Niet meer op mijn gemak

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 21:15 schreef Parade het volgende:

[..]

Dat is naar. Hoe kwam je erachter?

Ik moet zeggen: heel opbeurend is je berichtje niet 😉!

Door zelf de rechercheur uit te hangen

We zijn hier ook niet om je op te beuren, maar om je vraag gebaseerd op onze eigen ervaring en kennis te beantwoorden.

Iedereen behalve jijzelf ziet hoe ongezond de relatie waarin je zit is Ik hoop echt dat het ook tot jezelf doordringt op een gegeven moment, en dat je dan voor jezelf kiest en op een later tijdstip iemand tegenkomt die je wel waardeert zoals je bent en je vertrouwen niet beschaamt. Zo iemand heb ik nu ook, en wát een verschil met m'n ex. Dat gun ik jou ook

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 20:49 schreef kwiwi het volgende:

[..]

Mijn ex ging ook langere tijd vreemd, wilde er ook niet over praten, en als ik er dan toch wat over zei werd ie boos.. en guess what? Hij ging gewoon nog steeds vreemd en werd daarom boos als ik erover begon. Dat soort mensen verander je niet. Ik ben uiteindelijk bij 'm weggegaan. En wat een opluchting was dat

Oh en die rust en veiligheid die je zoekt, die krijg je door bij zo iemand weg te gaan. Zo voelt het nu misschien niet, maar dat is wel zo.

Zelfde ervaring, ook mooie tijden gehad maar veranderen doen ze niet.
Ex heeft nu ook weer een ander, binnen 6 mnd samenwonen enzo. Heb nu al medelijden met de dame in kwestie.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 21:15 schreef Parade het volgende:

[..]

Dat is naar. Hoe kwam je erachter?

Ik moet zeggen: heel opbeurend is je berichtje niet 😉!

Hoe kwam jij erachter?

En als je dat berichtje goed leest, is het juist erg opbeurend: een schets hoe het iemand is vergaan die in jouw schoenen stond. Ik lees opluchting, rust, veiligheid.

Komt op mij over als een relatie waar gaslighting de modus operandi is. TS twijfelt inmiddels al zo aan zichzelf dat eigenlijk alles voelt alsof het haar 'schuld' is. Waarom zou je hem niet wantrouwen op dit moment? Het is niet alsof je geen reden hebt om dat te doen. Je hebt het vreemdgaan zelf ontdekt en het leest alsof corona meer invloed heeft gehad op het stoppen van het vreemdgaan (als dat al zo is), dan het feit dat het over jouw grenzen heen gaat. Als jij erover begint dan wordt hij fel en jij kruipt meteen weer in je schulp, want ja je bent ook niet de makkelijkste, dus misschien ligt het ook wel aan jou dat hij vreemdgegaan is toch? Hij zegt nu dat het niet meer gebeurd, dus waarom zou je daar niet op vertrouwen? Hij had het ook vast wel uit zichzelf verteld, uiteindelijk, ooit....

Ondertussen voel jij je al schuldig als je anoniem wat negatiefs over je vriend op een online forum gooit, want hij heeft ook mooie kanten. Die zal hij vast hebben inderdaad, maar wat jij hier beschrijft is gewoon niet zo mooi. Dat vind je zelf eigenlijk ook, maar dat redeneer je meteen weg door het af te zetten tegen je eigen 'mindere' punten. Sowieso aan jou de vraag om eens goed na te denken of dat echt mindere punten zijn, want bijvoorbeeld introvert zijn is an sich helemaal niet positief of negatief, maar gewoon een kenmerk. Dat je vriend zich er negatief over uitlaat betekent niet dat het dan ook maar zo is.

Je hebt de regie over jezelf volledig uit handen gegeven. In een post hierboven zeg je dat je eigenlijk niet echt concreet kan maken wat je nodig hebt, maar meteen daarna staat dat je rust en veiligheid wil, geen twijfels en onzekerheden. Dat lijkt mij behoorlijk concreet. Dat is wat je wilt, heb je dat op dit moment in deze relatie? Ik denk dat het antwoord nee is, aan je posts te lezen. Maar je stelt je afhankelijk op van je vriend, hij moet in jouw ogen iets doen om jouw die rust en veiligheid te geven, kortom hij heeft de macht in handen om het even zo te zeggen. Jíj kunt jezelf rust en veiligheid geven, maar dan moet je wel de regie terug durven pakken. Gaan die twijfels en onzekerheden ook weg.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 15:44 schreef Parade het volgende:

[..]

Dat klopt en dat hebben we besproken.

We willen meer openheid en we zouden erover blijven communiceren. Maar ik merk dat hij er niet (meer) over wil praten, wellicht omdat hij het lastig vindt om te praten over iets waar hij fout in is geweest. Dan wordt hij aanvallend en een tikkeltje fel. Dat zorgt ervoor dat ik gevoelens voor mezelf houd en harder loop om te zorgen dat alles goed is.

Terwijl ik hem niets wil verwijten.

Dus de openheid is, hoewel we daarover hebben gepraat, compleet weg en hoe we verder moeten weet ik eigenlijk niet meer. Het voelt niet prettig (meer) en dat zorgt voor heel veel onzekerheid bij mij.

Het voelt rigoureus om onze relatie te stoppen, daar wil ik niet aan denken en hij ook niet. Het klinkt nu natuurlijk voornamelijk negatief omdat ik de dingen opschrijf die niet goed gaan, maar er is wel liefde.

Als jullie afspraken niet werken dan moet je dat onder ogen zien.

Is er liefde voor elkaar, of vooral vasthouden aan de liefde die er ooit is geweest en waar jullie je nog steeds aan vastklampen?

Zolang TS zich koest houdt, is er geen conflict. Hij heeft haar goed afgericht.

Vreemdgegaan = einde. Punt
Als zoiets al eens is gebeurd is de kans op herhaling groot.

Doe jezelf een plezier en wees wijs en verbreek een relatie die groot mogelijk alleen maar meer twijfels en toxiciteit voor je oplevert.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 21:01 schreef Parade het volgende:

[..]

Omdat we het, los van dit alles, heel fijn hebben samen. Ik krijg een naar gevoel bij de gedachte niet meer samen te zijn. Ik wil dat helemaal niet, vind het te mooi om op te geven. Ik zie hem wel voor wie hij is (en ik houd van al zijn kanten, ook de minder mooie 😝).

Daar ben ik het mee eens, maar hij zegt geen problemen te hebben en goed te weten waarom hij het heeft gedaan. En daarmee zegt hij ook dat het niet weer gaat gebeuren. Ik wil daar dan ook op vertrouwen zonder hem meteen te wantrouwen.

Door jullie vragen krijg ik wel steeds meer het besef dat hij en ik niet echt praten over de gebeurtenissen, maar dat we alles toch een beetje op z’n beloop laten. Ook al zeggen we open te zijn tegenover elkaar, we zijn het helemaal niet.

Wacht. Hij is langdurig met meerdere vrouwen vreemd gegaan, heeft dat niet uit zichzelf verteld, wil er niet over praten, en jij wil dan maar vertrouwen op zijn woord? Ik vind dat best shocking eigenlijk.

Die mag op z'n blote knietjes dankjewel zeggen dat je 'm niet bij het grofvuil hebt gezet, maar in plaats daarvan... wil jij niet wantrouwend zijn. Is dat echt 'te mooi om op te geven'? Voor mij leest dat vooral als heel krom.

Ja, natuurlijk heeft hij ook goede kanten en kan het fijn zijn samen. Maar wat maakt dat je je eigen -logische- gevoelens van wantrouwen zo snel aan de kant wil zetten, en iemand die duidelijk heeft laten zien niet betrouwbaar te zijn, wil vertrouwen? Ik lees niks over vanuit hem erkennen hoe pijnlijk dat voor jou moet zijn, en serieus zijn best doen om dit te verbeteren.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 20:43 schreef Parade het volgende:

[..]

Dat is zo!

Ik wil het stiekem niet uitmaken, ik vermoed wel dat ik hem onbewust van alles verwijt. Ik denk dat je dat wel goed ziet: er is weinig tot geen vooruitgang en ik ben bang dat we er niet samen aan werken. Hij wilt eigenlijk niet praten over het vreemdgaan en ik wil geen confrontaties en ergernissen meer vanuit hem naar mij, waardoor ik probeer alles goed te doen en mezelf voorbij loop.

Ik vind het wel lastig om concreet te maken wat ik nu nodig heb, omdat ik dat niet zo heel goed weet nu ik jouw vraag lees. Ik kan alleen maar zeggen dat ik rust en veiligheid wil, geen twijfels en onzekerheden, maar wat ervoor nodig is om dat te krijgen.. weet ik niet. Ik ben lastig met keuzes maken en grenzen stellen, maar ik besef me ook dat als ik dat niet doe, het ook niet echt opschiet.

Als je niet concreter kan maken waar en hoe aan gewerkt dient te worden, hoe meet je dat dan? Kun je het dan wel echt ervaren?
Dan blijf je makkelijker hangen in iets wat erop lijkt, zonder echt te onderzoeken of het wel echt zo is. En dat is ook precies de zone waarin je je grenzen te ver voorbij kan gaan en waarin een partner je al dan niet bewust kan stimuleren om vooral zo te blijven doorgaan, want dan is het toch goed? (Wat loveli aanstipt dus)

Goed is niet alleen maar (ogenschijnlijk) harmonieus, gezelligheid. etc. Ruzie of negatieve emoties zijn ook niet per definitie slecht. Ze horen gewoon bij het leven.
Er zijn echter wel gradaties in hoe functioneel je daarmee om kan (leren) gaan. Zeuren om het zeuren blijft zeuren. Zeuren omdat je bij gewoon uiten niet voldoende gehoord lijkt te worden en daarom steviger in gaat zetten, in de hoop dat de ander het dan wel serieus lijkt te nemen, kan danig verschillen en wel functioneel zijn. Bij een merkbaar effect, zal het patroon van herhalend gezeur ook afnemen als het goed is en daar heb je beiden profijt van. Eigenlijk je hele omgeving, want effectiever leren communiceren is in het algemeen handig.
Als jij je zekerder voelt in wat je wil verwachten van je partner en dat goed kan verwoorden, kun je misschien ook makkelijker en beter dit soort gesprekken aangaan. Ook dat stukje zekerheid kan je toon en je effectiviteit beïnvloeden.

Het lijkt me geen verkeerd idee om het hier eens met je therapeut over te hebben. En als je dan voor jezelf een beter beeld hebt, een keer dubbeldaten met je partner erbij.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 21:01 schreef Parade het volgende:

[..]

Omdat we het, los van dit alles, heel fijn hebben samen. Ik krijg een naar gevoel bij de gedachte niet meer samen te zijn. Ik wil dat helemaal niet, vind het te mooi om op te geven. Ik zie hem wel voor wie hij is (en ik houd van al zijn kanten, ook de minder mooie 😝).

Daar ben ik het mee eens, maar hij zegt geen problemen te hebben en goed te weten waarom hij het heeft gedaan. En daarmee zegt hij ook dat het niet weer gaat gebeuren. Ik wil daar dan ook op vertrouwen zonder hem meteen te wantrouwen.

Door jullie vragen krijg ik wel steeds meer het besef dat hij en ik niet echt praten over de gebeurtenissen, maar dat we alles toch een beetje op z’n beloop laten. Ook al zeggen we open te zijn tegenover elkaar, we zijn het helemaal niet.

Lijkt me geen verkeerd besef..

Misschien kun je die fijne dingen ook eens wat concreter maken. Wat zijn dingen die je fijn vindt en waarom? Wat voor gevoel krijg je daardoor?
Hoe geef je positieve feedback naar hem, wat bevestig je? (Als hij vindt dat je zeurt en negatief bent, dan zou je kunnen kijken in hoeverre je dat compenseert met wat je wel fijn vindt.)

Kun je dat soort dingen ook doortrekken naar andere relaties, zoals met familie en vriendschappen enzo? Herken je misschien bepaalde dingen of juist niet? Zo ja, wat?

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 14:31 schreef Parade het volgende:
Het komt er in het kort op neer dat hij af en toe langere tijd als een single heeft geleefd, dus hij heeft lange tijd seks gehad met andere vrouwen.

Afgezien van het feit dat hij je niet accepteert zoals je bent, zou dit al genoeg reden zijn om hem de deur te wijzen. Bij 1 keer zou het bij mij al klaar zijn, maar meerdere malen met verschillende vrouwen dan is het helemaal afgelopen.

quote:

Op donderdag 24 juni 2021 15:44 schreef Parade het volgende:
Het voelt rigoureus om onze relatie te stoppen, daar wil ik niet aan denken en hij ook niet. Het klinkt nu natuurlijk voornamelijk negatief omdat ik de dingen opschrijf die niet goed gaan, maar er is wel liefde.

Ik snap wel dat hij niet wil stoppen. Vind vast niet nog zo’n vrouw waarbij die aan de lopende band vreemd kan gaan, terwijl ie als ie niet een ander ligt te neuken, nog lekker even zijn lusten kan botvieren op jou.

Verwacht niet dat je vriend stopt met vreemdgaan, want er is feitelijk niets veranderd of uitgesproken. Of je accepteert dat en bent er oké mee of je stopt ermee, want nu steek je je kop in het zand.