[Wielrennen] #477 Sterkte Koen

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 21:40 schreef franklop het volgende:
Pff heftig zeg...

Lekkere dagen voor de Nederlandse renners

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 21:53 schreef Rellende_Rotscholier het volgende:

[..]

Zijn WE de nieuwe Belgen?

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 14:50 schreef heywoodu het volgende:
Om er maar wat positievers in te brengen: Nunspeet, jawel!
https://www.omroepgelderl(...)n-2023-rond-nunspeet

Nou ja, eigenlijk iets buiten Nunspeet, maar dan nog. Lekker op de fiets naar het NK

quote:

Op vrijdag 25 juni 2021 14:56 schreef Dale__Cooper het volgende:

[..]

Kun je een mooi rondje uitzetten en een goed excuus om het asfalt op de Gortelseweg eens aan te pakken.

quote:

Afscheid van een koningskoppel: Michel Wuyts en José De Cauwer geven voor het laatst samen commentaar bij de Tour op Sporza

Pensioen. Het woord hangt als een donderwolk boven de 108ste Ronde van Frankrijk, die dit weekend begint. Commentator Michel Wuyts (64) moet vanaf 2022 rusten, moe of niet. José De Cauwer (71), die al 21 jaar van voorjaar tot nazomer dezelfde lucht inademt, staat erbij en kijkt ernaar. Een duo houdt op te bestaan. “Wat wij doen, is een gespecialiseerd vak. Al die ervaring: ik zou toch twee keer nadenken om daar afscheid van te nemen.”

“Já, ’t is Frans Verbeeck, de beste renner uit de streek. Já, ’t is weer gelukt, ’t is de Frans die nogmaals bloempjes plukt.” Maandagochtend, de businessseats van het voetbalstadion van Oud-Heverlee Leuven. Op de voorstelling van het boek Leuven wielerstad heeft Michel Wuyts zopas een liedje ten berde gebracht. Als Leuvenaar – Lovenjoel om precies te zijn – verzorgde Wuyts het voorwoord van het boek. Hij herhaalt de anekdote dat hij als kind een liedje zong voor Frans Verbeeck, een melkboer uit Wilsele die drie keer de Grote Prijs Jef Scherens in Leuven won. Twee tafels naast Wuyts zit José De Cauwer te grinniken. Wuyts spoelt door naar 2010, en schetst hoe De Cauwer in Leuven een volkstoeloop veroorzaakte door als commentator in bloot bovenlijf in zijn cabine te zitten. De Cauwer zet de puntjes op de i: “Het was die dag snikheet Michel. En de deur van die cabine moest dicht blijven. Wat moet ge dan, zonder airco?”

Een halfuur later buigen Wuyts en De Cauwer zich over een broodje en een glas water. Soberheid is het ordewoord, het woord pensioen valt meteen. Voor Wuyts is het van moeten: hij wordt in december 65. Voor De Cauwer ging de slagboom bij 65 niet naar beneden: hij is nooit vast in dienst geweest bij de VRT, hij is een dagloner. “Ik had het idee dat Michel nog een paar jaar kon voortdoen”, zegt De Cauwer. “De teneur was toch overal dat we met z’n allen langer moesten werken, minstens tot 67 jaar? Die pensioenen krijgen we anders nooit betaald.”

Frank Raes en Linda De Win moeten ook wijken. Het pensioendebat is opnieuw geopend.

Michel Wuyts: “Je vergeet Martine Tanghe. Zij wilde ook doorgaan.”

José De Cauwer: “Wat wij doen, is een gespecialiseerd vak. Al die ervaring: ik zou toch twee keer nadenken om daar afscheid van te nemen. Michel noemt Martine Tanghe, door allen geroemd om haar kennis, uitstraling en klasse. Die zetten ze aan de kant. Je had de indruk dat ze daarin meeging. Uit de wandelgangen blijkt dat het niet zo was. Martine wou doorwerken. Maar als dat het nieuwe beleid is, oké.”

Wuyts: “Ik heb de tijd gehad om er eens goed over na te denken. (pauzeert) Ik ben nog te jong om 64 te zijn. De passie waarmee ik dit vak beoefen, die zit niet alleen in dat achter de microfoon zitten en iets zinvols vertellen bij datgene wat de kijker thuis ziet. Die zit ook in de voorbereiding. Dat is geen passie meer, dat is een verslaving. Geen verslaving aan bekendheid, dat went. Wel een verslaving aan een ambacht waar je jaren aan hebt geschaafd, gepolierd, tot je op een moment komt waarvan je zegt: God, er is geen mooier vak. Als daar plots een knip in komt, moet je incasseren. Tegelijk moet je zeggen: Ik ben een tuimelaar, zo’n stuk speelgoed dat je voor een baby zet, dat altijd weer rechtop komt.”

Jullie moeten jullie laatste Tour samen opnieuw vanuit Brussel verslaan en niet ter plaatse, door de coronamaatregelen. Van romantiek is wellicht weinig sprake, vanachter Brussels plexiglas.

De Cauwer: “De kans is heel groot dat commentatoren voor de Tour nooit meer ter plaatse zullen gaan.”

Omdat de VRT de rekening heeft gemaakt: wat is de meerwaarde van commentatoren ter plaatse als het ook vanuit Brussel kan?

Wuyts: “Dat speelt een rol.”

Dat voedt de perceptie dat die meerwaarde er vooral voor de commentatoren is: terrasje, dinertje, hotelletje. Al valt dat mee, blijkbaar.

De Cauwer: “Als je weinig reist en een week zou doen wat wij in de Tour doen, dan ben je stikkapot. Zelfs in de auto verliezen we geen energie. Michel al zeker niet. Die blijft werken, zich voorbereiden. Ik begrijp dat niet, hoe die tijdens het rijden zo mooi kan schrijven. Die heeft zo’n vaste hand, die moet schilder worden, of voeger.”

Wuyts:(droog) “Goeie tip. Voor mijn reconversie.”

De Cauwer: “Ik kan ook schrijven in de auto. Maar dan kan ik het niet meer lezen. (grijnst) Thuis denken ze nog altijd dat naar de Tour gaan een vakantie is. Ik ga mijn vrouw toch eens moeten meenemen, liefst op zo’n dag dat alles moeilijk gaat. Dat ze dat voor eens en voor altijd snapt. Vorig weekend had je het Belgisch kampioenschap op de weg. Twee uur na de wedstrijd krijg ik telefoon van mensen die in de VIP-ruimte aan de aankomst zaten: Hé, De Cauwer, waar zit ge? Thuis, zei ik, bij mijn vader. De tijd dat Michel en ik na een koers naar de VIP gingen, dat is járen geleden.”

Jullie gaan me toch niet vertellen dat jullie tijdens de Tour nooit een glas drinken?

De Cauwer: “Anders zou het helemaal triestig zijn.”

Wuyts: “José kan er veel beter tegen dan ik. (De Cauwer schudt het hoofd) Maar wanneer we dat tweede glas naar binnen gieten, trekken we de handrem al op. Ik heb het dan over een glaasje wijn, die zijn in Frankrijk piepklein. Drie centimeter vloeistof.”

Ooit met een zware kater een Tourrit becommentarieerd?

Wuyts: “Dat is bij mijn weten één keer gebeurd.”

José: “Berry, bedoel je?”

Wuyts:(knikt) “José en ik waren uitgenodigd in de streek van Berry, op het kasteel van Luc De Clerck (zoon van de bekende tapijtwever en miljardair Roger De Clerck, red.). Op 14 juli, nationale feestdag in Frankrijk, mochten we aanschuiven op het familiefeest. Fijne maaltijd, niet overladen. Maar de drank was wel overladen.”

De Cauwer: “Château Lynch-Bages. Ik zal het nooit vergeten.”

Wuyts: “Een van de betere Bordeaux wijnen die alleen geschonken werd in magnumflessen, in glazen waarin je een volle fles van 75 centiliter kon leeggieten. Er stond een glas voor mij en ik zag José De Cauwer door de spiegeling van dat glas vervijfvoudigd. Om halfeen ’s nachts heb ik de reflex gehad: Ow, Michel, niet doen, naar uw bed.”

De Cauwer: “Het was halfvier toen ik naar bed ging. Een bed zo hoog dat ik er amper in geraakte. Ik weet nog dat we langs de kelder moesten, drie diep. Dan liepen we langs een rij flessen: hier ligt de rum uit de zeventiende eeuw. (lacht) Machtig mooi, maar ik dacht: De Cauwer, dit is niet goed, dit is écht niet goed.”

Wuyts: “In die uitzending waren we, gezien de omstandigheden, verbluffend sterk. Maar de avond na de rit zijn we nog driehonderd kilometer abuis gereden. We moesten doorsteken naar een plek die bij het intikken van de gps negen mogelijkheden gaf.”

Gaan jullie eigenlijk buiten de koers met elkaar om?

Wuyts: “Dat zou geen goed idee zijn. We zijn zó al met mekaar getrouwd.”

De Cauwer: “Daar zou niets goeds van komen. Stap je als vrolijke vrienden naar een koers, dan word je nonchalant. Nu houden we elkaar scherp, je wil op elkaars niveau blijven, dat is een kwestie van prestige.”

Wuyts: “Let wel, José en ik zijn wel al samen van de grond geweest.”

De Cauwer: “Met een vliegtuig, bedoel je? Met een helikopter dan?”

Wuyts: “Met een luchtballon. José had dat georganiseerd. Ik heb wel tien jaar moeten zagen.”

De Cauwer: “De wind moet goed zitten, hè Michel.”

Wuyts: “Dat was een vlucht met Gaston Ballon (Gaston De Rudder, een van de meest ervaren ballonvaarders van het land, red.). Ik ben ook gedoopt als ballonvaarder, met een klets champagne in mijn nek. (denkt na) Honderd dagen per jaar leven José en ik samen. Mensen die in vriendschap leven: zien die elkaar honderd dagen per jaar? Wij wel.”

Ik ken gehuwden die niet eens aan honderd dagen komen. Hebben jullie vrouwen stilaan geen recht op wat meer Michel en José in huis?

De Cauwer: “Ik zit van mijn zestien in de koers, het heeft me sindsdien niet losgelaten, het zal dat ook nooit doen. Mijn vrouw heeft zich daarbij neergelegd. Stel dat ik vanaf morgen elke dag thuis was. Dan zou ik doen wat ik altijd doe als ik thuis ben: mijn vrouw vragen waarom ze het ene zus doet en het andere zo. Dan zegt zij: Maak dat je weg bent. In volle coronacrisis zat ik alle dagen thuis. Toen heb ik gezegd: Als dit pensioen is, awel santé.”

Wuyts: “Ik ben van oordeel dat mijn vrouw meer recht heeft op mijn aanwezigheid dan het geval was. Ik ga dat ook invullen, zeker weten, ik sta bij haar in het krijt. Zij studeert nu Italiaans. Ik mag dan haar oefeningen verbeteren, waarbij ze mij dwingt daar stevig over na te denken en stiekem ook wat opzoekingswerk te doen. Ik kan wel Italiaans spreken, maar schrijven: dat is wat anders. Ik kan zeggen chi se ne frega, Italiaans voor: wat kan mij dat bommen. Maar hoe schrijf je dat?”

Kan dat pensioen jullie eigenlijk iets bommen?

De Cauwer: “Misschien ga ik dan die volière bouwen die ik altijd al wilde hebben. Of zelf meer fietsen. Maar ik zit echt niet te wachten op de dag waarop ik kan zeggen: God, eindelijk is het gedaan.”

Wuyts: “Ik zit te wachten op de dag dat ik eens niet ambitieus ben om iets gedaan te krijgen. (pauzeert) Die dag is er nog altijd niet geweest. Ik heb ook respect voor mensen die zeggen dat het genoeg is geweest. Mijn vrouw heeft er 42 jaar opzitten in het onderwijs. Dat is een onderschatte job, zeker op de manier waarop zij het gedaan heeft. Dan voel je na al die jaren dat het mag stoppen. Ik voel dat niet. Het stopt bij de VRT, maar gelukkig kan ik terugvallen op de basics, de dingen die ik in de lagere school geleerd heb: praten, lezen, schrijven, declameren, zíngen. Ik heb nog gezongen in een koor, maar Helmut Lotti ga ik niet worden. Die piste mag ik schrappen. Maar uit al de rest gaat nog wel muziek komen, denk ik.”

Ik had nog één woord opgeschreven voor jullie: theater.

De Cauwer: “We hébben ooit samen iets gedaan in Nederland.”

Wuyts: “Utrecht.”

De Cauwer: “Ja. De dag voor de start van de Ronde van Frankrijk. Prachtige aula, dat publiek ging helemaal uit de bol, crazy.”

Wuyts: “José en ik hebben daar geïmproviseerd. Zóveel enthousiasme: het was bij wijze van spreken voldoende dat we onze mond opendeden en klank produceerden. Ik dacht dat de interesse voor koers in Nederland stopte onder de grote rivieren. Tot José en ik bij de start van de Eneco Tour in Bolsward stonden. Ik denk dat we daar veertig handtekeningen hebben uitgedeeld. Bolsward is Friesland, hè, het hoge noorden.”

De Cauwer: “Weet je wat het voordeel van Nederland is? Daar moet je maar één theatervoorstelling doen voor twee in België. (knipoogt) Vergoeding maal twee, hè. Hennie Kuiper (Nederlandse oud-renner, red.) heeft me dat al duizend keer gezegd: man, jij weet niet wat je laat liggen in Nederland.”

Wuyts: “Daar zit muziek in. Ik heb een tournee die al een jaar of tien loopt met Geert Vandenbon, een koerskenner en muziekmaker. Daar is al eerder de suggestie gedaan om José erbij te betrekken. Waarom niet? We kunnen in dialoog gaan, afwisselen met ernst en goeie muziek, dat kan de leute alleen maar vergroten.”

Leute zonder plexi dan: jullie zijn gevaccineerd.

De Cauwer: “Ik heb dinsdag mijn tweede prik gekregen.”

Wuyts: “Serieus? Heeft dat zò lang geduurd? Je hebt al een Astra gehad, dit was een Zeneca. Ik heb gehoord dat er iets nieuws is: je moet ook voor het koppelteken tussen de Astra en de Zeneca gaan, over een maand moet je wellicht om een derde prik.”

De Cauwer:(knipoogt) “Michel kan veel, maar één ding kan hij niet: komedie spelen. Af en toe probeert hij mij erin te luizen met een of andere joke. Dat zie ik direct, want dan begint zijn neus altijd wat weg te trekken. Dan zeg ik: Probeer nog eens opnieuw, Michel.”

quote:

Op zaterdag 26 juni 2021 15:47 schreef wimderon het volgende:

[..]

quote:

Op zondag 27 juni 2021 11:26 schreef Koffieplanter het volgende:

74° Axion Swiss Bank Gran Premio Città di Lugano

Ayuso.

quote:

Op zondag 27 juni 2021 15:33 schreef showtimer het volgende:

[..]

Nergens te zien.

quote:

Op zondag 27 juni 2021 16:00 schreef Koffieplanter het volgende:

[..]

En nu?

quote:

Op woensdag 30 juni 2021 14:33 schreef Mani89 het volgende:
Dit is hoe je een kampioenentrui maakt jongens 👌🏻🤛🏻
[ afbeelding ]

quote:

Op woensdag 30 juni 2021 22:48 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]

Goede post.

Even de grootste fan taggen @:mani89

quote:

Op woensdag 30 juni 2021 22:48 schreef Immerdebestebob het volgende:

[..]

Goede post.

Even de grootste fan taggen @:mani89