Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Als ik te fel van leer trek wordt ze emotioneel, en dat wil ik als zoon ook niet. Het lijkt maar niet bij haar aan te komen. Dat ze zo bezorgd is werkt alleen maar nadelig bij mij.
[ Bericht 7% gewijzigd door osodevo op 08-10-2020 12:21:19 ]
Dat gepamper heeft meer slecht dan goed gedaan. Ik krijg dat maar niet aan haar verstand, want ze heeft louter goede bedoelingen maar pakt slecht uit.
Vraag aan dr of ze mee wil helpen zoeken naar een kamer/huisje voor je.
Dan zal ze wel ff slikken en wellicht dat je het dan duidelijk maakt?
quote:Op donderdag 8 oktober 2020 11:51 schreef Tinos85 het volgende:
Praten? Ik neem toch aan dat je gewoon een normaal gesprek kan voeren met je moeder?
Ik geef toch aan dat ik al zovaak gedaan heb. Zelfs familieleden hebben dit aan haar duidelijk gemaakt. Komt niet aan/quote:
Het is de schuld van zijn moeder?quote:
Dat is nogal simplistisch.quote:
[..]
Het is de schuld van zijn moeder?
Schuld niet, maar het draagt niet positief bij aan de ontwikkeling van TS.quote:
[..]
Het is de schuld van zijn moeder?
Allang niet meer. Maar zoals ik al zei hebben al veel mensen, familie en niet-familie dit aan mijn moeder duidelijk gemaakt. ''Laat dat kind los'' Toch lijkt ze haar gedrag niet te kunnen veranderen. Komt ook omdat ze niets anders om handen heeft, ze heeft geen hobbies of vrienden. Ik ben altijd al haar enige focus geweest, daarom dat ik vroeger mede ook bij jeugdzorg terecht ben gekomen. Maar die hebben nooit iets gedaan, behalve dat ik om afstand te creëren poosje op een soort bso terecht ben gekomen. Haar gedrag is altijd zo gebleven.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:27 schreef miss_sly het volgende:
Heb je geen begeleiding? Je woont ook begeleid, toch? Kunnen zij niet samen met je in gesprek gaan met je moeder om haar duidelijk te maken dat dit niet helpend is voor je?
Je zal ook genoeg redenen hebben gegeven om haar ongerustheid te voeden?
Een andere, zeg maar zelfstandige man die zijn eigen dingen doet, zou reageren met: Ja, mam. Nee, mam. En doorgaan.
Dit is al sinds de kindertijd zo. Niet pas toen het slecht met mij ging. Vroeger ging het een stuk beter. Doordat ik bijvoorbeeld pas laat me veters leerde strikken en met mes en vork eten ben ik op latere leeftijd die zelfstandigheid wezen leren. juist door de hulpverleners die inzagen dat het gedrag van moeder fout was.quote:
Nu is het wel zo dat ik het ergens wel begrijp. Het gaat ook niet zo lekker met je he?
Je zal ook genoeg redenen hebben gegeven om haar ongerustheid te voeden?
Doordat ik ook ontzettend veel van mijn moeder hou durfde ik daar vroeger niets van te zeggen. Nu begin in steeds meer aan haar gedrag te ergeren.
En waarom deed ze dat bij jou?quote:
[..]
Dit is al sinds de kindertijd zo. Niet pas toen het slecht met mij ging. Vroeger ging het een stuk beter. Doordat ik bijvoorbeeld pas laat me veters leerde strikken en met mes en vork eten ben ik op latere leeftijd die zelfstandigheid wezen leren. juist door de hulpverleners die inzagen dat het gedrag van moeder fout was.
Doordat ik ook ontzettend veel van mijn moeder hou durfde ik daar vroeger niets van te zeggen. Nu begin in steeds meer aan haar gedrag te ergeren.
Bezorgdheid, is gewoon heel angstig persoon.quote:
Maar goed blijkbaar is iedereen gek behalve jij.
Je zal dus zelf duidelijke grenzen aan moeten geven en die ook heel helder moeten aangeven aan je moeder. Bijvoorbeeld dat ze je 1 keer per dag mag bellen, en dat je daarna niet meer opneemt.
En waarschijnlijk helpt het ook als jij je als een volwassene gedraagt en goed voor jezelf zorgt.
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 08-10-2020 12:42:21 ]
ja kan, maar waarom dan niet bij de anderen en alleen bij jou?quote:
[..]
Bezorgdheid, is gewoon heel angstig persoon.
Naast de goede tips die ik hier al lees (o.a. duidelijk communiceren met elkaar) kan je haar ook subtiel bewust maken door de rollen om te draaien. Stuur haar elk uur wat bezorgde berichtjes:quote:Op donderdag 8 oktober 2020 11:49 schreef osodevo het volgende:
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
- Heb je de afgelopen dagen wel goed groentes gegeten?
- Kom je nog wel genoeg buiten?
- Poep je nog wel goed? Goede substantie en kleur?
- Probeer niet te vaak zoetjes in je thee te doen he
- Ze houden veel regen, dus neem je paraplu mee als je naar buiten gaat
- Wel warme kleding aandoen he, het wordt allemaal weer wat kouder
- Vandaag worden de vuilcontainers weer geleegd, hou je daar rekening mee?
- Pas wel op met buiten lopen, het kan glad zijn he
Genoeg om haar mee te bestoken.
Sommige moeders kunnen hier de humor ook wel van inzien en beseffen dat ze inderdaad wat afstand moeten leren nemen.Ik heb het hier dat dit gedrag van haar al sinds mijn kindertijd is. Dat ik magnetron zooi eet is pas van de laatste jaren sinds ik op mijzelf woon. Ik ben nog bezig met zelf leren te koken.quote:
En dat je moeder zich zorgen maakt over je voeding is ook heel normaal als we hier in je topics over alleen magnetron voedsel lezen.
Maar goed blijkbaar is iedereen gek behalve jij.
Familieleden vinden dat hoe ik nu ben mijn moeder daarvan deels de oorzaak is. Want ze heeft mij nooit die zelfstandigheid bijgebracht en aangemoedigd om zelf dingen te doen. In plaats daarvan heeft ze mij altijd angsten e.d aangepraat en was ik altijd een moederskindje.quote:
Een moeder-kind dynamiek die van kinds af aan zo gevormd is, ga je niet zomaar veranderen natuurlijk. Bij je moeder zullen er ook oorzaken zijn dat ze zich zo gedraagt (angsten, obsessies, persoonlijkheidstrekken). Dat verandert niet na een goed gesprek.
Je zal dus zelf duidelijke grenzen aan moeten geven en die ook heel helder moeten aangeven aan je moeder. Bijvoorbeeld dat ze je 1 keer per dag mag bellen, en dat je daarna niet meer opneemt.
En waarschijnlijk helpt het ook als jij je als een volwassene gedraagt en goed voor jezelf zorgt.
Omdat er ook geen vader is, enkel een stiefvader die zich dat niet boeide heeft niemand haar af weten te remmen. De hulpverleners werkten ook langs elkaar heen en zagen 90% procent niet.
Nu ik op mijzelf woon ben ik steeds zelfstandiger gaan worden maar voel dat ik enorm achter loop en nog veel te leren heb. Dat mijn moeder via de telefoon nog zo op mijn lip zit irriteert mij.
Ik wil graag verhuizen omdat ze weet waar ik woon en als ik geen gehoor geef ze alweer onaangekondigd voor de deur staat.
Met goede bedoelingen, want ze is bezorgd. Omdat het al een oude vrouw is mag ik niet boos worden, want dan is het zgn allemaal zielig voor de oude vrouw.
Omdat ik haar enige zoon benquote:
[..]
ja kan, maar waarom dan niet bij de anderen en alleen bij jou?
Ik blijf er bij dat ze haar redenen zal hebben en ook ooit gehad heeft om ermee te beginnen.quote:
Maar dat wil niet zeggen dat ze ermee verder moet gaan. Je kan toch een afspraak maken? Dat jij bv eerst een maand lang elke dan 1 bericht zal sturen hoe het met je gaat. Daarna om de dag enz enz.
Neem je zelf ook wel eens contact op uit jezelf? Ook dat zou ermee te maken kunnen hebben.
En stiekem verhuizen zodat ze je niet meer weet wonen is eigenlijk gewoon gemeen en laat ergens wel zien hoe je denkbeeld is. Ze is ongerust.. Geen feeks of slechte persoon die je wil kapot maken.
Ondertussen heeft ze niet door dat door haar manier van opvoeden ik pas erg laat zelfstandig ben geworden. Want nu ook ik pas een paar dagen ben weggegaan kan ik hier best van genieten omdat ik vroeger nooit alleen weg mocht.
Mijn familie heeft ook flinke ruzie met haar hierover gehad maar het zit nogal hardnekkig, ik blijf toch haar zoon en daar is ze gewoon heel zuinig op.
Waarom is dat relevant? Op een gegeven moment houdt het zichzelf in stand. Het kind dat je het meest onzelfstandig opvoedt zal ook degene zijn waarbij het meest te bemoederen valt en waarbij die moeder noodzaak ziet voor haar gedrag.quote:
[..]
ja kan, maar waarom dan niet bij de anderen en alleen bij jou?
Die zie ik niet, omdat ik niet beter weet;quote:
[..]
Ik blijf er bij dat ze haar redenen zal hebben en ook ooit gehad heeft om ermee te beginnen.
reeds talloze keren gedaan. incl familieleden. Beleefd beterschap na inpraten maar vervalt meer in hetzelfde patroon.quote:Maar dat wil niet zeggen dat ze ermee verder moet gaan. Je kan toch een afspraak maken?
Ik word er krankjorum van. Ze luistert niet. Juist door daar bemoederende houding maakt het gewoon geen fijn persoon om mee te communiceren, want elke keer doet ze alsof ik een klein kind ben waardoor ik weer haar gerust moet stellen dat alles goed en waar ik precies ben en wat ik doe e.d.quote:Dat jij bv eerst een maand lang elke dan 1 bericht zal sturen hoe het met je gaat. Daarna om de dag enz enz.
Neem je zelf ook wel eens contact op uit jezelf? Ook dat zou ermee te maken kunnen hebben.
Als last resort want als ik haar negeer komt ze uit bezorgdheid gewoon langs en dat vind ik echt heel vervelend. Daarom ben ik gewoon gedwongen om binnen x uu op haar berichtjes te reageren. Dit kost gewoon teveel tijd en heb er geen zin in. Zorgt alleen voor innerlijke frustratie, maakt mij alleen jaloers op anderen die wel vrij gelaten worden en supportive ouders hebben.quote:En stiekem verhuizen zodat ze je niet meer weet wonen is eigenlijk gewoon gemeen en laat ergens wel zien hoe je denkbeeld is. Ze is ongerust.. Geen feeks of slechte persoon die je wil kapot maken.
Ik wil een moeder die supportive is en mij zelfstandigheid en zeker maakt. Want haar manier van praten maakt mij gewoon heel onzeker.
Misschien dat jij elke keer lijdzaam alles bent ondergaan en dat je moeder je totaal niet als een zelfstandig jongetje ziet, Zo ziet je ze je namelijk nog, ook je zin dat je nog aan het leren koken bent sinds je op jezelf woont, al een paar jaar. Weet niet welke culinaire hoogstandjes je aan het bestuderen bent maar meestal weet je wel binnen een week dat je aardappelen niet 8 uur lang moet laten koken. Je moeder ziet dit ook en daardoor versterk je dit gedrag nog meer, want haar kleine jongen heeft overal gewoon in haar ogen veel moeite mee.
Praat eens met je moeder. Houd rekening met haar gevoelens, leg uit dat je ze begrijpt, maak een gebaar (ik zal je op de hoogte houden), maar vraag haar wel op te houden met het obsessieve gedoe.
Het zou mij niet verbazen als het eigenlijk zo is dat jullie allebei met beperkingen te maken hebben. Zij heeft daardoor jou niet kunnen bijbrengen wat je aan zelfstandigheid nodig had. Maar als jij het wel in je had gehad om wel tot zelfstandige volwassene op te groeien, dan was jou dat ook ondanks je moeder wel gelukt.
Met je moeder de schuld geven van je achterstand schiet je imo weinig op.
Maar ook al heeft hij alles lijdzaam ondergaan, wat heeft TS daar nu dan nog aan? Sowieso een vreemd verwijt omdat het gaat over dingen die niet meer te veranderen zijn, want als je als kind al zo sterk wordt gemanipuleerd is het lastig om die eigenhandig die dynamiek te doorbreken. Het is TS in de puberteit, het natuurlijke moment daarvoor, iig niet gelukt.quote:
Is het niet een wisselwerking? Jij hebt alles ook toegelaten ( niet dat je daar als kind zo mee bezig was) meeste kinderen beginnen op den duur te kraaien van "SELLUF DOOEEENNN!!!!!" en duwen hun moeder weg en als moeder doorzet beginnen ze driftig te worden. Elke keer maken ze stappen naar zelfstandigheid, soms tot vervelends toe want jij hebt een kwartier om bij de tandarts te komen en je kind besluit dat dit het moment is om te leren veters strikken en vervolgens zit je met een joelend kind in de auto wat zijn veters los trekt omdat ze het zelf wilden doen.
Misschien dat jij elke keer lijdzaam alles bent ondergaan en dat je moeder je totaal niet als een zelfstandig jongetje ziet, Zo ziet je ze je namelijk nog, ook je zin dat je nog aan het leren koken bent sinds je op jezelf woont, al een paar jaar. Weet niet welke culinaire hoogstandjes je aan het bestuderen bent maar meestal weet je wel binnen een week dat je aardappelen niet 8 uur lang moet laten koken. Je moeder ziet dit ook en daardoor versterk je dit gedrag nog meer, want haar kleine jongen heeft overal gewoon in haar ogen veel moeite mee.
Hij moet nu gaan kijken hoe hij op dit moment het beste met dit gedrag kan dealen. Liefst ook in overleg met zijn begeleiding.
[ Bericht 3% gewijzigd door osodevo op 08-10-2020 14:03:27 ]
Spreek met haar af dat je haar elke dag op hetzelfde tijdstip opbelt. Dan vertel je dat het goed gaat, wat je doet/gaat doen/gedaan hebt en vraag je hoe het met haar is. Gesprek hoeft niet lang te duren.quote:
In de puberteit werd ik vooral op school gepest, kon door mijn sociale vaardigheden niet goed voor mezelf opkomen en was onzeker. Maar dat staat hier los van. Mijn moeder is altijd al zo geweest.
Als ze je op andere momenten belt, dan zeg je: ik bel jou vanavond om 7 uur, we praten dan weer. Ik spreek je straks!
Wat gebeurt er als je boos op haar wordt?quote:
In de puberteit werd ik vooral op school gepest, kon door mijn sociale vaardigheden niet goed voor mezelf opkomen en was onzeker. Maar dat staat hier los van. Mijn moeder is altijd al zo geweest.
Dit lijkt me een prima advies om mee te beginnenquote:
[..]
Spreek met haar af dat je haar elke dag op hetzelfde tijdstip opbelt. Dan vertel je dat het goed gaat, wat je doet/gaat doen/gedaan hebt en vraag je hoe het met haar is. Gesprek hoeft niet lang te duren.
Als ze je op andere momenten belt, dan zeg je: ik bel jou vanavond om 7 uur, we praten dan weer. Ik spreek je straks!
Als ik je pohi lees heeft ze best een valide reden :-)quote:
Ik snap heel goed waarom jouw moeder zich zorgen maakt over jouw eetpatroon want dat heb je daadwerkelijk niet op de rit.quote:
Iets ouder dan 30, maar dit gedrag is al sinds de kindertijd aan de gang. Het is niet zo dat ik heb aangetoond dat ik niets zelf kan.
Stel jouw moeder had camera’s in je huis geplaatst of bespioneerde je op andere manieren zoals bijv met software of door in je huis te komen als ze weet dat je er niet bent. Je wilt haar er eigenlijk mee confronteren maar dat kan niet want als het echt zo is zou ze het toch nooit toegeven en als het niet zo is breng je haar nog op ideeen en je hebt de energie/kennis enz niet om het te controleren.quote:
Nu stond ze weer 10 keer op mijn telefoon en talloze berichtjes in mijn whatsapp. Steeds maar vragen waar ik ben en of ik goed gegeten heb. Om er krankzinnig van te worden.
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Als ik te fel van leer trek wordt ze emotioneel, en dat wil ik als zoon ook niet. Het lijkt maar niet bij haar aan te komen. Dat ze zo bezorgd is werkt alleen maar nadelig bij mij.
Dat zou nog erger zijn toch? Dus vergeleken daarmee valt dit nog mee.
Maar het is alsnog wel vervelend natuurlijk.
Mee eens, goede post.quote:
Je moeder gaat echt niet meer de moeder worden die je je wenst(e). Dat kun je wel vergeten.
Het zou mij niet verbazen als het eigenlijk zo is dat jullie allebei met beperkingen te maken hebben. Zij heeft daardoor jou niet kunnen bijbrengen wat je aan zelfstandigheid nodig had. Maar als jij het wel in je had gehad om wel tot zelfstandige volwassene op te groeien, dan was jou dat ook ondanks je moeder wel gelukt.
Met je moeder de schuld geven van je achterstand schiet je imo weinig op.
Het moeilijke is dat zulke lang lopende patronen erg moeilijk nog te veranderen zijn als ze eenmaal zijn ingesleten.
Maar ben het eens met de anderen dat bijv gezonder eten een verandering is die nodig is om ook maar een kans te maken om het in positieve zin te doorbreken.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 08-10-2020 17:23:22 ]
Ja, ga even lekker voorbij aan zijn gevoelquote:
[..]
Stel jouw moeder had camera’s in je huis geplaatst of bespioneerde je op andere manieren zoals bijv met software of door in je huis te komen als ze weet dat je er niet bent. Je wilt haar er eigenlijk mee confronteren maar dat kan niet want als het echt zo is, zou ze het toch nooit toegeven en als het niet zo is breng je haar nog op ideeen en je hebt de energie/kennis enz niet om het te controleren.
Dat zou nog erger zijn toch? Dus vergeleken daarmee valt dit nog mee.
Maar het is alsnog wel vervelend natuurlijk.
Hoe zou jij het vinden als iemand een topic van je leest over jouw problemen en zegt: ‘ ach joh, gelukkig heb je je handen nog en kun je nog FOK!ken ‘.
Goede observatie en goede vraag.quote:
Dus. Her en der staan tips. Wat ga je nu concreet doen, want alle posts van je na de OP gaan erover hoe vervelend het is en je gaat niet in op mensen die hebben gereageerd.
Hoe zit het, TS?
Ik ga helemaal niet voorbij aan zijn gevoel. Ik snap dat dit heel vervelend kan zijn. Ik heb er zelf ook best wel wat ervaring mee, maar ik geef alleen maar aan dat er ook lichtpuntjes zijn zoals dat zijn moeder hem op een transparante manier controleert waar hij mocht hij ooit zelfstandiger en iets assertiever worden misschien nog wel enigszins grip op zou kunnen krijgen.quote:
Ja, ga even lekker voorbij aan zijn gevoel
Hoe zou jij het vinden als iemand een topic van je leest over jouw problemen en zegt: ‘ ach joh, gelukkig heb je je handen nog en kun je nog FOK!ken ‘.
Nee, je downplayed zijn verhaal door een of ander onwaarschijnlijk scenario te beschrijven.quote:
[..]
Ik ga helemaal niet voorbij aan zijn gevoel. Ik snap dat dit heel vervelend kan zijn. Ik heb er zelf ook best wel wat ervaring mee, maar ik geef alleen maar aan dat er ook lichtpuntjes zijn zoals dat zijn moeder hem op een transparante manier controleert waar hij mocht hij ooit zelfstandiger en iets assertiever worden misschien nog wel enigszins grip op zou kunnen krijgen.
Waarmee je (wellicht onbedoeld) zegt: niet teveel zeuren, het kan altijd erger.
Dat is toch ook zo?quote:
[..]
Nee, je downplayed zijn verhaal door een of ander onwaarschijnlijk scenario te beschrijven.
Waarmee je (wellicht onbedoeld) zegt: niet teveel zeuren, het kan altijd erger.
Had ik nog maar een moeder die elke dag belde met vervelend vragen..
quote:
[..]
Ik heb het hier dat dit gedrag van haar al sinds mijn kindertijd is. Dat ik magnetron zooi eet is pas van de laatste jaren sinds ik op mijzelf woon. Ik ben nog bezig met zelf leren te koken.
[..]
Daar heb je geen jaren voor nodig hoor, snap wel dat ze zich zorgen maakt dan
Nu doe jij het ook. Wel vanuit je eigen ervaring.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 17:35 schreef Magica het volgende:
[..]
Dat is toch ook zo?
Had ik nog maar een moeder die elke dag belde met vervelend vragen..
Ik neem aan dat je moeder niet meer in beeld/overleden is?
Stel dat jij daarover een topic opende en TS zei: ‘maar ik heb een supercontrolerende moeder, dat is veel erger, ben blij dat je moeder er niet meer is’. Is toch niet leuk om te horen?
En dat is het laatste wat ik erover post, we gaan offtopic.
En ik ben benieuwd of TS wat gaat doen met de vragen en tips die hier gegeven zijn.
Klopt, maar misschien kan het ts helpen om dingen in perspectief te zienquote:
[..]
Nu doe jij het ook. Wel vanuit je eigen ervaring.
Ik neem aan dat je moeder niet meer in beeld/overleden is?
Ga uit huis. De enige optie.quote:
Sinds de basisschool leeftijd is het al dat ze me als een baby behandelt. Waar andere kinderen vrijer gelaten werden, aangeleerd werken hoe ze bijv. hun veters moesten strikken werd alles nog voor mij gedaan, met het gevolg dat ik dat op mijn 12e pas van mijn mentor dat aangeleerd kreeg.
Dat gepamper heeft meer slecht dan goed gedaan. Ik krijg dat maar niet aan haar verstand, want ze heeft louter goede bedoelingen maar pakt slecht uit.
Dat ben ik allang.quote:
Doordat zij zo controlerend en betuttelend is zorgt dat ervoor dat mijn opgebouwde zelfvertrouwen weer afbreekt. Daarom dat ik er zo min mogelijk energie wil insteken.
Serieus obv wat ik heb meegemaakt, ik heb liever geen moeder dan een overcontrolerende. Het is net zo liefdeloos.
Ik denk echt in dit geval dat ik de moeder van hem wel begrijp.quote:
In de gevallen die ik ken escaleerde het pas echt toen de osodevo in kwestie in opstand begin te komen. Dan ga je zien hoe gestoord het patroon werkelijk is.
Serieus obv wat ik heb meegemaakt, ik heb liever geen moeder dan een overcontrolerende. Het is net zo liefdeloos.
Niets meer doen is opgeven dan.. wie wil zijn/haar kind nu opgeven..
Wat niet wil zeggen dat het daarom allemaal maar ok is he!
Osodevo is toch compleet het stereotype kind van een dominerende moeder of ben ik de enige die dat ziet?
Vraag me wel eens af waar mensen denken dat kinderen uit disfunctionele gezinnen blijven als ze groot zijn.
Dat heb je nu al een paar keer gezegd.quote:
Ik wil haar niet kwetsen want het is een gevoelige vrouw, helemaal niet dominant, eerder angstig. Ze zegt ook steeds dat ze het goed bedoeld. Daar valt niet tegenop te praten, komt niet binnen. Dit zorgt ook bij mij voor steeds meer frustratie dat ik er maar zoveel mogelijk probeer te negeren. Maar ze dringt zichzelf echt op.
Wat ga je wél doen om de situatie te veranderen?
Spreek gewoon met haar af dat ze alleen op bepaalde tijden mag appen of bellen, bv 1x per dag tussen 17v en 18. Houd je zelf daar ook aan en blokkeer haar in de overige uren of zet je telefoon uit. Blijf dan ook in die uren niet thuis. En dat moet dan ook wel als je weer een baan hebt ofzo. Of naar de tandarts of supermarkt gaat...quote:
Ik wil haar niet kwetsen want het is een gevoelige vrouw, helemaal niet dominant, eerder angstig. Ze zegt ook steeds dat ze het goed bedoeld. Daar valt niet tegenop te praten, komt niet binnen. Dit zorgt ook bij mij voor steeds meer frustratie dat ik er maar zoveel mogelijk probeer te negeren. Maar ze dringt zichzelf echt op.
Ook daar heb ik geen zin in. Moet ik alleen maar incasseren en haar steeds maar weer geruststellen dat ik thuis zit en alles goed gaat blah blah. Dat is zo vermoeiend en killing voor mijn zelfvertrouwen.quote:
[..]
Spreek gewoon met haar af dat ze alleen op bepaalde tijden mag appen of bellen, bv 1x per dag tussen 17v en 18.
Ik wil aan mijzelf gaan werken ipv de hulpverlener uit gaan hangen.
Ik denk eerder dat jij hulp nodig hebt en zij daarom vaak belt...quote:
[..]
Ook daar heb ik geen zin in. Moet ik alleen maar incasseren en haar steeds maar weer geruststellen dat ik thuis zit en alles goed gaat blah blah. Dat is zo vermoeiend en killing voor mijn zelfvertrouwen.
Ik wil aan mijzelf gaan werken ipv de hulpverlener uit gaan hangen.
Immers zoon zonder relatie, slecht gebit en geen werk (zover ik weet). Ik snap haar zorgen wel
Ze heeft problemen met loslaten maar ziet dat zelf niet in. Toen ik 10 was werd dit al door de psycholoog omschreven in het dossier. Daarom ben ik ook op een soort bso gezet omdat ze me anders teveel claimde.quote:
Hoe is hij zo geworden denk je?
Osodevo is toch compleet het stereotype kind van een dominerende moeder of ben ik de enige die dat ziet?
Vraag me wel eens af waar mensen denken dat kinderen uit disfunctionele gezinnen blijven als ze groot zijn.
Dat zeggen alle dominante opdringerige moeders.quote:
Ik wil haar niet kwetsen want het is een gevoelige vrouw, helemaal niet dominant, eerder angstig. Ze zegt ook steeds dat ze het goed bedoeld. Daar valt niet tegenop te praten, komt niet binnen. Dit zorgt ook bij mij voor steeds meer frustratie dat ik er maar zoveel mogelijk probeer te negeren. Maar ze dringt zichzelf echt op.
Denk je dat vrouwen op zo'n man zit te wachten met een lastige moeder? Daarom wil ik ook eerst aan mijzelf werken. Weet ook wel dat vrouwen geen moederskindje willen.quote:
[..]
Ik denk eerder dat jij hulp nodig hebt en zij daarom vaak belt...
Immers zoon zonder relatie, slecht gebit en geen werk (zover ik weet). Ik snap haar zorgen wel
Mijn man heeft zo'n moeder. Maar die heeft het contact verbroken nadat duidelijk werd dat ze echt niet zou gaan stoppen met grensoverschrijden gedrag. Grensoverschrijdend gedrag dat altijd werd goed gepraat onder het mom van goede bedoelingen.quote:
[..]
Denk je dat vrouwen op zo'n man zit te wachten met een lastige moeder?
[ Bericht 13% gewijzigd door #ANONIEM op 08-10-2020 18:31:25 ]
Toch bedoeld ze het goed. Dat maakt het alleen moeilijker voor mij om hard op te treden. Daarnaast heeft optreden geen zin omdat ze toch in haar oude gedrag vervalt. Er is geen man die tegenwicht kan bieden, zelfs andere familieleden dringen niet tot haar door. Die verwijten haar lachend dat ze haar zoon nog altijd als een baby ziet.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 18:28 schreef Seven. het volgende:
[..]
Dat zeggen alle dominante opdringerige moeders.
Hoewel herkenbaar en gelachen om tandarts anekdote, kun je het een kind natuurlijk niet aanrekenen dat het in die tijd alles maar heeft ondergaan. Die zijn ontiegelijk bewerkbaar als je maar goed genoeg je best doet.quote:
Is het niet een wisselwerking? Jij hebt alles ook toegelaten ( niet dat je daar als kind zo mee bezig was) meeste kinderen beginnen op den duur te kraaien van "SELLUF DOOEEENNN!!!!!" en duwen hun moeder weg en als moeder doorzet beginnen ze driftig te worden. Elke keer maken ze stappen naar zelfstandigheid, soms tot vervelends toe want jij hebt een kwartier om bij de tandarts te komen en je kind besluit dat dit het moment is om te leren veters strikken en vervolgens zit je met een joelend kind in de auto wat zijn veters los trekt omdat ze het zelf wilden doen.
Misschien dat jij elke keer lijdzaam alles bent ondergaan en dat je moeder je totaal niet als een zelfstandig jongetje ziet, Zo ziet je ze je namelijk nog, ook je zin dat je nog aan het leren koken bent sinds je op jezelf woont, al een paar jaar. Weet niet welke culinaire hoogstandjes je aan het bestuderen bent maar meestal weet je wel binnen een week dat je aardappelen niet 8 uur lang moet laten koken. Je moeder ziet dit ook en daardoor versterk je dit gedrag nog meer, want haar kleine jongen heeft overal gewoon in haar ogen veel moeite mee.
Dit zware overpamperen is ook een (ietsist ziekelijke) manier van verwaarlozing dus best logisch hoe hij uit de verf is gekomen.
Het voelt zo beklemmend.
Of je dat trekt weet ik niet.
Ze zegt ook dat ze uren heeft zitten bidden voor mij. Alsof ik daar wat mee opschiet.
Hoe waren haar ouders?quote:
Ik maak me eerder zorgen om haar, als ik om wat voor reden kom te overlijden zij in een crisis terecht komt. Nogmaals, zij heeft geen netwerk of een hobby en is de hele dag met mij bezig.
Ze zegt ook dat ze uren heeft zitten bidden voor mij. Alsof ik daar wat mee opschiet.
Klinkt als een plan.quote:
Ik ga haar maar weer muten. Geen zin om elke dag berichtjes te versturen. Allemaal verspilde energie waar ik geen zin in heb. Ik moet opzoek gaan naar iemand die wel het beste uit mij omhoog kan halen.
quote:
[..]
Toch bedoeld ze het goed. Dat maakt het alleen moeilijker voor mij om hard op te treden. Daarnaast heeft optreden geen zin omdat ze toch in haar oude gedrag vervalt. Er is geen man die tegenwicht kan bieden, zelfs andere familieleden dringen niet tot haar door. Die verwijten haar lachend dat ze haar zoon nog altijd als een baby ziet.
quote:
Ik voel me wel vaak achteraf schuldig als ik boos ben op haar. Ze zegt dat ze bezorgd is omdat ik haar zoon ben, wat ik wel kan begrijpen. Ze heeft echt goede bedoelingen maar op mij werkt het ontzettend nadelig en dat heeft ze niet door.
Het voelt zo beklemmend.
En door alles wat je hier zegt heb ik het idee dat je plan gaat mislukken.quote:
Ik maak me eerder zorgen om haar, als ik om wat voor reden kom te overlijden zij in een crisis terecht komt. Nogmaals, zij heeft geen netwerk of een hobby en is de hele dag met mij bezig.
Ze zegt ook dat ze uren heeft zitten bidden voor mij. Alsof ik daar wat mee opschiet.
Tenzij je manieren vindt om hier anders mee om te gaan.
En die vind je op FOK! niet.
*kuchprofessionelehulpkuch*
Zal wel weer even paar dagen stil blijven maar dan begint het feest weer opnieuw.
Met zo'n moeder zal een vriendin ook niet in zitten. Eerst nog een hoop zelfstandigheid zien in te halen maar dat zelfvertrouwen is niet binnen een dag opgebouwd. Vooral als je moeder je nog als een baby ziet.
Dat is onmenselijk.quote:
Ik heb ooit een jaar nauwelijks contact gehad met m'n moeder. Alleen verjaardagen. Werkte perfect.
Is er al sinds de basisschool. Juf zag ook dat mijn moeder mij nogal onzelfstandig opvoedde. Toch was er onvoldoende bewijs voor een OTS en ging moeder akkoord met vrijwillige hulp.quote:
[..]
Klinkt als een plan.
[..]
[..]
[..]
En door alles wat je hier zegt heb ik het idee dat je plan gaat mislukken.
Tenzij je manieren vindt om hier anders mee om te gaan.
En die vind je op FOK! niet.
*kuchprofessionelehulpkuch*
Maar ondanks de hulp is ze altijd angstig en bezorgd gebleven. Daardoor heb ik dat een beetje overgenomen en ben ik ook een beetje zo.
In een normaal gezin biedt vader tegengas maar die heb ik niet.
Omdat moeder zich niet aan haar afspraak houdt. wat kan ik in godsnaam nog doen als ze niet kuistertquote:Op donderdag 8 oktober 2020 18:54 schreef Lonaa het volgende:
Klinkt als een dagboektopic dit. En je hebt ongeveer al 2352362x hetzelfde gepost in dit topic.
Ditquote:
Enige wat je kan doen is totaal breken voor een bepaalde tijd, compleet weg van je ma.
Of je dat trekt weet ik niet.
In ieder geval niet 100x op FOK vertellen dat 'het al sinds de basisschool zo is' en dat het angst is en goedbedoeld.quote:
[..]
Omdat moeder zich niet aan haar afspraak houdt. wat kan ik in godsnaam nog doen als ze niet kuistert
Je hebt adviezen gekregen, doe er wat mee, of niet, maar op ieder advies dezelfde 'ja maar'reactie geven gaat in ieder geval niet helpen.
Onzin, genoeg gezinnen waren vader keihard meedoet aan deze dynamiek. Je bent gewoon excuses aan het zoeken omdat je je eigen ruggengraat nog niet gevonden hebt. Evenals je dagboek.quote:
In een normaal gezin biedt vader tegengas maar die heb ik niet.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 08-10-2020 19:06:26 ]
Hoe is dit een reactie op mijn post?quote:
[..]
Is er al sinds de basisschool. Juf zag ook dat mijn moeder mij nogal onzelfstandig opvoedde. Toch was er onvoldoende bewijs voor een OTS en ging moeder akkoord met vrijwillige hulp.
Maar ondanks de hulp is ze altijd angstig en bezorgd gebleven. Daardoor heb ik dat een beetje overgenomen en ben ik ook een beetje zo.
In een normaal gezin biedt vader tegengas maar die heb ik niet.
Wat Lonaa zegt: er gebeurt weer hetzelfde als bij al je andere topics. Je komt met een vraag, reageert niet op posts van users maar gebruikt het topic als een dagboek. En komt geen stap verder.
Vind een leuke vriend voor je moeder?!quote:
Ik maak me eerder zorgen om haar, als ik om wat voor reden kom te overlijden zij in een crisis terecht komt. Nogmaals, zij heeft geen netwerk of een hobby en is de hele dag met mij bezig.
Ze zegt ook dat ze uren heeft zitten bidden voor mij. Alsof ik daar wat mee opschiet.
Dus het is de schuld van je slechte gebit dat je geen vriendin hebt, het is de schuld van je kleding dat je geen vriendin hebt en nu is het de schuld van je moeder dat je geen vriendin hebt.quote:
[..]
Denk je dat vrouwen op zo'n man zit te wachten met een lastige moeder? Daarom wil ik ook eerst aan mijzelf werken. Weet ook wel dat vrouwen geen moederskindje willen.
Right. Hier draait het steeds weer op uit.
Nou, wat moet/kan ik dan doen?quote:
[..]
Onzin, genoeg gezinnen waren vader keihard meedoet aan deze dynamiek. Je bent gewoon excuses aan het zoeken omdat je je eigen ruggengraat nog niet gevonden hebt. Evenals je dagboek.
Er staan echt genoeg effectieve oplossingen in dit topic waar je op door kan vragen hoe je dat zou kunnen aanpakken. Maar misschien heb je daarover heen gelezen toen je dagboekposts maakte en excuses verzon.quote:
Onwaarschijnlijk? Oh dear.., je hebt geen idee.. was dat maar zoquote:
Nee, je downplayed zijn verhaal door een of ander onwaarschijnlijk scenario te beschrijven.
Waarmee je (wellicht onbedoeld) zegt: niet teveel zeuren, het kan altijd erger.
https://www.geckoandfly.c(...)teenager-smartphone/
https://www.trouw.nl/nieu(...)n-kind-mee~be43f666/
https://www.quora.com/Is-(...)-to-watch-your-child
https://www.onlinecamerashop.nl/nl/spion-camera.html
R&P / Situatie met mijn ouders geescaleerd
Mijn intentie was ook niet om zijn gevoelens te downplayen, ik begrijp hoe hij zich voelt. Maar het kan altijd erger. Het voordeel in dit geval is dat hij het controlerende gedrag echt merkt, zodat hij ook weet wanneer het ophoudt. Neemt niet weg dat het best minder kan en dat het best bij kan dragen aan hoe hij geworden is.
Dat begrijp ik, ze heeft dan geen vertrouwen in je. Dat had/heeft mijn moeder ook niet. Maar het is wel iets beter geworden naarmate ze weet dat ik meer zelfstandig kan. Wat belet je om beter te leren koken en je moeder eens uit te nodigen om te komen eten als je het echt goed kan met gezonde ingredienten dan?quote:
Dat ben ik allang.
Doordat zij zo controlerend en betuttelend is zorgt dat ervoor dat mijn opgebouwde zelfvertrouwen weer afbreekt. Daarom dat ik er zo min mogelijk energie wil insteken.
Dan zou het toch kunnen helpen om idd dr zorgen proberen weg te nemen?quote:
Ik wil haar niet kwetsen want het is een gevoelige vrouw, helemaal niet dominant, eerder angstig. Ze zegt ook steeds dat ze het goed bedoeld. Daar valt niet tegenop te praten, komt niet binnen. Dit zorgt ook bij mij voor steeds meer frustratie dat ik er maar zoveel mogelijk probeer te negeren. Maar ze dringt zichzelf echt op.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 08-10-2020 19:46:33 ]
Ik geloof best dat ze het goed bedoelt allemaal, maar zij is wel degelijk enorm controlerend en dominant.quote:
[..]
Toch bedoeld ze het goed. Dat maakt het alleen moeilijker voor mij om hard op te treden. Daarnaast heeft optreden geen zin omdat ze toch in haar oude gedrag vervalt. Er is geen man die tegenwicht kan bieden, zelfs andere familieleden dringen niet tot haar door. Die verwijten haar lachend dat ze haar zoon nog altijd als een baby ziet.
Ik wil het ook gewoon van mij af schrijven, moet toch ergens de frustratie kwijt aangezien ik niemand heb waar ik dit tegen vertellen kan.quote:
[..]
Er staan echt genoeg effectieve oplossingen in dit topic waar je op door kan vragen hoe je dat zou kunnen aanpakken. Maar misschien heb je daarover heen gelezen toen je dagboekposts maakte en excuses verzon.
Iemand die door een stoornis geen/weinig zelfinzicht heeft, of de mensen die iemand met deze diagnose herhaaldelijk proberen een spiegel voor te houden?TS heeft wel eens wat vaker iets over zijn afwezige vader geschreven, waarbij blijkbaar geen goed contact is.
De moeder is blijkbaar ook nogal angstig, en heel eenzijdig in haar activiteiten waaruit ze voldoening lijkt te halen? Je zou het bijna als 'familie kwaal' gaan zien?
Ik ken mijn plek en kan moeilijk er iets over zeggen, maar het lijkt me zeer goed mogelijk dat TS niet echt bezig is met de schuld afschuiven maar slechts de feiten beschrijft en oorzaak en gevolg benoemd? Als je het vanuit je genen niet mee krijgt en blijkbaar vanuit opvoeding ook niet aangeboden krijgt, dan lijkt me een empathische reactie het minste dat we kunnen geven?
Sterkte TS. Goed dat je frustraties van je af schrijft maar wees een beetje zuinig op je moeder!
Roei met de spreekwoordelijke riemen die je hebt. Meer kun je niet doen. Meer moet je niet verwachten. Zowel niet van jezelf, als van je moeder.
Zeg dat dan in je OP. Al weet ik niet of FOK! Dan de beste plek is.quote:
[..]
Ik wil het ook gewoon van mij af schrijven, moet toch ergens de frustratie kwijt aangezien ik niemand heb waar ik dit tegen vertellen kan.
Ooit van www.deluisterlijn.nl gehoord? 24 uur per dag anoniem bereikbaar.
[ Bericht 6% gewijzigd door Cat-astrophe op 08-10-2020 20:00:18 ]
En TS is zwaar autist naar zijn zeggen en heeft duidelijk (last van?) zwart-wit denken. Wat er wel bij hoort maar je in deze discussie dus tegen een muur loopt...quote:
[..]
Ik geloof best dat ze het goed bedoelt allemaal, maar zij is wel degelijk enorm controlerend en dominant.
1. Duidelijk is dat ze ondanks haar goede bedoelingen niet in staat is geweest om je veel mee te geven om een man te worden. Die midden in het leven staat. Dat er geen vaderfiguur is helpt ook niet.
2. Door schuldgevoel/parentificatie kom je niet uit het patroon los waarin ze je verstikt met haar angst. En dat belemmert je nu om alsnog de man te worden die je wil zijn.
Ik denk dat je fucked up normen en waarden hebt hierdoor en je zelfbeeld is ook slecht. Is logisch maar wel problematisch.
Je ziet het (nu nog) niet maar jouw enige doel als kind zou moeten zijn om gelukkig en succesvol te worden in de wereld. Dus niet: in haar wereld die blijkbaar gaat over je precies zo gedragen dat zij haar angst kan beheersen. Dat gaat niet eens over jou. Het is waarschijnlijk nooit over jou gegaan, als er al over OTS werd gesproken.
Die keuze mag ieder kind maken, zelfs al zou je daarmee je moeder vernietigen. Ze zal het niet begrijpen. Maar misschien helpt het haar uiteindelijk wel om alsnog iets met haar issues te doen.
Sommige mensen zijn al in de 70 als ze dit gaan beseffen. Omdat het zo moeilijk is. Dus alle begrip als dit een proces van jaren wordt of misschien helemaal niet lukt.
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebrachtquote:
Schrijf je dat ook letterlijk op whatsapp? Zo van ik ben thuis, ben ik zo vaak ergens anders geweest dan? Waar kan ik anders zijn? En als je echt niet kan koken dan heeft ze dus wel een punt met of je goed hebt gegeten, maar daar doe je niks aan?quote:
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebracht
Uhm... welke definitie hanteer jij?quote:
[..]
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebracht
Je staat nu toch onder bewind? Voor heel veel mensen is dat niet synoniem aan ‘eigen leven kunnen onderhouden, jezelf niet in de problemen brengen’.
Dit schreef je in één van je eerste posts. Schiet het wel een beetje op hier?quote:
[..]
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebracht
Ja, kijk ik ben terughoudend met melden als ik bijv een dagje weg ben want dan staat ze weer talloze keren in mijn whatsapp te vragen waar ik ben en of ik veilig ben aangekomen.quote:
[..]
Schrijf je dat ook letterlijk op whatsapp? Zo van ik ben thuis, ben ik zo vaak ergens anders geweest dan? Waar kan ik anders zijn? En als je echt niet kan koken dan heeft ze dus wel een punt met of je goed hebt gegeten, maar daar doe je niks aan?
alsof ik een jonge vrouw ben die alleen in het donker op de fiets moet
Ik ben nu druk bezig ben saneren en proberen te repareren wat er te repareren valt maar dat is moeilijk. Hoe vind ik iemand die mij moed kan inpraten en helpt om minder onzeker te worden. Ik merk dat ik hierdoor ook een zekere mate aan aandacht mis in de zin dat ik weinig durf. Zo heb ik een sociale angststoornis en slik(te) ik daar medicijnen voor.
Je bewijst haar elke dag dat je nog steeds niet goed voor jezelf kan zorgen. Je moeder doet zo niet bij je zussen dus het ligt niet in haar aard om haar kinderen zo zwaar te controleren. Ze is gewoon echt ongerust over je.
In je laatste post zeg je dat je iemand nodig hebt die je moed kan inpraten en helpen met minder onzeker te worden. Dus je zoekt nog steeds de oplossing ergens anders: ook daar zorg je dus niet voor jezelf.
Ik begrijp best dat de acties van je moeder niet hebben geholpen in je ontwikkeling. Maar ik denk oprecht dat ze haar redenen gehad zal hebben.
Als je nu zegt dat je er stiekem vandoor wil of gewoon niet gaat opnemen dan toon je net dat je nog steeds niet volwassen bent.
Spreek gewoon met haar af dat je echt graag zelfstandig wil worden en dat dat niet lukt als ze steeds zo achter je aan zit. Maar van jouw kant uit kan je dan wel afspreken dat jij haar één keer per dag 10 minuten zal bellen, of om de twee dagen. Dus dan engageer je je ook naar haar toe.
Probeer dat nu gewoon eens! Doe het dan ook echt! En als zij zich er niet aan kan houden dan zeg je dat je maar om de 3 dagen zal bellen enz.
Ja oke, dat snap ik dan ook wel weer. Dan zou ik haar echt vragen: wil je dat ik mijn hele leven iedere dag thuisblijf voor jou ofzo?quote:
Ja, kijk ik ben terughoudend met melden als ik bijv een dagje weg ben want dan staat ze weer talloze keren in mijn whatsapp te vragen waar ik ben en of ik veilig ben aangekomen.
alsof ik een jonge vrouw ben die alleen in het donker op de fiets moet
Als je dat al hebt gevraagd wat antwoordde ze toen?En het is ook niet normaal dat vrouwen niet alleen door het donker kunnen omdat er enkele gestoorde gekken zijn.
Waarom slik je die medicijnen dan niet meer?quote:
Feit dat ik onder bewind sta staat hier los van. Had op de basisschool al door dat mijn moeder iemand was die het liefst alles voorkauwde. Probleem is niet op een later tijdstip ontstaan.
Ik ben nu druk bezig ben saneren en proberen te repareren wat er te repareren valt maar dat is moeilijk. Hoe vind ik iemand die mij moed kan inpraten en helpt om minder onzeker te worden. Ik merk dat ik hierdoor ook een zekere mate aan aandacht mis in de zin dat ik weinig durf. Zo heb ik een sociale angststoornis en slik(te) ik daar medicijnen voor.
Je hebt mazzel dat je ze uberhaupt kreeg, ik kreeg er nooit iets voor.
Maar als het erge bijwerkingen had snap ik wel dat je gestopt bent.
Wat jij nodigt hebt is ambulante hulp verlening. En die zijn er, bijvoorbeeld van de Stichting MEE.quote:
Feit dat ik onder bewind sta staat hier los van. Had op de basisschool al door dat mijn moeder iemand was die het liefst alles voorkauwde. Probleem is niet op een later tijdstip ontstaan.
Ik ben nu druk bezig ben saneren en proberen te repareren wat er te repareren valt maar dat is moeilijk. Hoe vind ik iemand die mij moed kan inpraten en helpt om minder onzeker te worden. Ik merk dat ik hierdoor ook een zekere mate aan aandacht mis in de zin dat ik weinig durf. Zo heb ik een sociale angststoornis en slik(te) ik daar medicijnen voor.
Die coachen je, bij je dag indeling, maar hakken ook knopen door: je gaat NU naar de huisarts/ tandarts of andere noodzakelijke dingen die er ad-hoc tussendoor kunnen komen. Als je daarvan in de stress schiet, kunnen ze zo nodig extra hulp in schakelen om je te kalmeren.
Moed in spreken/ in typen doet FOK! al honderden keren, maar dan ga je er tegen in, omdat je geen geleidelijke weg naar verandering ziet. Hier ook: het is of geen contact met je moeder of wel contact. Minder contact bestaat niet en ook niet een minder teleurgestelde moeder. Als jij minder contact opneemt wordt in jouw hoofd je moeder ook meteen helemaal verdrietig. Dat is in de echte wereld niet zo. Misschien beetje verdrietig of aanvankelijk wat bezorgder, maar als ze ziet dat het jou goed doet, dan wordt dat wel minder.
Dus je kan het niet zelf, verandering. Je zou wel willen maar je loopt tegen je eigen beperkingen in je denken op. Zodat je uiteindelijk geen knopen door hakt. Hier met dit probleem dus ook.
---------- omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt.quote:
Nu stond ze weer 10 keer op mijn telefoon en talloze berichtjes in mijn whatsapp. Steeds maar vragen waar ik ben en of ik goed gegeten heb. Om er krankzinnig van te worden.
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Als ik te fel van leer trek wordt ze emotioneel, en dat wil ik als zoon ook niet. Het lijkt maar niet bij haar aan te komen. Dat ze zo bezorgd is werkt alleen maar nadelig bij mij.
Dat doet het niet ts-er. Dat laat jij gebeuren, dat heb je zelf in handen.
Ik denk dat je gewoon veel harder moet worden tegen je moeder. Je ziet dat het met praten niet opgelost wordt. Je blijft voor je moeder een kind, zolang jij dat laat gebeuren. Dus nu hard zijn, dan kan je later, over een jaar of 30, weer wat zachter en liever zijn. Gewoon blokkeren op je whats app en zo.
En verwacht ook maar alvast .... waar heb ik dat aan te danken. Ik bedoel het toch goed. Ik maak me zorgen om je. Ga er niet op in. Niet uitleggen, niet verklaren, Niet bezoeken en niet op bezoek laten komen. Maar helemaal weg gaan zal het nooit.
Stichting MEE? Echt niet! Hij heeft nodig de stichting NEEquote:
[..]
Wat jij nodigt hebt is ambulante hulp verlening. En die zijn er, bijvoorbeeld van de Stichting MEE.
Die coachen je, bij je dag indeling, maar hakken ook knopen door: je gaat NU naar de huisarts/ tandarts of andere noodzakelijke dingen die er ad-hoc tussendoor kunnen komen. Als je daarvan in de stress schiet, kunnen ze zo nodig extra hulp in schakelen om je te kalmeren.
Moed in spreken/ in typen doet FOK! al honderden keren, maar dan ga je er tegen in, omdat je geen geleidelijke weg naar verandering ziet. Hier ook: het is of geen contact met je moeder of wel contact. Minder contact bestaat niet en ook niet een minder teleurgestelde moeder. Als jij minder contact opneemt wordt in jouw hoofd je moeder ook meteen helemaal verdrietig. Dat is in de echte wereld niet zo. Misschien beetje verdrietig of aanvankelijk wat bezorgder, maar als ze ziet dat het jou goed doet, dan wordt dat wel minder.
Dus je kan het niet zelf, verandering. Je zou wel willen maar je loopt tegen je eigen beperkingen in je denken op. Zodat je uiteindelijk geen knopen door hakt. Hier met dit probleem dus ook.
Is het ook en als je dan ook nog een heel gedwee kind hebt of bent dan zie je wat voor impact het op langer termijn heeft.quote:
[..]
Hoewel herkenbaar en gelachen om tandarts anekdote, kun je het een kind natuurlijk niet aanrekenen dat het in die tijd alles maar heeft ondergaan. Die zijn ontiegelijk bewerkbaar als je maar goed genoeg je best doet.
Dit zware overpamperen is ook een (ietsist ziekelijke) manier van verwaarlozing dus best logisch hoe hij uit de verf is gekomen.
Maar zijn moeder is niet de enige, zijn heel veel ouders die de kinderen overmatig pamperen. Je hebt nu niet voor niets de term curlingouders.
Het zal voor TS een zware dobber worden, maar eerst een gesprek, grenzen stellen en deze goed bewaken zoals bv eerder al is aangegeven met dat gebel. En dan laten zien dat je je prima weet te redden dat er helemaal geen zorgen hoeven te zijn. Zodra je het koken onder de knie hebt nodig je haar uit om bij je te komen eten, laat zien dat jij geen zorg nodig bent, maar ook voor een ander kan zorgen.
Ja vooral een autist de vernieling in helpen, dat is goed.quote:
Zo zijn moeders nou eenmaal, maar waarom heeft je vader je niet gehard?
Harde opvoeding werkt daar eerder averechts bij. Wel duidelijke opvoeding met grenzen, dat had hij wel moeten hebben...
Ik herken hier zoveel in bij mijn schoonouders, die zijn net zo. Mijn vriendin is nu in de 40, toen ik haar leerde kennen was ze eind 20. Haar ouders kwamen gewoon onaangekondigd haar appartement binnen gewandeld, deden haar vaat en strijk als zij aan het werk was. Toen wij elkaar leerde kennen had ze net een huis gekocht. Haar ouders deden net alsof het hun huis was en we moesten ze echt wegsturen savonds omdat we ook tijd zelf willen. Als zij verteld dat ze bijvoorbeeld wil solliciteren of een opleiding wil doen dan doen ze net alsof dit eerst door hun goedgekeurd moet worden. je kunt ze nergens op aanspreken, ze reageren dan gewoon niet. zij is overigens ook enig kind. Hier heb je natuurlijk niets aan maar wij hebben wel een aantal stappen kunnen zetten:quote:
Nu stond ze weer 10 keer op mijn telefoon en talloze berichtjes in mijn whatsapp. Steeds maar vragen waar ik ben en of ik goed gegeten heb. Om er krankzinnig van te worden.
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Als ik te fel van leer trek wordt ze emotioneel, en dat wil ik als zoon ook niet. Het lijkt maar niet bij haar aan te komen. Dat ze zo bezorgd is werkt alleen maar nadelig bij mij.
1. Verbreek alle contact. (mocht je niet kunnen praten, stuur dan een brief of een mail oid.)
2. Neem een adempauze voor jezelf
3. Als jij weer toe bent aan contact, neem contact op en stel basisregels in. Bij ons was de belangrijkste "aanbellen en niet onaangekondigd binnen komen"
Dit zal lang niet alles oplossen, wij hebben nog steeds onze problemen met ze. (we zijn meer dan 10 jaar verder). Paar weken geleden waren wij op vakantie en toen zijn ze zonder dat wij dit wisten in ons huis geweest om de vuilnisbakken schoon te maken en mijn gras te maaien (waar ik mijn broer voor gevraagd had). Het blijft een lopend proces, grenzen worden continu overschreden en dan moeten wij ze weer terug fluiten.
Deze topic wel goed doorgelezen?quote:
Zo zijn moeders nou eenmaal, maar waarom heeft je vader je niet gehard?
Praktisch:
De situatie blijft precies hetzelfde: jou moeder stuur megaveel appjes
Niet: oh, zucht, dat is het 10e appje van mijn moeder, wat vervelend, wat wil ze nou weer, ik word er gek van
Wel: haha, die rare moeder van me stuurt me weer een appje, dat is de 10e al, ik scroll er over een paar uur wel even door heen om te kijken wat dat gekke mens nu weer in heeft getoetst, altijd leuk vermaak.
Je maakt het dus totaal onbelangrijk, laat je niet uit jou ritme / activiteit halen. Notificaties uit uiteraard, en alleen reageren als jij dat zelf wil. Voel je dat je boos wordt: lach erom dat het je boos maakt. Heeft ze me toch op de kast zeg, wat een loeder.
Idem met bezoek. Gaat ze zich lopen bemoeien met van alles. Lach erom. Dat rare mens loopt zich te bemoeien met haar zoon van 30. Haha. En als ze bijvoorbeeld een punt maakt van jouw eten. Linker oor in, rechter oor uit en denken: zelf ben je ook ongezonde homp vlees die te weinig beweegt*, loop jij me hier nu tips te geven, haha...
* als dat zo is.
Nou ja gelijkwaardig lijkt me dan beter, want als hij zich superieur gaat voelen tegenover z’n eigen moeder is er ook wat mis. Maar goede tipsquote:
die frustratie betekent dat je de ander toelaat jou te ergeren. je plaatst jezelf dus lager dan die ander in de hiërarchie. Als je "boven" iemand staat, of op zijn minst gelijkwaardig dan laat je niet toe dat die ander je ergert. Deze regel geldt niet alleen voor je moeder, maar voor iedereen. Niet toelaten dat anderen jouw gemoedstoestand gaan bepalen, want dan verlaag je jezelf.
Praktisch:
De situatie blijft precies hetzelfde: jou moeder stuur megaveel appjes
Niet: oh, zucht, dat is het 10e appje van mijn moeder, wat vervelend, wat wil ze nou weer, ik word er gek van
Wel: haha, die rare moeder van me stuurt me weer een appje, dat is de 10e al, ik scroll er over een paar uur wel even door heen om te kijken wat dat gekke mens nu weer in heeft getoetst, altijd leuk vermaak.
Je maakt het dus totaal onbelangrijk, laat je niet uit jou ritme / activiteit halen. Notificaties uit uiteraard, en alleen reageren als jij dat zelf wil. Voel je dat je boos wordt: lach erom dat het je boos maakt. Heeft ze me toch op de kast zeg, wat een loeder.
Idem met bezoek. Gaat ze zich lopen bemoeien met van alles. Lach erom. Dat rare mens loopt zich te bemoeien met haar zoon van 30. Haha. En als ze bijvoorbeeld een punt maakt van jouw eten. Linker oor in, rechter oor uit en denken: zelf ben je ook ongezonde homp vlees die te weinig beweegt*, loop jij me hier nu tips te geven, haha...
* als dat zo is.
Resoluut breken hoeft niet nodig te zijn. Het probleem ligt hem meer in, naast grenzen aangeven, consequent zijn in het bewaken ervan. Bedenk ook dat hij niemand meer heeft zodra hij zijn ouders volledig afkapt. Stichtingen zoals die van MEE blijven nog altijd professionals en kunnen niet het normale sociale contact volledig vervangen, want ze denken in client doelstellingen. Voor structuur en zelfstandigheid creeren zijn ze prima, maar niet ter vervanging van familie/vrienden/kennissen, etc.quote:
[..]
Wat jij nodigt hebt is ambulante hulp verlening. En die zijn er, bijvoorbeeld van de Stichting MEE.
Die coachen je, bij je dag indeling, maar hakken ook knopen door: je gaat NU naar de huisarts/ tandarts of andere noodzakelijke dingen die er ad-hoc tussendoor kunnen komen. Als je daarvan in de stress schiet, kunnen ze zo nodig extra hulp in schakelen om je te kalmeren.
Moed in spreken/ in typen doet FOK! al honderden keren, maar dan ga je er tegen in, omdat je geen geleidelijke weg naar verandering ziet. Hier ook: het is of geen contact met je moeder of wel contact. Minder contact bestaat niet en ook niet een minder teleurgestelde moeder. Als jij minder contact opneemt wordt in jouw hoofd je moeder ook meteen helemaal verdrietig. Dat is in de echte wereld niet zo. Misschien beetje verdrietig of aanvankelijk wat bezorgder, maar als ze ziet dat het jou goed doet, dan wordt dat wel minder.
Dus je kan het niet zelf, verandering. Je zou wel willen maar je loopt tegen je eigen beperkingen in je denken op. Zodat je uiteindelijk geen knopen door hakt. Hier met dit probleem dus ook.
Dat zeg ik toch ook niet? Ik geef aan dat in het hoofd van osodevo geen andere opties lijken te zijn dan breken met zijn moeder of niet breken maar dan op de oude voet blijven door gaan.quote:
[..]
Resoluut breken hoeft niet nodig te zijn. Het probleem ligt hem meer in, naast grenzen aangeven, consequent zijn in het bewaken ervan. Bedenk ook dat hij niemand meer heeft zodra hij zijn ouders volledig afkapt. Stichtingen zoals die van MEE blijven nog altijd professionals en kunnen niet het normale sociale contact volledig vervangen, want ze denken in client doelstellingen. Voor structuur en zelfstandigheid creeren zijn ze prima, maar niet ter vervanging van familie/vrienden/kennissen, etc.
Ik geef daarbij aan dat de werkelijke wereld niet zo zwart/wit is.
Dan had ik het verkeerd begrepen, excuses.quote:
[..]
Dat zeg ik toch ook niet? Ik geef aan dat in het hoofd van osodevo geen andere opties lijken te zijn dan breken met zijn moeder of niet breken maar dan op de oude voet blijven door gaan.
Ik geef daarbij aan dat de werkelijke wereld niet zo zwart/wit is.
Serieus?quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:56 schreef Leonos het volgende:
Maar, eet je wel gezond? En waar ben je nu?
Dat angstige heb ik van haar, want zij maakt zich ook altijd zorgen en is snel in de stress om de kleinste dingen.
Dit topic gaat je weer niet de magische oplossing brengen he?quote:
Jullie doen er wel lacherig over maar zij heeft zelf niet door dat het mij enorm pijn doet, hiermee mijn zelfstandigheid aantast. Contact verbreken wil ik haar niet aandoen, want ze wilt gewoon het beste voor mij maar zelfs psychologen dringen niet tot haar door.
Dat angstige heb ik van haar, want zij maakt zich ook altijd zorgen en is snel in de stress om de kleinste dingen.
?quote:
geef eens een voorbeeld.quote:
Op quote:
Maar, eet je wel gezond? En waar ben je nu?
Die 'serieus?' van probeer betekent niet dat hij denkt dat Leonos het lacherig bedoelde.quote:
Het is toch overduidelijk dat ts een meer dan groot rugzakje heeft en dat de moeder dit al vanaf kleutertijd duidelijk voor haarzelf heeft waardoor ze continu extra op hem moet letten ipv dat ze dat bij een ander kind had moeten doen. Moeder is niet dominant, ts is hulpbehoevend en weigert dat te accepteren.
Je moet haar voor zijn. Door haar zorg/angst in een vroeg stadium weg te nemen kan het ook niet groeien tot iets overheersend. Gewoon als je wakker bent een berichtje sturen dat je aan het ontbijten bent bijvoorbeeld. Daarna de tussenpozen tussen je berichten aan haar steeds iets groter laten worden.quote:
Jullie doen er wel lacherig over maar zij heeft zelf niet door dat het mij enorm pijn doet, hiermee mijn zelfstandigheid aantast. Contact verbreken wil ik haar niet aandoen, want ze wilt gewoon het beste voor mij maar zelfs psychologen dringen niet tot haar door.
Dat angstige heb ik van haar, want zij maakt zich ook altijd zorgen en is snel in de stress om de kleinste dingen.
Je zelfstandigheid vergroot je alleen door zelf actief te zijn, niet door reactief te zijn of te negeren.
Precies. En nu is t voor hem makkelijk om zn problemen af te schuiven op haar.quote:
Begrijp niet waarom mensen hier de schuld bij de moeder leggen.
Het is toch overduidelijk dat ts een meer dan groot rugzakje heeft en dat de moeder dit al vanaf kleutertijd duidelijk voor haarzelf heeft waardoor ze continu extra op hem moet letten ipv dat ze dat bij een ander kind had moeten doen. Moeder is niet dominant, ts is hulpbehoevend en weigert dat te accepteren.
Je woont op je zelf.quote:
Dat maakt (tijdelijk) contact verbreken makkelijker.
Bespreek het met haar dat je tijdelijk geen contact wil vanwege wat je schrijft.
Neem telefoon niet op, beantwoord appjes niet. Doe deur niet open.
Als er iets dringends is, kan dan bv via appje, die lees je wel, maar beantwoord je niet, tenzij absoluut nodig.
Of via familie. Die moeten dan wel weten van situatie.
Ik moet hier zelf mee leren omgaan.
Het contact verbreken vind ik zelf wel een zware stap.
Neem eens een besluit. Doe iets.quote:
Maar het feit dat ze zo in mijn nek hijgt is destructief voor mijn zelfvertrouwen.
Ik moet hier zelf mee leren omgaan.
Het contact verbreken vind ik zelf wel een zware stap.
En dan telt het eindeloos in herhaling vallen op een forum niet mee.
Prima post van Godshand, structurele problematiek verdient een structurele aanpak.
Je kan niet aan een kant beweren heus wel zelfstandig te zijn, terwijl je aan de andere kant de aandacht blijft vestigen op je learned helplessness. Geen keuze maken is ook een keuze en aan alles kleeft nu eenmaal consequenties. Daar ontkom je niet aan, ongeacht wie of wat zogenaamd verantwoordelijk is ben jij net als de rest van de mensheid degene die er mee moet leven.
Wat de moeder van ts betreft net zo. Aan een kant kan niemand tot haar doordringen, maar hij moet wel zijn oren laten hangen ernaar alsof het iets uitmaakt. Kennelijk vallen de positieve effecten voor en op haar nogal tegen, dus het enige wat je ermee opschiet is jezelf wijsmaken dat je een aardige boy zou zijn terwijl je haar in haar ziekelijke gedrag blijft stimuleren.
En jezelf in het jouwe met als bonus dat je je kan blijven verschuilen achter haar en haar "welzijn". Bekend terrein dus in zekere zin veilig en oh zo begrijpelijk dat je dan minder de deur uithoeft en minder goed je missies kan laten slagen. Maar wat schiet je er nou echt mee op?
Uitstel, maar het afstel gaat net als een andere magische oplossing niet komen.
Zo een patroon kan op een verslaving lijken, waarbij jullie elkaar net genoeg geven zodat er minder noodzaak lijkt om echt aan de bak te gaan met zichzelf, afkicken en echt naar iets beters toe kunnen werken.
Praktisch bekeken kun je verschillende opties met hun voor- en nadelen op een lijstje zetten. Dingen vanuit jezelf motiveren en daar achter (blijven) staan zijn makkelijker als je voor jezelf kan bepalen wat je wanneer waard is. Onderzoek waar jouw grens ligt, die strakke lijn wil nog weleens verschuiven als je verder kijkt naar meerdere factoren.
Praktijkvoorbeeld: Als je haar wel makkelijker af kapt als ze andere mensen heeft, dan regel je andere mensen voor haar. Geef haar die opties en laat haar zelf de keuze om daar wel of niet op in te gaan.
Je had het eerder over familie bijvoorbeeld, die kent ze. Verder kun je de sociale initiatieven in de buurt onderzoeken. Bemoeizorg sluit denk ik niet voldoende aan, maar door dat zelf uit te zoeken kun je jezelf op de schouder kloppen dat je je best gedaan hebt om back up te regelen.
Dat voelt denk ik wat anders dan bruut afkappen en je kop in het zand proberen te steken voor je schuldgevoelens en het gevoel te weinig gedaan te hebben. Misschien kun je zo een tactiek dan ook beter voor jezelf toe leren passen, minder yes/no en meer hoe zou het anders of beter gezegd wel kunnen gaan.
Waarom? Denk je dat dit jou om (on)kunde zou gaan ofzo?quote:
Maar het feit dat ze zo in mijn nek hijgt is destructief voor mijn zelfvertrouwen.
Ik moet eerst goed nadenken voordat ik zo;n besluit ga nemen.quote:
[..]
Neem eens een besluit. Doe iets.
En dan telt het eindeloos in herhaling vallen op een forum niet mee.
Kip of ei discussie. Ik weet al dat dit sinds klein af aan is. Waarom krijg ik dan nog de schuld dat ik niet voor mezelf opgekomen ben terwijl ik niet beter weet.quote:
De schuldvraag is een bliksemafleider die alleen nut heeft om je in een bepaalde situatie te houden zo. Het gaat er om wat je in het hier en nu wel en niet zou moeten willen en kunnen doen.
Prima post van Godshand, structurele problematiek verdient een structurele aanpak.
Je kan niet aan een kant beweren heus wel zelfstandig te zijn, terwijl je aan de andere kant de aandacht blijft vestigen op je learned helplessness. Geen keuze maken is ook een keuze en aan alles kleeft nu eenmaal consequenties. Daar ontkom je niet aan, ongeacht wie of wat zogenaamd verantwoordelijk is ben jij net als de rest van de mensheid degene die er mee moet leven.
Ze heeft gewoon hulp nodig. Ik heb al met haar huisarts gebeld maar geven aan niets te kunnen betekenen. Vinden de situatie voor mij alleen maar naar omdat ik het als een blok aan mijn been ervaar.quote:Wat de moeder van ts betreft net zo. Aan een kant kan niemand tot haar doordringen, maar hij moet wel zijn oren laten hangen ernaar alsof het iets uitmaakt. Kennelijk vallen de positieve effecten voor en op haar nogal tegen, dus het enige wat je ermee opschiet is jezelf wijsmaken dat je een aardige boy zou zijn terwijl je haar in haar ziekelijke gedrag blijft stimuleren.
En jezelf in het jouwe met als bonus dat je je kan blijven verschuilen achter haar en haar "welzijn". Bekend terrein dus in zekere zin veilig en oh zo begrijpelijk dat je dan minder de deur uithoeft en minder goed je missies kan laten slagen. Maar wat schiet je er nou echt mee op?
Uitstel, maar het afstel gaat net als een andere magische oplossing niet komen.
Zo een patroon kan op een verslaving lijken, waarbij jullie elkaar net genoeg geven zodat er minder noodzaak lijkt om echt aan de bak te gaan met zichzelf, afkicken en echt naar iets beters toe kunnen werken.
Praktisch bekeken kun je verschillende opties met hun voor- en nadelen op een lijstje zetten. Dingen vanuit jezelf motiveren en daar achter (blijven) staan zijn makkelijker als je voor jezelf kan bepalen wat je wanneer waard is. Onderzoek waar jouw grens ligt, die strakke lijn wil nog weleens verschuiven als je verder kijkt naar meerdere factoren.
Praktijkvoorbeeld: Als je haar wel makkelijker af kapt als ze andere mensen heeft, dan regel je andere mensen voor haar. Geef haar die opties en laat haar zelf de keuze om daar wel of niet op in te gaan.
Je had het eerder over familie bijvoorbeeld, die kent ze. Verder kun je de sociale initiatieven in de buurt onderzoeken. Bemoeizorg sluit denk ik niet voldoende aan, maar door dat zelf uit te zoeken kun je jezelf op de schouder kloppen dat je je best gedaan hebt om back up te regelen.
Dat voelt denk ik wat anders dan bruut afkappen en je kop in het zand proberen te steken voor je schuldgevoelens en het gevoel te weinig gedaan te hebben. Misschien kun je zo een tactiek dan ook beter voor jezelf toe leren passen, minder yes/no en meer hoe zou het anders of beter gezegd wel kunnen gaan.
Ik heb het zelf moeilijk, dus het is niet gemakkelijk om zo;n hard besluit te nemen zoals @Bananenpap stelt om maar even het contact te verbreken.
Komt ook nog eens bij dat ik te kampen heb met eenzaamheid en de nodige frustraties waardoor dit soort dingen in mijn hoofd blijven hangen.
En maar benadrukken hoe moeilijk je het hebt, en maar topics aanmaken, en nu dus je moeder de schuld geven.
[ Bericht 70% gewijzigd door CoolGuy op 12-10-2020 19:33:34 ]
Ze is duidelijk bezorgd? Heb je haar al eens gevraagd waar ze bezorgd voor is? Als je bijvoorbeeld aan je ontbijt zit, stuur d'r een fotootje/berichtje. Je kunt zelf met bepaalde dingen wel een stok achter de deur gebruiken? Maak van de nood een deugd. Wordt een team. Leer een beetje voor haar te zorgen. Komt in je missies later ook van pas als je een beetje voor een vrouw kunt zorgenquote:
Maar het feit dat ze zo in mijn nek hijgt is destructief voor mijn zelfvertrouwen.
Ik moet hier zelf mee leren omgaan.
Het contact verbreken vind ik zelf wel een zware stap.
Heeft hij geen energie voor. Hij is chronisch ziek.quote:
[..]
Ze is duidelijk bezorgd? Heb je haar al eens gevraagd waar ze bezorgd voor is? Als je bijvoorbeeld aan je ontbijt zit, stuur d'r een fotootje/berichtje. Je kunt zelf met bepaalde dingen wel een stok achter de deur gebruiken? Maak van de nood een deugd. Wordt een team. Leer een beetje voor haar te zorgen. Komt in je missies later ook van pas als je een beetje voor een vrouw kunt zorgen
Dat kost minder moeite dan hier een topic openen. Wie weet scheelt het hem wel energie als z'n moeder daardoor minder controlerend wordt.quote:
[..]
Heeft hij geen energie voor. Hij is chronisch ziek.
KLB / Ik voel me eenzaamquote:
[..]
Dat kost minder moeite dan hier een topic openen. Wie weet scheelt het hem wel energie als z'n moeder daardoor minder controlerend wordt.
Ik geef jou niet de schuld, ik heb het over wat jij nu wel kan en moet doen, ongeacht wiens schuld het zou zijn. Door in die schuldvraag te blijven hangen, maak jij er zelf een kip-ei discussie van. Terwijl we ipv daarvan het ook zouden kunnen hebben hoe jij beter voor jezelf op zou kunnen komen.quote:
[..]
Ik moet eerst goed nadenken voordat ik zo;n besluit ga nemen.
[..]
Kip of ei discussie. Ik weet al dat dit sinds klein af aan is. Waarom krijg ik dan nog de schuld dat ik niet voor mezelf opgekomen ben terwijl ik niet beter weet.
Wat is het verschil? Jullie slaan beide hulp af. Waarom vindt je het wel ok als jij dat doet en moet zij dat accepteren, maar blijf je omgekeerd vasthouden aan dat jij haar zou moeten steunen in haar zelf verkozen eenzaamheid?quote:[..]
Ze heeft gewoon hulp nodig. Ik heb al met haar huisarts gebeld maar geven aan niets te kunnen betekenen. Vinden de situatie voor mij alleen maar naar omdat ik het als een blok aan mijn been ervaar.
Ik heb het zelf moeilijk, dus het is niet gemakkelijk om zo;n hard besluit te nemen zoals @:Bananenpap stelt om maar even het contact te verbreken.
Komt ook nog eens bij dat ik te kampen heb met eenzaamheid en de nodige frustraties waardoor dit soort dingen in mijn hoofd blijven hangen.
Nogmaals, ik gaf de tips niet zozeer voor haar, maar meer voor jou. Aangezien jij al in de dertig bent, zal zij toch wel in de vijftig zijn minimaal. Als ze al zo was voor jou en nog steeds zo is na dertig jaar met jou, dan moet je realistisch zijn in wat er haalbaar is.
En niet vast blijven houden aan dat de huisarts of een ander nu dan eindelijk toch magisch tot haar door zal dringen en jou meer met rust zal laten. Dat is ook de tegenstrijdigheid van zeggen dat niemand tot haar door kan dringen, maar toch hopen en proberen dat er iets verandert terwijl er geen kut veranderd.
Jouw rust kun je denk ik beter proberen te vinden in dat jij niet gaat voor het (maximale) effect op haar, maar op en voor jezelf. Een haalbaar doel is kijken naar tot waar jij wil gaan om te vinden dat jij genoeg gedaan hebt. Dat is waar jij invloed op hebt en waar haar grenzen liggen. Of je dat nou leuk of onterecht vindt, dat is haar recht en eigen verantwoordelijkheid om hulp af te slaan.
Is het teveel om daarmee aan de slag te gaan, dan zou je het beste kunnen beginnen met je frustraties en daar goede uitlaatkleppen voor te zoeken. Een goede copingstrategie die niet alleen tijdelijk helpt als een lapje tegen het bloeden. Als je daarmee aan de slag wil, dan is het handig als je deze vragen gaat beantwoorden. Niet meteen, denk er eerst eens goed over na en geef dan gericht per vraag antwoord.
Hoe ga je nu met je frustraties om?
Wat zijn de positieve effecten?
Wat zijn de negatieve effecten?
Waarom kies je voor deze tactiek(en)?
Wat een achterlijke bullshit. Je hebt geluk dat je kan parasiteren op die makke reacties die je elk topic krijgt hier.quote:
Elke keer als mijn moeder aan het zaniken is voel ik weer die sociale angst komen. Het gevoel dat je niet anders wilt dan veilig thuiszitten... maar van binnen heb ik ook de behoefte aan meer. Eigenlijk zou ik gebaat zijn aan een coach of psycholoog die mij moed inpraat zodat ik minder onzeker wordt. Maar zolang mijn moeder steeds zo bemoederd zakt mijn drive naar verbetering, zo ook met mijn missies.
Doordat je moeder zich met je bemoeit, in jouw ogen teveel, verdwijnt je motivatie om jezelf te verbeteren? Wat is dat voor onzin? Je verbetert toch voor jezelf
Als jij dit gedrag - steeds de schuld ergens buiten jezelf zoeken ipv zelf het heft in handen nemen voor échte verandering - zo volhoudt, dan hebben we over tien jaar nog steeds dezelfde sneue topics van jou.quote:
Elke keer als mijn moeder aan het zaniken is voel ik weer die sociale angst komen. Het gevoel dat je niet anders wilt dan veilig thuiszitten... maar van binnen heb ik ook de behoefte aan meer. Eigenlijk zou ik gebaat zijn aan een coach of psycholoog die mij moed inpraat zodat ik minder onzeker wordt. Maar zolang mijn moeder steeds zo bemoederd zakt mijn drive naar verbetering, zo ook met mijn missies.
Dat je moeder dat effect op jou heeft is vervelend, maar het is en blijft jouw eigen keuze in welke mate je daarin mee blijft gaan zonder dat je ook gehoor geeft aan je wens om andere dingen te ontwikkelen en daar hulp bij te krijgen.quote:
Elke keer als mijn moeder aan het zaniken is voel ik weer die sociale angst komen. Het gevoel dat je niet anders wilt dan veilig thuiszitten... maar van binnen heb ik ook de behoefte aan meer. Eigenlijk zou ik gebaat zijn aan een coach of psycholoog die mij moed inpraat zodat ik minder onzeker wordt. Maar zolang mijn moeder steeds zo bemoederd zakt mijn drive naar verbetering, zo ook met mijn missies.
Als de drempel te hoog is voor een psych, dan kun je kijken naar alternatieven. Via de huisarts, het sociale plein van je gemeente, het buurthuis, etc. Corona is niet optimaal, maar 1-op-1 buddyprojecten hoeven daar niet per se onder te lijden.
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.quote:
[..]
Als jij dit gedrag - steeds de schuld ergens buiten jezelf zoeken ipv zelf het heft in handen nemen voor échte verandering - dan hebben we over tien jaar nog steeds dezelfde sneue topics van jou.
Je bent volstrekt zonder eigen wil, en als iemand iets zegt of doet kun jij niet anders dan daarin mee gaan? En anderen hebben zo veel macht over je dat het zelfs tot nogal ongerelateerde zaken zoals je "missies" doorwerkt? Ja, als je echt zo hulpeloos bent is het niet zo gek dat ze zich zorgen maakt...quote:
[..]
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.
Dus je wilt alleen maar klagen.quote:
[..]
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.
Ze behandelt je hoe dan ook als een baby, dus wat jij al dan niet doet maakt kennelijk geen reet uit. Als jouw effect zou gering is op haar gedrag, dan zegt haar gedrag dus niet zoveel over jou en je vermeende onvermogen, maar vooral iets over haar.quote:
[..]
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.
Volgens mij is TS meer bang voor coflict en het doorpakken erop dan grenzen aangeven an sich. Ik denk dat hij moet beseffen dat botsingen soms met anderen gewoon bij het leven horen. Deurmat zijn levert ironisch genoeg meer spanning en onzekerheid op dan af en toe van je af bijten. Alleen lijkt dat niet zo door te dringen.quote:
[..]
Je bent volstrekt zonder eigen wil, en als iemand iets zegt of doet kun jij niet anders dan daarin mee gaan? En anderen hebben zo veel macht over je dat het zelfs tot nogal ongerelateerde zaken zoals je "missies" doorwerkt? Ja, als je echt zo hulpeloos bent is het niet zo gek dat ze zich zorgen maakt...
Dit is alleen geen botsing.quote:
[..]
Volgens mij is TS meer bang voor coflict en het doorpakken erop dan grenzen aangeven an sich. Ik denk dat hij moet beseffen dat botsingen soms met anderen gewoon bij het leven horen. Deurmat zijn levert ironisch genoeg meer spanning en onzekerheid op dan af en toe van je af bijten. Alleen lijkt dat niet zo door te dringen.
https://en.wikipedia.org/(...)nal_over-involvement
?quote:
Het is meer dat er niet geluisterd wordt
https://en.wikipedia.org/(...)nal_over-involvement
Nou meneer de zorgmijder, ik denk eigenlijk dat dit verhaal helemaal niet van toepassing is op je moeder. Dit gaat over patiënten die zelfredzaam zijn, maar dat ben jij helemaal niet. Daarom bemoeit je moeder zich (terecht) overal mee.quote:
Het is meer dat er niet geluisterd wordt
https://en.wikipedia.org/(...)nal_over-involvement
Hear hearquote:
[..]
Nou meneer de zorgmijder, ik denk eigenlijk dat dit verhaal helemaal niet van toepassing is op je moeder. Dit gaat over patiënten die zelfredzaam zijn, maar dat ben jij helemaal niet. Daarom bemoeit je moeder zich (terecht) overal mee.
Hoe oud ben jij?
Je laat het zelf ook toe dat je moeder zo over je heen walst.
Sommige moeders vinden blijkbaar dat ze nog steeds het recht hebben om te bepalen voor hun al volwassen kind.
treurig.
Grenzen stellen en duidelijk zijn tegen haar.
Jij bent haar bezit niet.
Het kromme is dat ze zelf overal hulp bij nodig heeft. Daarom snap ik ook niet waar dat vandaan komt. Kan dit iets van een soort van onverwerkt trauma oid zijn?quote:
[..]
Nou meneer de zorgmijder, ik denk eigenlijk dat dit verhaal helemaal niet van toepassing is op je moeder. Dit gaat over patiënten die zelfredzaam zijn, maar dat ben jij helemaal niet. Daarom bemoeit je moeder zich (terecht) overal mee.
30+quote:
Een controlerende moeder
Hoe oud ben jij?
Je laat het zelf ook toe dat je moeder zo over je heen walst.
Sommige moeders vinden blijkbaar dat ze nog steeds het recht hebben om te bepalen voor hun al volwassen kind.
treurig.
Grenzen stellen en duidelijk zijn tegen haar.
Jij bent haar bezit niet.
Ik kan best wel een beetje jaloers zijn als ik hoor dat sommige jongeren vanaf hun 16 al vrij gelaten worden, zelfs alleen (met vrienden) op vakantie mogen. Op schoolkamp, heel lang geleden kon ik mij nog herinneren dat docenten zich gingeren ergeren omdat ze steeds belde. Toen zag ik wel dat mijn moeder "anders" was dan andere ouders.
Op zo'n leeftijd is het natuurlijk wel anders, jezelf ontworstelen ging toen moeilijker dan nu maar ik ben daardoor wel een stukje ontwikkeling misgelopen. Ik probeer nu langzaam de wereld te ontdekken door bijv. uit te gaan maar door een gebrek aan support voel ik wel die onzekerheid.
Nou ja trauma.. kan toch ook projectie zijn of logisch nadenken? Jij bent een zoon van haar dus als zij overal hulp bij nodig heeft kan het gewoon zijn dat het bij jou ook een beetje in het dna zit 🧬quote:
Het kromme is dat ze zelf overal hulp bij nodig heeft. Daarom snap ik ook niet waar dat vandaan komt. Kan dit iets van een soort van onverwerkt trauma oid zijn?
30+
Ik kan best wel een beetje jaloers zijn als ik hoor dat sommige jongeren vanaf hun 16 al vrij gelaten worden, zelfs alleen (met vrienden) op vakantie mogen. Op schoolkamp, heel lang geleden kon ik mij nog herinneren dat docenten zich gingeren ergeren omdat ze steeds belde. Toen zag ik wel dat mijn moeder "anders" was dan andere ouders.
Op zo'n leeftijd is het natuurlijk wel anders, jezelf ontworstelen ging toen moeilijker dan nu maar ik ben daardoor wel een stukje ontwikkeling misgelopen. Ik probeer nu langzaam de wereld te ontdekken door bijv. uit te gaan maar door een gebrek aan support voel ik wel die onzekerheid.
Anders kan ook op een positieve manier zijn. Ja dit is doorgeslagen maar wat was dan wel ideaal geweest, een verwaarlozende tokkie die op je 16e zegt zo ik bemoei me niet meer met je ga maar zwerven?
Denk je echt dat er zoveel meer van je terecht was gekomen met een vrijere opvoeding? Je neemt dat nu wel gewoon aan maar je hebt helemaal geen vergelijkingsmateriaal van jezelf in een alternatieve werkelijkheid die een andere opvoeding heeft gehad.
[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-10-2020 23:48:09 ]
Eigen woning zoeken. Punt.quote:
Ik woon al jaren op mijzelf.quote:
Dan negeren.quote:
En dan kun je nog steeds niet koken? Als je nu eens leert koken en je moeder een keer een mooie maaltijd voorzet zal ze je daar niet meer naar vragen.quote:
Doe ik ook maar het voelt zo naar als ze zo in mijn nek zit te hijgen. Al zou ik het niet kunnen is dat geen vrijbrief om mij zo lastig te vallen.quote:
Ik begrijp trouwens best dat het vervelend is, maar als ik me niet vergis heeft je moeder je min of meer alleen opgevoed? Misschien moet je haar daar wat erkenning en waardering voor geven?
Op welke andere manier zou je haar je volwassenheid kunnen tonen zodat ze wat minder zorgen maakt? Of ben jij het enige/voornaamste in haar leven wat haar voldoening geeft?
Kinderen zijn geen bezit\. klaar.quote:
[..]
Het kromme is dat ze zelf overal hulp bij nodig heeft. Daarom snap ik ook niet waar dat vandaan komt. Kan dit iets van een soort van onverwerkt trauma oid zijn?
[..]
30+
Ik kan best wel een beetje jaloers zijn als ik hoor dat sommige jongeren vanaf hun 16 al vrij gelaten worden, zelfs alleen (met vrienden) op vakantie mogen. Op schoolkamp, heel lang geleden kon ik mij nog herinneren dat docenten zich gingeren ergeren omdat ze steeds belde. Toen zag ik wel dat mijn moeder "anders" was dan andere ouders.
Op zo'n leeftijd is het natuurlijk wel anders, jezelf ontworstelen ging toen moeilijker dan nu maar ik ben daardoor wel een stukje ontwikkeling misgelopen. Ik probeer nu langzaam de wereld te ontdekken door bijv. uit te gaan maar door een gebrek aan support voel ik wel die onzekerheid.
En spijtig genoeg zijn er moeders die vinden dat zij recht hebben om alles voor je te willen bepalen.
daarom zal jij diegene moeten zijn om grenzen aan te leren geven. Dat kan best goed werken als je daar ook consequent in blijft handelen naar haar toe. Als jij je iedere toch weer over je grenzen laat gaan dan zegt dat ook wat over jou natuurlijk , en dan vraag ik me af of je zelf ook die energie daar in wil steken om je grenzen aan te geven en duidelijk te zijn. Jij hebt er last van , jij bent ook degene die hier iets in kan veranderen.
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.quote:
Op welke andere manier zou je haar je volwassenheid kunnen tonen zodat ze wat minder zorgen maakt? Of ben jij het enige/voornaamste in haar leven wat haar voldoening geeft?
Als ik heel boos word is het weer een paar dagen stil maar daarna begint ze weer. Ik wil er geen energie meer in steken, kost mij alleen meer energie.quote:
[..]
Kinderen zijn geen bezit\. klaar.
En spijtig genoeg zijn er moeders die vinden dat zij recht hebben om alles voor je te willen bepalen.
daarom zal jij diegene moeten zijn om grenzen aan te leren geven. Dat kan best goed werken als je daar ook consequent in blijft handelen naar haar toe. Als jij je iedere toch weer over je grenzen laat gaan dan zegt dat ook wat over jou natuurlijk , en dan vraag ik me af of je zelf ook die energie daar in wil steken om je grenzen aan te geven en duidelijk te zijn. Jij hebt er last van , jij bent ook degene die hier iets in kan veranderen.
Ik kan het alleen niet naast me neer leggen, met het gevolg, een kut humeur en angst.
Je bent zelf de sleutel in het verhaal .quote:
[..]
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.
[..]
Als ik heel boos word is het weer een paar dagen stil maar daarna begint ze weer. Ik wil er geen energie meer in steken, kost mij alleen meer energie.
Ik kan het alleen niet naast me neer leggen, met het gevolg, een kut humeur en angst.
Ze voedt zich niet door jou te helpen, maar door (onbewust?) in te spelen op je schuldgevoel. Dit zal zo blijven zolang jij je schuldig of naar voelt als je haar negeert of voor jezelf opkomt en zij zal niet veranderen zolang ze het gevoel heeft dat ze hiermee jou afhankelijk van haar kan houden.quote:
[..]
Doe ik ook maar het voelt zo naar als ze zo in mijn nek zit te hijgen. Al zou ik het niet kunnen is dat geen vrijbrief om mij zo lastig te vallen.
Dus voel je niet onzeker over de keuzes die je maakt, ook als dat betekent dat je haar even niet spreekt of ziet.
Negeren en alleen contact leggen wanneer het jou uitkomt is de beste optie als jij daadwerkelijk dit patroon wilt doorbreken.
Je kunt het mogelijk niet naast je neerleggen omdat je nog steeds hoopt dat het anders kan? Dat je de moeder krijgt die je graag had gehad.quote:
[..]
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.
[..]
Als ik heel boos word is het weer een paar dagen stil maar daarna begint ze weer. Ik wil er geen energie meer in steken, kost mij alleen meer energie.
Ik kan het alleen niet naast me neer leggen, met het gevolg, een kut humeur en angst.
Maar misschien is dat niet mogelijk en blijft ze zo. Dan kun je alleen maar accepteren dat ze zo is en hetgeen wat je mist bij je eigen moeder ergens anders of bij jezelf zoeken.
Soms kunnen naasten niet alle of dé rollen vervullen die normaal zijn of die we wensen. Kunt hier dan wel naar blijven verlangen of boos en verdrietig over zijn, maar dat haalt niets uit.
Zoek het geluk ergens anders of blijf hangen in het ongeluk.
quote:
Ik wil het contact in haar mijn belang niet verbreken want ze ik ben is zelf kwetsbaar.
Dus dan moet je zoeken naar een manier om wel contact te houden, zodat zij jou en jij haar kunt steunen, maar dan wel beperkt en op een manier waarbij jij zelf ook de grenzen kunt bepalen.quote:
Ik wil het contact in haar belang niet verbreken want ze is zelf kwetsbaar. Bedoel daarmee dat ze niet met de pc en papieren kan omgaan en mensen gemakkelijk misbruik van haar maken. Ze is in het verleden al eens opgelicht waardoor ze best veel geld kwijt is geraakt.
Ik vind het nog steeds een goed advies om afspraken te maken om op vaste tijden even contact te hebben.
Contact verbreken hoeft toch niet direct? Je kunt ook 1 keer per maand langsgaan om wat te kletsen en de administratie te doen en verder niet.quote:
Ik wil het contact in haar belang niet verbreken want ze is zelf kwetsbaar. Bedoel daarmee dat ze niet met de pc en papieren kan omgaan en mensen gemakkelijk misbruik van haar maken. Ze is in het verleden al eens opgelicht waardoor ze best veel geld kwijt is geraakt.
Is het overigens jouw probleem dat ze niet met een pc overweg kan?
Want nogmaals, zo houden jij en je moeder in stand dat jullie afhankelijk van elkaar zijn en dat hoeft helemaal niet. Zeker niet als jij je er niet prettig bij voelt.
Ik snap dat je daar tureluurs van wordt. Heel vermoeiend als je keer op keer door iemand genoodzaakt wordt te reageren.quote:
[..]
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.
Heb je al geprobeerd om haar wat omhanden te geven? Er zijn vast dingen die je zelf liever uit stelt? Vraag of ze je kleren wil strijken desnoods. Heb jij even rust, en geef jij haar een mogelijkheid waarmee ze een beetje voldoening krijgt doordat ze iets heeft om voor je te zorgen. Help haar zelf de volgende keer met iets, en als je klaar bent geef je aan dat je even wat tijd voor je eigen dingen nodig hebt.
Volgens mij is het feit dat je zelf de regie niet hebt het meeste wat je irriteert? Door op je eigen initiatief een beetje mee te bewegen in haar behoefte en daarna terug te veren in je eigen behoefte, kun je richting geven en "timing" te bepalen. Hiermee neem je deels de regie over.
Wellicht veranderd daardoor bij haar ook een stukje angst waar je over schreef, en heeft ze dan minder de behoefte te controleren. Ze wil niet het gevoel hebben je te verliezen? Laat desnoods regelmatig je gezicht even thuis zien (en bouw het langzaam wat af). Of doe een keer per week samen wat boodschappen. Zo onderbreek je dat haar angst/controle behoefte escaleert?
Ruzie maken is per definitie negatieve energie. Je bereikt meer met een goede band. Dat kost je uiteindelijk de minste energie of misschien geeft het je zelfs energie? Maar doordat je er (nu) geen energie in wil steken neemt ze zelf het heft in handen (want je activeert haar angst/gebrek aan voldoening) en word je gedwongen keer op keer te reageren!
Je hoeft niet het contact compleet te verbreken met je moeder, wat je wel het beste kan doen is je grenzen aangeven bij haar. En zoals ik lees lukt dat niet omdat je dat niet durft.quote:
Ik wil het contact in haar belang niet verbreken want ze is zelf kwetsbaar. Bedoel daarmee dat ze niet met de pc en papieren kan omgaan en mensen gemakkelijk misbruik van haar maken. Ze is in het verleden al eens opgelicht waardoor ze best veel geld kwijt is geraakt.
Is het dan niet verstandig als je eens gaat kijken naar bijvoorbeeld een assertiviteitstraining of zo.
[ Bericht 98% gewijzigd door CoolGuy op 15-10-2020 17:01:37 ]