R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door Parade op 25-06-2021 20:08:36 ]
Waarom zou jij meer extrovert moeten worden? Je zou ook van hem kunnen “eisen” dat hij meer introvert wordt (net zo belachelijk).
Maar qua vreemdgaan (en dan met name het liegen), als je het niet kan vergeven gaat de relatie langzaam kapot omdat het altijd tussen jullie blijft staan. Helaas ervaringsdeskundige.
Maar qua vreemdgaan (en dan met name het liegen), als je het niet kan vergeven gaat de relatie langzaam kapot omdat het altijd tussen jullie blijft staan. Helaas ervaringsdeskundige.
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Stop met je schuldgevoel gebruiken om goed te praten dat hij herhaaldelijk grenzen over is gegaan in jullie relatie.quote:Het komt er in het kort op neer dat hij af en toe langere tijd als een single heeft geleefd, dus hij heeft lange tijd seks gehad met andere vrouwen. Dat is naar, ik vind het walgelijk en heb op het punt gestaan om alleen verder te gaan. Maar omdat ik weet dat ik ook niet de makkelijkste ben geweest voor hem, weet dat het ook voor een deel aan mij ligt, heb ik ervoor gekozen om toch verder te gaan.
Er was misschien een voedingsbodem maar daar waren jullie samen verantwoordelijk voor en hij was degene die er voor koos over de schreef te gaan.
Als je twijfelt aan je relatie, zoek dan niet de schuld bij jezelf in de hoop dat dit alles oplost.
Dat hij vreemdgaat is nóóit jouw schuld, dat ligt 100% bij hem 
Het is meerdere keren voor langere tijd gebeurd. Alleen dat al zou genoeg moeten zijn om bij 'm weg te gaan. Dan kunnen we het feit dat jullie beiden heel anders in het leven staan zelfs buiten beschouwing laten.
Het is meerdere keren voor langere tijd gebeurd. Alleen dat al zou genoeg moeten zijn om bij 'm weg te gaan. Dan kunnen we het feit dat jullie beiden heel anders in het leven staan zelfs buiten beschouwing laten.
Ipv door te gaan omdat het ook aan jou zou liggen, is het misschien handiger om te kijken naar hoe je door wil gaan samen. Niet alleen hoe jullie er samen voor kunnen zorgen dat je beide weer senang voelen in de relatie. Maar ook hoe jullie een gezamenlijke toekomst voor jullie zien. Zo te lezen verschillen jullie teveel dat het aan beide kanten negativiteit oplevert. Als je elkaar daarin niet meer tegemoet wil of kan komen, ben je misschien gewoon niet (meer) geschikt voor elkaar. Gun elkaar en jezelf dan wat beters. Een situatie waarin woorden als liefde en houden van niet ontbreken..
Los van jullie verschillen (wat 2 kanten op werkt, want zoals een user hierboven stelt, kan je ook wel zeggen dat hij meer introvert had kunnen worden, which is bullshit), is vreemdgaan gewoon not done.
Het is aan jou of je hem kan vergeven of niet, maar het blijkt uit je OP ook niet dat het een eenmalig incident is geweest. Hij heeft langere tijden als single geleefd, schrijf je. Dat geeft in mijn ogen des te meer aan dat hij in staat is dit nogmaals te doen.
Hoe ben je er eigenlijk achter gekomen? Heeft hij het je zelf verteld of moest je het zelf uitvinden? Daar zit ook nog een verschil in. Heeft hij het zelf opgebiecht, of niet.
Geeft hij jou een schuldgevoel omdat je meer introvert bent? Dan is hij gewoon een klootzak. Hij zou je ook wel moeten accepteren zoals je bent, en als hem dat niet aanstaat, moet hij ook de ballen hebben om het dan af te sluiten (in plaats van van 2 walletjes te eten wat hij doet met dat vreemdgaan, wel de lusten, niet de lasten).
En daarnaast, wat is volgens jou een goede reden om vreemd te gaan? Dat iemand dus niet is zoals jij wilt dat ie is, geeft hem dan het recht om dit te doen? Ik denk dat hij dat dan beter eerst met jou had kunnen bespreken, i.p.v. lekker te doen wat hij zelf wil. Want dat is wat er in essentie gebeurd, of je er nou een mooi verhaal van wilt maken ('ik weet ook hoe hij kan zijn, ondersteunend en lief') of niet.
Klinkt hard maar denk dat je beter af bent zonder deze persoon. Hij gebruikt het blijkbaar als een excuus dat jij introvert bent om dan maar te doen wat hij wil binnen een relatie, en daar ga jij (met schuldgevoel) in mee en dat weet hij donders goed (al lijkt het van buiten niet zo), daarom kan hij dit gedrag namelijk ook vertonen.
Het is aan jou of je hem kan vergeven of niet, maar het blijkt uit je OP ook niet dat het een eenmalig incident is geweest. Hij heeft langere tijden als single geleefd, schrijf je. Dat geeft in mijn ogen des te meer aan dat hij in staat is dit nogmaals te doen.
Hoe ben je er eigenlijk achter gekomen? Heeft hij het je zelf verteld of moest je het zelf uitvinden? Daar zit ook nog een verschil in. Heeft hij het zelf opgebiecht, of niet.
Geeft hij jou een schuldgevoel omdat je meer introvert bent? Dan is hij gewoon een klootzak. Hij zou je ook wel moeten accepteren zoals je bent, en als hem dat niet aanstaat, moet hij ook de ballen hebben om het dan af te sluiten (in plaats van van 2 walletjes te eten wat hij doet met dat vreemdgaan, wel de lusten, niet de lasten).
En daarnaast, wat is volgens jou een goede reden om vreemd te gaan? Dat iemand dus niet is zoals jij wilt dat ie is, geeft hem dan het recht om dit te doen? Ik denk dat hij dat dan beter eerst met jou had kunnen bespreken, i.p.v. lekker te doen wat hij zelf wil. Want dat is wat er in essentie gebeurd, of je er nou een mooi verhaal van wilt maken ('ik weet ook hoe hij kan zijn, ondersteunend en lief') of niet.
Klinkt hard maar denk dat je beter af bent zonder deze persoon. Hij gebruikt het blijkbaar als een excuus dat jij introvert bent om dan maar te doen wat hij wil binnen een relatie, en daar ga jij (met schuldgevoel) in mee en dat weet hij donders goed (al lijkt het van buiten niet zo), daarom kan hij dit gedrag namelijk ook vertonen.
Het moet helemaal niet uitmaken of jij introvert bent en hij meer extravert, hij hoort je een goed gevoel te geven.
Buiten dat heb je een relatie samen en moet je af en toe richting elkaar wat water bij de wijn doen, vanuit jouw tekst lijkt het vooral dat hij daar minder bereid toe is en dan ga je onbalans in je relatie krijgen.
Verder slaat jezelf de schuld geven van zijn vreemd gaan natuurlijk nergens op dus dat zou ik echt loslaten.
Als het meerdere keren is geweest dan zou ik er zelf meteen klaar mee zijn.
Buiten dat heb je een relatie samen en moet je af en toe richting elkaar wat water bij de wijn doen, vanuit jouw tekst lijkt het vooral dat hij daar minder bereid toe is en dan ga je onbalans in je relatie krijgen.
Verder slaat jezelf de schuld geven van zijn vreemd gaan natuurlijk nergens op dus dat zou ik echt loslaten.
Als het meerdere keren is geweest dan zou ik er zelf meteen klaar mee zijn.
Dat klopt en dat hebben we besproken.quote:Op donderdag 24 juni 2021 14:47 schreef Scary_Mary het volgende:
Ipv door te gaan omdat het ook aan jou zou liggen, is het misschien handiger om te kijken naar hoe je door wil gaan samen. Niet alleen hoe jullie er samen voor kunnen zorgen dat je beide weer senang voelen in de relatie. Maar ook hoe jullie een gezamenlijke toekomst voor jullie zien. Zo te lezen verschillen jullie teveel dat het aan beide kanten negativiteit oplevert. Als je elkaar daarin niet meer tegemoet wil of kan komen, ben je misschien gewoon niet (meer) geschikt voor elkaar. Gun elkaar en jezelf dan wat beters. Een situatie waarin woorden als liefde en houden van niet ontbreken..
We willen meer openheid en we zouden erover blijven communiceren. Maar ik merk dat hij er niet (meer) over wil praten, wellicht omdat hij het lastig vindt om te praten over iets waar hij fout in is geweest. Dan wordt hij aanvallend en een tikkeltje fel. Dat zorgt ervoor dat ik gevoelens voor mezelf houd en harder loop om te zorgen dat alles goed is.
Terwijl ik hem niets wil verwijten.
Dus de openheid is, hoewel we daarover hebben gepraat, compleet weg en hoe we verder moeten weet ik eigenlijk niet meer. Het voelt niet prettig (meer) en dat zorgt voor heel veel onzekerheid bij mij.
Het voelt rigoureus om onze relatie te stoppen, daar wil ik niet aan denken en hij ook niet. Het klinkt nu natuurlijk voornamelijk negatief omdat ik de dingen opschrijf die niet goed gaan, maar er is wel liefde.
Eigenlijk dit wel. De indruk die het mij geeft is dat hij in jullie relatie niet kreeg wat hij zocht en ipv het daar met jou over te hebben en samen naar een oplossing te zoeken en als dat niet lukt het te accepteren of de relatie te verbreken is hij achter jouw rug om met meerdere andere vrouwen het bed in gedoken.quote:Op donderdag 24 juni 2021 14:39 schreef kwiwi het volgende:
Dat hij vreemdgaat is nóóit jouw schuld, dat ligt 100% bij hem
Het is meerdere keren voor langere tijd gebeurd. Alleen dat al zou genoeg moeten zijn om bij 'm weg te gaan. Dan kunnen we het feit dat jullie beiden heel anders in het leven staan zelfs buiten beschouwing laten.
Dit is een slippertje, maar een karaktereigenschap. Ik zou de relatie verbreken als ik jou was.
Tsja, als jij hier vooral de negativiteit tentoon komt stellen en het niet hebt over hoe jullie bezig zijn om uit deze shit te komen.. Dan solliciteer je hier toch ook naar een bepaald soort antwoord?quote:
[..]
Dat klopt en dat hebben we besproken.
We willen meer openheid en we zouden erover blijven communiceren. Maar ik merk dat hij er niet (meer) over wil praten, wellicht omdat hij het lastig vindt om te praten over iets waar hij fout in is geweest. Dan wordt hij aanvallend en een tikkeltje fel. Dat zorgt ervoor dat ik gevoelens voor mezelf houd en harder loop om te zorgen dat alles goed is.
Terwijl ik hem niets wil verwijten.
Dus de openheid is, hoewel we daarover hebben gepraat, compleet weg en hoe we verder moeten weet ik eigenlijk niet meer. Het voelt niet prettig (meer) en dat zorgt voor heel veel onzekerheid bij mij.
Het voelt rigoureus om onze relatie te stoppen, daar wil ik niet aan denken en hij ook niet. Het klinkt nu natuurlijk voornamelijk negatief omdat ik de dingen opschrijf die niet goed gaan, maar er is wel liefde.
Je wil hem niks verwijten zeg je, maar doe je dat niet stiekem toch? Geen waarde-oordeel overigens. Leren werken met bepaalde gevoelens gaat meestal niet zo denderend als je het weg stopt. Als je het hier zo neerzet lijkt dat weg stoppen ook niet zo succesvol.
Of wil je het eigenlijk wel uitmaken, maar heb je back up nodig? Liefde alleen is niet altijd genoeg, zeker niet als je weinig tot geen vooruitgang lijkt te boeken terwijl je wel werkt aan een andere modus. Als je werkt..samen..
Probeer eens concreet te maken wat je nodig hebt om door te kunnen en willen gaan. Geen ja of nee, maar actieve grensbepaling tot waar je het nog de moeite waard vindt en waarom.
Hij geeft mij dat gevoel niet, dat komt echt puur vanuit mijzelf, hij legt de schuld wel bij zichzelf neer.quote:
Los van jullie verschillen (wat 2 kanten op werkt, want zoals een user hierboven stelt, kan je ook wel zeggen dat hij meer introvert had kunnen worden, which is bullshit), is vreemdgaan gewoon not done.
Het is aan jou of je hem kan vergeven of niet, maar het blijkt uit je OP ook niet dat het een eenmalig incident is geweest. Hij heeft langere tijden als single geleefd, schrijf je. Dat geeft in mijn ogen des te meer aan dat hij in staat is dit nogmaals te doen.
Hoe ben je er eigenlijk achter gekomen? Heeft hij het je zelf verteld of moest je het zelf uitvinden? Daar zit ook nog een verschil in. Heeft hij het zelf opgebiecht, of niet.
Geeft hij jou een schuldgevoel omdat je meer introvert bent? Dan is hij gewoon een klootzak. Hij zou je ook wel moeten accepteren zoals je bent, en als hem dat niet aanstaat, moet hij ook de ballen hebben om het dan af te sluiten (in plaats van van 2 walletjes te eten wat hij doet met dat vreemdgaan, wel de lusten, niet de lasten).
En daarnaast, wat is volgens jou een goede reden om vreemd te gaan? Dat iemand dus niet is zoals jij wilt dat ie is, geeft hem dan het recht om dit te doen? Ik denk dat hij dat dan beter eerst met jou had kunnen bespreken, i.p.v. lekker te doen wat hij zelf wil. Want dat is wat er in essentie gebeurd, of je er nou een mooi verhaal van wilt maken ('ik weet ook hoe hij kan zijn, ondersteunend en lief') of niet.
Klinkt hard maar denk dat je beter af bent zonder deze persoon. Hij gebruikt het blijkbaar als een excuus dat jij introvert bent om dan maar te doen wat hij wil binnen een relatie, en daar ga jij (met schuldgevoel) in mee en dat weet hij donders goed (al lijkt het van buiten niet zo), daarom kan hij dit gedrag namelijk ook vertonen.
Ik begrijp de reacties wel dat mensen weg zouden gaan. Maar als je zelf in zo’n situatie zit, is het moeilijk. We zijn lang samen en er zijn veel mooie momenten. Dan ga je dingen tegen elkaar opwegen en ik kwam tot de conclusie dat ik bij hem wil blijven en het wil proberen.
Hij heeft het zelf niet verteld, dus als ik er niet was achtergekomen had ik het wellicht niet geweten. Dat vind ik vervelend, want we hebben het niet over een eenmalige fout.
Maar ik merk dat ik nu blijf doorgaan over wat hij verkeerd heeft gedaan en daar wil ik eigenlijk niet in verzanden, want het is niet constructief.
Als je van mening bent dat je door wil gaan dan zul je daar echt samen over moeten praten en aan werken. De verschillen die tussen jullie zijn in persoonlijkheid ga je niet veranderen. Dus hij zal dat ook moeten accepteren. Niet alles is maakbaar, zeker liefde niet.quote:
[..]
Hij geeft mij dat gevoel niet, dat komt echt puur vanuit mijzelf, hij legt de schuld wel bij zichzelf neer.
Ik begrijp de reacties wel dat mensen weg zouden gaan. Maar als je zelf in zo’n situatie zit, is het moeilijk. We zijn lang samen en er zijn veel mooie momenten. Dan ga je dingen tegen elkaar opwegen en ik kwam tot de conclusie dat ik bij hem wil blijven en het wil proberen.
Hij heeft het zelf niet verteld, dus als ik er niet was achtergekomen had ik het wellicht niet geweten. Dat vind ik vervelend, want we hebben het niet over een eenmalige fout.
Maar ik merk dat ik nu blijf doorgaan over wat hij verkeerd heeft gedaan en daar wil ik eigenlijk niet in verzanden, want het is niet constructief.
Moet altijd lachen als ik vrouwen hoor klagen over mannen die vreemd gaan maar wel blijvenquote:Op donderdag 24 juni 2021 14:31 schreef Parade het volgende:
Nu waar het om draait: waar we hadden afgesproken altijd eerlijk te zijn naar elkaar, heb ik er dit jaar achter moeten komen dat hij is vreemdgegaan.
. Vertrouwen is weg en jij moet nu ook weg als je nog een beetje zelfrespect hebt. Anders veel plezier en we zien je binnenkort wel weer terug.
Pro: Woke, LGBTQQIP2SAA++, BLM, vaccinatieplicht, K. Harris, Vegan, immigratie, milleumaatregelen, (bio)diversiteit en Antifa
Anti: Wappiementaliteit, mileuvervuiling, racisme, antisemitisme, fvd/trumpisme, boeren en populisme.
Anti: Wappiementaliteit, mileuvervuiling, racisme, antisemitisme, fvd/trumpisme, boeren en populisme.
Het komt een beetje over alsof je bang bent werkelijk iets te veranderen.
Liever een slecht lopende relatie, waarvan je vooraf weet welke problemen er bestaan...
Dan de stap te zetten iets te veranderen en niet te weten wat de toekomst zal gaan brengen.
Liever een slecht lopende relatie, waarvan je vooraf weet welke problemen er bestaan...
Dan de stap te zetten iets te veranderen en niet te weten wat de toekomst zal gaan brengen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik lees dat hij zich niet zo wil openstellen/aanpassen naar jou, en dat jij je benen onder je kont vandaan loopt om het hem naar de zin te maken.quote:
[..]
Dat klopt en dat hebben we besproken.
We willen meer openheid en we zouden erover blijven communiceren. Maar ik merk dat hij er niet (meer) over wil praten, wellicht omdat hij het lastig vindt om te praten over iets waar hij fout in is geweest. Dan wordt hij aanvallend en een tikkeltje fel. Dat zorgt ervoor dat ik gevoelens voor mezelf houd en harder loop om te zorgen dat alles goed is.
Terwijl ik hem niets wil verwijten.
Dus de openheid is, hoewel we daarover hebben gepraat, compleet weg en hoe we verder moeten weet ik eigenlijk niet meer. Het voelt niet prettig (meer) en dat zorgt voor heel veel onzekerheid bij mij.
Het voelt rigoureus om onze relatie te stoppen, daar wil ik niet aan denken en hij ook niet. Het klinkt nu natuurlijk voornamelijk negatief omdat ik de dingen opschrijf die niet goed gaan, maar er is wel liefde.
Als je zo wil leven is dat prima, maar je verdient beter.
En dat beter (zonder hem) gaat jou straks nog meer opleveren qua geluk. Lief zijn voor jezelf.
Sterkte!
Waarom wil je niet denken aan stoppen? Angst voor het onbekende? Hoop dat degene die jij ziet (denkt te zien) degene is die hij gaat zijn? Hou je van hem met al zijn kanten, of van de fantasie van wie hij kan zijn?
Iemand die langdurig met verschillende vrouwen vreemdgaat en daar niet mee aan de slag wil (praten, zelf in therapie om te ontdekken waarom, whatever) zal dat in de toekomst makkelijk weer doen.
Iemand die boos wordt als jij je introverte grenzen aangeeft, die aanvallend en fel wordt als je het wil hebben over het vreemdgaan, die openheid wil maar er niet open voor is. Tsja, moet je dat willen?
Dat een trauma ook een effect heeft op de relatie kan zeker zijn, maar je bent ermee aan de slag, en het is zijn keuze bij jou te blijven in de tijd die de verwerking kost. Tis echter ook jouw keuze om te blijven in een relatie die ten koste gaat van jouw eigenwaarde, en waar jij je niet meer op je gemak voelt.
Bedenk voor jezelf wat er nodig is, en dan concreet. Meer openheid is nogal een vaag begrip. Hoe gaan jullie dat vormgeven? Wat gaan jullie doen met 'verplichte' feestjes waar jij geen zin in hebt? Een relatie is geven en nemen, zo kan je wel eens meegaan als je geen zin hebt, maar kan hij het ook accepteren als je eens niet meegaat?
Iemand die langdurig met verschillende vrouwen vreemdgaat en daar niet mee aan de slag wil (praten, zelf in therapie om te ontdekken waarom, whatever) zal dat in de toekomst makkelijk weer doen.
Iemand die boos wordt als jij je introverte grenzen aangeeft, die aanvallend en fel wordt als je het wil hebben over het vreemdgaan, die openheid wil maar er niet open voor is. Tsja, moet je dat willen?
Dat een trauma ook een effect heeft op de relatie kan zeker zijn, maar je bent ermee aan de slag, en het is zijn keuze bij jou te blijven in de tijd die de verwerking kost. Tis echter ook jouw keuze om te blijven in een relatie die ten koste gaat van jouw eigenwaarde, en waar jij je niet meer op je gemak voelt.
Bedenk voor jezelf wat er nodig is, en dan concreet. Meer openheid is nogal een vaag begrip. Hoe gaan jullie dat vormgeven? Wat gaan jullie doen met 'verplichte' feestjes waar jij geen zin in hebt? Een relatie is geven en nemen, zo kan je wel eens meegaan als je geen zin hebt, maar kan hij het ook accepteren als je eens niet meegaat?
Wat zou je een vriendin adviseren als je dit hoort/leest van haar?quote:
Nu waar het om draait: waar we hadden afgesproken altijd eerlijk te zijn naar elkaar, heb ik er dit jaar achter moeten komen dat hij is vreemdgegaan. Dit heeft allemaal voor corona plaatsgevonden. Ik heb geen behoefte om daar heel diep op in te gaan, want ik vind het vervelend om erover te praten, laat staan te schrijven.
Het komt er in het kort op neer dat hij af en toe langere tijd als een single heeft geleefd, dus hij heeft lange tijd seks gehad met andere vrouwen. Dat is naar, ik vind het walgelijk en heb op het punt gestaan om alleen verder te gaan. Maar omdat ik weet dat ik ook niet de makkelijkste ben geweest voor hem, weet dat het ook voor een deel aan mij ligt, heb ik ervoor gekozen om toch verder te gaan.
En ik merk dat ik gevoelsmatig nu juist minder open kan zijn. Waar ik eerst heel veel verdriet had, voel ik nu de drang om zo perfect mogelijk te zijn “voor hem”, dusdanig dat ik mezelf en mijn eigen behoeften voorbij loop.
Vriendinnen van mij zeggen dat ik mezelf niet de schuld kan geven, dat hij onbetrouwbaar ìs en niet zal veranderen. Maar ik ken hem “anders” dan de buitenwereld en weet juíst hoe ondersteunend en lief hij wel is. Ik heb alle ruimte om mijn angst te delen met hem, maar merk wel dat hij lastig kan praten over het vreemdgaan.
What's the name of the game?
Jouw vriend accepteert je sowieso niet hoe jij bent. Hij wil dat je je anders gedraagt (meer zoals hij is), terwijl dat niet in je zit. Dat gaat niet werken. Hij zou je juist compleet moeten accepteren en je niet proberen te veranderen. Wat maakt het uit dat je geen zin hebt, dan gaat hij toch lekker alleen?!
Ik denk niet dat deze relatie een verder leven beschoren is.
Ik denk niet dat deze relatie een verder leven beschoren is.
[quote][img]https://fokstatic.nl/p/1s.gif[/img] Op zaterdag 22 mei 2021 10:44 schreef Catkiller het volgende:
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Dat je gestoord bent was al duidelijk.
[/quote]
Dat is zo!quote:
[..]
Tsja, als jij hier vooral de negativiteit tentoon komt stellen en het niet hebt over hoe jullie bezig zijn om uit deze shit te komen.. Dan solliciteer je hier toch ook naar een bepaald soort antwoord?
Je wil hem niks verwijten zeg je, maar doe je dat niet stiekem toch? Geen waarde-oordeel overigens. Leren werken met bepaalde gevoelens gaat meestal niet zo denderend als je het weg stopt. Als je het hier zo neerzet lijkt dat weg stoppen ook niet zo succesvol.
Of wil je het eigenlijk wel uitmaken, maar heb je back up nodig? Liefde alleen is niet altijd genoeg, zeker niet als je weinig tot geen vooruitgang lijkt te boeken terwijl je wel werkt aan een andere modus. Als je werkt..samen..
Probeer eens concreet te maken wat je nodig hebt om door te kunnen en willen gaan. Geen ja of nee, maar actieve grensbepaling tot waar je het nog de moeite waard vindt en waarom.
Ik wil het stiekem niet uitmaken, ik vermoed wel dat ik hem onbewust van alles verwijt. Ik denk dat je dat wel goed ziet: er is weinig tot geen vooruitgang en ik ben bang dat we er niet samen aan werken. Hij wilt eigenlijk niet praten over het vreemdgaan en ik wil geen confrontaties en ergernissen meer vanuit hem naar mij, waardoor ik probeer alles goed te doen en mezelf voorbij loop.
Ik vind het wel lastig om concreet te maken wat ik nu nodig heb, omdat ik dat niet zo heel goed weet nu ik jouw vraag lees. Ik kan alleen maar zeggen dat ik rust en veiligheid wil, geen twijfels en onzekerheden, maar wat ervoor nodig is om dat te krijgen.. weet ik niet. Ik ben lastig met keuzes maken en grenzen stellen, maar ik besef me ook dat als ik dat niet doe, het ook niet echt opschiet.
Mijn ex ging ook langere tijd vreemd, wilde er ook niet over praten, en als ik er dan toch wat over zei werd ie boos.. en guess what? Hij ging gewoon nog steeds vreemd en werd daarom boos als ik erover begon. Dat soort mensen verander je niet. Ik ben uiteindelijk bij 'm weggegaan. En wat een opluchting was datquote:
[..]
Dat is zo!
Ik wil het stiekem niet uitmaken, ik vermoed wel dat ik hem onbewust van alles verwijt. Ik denk dat je dat wel goed ziet: er is weinig tot geen vooruitgang en ik ben bang dat we er niet samen aan werken. Hij wilt eigenlijk niet praten over het vreemdgaan en ik wil geen confrontaties en ergernissen meer vanuit hem naar mij, waardoor ik probeer alles goed te doen en mezelf voorbij loop.
Ik vind het wel lastig om concreet te maken wat ik nu nodig heb, omdat ik dat niet zo heel goed weet nu ik jouw vraag lees. Ik kan alleen maar zeggen dat ik rust en veiligheid wil, geen twijfels en onzekerheden, maar wat ervoor nodig is om dat te krijgen.. weet ik niet. Ik ben lastig met keuzes maken en grenzen stellen, maar ik besef me ook dat als ik dat niet doe, het ook niet echt opschiet.
Oh en die rust en veiligheid die je zoekt, die krijg je door bij zo iemand weg te gaan. Zo voelt het nu misschien niet, maar dat is wel zo.
Omdat we het, los van dit alles, heel fijn hebben samen. Ik krijg een naar gevoel bij de gedachte niet meer samen te zijn. Ik wil dat helemaal niet, vind het te mooi om op te geven. Ik zie hem wel voor wie hij is (en ik houd van al zijn kanten, ook de minder mooie 😝).quote:
Waarom wil je niet denken aan stoppen? Angst voor het onbekende? Hoop dat degene die jij ziet (denkt te zien) degene is die hij gaat zijn? Hou je van hem met al zijn kanten, of van de fantasie van wie hij kan zijn?
Iemand die langdurig met verschillende vrouwen vreemdgaat en daar niet mee aan de slag wil (praten, zelf in therapie om te ontdekken waarom, whatever) zal dat in de toekomst makkelijk weer doen.
Iemand die boos wordt als jij je introverte grenzen aangeeft, die aanvallend en fel wordt als je het wil hebben over het vreemdgaan, die openheid wil maar er niet open voor is. Tsja, moet je dat willen?
Dat een trauma ook een effect heeft op de relatie kan zeker zijn, maar je bent ermee aan de slag, en het is zijn keuze bij jou te blijven in de tijd die de verwerking kost. Tis echter ook jouw keuze om te blijven in een relatie die ten koste gaat van jouw eigenwaarde, en waar jij je niet meer op je gemak voelt.
Bedenk voor jezelf wat er nodig is, en dan concreet. Meer openheid is nogal een vaag begrip. Hoe gaan jullie dat vormgeven? Wat gaan jullie doen met 'verplichte' feestjes waar jij geen zin in hebt? Een relatie is geven en nemen, zo kan je wel eens meegaan als je geen zin hebt, maar kan hij het ook accepteren als je eens niet meegaat?
Daar ben ik het mee eens, maar hij zegt geen problemen te hebben en goed te weten waarom hij het heeft gedaan. En daarmee zegt hij ook dat het niet weer gaat gebeuren. Ik wil daar dan ook op vertrouwen zonder hem meteen te wantrouwen.
Door jullie vragen krijg ik wel steeds meer het besef dat hij en ik niet echt praten over de gebeurtenissen, maar dat we alles toch een beetje op z’n beloop laten. Ook al zeggen we open te zijn tegenover elkaar, we zijn het helemaal niet.
Te mooi om op te geven?quote:
[..]
Omdat we het, los van dit alles, heel fijn hebben samen. Ik krijg een naar gevoel bij de gedachte niet meer samen te zijn. Ik wil dat helemaal niet, vind het te mooi om op te geven. Ik zie hem wel voor wie hij is (en ik houd van al zijn kanten, ook de minder mooie 😝).
Lees wat je hier schrijft eens terug. Of is dit je eerste relatie? In dat geval weet je misschien niet beter, maar dit is echt niet hoe een gezonde en fijne relatie eruit ziet. Je verdient echt veel beter dan dit. Het nare gevoel is omdat je (wellicht onbewust) bang bent om alleen verder te gaan, bang bent voor het onbekende zoals iemand al zei.
Dat is naar. Hoe kwam je erachter?quote:
[..]
Mijn ex ging ook langere tijd vreemd, wilde er ook niet over praten, en als ik er dan toch wat over zei werd ie boos.. en guess what? Hij ging gewoon nog steeds vreemd en werd daarom boos als ik erover begon. Dat soort mensen verander je niet. Ik ben uiteindelijk bij 'm weggegaan. En wat een opluchting was dat
Oh en die rust en veiligheid die je zoekt, die krijg je door bij zo iemand weg te gaan. Zo voelt het nu misschien niet, maar dat is wel zo.
Ik moet zeggen: heel opbeurend is je berichtje niet 😉!
Door zelf de rechercheur uit te hangenquote:
[..]
Dat is naar. Hoe kwam je erachter?
Ik moet zeggen: heel opbeurend is je berichtje niet 😉!
We zijn hier ook niet om je op te beuren, maar om je vraag gebaseerd op onze eigen ervaring en kennis te beantwoorden.
Iedereen behalve jijzelf ziet hoe ongezond de relatie waarin je zit is
Ik hoop echt dat het ook tot jezelf doordringt op een gegeven moment, en dat je dan voor jezelf kiest en op een later tijdstip iemand tegenkomt die je wel waardeert zoals je bent en je vertrouwen niet beschaamt. Zo iemand heb ik nu ook, en wát een verschil met m'n ex. Dat gun ik jou ook 
Zelfde ervaring, ook mooie tijden gehad maar veranderen doen ze niet.quote:
[..]
Mijn ex ging ook langere tijd vreemd, wilde er ook niet over praten, en als ik er dan toch wat over zei werd ie boos.. en guess what? Hij ging gewoon nog steeds vreemd en werd daarom boos als ik erover begon. Dat soort mensen verander je niet. Ik ben uiteindelijk bij 'm weggegaan. En wat een opluchting was dat
Oh en die rust en veiligheid die je zoekt, die krijg je door bij zo iemand weg te gaan. Zo voelt het nu misschien niet, maar dat is wel zo.
Ex heeft nu ook weer een ander, binnen 6 mnd samenwonen enzo. Heb nu al medelijden met de dame in kwestie.
Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht. Wil ik sterven op het water maar dat is een zorg van later Ik wil nu als vlinder vliegen op de bloemenbladeren wiegen.
Hoe kwam jij erachter?quote:
[..]
Dat is naar. Hoe kwam je erachter?
Ik moet zeggen: heel opbeurend is je berichtje niet 😉!
En als je dat berichtje goed leest, is het juist erg opbeurend: een schets hoe het iemand is vergaan die in jouw schoenen stond. Ik lees opluchting, rust, veiligheid.
crap in = crap out
Komt op mij over als een relatie waar gaslighting de modus operandi is. TS twijfelt inmiddels al zo aan zichzelf dat eigenlijk alles voelt alsof het haar 'schuld' is. Waarom zou je hem niet wantrouwen op dit moment? Het is niet alsof je geen reden hebt om dat te doen. Je hebt het vreemdgaan zelf ontdekt en het leest alsof corona meer invloed heeft gehad op het stoppen van het vreemdgaan (als dat al zo is), dan het feit dat het over jouw grenzen heen gaat. Als jij erover begint dan wordt hij fel en jij kruipt meteen weer in je schulp, want ja je bent ook niet de makkelijkste, dus misschien ligt het ook wel aan jou dat hij vreemdgegaan is toch? Hij zegt nu dat het niet meer gebeurd, dus waarom zou je daar niet op vertrouwen? Hij had het ook vast wel uit zichzelf verteld, uiteindelijk, ooit....
Ondertussen voel jij je al schuldig als je anoniem wat negatiefs over je vriend op een online forum gooit, want hij heeft ook mooie kanten. Die zal hij vast hebben inderdaad, maar wat jij hier beschrijft is gewoon niet zo mooi. Dat vind je zelf eigenlijk ook, maar dat redeneer je meteen weg door het af te zetten tegen je eigen 'mindere' punten. Sowieso aan jou de vraag om eens goed na te denken of dat echt mindere punten zijn, want bijvoorbeeld introvert zijn is an sich helemaal niet positief of negatief, maar gewoon een kenmerk. Dat je vriend zich er negatief over uitlaat betekent niet dat het dan ook maar zo is.
Je hebt de regie over jezelf volledig uit handen gegeven. In een post hierboven zeg je dat je eigenlijk niet echt concreet kan maken wat je nodig hebt, maar meteen daarna staat dat je rust en veiligheid wil, geen twijfels en onzekerheden. Dat lijkt mij behoorlijk concreet. Dat is wat je wilt, heb je dat op dit moment in deze relatie? Ik denk dat het antwoord nee is, aan je posts te lezen. Maar je stelt je afhankelijk op van je vriend, hij moet in jouw ogen iets doen om jouw die rust en veiligheid te geven, kortom hij heeft de macht in handen om het even zo te zeggen. Jíj kunt jezelf rust en veiligheid geven, maar dan moet je wel de regie terug durven pakken. Gaan die twijfels en onzekerheden ook weg.
Ondertussen voel jij je al schuldig als je anoniem wat negatiefs over je vriend op een online forum gooit, want hij heeft ook mooie kanten. Die zal hij vast hebben inderdaad, maar wat jij hier beschrijft is gewoon niet zo mooi. Dat vind je zelf eigenlijk ook, maar dat redeneer je meteen weg door het af te zetten tegen je eigen 'mindere' punten. Sowieso aan jou de vraag om eens goed na te denken of dat echt mindere punten zijn, want bijvoorbeeld introvert zijn is an sich helemaal niet positief of negatief, maar gewoon een kenmerk. Dat je vriend zich er negatief over uitlaat betekent niet dat het dan ook maar zo is.
Je hebt de regie over jezelf volledig uit handen gegeven. In een post hierboven zeg je dat je eigenlijk niet echt concreet kan maken wat je nodig hebt, maar meteen daarna staat dat je rust en veiligheid wil, geen twijfels en onzekerheden. Dat lijkt mij behoorlijk concreet. Dat is wat je wilt, heb je dat op dit moment in deze relatie? Ik denk dat het antwoord nee is, aan je posts te lezen. Maar je stelt je afhankelijk op van je vriend, hij moet in jouw ogen iets doen om jouw die rust en veiligheid te geven, kortom hij heeft de macht in handen om het even zo te zeggen. Jíj kunt jezelf rust en veiligheid geven, maar dan moet je wel de regie terug durven pakken. Gaan die twijfels en onzekerheden ook weg.
Als jullie afspraken niet werken dan moet je dat onder ogen zien.quote:
[..]
Dat klopt en dat hebben we besproken.
We willen meer openheid en we zouden erover blijven communiceren. Maar ik merk dat hij er niet (meer) over wil praten, wellicht omdat hij het lastig vindt om te praten over iets waar hij fout in is geweest. Dan wordt hij aanvallend en een tikkeltje fel. Dat zorgt ervoor dat ik gevoelens voor mezelf houd en harder loop om te zorgen dat alles goed is.
Terwijl ik hem niets wil verwijten.
Dus de openheid is, hoewel we daarover hebben gepraat, compleet weg en hoe we verder moeten weet ik eigenlijk niet meer. Het voelt niet prettig (meer) en dat zorgt voor heel veel onzekerheid bij mij.
Het voelt rigoureus om onze relatie te stoppen, daar wil ik niet aan denken en hij ook niet. Het klinkt nu natuurlijk voornamelijk negatief omdat ik de dingen opschrijf die niet goed gaan, maar er is wel liefde.
Is er liefde voor elkaar, of vooral vasthouden aan de liefde die er ooit is geweest en waar jullie je nog steeds aan vastklampen?
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |