Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #201

quote:

Op zondag 31 januari 2021 21:37 schreef Cygne het volgende:

[..]

Nee, eigenlijk niet eens. Omdat wij ook PGD deden en er vaak geen terugplaatsing kon plaatsvinden omdat er geen gezonde embryo's waren. Ik vond de genetische uitslag telkens heel spannend. En de moed geef je wel op als er bij de vierde poging geen geschikt embryo is. (Uiteindelijk toch goed gekomen maar dat is een ander verhaal)

Het heeft me straks 9 zwangerschappen en 5 icsi-behandelingen gekost maar dan heb ik wel 2 kindjes. Nogmaals geen garanties: maar ik heb er geen spijt van gehad. Ook niet als het niet gelukt was. Dan had ik voor mijn gevoel alles geprobeerd. Kan natuurlijk dat die grens voor jou eerder is. Denk dat je vaak best goed kunt voelen. Zeker als je een goede fertiliteitsarts hebt.

Hoe gaat het met jouw zwangerschap eigenlijk? Ben je al door alle mijlpalen heen vwb jouw genetische aandoening?

Welkom helaas pvs.

Er is al zoveel gezegd hier boven.
Het traject in zijn geheel (via de medische route zwanger proberen te worden) is al veeleisend. Je bent je zo bewust van alles en je wordt zo geleefd door je agenda/cyclus.
En de vraag waar trek je je grens? Dat zal altijd een lastige blijven. Je gevoel/je wens zullen daar belangrijk in zijn. Belangrijker dan wat je denkt vaak nog.

Ik vond het spuiten van de IVF hormonen zelf meevallen. Maar de hormonen zelf... pffff praat mij er niet van... Maar ook dat is per persoon zó verschillend.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Veel succes! (Vaak) is het niet onmogelijk! Maar soms hebben we een hele lange adem nodig...

Wat fijn, dus nu kun je genieten van je zwangerschap en je kleintje het is je gegund!

quote:

Op zondag 31 januari 2021 18:09 schreef PVS18 het volgende:
Nou ik kom meeschrijven. Ruim 3 jaar bezig, zitten inmiddels op 11 van 12 IUI, staan op wachtlijst voor IVF/ICSI. Ik zie vreselijk op tegen IVF/ICSI. Lijkt me zowel fysiek zwaar, hormonen kijk ik tegen op én dat je er dagelijks echt zo ontzettend mee bezig moet zijn. Ik hanteer momenteel toch graag standje struisvogel: als ik genoeg leuke dingen doe hoef ik er ook niet continue mee bezig te zijn. (Nee ik onderdruk niet al mijn gevoelens, ja partner en ik kunnen er goed over praten).
Zit bij ons nog een extra handicap in het ISCI traject, daar moet mijn man ook voor aan hele zware risicovolle medicatie (lang verhaal, DM staat open).

Ik merk dat ik vooral worstel met de vraag hoeveel is het waard? Kansen kansen kansen. Kansen op niets. Ik heb er eigenlijk geen vertrouwen meer in en voel me daar dan weer schuldig over. Ook omdat dit niet helpt bij het placebo-effect. Ik durf niet meer te hopen op een kind, het lukt allemaal toch nooit.
Zo lekker deprimerend, maar zo ervaar ik het momenteel.

"Welkom" hier. Ten eerste goed dat je mee komt schrijven, dat scheelt al echt een hele boel. Fijn ook dat je er in ieder geval met je man over kunt praten. Dat is in dit traject echt heel belangrijk.

Ik herken de onzekerheid heel goed. In het kort: IUI gedaan, ICSI gedaan, 4 miskramen waaronder 1 buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij mijn enige goede eileider werd verwijderd. Ruim 5 jaar bezig geweest en toch ligt er nu naast me een heel mooi kindje te slapen Ja het is allemaal super onzeker want je weet gewoon niet of het lukt, maar als het dan lukt is alle pijn ook snel weer vergeten. Nou ja, ik heb daar zelf ook wel wat psychische hulp bij nodig gehad

Qua hormonen: daar heb ik zelf nooit mega last van gehad maar dit verschilt natuurlijk per persoon.

Wat B.ertha ook aanhaalt: afleiding! Ga juist die leuke dingen doen en zet ze niet on hold. Ik heb in de afgelopen 6 jaar fantastische reizen gemaakt, het was zonde geweest als ik dat niet had gedaan in het kader van "wat als".

Verder dus veel van je af schrijven hier, er staat hier een heel team van super lieve meiden die een luisterend oor bieden

Ik ben trouwens wel benieuwd naar het verhaal van je man, de mijne heeft ook medicatie moeten slikken. PM staat sowieso voor je open

Jammer genoeg welkom!
Om te beginnen: jouw mindset heeft geen effect op het resultaat. Anders was het hier echt nooit gelukt.
Ik ben na 4,5 jaar uiteindelijk zwanger geworden. 3 IVF pogingen gedaan waarbij ik echt veel last had van de hormonen. Daardoor werd het spuiten ook mentaal lastiger, omdat ik merkte dat ik er zo ongelukkig van werd.
Het enige wat dan hielp was van dag tot dag leven. Niet teveel vooruitkijken. En egoïstisch zijn. Die babyshower skippen of die verjaardag waarbij je weet dat er 3 dikke buiken rondlopen afzeggen.
Maar ik kon de puncties dan weer prima handelen, ook al waren ze zeker niet pijnvrij.
Wij hebben die hele periode wel de grote reizen gemeden. We hebben wel heel fijne vakanties gehad maar de langere rondritten dus niet. Ik had daar geen ruimte voor in mijn hoofd om het te plannen. Aan de andere kant kon ik dan wel zonder nadenken 10 weken onbetaald verlof aan mijn zwangerschapsverlof plakken. Elk nadeel...
Nog een tip puur gebaseerd op mijn eigen ervaring (dus negeer gerust): vraag of ze je AMH checken. Het eerste ziekenhuis deed dat niet en IVF 1 en 2 waren vrij nutteloos daardoor. 2 pogingen die eindigden in grote teleurstelling wat vermeden had kunnen worden met 1 bloedtest.

En nog dit: IVF is geen verplichting. Het is even moedig om te besluiten er niet aan te beginnen. Ik heb er absoluut geen spijt van maar het heeft wel sporen nagelaten. Niet dat ik er elke dag mee zit, maar het is een litteken dat af en toe een beetje trekt. Bv als iemand in mijn omgeving weer heel snel zwanger is terwijl wij weer de moed proberen te vinden terug de molen in te gaan.

FIJN al deze reacties, hierdoor voel ik me toch minder eenzaam. Niet dat ik dat ben, kan het echt goed delen met partner, vrienden en ouders, maar toch.. Die hoeven niet die behandeling te ondergaan en hoezeer zij ook allemaal meeleven en meedenken, toch vind ik ze soms stuk voor stuk stom.

quote:

Op zondag 31 januari 2021 19:57 schreef Barreltje het volgende:
He PVS,

Welkom hier.

Even qua icsi/ivf.. ik heb 5 puncties gedaan en vond het spuiten en de punctie eigenlijk prima te doen. Ik had er eigenlijk weinig last van.. (ook volgens mijn partner ) mijn zusje had overigens al last van de hormonen die zij moest gebruiken tijdens de IUI.. dus het is zo persoonlijk hoe je er op reageert. Volgens mij zijn er hier ook dames die er heel slecht tegen konden, de hormonen .

Ik vond vooral de laatste wachtweek enorm lastig.. ik voelde van alles.. ik werd daar dan enorm prikkelbaar door en kon dan vaak de kop van mn partner er wel afbijten.. en dan de teleurstelling als het niet gelukt was.. maar dat is niet anders dan met de IUI nu.

Je hebt het over medicijnen voor je partner, wordt het dan ook meteen ICSI?

Dank! Fijn dat je weinig last had van hormonen, dat geeft de burger moed. Ik had geen hormonen tijdens IUI.
Wachtweken nu vind ik ook prima, ik verwacht toch niets. En voel ook niets trouwens.

Ze kijken per keer of IVF of ICSI nodig is. Medicijnen partner zijn voor ander doel, maar heeft er wel mee te maken. (Wil ik prima in DM delen, maar niet zo open op internet )

quote:

Op zondag 31 januari 2021 20:33 schreef Peacefulll het volgende:
Hey PVS 18, helaas welkom hier.
Het is een verschrikkelijk zwaar traject. Mentaal én fysiek. Iedere vrouw reageert er anders op, maar de dames boven mij hebben al hun ervaringen m.b.t. IVF gedeeld. Ik deel ook jouw spanning voor een IVF traject hoor, lijkt me doodeng. Wat jullie willen en hoe ver jullie willen gaan is aan jullie. Ik ken een stel die (ivm slecht zaad) geen ICSI traject is gestart maar gelijk overgegaan is op een zaaddonor. Iedereen heeft daarin zijn eigen afwegingen en iedere afweging is goed. Als het maar jullie afweging ja.
Fijn dat je er goed met je partner over kan praten. Dat is mijn inziens één van de belangrijkste dingen: praten.
Oh, en pauzes tussendoor. Hoe kut het ook is.

Ik zit momenteel ook in een IUI-traject. Wij hebben al een zoon uit een eerder IUI-traject. Momenteel even een pauze i.v.m. een cyste. Ik heb de dag dat ik hoorde dat we even niet verder mochten enorm gehuild, inmiddels zie ik ook wel weer de voordelen

Schrijf vooral lekker van je af hier.

Voor ons is mentaal gezien een zaaddonor nu geen optie.

En ja, die onverwachte tegenslagen. BLEGH. Denk je alles gehad te hebben komt er een nieuwe

quote:

Op zondag 31 januari 2021 20:54 schreef B.ertha het volgende:
Welkom pvs
Ik vond zelf de hormonen voor oi kutter dan die voor ivf. Tijdens de ivf had ik nagenoeg geen last van de hormonen eigenlijk. De punctie vond ik vreselijk maar volgens mij hielp de morfine bij mij ook niet. Mentaal trok ik het slecht maar gelukkig was het de eerste terugplaatsing meteen raak. Die teleurstelling kende ik natuurlijk wel van de oi maar lijkt me nog heftiger bij ivf.

Mijn tips:
Probeer je niet te gek te maken maar het gewoon te ondergaan. Probeer hoop te houden. Neem af en toe een pauze en stel vooral geen leuke of belangrijke gebeurtenissen uit (blijven hangen in een rotbaan want straks ben je misschien zwanger, etc. Trust me, I know. Ben er bijna aan onderdoor gegaan.) Lees je in over rechten en mogelijkheden/alternatieven maar verlies je niet in Dr. Google. Blijf leuke dingen doen. Houd het niet geheim maar praat erover met vrienden en familie.

Sterkte

Goede tips, dank je wel! Enige wat ik nu uitstel is alcohol drinken. Ben ik na drie jaar ook echt wel klaar mee. Ik mag niet meer googelen en doe dat dus ook niet meer. Er zijn echt altijd andere verhalen, wat niets over je eigen kansen zegt. Ik baal er gewoon zo van dat we nu een soort van geldzak zijn waar "ze" producten aan kunnen verkopen.

quote:

Op zondag 31 januari 2021 21:37 schreef Cygne het volgende:

[..]

Nee, eigenlijk niet eens. Omdat wij ook PGD deden en er vaak geen terugplaatsing kon plaatsvinden omdat er geen gezonde embryo's waren. Ik vond de genetische uitslag telkens heel spannend. En de moed geef je wel op als er bij de vierde poging geen geschikt embryo is. (Uiteindelijk toch goed gekomen maar dat is een ander verhaal)

Het heeft me straks 9 zwangerschappen en 5 icsi-behandelingen gekost maar dan heb ik wel 2 kindjes. Nogmaals geen garanties: maar ik heb er geen spijt van gehad. Ook niet als het niet gelukt was. Dan had ik voor mijn gevoel alles geprobeerd. Kan natuurlijk dat die grens voor jou eerder is. Denk dat je vaak best goed kunt voelen. Zeker als je een goede fertiliteitsarts hebt.

Ik vind het echt bewonderingswaardig dat je dat zo voelt. Ik wil eigenlijk alleen aan zulke GROTE dingen starten als er een beetje fatsoenlijke succes kansen zijn. Maar die kansen slaan toch nergens op. En waarom weten ze niet beter welke kansen er precies zijn in situatie vrouw ok, man niet ok? Waarom worden alle cijfers van alle soorten stellen die IVF doen op één hoop gegooid? Vind ik stom. Ik wil nu al de handdoek in de ring gooien.
Doe het alleen niet omdat ik vind dat ik niet bang mag zijn voor iets waarvan ik niet precies weet wat het inhoudt. Vandaar dat we voor nu één keer IVF proberen en daarna zien we weer verder.

Maar echt zo ontzettend fijn dat jullie ein-de-lijk zwanger bent van eentje die jullie mogen houden! (Deze lurker heeft je ook ruim 3 jaar gevolgd..)

quote:

Op maandag 1 februari 2021 09:41 schreef MaJo het volgende:

[..]
Ik ben trouwens wel benieuwd naar het verhaal van je man, de mijne heeft ook medicatie moeten slikken. PM staat sowieso voor je open

Je hebt PM

quote:

Op maandag 1 februari 2021 11:50 schreef Bottoms_up het volgende:
Jammer genoeg welkom!
Om te beginnen: jouw mindset heeft geen effect op het resultaat. Anders was het hier echt nooit gelukt.
Ik ben na 4,5 jaar uiteindelijk zwanger geworden. 3 IVF pogingen gedaan waarbij ik echt veel last had van de hormonen. Daardoor werd het spuiten ook mentaal lastiger, omdat ik merkte dat ik er zo ongelukkig van werd.
Het enige wat dan hielp was van dag tot dag leven. Niet teveel vooruitkijken. En egoïstisch zijn. Die babyshower skippen of die verjaardag waarbij je weet dat er 3 dikke buiken rondlopen afzeggen.
Maar ik kon de puncties dan weer prima handelen, ook al waren ze zeker niet pijnvrij.
Wij hebben die hele periode wel de grote reizen gemeden. We hebben wel heel fijne vakanties gehad maar de langere rondritten dus niet. Ik had daar geen ruimte voor in mijn hoofd om het te plannen. Aan de andere kant kon ik dan wel zonder nadenken 10 weken onbetaald verlof aan mijn zwangerschapsverlof plakken. Elk nadeel...
Nog een tip puur gebaseerd op mijn eigen ervaring (dus negeer gerust): vraag of ze je AMH checken. Het eerste ziekenhuis deed dat niet en IVF 1 en 2 waren vrij nutteloos daardoor. 2 pogingen die eindigden in grote teleurstelling wat vermeden had kunnen worden met 1 bloedtest.

En nog dit: IVF is geen verplichting. Het is even moedig om te besluiten er niet aan te beginnen. Ik heb er absoluut geen spijt van maar het heeft wel sporen nagelaten. Niet dat ik er elke dag mee zit, maar het is een litteken dat af en toe een beetje trekt. Bv als iemand in mijn omgeving weer heel snel zwanger is terwijl wij weer de moed proberen te vinden terug de molen in te gaan.

Dank je wel voor je reactie. Dit doet me goed. Ik heb het gelijk naar het ziekenhuis gemaild, bij volgende afspraak staat een bloedtest, dan nemen ze dat maar gelijk mee.

Daar ben ik me inderdaad van bewust. Zoals ik in de post hierboven schrijf ga ik het één keer doen, en daarna zien we verder. Maar het liefst zou ik het helemaal niet doen. Maar dat vind ik dan ook weer kinderachtig van mezelf. Het lijkt me echt verschrikkelijk. En ik zie er heel erg tegen op.

Ja, dat herken ik wel, ik zeg dat tegenwoordig ook maar gewoon. 'Ik zou graag blij voor je zijn maar dat kan ik niet omdat het bij ons niet zo soepel gaat'. Dat helpt mij erg. Het lost de pijn die ik voel niet op. Maar ik hoef geen sociaal verantwoord gedrag te vertonen.

quote:

Op maandag 1 februari 2021 14:05 schreef PVS18 het volgende:
FIJN al deze reacties, hierdoor voel ik me toch minder eenzaam. Niet dat ik dat ben, kan het echt goed delen met partner, vrienden en ouders, maar toch.. Die hoeven niet die behandeling te ondergaan en hoezeer zij ook allemaal meeleven en meedenken, toch vind ik ze soms stuk voor stuk stom.
[...]
Ik vind het echt bewonderingswaardig dat je dat zo voelt. Ik wil eigenlijk alleen aan zulke GROTE dingen starten als er een beetje fatsoenlijke succes kansen zijn. Maar die kansen slaan toch nergens op. En waarom weten ze niet beter welke kansen er precies zijn in situatie vrouw ok, man niet ok? Waarom worden alle cijfers van alle soorten stellen die IVF doen op één hoop gegooid? Vind ik stom. Ik wil nu al de handdoek in de ring gooien.
Doe het alleen niet omdat ik vind dat ik niet bang mag zijn voor iets waarvan ik niet precies weet wat het inhoudt. Vandaar dat we voor nu één keer IVF proberen en daarna zien we weer verder.

Maar echt zo ontzettend fijn dat jullie ein-de-lijk zwanger bent van eentje die jullie mogen houden! (Deze lurker heeft je ook ruim 3 jaar gevolgd..)

Die kansen vond ik ook altijd zo kut. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat de kans 80% is om in het eerste jaar zwanger te raken. Maar dat is helemaal niet zo. Er is een grote groep vrouwen bij wie die kans bijna 100% is, een kleine groep bij wie het nooit gaat lukken en dan een derde groep bij wie het met hulp ooit wel lukt. Nogal belangrijk in welke groep je valt!
Of als je aan IVF begint, dat je 30% kans hebt dat er een kindje komt. Maarja, dat is eigenlijk ook niet zo want sommige vrouwen/stellen hebben veel betere kansen (bv dat ze weten dat de eileider geblokkeerd is en verder niks loos is) en sommige trekken die kansen sterk naar beneden doordat het uiteindelijk nooit lukt. Die onzekerheid is slopend.

Er stond trouwens een stuk in de NRC over o.a. AMH testen, dat zegt namelijk ook niet alles, maar mocht je ZH het niet willen doen dan kun je nog overwegen het zelf te betalen. Ik zoek het ff op.

Edit: https://www.nrc.nl/nieuws(...)n-zekerheid-a4029425

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 1 februari 2021 15:28 schreef B.ertha het volgende:

[..]

Die kansen vond ik ook altijd zo kut. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat de kans 80% is om in het eerste jaar zwanger te raken. Maar dat is helemaal niet zo. Er is een grote groep vrouwen bij wie die kans bijna 100% is, een kleine groep bij wie het nooit gaat lukken en dan een derde groep bij wie het met hulp ooit wel lukt. Nogal belangrijk in welke groep je valt!
Of als je aan IVF begint, dat je 30% kans hebt dat er een kindje komt. Maarja, dat is eigenlijk ook niet zo want sommige vrouwen/stellen hebben veel betere kansen (bv dat ze weten dat de eileider geblokkeerd is en verder niks loos is) en sommige trekken die kansen sterk naar beneden doordat het uiteindelijk nooit lukt. Die onzekerheid is slopend.

Precies dit ja. Echt verschrikkelijk vind ik dat! Ik kan daar echt niets mee.

quote:

Op maandag 1 februari 2021 15:28 schreef B.ertha het volgende:

[..]

Er stond trouwens een stuk in de NRC over o.a. AMH testen, dat zegt namelijk ook niet alles, maar mocht je ZH het niet willen doen dan kun je nog overwegen het zelf te betalen. Ik zoek het ff op.

Edit: https://www.nrc.nl/nieuws(...)n-zekerheid-a4029425

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Had al weer reactie op mail van ziekenhuis, ze willen het niet doen omdat daar geen indicatie voor is. Er zijn bij mij in zowel rechter als linker eierstok voldoende eiblaasjes te zien. Aldus fertiliteitsarts. Lijkt me dan voor nu niet nodig die AMH test of mis ik iets?

HSG-echo heb ik gelijk voor IUI gedaan (ook geen pretje trouwens..) en die was goed.

Ziekenhuis 2 en 3 waar wij geweest zijn testen standaard het AMH om het protocol op af te stemmen. Er is niet maar 1 manier om IVF te doen.
Ik had ook geen indicatie (eiblaasjes te zien maar die zijn nooit geteld, normale cyclus). Het ziekenhuis dat de test deed verwachtte een lage waarde op basis van de resultaten van IVF1 en 2 want weinig eicellen. Uit de test kwam een verhoogd AMH (boven normaal, onder PCOS, daar had ik ook geen enkel klacht van). Met het standaard protocol geeft dat vaak "lege" eiblaasjes en onrijpe eicellen werd ons verteld. Dat is bij de eerste 2 pogingen ook gebeurd.
3de poging dus een ander protocol (minder spuiten zelfs) en ineens veel eicellen en 5 goede embryo's ipv 1.
De kans zal niet zo groot zijn dat dit aan de hand is bij jou. Maar algemeen vind ik het stom dat dit niet overal gedaan wordt. Zal wel over kosten ( ) gaan maar het zou best wel wat leed besparen.

AMH zegt idd niets over kwaliteit zoals in het artikel staat.

quote:

Op maandag 1 februari 2021 16:00 schreef Bottoms_up het volgende:

Zal wel over kosten ( ) gaan maar het zou best wel wat leed besparen.

AMH zegt idd niets over kwaliteit zoals in het artikel staat.

Toch nog maar eens gevraagd of het alsnog kan.

PVS hoe staat het er voor? Gaan ze je nog prikken op de AMH en en FSH?

Wij mogen weer starten met een nieuwe poging, IUI nummer 4. Cyste is weg, baarmoeder zat nog wel wat vocht/bloed, maar ik vloei altijd vrij lang, dus dat zal nog wel weg gaan.
Er lijkt alleen elke startecho wel wat te zijn. Een cyste (2x), te dik baarmoederslijmvlies (2x) en een verdenking op een BBM zwangerschap.
Manlief en ik zaten vanochtend grappend in de auto: wat zal het deze keer zijn? Er is altijd wel iets.

Beetje jammer dat onze grap niet een grap bleek te zijn..
De spuiten die ik zou gaan gebruiken (ander merk i.v.m. pittige bijwerkingen Gonal F) waren op Op z'n vroegst over 4 dagen leverbaar. Ik had de keuze om een maand over te slaan of toch weer de Gonal F te gebruiken. Gonal it is...

Jeetje wat balen!! Fijn dat jullie weer kunnen beginnen en sterkte met de bijwerkingen...

Oh daar zou ik wel chafer8j ig van worden peace! Je zou toch verwachten dat ze weten wie er gaat starten en dst ze genoeg op voorraad hebben..

Vandaag een echo gehad. Helaas maar weer één eitje op springen. Teleurstellend, vooral omdat ik toch weer flink beroerd ben geweest van de Gonal F. Zonder hormonen spuiten heb ik ook wel één eitje.
Donderdag de inseminatie en dan extra hard duimen voor een positieve test. De verpleegkundige kwam nog even met de deur in huis vallen: ik moest een gesprek plannen met onze behandelend arts, omdat ze na 4 pogingen al over willen op IVF. Daar schrok ik van, want in de tijd van M was 6 pogingen standaard. Dat heeft nu wel tot gevolg dat, als deze poging niet raak is, ik een maand moet overslaan, puur om een gesprek te voeren of poging 5 en 6 nog wel zin heeft. Dat was het protocol. Ik heb nu aangevraagd of ik toch gewoon eventueel poging 5 mag starten en tussentijds het gesprek voeren (het gesprek zou midden in mijn volgende cyclus vallen). Gezien onze historie vind ik het wel de moeite waard om poging 5 en 6 te doen. Er is ook wel een wachtlijst voor de IVF. We zouden met geluk in mei een gesprek hebben met de verpleegkundige om alles uit te leggen en dan in juli starten, als er plek is.
Pfft, valt me allemaal wel een beetje rauw op mijn dak nu. Veel te verwerken soms..

Jeetje peace! Wat een tegenvaller weer.. en wat jammer dat ze niet wat flexibeler zijn daar

Succes met wachten dan maar weer en ondertussen duimen voor een goede inseminatie

Ik hoop ook dat je de tussenliggende maanden mag gebruiken! Vooral omdat het de tweede is en bij de vorige keer IUI genoeg was toch?

Wij ‘mochten’ 4x maar mochten ook in de wachttijd doorgaan als we dat wilden. Ik wilde dat graag want het voelde nuttiger dan zelf proberen en die ivf wilde ik acht graag voorkomen. Hier was het toen de 4e keer raak. Ik hoop voor jou ook .

Oh wat een tegenvallend bericht! Hopelijk mag je toch door tijdens de wachttijd. Of eigenlijk, hopelijk is dat niet eens nodig..
Maar zoveel ellende en dan voor één eitje

quote:

Op dinsdag 16 februari 2021 14:21 schreef Barreltje het volgende:
Jeetje peace! Wat een tegenvaller weer.. en wat jammer dat ze niet wat flexibeler zijn daar

Succes met wachten dan maar weer en ondertussen duimen voor een goede inseminatie

Dat valt mij ook wel een beetje tegen ja. In mijn herinneringen waren ze de vorige keer flexibeler. Kan ook zijn dat we de vorige keer er juist niet zo tegenaan gelopen zijn.

Hoe is het met jou?

quote:

Op dinsdag 16 februari 2021 14:33 schreef Lemijn het volgende:
Ik hoop ook dat je de tussenliggende maanden mag gebruiken! Vooral omdat het de tweede is en bij de vorige keer IUI genoeg was toch?

Wij ‘mochten’ 4x maar mochten ook in de wachttijd doorgaan als we dat wilden. Ik wilde dat graag want het voelde nuttiger dan zelf proberen en die ivf wilde ik acht graag voorkomen. Hier was het toen de 4e keer raak. Ik hoop voor jou ook .

Ja, M was het resultaat van IUI 3. Ik heb nog goede hoop op poging 4, 5 of 6 IVF lijkt mij eerlijk gezegd ook wel een beetje eng.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2021 15:32 schreef B.ertha het volgende:
Oh wat een tegenvallend bericht! Hopelijk mag je toch door tijdens de wachttijd. Of eigenlijk, hopelijk is dat niet eens nodig..
Maar zoveel ellende en dan voor één eitje

Ja, Laat het dan maar een goed eitje zijn dit keer! Een superei