Hoe blijven jullie mentaal 'normaal' in de lockdown?

Ik heb wel last van moeilijker ver weg gelegen regio's kunnen bereiken om eens wat leuks te gaan doen.

De oost-Brabantse omgeving waar ik woon is wat slaperig, en qua mentaliteit een monocultuur. Voorheen was het geen probleem om om de zoveel tijd de trein naar de andere kant van het land te nemen, waar je wat meer variatie ziet. Dat voelde nog weleens als een verademing. Het is nu toch een stuk lastiger geworden.

quote:

Op zondag 20 december 2020 12:18 schreef Natalie het volgende:
Ik heb een lijst - die steeds langer wordt - met alle dingen (vakanties, uitjes etc) die we gaan doen zodra het weer kan. Simpele dingen als 'naar de dierentuin', maar ook: 'met de nachttrein naar Oostenrijk'. En dan bedoel ik: zodra het kan zónder alle beperkingen en voorzorgsmaatregelen. Écht weer zoals voor 2020.

Lijstje maakt me blij, maar tegelijkertijd vrij ik me ook af hoe lang het nog gaat duren voor het ervan gaat komen. Maar het is fijn om vooruit te kijken. Er komen vaccins aan & tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn is 't vast al zomer - op z'n vroegst -, maar het is beter dan het vooruitzicht dat hadden toen covid-19 z'n intrede deed.

juist, gewoon alvast plannen maken, wij hebben ook al 4 reizen op de planning zodra het weer kan.

quote:

Op zondag 20 december 2020 12:36 schreef Eightyone het volgende:
Ik heb wel last van moeilijker ver weg gelegen regio's kunnen bereiken om eens wat leuks te gaan doen.

De oost-Brabantse omgeving waar ik woon is wat slaperig, en qua mentaliteit een monocultuur. Voorheen was het geen probleem om om de zoveel tijd de trein naar de andere kant van het land te nemen, waar je wat meer variatie ziet. Dat voelde nog weleens als een verademing. Het is nu toch een stuk lastiger geworden.

Ik woon in Leiden, en ben serieus jaloers op je, zou zó met je willen ruilen
Ik weet je leeftijd natuurlijk niet, maar ik ben 46 en ben geboren en getogen Leidenaar. Ik krijg elk jaar meer en meer een hekel aan de drukte in de randstad. Hopelijk krijg ik ooit de kans om in een wat rustiger gebied te wonen.

quote:

Op zondag 20 december 2020 13:04 schreef KillerBee4ever het volgende:

[..]

Ik woon in Leiden, en ben serieus jaloers op je, zou zó met je willen ruilen
Ik weet je leeftijd natuurlijk niet, maar ik ben 46 en ben geboren en getogen Leidenaar. Ik krijg elk jaar meer en meer een hekel aan de drukte in de randstad. Hopelijk krijg ik ooit de kans om in een wat rustiger gebied te wonen.

Wij zijn aan het begin van de vorige lockdown verhuisd van Amsterdam naar een klein dorp aan de kust. En ik moet zeggen dat ik wel denk dat ik de huidige corona-crisis beter kan handelen door mijn omgeving. De rust, de bossen, de duinen, minder lawaai, meer ruimte. En als het echt heel erg nodig is, ga ik even naar zee en dat geeft me echt heel erg veel rust in mijn hoofd. Ik denk dat ik dit hele gedoe in Amsterdam een stuk minder goed had kunnen doorstaan.

Overigens hadden we deze verhuizing al heel lang op de planning staan, want het nieuwbouwhuis kochten we al eind 2018. Goede timing bleek het te zijn.

quote:

Op zondag 20 december 2020 13:04 schreef KillerBee4ever het volgende:

[..]

Ik woon in Leiden, en ben serieus jaloers op je, zou zó met je willen ruilen
Ik weet je leeftijd natuurlijk niet, maar ik ben 46 en ben geboren en getogen Leidenaar. Ik krijg elk jaar meer en meer een hekel aan de drukte in de randstad. Hopelijk krijg ik ooit de kans om in een wat rustiger gebied te wonen.

Zie username - en nee, ik ben geen 81.

Ik heb er altijd gewoond, en het leven is zo gelopen dat daar weg gaan inmiddels lastig is (had ik op jonge leeftijd anders aan moeten pakken, maar ja - veel te onwetend). Op een gegeven moment zit je aan van alles vast. Maar het wringt best weleens. Er is simpelweg minder ruimte voor een eigen stempel dan in een stedelijker omgeving.

Het ideaalbeeld is een rustige, maar (mentaal en qua leeftijden) niet té monoculturele wijk in een middelgrote stad. Of groot, maar dan nog steeds die rust. Of een dorp dat eraan vast geplakt zit. Maar goed, kost allemaal geld. Nogal veel zelfs.

Ik woon alleen en werk thuis, het is nog vol te houden. Welmis het lastiger geworden nu weer musea en zo dicht zijn. Had iemand ontmoet ook in corona tijd en waren nu 3 maanden samen maar dat is uitgegaan afgelopen vrijdag. Nogal jammer. Gelukkig zijn er nog vrienden en vriendinnen die er altijd zijn. Sport altijd al veel. Kracht thuis een beetje behelpen en doe hardlopen wat gelukkig door kan gaan. Nog wat klussen aan het huis en ook vooral niet vergeten dat de to do list steeds langer wordt met leuke dingen. Zo kom ik de tijd nog wel even door.

quote:

Op zondag 20 december 2020 09:46 schreef Godfried_met_den_baard het volgende:

[..]

Mountainbikers en wielrenners verdienen een geheel eigen klacht. Maar dat terzijde. Liever dat dan je iemand iets aan doet, dat dan ook wel weer

okay,met je baard

quote:

Op zondag 20 december 2020 14:14 schreef Godfried_met_den_baard het volgende:

[..]

Dit bedoel ik dus, typisch zo'n fietsertje

klopt, met een baard

quote:

Op zaterdag 19 december 2020 20:46 schreef popje het volgende:
Ik merk dat ik door het afkondigen van de lockdown, de lange periode dat Corona al invloed heeft op ons leven en mijn extraverte karakter en het eindeloze thuiszitten, in een soort staat van lethargie aan het belanden ben. Daarnaast word ik sneller geirriteerd, merk ik dat er heel weinig is om naar uit te kijken, want elke keer dat ik ergens naar uitkijk, kan het daarna niet meer.

In de eerste lockdown en eigenlijk altijd liep ik vier keer per week hard, dat doe ik sowieso veel, meestal samen met mensen. Nu, met het donkere weer en na een lange dag pc beeldschermkleven, mis ik de motivatie om nog te gaan. Ik merk wel dat ik steeds minder beweeg, meer ga (vr)eten, en doelloos word.

Dingen schenken me minder vreugde, zelfs in groepsapps met vrienden waarin ik zit wordt er iemand zo hard aangepakt omdat hij op de tiende dag van een quarantaine bij negatief testen naar buiten ging, dat hij eruit gestapt is.

Ik heb mensen en sport nodig als uitlaatklep en via een scherm mis ik dat. Ik heb al een hele berg virtuele runs gedaan, die ben ik inmiddels wel zat. Ik wandel nog wel regelmatig maar merk nu zelfs dat mensen niet meer willen afspreken voor een wandeling 'omdat je beter binnen kunt blijven'.

Ik schrijf al in een dagboek, probeer mezelf te dwingen om naar buiten te gaan en hou mezelf aan het werk.

Hoe pakken jullie het aan om jezelf mentaal 'sane' te houden? En je instellen op het ergste omdat het nu eenmaal zo is, werkt bij mij niet... Ik probeer uit te gaan van het positieve.

Door gewoon bij mensen langs te gaan, gewoon borrels te houden met vrienden, gewoon met z'n allen spelletjesavonden houden of samen eten.

Mentaal "normaal"....dat is een goede. Definieer "normaal".

Maar goed, ik snap wat je bedoelt. Het is voor ons allen zaak om zo "sane" mogelijkheid deze periode door te komen, en dat is al lastig zat.

Ikzelf heb wat lastige maanden achter de rug. Veel thuiswerken, woon alleen, vrienden/familie wonen flink uit de buurt veelal. Klein appartementje, geen aparte werkruimte. Gelukkig kan ik goed (en graag) alleen zijn maar dit was een beetje té, zelfs voor mijn doen. Ik mag wel sinds augustus regelmatig op kantoor komen, maar dat is ook meer uit "psychosociaal oogpunt". Grofweg om te voorkomen dat ik depressief uitval en om nog soort van wat structuur in te bouwen in mijn leven, zodat ik niet met een dagenlang niet gewassen joggingbroek ongedoucht achter het MS Teams-beeldscherm verschijn.
_{Vraag me af wie er nu eigenlijk meer baat bij heeft gehad dat ik nu weer netjes aangekleed en verzorgd "aanwezig" ben, mijn beeldschermcollega's of ikzelf...maar goed.}

Voor mij was dit een jaar om snel te vergeten: vakantie ging niet door, amper vrij genomen/gehad (want wat moet je thuis doen in je eentje, daar ga ik geen vak.dagen aan verspillen), weinig vrienden gezien want ver weg wonend...nee, 2020.

Voor 2021 heb ik andere plannen. Het begint al met een nieuwe baan, per 1 januari. Nieuwe omgeving, nieuwe kansen, nieuwe mensen...nieuwe energie. Daar ben ik wel even zoet mee. Regelmatig naar hoofdkantoor, toch best ver reizen. Ook nog veel thuiswerken en ik kan waarschijnlijk ook gewoon nog op mijn "oude" (huidige) kantoor terecht...voor de verbinding. Ideaal.

Verder probeer ik toch wat meer mensen te zien/dingen te ondernemen...als het kan. Ook al wonen vrienden/familie verder weg. Helaas is de sportschool nu weer gesloten, maar ik wil wel gezond blijven, dus gezond eten, leven en genoeg bewegen. Moet me er toe zetten om thuis weer oefeningen te doen, maar als ik eenmalig bezig ben, kan dat wel goed komen. Liefste zie ik de sportschool open als stok achter de deur...veel prettiger sporten.

Oja, nu ik eindelijk een nieuwe auto en een nieuwe baan heb, is het nu eens tijd voor de échte klapper: een nieuw huis. Daar moet ik me even toe zetten, maar dat is een mooi project voor 2021. En dan meteen met meerdere kamers, zodat er een speciale werkkamer ingericht kan worden. Kamer voor visite misschien, of een kamer speciaal voor de kat. Kan ik meteen weer eens een nieuw, jong katje nemen.

Nou ja, genoeg plannen voor 2021. Eerst even settelen met de nieuwe baan, de rest komt later wel.

Succes en sterkte alvast iedereen.

Mijn leven staat dit jaar sowieso al op zijn kop. Corona deed daar een extra stapje bovenop.

Midden in Corona toch besloten een huis te kopen met alle stress vandien, uitvergroot door alle vertragingen en gedoe door Corona. Letterlijk bij alles gaat er wel iets mis.

Sinds maart thuiswerkend, wat ik normaal nooit deed vanwege te veel afleiding. Dus mentaal heel erg moeten wennen. En sinds juni een superlieve vriendin die me zonder Corona nooit ontmoet had omdat ze door Corona uit verveling op Tinder ging. Allemaal tegelijk dus. Daarnaast is een vaste vriendengroep uit elkaar gevallen door ruzies, verhuizingen en emigratie(!).

Mijn vriendin heeft overigens vorige maand ook een huis gekocht, dus die gaat nu en straks door dezelfde stress

Dus nu zit ik thuis te werken in mijn nieuwe prachtige nieuwe appartement aan het water, midden in het stadscentrum waar alles helaas sfeerloos dicht is, maar ik al mijn halve leven wil wonen en komt er vanmiddag zo een prachtdame langs waar ik blij van wordt.

Dat had ik begin dit jaar niet verwacht.

Hoewel de last die ik ervan heb vooral indirect is merk ik toch wel dat ik steeds dieper in een depressie raak.

Ik mocht graag zo nu en dan eens uit eten gaan, en ik ben gek op shoppen. Maar dat is voor mij niet het belangijkste.
Het belangrijkste is dat ik mijn partner (lat relatie) wekelijks kan opzoeken, en een handjevol vaste vrienden waar ik dan met regelmaat in mijn eentje op bezoek ga.

Tijdens de lockdown in het voorjaar ging ik ook nog regelmatig eruit om te fietsen en te wandelen maar daar heb ik in dit jaargetijde weinig plezier aan. Ik ga graag de natuur in maar dan wel als het mooi weer is.

Maar het grootste probleem is nog nieteens dat er tijdelijk even wat minder mogelijk is, maar eerder het gegeven dat het zo uitzichtloos is. En dat het onduidelijk is wat nog meer boven het hoofd hangt, wat als ik straks helemaal mijn vriend en vrienden niet meer mag opzoeken? Hoe kleinschalig het ook is.
Mag ik dan lekker wegkwijnen in mijn eigen huis?
Dan mag ik alleen nog werken, want ik werk full time vanuit huis.

Ik heb atlijd wel een beetje last van een winterdepressie rond deze tijd, daar heb ik inmiddels mee leren leven. Maar het lijkt nu wel stukken erger te zijn dan vorig jaar.

Door covid leef ik wel in angst, niet zozeer om ziek te worden, maar wel dat de meeste basale behoeften om mentaal gezond te blijven me wel eens afgenomen zouden kunnen worden.

quote:

Op maandag 21 december 2020 10:33 schreef LanaMyst het volgende:
Ik mocht graag zo nu en dan eens uit eten gaan, en ik ben gek op shoppen. Maar dat is voor mij niet het belangijkste.
Het belangrijkste is dat ik mijn partner (lat relatie) wekelijks kan opzoeken, en een handjevol vaste vrienden waar ik dan met regelmaat in mijn eentje op bezoek ga.

Ik heb van het weekend samen met 3 vriend(inn)en (eentje te veel stiekem) een 4 gangen maaltijd bij een chique restaurant besteld (was 35e pp) en lekker in kerstsfeer opgepeuzeld. Haalt het niet bij een echt restaurant, maar als surrogaat acceptabel

quote:

Op maandag 21 december 2020 10:33 schreef LanaMyst het volgende:
Hoewel de last die ik ervan heb vooral indirect is merk ik toch wel dat ik steeds dieper in een depressie raak.
( )
Ik heb atlijd wel een beetje last van een winterdepressie rond deze tijd, daar heb ik inmiddels mee leren leven. Maar het lijkt nu wel stukken erger te zijn dan vorig jaar.

Ik heb ook al jaren last van een winterdip/depressie....heb dit jaar zelfs wat maatregelen genomen. Vitamine D-pillen, een lichtlamp (voor meer kunstmatig zonlicht, waardoor je melatoninegehalte in toom blijft, als ik het goed heb)...

Tja, de weekenden zijn zo saai bij mij. Gisteren en eergisteren zelfs een paar uur gewerkt, wat moet je anders doen.
Nouja, plus vanwege nieuwe baan nog snel wat zaken afronden.

Wel fijn dat jij nog een vriend hebt, en Knipoogje een vriendin. Dan heb je al meer dan dat ik heb.
Zo nu en dan zit ik wel eens op paiq of Tinder maar ik kan me er niet echt toe zetten daar veel werk van te maken...het boeit me misschien ook niet genoeg; of ik maak er niet genoeg werk van. Een leuke dame vinden en daten. Ben snel afgehaakt. Maar ergens zou dat het leven wel wat fleur geven juist nu.

Maar verder zou ik niet weten wat ik moet doen in de weekenden. Shoppen doe ik niet, tuincentra/bouwmarkten/Ikea's is niets voor mij/hekel aan funshoppen...sporten kan niet, vrienden bezoek ik niet wekelijks of maandelijks...barre tijden zijn het. Gelukkig ben ik gezond. Sterkte LanaMyst!

quote:

Op maandag 21 december 2020 10:46 schreef Knipoogje het volgende:

[..]

Ik heb van het weekend samen met 3 vriend(inn)en (eentje te veel stiekem) een 4 gangen maaltijd bij een chique restaurant besteld (was 35e pp) en lekker in kerstsfeer opgepeuzeld. Haalt het niet bij een echt restaurant, maar als surrogaat acceptabel

Mooi dat dat in ieder geval nog kan, eentje meer of minder zal weinig uitmaken. Zolang je maar niet met 20 in een volgepropte huiskamer zit.

quote:

Op maandag 21 december 2020 10:50 schreef Salina het volgende:

[..]

Ik heb ook al jaren last van een winterdip/depressie....heb dit jaar zelfs wat maatregelen genomen. Vitamine D-pillen, een lichtlamp (voor meer kunstmatig zonlicht, waardoor je melatoninegehalte in toom blijft, als ik het goed heb)...

Tja, de weekenden zijn zo saai bij mij. Gisteren en eergisteren zelfs een paar uur gewerkt, wat moet je anders doen.
Nouja, plus vanwege nieuwe baan nog snel wat zaken afronden.

Wel fijn dat jij nog een vriend hebt, en Knipoogje een vriendin. Dan heb je al meer dan dat ik heb.
Zo nu en dan zit ik wel eens op paiq of Tinder maar ik kan me er niet echt toe zetten daar veel werk van te maken...het boeit me misschien ook niet genoeg; of ik maak er niet genoeg werk van. Een leuke dame vinden en daten. Ben snel afgehaakt. Maar ergens zou dat het leven wel wat fleur geven juist nu.

Maar verder zou ik niet weten wat ik moet doen in de weekenden. Shoppen doe ik niet, tuincentra/bouwmarkten/Ikea's is niets voor mij/hekel aan funshoppen...sporten kan niet, vrienden bezoek ik niet wekelijks of maandelijks...barre tijden zijn het. Gelukkig ben ik gezond. Sterkte LanaMyst!

Dank je Jij ook sterkte gewenst
Lichtlamp en vit D gebruik ik ook, het helpt wel iets inderdaad.

Kleding, makeup, sierraden shoppen vind ik erg leuk. Ikea of Primark heb ik altijd vermeden want ik heb een hekel aan dat massale en die drukte, (altijd al gehad)

Vrienden en in mijn geval mijn partner zijn in deze tijden extra balangrijk voor het vinden van steun bij elkaar. Dat sleept me er wel door, al stort de hele wereld in elkaar.
Maar als dat weg zou vallen dan heb ik wel een groot probleem. Dus ik het ook wel te doen met alleenstaanden voor wie het nu extra moeilijk is om nieuwe contacten op te doen. Dan mag ik inderdaad nog van geluk spreken.

quote:

Op maandag 21 december 2020 10:50 schreef Salina het volgende:

[..]

Wel fijn dat jij nog een vriend hebt, en Knipoogje een vriendin. Dan heb je al meer dan dat ik heb.
Zo nu en dan zit ik wel eens op paiq of Tinder maar ik kan me er niet echt toe zetten daar veel werk van te maken...het boeit me misschien ook niet genoeg; of ik maak er niet genoeg werk van. Een leuke dame vinden en daten. Ben snel afgehaakt. Maar ergens zou dat het leven wel wat fleur geven juist nu.

Ha, ik heb me van pure ellende ook maar eens op tinder gegooid, maar ik kan het ook niet. Zit ik apathisch naar die foto's te kijken en dan denk ik naaaaah, doe maar niet. Totaal geen energie voor.

Het hakt er bij mij wel aardig in nu; dit is normaal al niet mijn beste tijd van het jaar, en nu zink ik echt aardig weg. Ik heb 1 grote passie en dat is trainen, en dat kan dus niet. Is ook nog eens mijn werk dus er valt nu wel erg veel weg. En ja, ik heb het er moeilijk mee. Wat niet helpt ben ik gisteren achter gekomen is allerlei deprimerende boeken gaan lezen lol, ik had de bio van Alice in Chains beter kunnen skippen.

quote:

Op zaterdag 19 december 2020 20:46 schreef popje het volgende:
Ik merk dat ik door het afkondigen van de lockdown, de lange periode dat Corona al invloed heeft op ons leven en mijn extraverte karakter en het eindeloze thuiszitten, in een soort staat van lethargie aan het belanden ben. Daarnaast word ik sneller geirriteerd, merk ik dat er heel weinig is om naar uit te kijken, want elke keer dat ik ergens naar uitkijk, kan het daarna niet meer.

In de eerste lockdown en eigenlijk altijd liep ik vier keer per week hard, dat doe ik sowieso veel, meestal samen met mensen. Nu, met het donkere weer en na een lange dag pc beeldschermkleven, mis ik de motivatie om nog te gaan. Ik merk wel dat ik steeds minder beweeg, meer ga (vr)eten, en doelloos word.

Dingen schenken me minder vreugde, zelfs in groepsapps met vrienden waarin ik zit wordt er iemand zo hard aangepakt omdat hij op de tiende dag van een quarantaine bij negatief testen naar buiten ging, dat hij eruit gestapt is.

Ik heb mensen en sport nodig als uitlaatklep en via een scherm mis ik dat. Ik heb al een hele berg virtuele runs gedaan, die ben ik inmiddels wel zat. Ik wandel nog wel regelmatig maar merk nu zelfs dat mensen niet meer willen afspreken voor een wandeling 'omdat je beter binnen kunt blijven'.

Ik schrijf al in een dagboek, probeer mezelf te dwingen om naar buiten te gaan en hou mezelf aan het werk.

Hoe pakken jullie het aan om jezelf mentaal 'sane' te houden? En je instellen op het ergste omdat het nu eenmaal zo is, werkt bij mij niet... Ik probeer uit te gaan van het positieve.

Zeer herkenbaar verhaal.
Dikgedrukte is overigens hoe ik mij nu al bijna 5 jaar voel. Alles wat ik onderneem lijkt in teleurstelling en tegenslag uit te lopen.
Ik ging dus al niet lekker maar sport en vakanties met vrienden sleurden mij er doorheen. Dit jaar is echt de nekslag geweest. De koek is op.

Dus vandaag alle moed bij elkaar verzameld en de knoop doorgehakt en de huisarts gebeld om een gesprek met de praktijkondersteuner te krijgen. Het is ongelofelijk maar zelfs dat lukt niet. Die is op vakantie t/m 25 december.

quote:

Op maandag 21 december 2020 12:56 schreef josja het volgende:

[..]

Ha, ik heb me van pure ellende ook maar eens op tinder gegooid, maar ik kan het ook niet. Zit ik apathisch naar die foto's te kijken en dan denk ik naaaaah, doe maar niet. Totaal geen energie voor.

Het hakt er bij mij wel aardig in nu; dit is normaal al niet mijn beste tijd van het jaar, en nu zink ik echt aardig weg. Ik heb 1 grote passie en dat is trainen, en dat kan dus niet. Is ook nog eens mijn werk dus er valt nu wel erg veel weg. En ja, ik heb het er moeilijk mee. Wat niet helpt ben ik gisteren achter gekomen is allerlei deprimerende boeken gaan lezen lol, ik had de bio van Alice in Chains beter kunnen skippen.

Hmm, de bio van AiC heeft geen happy end denk ik.
Ja, herkenbaar dus. Ik heb dat trouwens al jaren hoor, niet alleen nu met de Corona-periode. Eigenlijk nooit zin om veel tijd en moeite te steken in internetdating en dergelijke. Heb er het geduld niet voor. Beetje nutteloos swipen, te gretig opgemaakte dames in te bewerkte foto's bekijken...boring.

Sterkte joh. Als je werk (je bent sportinstructrice dacht ik) niet meer mogelijk is, is dat extra kut.

Sterkte ook voor @icecreamfarmer_NL
Goede zet de praktijkondersteuner in te schakelen. Kan nooit kwaad.

Bij mij sleurden sport en vakanties me er ook doorheen. Nou ja, we weten hoe het daar nu mee staat.
Ik heb ook amper vrij genomen dit jaar, wat moet ik doen alleen in mijn kleine appartement zonder reizen? Heb weer megaveel uren mee te nemen naar volgend jaar.

quote:

Op maandag 21 december 2020 14:11 schreef Salina het volgende:

[..]

Hmm, de bio van AiC heeft geen happy end denk ik.
Ja, herkenbaar dus. Ik heb dat trouwens al jaren hoor, niet alleen nu met de Corona-periode. Eigenlijk nooit zin om veel tijd en moeite te steken in internetdating en dergelijke. Heb er het geduld niet voor. Beetje nutteloos swipen, te gretig opgemaakte dames in te bewerkte foto's bekijken...boring.

Sterkte joh. Als je werk (je bent sportinstructrice dacht ik) niet meer mogelijk is, is dat extra kut.

Sterkte ook voor @:icecreamfarmer_NL
Goede zet de praktijkondersteuner in te schakelen. Kan nooit kwaad.

Bij mij sleurden sport en vakanties me er ook doorheen. Nou ja, we weten hoe het daar nu mee staat.
Ik heb ook amper vrij genomen dit jaar, wat moet ik doen alleen in mijn kleine appartement zonder reizen? Heb weer megaveel uren mee te nemen naar volgend jaar.

Dank en hier idd ook amper vakantieuren opgenomen je kunt toch nergens heen. Wel werk ik sinds juli vier dagen per week ipv 5. Dat kost wat dagen maar is te doen.
Ergens heb ik dan nog geluk dat ik een groot huis met tuin heb en bossen op 10 minuten lopen.
Maar ook die heb je wel een keer gezien.

Qua internetdating, hier het zelfde. Gisteren even opgestart maar heb er de energie niet voor.

Normaal zijn of blijven is overschat.

Daar heb ik een aantal dingen voor.

In de gang hier hangt een whiteboard. Daarop staan een aantal dingen die ik moet doen, en tevens een dagplanning. Sinds de lockdown staat daar ook een tijdbalk op, met 35 dagen, waarvan ik er elke dag eentje afstreep (Ja, wetende dat de kans op verlenging behoorlijk groot is)

Om die planning te ondersteunen, heb ik mijn slimme lampen zo ingesteld dat de kleurtemperatuur naar koud wit gaat als ik volgens mijn planning aan het werk moet zijn. Tijdens mijn pauzes gaat die naar warm wit.

Op zowel mijn telefoon als op mijn TV (Shield TV, dus ook Android) heb ik de (ietwat ongelukkig genaamde app) DigitalDetox geinstalleerd die op vooraf ingestelde tijden alle tijdverspillende meuk blokkeert, anders hang ik de hele dag voor de TV.

Daarnaast begin ik eigenlijk elke dag met een flinke wandeling. Als het kan toch minstens een uur. Lekker vroeg, als het nog rustig is. Vanmorgen van 7 tot 9 door de bossen gewandeld. Heerlijk

Ah ja, en voorheen wilde ik nog wel eens een jointje roken, dat doe ik tijdens lockdown maar niet. Sporten probeer ik veel te doen, maar mijn eigen sport kan echt niet thuis en dat geklooi met gewichten en een optrekstang vind ik niet echt inspirerend, dus da's vooral voor spieronderhoud.


Niet teveel nieuws lezen ook. Al mislukt dat gisteren en vandaag een beetje


Tegen een winterdepressie helpt overigens ook het ophangen van een aantal flink sterke lampen. Heb hier een hele zooi daglichtlampen hangen. Dat werkt goed, zeker als het vroeg donker is. En mijn planten gaan er erg lekker op Edit: zie dat die al een aantal keer voorbij is gekomen ja


Tijdens de vorige lockdown heb ik er een aardige studie van gemaakt, hoe dat zit met dopamine release en concentratie en dergelijke. Uiteindelijk kwam ik op een schema wat de dag saai begon (lezen, werken, geen digitale media) en dan de avonden wat interessanter. FIlmpje kijken, sporten, etcetera. Dat maakt het verloop van de dag prettiger, maakt concentratie eerder op de dag eenvoudiger en voorkomt enigszins een meh-gevoel aan het eind van de middag. Deze lockdown meteen al die zaken maar weer ingevoerd. Vooralsnog gaan we vrij aardig, op (voorlopig) éénvijfde.


Edit: Kan ook het (kleinschalig) beoefenen van yoga of vegelijkbare sport aanraden. Werkt rustgevend en word je nog eens lenig van ook En thuis ziet toch niemand je aanklooien op je matje mocht je je daar druk over maken

[ Bericht 3% gewijzigd door BlackLining op 21-12-2020 15:00:51 ]

Introvert zijn heeft zijn voordelen in dit alles.
tips om te doen als je echt niks meer weet.

(paar uurtjes)
Maak een budget in Excel voor je huishouden en ga alvast kijken als je je baan zou verliezen waar je mee moet rondkomen en of dat kan. Maak ze voor meerdere situaties 1 baan verlies beide etc. zelfs als er niks verandert kan alleen een budget maken al honderden euros per maand schelen doordat je bewuster gaat uitgeven.

(uurtje inclusief de documenten aanleveren)
Om gelijk in te haken vooral als je jezelf een grote kans geeft om je inkomen te verliezen. Schrijf je alvast in voor sociale huur kost niet veel maar kan wel is handig zijn al zijn de wachttijden erg lang elke dag telt mee.
Zijn genoeg mensen die van hero to zero gaan en dan pas beginnen met inschrijftijd opbouwen hoe eerder hoe beter.

Een nieuwe leuke hobby kan zijn traden op de aandeelmarkten. Ik weet dat proberen elke dag bijvoorbeeld 1% te verdienen al is het met een klein bedrag als startbedrag erg leuk kan zijn. Zo breng ik meeste dagen door naast voor de kids zorgen.

Ik ben bang dat ik voor C19 al niet helemaal 'normaal' was, dus wat gebruik je dan als ijkpunt he. Sowieso; wat is normaal?

Ik heb weinig problemen met alleen zijn, maar het begint idd wel een beetje te vervelen..