Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #201

quote:

Op zondag 3 januari 2021 18:56 schreef Mrs.Peel het volgende:
Goed te horen dat je een fijne vakantie hebt gehad, en gelukkig dat je de tweede wachtweek moet werken, dan heb je denk ik de meeste afleiding nodig?

Ja, hoe dichter je bij NOD komt hoe zenuwachtiger je wordt natuurlijk

Ik ben helaas gisteren al ongesteld geworden (een dag te vroeg) na een cyclus van 23 dagen. Ik vond hem nu wel heel erg kort deze keer. Na vorige cyclus bijna niet gebloed te hebben (en mijn baarmoederslijmvlies bleef vrij dik), lijkt mijn lijf nu een soort reset te hebben. Ik verlies in ieder geval flink bloed nu.
Maandag weer een startecho en dan start ik, als alles er goed uit ziet, ook met andere hormonen. Hopelijk dan wat minder bijwerkingen!

Jammer Peacefulll .

Wat jammer peace

We duimen voor deze ronde

Jammer Peace.. Ik duim vast door voor de nieuwe ronde en andere hormonen!

Balen toch weer Peace!

Blijft toch raar dat iedereen door gaat met proberen en voor mij het traject gewoon nog steeds stil ligt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 9 januari 2021 20:14 schreef MiNi1981 het volgende:
Balen toch weer Peace!

Blijft toch raar dat iedereen door gaat met proberen en voor mij het traject gewoon nog steeds stil ligt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat doet ook verschrikkelijk veel pijn Mini. Het is zo'n heftig traject, emotioneel en fysiek. De wens voor een kindje kan zo verschrikkelijk groot zijn. En als het dan tegenzit dan doet dat veel met je gemoedstoestand.

Ik had geen goede echo vanochtend, er zit rechts een cyste in de eierstok en we mogen daarom niet starten deze maand. Ik was (ben) er echt even ondersteboven van vandaag. We hebben nu al twee keer een maand stil moeten staan ivm een cyste. Verstandelijk weet ik dat een maand rust mij (en mijn man) misschien wel even goed zou doen, zeker nu er een verlenging van de lockdown aan zit te komen. Maar ik kon net op de terugweg in de auto alleen maar huilen

Ik vond de emoties die er bij kwamen kijken als je in dit traject zit voor een eerste kindje enorm heftig. Maar een deel van die emoties beginnen nu ook weer een beetje de kop op te steken.
Morgen ziet alles er vast weer wat beter en mooier uit, maar nu ben ik vooral verdrietig en jaloers. En met name dat laatste had ik me voorgenomen om niet teveel toe te laten en dat valt me echt wel even flink tegen nu.

Wat ellendig Peace! Alsof 1 kans per maand niet al frustrerend genoeg is... ik zou dat jaloerse gevoel maar gewoon toelaten als ik jou was. Je ertegen verzetten laat je alleen maar rotter voelen.

voor Peace!

quote:

Op maandag 11 januari 2021 17:41 schreef Lemijn het volgende:
Wat ellendig Peace! Alsof 1 kans per maand niet al frustrerend genoeg is... ik zou dat jaloerse gevoel maar gewoon toelaten als ik jou was. Je ertegen verzetten laat je alleen maar rotter voelen.

Ja, thnx. Ik heb me gisteren ellendig gevoeld, vandaag gaat het al weer een stuk beter. Werk biedt ook de nodige afleiding

Peace

Mini geef je zelf vooral de tijd, ik weet dat het heel dubbel voelt omdat je het gevoel hebt dat de rest maar door gaat en jij achter de feiten aan lijkt te lopen. Maar juist omdat het traject zo heftig is moet je ook de tijd nemen om te herstellen en te herpakken, even afschakelen en genieten van het leven. Doe je dat niet dan hou je het niet vol. Dikke knuffel voor jou

Ach Peace wat rot! Het komt altijd extra hard aan als ‘de keuze’ om te moeten wachten niet bij jezelf ligt maar aan omstandigheden waar je geen invloed op uit kunt oefenen zoals nu.
Fijn dat het wel weer iets beter gaat maar leuk is het niet!

Dankjewel Droomvrouwtje. Je hebt ook gelijk en het is idd ook even goed om weer even te horen dat ik dan dit moment idd beter kan gebruiken voor afschakelen en in het hier en nu te blijven.
Soms vergeet ik dat ook.

ik vergat dat soms echt, het is zo makkelijk om in die molen te stappen en mee te denderen op dat tempo zonder even eruit te stappen en een pauze te nemen. Maar soms moet je gewoon echt even een stapje terug doen, pas op de plaats nemen.
Hoe verdrietig dit topic ook vaak is, maar daar zijn we ook voor, elkaar te helpen en te steunen, degene die je voor gingen hebben ook de ervaringen en niet elk traject en ervaring is hetzelfde maar je kan wel er uit halen wat voor jou werkt of tips meenemen

quote:

Op dinsdag 12 januari 2021 19:46 schreef droomvrouwtje het volgende:
ik vergat dat soms echt, het is zo makkelijk om in die molen te stappen en mee te denderen op dat tempo zonder even eruit te stappen en een pauze te nemen. Maar soms moet je gewoon echt even een stapje terug doen, pas op de plaats nemen.
Hoe verdrietig dit topic ook vaak is, maar daar zijn we ook voor, elkaar te helpen en te steunen, degene die je voor gingen hebben ook de ervaringen en niet elk traject en ervaring is hetzelfde maar je kan wel er uit halen wat voor jou werkt of tips meenemen

Eens.en dat laatste is waarom dit topic wer in myatt staat.. ik wil (weer) graag de steun zijn die ik hier altijd gevonden heb..

Ik las stomme berichten voor mini en peace.. er in zwelgen hielp voor mij ook altijd.verdriet mag er zijn en jaloezie ook!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

voor iedereen hier die het nodig heeft.

Nou ik kom meeschrijven. Ruim 3 jaar bezig, zitten inmiddels op 11 van 12 IUI, staan op wachtlijst voor IVF/ICSI. Ik zie vreselijk op tegen IVF/ICSI. Lijkt me zowel fysiek zwaar, hormonen kijk ik tegen op én dat je er dagelijks echt zo ontzettend mee bezig moet zijn. Ik hanteer momenteel toch graag standje struisvogel: als ik genoeg leuke dingen doe hoef ik er ook niet continue mee bezig te zijn. (Nee ik onderdruk niet al mijn gevoelens, ja partner en ik kunnen er goed over praten).
Zit bij ons nog een extra handicap in het ISCI traject, daar moet mijn man ook voor aan hele zware risicovolle medicatie (lang verhaal, DM staat open).

Ik merk dat ik vooral worstel met de vraag hoeveel is het waard? Kansen kansen kansen. Kansen op niets. Ik heb er eigenlijk geen vertrouwen meer in en voel me daar dan weer schuldig over. Ook omdat dit niet helpt bij het placebo-effect. Ik durf niet meer te hopen op een kind, het lukt allemaal toch nooit.
Zo lekker deprimerend, maar zo ervaar ik het momenteel.

quote:

Op zondag 31 januari 2021 18:09 schreef PVS18 het volgende:
Nou ik kom meeschrijven. Ruim 3 jaar bezig, zitten inmiddels op 11 van 12 IUI, staan op wachtlijst voor IVF/ICSI. Ik zie vreselijk op tegen IVF/ICSI. Lijkt me zowel fysiek zwaar, hormonen kijk ik tegen op én dat je er dagelijks echt zo ontzettend mee bezig moet zijn. Ik hanteer momenteel toch graag standje struisvogel: als ik genoeg leuke dingen doe hoef ik er ook niet continue mee bezig te zijn. (Nee ik onderdruk niet al mijn gevoelens, ja partner en ik kunnen er goed over praten).
Zit bij ons nog een extra handicap in het ISCI traject, daar moet mijn man ook voor aan hele zware risicovolle medicatie (lang verhaal, DM staat open).

Ik merk dat ik vooral worstel met de vraag hoeveel is het waard? Kansen kansen kansen. Kansen op niets. Ik heb er eigenlijk geen vertrouwen meer in en voel me daar dan weer schuldig over. Ook omdat dit niet helpt bij het placebo-effect. Ik durf niet meer te hopen op een kind, het lukt allemaal toch nooit.
Zo lekker deprimerend, maar zo ervaar ik het momenteel.

Helaas welkom
Het is ook gewoon zwaar. Fijn dat je er met je partner in elk geval goed over kan praten. Heb je een fijne fertiliteitsarts waarmee je jouw bovenstaande overwegingen kan bespreken? Hoe staan zij erin?

Maar als er een kans is, dan is er een kans dat je ooit zwanger wordt. Zie @MaJo die nu een wolk van een baby heeft na 5 jaar teleurstellingen. Maarja, het kutte is dat niemand je kan vertellen of dat ooit gaat gebeuren. Dat vond ik nog het zwaarst van alles.

quote:

Op zondag 31 januari 2021 19:06 schreef June. het volgende:

[..]

Helaas welkom
Het is ook gewoon zwaar. Fijn dat je er met je partner in elk geval goed over kan praten. Heb je een fijne fertiliteitsarts waarmee je jouw bovenstaande overwegingen kan bespreken? Hoe staan zij erin?

Maar als er een kans is, dan is er een kans dat je ooit zwanger wordt. Zie @:Majo die nu een wolk van een baby heeft na 5 jaar teleurstellingen. Maarja, het kutte is dat niemand je kan vertellen of dat ooit gaat gebeuren. Dat vond ik nog het zwaarst van alles.

Thanks, ja gelukkig fijne fertiliteitsarts. Die benoemd wel voornamelijk de feitelijkheden en laat de keuze bij ons. Wat ik ook snap. Ze weet dat ik echt mega op zie tegen de hormonen van ivf. Dat vind ik het engst. Die punctie lijkt me ook kut, maar dat is in max 20 min voorbij.

Met mij lijkt er tot nu toe niets mis, maar ik vind die kansen allemaal bizar laag. En ik weet dat niemand garanties kan geven. Maar man wat zou het fijn zijn om wel met zekerheid te weten wat het oplevert. Ipv “je bent een slecht mens als je nu niet kiest voor het maximaal haalbare”. Niet dat iemand dat zegt, maar zo voelt het soms wel.

quote:

Op zondag 31 januari 2021 19:32 schreef Cygne het volgende:

[..]

Welkom.

Lastig hè, die kansen en geen zekerheden. En inderdaad, kijk naar @:MaJo ik kan je niks beloven maar het is nog niet verloren.

Ohja over ivf/icsi. Dat klinkt heel intimiderend. Lichamelijk vond ik het goed te doen. Mentaal wat pittiger maar ik vond het echt te doen.

Dank!

Waarom vond jij het mentaal pittiger? De hoop die je krijgt?

Hoe zijn ervaringen qua hormonen over ivf/icsi? Merkten jullie hier veel van en waarmee valt het te vergelijken? Ik ben zo bang dat ik mezelf niet meer ben.

He PVS,

Welkom hier.

Even qua icsi/ivf.. ik heb 5 puncties gedaan en vond het spuiten en de punctie eigenlijk prima te doen. Ik had er eigenlijk weinig last van.. (ook volgens mijn partner ) mijn zusje had overigens al last van de hormonen die zij moest gebruiken tijdens de IUI.. dus het is zo persoonlijk hoe je er op reageert. Volgens mij zijn er hier ook dames die er heel slecht tegen konden, de hormonen .

Ik vond vooral de laatste wachtweek enorm lastig.. ik voelde van alles.. ik werd daar dan enorm prikkelbaar door en kon dan vaak de kop van mn partner er wel afbijten.. en dan de teleurstelling als het niet gelukt was.. maar dat is niet anders dan met de IUI nu.

Je hebt het over medicijnen voor je partner, wordt het dan ook meteen ICSI?

Hey PVS 18, helaas welkom hier.
Het is een verschrikkelijk zwaar traject. Mentaal én fysiek. Iedere vrouw reageert er anders op, maar de dames boven mij hebben al hun ervaringen m.b.t. IVF gedeeld. Ik deel ook jouw spanning voor een IVF traject hoor, lijkt me doodeng. Wat jullie willen en hoe ver jullie willen gaan is aan jullie. Ik ken een stel die (ivm slecht zaad) geen ICSI traject is gestart maar gelijk overgegaan is op een zaaddonor. Iedereen heeft daarin zijn eigen afwegingen en iedere afweging is goed. Als het maar jullie afweging ja.
Fijn dat je er goed met je partner over kan praten. Dat is mijn inziens één van de belangrijkste dingen: praten.
Oh, en pauzes tussendoor. Hoe kut het ook is.

Ik zit momenteel ook in een IUI-traject. Wij hebben al een zoon uit een eerder IUI-traject. Momenteel even een pauze i.v.m. een cyste. Ik heb de dag dat ik hoorde dat we even niet verder mochten enorm gehuild, inmiddels zie ik ook wel weer de voordelen

Schrijf vooral lekker van je af hier.

Welkom pvs
Ik vond zelf de hormonen voor oi kutter dan die voor ivf. Tijdens de ivf had ik nagenoeg geen last van de hormonen eigenlijk. De punctie vond ik vreselijk maar volgens mij hielp de morfine bij mij ook niet. Mentaal trok ik het slecht maar gelukkig was het de eerste terugplaatsing meteen raak. Die teleurstelling kende ik natuurlijk wel van de oi maar lijkt me nog heftiger bij ivf.

Mijn tips:
Probeer je niet te gek te maken maar het gewoon te ondergaan. Probeer hoop te houden. Neem af en toe een pauze en stel vooral geen leuke of belangrijke gebeurtenissen uit (blijven hangen in een rotbaan want straks ben je misschien zwanger, etc. Trust me, I know. Ben er bijna aan onderdoor gegaan.) Lees je in over rechten en mogelijkheden/alternatieven maar verlies je niet in Dr. Google. Blijf leuke dingen doen. Houd het niet geheim maar praat erover met vrienden en familie.

Sterkte