere single 30+er een backpack met problemen heeft. Wel is het zo dat naarmate je leeftijd en dus ook levenservaring toeneemt je als mens ook negatieve ervaringen opdoet. Als je een keer gewoon gezellig wilt kletsen over dit onderwerp of je frustratie even wilt ventileren dan mag je me altijd DMen.
Heb ik ook last van, ik ben zelf 29 jaar, ik gebruik niet, heb geen vrienden die dit doen. (Heb dus wel vrienden)quote:
[..]
Ik vind dit wel heel lastig, om die gelijkgestemden te vinden.
Ben zelf 32, en bijvoorbeeld gisteravond ging ik een keer in op de uitnodiging van een single vriend waarbij ik meestal vriendelijk bedank voor de uitnodiging.
En dan bevind ik me opeens op vrijdagavond als 32 jarige in een appartement drie hoog achter waar allemaal figuren tussen de 25 - begin dertig doodleuk lijntjes coke zitten te snuiven terwijl ze call of duty aan het spelen zijn
Vanaf een bepaalde leeftijd is er vaak ook wel een reden waarom mensen nog single zijn. Volgens mij zijn er boven de dertig niet zo heel veel relatief stabiele mensen die geen gezinsleven ambieren en die nog binnen de grenzen van het normale op stap willen.
Aan de andere kant herken ik ook heel erg wat jij zegt, bij gesettelde vrienden met andere prioriteiten. Zo roept een vriend van mij steevast tegen mij ''Je bent altijd welkom bij ons thuis hé, weet dat!!'' Hartstikke aardig bedoeld, maar de beste man woont 100 km verderop in Breda, en ik ben de afgelopen 5 keer al naar hem toe geweest. Maar naar mij toe komen zit er steeds niet in
Dus grosso modo komt het er in mijn geval op neer dat degenen die nog single zijn halve cokeverslaafden zijn zonder verantwoordeljkheidsgevoel, en degenen die gesetteld zijn daar ben ik me constant aan het aanpassen aan hun agenda, zonder dat ze dat andersom doen.
Moet zeggen dat ik echt aan het focussen ben op mijn toekomst (studie/werk) dus ja.
Ik heb het idee dat ik te weinig tijd heb in mijn eentje.... bizar. Ik ga nog langs bij die en die persoon en dan zijn wel verder in 2022 en dan heb ik nog steeds niet (gok ik) dit gedaan.
Er zijn zoveel interessante dingen op deze wereld....
Dit, bovendien heeft een 30+er zonder negatieve ervaringen ook een enorme rugzak. Hoe ontwikkel je dan ruggengraat.quote:
[..]
Ander type mens opzoeken dan
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Ik snap dit topic niet. Ik heb al een relatie vanaf dat ik begin 20 was en ben altijd gewoon naar feestjes gegaan en uit gegaan en naar discotheken.
Ik heb ook gestudeerd, een bijbaantje gehad en daarna een baan bemachtigd.
Je herkent singles denk ik alleen door goed te luisteren en op te letten. Alle plekken die je noemt zijn gewoon gemengd, daar lopen singles en mensen met een relatie door elkaar heen.
[ Bericht 25% gewijzigd door KayaQ op 27-09-2021 13:35:36 ]
Ik heb ook gestudeerd, een bijbaantje gehad en daarna een baan bemachtigd.
Je herkent singles denk ik alleen door goed te luisteren en op te letten. Alle plekken die je noemt zijn gewoon gemengd, daar lopen singles en mensen met een relatie door elkaar heen.
[ Bericht 25% gewijzigd door KayaQ op 27-09-2021 13:35:36 ]
Serieus, wat kom je hier dan doen?quote:
Ik snap dit topic niet. Ik heb al een relatie vanaf dat ik begin 20 [bla bla gestopt met lezen]
Je hebt al sinds je 20e een relatie en je komt in een topic voor single dertigers even betweterig doen dat je dit topic niet begrijpt? Nee natuurlijk begrijp je het niet als je al sinds je 20e een relatie hebt.
Ik bedoel dat mensen in een relatie ook op de plekken komen die genoemd worden. Die activiteiten zijn niet voorbehouden aan singles.quote:
[..]
Serieus, wat kom je hier dan doen?
Je hebt al sinds je 20e een relatie en je komt in een topic voor single dertigers even betweterig doen dat je dit topic niet begrijpt? Nee natuurlijk begrijp je het niet als je al sinds je 20e een relatie hebt.
Daar kan ik als niet - single prima iets over zeggen.
Als ouders hoef je niet altijd alles samen met je kinderen te doen.quote:
[..]
Het trekt automatisch een bepaalde kant op zodra er kinderen komen. Dat is niet de schuld van het koppel, maar dat is gewoon hoe het loopt.
Laatst was ik bijvoorbeeld met dit koppel op een terras, en de kinderwagen stond er ook bij. Iedereen sprak hen aan, over hun kind, hoe het ging, of de baby goed slaapt enzo. Vervolgens was het 20:00 uur en werd de baby een beetje huilerig en besloot de moeder dat we gingen afrekenen en naar huis gingen.
Al dit soort dingen zijn natuurlijk hartstikke logisch. Ze kunnen die baby niet alleen thuis laten. Op een gegeven moment is zo'n baby er klaar mee en moet het naar bed. Maar onderaan de streep zit ik er de helft van de tijd een beetje bij als een lulletje rozenwater en heb ik ook weinig in de melk te brokkelen over hoe laat we naar huis gaan. Dat besluiten de ouders, omdat het tijd wordt voor de baby.
Nogmaals : heel normaal allemaal vanuit het perspectief van de baby en de ouders gezien. Maar voor mij als single is het niet echt gezond. Wel af en toe, maar niet structureel. In mijn situatie kun je beter je eigen weg/pad kiezen waarin je zélf de teugels in handen kunt nemen en niet jouw avond voor een groot deel wordt bepaald door de baby van een ander koppel nota bene. In die zin is het niet gelijk. Misschien wel gelijkwaardig, maar niet gelijk.
Maar zoals Marz inderdaad zegt : daar ben je zelf altijd nog bij en je beslist zelf hoe ver je het laat komen. En door dit hier nu eens aan te stippen besef ik mij dat ik misschien soms een beetje te veel erin ben meegegaan. Je moet toch zelf ervoor zorgen dat je je boeltje op orde krijgt.
Ik ben moeder, maar ik spreek gewoon af met mijn vrienden zonder dat mijn kinderen daar bij zijn. En dan gaan we niet om 8 uur al weg
Tuurlijk kan dat.quote:
[..]
Ik bedoel dat mensen in een relatie ook op de plekken komen die genoemd worden. Die activiteiten zijn niet voorbehouden aan singles.
Daar kan ik als niet - single prima iets over zeggen.
Maar het valt mij wel op dat veel mensen in een relatie die ik spreek, zichzelf altijd de positieve uitzondering op de regel vinden en zichzelf nog heel outgoing vinden.
Terwijl in slechts een fractie van de gevallen komt dat enigszins in de buurt van de realiteit. In veruit de meerderheid van de gevallen zie je dat men nog maar een fractie van voorheen beschikbaar is om met anderen dan de eigen partner (en/of kinderen) dingen te ondernemen.
Dat is op zichzelf geen verwijt, sterker nog : het is volstrekt logisch. Natuurlijk is het niet zo dat mensen met een relatie totaal niet meer in het uitgaans/openbare leven te bekennen zijn. Dat wordt hier denk ik ook niet beweerd. Alleen de spoeling wordt een stuk dunner, en dat kan lastig zijn. Veel meer dan dat zeggen we denk ik niet hier.
Volgens mij geldt dat voor de meeste dertigers. Ik ken niet anders dan dat mensen zich wat meer met hun eigen zaken bezig gaan houden vanaf een jaar of 30.quote:
[..]
Tuurlijk kan dat.
Maar het valt mij wel op dat veel mensen in een relatie die ik spreek, zichzelf altijd de positieve uitzondering op de regel vinden en zichzelf nog heel outgoing vinden.
Terwijl in slechts een fractie van de gevallen komt dat enigszins in de buurt van de realiteit. In veruit de meerderheid van de gevallen zie je dat men nog maar een fractie van voorheen beschikbaar is om met anderen dan de eigen partner (en/of kinderen) dingen te ondernemen.
Dat is op zichzelf geen verwijt, sterker nog : het is volstrekt logisch. Natuurlijk is het niet zo dat mensen met een relatie totaal niet meer in het uitgaans/openbare leven te bekennen zijn. Dat wordt hier denk ik ook niet beweerd. Alleen de spoeling wordt een stuk dunner, en dat kan lastig zijn. Veel meer dan dat zeggen we denk ik niet hier.
De een is alleen nog maar aan het werk 60 uur per week. Een ander krijgt een gezin, of koopt een huis, verdwijnt in een jarenlange helse verbouwing en heeft het ineens alleen nog over de greepjes van zijn nieuwe keuken.
Het is gewoon een andere levensfase voor veel mensen, dat geldt niet alleen voor de mensen die een kind krijgen.
Eens. Dat is niet omdat kinderen, maar omdat 'eigen leven' meer en meer.quote:
[..]
Volgens mij geldt dat voor de meeste dertigers. Ik ken niet anders dan dat mensen zich wat meer met hun eigen zaken bezig gaan houden vanaf een jaar of 30.
De een is alleen nog maar aan het werk 60 uur per week. Een ander krijgt een gezin, of koopt een huis, verdwijnt in een jarenlange helse verbouwing en heeft het ineens alleen nog over de greepjes van zijn nieuwe keuken.
Het is gewoon een andere levensfase voor veel mensen, dat geldt niet alleen voor de mensen die een kind krijgen.
Breitling - Instruments for Professionals
Nah dat herken ik totaal niet. Maargoed, het is subjectief.
Op één uitzondering na zie ik in mijn vrienden- en kennisenkring dat mensen min of meer verdwenen zijn zodra er kinderen komen. Ja, op 2/3/4 momenten per jaar na, zoals Oud en Nieuw of een verjaardag. Dat voelt dan meer als een reunie in plaats van een continuerende vriendschap.
En dan nog merk je heel duidelijk dat je niet op hetzelfde level zit. Degenen zonder kinderen willen aan de zuip en lang doorgaan, terwijl ik bij degenen met kinderen vaak sterk de indruk krijg dat ze vooral langskomen omdat ze ''even hun gezicht'' willen laten zien. Maar zelfs in het korte tijdsbestek waarin ze aanwezig zijn, zijn ze constant bezig met hun mobiel/schakelen met het thuisfront of de kleine wel goed slaapt. Dus dan ben je eigenlijk alsnog in twee heel andere werelden.
Ik ken zelf één stel die er een beetje soepel mee om gaat en die nog wel leuk zijn om uit te nodigen ondanks hun kinderen. Bij de rest is het nogal geforceerd en plichtmatig.
En bij de singles merk ik juist dat ze nog wel wat willen doen, de een heeft een explosieve carriere, de ander niet. Daar merk ik niet echt onderscheid in.
Op één uitzondering na zie ik in mijn vrienden- en kennisenkring dat mensen min of meer verdwenen zijn zodra er kinderen komen. Ja, op 2/3/4 momenten per jaar na, zoals Oud en Nieuw of een verjaardag. Dat voelt dan meer als een reunie in plaats van een continuerende vriendschap.
En dan nog merk je heel duidelijk dat je niet op hetzelfde level zit. Degenen zonder kinderen willen aan de zuip en lang doorgaan, terwijl ik bij degenen met kinderen vaak sterk de indruk krijg dat ze vooral langskomen omdat ze ''even hun gezicht'' willen laten zien. Maar zelfs in het korte tijdsbestek waarin ze aanwezig zijn, zijn ze constant bezig met hun mobiel/schakelen met het thuisfront of de kleine wel goed slaapt. Dus dan ben je eigenlijk alsnog in twee heel andere werelden.
Ik ken zelf één stel die er een beetje soepel mee om gaat en die nog wel leuk zijn om uit te nodigen ondanks hun kinderen. Bij de rest is het nogal geforceerd en plichtmatig.
En bij de singles merk ik juist dat ze nog wel wat willen doen, de een heeft een explosieve carriere, de ander niet. Daar merk ik niet echt onderscheid in.
Ik denk dat voor veel mensen het krijgen van een kind samenvalt met een andere levensstijl. Minder gericht op feesten, zuipen en sloeren en meer op carrière, een vaste relatie en settelen. Kinderen komen daar ook bij, maar vaak gaan mensen in het stadium daaraan vooraf al anders leven, omdat ze een volwassen leven krijgen met meer verantwoordelijkheden.quote:
Nah dat herken ik totaal niet. Maargoed, het is subjectief.
Op één uitzondering na zie ik in mijn vrienden- en kennisenkring dat mensen min of meer verdwenen zijn zodra er kinderen komen. Ja, op 2/3/4 momenten per jaar na, zoals Oud en Nieuw of een verjaardag. Dat voelt dan meer als een reunie in plaats van een continuerende vriendschap.
En dan nog merk je heel duidelijk dat je niet op hetzelfde level zit. Degenen zonder kinderen willen aan de zuip en lang doorgaan, terwijl ik bij degenen met kinderen vaak sterk de indruk krijg dat ze vooral langskomen omdat ze ''even hun gezicht'' willen laten zien. Maar zelfs in het korte tijdsbestek waarin ze aanwezig zijn, zijn ze constant bezig met hun mobiel/schakelen met het thuisfront of de kleine wel goed slaapt. Dus dan ben je eigenlijk alsnog in twee heel andere werelden.
Ik ken zelf één stel die er een beetje soepel mee om gaat en die nog wel leuk zijn om uit te nodigen ondanks hun kinderen. Bij de rest is het nogal geforceerd en plichtmatig.
En bij de singles merk ik juist dat ze nog wel wat willen doen, de een heeft een explosieve carriere, de ander niet. Daar merk ik niet echt onderscheid in.
Voor mijn vrienden zonder kinderen is dat hetzelfde. Er is maar een enkeling die blijft hangen in een meer studentikoze levensstijl.
Van deze vrienden weet ik dat zij niet echt blij zijn met hun leventje, omdat ze het gevoel hebben de boot te hebben gemist. Periodes met depressies wisselen zich af met veel feesten en drinken om daarna weer ongelukkig te zijn met zichzelf en wanhopig te proberen er nog iets van te maken.
Niet echt iets om te ambiëren.
Ja, maar een paar jaar geleden toen nog niet iedereen in je omgeving kinderen had ging het over carrière en opscheppen en gekochte huizen etc. Het is gewoon hetzelfde verhaal, alleen dan toegespitst op een ander onderwerp.quote:
Nah dat herken ik totaal niet. Maargoed, het is subjectief.
Op één uitzondering na zie ik in mijn vrienden- en kennisenkring dat mensen min of meer verdwenen zijn zodra er kinderen komen. Ja, op 2/3/4 momenten per jaar na, zoals Oud en Nieuw of een verjaardag. Dat voelt dan meer als een reunie in plaats van een continuerende vriendschap.
En dan nog merk je heel duidelijk dat je niet op hetzelfde level zit. Degenen zonder kinderen willen aan de zuip en lang doorgaan, terwijl ik bij degenen met kinderen vaak sterk de indruk krijg dat ze vooral langskomen omdat ze ''even hun gezicht'' willen laten zien. Maar zelfs in het korte tijdsbestek waarin ze aanwezig zijn, zijn ze constant bezig met hun mobiel/schakelen met het thuisfront of de kleine wel goed slaapt. Dus dan ben je eigenlijk alsnog in twee heel andere werelden.
Ik ken zelf één stel die er een beetje soepel mee om gaat en die nog wel leuk zijn om uit te nodigen ondanks hun kinderen. Bij de rest is het nogal geforceerd en plichtmatig.
En bij de singles merk ik juist dat ze nog wel wat willen doen, de een heeft een explosieve carriere, de ander niet. Daar merk ik niet echt onderscheid in.
Als je 40 bent is het weer een ander onderwerp. De tijd van vroeger is voorbij. Levens ontwikkelen zich, mensen gaan verder, krijgen andere interesses. De hele tijd 'ja maar vroeger zus en zo' is leuk, maar dat roep je als je 40 bent nog steeds, en als je 50 bent ook.
Breitling - Instruments for Professionals
