quote:Op donderdag 8 oktober 2020 11:51 schreef Tinos85 het volgende:
Praten? Ik neem toch aan dat je gewoon een normaal gesprek kan voeren met je moeder?
Ik geef toch aan dat ik al zovaak gedaan heb. Zelfs familieleden hebben dit aan haar duidelijk gemaakt. Komt niet aan/quote:
Dat is nogal simplistisch.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:24 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Het is de schuld van zijn moeder?
Schuld niet, maar het draagt niet positief bij aan de ontwikkeling van TS.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:24 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Het is de schuld van zijn moeder?
Allang niet meer. Maar zoals ik al zei hebben al veel mensen, familie en niet-familie dit aan mijn moeder duidelijk gemaakt. ''Laat dat kind los'' Toch lijkt ze haar gedrag niet te kunnen veranderen. Komt ook omdat ze niets anders om handen heeft, ze heeft geen hobbies of vrienden. Ik ben altijd al haar enige focus geweest, daarom dat ik vroeger mede ook bij jeugdzorg terecht ben gekomen. Maar die hebben nooit iets gedaan, behalve dat ik om afstand te creëren poosje op een soort bso terecht ben gekomen. Haar gedrag is altijd zo gebleven.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:27 schreef miss_sly het volgende:
Heb je geen begeleiding? Je woont ook begeleid, toch? Kunnen zij niet samen met je in gesprek gaan met je moeder om haar duidelijk te maken dat dit niet helpend is voor je?
Dit is al sinds de kindertijd zo. Niet pas toen het slecht met mij ging. Vroeger ging het een stuk beter. Doordat ik bijvoorbeeld pas laat me veters leerde strikken en met mes en vork eten ben ik op latere leeftijd die zelfstandigheid wezen leren. juist door de hulpverleners die inzagen dat het gedrag van moeder fout was.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:34 schreef Lenny77 het volgende:
Nu is het wel zo dat ik het ergens wel begrijp. Het gaat ook niet zo lekker met je he?
Je zal ook genoeg redenen hebben gegeven om haar ongerustheid te voeden?
En waarom deed ze dat bij jou?quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:38 schreef osodevo het volgende:
[..]
Dit is al sinds de kindertijd zo. Niet pas toen het slecht met mij ging. Vroeger ging het een stuk beter. Doordat ik bijvoorbeeld pas laat me veters leerde strikken en met mes en vork eten ben ik op latere leeftijd die zelfstandigheid wezen leren. juist door de hulpverleners die inzagen dat het gedrag van moeder fout was.
Doordat ik ook ontzettend veel van mijn moeder hou durfde ik daar vroeger niets van te zeggen. Nu begin in steeds meer aan haar gedrag te ergeren.
ja kan, maar waarom dan niet bij de anderen en alleen bij jou?quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:40 schreef osodevo het volgende:
[..]
Bezorgdheid, is gewoon heel angstig persoon.
Naast de goede tips die ik hier al lees (o.a. duidelijk communiceren met elkaar) kan je haar ook subtiel bewust maken door de rollen om te draaien. Stuur haar elk uur wat bezorgde berichtjes:quote:Op donderdag 8 oktober 2020 11:49 schreef osodevo het volgende:
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Ik heb het hier dat dit gedrag van haar al sinds mijn kindertijd is. Dat ik magnetron zooi eet is pas van de laatste jaren sinds ik op mijzelf woon. Ik ben nog bezig met zelf leren te koken.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:40 schreef Basp1 het volgende:
En dat je moeder zich zorgen maakt over je voeding is ook heel normaal als we hier in je topics over alleen magnetron voedsel lezen.![]()
Maar goed blijkbaar is iedereen gek behalve jij.
Familieleden vinden dat hoe ik nu ben mijn moeder daarvan deels de oorzaak is. Want ze heeft mij nooit die zelfstandigheid bijgebracht en aangemoedigd om zelf dingen te doen. In plaats daarvan heeft ze mij altijd angsten e.d aangepraat en was ik altijd een moederskindje.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:40 schreef Heph844 het volgende:
Een moeder-kind dynamiek die van kinds af aan zo gevormd is, ga je niet zomaar veranderen natuurlijk. Bij je moeder zullen er ook oorzaken zijn dat ze zich zo gedraagt (angsten, obsessies, persoonlijkheidstrekken). Dat verandert niet na een goed gesprek.
Je zal dus zelf duidelijke grenzen aan moeten geven en die ook heel helder moeten aangeven aan je moeder. Bijvoorbeeld dat ze je 1 keer per dag mag bellen, en dat je daarna niet meer opneemt.
En waarschijnlijk helpt het ook als jij je als een volwassene gedraagt en goed voor jezelf zorgt.
Omdat ik haar enige zoon benquote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:44 schreef Lenny77 het volgende:
[..]
ja kan, maar waarom dan niet bij de anderen en alleen bij jou?
Ik blijf er bij dat ze haar redenen zal hebben en ook ooit gehad heeft om ermee te beginnen.quote:
Waarom is dat relevant? Op een gegeven moment houdt het zichzelf in stand. Het kind dat je het meest onzelfstandig opvoedt zal ook degene zijn waarbij het meest te bemoederen valt en waarbij die moeder noodzaak ziet voor haar gedrag.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:44 schreef Lenny77 het volgende:
[..]
ja kan, maar waarom dan niet bij de anderen en alleen bij jou?
Die zie ik niet, omdat ik niet beter weet;quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:52 schreef Lenny77 het volgende:
[..]
Ik blijf er bij dat ze haar redenen zal hebben en ook ooit gehad heeft om ermee te beginnen.
reeds talloze keren gedaan. incl familieleden. Beleefd beterschap na inpraten maar vervalt meer in hetzelfde patroon.quote:Maar dat wil niet zeggen dat ze ermee verder moet gaan. Je kan toch een afspraak maken?
Ik word er krankjorum van. Ze luistert niet. Juist door daar bemoederende houding maakt het gewoon geen fijn persoon om mee te communiceren, want elke keer doet ze alsof ik een klein kind ben waardoor ik weer haar gerust moet stellen dat alles goed en waar ik precies ben en wat ik doe e.d.quote:Dat jij bv eerst een maand lang elke dan 1 bericht zal sturen hoe het met je gaat. Daarna om de dag enz enz.
Neem je zelf ook wel eens contact op uit jezelf? Ook dat zou ermee te maken kunnen hebben.
Als last resort want als ik haar negeer komt ze uit bezorgdheid gewoon langs en dat vind ik echt heel vervelend. Daarom ben ik gewoon gedwongen om binnen x uu op haar berichtjes te reageren. Dit kost gewoon teveel tijd en heb er geen zin in. Zorgt alleen voor innerlijke frustratie, maakt mij alleen jaloers op anderen die wel vrij gelaten worden en supportive ouders hebben.quote:En stiekem verhuizen zodat ze je niet meer weet wonen is eigenlijk gewoon gemeen en laat ergens wel zien hoe je denkbeeld is. Ze is ongerust.. Geen feeks of slechte persoon die je wil kapot maken.
Maar ook al heeft hij alles lijdzaam ondergaan, wat heeft TS daar nu dan nog aan? Sowieso een vreemd verwijt omdat het gaat over dingen die niet meer te veranderen zijn, want als je als kind al zo sterk wordt gemanipuleerd is het lastig om die eigenhandig die dynamiek te doorbreken. Het is TS in de puberteit, het natuurlijke moment daarvoor, iig niet gelukt.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 13:21 schreef Fem_LittleLady het volgende:
Is het niet een wisselwerking? Jij hebt alles ook toegelaten ( niet dat je daar als kind zo mee bezig was) meeste kinderen beginnen op den duur te kraaien van "SELLUF DOOEEENNN!!!!!" en duwen hun moeder weg en als moeder doorzet beginnen ze driftig te worden. Elke keer maken ze stappen naar zelfstandigheid, soms tot vervelends toe want jij hebt een kwartier om bij de tandarts te komen en je kind besluit dat dit het moment is om te leren veters strikken en vervolgens zit je met een joelend kind in de auto wat zijn veters los trekt omdat ze het zelf wilden doen.
Misschien dat jij elke keer lijdzaam alles bent ondergaan en dat je moeder je totaal niet als een zelfstandig jongetje ziet, Zo ziet je ze je namelijk nog, ook je zin dat je nog aan het leren koken bent sinds je op jezelf woont, al een paar jaar. Weet niet welke culinaire hoogstandjes je aan het bestuderen bent maar meestal weet je wel binnen een week dat je aardappelen niet 8 uur lang moet laten koken. Je moeder ziet dit ook en daardoor versterk je dit gedrag nog meer, want haar kleine jongen heeft overal gewoon in haar ogen veel moeite mee.
Spreek met haar af dat je haar elke dag op hetzelfde tijdstip opbelt. Dan vertel je dat het goed gaat, wat je doet/gaat doen/gedaan hebt en vraag je hoe het met haar is. Gesprek hoeft niet lang te duren.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 13:58 schreef osodevo het volgende:
In de puberteit werd ik vooral op school gepest, kon door mijn sociale vaardigheden niet goed voor mezelf opkomen en was onzeker. Maar dat staat hier los van. Mijn moeder is altijd al zo geweest.
Wat gebeurt er als je boos op haar wordt?quote:Op donderdag 8 oktober 2020 13:58 schreef osodevo het volgende:
In de puberteit werd ik vooral op school gepest, kon door mijn sociale vaardigheden niet goed voor mezelf opkomen en was onzeker. Maar dat staat hier los van. Mijn moeder is altijd al zo geweest.
Dit lijkt me een prima advies om mee te beginnenquote:Op donderdag 8 oktober 2020 14:30 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Spreek met haar af dat je haar elke dag op hetzelfde tijdstip opbelt. Dan vertel je dat het goed gaat, wat je doet/gaat doen/gedaan hebt en vraag je hoe het met haar is. Gesprek hoeft niet lang te duren.
Als ze je op andere momenten belt, dan zeg je: ik bel jou vanavond om 7 uur, we praten dan weer. Ik spreek je straks!
Ik snap heel goed waarom jouw moeder zich zorgen maakt over jouw eetpatroon want dat heb je daadwerkelijk niet op de rit.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 12:13 schreef osodevo het volgende:
Iets ouder dan 30, maar dit gedrag is al sinds de kindertijd aan de gang. Het is niet zo dat ik heb aangetoond dat ik niets zelf kan.
Stel jouw moeder had camera’s in je huis geplaatst of bespioneerde je op andere manieren zoals bijv met software of door in je huis te komen als ze weet dat je er niet bent. Je wilt haar er eigenlijk mee confronteren maar dat kan niet want als het echt zo is zou ze het toch nooit toegeven en als het niet zo is breng je haar nog op ideeen en je hebt de energie/kennis enz niet om het te controleren.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 11:49 schreef osodevo het volgende:
Nu stond ze weer 10 keer op mijn telefoon en talloze berichtjes in mijn whatsapp. Steeds maar vragen waar ik ben en of ik goed gegeten heb. Om er krankzinnig van te worden.![]()
Ik erger me ontzettend aan en probeer het te negeren maar ik vind het ontzettend frustrerend omdat het mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen ondermijnt. Als het aan haar ligt zit ik 24/7 thuis en laat me ik weer door haar verzorgen.
Hoe maak ik haar ik godsnaam duidelijk dat ik al lang en breed volwassen (30+) ben en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken?
Als ik te fel van leer trek wordt ze emotioneel, en dat wil ik als zoon ook niet. Het lijkt maar niet bij haar aan te komen. Dat ze zo bezorgd is werkt alleen maar nadelig bij mij.
Mee eens, goede post.quote:Op donderdag 8 oktober 2020 13:32 schreef Lienekien het volgende:
Je moeder gaat echt niet meer de moeder worden die je je wenst(e). Dat kun je wel vergeten.
Het zou mij niet verbazen als het eigenlijk zo is dat jullie allebei met beperkingen te maken hebben. Zij heeft daardoor jou niet kunnen bijbrengen wat je aan zelfstandigheid nodig had. Maar als jij het wel in je had gehad om wel tot zelfstandige volwassene op te groeien, dan was jou dat ook ondanks je moeder wel gelukt.
Met je moeder de schuld geven van je achterstand schiet je imo weinig op.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |