LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
sigme’s eindeloze feuilleton
SPOILER: wat is een feuilleton?Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het landschap
We hebben het hier over een mythisch land, met burchten. Ons verhaal speelt zich af op een van de burchten, en wel een die op wankele grond staat. Die grond is gevormd uit twee drijfeilanden die enige tijd geleden tegen elkaar getrokken zijn, waarop de twee losse burchtjes die op elk eiland stonden ietwat zijn afgebroken en met het materiaal nieuwe, grotere gebouwen van gemaakt. Helaas bleek de verbinding zwak, en de twee eilanden zijn weer een beetje losgescheurd, waarmee de gebouwen wat beschadigd zijn geraakt en er noodbruggetjes zijn aangelegd, met name daar waar de scheur dwars door een gebouw loopt.
De groepen/ambachten
Er is adel. In de burcht heerst de kasteelheer, tamelijk lage adel, en bovendien is het eigenlijk een omhooggevallen boer.
Er zijn kloosterlingen, afgezonden door de bisschop. Kloosterlingen doen al het schrijfwerk.
Er zijn koks. Die maken de burchtproducten voor de buitenwereld.
Er zijn recensenten/voorproevers.
Er zijn conciërges. Die verpakken de gerechten van de koks en verschepen ze naar de buitenwereld.
Er is voetvolk. Die houden waarschijnlijk de boel draaiende, maar niemand verdiept zich er erg in wat zij nu precies doen.
Oh, en er zijn goden natuurlijk. Die hebben weinig directe invloed op de burchtbewoners, maar de adel siddert voor hun oekazes. Zodra goddelijke oekazes zijn vertaald naar adellijke instructies en/of voorschriften heeft dat wel invloed op de burcht.
De taarten
Elke burcht heeft koks en kloosterlingen etc, en elke burcht heeft een eigen specialiteit. De onze bakt taarten/vlaaien. We hebben een stuk of 15 verschillende taarten en ook zoveel vlaaien, die we in verschillende oplages opleveren. Eigenlijk bakte men op de ene oude burcht taarten en op de andere vlaaien, en sinds de scheur er is doen we ook gewoon weer taarten aan de ene (onze) kant en vlaaien op de andere (hullie).
Onze burcht valt onder de banketbakkershertog, er zijn nabije burchten die koekjes bakken, of cakes etc. Verder weg zijn er ook soepburchten, stampotburchten en weetikveel meer. Wij maken taart.
De personages in hun bezigheden
De kasteelheer gaat, anders dan je misschien zou denken, eigenlijk nergens over. Hij is niet de baas van de kloosterlingen, koks, recensenten of conciërges. Wel wordt hij door hogere adel afgerekend op de hoeveelheid en kwaliteit van de taarten (en de personeelskosten). Hij mag daarom wel zeggen welke taarten eerst gebakken zouden(!) moeten worden.
Kloosterlingen doen alle schrijfwerk. Waaronder alle recepten voor de koks. Kloosterlingen hebben niet per se veel verstand van taart. Of koken. Wij hebben twee kloosterlingen, een jong nonnetje en een iets oudere monnik. De vlaaiburcht had een volwassen maagd, maar die heeft onlangs de bisschop gemeld dat ze de kasteelheer een onbehouwen boer vond en toen door de bisschop overgeplaatst. De vlaaienburcht zit nu zonder kloosterling.
De koks bakken taart en vlaai. Dat doen ze op ervaring en ietwat op recept. We hebben 1 chefkok. Toen de scheur langzaam de burcht spleet is de chefkok bij de taarten gebleven, samen met de souschef. De commis de cuisine en de casserolier zwaaien de scepter bij de vlaaien. Koks zijn vaak enorm bezig met allerlei franje van hun taart, daarbij nog wel eens andere belangrijke taartaspecten (eetbaarheid, vorm, kostprijs, levertijd) uit het oog verliezend.
De recensenten zijn arrogante lieden, die zich overal mee bemoeien. Ze kraken de recepten van de kloosterlingen af, en de taarten van de koks. Zelf leveren ze niks nuttigs op. Wij hebben er twee; de heks, vol met oude wijsheden en enge waarzeggerij, en haar hulpje, een vriendelijke gnoom die rustig en beschouwend te werk gaat. De vlaaienhelft heeft een toverkol en een dwerg.
De huurlingen
Sommige ambachtslieden zijn huurlingen. Zo is onze monnik een huurling, en de chefkok ook. Huurlingen zijn in zoverre problematisch dat we onderworpen zijn aan een goddelijk voorschrift van de Roemergod. Dit is de beschermutseling van verdrukten en vertrapten, en heeft verordend dat huurlingen onder geen beding langer dan 2 jaar gehuurd mogen worden. Helaas kiest niemand een huurling uit weelde, en liggen huurlingen niet voor het oprapen. Chefkok is ver, vér over z’n tht. Er is eenmaal pauselijk pardon verleend, en daarna een keer de draaideurconstructie gebruikt, maar chefkok zal ons moeten verlaten.
De toestand
In ons mythisch land heerst, net als bij jullie, de Pest. Sinds het uitbreken daarvan kunnen we niet meer samenwerken met directe collega's, of bij elkaar de kamer binnenvallen, lekker luistervinken bij de kloosterlingen of alvast uit de keuken halfgare hapjes proeven of kladrecensies uit de prullenbak vissen en doorlezen.
We kunnen communiceren per brief en telefoon en dergelijke, en we kunnen elk in een speciaal kamertje gaan staan met een luikje naar de binnenplaats zodat we elkaars hoofd kunnen zien terwijl we elkaar boodschappen toeschreeuwen.ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
De oude velletjes
Voordat een feuilleton zoveel status heeft dat het echt een geheel wordt, zijn er natuurlijk al wat losse vellen her en der beschreven, en gelezen door sommigen.
Oude vellen: het lijk
Op een van de oude feuilles wordt verhaald van het lijk. Er lag ergens een dood bloemenmeisjeslijk, in een kast, zoals het hoort. Dit was toen het eiland nog één leek, maar onder water de rot die tot de scheur zou leiden al flink had ingezet.
Het probleem met het lijk was dat de kasteelheer een paar maal geïnformeerd had naar de toestand van het bloemenmeisje, waarop alle betrokken kasteelheer bezworen dat bloemenmeisje in blakende gezondheid was en binnenkort de feestelijk stoet zou leiden.
Een poging het lijkje in een jurk op de bloemenwagen aan de kasteelheer te presenteren werd doorzien door de kasteelheer, die door de heks ingefluisterd was dat dat meiske stonk en rammelde.
Daarna is het lijk netjes gebalsemd en ligt nu ergens in het volle zicht te wachten op een reïncarnatie. De reïncarnatie zou volgens de vlaaienbakkers weldra plaatsvinden, maar helaas duiken er steeds nieuwe hobbels op en zijn er nieuwe bezweringen en vlaaien nodig om de magische wederopstanding binnenkort of iets later misschien ooit….. wordt vervolgd
Voordat een feuilleton zoveel status heeft dat het echt een geheel wordt, zijn er natuurlijk al wat losse vellen her en der beschreven, en gelezen door sommigen.
Oude vellen: het lijk
Op een van de oude feuilles wordt verhaald van het lijk. Er lag ergens een dood bloemenmeisjeslijk, in een kast, zoals het hoort. Dit was toen het eiland nog één leek, maar onder water de rot die tot de scheur zou leiden al flink had ingezet.
Het probleem met het lijk was dat de kasteelheer een paar maal geïnformeerd had naar de toestand van het bloemenmeisje, waarop alle betrokken kasteelheer bezworen dat bloemenmeisje in blakende gezondheid was en binnenkort de feestelijk stoet zou leiden.
Een poging het lijkje in een jurk op de bloemenwagen aan de kasteelheer te presenteren werd doorzien door de kasteelheer, die door de heks ingefluisterd was dat dat meiske stonk en rammelde.
Daarna is het lijk netjes gebalsemd en ligt nu ergens in het volle zicht te wachten op een reïncarnatie. De reïncarnatie zou volgens de vlaaienbakkers weldra plaatsvinden, maar helaas duiken er steeds nieuwe hobbels op en zijn er nieuwe bezweringen en vlaaien nodig om de magische wederopstanding binnenkort of iets later misschien ooit….. wordt vervolgd
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Oude vellen: de brief van de koning
Ok, we hebben een maagd. Schikkerig en lichtgeraakt . En een onbehouwen boer die het op raadselachtige wijze tot kasteelheer geschopt heeft. Maagd, lid van het vlaaienklooster, vind dat kasteelheer een hork is, en heeft haar nood geklaagd bij de bisschop. Bisschop aait haar over d'r bolletje en plaatst haar over naar een ander klooster.
Bisschop, altijd in voor een vette rel, zeker omdat hij de implosie van de vorige maagd (een geharnaste maagd, waarvan niemand denkt dat ze maagd was) nog vers in het geheugen heeft. Ok, bisschop dus, die liep naar de lokale koning en brieste dat Kasteelheer terug naar z'n varrekens mot worden geschopt.
Koning weet van hoed noch rand, heeft geen idee of bisschop een punt heeft een stuurt een paar duiven naar lakeien in het kasteel waarin hij eist dat ze direct antwoorden op de vraag of kasteelhereboer een lul is, zonder nadere context en met een dreigement dat ze geen raad mogen vragen aan anderen.
De lakeien begrijpen de vraag niet echt, snappen wel dat er ergens stront aan de knikker is en houden zich wat op de vlakte. Ze hebben sowieso niet echt problemen met de kasteelheer (of eigenlijk: andere kasteelheren zijn ook geen pretje).
Koning besluit dat maagd vermoedelijk wat schrikachtig van aard is en dat het besluit van bisschop op haar over te plaatsten een Wijs Besluit is, doet alsof het zijn besluit is en stuurt kasteelheer een reprimande voor het op de kast jagen van maagden en daarmee is de kous af.
Totdat een geheimzinnige brief de koning bereikt. Daarin staat dat er heus wel wat mankeert aan die kasteelheer! We noemen geen man en paard maar..... Nu is de koning verward. Heeft hij misschien geblunderd? Heeft hij misschien een maagd geofferd op het altaar van een waanzinnige boer? Hij stuurt een brief op poten naar de kasteelheer over wangedrag en verantwoordelijkheid en transparantie en boetedoening. De koningsbrief wordt aan de kasteelheer overhandigd op het moment dat deze net een belangrijk feest van taarters en vlaaiers aan het openen is. Kasteelheer opent brief, valt sidderend op z'n knieën en stamelt nog net iets naar z'n getrouwen en rent lijkbleek weg...
Ok, we hebben een maagd. Schikkerig en lichtgeraakt . En een onbehouwen boer die het op raadselachtige wijze tot kasteelheer geschopt heeft. Maagd, lid van het vlaaienklooster, vind dat kasteelheer een hork is, en heeft haar nood geklaagd bij de bisschop. Bisschop aait haar over d'r bolletje en plaatst haar over naar een ander klooster.
Bisschop, altijd in voor een vette rel, zeker omdat hij de implosie van de vorige maagd (een geharnaste maagd, waarvan niemand denkt dat ze maagd was) nog vers in het geheugen heeft. Ok, bisschop dus, die liep naar de lokale koning en brieste dat Kasteelheer terug naar z'n varrekens mot worden geschopt.
Koning weet van hoed noch rand, heeft geen idee of bisschop een punt heeft een stuurt een paar duiven naar lakeien in het kasteel waarin hij eist dat ze direct antwoorden op de vraag of kasteelhereboer een lul is, zonder nadere context en met een dreigement dat ze geen raad mogen vragen aan anderen.
De lakeien begrijpen de vraag niet echt, snappen wel dat er ergens stront aan de knikker is en houden zich wat op de vlakte. Ze hebben sowieso niet echt problemen met de kasteelheer (of eigenlijk: andere kasteelheren zijn ook geen pretje).
Koning besluit dat maagd vermoedelijk wat schrikachtig van aard is en dat het besluit van bisschop op haar over te plaatsten een Wijs Besluit is, doet alsof het zijn besluit is en stuurt kasteelheer een reprimande voor het op de kast jagen van maagden en daarmee is de kous af.
Totdat een geheimzinnige brief de koning bereikt. Daarin staat dat er heus wel wat mankeert aan die kasteelheer! We noemen geen man en paard maar..... Nu is de koning verward. Heeft hij misschien geblunderd? Heeft hij misschien een maagd geofferd op het altaar van een waanzinnige boer? Hij stuurt een brief op poten naar de kasteelheer over wangedrag en verantwoordelijkheid en transparantie en boetedoening. De koningsbrief wordt aan de kasteelheer overhandigd op het moment dat deze net een belangrijk feest van taarters en vlaaiers aan het openen is. Kasteelheer opent brief, valt sidderend op z'n knieën en stamelt nog net iets naar z'n getrouwen en rent lijkbleek weg...
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Tvp want mooie verhalen en goede schrijfstijl.
En omdat vlaai
En omdat vlaai
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
tvp.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
TVP, ffkes de cul-sc aflezen en dan kom ik terug
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
De oude vellen waren al vemakelijk.
Volgen de nieuwe vellen deels de werkelijkheid?
Laat maar komen...
Volgen de nieuwe vellen deels de werkelijkheid?
Laat maar komen...
Spannend!
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
verhalen uit de oude doos
De heks vertelt.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 14-12-2020 12:15:42 ]
De heks vertelt.
quote:Vroeger, toen ik nog een klein hübsch beginnend heksje was, was alles anders. Het hele landschap was anders, geaccidenteerder. Elke beroepsgroep zat met alle vakgenoten in 1 burcht, wij recensenten zaten in een mooi kasteel aan een groot binnenwater, waar je mooi op kon surfen. Kloosterlingen hokten samen in het Grote Klooster en koks in de Keukenburcht, bijgenaamd 'de Beerput'.
Communicatie tussen de burchten liep via zwaarbewaakte douaneposten, die alle brieven uitgebreid controleerden op juiste lakzegels en frankering, en soms wat kwijtmaakten.
In het klooster werd eindeloos en nijver gezwoegd op schrijfwerk. Af en toe hielden ze pagansessies, waarbij allerlei volk uit andere burchten was uitgenodigd voor een studiemiddag. Dan werd 1 document in een soort Poolse landdag bezworen, en als iedereen murw was werd het document heilig verklaard. Dan werd de tekst in steen gebeiteld, en ging er een afschrift naar het surfkasteel en eentje naar de beerput.
Het waren mooie tijden voor de recensenten. Als er zo'n kloosterbrief binnenkwam werd het surfen onderbroken om de brief te bestuderen. Meestal stond er bij vrij oppervlakkige lezing wel iets in dat we konden gebruiken. Bijvoorbeeld zoiets: "men bakke de taart 3 minuten op 150o in het midden van de oven".
Beet! Dan gingen we een mooi officieel schrijven opstellen en postzegels aanvragen. Waren de zegels binnen dan ging er een brief naar het klooster, met de opmerking dat ons onduidelijk is wat voor graden bedoeld worden (Kelvin? Celsius?) en dat we er zo natuurlijk niks mee kunnen.
Dan wachtten we (lees: we gingen weer surfen). Na verloop van tijd kwam er een bode, met taart. Als de taart er taartvormig uitzag stuurden we 'm terug naar de keuken want een taart die 3 minuten gebakken is moet een rauwe flats zijn. Met begeleidend schrijven natuurlijk, dat de taart niet eens in ontvangst genomen wordt in deze staat. Dan gingen wij weer surfen. Als we wanhopige sms'jes kregen van koks die probeerden ons uit te leggen dat de kloosterlingen natuurlijk 3 KWARTIER bedoeld hadden, geen 3 MINUTEN, dan stuurden we na een weekje een bericht terug dat wij, en zij, niks te maken hadden met bedoelingen, enkel met recepten. En daarin staat 3 MINUTEN. Punt.
Meestal ging er dan na verloop van tijd wel iemand palaveren in het klooster, waar na een maand studie dan besloten om er inderdaad 3 kwartier van te maken, en graden Celsius. De steen moest geherbeiteld worden, officiële afschriften naar surf en beer, en dan moesten wij toch echt iets langer ons surfen onderbreken.
Op basis van het nieuwe recept formuleerden wij dan hoe de taart er volgens ons uit zou moeten zien, wat erin zou zitten (en wat niet), van dat soort dingen. Daar maakten we enorme rapporten van, en dan gingen we weer surfen. Na enige tijd kwam er weer een taart. Deze keer moesten we 'm dan maar aansnijden.
De reden dat de keukenburcht 'de beerput' genoemd werd, was omdat het ding vergeven was van de vliegen. Taarten zaten dan ook altijd vol vliegen. Erop, erin, eronder.
Dus van de taart visten we eerst maar eens alle zichtbare vliegen, en prikten deze op een officiële vliegdeterminatiekaart. Daarna ontleden we de rest van de taart, deden chemische proefjes, metingen, wegingen, en eventueel een heeeeeel voorzichtig hapje. Taarten waren gewoonlijk smerig, en bovendien zat er vrijwel altijd toch nog een vlieg in je hapje.
Nou, en dan kwam het leuke werk: de recensie schrijven. Vol vuur schreven we een sarcastisch verslag over aantallen en soorten vliegen (stront/brom/levend/tseetsee etc), welke voorgeschreven ingrediënten er niet in zaten, onverwachte dingen aangetroffen in taart, bakkwaliteit (rauw/gaar/aangebrand/geblakerd) etc etc.
De verslag ging ergens naar een Ivoren Toren, alwaar dan besloten werd de taart wel of niet door te sturen naar de congiërges. Of dat besluit iets te maken had met onze recensie was nooit heel helder, maar dat was verder ons pakkie-an ook niet.
Mooie tijden waren dat. Recensenten waren zongebruind van al dat surfen, onaantastbaar en vilein. Kloosterlingen en koks waren bleekneusjes, altoos aan het zwoegen in de krochten van hun burchten, omgeven door pagans of vliegen. Het enige minpunt van deze tijd was dat we werkelijk nooit een mooie lekkere taart aangeboden kregen.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 14-12-2020 12:15:42 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
quote:Op zondag 13 december 2020 18:46 schreef sigme het volgende:
sigme’s eindeloze feuilletonEveryone said I was daft to build a castle on a swamp, but I built in all the same, just to show them. It sank into the swamp. So, I built another one. That sank into the swamp. So, I built another one. That burned down, fell over, THEN sank into the swamp. But the fourth one stayed up!SPOILER: wat is een feuilleton?Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het landschap
We hebben het hier over een mythisch land, met burchten. Ons verhaal speelt zich af op een van de burchten, en wel een die op wankele grond staat.En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
quote:
verhalen uit de oude doos
De heks vertelt.
[..]
Gisteren heb ik de hele avond lopen peinzen waar dit nu eigenlijk over ging. Je werk? De CUL-SC? De Nederlandse maatschappij in de jaren 70? Je relatie? Ik weet het nog steeds niet maar zal trouw blijven volgen.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Nu ik het nog een keer las, over die vliegjes, schoot het me te binnen en kan ik het duiden. Jij bent toch ook vooral heel druk met die viegjes, S?quote:
Gisteren heb ik de hele avond lopen peinzen waar dit nu eigenlijk over ging. Je werk? De CUL-SC? De Nederlandse maatschappij in de jaren 70? Je relatie? Ik weet het nog steeds niet maar zal trouw blijven volgen.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Kladblaadje
Gister was de kasteelheer weer gewoon op het kasteel. Hij toonde zijn hoofd vanaf zijn binnenplaats-luikje bij het rituele ochtendomroeprondje. In het rituele omroeprondje komt even iedereen bij z'n luikje staan en dan schreeuwen we een voor een over de binnenplaats dat we er nog zijn. Niemand vroeg iets aan de kasteelheer over z'n weekend of de brief, en de kasteelheer deed gewoon alsof het gewoon maandag was.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 15-12-2020 13:06:03 ]
Gister was de kasteelheer weer gewoon op het kasteel. Hij toonde zijn hoofd vanaf zijn binnenplaats-luikje bij het rituele ochtendomroeprondje. In het rituele omroeprondje komt even iedereen bij z'n luikje staan en dan schreeuwen we een voor een over de binnenplaats dat we er nog zijn. Niemand vroeg iets aan de kasteelheer over z'n weekend of de brief, en de kasteelheer deed gewoon alsof het gewoon maandag was.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 15-12-2020 13:06:03 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Bloemblaadje
Tsja, zoals je kan verwachten met gebalsemde lijken (zeker als die eerst weken maanden hebben liggen verteren), is er probleempje.
Het gebalsemde bloemenmeisje stiet een onwelvoegelijk geluid uit en er scheurde een halve wang los. Het is geen porum en geeft aanstoot. De koks hebben nu met wat meel en poeder zo goed en kwaad als het gaat het gezicht weer toonbaar gemaakt. De heks heeft er een half oog op geworpen (een prettig gezicht is het niet en het stinkt) en besloten dat het zo maar weer moet kunnen, voorlopig.
Wel is de buik ook lelijk aan het opzwellen, terwijl ze eigenlijk wel een schoon jurkje aan moet (het onwelvoegelijk geluid was niet alleen een geluid zeg maar). Maar de jurkjes in haar kast passen niet meer, vanwege die buik.De heks heeft voorgesteld om er maar een dekentje over te leggen, anders moeten we een compleet nieuw jurkje naaien. En dan een nieuw bloemenmeisje afwachten (haar komst is voorzegd), daarna de oude gewoon begraven in plaats van reïncarneren.
Ondertussen zijn de taartenbakkers alvast flink in de weer met een bloementaart voor het nieuwe meisje, terwijl de vlaaienbakkers denken dat ze nog een vlaai moeten maken voor de reïncarnatie...
Tsja, zoals je kan verwachten met gebalsemde lijken (zeker als die eerst weken maanden hebben liggen verteren), is er probleempje.
Het gebalsemde bloemenmeisje stiet een onwelvoegelijk geluid uit en er scheurde een halve wang los. Het is geen porum en geeft aanstoot. De koks hebben nu met wat meel en poeder zo goed en kwaad als het gaat het gezicht weer toonbaar gemaakt. De heks heeft er een half oog op geworpen (een prettig gezicht is het niet en het stinkt) en besloten dat het zo maar weer moet kunnen, voorlopig.
Wel is de buik ook lelijk aan het opzwellen, terwijl ze eigenlijk wel een schoon jurkje aan moet (het onwelvoegelijk geluid was niet alleen een geluid zeg maar). Maar de jurkjes in haar kast passen niet meer, vanwege die buik.De heks heeft voorgesteld om er maar een dekentje over te leggen, anders moeten we een compleet nieuw jurkje naaien. En dan een nieuw bloemenmeisje afwachten (haar komst is voorzegd), daarna de oude gewoon begraven in plaats van reïncarneren.
Ondertussen zijn de taartenbakkers alvast flink in de weer met een bloementaart voor het nieuwe meisje, terwijl de vlaaienbakkers denken dat ze nog een vlaai moeten maken voor de reïncarnatie...
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Bloemblaadje
Vandaag is er toch weer zo met dat arme lijk gesold, het is niet mooi meer. Her en der liggen nu losse onderdelen. Iemand stelde voor met stoffer en blik de boel bijeen te vegen, maar voorlopig heeft nog niemand voldoende moed verzameld.
Alvorens ik jullie lastigval met de belevenissen van een dooie – wie zit er eigenlijk nog op te wachten?- nou ja, alvorens dus, moet ik misschien even toelichten waar we bloemenmeisje(s) eigenlijk voor nodig hebben.
Wij bakken dus taarten, als burcht. De kloosterlingen maken recepten (vooraf of achteraf), koks bakken, recensenten proeven voor en keuren af, en na minstens 10 aanpassingen in recept en minstens 20 proeftaarten hebben we dan soms een taart die de toets der kritiek doorstaat. Dan hebben we een taart af. Als een taart volgens ons af is komt er een bloemenmeisje en die draagt de taart ceremonieel naar de conciërges. Als ook die de taart goed vinden, dan komt er een feestelijke stoet, met bloemenmeisje voorop met de taart, om de taart naar het ommeland te dragen.
Soms hebben we een klein rottaartje en dan maken we niet al te veel omhaal, of een spoedbestelling en dan slaan we ook wel wat ceremonieel over, maar eigenlijk moet het dus met toeters en bellen en een bloemenmeisje. In een enkel geval meerdere taarten tegelijk en dan veel bloemenmeisjes, dat wordt altijd chaos en meestal sneuvelt er dan wel her of der een taart door een struikelend blommetje.
We hebben nu per saldo al een tijdje een taart die we maar niet op pad krijgen omdat het bijbehorende bloemenmeisje dood is en totdat zij of herrezen of vervangen is (of beide, er gaan nu stemmen op voor beide). Anyway, die taart staat maar te wachten, en wordt er ook niet beter op. Het is zo’n soort bruidstaart uit meerdere verdiepingen, en langzaam aan het instorten. Koks zijn inmiddels bezig de delen opnieuw te bakken, en er gaan stemmen op om ze dan als losse delen naar buiten te smokkelen want dan kunnen we het misschien met een onbekwamer leerlingbloemenmeisje af.
Vandaag is er toch weer zo met dat arme lijk gesold, het is niet mooi meer. Her en der liggen nu losse onderdelen. Iemand stelde voor met stoffer en blik de boel bijeen te vegen, maar voorlopig heeft nog niemand voldoende moed verzameld.
Alvorens ik jullie lastigval met de belevenissen van een dooie – wie zit er eigenlijk nog op te wachten?- nou ja, alvorens dus, moet ik misschien even toelichten waar we bloemenmeisje(s) eigenlijk voor nodig hebben.
Wij bakken dus taarten, als burcht. De kloosterlingen maken recepten (vooraf of achteraf), koks bakken, recensenten proeven voor en keuren af, en na minstens 10 aanpassingen in recept en minstens 20 proeftaarten hebben we dan soms een taart die de toets der kritiek doorstaat. Dan hebben we een taart af. Als een taart volgens ons af is komt er een bloemenmeisje en die draagt de taart ceremonieel naar de conciërges. Als ook die de taart goed vinden, dan komt er een feestelijke stoet, met bloemenmeisje voorop met de taart, om de taart naar het ommeland te dragen.
Soms hebben we een klein rottaartje en dan maken we niet al te veel omhaal, of een spoedbestelling en dan slaan we ook wel wat ceremonieel over, maar eigenlijk moet het dus met toeters en bellen en een bloemenmeisje. In een enkel geval meerdere taarten tegelijk en dan veel bloemenmeisjes, dat wordt altijd chaos en meestal sneuvelt er dan wel her of der een taart door een struikelend blommetje.
We hebben nu per saldo al een tijdje een taart die we maar niet op pad krijgen omdat het bijbehorende bloemenmeisje dood is en totdat zij of herrezen of vervangen is (of beide, er gaan nu stemmen op voor beide). Anyway, die taart staat maar te wachten, en wordt er ook niet beter op. Het is zo’n soort bruidstaart uit meerdere verdiepingen, en langzaam aan het instorten. Koks zijn inmiddels bezig de delen opnieuw te bakken, en er gaan stemmen op om ze dan als losse delen naar buiten te smokkelen want dan kunnen we het misschien met een onbekwamer leerlingbloemenmeisje af.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Uhm... kun je die bloemenmeisjes niet de laan uit vegen (al dan niet in stukjes en beetjes) en de taarten op een karretje zetten? Géén Stint 
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Nou, daar heb je wel een punt. Voorlopig vinden wij ons al heel modern dat we de taart door een butler aan het taartenmeisje laten overhandigen, in plaats van door een rituele keten van alle burchtbewoners.quote:Op woensdag 16 december 2020 19:51 schreef Cat-astrophe het volgende:
Uhm... kun je die bloemenmeisjes niet de laan uit vegen (al dan niet in stukjes en beetjes) en de taarten op een karretje zetten? Géén Stint
Maar in sommige burchten hebben ze inderdaad de bloemenmeisjes ontslagen en vervangen door een continu lopende band, waar je gewoon op elk moment een gerecht op kan plaatsen. Maar zulke moderne fratsen durven wij nog niet aan, al was het maar omdat onze versgebakken taarten soms eerst nog eindeloos moeten afkoelen. Dan moeten we een soort hinkstapsprong lopende band maken en daar zijn we te onhandig voor en we zijn ook gewoon een tikje bang voor moderniteiten en bovendien hebben we geen tijd voor extra fratsen want er moet nog zoveel taart gebakken worden.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ben je niet bang dat op zeker moment standaard-taarten uit Hindustan of weet ik wat voor negorij jullie taartenbakkerij straks overbodig maakt? Met al dat gedoe? Achter de Hindukush zal er ongetwijfeld nog meer gedoe zijn, maar wie maalt daarom als het beslag voor een halve roepia kunt laten maken.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Nee, daar ben ik niet bang voor. Misschien komt er nog wel eens een velletje voor, om dat toe te lichten.quote:
Ben je niet bang dat op zeker moment standaard-taarten uit Hindustan of weet ik wat voor negorij jullie taartenbakkerij straks overbodig maakt? Met al dat gedoe? Achter de Hindukush zal er ongetwijfeld nog meer gedoe zijn, maar wie maalt daarom als het beslag voor een halve roepia kunt laten maken.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
verhalen uit de oude doos
Onze kloosterlingen zijn te jong om te weten hoe het vroeger was. Ze kunnen wel vertellen over wat ze wel eens gehoord hebben, maar ze kunnen zich er eigenlijk niks bij voorstellen. Daarom heb ik een oude monnik opgezocht, Zet genaamd, die er vroeger bij was, toen alles nog anders was.
Ik ken hem van vroeger. Hij heeft een geheugen als een potkachel, weet werkelijk álles, maar is wel wat breedsprakig. Dus wees gewaarschuwd
Zet vertelt.
[ Bericht 1% gewijzigd door sigme op 17-12-2020 19:46:47 ]
Onze kloosterlingen zijn te jong om te weten hoe het vroeger was. Ze kunnen wel vertellen over wat ze wel eens gehoord hebben, maar ze kunnen zich er eigenlijk niks bij voorstellen. Daarom heb ik een oude monnik opgezocht, Zet genaamd, die er vroeger bij was, toen alles nog anders was.
Ik ken hem van vroeger. Hij heeft een geheugen als een potkachel, weet werkelijk álles, maar is wel wat breedsprakig. Dus wees gewaarschuwd
Zet vertelt.
quote:In den beginne was het natuurlijk nóg anders dan in mijn tijd, maar dat is dus voor mijn tijd, dus die oude geschiedenis sla ik over.
In mijn tijd…
In mijn tijd hadden we een prachtig Groot Klooster. Het was een enorm gebouw, rond & hoog, grotendeels opgetrokken uit ivoor. Er lag een flukse gracht omheen, gevuld met voetangels en klemmen, opdat wij, in ons mooie gebouw, totaal afgezonderd en ongestoord konden werken.
Wij, dat waren wij kloosterlingen. Wij schreven. Alle recepten voor alle gerechten. Behalve schrijven van nieuwe recepten waren er ook aanpassingen van oude recepten, en van dat alles hielden we ook een grote en zeer ordelijke biblitheek bij. Als je de weg wist kon je élk recept en elke versie die er ooit van geweest was, terugvinden. Beginnelingen of gasten wisten soms de weg niet en liepen het risico enstig te verdwalen.
Het was een mooie tijd. Ons Woord Was Wet.
Dat mag je vrij letterlijk nemen. Hahahaha. Snorf. Hahahahaa. Sorry. Schrijversgrapje. Kijk, dat soort dingen mis ik zo, dat je met allemaal gelijkgestemden, allemaal schrijvers dus, elkaars grapjes moeiteloos verstond.
We schreven recepten. We hadden veel verstand van recepten, maar niet van koken, maar dat hoefde ook niet want als het recept goed is, dan wordt het gerecht ook goed. En ons woord was wet. Maakten we een fout in het recept, dan moesten koks het fout maken. Dat is logisch, want als koks op eigen houtje iets anders doen dan in het recept staat, dan weet een volgende kok dat niet en dat loopt alles in het honderd. En bovendien staat er dan een recept met een fout in onze bibliotheek zonder aantekening van de fout en dat moet voorkomen worden.
Kloosterlingen hadden dus niet speciaal verstand van koken. Dat hoefde ook niet, want:
1) Ten eerste verzonnen wij niet op eigen houtje dat er een recept geschreven moest worden. Dat kwam altijd via een bestelling binnen, en in zo’n bestelling stond al wel wat over wat voor gerecht (of complete maaltijd) werd verwacht. Dat was soms wel erg globaal, maar daar kwamen we gewoonlijk toch wel uit. Om indien nodig duidelijker te krijgen wat het recept nu moest worden, nodigden we mensen uit op het klooster. Bijvoorbeeld degene die de bestelling had geplaatst, al wist die vaak ook niet veel meer te vertellen dan “snel klaar, warm, voedzaam en goedkoop graag”. Dus dan probeerden we er nog wat mensen bij te krijgen, bijvoorbeelde de beoogde eters, of de leveranciers van ingrediënten. Nooit de koks. Koks moet je geen inspraak geven in gerechten, want die willen dan er altijd saffraan in, en avantgarde.
2) Ten tweede stuurden we de recepten in een voorlopige versie rond. Bijvoorbeeld naar de surfburcht. De surfers konden dan alvast commentaar leveren. Meesten hadden die weinig zin om er echt aandacht aan te besteden en stuurden ze gewoon wat flauw kommaneukerscommentaar (excusez-le-mot), maar soms was het slecht weer ofzo, en dan kregen we wel eens nuttige op- en aanmerkingen.
Anderen, zals de opdrachtgever enzo konden ook nog hun visie geven natuurlijk.
3) Ten derde organiseerden we altijd een grote goedkeurdag. Dan nodigden we allerlei pagans uit. Dat waren dan meest consultanten, die een groep vertegenwoordigden, maar daar meestal zelf geen deel van uitmaakten, dus de boel ook niet echt hoefde te betalen of te eten, maar die kwamen omdat hun afzenders geen tijd hadden wegens te druk en zij graag kwamen, voor de lunch en de dagvergoeding. En de vork, want ze kregen dan allemaal een rituele vork, voor de rituele lunch (steak). Dan gingen we de hele dag ritueel het recept voorlezen, amendementen behandelen, weer voorlezen, voorlezen, voorlezen, en dan lunch en dan waren ze wel murw en tekenden ze bij het kruisje. Daarna schreven ze hun declaratie met die vork, dat wel.
Als dan eenmaal het recept vaststond, werd het in een steen gebeiteld, werden daarvan afschriften gemaakt en gingen die met bodes het land in. In principe was ons werk dan gedaan. In de praktijk kwam er nog wel eens iemand aan de poort rammelen met klachten over het gerecht en dat men zei dat het aan het recept lag. In theorie kon dat niet, want het recept was zorgvuldig samengesteld. Maar dergelijke smekelingen konden worden doorgestuurd naar de paus, en die kon het klooster opdracht geven om een recept aan te passen. Dan begonnen we gewoon weer bij stap1.
Het was een mooie tijd. Ons woord was wet. Geen kok, geen ingrediënt, geen surfers, niets roerde zich zonder ons woord.
Soms waren er ongeregeldheden in het land, met coups. Zeker pausen werden daardoor nog wel eens geraakt. Dan kwam er een nieuwe tussenpaus en die ging alles anders doen. Voor ons veranderde er meestal niet veel; kleine dingetjes als dat er een plaatje bij een recept moest, of juist niet, dat het in hoofdstukken moest of juist niet. Voor het principe maakt het niet echt uit; ons woord was wet.
Helaas kwam er een eind aan de hegemonie van het Grote Klooster, en ons Woord. Er kwam een nieuwe god aan het firmament: Mefisto. Diens machtsgreep kwam voor ons als donderslag bij heldere hemel. Het was een soort sportgod en alle anderen wendden zich in volle aanbidding tot Mefisto, en wij bleven verweesd en uitgerangeerd achter. Tegenwoordig is ons woord maar gewoon ons woord, even waardevol als dat van elk ander. En we mochten ook niet meer samenhokken in ons klooster. Het klooster werd afgebroken, en wij raakten verspreid over het land. Ik ben toen maar met pensioen gegaan, ik was te oud om nog te aarden in een andere burcht.
[ Bericht 1% gewijzigd door sigme op 17-12-2020 19:46:47 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
De koks. Wat kan ik zeggen over koks in het algemeen.
In het algemeen zijn koks gevoelige, creatieve jongens. Er zijn ook wel meisjeskoks, maar dat zijn toch echte uitzonderingen, al zijn ze wel met een opmars bezig (waar niet).
Er zijn vast ook wel ongevoelige koks, maar de meeste waarvan je dat denkt zijn toch dan van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Om onduidelijke redenen zijn veel koks vrijgezel. Then again, zo onduidelijk is dat vaak niet eens; koks leiden vaak wat aan sociale akwardness en bovendien besteden ze graag al (al!) hun tijd aan prutsen met gerechtjes. Meestal al vanaf vroege puberteit, op een zolderkamer, tot diep in de nacht.
Elke goede kok is creatief. Er zijn wel oncreatieve koks, maar dat zijn dan dus geen goede koks. Soms is het beter om geen goede kok te verspillen aan stomme gerechten.
Als je een kok de vrije hand geeft, dan sluit ‘ie zich op in z’n zolderkamerkeuken, en elke keer als je vraagt of je gerecht al klaar is antoordt hij “Bijna! Echt bijna! Ik moet alleen nog even <iets meer suiker toevoegen/ de soep roeren/ ‘m iets langer laten bakken>! Maar ik weet nu hoe het moet, duurt nog maar hééél eventjes en dan krijg je de perfecte <soep/taart/biefstuk/kerstmenu>”.
Over het algemeen kan je wachten tot je een ons weegt.
Daar konden de bovenbazen, en het hongerige volk, natuurlijk niet op wachten. In de goede oude tijd hadden we daarom alle koks opgesloten in een gevangenisburcht, bijgenaamd ‘de Beerput’. Wat koks zich nog willen herinneren, en nog erover willen vertellen, over de tijd dat ze in de Beerput zaten, is fragmentarisch. Ze denken er niet graag aan terug.
In het algemeen zijn koks gevoelige, creatieve jongens. Er zijn ook wel meisjeskoks, maar dat zijn toch echte uitzonderingen, al zijn ze wel met een opmars bezig (waar niet
).Er zijn vast ook wel ongevoelige koks, maar de meeste waarvan je dat denkt zijn toch dan van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Om onduidelijke redenen zijn veel koks vrijgezel. Then again, zo onduidelijk is dat vaak niet eens; koks leiden vaak wat aan sociale akwardness en bovendien besteden ze graag al (al!) hun tijd aan prutsen met gerechtjes. Meestal al vanaf vroege puberteit, op een zolderkamer, tot diep in de nacht.
Elke goede kok is creatief. Er zijn wel oncreatieve koks, maar dat zijn dan dus geen goede koks. Soms is het beter om geen goede kok te verspillen aan stomme gerechten.
Als je een kok de vrije hand geeft, dan sluit ‘ie zich op in z’n zolderkamerkeuken, en elke keer als je vraagt of je gerecht al klaar is antoordt hij “Bijna! Echt bijna! Ik moet alleen nog even <iets meer suiker toevoegen/ de soep roeren/ ‘m iets langer laten bakken>! Maar ik weet nu hoe het moet, duurt nog maar hééél eventjes en dan krijg je de perfecte <soep/taart/biefstuk/kerstmenu>”.
Over het algemeen kan je wachten tot je een ons weegt.
Daar konden de bovenbazen, en het hongerige volk, natuurlijk niet op wachten. In de goede oude tijd hadden we daarom alle koks opgesloten in een gevangenisburcht, bijgenaamd ‘de Beerput’. Wat koks zich nog willen herinneren, en nog erover willen vertellen, over de tijd dat ze in de Beerput zaten, is fragmentarisch. Ze denken er niet graag aan terug.
quote:We werden gek daar. Het leek erop dat ze ons opzettelijk gek probeerden te maken. Hadden we onze jeugd besteed aan het leren koken, moesten we daar nauwgezet verplicht regel voor regel recepten volgen, ook als je zag dat het recept fout was. Verplicht! Je kreeg op je lazer als je een fout recept negeerde en een goed gerecht maakte. En ondertussen hoorden we ook het geklaag dat het eten zo smerig was.
quote:Het was er vergeven van het ongedierte. Echt! Overal vliegen. Ze kropen inj e ogen als je je handen net in het eten had, ze kropen in het eten als je handen even gebruikte om ze weg te wapperen. Ze zaten in de ingrediënten. Ze zaten in pannen en schalen. Overal, echt overal.
quote:De cipiers kochten al ons materiaal in. Had je een oven nodig die op 300oC kon bakken, kwamen zij aan met een goedkoop geval dat wel 250oC haalde, en dan moest je netjes dankjewel zeggen. Moest je een garde, kreeg je een pollepel. Alle ingrediënten waren ook altijd van ondermaatse kwaliteit.
quote:We mochten de burcht wel soms uit, maar het was verboden om contact te leggen met kloosterlingen of surfers. Want er gold een religieus voorschrift, dat zoiets zei alsdat de wereld zou vergaan als koks zouden maken wat de bedoeling was. Koks moesten per se maken wat voorgeschreven was. Daaruit volgde ook dat elke poging van een kok om te begrijpen of te bespreken wat de bedoeling was, uit den boze was.
Eén van de manieren waarop de cipiers dit probeerden te voorkomen was het maken van gespecialiseerde koks, die maar een déél van het gerecht maakten, en dan vooral steeds hetzelfde deel. Dus 1 kok die alleen maar taartbodems maakte, en dan vooral niet zou moeten weten of die bedoeld is voor een vlaai, een quiche of een slagroomtaart.
Daarna kwam dat bij een kok die er een vulling op kwakte, en die z’n hoofd vooral niet moest breken over de geschiktheid van de bodem.
Dat leverde veel rare taarten op, en andere gerechten, want hiervoor moesten recepten in stukken geknipt worden, en halffabrikaat-gerechten van de ene kok naar de andere overgedragen, en beide ging niet altijd foutloos. Zacht uitgedrukt.
quote:Uiteindelijk werden we bevrijd door de revolutie van Mefisto. Dat werd een hele omwenteling, ten eerste kwamen we die &^&*^%-burcht uit, maar misschien nog wel belangrijker: daarna mochten we ons bezig houden met de inhoud van een gerecht. Voor welke gelegenheid is het bedoeld, wat is het voor een ding, hoe maken we het klaar zodat het én lekker én geschikt én transportabel is. Natuurlijk mogen we (helaas) niet alles op sterrenniveau koken, met saffraan enzo, maar nu worden wij wel zelf geacht mee te denken, mee te werken, aan de kwaliteit en het succes van een gerecht.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Nou, het is deze week dan toch eindelijk gelukt om het dode bloemenmeisje het slot uit te bonjouren. Bijna in d’r geheel. Er was een ingewikkeld plan bedacht, waarin het dode bloemenmeisje als een marionet bestuurd werd door het nieuwe bloemenmeisje, wat er dan vlak achteraan zou lopen. Het dode bloemenmeisje “droeg” dan de oude vlaai, tenminste, het grootste deel van de oude vlaai. Die vlaai was inmiddels schimmelig en aangevreten, er zat tenminste 1 vette vlieg op.
Het nieuwe bloemenmeisje moest dan heel snel die uitgedragen schimmelvlaai vervangen door de verse, liefst zo snel dat niemand dat schimmelding zou zien. Het liep niet geheel volgens plan, maar kniesoor die daarop let. De nieuwe vlaai (gebakken door de taartenburcht) is buitengaats. Er zijn nog wel wat restantjes die nu nog in de burcht liggen en nog naar buiten moeten, het dodenmasker van het bloemenmeisje met name, waar het kroonstuk van de vlaai aan plakt. Daar moeten de vlaaienbakkers zich maar mee redden, voorlopig maken wij als taartenbakkers ons er niet druk om.
Zo te zien is dit een afgesloten hoofdstuk. Maar je weet maar nooit...
Het nieuwe bloemenmeisje moest dan heel snel die uitgedragen schimmelvlaai vervangen door de verse, liefst zo snel dat niemand dat schimmelding zou zien. Het liep niet geheel volgens plan, maar kniesoor die daarop let. De nieuwe vlaai (gebakken door de taartenburcht) is buitengaats
. Er zijn nog wel wat restantjes die nu nog in de burcht liggen en nog naar buiten moeten, het dodenmasker van het bloemenmeisje met name, waar het kroonstuk van de vlaai aan plakt. Daar moeten de vlaaienbakkers zich maar mee redden, voorlopig maken wij als taartenbakkers ons er niet druk om. Zo te zien is dit een afgesloten hoofdstuk. Maar je weet maar nooit...
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Huuuuu al die stukken van het dode bloemenmeisje 
En die arme gefrustreerde koks
hoe het nu is heeft z'n nadelen, maar ik snap wel dat ze blij zijn dat ze niet meer opgesloten zitten.
En die arme gefrustreerde koks
hoe het nu is heeft z'n nadelen, maar ik snap wel dat ze blij zijn dat ze niet meer opgesloten zitten.
Ik was zelf ook nog bijna kok geweest. Ook op mijn zolderkamertje lopen pielen en daarna zelfs de Koksschool met goed gevolg afgelegd. Alleen ben ik er, zoals jij weet S, uiteindelijk niet terechtgekomen. Ik denk dat ik toch niet het juiste type was. Niet dat waar ik nu werk er niet gekookt wordt, nog heel wat eigenlijk, maar dat is zulk prutswerk, daar wil ik al helemaal geen deel aan hebben. Het voordeel is wel dat wij onze eigen klant zijn en onszelf dus kunnen dwingen (in principe zelfs met vrijheidsberoving) om onze producten te nuttigen. Dat is ook een methode.quote:
De koks. Wat kan ik zeggen over koks in het algemeen.
In het algemeen zijn koks gevoelige, creatieve jongens. Er zijn ook wel meisjeskoks, maar dat zijn toch echte uitzonderingen, al zijn ze wel met een opmars bezig (waar niet
Er zijn vast ook wel ongevoelige koks, maar de meeste waarvan je dat denkt zijn toch dan van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Om onduidelijke redenen zijn veel koks vrijgezel. Then again, zo onduidelijk is dat vaak niet eens; koks leiden vaak wat aan sociale akwardness en bovendien besteden ze graag al (al!) hun tijd aan prutsen met gerechtjes. Meestal al vanaf vroege puberteit, op een zolderkamer, tot diep in de nacht.
Elke goede kok is creatief. Er zijn wel oncreatieve koks, maar dat zijn dan dus geen goede koks. Soms is het beter om geen goede kok te verspillen aan stomme gerechten.
Als je een kok de vrije hand geeft, dan sluit ‘ie zich op in z’n zolderkamerkeuken, en elke keer als je vraagt of je gerecht al klaar is antoordt hij “Bijna! Echt bijna! Ik moet alleen nog even <iets meer suiker toevoegen/ de soep roeren/ ‘m iets langer laten bakken>! Maar ik weet nu hoe het moet, duurt nog maar hééél eventjes en dan krijg je de perfecte <soep/taart/biefstuk/kerstmenu>”.
Over het algemeen kan je wachten tot je een ons weegt.
Daar konden de bovenbazen, en het hongerige volk, natuurlijk niet op wachten. In de goede oude tijd hadden we daarom alle koks opgesloten in een gevangenisburcht, bijgenaamd ‘de Beerput’. Wat koks zich nog willen herinneren, en nog erover willen vertellen, over de tijd dat ze in de Beerput zaten, is fragmentarisch. Ze denken er niet graag aan terug.
[..]
[..]
[..]
[..]
[..]
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Sommige van de taarten die bij ons gebakken worden zijn echt volstrekt oneetbaar. Niet in de mate zoals jij gewend bent, maar gewoon zo slecht dat ze een gevaar vormen voor de volksgezondheid. Hartklachten vooral. Letterlijk niet door te slikken. En toch moet het.
Op maandag 15 mei 2023 18:39
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Wellicht arrogant, maar ik weet 100% zeker dat ik meer weet van de Amerikaanse geschiedenis, vooral die van de Zuidelijke staten, dan alle fokkers bij elkaar. Durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken.
Ik weet nog wel een mevrouw in Rotterdam die hele lekkere taarten schijnt te bakken.quote:
Sommige van de taarten die bij ons gebakken worden zijn echt volstrekt oneetbaar. Niet in de mate zoals jij gewend bent, maar gewoon zo slecht dat ze een gevaar vormen voor de volksgezondheid. Hartklachten vooral. Letterlijk niet door te slikken. En toch moet het.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Die taart waar dat ene bloementjesmeisje zo lelijk over gestuikeld was, was destijds gebakken toen vlaai- en taartburcht nog steviger tegen elkaar lagen. Niet stevig genoeg, bleek, en gestruikel over de kloof hinderde het erzats-bloemenmeisje nogal. Maar soit, inmiddels zijn we gewend aan de kloof en doen we gewoon elk ons eigen bak- en braadwerk. Zij de vlaaien, wij de taarten.
Dachten we. Maar dat bleek buiten de bovenbazen gerekend. De GroteGebaksHertog heeft verordend dat alle baksels voorzien moeten worden van een nieuwe toplaag. Die is moderner. Het moet vanwege een goddelijke oekaze waarin staat dat sinds een jaar ofzo, alle toplagen geschikt moet zijn voor alle eters, ongeacht hun mogelijke voedselallergiën. Dat is niet per se heel eenvoudig
Omdat zo ingrijpend aanpassen van de toplaag nogal ten koste gaat van de reguliere bakopbrengsten, wordt heel voorzichtig steeds van 1 bakselrecept de boel aangepast. De taart van het zombieblommetje was de eerste die een nieuwe toplaag had. We hebben die taart nu wel soortvan de deur uit, maar zonder de nieuwe toplaag, die kleeft nu nog aan het dodenmasker van het meiske en dat ligt nog binnenburchts. Maar dat terzijde.
De vlaaienburcht is inmiddels hard bezig de volgende vlaai een nieuwe toplaag te geven, en hebben daardoor geen tijd om ook nog af en toe een normale ouderwetse vlaai te bakken. Dus als daarvan toch een belangrijke spoedbestelling binnenkomt, moeten we die als taartenburcht bakken. Zegt de kasteelheer, en die gaat vrijwel nergens over, maar toevallig nu net wel dáár over.
En natuurlijk kwam er zo’n spoedbestelling. Dus wij dat ding gebakken, receptje bijgeschreven, geproefd. Op zich proefde het ding best ok, maar er was toch iets raars mee. De heks kreeg jeuk aan d’r eksterogen als ze de vlaai rook. Nou is de heks geen aangenaam gezelschap, maar als ze last van d’r eksterogen heeft al helemaal niet. Ik geloof dat ze met uitwerpselen ging kogelen naar de schreeuwluikjes.
Heks en dwerg hebben nog eens héél goed naar de vlaai gekeken, en toen geconstateerd dat er vervuiling in zat, doordat er op raadselachtige wijze toch alvast stukkjes nieuwe toplaag door de normale toplaag geroerd waren. Proefde je niks van en je kreeg er ook vast niks van, tenzij je eksterogen hebt, dan krijg je jeuk. De koks monkelden wat over aanstelleritus en dat ze misschien ietwat zomaar een willekeurige bak vlaaitoplaagvulling uit de burcht van de buren hadden meegenomen in het idee dat dat vast wel de juiste bak zou zijn.
Maar goed, lang verhaal kort: de koks hebben daarna nog maar een nieuwe vlaai gemaakt, nu gewoon vanaf scratch, en toen bleven de eksterogen koest.
Om er een beetje tempo in te houden is die taart vervolgens in gestrekte draf uitgedragen.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 07-01-2021 14:46:47 ]
Dachten we. Maar dat bleek buiten de bovenbazen gerekend. De GroteGebaksHertog heeft verordend dat alle baksels voorzien moeten worden van een nieuwe toplaag. Die is moderner. Het moet vanwege een goddelijke oekaze waarin staat dat sinds een jaar ofzo, alle toplagen geschikt moet zijn voor alle eters, ongeacht hun mogelijke voedselallergiën. Dat is niet per se heel eenvoudig
Omdat zo ingrijpend aanpassen van de toplaag nogal ten koste gaat van de reguliere bakopbrengsten, wordt heel voorzichtig steeds van 1 bakselrecept de boel aangepast. De taart van het zombieblommetje was de eerste die een nieuwe toplaag had. We hebben die taart nu wel soortvan de deur uit, maar zonder de nieuwe toplaag, die kleeft nu nog aan het dodenmasker van het meiske en dat ligt nog binnenburchts. Maar dat terzijde.
De vlaaienburcht is inmiddels hard bezig de volgende vlaai een nieuwe toplaag te geven, en hebben daardoor geen tijd om ook nog af en toe een normale ouderwetse vlaai te bakken. Dus als daarvan toch een belangrijke spoedbestelling binnenkomt, moeten we die als taartenburcht bakken. Zegt de kasteelheer, en die gaat vrijwel nergens over, maar toevallig nu net wel dáár over.
En natuurlijk kwam er zo’n spoedbestelling. Dus wij dat ding gebakken, receptje bijgeschreven, geproefd. Op zich proefde het ding best ok, maar er was toch iets raars mee. De heks kreeg jeuk aan d’r eksterogen als ze de vlaai rook. Nou is de heks geen aangenaam gezelschap, maar als ze last van d’r eksterogen heeft al helemaal niet. Ik geloof dat ze met uitwerpselen ging kogelen naar de schreeuwluikjes.
Heks en dwerg hebben nog eens héél goed naar de vlaai gekeken, en toen geconstateerd dat er vervuiling in zat, doordat er op raadselachtige wijze toch alvast stukkjes nieuwe toplaag door de normale toplaag geroerd waren. Proefde je niks van en je kreeg er ook vast niks van, tenzij je eksterogen hebt, dan krijg je jeuk. De koks monkelden wat over aanstelleritus en dat ze misschien ietwat zomaar een willekeurige bak vlaaitoplaagvulling uit de burcht van de buren hadden meegenomen in het idee dat dat vast wel de juiste bak zou zijn.
Maar goed, lang verhaal kort: de koks hebben daarna nog maar een nieuwe vlaai gemaakt, nu gewoon vanaf scratch, en toen bleven de eksterogen koest.
Om er een beetje tempo in te houden is die taart vervolgens in gestrekte draf uitgedragen.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 07-01-2021 14:46:47 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
kladblaadje
De kasteelheer heeft een appelflauwte. Gister meldde zich in zijn plaats een Hoge Ome bij de schreeuwluikjes. Kasteelheer is ongesteld en trekt zich tenminste twee weken terug in zijn torenkamertje om in rust & stilte te herstellen. Daarbij liet Hoge Ome zich ontvallen dat de adelstand op zoek gaat naar een andere kasteelheer voor de vlaaienburcht, aangezien de kloof zich nog verder heeft verbreed, of om de kloof nog verder te verbreden, of om ruimte te scheppen voor de kloof, eigenlijk was dat stukje niet heel helder. De rest ook niet eigenlijk, maar dat kwam misschien omdat de Hoge Ome, zoals dat Hoge Omes eigen is, kort en krachtig overkwam en daarbij weinig losliet.
De kasteelheer heeft een appelflauwte. Gister meldde zich in zijn plaats een Hoge Ome bij de schreeuwluikjes. Kasteelheer is ongesteld en trekt zich tenminste twee weken terug in zijn torenkamertje om in rust & stilte te herstellen. Daarbij liet Hoge Ome zich ontvallen dat de adelstand op zoek gaat naar een andere kasteelheer voor de vlaaienburcht, aangezien de kloof zich nog verder heeft verbreed, of om de kloof nog verder te verbreden, of om ruimte te scheppen voor de kloof, eigenlijk was dat stukje niet heel helder. De rest ook niet eigenlijk, maar dat kwam misschien omdat de Hoge Ome, zoals dat Hoge Omes eigen is, kort en krachtig overkwam en daarbij weinig losliet.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Is de Hoge Ome of de kasteelheer een interim meneer/mevrouw?
En hoe grappig dat het voetvolk onmiddellijk op de hoogte is.
En hoe grappig dat het voetvolk onmiddellijk op de hoogte is.
Er zijn blijkbaar verschillende Hoge Omes.quote:
kladblaadje
De kasteelheer heeft een appelflauwte. Gister meldde zich in zijn plaats een Hoge Ome bij de schreeuwluikjes. Kasteelheer is ongesteld en trekt zich tenminste twee weken terug in zijn torenkamertje om in rust & stilte te herstellen. Daarbij liet Hoge Ome zich ontvallen dat de adelstand op zoek gaat naar een andere kasteelheer voor de vlaaienburcht, aangezien de kloof zich nog verder heeft verbreed, of om de kloof nog verder te verbreden, of om ruimte te scheppen voor de kloof, eigenlijk was dat stukje niet heel helder. De rest ook niet eigenlijk, maar dat kwam misschien omdat de Hoge Ome, zoals dat Hoge Omes eigen is, kort en krachtig overkwam en daarbij weinig losliet.
Ik ken er waar veel woorden uitkomen, maar weinig inhoud. Gebakken lucht, eigenlijk.
Zo’n ome heeft met die (gebakken) lucht ooit twee kasteelheren laten wegwaaien.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Nee, geen huurlingen daar! Ik denk dat er mogelijk wel huurlingkasteelheren bestaan, maar ik ben ze nog niet tegengekomen. Wel veel kasteelbewoners her en der met kasteelheerambities. Eenmaal kasteelheer hebben veel kasteelheren spijt, kalief zijn in plaats van de kalief isnogoedh...quote:
Is de Hoge Ome of de kasteelheer een interim meneer/mevrouw?
En hoe grappig dat het voetvolk onmiddellijk op de hoogte is.
[ Bericht 12% gewijzigd door sigme op 14-01-2021 19:10:25 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Er zijn zeker verschillende Hoge Ome Stromingen. Mijn indruk is dat ze zich nestelen en dan omringen met soortgenoten. Ik heb in andere landen ook wel het breedsprakige gebakken luchttype gekend, en dan waren er daar vaak meerdere van.quote:
[..]
Er zijn blijkbaar verschillende Hoge Omes.
Ik ken er waar veel woorden uitkomen, maar weinig inhoud. Gebakken lucht, eigenlijk.
Zo’n ome heeft met die (gebakken) lucht ooit twee kasteelheren laten wegwaaien.
In mijn huidige land zijn ze gelukkig vrijwel allemaal kort van stof. Dat heeft wel mijn voorkeur. Voor de uitkomst maakt het weinig uit, maar het kost beduidend minder tijd. De bespaarde tijd besteed ik graag aan meer of minder nuttige zaken, en met zekerheid in het bijzonder liever niet aan luisteren naar Hoge Omes.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Vensterblaadje
Wij doen al ons werk via een venster. Die vensters zijn belangrijk en moeten goed onderhouden worden. Zo’n burcht als de onze heeft best veel vensters, en alle andere burchten ook, dus we hebben gezamenlijk een grote vensteronderhoudsdienst, die de vensters, het glas en de luiken tiptop in orde houdt.
Vroeger, vóór de grote pestuitbraak, hadden we naast de professionele onderhoudsdienst ook een charmant glazenwassersteam dat alle vensters en vensterbankjes bij langs ging, bestaande uit Partizanen. Partizanen zijn voetvolk dat niet helemaal goed mee kan komen en daarom een knullig baantje toegewezen krijgt. Ik heb geen idee wat de Partizanen doen in tijden van Pest.
Bij het grote vensteronderhoud hoort ook dat we af en toe allemaal nieuwe vensters krijgen. Ooit, lang geleden was het al heel hip om dubbel glas te hebben, maar we hebben inmiddels natuurlijk HR-glas, of nog beter. In elk geval, de vensters waar we de laatste jaren door keken waren nu oud en achterhaald en de onderhoudsdienst had gezegd dat ze ze niet meer wilden onderhouden maar dat we nu echt nieuw glas moesten. Dat is nogal een klus dus; alle vensters van de burcht vernieuwen. En ook van alle andere burchten natuurlijk. Mijn indruk is dat de klus wel goed voorbereid is en ook redelijk gesmeerd loopt. Via de schreeuwluikjes heb ik gehoord dat sommige van mijn eigen kasteelburen al een nieuw venster hebben, en dat je een dag bezig bent met herschikken van je gordijntjes en frutsels enzo, maar dat het daarna ook wel weer mooi koekeloeren is.
Maar ja, waar gehakt wordt vallen spaanders, en blijkbaar was ik aan de beurt. Gister lag er een briefje in mijn bus, dat ik een nieuw venster had. Die briefjes kan je pas zien als je je luiken open hebt, en het was dus gelukt om mijn luiken open te maken. Voor de duidelijkheid: er zit nogal een slot op de luiken voor het venster, dus als je wil kijken moet je eerst de luiken van slot halen.
M’n nieuwe venster was er dus, maar het had een wat rare vervorming waardoor alles heel klein leek. Dat stond me niet aan, dus ik wat poetsen enzo. Gedoe gedoe. Op een zeker moment leek het me beter het luik even dicht te gooien zodat ik met een frisse blik het venster daarna zou openen. En toen wou dat stomme luik nooit meer open. Het slot wil wel draaien, dus m’n sleutel past best, maar ergens klemt iets en ik krijg het nu echt niet meer open
De onderhoudsdienst heeft tweemaal gepoogd van buitenaf wat te herstellen, maar dat lukt niet, en nu moet er een specialist naar komen kijken. Die heeft nog niks van zich laten horen, en ik heb even aan het luik gerammeld zojuist, het luik wil nog steeds niet open.
Nu heb ik dus alleen nog maar m’n schreeuwluikje om af en toe wat door te brullen, verder geen enkel zicht op of contact met m’n burchtgenoten. Ik mag natuurlijk m’n hok niet uit, want de Pest enzo, bovendien kan die specialist ook zomaar langskomen, dus ik moet ook daarom in de buurt blijven. Moet ‘ie wel even een duif sturen, geen briefje, dat hij eraan komt. Want briefjes kan ik dus momenteel niet bij want die worden bezorgd aan de kant van het luik waar ik niet kan komen
Wij doen al ons werk via een venster. Die vensters zijn belangrijk en moeten goed onderhouden worden. Zo’n burcht als de onze heeft best veel vensters, en alle andere burchten ook, dus we hebben gezamenlijk een grote vensteronderhoudsdienst, die de vensters, het glas en de luiken tiptop in orde houdt.
Vroeger, vóór de grote pestuitbraak, hadden we naast de professionele onderhoudsdienst ook een charmant glazenwassersteam dat alle vensters en vensterbankjes bij langs ging, bestaande uit Partizanen. Partizanen zijn voetvolk dat niet helemaal goed mee kan komen en daarom een knullig baantje toegewezen krijgt. Ik heb geen idee wat de Partizanen doen in tijden van Pest.
Bij het grote vensteronderhoud hoort ook dat we af en toe allemaal nieuwe vensters krijgen. Ooit, lang geleden was het al heel hip om dubbel glas te hebben, maar we hebben inmiddels natuurlijk HR-glas, of nog beter. In elk geval, de vensters waar we de laatste jaren door keken waren nu oud en achterhaald en de onderhoudsdienst had gezegd dat ze ze niet meer wilden onderhouden maar dat we nu echt nieuw glas moesten. Dat is nogal een klus dus; alle vensters van de burcht vernieuwen. En ook van alle andere burchten natuurlijk. Mijn indruk is dat de klus wel goed voorbereid is en ook redelijk gesmeerd loopt. Via de schreeuwluikjes heb ik gehoord dat sommige van mijn eigen kasteelburen al een nieuw venster hebben, en dat je een dag bezig bent met herschikken van je gordijntjes en frutsels enzo, maar dat het daarna ook wel weer mooi koekeloeren is.
Maar ja, waar gehakt wordt vallen spaanders, en blijkbaar was ik aan de beurt. Gister lag er een briefje in mijn bus, dat ik een nieuw venster had. Die briefjes kan je pas zien als je je luiken open hebt, en het was dus gelukt om mijn luiken open te maken. Voor de duidelijkheid: er zit nogal een slot op de luiken voor het venster, dus als je wil kijken moet je eerst de luiken van slot halen.
M’n nieuwe venster was er dus, maar het had een wat rare vervorming waardoor alles heel klein leek. Dat stond me niet aan, dus ik wat poetsen enzo. Gedoe gedoe. Op een zeker moment leek het me beter het luik even dicht te gooien zodat ik met een frisse blik het venster daarna zou openen. En toen wou dat stomme luik nooit meer open. Het slot wil wel draaien, dus m’n sleutel past best, maar ergens klemt iets en ik krijg het nu echt niet meer open
De onderhoudsdienst heeft tweemaal gepoogd van buitenaf wat te herstellen, maar dat lukt niet, en nu moet er een specialist naar komen kijken. Die heeft nog niks van zich laten horen, en ik heb even aan het luik gerammeld zojuist, het luik wil nog steeds niet open.
Nu heb ik dus alleen nog maar m’n schreeuwluikje om af en toe wat door te brullen, verder geen enkel zicht op of contact met m’n burchtgenoten. Ik mag natuurlijk m’n hok niet uit, want de Pest enzo, bovendien kan die specialist ook zomaar langskomen, dus ik moet ook daarom in de buurt blijven. Moet ‘ie wel even een duif sturen, geen briefje, dat hij eraan komt. Want briefjes kan ik dus momenteel niet bij want die worden bezorgd aan de kant van het luik waar ik niet kan komen
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
blaadje
De kasteelheer is nog niet bijgekomen van de appelflauwte. Er is ons daarom door Hoge Ome (hertog) een leenheer toebedeeld. Hertog kwam onlangs bij de vaste ochtendschreeuwluikjessessie staan, met een megafoon want hij kreeg z'n luikje niet echt open, dus we konden 'm niet zien. Maar soit. Hij vertelde dat er een leenheer was aangewezen voor de vlaaienburcht. Herstel! Waar ik zei vlaaienburcht bedoelde ik taartenburcht. Stop. Ok, dat liep soepeltjes
Inmiddels heeft de leenheer zich ook al vertoond bij de scheeuwluikjes, en hij gaat proberen snel verstand te krijgen van taarten, en een overzicht van de opgestapelde bestellingen, en een visie ontwikkelen over welke bestelling wel en niet en vooral, vooral, in welke volgorde, moeten worden uitgevoerd en afgehandeld en de deur uit met die taart.
Het schijnt bovendien dat alle banketbakkersburchten per volgende week(!) gedetailleerde planningen voor de komende drie maanden moeten opleveren, en dat terwijl wij al blij zijn als we enig idee hebben wat we deze week aan het doen zijn.
In deze planning moet een duidelijk overzicht gegeven worden welke belangrijke bestellingen er nog op de stapel liggen en welke we daarvan de komende drie maanden gaan bakken.
Behalve dat wij nauwelijks weten met welke taarten we vandaag bezig zijn, weten we hooguit welke taarten we de komende 2 à 3 weken hopen te bakken, en hebben we bijna enkel inzicht in de bestellijst. Ja, de allergievrije toplagen van alle taarten, dat weten we. En nog twee forse ingrepen waar we al wel eens een beetje over gesproken hebben. Maar of dat morgen, volgende maand, ooit of pas als we zin hebben eens gebakken moet worden? Geen idee.
Onze appelflauwe kasteelheer zal hier mee bezig zijn geweest/ had hier mee bezig moeten zijn (*) doorhalen wat niet van toepassing is
In elk geval: wij hebben geen idee of hij er mee bezig is geweest en/of iets gedaan heeft, en we hebben ook geen idee wat we de komende drie maanden gaan doen of zouden moeten doen of hadden moeten doen. Maar goed, dat is per vandaag het probleem van de leenheer.
De kasteelheer is nog niet bijgekomen van de appelflauwte. Er is ons daarom door Hoge Ome (hertog) een leenheer toebedeeld. Hertog kwam onlangs bij de vaste ochtendschreeuwluikjessessie staan, met een megafoon want hij kreeg z'n luikje niet echt open, dus we konden 'm niet zien. Maar soit. Hij vertelde dat er een leenheer was aangewezen voor de vlaaienburcht. Herstel! Waar ik zei vlaaienburcht bedoelde ik taartenburcht. Stop. Ok, dat liep soepeltjes
Inmiddels heeft de leenheer zich ook al vertoond bij de scheeuwluikjes, en hij gaat proberen snel verstand te krijgen van taarten, en een overzicht van de opgestapelde bestellingen, en een visie ontwikkelen over welke bestelling wel en niet en vooral, vooral, in welke volgorde, moeten worden uitgevoerd en afgehandeld en de deur uit met die taart.
Het schijnt bovendien dat alle banketbakkersburchten per volgende week(!) gedetailleerde planningen voor de komende drie maanden moeten opleveren, en dat terwijl wij al blij zijn als we enig idee hebben wat we deze week aan het doen zijn
.In deze planning moet een duidelijk overzicht gegeven worden welke belangrijke bestellingen er nog op de stapel liggen en welke we daarvan de komende drie maanden gaan bakken.
Behalve dat wij nauwelijks weten met welke taarten we vandaag bezig zijn, weten we hooguit welke taarten we de komende 2 à 3 weken hopen te bakken, en hebben we bijna enkel inzicht in de bestellijst. Ja, de allergievrije toplagen van alle taarten, dat weten we. En nog twee forse ingrepen waar we al wel eens een beetje over gesproken hebben. Maar of dat morgen, volgende maand, ooit of pas als we zin hebben eens gebakken moet worden? Geen idee.
Onze appelflauwe kasteelheer zal hier mee bezig zijn geweest/ had hier mee bezig moeten zijn (*) doorhalen wat niet van toepassing is
In elk geval: wij hebben geen idee of hij er mee bezig is geweest en/of iets gedaan heeft, en we hebben ook geen idee wat we de komende drie maanden gaan doen of zouden moeten doen of hadden moeten doen
. Maar goed, dat is per vandaag het probleem van de leenheer.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
blunderblaadje
Oh, en we hebben ook weer eens een bloemenmeisjesblunder. Geen dooien deze keer, zo bont maken we het echt niet vaak hoor. Maar we hadden een tamelijk gewone standaardtaart op bestelling uitgebreid met een extra ingrediëntje, er moesten appelpitjes over gestrooid worden. Dus wij een mooie nieuwe appeltaart naar bestaand recept gebakken, maar dan nu besprenkeld met appelpitjes (de nieuwe taart is niet helemaal mooi, er zit een bromvlieg in. we maken nog wel eens een andere, zonder die vlieg).
We hadden een afspraak met de klant, in een speciaal gebouwtje waar we proeverijen organiseren, om daar de taart te serveren. Als de klant 'm dan goed vindt, kan ie daarna echt uitgedragen worden.
Dit is dus een wat langzame maar belangrijke processie, waarin een bloemenmeisje begeleid door de congierges de taart naar dat gebouwtje draagt en ritueel overhandigt aan de klant. Zo ver zo goed.
Ondertussen is die klant al een week stukjes taart aan het eten, en klaagt niet echt over de taart, maar meldt wel dat er wat weinig appelpitjes in zitten. Na een week is iets duidelijker dat 'wat weinig' een tamelijk onbruikbaar eufemisme is voor 'geen enkele'. Dus. Wij dachten eerst nog dat de ingebakken vlieg misschien de pitjes opgevroten had, dus eerst met vliegenmeppers etc erop los. Maar uiteindelijk blijken we het bloemenmeisje met een oude taart op pad gestuurd te hebben. Prima taart hoor, maar daar zitten dus geen pitten in.
Gelukkig hoef ik het de klant niet uit te leggen, dat doet iemand anders maar.
Oh, en we hebben ook weer eens een bloemenmeisjesblunder. Geen dooien deze keer, zo bont maken we het echt niet vaak hoor. Maar we hadden een tamelijk gewone standaardtaart op bestelling uitgebreid met een extra ingrediëntje, er moesten appelpitjes over gestrooid worden. Dus wij een mooie nieuwe appeltaart naar bestaand recept gebakken, maar dan nu besprenkeld met appelpitjes (de nieuwe taart is niet helemaal mooi, er zit een bromvlieg in. we maken nog wel eens een andere, zonder die vlieg).
We hadden een afspraak met de klant, in een speciaal gebouwtje waar we proeverijen organiseren, om daar de taart te serveren. Als de klant 'm dan goed vindt, kan ie daarna echt uitgedragen worden.
Dit is dus een wat langzame maar belangrijke processie, waarin een bloemenmeisje begeleid door de congierges de taart naar dat gebouwtje draagt en ritueel overhandigt aan de klant. Zo ver zo goed.
Ondertussen is die klant al een week stukjes taart aan het eten, en klaagt niet echt over de taart, maar meldt wel dat er wat weinig appelpitjes in zitten. Na een week is iets duidelijker dat 'wat weinig' een tamelijk onbruikbaar eufemisme is voor 'geen enkele'. Dus. Wij dachten eerst nog dat de ingebakken vlieg misschien de pitjes opgevroten had, dus eerst met vliegenmeppers etc erop los. Maar uiteindelijk blijken we het bloemenmeisje met een oude taart op pad gestuurd te hebben. Prima taart hoor, maar daar zitten dus geen pitten in.
Gelukkig hoef ik het de klant niet uit te leggen, dat doet iemand anders maar.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Er wordt wel erg klunzig gewerkt en gemanage’d in de burchten, niet waar?
De schijnbaar transparante aanpak van de leenheer is wel typerend voor ingehuurde
krachten.
Is het nog leuk werken in de burcht achter je luikje?
De schijnbaar transparante aanpak van de leenheer is wel typerend voor ingehuurde
krachten.
Is het nog leuk werken in de burcht achter je luikje?
Nou, als ik wel eens voorzichtig mopper dan zegt men dat er enkel in onze burcht zo geklunsd wordt. Dat zou kunnen natuurlijk, maar toen ik eens een kijkje in de keuken van de koekjesburcht nam zag ik wel dat men daar zichzelf bijzonder geweldig vond, en buitengewoon goed georganiseerd en gemanaged. Jammer genoeg kwam dat koekje waar ik op zat te wachten na 2 jaar zwoegen nog niet van de band rollen.quote:
Er wordt wel erg klunzig gewerkt en gemanage’d in de burchten, niet waar?
De schijnbaar transparante aanpak van de leenheer is wel typerend voor ingehuurde
krachten.
Is het nog leuk werken in de burcht achter je luikje?
De leenheer is overigens geen huurling! Het is wel een leenheer, dus we kunnen 'm slechts tijdelijk het leven zuur maken, maar het is geen huurling. Ik ga 'm trouwens niet het leven zuur maken hoor, dat doet de positie wel, niet de burchtbewoners.
Vanuit een luikje werken blijft wel tamelijk gemankeerd. Frustrerend ook. Zeker voor burchtgenoten die ondertussen een lading kinderen aan de rokken hebben hangen. Die zie en hoor je soms ook door dat luikje, waar dan pa of ma probeert professioneel te doen. Voor de samenwerking is het ook niet optimaal.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 26-01-2021 14:48:20 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
banket
Nou, er gebeurt weer van alles in banketbakkersland. Er was een grote bakkersdag georganiseerd, met alle bewoners van de burchten onder gezag van de banketbakkershertog verzameld, plus alle bijbehorende adel, en ook allerlei losvast voetvolk. Toch snel een 150 man/vrouw/neutraal bijeen.
Wegens de Pest natuurlijk niet met een echte gezellige bijeenkomst op het grote veld ofzo, met lekkere hapjes en drankjes. Nee, met een godsgruwelijke verzameling luikjes, en een eerder uitgereikte waardebon voor het aanschaffen van wat verfrissingen. Het was een zware dag, maar gelukkig liet aan het eind van de dag de adel een voor een via hun schreeuwluikje weten genoten te hebben van de dag en dat het hartverwarmend en zeer leerzaam was geweest. Nou, daar doen we het voor, nietwaar?
En dan hoop ik natuurlijk stiekem dat aan het eind van de dag er iemand weg moet, maar nee, zo werkt de echte wereld natuurlijk niet. We bakkeren allemaal gezellig verder, misbaksels of fraaie baksels, alles is even goed.
Hmm. Dit klinkt niet echt alsof er veel gebeurde, nietwaar? Maar dat zal mijn beperkte blik zijn, tenslotte ben ik maar een onnozele burchtbewoner. De adel wil beter bestellingen kunnen plaatsen bij de verschillende burchten, en vooral, dat als er een of ander belangrijke maaltijd is, er dan desnoods burchten iets gaan bakken wat ze helemaal niet kunnen kennen. De adel was hartverwarmd en beleerd en genotvol, dus bij hun gebeurde er wel wat en daar gaat het maar om.
Nou, er gebeurt weer van alles in banketbakkersland. Er was een grote bakkersdag georganiseerd, met alle bewoners van de burchten onder gezag van de banketbakkershertog verzameld, plus alle bijbehorende adel, en ook allerlei losvast voetvolk. Toch snel een 150 man/vrouw/neutraal bijeen.
Wegens de Pest natuurlijk niet met een echte gezellige bijeenkomst op het grote veld ofzo, met lekkere hapjes en drankjes. Nee, met een godsgruwelijke verzameling luikjes, en een eerder uitgereikte waardebon voor het aanschaffen van wat verfrissingen. Het was een zware dag, maar gelukkig liet aan het eind van de dag de adel een voor een via hun schreeuwluikje weten genoten te hebben van de dag en dat het hartverwarmend en zeer leerzaam was geweest. Nou, daar doen we het voor, nietwaar?
En dan hoop ik natuurlijk stiekem dat aan het eind van de dag er iemand weg moet, maar nee, zo werkt de echte wereld natuurlijk niet. We bakkeren allemaal gezellig verder, misbaksels of fraaie baksels, alles is even goed.
Hmm. Dit klinkt niet echt alsof er veel gebeurde, nietwaar? Maar dat zal mijn beperkte blik zijn, tenslotte ben ik maar een onnozele burchtbewoner. De adel wil beter bestellingen kunnen plaatsen bij de verschillende burchten, en vooral, dat als er een of ander belangrijke maaltijd is, er dan desnoods burchten iets gaan bakken wat ze helemaal niet kunnen kennen. De adel was hartverwarmd en beleerd en genotvol, dus bij hun gebeurde er wel wat en daar gaat het maar om.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Alles voor de adel, jij weet je plek 
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Hoofdstuk x: Standaardtaarten uit verweggistan en de revolte van Mefisto
LXIV hintte er op dat het misschien best mogelijk zou zijn om standaardgerechten te laten bereiden in een land ver, ver van hier, met wuivende palmbomen en goedkope koks. En dat is helemaal niet zo'n raar plan, eigenlijk. Dus is het ook op redelijk grote schaal geprobeerd, zeker in de tijd toen de watervallen nog volop stroomden, de kloosterlingen nog in hun klooster zaten, de koks in hun Beerput en de recensenten op hun surfplank.
Want als je koks kan opsluiten in de Beerput, onder streng toezicht van de cipiers en met spreekverbod met iedereen die niet in de Beerput woont, en met de geschriften van de kloosterlingen als enige instructie, dan kan je net zo goed zo'n beerput in een Siberische buitenbocht bouwen. En dan hoeven de opgesloten koks ook de taal van de kloosterlingen niet te spreken, als je er maar voor zorgt dat de kloosterschrijfsels zijn geschreven in of vertaald naar een taal die de lokale koks verstaan.
Zo gezegd zo gedaan. In allerlei goedkope uithoeken van de wereld zijn -relatief prijzige- burchten gebouwd om koks in te huisvesten op te sluiten. En wat je wel ongeveer had kunnen verwachten gebeurde. De exotische koks wisten wel ongeveer zulke gerechten eruit te persen als de lokale koks in onze eigen Beerput. Over het algemeen iets langzamer, maar soit.
Nou ja, soit, waar onze Beerput gevangen wel een paar jaar nodig hadden voor het bereiden van een maaltijd, deden de buitenlanders er dus nog iets langer over. Dat was niet echt vooruitgang, maar ik denk dat we daar wel overheen hadden kunnen komen.
Het grote grote gróte probleem was dat onze eigen Beerput vergeven was van ongedierte, en daarmee alle gerechten vergeven van ongedierte. En dat bleek in buitenlandse beerputachtige burchten niet beter. Integendeel. Nu hadden we in behalve van de ons bekende vliegen in ons eten, er ook nog kakkerlakken, meelwurmen en halve muizen in. Of spinnen, torren en salamanders. De surfers sprongen alle kanten op wanneer er een buitenlands gerecht werd uitgestald
En toen kwamen de foodtrucks. Die kwamen niet uit verre landen, ze kwamen gewoon uit het veld, en reden langs burchten en stadjes en prezen hun waar aan. De een had heerlijke hotdogs, de andere zelfgemaakt ijs, de derde koek en zopie. Allemaal gemaakt door gewoon razend enthousiaste koks, met een hipsterbaardje en bevlogenheid. Die rommelden maar wat an, zeiden ze zelf, en gaven een dikke knipoog. Dorp of burcht waar ze aankwamen liepen uit om hun kermis te bekijken. Dan stalden ze terrasjes uit, en dan kon je daar gaan zitten, en dan brachten ze je een proefhapje. Vond je het te zoet/zout/heet/glibberig? Dan ruimde de garcon (m/v) het snel weg, bakte de kok razendsnel een nieuwe en kreeg je die voorgeschoteld. Vond je het lekker dan betaalde je een paar kwartjes.
Met dat procedé hadden de kraamkoks in no-time hapjes die iedereen lekker vond, en die ze in een handomdraai in elkaar konden flanzen.
En ondertussen werden er officiële bestellingen gedaan door de adel, bij het klooster, naar de Beerput, om na eindeloos wachten als een smerig en met vliegenpoep en vliegen bevuild gerecht bij de recensenten aan te komen, die het dan in arren moede maar met een verslag van hoe vies het wel niet was naar de adel stuurden.
Dat was al snel een onhoudbare toestand. De hipsterkoks mochten bij de adel op audiëntie.
Wie had gedacht dat de hipsterkoks bedremmeld zouden stotteren hoe vereerd ze waren in het glimmend paleis te mogen komen, had zich vergist. Wie had gedacht dat de hipsterkoks een bloedige revolutie zouden starten, ook.
De hipsterkoks lieten weten dat de nieuwe god Mefisto hun inspiratie gaf, en dat wie meer een professioneel van hun diensten gebruik wou maken of gerechten zou willen maken zo lekker en snel als de hunne, hun credo zou moeten onderschrijven. Geen dwang, geen straf, geen revolutie, geen stakingen. Gewoon, erkennen dat hun credo fatsoenlijk voer oplevert, en dan hophop lekker wat eten.
Ze lieten zich voorstaan op sportiviteit en spelplezier. Dorre droge pennenlikkers zagen er dan ook niks in, maar ja, oud brood met vliegen is echt best vies, dus de pennenlikkers werden uitgerangeerd.
Wat kan ik zeggen? Sindsdien is het paradijs niet uitgebroken, maar het eten wel een heel stuk beter. Ook in palmzwaaiende buitenlanden zijn leuke koks lekkere dingen aan het maken, maar als je ze niet opsluit in een Beerput zijn ze niet erg goedkoop. Dus die kan je veel beter hun eigen specialiteiten laten bereiden.
Overigens proberen de dorre pennenlikkers natuurlijk de macht terug te grijpen. Dat hoort erbij. Voorlopig leggen ze het af tegen (de gerechten van) de moderne koks. Want eigenlijk zijn tegenwoordig vrijwel alle koks hipsterkoks, dus het echte hipsteren is er wel wat af.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 15-02-2021 14:15:38 ]
LXIV hintte er op dat het misschien best mogelijk zou zijn om standaardgerechten te laten bereiden in een land ver, ver van hier, met wuivende palmbomen en goedkope koks. En dat is helemaal niet zo'n raar plan, eigenlijk. Dus is het ook op redelijk grote schaal geprobeerd, zeker in de tijd toen de watervallen nog volop stroomden, de kloosterlingen nog in hun klooster zaten, de koks in hun Beerput en de recensenten op hun surfplank.
Want als je koks kan opsluiten in de Beerput, onder streng toezicht van de cipiers en met spreekverbod met iedereen die niet in de Beerput woont, en met de geschriften van de kloosterlingen als enige instructie, dan kan je net zo goed zo'n beerput in een Siberische buitenbocht bouwen. En dan hoeven de opgesloten koks ook de taal van de kloosterlingen niet te spreken, als je er maar voor zorgt dat de kloosterschrijfsels zijn geschreven in of vertaald naar een taal die de lokale koks verstaan.
Zo gezegd zo gedaan. In allerlei goedkope uithoeken van de wereld zijn -relatief prijzige- burchten gebouwd om koks in te huisvesten op te sluiten. En wat je wel ongeveer had kunnen verwachten gebeurde. De exotische koks wisten wel ongeveer zulke gerechten eruit te persen als de lokale koks in onze eigen Beerput. Over het algemeen iets langzamer, maar soit.
Nou ja, soit, waar onze Beerput gevangen wel een paar jaar nodig hadden voor het bereiden van een maaltijd, deden de buitenlanders er dus nog iets langer over. Dat was niet echt vooruitgang, maar ik denk dat we daar wel overheen hadden kunnen komen.
Het grote grote gróte probleem was dat onze eigen Beerput vergeven was van ongedierte, en daarmee alle gerechten vergeven van ongedierte. En dat bleek in buitenlandse beerputachtige burchten niet beter. Integendeel. Nu hadden we in behalve van de ons bekende vliegen in ons eten, er ook nog kakkerlakken, meelwurmen en halve muizen in. Of spinnen, torren en salamanders. De surfers sprongen alle kanten op wanneer er een buitenlands gerecht werd uitgestald
En toen kwamen de foodtrucks. Die kwamen niet uit verre landen, ze kwamen gewoon uit het veld, en reden langs burchten en stadjes en prezen hun waar aan. De een had heerlijke hotdogs, de andere zelfgemaakt ijs, de derde koek en zopie. Allemaal gemaakt door gewoon razend enthousiaste koks, met een hipsterbaardje en bevlogenheid. Die rommelden maar wat an, zeiden ze zelf, en gaven een dikke knipoog. Dorp of burcht waar ze aankwamen liepen uit om hun kermis te bekijken. Dan stalden ze terrasjes uit, en dan kon je daar gaan zitten, en dan brachten ze je een proefhapje. Vond je het te zoet/zout/heet/glibberig? Dan ruimde de garcon (m/v) het snel weg, bakte de kok razendsnel een nieuwe en kreeg je die voorgeschoteld. Vond je het lekker dan betaalde je een paar kwartjes.
Met dat procedé hadden de kraamkoks in no-time hapjes die iedereen lekker vond, en die ze in een handomdraai in elkaar konden flanzen.
En ondertussen werden er officiële bestellingen gedaan door de adel, bij het klooster, naar de Beerput, om na eindeloos wachten als een smerig en met vliegenpoep en vliegen bevuild gerecht bij de recensenten aan te komen, die het dan in arren moede maar met een verslag van hoe vies het wel niet was naar de adel stuurden.
Dat was al snel een onhoudbare toestand. De hipsterkoks mochten bij de adel op audiëntie.
Wie had gedacht dat de hipsterkoks bedremmeld zouden stotteren hoe vereerd ze waren in het glimmend paleis te mogen komen, had zich vergist. Wie had gedacht dat de hipsterkoks een bloedige revolutie zouden starten, ook.
De hipsterkoks lieten weten dat de nieuwe god Mefisto hun inspiratie gaf, en dat wie meer een professioneel van hun diensten gebruik wou maken of gerechten zou willen maken zo lekker en snel als de hunne, hun credo zou moeten onderschrijven. Geen dwang, geen straf, geen revolutie, geen stakingen. Gewoon, erkennen dat hun credo fatsoenlijk voer oplevert, en dan hophop lekker wat eten.
Ze lieten zich voorstaan op sportiviteit en spelplezier. Dorre droge pennenlikkers zagen er dan ook niks in, maar ja, oud brood met vliegen is echt best vies, dus de pennenlikkers werden uitgerangeerd.
Wat kan ik zeggen? Sindsdien is het paradijs niet uitgebroken, maar het eten wel een heel stuk beter. Ook in palmzwaaiende buitenlanden zijn leuke koks lekkere dingen aan het maken, maar als je ze niet opsluit in een Beerput zijn ze niet erg goedkoop. Dus die kan je veel beter hun eigen specialiteiten laten bereiden.
Overigens proberen de dorre pennenlikkers natuurlijk de macht terug te grijpen. Dat hoort erbij. Voorlopig leggen ze het af tegen (de gerechten van) de moderne koks. Want eigenlijk zijn tegenwoordig vrijwel alle koks hipsterkoks, dus het echte hipsteren is er wel wat af.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 15-02-2021 14:15:38 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
nieuw blaadje
Vorig jaar had een deel van onze burcht zich afgesplitst van de rest en had zich teruggetrokken in een apart noodgebouwtje. Dit omdat er een spoedbestelling was, die al een jaar of wat geleden klaar had moeten zijn. Destijds had die spoedbestelling zoveel vliegende haast dat er aan andere, met het recept en de ingrediënten onbekende burcht gevraagd was om de bestelling te leveren. Welk idee daar precies achter stak is me twee jaar later nog een even grot raadsel als destijds, maar èh, dat zijn adelijke beslissingen en daar krijg je toch geen vat op.
Anyway, twee jaar later was er dus nog geen taart.Er was wel een soort halffabrikaat, maar dat was best wel matig zeg maar.
Die andere burcht was er poepflauw van en bovendien lag er voor hun een leuke enorme bestelling te wachten die wél ging over hun expertise, dus ze hebben ons het halffabrikaat in het gezicht gesmeten, vergezeld van wat notities dat we zonder twijfel te dom waren om hun genialiteit te her- en erkennen.
Dat klopte wel in zoverre dat wij de genialiteit inderdaad niet zagen, het halfabrikaat daarom grotendeels hebben ontmanteld en daarna hard aan het werk zijn gegaan om er alsnog een soort eetbare vlaaitaart van te maken. Toen kwam het wel even goed uit dat vlaaiburcht en taartburcht verenigd waren. Een handjevol vlaaiers en taarters heeft zich toen dus teruggetrokken in een apart keukentje om die achterstallige bestelling te gaan bakken, bezorgen, met bloemenmeisjes ritueel naar uitgebreide proefsessies te sturen etc etc.
Dat was een jaar hard werken, maar wel met echt resultaat. Na een half jaar hadden we iets om naar het proeflokaal te sturen en binnen het jaar hadden we de eerste variant van de bestelling echt geleverd.
Daarna hadden we nog wel even wat werk aan tweaken, wat bijgerechtjes serveren etc. Maar sinds het begin van dit jaar zijn we er eigenlijk wel echt klaar mee. Dus hebben we ons noodkeukentje ontmanteld en zijn we weer terug in de gewone grote taartenkeuken.
Persoonlijk ben ik wel een beetje uitgekeken op taart. Lekker hoor, taart, maar na drie jaar wil ik wel eens wat anders.
Dus heb ik laatst maar eens een postduif gestuurd naar een buurburcht. Binnenkort ga ik verhuizen.
Binnen het domein van de banketbakkershertog, dat wel. Daar blijf ik liever wat binnen. De nieuwe burcht is wel een heel afwijkende. De keuken, de ingrediënten, dat is allemaal van een heel ander type en soort dan dat van de andere burchten.
Laat ik het maar de Queeste-burcht noemen. Het zijn Zoekers. Ik weet niet of ze echt een Graal voor ogen hebben. Ze zetten voornamelijk een soort speurtochten uit langs en door alle andere burchten. Dat leek mij wel aardig, kan ik nog eens een frisse neus halen. Hoewel het uiteraard momenteel allemaal via schreeuwluikjes gaat, hoe anders.
Vorig jaar had een deel van onze burcht zich afgesplitst van de rest en had zich teruggetrokken in een apart noodgebouwtje. Dit omdat er een spoedbestelling was, die al een jaar of wat geleden klaar had moeten zijn. Destijds had die spoedbestelling zoveel vliegende haast dat er aan andere, met het recept en de ingrediënten onbekende burcht gevraagd was om de bestelling te leveren. Welk idee daar precies achter stak is me twee jaar later nog een even grot raadsel als destijds, maar èh, dat zijn adelijke beslissingen en daar krijg je toch geen vat op.
Anyway, twee jaar later was er dus nog geen taart.Er was wel een soort halffabrikaat, maar dat was best wel matig zeg maar.
Die andere burcht was er poepflauw van en bovendien lag er voor hun een leuke enorme bestelling te wachten die wél ging over hun expertise, dus ze hebben ons het halffabrikaat in het gezicht gesmeten, vergezeld van wat notities dat we zonder twijfel te dom waren om hun genialiteit te her- en erkennen.
Dat klopte wel in zoverre dat wij de genialiteit inderdaad niet zagen, het halfabrikaat daarom grotendeels hebben ontmanteld en daarna hard aan het werk zijn gegaan om er alsnog een soort eetbare vlaaitaart van te maken. Toen kwam het wel even goed uit dat vlaaiburcht en taartburcht verenigd waren. Een handjevol vlaaiers en taarters heeft zich toen dus teruggetrokken in een apart keukentje om die achterstallige bestelling te gaan bakken, bezorgen, met bloemenmeisjes ritueel naar uitgebreide proefsessies te sturen etc etc.
Dat was een jaar hard werken, maar wel met echt resultaat. Na een half jaar hadden we iets om naar het proeflokaal te sturen en binnen het jaar hadden we de eerste variant van de bestelling echt geleverd.
Daarna hadden we nog wel even wat werk aan tweaken, wat bijgerechtjes serveren etc. Maar sinds het begin van dit jaar zijn we er eigenlijk wel echt klaar mee. Dus hebben we ons noodkeukentje ontmanteld en zijn we weer terug in de gewone grote taartenkeuken.
Persoonlijk ben ik wel een beetje uitgekeken op taart. Lekker hoor, taart, maar na drie jaar wil ik wel eens wat anders.
Dus heb ik laatst maar eens een postduif gestuurd naar een buurburcht. Binnenkort ga ik verhuizen.
Binnen het domein van de banketbakkershertog, dat wel. Daar blijf ik liever wat binnen. De nieuwe burcht is wel een heel afwijkende. De keuken, de ingrediënten, dat is allemaal van een heel ander type en soort dan dat van de andere burchten.
Laat ik het maar de Queeste-burcht noemen. Het zijn Zoekers. Ik weet niet of ze echt een Graal voor ogen hebben. Ze zetten voornamelijk een soort speurtochten uit langs en door alle andere burchten. Dat leek mij wel aardig, kan ik nog eens een frisse neus halen. Hoewel het uiteraard momenteel allemaal via schreeuwluikjes gaat, hoe anders.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Een half jaar.
Een half jaar zit ik nu in de Queeste-burcht. Ik denk dat ik nu wel enig idee hebben wat ze allemaal doen in die burcht, maar aangezien we het nog steeds allemaal met schreeuwluikjes naar elkaar toe moeten communiceren zou het kunnen zijn dat er delen van deze burcht zijn waar dingen gefabriekt worden waar ik nog geen idee van heb.
Wat ze (we) precies maken is natuurlijk ook niet zo interessant. Maar het zijn dingen als speurtochten, puzzels, crypogrammen en kruiswoordraadsels, op basis waarvan kadopakketten worden samengesteld. Waarbij het niet altijd even duidelijk is of wij de puzzel ook maken of enkel het pakket, maar dat houdt het spannend. De spullen die in het kadopakket moeten komen komen uit een voorraadkast (duh). Wij hebben in onze Queeste-burcht geen voorraadkasten. Dus we houden rooftochten, in de voorraden van andere burchten. Het maakt nogal uit of zo'n rooftocht dan gedaan wordt door iemand die de te beroven burcht een beetje van binnen kent of niet. Rooftochten zijn altijd in opdracht: een kadopakketbestelling. Maar de opdracht is niet altijd even duidelijk (of wij niet altijd even snugger), dus we komen nog wel eens met het verkeerde aankakken
.
Soms wil een andere burcht de voorraden herorganiseren, dan wordt ook onze hulp ingeroepen. De vragende burcht richt dan een nieuwe voorraadruimte in. Wij worden vervolgens uitgenodigd om de voorraden te verslepen van de oude voorraadkasten naar de nieuwe. Natuurlijk moet alles dan net anders dan het was, want dat is de reden voor herinrichten. Ik meen dat dit dan altijd 'vooruitgang' heet te zijn.
Het is vooral typhusveel werk waarbij het best lastig is om alle oude voorraden op de nieuwe plek te krijgen, want het is niet altijd duidelijk wat de nieuwe plek is. Moet de havermout bij ontbijtingrediënten of bij graanproducten? Als op plank A dozen voor 1 tot 10 flessen moeten, en op plank B dozen met meer dan 10 flessen, waar moet een doos met precies 10 flessen dan heen? Oh, houten kisten moeten in vak K. Maar deze houten kist is te groot om daar in te passen, wat nu? Euh, in de oude voorraadkast ligt nu nog wat ongesorteerd spul, wat moet daar mee? Etc etc.
Voordeel van zo'n herinrichting is wel dat we, als het klaar is, een goed beeld hebben van de voorraadkast van die burcht, voor het geval dat we er een rooftocht willen houden.
Een half jaar zit ik nu in de Queeste-burcht. Ik denk dat ik nu wel enig idee hebben wat ze allemaal doen in die burcht, maar aangezien we het nog steeds allemaal met schreeuwluikjes naar elkaar toe moeten communiceren zou het kunnen zijn dat er delen van deze burcht zijn waar dingen gefabriekt worden waar ik nog geen idee van heb.
Wat ze (we) precies maken is natuurlijk ook niet zo interessant. Maar het zijn dingen als speurtochten, puzzels, crypogrammen en kruiswoordraadsels, op basis waarvan kadopakketten worden samengesteld. Waarbij het niet altijd even duidelijk is of wij de puzzel ook maken of enkel het pakket, maar dat houdt het spannend. De spullen die in het kadopakket moeten komen komen uit een voorraadkast (duh). Wij hebben in onze Queeste-burcht geen voorraadkasten. Dus we houden rooftochten, in de voorraden van andere burchten. Het maakt nogal uit of zo'n rooftocht dan gedaan wordt door iemand die de te beroven burcht een beetje van binnen kent of niet. Rooftochten zijn altijd in opdracht: een kadopakketbestelling. Maar de opdracht is niet altijd even duidelijk (of wij niet altijd even snugger), dus we komen nog wel eens met het verkeerde aankakken
.Soms wil een andere burcht de voorraden herorganiseren, dan wordt ook onze hulp ingeroepen. De vragende burcht richt dan een nieuwe voorraadruimte in. Wij worden vervolgens uitgenodigd om de voorraden te verslepen van de oude voorraadkasten naar de nieuwe. Natuurlijk moet alles dan net anders dan het was, want dat is de reden voor herinrichten. Ik meen dat dit dan altijd 'vooruitgang' heet te zijn.
Het is vooral typhusveel werk waarbij het best lastig is om alle oude voorraden op de nieuwe plek te krijgen, want het is niet altijd duidelijk wat de nieuwe plek is. Moet de havermout bij ontbijtingrediënten of bij graanproducten? Als op plank A dozen voor 1 tot 10 flessen moeten, en op plank B dozen met meer dan 10 flessen, waar moet een doos met precies 10 flessen dan heen? Oh, houten kisten moeten in vak K. Maar deze houten kist is te groot om daar in te passen, wat nu? Euh, in de oude voorraadkast ligt nu nog wat ongesorteerd spul, wat moet daar mee? Etc etc.
Voordeel van zo'n herinrichting is wel dat we, als het klaar is, een goed beeld hebben van de voorraadkast van die burcht, voor het geval dat we er een rooftocht willen houden.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
blaadje vooraf
Vroeger waren er een handjevol inbrekers. Die braken in waar ze dachten dat ze wezen moesten, roofden netjes en beschaafd de zaken die ze nodig dachten te hebben, deden dat in een kadodoos en stuurden die naar de opdrachtgever, een roofridder.
Op wat schoonheidsfoutjes af en toe na, was dit eigenlijk redelijk naar tevredenheid van rovers, beroofden en roverheid.
Inbrekers kwamen en gingen - er zaten veel huurlingen tussen, want inbrekers zijn op zoek naar spanning, sensatie en grote sommen gelds, en dat alles past beter bij een huurling dan bij een vaste aanstelling als gereguleerde inbreker.
Niettemin bleek er na een jaar of wat zich een harde kern gevormd te hebben van twee -inmiddels- meesterinbrekers, en daaromheen komende en gaande losse inbrekers. Met grote (GROTE) zakken goud is het gelukt om die twee meesterinbrekers te overreden om vaste inbreker te worden. De lossere contacten zijn wel vaak nog huurlingen.
Wel werd de hoeveelheid roofopdrachten steeds groter. En slopen er vaker schoonheidsfoutjes in de kadodozen.
En werd de vrije manier van her een der een beetje inbreken of kadodozen soms opeens versturen, en een andere bestelde kadodoos doodleuk niet leveren, de adel een doorn in het oog. Dat moest voorspelbaarder. Gereguleerder. Volgens procedures. Aangepaster en beleefder en gedienstiger. Passend in het landschap van de GroteBanketBakkersHertog.
Dat laatste was wel even een dingetje. De rooftochten vinden allemaal plaats in burchten van de GroteBanketBakkersHertog, maar de inbrekers vielen niet onder diens gezag. Onder welk gezag wel is mij niet precies duidelijk, maar laat ik het maar de Roverhoofdman noemen. Die overigens nooit roofopdrachten geeft! Roofopdrachten worden gegeven door roofridders. Uiteindelijk staat immers iedereen ten dienste van de adel, die op zijn beurt bestierd wordt door de godenwereld.
Er is een of ander halfbakken compromis uit gekomen, waarbij de GroteBanketBakkersHertog een nieuwe burcht heeft laten bouwen, de Queeste-burcht. De Roverhoofdman heeft vervolgens de inbrekers gevraagd om daar netjes door de voordeur naar binnen te lopen en er een kamertje te betrekken.
In het land van de GroteBanketBakkersHertog hebben we, zoals eerder uitgelegd, kloosterlingen, koks en recensenten en congierges en voetvolk.
De inbrekers zijn, zoals het woord al zegt, geen kloosterlingen, koks, recensenten, congierges of voetvolk.
Dat werd dus ook al weer lastig bij de adelijke wens tot assimilatie en voorspelbaarheid en procedures en andere pennenlikkerswensen.
Inbrekers zijn lastig te assimileren. Ze hebben zich eruit gered door zich te verklaren tot 'elitetroepen'. Die staan gewoon bóven de procedures. Dat lukte natuurlijk maar half, want de adel wou ook wat.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 30-08-2021 13:43:25 ]
Vroeger waren er een handjevol inbrekers. Die braken in waar ze dachten dat ze wezen moesten, roofden netjes en beschaafd de zaken die ze nodig dachten te hebben, deden dat in een kadodoos en stuurden die naar de opdrachtgever, een roofridder.
Op wat schoonheidsfoutjes af en toe na, was dit eigenlijk redelijk naar tevredenheid van rovers, beroofden en roverheid.
Inbrekers kwamen en gingen - er zaten veel huurlingen tussen, want inbrekers zijn op zoek naar spanning, sensatie en grote sommen gelds, en dat alles past beter bij een huurling dan bij een vaste aanstelling als gereguleerde inbreker.
Niettemin bleek er na een jaar of wat zich een harde kern gevormd te hebben van twee -inmiddels- meesterinbrekers, en daaromheen komende en gaande losse inbrekers. Met grote (GROTE) zakken goud is het gelukt om die twee meesterinbrekers te overreden om vaste inbreker te worden. De lossere contacten zijn wel vaak nog huurlingen.
Wel werd de hoeveelheid roofopdrachten steeds groter. En slopen er vaker schoonheidsfoutjes in de kadodozen.
En werd de vrije manier van her een der een beetje inbreken of kadodozen soms opeens versturen, en een andere bestelde kadodoos doodleuk niet leveren, de adel een doorn in het oog. Dat moest voorspelbaarder. Gereguleerder. Volgens procedures. Aangepaster en beleefder en gedienstiger. Passend in het landschap van de GroteBanketBakkersHertog.
Dat laatste was wel even een dingetje. De rooftochten vinden allemaal plaats in burchten van de GroteBanketBakkersHertog, maar de inbrekers vielen niet onder diens gezag. Onder welk gezag wel is mij niet precies duidelijk, maar laat ik het maar de Roverhoofdman noemen. Die overigens nooit roofopdrachten geeft! Roofopdrachten worden gegeven door roofridders. Uiteindelijk staat immers iedereen ten dienste van de adel, die op zijn beurt bestierd wordt door de godenwereld.
Er is een of ander halfbakken compromis uit gekomen, waarbij de GroteBanketBakkersHertog een nieuwe burcht heeft laten bouwen, de Queeste-burcht. De Roverhoofdman heeft vervolgens de inbrekers gevraagd om daar netjes door de voordeur naar binnen te lopen en er een kamertje te betrekken.
In het land van de GroteBanketBakkersHertog hebben we, zoals eerder uitgelegd, kloosterlingen, koks en recensenten en congierges en voetvolk.
De inbrekers zijn, zoals het woord al zegt, geen kloosterlingen, koks, recensenten, congierges of voetvolk.
Dat werd dus ook al weer lastig bij de adelijke wens tot assimilatie en voorspelbaarheid en procedures en andere pennenlikkerswensen.
Inbrekers zijn lastig te assimileren. Ze hebben zich eruit gered door zich te verklaren tot 'elitetroepen'. Die staan gewoon bóven de procedures. Dat lukte natuurlijk maar half, want de adel wou ook wat.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 30-08-2021 13:43:25 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
blaadje stavaza
Dus wat hebben we nu?
• Een burcht
• Een kasteelheer (een huurling)
• Een onderknuppel (*)
• Twee meesterinbrekers
• Een handvol andere inbrekers
• Een handvol recensenten (die keuren de kadodozen voordat ze verzonden worden)
• Een congierge (handelt de post af)
*: De onderknuppel
Eén van de adelijke eisen was dat ze meer van te voren zouden weten wanneer welke kadodoos op de post zou gaan. Daartoe hebben ze die burcht met kasteelheer ingericht, net als in de taartenburcht moet de kasteelheer de volgorde van afhandeling van bestellingen bepalen.
Naar nieuw adelijk inzicht is er een poef gestart, waarbij elke burcht een onderknuppel krijgt. De onderknuppel moet ervoor zorgen dat de burchtbewoners 'optimaal presteren' zodat de kasteelheer zoveel mogelijk bestellingen kan afleveren, of in elk geval: zo kloppend mogelijk kan voorspellen welke bestellingen er geleverd gaan worden.
Dit proces leidt zeer voorstelbaar tot de meest voorspelbare uitkomst: zo minimaal mogelijk toezeggen en je daar dan aan houden.
Hoe dan ook: ook de Queeste-burcht kreeg in het kader van de poef een onderknuppel.
De onderknuppel was een huurling, en die mocht dan al z'n uren besteden aan onderknuppelen. De onderknuppel was vast een aardige jongen, maar hij knuppelde weinig en het was onduidelijk wat hij dan wel deed met z'n tijd. Uiteindelijk leidde dat ertoe dat de onderknuppel z'n positie opgaf en nu is er even geen onderknuppel. Maar de adel/de poef vereist er wel weer een dus er zal wel een nieuwe komen.
Oh ja, de kasteelheer is zoals kasteelheren zijn. Weinig geliefd, heeft niks te zeggen maar zegt vanalles en heeft moeite met het beheren van de roofopdrachten.
Dus wat hebben we nu?
• Een burcht
• Een kasteelheer (een huurling)
• Een onderknuppel (*)
• Twee meesterinbrekers
• Een handvol andere inbrekers
• Een handvol recensenten (die keuren de kadodozen voordat ze verzonden worden)
• Een congierge (handelt de post af)
*: De onderknuppel
Eén van de adelijke eisen was dat ze meer van te voren zouden weten wanneer welke kadodoos op de post zou gaan. Daartoe hebben ze die burcht met kasteelheer ingericht, net als in de taartenburcht moet de kasteelheer de volgorde van afhandeling van bestellingen bepalen.
Naar nieuw adelijk inzicht is er een poef gestart, waarbij elke burcht een onderknuppel krijgt. De onderknuppel moet ervoor zorgen dat de burchtbewoners 'optimaal presteren' zodat de kasteelheer zoveel mogelijk bestellingen kan afleveren, of in elk geval: zo kloppend mogelijk kan voorspellen welke bestellingen er geleverd gaan worden.
Dit proces leidt zeer voorstelbaar tot de meest voorspelbare uitkomst: zo minimaal mogelijk toezeggen en je daar dan aan houden.
Hoe dan ook: ook de Queeste-burcht kreeg in het kader van de poef een onderknuppel.
De onderknuppel was een huurling, en die mocht dan al z'n uren besteden aan onderknuppelen. De onderknuppel was vast een aardige jongen, maar hij knuppelde weinig en het was onduidelijk wat hij dan wel deed met z'n tijd. Uiteindelijk leidde dat ertoe dat de onderknuppel z'n positie opgaf en nu is er even geen onderknuppel. Maar de adel/de poef vereist er wel weer een dus er zal wel een nieuwe komen.
Oh ja, de kasteelheer is zoals kasteelheren zijn. Weinig geliefd, heeft niks te zeggen maar zegt vanalles en heeft moeite met het beheren van de roofopdrachten.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
En op de rooftochten wordt het geld verdiend om onderknuppels, kasteelheer, inbrekers en recensenten te onderhouden?
Het geeft mij inzicht in het functioneren van een burcht en niet erg positief beeld.
Het geeft mij inzicht in het functioneren van een burcht en niet erg positief beeld.
Rustige tijden in het kasteel?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Leuke korte verhalen!
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Lenteblad
Ach, misschien kan ik wel weer eens een blaadje toevoegen aan het oneindige verhaal.
Ik moet zeggen dat de grote Pest-uitbraak alle sappige ontwikkelingen wel redelijk stillegde. Via schreeuwluikjes rellen is blijkbaar niet goed uitvoerbaar. Misschien kunnen we constateren dat als we onszelf allemaal opsluiten in een donkere privékelder en enkel via schreeuwluikjes elkaar becommuniceren, dat we dan weinig rottigheid uithalen en dus vast effectiever werken. Maar ik zou dat tweede deel van die zin niet zomaar als vanzelfsprekend aannemen.
Hoe dan ook, de Pest wordt langzaam uitgefaseerd. Her en der worden wat kasteelzalen afgestoft en mogen er mondjesmaat wat mensen uit hun hok naar de zaal. Bleek, hoestend en proestend komen ze daar verzamelen, worden prompt ziek en gaan snel terug hun hok in, uitzieken. Ikzelf laat de boel nog maar even de boel, al kom ik nu wel weer af en toe bijeen met wat burchtgenoten, maar dan buiten de burcht.
Zo gaan we in de loop van deze week verzamelen in een huurburcht. Via de schreeuwluikjes kwamen we er toevallig achter dat een aantal van ons de uitnodiging niet goed begrepen hadden, we zouden zomaar op minstens 3 verschillende adressen gestaan hebben als we niet even geroddeld hadden. Dat krijg je na 2 jaar eenzame opsluiting, geen idee meer welk kasteel waar ligt.
We gaan overleggen met onze burchtheer over de burchtinrichting. Waar er eerder wel eens burchten wat (te) provisorisch tegen elkaar aangebouwd waren, heeft bij ons onze burchtheer besloten z'n burcht provisorisch te splitsen.
In tijden van Pest betekende dat dat we de meeste burchtbewoners helemaal niet meer zagen bij de schreeuwluikjes, want de ene helft had zich verzameld in de ene schreeuwlelijkjeskring en de andere helft in de ander.
Nou, zoals je je wel kan voorstellen is niet iedereen even tevreden over deze constructie.
Dus dat moet geëvalueerd worden. Mjin hobby is dat niet, evalueren, altijd een hoop langdradig gelul, hoog oplopende emoties en aan het eind van het liedje is het zoals het was. Maarrrrrrrrrrr we gaan dus nu in levende lijve verzamelen op een burcht die daarbij een hoop lekkere hapjes en drankjes presenteert, en dan niet figuurlijk, dus dan sluit ik toch maar aan.
De eerste Pestlijders hebben zich al gemeld, de een heeft alleen nog maar een paar kleine bultjes, de ander een kind met bulten, de derde een vrouw die net getest is op bulten. Dus die komen gezellig ook want de Pest is uitgefaseerd dus het mag.
We hebben nog steeds geen nieuwe onderknuppel. Er is wel poging gedaan er eentje te vinden, maar die poging werd effectief gesaboteerd door de burchtbewoners en dat ontmoedigde de burchtheer en de adel dermate dat ze blijkbaar voorlopig zijn afgedropen met de onderknuppelpoef.
Bij gebrek aan onderknuppel om onze evasessie te begeleiden, hebben we een bewoner van de navelstaardershut uitgenodigd. In de navelstaarderhut woont een groepje navelaars, die ingehuurd kunnen worden voor feesten en partijen, vooral als er niks te vieren valt. Zo'n navelstaarder helpt ons dan naar onze navels te staren en de snavels te roeren of te houden, net naar gelang.
Ach, misschien kan ik wel weer eens een blaadje toevoegen aan het oneindige verhaal.
Ik moet zeggen dat de grote Pest-uitbraak alle sappige ontwikkelingen wel redelijk stillegde. Via schreeuwluikjes rellen is blijkbaar niet goed uitvoerbaar. Misschien kunnen we constateren dat als we onszelf allemaal opsluiten in een donkere privékelder en enkel via schreeuwluikjes elkaar becommuniceren, dat we dan weinig rottigheid uithalen en dus vast effectiever werken. Maar ik zou dat tweede deel van die zin niet zomaar als vanzelfsprekend aannemen.
Hoe dan ook, de Pest wordt langzaam uitgefaseerd. Her en der worden wat kasteelzalen afgestoft en mogen er mondjesmaat wat mensen uit hun hok naar de zaal. Bleek, hoestend en proestend komen ze daar verzamelen, worden prompt ziek en gaan snel terug hun hok in, uitzieken. Ikzelf laat de boel nog maar even de boel, al kom ik nu wel weer af en toe bijeen met wat burchtgenoten, maar dan buiten de burcht.
Zo gaan we in de loop van deze week verzamelen in een huurburcht. Via de schreeuwluikjes kwamen we er toevallig achter dat een aantal van ons de uitnodiging niet goed begrepen hadden, we zouden zomaar op minstens 3 verschillende adressen gestaan hebben als we niet even geroddeld hadden. Dat krijg je na 2 jaar eenzame opsluiting, geen idee meer welk kasteel waar ligt.
We gaan overleggen met onze burchtheer over de burchtinrichting. Waar er eerder wel eens burchten wat (te) provisorisch tegen elkaar aangebouwd waren, heeft bij ons onze burchtheer besloten z'n burcht provisorisch te splitsen.
In tijden van Pest betekende dat dat we de meeste burchtbewoners helemaal niet meer zagen bij de schreeuwluikjes, want de ene helft had zich verzameld in de ene schreeuwlelijkjeskring en de andere helft in de ander.
Nou, zoals je je wel kan voorstellen is niet iedereen even tevreden over deze constructie.
Dus dat moet geëvalueerd worden. Mjin hobby is dat niet, evalueren, altijd een hoop langdradig gelul, hoog oplopende emoties en aan het eind van het liedje is het zoals het was. Maarrrrrrrrrrr we gaan dus nu in levende lijve verzamelen op een burcht die daarbij een hoop lekkere hapjes en drankjes presenteert, en dan niet figuurlijk, dus dan sluit ik toch maar aan.
De eerste Pestlijders hebben zich al gemeld, de een heeft alleen nog maar een paar kleine bultjes, de ander een kind met bulten, de derde een vrouw die net getest is op bulten. Dus die komen gezellig ook want de Pest is uitgefaseerd dus het mag.
We hebben nog steeds geen nieuwe onderknuppel. Er is wel poging gedaan er eentje te vinden, maar die poging werd effectief gesaboteerd door de burchtbewoners en dat ontmoedigde de burchtheer en de adel dermate dat ze blijkbaar voorlopig zijn afgedropen met de onderknuppelpoef.
Bij gebrek aan onderknuppel om onze evasessie te begeleiden, hebben we een bewoner van de navelstaardershut uitgenodigd. In de navelstaarderhut woont een groepje navelaars, die ingehuurd kunnen worden voor feesten en partijen, vooral als er niks te vieren valt. Zo'n navelstaarder helpt ons dan naar onze navels te staren en de snavels te roeren of te houden, net naar gelang.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Wat een heerlijk feuilleton dit. Ik heb in een ver, ver verleden ook wel eens in zo'n soort burcht gewerkt. Eerder bij de monniken dan bij de koekenbakkers, maar laat me je vertellen dat er het in de kloosters niet veel anders toeging. Ook al was dit lang voor de Pest en was het gebruik van schreeuwluikjes veel minder wijdverbreid, de onderliggende processen en de hoofdrolspelers zijn maar weinig veranderd.
Altijd leuk, mensen die de burchten van binnen kennen.
Ons dagje snavelstaren in de huurburcht was wel ok. De lunch viel tegen, maar de zon scheen op het terras en het bier was fris. Vandaag zouden we weer een hapjesbijeenkomst hebben, nu zonder snavelaar want een echt feestje wegens groot succes. Helaas waren er zoveel Pestlijders die wegens smet niet mochten komen, dat het feest werd afgelast.
Ons dagje snavelstaren in de huurburcht was wel ok. De lunch viel tegen, maar de zon scheen op het terras en het bier was fris. Vandaag zouden we weer een hapjesbijeenkomst hebben, nu zonder snavelaar want een echt feestje wegens groot succes. Helaas waren er zoveel Pestlijders die wegens smet niet mochten komen, dat het feest werd afgelast.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ah ja, de burcht verhalen!
In mijn burcht bleek dat de koek die we altijd aten heel ongezond was
Nul vitamines, beetje oudbakken, je kon er zelfs indigestie van krijgen
Dus onze koekjesbakker kreeg hulp van wat patissiers om een nieuwe, verse, lekkere koek te gaan maken. Vorig jaar september was hij klaar en werd ik uitgenodigd voor een proef sessie
Ik verwachtte dat ik een stapel koeken voor mijn neus zou krijgen, maar het bleek dat men het nog over het recept wilde hebben… waar ik niks vanaf weet, geef mij maar koek!
Er werd beloofd dat we een maand later echt konden proeven.
Dus uiteraard gebeurde dat pas afgelopen week….
We werden vriendelijk ontvangen, er was een speciaal schreeuwluikje open gezet zodat proevers uit het hele rijk mee konden doen. De een wist meer van deeg, de ander meer van het bak proces. Ik bleek de enige specialist van de versieringen te zijn. Enigszins verrassend, maar ik ging mijn best doen.
In mijn burcht bleek dat de koek die we altijd aten heel ongezond was
Nul vitamines, beetje oudbakken, je kon er zelfs indigestie van krijgen Dus onze koekjesbakker kreeg hulp van wat patissiers om een nieuwe, verse, lekkere koek te gaan maken. Vorig jaar september was hij klaar en werd ik uitgenodigd voor een proef sessie
Ik verwachtte dat ik een stapel koeken voor mijn neus zou krijgen, maar het bleek dat men het nog over het recept wilde hebben… waar ik niks vanaf weet, geef mij maar koek!
Er werd beloofd dat we een maand later echt konden proeven.
Dus uiteraard gebeurde dat pas afgelopen week….
We werden vriendelijk ontvangen, er was een speciaal schreeuwluikje open gezet zodat proevers uit het hele rijk mee konden doen. De een wist meer van deeg, de ander meer van het bak proces. Ik bleek de enige specialist van de versieringen te zijn. Enigszins verrassend, maar ik ging mijn best doen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Na de eerste proeverij bleek dat het deeg in orde was leek , het bakproces had wel wat verfijning nodig en de versieringen waren nog een zooitje.
Bakker en patissiers gingen aan de slag en een week later lag er een verbeterde versie.
Mooi deeg (voor mij als leek), perfect gebakken, maar de versieringen waren nog wat lelijk, nootjes zaten aan de onderkant ipv bovenop en de chocolade (waar ik en mijn collega’s gek op zijn) bleek zelfs te ontbreken. En op de oude koek zat die wel.
Dus toen mij werd gevraagd wat als eerste nodig was om de nieuwe koek aan iedereen aan te bieden: CHOCOLADE! Via postduif en schreeuwluikjes nog wat overleg gevoerd over de soort en placering ervan.
Met veel tromgeroffel werd de nieuwe koek gelanceerd….
Niemand kreeg de verpakking open, tot de pattissiers ons het juiste mesje gaven.
En toen bleken de koeken chocolade loos te zijn. Bah!
Diverse postduiven van mij hebben hun weg gevonden naar diverse burchten. En ik weiger de koek te eten, tot er chocolade op zitOp donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Ohm het feuilleton ligt wel wat stof te happen. Hoogste tijd voor enig vervolg.
Eerst maar even een bijpraatblaadje.
Ik zit nog bij de Queesteburcht. Die bevalt me wel, mogelijk blijf ik hier nog jaren plakken. Dat het me bevalt komt misschien ook wel doordat er weinig te verhalen valt..
Rust, reinheid en regelmaat wat de klok slaat hier. Brave zoekers die hun queestes verrichten. Meestal met goed gevolg, en daarna wacht de volgende speurtocht.
Onze burchtheer was een huurling, maar hij heeft zich laten omkopen door de hertog en is nu tot 'eigen volk' verklaard.
De poef met de onderknuppel is afgelopen, en de conclusie van de poef is dat de onderknuppels niet bijster geliefd werden. Nadat de eerste poging bij ons om onderknuppel Eén te vervangen door nummer Twee vakkundig gesaboteerd was door de quesanten zijn er geen nieuwe pogingen gewaagd door onze lokale adel.
We hebben als geëchte burchtbewoners nog steeds een soort scheiding van tafel en bed in twee groepen. We zijn nog wel samen maar soms niet helemaal, ofzo, ongeveer. Nu de Pest toch echt wel bijna is uitgewoed, bewonen we de burcht niet meer enkel via schreeuwluikjes, maar veelal gewoon echt wandelend en dwalend door gangen en zalen. Toen we met schreeuwluikjes werkten, zagen we de andere groep zelden. Nu in de burcht hebben we gewoon her en der wat hoekjes afgeschermd met wat oude lakens, zodat als we de groep willen buitensluiten/sparen, we even achter het laken aan tafel of te bed gaan. Maar gewoonlijk zitten we gezellig door elkaar in de grote zaal kruiswoordpuzzels te maken en kadopakketten in of uit te pakken.
Of het nu heel handig is, die scheiding van tafel en bed, daar zijn we niet heel erg uit. Maar we doen af en toe een Grote Theedoeksessie en dan rollen we met z'n allen over tafels en door bedden en daarna hebben we twee nieuwe groepen.
Bovendien verhuizen er toch best vaak mensen naar een andere burcht, of komen juist naar de onze. Huurlingen komen en gaan.
Enfin, wordt vervolgd...
Eerst maar even een bijpraatblaadje.
Ik zit nog bij de Queesteburcht. Die bevalt me wel, mogelijk blijf ik hier nog jaren plakken. Dat het me bevalt komt misschien ook wel doordat er weinig te verhalen valt..
Rust, reinheid en regelmaat wat de klok slaat hier. Brave zoekers die hun queestes verrichten. Meestal met goed gevolg, en daarna wacht de volgende speurtocht.
Onze burchtheer was een huurling, maar hij heeft zich laten omkopen door de hertog en is nu tot 'eigen volk' verklaard.
De poef met de onderknuppel is afgelopen, en de conclusie van de poef is dat de onderknuppels niet bijster geliefd werden. Nadat de eerste poging bij ons om onderknuppel Eén te vervangen door nummer Twee vakkundig gesaboteerd was door de quesanten zijn er geen nieuwe pogingen gewaagd door onze lokale adel.
We hebben als geëchte burchtbewoners nog steeds een soort scheiding van tafel en bed in twee groepen. We zijn nog wel samen maar soms niet helemaal, ofzo, ongeveer. Nu de Pest toch echt wel bijna is uitgewoed, bewonen we de burcht niet meer enkel via schreeuwluikjes, maar veelal gewoon echt wandelend en dwalend door gangen en zalen. Toen we met schreeuwluikjes werkten, zagen we de andere groep zelden. Nu in de burcht hebben we gewoon her en der wat hoekjes afgeschermd met wat oude lakens, zodat als we de groep willen buitensluiten/sparen, we even achter het laken aan tafel of te bed gaan. Maar gewoonlijk zitten we gezellig door elkaar in de grote zaal kruiswoordpuzzels te maken en kadopakketten in of uit te pakken.
Of het nu heel handig is, die scheiding van tafel en bed, daar zijn we niet heel erg uit. Maar we doen af en toe een Grote Theedoeksessie en dan rollen we met z'n allen over tafels en door bedden en daarna hebben we twee nieuwe groepen.
Bovendien verhuizen er toch best vaak mensen naar een andere burcht, of komen juist naar de onze. Huurlingen komen en gaan.
Enfin, wordt vervolgd...
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Belletjesbriefje
Zeshonderdvijfennegentig dagen geleden was m'n toenmalige chefkok, als huurling, al ver, vér over de houdbaarheidsdatum heen. Die houdbaarheidsdatum is niet omdat de kok bedierf, of omdat huurlingen verder willen trekken, maar is een een goddelijk voorschrift van de Roemergod. Dit is de beschermutseling van verdrukten en vertrapten, en Hij heeft verordend dat huurlingen onder geen beding langer dan 2 jaar gehuurd mogen worden.
Chefkok Taart kwam in 2017 tot ons. In de taartenburcht was dat. Ik verliet de taartenburcht zo'n zeshonderd dagen geleden, dus een slordige honderd dagen nadat ik schreef dat chefkok ons binnenkort zou moeten verlaten, vanwege Roemergod. Zeshonderd dagen geleden was chefkok nog steeds taarten aan het bakken.
Zeer onlangs landde er een postduif onder mijn raam, met een briefje waarop een bericht stond dat een van mijn vele touwtjes-met-belletjes gerinkeld had.
De post die je wilt quoten is 695 dagen oud. Wil je deze echt quoten?quote:
Sommige ambachtslieden zijn huurlingen. Zo is onze monnik een huurling, en de chefkok ook. Huurlingen zijn in zoverre problematisch dat we onderworpen zijn aan een goddelijk voorschrift van de Roemergod. Dit is de beschermutseling van verdrukten en vertrapten, en heeft verordend dat huurlingen onder geen beding langer dan 2 jaar gehuurd mogen worden. Helaas kiest niemand een huurling uit weelde, en liggen huurlingen niet voor het oprapen. Chefkok is ver, vér over z’n tht. Er is eenmaal pauselijk pardon verleend, en daarna een keer de draaideurconstructie gebruikt, maar chefkok zal ons moeten verlaten.
Zeshonderdvijfennegentig dagen geleden was m'n toenmalige chefkok, als huurling, al ver, vér over de houdbaarheidsdatum heen. Die houdbaarheidsdatum is niet omdat de kok bedierf, of omdat huurlingen verder willen trekken, maar is een een goddelijk voorschrift van de Roemergod. Dit is de beschermutseling van verdrukten en vertrapten, en Hij heeft verordend dat huurlingen onder geen beding langer dan 2 jaar gehuurd mogen worden.
Chefkok Taart kwam in 2017 tot ons. In de taartenburcht was dat. Ik verliet de taartenburcht zo'n zeshonderd dagen geleden, dus een slordige honderd dagen nadat ik schreef dat chefkok ons binnenkort zou moeten verlaten, vanwege Roemergod. Zeshonderd dagen geleden was chefkok nog steeds taarten aan het bakken.
Zeer onlangs landde er een postduif onder mijn raam, met een briefje waarop een bericht stond dat een van mijn vele touwtjes-met-belletjes gerinkeld had.
SPOILER: Robbers' Alarm BellOm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Hoe dan ook, een van mijn touwtjes in de taartenburcht had dus gerinkeld, en het bericht van de postduif was dat Chefkok de rinkelaar was. Dus ik direct een rechtstreekse postduif gestuurd geadresseerd aan de Chefkok. En jawel, een ruime zevenhonderd dagen nadat Chefkok allang en breed de deur gewezen had moeten zijn, zit Chefkok nog immer taarten te bakken in de taartenburcht. Als de Roemergod daar lucht van krijgt schudt Limburg op z'n grondvesten denk ik. Chefkok vertelde mij dat de taarten hem inmiddels mijlenver de keel uithangen en dat hij zich meer gekluisterd voelt in de krochten van de taartenburcht, dan de vrije blije huurling die hij dacht te zullen zijn toen hij het huurlingschap op zich nam. Ook vertelde hij dat hij een andere kok aan het inwerken was tot chefkok-taart en dat hij daarom hoopte eerdaags dan toch van taarten verlost te zijn en niet alleen de burcht maar het hele land te mogen verlaten.
Wat kan ik zeggen? Wordt vervolgd..ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Oh ja, als ik dan toch bezig ben, een promotieblaadje.
Ooit, lang leden, toen er een advertentie was geplaatst in de dagbladen over een vrijstaande kamer in het bergland der burchten, toen werd er een kamer aangeboden op de 11e verdieping.
Nadat ik had gehospiteerd en langs alle voetangels en klemmen was gekomen en bovendien door alle hoepels was gesprongen en daarmee dus Waardig bevonden, toen kreeg ik te horen dat ik een kamer kon krijgen, maar dan wel op de 10e verdieping. Wel een van de grote kamers op de 10e, en met het vooruitzicht nog eens te kunnen verkassen naar de 11e, maar als ik op dat moment in de burcht wou trekken, dan dus op de 10e.
Persoonlijk was ik nogal in mijn nopjes met een kamer érgens op de Berg, welke burcht en welke verdieping maakte me niet zoveel uit. Dus ik hapte toe.
Maar ja, na zoveel jaren op de 10e wilde ik toch wel eens wat anders. Zoals je zal kunnen begrijpen moet je daarvoor bij hogere Omes aankloppen.
Mijn kasteelheer heeft er niks over te zeggen, want die heeft nergens iets over te zeggen.
Ook de Bankerbakkershertog heeft er niks over te zeggen, en de Opperzoeker ook niet.
Zoals de kloosterlingen onder de Bisschop vallen, zo val ik onder de Probeerheer (m/v). Probeerheer de Ie was, zoals de naam al aangeeft, de eerste der Probeerheren ooit. Zijn tijd als Probeerheer duurde bekant een eeuwigheid, ik weet niet of het een eeuw, een halve of een kwart was, maar het valt vrijwel buiten de moderne tijdschalen. Probeerheer de Ie was Probeerheer toen ik een kamer aangeboden kreeg in het Bergland. Toen was de Ie al bijna blind en der dagen moe, en weggemoffeld in een kamertje in de krochten áchter het labyrinth. Ik zag hem niet vaak en hij zag allang niks meer.
Na Probeerheer de Ie kwam Probeerheer Dauphin aan de macht. Diens absolute macht duurde slechts een paar jaar, toen werden zijn vleugels gekortwiekt vanwege een goddelijke oekaze die voorschreef dat de spanwijdte van een Probeerheer en diens equivalenten (zoals de Bisschop) beperkt moest gaan worden.
Probeerheer Dauphin moest de probeermacht gaan delen met Probeerheer DeDame. PH Dauphin vond daar weinig aan, of misschien had hij andere redenen, in elk geval, hij gaf er de brui aan en toen kwam in zijn plaats Probeerheer Dietse. Dietse vond er zéker niks aan en droeg de macht over aan Modelleke.
Probeerheerduo DeDame en Modelleke kregen weer te grote vleugels, dus werd het duo een trio: DeDame, Modelleke en BlijEi. In de periode van de Pest kwam Modelleke tot de conclusie dat zij haar vleugels juist wilde uitslaan en verliet ons land om de wijde wereld rond te gaan reizen met niets dan een rugzakje. Het Probeerherentrio werd na enige tijd weer aangeheeld met een nieuwe derde; TheHill.
Inmiddels is bekend dat DeDame haar Probeerheertitel enkel nog in naam vervult; er wordt dus binnenkort een nieuwe nieuwe derde aangetrokken.
Hoe dan ook, ik was de tel wat kwijtgeraakt, alsmede het overzicht, en zo ook mijn handgeschreven perkament gestuurd aan het hoofdkwartier der probeerheren want zelf waren ze ook wat beduusd van zichzelf en alle ontwikkelingen. Kortom, eigenlijk waren ze mijn verzoek een beetje kwijt en was niet goed terug te vinden welke hoepels er eigenlijk waren om doorheen te zwemmen richting de hogere verdieping en hoe dat vroeger eigenlijk ging en wat er misschien wel of niet was afgesproken dus voor de zekerheid zetten ze maar een krabbel en mag ik m'n boeltje pakken en een verdiepinkje hoger gaan zitten.
Mooi extra ver uitzicht over de velden. Ik denk dat ik daar maar een tijdje ga blijven.
Wordt vervolgd!
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 09-11-2022 07:47:20 ]
Ooit, lang leden, toen er een advertentie was geplaatst in de dagbladen over een vrijstaande kamer in het bergland der burchten, toen werd er een kamer aangeboden op de 11e verdieping.
Nadat ik had gehospiteerd en langs alle voetangels en klemmen was gekomen en bovendien door alle hoepels was gesprongen en daarmee dus Waardig bevonden, toen kreeg ik te horen dat ik een kamer kon krijgen, maar dan wel op de 10e verdieping. Wel een van de grote kamers op de 10e, en met het vooruitzicht nog eens te kunnen verkassen naar de 11e, maar als ik op dat moment in de burcht wou trekken, dan dus op de 10e.
Persoonlijk was ik nogal in mijn nopjes met een kamer érgens op de Berg, welke burcht en welke verdieping maakte me niet zoveel uit. Dus ik hapte toe.
Maar ja, na zoveel jaren op de 10e wilde ik toch wel eens wat anders. Zoals je zal kunnen begrijpen moet je daarvoor bij hogere Omes aankloppen.
Mijn kasteelheer heeft er niks over te zeggen, want die heeft nergens iets over te zeggen.
Ook de Bankerbakkershertog heeft er niks over te zeggen, en de Opperzoeker ook niet.
Zoals de kloosterlingen onder de Bisschop vallen, zo val ik onder de Probeerheer (m/v). Probeerheer de Ie was, zoals de naam al aangeeft, de eerste der Probeerheren ooit. Zijn tijd als Probeerheer duurde bekant een eeuwigheid, ik weet niet of het een eeuw, een halve of een kwart was, maar het valt vrijwel buiten de moderne tijdschalen. Probeerheer de Ie was Probeerheer toen ik een kamer aangeboden kreeg in het Bergland. Toen was de Ie al bijna blind en der dagen moe, en weggemoffeld in een kamertje in de krochten áchter het labyrinth. Ik zag hem niet vaak en hij zag allang niks meer.
Na Probeerheer de Ie kwam Probeerheer Dauphin aan de macht. Diens absolute macht duurde slechts een paar jaar, toen werden zijn vleugels gekortwiekt vanwege een goddelijke oekaze die voorschreef dat de spanwijdte van een Probeerheer en diens equivalenten (zoals de Bisschop) beperkt moest gaan worden.
Probeerheer Dauphin moest de probeermacht gaan delen met Probeerheer DeDame. PH Dauphin vond daar weinig aan, of misschien had hij andere redenen, in elk geval, hij gaf er de brui aan en toen kwam in zijn plaats Probeerheer Dietse. Dietse vond er zéker niks aan en droeg de macht over aan Modelleke.
Probeerheerduo DeDame en Modelleke kregen weer te grote vleugels, dus werd het duo een trio: DeDame, Modelleke en BlijEi. In de periode van de Pest kwam Modelleke tot de conclusie dat zij haar vleugels juist wilde uitslaan en verliet ons land om de wijde wereld rond te gaan reizen met niets dan een rugzakje. Het Probeerherentrio werd na enige tijd weer aangeheeld met een nieuwe derde; TheHill.
Inmiddels is bekend dat DeDame haar Probeerheertitel enkel nog in naam vervult; er wordt dus binnenkort een nieuwe nieuwe derde aangetrokken.
Hoe dan ook, ik was de tel wat kwijtgeraakt, alsmede het overzicht, en zo ook mijn handgeschreven perkament gestuurd aan het hoofdkwartier der probeerheren want zelf waren ze ook wat beduusd van zichzelf en alle ontwikkelingen. Kortom, eigenlijk waren ze mijn verzoek een beetje kwijt en was niet goed terug te vinden welke hoepels er eigenlijk waren om doorheen te zwemmen richting de hogere verdieping en hoe dat vroeger eigenlijk ging en wat er misschien wel of niet was afgesproken dus voor de zekerheid zetten ze maar een krabbel en mag ik m'n boeltje pakken en een verdiepinkje hoger gaan zitten.
Mooi extra ver uitzicht over de velden. Ik denk dat ik daar maar een tijdje ga blijven.
Wordt vervolgd!
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 09-11-2022 07:47:20 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Oh ja, het bevalt best op de 11e verdieping. Thanx for asking. Ik overweeg om er ergens in het komende jaar minder uren te gaan doorbrengen, opdat ik mij meer kan vermeien. Vermeien is altijd mooier.
Hoe dan ook, tijd voor een afgescheurd blaadje.
Lang geleden, ergens in de situatie die ik beschreef aan het begin van dit feuilleton, woonde ik in de taartenburcht. Met een chefkok. Die toen, en dan hebben we het over 2020, al niet meer houdbaar was:
Maar speciaal voor de chefkok kwamen we nog eens bijeen. De heks, de dwerg, de voorgangers van de monnik & de maagd, de opsen en de voetvolk.
Besproken werden de kasteelheren. Die van de appelflauwte (die nadien zich geprobeerd heeft te hervatten, edoch geofferd is op het altaar der vooruitgang), diens voorganger (de stofman), diens opvolger (de gestaPO).
Ook opvolgens van heks & dwerg gingen over de tong; de tussenpausjes waren matige toverkollen, wat er nu zit kan amper an een goocheltruuk onzichtbaar uitvoeren.
Hoe dan ook: het is duidelijk dat vroeger alles beter was, en de jeugd van tegenwoordig bakt er niets van.
Tevreden keerden wij ieder terug naar de krochten en burchten waar we nu wonen, gesterkt in het idee dat wij tijdig ontsnapt zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 31-03-2023 08:08:43 ]
Hoe dan ook, tijd voor een afgescheurd blaadje.
Lang geleden, ergens in de situatie die ik beschreef aan het begin van dit feuilleton, woonde ik in de taartenburcht. Met een chefkok. Die toen, en dan hebben we het over 2020, al niet meer houdbaar was:
Met kunst- en vliegwerk is het visum van deze chefkok voortdurend vernieuwd, verhervernieuwd, een keertje vervalst, een keer verdwenen, gederhervernieuwd en herverlengd. Maar nu is de koek echt opquote:
Sommige ambachtslieden zijn huurlingen. Zo is onze monnik een huurling, en de chefkok ook. Huurlingen zijn in zoverre problematisch dat we onderworpen zijn aan een goddelijk voorschrift van de Roemergod. Dit is de beschermutseling van verdrukten en vertrapten, en heeft verordend dat huurlingen onder geen beding langer dan 2 jaar gehuurd mogen worden. Helaas kiest niemand een huurling uit weelde, en liggen huurlingen niet voor het oprapen. Chefkok is ver, vér over z’n tht. Er is eenmaal pauselijk pardon verleend, en daarna een keer de draaideurconstructie gebruikt, maar chefkok zal ons moeten verlaten.
Maar speciaal voor de chefkok kwamen we nog eens bijeen. De heks, de dwerg, de voorgangers van de monnik & de maagd, de opsen en de voetvolk.
Besproken werden de kasteelheren. Die van de appelflauwte (die nadien zich geprobeerd heeft te hervatten, edoch geofferd is op het altaar der vooruitgang), diens voorganger (de stofman), diens opvolger (de gestaPO).
Ook opvolgens van heks & dwerg gingen over de tong; de tussenpausjes waren matige toverkollen, wat er nu zit kan amper an een goocheltruuk onzichtbaar uitvoeren.
Hoe dan ook: het is duidelijk dat vroeger alles beter was, en de jeugd van tegenwoordig bakt er niets van.
Tevreden keerden wij ieder terug naar de krochten en burchten waar we nu wonen, gesterkt in het idee dat wij tijdig ontsnapt zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 31-03-2023 08:08:43 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Oh ja, nagekomen post.
De ijzeren maagd is over de regenboog gevaren. Daar zwijgen we over want wij hebben haar op een vlot de rivier afgeduwd richting "er is stroomafwaarts vast wel nog een burcht". Dat was ook zo, en daar is ze zelfs nog behoorlijk op het schild gehesen. Maar toen kwam die regenboog, en een olifant met een lange snuit, en die blies haar verhaaltje uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 31-03-2023 08:09:09 ]
De ijzeren maagd is over de regenboog gevaren. Daar zwijgen we over want wij hebben haar op een vlot de rivier afgeduwd richting "er is stroomafwaarts vast wel nog een burcht". Dat was ook zo, en daar is ze zelfs nog behoorlijk op het schild gehesen. Maar toen kwam die regenboog, en een olifant met een lange snuit, en die blies haar verhaaltje uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 31-03-2023 08:09:09 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Adviesvodje
Om voor mij gelukkig onbekende redenen heeft de adel in hun jaarlijkse adelborstbesluiten opgenomen dat hun burchten dit jaar betrouwbaarder en zekerder moeten worden. En dan bedoelen ze natuurlijk niet dat ze de burchten gaan versterken, maar dat wij onbetrouwbare en/of onzekere sujetten zijn. Of misschien bedoelen ze dat zij nooit weten wanneer wij de presentjes klaar hebben. Of hoe hoog de rekening blijkt.
Hoe dan ook, adelborstbesluit is dat wij voortaan meer OpsMurf moeten werken opdat wij betrouwbaarder worden. Mocht het verband u ontgaan, mij ook.
Om dit (wat? iets!) te bewerkstelligen heeft ons adeldom (in een land buiten het onze) een kudde sultans gevangen en naar ons land geleid. Dat begon met een kleine verkennersultan, die al ras een kleine kudde sultans erbij haalde. Sultans zijn dure kostgangers die her en der in de weg lopen, koeiïg kijken, vragen stellen en dan een adviesvod uitschijten wat meestal het binnenhalen van meer sultans adviseert.
Tot nu toe gedraagt deze kudde sultans zich als verwacht.
Alleen zijn dit misschien wat een wat jonge of extra domme kudde sultans, want ze hebben zich wat vergaloppeerd. Op hun verzoek, en dat van onze adel, hebben wij hun een paar weken opgenomen in onze burcht alsof het welkome gasten waren. Ze mochten overal komen, alles vragen en kregen bij alles onze hulp en op alles antwoord. Op basis daarvan zouden ze aan het eind ons vertellen wat ze zoal bevonden hadden en wat hun vod dus ongeveer zou adviseren (naast het standaardadvies: grotere kudde sultans).
Per toeval kwamen we er achter dat ze hun vod af hadden en aan de adel overhandigd, zonder vertellechie aan ons. In hun vod beschreven ze hun bezoekjes aan onze burcht en wel alsof wij een stel onhandige zakkenrollers waren in plaats van de edeldieven die we in werkelijkheid zijn. Gelardeerd met citaten uit vertrouwelijke gesprekken.
Dus nu zijn de rapen gaar.
Overigens is de voornaamste conclusie van hun vod dat met redelijke geringe inzet van een kudde sultans, het een kudde sultans zou moeten lukken om in een jaar tijd onze burcht in elk geval één streepje te verheffen.
Om voor mij gelukkig onbekende redenen heeft de adel in hun jaarlijkse adelborstbesluiten opgenomen dat hun burchten dit jaar betrouwbaarder en zekerder moeten worden. En dan bedoelen ze natuurlijk niet dat ze de burchten gaan versterken, maar dat wij onbetrouwbare en/of onzekere sujetten zijn. Of misschien bedoelen ze dat zij nooit weten wanneer wij de presentjes klaar hebben. Of hoe hoog de rekening blijkt.
Hoe dan ook, adelborstbesluit is dat wij voortaan meer OpsMurf moeten werken opdat wij betrouwbaarder worden. Mocht het verband u ontgaan, mij ook.
Om dit (wat? iets!) te bewerkstelligen heeft ons adeldom (in een land buiten het onze) een kudde sultans gevangen en naar ons land geleid. Dat begon met een kleine verkennersultan, die al ras een kleine kudde sultans erbij haalde. Sultans zijn dure kostgangers die her en der in de weg lopen, koeiïg kijken, vragen stellen en dan een adviesvod uitschijten wat meestal het binnenhalen van meer sultans adviseert.
Tot nu toe gedraagt deze kudde sultans zich als verwacht.
Alleen zijn dit misschien wat een wat jonge of extra domme kudde sultans, want ze hebben zich wat vergaloppeerd. Op hun verzoek, en dat van onze adel, hebben wij hun een paar weken opgenomen in onze burcht alsof het welkome gasten waren. Ze mochten overal komen, alles vragen en kregen bij alles onze hulp en op alles antwoord. Op basis daarvan zouden ze aan het eind ons vertellen wat ze zoal bevonden hadden en wat hun vod dus ongeveer zou adviseren (naast het standaardadvies: grotere kudde sultans).
Per toeval kwamen we er achter dat ze hun vod af hadden en aan de adel overhandigd, zonder vertellechie aan ons. In hun vod beschreven ze hun bezoekjes aan onze burcht en wel alsof wij een stel onhandige zakkenrollers waren in plaats van de edeldieven die we in werkelijkheid zijn. Gelardeerd met citaten uit vertrouwelijke gesprekken.
Dus nu zijn de rapen gaar.
Overigens is de voornaamste conclusie van hun vod dat met redelijke geringe inzet van een kudde sultans, het een kudde sultans zou moeten lukken om in een jaar tijd onze burcht in elk geval één streepje te verheffen.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Goeie kick, want ik lees altijd met veel plezier. En misschien ben ik eigenlijk zelf wel een heks of een toverkool of een gnoom of een dwerg.
Een feuilleton bestaat natuurlijk enkel bij de gratie van lezertjes, en lezertjes blijven uitsluitend als er af en toe nieuwe groene blaadjes zijn. Zo zie je maar hoe alles altijd verword. Wat afschrijfsels waren, worden vraagschrijfsels. Aanbod schiep vraag en daarna dwingt de vraag aanbod af.
Zo gaat het altijd & overal, en dus ook in ons mythisch landschap en ook in mijn Queesteburcht.
Laat ik eerst maar eens even wat bladeren in onze stavaza.
Enige tijd geleden hebben we een omwenteling gehad. Zoals ik eerder verhaalde had onze kasteelheer de queestenaren in twee zoekgroepen gesplitst zodat we elkaar niet teveel voor de voeten zouden lopen. Aangezien er wat queleranten in de groep zitten waren die het daar niet mee eens en na ampel beraad heeft de groep besloten zich weer als één kudde te verenigen.
Min of meer toevallig viel dat groepsbesluit samen met een adelijk besluit om onze kasteelheer van zijn taken te ontheffen en ons een nieuwe kasteelheer te schenken. Die vervolgens kwam binnendenderen bij Gevoelig Groepsoverleg om daar als een olifant rond te razen dus dat was een lekkere binnenkomer.
We hebben onze snavelaar laten invliegen om de brokken te lijmen. Nadat die een en ander professioneel gesnaveld had, bleek de nieuwe kasteelheer eigenlijk wel een geschikte peer.
Laat ik ‘m maar onze kasteelpeer noemen dan ook. Dan weet ik tenminste over wie ik het heb.
Korte tijd na het aantreden van de kasteelpeer, en het grote groepshugbesluit, hadden we een lekker relletje. Om de lezertjes geboeid te houden, zal ik straks eens gaan nadenken over hoe ik het relletje uiteen kan zetten. Wordt vervolgd!
PS: de oude kasteelheer is aangesteld als heer der sultans. Zoals jullie weten was de oude kasteelheer een huurling die zich heeft laten omkopen. Zo dachten wij althans. Het lijkt er meer op dat hij een paard van Troje was, die kudde sultans die is binnengesleept zijn namelijk allemaal huurlingen en toevallig toevallig allemaal huurlingen die kennis hadden aan onze exkasteelheer, die dus nu hun heer is.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 19-08-2023 21:00:36 ]
Zo gaat het altijd & overal, en dus ook in ons mythisch landschap en ook in mijn Queesteburcht.
Laat ik eerst maar eens even wat bladeren in onze stavaza.
Enige tijd geleden hebben we een omwenteling gehad. Zoals ik eerder verhaalde had onze kasteelheer de queestenaren in twee zoekgroepen gesplitst zodat we elkaar niet teveel voor de voeten zouden lopen. Aangezien er wat queleranten in de groep zitten waren die het daar niet mee eens en na ampel beraad heeft de groep besloten zich weer als één kudde te verenigen.
Min of meer toevallig viel dat groepsbesluit samen met een adelijk besluit om onze kasteelheer van zijn taken te ontheffen en ons een nieuwe kasteelheer te schenken. Die vervolgens kwam binnendenderen bij Gevoelig Groepsoverleg om daar als een olifant rond te razen dus dat was een lekkere binnenkomer.
We hebben onze snavelaar laten invliegen om de brokken te lijmen. Nadat die een en ander professioneel gesnaveld had, bleek de nieuwe kasteelheer eigenlijk wel een geschikte peer.
Laat ik ‘m maar onze kasteelpeer noemen dan ook. Dan weet ik tenminste over wie ik het heb.
Korte tijd na het aantreden van de kasteelpeer, en het grote groepshugbesluit, hadden we een lekker relletje. Om de lezertjes geboeid te houden, zal ik straks eens gaan nadenken over hoe ik het relletje uiteen kan zetten. Wordt vervolgd!
PS: de oude kasteelheer is aangesteld als heer der sultans. Zoals jullie weten was de oude kasteelheer een huurling die zich heeft laten omkopen. Zo dachten wij althans. Het lijkt er meer op dat hij een paard van Troje was, die kudde sultans die is binnengesleept zijn namelijk allemaal huurlingen en toevallig toevallig allemaal huurlingen die kennis hadden aan onze exkasteelheer, die dus nu hun heer is.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 19-08-2023 21:00:36 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Hier een lezertje, die smult van groene blaadjes.
Nou ja: smullen.
Wat een wespennest is het in de diverse burchten. Knap dat je het met cynische humor kunt samenvatten.
Nou ja: smullen.
Wat een wespennest is het in de diverse burchten. Knap dat je het met cynische humor kunt samenvatten.
Cynische humor? Ik mag toch hopen dat de lezertjes geen cynisme in mijn schrijfsels ontwaren.
Poëtische spitsvondigheden met een licht humoristische toets, een beetje ironie her of der, wat tongue in cheek, gelardeerd met toespelingen voor insiders.
Mocht het in het gemeen worden verstaan als cynisme kan ik beter mijn pen aan de wilgen hangen.
Poëtische spitsvondigheden met een licht humoristische toets, een beetje ironie her of der, wat tongue in cheek, gelardeerd met toespelingen voor insiders.
Mocht het in het gemeen worden verstaan als cynisme kan ik beter mijn pen aan de wilgen hangen.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Er zijn vele goden en deze vuren echt met regelmaat oekazes af en daar hebben we heus veel gedoe mee. Maar het blijft toch de Roemergod die ooit een dermate grote bekering heeft afgedwongen dat het verreikend en verstrekkende gevolgen had en heeft door het gansche land der burchten.
Uit exegese van zijn voorschriften volgde ook dat een heleboel voetvolk dat we altijd vrolijk de deur wezen als ze praatjes kregen en dan mochten ze een paar maandjes later, als ze weer tot de nulfase waren gereduceerd die we ze gunden, opnieuw zich melden als voetveeg. Totdat het ze weer naar de bol steeg en ze een hogere fase dachten te kunnen bereiken en dan ging het weer van voren af aan. Oh ja, Roemergod dus. Die schreef voor dat je niet zo mag sollen met mensen en dat voetvolk ook mensen zijn.
Aangezien zonder voetvolk het gansche raderwerk stil valt, is toen schoorvoetend gehoor gegeven aan de Roemerroeping en zijn de voetveegjes vaste kamers aangeboden enzo. In de hutten op het veld natuurlijk, waar ze tot dan toe ook woonden maar dan als pensiongasten. Dat steeg een heel aantal volledig naar het hoofd en die wilden toen ook in de burchten gaan wonen, en aangezien officieel iedereen met een vaste woonstee een gooi mag doen naar een burchtkamer, kon dat niet gewoon genegeerd worden.
Er zijn daarvoor dan speciale sluiptochten via weggetjes en bruggetjes opgetuigd, waar ambitieus voetvolk manieren bijgebracht wordt en ze natuurlijk ook her en der een proefje moeten afleggen om de volgende brug over te mogen steken. Hebben ze eenmaal een burcht bereikt dan krijgen ze een kamertje toegewezen en kunnen ze daar in de leer als gezel.
Via dat looppad is er ook een handvol leerlingzoekers onze burcht binnengedrongen.
In tijden van Pest, dus eenmaal in hun kamertje moesten ze in dat kamertje blijven, eenzame opsluiting en via schreeuwluikjes dan proberen hun gezelschap tot wasdom te laten komen.
Nadat de Pest het land verlaten had, kwamen ze in de grote zalen dolen, en net doen alsof ze daar al eeuwen thuishoorden. Steeds vaker mopperden zoekers van de oude garde dat een van de jongelui weliswaar zwierig aan de kroonluchter hing, maar dat z’n zoekerij ernstig te wensen over liet. En dat betreffend jongmens voortdurend geen vragen stelt, of te veel vragen stelt, of domme. Steeds vaker kwam het gemopper ook de lelijke heks ter ore. Die knarste wat terug. Het jongmens in kwestie werd verder natuurlijk niet gekend in het gemopper dus die bleef vrolijk zwieren en naar gelang ‘m goeddunkte geen vragen stellen, of domme, of te veel.
Uiteindelijk werd het de heks te gortig, dat gezeur aan haar kop. De heks is kortaangebonden en zwiepte dus de deur naar de zoekhertogin open en las die de les. Toen die van de schrik bekomen was lichtte de hertogin het jongmens in. Die was natuurlijk in alle staten en heeft daarna de kudde een schrikbrief voorgelezen. Nou nou poeh poeh.
Dat was de rel. Oh ja, en jongmens had even tevoor een lelijke tekening geklad op het toilet met een verwijzing naar de feeks (de feeks is niet de heks, voor de duidelijkheid, ze lijken wel wat op elkaar maar zijn toch echt ook heel eigen eigenaardig). Dus de feeks kwam nog door de rel heenrellen dat jongmens’ gewetstheid wel een koekje ven eigen deeg leek en dat wie zonder zonden etc etc etc. En toen barste een ander gezelzoekertje in traantjes uit dus toen was het hoog tijd voor een olifant met een lange snuit en toen was de vergadering afgelopen en daarna werd er weer gewoon verder gequeest zoals het altijd was geweest.
Uit exegese van zijn voorschriften volgde ook dat een heleboel voetvolk dat we altijd vrolijk de deur wezen als ze praatjes kregen en dan mochten ze een paar maandjes later, als ze weer tot de nulfase waren gereduceerd die we ze gunden, opnieuw zich melden als voetveeg. Totdat het ze weer naar de bol steeg en ze een hogere fase dachten te kunnen bereiken en dan ging het weer van voren af aan. Oh ja, Roemergod dus. Die schreef voor dat je niet zo mag sollen met mensen en dat voetvolk ook mensen zijn.
Aangezien zonder voetvolk het gansche raderwerk stil valt, is toen schoorvoetend gehoor gegeven aan de Roemerroeping en zijn de voetveegjes vaste kamers aangeboden enzo. In de hutten op het veld natuurlijk, waar ze tot dan toe ook woonden maar dan als pensiongasten. Dat steeg een heel aantal volledig naar het hoofd en die wilden toen ook in de burchten gaan wonen, en aangezien officieel iedereen met een vaste woonstee een gooi mag doen naar een burchtkamer, kon dat niet gewoon genegeerd worden.
Er zijn daarvoor dan speciale sluiptochten via weggetjes en bruggetjes opgetuigd, waar ambitieus voetvolk manieren bijgebracht wordt en ze natuurlijk ook her en der een proefje moeten afleggen om de volgende brug over te mogen steken. Hebben ze eenmaal een burcht bereikt dan krijgen ze een kamertje toegewezen en kunnen ze daar in de leer als gezel.
Via dat looppad is er ook een handvol leerlingzoekers onze burcht binnengedrongen.
In tijden van Pest, dus eenmaal in hun kamertje moesten ze in dat kamertje blijven, eenzame opsluiting en via schreeuwluikjes dan proberen hun gezelschap tot wasdom te laten komen.
Nadat de Pest het land verlaten had, kwamen ze in de grote zalen dolen, en net doen alsof ze daar al eeuwen thuishoorden. Steeds vaker mopperden zoekers van de oude garde dat een van de jongelui weliswaar zwierig aan de kroonluchter hing, maar dat z’n zoekerij ernstig te wensen over liet. En dat betreffend jongmens voortdurend geen vragen stelt, of te veel vragen stelt, of domme. Steeds vaker kwam het gemopper ook de lelijke heks ter ore. Die knarste wat terug. Het jongmens in kwestie werd verder natuurlijk niet gekend in het gemopper dus die bleef vrolijk zwieren en naar gelang ‘m goeddunkte geen vragen stellen, of domme, of te veel.
Uiteindelijk werd het de heks te gortig, dat gezeur aan haar kop. De heks is kortaangebonden en zwiepte dus de deur naar de zoekhertogin open en las die de les. Toen die van de schrik bekomen was lichtte de hertogin het jongmens in. Die was natuurlijk in alle staten en heeft daarna de kudde een schrikbrief voorgelezen. Nou nou poeh poeh.
Dat was de rel. Oh ja, en jongmens had even tevoor een lelijke tekening geklad op het toilet met een verwijzing naar de feeks (de feeks is niet de heks, voor de duidelijkheid, ze lijken wel wat op elkaar maar zijn toch echt ook heel eigen eigenaardig). Dus de feeks kwam nog door de rel heenrellen dat jongmens’ gewetstheid wel een koekje ven eigen deeg leek en dat wie zonder zonden etc etc etc. En toen barste een ander gezelzoekertje in traantjes uit dus toen was het hoog tijd voor een olifant met een lange snuit en toen was de vergadering afgelopen en daarna werd er weer gewoon verder gequeest zoals het altijd was geweest.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Als te doen gebruikelijk; het is zoals het was.quote:
Hoe is het afgelopen met het jongmens?
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Zijlijntje
Een andere goddelijke oekaze dan de Roemeroekaze heeft trouwens ook best veel gevolgen.
Ik volg zelf de godenwereld niet echt, maar op een zeker moment kwam er vanaf de goddelijke tafel een gebod over aardappels, vlees en groente.
Dat gebod is eerst zo lang mogelijk genegeerd en volgens de adel was er sowieso weinig aan de hand want we hadden altijd al een gebod over aardappels, groente en vlees en zoveel verschil zat daar niet tussen.
Maar toch, maar toch, het werd een hete aardappel, en jullie weten hoe dat gaat.
Uiteindelijk moest iemand 'm oppikken en dan is het de kunst (voor de adel) om het ding uit te smeren. U begrijpt, er is een compleet aardappel, vlees en groente-circus opgericht. Rondtrekkend langs de burchten werden alle burchtbewoners vriendelijk doch dringend (lees: verplicht) uitgenodigd voor ellenlange voorstellingen waarin aardappel, vlees en groente van werkelijk alle sjeu ontdaan werden.
Nadat iedereen de droge stof geslikt had kregen we een oorkonde en een oproep voor een herhaalbezoek, een overhoring, een gezelschapsspel met drone & aardappels, vlees en groente etc etc etc.
Dit alles opdat luid en duidelijk beleden kon worden dat iedereen, echt iedereen, actief en passief en geoormerkt doordrongen was van het belang en de toepassing, de achtergrond en de uitwerking van aardappels, vlees en groente. Zowel individueel als prive als in de uitvoering van het maken van taarten, vlaaien en alle overige burchtvoortbrengselen.
De verordening van aardappels, vlees en groente gaat overigens niet over eten, dus ook niet over burchtvoortbrengsels, maar over de burchtbewoners, adel, voetvolk etc; de levende have op 2 poten.
Tenslotte zijn wij allen ook slechts aardappels, vlees en groente. En daar gaat het om. In dit geval dan he.
Een andere goddelijke oekaze dan de Roemeroekaze heeft trouwens ook best veel gevolgen.
Ik volg zelf de godenwereld niet echt, maar op een zeker moment kwam er vanaf de goddelijke tafel een gebod over aardappels, vlees en groente.
Dat gebod is eerst zo lang mogelijk genegeerd en volgens de adel was er sowieso weinig aan de hand want we hadden altijd al een gebod over aardappels, groente en vlees en zoveel verschil zat daar niet tussen.
Maar toch, maar toch, het werd een hete aardappel, en jullie weten hoe dat gaat.
Uiteindelijk moest iemand 'm oppikken en dan is het de kunst (voor de adel) om het ding uit te smeren. U begrijpt, er is een compleet aardappel, vlees en groente-circus opgericht. Rondtrekkend langs de burchten werden alle burchtbewoners vriendelijk doch dringend (lees: verplicht) uitgenodigd voor ellenlange voorstellingen waarin aardappel, vlees en groente van werkelijk alle sjeu ontdaan werden.
Nadat iedereen de droge stof geslikt had kregen we een oorkonde en een oproep voor een herhaalbezoek, een overhoring, een gezelschapsspel met drone & aardappels, vlees en groente etc etc etc.
Dit alles opdat luid en duidelijk beleden kon worden dat iedereen, echt iedereen, actief en passief en geoormerkt doordrongen was van het belang en de toepassing, de achtergrond en de uitwerking van aardappels, vlees en groente. Zowel individueel als prive als in de uitvoering van het maken van taarten, vlaaien en alle overige burchtvoortbrengselen.
De verordening van aardappels, vlees en groente gaat overigens niet over eten, dus ook niet over burchtvoortbrengsels, maar over de burchtbewoners, adel, voetvolk etc; de levende have op 2 poten.
Tenslotte zijn wij allen ook slechts aardappels, vlees en groente. En daar gaat het om. In dit geval dan he.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Kijk, dat krijg je dan hè.
Komt er een oekaze over aardappels, groente en vlees; dan denken ze dat vleeseten verplicht wordt
Nee, zo zit het niet. De goden verwoorden verwarrend poëtisch maar bedoelen het meestal wel goed.
De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen
Zijlijntje 2
De aardappelgroentevlees-oekaze schrijft wat ge- en verboden voor, met name op het gebied van knoeien (vanwege een hekel aan vlekken) en over ordening, labeltjes en oorbellen en kenmerkende kledij. Dit gaat vooral over de idee en het kruis.
Uit de exegese van de verordening van aardappels, vlees en groente volgde vanalles, waaronder bijvoorbeeld het gebod op ophouden met ouderwets zeuren over rokkies en broekies.
Vroeger (hééél vroeger) kon je aan kledij zien of iemand een rokkie of een broekie was. Daar komen de namen ook vandaan (duh). Dat is echt al sinds mensenheugnis niet meer zo, maar zo gaat dat met naamgeving, die blijft hangen terwijl elk verband tussen de naam en de oorsprong allang weg is.
In iets modernere tijden wordt elke nieuwe schreeuwer eerst in de broek geloerd en dan geoormerkt als rokkie óf broekie. Alle oormerken staan uiteraard netjes in I&R, de Inlichtingen & Registratieboeken. Daar staat nog veel meer in natuurlijk, zoals eetgewoontes, dieeten, moerstaal & dialect etc etc etc. Per persoon staat daar een enorme lijst kruisjes genoteerd bij de juiste categorieën, meestal gewoon ‘het kruis’ genoemd. Daarvan krijg eenieder ook een eigen afschrift, de idee (vrij naar Plato).
Iedereen moest z’n oormerk voortdurend kunnen laten zien of een kopietje van z’n idee opsturen, en snode kooplieden en dominees (en iedereen en hun moeder) haalden ook regelmatig kopietjes uit I&R om mensen aanbiedingen te sturen. En die kopietjes werden dan vaak bevlekt, door geknoei, en daar heeft die nieuwe oekaze dus een hekel aan.
Tegenwoordig vinden we dat knoeien en vlekken niet netjes, en zichtbaar met je kruis te koop lopen niet nodig. Wel moet men vaak een kopietje van de idee afgeven, met dus het kruis daarin, maar daar moet de ontvanger discreet mee omgaan en er mag zeker niet op geknoeid en gevlekt worden, en de gekopieerde kruislijst moet goed opgeborgen worden. Niemand mag te pas en te onpas in andermans kruis loeren. Dat laatste dat doet natuurlijk iedereen gewoon wel. Maar je mag het kruis in elk geval niet meer zomaar kopiëren. En je mag niet de kruisjes gebruiken voor waar je maar zin in hebt, eigenlijk mag je het bijna nooit gebruiken, dus het nut van het kruis staat ook wat ter discussie maar dat is nu het punt niet. Het punt is dat je eigenlijk niet mag doen alsof je weet heb van andermans kruis.
Behalve natuurlijk als dat officieel wel moet. Of voor een Goed Doel, vinden zij die het Goede Doel voorstaan. Zo is er bijvoorbeeld een theekransje, waarvan de leden menen dat er meer burchtbewoners zouden moeten zijn waarvan je zou kunnen verwachten dat ze eventueel een rokje zouden kunnen dragen. Dit omdat er relatief veel burchtbewoners daarvoor niet in aanmerking komen, weliswaar zouden ze best een rokje aan kunnen trekken, dat kan, maar dat zijn dan geen geboren rokkies. En dat van die geboorte daar wil men dan nog wel overheen zien, maar dan in elk geval dat je een rokteken op je idee hebt staan, want de idee is dan leidend. En dan gaat het om de officiële idee dat men heeft over iemand, niet over het idee van die persoon over zichzelf, laat dat helder wezen.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 06-09-2023 14:49:30 ]
Komt er een oekaze over aardappels, groente en vlees; dan denken ze dat vleeseten verplicht wordt
Nee, zo zit het niet. De goden verwoorden verwarrend poëtisch maar bedoelen het meestal wel goed.
De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen
Zijlijntje 2
De aardappelgroentevlees-oekaze schrijft wat ge- en verboden voor, met name op het gebied van knoeien (vanwege een hekel aan vlekken) en over ordening, labeltjes en oorbellen en kenmerkende kledij. Dit gaat vooral over de idee en het kruis.
Uit de exegese van de verordening van aardappels, vlees en groente volgde vanalles, waaronder bijvoorbeeld het gebod op ophouden met ouderwets zeuren over rokkies en broekies.
Vroeger (hééél vroeger) kon je aan kledij zien of iemand een rokkie of een broekie was. Daar komen de namen ook vandaan (duh). Dat is echt al sinds mensenheugnis niet meer zo, maar zo gaat dat met naamgeving, die blijft hangen terwijl elk verband tussen de naam en de oorsprong allang weg is.
In iets modernere tijden wordt elke nieuwe schreeuwer eerst in de broek geloerd en dan geoormerkt als rokkie óf broekie. Alle oormerken staan uiteraard netjes in I&R, de Inlichtingen & Registratieboeken. Daar staat nog veel meer in natuurlijk, zoals eetgewoontes, dieeten, moerstaal & dialect etc etc etc. Per persoon staat daar een enorme lijst kruisjes genoteerd bij de juiste categorieën, meestal gewoon ‘het kruis’ genoemd. Daarvan krijg eenieder ook een eigen afschrift, de idee (vrij naar Plato).
Iedereen moest z’n oormerk voortdurend kunnen laten zien of een kopietje van z’n idee opsturen, en snode kooplieden en dominees (en iedereen en hun moeder) haalden ook regelmatig kopietjes uit I&R om mensen aanbiedingen te sturen. En die kopietjes werden dan vaak bevlekt, door geknoei, en daar heeft die nieuwe oekaze dus een hekel aan.
Tegenwoordig vinden we dat knoeien en vlekken niet netjes, en zichtbaar met je kruis te koop lopen niet nodig. Wel moet men vaak een kopietje van de idee afgeven, met dus het kruis daarin, maar daar moet de ontvanger discreet mee omgaan en er mag zeker niet op geknoeid en gevlekt worden, en de gekopieerde kruislijst moet goed opgeborgen worden. Niemand mag te pas en te onpas in andermans kruis loeren. Dat laatste dat doet natuurlijk iedereen gewoon wel. Maar je mag het kruis in elk geval niet meer zomaar kopiëren. En je mag niet de kruisjes gebruiken voor waar je maar zin in hebt, eigenlijk mag je het bijna nooit gebruiken, dus het nut van het kruis staat ook wat ter discussie maar dat is nu het punt niet. Het punt is dat je eigenlijk niet mag doen alsof je weet heb van andermans kruis.
Behalve natuurlijk als dat officieel wel moet. Of voor een Goed Doel, vinden zij die het Goede Doel voorstaan. Zo is er bijvoorbeeld een theekransje, waarvan de leden menen dat er meer burchtbewoners zouden moeten zijn waarvan je zou kunnen verwachten dat ze eventueel een rokje zouden kunnen dragen. Dit omdat er relatief veel burchtbewoners daarvoor niet in aanmerking komen, weliswaar zouden ze best een rokje aan kunnen trekken, dat kan, maar dat zijn dan geen geboren rokkies. En dat van die geboorte daar wil men dan nog wel overheen zien, maar dan in elk geval dat je een rokteken op je idee hebt staan, want de idee is dan leidend. En dan gaat het om de officiële idee dat men heeft over iemand, niet over het idee van die persoon over zichzelf, laat dat helder wezen.
[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 06-09-2023 14:49:30 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
zijlijntje 3
Jaren geleden ontving ik een uitnodiging voor de theekrans, dat was bij de oprichting daarvan.
Persoonlijk vond ik het nogal vrijpostig van ze, dat ze blijkbaar in mijn kruis hadden zitten graaien om te achterhalen dat ik een potentiële rokjesdrager zou zijn. Want dat kwamen ze dus niet vragen; ze kwamen gewoon met de deur in huis vallen, zoiets als 'Hallo rokkie, je zit vanaf nu bij onze rokjestheekrans! Daar gaan we babbelen over hoe lastig het is om aan goede rokjes te komen enzo en dat is belangrijk want er zijn te weinig rokjes in ons land. Eerste bijeenkomst is dan-en-dan. Gaaf gezellie he? Groetjes!!!! ' Of woorden van gelijke strekking.
Anyway, ik reageerde in m'n kruis getast. Dat leek me gepast. Ze hebben me geschrapt als lid. Pun intended
Maar ik had natuurlijk ook een postduif gestuurd naar de Vlekridders; met de vraag waar de Theemutsen het gore lef vandaan haalden om stiekum in mijn kruis te gluren om te kijken of ze me aan de theekransgenodigden wilde toevoegen. De Theemutsen hadden namelijk een speciale postduif gekweekt die gespecialiseerd was in kruissnuiverij en daarmee de Blije Boodschap der Dozen enkel bezorgde bij rokkies. Dat leek mij een vlek op het blazoen van de Theemutsen.
De Vlekridders zijn een kleine doch gezaghebbende orde, die blazoenvlekken onderzoekt. Je kan ze waarschuwen als er ergens een blazoenvlek is, opdat zij onderzoeken of er ergens een gat in het dak zit waardoor mogelijk ergens iets gelekt heeft, wat een vlek op een blazoen kan hebben gemaakt. Zij gaan zeer zorgvuldig onderzoeken waar het lek door veroorzaakt is, wat er eigenlijk lekte etc etc etc. Na verloop van tijd leveren zij een lijvig rapport over het lek achter de vlek. Aan de vlek zelf doen de Vlekridders niks, zijn dienen immers onbevlekt te blijven. Het is verboden blazoenvlekken te poetsen zonder de Vlekridders in te lichten, al moet je het gat in het dak wel direct dichten.
In mijn geval kreeg ik na weken wachten een uiterst dun en afgemeten rapportje met de melding dat de adel postduiven aan mij mocht sturen. Hmmm. Tsja. Ik vond dat een wat dunnetjes antwoord op de vraag of je die postduiven eerst aan kruizen mocht laten snuffelen (snuffelen om te ruiken of je naar rokjes geurde). En geen antwoord op de vraag of dat een blazoenvlek was voor de Opperste Theemuts.
Maar soit, na eerdere botsingen met Vlekridders had ik ze toch al niet hoog zitten dus liet ik het er maar bij.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ja niet om het een of ander, maar dit wordt dus geen kort verhaal. Dat heb je met eindeloze feuilletons, die worden uitgesponnen. En dit zijlijntje, nou, daar zijn wij nog lange niet over uit. Dus, om een lang verhaal kort te maken: lees gezellig mee en laat af en toe weten of er nog een touw aan vast te knopen valt.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ik denk dat ik het touw nog kan knopen, maar ga binnenkort waarschijnlijk wel een legenda en een definitie-/synoniemenlijst opstellen. Het volk en hun rollen/activiteiten breiden zich immers steeds meer uit...quote:Op woensdag 6 september 2023 16:03 schreef sigme het volgende:
Ja niet om het een of ander, maar dit wordt dus geen kort verhaal. Dat heb je met eindeloze feuilletons, die worden uitgesponnen. En dit zijlijntje, nou, daar zijn wij nog lange niet over uit. Dus, om een lang verhaal kort te maken: lees gezellig mee en laat af en toe weten of er nog een touw aan vast te knopen valt.
Zijlijntje bladzijde 4
Maar goed, dat was dus jaren her, nog in de tijd van aardappels, groente vlees.
Na de verordening van aardappels vlees & groente kregen, na de aanvankelijke bagateliseringsronde, de Vlekridders nog meer gezag. Het was nog even verboden als het daarvoor was om iemands kruis te besnuffelen of zomaar te grijpen, maar dat werd dus langzamerhand iedereen steeds duidelijker, voornamelijk vanwege voortdurende oorwassingen in het AVG-circus.
Edoch, onlangs ontving ik een rare postduif. Niet afkomstig van de theemutsenkrans (want daarvan ben ik dus geen lid), maar het was wel heel duidelijk familie. Van die kleine gluipoogjes enzo, het stonk. En een roze parelkettinkje, dat ook.
Hoe dan ook, het beest kwam met een vragenlijst aankakken. In het begeleidend schrijven stond dat het ging over rokkies, en dat die te kort zijn. Of dat er een tekort aan is, same difference.
Er was nog een optie dat de vragenlijst een vraag zou bevatten over of u een rokkie of een broekie bent (wat de rest van de antwoorden dan weer een stuk interessanter had gemaakt, methodologisch gezien, maar tegenwoordig is methodologie achterhaald, ideologie is de bom). Maar dat was dus niet zo. Hadden ze dus *weer* aan mijn kruis laten snuffelen!
Nu was voor mij de maat vol. Ik klom wederom in de pen, voor een brief op poten aan de Vlekridders. Nu een iets uitgebreider briefje dan jaren her, omdat ik niet weer de uitvlucht wou van de vrijheid van verzenden van postduiven.
De Vlekridders hadden er niet zo’n zin an. Dat kan ik me denken, maar dan hadden ze maar een ander karma moeten verdienen in hun vorige leven. Ze stuurden m’n postduif door naar de Regelneuker. Pardon, de Advizeur Regelneukerij (voluit).
De Regelneuker checkt, zoals de naam al misschien een beetje suggereert, of de regels wel gevolgd zijn. In het kader van blazoenbevlekking kan dat een goede vraag zijn; mogelijk is de vlek voorgeschreven. Of was er een regelwerk onder het lekke dak wat het lek verklaart. Nou ja enzovoort.
De Regelneuker is best een geschikte peer, en die was het wel met me eens dat er eens goed uitgezocht moest worden wie die duif getraind had. De Regelneuker zou dan uitzoeken of de kruissnuiverij door duiven aan regels onderworpen was en zo ja of die regels dan geschonden waren.
Na een halve eeuwigheid had de Regelneuker boven tafel wie de duif getraind had. Maar de Regelneuker kon geen regels vinden over kruissnuiverij, maar vond het toch verdacht veel lijken op blazoenbezoedeling, en de Regelneuker kwam dus weer terug bij de Vlekridders.
Waarop de Vlekridders zuchtend en steunend eens aan hun morsige pijen krabden en de Regelneuker lieten weten dat er een paar jaar geleden ook al eens naar een vergelijkbare kruissnuiverij gekeken was, en er toen besloten was dat het belang van de Theemuts boven het belang van kruisdiscretie ging want de Theemuts was nobel en enkel uit op gezelligheid en meer rokjesdagen en wie is daar nu tegen?
En dat ze daar geen regel voor hadden opgenomen in hun antivlekkenpakket want dat geeft maar gezeur dus het was meer een soort kaderrichtlijn.
Waarop de Regelneuker moest concluderen dat er bij gebrek aan regels geen regels overtreden waren.
Maar goed, dat was dus jaren her, nog in de tijd van aardappels, groente vlees.
Na de verordening van aardappels vlees & groente kregen, na de aanvankelijke bagateliseringsronde, de Vlekridders nog meer gezag. Het was nog even verboden als het daarvoor was om iemands kruis te besnuffelen of zomaar te grijpen, maar dat werd dus langzamerhand iedereen steeds duidelijker, voornamelijk vanwege voortdurende oorwassingen in het AVG-circus.
Edoch, onlangs ontving ik een rare postduif. Niet afkomstig van de theemutsenkrans (want daarvan ben ik dus geen lid), maar het was wel heel duidelijk familie. Van die kleine gluipoogjes enzo, het stonk. En een roze parelkettinkje, dat ook.
Hoe dan ook, het beest kwam met een vragenlijst aankakken. In het begeleidend schrijven stond dat het ging over rokkies, en dat die te kort zijn. Of dat er een tekort aan is, same difference.
Er was nog een optie dat de vragenlijst een vraag zou bevatten over of u een rokkie of een broekie bent (wat de rest van de antwoorden dan weer een stuk interessanter had gemaakt, methodologisch gezien, maar tegenwoordig is methodologie achterhaald, ideologie is de bom). Maar dat was dus niet zo. Hadden ze dus *weer* aan mijn kruis laten snuffelen!
Nu was voor mij de maat vol. Ik klom wederom in de pen, voor een brief op poten aan de Vlekridders. Nu een iets uitgebreider briefje dan jaren her, omdat ik niet weer de uitvlucht wou van de vrijheid van verzenden van postduiven.
De Vlekridders hadden er niet zo’n zin an. Dat kan ik me denken, maar dan hadden ze maar een ander karma moeten verdienen in hun vorige leven. Ze stuurden m’n postduif door naar de Regelneuker. Pardon, de Advizeur Regelneukerij (voluit).
De Regelneuker checkt, zoals de naam al misschien een beetje suggereert, of de regels wel gevolgd zijn. In het kader van blazoenbevlekking kan dat een goede vraag zijn; mogelijk is de vlek voorgeschreven. Of was er een regelwerk onder het lekke dak wat het lek verklaart. Nou ja enzovoort.
De Regelneuker is best een geschikte peer, en die was het wel met me eens dat er eens goed uitgezocht moest worden wie die duif getraind had. De Regelneuker zou dan uitzoeken of de kruissnuiverij door duiven aan regels onderworpen was en zo ja of die regels dan geschonden waren.
Na een halve eeuwigheid had de Regelneuker boven tafel wie de duif getraind had. Maar de Regelneuker kon geen regels vinden over kruissnuiverij, maar vond het toch verdacht veel lijken op blazoenbezoedeling, en de Regelneuker kwam dus weer terug bij de Vlekridders.
Waarop de Vlekridders zuchtend en steunend eens aan hun morsige pijen krabden en de Regelneuker lieten weten dat er een paar jaar geleden ook al eens naar een vergelijkbare kruissnuiverij gekeken was, en er toen besloten was dat het belang van de Theemuts boven het belang van kruisdiscretie ging want de Theemuts was nobel en enkel uit op gezelligheid en meer rokjesdagen en wie is daar nu tegen?
En dat ze daar geen regel voor hadden opgenomen in hun antivlekkenpakket want dat geeft maar gezeur dus het was meer een soort kaderrichtlijn.
Waarop de Regelneuker moest concluderen dat er bij gebrek aan regels geen regels overtreden waren.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Dus: ongereguleerde kruissnuiverij is sowieso geoorloofd omdat er dan geen regels overtreden worden? Mooie boel!
Nou, dat staat nog te bezien, het vervolgverhaal zal vervolgd worden en als het aan mij ligt de kruissnuivers ook.quote:
Dus: ongereguleerde kruissnuiverij is sowieso geoorloofd omdat er dan geen regels overtreden worden? Mooie boel!
Maar de Regelneuker kan de duiventrainers en/of de opdrachtgevers daarvan niet met pek en veren besmeuren want de Regelneuker is gebonden aan de regel dat er dan regels overtreden moeten zijn.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Zijlijn blz 5
Nu de Regelneuker geen staf kon breken, ben ik maar weer naar de Vlekridders getogen. Nu met spitsere vragen, over dat onreguleerde kader van ze, en hoe die duiventrainerij daar dan in zou passen en wie eigenlijk dat kader besloten heeft. En, aangezien ik duidelijk van het kastje naar de muur gestuurd ben; de vraag waar ik in die muur een klaagbriefje kan stoppen.
Ach en wee jammerden de Vlekridders. Hun pijen waren net in de was, ze stonden in de blote kont, het was vakantie en ze zouden er over gaan nadenken.
Toen weken later dan ook de laatste Vlekridder teruggekeerd was van het strand, schudden ze hun pijen nog eens en kwamen met antwoorden.
Het kwam erop neer dat de Vlekridders weliswaar een kader kennen over kruissnuiverij om de Theemuts te bevredigen, maar dat de Theemutsen daar verder nooit naar geïnformeerd hebben en dus ook deze recente duivensnuiverij niet hadden afgestemd met de Vlekkers. De Vlekkers zouden ze dat ongeacht dat kader hebben afgeraden, want dat kader is er alleen om queleranten als ik met een kluit het bos in te sturen. Want de Vlekridders hebben duidelijke orders om kruissnuiverij af te raden. Daartoe zenden zij ook met regelmaat zendelingen uit, die bij de adel brochures over kruishygiëne aan de man/vrouw/anderszins brengen, zo schreven ze mij.
En de adelborst van het landgoed van de duiventrainer van de kruisgetrainde duif was verantwoordelijk voor het niet opvolgen van de in de brochures aangeprezen en afgeprezen omgang met andermans kruis.
Wanneer ik er echt op zou staan een klaagbrief in de muur te duwen, moest ik daarvoor mij vervoegen bij de Waqf.
Wft? Nee, Waqf. Aangezien de beeldbuiskindertjes wel begrepen zullen hebben dat ik daar inderdaad op stond, heb ik nog flink wat speurwerk moeten verrichten voordat ik een postduif te pakken had die wist waar de Waqf post ontving, maar toen ik die eenmaal had heb ik maar weer eens een brief opgesteld. Voorzien van vele voetnoten en verwijzingen, toelichtingen en toespelingen.
Nu de Regelneuker geen staf kon breken, ben ik maar weer naar de Vlekridders getogen. Nu met spitsere vragen, over dat onreguleerde kader van ze, en hoe die duiventrainerij daar dan in zou passen en wie eigenlijk dat kader besloten heeft. En, aangezien ik duidelijk van het kastje naar de muur gestuurd ben; de vraag waar ik in die muur een klaagbriefje kan stoppen.
Ach en wee jammerden de Vlekridders. Hun pijen waren net in de was, ze stonden in de blote kont, het was vakantie en ze zouden er over gaan nadenken.
Toen weken later dan ook de laatste Vlekridder teruggekeerd was van het strand, schudden ze hun pijen nog eens en kwamen met antwoorden.
Het kwam erop neer dat de Vlekridders weliswaar een kader kennen over kruissnuiverij om de Theemuts te bevredigen, maar dat de Theemutsen daar verder nooit naar geïnformeerd hebben en dus ook deze recente duivensnuiverij niet hadden afgestemd met de Vlekkers. De Vlekkers zouden ze dat ongeacht dat kader hebben afgeraden, want dat kader is er alleen om queleranten als ik met een kluit het bos in te sturen. Want de Vlekridders hebben duidelijke orders om kruissnuiverij af te raden. Daartoe zenden zij ook met regelmaat zendelingen uit, die bij de adel brochures over kruishygiëne aan de man/vrouw/anderszins brengen, zo schreven ze mij.
En de adelborst van het landgoed van de duiventrainer van de kruisgetrainde duif was verantwoordelijk voor het niet opvolgen van de in de brochures aangeprezen en afgeprezen omgang met andermans kruis.
Wanneer ik er echt op zou staan een klaagbrief in de muur te duwen, moest ik daarvoor mij vervoegen bij de Waqf.
Wft? Nee, Waqf. Aangezien de beeldbuiskindertjes wel begrepen zullen hebben dat ik daar inderdaad op stond, heb ik nog flink wat speurwerk moeten verrichten voordat ik een postduif te pakken had die wist waar de Waqf post ontving, maar toen ik die eenmaal had heb ik maar weer eens een brief opgesteld. Voorzien van vele voetnoten en verwijzingen, toelichtingen en toespelingen.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Hoog tijd om dit feuilleton weer leven in te blazen. Op de hoofdlijnen valt weinig te melden.
Maar toch maar eerst even die hoofdlijn dan.
Voor wie de draad van het verhaal kwijt is; hier was de voorlaatste aflevering van de hoofd-verhaallijn: sigme in LIT / sigme’s eindeloze feuilleton
Onze destijds ons opgedrongen kasteelpeer hangt nog steeds in ons kasteel rond. We vinden het ook nog steeds een prima peer. Dat is best saai eigenlijk. De peer maakt dat goed door buitengewoon asociaal en onaangepast gedrag en onvriendelijk opmerkingen aan het adres van vrijwel iedereen. We dragen 'm op handen en hoewel hij hoopt op het winnen van een grote somme gelds en dan te vertrekken zonder een woord, hopen wij hem aan ons te binden tot ver na zijn pensioendatum. Voorlopig zijn wij aan de winnende hand.
De heer de sultans is er ook nog. Met z'n sultanen. Die hebben een route uitgestippeld die zij de weg naar Rome noemen, waarbij geldt dat iedere weg naar Rome leidt en zij daarom nu al een jaar of twee aan het onderzoeken zijn via welke route men in Rome zou kunnen komen. De vraag of (en zo ja: waarom) we naar Rome willen zien zij wel als belangwekkend maar niet als iets wat hun onderzoek meer of minder nodig maakt. Ik verwacht dat zij uiteindelijk een lijvig rapport gaan opleveren over de Via Romana, gezien vanuit kikkerperspectief.
Er is afgelopen jaar niet meer iets vernomen van de vorig jaar geformuleerde wens om onze burcht, of de burchtbewoners, te verheffen. De Romeroute ontneemt het zicht op verheffing, of de noodzaak ertoe, en de noodzaak van enige noodzaak.
En als laatste bijpraatsel: het jongmens dat de les gelezen werd hangt nog steeds rond in de burcht. Iets minder uitbundig in de kroonluchter, maar nog steeds met verve in de veronderstelling dat zijn talent aanwezig en eventueel miskend is.
Maar goed, deze momenteel tamelijk saaie hoofdlijn terzijde: óp naar de zijlijn.
Maar toch maar eerst even die hoofdlijn dan.
Voor wie de draad van het verhaal kwijt is; hier was de voorlaatste aflevering van de hoofd-verhaallijn: sigme in LIT / sigme’s eindeloze feuilleton
Onze destijds ons opgedrongen kasteelpeer hangt nog steeds in ons kasteel rond. We vinden het ook nog steeds een prima peer. Dat is best saai eigenlijk. De peer maakt dat goed door buitengewoon asociaal en onaangepast gedrag en onvriendelijk opmerkingen aan het adres van vrijwel iedereen. We dragen 'm op handen en hoewel hij hoopt op het winnen van een grote somme gelds en dan te vertrekken zonder een woord, hopen wij hem aan ons te binden tot ver na zijn pensioendatum. Voorlopig zijn wij aan de winnende hand.
De heer de sultans is er ook nog. Met z'n sultanen. Die hebben een route uitgestippeld die zij de weg naar Rome noemen, waarbij geldt dat iedere weg naar Rome leidt en zij daarom nu al een jaar of twee aan het onderzoeken zijn via welke route men in Rome zou kunnen komen. De vraag of (en zo ja: waarom) we naar Rome willen zien zij wel als belangwekkend maar niet als iets wat hun onderzoek meer of minder nodig maakt. Ik verwacht dat zij uiteindelijk een lijvig rapport gaan opleveren over de Via Romana, gezien vanuit kikkerperspectief.
Er is afgelopen jaar niet meer iets vernomen van de vorig jaar geformuleerde wens om onze burcht, of de burchtbewoners, te verheffen. De Romeroute ontneemt het zicht op verheffing, of de noodzaak ertoe, en de noodzaak van enige noodzaak.
En als laatste bijpraatsel: het jongmens dat de les gelezen werd hangt nog steeds rond in de burcht. Iets minder uitbundig in de kroonluchter, maar nog steeds met verve in de veronderstelling dat zijn talent aanwezig en eventueel miskend is.
Maar goed, deze momenteel tamelijk saaie hoofdlijn terzijde: óp naar de zijlijn.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
-----------------
Van die rokkies en die broekies dus. En dat ik in het kruis getast was.
Korte samenvatting van de eerste vijf bladzijden:
Ondanks alle met de mond beleden wormen in naarden dat men een ander niet op z'n kruisgesteldheid zal indelen, had men een postduif gestuurd naar uitsluitend mensen met een rokkieskruis. Ondergetekend rokkieskruis is daar niet van gediend en ging jammeren bij de Vlekridders. De Vlekridders zeiden dat dit geen vlek was en dus er geen lek was.
Daarna ging dit rokkie dan jammeren bij de Regelneuker. Die speurde maar vond geen geschriften met regels en bij gebrek aan regels was er ook geen regelovertreding.
Ten einde raad ging ik dan maar te rade bij de Wafq.
-----------------
Zijlijn blz 6
De Wafq reageerde buitengewoon plechtstatig op mijn schrijven. Na enige zeer formele brieven met de lakzegels tot op de millimeter op de juiste plaats volgde een voorstel om elkaar in levende lijve de nieren te proeven.
Beschroomd sloop ik op het gestelde tijdstip naar de kelderkamer waar ik waarschijnlijk gemarteld zou gaan worden. Edoch, dat bleek alleszins mee te vallen.
Eerst en vooral bleek de Wafq een rokkie in optima forma. En dan bedoel ik ook echt OPTIMAAL. Qua vorm. Nog roksiger wordt het niet; deze droeg een kind onder het hart en stond op het punt om leven te schenken - een unieke kunst die voorbehouden is aan rokkies. Niet elke rokkie doet het of kan het, maar broekies kunnen het in geen geval.
Daarnaast bleek de Wafq het zonder een spoor van twijfel met me eens te zijn dat er hier a) in broekjes gegluurd was en b) dat dit niet zomaar mag en c) dat er weinig reden was om aan te nemen dat het deze keer toevallig wel mocht.
Als laatste bemoedigende oordeel liet de Wafq weten dat ze dit nou echt een lekker verzetje vond van haar normale werk wat ook wel het uitzoeken van gezeur is en dit is duidelijk ook uitzoeken van gezeur maar ze vond mijn gezeur dan toch leuker dan het meeste gezeur.
Maar eerst moest ze dus het ultieme rokkieding doen; een kind rocken. Dat neemt maanden in beslag naar het schijnt (ik hou me er verre van dus mijn kennis hierover is gebaseerd op geruchten en overlevering).
---------------------
Zijlijntje aflevering nummer 7 alweer
Aflevering zes speelde zich ergens eind van de vorige zomer af. Inmiddels is het al weer bijna zomer (toch?). De Wafq heeft succesvol een kind gebaard en zich verlof veroorloofd en is nu fris en fruitig en met een hele nieuwe kijk op het leven, het heelal en de rest terug op kantoor.
Maar dat had haar geestdrift voor mijn zeurderij niet getemperd, de Wafq gaat volle kracht op zoek naar de verantwoordelijke(n) voor onbetamelijk kruissnuiverij.
Wordt vervolgd! (Wordt er nog gevolgd?)
[ Bericht 1% gewijzigd door sigme op 04-04-2024 19:37:00 ]
Van die rokkies en die broekies dus. En dat ik in het kruis getast was.
Korte samenvatting van de eerste vijf bladzijden:
Ondanks alle met de mond beleden wormen in naarden dat men een ander niet op z'n kruisgesteldheid zal indelen, had men een postduif gestuurd naar uitsluitend mensen met een rokkieskruis. Ondergetekend rokkieskruis is daar niet van gediend en ging jammeren bij de Vlekridders. De Vlekridders zeiden dat dit geen vlek was en dus er geen lek was.
Daarna ging dit rokkie dan jammeren bij de Regelneuker. Die speurde maar vond geen geschriften met regels en bij gebrek aan regels was er ook geen regelovertreding.
Ten einde raad ging ik dan maar te rade bij de Wafq.
-----------------
Zijlijn blz 6
De Wafq reageerde buitengewoon plechtstatig op mijn schrijven. Na enige zeer formele brieven met de lakzegels tot op de millimeter op de juiste plaats volgde een voorstel om elkaar in levende lijve de nieren te proeven.
Beschroomd sloop ik op het gestelde tijdstip naar de kelderkamer waar ik waarschijnlijk gemarteld zou gaan worden. Edoch, dat bleek alleszins mee te vallen.
Eerst en vooral bleek de Wafq een rokkie in optima forma. En dan bedoel ik ook echt OPTIMAAL. Qua vorm. Nog roksiger wordt het niet; deze droeg een kind onder het hart en stond op het punt om leven te schenken - een unieke kunst die voorbehouden is aan rokkies. Niet elke rokkie doet het of kan het, maar broekies kunnen het in geen geval.
Daarnaast bleek de Wafq het zonder een spoor van twijfel met me eens te zijn dat er hier a) in broekjes gegluurd was en b) dat dit niet zomaar mag en c) dat er weinig reden was om aan te nemen dat het deze keer toevallig wel mocht.
Als laatste bemoedigende oordeel liet de Wafq weten dat ze dit nou echt een lekker verzetje vond van haar normale werk wat ook wel het uitzoeken van gezeur is en dit is duidelijk ook uitzoeken van gezeur maar ze vond mijn gezeur dan toch leuker dan het meeste gezeur.
Maar eerst moest ze dus het ultieme rokkieding doen; een kind rocken. Dat neemt maanden in beslag naar het schijnt (ik hou me er verre van dus mijn kennis hierover is gebaseerd op geruchten en overlevering).
---------------------
Zijlijntje aflevering nummer 7 alweer
Aflevering zes speelde zich ergens eind van de vorige zomer af. Inmiddels is het al weer bijna zomer (toch?). De Wafq heeft succesvol een kind gebaard en zich verlof veroorloofd en is nu fris en fruitig en met een hele nieuwe kijk op het leven, het heelal en de rest terug op kantoor.
Maar dat had haar geestdrift voor mijn zeurderij niet getemperd, de Wafq gaat volle kracht op zoek naar de verantwoordelijke(n) voor onbetamelijk kruissnuiverij.
Wordt vervolgd! (Wordt er nog gevolgd?)
[ Bericht 1% gewijzigd door sigme op 04-04-2024 19:37:00 ]
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
vervloeksel
Als één brief naar een heel aantal lezertjes gestuurd wordt, en die dan weer brieven terugschrijven, en zich zo een heel pakket vormt dan hebben we een postroman. Niks bijzonders, de duiven zorgen dat eenieder steeds de aanvullingen krijgt.
Zo werd onlangs bij mij steeds de verse aanvullingen van een postroman bezorgd. Een van de scribenten levert bijdragen die tegen de veren instrijken. Die scribent, een mij verder onbekende conciërge, van de orde der Openaars (De conciërges zijn verdeeld over twee ordes; de Openaars en de Functionarissen. Ik heb vaak wat moeite te bedenken wie bij welke orde hoort, maar dat ligt aan mij - in mijn tijd waren zij wel twee ordes maar dan dan andere ordes, toen waren het Tappers versus Fappers en ik ben te oud om het nog te snappen).
Hoe dan ook, deze Openaar heeft er een handje van om de deur voortdurend in je gezicht dicht te smijten. Dat is, als 'ie überhaupt reageert op aankloppen, aanbellen, heel hard schreeuwen etc.
In de roman waarvan ik met rode oortjes de ontwikkelingen volgde, smeet deze Openaar dan ook voortdurend met deuren. Eenmaal -tevens de eerste deurslag- vrij gericht in mijn gezicht; ik besloot tot lijfsbehoud en deed een elegant stapje achteruit en deed net alsof dat zo hoorde. Ik antwoordde dan ook met een poëtische bijdrage aan de postroman.
De tweede knal was luider maar ook raadselachtiger; voor wie was de open deur bedoeld? De romanlezertjes kregen daarvan niet veel hoogte, maar het was wel duidelijk dat die deur nu dicht was en dat verzoeken tot opening geen warm onthaal zouden vinden. Eén van de lezers der postroman in kwestie raakte ervan van de leg en kwam mekkeren tegen de heks. De heks is namelijk een zeer geliefd persoon om bij te mekkeren. De reden daarvoor laat zich raden..
De derde knal was een regelrecht kanonschot op de voordeur van onze burcht. De queestenaren waren geheel van de leg door de schok. Ook hiervan kwam schokgolfberichten de heks ter ore.
U zult begrijpen dat dit tegen het zere eksteroog van de heks was. De heks wil Rust, Reinheid en Regelmaat en zo niet dan een Rel. Nu er aan haar rokken gehangen werd met gejengel over de scribent besloot ze tot een vervloeking. Vervloeking van de heks leiden zijn goede ingrediënten voor een Rel, en ook de reden waarom de heks gezeur aantrekt. Tergen van de heks kan leiden tot vervloeking, wat de mekkeraar in kwestie dan ontslaat van het zelf aanbinden van een relbel.
De heks richt haar vervloeking op de adelborst die de bovengestelde is van de vervloekte, want die zou het vuile werk moeten opknappen maar heeft meestal dringende zaken zoals het wassen der handen te doen. Maar goed, de heks heeft haar vervloeking uitgesproken. Uiteraard laat de heks de vervloeking ook per duif op de kop van de verloekte schijten. De scribent riposteerde daar overigens vrij gevat op, geheel in stijl met zichzelf en toch vermakelijk, dus kadu's daarvoor.
Adelborst die de vervloeking in ontvangst mocht nemen stuurde een geautomatiseerde antwoordduif dat de vloekpost voorlopig op een stapel gelegd wordt wegens buitenburchtse reizen.
Als één brief naar een heel aantal lezertjes gestuurd wordt, en die dan weer brieven terugschrijven, en zich zo een heel pakket vormt dan hebben we een postroman. Niks bijzonders, de duiven zorgen dat eenieder steeds de aanvullingen krijgt.
Zo werd onlangs bij mij steeds de verse aanvullingen van een postroman bezorgd. Een van de scribenten levert bijdragen die tegen de veren instrijken. Die scribent, een mij verder onbekende conciërge, van de orde der Openaars (De conciërges zijn verdeeld over twee ordes; de Openaars en de Functionarissen. Ik heb vaak wat moeite te bedenken wie bij welke orde hoort, maar dat ligt aan mij - in mijn tijd waren zij wel twee ordes maar dan dan andere ordes, toen waren het Tappers versus Fappers en ik ben te oud om het nog te snappen).
Hoe dan ook, deze Openaar heeft er een handje van om de deur voortdurend in je gezicht dicht te smijten. Dat is, als 'ie überhaupt reageert op aankloppen, aanbellen, heel hard schreeuwen etc.
In de roman waarvan ik met rode oortjes de ontwikkelingen volgde, smeet deze Openaar dan ook voortdurend met deuren. Eenmaal -tevens de eerste deurslag- vrij gericht in mijn gezicht; ik besloot tot lijfsbehoud en deed een elegant stapje achteruit en deed net alsof dat zo hoorde. Ik antwoordde dan ook met een poëtische bijdrage aan de postroman.
De tweede knal was luider maar ook raadselachtiger; voor wie was de open deur bedoeld? De romanlezertjes kregen daarvan niet veel hoogte, maar het was wel duidelijk dat die deur nu dicht was en dat verzoeken tot opening geen warm onthaal zouden vinden. Eén van de lezers der postroman in kwestie raakte ervan van de leg en kwam mekkeren tegen de heks. De heks is namelijk een zeer geliefd persoon om bij te mekkeren. De reden daarvoor laat zich raden..
De derde knal was een regelrecht kanonschot op de voordeur van onze burcht. De queestenaren waren geheel van de leg door de schok. Ook hiervan kwam schokgolfberichten de heks ter ore.
U zult begrijpen dat dit tegen het zere eksteroog van de heks was. De heks wil Rust, Reinheid en Regelmaat en zo niet dan een Rel. Nu er aan haar rokken gehangen werd met gejengel over de scribent besloot ze tot een vervloeking. Vervloeking van de heks leiden zijn goede ingrediënten voor een Rel, en ook de reden waarom de heks gezeur aantrekt. Tergen van de heks kan leiden tot vervloeking, wat de mekkeraar in kwestie dan ontslaat van het zelf aanbinden van een relbel.
De heks richt haar vervloeking op de adelborst die de bovengestelde is van de vervloekte, want die zou het vuile werk moeten opknappen maar heeft meestal dringende zaken zoals het wassen der handen te doen. Maar goed, de heks heeft haar vervloeking uitgesproken. Uiteraard laat de heks de vervloeking ook per duif op de kop van de verloekte schijten. De scribent riposteerde daar overigens vrij gevat op, geheel in stijl met zichzelf en toch vermakelijk, dus kadu's daarvoor.
Adelborst die de vervloeking in ontvangst mocht nemen stuurde een geautomatiseerde antwoordduif dat de vloekpost voorlopig op een stapel gelegd wordt wegens buitenburchtse reizen.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |