TDF Tour de France 2023
Op naar Parijs. Wie gaat er winnen? Wie gaat er gepakt worden met doping? Genoeg te bespreken dus. :)
Etappe 1: Brest - Landerneau, 197,8 km
Hey hallo, daar zijn we weer. De Tour gaat beginnen, behoorlijk kort na de Giro gaat in Bretagne de 108e editie van de Tour de France van start. We gaan weer eens drie weken dwars door Frankrijk fietsen. Het parcours heb ik al iets uitgebreider beschreven in dit topic, maar ik zal beginnen met een korte samenvatting. Le Grand Départ vindt plaats in Bretagne, waar we vier dagen gaan verblijven. De Tour begint met twee heuvelachtige ritten, die allebei eindigen op een lastige en steile helling. Daarna gaan we twee keer sprinten, wat heel erg vervelend wordt. We verlaten daarna Bretagne, de wielergekke regio van Frankrijk. Volgens Marc Madiot moeten we Bretagne erg dankbaar zijn, want iedere keer dat er in het wielrennen iets aan de hand is komt Bretagne de boel redden. Het Europees kampioenschap vorig jaar, bijvoorbeeld. Maar ook deze Tour. We zouden eigenlijk naar Kopenhagen gaan, maar door het EK kon dat feest niet doorgaan. En voila, daar zijn we weer, in Bretagne. Zodra we deze regio hebben verlaten volgt op dag vijf de tijdrit, waarna de zesde rit vermoedelijk weer zal uitdraaien op een massasprint. De langste rit van de Tour volgt op dag zeven, er gaat 250 kilometer gefietst worden over een heuvelachtig parcours. Daarna duiken we het tweede weekend in, met twee tegenvallende ritten in de Alpen. Na de rustdag gaan we verder met een vlakke rit, er gaat echt enorm veel gesprint worden deze Tour. Daarna beklimmen we twee keer de Ventoux, dat is dan weer beter. Een aankomst beneden, voor de variatie. Daarna weer twee vlakke ritten, helemaal kut. Heuvelachtige rit voor de vluchters op zaterdag, waarna we de tweede week gaan afsluiten in Andorra. Ook weer een beetje een matige rit, het wordt een matige Tour. In de derde week beginnen we weer met een heuvelachtige rit voor de vluchters, daarna krijgen we te maken met twee aankomsten bergop in de Pyreneeën. Daar zal het vermoedelijk allemaal moeten gaan gebeuren. Na de aankomst op Luz Ardiden krijgen we te maken met een vlakke rit, de zoveelste kans voor de sprinters. Op de voorlaatste dag worden we dan weer getrakteerd op een tijdrit, na de bizarre omwenteling vorig jaar gaat de ASO vanaf nu ieder jaar een afsluitende tijdrit in het parcours smijten. Na die tijdrit sluiten we weer af in Parijs, zoals altijd. Drie tegenvallende weken in een notendop. We trappen af in Bretagne, in Brest om precies te zijn. On y va, ofzo.
De Tour de France van 2021 gaat van start in Brest, een havenstad met 140.000 inwoners in het departement Finistère, en uiteraard in de regio Bretagne. Brest is terug te vinden in de top 20 van meestbezochte steden van de Tour de France. Vooral vroeger bezocht men Brest heel vaak, nu komen we blijkbaar alleen nog langs in noodgevallen. In 2018 waren we hier voor het laatst, toen ging hier een rit van start die zou eindigen op Mur de Bretagne, toevallig de aankomst van morgen. Als we in Bretagne zijn bezoeken we vaak dezelfde plaatsen, alleen wisselt de volgorde nog wel eens. Daarvoor waren we in 2008 in Brest, ook toen vond hier Le Grand Départ plaats. Ook toen een rit in lijn met aankomst op een heuvel. Ene Alejandro Valverde won toen, in Plumelec. We zijn 13 jaar verder, maar Valverde is er nog steeds bij en kan eigenlijk ook gewoon weer gaan winnen. In 2008 waren er ook een paar andere jongens bij, alleen niet als coureur. David Gaudu stond als klein menneke achter de dranghekken te kijken of hij wat handtekeningen kon scoren. Gaudu is afkomstig uit Landivisiau, niet ver van Brest. Ook Valentin Madouas kwam even kijken, hij is daadwerkelijk afkomstig uit Brest zelf. De zoon van Laurent Madouas gaat beginnen aan zijn tweede Tour, voor Gaudu wordt het alweer zijn vierde Tour. In 2008 lokale fans, in 2021 lokale helden. Heel fraai, de oude foto's zijn de moeite waard. Het is de vierde keer dat het grote vertrek plaatsvindt in Brest, voor de start in 2008 begon men er hier in 1952 en 1974 ook al eens aan. In 1974 begon men met een proloog in en rond Brest en die proloog werd gewonnen door Eddy Merckx. Sindsdien is hier geen rit meer geëindigd en daar komt voorlopig geen verandering in. Opnieuw een vertrek vanuit Brest, een stad die vooral bekend is vanwege de haven en de hier gevestigde marine. De tweede grootste militaire haven van Frankrijk, na Toulon. Ook hebben ze hier een behoorlijk grote universiteit, met 27.000 studenten. Verder schijnt het een gebied te zijn waar heel veel gewerkt wordt, in Brest en omstreken zijn er 183,400 banen, jawel. Buiten het feit dat Brest een mooie haven heeft zijn er hier ook een aantal bekende mensen geboren. Wat te denken van de dikke papzak Gonzalo Higuain? Het is dan wel een Argentijn, maar gewoon in Brest geboren. Ook Yann Tiersen, vooral bekend vanwege de film Amélie, komt uit Brest. Die muziek heeft iedereen ondertussen zo enorm vaak gehoord dat we er haast een hekel aan krijgen, maar in de basis is het goed. Brest heeft naast Madouas ook nog een andere renner die enigszins bekend is in de aanbieding, Olivier Le Gac. Fietst net als Gaudu en Madouas voor Groupama-FDJ, maar hij is er helaas voor hem niet bij. Brest is verder behoorlijk platgegooid in de Tweede Wereldoorlog, vooral omdat het dus als havenstad een belangrijke functie had. De stad is daarom redelijk modern, al komen we in de haven toch nog een torentje en een kasteeltje tegen. Een museumpje ook, en Océanopolis. Een soort Dolfinarium, eigenlijk gewoon helemaal kut dus. Niet echt de meest beklijvende stad, maar god ja, je moet toch ergens van start gaan.
De 108e Tour de France gaat van start in de haven van Brest, al komt het water op de startlocatie niet in beeld. Nee, de organisatie heeft altijd veel ruimte nodig, dus gaan we van start langs een parkeerplaats. Voorbij de parkeerplaats begint de neutralisatie, we rijden een rondje door Brest en fietsen direct langs het kasteel, waar het Musée National de la Marine gevestigd is. Vervolgens rijden we een tijdje langs het water, voor er een doortocht in het centrum van de stad volgt met een stuk of vijf rotondes. Uiteindelijk verlaten we een paar bochten en nog wat rotondes later het centrum om via de buitenwijken koers te zetten naar de officiële start, die verduiveld lang op zich laat wachten. Het wordt een neutralisatie van 20 minuten, godbetert. Buiten de stad rijden de renners over de Pont de l'Iroise, waarna even later de rit dan toch echt gaat beginnen. Het wordt meteen een explosief begin, want in de eerste twee kilometer van de rit loopt de weg omhoog. Dat niet alleen, we komen ook allerlei bochten, rotondes en vluchtheuvels tegen. De eerste valpartij zal niet lang op zich laten wachten. Binnen de eerste kilometer de eerste rotonde, op zich wel lachen. We rijden vervolgens meteen een dorpje binnen, waar ze de auto's op alle mogelijke manieren proberen af te remmen. Flinke bocht naar links in dit dorp, dan weer een rotonde, waarna we buiten het dorp in licht dalende lijn naar Loperhet gaan rijden. Paar bochten onderweg, waarna we buiten Loperhet al meteen de eerste gecategoriseerde klim van de Tour gaan tegenkomen. Na 8,6 kilometer gaan de renners bovenkomen op de Côte de Trébéolin, een klimmetje van de vierde categorie. Liefst 900 meter klimmen aan 5,1%, toe maar. Geen lastige klim uiteraard, maar de toon wordt wel meteen gezet. Het zal heel vaak op en af gaan vandaag. Na de Côte de Trébéolin rijden we in dalende lijn naar Daoulas, waar een klooster staat. Dit stukje in dalende lijn door een agrarisch landschap heen is niet enorm breed en ook niet al te best, al kan het zomaar zo zijn dat ze er voor de gelegenheid een vers laagje asfalt hebben neergelegd. In het schattige centrumpje van Daoulas slaan de renners rechtsaf, waarna ze een kilometer of 11 dezelfde weg gaan volgen die ze via Hôpital-Camfout naar Le Faou gaat brengen. Een brede weg, die relatief rechtdoor loopt, voor Bretonse begrippen althans. Wel wat bochten onderweg en net buiten Daoulas een rotonde, maar dit lijkt een redelijk vanzelfsprekend deel van de rit. Hoewel, het gaat wel weer continu op en af. Stuk of vier korte klimmetjes onderweg, met ook een paar stukjes in dalende lijn uiteraard. Het verhaal van deze dag, veel vlakke meters zullen er niet zijn.
Na 22 kilometer komt het peloton uit in Le Faou. Vlak daarvoor gaat het een keer een kilometer aan 4% omhoog, dat soort grappen weet je wel. Verder reden de renners vooral door het bos en kwamen ze in de afgelopen kilometers relatief weinig verkeersremmers tegen, alleen de doortocht in Hôpital-Camfrout vereiste wat stuurmanskunst. Al stelt dat niets voor in vergelijking met de passage in Le Faou, daar staan heel wat vluchtheuvels, versmallingen, drempels en noem alles maar op. Zelfs een passage over steentjes in het centrum, als het hier regent kunnen we onze lol op. Smal, bochtig, steentjes, feest. Wel een leuke plaats, Le Faou. Allerlei vakwerkhuisjes in het centrum, altijd fan van. Een erfgoedstadje, volgens bretagne-vakantie.com. Vroeger een belangrijke haven voor de kustvaart rond Brest. Nog steeds is het een belangrijke halteplaats, een grootse toegangspoort tot het schiereiland Crozon en een visitekaartje voor het Parc naturel régional d’Armorique. Nou, wij gaan maar eens fietsen door dat park. Paar bochtjes aan het eind van dit dorp, keertje rechts en dan weer naar links, vervolgens rijdt het peloton naar Rosnoën. De iets smallere weg in het bos buiten het dorp loopt de komende drie kilometer aan 4% gemiddeld omhoog. De volgende officiële klim is begonnen, de Côte de Rosnoën. Bochtig weggetje omhoog, met schommelende percentages. Het gaat een paar keer kort aan 8% omhoog, maar verder is het vooral veel vals plat. De top bereiken we na 27 kilometer in het dorpje Rosnoën, waar we in het centrum rechtsaf slaan. Na deze bocht naar rechts loopt de weg eigenlijk gewoon en kilometer of vijf rechtdoor, terwijl het zo goed als vlak is. Aan het eind van deze weg volgt er een lastige bocht naar links, waarna we via de opvallende Pont de Térénez over het water rijden. Het gaat hier even naar beneden, maar de lastigheidsgraad is niet hoog. Aan de andere kant van de brug, die blijkbaar 35 miljoen heeft gekost, gaat het een kilometertje omhoog aan een procent of vijf, toch weer zo'n vervelend onaangekondigd hupje tussendoor. Daarna is het een kilometer of vijf zo goed als vlak onderweg naar Argol, waar de renners na 38 kilometer gaan aankomen. Paar bochten onderweg, maar een makkelijk stukje rit. In Argol hebben ze hun eigen Arc de Triomphe, haha. Blijkbaar onderdeel van een enclos paroissial, een typisch Bretons fenomeen. Godsdienstige ommuurde bouwwerken, klassiekertje in deze regio.
Voorbij deze prachtige boog slaan we linksaf, daarna vervolgen we onze weg door de Finistère. Het gaat een kilometer of twee behoorlijk rechtdoor, in de eerste kilometer loopt de weg weer wat vals plat omhoog. We komen vervolgens uit bij een kruispunt, waar de renners eerst naar rechts en bijna direct weer naar links moeten. Lastig punt, waarna ze een paar meter over een smallere weg rijden om na een bocht schuin naar links weer een brede weg te bereiken. Langs de akkers rijden we nu verder naar Plage de Pentrez, in eerste instantie rechtdoor in dalende lijn. Maar dat kan nooit lang duren in het glooiende Bretagne, dus gaat het even later ook weer een halve kilometer vrij stevig omhoog. De volgende afdaling komt er dan weer aan, we duiken naar het strand. De renners worden in Plage de Pentrez getrakteerd op twee lastige bochten in dalende lijn, linke soep. Beneden bij het strand volgt er ook nog een pittige bocht naar rechts, daarna mogen de coureurs genieten van een vlakke tocht van een kleine drie kilometer langs het strand. Paar bochtjes hier, om de onvermijdelijke toeristen wat af te laten remmen. Voorbij het strand gaat het weer een kilometer wat steviger omhoog, waarna het in de volgende vijf kilometer weer vooral veel glooiend werk is. Weg van het water, weg van het strand, tussen de akkers en kleine dorpjes door. Een rotonde en wat verkeersmeubilair onderweg, waarna we in de buurt van Ploéven linksaf slaan en daarna meteen rechtsaf. Hierna gaat het over een brede weg rechtdoor naar Plovénez-Porzay, die Bretoenen kiezen wel altijd klotenamen voor hun dorpjes. Twee kilometer rechtdoor, over een weg die vals plat omhoog loopt. Vervolgens treffen we een rotonde en een hoop vluchtheuvels in Plovénez, waar het ook enigszins bochtig is. Buiten dit dorp rijden we twee kilometer verder over een glooiende weg die naar Locronan zal leiden. Net buiten deze plaats komen de renners een rotonde tegen, waar ze rechtdoor gaan. Even later slaan ze linksaf en begint het volgende gecategoriseerde klimmetje van de dag. Over een wat smallere weg rijden de renners naar het centrum van het fraaie dorpje, waar kasseien liggen. In dit centrum liggen ook een paar bochten, we moeten maar hopen dat het droog blijft. Wordt glibberen, anders. Buiten het centrum loopt de klim nog verder omhoog, tegen die tijd worden de steentjes weer ingeruild voor (vrij slecht) asfalt. Redelijk smal ook, voor een openingsrit hebben ze toch aardig wat obscure weggetjes weten te vinden. De top van dit klimmetje van derde categorie bereiken we na 61,5 kilometer. Het gaat 900 meter omhoog aan 9,3%, je zou het zelfs een muurtje mogen noemen. Derde categorie lijkt me enigszins overdreven, maar het zal ongetwijfeld een leuk gevecht opleveren tussen de vluchters van de dag.
Na dit klimmetje rijden de renners een tijdje verder over een smalle weg door het bos. Het loopt nog even wat vals plat omhoog, maar daarna gaat het een aantal kilometer zo goed als vlak zijn. Aan het eind van deze smalle weg komen we uit bij een rotonde, waar de renners rechtdoor gaan. Ze rijden hierna Plogonnec binnen, waar het vrij bochtig gaat zijn. Aan de rand van het dorp slaan we linksaf en daarna gaat het een paar kilometer behoorlijk rechtdoor richting Guengat. Een keer een rotonde onderweg, maar dit gaat toch vooral een moment van rust vormen voor het peloton. Voorbij Guengat, een dorpje dat ook weer voorzien is van de nodige vluchtheuvels, volgen we nog eens vier kilometer dezelfde weg, die vrij recht en vrij vlak blijft. Beetje vals plat omhoog, meer niet. Aan het eind van deze weg komen we een rotonde tegen, het gaat hier naar links. Als we deze bocht genomen hebben is het nog een kilometer of acht fietsen tot in Quimper, een bekende stad voor de koers. De weg naar Quimper is in eerste instantie recht en breed, terwijl het lichtjes naar beneden gaat. Er staan hier normaal wel paaltjes, die hopelijk speciaal voor de koers verwijderd gaan worden. Na een tijd komen de renners kort achter elkaar drie rotondes tegen. Bij de eerste rotonde gaat het schuin naar links, bij de tweede rechtdoor en bij de derde weer schuin naar links. Hierna rijden we over een bochtige weg verder naar beneden, richting het centrum van Quimper. Dit stelt niet veel voor, het is geen lastige afdaling. Het meeste gevaar komt wederom van al het verkeersmeubilair, dat ligt hier ook weer genoeg. Beneden in het centrum struikel je over de vluchtheuvels. Daarnaast komen we heel wat bochten tegen, om over de rotondes nog maar te zwijgen. Je zou er haast dronken van worden. Zodra we het laagste punt van de stad hebben bereikt, langs de oevers van de Odet, slaan we even later linksaf terug het centrum in. Hier loopt de weg een tijdje omhoog, dat komt er ook nog eens bij. Klimmetje van een kilometer aan 4%, met daarna in de buitenwijken van de stad nog wat glooiend werd. Na de ene bocht gaat het even omhoog, na de volgende bocht weer even naar beneden. Aan het eind van onze tocht door Quimper vliegen we over een industrieterrein, waar nog meer rotondes liggen. Quimper is zoals gezegd een stad die we kennen van de koers. Jaarlijks eindigt de Tour du Finistère hier, een koers die dit jaar al verreden is. Op de hellende aankomst in Quimper wist Benoit Cosnefroy te winnen voor de verrassende Sean De Bie en varkenskop Rasmus Tiller. De Normandiër voelt zich prettig in Bretagne, we mogen hem ook voorzichtig noteren voor deze rit. De Tour is ook al een paar keer in Quimper geweest, voor het laatst in 2018. Sowieso lijkt deze Tour qua locaties nogal op een herhaling van 2018, maar afijn. Die rit kopieerde lichtelijk het recept van de Tour du Finistère en dus werden we ook toen getrakteerd op een hellende aankomst. Een lastig ritje, met uiteindelijk een oppermachtige Peter Sagan aan het feest. Hij versloeg Colbrelli, Gilbert, Valverde en Alaphilippe. Een imponerend rijtje wel. Met Phil Anderson en Thor Hushovd staan er twee andere grote namen op de erelijst in Quimper, met Laurent Pichon komt er dan weer een tamelijk onbekende prof uit de stad. Ik dacht dat hij al met pensioen was, maar hij schijnt nog steeds onder contract te staan bij Arkea-Samsic. Niet aanwezig in de Tour, maar voor een Franse krant heeft hij wel alvast de slotklim voor ons verkend. Sympathiek, heeft zo'n gozer toch nog nut.
Honderd rotondes later hebben we Quimper, waar in het centrum enkele fraaie straatjes vol vakwerkhuisjes te bewonderen zijn, achter ons gelaten en beginnen we aan de volgende opdracht, die beduidend makkelijker is. De renners volgen 15 kilometer lang dezelfde weg, dat is ook wel eens prettig. Deze weg loopt wel meteen een kilometer omhoog aan een procent of vijf, dat is dan weer minder prettig. Na een stukje vlak loopt het nog twee kilometer wat verder vals plat omhoog, waarna het eigenlijk gewoon een kilometer of zes zo goed als volledig vlak is onderweg naar Briec. Een brede, vlakke en behoorlijk rechte weg door een boerenlandschap, de hoeveelheid stress zal halverwege de rit beduidend lager zijn. Eenmaal in Briec komen we twee rotondes tegen, terwijl het terrein weer ietsjes glooiender wordt. Beetje op en af, niet te gek. Buiten het dorp rijden we nog eens twee kilometer rechtdoor, daarna volgt er een bocht naar rechts. Na die bocht gaan we opnieuw twee kilometer rechtdoor, in licht dalende lijn. Aan het eind van deze weg slaan we dan weer linksaf, om te kunnen beginnen aan een bochtigere en glooiendere tocht naar Châteaulin. De komende tien kilometer wisselen we nogal eens van weg. Een tijdje gaat het over een smallere en slechtere weg wat vals plat omhoog, we komen tussendoor ook een keer een extra smalle passage op een bruggetje tegen en uiteindelijk gaat het een paar kilometer in licht dalende lijn verder naar Châteaulin over een brede weg. Paar bochten richting dit plaatsje gelegen aan de Aulne, maar in principe stelt het allemaal niet veel voor. Châteaulin bereiken we na 111 kilometer, goh, dan is het nog maar een kilometer of 90 fietsen tot de finish. Al met al een makkelijk deel van het parcours dit, maar buiten Châteaulin gaat het weer een stuk lastiger worden. Deze plaats heeft enige affiniteit met de koers, want jaarlijks eindigt hier een koers die vroeger groter was dan tegenwoordig. Boucles de l'Aulne, in het verleden gewonnen door renners als Merckx, Poulidor en Anquetil. De laatste winnaar is Alexis Gougeard, het kan verkeren. Daarvoor won het fenomeen Kevin Le Cunff, eeuwig zonde dat die jongen nooit prof is geworden. Er komen ook enkele semi-bekende wielrenners uit Châteaulin, Camille Danguillaume bijvoorbeeld. Hij reed twee keer de Tour, maar wist nooit de finish te bereiken. Tijdens het Frans kampioenschap van 1950 werd hij aangereden door een motorrijder. Hij bezweek een aantal dagen later aan zijn verwondingen. Da's dan weer minder. Tegenwoordig kijkt men in dit stadje vooral naar de familie Guernalec. Thibault Guernalec is prof bij Arkea-Samsic en laat vooral van zich horen in de tijdritten. Hij heeft ook nog een jonger broertje, Victor, maar afgaande op zijn recente uitslagen wordt die knul voorlopig nog geen prof. Best een fraai plaatsje, dat in het Bretons Kastellin wordt genoemd.
In het centrum, waar wat steentjes liggen, slaan we na een tijd rechtsaf en rijden we over de Aulne. Aan de andere kant van het water slaan we linksaf en bijna direct daarna gaat het naar rechts, waarna de volgende klim van de dag gaat beginnen. De Côte de Stang Ar Garront, welk land is dit precies? Flinke kuitenbijter hoor, dit klimmetje van vierde categorie. Twee kilometer aan 3,4%, dat wordt afzien. Een brede weg omhoog, richting de top komen we een paar brede bochten tegen. Boven op de klim rijden we over een industrieterrein, waar een paar rotondes liggen. Voorbij de laatste rotonde slaan we linksaf en gaat het even een paar meter naar beneden, na een stevige bocht naar links volgen we een kilometer of vijf dezelfde weg. Die weg wordt al snel weer vrij recht, maar helemaal vlak wordt het niet. Het loopt anderhalve kilometer vals plat omhoog, dan gaat het weer even kort naar beneden en dan loopt het wederom anderhalve kilometer omhoog, we glooien wat af. Aan het eind van deze weg slaan we rechtsaf en duikt het peloton een smallere weg in. Deze weg begint vlak, maar na een tijd gaat het in licht dalende lijn verder naar Pleyben. Uiteraard zit er ook een knikje omhoog tussen, want ja, Bretagne hè. Ondanks een paar bochten is de weg naar Pleyben makkelijk te navigeren, het wordt pas lastig in Pleyben zelf. Stuk of vier bochten in het centrum, terwijl er op sommige plaatsen ook steentjes liggen. Pierre Cloarec kwam uit dit dorp, hij won in 1939 twee ritten in de Tour. Belangrijke details, me dunkt. Als we het dorp bijna verlaten komen we nog een rotonde tegen, hier gaat het naar links en dan rijden we tien kilometer over dezelfde weg richting Brasparts, waar na 135 kilometer de tussensprint van de dag gaat volgen. Het peloton rijdt over een brede weg door een bos. Af en toe is het een beetje bochtig, maar het is vooral het glooiende karakter dat opvalt. Buiten Pleyben gaat het een keer een kilometer aan 4% omhoog, waarna het nog een tijdje vals plat omhoog blijft lopen. Dan gaat het weer twee kilometer licht naar beneden zonder gevaarlijke passages, om vervolgens weer te kunnen beginnen aan een klimmetje van een kleine kilometer. Na een kort stukje in dalende lijn begint vervolgens de klim richting de tussensprint in Brasparts. Het loopt een kleine twee kilometer omhoog, in de laatste kilometer richting de sprint gaat het aan iets meer dan 3% omhoog. Niet enorm lastig, maar als je alles bij elkaar optelt wordt het toch een vervelend verhaal. Een paar brede bochten in Brasparts, daarna rijden we door het centrum waar het iets smaller wordt. Buiten het centrum wordt er dan gesprint, op dat moment is het nog iets meer dan 60 kilometer fietsen tot de finish. Uit Brasparts, dat mij geen gezellig dorpje lijkt, is François Goasduff afkomstig. Totaal onbekend, maar toch een vermakelijke coureur. Al zijn goede uitslagen boekte hij namelijk in Bretagne, daarbuiten had hij moeite om überhaupt een koers uit te rijden. Enfin.
Voorbij de tussensprint is het even een paar meter vlak, maar al snel begint het volgende klimwerk. De brede weg loopt eerst een kilometertje omhoog, waarna we na een kort stukje in dalende lijn gaan beginnen aan een klim van vier kilometer aan 3% richting Montagne-Saint-Michel. Er zit een stuk aan 5% tussen, waardoor dit toch ook weer in de benen kan gaan kruipen. De renners rijden technisch gezien niet over Montagne Saint-Michel maar rijden langs de berg af. Een natuurpark, mogen we het zelfs noemen. Het natuurpark is bekend vanwege het uitzicht boven het Parc Régional d'Armorique en het meer van Saint-Michel, het Lac Saint-Michel. Boven op de Montagne Saint-Michel zijn drie grote zwarte pieken te zien, die bestaan uit puntige basaltrotsen. Deze pieken zijn afzonderlijke gesteentes tegenover de rest van de heuvelberg en worden de "Drie Weduwen" of "Drie Heksen" genoemd. Op de berg, die 380 meter hoog is, staat ook een desolate kerk. Gewoon, omdat het kan denk ik. Na dit klimmetje gaat het nog een kilometer of vier op en af, want van vlak houden we niet. Richting het eind van dit stuk slaan we scherp linksaf een smallere weg in, die na nog een laatste uitloper naar beneden begint te lopen. Een korte afdaling richting Saint-Rivoal is het resultaat, ondanks de smalle weg een passage zonder problemen. In dit dorpje slaan we scherp rechtsaf, daarna is het tijd om aan de volgende gecategoriseerde klim te beginnen. Men heeft weer een orginele naam verzonnen, we gaan beginnen aan de Côte de Saint-Rivoal. Die klim van de vierde categorie is 2,5 kilometer lang, in deze periode gaat het aan 4% omhoog. In het begin gaat het even aan 7% omhoog, maarja, verder is het weer niet veel soeps. Desalniettemin vervelend, we komen niet voor niets aan een stuk of 3000 hoogtemeters tijdens deze rit. De vrij smalle weg in het bos leidt via een paar bochten naar de top, die we na 150 kilometer bereiken. Nog een kleine 50 kilometer te gaan, hoera.
Na deze klim gaat het een kilometer of drie naar beneden, we volgen de doorgaande weg. Weinig bochten onderweg, dat scheelt. Beneden rijden we door het boerengehucht Saint-Cadou, waar we bij het lokale kerkhof linksaf slaan. Hierna begint de weg vrij snel weer omhoog te lopen. Even later slaan we nog eens linksaf en vervolgens beginnen we aan een nieuw klimmetje, drie kilometer aan 3%. Weer niet heel denderend, maar dus ook weer niet vlak. Bij het Domaine de Menez Meur zijn we boven, een dierentuintje. Bretonse Pie Noir-koeien, Ouessant-schapen, witte West-Franse varkens, herten en wilde zwijnen. Logischerwijs is de parkeerplaats leeg. Voorbij dit domein gaat het een paar kilometer zo goed als vlak zijn, waarna we na een bocht naar rechts kort gaan afdalen. In totaal loopt het vijf kilometer naar beneden, maar alleen aan het begin merken we daar echt wat van. Daarna kun je het net zo goed vlak noemen, dus doen we dat. De wegen blijven smal, de omgeving bosrijk. Af en toe een boerengehucht tussendoor, die allemaal onmogelijke namen hebben. Kerancuru lijkt wel Turks, blijft een fascinerend taaltje dat Bretons. In de buurt van Kervinou slaan we rechtsaf een andere weg in, waarna we even later in de buurt van Pennevern Ar Gorré (what's in a name) nog een keer rechtsaf slaan. Hier staat een kruis op het midden van de weg, op zich ook wel een bijzonder fenomeen. Na deze bocht loopt de weg een tijdje omhoog, het moet wel glooiend blijven natuurlijk. De bochtige weg in het bos leidt naar Kernellac'h, of zoiets. Hier slaan we nog eens rechtsaf, maar bereiken we daarna wel een bredere weg. Die weg gaat ons naar Saint-Eloy brengen, min of meer. Het gaat twee kilometer vooral rechtdoor in licht stijgende lijn. Vervolgens slaan we een keer linksaf, voor de variatie. Listig bochtje, met weer het nodige vluchtheuvelwerk. Na die bocht is de weg weer iets smaller, wel blijft het nog een tijd wat vals plat omhoog lopen tot we uitkomen in het centrumpje van Saint-Eloy. Hier rijden we na 170,5 kilometer langs de kerk, het enige hoogtepunt van het dorp. Een typische kerk wel, voor deze regio. Blijkbaar heeft de lokale priester ook een typische hobby, ieder jaar met Hemelvaart worden alle paarden in het dorp gezegend. Goed verhaal, dacht ik.
Voorbij de kerk slaan de renners linksaf, daarna verlaten ze dit nietige dorpje snel weer. Buiten Saint-Eloy gaat het nog even een kilometertje wat verder omhoog, waarna we twee kilometer naar beneden fietsen. Het gaat vooral rechtdoor naar beneden onderweg naar Le Tréhou, waardoor dit weer een makkelijk stukje rit is. In aanloop naar het dorp begint de weg weer omhoog te lopen, ook in Le Tréhou zelf stijgt het verder, weer een kilometer klimmen erbij in de beentjes. Aan het eind van Le Tréhou slaan de renners linksaf, nadat de weg nog even wat verder omhoog gaat volgt er een stuk in licht dalende lijn van een kleine twee kilometer. Aan het eind van deze weg slaan we rechtsaf en bereiken we een bredere weg, die eindigt in Tréflévénez. Echt zielig voor de laatste e, als enige geen accentje. Richting Tréflévénez (tien keer snel achter elkaar uitspreken) gaat het twee kilometer omhoog aan 5%, had ook zomaar een bergje van de vierde categorie kunnen zijn. Is niet het geval, waardoor je niet echt in de gaten hebt dat er daadwerkelijk serieus geklommen moet worden. Vlak voor we de top van dit klimmetje bereiken slaan de renners rechtsaf en rijden ze na 179,5 kilometer door Tréflévénez, op minder dan 20 kilometer van de finish. De finale is hier al lang en breed begonnen. In Tréflévénez fietsen we eigenlijk een rondje, ook wel lachen. Halverwege dit rondje, in het dorp zelf, zijn we boven. Daarna verlaten we het dorp weer en gaat het twee kilometer zo goed als vlak zijn. We komen een keer een kruispunt tegen waar wat vervelende vluchtheuvels zijn, daarna rijden we verder over een weg met de naam Le Croissant. Na het vlakke gedeelte loopt deze weg twee kilometer naar beneden richting Saint-Urbain, weer een afdalinkje dat weinig problemen zal opleveren. Er zit wel heel kort een verhoging in het midden van de weg als we weer eens door een gehucht fietsen, maar lastige bochten komen we niet tegen. Aan het eind van dit afdalinkje, als je het zo überhaupt mag noemen, gaat het meteen weer omhoog. We fietsen naar Saint-Urbain, in eerste instantie gaat het 1,1 kilometer aan 4,5% omhoog. Jaja, weer een ongecategoriseerd klimmetje tussendoor. Na 185 kilometer, op 13 kilometer van het eind, zijn we boven in Saint-Urbain, al zijn we dan eigenlijk nog helemaal niet boven. De weg loopt daarna nog twee kilometer vals plat omhoog verder aan iets meer dan 2%, met aan het eind van deze twee kilometer een steilere strook. Na dit laatste hupje rijden we in licht dalende lijn een rotonde tegemoet, waar het peloton rechtsaf zal slaan. Op dit punt is het nog iets meer dan tien kilometer fietsen tot de finish, spanning en sensatie in aantocht.
Er volgt een afdaling van vijf kilometer richting finishplaats Landerneau. Al is afdaling een groot woord, het gaat totaal niet steil naar beneden. De weg is breed, goed en kent weinig bochten. We rijden wel een keer over het spoor, maar verder wordt enige gevaar veroorzaakt door een aantal vluchtheuvels. Daarnaast komen we als we bijna beneden zijn in Landerneau een aantal rotondes tegen. Als het hier regent heb je mogelijk een probleem, verder valt de aanloop naar de finale wel mee. Ja, die vluchtheuvels zijn irritant. Maar goed, het zal ondertussen wel een lang lint zijn naar we mogen aannemen. Eenmaal beneden in Landerneau rijden we bij twee rotondes rechtdoor, na de tweede duiken we een iets smaller weggetje in. Deze weg loopt een paar hectometer omhoog, waarna we rechtsaf slaan richting een bredere weg. We bevinden ons op minder dan vijf kilometer van het eind, de finale kan nu helemaal beginnen. Het gaat grotendeels rechtdoor tot op 3,5 kilometer van de finish, met onderweg alleen een flauwe bocht naar rechts. Eerst loopt het nog wat omhoog, maar daarna fietsen we lichtjes naar beneden. Een paar meter over stenen, maar al snel is het asfalt weer terug. Op iets meer dan drie kilometer van het eind volgt er een scherpere bocht naar rechts, waarna we niet veel later bij een rotonde uitkomen die langs beide kanten genomen mag worden. Voorbij deze rotonde rijden we via een brug over de Élorn, direct daarna slaan we scherp rechtsaf. Bijna meteen daar weer na slaat het peloton scherp linksaf, een iets smallere weg in. Deze weg loopt meteen omhoog. Het is nog drie kilometer fietsen tot de finish en de slotklim is begonnen. De sprint richting deze laatste bochten gaat intens worden, ik zet in op een valpartijtje of twee. De altijd nerveuze Tour gaat nu helemaal nerveus zijn, wat wil je met zo'n finale.
De rit eindigt in Landerneau, maar eigenlijk finishen we helemaal niet in Landerneau. Drie kilometer buiten de stad ligt de top van de Côte de la Fosse aux Loups. Een beklimming van de derde categorie, drie kilometer lang. Het gaat gemiddeld aan 5,7% omhoog, wat wel lijkt mee te vallen. Schijn wil soms alleen nog wel eens bedriegen, zoals u misschien al heeft vernomen is deze klim lastiger dan het lijkt. Na de scherpe bocht naar links wordt de weg smaller, maar vooral veel steiler. We gaan direct stevig omhoog, de klim begint met een halve kilometer aan 9,4%. Na een flauwe bocht naar links rijden we langs een hoge muur, waar het meteen heel steil is. Het is hier dubbel grimmig, vanwege de duistere omgeving en de hoge percentages. Voorbij die muur volgt er een flauwe bocht naar rechts, waarna het even een paar meter wat vlakker is. We rijden over het spoor en daarna gaat het recht omhoog. Letterlijk. Het zwaarste stuk van de klim, een strook aan 14%. Rechtdoor omhoog over een brede weg, het gaat hier al helemaal aan stukken worden gereden. Voorbij het steilste stuk zwakt het wat af, maar in de volgende halve kilometer gaat het nog steeds aan 8,2% omhoog. We laten de bebouwing wat meer achter ons en fietsen door een bos verder omhoog, nog steeds behoorlijk rechtdoor. De weg blijft ook breed, dat biedt dan nog wel de gelegenheid om een mindere positionering te herstellen. Op twee kilometer van het eind volgt er een halve kilometer aan 6,8%, het gaat nog steeds rechtdoor over die brede weg. We fietsen eigenlijk terug richting Saint-Urbain, steeds rechtdoor. Dit is wel het eind van het moeilijke gedeelte van de klim, in de laatste anderhalve kilometer wordt het veel makkelijker. Tot we de vod van de laatste kilometer bereiken gaat het aan slechts 3,6% omhoog, hier kan een mooi tactisch steekspel gaan ontstaan. Een late uitval behoort hier absoluut tot de mogelijkheden, het is maar de vraag wie hier nog knechten heeft om de boel recht te zetten. In de slotkilometer wordt het nog even wat lastiger, blijkbaar gaat het nog een halve kilometer aan 4,8% omhoog. Nog steeds rechtdoor. Het wordt een eindeloze klim, ein-de-loos. In de laatste halve kilometer van de rit, immer geradeaus, wordt het zo goed als vlak. Lichtjes vals plat omhoog richting de streep, wie heeft er nog energie over om er een sprintje uit te persen op de grote plaat? Dit gaat wat worden. Na 197,8 kilometer bereiken we de top van de Côte de la Fosse aux Loups en weten we wie de eerste rit van de Tour van 2021 wint en tevens de eerste gele trui mag dragen. Geen koekenbakker, naar alle waarschijnlijk.
Voor de mensen die visueler zijn ingesteld wat fillempies:
Eigenlijk finishen we dus niet in Landerneau, maar de organisatie doet wel alsof dat het geval is en wij volgen dan maar gedwee. Over de Côte de la Fosse aux Loups valt verder toch niet veel te vertellen, we finishen ergens midden in een weiland. We kunnen natuurlijk wel een sappige anekdote vertellen over de oorsprong van de naam, dat doet het vast goed. In deze omgeving hadden ze in het verleden wel eens last van wolven. In de bossen op deze heuvel hebben de mensen een aantal wolfskuilen aangebracht en die hebben blijkbaar wel nut gehad, want sinds 1895 is er in Landerneau geen wolf meer gezien. De verdere nuttige informatie over deze klim is dat ze in Landerneau al eerder een koersje hebben georganiseerd voor amateurs, met aankomst op deze klim. Enkele lokale profs waren ook van de partij, zoals Valentin Madouas en de eerder genoemde Laurent Pichon. Volgens het roadbook komt hij ook uit Landerneau, eerder was het verhaal nog Quimper, jemig. Hoe dan ook, zij werkten de slotklim af in een tijd van 6:33, toch goed om te weten. Het zal nu wel wat harder gaan, in ieder geval geen bijzonder lange inspanning dus. De winnaar van dit evenement was Maxime Cam, eveneens prof. Hij is toevallig ook afkomstig uit onze finishplaats, Maxime komt uit Landerneau! Hij rijdt voor B&B Hotels p/b KTM, maar zelfs bij die matige ploeg heeft hij het niet voor elkaar gekregen de Tourselectie te halen. Dat is ergens ook wel logisch, zijn beste resultaat dit jaar is een DNF. Maxime kan er geen reet van, behalve dus als het om officieuze wedstrijdjes gaat. Alleen prof omdat hij toevallig uit het wielergekke Bretagne komt, anders hadden we nooit van hem gehoord. Dat kan misschien ook wel gezegd worden voor andere (voormalig) profs uit Landerneau. Wat te denken van de eeuwige Perrig Quemeneur, die menig Tour heeft proberen te kleuren door om de zoveel dagen kansloos in de aanval te gaan. Inmiddels gestopt, maar wel een sympathieke loebas. Er komt ook een vrouw uit Landernau, Aude Biannic. Zij is ploeggenote van ONZE Annemiek van Vleuten bij Movistar en staat in tegenstelling tot Annemiek aan het vertrek in La Course. Een thuiswedstrijd, leuk! En dan hebben we ook nog Jean Malléjac, die in 1953 vijf dagen het geel mocht dragen in de Tour. Hij won toen ook een rit en werd tweede in het klassement achter Louison Bobet. Mallejan ging ook ooit bijna dood op de Ventoux, maar in tegenstelling tot bij Tom Simpson liep het bij hem op het nippertje goed af. Drugs are bad, mmmkay. Landerneau is verder een gemeente in de intercommunalité met de naam Communauté de communes du Pays de Landerneau-Daoulas, in het Franse departement Finistère, in de regio Bretagne. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Brest en ligt 18 km ten oosten van de stad Brest. Eigenlijk gewoon 200 kilometer voor lul gefietst, als je het zo bekijkt. Er wonen hier 16.500 mensen. Een van de bekendste inwoners was Édouard Leclerc, de oprichter van de supermartketen E.Leclerc. Meer dan 700 vestigingen door heel Frankrijk, daarnaast actief in Italië (samen met Conad), Polen, Spanje, Andorra en Slovenië. E.Leclerc is ook de sponsor van de bolletjestrui, oh, daarom finishen we dus in Landerneau. Er is blijkbaar een bekende Franse uitdrukking waarin Landerneau wordt genoemd. Wij horen het wel eens donderen in Keulen, maar in Frankrijk maken ze wel eens dingen mee die rumour veroorzaken in Landerneau. Het gaat dan over nieuws van weinig belang, met als doel de nieuwsgierigheid van het publiek te wekken. Clickbait, maar dan anders. Een andere verklaring luidt: dat zal, in deze besloten, beperkte kring, veel stof doen opwaaien. Op basis van deze uitspraak organiseert men in normale tijden een groot muziekfestival, het Fête du Bruit dans Landerneau. Jaja, heftig. Ze hebben ook wel wat leuke gebouwtjes in Landerneau, een stad waar we overigens voor het eerst zijn in de Tour. De vrouwtjes kunnen hier ook goed basketballen, naar het schijnt. Maar, de gebouwtjes dus. Vooral de brug valt op, die van Rohan. Terwijl Dennis er niet eens is, raar. Een van de oudste bewoonde bruggen van Europa, stammend uit de 16e eeuw. Er zijn maar drie van deze exemplaren in Frankrijk, kun je nagaan. De familie Leclerc heeft naast supermarkten ook voor een kunstmuseum gezorgd, want die decadente hobby hebben dat soort snuiters wel vaker. Over decadent gesproken, in het centrum staan er ook nog wat kunstige huisjes, uit de tijd dat het economisch voor de wind ging in Bretange. Da's lang geleden, kan ik u vertellen.
Voorts zetten ze zich in Landerneau in voor het behoud van het Bretoens. Ze zetten zich in voor het initiatief Ya d’ar brezhoneg (dit betekent: Ja tegen de Bretonse taal). Dus staat hier alles in twee talen aangegeven, onder andere. Vegen wij verder onze reet mee af natuurlijk, wij willen vooral weten wat het weerbericht is. Nou, in startplaats Brest gaat het geen prettige dag worden. Amper 16 graden overdag, met wat kans op regen gedurende de dag. Volgens meteofrance blijft het droog, en die kunnen het weten. Dat scheelt alweer, met regen wordt dit een extra vervelende dag. Zonder regen is het al nerveus genoeg, laat het alsjeblieft droog blijven. Weinig wind, dat is ook wel mooi meegenomen. Toch wat open plekken tijdens de rit, maar als het niet waait wordt het wat dat betreft alweer wat minder nerveus. Landerneau ligt hemelsbreed niet ver van Brest, dus daar is het eigenlijk precies hetzelfde verhaal. Een graad of 16, wel wat kans op regen volgens sommige bronnen, maar volgens andere bronnen dan weer niet. Weinig wind. Het beetje wind dat er misschien wel is gaat geen tegenwind zijn op de slotklim, ook mooi meegenomen. Eerder in de rug. Denk ik. We gaan dat allemaal meemaken vanaf 12:10, want dan gaat Le Grand Départ van start. Een godsgruwelijk lange neutralisatie van 20 minuten later gaan we om 12:30 echt van start. Arkea-Samsic en B&B Motellen allemaal in de aanval, als Bretonse ploegen. Sporza is er meteen bij, we kunnen al vanaf 11:45 gaan genieten van het laatste kunstje van Michel Wuyts. Als we zin hebben kunnen we ook al eerder naar de werken van de Natte Wind luisteren, want La Course wordt ook verreden. De vrouwtjes mogen ook aan de bak. Eén dag, voor het laatst. Volgend jaar krijgen ze hun eigen Tour, leuk voor ze. Maar goed, dit is een voorbeschouwing voor de mannen, dus 11:45 Sporza. Geen idee wat ze dan gaan doen, maar we weten in ieder geval wel dat de uitzending tijdens de onderbreking voor 'Het journaal' en 'Het weer' verder gaat op Canvas. NPO1 begint blijkbaar al om 8:30 aan La Course, jeetje, het vlaggetje über alles. Om 12:00 gaan ze dan verder met de mannen, maar je bent een volslagen idioot als je vrijwillig naar Joris van den Berg en al die andere ellende daar gaat luisteren. Tijdens het NK weer eens Maarten Ducrot horen oreren en nu wil ik niet meer leven. Eurosport 1 hebben we ook nog, maar die zenden motortje rijden uit.
De PLAYER is wel meteen live, maar niemand zit te wachten op Jan en Bobbie. De aankomst wordt verwacht tussen 17:00 en 17:27, we zijn ruim op tijd klaar voor iets wat geen sport is gaat beginnen. Gewoon de hele rit voor de buis zitten en daarna wat nuttigs met je leven gaan doen, hup. Tevens wordt het een opdracht om de wolf op de Wolfskuil te spotten.
Als de eerste rit van de Tour de France een rit in lijn is wordt het automatisch chaos. Dat hebben we in het verleden meer dan genoeg gezien. Ik denk terug aan de rit van vorig jaar, toen zo ongeveer het halve peloton onderuit ging. Dat lag ook wel aan de regen, maar toch. Het jaar daar weer voor zagen we in Brussel ook de nodige valpartijen, dat hoort er eigenlijk gewoon bij tijdens zo'n eerste rit. Alleen daarom al wordt dit een vervelende en nerveuze rit. We rijden door heel wat dorpjes waar heel wat verkeersremmers staan, dat gaat voor problemen zorgen. Tussen de dorpjes in vind ik de route niet heel gevaarlijk, maar vaak vinden valpartijen juist plaats op het moment dat je het niet verwacht. Verder wordt het aan het eind van de rit natuurlijk een compleet gekkenhuis. Een legendarische sprint richting de slotklim. In de straten van Landerneau kan het zomaar helemaal uit de hand lopen. Een voorspelling kan in die zin nogal de mist ingaan, omdat je eerst maar eens moet afwachten met wat voor groep we überhaupt naar de finish gaan rijden. Enkele favorieten hebben al gewaarschuwd, onder meer Alaphilippe en Van der Poel. Het laatste deel van het parcours is lastiger dan gedacht. Ligt er maar net aan wacht je precies dacht, voor mezelf komt het wel redelijk overeen met de verwachtingen. We komen aan het eind van de rit een paar ongecategoriseerde klimmetjes tegen, sowieso gaat het de hele dag op en af. Daardoor wordt het wel lastig, maar het is natuurlijk ook weer geen bergrit. Dat de klim aan het eind lastig gaat worden heeft in alle kranten gestaan, zou ik zeggen. Vooral het begin van de klim is lastig, direct aan 9% en daarna zelfs aan meer dan 10% omhoog, direct na een bocht. Dat gaat voor verschillen zorgen, maar daarna begint het tactische spel. Het zwakt steeds verder af richting de top, wat het toch enorm interessant gaat maken. Het is overduidelijk te zwaar voor de sprinters, maar de sentimenten dat we hier direct de klassementsrenners gaan zien deel ik niet echt. Al vind ik het wel een ideale aankomst voor iemand als Carapaz om voor de slotkilometer in de aanval te gaan. Laten we ook maar hopen op zoiets, een tactisch steekspel met een paar late uitvallen zou het wel wat spectaculairder maken. Ik sluit overigens ook weer niet uit dat we renners als Roglic en Pogacar vooraan gaan zien, de groep gaat sowieso niet meer groot zijn richting het eind. Alle kleppers gaan wel op de afspraak zijn, maar uiteindelijk wordt het toch een relatief vlakke sprint.
1. Van der Poel. Voelt wel goed, om dit na al die jaren een keer te kunnen doen. Van der Poel op 1, lang op moeten wachten. Het klinkt ook vrij logisch, dit is echt een aankomst voor hem. Hij vond het zelf lastiger dan gedacht, en we mogen het allemaal echt niet onderschatten. Hij mag vooral zichzelf niet onderschatten. Ik heb ook geluiden gelezen dat Mur de Bretagne makkelijker zou zijn, hoe dan? Dit is lastig, maar op Mur de Bretagne winnen vaak andere renners. Dit gaat wel eindigen in een sprintje, waarschijnlijk. Van een uitgedunde groep, zeker door die steile kilometer aan het begin. En wie weet wat er op voorhand allemaal is gebeurd. Maar goed, normaliter zit Van der Poel er nog bij. En als ze gegroepeerd naar de laatste kilometer rijden is er niets meer aan te doen. Dat hebben we in Zwitserland nog gezien. Het zou een prachtige ode aan zijn opa kunnen zijn. Af en toe heb ik toch graag een beetje romantiek.
2. Colbrelli. Sonny vliegt, ze rijden bij Bahrein massal de stenen uit de straat. Op Poels na dan. Als Sonny zijn benen van het Italiaans kampioenschap heeft meegenomen gaan we nog wat meemaken.
3. Alaphilippe. Saaie namen noemen, yes. Dit stuk is al lang genoeg natuurlijk, de naam Alaphilippe volstaat wel zonder uitleg.
4. Matthews. Ook wel logisch toch? Of zou het toch te zwaar voor hem zijn? Spannend!
5. Laporte. Misschien iets meer een verrassing, maar Laporte reed sterk in Zwitserland, en op een lastige aankomst in Parijs-Nice eindigde hij ook vooraan. Wel achter Roglic, die we ook niet mogen onderschatten vandaag. Van Aert heb je natuurlijk ook nog altijd, maar naar eigen zeggen gaat Wout wat tijd nodig hebben om op gang te komen. Daar vertrouwen we dan maar op, ondanks zijn zege op het BK. De lijst met potentiële kanshebbers op de ritzege is verder echt beangstigend groot. Aranburu, of nu toch ineens Fraile, Valverde, of toch Garcia Cortina, etc. Ik kap er maar meteen mee, anders ben je dadelijk de halve startlijst aan het opnoemen. Cort! Hirschi?! Bissegger?!?! Nee, kappen. We houden het op deze vijf. Pogacar! En dan heb ik Sagan nog niet eens genoemd, kun je nagaan. Local heroes Madouas en Gaudu ook maar niet onderschatten. Gewoon op je dikke reet voor de tv gaan hangen en het spel aanschouwen.
We sluiten af met een lokale klassieker. Het ultieme Bretonse lied. Niet La Tribu de Dana, nee, Tri Martolod.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 26-06-2021 04:35:41 ]
Hey hallo, daar zijn we weer. De Tour gaat beginnen, behoorlijk kort na de Giro gaat in Bretagne de 108e editie van de Tour de France van start. We gaan weer eens drie weken dwars door Frankrijk fietsen. Het parcours heb ik al iets uitgebreider beschreven in dit topic, maar ik zal beginnen met een korte samenvatting. Le Grand Départ vindt plaats in Bretagne, waar we vier dagen gaan verblijven. De Tour begint met twee heuvelachtige ritten, die allebei eindigen op een lastige en steile helling. Daarna gaan we twee keer sprinten, wat heel erg vervelend wordt. We verlaten daarna Bretagne, de wielergekke regio van Frankrijk. Volgens Marc Madiot moeten we Bretagne erg dankbaar zijn, want iedere keer dat er in het wielrennen iets aan de hand is komt Bretagne de boel redden. Het Europees kampioenschap vorig jaar, bijvoorbeeld. Maar ook deze Tour. We zouden eigenlijk naar Kopenhagen gaan, maar door het EK kon dat feest niet doorgaan. En voila, daar zijn we weer, in Bretagne. Zodra we deze regio hebben verlaten volgt op dag vijf de tijdrit, waarna de zesde rit vermoedelijk weer zal uitdraaien op een massasprint. De langste rit van de Tour volgt op dag zeven, er gaat 250 kilometer gefietst worden over een heuvelachtig parcours. Daarna duiken we het tweede weekend in, met twee tegenvallende ritten in de Alpen. Na de rustdag gaan we verder met een vlakke rit, er gaat echt enorm veel gesprint worden deze Tour. Daarna beklimmen we twee keer de Ventoux, dat is dan weer beter. Een aankomst beneden, voor de variatie. Daarna weer twee vlakke ritten, helemaal kut. Heuvelachtige rit voor de vluchters op zaterdag, waarna we de tweede week gaan afsluiten in Andorra. Ook weer een beetje een matige rit, het wordt een matige Tour. In de derde week beginnen we weer met een heuvelachtige rit voor de vluchters, daarna krijgen we te maken met twee aankomsten bergop in de Pyreneeën. Daar zal het vermoedelijk allemaal moeten gaan gebeuren. Na de aankomst op Luz Ardiden krijgen we te maken met een vlakke rit, de zoveelste kans voor de sprinters. Op de voorlaatste dag worden we dan weer getrakteerd op een tijdrit, na de bizarre omwenteling vorig jaar gaat de ASO vanaf nu ieder jaar een afsluitende tijdrit in het parcours smijten. Na die tijdrit sluiten we weer af in Parijs, zoals altijd. Drie tegenvallende weken in een notendop. We trappen af in Bretagne, in Brest om precies te zijn. On y va, ofzo.
De Tour de France van 2021 gaat van start in Brest, een havenstad met 140.000 inwoners in het departement Finistère, en uiteraard in de regio Bretagne. Brest is terug te vinden in de top 20 van meestbezochte steden van de Tour de France. Vooral vroeger bezocht men Brest heel vaak, nu komen we blijkbaar alleen nog langs in noodgevallen. In 2018 waren we hier voor het laatst, toen ging hier een rit van start die zou eindigen op Mur de Bretagne, toevallig de aankomst van morgen. Als we in Bretagne zijn bezoeken we vaak dezelfde plaatsen, alleen wisselt de volgorde nog wel eens. Daarvoor waren we in 2008 in Brest, ook toen vond hier Le Grand Départ plaats. Ook toen een rit in lijn met aankomst op een heuvel. Ene Alejandro Valverde won toen, in Plumelec. We zijn 13 jaar verder, maar Valverde is er nog steeds bij en kan eigenlijk ook gewoon weer gaan winnen. In 2008 waren er ook een paar andere jongens bij, alleen niet als coureur. David Gaudu stond als klein menneke achter de dranghekken te kijken of hij wat handtekeningen kon scoren. Gaudu is afkomstig uit Landivisiau, niet ver van Brest. Ook Valentin Madouas kwam even kijken, hij is daadwerkelijk afkomstig uit Brest zelf. De zoon van Laurent Madouas gaat beginnen aan zijn tweede Tour, voor Gaudu wordt het alweer zijn vierde Tour. In 2008 lokale fans, in 2021 lokale helden. Heel fraai, de oude foto's zijn de moeite waard. Het is de vierde keer dat het grote vertrek plaatsvindt in Brest, voor de start in 2008 begon men er hier in 1952 en 1974 ook al eens aan. In 1974 begon men met een proloog in en rond Brest en die proloog werd gewonnen door Eddy Merckx. Sindsdien is hier geen rit meer geëindigd en daar komt voorlopig geen verandering in. Opnieuw een vertrek vanuit Brest, een stad die vooral bekend is vanwege de haven en de hier gevestigde marine. De tweede grootste militaire haven van Frankrijk, na Toulon. Ook hebben ze hier een behoorlijk grote universiteit, met 27.000 studenten. Verder schijnt het een gebied te zijn waar heel veel gewerkt wordt, in Brest en omstreken zijn er 183,400 banen, jawel. Buiten het feit dat Brest een mooie haven heeft zijn er hier ook een aantal bekende mensen geboren. Wat te denken van de dikke papzak Gonzalo Higuain? Het is dan wel een Argentijn, maar gewoon in Brest geboren. Ook Yann Tiersen, vooral bekend vanwege de film Amélie, komt uit Brest. Die muziek heeft iedereen ondertussen zo enorm vaak gehoord dat we er haast een hekel aan krijgen, maar in de basis is het goed. Brest heeft naast Madouas ook nog een andere renner die enigszins bekend is in de aanbieding, Olivier Le Gac. Fietst net als Gaudu en Madouas voor Groupama-FDJ, maar hij is er helaas voor hem niet bij. Brest is verder behoorlijk platgegooid in de Tweede Wereldoorlog, vooral omdat het dus als havenstad een belangrijke functie had. De stad is daarom redelijk modern, al komen we in de haven toch nog een torentje en een kasteeltje tegen. Een museumpje ook, en Océanopolis. Een soort Dolfinarium, eigenlijk gewoon helemaal kut dus. Niet echt de meest beklijvende stad, maar god ja, je moet toch ergens van start gaan.
De 108e Tour de France gaat van start in de haven van Brest, al komt het water op de startlocatie niet in beeld. Nee, de organisatie heeft altijd veel ruimte nodig, dus gaan we van start langs een parkeerplaats. Voorbij de parkeerplaats begint de neutralisatie, we rijden een rondje door Brest en fietsen direct langs het kasteel, waar het Musée National de la Marine gevestigd is. Vervolgens rijden we een tijdje langs het water, voor er een doortocht in het centrum van de stad volgt met een stuk of vijf rotondes. Uiteindelijk verlaten we een paar bochten en nog wat rotondes later het centrum om via de buitenwijken koers te zetten naar de officiële start, die verduiveld lang op zich laat wachten. Het wordt een neutralisatie van 20 minuten, godbetert. Buiten de stad rijden de renners over de Pont de l'Iroise, waarna even later de rit dan toch echt gaat beginnen. Het wordt meteen een explosief begin, want in de eerste twee kilometer van de rit loopt de weg omhoog. Dat niet alleen, we komen ook allerlei bochten, rotondes en vluchtheuvels tegen. De eerste valpartij zal niet lang op zich laten wachten. Binnen de eerste kilometer de eerste rotonde, op zich wel lachen. We rijden vervolgens meteen een dorpje binnen, waar ze de auto's op alle mogelijke manieren proberen af te remmen. Flinke bocht naar links in dit dorp, dan weer een rotonde, waarna we buiten het dorp in licht dalende lijn naar Loperhet gaan rijden. Paar bochten onderweg, waarna we buiten Loperhet al meteen de eerste gecategoriseerde klim van de Tour gaan tegenkomen. Na 8,6 kilometer gaan de renners bovenkomen op de Côte de Trébéolin, een klimmetje van de vierde categorie. Liefst 900 meter klimmen aan 5,1%, toe maar. Geen lastige klim uiteraard, maar de toon wordt wel meteen gezet. Het zal heel vaak op en af gaan vandaag. Na de Côte de Trébéolin rijden we in dalende lijn naar Daoulas, waar een klooster staat. Dit stukje in dalende lijn door een agrarisch landschap heen is niet enorm breed en ook niet al te best, al kan het zomaar zo zijn dat ze er voor de gelegenheid een vers laagje asfalt hebben neergelegd. In het schattige centrumpje van Daoulas slaan de renners rechtsaf, waarna ze een kilometer of 11 dezelfde weg gaan volgen die ze via Hôpital-Camfout naar Le Faou gaat brengen. Een brede weg, die relatief rechtdoor loopt, voor Bretonse begrippen althans. Wel wat bochten onderweg en net buiten Daoulas een rotonde, maar dit lijkt een redelijk vanzelfsprekend deel van de rit. Hoewel, het gaat wel weer continu op en af. Stuk of vier korte klimmetjes onderweg, met ook een paar stukjes in dalende lijn uiteraard. Het verhaal van deze dag, veel vlakke meters zullen er niet zijn.
Na 22 kilometer komt het peloton uit in Le Faou. Vlak daarvoor gaat het een keer een kilometer aan 4% omhoog, dat soort grappen weet je wel. Verder reden de renners vooral door het bos en kwamen ze in de afgelopen kilometers relatief weinig verkeersremmers tegen, alleen de doortocht in Hôpital-Camfrout vereiste wat stuurmanskunst. Al stelt dat niets voor in vergelijking met de passage in Le Faou, daar staan heel wat vluchtheuvels, versmallingen, drempels en noem alles maar op. Zelfs een passage over steentjes in het centrum, als het hier regent kunnen we onze lol op. Smal, bochtig, steentjes, feest. Wel een leuke plaats, Le Faou. Allerlei vakwerkhuisjes in het centrum, altijd fan van. Een erfgoedstadje, volgens bretagne-vakantie.com. Vroeger een belangrijke haven voor de kustvaart rond Brest. Nog steeds is het een belangrijke halteplaats, een grootse toegangspoort tot het schiereiland Crozon en een visitekaartje voor het Parc naturel régional d’Armorique. Nou, wij gaan maar eens fietsen door dat park. Paar bochtjes aan het eind van dit dorp, keertje rechts en dan weer naar links, vervolgens rijdt het peloton naar Rosnoën. De iets smallere weg in het bos buiten het dorp loopt de komende drie kilometer aan 4% gemiddeld omhoog. De volgende officiële klim is begonnen, de Côte de Rosnoën. Bochtig weggetje omhoog, met schommelende percentages. Het gaat een paar keer kort aan 8% omhoog, maar verder is het vooral veel vals plat. De top bereiken we na 27 kilometer in het dorpje Rosnoën, waar we in het centrum rechtsaf slaan. Na deze bocht naar rechts loopt de weg eigenlijk gewoon en kilometer of vijf rechtdoor, terwijl het zo goed als vlak is. Aan het eind van deze weg volgt er een lastige bocht naar links, waarna we via de opvallende Pont de Térénez over het water rijden. Het gaat hier even naar beneden, maar de lastigheidsgraad is niet hoog. Aan de andere kant van de brug, die blijkbaar 35 miljoen heeft gekost, gaat het een kilometertje omhoog aan een procent of vijf, toch weer zo'n vervelend onaangekondigd hupje tussendoor. Daarna is het een kilometer of vijf zo goed als vlak onderweg naar Argol, waar de renners na 38 kilometer gaan aankomen. Paar bochten onderweg, maar een makkelijk stukje rit. In Argol hebben ze hun eigen Arc de Triomphe, haha. Blijkbaar onderdeel van een enclos paroissial, een typisch Bretons fenomeen. Godsdienstige ommuurde bouwwerken, klassiekertje in deze regio.
Voorbij deze prachtige boog slaan we linksaf, daarna vervolgen we onze weg door de Finistère. Het gaat een kilometer of twee behoorlijk rechtdoor, in de eerste kilometer loopt de weg weer wat vals plat omhoog. We komen vervolgens uit bij een kruispunt, waar de renners eerst naar rechts en bijna direct weer naar links moeten. Lastig punt, waarna ze een paar meter over een smallere weg rijden om na een bocht schuin naar links weer een brede weg te bereiken. Langs de akkers rijden we nu verder naar Plage de Pentrez, in eerste instantie rechtdoor in dalende lijn. Maar dat kan nooit lang duren in het glooiende Bretagne, dus gaat het even later ook weer een halve kilometer vrij stevig omhoog. De volgende afdaling komt er dan weer aan, we duiken naar het strand. De renners worden in Plage de Pentrez getrakteerd op twee lastige bochten in dalende lijn, linke soep. Beneden bij het strand volgt er ook nog een pittige bocht naar rechts, daarna mogen de coureurs genieten van een vlakke tocht van een kleine drie kilometer langs het strand. Paar bochtjes hier, om de onvermijdelijke toeristen wat af te laten remmen. Voorbij het strand gaat het weer een kilometer wat steviger omhoog, waarna het in de volgende vijf kilometer weer vooral veel glooiend werk is. Weg van het water, weg van het strand, tussen de akkers en kleine dorpjes door. Een rotonde en wat verkeersmeubilair onderweg, waarna we in de buurt van Ploéven linksaf slaan en daarna meteen rechtsaf. Hierna gaat het over een brede weg rechtdoor naar Plovénez-Porzay, die Bretoenen kiezen wel altijd klotenamen voor hun dorpjes. Twee kilometer rechtdoor, over een weg die vals plat omhoog loopt. Vervolgens treffen we een rotonde en een hoop vluchtheuvels in Plovénez, waar het ook enigszins bochtig is. Buiten dit dorp rijden we twee kilometer verder over een glooiende weg die naar Locronan zal leiden. Net buiten deze plaats komen de renners een rotonde tegen, waar ze rechtdoor gaan. Even later slaan ze linksaf en begint het volgende gecategoriseerde klimmetje van de dag. Over een wat smallere weg rijden de renners naar het centrum van het fraaie dorpje, waar kasseien liggen. In dit centrum liggen ook een paar bochten, we moeten maar hopen dat het droog blijft. Wordt glibberen, anders. Buiten het centrum loopt de klim nog verder omhoog, tegen die tijd worden de steentjes weer ingeruild voor (vrij slecht) asfalt. Redelijk smal ook, voor een openingsrit hebben ze toch aardig wat obscure weggetjes weten te vinden. De top van dit klimmetje van derde categorie bereiken we na 61,5 kilometer. Het gaat 900 meter omhoog aan 9,3%, je zou het zelfs een muurtje mogen noemen. Derde categorie lijkt me enigszins overdreven, maar het zal ongetwijfeld een leuk gevecht opleveren tussen de vluchters van de dag.
Na dit klimmetje rijden de renners een tijdje verder over een smalle weg door het bos. Het loopt nog even wat vals plat omhoog, maar daarna gaat het een aantal kilometer zo goed als vlak zijn. Aan het eind van deze smalle weg komen we uit bij een rotonde, waar de renners rechtdoor gaan. Ze rijden hierna Plogonnec binnen, waar het vrij bochtig gaat zijn. Aan de rand van het dorp slaan we linksaf en daarna gaat het een paar kilometer behoorlijk rechtdoor richting Guengat. Een keer een rotonde onderweg, maar dit gaat toch vooral een moment van rust vormen voor het peloton. Voorbij Guengat, een dorpje dat ook weer voorzien is van de nodige vluchtheuvels, volgen we nog eens vier kilometer dezelfde weg, die vrij recht en vrij vlak blijft. Beetje vals plat omhoog, meer niet. Aan het eind van deze weg komen we een rotonde tegen, het gaat hier naar links. Als we deze bocht genomen hebben is het nog een kilometer of acht fietsen tot in Quimper, een bekende stad voor de koers. De weg naar Quimper is in eerste instantie recht en breed, terwijl het lichtjes naar beneden gaat. Er staan hier normaal wel paaltjes, die hopelijk speciaal voor de koers verwijderd gaan worden. Na een tijd komen de renners kort achter elkaar drie rotondes tegen. Bij de eerste rotonde gaat het schuin naar links, bij de tweede rechtdoor en bij de derde weer schuin naar links. Hierna rijden we over een bochtige weg verder naar beneden, richting het centrum van Quimper. Dit stelt niet veel voor, het is geen lastige afdaling. Het meeste gevaar komt wederom van al het verkeersmeubilair, dat ligt hier ook weer genoeg. Beneden in het centrum struikel je over de vluchtheuvels. Daarnaast komen we heel wat bochten tegen, om over de rotondes nog maar te zwijgen. Je zou er haast dronken van worden. Zodra we het laagste punt van de stad hebben bereikt, langs de oevers van de Odet, slaan we even later linksaf terug het centrum in. Hier loopt de weg een tijdje omhoog, dat komt er ook nog eens bij. Klimmetje van een kilometer aan 4%, met daarna in de buitenwijken van de stad nog wat glooiend werd. Na de ene bocht gaat het even omhoog, na de volgende bocht weer even naar beneden. Aan het eind van onze tocht door Quimper vliegen we over een industrieterrein, waar nog meer rotondes liggen. Quimper is zoals gezegd een stad die we kennen van de koers. Jaarlijks eindigt de Tour du Finistère hier, een koers die dit jaar al verreden is. Op de hellende aankomst in Quimper wist Benoit Cosnefroy te winnen voor de verrassende Sean De Bie en varkenskop Rasmus Tiller. De Normandiër voelt zich prettig in Bretagne, we mogen hem ook voorzichtig noteren voor deze rit. De Tour is ook al een paar keer in Quimper geweest, voor het laatst in 2018. Sowieso lijkt deze Tour qua locaties nogal op een herhaling van 2018, maar afijn. Die rit kopieerde lichtelijk het recept van de Tour du Finistère en dus werden we ook toen getrakteerd op een hellende aankomst. Een lastig ritje, met uiteindelijk een oppermachtige Peter Sagan aan het feest. Hij versloeg Colbrelli, Gilbert, Valverde en Alaphilippe. Een imponerend rijtje wel. Met Phil Anderson en Thor Hushovd staan er twee andere grote namen op de erelijst in Quimper, met Laurent Pichon komt er dan weer een tamelijk onbekende prof uit de stad. Ik dacht dat hij al met pensioen was, maar hij schijnt nog steeds onder contract te staan bij Arkea-Samsic. Niet aanwezig in de Tour, maar voor een Franse krant heeft hij wel alvast de slotklim voor ons verkend. Sympathiek, heeft zo'n gozer toch nog nut.
Honderd rotondes later hebben we Quimper, waar in het centrum enkele fraaie straatjes vol vakwerkhuisjes te bewonderen zijn, achter ons gelaten en beginnen we aan de volgende opdracht, die beduidend makkelijker is. De renners volgen 15 kilometer lang dezelfde weg, dat is ook wel eens prettig. Deze weg loopt wel meteen een kilometer omhoog aan een procent of vijf, dat is dan weer minder prettig. Na een stukje vlak loopt het nog twee kilometer wat verder vals plat omhoog, waarna het eigenlijk gewoon een kilometer of zes zo goed als volledig vlak is onderweg naar Briec. Een brede, vlakke en behoorlijk rechte weg door een boerenlandschap, de hoeveelheid stress zal halverwege de rit beduidend lager zijn. Eenmaal in Briec komen we twee rotondes tegen, terwijl het terrein weer ietsjes glooiender wordt. Beetje op en af, niet te gek. Buiten het dorp rijden we nog eens twee kilometer rechtdoor, daarna volgt er een bocht naar rechts. Na die bocht gaan we opnieuw twee kilometer rechtdoor, in licht dalende lijn. Aan het eind van deze weg slaan we dan weer linksaf, om te kunnen beginnen aan een bochtigere en glooiendere tocht naar Châteaulin. De komende tien kilometer wisselen we nogal eens van weg. Een tijdje gaat het over een smallere en slechtere weg wat vals plat omhoog, we komen tussendoor ook een keer een extra smalle passage op een bruggetje tegen en uiteindelijk gaat het een paar kilometer in licht dalende lijn verder naar Châteaulin over een brede weg. Paar bochten richting dit plaatsje gelegen aan de Aulne, maar in principe stelt het allemaal niet veel voor. Châteaulin bereiken we na 111 kilometer, goh, dan is het nog maar een kilometer of 90 fietsen tot de finish. Al met al een makkelijk deel van het parcours dit, maar buiten Châteaulin gaat het weer een stuk lastiger worden. Deze plaats heeft enige affiniteit met de koers, want jaarlijks eindigt hier een koers die vroeger groter was dan tegenwoordig. Boucles de l'Aulne, in het verleden gewonnen door renners als Merckx, Poulidor en Anquetil. De laatste winnaar is Alexis Gougeard, het kan verkeren. Daarvoor won het fenomeen Kevin Le Cunff, eeuwig zonde dat die jongen nooit prof is geworden. Er komen ook enkele semi-bekende wielrenners uit Châteaulin, Camille Danguillaume bijvoorbeeld. Hij reed twee keer de Tour, maar wist nooit de finish te bereiken. Tijdens het Frans kampioenschap van 1950 werd hij aangereden door een motorrijder. Hij bezweek een aantal dagen later aan zijn verwondingen. Da's dan weer minder. Tegenwoordig kijkt men in dit stadje vooral naar de familie Guernalec. Thibault Guernalec is prof bij Arkea-Samsic en laat vooral van zich horen in de tijdritten. Hij heeft ook nog een jonger broertje, Victor, maar afgaande op zijn recente uitslagen wordt die knul voorlopig nog geen prof. Best een fraai plaatsje, dat in het Bretons Kastellin wordt genoemd.
In het centrum, waar wat steentjes liggen, slaan we na een tijd rechtsaf en rijden we over de Aulne. Aan de andere kant van het water slaan we linksaf en bijna direct daarna gaat het naar rechts, waarna de volgende klim van de dag gaat beginnen. De Côte de Stang Ar Garront, welk land is dit precies? Flinke kuitenbijter hoor, dit klimmetje van vierde categorie. Twee kilometer aan 3,4%, dat wordt afzien. Een brede weg omhoog, richting de top komen we een paar brede bochten tegen. Boven op de klim rijden we over een industrieterrein, waar een paar rotondes liggen. Voorbij de laatste rotonde slaan we linksaf en gaat het even een paar meter naar beneden, na een stevige bocht naar links volgen we een kilometer of vijf dezelfde weg. Die weg wordt al snel weer vrij recht, maar helemaal vlak wordt het niet. Het loopt anderhalve kilometer vals plat omhoog, dan gaat het weer even kort naar beneden en dan loopt het wederom anderhalve kilometer omhoog, we glooien wat af. Aan het eind van deze weg slaan we rechtsaf en duikt het peloton een smallere weg in. Deze weg begint vlak, maar na een tijd gaat het in licht dalende lijn verder naar Pleyben. Uiteraard zit er ook een knikje omhoog tussen, want ja, Bretagne hè. Ondanks een paar bochten is de weg naar Pleyben makkelijk te navigeren, het wordt pas lastig in Pleyben zelf. Stuk of vier bochten in het centrum, terwijl er op sommige plaatsen ook steentjes liggen. Pierre Cloarec kwam uit dit dorp, hij won in 1939 twee ritten in de Tour. Belangrijke details, me dunkt. Als we het dorp bijna verlaten komen we nog een rotonde tegen, hier gaat het naar links en dan rijden we tien kilometer over dezelfde weg richting Brasparts, waar na 135 kilometer de tussensprint van de dag gaat volgen. Het peloton rijdt over een brede weg door een bos. Af en toe is het een beetje bochtig, maar het is vooral het glooiende karakter dat opvalt. Buiten Pleyben gaat het een keer een kilometer aan 4% omhoog, waarna het nog een tijdje vals plat omhoog blijft lopen. Dan gaat het weer twee kilometer licht naar beneden zonder gevaarlijke passages, om vervolgens weer te kunnen beginnen aan een klimmetje van een kleine kilometer. Na een kort stukje in dalende lijn begint vervolgens de klim richting de tussensprint in Brasparts. Het loopt een kleine twee kilometer omhoog, in de laatste kilometer richting de sprint gaat het aan iets meer dan 3% omhoog. Niet enorm lastig, maar als je alles bij elkaar optelt wordt het toch een vervelend verhaal. Een paar brede bochten in Brasparts, daarna rijden we door het centrum waar het iets smaller wordt. Buiten het centrum wordt er dan gesprint, op dat moment is het nog iets meer dan 60 kilometer fietsen tot de finish. Uit Brasparts, dat mij geen gezellig dorpje lijkt, is François Goasduff afkomstig. Totaal onbekend, maar toch een vermakelijke coureur. Al zijn goede uitslagen boekte hij namelijk in Bretagne, daarbuiten had hij moeite om überhaupt een koers uit te rijden. Enfin.
Voorbij de tussensprint is het even een paar meter vlak, maar al snel begint het volgende klimwerk. De brede weg loopt eerst een kilometertje omhoog, waarna we na een kort stukje in dalende lijn gaan beginnen aan een klim van vier kilometer aan 3% richting Montagne-Saint-Michel. Er zit een stuk aan 5% tussen, waardoor dit toch ook weer in de benen kan gaan kruipen. De renners rijden technisch gezien niet over Montagne Saint-Michel maar rijden langs de berg af. Een natuurpark, mogen we het zelfs noemen. Het natuurpark is bekend vanwege het uitzicht boven het Parc Régional d'Armorique en het meer van Saint-Michel, het Lac Saint-Michel. Boven op de Montagne Saint-Michel zijn drie grote zwarte pieken te zien, die bestaan uit puntige basaltrotsen. Deze pieken zijn afzonderlijke gesteentes tegenover de rest van de heuvelberg en worden de "Drie Weduwen" of "Drie Heksen" genoemd. Op de berg, die 380 meter hoog is, staat ook een desolate kerk. Gewoon, omdat het kan denk ik. Na dit klimmetje gaat het nog een kilometer of vier op en af, want van vlak houden we niet. Richting het eind van dit stuk slaan we scherp linksaf een smallere weg in, die na nog een laatste uitloper naar beneden begint te lopen. Een korte afdaling richting Saint-Rivoal is het resultaat, ondanks de smalle weg een passage zonder problemen. In dit dorpje slaan we scherp rechtsaf, daarna is het tijd om aan de volgende gecategoriseerde klim te beginnen. Men heeft weer een orginele naam verzonnen, we gaan beginnen aan de Côte de Saint-Rivoal. Die klim van de vierde categorie is 2,5 kilometer lang, in deze periode gaat het aan 4% omhoog. In het begin gaat het even aan 7% omhoog, maarja, verder is het weer niet veel soeps. Desalniettemin vervelend, we komen niet voor niets aan een stuk of 3000 hoogtemeters tijdens deze rit. De vrij smalle weg in het bos leidt via een paar bochten naar de top, die we na 150 kilometer bereiken. Nog een kleine 50 kilometer te gaan, hoera.
Na deze klim gaat het een kilometer of drie naar beneden, we volgen de doorgaande weg. Weinig bochten onderweg, dat scheelt. Beneden rijden we door het boerengehucht Saint-Cadou, waar we bij het lokale kerkhof linksaf slaan. Hierna begint de weg vrij snel weer omhoog te lopen. Even later slaan we nog eens linksaf en vervolgens beginnen we aan een nieuw klimmetje, drie kilometer aan 3%. Weer niet heel denderend, maar dus ook weer niet vlak. Bij het Domaine de Menez Meur zijn we boven, een dierentuintje. Bretonse Pie Noir-koeien, Ouessant-schapen, witte West-Franse varkens, herten en wilde zwijnen. Logischerwijs is de parkeerplaats leeg. Voorbij dit domein gaat het een paar kilometer zo goed als vlak zijn, waarna we na een bocht naar rechts kort gaan afdalen. In totaal loopt het vijf kilometer naar beneden, maar alleen aan het begin merken we daar echt wat van. Daarna kun je het net zo goed vlak noemen, dus doen we dat. De wegen blijven smal, de omgeving bosrijk. Af en toe een boerengehucht tussendoor, die allemaal onmogelijke namen hebben. Kerancuru lijkt wel Turks, blijft een fascinerend taaltje dat Bretons. In de buurt van Kervinou slaan we rechtsaf een andere weg in, waarna we even later in de buurt van Pennevern Ar Gorré (what's in a name) nog een keer rechtsaf slaan. Hier staat een kruis op het midden van de weg, op zich ook wel een bijzonder fenomeen. Na deze bocht loopt de weg een tijdje omhoog, het moet wel glooiend blijven natuurlijk. De bochtige weg in het bos leidt naar Kernellac'h, of zoiets. Hier slaan we nog eens rechtsaf, maar bereiken we daarna wel een bredere weg. Die weg gaat ons naar Saint-Eloy brengen, min of meer. Het gaat twee kilometer vooral rechtdoor in licht stijgende lijn. Vervolgens slaan we een keer linksaf, voor de variatie. Listig bochtje, met weer het nodige vluchtheuvelwerk. Na die bocht is de weg weer iets smaller, wel blijft het nog een tijd wat vals plat omhoog lopen tot we uitkomen in het centrumpje van Saint-Eloy. Hier rijden we na 170,5 kilometer langs de kerk, het enige hoogtepunt van het dorp. Een typische kerk wel, voor deze regio. Blijkbaar heeft de lokale priester ook een typische hobby, ieder jaar met Hemelvaart worden alle paarden in het dorp gezegend. Goed verhaal, dacht ik.
Voorbij de kerk slaan de renners linksaf, daarna verlaten ze dit nietige dorpje snel weer. Buiten Saint-Eloy gaat het nog even een kilometertje wat verder omhoog, waarna we twee kilometer naar beneden fietsen. Het gaat vooral rechtdoor naar beneden onderweg naar Le Tréhou, waardoor dit weer een makkelijk stukje rit is. In aanloop naar het dorp begint de weg weer omhoog te lopen, ook in Le Tréhou zelf stijgt het verder, weer een kilometer klimmen erbij in de beentjes. Aan het eind van Le Tréhou slaan de renners linksaf, nadat de weg nog even wat verder omhoog gaat volgt er een stuk in licht dalende lijn van een kleine twee kilometer. Aan het eind van deze weg slaan we rechtsaf en bereiken we een bredere weg, die eindigt in Tréflévénez. Echt zielig voor de laatste e, als enige geen accentje. Richting Tréflévénez (tien keer snel achter elkaar uitspreken) gaat het twee kilometer omhoog aan 5%, had ook zomaar een bergje van de vierde categorie kunnen zijn. Is niet het geval, waardoor je niet echt in de gaten hebt dat er daadwerkelijk serieus geklommen moet worden. Vlak voor we de top van dit klimmetje bereiken slaan de renners rechtsaf en rijden ze na 179,5 kilometer door Tréflévénez, op minder dan 20 kilometer van de finish. De finale is hier al lang en breed begonnen. In Tréflévénez fietsen we eigenlijk een rondje, ook wel lachen. Halverwege dit rondje, in het dorp zelf, zijn we boven. Daarna verlaten we het dorp weer en gaat het twee kilometer zo goed als vlak zijn. We komen een keer een kruispunt tegen waar wat vervelende vluchtheuvels zijn, daarna rijden we verder over een weg met de naam Le Croissant. Na het vlakke gedeelte loopt deze weg twee kilometer naar beneden richting Saint-Urbain, weer een afdalinkje dat weinig problemen zal opleveren. Er zit wel heel kort een verhoging in het midden van de weg als we weer eens door een gehucht fietsen, maar lastige bochten komen we niet tegen. Aan het eind van dit afdalinkje, als je het zo überhaupt mag noemen, gaat het meteen weer omhoog. We fietsen naar Saint-Urbain, in eerste instantie gaat het 1,1 kilometer aan 4,5% omhoog. Jaja, weer een ongecategoriseerd klimmetje tussendoor. Na 185 kilometer, op 13 kilometer van het eind, zijn we boven in Saint-Urbain, al zijn we dan eigenlijk nog helemaal niet boven. De weg loopt daarna nog twee kilometer vals plat omhoog verder aan iets meer dan 2%, met aan het eind van deze twee kilometer een steilere strook. Na dit laatste hupje rijden we in licht dalende lijn een rotonde tegemoet, waar het peloton rechtsaf zal slaan. Op dit punt is het nog iets meer dan tien kilometer fietsen tot de finish, spanning en sensatie in aantocht.
Er volgt een afdaling van vijf kilometer richting finishplaats Landerneau. Al is afdaling een groot woord, het gaat totaal niet steil naar beneden. De weg is breed, goed en kent weinig bochten. We rijden wel een keer over het spoor, maar verder wordt enige gevaar veroorzaakt door een aantal vluchtheuvels. Daarnaast komen we als we bijna beneden zijn in Landerneau een aantal rotondes tegen. Als het hier regent heb je mogelijk een probleem, verder valt de aanloop naar de finale wel mee. Ja, die vluchtheuvels zijn irritant. Maar goed, het zal ondertussen wel een lang lint zijn naar we mogen aannemen. Eenmaal beneden in Landerneau rijden we bij twee rotondes rechtdoor, na de tweede duiken we een iets smaller weggetje in. Deze weg loopt een paar hectometer omhoog, waarna we rechtsaf slaan richting een bredere weg. We bevinden ons op minder dan vijf kilometer van het eind, de finale kan nu helemaal beginnen. Het gaat grotendeels rechtdoor tot op 3,5 kilometer van de finish, met onderweg alleen een flauwe bocht naar rechts. Eerst loopt het nog wat omhoog, maar daarna fietsen we lichtjes naar beneden. Een paar meter over stenen, maar al snel is het asfalt weer terug. Op iets meer dan drie kilometer van het eind volgt er een scherpere bocht naar rechts, waarna we niet veel later bij een rotonde uitkomen die langs beide kanten genomen mag worden. Voorbij deze rotonde rijden we via een brug over de Élorn, direct daarna slaan we scherp rechtsaf. Bijna meteen daar weer na slaat het peloton scherp linksaf, een iets smallere weg in. Deze weg loopt meteen omhoog. Het is nog drie kilometer fietsen tot de finish en de slotklim is begonnen. De sprint richting deze laatste bochten gaat intens worden, ik zet in op een valpartijtje of twee. De altijd nerveuze Tour gaat nu helemaal nerveus zijn, wat wil je met zo'n finale.
De rit eindigt in Landerneau, maar eigenlijk finishen we helemaal niet in Landerneau. Drie kilometer buiten de stad ligt de top van de Côte de la Fosse aux Loups. Een beklimming van de derde categorie, drie kilometer lang. Het gaat gemiddeld aan 5,7% omhoog, wat wel lijkt mee te vallen. Schijn wil soms alleen nog wel eens bedriegen, zoals u misschien al heeft vernomen is deze klim lastiger dan het lijkt. Na de scherpe bocht naar links wordt de weg smaller, maar vooral veel steiler. We gaan direct stevig omhoog, de klim begint met een halve kilometer aan 9,4%. Na een flauwe bocht naar links rijden we langs een hoge muur, waar het meteen heel steil is. Het is hier dubbel grimmig, vanwege de duistere omgeving en de hoge percentages. Voorbij die muur volgt er een flauwe bocht naar rechts, waarna het even een paar meter wat vlakker is. We rijden over het spoor en daarna gaat het recht omhoog. Letterlijk. Het zwaarste stuk van de klim, een strook aan 14%. Rechtdoor omhoog over een brede weg, het gaat hier al helemaal aan stukken worden gereden. Voorbij het steilste stuk zwakt het wat af, maar in de volgende halve kilometer gaat het nog steeds aan 8,2% omhoog. We laten de bebouwing wat meer achter ons en fietsen door een bos verder omhoog, nog steeds behoorlijk rechtdoor. De weg blijft ook breed, dat biedt dan nog wel de gelegenheid om een mindere positionering te herstellen. Op twee kilometer van het eind volgt er een halve kilometer aan 6,8%, het gaat nog steeds rechtdoor over die brede weg. We fietsen eigenlijk terug richting Saint-Urbain, steeds rechtdoor. Dit is wel het eind van het moeilijke gedeelte van de klim, in de laatste anderhalve kilometer wordt het veel makkelijker. Tot we de vod van de laatste kilometer bereiken gaat het aan slechts 3,6% omhoog, hier kan een mooi tactisch steekspel gaan ontstaan. Een late uitval behoort hier absoluut tot de mogelijkheden, het is maar de vraag wie hier nog knechten heeft om de boel recht te zetten. In de slotkilometer wordt het nog even wat lastiger, blijkbaar gaat het nog een halve kilometer aan 4,8% omhoog. Nog steeds rechtdoor. Het wordt een eindeloze klim, ein-de-loos. In de laatste halve kilometer van de rit, immer geradeaus, wordt het zo goed als vlak. Lichtjes vals plat omhoog richting de streep, wie heeft er nog energie over om er een sprintje uit te persen op de grote plaat? Dit gaat wat worden. Na 197,8 kilometer bereiken we de top van de Côte de la Fosse aux Loups en weten we wie de eerste rit van de Tour van 2021 wint en tevens de eerste gele trui mag dragen. Geen koekenbakker, naar alle waarschijnlijk.
Voor de mensen die visueler zijn ingesteld wat fillempies:
Eigenlijk finishen we dus niet in Landerneau, maar de organisatie doet wel alsof dat het geval is en wij volgen dan maar gedwee. Over de Côte de la Fosse aux Loups valt verder toch niet veel te vertellen, we finishen ergens midden in een weiland. We kunnen natuurlijk wel een sappige anekdote vertellen over de oorsprong van de naam, dat doet het vast goed. In deze omgeving hadden ze in het verleden wel eens last van wolven. In de bossen op deze heuvel hebben de mensen een aantal wolfskuilen aangebracht en die hebben blijkbaar wel nut gehad, want sinds 1895 is er in Landerneau geen wolf meer gezien. De verdere nuttige informatie over deze klim is dat ze in Landerneau al eerder een koersje hebben georganiseerd voor amateurs, met aankomst op deze klim. Enkele lokale profs waren ook van de partij, zoals Valentin Madouas en de eerder genoemde Laurent Pichon. Volgens het roadbook komt hij ook uit Landerneau, eerder was het verhaal nog Quimper, jemig. Hoe dan ook, zij werkten de slotklim af in een tijd van 6:33, toch goed om te weten. Het zal nu wel wat harder gaan, in ieder geval geen bijzonder lange inspanning dus. De winnaar van dit evenement was Maxime Cam, eveneens prof. Hij is toevallig ook afkomstig uit onze finishplaats, Maxime komt uit Landerneau! Hij rijdt voor B&B Hotels p/b KTM, maar zelfs bij die matige ploeg heeft hij het niet voor elkaar gekregen de Tourselectie te halen. Dat is ergens ook wel logisch, zijn beste resultaat dit jaar is een DNF. Maxime kan er geen reet van, behalve dus als het om officieuze wedstrijdjes gaat. Alleen prof omdat hij toevallig uit het wielergekke Bretagne komt, anders hadden we nooit van hem gehoord. Dat kan misschien ook wel gezegd worden voor andere (voormalig) profs uit Landerneau. Wat te denken van de eeuwige Perrig Quemeneur, die menig Tour heeft proberen te kleuren door om de zoveel dagen kansloos in de aanval te gaan. Inmiddels gestopt, maar wel een sympathieke loebas. Er komt ook een vrouw uit Landernau, Aude Biannic. Zij is ploeggenote van ONZE Annemiek van Vleuten bij Movistar en staat in tegenstelling tot Annemiek aan het vertrek in La Course. Een thuiswedstrijd, leuk! En dan hebben we ook nog Jean Malléjac, die in 1953 vijf dagen het geel mocht dragen in de Tour. Hij won toen ook een rit en werd tweede in het klassement achter Louison Bobet. Mallejan ging ook ooit bijna dood op de Ventoux, maar in tegenstelling tot bij Tom Simpson liep het bij hem op het nippertje goed af. Drugs are bad, mmmkay. Landerneau is verder een gemeente in de intercommunalité met de naam Communauté de communes du Pays de Landerneau-Daoulas, in het Franse departement Finistère, in de regio Bretagne. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Brest en ligt 18 km ten oosten van de stad Brest. Eigenlijk gewoon 200 kilometer voor lul gefietst, als je het zo bekijkt. Er wonen hier 16.500 mensen. Een van de bekendste inwoners was Édouard Leclerc, de oprichter van de supermartketen E.Leclerc. Meer dan 700 vestigingen door heel Frankrijk, daarnaast actief in Italië (samen met Conad), Polen, Spanje, Andorra en Slovenië. E.Leclerc is ook de sponsor van de bolletjestrui, oh, daarom finishen we dus in Landerneau. Er is blijkbaar een bekende Franse uitdrukking waarin Landerneau wordt genoemd. Wij horen het wel eens donderen in Keulen, maar in Frankrijk maken ze wel eens dingen mee die rumour veroorzaken in Landerneau. Het gaat dan over nieuws van weinig belang, met als doel de nieuwsgierigheid van het publiek te wekken. Clickbait, maar dan anders. Een andere verklaring luidt: dat zal, in deze besloten, beperkte kring, veel stof doen opwaaien. Op basis van deze uitspraak organiseert men in normale tijden een groot muziekfestival, het Fête du Bruit dans Landerneau. Jaja, heftig. Ze hebben ook wel wat leuke gebouwtjes in Landerneau, een stad waar we overigens voor het eerst zijn in de Tour. De vrouwtjes kunnen hier ook goed basketballen, naar het schijnt. Maar, de gebouwtjes dus. Vooral de brug valt op, die van Rohan. Terwijl Dennis er niet eens is, raar. Een van de oudste bewoonde bruggen van Europa, stammend uit de 16e eeuw. Er zijn maar drie van deze exemplaren in Frankrijk, kun je nagaan. De familie Leclerc heeft naast supermarkten ook voor een kunstmuseum gezorgd, want die decadente hobby hebben dat soort snuiters wel vaker. Over decadent gesproken, in het centrum staan er ook nog wat kunstige huisjes, uit de tijd dat het economisch voor de wind ging in Bretange. Da's lang geleden, kan ik u vertellen.
Voorts zetten ze zich in Landerneau in voor het behoud van het Bretoens. Ze zetten zich in voor het initiatief Ya d’ar brezhoneg (dit betekent: Ja tegen de Bretonse taal). Dus staat hier alles in twee talen aangegeven, onder andere. Vegen wij verder onze reet mee af natuurlijk, wij willen vooral weten wat het weerbericht is. Nou, in startplaats Brest gaat het geen prettige dag worden. Amper 16 graden overdag, met wat kans op regen gedurende de dag. Volgens meteofrance blijft het droog, en die kunnen het weten. Dat scheelt alweer, met regen wordt dit een extra vervelende dag. Zonder regen is het al nerveus genoeg, laat het alsjeblieft droog blijven. Weinig wind, dat is ook wel mooi meegenomen. Toch wat open plekken tijdens de rit, maar als het niet waait wordt het wat dat betreft alweer wat minder nerveus. Landerneau ligt hemelsbreed niet ver van Brest, dus daar is het eigenlijk precies hetzelfde verhaal. Een graad of 16, wel wat kans op regen volgens sommige bronnen, maar volgens andere bronnen dan weer niet. Weinig wind. Het beetje wind dat er misschien wel is gaat geen tegenwind zijn op de slotklim, ook mooi meegenomen. Eerder in de rug. Denk ik. We gaan dat allemaal meemaken vanaf 12:10, want dan gaat Le Grand Départ van start. Een godsgruwelijk lange neutralisatie van 20 minuten later gaan we om 12:30 echt van start. Arkea-Samsic en B&B Motellen allemaal in de aanval, als Bretonse ploegen. Sporza is er meteen bij, we kunnen al vanaf 11:45 gaan genieten van het laatste kunstje van Michel Wuyts. Als we zin hebben kunnen we ook al eerder naar de werken van de Natte Wind luisteren, want La Course wordt ook verreden. De vrouwtjes mogen ook aan de bak. Eén dag, voor het laatst. Volgend jaar krijgen ze hun eigen Tour, leuk voor ze. Maar goed, dit is een voorbeschouwing voor de mannen, dus 11:45 Sporza. Geen idee wat ze dan gaan doen, maar we weten in ieder geval wel dat de uitzending tijdens de onderbreking voor 'Het journaal' en 'Het weer' verder gaat op Canvas. NPO1 begint blijkbaar al om 8:30 aan La Course, jeetje, het vlaggetje über alles. Om 12:00 gaan ze dan verder met de mannen, maar je bent een volslagen idioot als je vrijwillig naar Joris van den Berg en al die andere ellende daar gaat luisteren. Tijdens het NK weer eens Maarten Ducrot horen oreren en nu wil ik niet meer leven. Eurosport 1 hebben we ook nog, maar die zenden motortje rijden uit.
De PLAYER is wel meteen live, maar niemand zit te wachten op Jan en Bobbie. De aankomst wordt verwacht tussen 17:00 en 17:27, we zijn ruim op tijd klaar voor iets wat geen sport is gaat beginnen. Gewoon de hele rit voor de buis zitten en daarna wat nuttigs met je leven gaan doen, hup. Tevens wordt het een opdracht om de wolf op de Wolfskuil te spotten.
Als de eerste rit van de Tour de France een rit in lijn is wordt het automatisch chaos. Dat hebben we in het verleden meer dan genoeg gezien. Ik denk terug aan de rit van vorig jaar, toen zo ongeveer het halve peloton onderuit ging. Dat lag ook wel aan de regen, maar toch. Het jaar daar weer voor zagen we in Brussel ook de nodige valpartijen, dat hoort er eigenlijk gewoon bij tijdens zo'n eerste rit. Alleen daarom al wordt dit een vervelende en nerveuze rit. We rijden door heel wat dorpjes waar heel wat verkeersremmers staan, dat gaat voor problemen zorgen. Tussen de dorpjes in vind ik de route niet heel gevaarlijk, maar vaak vinden valpartijen juist plaats op het moment dat je het niet verwacht. Verder wordt het aan het eind van de rit natuurlijk een compleet gekkenhuis. Een legendarische sprint richting de slotklim. In de straten van Landerneau kan het zomaar helemaal uit de hand lopen. Een voorspelling kan in die zin nogal de mist ingaan, omdat je eerst maar eens moet afwachten met wat voor groep we überhaupt naar de finish gaan rijden. Enkele favorieten hebben al gewaarschuwd, onder meer Alaphilippe en Van der Poel. Het laatste deel van het parcours is lastiger dan gedacht. Ligt er maar net aan wacht je precies dacht, voor mezelf komt het wel redelijk overeen met de verwachtingen. We komen aan het eind van de rit een paar ongecategoriseerde klimmetjes tegen, sowieso gaat het de hele dag op en af. Daardoor wordt het wel lastig, maar het is natuurlijk ook weer geen bergrit. Dat de klim aan het eind lastig gaat worden heeft in alle kranten gestaan, zou ik zeggen. Vooral het begin van de klim is lastig, direct aan 9% en daarna zelfs aan meer dan 10% omhoog, direct na een bocht. Dat gaat voor verschillen zorgen, maar daarna begint het tactische spel. Het zwakt steeds verder af richting de top, wat het toch enorm interessant gaat maken. Het is overduidelijk te zwaar voor de sprinters, maar de sentimenten dat we hier direct de klassementsrenners gaan zien deel ik niet echt. Al vind ik het wel een ideale aankomst voor iemand als Carapaz om voor de slotkilometer in de aanval te gaan. Laten we ook maar hopen op zoiets, een tactisch steekspel met een paar late uitvallen zou het wel wat spectaculairder maken. Ik sluit overigens ook weer niet uit dat we renners als Roglic en Pogacar vooraan gaan zien, de groep gaat sowieso niet meer groot zijn richting het eind. Alle kleppers gaan wel op de afspraak zijn, maar uiteindelijk wordt het toch een relatief vlakke sprint.
1. Van der Poel. Voelt wel goed, om dit na al die jaren een keer te kunnen doen. Van der Poel op 1, lang op moeten wachten. Het klinkt ook vrij logisch, dit is echt een aankomst voor hem. Hij vond het zelf lastiger dan gedacht, en we mogen het allemaal echt niet onderschatten. Hij mag vooral zichzelf niet onderschatten. Ik heb ook geluiden gelezen dat Mur de Bretagne makkelijker zou zijn, hoe dan? Dit is lastig, maar op Mur de Bretagne winnen vaak andere renners. Dit gaat wel eindigen in een sprintje, waarschijnlijk. Van een uitgedunde groep, zeker door die steile kilometer aan het begin. En wie weet wat er op voorhand allemaal is gebeurd. Maar goed, normaliter zit Van der Poel er nog bij. En als ze gegroepeerd naar de laatste kilometer rijden is er niets meer aan te doen. Dat hebben we in Zwitserland nog gezien. Het zou een prachtige ode aan zijn opa kunnen zijn. Af en toe heb ik toch graag een beetje romantiek.
2. Colbrelli. Sonny vliegt, ze rijden bij Bahrein massal de stenen uit de straat. Op Poels na dan. Als Sonny zijn benen van het Italiaans kampioenschap heeft meegenomen gaan we nog wat meemaken.
3. Alaphilippe. Saaie namen noemen, yes. Dit stuk is al lang genoeg natuurlijk, de naam Alaphilippe volstaat wel zonder uitleg.
4. Matthews. Ook wel logisch toch? Of zou het toch te zwaar voor hem zijn? Spannend!
5. Laporte. Misschien iets meer een verrassing, maar Laporte reed sterk in Zwitserland, en op een lastige aankomst in Parijs-Nice eindigde hij ook vooraan. Wel achter Roglic, die we ook niet mogen onderschatten vandaag. Van Aert heb je natuurlijk ook nog altijd, maar naar eigen zeggen gaat Wout wat tijd nodig hebben om op gang te komen. Daar vertrouwen we dan maar op, ondanks zijn zege op het BK. De lijst met potentiële kanshebbers op de ritzege is verder echt beangstigend groot. Aranburu, of nu toch ineens Fraile, Valverde, of toch Garcia Cortina, etc. Ik kap er maar meteen mee, anders ben je dadelijk de halve startlijst aan het opnoemen. Cort! Hirschi?! Bissegger?!?! Nee, kappen. We houden het op deze vijf. Pogacar! En dan heb ik Sagan nog niet eens genoemd, kun je nagaan. Local heroes Madouas en Gaudu ook maar niet onderschatten. Gewoon op je dikke reet voor de tv gaan hangen en het spel aanschouwen.
We sluiten af met een lokale klassieker. Het ultieme Bretonse lied. Niet La Tribu de Dana, nee, Tri Martolod.
[ Bericht 0% gewijzigd door Rellende_Rotscholier op 26-06-2021 04:35:41 ]
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
We zijn al een paar uur bezig, maar nu komen we eindelijk aan bij iedereens favoriete rubriek. Het is tijd om de deelnemerslijst te overlopen. Buren komt te vervallen, maar dat is toch een kutprogramma. We gaan de rugnummers eens overlopen, te beginnen met nummer 1 uiteraard. Aangezien Tadej Pogacar vorig jaar op wonderbaarlijke wijze de Tour wist te winnen start hij met nummer 1 en is UAE Emirates dus de eerste ploeg. Vorig jaar had hij letterlijk niets aan zijn ploeg, maar that's cycling. Ook dit jaar kan hij niet echt rekenen op groots gezelschap. Waarbij we ondertussen misschien ook wel vraagtekens mogen plaatsen bij zijn eigen vorm. Derde op het Sloveens kampioenschap tijdrijden, vijfde in de wegwedstrijd. Eindigen achter Polanc, achter Tratnik. Gaat het wel goed met Tadej? Waarschijnlijk zware trainingsweken achter de rug, dat de piek pas later ligt is logisch. Hij is nog steeds een van de absolute topfavorieten, dit jaar reed hij de tegenstand in de UAE Tour en in de Tirreno op een hoop. In het Baskenland werd hij dan weer tactisch in de luren gelegd door Jumbo, op dat vlak bleken hij en zijn ploeg kwetsbaar. Daarna won hij wel weer doodleuk Luik-Bastenaken-Luik, het is gewoon een krankzinnig groot talent. Onder de bezielende begeleiding van de nieuw tridente gaat hij een gooi doen naar zijn tweede Tour. Matxin, Gianetti, San Millán, een beter triumviraat was er nog nooit. Zijn ploeg stelt wel weer teleur, vindt hij zelf ook. Hij had graag Jan Polanc meegenomen, een landgenoot erbij is altijd fijn. Matxin vond van niet. Mikkel Bjerg is wel mee, die jongen gaat veel werk mogen verrichten. Vooral meegenomen voor het vlakkere werk, maar deze jongen kan overal wel tempo rijden. Als het draait, tenminste. Eigenlijk valt zijn ontwikkeling een beetje tegen, maar goed, nuttige kracht. Rui Costa is ook mee, en ik snap niet waarom. Goed in vorm, maar Rui is niet echt een teamplayer. Die gaat niet uren op kop rijden voor Pogacar, nee, die doet z'n eigen ding. Kansloos, daar gaat je cohesie. Davide Formolo is ook van de partij, nadat hij een tegenvallende Giro reed. Hem zie ik nog wel op kop rijden voor Pogacar, alleen vraag ik me af of hij echt goed gaat zijn. Nee, ik snap ondertussen wel dat Pogacar graag Polanc had gezien. Of Kristoff, die is er voor het eerst in acht jaar niet bij. Won vorig jaar nota bene de eerste rit, maar wordt nu bedankt voor bewezen diensten. Vertrekt aan het eind van het jaar, speelt allemaal mee. UAE lijkt daardoor wel een extra knecht op het vlakke te missen, het zijn vooral klimmers en renners voor in de heuvels die ze hebben meegenomen. Marc Hirschi, bijvoorbeeld. De verrassing van vorig jaar, maar niet iedereen vertrouwt de manier waarop dat tot stand is gekomen. Hirschi was slecht bereikbaar en deed samen met Cancellara waar hij zin in had. Dat leidde tot een breuk met DSM, waarna Gianetti meteen op de stoep vond. Die vindt schimmige zaken geen probleem, uiteraard. Hirschi heeft alleen totaal nog niet de vorm te pakken van vorig jaar, misschien een beetje geschrokken van alle commotie. Afgaande op zijn recente prestaties gaat hij geen goede Tour rijden, maar het blijft een merkwaardige sport natuurlijk. De lange Vegard Stake Laengen gaat wel een goede knecht zijn, niks mis mee. Rafal Majka werd binnengehaald als meesterknecht, dat valt tot nu toe ook nog een beetje tegen. Wel goed in de Ronde van Slovenië, maarja, da's de Ronde van Slovenië. Moet zich nu gaan bewijzen, net als de altijd wisselvallige Brandon McNulty. Briljant in het Baskenland, tot hij in de laatste rit kopje onder ging. Goed in de Dauphiné, tot hij richting het eind ook weer verzoop. Geen betrouwbare jongen, potentieel een probleem voor Pogacar. Maarja, alsnog een goede ploeg natuurlijk.
Gaan we door naar Jumbo, ook wel een aardige ploeg. Primoz Roglic is uiteraard weer de kopman. De Tour eindigde vorig jaar dramatisch, maar Roglic schijnt iemand te zijn die nooit bij zulke dingen stil blijft staan. Door naar de volgende koers. Nou, dat bleek. De Vuelta gewonnen daarna, en ook dit jaar alweer het een en ander gewonnen. Oppermachtig in Parijs-Nice, tot hij viel. Puntje van aandacht, hij valt nogal eens. Daarom heeft hij na de Itzulia, waar hij al een soort van wraak nam op Pogacar, niet meer gekoerst. Liever trainen in Tignes dan risico's nemen in de koers. Al is niet koersen ook een risico, maar we weten ondertussen dat Roglic er altijd staat. Kan zomaar de Tour gaan winnen, om even een boude uitspraak te doen. Hij wordt ondersteund door Wout van Aert, die volgens alle Belgen voor zichzelf moet rijden. Maarja, Wout kreeg last van een blindedarmontsteking en daardoor liep zijn voorbereiding bijna in het honderd. De schade lijkt mee te vallen, want afgelopen weekend werd Wout kampioen val België. De verwachting is wel dat hij iets minder gaat zijn dan vorig jaar, maar vorig jaar was hij natuurlijk ook echt ridicuul goed. Snelste sprinter zo'n beetje, en een van de betere klimmers. Kan natuurlijk niet ieder jaar zo'n feest zijn. Maar op het BK liet hij wel meteen zien in ieder geval niet slecht te zijn. Gaat weer een grote rol spelen voor Roglic en kan ook zomaar weer zelf een rit winnen. Groen lijkt dit jaar geen optie, ook omdat hij zich vooral richt op de Olympische Spelen. Af en toe laten lopen, dat zou kunnen. Robert Gesink mag ook weer schudden op kop. Dat doet hij tegenwoordig steeds vroeger, omdat hij met het jaar minder wordt. Best een slecht jaar tot nu toe, die mag heel vroeg aan de bak dit jaar. Steven Kruijswijk is er weer bij, nadat hij vorig jaar wegens een valpartij in de Dauphiné ontbrak. Steven denkt dat hij nog altijd een kopman is, op z'n minst een schaduwkopman. Is niet zo, maar we laten Steven maar in de waan. Dat wordt gewoon knechten voor Roglic. Nog geen fatsoenlijke koers gereden dit jaar, dat komt niet meer goed. Wel een contract voor het leven getekend bij Jumbo, ook wat waard. Dan hebben we ook nog Sepp Kuss in de aanbieding, vorig jaar een van de beste klimmers. Dit jaar lijkt hij ook wat minder te zijn, maar hij is vooral heerlijk wisselvallig. Amerikaans dingetje, blijkbaar. Twee dagen goed in de Dauphiné, tot hij op de laatste dag ineens niets meer kan. Daarom wordt hij nooit kopman, maar op bepaalde dagen gaat hij weer de beste knecht van Roglic zijn. Daar heb ik wel vertrouwen in. Tony Martin mag weer sympathiek op kop gaan rijden en het peloton tot rust manen, totdat hij weer een keer ergens uitvalt. Mike Teunissen is ook meegenomen voor het vlakke werk, want we hebben dit jaar nogal wat vlakke ritten waar er een kans schijnt te zijn op waaiers. Die balans mis ik nogal bij UAE, dat zijn toch vooral klimmers. Die balans is wel aanwezig bij Jumbo, we gaan over een paar weken zien of het wat uitmaakt. Teunissen heeft een beetje een verloren jaar, na een valpartij vroeg op het seizoen. Klassiekers gemist, pas sinds mei weer in koers. Redelijk goed in Hongarije, acceptabel in Zwitserland. Niet echt goed op het NK, klein vraagtekentje toch ook wel. Net als Jonas Vingegaard. Geniaal in het begin van het jaar, met onder meer een tweede plaats in het Baskenland en een ritzege in de UAE Tour. Daarna een kleine blessure gehad, waardoor hij in de Dauphiné vrij slecht was. Maar daar werd hij dan wel weer tweede op de laatste dag, vreemde patriot. Als hij in vorm is een van de betere klimmers van de ploeg, maar een debuut in de Tour is nooit een sinecure. Al met al wel weer een sterke ploeg, maar het is allemaal net wat minder overtuigend dan vorig jaar. Het coronavoordeel is verdwenen. Toen deden ze alles briljant, ofzo. Nu is de rest weer bij.
Ineos Grenadiers komt met een wonderbaarlijke ploeg. Geraint Thomas, de winnaar van de Tour van 2018, is op papier de kopman. Volgens de nummertjes, althans. Hij rijdt ook goed dit jaar, won onder meer in Romandië en werd derde in de Dauphiné. De tijdritten zouden normaal in zijn voordeel moeten zijn, maar ik heb desondanks een beter gevoel bij Richard Carapaz. Dat lijkt mij eigenlijk bij uitstek de kopman, maar bij Ineos zullen ze er vooral op hopen dat iedereen zonder kleerscheuren door de eerste week komt zodat ze al hun mannetjes kunnen uitspelen. Kan leuk worden voor ons als kijkers. Ineos heeft beloofd aanvallender te gaan koersen, geen treintjeswerk meer. Als ze Thomas, Carapaz en ook Geoghegan Hart en Porte slag om slinger laten demarreren krijgen we feest. Helaas zijn er alleen weinig mogelijkheden om aan te vallen, maarja. Carapaz won de Ronde van Zwitserland, vooral zijn sterke tijdrit viel op. Bergop de sterkste, oké, logisch, maar een goede tijdrit, amai, dat gaat van pas komen. Schrijf maar op, Ecuador boven. Na een ijzersterke Giro mag Castroviejo nu ook gaan knechten in de Tour. Als ze toch weer een treintje op de rails willen zetten is hij wel de ideale klant om eindeloos op kop te boren. Geweldenaar, die hopelijk niet al te moe is na de Giro. Geoghegan Hart is de volgende schaduwkopman, maar van hem verwacht ik toch wat minder. Won vorig jaar de Giro, allemaal leuk en aardig, maar het is nog niet heel best dit jaar. Tiende in de Dauphiné, nouja. Mag als eerste aanvallen, zullen we maar zeggen. Als zo'n aanval slaagt heeft men ook nog altijd Kwiatkowski achter de hand om op kop te rijden. Won vorig jaar een rit, nadat alles in het honderd liep. Dit jaar gaat het waarschijnlijk weer ouderwets knechten zijn. Richie Porte is met wat fantasie de vierde kopman, al is hij teruggekeerd naar Ineos om zonder druk te kunnen fietsen. Hij wil eigenlijk heel graag knechten, als het even kan. Desondanks won hij de Dauphiné, ja, dan blijf je niet echt onder de radar. Maar wat zijn team daar voor hem deed wil hij nu terug gaan doen. Dus die moeten we negeren, ofzo. Nou, we houden de nummer drie van vorig jaar toch maar in de gaten. Wegkapitein Luke Rowe mag weer eindeloos op kop gaan rijden en ruzie gaan maken met andere renners, terwijl de altijd lijzige Dylan van Baarle nu ineens wel weer klimmersbenen zal blijken te hebben. Al lijkt hij vooral mee te zijn omdat Rohan Dennis er niet is. Die staat op de shitlist nu hij voor Jumbo heeft getekend. Desondanks echt een fenomenale ploeg. Wel veel kapiteins op het schip, benieuwd hoe dat gaat uitpakken. En dan te bedenken dat Egan Bernal er niet eens bij is, het is echt belachelijk hoeveel kwaliteit er in die ploeg zit. Teveel, eigenlijk. Maar hey, als ze tijdens deze Tour gaan aanvallen zijn wij spekkoper.
Israel komt met een minder sterke ploeg. Chris Froome is op papier wel de kopman, hahahahahaha. Vijf miljoen per jaar, voor helemaal niets, hahahaha. Zijn zaakwaarnemer is een fenomeen en Sylvan Adams is een randdebiel. Oja, die gozer won vier keer de Tour, dan zal ie vast wel goed zijn. Froome kan er geen reet meer van, hij is nog slechter dan hij in 2011 was. En toen was het al een draak van een renner, op weg naar de uitgang. Tot die ene bewuste Vuelta. Na zijn valpartij in de Dauphiné van 2019 keerde Froome terug in het peloton en hoewel hij nooit zijn oude niveau haalde had hij vorig jaar af en toe nog wel zijn nut bij Ineos. Nu bij Israel heeft hij echt nog niets gepresteerd, wat een oplichter. Al gaat hij volgens Rik Verbrugghe de mensen wel verrassen. Door nog vroeger te lossen dan normaal? Haha. Wat een onzin. Wegkapitein Froome, teringjantje. Wat hoop ik dat die gozer ooit nog tegen de lamp loopt, dan zou mijn leven compleet zijn. Nog meer onzin: het meenemen van Guillaume Boivin en Omer Goldstein. De Canadees en Israëliër omdat het moet. Sylvan Adams is een Canadees, dus krijgt elke halve gare Canadees een kans, zoals Boivin dus. En er moet altijd een Israëliër mee, stukje sportswashing. Opflikkeren met die gasten, deruit. Ze hebben Greipel mee voor de sprints, die leeft ook nog. Op 38-jarige leeftijd bezig aan een revival, twee koersen gewonnen dit jaar. Wel op lager niveau, in Toursprints heeft hij niets te zoeken. Maarja, leg dat maar eens uit aan Riek Verbruk. Nog zoiets: Reto Hollenstein. Een soort Froome, maar dan met een lager salaris. Kan er geen reet van, maar is er wel altijd bij. Dan Martin hebben ze speciaal meegenomen voor Mur de Bretagne, want daar is hij altijd goed. Na een behoorlijk goede Giro waarin hij een rit wist te winnen verwacht ik nu niet veel van hem. Nee, dan kijken we eerder naar Mike Woods. Als hij op de fiets blijft zitten - niet evident - kan hij zomaar een rit gaan winnen. Een jongen die we de eerste dagen meteen in de gaten moeten houden, ook in de bergen kan hij zijn ding gaan doen. En dan hebben we Rick Zabel nog, die mag mee om de sprint aan te trekken voor André Greipel. Het worden een paar fantastische 12e plaatsen.
Trek-Segafredo komt al helemaal met een kansloze samenklontering van has-beens. Nibali, de sponsor zal er blij mee zijn, maar dat wordt helemaal niets meer. Zal ongetwijfeld proberen een rit te winnen, maar ik zie het niet gebeuren. Julien Bernard mag mee omdat hij Frans is, denk ik. Heel sympathiek proberen een rit te winnen, net als Kenny Elissonde. Dat gaan me een hoop kansloze pogingen worden, een rubriek om niet naar uit te kijken. Bauke Mollema, nog zo'n vermoeiende rubriek. Gaat ie voor het klassement of voor ritzeges? Afgaande op de Giro geen van beide, maar hij wordt natuurlijk wel Olympisch Kampioen. Nee, natuurlijk niet, idioot. Nou, het chirokamp is ook weer van de partij. De monsterlijke dikke Mads Pedersen, de altijd emotionele Edward 'Bollie' Theuns en Jasper Stuyven. Stuyven is al het hele jaar in orde, won niet voor niets Milaan-San Remo. Theuns en Mes Pildaursen zijn mokerslecht, echt een verschrikking. En zo'n Theuns janken dat zijn ploeg over hem twijfelt, ja joh lul, heb je je eigen uitslagen wel eens bekeken? Waarschijnlijk niet, analfabetisme is geen grap. Maar oké, wel tweede op het BK, dat is dan toch nog een teken van enige vorm. Pildaursen gaat overal als eerste lossen. Stuyven, tja, in orde, maar toch moeilijk voor zijn type renner om in de Tour uit te blinden. En dan hebben we Toms Skujins nog, die gaat niet vermoeiend juichen tijdens deze Tour.
Door met Deceuninck-Quick Step, waar de kopman uiteraard Julian Alaphilippe is. Kersverse vader, hij gaat niet naar de Olympische Spelen. Alle ballen op de Tour dus, hij wil na zijn succesverhaal in 2019 wel weer eens voor een klassement gaan. Lijkt mij eigenlijk niet zo handig, hij kan beter ritjes gaan kapen. Maar goed, moet ie zelf weten natuurlijk. Sam Bennett had de man voor de sprints moeten zijn, maar die heeft een inzinkinkje gehad. Stemmen in zijn hoofd, geen feest. Zo verschrikkelijk onzeker, zelfs nadat hij vorig jaar twee ritten en de groene trui won. Kleine blessure gehad, of misschien ook wel niet, en daarna mentaal niet meer in staat om de Tour te rijden. Te bang om niet 100% te zijn en daardoor af te gaan. Wat wil zeggen dat hij bang is dat hij niet iedere sprint wint, want met Michael Morkov als leadout zou dat al een afgang zijn. De lat ligt hoog, te hoog. Hij gaat de ploeg ook verlaten, speelt allemaal mee. Lefevere was in ieder geval boos en gooide zo'n beetje zijn hele medische dossier op straat, netjes is anders. Achja, kenners weten dat Lefevere een afgedankt hoopje koffieprut is. Mark Cavendish is nu de sprinter van dienst, hij gaat op jacht naar het record van Merckx. Staat op 30 ritzeges in de Tour, terwijl Merckx er 34 had. Dit is een rubriek waar ik to-taal geen zin in heb. Stel je voor dat ie een rit wint, wat voor een eindeloze stroom aan bagger gaan we dan te horen krijgen. Wat knap he, onvoorstelbaar. Gewoon opflikkeren, hup, weg. Overigens wel benieuwd of hij het ook nog kan in de Tour. Hij fietst dit jaar weer heel goed na drie mindere jaren, maar toch wel steeds op een iets lager niveau. De Tour is een ander verhaal, aldus de Svennende Nysscholier. Maar, Morkov als leadout dus. Als ie mee is heeft de rest alleen al daardoor een probleem. De snelheid is er wel, er staat vooral een vraagteken achter de inhoud. Mocht Cavendish afhaken hebben ze altijd nog Ballerini aan de hand. Maar die is na een briljant begin van het seizoen momenteel niet echt meer op dreef. De ordinaire hardrijder Kasper Asgreen, de winnaar van de Ronde van Vlaanderen, mogen we ook niet vergeten. Als die ooit in een kopgroep zit, berg je dan maar. Mattia Cattaneo debuteert in de Tour, geen idee wat hij gaat doen. Tim Declercq is er ook weer bij, wel een idee wat hij gaat doen. Smeken of hij alsjeblieft zo snel mogelijk op kop mag gaan rijden, eigenlijk ook maar gewoon een meelijwekkend verhaal. Dries Devenyns doet ook mee, het loont om je in te likken bij de kopman. Paar keer Alaphilippe op sleeptouw nemen en dan heel snel je dikke reet op de parkeerplaats smijten.
We komen uit bij de ploeg die je het minst had verwacht, Movistar. Iedereens favoriete ploeg, dankzij Netflix. Seizoen twee van El Dia Menos Pensado was weer genieten, en seizoen drie kan minstens zo mooi gaan worden. Want ze hebben het weer gedaan hoor, ze hebben weer al hun kopmannen meegenomen. De nieuwe tridente bestaat uit Miguel Angel Lopez, Enric Mas en Alejandro Valverde. En dan hebben ze Marc Soler ook nog eens meegenomen. Marco! Viel uit in de Giro, waar hij sowieso niet al te best reed, daarna reed hij gigantisch slecht in Zwitserland, maar hey, weet je wat, we nemen hem gewoon mee. Is goed voor de kijkcijfers. Dat sowieso, maar voor de interne dynamiek van de ploeg is hij vooral een stoorzender gebleken. Marco heb ik al eerder afgeserveerd, iedereen kent Marco ondertussen. Op basis van zijn vorm in Zwitserland gaat hij niet veel in beeld komen, in tegenstelling tot Miguel Angel Lopez. Dé kopman, lijkt mij toch wel. Overgekomen van Astana, namens die ploeg reed hij vorig jaar tegen een verkeersbord en verloor hij zijn podiumplek dankzij een krankzinnig slechte tijdrit. Dit jaar reed hij iedereen op een hoop op de Ventoux, maar de tegenstand was niet indrukwekkend. Desalniettemin een van de betere klimmers aan de start, bovendien heeft hij tot nu toe een aantal redelijke tijdritten gereden. Voor zijn doen, dan. Enric Mas is meer de jongen van de achtergrond. Vorig jaar vijfde in de Tour, op basis van zijn prestaties dit jaar tot nu toe wordt het moeilijk om dat te herhalen. Maar toen piekte hij ook, dat kan nu net zo goed gebeuren. Niet iemand die de koers gaat kleuren. Dat laten we maar over aan Valverde, die weer ouderwetse benen te pakken heeft. Gewoon weer een rit gewonnen in de Dauphiné, jawel hoor. Het klassement gaat niets worden, maar schrijf hem toch maar op voor een ritzege. Als hij het parcours tenminste een beetje kent, jezus, wat een amateuristische tyfuszooi blijft dat Movistar tok ook. Arrieta, neem je rotzooi mee. Iedereen weg, behalve Carlos Verona. Zo'n beetje de enige die goed naar voren komt in de serie. De enige die niet naar het speciaal onderwijs is geweest. Kan formuleren, lijkt over enig tactisch inzicht te beschikken. Zijn benen blijven achter, da's dan weer lullig natuurlijk. Voorts hebben we de oude en de nieuwe Erviti. Imanol mag weer mee, want ERVARING en vriend van Valverde. Jorge Arcas wordt de nieuwe Erviti, als ie geluk heeft. Mag mee naar de Tour, zonder iets te kunnen. Potentiële nieuwe wegkapitein. Ivan Garcia Cortina is de snelle man van het gezelschap. Heeft vier jaar weggegooid bij Bahrein, volgens Lastras. Daar blijkt nog weinig van dit jaar, maar in Zwitserland reed hij wel heel sterk. In de gaten houden, derhalve. Waarom niet meteen dit weekend? Wel weer een leuke ploeg, vooral omdat het weer nergens op slaat. Alles voor Netflix.
Bora-Hansgrohe komt met Peter Sagan omdat het moet. Sagan vertrekt volgend jaar misschien naar Total Energies of all places, maar in de tussentijd mag hij toch nog het uithangbord spelen in de Tour. Is niet meer zo goed als een paar jaar geleden, maar kan nog steeds wel een beetje trappen. Won een rit en de puntentrui in de Giro. Vlakke sprints wordt een probleem, maar heuvelop kan ie nog wel wat. Emanuel Buchmann mag ook weer mee, want de snor van Ralph Denk is fan van dode Duitsers met een uitstraling alsof ze een lobotomie hebben ondergaan. De altijd nietszeggende Emoe viel uit in de Giro, waar hij op zich wel goed reed. Daarna reed hij alleen het Duits kampioenschap, waar hij vierde werd. Knecht voor ONZE Wielco, me dunkt. Tenminste, tijdens de eerste week. Daarna gaat Wilco Kelderman weer naar huis omdat hij 'pech' heeft gehad. Patrick Konrad doet ook mee. Reed een sterke Dauphiné, maar in grote rondes blinkt hij eigenlijk nooit uit. In andere koersen wil de Oostenrijks kampioen nog wel eens aanvallen, in een grote ronde kiest hij er altijd voor zo onzichtbaar mogelijk door het leven te gaan. Sowieso wel een Boradingetje. Daniel Oss mag ook mee op schoolreisje, want het loont om een goede vriend van Peter Sagan te zijn. Circus Politt strijkt gelukkig ook neer in Frankrijk, al zijn er wegens corona al een tijd geen voorstellingen meer geweest. Lukas Pöstlberger is een sympathieke jongen die lekker kan knechten, met een beetje mazzel mag hij misschien ook wel in de aanval gaan. Zo won hij in de Dauphiné nog een mooie rit. Tot slot is speciaal voor het vlaggetje Ide Schelling van de partij. De nieuwe Boogerd, want hij komt uit Den Haag. Ze lijken verder niet echt op elkaar, maar Schelling is zich wel aan het ontwikkelen. Begint een leuke renner te worden, die dit jaar ook al iets heeft gewonnen. Een debuut in de Tour, benieuwd of hij meteen iets kan laten zien. Hopelijk mag hij lekker in de aanval gaan, dat hebben we nodig. Geen Schachmann, wel opvallend.
Groupama-FDJ komt met twee kopmannen. David Gaudu, een van de lokale renners, is de kopman voor het klimwerk. Sterk in het Baskenland, daarna niet extreem veel meer van vernomen. Wellicht piekt onze dunne bebrilde vriend op het juiste moment. Hij wordt ondersteund door een andere lokale renner, Valentin Madouas. Waarbij ik toch vooral hoop dat Madouas lekker mag gaan aanvallen, ook al heeft hij niet echt een topjaar. De altijd logge Bruno Armirail is er ook nog, die kan op een goede dag soms ineens klimmen. De rest van de ploeg staat in dienst van Arnaud Demare. Die is na drie (!) jaar weer terug in de Tour. Afgelopen jaren veel gewonnen in de Giro, nu moet hij het in de Tour gaan laten zien. Al een hoop gewonnen dit jaar, maar wel allemaal in van die Franse kutkoersjes. Hoe dan ook, met Miles Scotson, Ignatas Konovalovas, Stefan Küng en Jacopo Guarnieri beschikt hij wel over een goede trein. Geen plaats voor Ramon Sinkeldam, want die kan er geen reet van. Ramon, als je dit leest, je hebt gewoon geen reet gepresteerd dit jaar en daarom ben je er niet bij. Küng kan natuurlijk ook nog zijn ding doen tijdens de tijdritten, kleppertje hoor. Ik ben overigens nog steeds geen fan van Miles Scotson en waarom Konovalovas nog steeds niet met pensioen is snap ik ook niet. Maar hey, als Arnaud er blij mee is.
Bij het altijd nutteloze Cofidis willen ze dit jaar minder nutteloos zijn. Terug naar de tijden van Moncoutié. Guillaume Martin is op papier de kopman, maar hij zegt niet voor het klassement te gaan. Hij wil aanvallen, ritten winnen. Dat willen er wel meer, dus eenvoudig gaat het niet worden. Wel een goede klimmer natuurlijk, maar waarschijnlijk niet de meest ideale Tour voor hem om een poging te wagen voor een ritzege te gaan. Ruben Fernandez is er ook bij, omdat hij sterk reed op het Spaans kampioenschap in dienst van Herrada. Lijkt mij niet echt een argument als je voor een ritzege wil gaan, dan heb je weinig aan een knecht als Fernandez. Daar heb je überhaupt weinig aan, Cofidis toch maar weer mooi in de val van Acquadro getrapt. Simon Geschke is ook mee, omdat ze bij Cofidis heel graag nog een oudere ploeg wilden dan Israel. Flinke mazzel dat Impey geblesseerd is weggevallen bij Israel, daardoor is het plannetje wel gelukt. Geschke heeft veel ervaring, maar wat ie precies gaat doen, geen idee. Baardproducten aanprijzen, ook wat waard. De altijd linkeballende Jesus Herrada mag ook weer voor een ritzege gaan. Laten we hopen dat hij niet in die opzet slaagt. Hij werd in ieder geval geen Spaans kampioen, dat was alweer een flinke opluchting. Werd vorig jaar een keer tweede achter Lutsenko, we hopen op een herhaling van zo'n scenario. De enige die niet in de aanval mag gaan is Christophe Laporte. De sprinter, die vooral komt bovendrijven op de lastigere aankomsten, mag het lekker allemaal in z'n eentje gaan uitzoeken. Hij zou Drucker meekrijgen als knecht, totdat het ineens in alle kranten stond dat Laporte zou gaan tekenen bij Jumbo. Drucker deruit, Wallays erin. Wally nemen ze speciaal mee voor de kansloze mongolenvlucht, want nouja, het is en het blijft een kansloze mongool natuurlijk. De eeuwig verongelijkte Wallays, die het een schande vindt dat hij nu pas debuteert in de Tour. Daarom vertrok hij ook bij Lotto Soudal, dat soort teksten. Zelfkennis en wielrenners, tja. Nou, dan hebben we nog Anthony Perez en Pierre-Luc Perichon, omdat je toch aan acht renners moet komen en omdat je zonder renners geen kopgroep hebt. Waarbij ik wel moet zeggen dat Anthony Perez nog niet eens heel slecht is. Perichon wel, kan er geen reet van. Daarom, contractverlenging gekregen tot 2023. Wielrennen, wat een sport.
Jaja, jaja. Nu komt het. Alpecin-Fenix. Met rugnummer 101, niemand minder dan Mathieu van der Poel. Eindelijk gaat hij debuteren in de Tour, en daar kijken wij allemaal reikhalzend naar uit. Het eerste weekend moet het meteen gaan gebeuren. Hij kan voor elkaar krijgen wat zijn opa nooit is gelukt, de gele trui dragen. Als hij de eerste rit meteen wint is het zover. Dat gaat niet makkelijk worden, maar het kan. Als hij zijn benen van Zwitserland heeft meegenomen zet hij de tegenstand op meerdere fietslengtes. Als hij de benen van het NK heeft meegenomen eindigt hij niet in de eerste groep. De wielen blijven rond, er kan een hoop gebeuren. Wel geweldig om dit fenomeen eindelijk in de Tour te zien, het gaat linksom of rechtsom toch iets toevoegen aan de koers. Je weet gewoon dat hij de koers hoe dan ook gaat kleuren. Wel benieuwd hoe lang hij in koers blijft, het zou heel erg dom zijn als hij naar Parijs gaat. Hij wil zo graag olympisch kampioen worden op de mountainbike, dat kan alleen maar lukken als hij op tijd afstapt en vroegtijdig naar Tokio vertrekt. Een week in koers, zoiets. Wel een mooie week, dat lijkt me een zekerheid. Zin in. Hopelijk in dat prachtige tricot, de ode aan Poupou. Zou heerlijk poëtisch zijn als hij in die trui zou rijden en ook nog zou winnen, dan kun je me opvegen hoor. Af en toe is wielrennen een romantische sport. Vaak ook niet, we gaan het meemaken. Mathieu wordt ondersteunend door de kampioen van Zwitserland, Silvan Dillier. Sterke renner, ligt wel vaak op de grond. Niet in zijn wiel zitten, zou ik zeggen. Tim Merlier en Jasper Philipsen mogen de massasprints voor hun rekening nemen. Twee vraagtekens. Merlier heeft al een deel van de Giro gereden en is daarna vrij snel weer in koers gekomen, is hij niet een keertje moe? Philipsen viel in de Ronde van België en hield daar een knieblessure aan over. Het was maar de vraag of hij de Tour zou halen. Dat is gelukt, maar op wat voor manier? Gaan we ook meemaken. Als ze allebei fit zijn kunnen ze allebei hoge ogen gooien. Merlier is intrinsiek een van de snelste renners van het peloton, misschien wel de snelste. Moet hij alleen wel eerst in de positie komen om te sprinten, niet makkelijk. Philipsen is veel minder snel, maar komt wel makkelijker in de juiste positie. Je zou ze moeten combineren. Jonas Rickaert is de man die de boel mag gaan aantrekken. Net geen Morkov, maar wel op weg om een Morkov te worden. Meurisse is de man die voor het klassement mag gaan, we noteren alvast een prachtige 17e plaats. Sbaragli mag waarschijnlijk meteen dit weekend op kop gaan rijden voor Van der Poel, samen met Vakoc. Sterke ploeg toch wel, zeker als je bedenkt dat het geen WT-ploeg is. Erg mooi dat ze eindelijk de Tour rijden, het feest is nu pas echt compleet.
EF Education-Nippo komt met Rigoberto Uran als kopman. Rigo kende een waardeloos jaar, tot hij ineens met overmacht de tijdrit in Zwitserland won en tweede werd in het klassement. Daardoor gaat EF nu toch ineens weer voor het klassement met Uran. Saai, dat wordt weer berekenend koersen. Laten we hopen dat ze de rest gewoon de vrijheid geven om in de aanval te gaan. Stefan Bissegger zou ik bijvoorbeeld graag in de aanval zien gaan, zo won hij in Zwitserland een rit. Ook een interessante jongen voor de tijdritten. Chromosomenverzamelaar Guerreiro zie ik dan weer niet graag in de aanval gaan, de Portugese Marco Soler. Sergio Higuita is geen kampioen van Colombia meer, erg jammer. Hij is ook nog niet echt een monster dit jaar, weinig aansprekende resultaten. Na Luik-Bastenaken-Luik niet meer gekoerst, maar vermoedelijk wel hard getraind. Een beetje een vraagteken, al staat op de site van het altijd sympathieke Zikloland dat Higuita volgens zichzelf beter dan ooit is. Hij gaat naar de OS, maar dan moest hij wel gevaccineerd zijn. Daardoor kon hij niet koersen, ofzo. Wel lekker getraind, nou, leuk. Knechten voor Uran, vermoedelijk. Met Valgren en Cort neemt Vaughters twee wispelturige Denen mee. Als het draait kunnen deze jongens veel, dan kunnen ze zelfs koersen winnen. Vooral bij Valgren draait het alleen niet echt meer. Op zich een goede Dauphiné gereden, maar wel een beetje anoniem. Cort heeft eigenlijk een beter jaar, al twee keer gewonnen. Man met een sterk eindschot die ook heel aardig kan klimmen. Een gevaarlijke klant voor in de vlucht, of voor op een aankomst zoals vandaag. Als hij mag. En als hij wil, want Cort is meer iemand van de luwte. Neilson Powless is er ook nog, de Amerikaan omdat het moet. Reed vorig jaar wel een paar keer aanvallend in beeld, zonder succes. Dit jaar ook nog niet echt best, redelijk in Zwitserland. Weinig verwachtingen van. Net als van Jonas Rutsch, de Duitser die bijna net zo groot en breed is als Walscheid. Een tientonner, volgens sommigen. Zou heel wat moeten kunnen, maar daar merken we voorlopig niets van.
AG2R kom met een allegaartje. Benoit Cosnefroy krijgt het eerste nummer, wel een puncheur die we meteen in de gaten moeten houden vandaag en morgen. Al vind ik 'm nog niet echt goed dit jaar. Beetje pech gehad met blessures ook, maarja, alsnog, geen beste voorbereiding. Toch iemand om rekening mee te houden, ook al was zijn vorige Tour ronduit sneu. Dorian Godon is een bijzondere coureur. Kan soms alles, kan soms niets. In de Tour reken ik op niets. Oliver Naesen rijdt al het hele jaar als een dropveter rond, maar hey, wel weer leuke interviewtjes. Wat kan die jongen rap praten he? Nu nog rap fietsen, dat is al even geleden. Ben O'Connor gaat de show stelen. De afgelopen jaren was hij altijd wisselvallig bij Dimension Data/NTT, dit jaar heeft hij ineens de regelmaat gevonden. Bij de hobbyisten van AG2R, godbetert. Eigenlijk nog geen slechte koers gereden dit jaar. We schrijven hem op voor een klassement, al schijnt hij zelf nog te twijfelen. Misschien kan hij beter voor een rit gaan. Ja Ben, dat zou inderdaad een beter idee zijn. Dus gaat hij voor het klassement. Aurélien Paret-Peintre begint een klimmer van de tweede lijn te worden. Kan een Hubert Dupontje gaan doen, maar ik hoop dat hij ook zo slim is om voor de aanval te kiezen. Nans Peters is een notoire querulant. Won vorig jaar ineens een rit, ofzo. Daarna niks meer gedaan, carrière is geslaagd. Michael Schar mag mee, Greg van Avermaet moet haast wel de schoonste reet van het peloton hebben. Al zal Gouden Greg tegenwoordig zelf ook moeten likken, het valt allemaal niet meer mee. Ik verwacht er niks meer van.
Arkea-Samsic is een team uit Bretagne. Dat zal vast voor extra motivatie zorgen, mag de gedachte zijn. Kopman Warren Barguil komt ook uit Bretagne. Warren heeft alleen één probleem, hij rijdt als een toerist in het rond. Enorm slecht in vorm. Vierde op het Frans kampioenschap, oké, maar dat was vanuit de vlucht. Remi Cavagna liet hem ter plaatse alsof hij niet bestond. Dat komt niet meer goed, denk ik. Dan moet Nacer Bouhanni de boel maar redden. Terug van een schorsing nadat hij zich weer eens had misdragen, hij mag gaan sprinten. Anthony Delaplace is mee, omdat, ja, uh, geen idee eigenlijk. Elie Gesbert is mee omdat hij dit jaar goed heeft gereden. Vorig jaar geplaagd door blessures, dit jaar in bijna iedere koers die hij heeft gereden vooraan geëindigd. Waarbij de kanttekening wel is dat hij alleen maar alternatieve koersen heeft gereden. De toppers vakkundig vermeden, dat wordt aanpoten in de Tour. Verwachten we daardoor ook weer niet enorm veel van, maar hij mag op z'n minst een aantal keer in de aanval gaan. Dan McLay kan eventueel ook gaan sprinten, als Bouhanni geen zin heeft. Normaal gesproken zal hij de boel toch mogen aantrekken voor Bouhanni. Speciaal voor Nacer hebben ze ook nog Clement Russo en Connor Swift meegenomen, die zullen allemaal wel plaats mogen nemen in het treintje. Swift kan zelf ook nog wel wat, Tro Bro Leon gewonnen dit jaar, hey, dat is in deze regio. Vorig jaar bracht Arkea drie Colombianen aan het vertrek, dit jaar doet er maar eentje mee. Nairo Quintana moet het zonder Anacona en zijn broertje doen. Aan het eind van de Tour van vorig jaar ontstond er wat ophef, er zou een inval zijn geweest in het hotel van Arkea, waarbij men specifiek op zoek was naar spulletjes op de kamer van Quintana. Nooit meer wat van gehoord, maar sindsdien botert het niet echt meer tussen Quintana en de ploeg. De kans is ook groot dat hij volgend jaar weer voor een andere ploeg zal rijden. Voorlopig zitten ze nog een paar maanden aan elkaar vast en moet Quintana wel rijden, omdat ze hem anders voor niets zoveel geld betalen. Nairo beschikt over matige benen en daarom is het idee dat hij dit jaar voor ritzeges gaat. Hij gaat niet voor het klassement. Zomaar een mededeling die voor sommige mensen misschien interessant kan zijn. Rittenkaper Quintana, staat genoteerd.
Team DSM, een van de leukste rubrieken. Vorig jaar reden ze een fabelachtige Tour. Twee ritzeges van Soren Kragh Andersen, ritzege van Hirschi, Cees Bol die bijna op een wielrenner leek. Ze kwamen vliegend uit de coronaperiode. Dit jaar is het een ander verhaal, ze zijn massaal niet vooruit te branden. Brief van de UCI gekregen, naar wij vermoeden. Het was vorig jaar ook wel echt te absurd, zelfs Casper Pedersen en Joris Nieuwenhuis begonnen te schroeien. Nu schroeien ze allemal de andere kant op. Hirschi is tussentijds vertrokken, Kragh Andersen schijnt overhoop te liggen met de ploeg, het is weer ouderwets gezellig bij de sekte van Spekenbrink. Maar, er is een nieuw wondermiddel. Een nieuw pak, gemaakt van nieuw materiaal. Het gaat niet stuk als je valt en het levert je 2 tot 4 watt winst op. Dan gaat Cees Bol in de sprints toch maar mooi van 250 watt naar 252 watt, waardoor hij geen enkele keer de top 10 gaat halen. Ook omdat hij ziek geweest is, naar het schijnt. Een fitte Bol is al een drol, nu wordt het helemaal een parodie op wielrennen. Een prachtig treintje met Casper Pedersen, Joris Nieuwenhuis, Nils Eekhoff en Jasha Sütterlin, waarna Cees 25e wordt. Maarja, zonder Cees zouden al die heren ook niet veel toevoegen aan de Tour, door het treintje gaan ze in ieder geval nog even in beeld komen. Massaal onderpresterend, als u deze heren tegenkomt tijdens de Tour is er echt iets aan de hand, dan moet de UCI echt gaan ingrijpen. Dat geldt ook voor Soren Kragh Andersen, Tiesj Benoot en Mark Donovan. Kragh Andersen reed random heel goed in Milaan-San Remo, daarvoor en daarna was het niets. Als hij nu goed rijdt doeken we het bloedpaspoort op. Tiesj is heel sympathiek, maar Tiesj moet geen klassementsrenner worden. Richt je op de klassiekers en probeer in de Tour voor een rit te gaan. Mark Donovan, tja, Mark Donovan.
Lotto Soudal komt met een ploeg volledig in dienst van een zeldzame Australiaanse pandawezel. Een gedrocht van een coureur, Caleb Ewan. Helaas gaat hij weer een paar ritten winnen, met z'n tokkiesleeve. Zelden iemand meegemaakt waar ik minder mee had. De Buyst, Kluge, Sweeny, Van der Sande, Van Moer, allemaal in dienst van Ewan. En we krijgen gewoon 100 massasprints deze Tour, ik heb er zó enorm geen zin in. Vreselijk. Sowieso een vreselijke ploeg, dat Lotto Soudal. Lees je weer een of ander interview waarom het zo logisch is dat Harry Sweeny of all places naar de Tour gaat. Alles wordt ook uitvergroot bij dat soort kutploegen. Alles wat we doen is toch wel leuk, dat idee. Je hele trein oproken richting de laatste kilometers om Ewan weer af te zetten in het wiel van Cavendish of Demare ofzo, en dan Ewan die in de laatste 50 centimeter van de rit z'n wiel voor dat van een ander drukt. Lijkenpikkers. Philippe Gilbert gaat ook mee, voor de sfeer. Thomas De Gendt ontbreekt uiteraard ook niet, omdat de Tour niet compleet is zonder zo'n matige act.
Bahrain-Victorious, ja, dat gaat leuk worden. Bahrein schroeit op dit moment. Sinds de Giro rijden ze iedereen en z'n moeder op een hoop. Erg jammer dat Mikel Landa daar niet van kan profiteren. Ik lig er nog steeds wakker van. Je ziet ineens een nobuddie als Padun iedereen naar huis fietsen in de Dauphiné, dan weet je gewoon dat Landa de Giro met een uur voorsprong had gewonnen. Het moet dan maar in de Vuelta gaan gebeuren, want Landa heeft de Tour niet gehaald. Jack Haig wel, dat is de kopman. Een Australiaan zonder charisma, wat net zo goed een pleonasme kan zijn. Ook al aan het profiteren van de Bahreinbonus, sterke Dauphiné gereden. Een outsider onder de insiders. Pello Bilbao doet ook mee, want Pello fietst altijd. Hij verzamelt koerdagen alsof het postzegels zijn. Daardoor is het wel de vraag of hij een beetje in vorm gaat zijn. Hopelijk kan hij een beetje in de aanval gaan, knechten voor Haig zou toch wel heel erg sad zijn. Of knechten voor Colbrelli, die momenteel als de JSF gaat. Enorm sterk in de Dauphiné, waar hij drie keer op rij had kunnen winnen als zijn ploeg hem niet in de steek had gelaten. Daarna Italiaans kampioen op een lastig parcours, Sonny is in orde. Ze hebben een nieuwe diëtist bij Bahrein, waardoor ze allemal vijf kilo hebben verloren, ofzo. Geniaal, doe mij ook zo'n diëtist. Colbrelli wordt een enorm gevaarlijke klant voor de eerste ritten, als ze bij zijn ploeg tenminste voor hem willen rijden. Ik kijk naar jou, Dylan Teuns. Dielon is slecht dit jaar, helaas. En zelfs dan weigert ie te werken, ben je mooi klaar mee. Woutje Poels heeft de bonus ook nog niet ech te pakken, vrij pover in Zwitserland. Laten we hopen dat hij zo pover blijft fietsen, renner van niets. Fredje Wright en Marco Haller mogen mee ter ondersteuning van Colbrelli, valt voor Sonny te hopen dat hij daar genoeg aan heeft. Vooral Wright vind ik niet echt een fenomeen. Mohoric is daarentegen wel een fenomeen. Na zijn salto mortale in de Giro fietst hij gewoon weer rond alsof er niets aan de hand is. Kampioen van Slovenië, dat is tegenwoordig geen misselijke prestatie. Kan ook prima knechten voor Colbrelli en Haig, in de aanval gaan zou leuker zijn.
Bij Team BikeExchange moet ik even een extreem kritische kanttekening plaatsen. Een paar dagen terug kwam er een ronkend persbericht naar buiten. De ploeg kondigde vol trots een nieuwe partner aan: Royal Commission for AlUla (RCU). Een Saoedische partner. AlUla moet de nieuwe toeristische hotspot worden van het altijd walgelijke Saoedi-Arabië. Wie zit er achter deze royale commissie? Kan niet missen, onze vriend Mohammed Bin Salman. De enige echte koppensneller. Dat je je inlaat met Saoedi-Arabië is al een groot probleem. Sportswashing, noemen we dat. Maar het kan altijd nog erger: Volgens het persbericht is er wederzijds respect tussen Team BikeExchange en AlUla, tevens is er sprake van gedeelde waarden. Wacht, wat? Deel je dezelfde waarden als Saoedi-Arabië? Serieus? Het land met zo ongeveer de minste mensenrechten op aarde, waar kritische journalisten worden onthoofd. Fijn om daar waarden mee te delen. Flikker op, BikeExchange. Australianen he, ik heb het altijd al gezegd. Die deugen niet. Regenboogvlagjes als statement, dan maar. Over de ploeg zelf kunnen we vertellen dat ze met verloren zoon Michael Matthews aan het vertrek komen. Een klant voor groen, een klant voor de eerste ritten. Dommekracht Durbridge, de broer van Amund Grondahl Jansen (kom op, dat kan hij toch niet zelf zijn?), Christopher Juul Jensen en Luka Mezgec rijden in zijn dienst. Simon Yates, derde in de Giro, is ook van de partij. Hij zou net als in 2019 voor ritzeges moeten gaan. Datzelfde geldt voor Chaves, ook bij hem lijkt het plan te zijn dat er ritten gekaapt gaan worden. Daardoor is Lucas Hamilton de kopman. Ja, echt. Hamilton was wel een van de renners die ziek uitviel in Zwitserland. De halve ploeg stapte daar af. Verkeerd infuusje, of gewoon een slechte kok. In ieder geval een matige voorbereiding op de Tour daardoor, terwijl ik hem überhaupt geen kopman vind. Maar goed, alleen maar mooi als deze verderfelijke ploeg minder in beeld komt. Bahrein, UAE en nu Saoedi-Arabië, wat een hoerensport begint dit te worden.
Jeetje, nu pas Astana. Na een tot nu toe toch niet al te best jaar zijn ze blijkbaar gezakt in de pikorde. Jakob Fugslang is op papier de kopman. Jakob begon slecht aan het jaar, maar dat was bewust. Hij heeft alles gezet op de Olympische Spelen. In Zwitserland zag je dat de vorm beter begon te worden, maar het was nog steeds niet echt fantastisch. Ergens wel logisch, want het doel ligt dus veel later. Ook tijdens deze Tour hoeven we niet direct veel van hem te verwachten, hij komt hier om een rit te winnen. Hetzelfde kunnen we zeggen over Alexey Lutsenko. Hij gaat proberen zijn kunstje van vorig jaar te herhalen, wat zomaar zou kunnen lukken. Lutsenko was goed in de Dauphiné, maar komt hier niet voor een klassement. Nee, er moet een rit gewonnen worden. Hoewel het allergrootste doel ook bij hem de OS is. Nog groter dan voor Fuglsang zelfs, want er staat veel op het spel. Het gaat niet zo goed met Astana. Interne conflicten. De Kazachstaanse overheid wil eigenlijk van de ploeg af. Kost veel geld, daar heeft men geen zin meer in. De financiering van de ploeg hangt ook samen met de olieprijs, min of meer. Staatsbedrijfje pompt het geld naar de ploeg, letterlijk. Als dat tegenvalt krijgen de renners wel eens een maand geen salaris, dat soort werk. Daarom heeft de overheid Yana Seel ingehuurd, de Belgische huismoeder met Kazachstaanse roots. Zij moest op zoek gaan naar buitenlandse investeerders. Die heeft ze min of meer gevonden, in de vorm van het Canadese PremierTech. Die willen wel graag de licentie overnemen, maar zitten eerst nog voor een dubbeltje op de eerste rang. Astana draait natuurlijk volledig om Alexandre Vinokourov, zonder hem had de ploeg nooit bestaan. Hij begon daarom ook te vechten voor het voortbestaan van de ploeg, zonder Canadese inmenging. Nouja, dan krijg je dus een conflict. En aangezien Yana Seel door de overheid is gestuurd wint zij het van Vinokourov, wat eigenlijk onvoorstelbaar is. Dat je als overheid niet aan de kant staat van een van je grootste sporthelden. Het gevolg is dat Vino nu voor de tweede keer ontslagen is, eigenlijk. Het helt steeds meer over naar de kant van de Canadezen. Astana dreigt te verdwijnen op den duur, tenzij... Tenzij Alexey Lutsenko doet wat Vinokourov in 2012 deed. Olympisch kampioen worden. Dan wordt er wat extra olie opgepompt en stroomt alles naar de ploeg. De druk op de schouders van Lutsenko is dus groot, het kan zomaar dat hij voor een snippertour kiest. Gelukkig hebben ze altijd nog iemand als Aranburu achter de hand, die debuteert in de Tour. Een man voor een aankomst als vandaag. Een puncheur in optima forma, al werd hij op het Spaans kampioenschap geklopt door ploeggenoot Fraile. Die trok de sprint voor hem aan, maar Aranburu kon het wiel niet houden. Misschien moeten we dus wel juist gaan letten op Fraile, die na een paar mindere jaren zijn oude benen weer gevonden lijkt te hebben. Met een nieuwe trui erbij cadeau, al is dat eigenlijk een lelijke trui voor een Bask. Ion Izagirre is ook mee, hopelijk gaat hij ook in de aanval en kiest hij niet voor een kleurloos klassement. Gruzdev is de tweede Kazach, meh. Hugo Houle is de favoriet van de Canadese sponsor, al begint hij wel steeds beter te fietsen. Stefan de Bod is mijn persoonlijke favoriet. De Zuid-Afrikaan debuteert in de Tour, erg mooi. Hopelijk laten ze hem niet steeds op kop rijden maar mag hij ook in de aanval gaan.
Team Qhubeka NextHash, nog zoiets. NextHash, een of ander blockchain en cryptokutbedrijf waarvan niemand precies heeft kunnen vinden hoe groot ze zijn. Een nieuwe sponsor, die zich voor vijf jaar aan de ploeg heeft verbonen, maar niemand weet iets over dat bedrijf. Klinkt als oplichterij, klinkt als iets dat heel slecht gaat aflopen. Net zo slecht als deze Tour, want ze hebben een waanzinnig kansloos team meegenomen. Sergio Henao is de kopman, nou, dan weet je het wel. We noteren de 21e plaats in het klassement. Max Walscheid mag sprinten, jezus. Tegenwoordig meer een tijdrijder dan een sprinter, dit gaat echt niks opleveren. Aru is afgehaakt, een beetje hetzelfde verhaal als Sam Bennett alleen is Doug Ryder toch nog net iets vriendelijker dan PatLef en wordt Aru niet publiekelijk afgefakkeld. Carlos Barbero is zijn vervanger, niemand weet waarom. Sean Bennett, tja, toch nog een S. Bennett in koers. Sean rijdt stiekem niet eens heel slecht, maar wat gaat zo'n jongen doen in de Tour? In de aanval, om dan te lossen. Victor Campenaerts kreeg al kramp in de Ronde van België, geen idee wat dat in de Tour moet opleveren. Simon Clarke, een veteraan en zo fietst ie ook. Sterk in Strade Bianche, daarna geen platte prijs meer gereden. De hinderlijkste rubriek: Nic Dlamini. God oh god oh god. Kijk, ik zou heel graag positief willen zijn over Nic Dlamini. En ik kan ook positief over hem zijn. Het is een vriendelijke jongen en zijn verhaal is ook daadwerkelijk inspirerend. Een jongen uit een township, die door hard te werken prof is geworden. Alleen dat verhaal wordt nu zó enorm uitgemelkt. Allerlei artikeltjes over Dlamini, hoe knap het is, hoe hij het helemaal heeft afgedwongen, dit, dat, zus zo. Terwijl Dlamini gewoon niet goed genoeg is om de Tour te rijden. Hij is eigenlijk niet eens goed genoeg om in de WT te rijden. Jammer, maar helaas. Hij rijdt de Tour omdat dit de droom is van Doug Ryder. Doug wilde altijd al een keer Dlamini de Tour laten rijden, juist vanwege het verhaal. Dit jaar heeft hij zijn zin doorgedrukt, ofschoon Dlamini het benodigde niveau helemaal niet heeft. En hup, uitmelken maar. Dat stuit mij tegen de borst. Vooral omdat het ook zelfbevlekking is voor Doug. Kijk mij eens goed zijn, ik geef jongens uit een township een kans. Uiteindelijk is Doug de Louis van Gaal van het wielrennen, alles draait om Doug. Die hele Dlamini kan hem verder gestolen worden, een useful idiot die Doug weer wat dichter bij een nobelprijs brengt. Dus: het verhaal van Dlamini is bijzonder en we hebben veel respect voor die jongen. Maar we hebben geen respect voor Doug. Simpel. Alle vriendjes van Dlamini in de township zijn nu criminelen, etc, maar de grootste crimineel is Doug Ryder. Het lijkt overigens ook wel een criminele beslissing om Michael Gogl mee te nemen, die in de Dauphiné afstapte met knieproblemen. Wel vijfde op het Oostenrijks kampioenschap, maar je neemt ook wel een risico door hem zonder goede voorbereiding mee te nemen naar de Tour. Achja, veel andere smaken hadden ze dan weer niet. Het is alleen een schande dat Reinardt Janse van Rensburg niet van de partij is.
Team TotalEnergies, wat een lelijke nieuwe naam en wat een lelijk nieuw shirt. Wat een lelijk bedrijf is dat Total ook, gadverdamme. En wat een lelijke renners hebben ze. Pierre Latour als kopman, schudden voor gebruik. Heeft zichzelf wel enigszins hervonden na een paar slechte jaren bij AG2R, maar het is nog steeds niet wat het ooit geweest is. Hopelijk geen kleurloos klassement, maar mooi schuddend in de aanval. Edvald Boasson Hagen is erbij, dat begint zo langzamerhand de meest overschatte renner ooit te worden. Door het publiek en door ploegen zelf. Iedereen blijft hem maar meenemen naar de Tour, terwijl hij er echt helemaal geen ene reetteringkloot meer van kan. Het is echt verschrikkelijk, Niki Terpstra heeft dit jaar betere uitslagen. En dat wil wat zeggen. Kap nou eens met die Boasson Hagen, het is klaar, over, uit. Jeremy Cabot, die kent u niet. Heeft in de marge wel een redelijk jaar. Voormalig dopingkoerier en tevens recordhouder op Kitzbüheler Horn Victor De la Parte doet mee, de 20e plaats in het klassement is vergeven. Fabien Doubey doet ook mee, bij gebrek aan beter. Cristian Rodriguez doet eveneens mee, de 19e plaats in het klassement delen we ook gelijk uit. Tevens is de meest onzichtbare renner van deze Tour ook meteen bekend. Julien Simon is de Franse Boasson Hagen, eigenlijk al met pensioen alleen heeft niemand dat nog door. En dan hebben we Anthony Turgis nog, die een prachtig voorjaar reed. Wel een renner waarbij het na het voorjaar gewoon stopt, lijkt het. Zou leuk zijn als hij in de Tour ook wat kan laten zien, maar daar heb ik niet enorm veel vertrouwen in.
Komen we uit bij Intermarché - Wanty - Gobert Matériaux, de ploeg die we gewoon Wanty noemen. Met Hilario als groter roerganger. Louis Meintjes is de kopman, ja! Dat wordt een prachtige 15e plaats in het klassement. Drie weken in het laatste wiel, ik verheug me er nu al op. Hoewel hij dit jaar al een keer heeft aangevallen, zou hij dat durven te herhalen?
Jan Bakelants doet ook mee, leuk voor Jan. Leuk voor ons, paar interviewtjes erbij. Jonas Koch heeft kaal haar en mag vooral mee ter ondersteuning van Danny van Poppel. Danny krijgt ook Boy mee, wat een prachtige tandem is dat. Eerste keer dat ze samen een grote ronde rijden, en ook meteen de laatste keer. Danny is eindelijk weer een beetje in vorm, gaat hij meteen weer naar een andere ploeg. De sprint aantrekken bij Bora, wordt gefluisterd. Dat kan Danny helemaal niet, maar het is niet erg dat Danny dat niet weet. Danny weet wel meer niet. Bij Bora zouden ze beter moeten weten. Slechte investering, want de altijd wisselvallige Dommie van Poppel gaat tijdens deze Tour ook weer pap in de benen hebben. Geef ik je op een briefje. Met Lorenzo Rota heeft Wanty een prachtigharige vrijbuiter, die ongetwijfeld niets gaat laten zien. Met Georg Zimmermann en Loïc Vliegen heeft men ook nog twee kaalharigen in dienst, die ook kunnen gaan vrijbuiteren. Of Zimmermann gaat voor een anonieme 25e plaats, valt ook niet uit te sluiten. Sowieso een beetje een nutteloze ploeg, dat Wanty. Gelukkig komt Ghirmay de boel binnenkort versterken, dan wordt het ineens een topploeg.
De laatste ploeg is B&B Hotels p/b KTM. Het altijd nutteloze B&B, van de zichzelf gigantisch overschattende Jerome Pineau. Het is een ploeg uit Bretagne, dat is de voornaamste reden dat ze aanwezig zijn in de Tour. Zowat alle renners van deze ploeg gaan met pensioen zodra ze hier hebben gereden. Het afgelopen jaar drie stuks, bijvoorbeeld. En met Jonas Van Genechten en Kevin Reza hebben ze er dit jaar ook alweer twee te pakken. Alles wat niet met pensioen gaat rent om andere redenen weg. Bryan Coquard en Quentin Pacher, de enige twee fatsoenlijke renners, lijken het zinkende schip te gaan verlaten. Geen paniek, zegt Pineau. Zijn transferbeleid is perfect, hij haalt alleen maar goede renners. Zoals, ja, zoals wie eigenlijk? Coquard, vooruit. Maar die gaat dus weg. Mag nu nog een paar keer kansloos gaan sprinten, wordt niets. Paar ereplaatsen dit jaar, maar de Tour is de Tour. Barthe zal de sprint aantrekken, dat was ook nog wel een redelijke aankoop. Franck Bonnamour hebben ze alleen gehaald omdat hij uit Bretagne komt, stukje nepotisme. Maxime Chevalier is nog wel een talent, maar de Tour zal voor hem vooral een ontdekkingstocht zijn. De ploeg beschikt over drie Cyrils. Barthe kan nog wel wat, Gautier en Lemoine kunnen er helemaal niets meer van. Pelotonvulling. Quentin Pacher vind ik altijd wel een leuke renner, die mag wel sympathiek in de aanval gaan. Pierre Rolland blijft een grote naam, maar de prestaties worden steeds kleiner. Een rit gewonnen in de Tour du Rwanda, dat was wel mooi. Echt zijn zinnen op gezet. Daarna was de motivatie weer op, nergens meer gezien. B&B, weg ermee.
Gaan we door naar Jumbo, ook wel een aardige ploeg. Primoz Roglic is uiteraard weer de kopman. De Tour eindigde vorig jaar dramatisch, maar Roglic schijnt iemand te zijn die nooit bij zulke dingen stil blijft staan. Door naar de volgende koers. Nou, dat bleek. De Vuelta gewonnen daarna, en ook dit jaar alweer het een en ander gewonnen. Oppermachtig in Parijs-Nice, tot hij viel. Puntje van aandacht, hij valt nogal eens. Daarom heeft hij na de Itzulia, waar hij al een soort van wraak nam op Pogacar, niet meer gekoerst. Liever trainen in Tignes dan risico's nemen in de koers. Al is niet koersen ook een risico, maar we weten ondertussen dat Roglic er altijd staat. Kan zomaar de Tour gaan winnen, om even een boude uitspraak te doen. Hij wordt ondersteund door Wout van Aert, die volgens alle Belgen voor zichzelf moet rijden. Maarja, Wout kreeg last van een blindedarmontsteking en daardoor liep zijn voorbereiding bijna in het honderd. De schade lijkt mee te vallen, want afgelopen weekend werd Wout kampioen val België. De verwachting is wel dat hij iets minder gaat zijn dan vorig jaar, maar vorig jaar was hij natuurlijk ook echt ridicuul goed. Snelste sprinter zo'n beetje, en een van de betere klimmers. Kan natuurlijk niet ieder jaar zo'n feest zijn. Maar op het BK liet hij wel meteen zien in ieder geval niet slecht te zijn. Gaat weer een grote rol spelen voor Roglic en kan ook zomaar weer zelf een rit winnen. Groen lijkt dit jaar geen optie, ook omdat hij zich vooral richt op de Olympische Spelen. Af en toe laten lopen, dat zou kunnen. Robert Gesink mag ook weer schudden op kop. Dat doet hij tegenwoordig steeds vroeger, omdat hij met het jaar minder wordt. Best een slecht jaar tot nu toe, die mag heel vroeg aan de bak dit jaar. Steven Kruijswijk is er weer bij, nadat hij vorig jaar wegens een valpartij in de Dauphiné ontbrak. Steven denkt dat hij nog altijd een kopman is, op z'n minst een schaduwkopman. Is niet zo, maar we laten Steven maar in de waan. Dat wordt gewoon knechten voor Roglic. Nog geen fatsoenlijke koers gereden dit jaar, dat komt niet meer goed. Wel een contract voor het leven getekend bij Jumbo, ook wat waard. Dan hebben we ook nog Sepp Kuss in de aanbieding, vorig jaar een van de beste klimmers. Dit jaar lijkt hij ook wat minder te zijn, maar hij is vooral heerlijk wisselvallig. Amerikaans dingetje, blijkbaar. Twee dagen goed in de Dauphiné, tot hij op de laatste dag ineens niets meer kan. Daarom wordt hij nooit kopman, maar op bepaalde dagen gaat hij weer de beste knecht van Roglic zijn. Daar heb ik wel vertrouwen in. Tony Martin mag weer sympathiek op kop gaan rijden en het peloton tot rust manen, totdat hij weer een keer ergens uitvalt. Mike Teunissen is ook meegenomen voor het vlakke werk, want we hebben dit jaar nogal wat vlakke ritten waar er een kans schijnt te zijn op waaiers. Die balans mis ik nogal bij UAE, dat zijn toch vooral klimmers. Die balans is wel aanwezig bij Jumbo, we gaan over een paar weken zien of het wat uitmaakt. Teunissen heeft een beetje een verloren jaar, na een valpartij vroeg op het seizoen. Klassiekers gemist, pas sinds mei weer in koers. Redelijk goed in Hongarije, acceptabel in Zwitserland. Niet echt goed op het NK, klein vraagtekentje toch ook wel. Net als Jonas Vingegaard. Geniaal in het begin van het jaar, met onder meer een tweede plaats in het Baskenland en een ritzege in de UAE Tour. Daarna een kleine blessure gehad, waardoor hij in de Dauphiné vrij slecht was. Maar daar werd hij dan wel weer tweede op de laatste dag, vreemde patriot. Als hij in vorm is een van de betere klimmers van de ploeg, maar een debuut in de Tour is nooit een sinecure. Al met al wel weer een sterke ploeg, maar het is allemaal net wat minder overtuigend dan vorig jaar. Het coronavoordeel is verdwenen. Toen deden ze alles briljant, ofzo. Nu is de rest weer bij.
Ineos Grenadiers komt met een wonderbaarlijke ploeg. Geraint Thomas, de winnaar van de Tour van 2018, is op papier de kopman. Volgens de nummertjes, althans. Hij rijdt ook goed dit jaar, won onder meer in Romandië en werd derde in de Dauphiné. De tijdritten zouden normaal in zijn voordeel moeten zijn, maar ik heb desondanks een beter gevoel bij Richard Carapaz. Dat lijkt mij eigenlijk bij uitstek de kopman, maar bij Ineos zullen ze er vooral op hopen dat iedereen zonder kleerscheuren door de eerste week komt zodat ze al hun mannetjes kunnen uitspelen. Kan leuk worden voor ons als kijkers. Ineos heeft beloofd aanvallender te gaan koersen, geen treintjeswerk meer. Als ze Thomas, Carapaz en ook Geoghegan Hart en Porte slag om slinger laten demarreren krijgen we feest. Helaas zijn er alleen weinig mogelijkheden om aan te vallen, maarja. Carapaz won de Ronde van Zwitserland, vooral zijn sterke tijdrit viel op. Bergop de sterkste, oké, logisch, maar een goede tijdrit, amai, dat gaat van pas komen. Schrijf maar op, Ecuador boven. Na een ijzersterke Giro mag Castroviejo nu ook gaan knechten in de Tour. Als ze toch weer een treintje op de rails willen zetten is hij wel de ideale klant om eindeloos op kop te boren. Geweldenaar, die hopelijk niet al te moe is na de Giro. Geoghegan Hart is de volgende schaduwkopman, maar van hem verwacht ik toch wat minder. Won vorig jaar de Giro, allemaal leuk en aardig, maar het is nog niet heel best dit jaar. Tiende in de Dauphiné, nouja. Mag als eerste aanvallen, zullen we maar zeggen. Als zo'n aanval slaagt heeft men ook nog altijd Kwiatkowski achter de hand om op kop te rijden. Won vorig jaar een rit, nadat alles in het honderd liep. Dit jaar gaat het waarschijnlijk weer ouderwets knechten zijn. Richie Porte is met wat fantasie de vierde kopman, al is hij teruggekeerd naar Ineos om zonder druk te kunnen fietsen. Hij wil eigenlijk heel graag knechten, als het even kan. Desondanks won hij de Dauphiné, ja, dan blijf je niet echt onder de radar. Maar wat zijn team daar voor hem deed wil hij nu terug gaan doen. Dus die moeten we negeren, ofzo. Nou, we houden de nummer drie van vorig jaar toch maar in de gaten. Wegkapitein Luke Rowe mag weer eindeloos op kop gaan rijden en ruzie gaan maken met andere renners, terwijl de altijd lijzige Dylan van Baarle nu ineens wel weer klimmersbenen zal blijken te hebben. Al lijkt hij vooral mee te zijn omdat Rohan Dennis er niet is. Die staat op de shitlist nu hij voor Jumbo heeft getekend. Desondanks echt een fenomenale ploeg. Wel veel kapiteins op het schip, benieuwd hoe dat gaat uitpakken. En dan te bedenken dat Egan Bernal er niet eens bij is, het is echt belachelijk hoeveel kwaliteit er in die ploeg zit. Teveel, eigenlijk. Maar hey, als ze tijdens deze Tour gaan aanvallen zijn wij spekkoper.
Israel komt met een minder sterke ploeg. Chris Froome is op papier wel de kopman, hahahahahaha. Vijf miljoen per jaar, voor helemaal niets, hahahaha. Zijn zaakwaarnemer is een fenomeen en Sylvan Adams is een randdebiel. Oja, die gozer won vier keer de Tour, dan zal ie vast wel goed zijn. Froome kan er geen reet meer van, hij is nog slechter dan hij in 2011 was. En toen was het al een draak van een renner, op weg naar de uitgang. Tot die ene bewuste Vuelta. Na zijn valpartij in de Dauphiné van 2019 keerde Froome terug in het peloton en hoewel hij nooit zijn oude niveau haalde had hij vorig jaar af en toe nog wel zijn nut bij Ineos. Nu bij Israel heeft hij echt nog niets gepresteerd, wat een oplichter. Al gaat hij volgens Rik Verbrugghe de mensen wel verrassen. Door nog vroeger te lossen dan normaal? Haha. Wat een onzin. Wegkapitein Froome, teringjantje. Wat hoop ik dat die gozer ooit nog tegen de lamp loopt, dan zou mijn leven compleet zijn. Nog meer onzin: het meenemen van Guillaume Boivin en Omer Goldstein. De Canadees en Israëliër omdat het moet. Sylvan Adams is een Canadees, dus krijgt elke halve gare Canadees een kans, zoals Boivin dus. En er moet altijd een Israëliër mee, stukje sportswashing. Opflikkeren met die gasten, deruit. Ze hebben Greipel mee voor de sprints, die leeft ook nog. Op 38-jarige leeftijd bezig aan een revival, twee koersen gewonnen dit jaar. Wel op lager niveau, in Toursprints heeft hij niets te zoeken. Maarja, leg dat maar eens uit aan Riek Verbruk. Nog zoiets: Reto Hollenstein. Een soort Froome, maar dan met een lager salaris. Kan er geen reet van, maar is er wel altijd bij. Dan Martin hebben ze speciaal meegenomen voor Mur de Bretagne, want daar is hij altijd goed. Na een behoorlijk goede Giro waarin hij een rit wist te winnen verwacht ik nu niet veel van hem. Nee, dan kijken we eerder naar Mike Woods. Als hij op de fiets blijft zitten - niet evident - kan hij zomaar een rit gaan winnen. Een jongen die we de eerste dagen meteen in de gaten moeten houden, ook in de bergen kan hij zijn ding gaan doen. En dan hebben we Rick Zabel nog, die mag mee om de sprint aan te trekken voor André Greipel. Het worden een paar fantastische 12e plaatsen.
Trek-Segafredo komt al helemaal met een kansloze samenklontering van has-beens. Nibali, de sponsor zal er blij mee zijn, maar dat wordt helemaal niets meer. Zal ongetwijfeld proberen een rit te winnen, maar ik zie het niet gebeuren. Julien Bernard mag mee omdat hij Frans is, denk ik. Heel sympathiek proberen een rit te winnen, net als Kenny Elissonde. Dat gaan me een hoop kansloze pogingen worden, een rubriek om niet naar uit te kijken. Bauke Mollema, nog zo'n vermoeiende rubriek. Gaat ie voor het klassement of voor ritzeges? Afgaande op de Giro geen van beide, maar hij wordt natuurlijk wel Olympisch Kampioen. Nee, natuurlijk niet, idioot. Nou, het chirokamp is ook weer van de partij. De monsterlijke dikke Mads Pedersen, de altijd emotionele Edward 'Bollie' Theuns en Jasper Stuyven. Stuyven is al het hele jaar in orde, won niet voor niets Milaan-San Remo. Theuns en Mes Pildaursen zijn mokerslecht, echt een verschrikking. En zo'n Theuns janken dat zijn ploeg over hem twijfelt, ja joh lul, heb je je eigen uitslagen wel eens bekeken? Waarschijnlijk niet, analfabetisme is geen grap. Maar oké, wel tweede op het BK, dat is dan toch nog een teken van enige vorm. Pildaursen gaat overal als eerste lossen. Stuyven, tja, in orde, maar toch moeilijk voor zijn type renner om in de Tour uit te blinden. En dan hebben we Toms Skujins nog, die gaat niet vermoeiend juichen tijdens deze Tour.
Door met Deceuninck-Quick Step, waar de kopman uiteraard Julian Alaphilippe is. Kersverse vader, hij gaat niet naar de Olympische Spelen. Alle ballen op de Tour dus, hij wil na zijn succesverhaal in 2019 wel weer eens voor een klassement gaan. Lijkt mij eigenlijk niet zo handig, hij kan beter ritjes gaan kapen. Maar goed, moet ie zelf weten natuurlijk. Sam Bennett had de man voor de sprints moeten zijn, maar die heeft een inzinkinkje gehad. Stemmen in zijn hoofd, geen feest. Zo verschrikkelijk onzeker, zelfs nadat hij vorig jaar twee ritten en de groene trui won. Kleine blessure gehad, of misschien ook wel niet, en daarna mentaal niet meer in staat om de Tour te rijden. Te bang om niet 100% te zijn en daardoor af te gaan. Wat wil zeggen dat hij bang is dat hij niet iedere sprint wint, want met Michael Morkov als leadout zou dat al een afgang zijn. De lat ligt hoog, te hoog. Hij gaat de ploeg ook verlaten, speelt allemaal mee. Lefevere was in ieder geval boos en gooide zo'n beetje zijn hele medische dossier op straat, netjes is anders. Achja, kenners weten dat Lefevere een afgedankt hoopje koffieprut is. Mark Cavendish is nu de sprinter van dienst, hij gaat op jacht naar het record van Merckx. Staat op 30 ritzeges in de Tour, terwijl Merckx er 34 had. Dit is een rubriek waar ik to-taal geen zin in heb. Stel je voor dat ie een rit wint, wat voor een eindeloze stroom aan bagger gaan we dan te horen krijgen. Wat knap he, onvoorstelbaar. Gewoon opflikkeren, hup, weg. Overigens wel benieuwd of hij het ook nog kan in de Tour. Hij fietst dit jaar weer heel goed na drie mindere jaren, maar toch wel steeds op een iets lager niveau. De Tour is een ander verhaal, aldus de Svennende Nysscholier. Maar, Morkov als leadout dus. Als ie mee is heeft de rest alleen al daardoor een probleem. De snelheid is er wel, er staat vooral een vraagteken achter de inhoud. Mocht Cavendish afhaken hebben ze altijd nog Ballerini aan de hand. Maar die is na een briljant begin van het seizoen momenteel niet echt meer op dreef. De ordinaire hardrijder Kasper Asgreen, de winnaar van de Ronde van Vlaanderen, mogen we ook niet vergeten. Als die ooit in een kopgroep zit, berg je dan maar. Mattia Cattaneo debuteert in de Tour, geen idee wat hij gaat doen. Tim Declercq is er ook weer bij, wel een idee wat hij gaat doen. Smeken of hij alsjeblieft zo snel mogelijk op kop mag gaan rijden, eigenlijk ook maar gewoon een meelijwekkend verhaal. Dries Devenyns doet ook mee, het loont om je in te likken bij de kopman. Paar keer Alaphilippe op sleeptouw nemen en dan heel snel je dikke reet op de parkeerplaats smijten.
We komen uit bij de ploeg die je het minst had verwacht, Movistar. Iedereens favoriete ploeg, dankzij Netflix. Seizoen twee van El Dia Menos Pensado was weer genieten, en seizoen drie kan minstens zo mooi gaan worden. Want ze hebben het weer gedaan hoor, ze hebben weer al hun kopmannen meegenomen. De nieuwe tridente bestaat uit Miguel Angel Lopez, Enric Mas en Alejandro Valverde. En dan hebben ze Marc Soler ook nog eens meegenomen. Marco! Viel uit in de Giro, waar hij sowieso niet al te best reed, daarna reed hij gigantisch slecht in Zwitserland, maar hey, weet je wat, we nemen hem gewoon mee. Is goed voor de kijkcijfers. Dat sowieso, maar voor de interne dynamiek van de ploeg is hij vooral een stoorzender gebleken. Marco heb ik al eerder afgeserveerd, iedereen kent Marco ondertussen. Op basis van zijn vorm in Zwitserland gaat hij niet veel in beeld komen, in tegenstelling tot Miguel Angel Lopez. Dé kopman, lijkt mij toch wel. Overgekomen van Astana, namens die ploeg reed hij vorig jaar tegen een verkeersbord en verloor hij zijn podiumplek dankzij een krankzinnig slechte tijdrit. Dit jaar reed hij iedereen op een hoop op de Ventoux, maar de tegenstand was niet indrukwekkend. Desalniettemin een van de betere klimmers aan de start, bovendien heeft hij tot nu toe een aantal redelijke tijdritten gereden. Voor zijn doen, dan. Enric Mas is meer de jongen van de achtergrond. Vorig jaar vijfde in de Tour, op basis van zijn prestaties dit jaar tot nu toe wordt het moeilijk om dat te herhalen. Maar toen piekte hij ook, dat kan nu net zo goed gebeuren. Niet iemand die de koers gaat kleuren. Dat laten we maar over aan Valverde, die weer ouderwetse benen te pakken heeft. Gewoon weer een rit gewonnen in de Dauphiné, jawel hoor. Het klassement gaat niets worden, maar schrijf hem toch maar op voor een ritzege. Als hij het parcours tenminste een beetje kent, jezus, wat een amateuristische tyfuszooi blijft dat Movistar tok ook. Arrieta, neem je rotzooi mee. Iedereen weg, behalve Carlos Verona. Zo'n beetje de enige die goed naar voren komt in de serie. De enige die niet naar het speciaal onderwijs is geweest. Kan formuleren, lijkt over enig tactisch inzicht te beschikken. Zijn benen blijven achter, da's dan weer lullig natuurlijk. Voorts hebben we de oude en de nieuwe Erviti. Imanol mag weer mee, want ERVARING en vriend van Valverde. Jorge Arcas wordt de nieuwe Erviti, als ie geluk heeft. Mag mee naar de Tour, zonder iets te kunnen. Potentiële nieuwe wegkapitein. Ivan Garcia Cortina is de snelle man van het gezelschap. Heeft vier jaar weggegooid bij Bahrein, volgens Lastras. Daar blijkt nog weinig van dit jaar, maar in Zwitserland reed hij wel heel sterk. In de gaten houden, derhalve. Waarom niet meteen dit weekend? Wel weer een leuke ploeg, vooral omdat het weer nergens op slaat. Alles voor Netflix.
Bora-Hansgrohe komt met Peter Sagan omdat het moet. Sagan vertrekt volgend jaar misschien naar Total Energies of all places, maar in de tussentijd mag hij toch nog het uithangbord spelen in de Tour. Is niet meer zo goed als een paar jaar geleden, maar kan nog steeds wel een beetje trappen. Won een rit en de puntentrui in de Giro. Vlakke sprints wordt een probleem, maar heuvelop kan ie nog wel wat. Emanuel Buchmann mag ook weer mee, want de snor van Ralph Denk is fan van dode Duitsers met een uitstraling alsof ze een lobotomie hebben ondergaan. De altijd nietszeggende Emoe viel uit in de Giro, waar hij op zich wel goed reed. Daarna reed hij alleen het Duits kampioenschap, waar hij vierde werd. Knecht voor ONZE Wielco, me dunkt. Tenminste, tijdens de eerste week. Daarna gaat Wilco Kelderman weer naar huis omdat hij 'pech' heeft gehad. Patrick Konrad doet ook mee. Reed een sterke Dauphiné, maar in grote rondes blinkt hij eigenlijk nooit uit. In andere koersen wil de Oostenrijks kampioen nog wel eens aanvallen, in een grote ronde kiest hij er altijd voor zo onzichtbaar mogelijk door het leven te gaan. Sowieso wel een Boradingetje. Daniel Oss mag ook mee op schoolreisje, want het loont om een goede vriend van Peter Sagan te zijn. Circus Politt strijkt gelukkig ook neer in Frankrijk, al zijn er wegens corona al een tijd geen voorstellingen meer geweest. Lukas Pöstlberger is een sympathieke jongen die lekker kan knechten, met een beetje mazzel mag hij misschien ook wel in de aanval gaan. Zo won hij in de Dauphiné nog een mooie rit. Tot slot is speciaal voor het vlaggetje Ide Schelling van de partij. De nieuwe Boogerd, want hij komt uit Den Haag. Ze lijken verder niet echt op elkaar, maar Schelling is zich wel aan het ontwikkelen. Begint een leuke renner te worden, die dit jaar ook al iets heeft gewonnen. Een debuut in de Tour, benieuwd of hij meteen iets kan laten zien. Hopelijk mag hij lekker in de aanval gaan, dat hebben we nodig. Geen Schachmann, wel opvallend.
Groupama-FDJ komt met twee kopmannen. David Gaudu, een van de lokale renners, is de kopman voor het klimwerk. Sterk in het Baskenland, daarna niet extreem veel meer van vernomen. Wellicht piekt onze dunne bebrilde vriend op het juiste moment. Hij wordt ondersteund door een andere lokale renner, Valentin Madouas. Waarbij ik toch vooral hoop dat Madouas lekker mag gaan aanvallen, ook al heeft hij niet echt een topjaar. De altijd logge Bruno Armirail is er ook nog, die kan op een goede dag soms ineens klimmen. De rest van de ploeg staat in dienst van Arnaud Demare. Die is na drie (!) jaar weer terug in de Tour. Afgelopen jaren veel gewonnen in de Giro, nu moet hij het in de Tour gaan laten zien. Al een hoop gewonnen dit jaar, maar wel allemaal in van die Franse kutkoersjes. Hoe dan ook, met Miles Scotson, Ignatas Konovalovas, Stefan Küng en Jacopo Guarnieri beschikt hij wel over een goede trein. Geen plaats voor Ramon Sinkeldam, want die kan er geen reet van. Ramon, als je dit leest, je hebt gewoon geen reet gepresteerd dit jaar en daarom ben je er niet bij. Küng kan natuurlijk ook nog zijn ding doen tijdens de tijdritten, kleppertje hoor. Ik ben overigens nog steeds geen fan van Miles Scotson en waarom Konovalovas nog steeds niet met pensioen is snap ik ook niet. Maar hey, als Arnaud er blij mee is.
Bij het altijd nutteloze Cofidis willen ze dit jaar minder nutteloos zijn. Terug naar de tijden van Moncoutié. Guillaume Martin is op papier de kopman, maar hij zegt niet voor het klassement te gaan. Hij wil aanvallen, ritten winnen. Dat willen er wel meer, dus eenvoudig gaat het niet worden. Wel een goede klimmer natuurlijk, maar waarschijnlijk niet de meest ideale Tour voor hem om een poging te wagen voor een ritzege te gaan. Ruben Fernandez is er ook bij, omdat hij sterk reed op het Spaans kampioenschap in dienst van Herrada. Lijkt mij niet echt een argument als je voor een ritzege wil gaan, dan heb je weinig aan een knecht als Fernandez. Daar heb je überhaupt weinig aan, Cofidis toch maar weer mooi in de val van Acquadro getrapt. Simon Geschke is ook mee, omdat ze bij Cofidis heel graag nog een oudere ploeg wilden dan Israel. Flinke mazzel dat Impey geblesseerd is weggevallen bij Israel, daardoor is het plannetje wel gelukt. Geschke heeft veel ervaring, maar wat ie precies gaat doen, geen idee. Baardproducten aanprijzen, ook wat waard. De altijd linkeballende Jesus Herrada mag ook weer voor een ritzege gaan. Laten we hopen dat hij niet in die opzet slaagt. Hij werd in ieder geval geen Spaans kampioen, dat was alweer een flinke opluchting. Werd vorig jaar een keer tweede achter Lutsenko, we hopen op een herhaling van zo'n scenario. De enige die niet in de aanval mag gaan is Christophe Laporte. De sprinter, die vooral komt bovendrijven op de lastigere aankomsten, mag het lekker allemaal in z'n eentje gaan uitzoeken. Hij zou Drucker meekrijgen als knecht, totdat het ineens in alle kranten stond dat Laporte zou gaan tekenen bij Jumbo. Drucker deruit, Wallays erin. Wally nemen ze speciaal mee voor de kansloze mongolenvlucht, want nouja, het is en het blijft een kansloze mongool natuurlijk. De eeuwig verongelijkte Wallays, die het een schande vindt dat hij nu pas debuteert in de Tour. Daarom vertrok hij ook bij Lotto Soudal, dat soort teksten. Zelfkennis en wielrenners, tja. Nou, dan hebben we nog Anthony Perez en Pierre-Luc Perichon, omdat je toch aan acht renners moet komen en omdat je zonder renners geen kopgroep hebt. Waarbij ik wel moet zeggen dat Anthony Perez nog niet eens heel slecht is. Perichon wel, kan er geen reet van. Daarom, contractverlenging gekregen tot 2023. Wielrennen, wat een sport.
Jaja, jaja. Nu komt het. Alpecin-Fenix. Met rugnummer 101, niemand minder dan Mathieu van der Poel. Eindelijk gaat hij debuteren in de Tour, en daar kijken wij allemaal reikhalzend naar uit. Het eerste weekend moet het meteen gaan gebeuren. Hij kan voor elkaar krijgen wat zijn opa nooit is gelukt, de gele trui dragen. Als hij de eerste rit meteen wint is het zover. Dat gaat niet makkelijk worden, maar het kan. Als hij zijn benen van Zwitserland heeft meegenomen zet hij de tegenstand op meerdere fietslengtes. Als hij de benen van het NK heeft meegenomen eindigt hij niet in de eerste groep. De wielen blijven rond, er kan een hoop gebeuren. Wel geweldig om dit fenomeen eindelijk in de Tour te zien, het gaat linksom of rechtsom toch iets toevoegen aan de koers. Je weet gewoon dat hij de koers hoe dan ook gaat kleuren. Wel benieuwd hoe lang hij in koers blijft, het zou heel erg dom zijn als hij naar Parijs gaat. Hij wil zo graag olympisch kampioen worden op de mountainbike, dat kan alleen maar lukken als hij op tijd afstapt en vroegtijdig naar Tokio vertrekt. Een week in koers, zoiets. Wel een mooie week, dat lijkt me een zekerheid. Zin in. Hopelijk in dat prachtige tricot, de ode aan Poupou. Zou heerlijk poëtisch zijn als hij in die trui zou rijden en ook nog zou winnen, dan kun je me opvegen hoor. Af en toe is wielrennen een romantische sport. Vaak ook niet, we gaan het meemaken. Mathieu wordt ondersteunend door de kampioen van Zwitserland, Silvan Dillier. Sterke renner, ligt wel vaak op de grond. Niet in zijn wiel zitten, zou ik zeggen. Tim Merlier en Jasper Philipsen mogen de massasprints voor hun rekening nemen. Twee vraagtekens. Merlier heeft al een deel van de Giro gereden en is daarna vrij snel weer in koers gekomen, is hij niet een keertje moe? Philipsen viel in de Ronde van België en hield daar een knieblessure aan over. Het was maar de vraag of hij de Tour zou halen. Dat is gelukt, maar op wat voor manier? Gaan we ook meemaken. Als ze allebei fit zijn kunnen ze allebei hoge ogen gooien. Merlier is intrinsiek een van de snelste renners van het peloton, misschien wel de snelste. Moet hij alleen wel eerst in de positie komen om te sprinten, niet makkelijk. Philipsen is veel minder snel, maar komt wel makkelijker in de juiste positie. Je zou ze moeten combineren. Jonas Rickaert is de man die de boel mag gaan aantrekken. Net geen Morkov, maar wel op weg om een Morkov te worden. Meurisse is de man die voor het klassement mag gaan, we noteren alvast een prachtige 17e plaats. Sbaragli mag waarschijnlijk meteen dit weekend op kop gaan rijden voor Van der Poel, samen met Vakoc. Sterke ploeg toch wel, zeker als je bedenkt dat het geen WT-ploeg is. Erg mooi dat ze eindelijk de Tour rijden, het feest is nu pas echt compleet.
EF Education-Nippo komt met Rigoberto Uran als kopman. Rigo kende een waardeloos jaar, tot hij ineens met overmacht de tijdrit in Zwitserland won en tweede werd in het klassement. Daardoor gaat EF nu toch ineens weer voor het klassement met Uran. Saai, dat wordt weer berekenend koersen. Laten we hopen dat ze de rest gewoon de vrijheid geven om in de aanval te gaan. Stefan Bissegger zou ik bijvoorbeeld graag in de aanval zien gaan, zo won hij in Zwitserland een rit. Ook een interessante jongen voor de tijdritten. Chromosomenverzamelaar Guerreiro zie ik dan weer niet graag in de aanval gaan, de Portugese Marco Soler. Sergio Higuita is geen kampioen van Colombia meer, erg jammer. Hij is ook nog niet echt een monster dit jaar, weinig aansprekende resultaten. Na Luik-Bastenaken-Luik niet meer gekoerst, maar vermoedelijk wel hard getraind. Een beetje een vraagteken, al staat op de site van het altijd sympathieke Zikloland dat Higuita volgens zichzelf beter dan ooit is. Hij gaat naar de OS, maar dan moest hij wel gevaccineerd zijn. Daardoor kon hij niet koersen, ofzo. Wel lekker getraind, nou, leuk. Knechten voor Uran, vermoedelijk. Met Valgren en Cort neemt Vaughters twee wispelturige Denen mee. Als het draait kunnen deze jongens veel, dan kunnen ze zelfs koersen winnen. Vooral bij Valgren draait het alleen niet echt meer. Op zich een goede Dauphiné gereden, maar wel een beetje anoniem. Cort heeft eigenlijk een beter jaar, al twee keer gewonnen. Man met een sterk eindschot die ook heel aardig kan klimmen. Een gevaarlijke klant voor in de vlucht, of voor op een aankomst zoals vandaag. Als hij mag. En als hij wil, want Cort is meer iemand van de luwte. Neilson Powless is er ook nog, de Amerikaan omdat het moet. Reed vorig jaar wel een paar keer aanvallend in beeld, zonder succes. Dit jaar ook nog niet echt best, redelijk in Zwitserland. Weinig verwachtingen van. Net als van Jonas Rutsch, de Duitser die bijna net zo groot en breed is als Walscheid. Een tientonner, volgens sommigen. Zou heel wat moeten kunnen, maar daar merken we voorlopig niets van.
AG2R kom met een allegaartje. Benoit Cosnefroy krijgt het eerste nummer, wel een puncheur die we meteen in de gaten moeten houden vandaag en morgen. Al vind ik 'm nog niet echt goed dit jaar. Beetje pech gehad met blessures ook, maarja, alsnog, geen beste voorbereiding. Toch iemand om rekening mee te houden, ook al was zijn vorige Tour ronduit sneu. Dorian Godon is een bijzondere coureur. Kan soms alles, kan soms niets. In de Tour reken ik op niets. Oliver Naesen rijdt al het hele jaar als een dropveter rond, maar hey, wel weer leuke interviewtjes. Wat kan die jongen rap praten he? Nu nog rap fietsen, dat is al even geleden. Ben O'Connor gaat de show stelen. De afgelopen jaren was hij altijd wisselvallig bij Dimension Data/NTT, dit jaar heeft hij ineens de regelmaat gevonden. Bij de hobbyisten van AG2R, godbetert. Eigenlijk nog geen slechte koers gereden dit jaar. We schrijven hem op voor een klassement, al schijnt hij zelf nog te twijfelen. Misschien kan hij beter voor een rit gaan. Ja Ben, dat zou inderdaad een beter idee zijn. Dus gaat hij voor het klassement. Aurélien Paret-Peintre begint een klimmer van de tweede lijn te worden. Kan een Hubert Dupontje gaan doen, maar ik hoop dat hij ook zo slim is om voor de aanval te kiezen. Nans Peters is een notoire querulant. Won vorig jaar ineens een rit, ofzo. Daarna niks meer gedaan, carrière is geslaagd. Michael Schar mag mee, Greg van Avermaet moet haast wel de schoonste reet van het peloton hebben. Al zal Gouden Greg tegenwoordig zelf ook moeten likken, het valt allemaal niet meer mee. Ik verwacht er niks meer van.
Arkea-Samsic is een team uit Bretagne. Dat zal vast voor extra motivatie zorgen, mag de gedachte zijn. Kopman Warren Barguil komt ook uit Bretagne. Warren heeft alleen één probleem, hij rijdt als een toerist in het rond. Enorm slecht in vorm. Vierde op het Frans kampioenschap, oké, maar dat was vanuit de vlucht. Remi Cavagna liet hem ter plaatse alsof hij niet bestond. Dat komt niet meer goed, denk ik. Dan moet Nacer Bouhanni de boel maar redden. Terug van een schorsing nadat hij zich weer eens had misdragen, hij mag gaan sprinten. Anthony Delaplace is mee, omdat, ja, uh, geen idee eigenlijk. Elie Gesbert is mee omdat hij dit jaar goed heeft gereden. Vorig jaar geplaagd door blessures, dit jaar in bijna iedere koers die hij heeft gereden vooraan geëindigd. Waarbij de kanttekening wel is dat hij alleen maar alternatieve koersen heeft gereden. De toppers vakkundig vermeden, dat wordt aanpoten in de Tour. Verwachten we daardoor ook weer niet enorm veel van, maar hij mag op z'n minst een aantal keer in de aanval gaan. Dan McLay kan eventueel ook gaan sprinten, als Bouhanni geen zin heeft. Normaal gesproken zal hij de boel toch mogen aantrekken voor Bouhanni. Speciaal voor Nacer hebben ze ook nog Clement Russo en Connor Swift meegenomen, die zullen allemaal wel plaats mogen nemen in het treintje. Swift kan zelf ook nog wel wat, Tro Bro Leon gewonnen dit jaar, hey, dat is in deze regio. Vorig jaar bracht Arkea drie Colombianen aan het vertrek, dit jaar doet er maar eentje mee. Nairo Quintana moet het zonder Anacona en zijn broertje doen. Aan het eind van de Tour van vorig jaar ontstond er wat ophef, er zou een inval zijn geweest in het hotel van Arkea, waarbij men specifiek op zoek was naar spulletjes op de kamer van Quintana. Nooit meer wat van gehoord, maar sindsdien botert het niet echt meer tussen Quintana en de ploeg. De kans is ook groot dat hij volgend jaar weer voor een andere ploeg zal rijden. Voorlopig zitten ze nog een paar maanden aan elkaar vast en moet Quintana wel rijden, omdat ze hem anders voor niets zoveel geld betalen. Nairo beschikt over matige benen en daarom is het idee dat hij dit jaar voor ritzeges gaat. Hij gaat niet voor het klassement. Zomaar een mededeling die voor sommige mensen misschien interessant kan zijn. Rittenkaper Quintana, staat genoteerd.
Team DSM, een van de leukste rubrieken. Vorig jaar reden ze een fabelachtige Tour. Twee ritzeges van Soren Kragh Andersen, ritzege van Hirschi, Cees Bol die bijna op een wielrenner leek. Ze kwamen vliegend uit de coronaperiode. Dit jaar is het een ander verhaal, ze zijn massaal niet vooruit te branden. Brief van de UCI gekregen, naar wij vermoeden. Het was vorig jaar ook wel echt te absurd, zelfs Casper Pedersen en Joris Nieuwenhuis begonnen te schroeien. Nu schroeien ze allemal de andere kant op. Hirschi is tussentijds vertrokken, Kragh Andersen schijnt overhoop te liggen met de ploeg, het is weer ouderwets gezellig bij de sekte van Spekenbrink. Maar, er is een nieuw wondermiddel. Een nieuw pak, gemaakt van nieuw materiaal. Het gaat niet stuk als je valt en het levert je 2 tot 4 watt winst op. Dan gaat Cees Bol in de sprints toch maar mooi van 250 watt naar 252 watt, waardoor hij geen enkele keer de top 10 gaat halen. Ook omdat hij ziek geweest is, naar het schijnt. Een fitte Bol is al een drol, nu wordt het helemaal een parodie op wielrennen. Een prachtig treintje met Casper Pedersen, Joris Nieuwenhuis, Nils Eekhoff en Jasha Sütterlin, waarna Cees 25e wordt. Maarja, zonder Cees zouden al die heren ook niet veel toevoegen aan de Tour, door het treintje gaan ze in ieder geval nog even in beeld komen. Massaal onderpresterend, als u deze heren tegenkomt tijdens de Tour is er echt iets aan de hand, dan moet de UCI echt gaan ingrijpen. Dat geldt ook voor Soren Kragh Andersen, Tiesj Benoot en Mark Donovan. Kragh Andersen reed random heel goed in Milaan-San Remo, daarvoor en daarna was het niets. Als hij nu goed rijdt doeken we het bloedpaspoort op. Tiesj is heel sympathiek, maar Tiesj moet geen klassementsrenner worden. Richt je op de klassiekers en probeer in de Tour voor een rit te gaan. Mark Donovan, tja, Mark Donovan.
Lotto Soudal komt met een ploeg volledig in dienst van een zeldzame Australiaanse pandawezel. Een gedrocht van een coureur, Caleb Ewan. Helaas gaat hij weer een paar ritten winnen, met z'n tokkiesleeve. Zelden iemand meegemaakt waar ik minder mee had. De Buyst, Kluge, Sweeny, Van der Sande, Van Moer, allemaal in dienst van Ewan. En we krijgen gewoon 100 massasprints deze Tour, ik heb er zó enorm geen zin in. Vreselijk. Sowieso een vreselijke ploeg, dat Lotto Soudal. Lees je weer een of ander interview waarom het zo logisch is dat Harry Sweeny of all places naar de Tour gaat. Alles wordt ook uitvergroot bij dat soort kutploegen. Alles wat we doen is toch wel leuk, dat idee. Je hele trein oproken richting de laatste kilometers om Ewan weer af te zetten in het wiel van Cavendish of Demare ofzo, en dan Ewan die in de laatste 50 centimeter van de rit z'n wiel voor dat van een ander drukt. Lijkenpikkers. Philippe Gilbert gaat ook mee, voor de sfeer. Thomas De Gendt ontbreekt uiteraard ook niet, omdat de Tour niet compleet is zonder zo'n matige act.
Bahrain-Victorious, ja, dat gaat leuk worden. Bahrein schroeit op dit moment. Sinds de Giro rijden ze iedereen en z'n moeder op een hoop. Erg jammer dat Mikel Landa daar niet van kan profiteren. Ik lig er nog steeds wakker van. Je ziet ineens een nobuddie als Padun iedereen naar huis fietsen in de Dauphiné, dan weet je gewoon dat Landa de Giro met een uur voorsprong had gewonnen. Het moet dan maar in de Vuelta gaan gebeuren, want Landa heeft de Tour niet gehaald. Jack Haig wel, dat is de kopman. Een Australiaan zonder charisma, wat net zo goed een pleonasme kan zijn. Ook al aan het profiteren van de Bahreinbonus, sterke Dauphiné gereden. Een outsider onder de insiders. Pello Bilbao doet ook mee, want Pello fietst altijd. Hij verzamelt koerdagen alsof het postzegels zijn. Daardoor is het wel de vraag of hij een beetje in vorm gaat zijn. Hopelijk kan hij een beetje in de aanval gaan, knechten voor Haig zou toch wel heel erg sad zijn. Of knechten voor Colbrelli, die momenteel als de JSF gaat. Enorm sterk in de Dauphiné, waar hij drie keer op rij had kunnen winnen als zijn ploeg hem niet in de steek had gelaten. Daarna Italiaans kampioen op een lastig parcours, Sonny is in orde. Ze hebben een nieuwe diëtist bij Bahrein, waardoor ze allemal vijf kilo hebben verloren, ofzo. Geniaal, doe mij ook zo'n diëtist. Colbrelli wordt een enorm gevaarlijke klant voor de eerste ritten, als ze bij zijn ploeg tenminste voor hem willen rijden. Ik kijk naar jou, Dylan Teuns. Dielon is slecht dit jaar, helaas. En zelfs dan weigert ie te werken, ben je mooi klaar mee. Woutje Poels heeft de bonus ook nog niet ech te pakken, vrij pover in Zwitserland. Laten we hopen dat hij zo pover blijft fietsen, renner van niets. Fredje Wright en Marco Haller mogen mee ter ondersteuning van Colbrelli, valt voor Sonny te hopen dat hij daar genoeg aan heeft. Vooral Wright vind ik niet echt een fenomeen. Mohoric is daarentegen wel een fenomeen. Na zijn salto mortale in de Giro fietst hij gewoon weer rond alsof er niets aan de hand is. Kampioen van Slovenië, dat is tegenwoordig geen misselijke prestatie. Kan ook prima knechten voor Colbrelli en Haig, in de aanval gaan zou leuker zijn.
Bij Team BikeExchange moet ik even een extreem kritische kanttekening plaatsen. Een paar dagen terug kwam er een ronkend persbericht naar buiten. De ploeg kondigde vol trots een nieuwe partner aan: Royal Commission for AlUla (RCU). Een Saoedische partner. AlUla moet de nieuwe toeristische hotspot worden van het altijd walgelijke Saoedi-Arabië. Wie zit er achter deze royale commissie? Kan niet missen, onze vriend Mohammed Bin Salman. De enige echte koppensneller. Dat je je inlaat met Saoedi-Arabië is al een groot probleem. Sportswashing, noemen we dat. Maar het kan altijd nog erger: Volgens het persbericht is er wederzijds respect tussen Team BikeExchange en AlUla, tevens is er sprake van gedeelde waarden. Wacht, wat? Deel je dezelfde waarden als Saoedi-Arabië? Serieus? Het land met zo ongeveer de minste mensenrechten op aarde, waar kritische journalisten worden onthoofd. Fijn om daar waarden mee te delen. Flikker op, BikeExchange. Australianen he, ik heb het altijd al gezegd. Die deugen niet. Regenboogvlagjes als statement, dan maar. Over de ploeg zelf kunnen we vertellen dat ze met verloren zoon Michael Matthews aan het vertrek komen. Een klant voor groen, een klant voor de eerste ritten. Dommekracht Durbridge, de broer van Amund Grondahl Jansen (kom op, dat kan hij toch niet zelf zijn?), Christopher Juul Jensen en Luka Mezgec rijden in zijn dienst. Simon Yates, derde in de Giro, is ook van de partij. Hij zou net als in 2019 voor ritzeges moeten gaan. Datzelfde geldt voor Chaves, ook bij hem lijkt het plan te zijn dat er ritten gekaapt gaan worden. Daardoor is Lucas Hamilton de kopman. Ja, echt. Hamilton was wel een van de renners die ziek uitviel in Zwitserland. De halve ploeg stapte daar af. Verkeerd infuusje, of gewoon een slechte kok. In ieder geval een matige voorbereiding op de Tour daardoor, terwijl ik hem überhaupt geen kopman vind. Maar goed, alleen maar mooi als deze verderfelijke ploeg minder in beeld komt. Bahrein, UAE en nu Saoedi-Arabië, wat een hoerensport begint dit te worden.
Jeetje, nu pas Astana. Na een tot nu toe toch niet al te best jaar zijn ze blijkbaar gezakt in de pikorde. Jakob Fugslang is op papier de kopman. Jakob begon slecht aan het jaar, maar dat was bewust. Hij heeft alles gezet op de Olympische Spelen. In Zwitserland zag je dat de vorm beter begon te worden, maar het was nog steeds niet echt fantastisch. Ergens wel logisch, want het doel ligt dus veel later. Ook tijdens deze Tour hoeven we niet direct veel van hem te verwachten, hij komt hier om een rit te winnen. Hetzelfde kunnen we zeggen over Alexey Lutsenko. Hij gaat proberen zijn kunstje van vorig jaar te herhalen, wat zomaar zou kunnen lukken. Lutsenko was goed in de Dauphiné, maar komt hier niet voor een klassement. Nee, er moet een rit gewonnen worden. Hoewel het allergrootste doel ook bij hem de OS is. Nog groter dan voor Fuglsang zelfs, want er staat veel op het spel. Het gaat niet zo goed met Astana. Interne conflicten. De Kazachstaanse overheid wil eigenlijk van de ploeg af. Kost veel geld, daar heeft men geen zin meer in. De financiering van de ploeg hangt ook samen met de olieprijs, min of meer. Staatsbedrijfje pompt het geld naar de ploeg, letterlijk. Als dat tegenvalt krijgen de renners wel eens een maand geen salaris, dat soort werk. Daarom heeft de overheid Yana Seel ingehuurd, de Belgische huismoeder met Kazachstaanse roots. Zij moest op zoek gaan naar buitenlandse investeerders. Die heeft ze min of meer gevonden, in de vorm van het Canadese PremierTech. Die willen wel graag de licentie overnemen, maar zitten eerst nog voor een dubbeltje op de eerste rang. Astana draait natuurlijk volledig om Alexandre Vinokourov, zonder hem had de ploeg nooit bestaan. Hij begon daarom ook te vechten voor het voortbestaan van de ploeg, zonder Canadese inmenging. Nouja, dan krijg je dus een conflict. En aangezien Yana Seel door de overheid is gestuurd wint zij het van Vinokourov, wat eigenlijk onvoorstelbaar is. Dat je als overheid niet aan de kant staat van een van je grootste sporthelden. Het gevolg is dat Vino nu voor de tweede keer ontslagen is, eigenlijk. Het helt steeds meer over naar de kant van de Canadezen. Astana dreigt te verdwijnen op den duur, tenzij... Tenzij Alexey Lutsenko doet wat Vinokourov in 2012 deed. Olympisch kampioen worden. Dan wordt er wat extra olie opgepompt en stroomt alles naar de ploeg. De druk op de schouders van Lutsenko is dus groot, het kan zomaar dat hij voor een snippertour kiest. Gelukkig hebben ze altijd nog iemand als Aranburu achter de hand, die debuteert in de Tour. Een man voor een aankomst als vandaag. Een puncheur in optima forma, al werd hij op het Spaans kampioenschap geklopt door ploeggenoot Fraile. Die trok de sprint voor hem aan, maar Aranburu kon het wiel niet houden. Misschien moeten we dus wel juist gaan letten op Fraile, die na een paar mindere jaren zijn oude benen weer gevonden lijkt te hebben. Met een nieuwe trui erbij cadeau, al is dat eigenlijk een lelijke trui voor een Bask. Ion Izagirre is ook mee, hopelijk gaat hij ook in de aanval en kiest hij niet voor een kleurloos klassement. Gruzdev is de tweede Kazach, meh. Hugo Houle is de favoriet van de Canadese sponsor, al begint hij wel steeds beter te fietsen. Stefan de Bod is mijn persoonlijke favoriet. De Zuid-Afrikaan debuteert in de Tour, erg mooi. Hopelijk laten ze hem niet steeds op kop rijden maar mag hij ook in de aanval gaan.
Team Qhubeka NextHash, nog zoiets. NextHash, een of ander blockchain en cryptokutbedrijf waarvan niemand precies heeft kunnen vinden hoe groot ze zijn. Een nieuwe sponsor, die zich voor vijf jaar aan de ploeg heeft verbonen, maar niemand weet iets over dat bedrijf. Klinkt als oplichterij, klinkt als iets dat heel slecht gaat aflopen. Net zo slecht als deze Tour, want ze hebben een waanzinnig kansloos team meegenomen. Sergio Henao is de kopman, nou, dan weet je het wel. We noteren de 21e plaats in het klassement. Max Walscheid mag sprinten, jezus. Tegenwoordig meer een tijdrijder dan een sprinter, dit gaat echt niks opleveren. Aru is afgehaakt, een beetje hetzelfde verhaal als Sam Bennett alleen is Doug Ryder toch nog net iets vriendelijker dan PatLef en wordt Aru niet publiekelijk afgefakkeld. Carlos Barbero is zijn vervanger, niemand weet waarom. Sean Bennett, tja, toch nog een S. Bennett in koers. Sean rijdt stiekem niet eens heel slecht, maar wat gaat zo'n jongen doen in de Tour? In de aanval, om dan te lossen. Victor Campenaerts kreeg al kramp in de Ronde van België, geen idee wat dat in de Tour moet opleveren. Simon Clarke, een veteraan en zo fietst ie ook. Sterk in Strade Bianche, daarna geen platte prijs meer gereden. De hinderlijkste rubriek: Nic Dlamini. God oh god oh god. Kijk, ik zou heel graag positief willen zijn over Nic Dlamini. En ik kan ook positief over hem zijn. Het is een vriendelijke jongen en zijn verhaal is ook daadwerkelijk inspirerend. Een jongen uit een township, die door hard te werken prof is geworden. Alleen dat verhaal wordt nu zó enorm uitgemelkt. Allerlei artikeltjes over Dlamini, hoe knap het is, hoe hij het helemaal heeft afgedwongen, dit, dat, zus zo. Terwijl Dlamini gewoon niet goed genoeg is om de Tour te rijden. Hij is eigenlijk niet eens goed genoeg om in de WT te rijden. Jammer, maar helaas. Hij rijdt de Tour omdat dit de droom is van Doug Ryder. Doug wilde altijd al een keer Dlamini de Tour laten rijden, juist vanwege het verhaal. Dit jaar heeft hij zijn zin doorgedrukt, ofschoon Dlamini het benodigde niveau helemaal niet heeft. En hup, uitmelken maar. Dat stuit mij tegen de borst. Vooral omdat het ook zelfbevlekking is voor Doug. Kijk mij eens goed zijn, ik geef jongens uit een township een kans. Uiteindelijk is Doug de Louis van Gaal van het wielrennen, alles draait om Doug. Die hele Dlamini kan hem verder gestolen worden, een useful idiot die Doug weer wat dichter bij een nobelprijs brengt. Dus: het verhaal van Dlamini is bijzonder en we hebben veel respect voor die jongen. Maar we hebben geen respect voor Doug. Simpel. Alle vriendjes van Dlamini in de township zijn nu criminelen, etc, maar de grootste crimineel is Doug Ryder. Het lijkt overigens ook wel een criminele beslissing om Michael Gogl mee te nemen, die in de Dauphiné afstapte met knieproblemen. Wel vijfde op het Oostenrijks kampioenschap, maar je neemt ook wel een risico door hem zonder goede voorbereiding mee te nemen naar de Tour. Achja, veel andere smaken hadden ze dan weer niet. Het is alleen een schande dat Reinardt Janse van Rensburg niet van de partij is.
Team TotalEnergies, wat een lelijke nieuwe naam en wat een lelijk nieuw shirt. Wat een lelijk bedrijf is dat Total ook, gadverdamme. En wat een lelijke renners hebben ze. Pierre Latour als kopman, schudden voor gebruik. Heeft zichzelf wel enigszins hervonden na een paar slechte jaren bij AG2R, maar het is nog steeds niet wat het ooit geweest is. Hopelijk geen kleurloos klassement, maar mooi schuddend in de aanval. Edvald Boasson Hagen is erbij, dat begint zo langzamerhand de meest overschatte renner ooit te worden. Door het publiek en door ploegen zelf. Iedereen blijft hem maar meenemen naar de Tour, terwijl hij er echt helemaal geen ene reetteringkloot meer van kan. Het is echt verschrikkelijk, Niki Terpstra heeft dit jaar betere uitslagen. En dat wil wat zeggen. Kap nou eens met die Boasson Hagen, het is klaar, over, uit. Jeremy Cabot, die kent u niet. Heeft in de marge wel een redelijk jaar. Voormalig dopingkoerier en tevens recordhouder op Kitzbüheler Horn Victor De la Parte doet mee, de 20e plaats in het klassement is vergeven. Fabien Doubey doet ook mee, bij gebrek aan beter. Cristian Rodriguez doet eveneens mee, de 19e plaats in het klassement delen we ook gelijk uit. Tevens is de meest onzichtbare renner van deze Tour ook meteen bekend. Julien Simon is de Franse Boasson Hagen, eigenlijk al met pensioen alleen heeft niemand dat nog door. En dan hebben we Anthony Turgis nog, die een prachtig voorjaar reed. Wel een renner waarbij het na het voorjaar gewoon stopt, lijkt het. Zou leuk zijn als hij in de Tour ook wat kan laten zien, maar daar heb ik niet enorm veel vertrouwen in.
Komen we uit bij Intermarché - Wanty - Gobert Matériaux, de ploeg die we gewoon Wanty noemen. Met Hilario als groter roerganger. Louis Meintjes is de kopman, ja! Dat wordt een prachtige 15e plaats in het klassement. Drie weken in het laatste wiel, ik verheug me er nu al op. Hoewel hij dit jaar al een keer heeft aangevallen, zou hij dat durven te herhalen?
Jan Bakelants doet ook mee, leuk voor Jan. Leuk voor ons, paar interviewtjes erbij. Jonas Koch heeft kaal haar en mag vooral mee ter ondersteuning van Danny van Poppel. Danny krijgt ook Boy mee, wat een prachtige tandem is dat. Eerste keer dat ze samen een grote ronde rijden, en ook meteen de laatste keer. Danny is eindelijk weer een beetje in vorm, gaat hij meteen weer naar een andere ploeg. De sprint aantrekken bij Bora, wordt gefluisterd. Dat kan Danny helemaal niet, maar het is niet erg dat Danny dat niet weet. Danny weet wel meer niet. Bij Bora zouden ze beter moeten weten. Slechte investering, want de altijd wisselvallige Dommie van Poppel gaat tijdens deze Tour ook weer pap in de benen hebben. Geef ik je op een briefje. Met Lorenzo Rota heeft Wanty een prachtigharige vrijbuiter, die ongetwijfeld niets gaat laten zien. Met Georg Zimmermann en Loïc Vliegen heeft men ook nog twee kaalharigen in dienst, die ook kunnen gaan vrijbuiteren. Of Zimmermann gaat voor een anonieme 25e plaats, valt ook niet uit te sluiten. Sowieso een beetje een nutteloze ploeg, dat Wanty. Gelukkig komt Ghirmay de boel binnenkort versterken, dan wordt het ineens een topploeg.De laatste ploeg is B&B Hotels p/b KTM. Het altijd nutteloze B&B, van de zichzelf gigantisch overschattende Jerome Pineau. Het is een ploeg uit Bretagne, dat is de voornaamste reden dat ze aanwezig zijn in de Tour. Zowat alle renners van deze ploeg gaan met pensioen zodra ze hier hebben gereden. Het afgelopen jaar drie stuks, bijvoorbeeld. En met Jonas Van Genechten en Kevin Reza hebben ze er dit jaar ook alweer twee te pakken. Alles wat niet met pensioen gaat rent om andere redenen weg. Bryan Coquard en Quentin Pacher, de enige twee fatsoenlijke renners, lijken het zinkende schip te gaan verlaten. Geen paniek, zegt Pineau. Zijn transferbeleid is perfect, hij haalt alleen maar goede renners. Zoals, ja, zoals wie eigenlijk? Coquard, vooruit. Maar die gaat dus weg. Mag nu nog een paar keer kansloos gaan sprinten, wordt niets. Paar ereplaatsen dit jaar, maar de Tour is de Tour. Barthe zal de sprint aantrekken, dat was ook nog wel een redelijke aankoop. Franck Bonnamour hebben ze alleen gehaald omdat hij uit Bretagne komt, stukje nepotisme. Maxime Chevalier is nog wel een talent, maar de Tour zal voor hem vooral een ontdekkingstocht zijn. De ploeg beschikt over drie Cyrils. Barthe kan nog wel wat, Gautier en Lemoine kunnen er helemaal niets meer van. Pelotonvulling. Quentin Pacher vind ik altijd wel een leuke renner, die mag wel sympathiek in de aanval gaan. Pierre Rolland blijft een grote naam, maar de prestaties worden steeds kleiner. Een rit gewonnen in de Tour du Rwanda, dat was wel mooi. Echt zijn zinnen op gezet. Daarna was de motivatie weer op, nergens meer gezien. B&B, weg ermee.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Mijines! Hier begint de drie weken durende zegetocht van de Condor uit Carchi. Zet hem op Richard.
Put these foolish ambitions to rest.
Ja, ik ben wel op vakantie geweest in die streek, maar ik heb er minder foto's (toen nog) van over gehouden dan Rellende_Rotscholier er nu van maakt.quote:
Lekker kort en bondig weer
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
quote:"Het is koffiedik kijken hoe de strijd tussen Roglic en Pogacar zal verlopen. Vorig jaar is Jumbo-Visma op een zware counter gelopen. Dat willen ze niet nog eens meemaken.''
quote:"Thomas en Carapaz zijn nu de twee speerpunten. Er zal meer zijn dan enkel Roglic en Pogacar."
quote:"Het uithangbord is opnieuw Wout van Aert. Hij is nog niet top, maar won wel op klasse het BK. Hij tempert zelf de verwachtingen, maar hij blijft wel Van Aert. Als hij zaterdagnamiddag aan de voet van de slotklim komt, zal de stier in hem wel naar boven komen.''
Put these foolish ambitions to rest.
Oh, wat een chaos gaat de kilometers voor de klim worden. Die dranghekken mogen nog wel anders neergezet worden.
R_R is direct al weer in vorm.
Het zal jullie niet verbazen dat ik in de omgeving van Quimper een aantal keer op vakantie ben geweest.
Het zal jullie niet verbazen dat ik in de omgeving van Quimper een aantal keer op vakantie ben geweest.
Voor opa
Goede marketing door eerst te doen alsof het alleen voor de ploegenpresentatie was.quote:
Citius, Altius, Fortius.
Roglic over duel met Ockeloen in Azerbeidzjan: 'Verkoopt hij nu sokken, joh?' - https://nos.nl/l/2386678
Kasseien, dorpjes, smalle straatjes en stress.quote:Op zaterdag 26 juni 2021 12:06 schreef Van_Poppel het volgende:
Het wordt vanmiddag gruwelijk nat
https://www.buienradar.nl/wereldwijd/europa/buienradar/3uurs
We steken een kaarsje op voor Keldermanquote:
[..]
Kasseien, dorpjes, smalle straatjes en stress.
Gaan we Mathieu Van Aert en Alaphilippe van voren zien dit weekend?quote:Op zaterdag 26 juni 2021 12:19 schreef Pino112 het volgende:
NOS loopt weer te lullen, bij Sporza is wel gewoon beeld.
Herbert zijn rug is definitief kapot. Ze hadden Danny moeten doorschuiven.quote:
[..]
Ik zap ook weer ja, we krijgen niet meer Herbert en Ducrot?
Herbert heeft last van zijn rug en blijft dus thuis. Het is doodzonde dat hij niet door Danny wordt vervangen.quote:
[..]
Ik zap ook weer ja, we krijgen niet meer Herbert en Ducrot?
Jammer zeg, dat was wel mijn tournostalgie altijd. En eens uiteraard. Joris trek ik echt niet.quote:
[..]
Herbert zijn rug is definitief kapot. Ze hadden Danny moeten doorschuiven.
Nee Brussel.quote:Op zaterdag 26 juni 2021 12:28 schreef Slobeend het volgende:
Miesjel en Jose zitten wel weer gewoon op locatie lijkt me?
leven zoals het leven is
Inderdaad. Wuyts wordt er nostalgisch van.quote:
'Un géant plateau de fruits de mer, s'il vous plaît.' Zo'n driestellingenschotel waarachter je de disgenoot niet ziet zitten. Kokkels, mosselen, wulken, kreeften, oesters, langoustines en een krab daarbovenop. Onvergetelijke taferelen. Meganck en De Cauwer in strijd voor de laatste krabbenpoot. Regisseur Herregodts die met zijn spitse tong het laatste lebbertje slijm uit een kokkeltje slurpte. En ik die van alweer een Sauvignon genoot. Wat is het doodjammer dat Brest vanavond aan de Reyers ligt.
RIP Wivco.quote:
[..]
Kasseien, dorpjes, smalle straatjes en stress.
Dit is ook gewoon een enorm dom begin. Lekker in de eerste kilometers door allerlei dorpjes rijden, uh ok.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Huh, op de PLAYER kun je maar één minuut terug? 
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Het begin van het wegpesten naar Discovery+.quote:
Huh, op de PLAYER kun je maar één minuut terug?
Dan ga jij dus nooit meer Tour kijkenquote:
Waar is Herbert Dijkstra?
Zonder Herbert geen Tour.
Kost dat hetzelfde en heb je dan dezelfde wedstrijden?quote:
[..]
Het begin van het wegpesten naar Discovery+.
Wat, Rodriguez in de aanval? Dit kan niet, dit mag niet.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
quote:
Huh, op de PLAYER kun je maar één minuut terug?
??
Weet ik niet precies.quote:
[..]
Kost dat hetzelfde en heb je dan dezelfde wedstrijden?
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Het is wel alleen bij de Tour tot nu toe, zo te zien.quote:
[..]
Het begin van het wegpesten naar Discovery+.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Bijzonder, ik heb er twee van de Tour geprobeerd en kan op beiden exact één minuut terugquote:
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Naatje zal de stream al even hebben openstaan en dan kan je inderdaad terugkijken, anders lijkt het inderdaad één minuut te zijnquote:
[..]
Bijzonder, ik heb er twee van de Tour geprobeerd en kan op beiden exact één minuut terug
quote:
quote:
Mijn bod op Cristian Rodriguez niet gezien? @:wimderon per ongeluk Christian ipv Cristian getypt zie ik.
Nee.quote:
is het jeroen en karsten op Eurosport? Want die twee zijn ook goed
Ik heb de zonder breaks en als ik de 15s terug ding klik dan kan ik zover terug als ik wil volgens mij.quote:
[..]
Bijzonder, ik heb er twee van de Tour geprobeerd en kan op beiden exact één minuut terug
Nee BabbelBelg en Kroon doen de Tour niet begreep ik. en VD Berg en Ducrot zijn nog slaapverwekkender dan Dijkstra en Ducrot.quote:
is het jeroen en karsten op Eurosport? Want die twee zijn ook goed
Het beste adres voor al uw primeurs!
Jan Herremsen en Bobbie Traksel.quote:
is het jeroen en karsten op Eurosport? Want die twee zijn ook goed
30 euro per jaar, voor Entertainment én Sport.quote:
[..]
Kost dat hetzelfde en heb je dan dezelfde wedstrijden?
TotalEnergies? BikeExchange?quote:
B&B Hotels doet een gooi naar lelijkste shirt ooit
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Ik had niet gedacht het ooit te zeggen, maar Herbert was echt een genot om naar te luisteren, dit voelt toch niet goed
Bikeexchange 100%. De totale nikszeggendheid.quote:
[..]
TotalEnergies? BikeExchange?
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Vind die 2 nog wel enigszins mooi eigenlijk. B&B is een bonte kermis van versiersels die geen onderlinge samenhang vertonen.quote:
[..]
TotalEnergies? BikeExchange?
Het beste adres voor al uw primeurs!
Beetje jammer wel he dat Schelling hier nu al bij zit. Ik acht m tot meer in staat dan deelnemen aan een kansloze vlucht
Het beste adres voor al uw primeurs!
Voor het voetbal moet het Journaal dan wel weer wijkenquote:
Anno 2021 zou je zeggen dat je gewoon lekker Het Journaal op Canvas pleurt
Het begint om 20u
en normaal altijd om 19u
Probeer t ook gewoon niet meer. NOS moet je definitief afschrijven voor wielercommentaarquote:
Even naar de NOS, Joris maakt direct een fout met Danny ipv Boy.
Het beste adres voor al uw primeurs!
Dit is een zeer pijnlijke uitglijder.quote:
Verdomme het is dus wel Danny? Ik zeg niks meer.
Ach, de bolletjestrui veroveren vandaag zou toch al prijs zijn bij je debuut?quote:
Beetje jammer wel he dat Schelling hier nu al bij zit. Ik acht m tot meer in staat dan deelnemen aan een kansloze vlucht
Een actquote:
Wat kan Thomas bieden in deze Tour?
Julien Vermote vindt dit leuk.quote:
Tim gaat echt niet bedenken dat ie maar eens kopman wordt
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
590834576 kilometers voorop rijden.quote:
Wat kan Thomas bieden in deze Tour?
We have always been at war with Eastasia.
Tim en denken gaat sowieso niet echt samen lijkt me.quote:
Tim gaat echt niet bedenken dat ie maar eens kopman wordt
Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep. Kom Terug.
Die heeft het te hoog in zn bol gekregen na etappewinst in Tour of Britain...quote:
[..]
Julien Vermote vindt dit leuk.
Toevallig, Lars Boom won ook ooit eens wat in de Tour of Britain.quote:
[..]
Die heeft het te hoog in zn bol gekregen na etappewinst in Tour of Britain...
We have always been at war with Eastasia.
Is ook maar voor één dag.quote:
Ook wel weer wennen die nieuwe Alpacin truitjes
Wen er maar niet aan.quote:
Ook wel weer wennen die nieuwe Alpacin truitjes
From stage two of the 2021 Tour de France, the Alpecin-Fenix riders will return to racing in their UCI-approved team jersey.quote:Op zaterdag 26 juni 2021 13:34 schreef capuchon_jongen het volgende:
[..]
1 dag? ik dacht heel de Tour de france
https://www.uci.org/insid(...)ay-of-tour-de-france
Wist zelfs niet dat dit mocht, veranderen tijdens een (grote) rondequote:
[..]
From stage two of the 2021 Tour de France, the Alpecin-Fenix riders will return to racing in their UCI-approved team jersey.
https://www.uci.org/insid(...)ay-of-tour-de-france
Het mocht eigenlijk ook niet, maar na oproepen van gisteravond is deze trui bij hoge uitzondering een keer toegestaan.quote:
[..]
Wist zelfs niet dat dit mocht, veranderen tijdens een (grote) ronde
Het is niet de bedoeling dat iedere ploeg straks voor elk etappe ander truitje wil. Zouden ze bij EF wel graag willen denk ik
Ik hoorde vanmorgen op de radio iemand die een boek over Van der Poel geschreven heeft zeggen dat hij in de Ronde van de Toekomst al heeft laten zien dat hij een klassement kan rijden.
Die man was zondag een uur bij Langs de Lijn. Vermoeiende spreker die weinig blijk gaf er verstand van te hebben.quote:Op zaterdag 26 juni 2021 13:49 schreef wimderon het volgende:
Ik hoorde vanmorgen op de radio iemand die een boek over Van der Poel geschreven heeft zeggen dat hij in de Ronde van de Toekomst al heeft laten zien dat hij een klassement kan rijden.
Het beste adres voor al uw primeurs!
Waarom zit Danny mee. Lekker je benen vol laten lopen zodat je keurige 19e plaats kan pakken in eerstvolgende vlakke etappe
Ik word niet zo vrolijk van de spastische stijl van Ide.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Zag je Cristianquote:
Ik word niet zo vrolijk van de spastische stijl van Ide.
Hij kan er morgen een rustdagje van makenquote:
Waarom zit Danny mee. Lekker je benen vol laten lopen zodat je keurige 19e plaats kan pakken in eerstvolgende vlakke etappe
Vertrouw mijn Vanendert?quote:
[..]
Hij wou er graag wat meer uitzien als een seriemoordenaar, dat is goed gelukt dunkt me!
quote:
Dit excuushaar kon ook niet meer natuurlijk.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Nee joris dat was bij Vacansoleil.
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
Sven Nysplanterquote:
Wout, Alaphilippe en Mathieu zullen strijden om de ritzege.
- Wuyts: Jongens, ik wil één naam. De winnaar van deze rit. Alleen een naam, verder niks. Kom maar.''
- Christophe: *brabbel brabbel de brabbel* iets over Zwitserland. *brabbel brabbel de brabbel* iets over NK.
- Christophe: *brabbel brabbel de brabbel* iets over Zwitserland. *brabbel brabbel de brabbel* iets over NK.
Put these foolish ambitions to rest.
De enige voorwaarde om bij Sporza te mogen werken is dat je een levensgrote foto van jezelf in de woonkamer hebt hangen.quote:
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Renaat Schotte, onze man op de motor, ziet een vertrek zoals uit de oude doos. "Het wordt een heel andere Tour dan vorig jaar, dat zie je nu al", zegt hij tijdens de neutralisatie van 11 kilometer
Hoeveel is hiervan te merken?
Hoeveel is hiervan te merken?
"Een regio met weinig hotels. En wat we dan aantroffen in lobby van het hotel. Gilbert en Van Moer. Van coronamaatregelen is niets te merken"quote:
[..]
De enige voorwaarde om bij Sporza te mogen werken is dat je een levensgrote foto van jezelf in de woonkamer hebt hangen.
Heel verrassend Christophe, heel verrassend.
En dan Sven met nuance "Ze dragen wel altijd mondkapjes en houden afstand"
Bedankt Christophe
Haha, kijk deze post dan @Rellende_Rotscholierquote:
Ik schakel net in, maar blijkbaar Maarten en Herbert weer
Wel glooiend, valt me nog mee. Had de ASO eerder ingeschat op een biljartlaken.quote:
Moedergods, volgende week een etappe van 250 kilometer.
Zou het wat uitmaken?quote:Op zaterdag 26 juni 2021 14:36 schreef capuchon_jongen het volgende:
Jongens, besef dit dat het de laatste Tour de France is van Michel Wuyts en Jose samen
Maar dan zo'n klein kinderhangertje.quote:
[..]
Hij is eigenlijk net zo'n kleerhanger als Krachtwijk.
Ja. Was een klein eerbetoon.quote:
Wilco heeft zijn poging tot snor alweer opgegeven?
quote:Die haarige Angelegenheit ist übrigens eine Reminiszenz an Hans Grohe, den Firmengründer des Co-Sponsors hansgrohe. Die Firma wird in diesem Jahr 120 Jahre alt, weshalb das Team auch im Sondertrikot fährt. "Weil der Firmengründer als Bartträger bekannt war, wollen wir mit dem Schnauzer an ihn erinnern", erklärte Teamsprecher Ralph Scherzer die Aktion.
Ik heb geen traantje weggepinkt toen het daar eindigde, hoewel dat natuurlijk wel erg sneu was.quote:
[..]
Ook niet rondom DE SNEEUWMUUR? Toen was ie wel viesgoed en heersend hoor.
Frankrijk. Het land onder je.quote:
[..]
Waar is dat, daar wil ik naar toe
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Een oplettende kijker (volgens Mediacourant 15-4-20).
quote:
[..]
Frankrijk. Het land onder je.Frankrijk is een grote land mijn vriend. Ik wil een naam van een Dorp/stadjeSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Kruijswijk, Mollema en Gesink allemaal toe aan hun 19e grote ronde volgens Joris. Dat is wel bijzonder, ook echte generatiegenoten.
En allemaal uit de Rabo-stal.quote:
Kruijswijk, Mollema en Gesink allemaal toe aan hun 19e grote ronde volgens Joris. Dat is wel bijzonder, ook echte generatiegenoten.
leven zoals het leven is
Locronan, Hans.quote:
[..]
Niemand die het naam van het stadje/dorpje kent?
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
Misschien was dit al uit een spuitbus, net als bij Cüneyt Çakır.quote:
[..]
[ afbeelding ]
Dit excuushaar kon ook niet meer natuurlijk.
Dat vond ik wel echt een goed verhaal.quote:
[..]
Misschien was dit al uit een spuitbus, net als bij Cüneyt Çakır.
Het blijft toch een merkwaardige sport hè, dat wielrennen.
quote:
Jongens, besef dit dat het de laatste Tour de France is van Michel Wuyts en Jose samen
Maar dat was hetzelfde interview als van mijn printscreen.quote:
Wilco heeft zijn poging tot snor alweer opgegeven?
Ik twijfelde, het leek op mijn laptop echt niets.quote:
[..]
Maar dat was hetzelfde interview als van mijn printscreen.
quote:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Kevoerman zit nog in zijn puberteitquote:
[..]
Ik twijfelde, het leek op mijn laptop echt niets.
Kelderman moet gewoon lekker zijn broodtrommeltje laten maken, op zijn fiets naar een kantoor fietsen en daar zijn toetsenbord onder kwijlen en een paar willekeurige getallen intoetsen en dan weer lekker naar huis gaan.quote:
[..]
Kevoerman zit nog in zijn puberteit
Ik vond het wel leuk toen (behalve de derde week-mythe). Maar de laatste jaren is hij er zelf nogal in gaan geloven terwijl daar qua niveau geen aanleiding meer voor is op dit moment.quote:
Ide gaat voor de bollentrui. Daarvoor hoef hij slechts 30km solo te rijden.quote:
Ide gaat voor een solo van 80 kilometer.
De bollentrui is toch een mooie prijs in zijn eerste touretappe?quote:
Kan Ide niet wat nuttigers met zijn krachten doen?
Thieu nog niet aangevallen?
Cancellara; "Tweede worden is gemakkelijker dan eerste worden"
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
FOK!sport *O* ✩ ✩ ✩ Ajax O+
Mwoah ik word er niet zo warm van, tenzij je echt bij het matigere gedeelte van het peloton hoortquote:
[..]
De bollentrui is toch een mooie prijs in zijn eerste touretappe?
Juist mooi als betere renners er voor willen gaan.quote:
[..]
Mwoah ik word er niet zo warm van, tenzij je echt bij het matigere gedeelte van het peloton hoort
Als alle renners die instelling zouden hebben, dan wordt het ook nooit meer wat.quote:
[..]
Mwoah ik word er niet zo warm van, tenzij je echt bij het matigere gedeelte van het peloton hoort
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |