R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
En TS is zwaar autist naar zijn zeggen en heeft duidelijk (last van?) zwart-wit denken. Wat er wel bij hoort maar je in deze discussie dus tegen een muur loopt...quote:Op donderdag 8 oktober 2020 19:41 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik geloof best dat ze het goed bedoelt allemaal, maar zij is wel degelijk enorm controlerend en dominant.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ik zie eigenlijk twee dingen.
1. Duidelijk is dat ze ondanks haar goede bedoelingen niet in staat is geweest om je veel mee te geven om een man te worden. Die midden in het leven staat. Dat er geen vaderfiguur is helpt ook niet.
2. Door schuldgevoel/parentificatie kom je niet uit het patroon los waarin ze je verstikt met haar angst. En dat belemmert je nu om alsnog de man te worden die je wil zijn.
Ik denk dat je fucked up normen en waarden hebt hierdoor en je zelfbeeld is ook slecht. Is logisch maar wel problematisch.
Je ziet het (nu nog) niet maar jouw enige doel als kind zou moeten zijn om gelukkig en succesvol te worden in de wereld. Dus niet: in haar wereld die blijkbaar gaat over je precies zo gedragen dat zij haar angst kan beheersen. Dat gaat niet eens over jou. Het is waarschijnlijk nooit over jou gegaan, als er al over OTS werd gesproken.
Die keuze mag ieder kind maken, zelfs al zou je daarmee je moeder vernietigen. Ze zal het niet begrijpen. Maar misschien helpt het haar uiteindelijk wel om alsnog iets met haar issues te doen.
Sommige mensen zijn al in de 70 als ze dit gaan beseffen. Omdat het zo moeilijk is. Dus alle begrip als dit een proces van jaren wordt of misschien helemaal niet lukt.
1. Duidelijk is dat ze ondanks haar goede bedoelingen niet in staat is geweest om je veel mee te geven om een man te worden. Die midden in het leven staat. Dat er geen vaderfiguur is helpt ook niet.
2. Door schuldgevoel/parentificatie kom je niet uit het patroon los waarin ze je verstikt met haar angst. En dat belemmert je nu om alsnog de man te worden die je wil zijn.
Ik denk dat je fucked up normen en waarden hebt hierdoor en je zelfbeeld is ook slecht. Is logisch maar wel problematisch.
Je ziet het (nu nog) niet maar jouw enige doel als kind zou moeten zijn om gelukkig en succesvol te worden in de wereld. Dus niet: in haar wereld die blijkbaar gaat over je precies zo gedragen dat zij haar angst kan beheersen. Dat gaat niet eens over jou. Het is waarschijnlijk nooit over jou gegaan, als er al over OTS werd gesproken.
Die keuze mag ieder kind maken, zelfs al zou je daarmee je moeder vernietigen. Ze zal het niet begrijpen. Maar misschien helpt het haar uiteindelijk wel om alsnog iets met haar issues te doen.
Sommige mensen zijn al in de 70 als ze dit gaan beseffen. Omdat het zo moeilijk is. Dus alle begrip als dit een proces van jaren wordt of misschien helemaal niet lukt.
Springfield's looking pretty dusty today
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebrachtquote:
Schrijf je dat ook letterlijk op whatsapp? Zo van ik ben thuis, ben ik zo vaak ergens anders geweest dan? Waar kan ik anders zijn? En als je echt niet kan koken dan heeft ze dus wel een punt met of je goed hebt gegeten, maar daar doe je niks aan?quote:Op donderdag 8 oktober 2020 20:38 schreef osodevo het volgende:
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebracht
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Uhm... welke definitie hanteer jij?quote:
[..]
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebracht
Je staat nu toch onder bewind? Voor heel veel mensen is dat niet synoniem aan ‘eigen leven kunnen onderhouden, jezelf niet in de problemen brengen’.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dit schreef je in één van je eerste posts. Schiet het wel een beetje op hier?quote:
[..]
Maar wel snugger genoeg om mijn eigen leven te kunnen onderhouden. Ik heb nog nooit gekke dingen gedaan of mezelf in de problemen gebracht
Ja, kijk ik ben terughoudend met melden als ik bijv een dagje weg ben want dan staat ze weer talloze keren in mijn whatsapp te vragen waar ik ben en of ik veilig ben aangekomen.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 20:41 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Schrijf je dat ook letterlijk op whatsapp? Zo van ik ben thuis, ben ik zo vaak ergens anders geweest dan? Waar kan ik anders zijn? En als je echt niet kan koken dan heeft ze dus wel een punt met of je goed hebt gegeten, maar daar doe je niks aan?
alsof ik een jonge vrouw ben die alleen in het donker op de fiets moet
Feit dat ik onder bewind sta staat hier los van. Had op de basisschool al door dat mijn moeder iemand was die het liefst alles voorkauwde. Probleem is niet op een later tijdstip ontstaan.
Ik ben nu druk bezig ben saneren en proberen te repareren wat er te repareren valt maar dat is moeilijk. Hoe vind ik iemand die mij moed kan inpraten en helpt om minder onzeker te worden. Ik merk dat ik hierdoor ook een zekere mate aan aandacht mis in de zin dat ik weinig durf. Zo heb ik een sociale angststoornis en slik(te) ik daar medicijnen voor.
Ik ben nu druk bezig ben saneren en proberen te repareren wat er te repareren valt maar dat is moeilijk. Hoe vind ik iemand die mij moed kan inpraten en helpt om minder onzeker te worden. Ik merk dat ik hierdoor ook een zekere mate aan aandacht mis in de zin dat ik weinig durf. Zo heb ik een sociale angststoornis en slik(te) ik daar medicijnen voor.
Ja maar hoor eens, je staat onder bewind, je kan na jaren nog niet koken, werkt niet, kan niet naar de tandarts, hebt last van overgewicht enz. Als je moeder belt dan negeer je haar voor een tijd waardoor haar onbezorgdheid alleen maar erger wordt.
Je bewijst haar elke dag dat je nog steeds niet goed voor jezelf kan zorgen. Je moeder doet zo niet bij je zussen dus het ligt niet in haar aard om haar kinderen zo zwaar te controleren. Ze is gewoon echt ongerust over je.
In je laatste post zeg je dat je iemand nodig hebt die je moed kan inpraten en helpen met minder onzeker te worden. Dus je zoekt nog steeds de oplossing ergens anders: ook daar zorg je dus niet voor jezelf.
Ik begrijp best dat de acties van je moeder niet hebben geholpen in je ontwikkeling. Maar ik denk oprecht dat ze haar redenen gehad zal hebben.
Als je nu zegt dat je er stiekem vandoor wil of gewoon niet gaat opnemen dan toon je net dat je nog steeds niet volwassen bent.
Spreek gewoon met haar af dat je echt graag zelfstandig wil worden en dat dat niet lukt als ze steeds zo achter je aan zit. Maar van jouw kant uit kan je dan wel afspreken dat jij haar één keer per dag 10 minuten zal bellen, of om de twee dagen. Dus dan engageer je je ook naar haar toe.
Probeer dat nu gewoon eens! Doe het dan ook echt! En als zij zich er niet aan kan houden dan zeg je dat je maar om de 3 dagen zal bellen enz.
Je bewijst haar elke dag dat je nog steeds niet goed voor jezelf kan zorgen. Je moeder doet zo niet bij je zussen dus het ligt niet in haar aard om haar kinderen zo zwaar te controleren. Ze is gewoon echt ongerust over je.
In je laatste post zeg je dat je iemand nodig hebt die je moed kan inpraten en helpen met minder onzeker te worden. Dus je zoekt nog steeds de oplossing ergens anders: ook daar zorg je dus niet voor jezelf.
Ik begrijp best dat de acties van je moeder niet hebben geholpen in je ontwikkeling. Maar ik denk oprecht dat ze haar redenen gehad zal hebben.
Als je nu zegt dat je er stiekem vandoor wil of gewoon niet gaat opnemen dan toon je net dat je nog steeds niet volwassen bent.
Spreek gewoon met haar af dat je echt graag zelfstandig wil worden en dat dat niet lukt als ze steeds zo achter je aan zit. Maar van jouw kant uit kan je dan wel afspreken dat jij haar één keer per dag 10 minuten zal bellen, of om de twee dagen. Dus dan engageer je je ook naar haar toe.
Probeer dat nu gewoon eens! Doe het dan ook echt! En als zij zich er niet aan kan houden dan zeg je dat je maar om de 3 dagen zal bellen enz.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Ja oke, dat snap ik dan ook wel weer. Dan zou ik haar echt vragen: wil je dat ik mijn hele leven iedere dag thuisblijf voor jou ofzo?quote:
Ja, kijk ik ben terughoudend met melden als ik bijv een dagje weg ben want dan staat ze weer talloze keren in mijn whatsapp te vragen waar ik ben en of ik veilig ben aangekomen.
alsof ik een jonge vrouw ben die alleen in het donker op de fiets moet
Als je dat al hebt gevraagd wat antwoordde ze toen?En het is ook niet normaal dat vrouwen niet alleen door het donker kunnen omdat er enkele gestoorde gekken zijn.
Waarom slik je die medicijnen dan niet meer?quote:
Feit dat ik onder bewind sta staat hier los van. Had op de basisschool al door dat mijn moeder iemand was die het liefst alles voorkauwde. Probleem is niet op een later tijdstip ontstaan.
Ik ben nu druk bezig ben saneren en proberen te repareren wat er te repareren valt maar dat is moeilijk. Hoe vind ik iemand die mij moed kan inpraten en helpt om minder onzeker te worden. Ik merk dat ik hierdoor ook een zekere mate aan aandacht mis in de zin dat ik weinig durf. Zo heb ik een sociale angststoornis en slik(te) ik daar medicijnen voor.
Je hebt mazzel dat je ze uberhaupt kreeg, ik kreeg er nooit iets voor.
Maar als het erge bijwerkingen had snap ik wel dat je gestopt bent.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Wat jij nodigt hebt is ambulante hulp verlening. En die zijn er, bijvoorbeeld van de Stichting MEE.quote:
Feit dat ik onder bewind sta staat hier los van. Had op de basisschool al door dat mijn moeder iemand was die het liefst alles voorkauwde. Probleem is niet op een later tijdstip ontstaan.
Ik ben nu druk bezig ben saneren en proberen te repareren wat er te repareren valt maar dat is moeilijk. Hoe vind ik iemand die mij moed kan inpraten en helpt om minder onzeker te worden. Ik merk dat ik hierdoor ook een zekere mate aan aandacht mis in de zin dat ik weinig durf. Zo heb ik een sociale angststoornis en slik(te) ik daar medicijnen voor.
Die coachen je, bij je dag indeling, maar hakken ook knopen door: je gaat NU naar de huisarts/ tandarts of andere noodzakelijke dingen die er ad-hoc tussendoor kunnen komen. Als je daarvan in de stress schiet, kunnen ze zo nodig extra hulp in schakelen om je te kalmeren.
Moed in spreken/ in typen doet FOK! al honderden keren, maar dan ga je er tegen in, omdat je geen geleidelijke weg naar verandering ziet. Hier ook: het is of geen contact met je moeder of wel contact. Minder contact bestaat niet en ook niet een minder teleurgestelde moeder. Als jij minder contact opneemt wordt in jouw hoofd je moeder ook meteen helemaal verdrietig. Dat is in de echte wereld niet zo. Misschien beetje verdrietig of aanvankelijk wat bezorgder, maar als ze ziet dat het jou goed doet, dan wordt dat wel minder.
Dus je kan het niet zelf, verandering. Je zou wel willen maar je loopt tegen je eigen beperkingen in je denken op. Zodat je uiteindelijk geen knopen door hakt. Hier met dit probleem dus ook.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
---------- omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 11:49 schreef osodevo het volgende:
Nu stond ze weer 10 keer op mijn telefoon en talloze berichtjes in mijn whatsapp. Steeds maar vragen waar ik ben en of ik goed gegeten heb. Om er krankzinnig van te worden.
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Als ik te fel van leer trek wordt ze emotioneel, en dat wil ik als zoon ook niet. Het lijkt maar niet bij haar aan te komen. Dat ze zo bezorgd is werkt alleen maar nadelig bij mij.
Dat doet het niet ts-er. Dat laat jij gebeuren, dat heb je zelf in handen.
Ik denk dat je gewoon veel harder moet worden tegen je moeder. Je ziet dat het met praten niet opgelost wordt. Je blijft voor je moeder een kind, zolang jij dat laat gebeuren. Dus nu hard zijn, dan kan je later, over een jaar of 30, weer wat zachter en liever zijn. Gewoon blokkeren op je whats app en zo.
En verwacht ook maar alvast .... waar heb ik dat aan te danken. Ik bedoel het toch goed. Ik maak me zorgen om je. Ga er niet op in. Niet uitleggen, niet verklaren, Niet bezoeken en niet op bezoek laten komen. Maar helemaal weg gaan zal het nooit.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Stichting MEE? Echt niet! Hij heeft nodig de stichting NEEquote:
[..]
Wat jij nodigt hebt is ambulante hulp verlening. En die zijn er, bijvoorbeeld van de Stichting MEE.
Die coachen je, bij je dag indeling, maar hakken ook knopen door: je gaat NU naar de huisarts/ tandarts of andere noodzakelijke dingen die er ad-hoc tussendoor kunnen komen. Als je daarvan in de stress schiet, kunnen ze zo nodig extra hulp in schakelen om je te kalmeren.
Moed in spreken/ in typen doet FOK! al honderden keren, maar dan ga je er tegen in, omdat je geen geleidelijke weg naar verandering ziet. Hier ook: het is of geen contact met je moeder of wel contact. Minder contact bestaat niet en ook niet een minder teleurgestelde moeder. Als jij minder contact opneemt wordt in jouw hoofd je moeder ook meteen helemaal verdrietig. Dat is in de echte wereld niet zo. Misschien beetje verdrietig of aanvankelijk wat bezorgder, maar als ze ziet dat het jou goed doet, dan wordt dat wel minder.
Dus je kan het niet zelf, verandering. Je zou wel willen maar je loopt tegen je eigen beperkingen in je denken op. Zodat je uiteindelijk geen knopen door hakt. Hier met dit probleem dus ook.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Is het ook en als je dan ook nog een heel gedwee kind hebt of bent dan zie je wat voor impact het op langer termijn heeft.quote:
[..]
Hoewel herkenbaar en gelachen om tandarts anekdote, kun je het een kind natuurlijk niet aanrekenen dat het in die tijd alles maar heeft ondergaan. Die zijn ontiegelijk bewerkbaar als je maar goed genoeg je best doet.
Dit zware overpamperen is ook een (ietsist ziekelijke) manier van verwaarlozing dus best logisch hoe hij uit de verf is gekomen.
Maar zijn moeder is niet de enige, zijn heel veel ouders die de kinderen overmatig pamperen. Je hebt nu niet voor niets de term curlingouders.
Het zal voor TS een zware dobber worden, maar eerst een gesprek, grenzen stellen en deze goed bewaken zoals bv eerder al is aangegeven met dat gebel. En dan laten zien dat je je prima weet te redden dat er helemaal geen zorgen hoeven te zijn. Zodra je het koken onder de knie hebt nodig je haar uit om bij je te komen eten, laat zien dat jij geen zorg nodig bent, maar ook voor een ander kan zorgen.
Ja vooral een autist de vernieling in helpen, dat is goed.quote:
Zo zijn moeders nou eenmaal, maar waarom heeft je vader je niet gehard?
Harde opvoeding werkt daar eerder averechts bij. Wel duidelijke opvoeding met grenzen, dat had hij wel moeten hebben...
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ik herken hier zoveel in bij mijn schoonouders, die zijn net zo. Mijn vriendin is nu in de 40, toen ik haar leerde kennen was ze eind 20. Haar ouders kwamen gewoon onaangekondigd haar appartement binnen gewandeld, deden haar vaat en strijk als zij aan het werk was. Toen wij elkaar leerde kennen had ze net een huis gekocht. Haar ouders deden net alsof het hun huis was en we moesten ze echt wegsturen savonds omdat we ook tijd zelf willen. Als zij verteld dat ze bijvoorbeeld wil solliciteren of een opleiding wil doen dan doen ze net alsof dit eerst door hun goedgekeurd moet worden. je kunt ze nergens op aanspreken, ze reageren dan gewoon niet. zij is overigens ook enig kind. Hier heb je natuurlijk niets aan maar wij hebben wel een aantal stappen kunnen zetten:quote:
Nu stond ze weer 10 keer op mijn telefoon en talloze berichtjes in mijn whatsapp. Steeds maar vragen waar ik ben en of ik goed gegeten heb. Om er krankzinnig van te worden.
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Als ik te fel van leer trek wordt ze emotioneel, en dat wil ik als zoon ook niet. Het lijkt maar niet bij haar aan te komen. Dat ze zo bezorgd is werkt alleen maar nadelig bij mij.
1. Verbreek alle contact. (mocht je niet kunnen praten, stuur dan een brief of een mail oid.)
2. Neem een adempauze voor jezelf
3. Als jij weer toe bent aan contact, neem contact op en stel basisregels in. Bij ons was de belangrijkste "aanbellen en niet onaangekondigd binnen komen"
Dit zal lang niet alles oplossen, wij hebben nog steeds onze problemen met ze. (we zijn meer dan 10 jaar verder). Paar weken geleden waren wij op vakantie en toen zijn ze zonder dat wij dit wisten in ons huis geweest om de vuilnisbakken schoon te maken en mijn gras te maaien (waar ik mijn broer voor gevraagd had). Het blijft een lopend proces, grenzen worden continu overschreden en dan moeten wij ze weer terug fluiten.
Onpopulaire mening: Ik vind sommige adviezen nogal gevaarlijk kijkende naar de geschiedenis van de TS. Zijn ouders zijn in principe de enige mensen die nog zicht hebben op de toestand van TS aangezien hij weigert naar een psycholoog te gaan. Dat wil uiteraard niet zeggen dat TS geen autonomie meer mag hebben in zijn leven, maar er zitten nog tal van andere oplossingen tussen de hele dag gebeld worden en geen contact meer in. Het advies van Lienekin was een goede in deze.
Deze topic wel goed doorgelezen?quote:
Zo zijn moeders nou eenmaal, maar waarom heeft je vader je niet gehard?
Ô mon citoyens vous serez unis.
die frustratie betekent dat je de ander toelaat jou te ergeren. je plaatst jezelf dus lager dan die ander in de hiërarchie. Als je "boven" iemand staat, of op zijn minst gelijkwaardig dan laat je niet toe dat die ander je ergert. Deze regel geldt niet alleen voor je moeder, maar voor iedereen. Niet toelaten dat anderen jouw gemoedstoestand gaan bepalen, want dan verlaag je jezelf.
Praktisch:
De situatie blijft precies hetzelfde: jou moeder stuur megaveel appjes
Niet: oh, zucht, dat is het 10e appje van mijn moeder, wat vervelend, wat wil ze nou weer, ik word er gek van
Wel: haha, die rare moeder van me stuurt me weer een appje, dat is de 10e al, ik scroll er over een paar uur wel even door heen om te kijken wat dat gekke mens nu weer in heeft getoetst, altijd leuk vermaak.
Je maakt het dus totaal onbelangrijk, laat je niet uit jou ritme / activiteit halen. Notificaties uit uiteraard, en alleen reageren als jij dat zelf wil. Voel je dat je boos wordt: lach erom dat het je boos maakt. Heeft ze me toch op de kast zeg, wat een loeder.
Idem met bezoek. Gaat ze zich lopen bemoeien met van alles. Lach erom. Dat rare mens loopt zich te bemoeien met haar zoon van 30. Haha. En als ze bijvoorbeeld een punt maakt van jouw eten. Linker oor in, rechter oor uit en denken: zelf ben je ook ongezonde homp vlees die te weinig beweegt*, loop jij me hier nu tips te geven, haha...
* als dat zo is.
Praktisch:
De situatie blijft precies hetzelfde: jou moeder stuur megaveel appjes
Niet: oh, zucht, dat is het 10e appje van mijn moeder, wat vervelend, wat wil ze nou weer, ik word er gek van
Wel: haha, die rare moeder van me stuurt me weer een appje, dat is de 10e al, ik scroll er over een paar uur wel even door heen om te kijken wat dat gekke mens nu weer in heeft getoetst, altijd leuk vermaak.
Je maakt het dus totaal onbelangrijk, laat je niet uit jou ritme / activiteit halen. Notificaties uit uiteraard, en alleen reageren als jij dat zelf wil. Voel je dat je boos wordt: lach erom dat het je boos maakt. Heeft ze me toch op de kast zeg, wat een loeder.
Idem met bezoek. Gaat ze zich lopen bemoeien met van alles. Lach erom. Dat rare mens loopt zich te bemoeien met haar zoon van 30. Haha. En als ze bijvoorbeeld een punt maakt van jouw eten. Linker oor in, rechter oor uit en denken: zelf ben je ook ongezonde homp vlees die te weinig beweegt*, loop jij me hier nu tips te geven, haha...
* als dat zo is.
proberen is de eerste stap naar falen
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
Nou ja gelijkwaardig lijkt me dan beter, want als hij zich superieur gaat voelen tegenover z’n eigen moeder is er ook wat mis. Maar goede tipsquote:
die frustratie betekent dat je de ander toelaat jou te ergeren. je plaatst jezelf dus lager dan die ander in de hiërarchie. Als je "boven" iemand staat, of op zijn minst gelijkwaardig dan laat je niet toe dat die ander je ergert. Deze regel geldt niet alleen voor je moeder, maar voor iedereen. Niet toelaten dat anderen jouw gemoedstoestand gaan bepalen, want dan verlaag je jezelf.
Praktisch:
De situatie blijft precies hetzelfde: jou moeder stuur megaveel appjes
Niet: oh, zucht, dat is het 10e appje van mijn moeder, wat vervelend, wat wil ze nou weer, ik word er gek van
Wel: haha, die rare moeder van me stuurt me weer een appje, dat is de 10e al, ik scroll er over een paar uur wel even door heen om te kijken wat dat gekke mens nu weer in heeft getoetst, altijd leuk vermaak.
Je maakt het dus totaal onbelangrijk, laat je niet uit jou ritme / activiteit halen. Notificaties uit uiteraard, en alleen reageren als jij dat zelf wil. Voel je dat je boos wordt: lach erom dat het je boos maakt. Heeft ze me toch op de kast zeg, wat een loeder.
Idem met bezoek. Gaat ze zich lopen bemoeien met van alles. Lach erom. Dat rare mens loopt zich te bemoeien met haar zoon van 30. Haha. En als ze bijvoorbeeld een punt maakt van jouw eten. Linker oor in, rechter oor uit en denken: zelf ben je ook ongezonde homp vlees die te weinig beweegt*, loop jij me hier nu tips te geven, haha...
* als dat zo is.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Resoluut breken hoeft niet nodig te zijn. Het probleem ligt hem meer in, naast grenzen aangeven, consequent zijn in het bewaken ervan. Bedenk ook dat hij niemand meer heeft zodra hij zijn ouders volledig afkapt. Stichtingen zoals die van MEE blijven nog altijd professionals en kunnen niet het normale sociale contact volledig vervangen, want ze denken in client doelstellingen. Voor structuur en zelfstandigheid creeren zijn ze prima, maar niet ter vervanging van familie/vrienden/kennissen, etc.quote:
[..]
Wat jij nodigt hebt is ambulante hulp verlening. En die zijn er, bijvoorbeeld van de Stichting MEE.
Die coachen je, bij je dag indeling, maar hakken ook knopen door: je gaat NU naar de huisarts/ tandarts of andere noodzakelijke dingen die er ad-hoc tussendoor kunnen komen. Als je daarvan in de stress schiet, kunnen ze zo nodig extra hulp in schakelen om je te kalmeren.
Moed in spreken/ in typen doet FOK! al honderden keren, maar dan ga je er tegen in, omdat je geen geleidelijke weg naar verandering ziet. Hier ook: het is of geen contact met je moeder of wel contact. Minder contact bestaat niet en ook niet een minder teleurgestelde moeder. Als jij minder contact opneemt wordt in jouw hoofd je moeder ook meteen helemaal verdrietig. Dat is in de echte wereld niet zo. Misschien beetje verdrietig of aanvankelijk wat bezorgder, maar als ze ziet dat het jou goed doet, dan wordt dat wel minder.
Dus je kan het niet zelf, verandering. Je zou wel willen maar je loopt tegen je eigen beperkingen in je denken op. Zodat je uiteindelijk geen knopen door hakt. Hier met dit probleem dus ook.
Dat zeg ik toch ook niet? Ik geef aan dat in het hoofd van osodevo geen andere opties lijken te zijn dan breken met zijn moeder of niet breken maar dan op de oude voet blijven door gaan.quote:
[..]
Resoluut breken hoeft niet nodig te zijn. Het probleem ligt hem meer in, naast grenzen aangeven, consequent zijn in het bewaken ervan. Bedenk ook dat hij niemand meer heeft zodra hij zijn ouders volledig afkapt. Stichtingen zoals die van MEE blijven nog altijd professionals en kunnen niet het normale sociale contact volledig vervangen, want ze denken in client doelstellingen. Voor structuur en zelfstandigheid creeren zijn ze prima, maar niet ter vervanging van familie/vrienden/kennissen, etc.
Ik geef daarbij aan dat de werkelijke wereld niet zo zwart/wit is.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Dan had ik het verkeerd begrepen, excuses.quote:
[..]
Dat zeg ik toch ook niet? Ik geef aan dat in het hoofd van osodevo geen andere opties lijken te zijn dan breken met zijn moeder of niet breken maar dan op de oude voet blijven door gaan.
Ik geef daarbij aan dat de werkelijke wereld niet zo zwart/wit is.
Serieus?quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:56 schreef Leonos het volgende:
Maar, eet je wel gezond? En waar ben je nu?
"Pools are perfect for holding water"
Jullie doen er wel lacherig over maar zij heeft zelf niet door dat het mij enorm pijn doet, hiermee mijn zelfstandigheid aantast. Contact verbreken wil ik haar niet aandoen, want ze wilt gewoon het beste voor mij maar zelfs psychologen dringen niet tot haar door.
Dat angstige heb ik van haar, want zij maakt zich ook altijd zorgen en is snel in de stress om de kleinste dingen.
Dat angstige heb ik van haar, want zij maakt zich ook altijd zorgen en is snel in de stress om de kleinste dingen.
Dit topic gaat je weer niet de magische oplossing brengen he?quote:
Jullie doen er wel lacherig over maar zij heeft zelf niet door dat het mij enorm pijn doet, hiermee mijn zelfstandigheid aantast. Contact verbreken wil ik haar niet aandoen, want ze wilt gewoon het beste voor mij maar zelfs psychologen dringen niet tot haar door.
Dat angstige heb ik van haar, want zij maakt zich ook altijd zorgen en is snel in de stress om de kleinste dingen.
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
quote:
Op quote:
Maar, eet je wel gezond? En waar ben je nu?
Begrijp niet waarom mensen hier de schuld bij de moeder leggen.
Het is toch overduidelijk dat ts een meer dan groot rugzakje heeft en dat de moeder dit al vanaf kleutertijd duidelijk voor haarzelf heeft waardoor ze continu extra op hem moet letten ipv dat ze dat bij een ander kind had moeten doen. Moeder is niet dominant, ts is hulpbehoevend en weigert dat te accepteren.
Het is toch overduidelijk dat ts een meer dan groot rugzakje heeft en dat de moeder dit al vanaf kleutertijd duidelijk voor haarzelf heeft waardoor ze continu extra op hem moet letten ipv dat ze dat bij een ander kind had moeten doen. Moeder is niet dominant, ts is hulpbehoevend en weigert dat te accepteren.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Je moet haar voor zijn. Door haar zorg/angst in een vroeg stadium weg te nemen kan het ook niet groeien tot iets overheersend. Gewoon als je wakker bent een berichtje sturen dat je aan het ontbijten bent bijvoorbeeld. Daarna de tussenpozen tussen je berichten aan haar steeds iets groter laten worden.quote:
Jullie doen er wel lacherig over maar zij heeft zelf niet door dat het mij enorm pijn doet, hiermee mijn zelfstandigheid aantast. Contact verbreken wil ik haar niet aandoen, want ze wilt gewoon het beste voor mij maar zelfs psychologen dringen niet tot haar door.
Dat angstige heb ik van haar, want zij maakt zich ook altijd zorgen en is snel in de stress om de kleinste dingen.
Je zelfstandigheid vergroot je alleen door zelf actief te zijn, niet door reactief te zijn of te negeren.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Precies. En nu is t voor hem makkelijk om zn problemen af te schuiven op haar.quote:
Begrijp niet waarom mensen hier de schuld bij de moeder leggen.
Het is toch overduidelijk dat ts een meer dan groot rugzakje heeft en dat de moeder dit al vanaf kleutertijd duidelijk voor haarzelf heeft waardoor ze continu extra op hem moet letten ipv dat ze dat bij een ander kind had moeten doen. Moeder is niet dominant, ts is hulpbehoevend en weigert dat te accepteren.
"You know, boys, a nuclear reactor is a lot like a woman. You just have to read the manual and press the right buttons."
Je woont op je zelf.quote:
Dat maakt (tijdelijk) contact verbreken makkelijker.
Bespreek het met haar dat je tijdelijk geen contact wil vanwege wat je schrijft.
Neem telefoon niet op, beantwoord appjes niet. Doe deur niet open.
Als er iets dringends is, kan dan bv via appje, die lees je wel, maar beantwoord je niet, tenzij absoluut nodig.
Of via familie. Die moeten dan wel weten van situatie.
Maar het feit dat ze zo in mijn nek hijgt is destructief voor mijn zelfvertrouwen.
Ik moet hier zelf mee leren omgaan.
Het contact verbreken vind ik zelf wel een zware stap.
Ik moet hier zelf mee leren omgaan.
Het contact verbreken vind ik zelf wel een zware stap.
Neem eens een besluit. Doe iets.quote:
Maar het feit dat ze zo in mijn nek hijgt is destructief voor mijn zelfvertrouwen.
Ik moet hier zelf mee leren omgaan.
Het contact verbreken vind ik zelf wel een zware stap.
En dan telt het eindeloos in herhaling vallen op een forum niet mee.
The love you take is equal to the love you make.
De schuldvraag is een bliksemafleider die alleen nut heeft om je in een bepaalde situatie te houden zo. Het gaat er om wat je in het hier en nu wel en niet zou moeten willen en kunnen doen.
Prima post van Godshand, structurele problematiek verdient een structurele aanpak.
Je kan niet aan een kant beweren heus wel zelfstandig te zijn, terwijl je aan de andere kant de aandacht blijft vestigen op je learned helplessness. Geen keuze maken is ook een keuze en aan alles kleeft nu eenmaal consequenties. Daar ontkom je niet aan, ongeacht wie of wat zogenaamd verantwoordelijk is ben jij net als de rest van de mensheid degene die er mee moet leven.
Wat de moeder van ts betreft net zo. Aan een kant kan niemand tot haar doordringen, maar hij moet wel zijn oren laten hangen ernaar alsof het iets uitmaakt. Kennelijk vallen de positieve effecten voor en op haar nogal tegen, dus het enige wat je ermee opschiet is jezelf wijsmaken dat je een aardige boy zou zijn terwijl je haar in haar ziekelijke gedrag blijft stimuleren.
En jezelf in het jouwe met als bonus dat je je kan blijven verschuilen achter haar en haar "welzijn". Bekend terrein dus in zekere zin veilig en oh zo begrijpelijk dat je dan minder de deur uithoeft en minder goed je missies kan laten slagen. Maar wat schiet je er nou echt mee op?
Uitstel, maar het afstel gaat net als een andere magische oplossing niet komen.
Zo een patroon kan op een verslaving lijken, waarbij jullie elkaar net genoeg geven zodat er minder noodzaak lijkt om echt aan de bak te gaan met zichzelf, afkicken en echt naar iets beters toe kunnen werken.
Praktisch bekeken kun je verschillende opties met hun voor- en nadelen op een lijstje zetten. Dingen vanuit jezelf motiveren en daar achter (blijven) staan zijn makkelijker als je voor jezelf kan bepalen wat je wanneer waard is. Onderzoek waar jouw grens ligt, die strakke lijn wil nog weleens verschuiven als je verder kijkt naar meerdere factoren.
Praktijkvoorbeeld: Als je haar wel makkelijker af kapt als ze andere mensen heeft, dan regel je andere mensen voor haar. Geef haar die opties en laat haar zelf de keuze om daar wel of niet op in te gaan.
Je had het eerder over familie bijvoorbeeld, die kent ze. Verder kun je de sociale initiatieven in de buurt onderzoeken. Bemoeizorg sluit denk ik niet voldoende aan, maar door dat zelf uit te zoeken kun je jezelf op de schouder kloppen dat je je best gedaan hebt om back up te regelen.
Dat voelt denk ik wat anders dan bruut afkappen en je kop in het zand proberen te steken voor je schuldgevoelens en het gevoel te weinig gedaan te hebben. Misschien kun je zo een tactiek dan ook beter voor jezelf toe leren passen, minder yes/no en meer hoe zou het anders of beter gezegd wel kunnen gaan.
Prima post van Godshand, structurele problematiek verdient een structurele aanpak.
Je kan niet aan een kant beweren heus wel zelfstandig te zijn, terwijl je aan de andere kant de aandacht blijft vestigen op je learned helplessness. Geen keuze maken is ook een keuze en aan alles kleeft nu eenmaal consequenties. Daar ontkom je niet aan, ongeacht wie of wat zogenaamd verantwoordelijk is ben jij net als de rest van de mensheid degene die er mee moet leven.
Wat de moeder van ts betreft net zo. Aan een kant kan niemand tot haar doordringen, maar hij moet wel zijn oren laten hangen ernaar alsof het iets uitmaakt. Kennelijk vallen de positieve effecten voor en op haar nogal tegen, dus het enige wat je ermee opschiet is jezelf wijsmaken dat je een aardige boy zou zijn terwijl je haar in haar ziekelijke gedrag blijft stimuleren.
En jezelf in het jouwe met als bonus dat je je kan blijven verschuilen achter haar en haar "welzijn". Bekend terrein dus in zekere zin veilig en oh zo begrijpelijk dat je dan minder de deur uithoeft en minder goed je missies kan laten slagen. Maar wat schiet je er nou echt mee op?
Uitstel, maar het afstel gaat net als een andere magische oplossing niet komen.
Zo een patroon kan op een verslaving lijken, waarbij jullie elkaar net genoeg geven zodat er minder noodzaak lijkt om echt aan de bak te gaan met zichzelf, afkicken en echt naar iets beters toe kunnen werken.
Praktisch bekeken kun je verschillende opties met hun voor- en nadelen op een lijstje zetten. Dingen vanuit jezelf motiveren en daar achter (blijven) staan zijn makkelijker als je voor jezelf kan bepalen wat je wanneer waard is. Onderzoek waar jouw grens ligt, die strakke lijn wil nog weleens verschuiven als je verder kijkt naar meerdere factoren.
Praktijkvoorbeeld: Als je haar wel makkelijker af kapt als ze andere mensen heeft, dan regel je andere mensen voor haar. Geef haar die opties en laat haar zelf de keuze om daar wel of niet op in te gaan.
Je had het eerder over familie bijvoorbeeld, die kent ze. Verder kun je de sociale initiatieven in de buurt onderzoeken. Bemoeizorg sluit denk ik niet voldoende aan, maar door dat zelf uit te zoeken kun je jezelf op de schouder kloppen dat je je best gedaan hebt om back up te regelen.
Dat voelt denk ik wat anders dan bruut afkappen en je kop in het zand proberen te steken voor je schuldgevoelens en het gevoel te weinig gedaan te hebben. Misschien kun je zo een tactiek dan ook beter voor jezelf toe leren passen, minder yes/no en meer hoe zou het anders of beter gezegd wel kunnen gaan.
Waarom? Denk je dat dit jou om (on)kunde zou gaan ofzo?quote:
Maar het feit dat ze zo in mijn nek hijgt is destructief voor mijn zelfvertrouwen.
Ik moet eerst goed nadenken voordat ik zo;n besluit ga nemen.quote:
[..]
Neem eens een besluit. Doe iets.
En dan telt het eindeloos in herhaling vallen op een forum niet mee.
Kip of ei discussie. Ik weet al dat dit sinds klein af aan is. Waarom krijg ik dan nog de schuld dat ik niet voor mezelf opgekomen ben terwijl ik niet beter weet.quote:
De schuldvraag is een bliksemafleider die alleen nut heeft om je in een bepaalde situatie te houden zo. Het gaat er om wat je in het hier en nu wel en niet zou moeten willen en kunnen doen.
Prima post van Godshand, structurele problematiek verdient een structurele aanpak.
Je kan niet aan een kant beweren heus wel zelfstandig te zijn, terwijl je aan de andere kant de aandacht blijft vestigen op je learned helplessness. Geen keuze maken is ook een keuze en aan alles kleeft nu eenmaal consequenties. Daar ontkom je niet aan, ongeacht wie of wat zogenaamd verantwoordelijk is ben jij net als de rest van de mensheid degene die er mee moet leven.
Ze heeft gewoon hulp nodig. Ik heb al met haar huisarts gebeld maar geven aan niets te kunnen betekenen. Vinden de situatie voor mij alleen maar naar omdat ik het als een blok aan mijn been ervaar.quote:Wat de moeder van ts betreft net zo. Aan een kant kan niemand tot haar doordringen, maar hij moet wel zijn oren laten hangen ernaar alsof het iets uitmaakt. Kennelijk vallen de positieve effecten voor en op haar nogal tegen, dus het enige wat je ermee opschiet is jezelf wijsmaken dat je een aardige boy zou zijn terwijl je haar in haar ziekelijke gedrag blijft stimuleren.
En jezelf in het jouwe met als bonus dat je je kan blijven verschuilen achter haar en haar "welzijn". Bekend terrein dus in zekere zin veilig en oh zo begrijpelijk dat je dan minder de deur uithoeft en minder goed je missies kan laten slagen. Maar wat schiet je er nou echt mee op?
Uitstel, maar het afstel gaat net als een andere magische oplossing niet komen.
Zo een patroon kan op een verslaving lijken, waarbij jullie elkaar net genoeg geven zodat er minder noodzaak lijkt om echt aan de bak te gaan met zichzelf, afkicken en echt naar iets beters toe kunnen werken.
Praktisch bekeken kun je verschillende opties met hun voor- en nadelen op een lijstje zetten. Dingen vanuit jezelf motiveren en daar achter (blijven) staan zijn makkelijker als je voor jezelf kan bepalen wat je wanneer waard is. Onderzoek waar jouw grens ligt, die strakke lijn wil nog weleens verschuiven als je verder kijkt naar meerdere factoren.
Praktijkvoorbeeld: Als je haar wel makkelijker af kapt als ze andere mensen heeft, dan regel je andere mensen voor haar. Geef haar die opties en laat haar zelf de keuze om daar wel of niet op in te gaan.
Je had het eerder over familie bijvoorbeeld, die kent ze. Verder kun je de sociale initiatieven in de buurt onderzoeken. Bemoeizorg sluit denk ik niet voldoende aan, maar door dat zelf uit te zoeken kun je jezelf op de schouder kloppen dat je je best gedaan hebt om back up te regelen.
Dat voelt denk ik wat anders dan bruut afkappen en je kop in het zand proberen te steken voor je schuldgevoelens en het gevoel te weinig gedaan te hebben. Misschien kun je zo een tactiek dan ook beter voor jezelf toe leren passen, minder yes/no en meer hoe zou het anders of beter gezegd wel kunnen gaan.
Ik heb het zelf moeilijk, dus het is niet gemakkelijk om zo;n hard besluit te nemen zoals @Bananenpap stelt om maar even het contact te verbreken.
Komt ook nog eens bij dat ik te kampen heb met eenzaamheid en de nodige frustraties waardoor dit soort dingen in mijn hoofd blijven hangen.
Zij heeft hulp nodig zodat jij op FOK! het niet hulp zoeken kan blijven verlengen om in je veilige bubble te blijven. Zo werkt het niet.
En maar benadrukken hoe moeilijk je het hebt, en maar topics aanmaken, en nu dus je moeder de schuld geven.
En maar benadrukken hoe moeilijk je het hebt, en maar topics aanmaken, en nu dus je moeder de schuld geven.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
- Dat is niet zo en zelfs al is dat wel zo dan is het nog steeds niet aan jou om dat naar buiten te brengen -
[ Bericht 70% gewijzigd door CoolGuy op 12-10-2020 19:33:34 ]
[ Bericht 70% gewijzigd door CoolGuy op 12-10-2020 19:33:34 ]
Voegt hoogtepunten toe aan jullie druilerige bestaan.
Ze is duidelijk bezorgd? Heb je haar al eens gevraagd waar ze bezorgd voor is? Als je bijvoorbeeld aan je ontbijt zit, stuur d'r een fotootje/berichtje. Je kunt zelf met bepaalde dingen wel een stok achter de deur gebruiken? Maak van de nood een deugd. Wordt een team. Leer een beetje voor haar te zorgen. Komt in je missies later ook van pas als je een beetje voor een vrouw kunt zorgenquote:
Maar het feit dat ze zo in mijn nek hijgt is destructief voor mijn zelfvertrouwen.
Ik moet hier zelf mee leren omgaan.
Het contact verbreken vind ik zelf wel een zware stap.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Heeft hij geen energie voor. Hij is chronisch ziek.quote:
[..]
Ze is duidelijk bezorgd? Heb je haar al eens gevraagd waar ze bezorgd voor is? Als je bijvoorbeeld aan je ontbijt zit, stuur d'r een fotootje/berichtje. Je kunt zelf met bepaalde dingen wel een stok achter de deur gebruiken? Maak van de nood een deugd. Wordt een team. Leer een beetje voor haar te zorgen. Komt in je missies later ook van pas als je een beetje voor een vrouw kunt zorgen
Dat kost minder moeite dan hier een topic openen. Wie weet scheelt het hem wel energie als z'n moeder daardoor minder controlerend wordt.quote:
[..]
Heeft hij geen energie voor. Hij is chronisch ziek.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
KLB / Ik voel me eenzaamquote:
[..]
Dat kost minder moeite dan hier een topic openen. Wie weet scheelt het hem wel energie als z'n moeder daardoor minder controlerend wordt.
Ik geef jou niet de schuld, ik heb het over wat jij nu wel kan en moet doen, ongeacht wiens schuld het zou zijn. Door in die schuldvraag te blijven hangen, maak jij er zelf een kip-ei discussie van. Terwijl we ipv daarvan het ook zouden kunnen hebben hoe jij beter voor jezelf op zou kunnen komen.quote:
[..]
Ik moet eerst goed nadenken voordat ik zo;n besluit ga nemen.
[..]
Kip of ei discussie. Ik weet al dat dit sinds klein af aan is. Waarom krijg ik dan nog de schuld dat ik niet voor mezelf opgekomen ben terwijl ik niet beter weet.
Wat is het verschil? Jullie slaan beide hulp af. Waarom vindt je het wel ok als jij dat doet en moet zij dat accepteren, maar blijf je omgekeerd vasthouden aan dat jij haar zou moeten steunen in haar zelf verkozen eenzaamheid?quote:[..]
Ze heeft gewoon hulp nodig. Ik heb al met haar huisarts gebeld maar geven aan niets te kunnen betekenen. Vinden de situatie voor mij alleen maar naar omdat ik het als een blok aan mijn been ervaar.
Ik heb het zelf moeilijk, dus het is niet gemakkelijk om zo;n hard besluit te nemen zoals @:Bananenpap stelt om maar even het contact te verbreken.
Komt ook nog eens bij dat ik te kampen heb met eenzaamheid en de nodige frustraties waardoor dit soort dingen in mijn hoofd blijven hangen.
Nogmaals, ik gaf de tips niet zozeer voor haar, maar meer voor jou. Aangezien jij al in de dertig bent, zal zij toch wel in de vijftig zijn minimaal. Als ze al zo was voor jou en nog steeds zo is na dertig jaar met jou, dan moet je realistisch zijn in wat er haalbaar is.
En niet vast blijven houden aan dat de huisarts of een ander nu dan eindelijk toch magisch tot haar door zal dringen en jou meer met rust zal laten. Dat is ook de tegenstrijdigheid van zeggen dat niemand tot haar door kan dringen, maar toch hopen en proberen dat er iets verandert terwijl er geen kut veranderd.
Jouw rust kun je denk ik beter proberen te vinden in dat jij niet gaat voor het (maximale) effect op haar, maar op en voor jezelf. Een haalbaar doel is kijken naar tot waar jij wil gaan om te vinden dat jij genoeg gedaan hebt. Dat is waar jij invloed op hebt en waar haar grenzen liggen. Of je dat nou leuk of onterecht vindt, dat is haar recht en eigen verantwoordelijkheid om hulp af te slaan.
Is het teveel om daarmee aan de slag te gaan, dan zou je het beste kunnen beginnen met je frustraties en daar goede uitlaatkleppen voor te zoeken. Een goede copingstrategie die niet alleen tijdelijk helpt als een lapje tegen het bloeden. Als je daarmee aan de slag wil, dan is het handig als je deze vragen gaat beantwoorden. Niet meteen, denk er eerst eens goed over na en geef dan gericht per vraag antwoord.
Hoe ga je nu met je frustraties om?
Wat zijn de positieve effecten?
Wat zijn de negatieve effecten?
Waarom kies je voor deze tactiek(en)?
Elke keer als mijn moeder aan het zaniken is voel ik weer die sociale angst komen. Het gevoel dat je niet anders wilt dan veilig thuiszitten... maar van binnen heb ik ook de behoefte aan meer. Eigenlijk zou ik gebaat zijn aan een coach of psycholoog die mij moed inpraat zodat ik minder onzeker wordt. Maar zolang mijn moeder steeds zo bemoederd zakt mijn drive naar verbetering, zo ook met mijn missies.
Wat een achterlijke bullshit. Je hebt geluk dat je kan parasiteren op die makke reacties die je elk topic krijgt hier.quote:
Elke keer als mijn moeder aan het zaniken is voel ik weer die sociale angst komen. Het gevoel dat je niet anders wilt dan veilig thuiszitten... maar van binnen heb ik ook de behoefte aan meer. Eigenlijk zou ik gebaat zijn aan een coach of psycholoog die mij moed inpraat zodat ik minder onzeker wordt. Maar zolang mijn moeder steeds zo bemoederd zakt mijn drive naar verbetering, zo ook met mijn missies.
Doordat je moeder zich met je bemoeit, in jouw ogen teveel, verdwijnt je motivatie om jezelf te verbeteren? Wat is dat voor onzin? Je verbetert toch voor jezelf
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Als jij dit gedrag - steeds de schuld ergens buiten jezelf zoeken ipv zelf het heft in handen nemen voor échte verandering - zo volhoudt, dan hebben we over tien jaar nog steeds dezelfde sneue topics van jou.quote:
Elke keer als mijn moeder aan het zaniken is voel ik weer die sociale angst komen. Het gevoel dat je niet anders wilt dan veilig thuiszitten... maar van binnen heb ik ook de behoefte aan meer. Eigenlijk zou ik gebaat zijn aan een coach of psycholoog die mij moed inpraat zodat ik minder onzeker wordt. Maar zolang mijn moeder steeds zo bemoederd zakt mijn drive naar verbetering, zo ook met mijn missies.
The love you take is equal to the love you make.
Dat je moeder dat effect op jou heeft is vervelend, maar het is en blijft jouw eigen keuze in welke mate je daarin mee blijft gaan zonder dat je ook gehoor geeft aan je wens om andere dingen te ontwikkelen en daar hulp bij te krijgen.quote:
Elke keer als mijn moeder aan het zaniken is voel ik weer die sociale angst komen. Het gevoel dat je niet anders wilt dan veilig thuiszitten... maar van binnen heb ik ook de behoefte aan meer. Eigenlijk zou ik gebaat zijn aan een coach of psycholoog die mij moed inpraat zodat ik minder onzeker wordt. Maar zolang mijn moeder steeds zo bemoederd zakt mijn drive naar verbetering, zo ook met mijn missies.
Als de drempel te hoog is voor een psych, dan kun je kijken naar alternatieven. Via de huisarts, het sociale plein van je gemeente, het buurthuis, etc. Corona is niet optimaal, maar 1-op-1 buddyprojecten hoeven daar niet per se onder te lijden.
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.quote:
[..]
Als jij dit gedrag - steeds de schuld ergens buiten jezelf zoeken ipv zelf het heft in handen nemen voor échte verandering - dan hebben we over tien jaar nog steeds dezelfde sneue topics van jou.
Je bent volstrekt zonder eigen wil, en als iemand iets zegt of doet kun jij niet anders dan daarin mee gaan? En anderen hebben zo veel macht over je dat het zelfs tot nogal ongerelateerde zaken zoals je "missies" doorwerkt? Ja, als je echt zo hulpeloos bent is het niet zo gek dat ze zich zorgen maakt...quote:
[..]
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.
Dus je wilt alleen maar klagen.quote:
[..]
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.
The love you take is equal to the love you make.
Ze behandelt je hoe dan ook als een baby, dus wat jij al dan niet doet maakt kennelijk geen reet uit. Als jouw effect zou gering is op haar gedrag, dan zegt haar gedrag dus niet zoveel over jou en je vermeende onvermogen, maar vooral iets over haar.quote:
[..]
Dat doe ik niet maar ik voel dat ik te zwak ben om hier weerstand tegen te geven. Het wordt mij OPGELEGD. Ook al ga ik door het dak blijft ze mij als een baby behandelen.
Volgens mij is TS meer bang voor coflict en het doorpakken erop dan grenzen aangeven an sich. Ik denk dat hij moet beseffen dat botsingen soms met anderen gewoon bij het leven horen. Deurmat zijn levert ironisch genoeg meer spanning en onzekerheid op dan af en toe van je af bijten. Alleen lijkt dat niet zo door te dringen.quote:
[..]
Je bent volstrekt zonder eigen wil, en als iemand iets zegt of doet kun jij niet anders dan daarin mee gaan? En anderen hebben zo veel macht over je dat het zelfs tot nogal ongerelateerde zaken zoals je "missies" doorwerkt? Ja, als je echt zo hulpeloos bent is het niet zo gek dat ze zich zorgen maakt...
Dit is alleen geen botsing.quote:
[..]
Volgens mij is TS meer bang voor coflict en het doorpakken erop dan grenzen aangeven an sich. Ik denk dat hij moet beseffen dat botsingen soms met anderen gewoon bij het leven horen. Deurmat zijn levert ironisch genoeg meer spanning en onzekerheid op dan af en toe van je af bijten. Alleen lijkt dat niet zo door te dringen.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
?quote:
Het is meer dat er niet geluisterd wordt
https://en.wikipedia.org/(...)nal_over-involvement
Nou meneer de zorgmijder, ik denk eigenlijk dat dit verhaal helemaal niet van toepassing is op je moeder. Dit gaat over patiënten die zelfredzaam zijn, maar dat ben jij helemaal niet. Daarom bemoeit je moeder zich (terecht) overal mee.quote:
Het is meer dat er niet geluisterd wordt
https://en.wikipedia.org/(...)nal_over-involvement
Resistance is futile.
Hear hearquote:
[..]
Nou meneer de zorgmijder, ik denk eigenlijk dat dit verhaal helemaal niet van toepassing is op je moeder. Dit gaat over patiënten die zelfredzaam zijn, maar dat ben jij helemaal niet. Daarom bemoeit je moeder zich (terecht) overal mee.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Van moeders heb je dit gewoon te accwpteren anders had je maar niet uit haar buik moeten komen.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Een controlerende moeder
Hoe oud ben jij?
Je laat het zelf ook toe dat je moeder zo over je heen walst.
Sommige moeders vinden blijkbaar dat ze nog steeds het recht hebben om te bepalen voor hun al volwassen kind.
treurig.
Grenzen stellen en duidelijk zijn tegen haar.
Jij bent haar bezit niet.
Hoe oud ben jij?
Je laat het zelf ook toe dat je moeder zo over je heen walst.
Sommige moeders vinden blijkbaar dat ze nog steeds het recht hebben om te bepalen voor hun al volwassen kind.
treurig.
Grenzen stellen en duidelijk zijn tegen haar.
Jij bent haar bezit niet.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Het kromme is dat ze zelf overal hulp bij nodig heeft. Daarom snap ik ook niet waar dat vandaan komt. Kan dit iets van een soort van onverwerkt trauma oid zijn?quote:
[..]
Nou meneer de zorgmijder, ik denk eigenlijk dat dit verhaal helemaal niet van toepassing is op je moeder. Dit gaat over patiënten die zelfredzaam zijn, maar dat ben jij helemaal niet. Daarom bemoeit je moeder zich (terecht) overal mee.
30+quote:
Een controlerende moeder
Hoe oud ben jij?
Je laat het zelf ook toe dat je moeder zo over je heen walst.
Sommige moeders vinden blijkbaar dat ze nog steeds het recht hebben om te bepalen voor hun al volwassen kind.
treurig.
Grenzen stellen en duidelijk zijn tegen haar.
Jij bent haar bezit niet.
Ik kan best wel een beetje jaloers zijn als ik hoor dat sommige jongeren vanaf hun 16 al vrij gelaten worden, zelfs alleen (met vrienden) op vakantie mogen. Op schoolkamp, heel lang geleden kon ik mij nog herinneren dat docenten zich gingeren ergeren omdat ze steeds belde. Toen zag ik wel dat mijn moeder "anders" was dan andere ouders.
Op zo'n leeftijd is het natuurlijk wel anders, jezelf ontworstelen ging toen moeilijker dan nu maar ik ben daardoor wel een stukje ontwikkeling misgelopen. Ik probeer nu langzaam de wereld te ontdekken door bijv. uit te gaan maar door een gebrek aan support voel ik wel die onzekerheid.
Overal weer overheen lullen
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Nou ja trauma.. kan toch ook projectie zijn of logisch nadenken? Jij bent een zoon van haar dus als zij overal hulp bij nodig heeft kan het gewoon zijn dat het bij jou ook een beetje in het dna zit 🧬quote:
Het kromme is dat ze zelf overal hulp bij nodig heeft. Daarom snap ik ook niet waar dat vandaan komt. Kan dit iets van een soort van onverwerkt trauma oid zijn?
30+
Ik kan best wel een beetje jaloers zijn als ik hoor dat sommige jongeren vanaf hun 16 al vrij gelaten worden, zelfs alleen (met vrienden) op vakantie mogen. Op schoolkamp, heel lang geleden kon ik mij nog herinneren dat docenten zich gingeren ergeren omdat ze steeds belde. Toen zag ik wel dat mijn moeder "anders" was dan andere ouders.
Op zo'n leeftijd is het natuurlijk wel anders, jezelf ontworstelen ging toen moeilijker dan nu maar ik ben daardoor wel een stukje ontwikkeling misgelopen. Ik probeer nu langzaam de wereld te ontdekken door bijv. uit te gaan maar door een gebrek aan support voel ik wel die onzekerheid.
Anders kan ook op een positieve manier zijn. Ja dit is doorgeslagen maar wat was dan wel ideaal geweest, een verwaarlozende tokkie die op je 16e zegt zo ik bemoei me niet meer met je ga maar zwerven?
Denk je echt dat er zoveel meer van je terecht was gekomen met een vrijere opvoeding? Je neemt dat nu wel gewoon aan maar je hebt helemaal geen vergelijkingsmateriaal van jezelf in een alternatieve werkelijkheid die een andere opvoeding heeft gehad.
[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-10-2020 23:48:09 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
En dan kun je nog steeds niet koken? Als je nu eens leert koken en je moeder een keer een mooie maaltijd voorzet zal ze je daar niet meer naar vragen.quote:
Doe ik ook maar het voelt zo naar als ze zo in mijn nek zit te hijgen. Al zou ik het niet kunnen is dat geen vrijbrief om mij zo lastig te vallen.quote:
Heeft je moeder soms ook ASS? Of waarom blijven jullie beide in sommige opzichten hetzelfde doen en veranderd er niet iets?
Ik begrijp trouwens best dat het vervelend is, maar als ik me niet vergis heeft je moeder je min of meer alleen opgevoed? Misschien moet je haar daar wat erkenning en waardering voor geven?
Op welke andere manier zou je haar je volwassenheid kunnen tonen zodat ze wat minder zorgen maakt? Of ben jij het enige/voornaamste in haar leven wat haar voldoening geeft?
Ik begrijp trouwens best dat het vervelend is, maar als ik me niet vergis heeft je moeder je min of meer alleen opgevoed? Misschien moet je haar daar wat erkenning en waardering voor geven?
Op welke andere manier zou je haar je volwassenheid kunnen tonen zodat ze wat minder zorgen maakt? Of ben jij het enige/voornaamste in haar leven wat haar voldoening geeft?
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Kinderen zijn geen bezit\. klaar.quote:
[..]
Het kromme is dat ze zelf overal hulp bij nodig heeft. Daarom snap ik ook niet waar dat vandaan komt. Kan dit iets van een soort van onverwerkt trauma oid zijn?
[..]
30+
Ik kan best wel een beetje jaloers zijn als ik hoor dat sommige jongeren vanaf hun 16 al vrij gelaten worden, zelfs alleen (met vrienden) op vakantie mogen. Op schoolkamp, heel lang geleden kon ik mij nog herinneren dat docenten zich gingeren ergeren omdat ze steeds belde. Toen zag ik wel dat mijn moeder "anders" was dan andere ouders.
Op zo'n leeftijd is het natuurlijk wel anders, jezelf ontworstelen ging toen moeilijker dan nu maar ik ben daardoor wel een stukje ontwikkeling misgelopen. Ik probeer nu langzaam de wereld te ontdekken door bijv. uit te gaan maar door een gebrek aan support voel ik wel die onzekerheid.
En spijtig genoeg zijn er moeders die vinden dat zij recht hebben om alles voor je te willen bepalen.
daarom zal jij diegene moeten zijn om grenzen aan te leren geven. Dat kan best goed werken als je daar ook consequent in blijft handelen naar haar toe. Als jij je iedere toch weer over je grenzen laat gaan dan zegt dat ook wat over jou natuurlijk , en dan vraag ik me af of je zelf ook die energie daar in wil steken om je grenzen aan te geven en duidelijk te zijn. Jij hebt er last van , jij bent ook degene die hier iets in kan veranderen.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.quote:
Op welke andere manier zou je haar je volwassenheid kunnen tonen zodat ze wat minder zorgen maakt? Of ben jij het enige/voornaamste in haar leven wat haar voldoening geeft?
Als ik heel boos word is het weer een paar dagen stil maar daarna begint ze weer. Ik wil er geen energie meer in steken, kost mij alleen meer energie.quote:
[..]
Kinderen zijn geen bezit\. klaar.
En spijtig genoeg zijn er moeders die vinden dat zij recht hebben om alles voor je te willen bepalen.
daarom zal jij diegene moeten zijn om grenzen aan te leren geven. Dat kan best goed werken als je daar ook consequent in blijft handelen naar haar toe. Als jij je iedere toch weer over je grenzen laat gaan dan zegt dat ook wat over jou natuurlijk , en dan vraag ik me af of je zelf ook die energie daar in wil steken om je grenzen aan te geven en duidelijk te zijn. Jij hebt er last van , jij bent ook degene die hier iets in kan veranderen.
Ik kan het alleen niet naast me neer leggen, met het gevolg, een kut humeur en angst.
TS -> 
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Je bent zelf de sleutel in het verhaal .quote:
[..]
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.
[..]
Als ik heel boos word is het weer een paar dagen stil maar daarna begint ze weer. Ik wil er geen energie meer in steken, kost mij alleen meer energie.
Ik kan het alleen niet naast me neer leggen, met het gevolg, een kut humeur en angst.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Ze voedt zich niet door jou te helpen, maar door (onbewust?) in te spelen op je schuldgevoel. Dit zal zo blijven zolang jij je schuldig of naar voelt als je haar negeert of voor jezelf opkomt en zij zal niet veranderen zolang ze het gevoel heeft dat ze hiermee jou afhankelijk van haar kan houden.quote:
[..]
Doe ik ook maar het voelt zo naar als ze zo in mijn nek zit te hijgen. Al zou ik het niet kunnen is dat geen vrijbrief om mij zo lastig te vallen.
Dus voel je niet onzeker over de keuzes die je maakt, ook als dat betekent dat je haar even niet spreekt of ziet.
Negeren en alleen contact leggen wanneer het jou uitkomt is de beste optie als jij daadwerkelijk dit patroon wilt doorbreken.
Je kunt het mogelijk niet naast je neerleggen omdat je nog steeds hoopt dat het anders kan? Dat je de moeder krijgt die je graag had gehad.quote:
[..]
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.
[..]
Als ik heel boos word is het weer een paar dagen stil maar daarna begint ze weer. Ik wil er geen energie meer in steken, kost mij alleen meer energie.
Ik kan het alleen niet naast me neer leggen, met het gevolg, een kut humeur en angst.
Maar misschien is dat niet mogelijk en blijft ze zo. Dan kun je alleen maar accepteren dat ze zo is en hetgeen wat je mist bij je eigen moeder ergens anders of bij jezelf zoeken.
Soms kunnen naasten niet alle of dé rollen vervullen die normaal zijn of die we wensen. Kunt hier dan wel naar blijven verlangen of boos en verdrietig over zijn, maar dat haalt niets uit.
Zoek het geluk ergens anders of blijf hangen in het ongeluk.
Ik wil het contact in haar belang niet verbreken want ze is zelf kwetsbaar. Bedoel daarmee dat ze niet met de pc en papieren kan omgaan en mensen gemakkelijk misbruik van haar maken. Ze is in het verleden al eens opgelicht waardoor ze best veel geld kwijt is geraakt.
quote:
Ik wil het contact in haar mijn belang niet verbreken want ze ik ben is zelf kwetsbaar.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Is dit weer een topic waarin TS de oorzaak van al zijn problemen bij een ander wil leggen? Kom op man, ga iets ondernemen. Kom er los van en kijk vooruit.
Dus dan moet je zoeken naar een manier om wel contact te houden, zodat zij jou en jij haar kunt steunen, maar dan wel beperkt en op een manier waarbij jij zelf ook de grenzen kunt bepalen.quote:
Ik wil het contact in haar belang niet verbreken want ze is zelf kwetsbaar. Bedoel daarmee dat ze niet met de pc en papieren kan omgaan en mensen gemakkelijk misbruik van haar maken. Ze is in het verleden al eens opgelicht waardoor ze best veel geld kwijt is geraakt.
Ik vind het nog steeds een goed advies om afspraken te maken om op vaste tijden even contact te hebben.
The love you take is equal to the love you make.
Contact verbreken hoeft toch niet direct? Je kunt ook 1 keer per maand langsgaan om wat te kletsen en de administratie te doen en verder niet.quote:
Ik wil het contact in haar belang niet verbreken want ze is zelf kwetsbaar. Bedoel daarmee dat ze niet met de pc en papieren kan omgaan en mensen gemakkelijk misbruik van haar maken. Ze is in het verleden al eens opgelicht waardoor ze best veel geld kwijt is geraakt.
Is het overigens jouw probleem dat ze niet met een pc overweg kan?
Want nogmaals, zo houden jij en je moeder in stand dat jullie afhankelijk van elkaar zijn en dat hoeft helemaal niet. Zeker niet als jij je er niet prettig bij voelt.
Ik snap dat je daar tureluurs van wordt. Heel vermoeiend als je keer op keer door iemand genoodzaakt wordt te reageren.quote:
[..]
Ja, helaas wel. Vroeger toen ik nog thuis woonde was dit nog vele malen erger. Koken, boodschappen, was doen.
Heb je al geprobeerd om haar wat omhanden te geven? Er zijn vast dingen die je zelf liever uit stelt? Vraag of ze je kleren wil strijken desnoods. Heb jij even rust, en geef jij haar een mogelijkheid waarmee ze een beetje voldoening krijgt doordat ze iets heeft om voor je te zorgen. Help haar zelf de volgende keer met iets, en als je klaar bent geef je aan dat je even wat tijd voor je eigen dingen nodig hebt.
Volgens mij is het feit dat je zelf de regie niet hebt het meeste wat je irriteert? Door op je eigen initiatief een beetje mee te bewegen in haar behoefte en daarna terug te veren in je eigen behoefte, kun je richting geven en "timing" te bepalen. Hiermee neem je deels de regie over.
Wellicht veranderd daardoor bij haar ook een stukje angst waar je over schreef, en heeft ze dan minder de behoefte te controleren. Ze wil niet het gevoel hebben je te verliezen? Laat desnoods regelmatig je gezicht even thuis zien (en bouw het langzaam wat af). Of doe een keer per week samen wat boodschappen. Zo onderbreek je dat haar angst/controle behoefte escaleert?
Ruzie maken is per definitie negatieve energie. Je bereikt meer met een goede band. Dat kost je uiteindelijk de minste energie of misschien geeft het je zelfs energie? Maar doordat je er (nu) geen energie in wil steken neemt ze zelf het heft in handen (want je activeert haar angst/gebrek aan voldoening) en word je gedwongen keer op keer te reageren!
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Je hoeft niet het contact compleet te verbreken met je moeder, wat je wel het beste kan doen is je grenzen aangeven bij haar. En zoals ik lees lukt dat niet omdat je dat niet durft.quote:
Ik wil het contact in haar belang niet verbreken want ze is zelf kwetsbaar. Bedoel daarmee dat ze niet met de pc en papieren kan omgaan en mensen gemakkelijk misbruik van haar maken. Ze is in het verleden al eens opgelicht waardoor ze best veel geld kwijt is geraakt.
Is het dan niet verstandig als je eens gaat kijken naar bijvoorbeeld een assertiviteitstraining of zo.
Dat is als een appel tegen een sinaasappel zegt:
He zal ik mijn banaan in jouw pruim peren.
He zal ik mijn banaan in jouw pruim peren.
|
|
