Ik tob al een paar maanden over mijn beste vriendin. Haar leven is plotsklaps veranderd toen ze erachter kwam zwanger te zijn van haar vriend. Ze hebben besloten het kind te verwelkomen en sindsdien heeft ze haar hele levensstijl veranderd. (Ze is 26, ik 27 trouwens).
Achtergrondinformatie;
Ik ken haar vanaf de middelbare school. We delen een vriendengroep en daarbij zijn we al sinds de middelbare schoolperiode elkaars beste vriendinnen. Door alle jaren heen hebben we veel samen meegemaakt en ondernomen. We weten alles van elkaar, zagen elkaar vaak en spraken elkaar elke dag. Ik denk dat we alles wel van elkaar weten.
Ze is bijna 6 maanden geleden bevallen en dat heeft haar zogezegd nog meer veranderd. Extreem. Alles draait om haar kind. Ze is van een next level feestbeest (drank, drugs) getransformeerd naar een kluizenaar. Ze leeft in haar eigen wereld en alle gesprekken gaan alleen nog maar over het kind. Ze gaat alleen nog maar om met vrouwen die ook een kind hebben en daar alleen nog maar over kunnen praten (lijkt het).
Nu ik het opschrijf lijkt het een heel klein probleem, maar voor mij is het een groot issue, want ze is veranderd en onze vriendschap daardoor ook. Het voelt als rouwen om het verliezen van een persoon. Zo anders is onze vriendschap in een korte tijd geworden. En het lijkt erop alsof ze zelf ook geen band meer met mij, of de verdere vriendengroep, wil.
Zo gingen we begin maart een paar dagen naar het buitenland (dat was allang gepland) maar heeft ze dat, terwijl er was geboekt, afgezegd “omdat ze niet zo lang zonder haar baby kan, dat had ze onderschat”. Ik vind dat niet kunnen tegenover ons, want als je samen boekt dan reken je daarop. M’n andere vriendinnen pakken het anders op (die zeggen dat we haar moeten laten en het vast wel overgaat) maar die hadden een minder sterke band met haar dan ik had.
Toen ze in januari trouwens eens wél mee ging om te stappen (want ze zegt verder veel af) was ze ook heel snel weer weg met de reden “haar kind”. Ik merk aan haar dat ze zich niet meer op haar gemak voelt in situaties met ons en ik voel me trouwens ook niet op mijn gemak als ik bij haar op de bank zit.
Het voelt ergens ook hypocriet, want iedereen weet dat voordat zij wist dat ze zwanger was, het heel erg leuk vond om uit te gaan (ze was niet weg te denken bij festivals), alcohol te nuttigen en drugs te gebruiken. Toen ze zwanger bleek, weet ik ook dat ze zich dood schrok omdat ze daar helemaal nog niet aan toe was. Maar meteen op dat moment ging de knop radicaal om. Ik weet (en de hele vriendengroep) ook dat ze haar vriend heeft bedrogen door een affaire met een collega. Soms denk ik dat ze daarom afstand neemt van ons, omdat ze dan wordt herinnerd aan haar verleden en de fouten.
Het is verder niet erg dat ze niet meer mee wil naar feesten of festivals of uitgaan. Maar ze sluit ons ook zeker emotioneel uit en misschien wel om bovenstaande reden. Toen ik haar laatst aangaf dat ik het gevoel heb dat ze mij/ons ontloopt, zei ze dat ze niet meer de behoefte heeft om op die manier te leven zoals wij dat doen, maar het zeker niet haar bedoeling is om ons uit te sluiten, want de verdere band wil ze wel behouden. Daarmee was het gesprek dan ook afgedaan.
Ik begrijp niet hoe je van heel levenslustig kan veranderen in een kluizenaar en je in een oogwenk je rug kan keren naar je “oude leven” inclusief de vrienden waar je jaren mee omging. Het lijkt alsof we helemaal niets meer gemeen hebben en zij een totaal ander mens is geworden. Toch doet het pijn en wil ik graag een vriendschap met haar behouden, want ze voelt wel als familie.
Hoe denken jullie als buitenstaanders over deze situatie? Stel ik me misschien aan, heb ik gelijk of maak ik mezelf belangrijker dan ik ben? En hoe kan ik dit bij haar laten doordringen?
En verder opvallend dat je haar een kluizenaar noemt omdat ze niet meer uitgaat. Ik ben geen moeder maar ik kan me heel goed voorstellen dat zo'n baby ervoor zorgt dat je geen energie hebt om nog uit te gaan. Ik lees aan jouw kant van het verhaal ook wel gebrek aan inleving. Je lijkt niet echt te vatten dat een jong kind een zware verantwoordelijkheid is in ieder geval
.Ik zou inderdaad andere dingen zoeken die je nog wel kunt doen, maar je moet ervan uitgaan dat jullie relatie vooral in het begin waarschijnlijk minder intens zal zijn.
dat kind begrijpt wel als het groot geworden is
Misschien is dat wel de hele reden dat ze je ontloopt.
Hoezo? Ze hoeft zich toch niet voort te planten als ze dat niet wil?quote:Op woensdag 25 maart 2020 00:34 schreef devlinmr het volgende:
TS is geconfronteerd met haar toekomst
@TS kun je deze gevoelens niet met je vriendin bespreken? Maar dan zonder het negatieve over haar hypocrisie en zo?
Ik weet niet of je zelf kinderen wil en zo nee of dat dan een leven is waar je nooit mee geconfronteerd wil worden maar haar kind is nu gewoon het belangrijkste voor haar en het is volkomen logisch dat die op nr 1 staat, misschien ben je jaloers op de aandacht die dat kind krijgt maar het lijkt mij logisch dat je met een klein kind niet op vriendinnenvakantie gaat. Hebben jullie ook niks aan. Misschien zal ze ooit weer uitgaan maar dan eerder als het kind groot is... Of als ze goede oppas heeft maar dan nog..
Een tip zou kunnen zijn om een keer met haar af te spreken om te lunchen of shoppen
En geloof me TS: binnen 10 jaar doe jij hetzelfde… :-)
Toch heb ik ook met de vrienden die kinderen hebben nog altijd een prima vriendschap. Maar dan op een manier die wat meer bij hun levensritme past. Waarbij ik me er ook van bewust ben dat het soms even meer vanuit mij moet komen. Van hen verwacht ik ook niet dat ze met me naar festivals of iets gaan. Daar heb ik weer nieuwe mensen voor gevonden.
Toch vind ik ook wel dat sommigen van die jonge ouders helemaal doorschieten. Zo'n weekend afzeggen vind ik ook wel heel erg treurig. Zo heb ik ook een vriend die ongeveer nooit zijn huis meer uitgaan sinds hij vader is dus als ik af wil spreken moet ik daarheen (wel een goedkope vriendschap zo
). Die wil zelfs als de moeder gewoon thuis is al geen dagje meer weg ofzo. Toevallig ook zo'n type wat vroeger helemaal losgeslagen was. Vaak zie je dat juist dat soort lui alleen maar in extremen kunnen gedragen. Maargoed je doet er weinig aan. /
Een beetje inlevingsvermogen in een ander tonen kan in ieder geval al een hele hoop schelen.quote:Op woensdag 25 maart 2020 08:04 schreef HSG het volgende:
Vriendschappen komen en gaan en daar doe je niet zoveel aan.
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.quote:Op woensdag 25 maart 2020 00:14 schreef Seven. het volgende:
Zoek andere dingen waarin je elkaar vindt. Stappen dus niet meer. Maar misschien wel een hapje eten samen of zulk soort dingen.
En verder opvallend dat je haar een kluizenaar noemt omdat ze niet meer uitgaat. Ik ben geen moeder maar ik kan me heel goed voorstellen dat zo'n baby ervoor zorgt dat je geen energie hebt om nog uit te gaan. Ik lees aan jouw kant van het verhaal ook wel gebrek aan inleving. Je lijkt niet echt te vatten dat een jong kind een zware verantwoordelijkheid is in ieder geval
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Je hebt geen idee waar je over praat.quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Ik zie dat bij alle vrouwen: zodra de eerste baby er is,draait het leven alleen maar om de baby. De baby is haar wereld.quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Foto's, filmpjes, verhalen, de agenda..alles gaat over de baby en draait om de baby.
Vind je dat niet fijn? Begrijpelijk, maar het is nu eenmaal zo.
De beste tip die ik zag in dit topic:
quote:
Beetje afstand nemen. Als jullie elkaar echt goed liggen, krijgt ze vanzelf wel weer behoefte aan contact met jou en kan je het weer langzaam opbouwen. Zal alleen wel weer zoeken zijn naar een nieuwe vorm, want zij is veranderd en jij verandert ook. Maar dat geeft niet. Dat zijn nieuwe fases.
Volgens mij snap je niet helemaal hoe het is om net moeder te zijn, dat is natuurlijk prima, maar zoek het probleem meer bij jezelf dan bij haar.quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Je kan natuurlijk ook gewoon bij haar langs gaan, vraag of ze iets nodig heeft, bied aan om eens op te passen zodat ze even naar de kapper kan of misschien gewoon even een uur kan slapen zonder er uit te hoeven als de baby huilt.
Oh en als ik net een baby heb zou ik ook niet drie dagen naar het buitenland willen om te feesten.
Maar hoe probeer jij momentele contact met haar te hebben? En heb je het gewoon al eens gehad over verwachtingen naar elkaar?quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik ben het met je eens maar die vriendin blijkbaar niet. Ga met andere/nieuwe mensen naar het buitenland. Stuk productiever dan je eraan te gaan ergeren.quote:Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Tegen de tijd dat jij een baby hebt ga je maar lekker met vakantie's, overal op visite, stappen, zuipen en drugs gebruiken, eens kijken hoe dat gaat werken. Open dan wel even een topic hoe het gaat.
Dit.quote:
Je maakt jezelf belangrijker dan je bent in haar leven. Ze heeft een baby en een ander leven, de reden om jezelf in een oogwenk van mensen af te keren. Jij/jullie passen niet meer. Pijnlijk maja.
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?quote:
[..]
Ik zie dat bij alle vrouwen: zodra de eerste baby er is,draait het leven alleen maar om de baby. De baby is haar wereld.
Foto's, filmpjes, verhalen, de agenda..alles gaat over de baby en draait om de baby.
Vind je dat niet fijn? Begrijpelijk, maar het is nu eenmaal zo.
De beste tip die ik zag in dit topic:
[..]
Denk dat iedereen dat wel heeft als er iets nieuws in het leven is, daarbij is een kind een enorme verandering en een enorme verantwoordelijkheid. Dat sommige erin doorslaan is wel zo, zoals elke scheet op facebook delen die het kind laat. Maar baby is zeker heel bewerkelijk en heeft regelmaat nodig.quote:
[..]
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?
Dat is in elk geval heel normaal. De andere aspecten van haar karakter komen op den duur ook wel weer naar boven, maar dat duurt wel even.quote:
[..]
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?
Een baby neemt je complete leven in beslag, daar verander je niks aan.quote:
[..]
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?
Ik zou het pas niet gezond vinden als je als moeder feesten en uitgaan met vriendinnen zou prevaleren boven je eigen kind....
Maar ik ben kinderloos en kan de reacties van moeders prima begrijpen.quote:
Dit topic gaat uitlopen in een mooi loopgravengevecht tussen kinderlozen met nul inlevingsvermogen en verzuurde ouders met holle betweterige oneliners.
Wat nu?
Die vriendin is niet een echte vriendin. Een echte vriendin zou gewoon dagelijks drank en drugs blijven gebruiken. Een echte vriendin zou het juiste doen en het kindje te vondeling leggen. Maar als ze het gewoon houd en wacht tot jeugdzorg het van der af neemt is het nog steeds oké. Maar wat zij nu doet kan echt niet.quote:
[..]
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?
Drank en drugs hoort op nummer 1 te staan!
Waarom zou het ongezond zijn? Vertel eens?quote:
[..]
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?
En denk even aan de dierenwereld en hoe die (over het algemeen) met het krijgen van jongen om gaan.
Deal with it.
Ik probeer vaak contact te leggen, maar dat contact wordt steeds oppervlakkiger. Gisteren vroeg ik hoe het ging, en dan krijg ik weer een filmpje toegestuurd van haar baby. En ook de vraag hoe het mij vergaat, maar of het haar echt nog interesseert?quote:
[..]
Maar hoe probeer jij momentele contact met haar te hebben? En heb je het gewoon al eens gehad over verwachtingen naar elkaar?
[..]
Ik ben het met je eens maar die vriendin blijkbaar niet. Ga met andere/nieuwe mensen naar het buitenland. Stuk productiever dan je eraan te gaan ergeren.
Ik moet mezelf er inderdaad bij neerleggen dat ze is veranderd en dat ik haar niet ga begrijpen. Het wekt toch vooral irritatie op. Het is zo jammer dat deze vriendschap voorbij is.
Ooh en we zijn natuurlijk wel naar het buitenland gegaan zonder haar, maar dat ze boekt en dan afzegt omdat ze haar baby te erg gaat missen. Dan heb je het over 3 dagen weg, geen 3 maanden. En dat kind is geen 3 dagen meer, maar 5 maanden. Dat gaat toch ook best ver? Je bent niet alleen moeder maar ook nog een mens.
Nu dat kind nog zo klein is is er amper ruimte voor de hort op, er kan wel ruimte zijn voor fijne gesprekken, gewoon zonder drank/drugs bij elkaar over de vloer komen.
Wil je de vriendschap behouden dan zal je je ook aan moeten passen aan de nieuwe situatie.
Je vriendin is ineens geconfronteerd met een zwangerschap. Van een feestleven naar verantwoordelijk voor een kind.
Het is niet zo raar dat ze daar misschien ook wel een beetje in doorschiet. Van feestbeest naar onverwacht moeder is best een grote stap, alle prioriteiten veranderen ineens.
Ze kan nu niet even lekker de hort op en wat wijntjes tikken, want als ze thuiskomt is ze gelijk weer moeder, zijn er de behoeften van dat kind.
Ga dus lekker thee drinken met elkaar. Even keuvelen, lekker lachen, toon wat interesse in hoe haar leven nu is, in dat kind.
Misschien past dat helemaal niet bij je. Dat kan en mag.
Maar dat ligt dan wel bij jou. Levens veranderen en in dit geval zelfs radicaal.
De vraag is of jij daarin mee wil gaan of niet.
Het boeit jou helemaal niet of dat gezond is of niet. Het enige wat jou boeit is dat jij niet krijgt wat je wil wanneer je het wil. Dit is puur eigenbelang, nu niet doen alsof het je gaat om de welzijn van die nieuwe moeder.quote:
[..]
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?
De eerst twee jaar?quote:
[..]
En is dat gezond? Iemand is een mens en niet alleen maar moeder, toch? Is er echt helemaal niks anders meer dan een kind?
Weinig anders dan het kind.
En ja, dat is heel gezond.
dit inderdaad, je vriendin is volwassen geworden, jij kan\wil dat nog nietquote:
Het klinkt alsof zij nu eens echt een volwassen leven wil leiden met verantwoordelijkheden, terwijl jij nog vast zit in een soort verlengde van je puberteit met drank en drugs.
dat is dus duidelijk jouw probleem, niet van haar.
Maar niet de eerste paar jaar.quote:
Je bent niet alleen moeder maar ook nog een mens.
Nee, dat gaat niet ver.quote:
[..]
Ik probeer vaak contact te leggen, maar dat contact wordt steeds oppervlakkiger. Gisteren vroeg ik hoe het ging, en dan krijg ik weer een filmpje toegestuurd van haar baby. En ook de vraag hoe het mij vergaat, maar of het haar echt nog interesseert?
Ik moet mezelf er inderdaad bij neerleggen dat ze is veranderd en dat ik haar niet ga begrijpen. Het wekt toch vooral irritatie op. Het is zo jammer dat deze vriendschap voorbij is.
Ooh en we zijn natuurlijk wel naar het buitenland gegaan zonder haar, maar dat ze boekt en dan afzegt omdat ze haar baby te erg gaat missen. Dan heb je het over 3 dagen weg, geen 3 maanden. En dat kind is geen 3 dagen meer, maar 5 maanden. Dat gaat toch ook best ver? Je bent niet alleen moeder maar ook nog een mens.
5 maanden is nog een zuigeling.
Je vraagt je af of het haar wel intereseert hoe het met jou gaat. Maar als zij laat weten hoe het met haar gaat denk jij blllgghhh.
Het goede nieuws voor jouw vriendin is dat over een jaar of 12 haar leven gewoon verdergaat en beter is geworden, en jij dan lekker op je uitkering wachtend een Schultenbrau wegtikt.
Ik ben ook geen moeder maar je hebt toch wel eens gehoord van hormonen? Dat is bij sommigen nu eenmaal meer dan bij anderen. En een kind van 5 maanden is toch nog wel heel jong, volgens mij zijn er hordes moeders die al moeite hebben met de eerste dagen werken, laat staan 3 nachten weg.quote:
[..]
Ik probeer vaak contact te leggen, maar dat contact wordt steeds oppervlakkiger. Gisteren vroeg ik hoe het ging, en dan krijg ik weer een filmpje toegestuurd van haar baby. En ook de vraag hoe het mij vergaat, maar of het haar echt nog interesseert?
Ik moet mezelf er inderdaad bij neerleggen dat ze is veranderd en dat ik haar niet ga begrijpen. Het wekt toch vooral irritatie op. Het is zo jammer dat deze vriendschap voorbij is.
Ooh en we zijn natuurlijk wel naar het buitenland gegaan zonder haar, maar dat ze boekt en dan afzegt omdat ze haar baby te erg gaat missen. Dan heb je het over 3 dagen weg, geen 3 maanden. En dat kind is geen 3 dagen meer, maar 5 maanden. Dat gaat toch ook best ver? Je bent niet alleen moeder maar ook nog een mens.
En je praat wel heel abrupt over "de vriendschap is over". Een vriendschap kan ook ups en downs hebben. Dat keert vast wel weer terug als hun kindje wat ouder wordt. Maar wel op een andere manier dan het feesten. En jullie zijn ook tegen de 30 dus de algemene verwachting is dat je dit straks met nog meer vriendinnen gaat hebben. Wat ga je dan doen?
En dat 'verliefd zijn op je kind' is toch ook algemene kennis dat dat ook echt zo is bij gezonde mensen (dat is een trucje van de natuur)
Misschien is dat een beetje te snel gedacht. Wie weet heeft ze straks wel weer wat meer ruimte en energie om voor meer open te staan? Misschien krijg jij ook binnen twee jaar een kindje en heb je ineens weer meer raakvlak?quote:
[..]
Ik probeer vaak contact te leggen, maar dat contact wordt steeds oppervlakkiger. Gisteren vroeg ik hoe het ging, en dan krijg ik weer een filmpje toegestuurd van haar baby. En ook de vraag hoe het mij vergaat, maar of het haar echt nog interesseert?
Ik moet mezelf er inderdaad bij neerleggen dat ze is veranderd en dat ik haar niet ga begrijpen. Het wekt toch vooral irritatie op. Het is zo jammer dat deze vriendschap voorbij is.
Voor jou lijkt het peanuts, maar zij heeft denk ik nog de nodige hormonen door haar lijf razen die moeder natuur inzet om de zorg voor het nageslacht te waarborgen. Tel daarbij bovenop dat je ineens 24/7 verantwoordelijk bent voor een hulpeloos wezen, die je hele levensritme over heeft genomen. Daar wordt je door geleefd met wat dutjes tussendoor en dat maakt een heleboel dingen een stuk trivialer.quote:Ooh en we zijn natuurlijk wel naar het buitenland gegaan zonder haar, maar dat ze boekt en dan afzegt omdat ze haar baby te erg gaat missen. Dan heb je het over 3 dagen weg, geen 3 maanden. En dat kind is geen 3 dagen meer, maar 5 maanden. Dat gaat toch ook best ver? Je bent niet alleen moeder maar ook nog een mens.
Hoe voel jij je als je op een kind past, wat om de zoveel tijd moet eten en drinken, huilt en zorg enzo nodig heeft? Ik vond het slopend en niet mijn hersencapaciteit ten goede komen, dus ik ben moeders wel beter gaan begrijpen. Maakt het niet leuker nee, maar wel begrijpelijker..
Overigens hoeft dat niet, ik doe genoeg leuke dingen. Eerste 2 jaar zijn even zwaar, daarna wordt het met de week makkelijker is mijn ervaring.
Als je echt goede vriendinnen bent hoeft je leven er nog niet precies hetzelfde uit te zien om toch met elkaar te kunnen meeleven en je in elkaar te kunnen inleven. Dan zijn dat soort verschillen prima te overbruggen.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 25-03-2020 10:17:15 ]
Waarom zou het voorbij moeten zijn? Je kunt toch ook een andere vorm van contact houden?quote:
[..]
Ik probeer vaak contact te leggen, maar dat contact wordt steeds oppervlakkiger. Gisteren vroeg ik hoe het ging, en dan krijg ik weer een filmpje toegestuurd van haar baby. En ook de vraag hoe het mij vergaat, maar of het haar echt nog interesseert?
Ik moet mezelf er inderdaad bij neerleggen dat ze is veranderd en dat ik haar niet ga begrijpen. Het wekt toch vooral irritatie op. Het is zo jammer dat deze vriendschap voorbij is.
En waarom zou ze geen interesse hebben? Ik merk dat mijn vrienden met kinderen het juist wel boeiend vinden om te horen waar ik me mee bezig houd. Is nog eens want anders dan alleen kinderen. Als ze niks te horen krijgt kan ze het ook alleen maar over kinderen hebben.
Ik ben het met je eens hoor. Ik vind dat ook doorslaan. Maar om je er over op te graan vreten heeft ook geen zin. Ik denk dat als je vriendinnen wilt blijven het een beetje moet doen met de persoon die ze nu is. Niet met degene die je wilt dat ze is.quote:Ooh en we zijn natuurlijk wel naar het buitenland gegaan zonder haar, maar dat ze boekt en dan afzegt omdat ze haar baby te erg gaat missen. Dan heb je het over 3 dagen weg, geen 3 maanden. En dat kind is geen 3 dagen meer, maar 5 maanden. Dat gaat toch ook best ver? Je bent niet alleen moeder maar ook nog een mens.
Zo lang je dat niet begrijpt, ben je zelf nog niet toe aan kinderen. Gebruik dus de pil en condooms, ok?quote:Ik begrijp niet hoe je van heel levenslustig kan veranderen in een kluizenaar en je in een oogwenk je rug kan keren naar je “oude leven” inclusief de vrienden waar je jaren mee omging.
Die vriendin begreep dat anders ook niet voordat ze zelf onverwachts zwanger werd, dus die zou er wel begrip voor moeten kunnen opbrengen dat TS dat ook nog niet begrijpt.quote:
[..]
Zo lang je dat niet begrijpt, ben je zelf nog niet toe aan kinderen. Gebruik dus de pil en condooms, ok?
Ik ookquote:
[..]
Maar ik ben kinderloos en kan de reacties van moeders prima begrijpen.
Wat nu?
Maar de nogal verzuurde, ongenuanceerde en moraliserende toon van veel van die ouders hier is al even irritant als de weinig begripvolle houding van de TS.
Het is namelijk ook dat sommige ouders echt doorslaan maar daar iets van vinden is absoluut niet politiek correct natuurlijk
Succes ermee.
Ook hier. Het lijkt alsof jij alleen maar kijkt naar de operationele zaken rond het kind.quote:
Dat heb je wel vaker met mensen die kinderen krijgen. Die zijn vermoeiend en kosten een hoop tijd. Dus veel impact op je leven. Ik denk dat je je verwachtingspatroon zal moeten bijstellen over hoe je met haar vrienden wil blijven. Vaak zie je dat het stuk loopt op een gebrek aan inlevingsvermogen.
Zo lang je niet kunt begrijpen hoe ontzettend hulpeloos een kind is, moet je er niet aan beginnen.
Stel je voor. Het is een kind, het kan helemaal niks, alleen ademen en melk drinken (en zelfs die dingen zijn helemaal in het begin nog moeilijk voor een kind). Het moet minstens één keer in de 3 uur melk drinken, zelfs in de nacht. Als je 's nachts gewoon doorslaapt en het in de nacht geen voeding geeft, dan heb je je kind al doodgemaakt.
Dus je hebt gewoon geen tijd om andere dingen te doen dan je kind te voeden. Als je wel tijd voor jezelf neemt, dan kun je al schade bij je kind aanrichten die het zijn hele leven met zich mee zal moeten dragen.
NATUURLIJK heeft ze geen tijd meer voor haarzelf. En als het goed is heeft haar vriend/man OOK geen tijd meer voor zichzelf, want zijn vriendin/vrouw heeft zijn hulp nodig om er niet zelf aan onderdoor te gaan, EN hij moet ook nog werken. Dus BEIDE hebben geen tijd meer voor andere dingen. En dat duurt minstens zes maanden tot een jaar. Totdat het kind 's nachts door kan blijven slapen zonder wakker te worden.
Als je dat niet begrijpt, moet je absoluut niet aan kinderen beginnen. En als je per ongeluk wel zwanger wordt, dan weet je dat je voor het komende jaar geen tijd meer zal hebben voor iets anders.
Daarom heeft je moeder je geleerd dat je condooms en de pil moet gebruiken totdat je bereid bent om minstens een jaar lang dag en nacht voor je kind te zorgen.
Natuurlijk is de werkelijkheid dat je minstens 21 jaar voor je kind zal moeten zorgen. Maar alla, het eerste jaar zul je dat dag en nacht moeten doen.
En als je kind zo rond de 14/15/16 is, en met vrienden uit gaat, dan zul je weer regelmatig 's nachts nog voor je kind moeten zorgen.
Als je de opvoeding allemaal goed hebt gedaan, dan zul je vanaf het 17e of 18e jaar niet meer veel voor je kind hoeven te zorgen. Als je de opvoeding minder goed hebt gedaan, dan zal het nog langer duren voordat je niet meer voor je kind hoeft te zorgen.
Leuk, maar in dit geval gaat het om een baby van nog geen 6 maanden oud.quote:
Het is namelijk ook dat sommige ouders echt doorslaan maar daar iets van vinden is absoluut niet politiek correct natuurlijk
Natuurlijk niet. Want haar kind is nu belangrijk. En TS niet.quote:Op woensdag 25 maart 2020 10:29 schreef Chia het volgende:
[..]
Die vriendin begreep dat anders ook niet voordat ze zelf onverwachts zwanger werd, dus die zou er wel begrip voor moeten kunnen opbrengen dat TS dat ook nog niet begrijpt.
Dat is TS's probleem en niet het probleem van haar vriendin. Want als haar vriendin het wel haar probleem zou maken, dan benadeelt ze haar eigen kind. Dat kind is nog hulpeloos, en TS niet. TS kan zichzelf dus helpen.
Ik lees ook nergens dat de vriendin van TS hulp vraagt aan TS. Dus ik snap eigenlijk niet wat de klacht van TS is.
Is de klacht: "Mijn vriendin steekt al haar tijd in haar kind, maar ik wil OOK aandacht van mijn vriendin!!?!"?
Wat wil TS dan? Druk zetten op haar vriendin zodat die minder aandacht aan haar kind zal geven? Dan zou TS het kind in zijn eerste levensjaar al met problemen opzadelen die het zijn hele leven met zich mee zal moeten dragen. Een mens met een lichamelijke of geestelijke handicap opzadelen omdat je je vriendin niet kan missen. Dat zou echt ont-zet-tend egoïstisch zijn, en grenst aan criminaliteit.
Ja als je zo star denkt zie ik vriendschappen in het algemeen niet werken, want dan zijn verschillende prioriteiten en levensfases bijna niet meer te overbruggen. Terwijl dat met een beetje begrip voor elkaar prima kan.
[ Bericht 52% gewijzigd door #ANONIEM op 25-03-2020 10:43:20 ]
Huh? Waar blijkt uit dat ik dat ontken? Wat een hysterische rant zeg.quote:
Mijn vrienden met kinderen hebben ook nog wel eens tijd voor zichzelf. Minder dan vroeger. Maar een partner kan ook wel eens in zijn eentje op een kind passen of er kan ook wel eens een oppas geregeld worden.
Ik denk dat onze vriendschap wel voorbij is, we leven in zulke verschillende werelden. En dat doet pijn, maar het is zoals het is! We hebben geen overeenkomsten meer omdat zij zó bezig is met haar eigen wereld. Ik hoop dat het ooit anders wordt.
Natuurlijk. Hun kinderen zijn al door dat eerste jaar heen. Dan kan het weer een beetje.quote:
[..]
Huh? Waar blijkt uit dat ik dat ontken? Wat een hysterische rant zeg.
Mijn vrienden met kinderen hebben ook nog wel eens tijd voor zichzelf. Minder dan vroeger. Maar een partner kan ook wel eens in zijn eentje op een kind passen of er kan ook wel eens een oppas geregeld worden.
Dit. Daarnaast heb je, los van het feit dat een baby inderdaad dood gaat als je het niet goed doet, zoals hierboven beschreven, ook nog te maken met de hormonen van de vrouw. Alles in haar schreeuwt, 'ik moet bij mijn kind zijn'. Dat is niet zonder reden.quote:
[..]
Ook hier. Het lijkt alsof jij alleen maar kijkt naar de operationele zaken rond het kind.
Zo lang je niet kunt begrijpen hoe ontzettend hulpeloos een kind is, moet je er niet aan beginnen.
Stel je voor. Het is een kind, het kan helemaal niks, alleen ademen en melk drinken (en zelfs die dingen zijn helemaal in het begin nog moeilijk voor een kind). Het moet minstens één keer in de 3 uur melk drinken, zelfs in de nacht. Als je 's nachts gewoon doorslaapt en het in de nacht geen voeding geeft, dan heb je je kind al doodgemaakt.
Dus je hebt gewoon geen tijd om andere dingen te doen dan je kind te voeden. Als je wel tijd voor jezelf neemt, dan kun je al schade bij je kind aanrichten die het zijn hele leven met zich mee zal moeten dragen.
NATUURLIJK heeft ze geen tijd meer voor haarzelf. En als het goed is heeft haar vriend/man OOK geen tijd meer voor zichzelf, want zijn vriendin/vrouw heeft zijn hulp nodig om er niet zelf aan onderdoor te gaan, EN hij moet ook nog werken. Dus BEIDE hebben geen tijd meer voor andere dingen. En dat duurt minstens zes maanden tot een jaar. Totdat het kind 's nachts door kan blijven slapen zonder wakker te worden.
Als je dat niet begrijpt, moet je absoluut niet aan kinderen beginnen. En als je per ongeluk wel zwanger wordt, dan weet je dat je voor het komende jaar geen tijd meer zal hebben voor iets anders.
Daarom heeft je moeder je geleerd dat je condooms en de pil moet gebruiken totdat je bereid bent om minstens een jaar lang dag en nacht voor je kind te zorgen.
Natuurlijk is de werkelijkheid dat je minstens 21 jaar voor je kind zal moeten zorgen. Maar alla, het eerste jaar zul je dat dag en nacht moeten doen.
En als je kind zo rond de 14/15/16 is, en met vrienden uit gaat, dan zul je weer regelmatig 's nachts nog voor je kind moeten zorgen.
Als je de opvoeding allemaal goed hebt gedaan, dan zul je vanaf het 17e of 18e jaar niet meer veel voor je kind hoeven te zorgen. Als je de opvoeding minder goed hebt gedaan, dan zal het nog langer duren voordat je niet meer voor je kind hoeft te zorgen.
Ik snap de praktische kant daarvan, maar ik, als man, heb dat niet zoals een vrouw dat heeft die net een kind uit haar lichaam heeft geduwd na het 9 maanden lang te hebben laten groeien. Die band heb je als man zijnde niet met je kind.
Om dan die emotie, die hormonen door logica proberen weg te praten gaat niet werken. Want je kunt wel vinden dat zij mee moet gaan stappen en mee moet gaan weekendjes weg, maar de realiteit is dat ze dat niet doet, omdat zij maar 1 ding belangrijk vindt, en dat is haar kind.
Het maakt niet uit of je dat snapt, of je het daar mee eens bent, of dat het je uitkomt, want zo belangrijk ben je niet in het leven van je vriendin, dat blijkt wel, want je doet er niet toe nu dat kind er is.
En als je een keer zelf een kind mocht krijgen, dan snap je dat acuut, zodra je je baby voor de 1e keer vast houdt.
Verschillende werelden zijn voor een echte hechte vriendschap prima te overbruggen, maar als je allebei van elkaar vindt dat je niet in de wereld van de ander geïnteresseerd bent wordt het wel lastig.quote:
De boodschap van jullie is: Ik maak mezelf belangrijker dan ik ben. Bedankt, dan weet ik dat ook weer 😝.
Ik denk dat onze vriendschap wel voorbij is, we leven in zulke verschillende werelden. En dat doet pijn, maar het is zoals het is! We hebben geen overeenkomsten meer omdat zij zó bezig is met haar eigen wereld. Ik hoop dat het ooit anders wordt.
En het is ook niet per se erg als in bepaalde periodes contact minder frequent is of dat initiatief wat meer komt van degene in een minder uitputtende levensfase. Je weet dan van elkaar dat dat niet persoonlijk is en dat het op een ander moment misschien juist weer andersom is.
Ik denk dat jullie gewoon nooit heel hecht waren of dit niet hebben weten vast te houden.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 25-03-2020 10:49:25 ]
Voor veel mensen geen enkel probleem om dan af en toe eens wat anders te doen. Vooral als er ook een partner is waarmee je verantwoordelijkheid deelt.quote:
[..]
Leuk, maar in dit geval gaat het om een baby van nog geen 6 maanden oud.
Maar jij wilt je op geen enkele manier in haar inleven?quote:
De boodschap van jullie is: Ik maak mezelf belangrijker dan ik ben. Bedankt, dan weet ik dat ook weer 😝.
Ik denk dat onze vriendschap wel voorbij is, we leven in zulke verschillende werelden. En dat doet pijn, maar het is zoals het is! We hebben geen overeenkomsten meer omdat zij zó bezig is met haar eigen wereld. Ik hoop dat het ooit anders wordt.
Hoe doe je dat in het eerste jaar als een kind elke 3 uur moet drinken en je kind geen fles accepteert en je vrouw borstvoeding geeft?quote:
[..]
Voor veel mensen geen enkel probleem om dan af en toe eens wat anders te doen. Vooral als er ook een partner is waarmee je verantwoordelijkheid deelt.
Dat was nl bij ons realiteit. Onze dochter accepteerde geen flesje, alleen borstvoeding ging. Bij een fles zette ze het op een krijsen.
"ja kind, drink toch maar uit het flesje want mama gaat naar de kroeg dus je drinkt maar uit de fles of je hebt pech"?
Ik hoop voor jou dat je andere vriendinnen kinderloos blijven, want anders raak je die ook kwijt. Het beeld dat jij schetst van je vriendin is heel normaal. Dat had je op jouw leeftijd al kunnen weten als je een beetje om je heen had gekeken, maar jij hebt alleen oog voor jezelf zoals ook nu weer blijkt.quote:
De boodschap van jullie is: Ik maak mezelf belangrijker dan ik ben. Bedankt, dan weet ik dat ook weer 😝.
Ik denk dat onze vriendschap wel voorbij is, we leven in zulke verschillende werelden. En dat doet pijn, maar het is zoals het is! We hebben geen overeenkomsten meer omdat zij zó bezig is met haar eigen wereld. Ik hoop dat het ooit anders wordt.
Wat zeg je nou?quote:
[..]
Die vriendin begreep dat anders ook niet voordat ze zelf onverwachts zwanger werd, dus die zou er wel begrip voor moeten kunnen opbrengen dat TS dat ook nog niet begrijpt.
Wat begrijp je precies niet?quote:
Ik heb weinig mensen met kinderen om mij heen, ik ben net 27.quote:
[..]
Ik hoop voor jou dat je andere vriendinnen kinderloos blijven, want anders raak je die ook kwijt. Het beeld dat jij schetst van je vriendin is heel normaal. Dat had je op jouw leeftijd al kunnen weten als je een beetje om je heen had gekeken, maar jij hebt alleen oog voor jezelf zoals ook nu weer blijkt.
Wat zeg je nou? Dat zij er ook geen begrip voor had? Waar niet voor?quote:
Voordat zij zwanger werd kon zij zich de impact van het moederschap ook niet voorstellen en zou ze ook moeite hebben zich in te leven in de situatie van een vriendin die al wel moeder is.quote:
[..]
Wat zeg je nou? Dat zij er ook geen begrip voor had? Waar niet voor?
Dus dat jij dat zonder erover te praten met haar ook niet direct begrijpt is logisch en dat zou zij zich ook moeten kunnen voorstellen uiteindelijk.
Natuurlijk wel, maar ik ga geen theekransjes houden om over het kind te praten. Dus het wordt een middenweg zoals de laatste paar weken al een beetje het geval is: wel wekelijks contact, maar wat oppervlakkiger. Wie weet verandert het nog wel weer ooit, ik hoop het.quote:
[..]
Maar jij wilt je op geen enkele manier in haar inleven?
En dat mag, dat hoef je ook niet, want mensen die geen kinderen hebben willen niet alleen maar over iets praten waar ze 0 binding mee hebben, en dat is logisch.quote:
[..]
Natuurlijk wel, maar ik ga geen theekransjes houden om over het kind te praten. Dus het wordt een middenweg zoals de laatste paar weken al een beetje het geval is: wel wekelijks contact, maar wat oppervlakkiger. Wie weet verandert het nog wel weer ooit, ik hoop het.
Maar wat jij doet gaat verder dan dat. Wat jij doet is vervolgens 'het probleem' bij haar neerleggen, en stellen dat jij benadeeld wordt omdat zij X doet. Dat kun je wel vinden, maar de realiteit is niet dat zij iets doet dat fout IS.
De realiteit is dat zij iets doet wat jou niet ZINT omdat jij daar op jouw manier hinder van ondervindt. Dat mag jij natuurlijk vinden, maar daar kun je haar niet op afrekenen.
We waren echt wel heel hecht. Ik kan het niet uitleggen, maar je zou haar moeten zien. Als ik zeg dat álles om het kind draait, dan bedoel ik ook alles. Ik weet niet eens of ze met haar vriend wel normale gesprekken voert hoor.quote:
[..]
Verschillende werelden zijn voor een echte hechte vriendschap prima te overbruggen, maar als je allebei van elkaar vindt dat je niet in de wereld van de ander geïnteresseerd bent wordt het wel lastig.
En het is ook niet per se erg als in bepaalde periodes contact minder frequent is of dat initiatief wat meer komt van degene in een minder uitputtende levensfase. Je weet dan van elkaar dat dat niet persoonlijk is en dat het op een ander moment misschien juist weer andersom is.
Ik denk dat jullie gewoon nooit heel hecht waren of dit niet hebben weten vast te houden.
Het lijkt mij niet normaal, maar ik kan me er ook gewoon niet in inleven merk ik. Mijn schoonzus heeft ook een kind en bij haar ging het echt wel wat anders.
Het zal bij ieder kind anders zijn en bij de ene gemakkelijker dan de andere. Maar je kan dat natuurlijk niet generiek voor iedereen stellen.quote:
[..]
Hoe doe je dat in het eerste jaar als een kind elke 3 uur moet drinken en je kind geen fles accepteert en je vrouw borstvoeding geeft?
Dat was nl bij ons realiteit. Onze dochter accepteerde geen flesje, alleen borstvoeding ging. Bij een fles zette ze het op een krijsen.
"ja kind, drink toch maar uit het flesje want mama gaat naar de kroeg dus je drinkt maar uit de fles of je hebt pech"?
Een stel dat ik ken nam die 2 maanden oude baby gewoon mee bij een verjaardag. Die lag gewoon lekker in zn reiswiegje en kreeg toen die honger had op een andere kamer even aan de borst. Prima opgelost
Ja, dat is allemaal leuk en aardig, en dat deden wij ook, maar dan is de moeder dus nog steeds niet weg van haar kind. Of denk je dat TS zit te wachten op een weekendje weg waarbij haar vriendin haar kind mee neemt naar dat weekendje weg waardoor alsnog voor die moeder uiteindelijk ales om haar kind draait?quote:
[..]
Het zal bij ieder kind anders zijn en bij de ene gemakkelijker dan de andere. Maar je kan dat natuurlijk niet generiek voor iedereen stellen.
Een stel dat ik ken nam die 2 maanden oude baby gewoon mee bij een verjaardag. Die lag gewoon lekker in zn reiswiegje en kreeg toen die honger had op een andere kamer even aan de borst. Prima opgelost
Kun je niet iets babyvriendelijks met haar gaan doen?quote:
[..]
Natuurlijk wel, maar ik ga geen theekransjes houden om over het kind te praten. Dus het wordt een middenweg zoals de laatste paar weken al een beetje het geval is: wel wekelijks contact, maar wat oppervlakkiger. Wie weet verandert het nog wel weer ooit, ik hoop het.
Maar werkt je partner dan ook niet zolang die borstvoeding nodig is? Want dat lijkt me dan ook onmogelijk.quote:
[..]
Ja, dat is allemaal leuk en aardig, en dat deden wij ook, maar dan is de moeder dus nog steeds niet weg van haar kind. Of denk je dat TS zit te wachten op een weekendje weg waarbij haar vriendin haar kind mee neemt naar dat weekendje weg waardoor alsnog voor die moeder uiteindelijk ales om haar kind draait?
Dat is correct.quote:
[..]
Maar werkt je partner dan ook niet zolang die borstvoeding nodig is? Want dat lijkt me dan ook onmogelijk.
Even zonder dollen hè. Heb jij wel enige moeite er in gestoken of heb je nadat ze net bevallen was gelijk gevraagd of ze lekker mee ging snuiven? Ik krijg namelijk het idee dat je totaal geen inlevingsvermogen hebt. Ben je überhaupt wel eens op kraamvisite geweest? Ben je, zoals een beste vriendin behoort te doen, mee kleren gaan kopen voor de kleine? Heb je de typische vriendinnen dingen gedaan of heb je vanaf het moment dat het woord zwanger viel je kont tegen de krib ingegooid?quote:
[..]
We waren echt wel heel hecht. Ik kan het niet uitleggen, maar je zou haar moeten zien. Als ik zeg dat álles om het kind draait, dan bedoel ik ook alles. Ik weet niet eens of ze met haar vriend wel normale gesprekken voert hoor.
Het lijkt mij niet normaal, maar ik kan me er ook gewoon niet in inleven merk ik. Mijn schoonzus heeft ook een kind en bij haar ging het echt wel wat anders.
Met een baby van een nog geen 6 maanden oud heb ik het echt nog nooit gezien dat de moeder al af en toe lekker gaat stappen met haar vriendinnen. Het zal heus wel gebeuren, maar je snapt hopelijk wel dat het niet de norm is. En dat is maar goed ook.quote:
[..]
Voor veel mensen geen enkel probleem om dan af en toe eens wat anders te doen. Vooral als er ook een partner is waarmee je verantwoordelijkheid deelt.
Ow, lijkt me een pijnlijke opoffering. Tenzij dan natuurlijk vooraf het plan was.quote:
Ik heb het ook niet over stappen. Maar meer over die baby af en toe even bij partner/familielid/opvang laten om een keer wat anders te doen. Redelijk normaal hoor.quote:
[..]
Met een baby van een nog geen 6 maanden oud heb ik het echt nog nooit gezien dat de moeder al af en toe lekker gaat stappen met haar vriendinnen. Het zal heus wel gebeuren, maar je snapt hopelijk wel dat het niet de norm is. En dat is maar goed ook.
Nou, dat was vooraf het plan, want mijn vrouw werkt in Duitsland (ze is dan ook Duits) en daar zijn de regels heel anders, dus daar kun je gewoon een jaar (of 2) thuis blijven, maar wij hebben wel vaker tegen elkaar gezegd dat we van geluk konden spreken dát dat een mogelijkheid was, want we hadden een probleem gehad als zij na 3/4 maanden weer had moet gaan werken terwijl onze dochter geen fles accepteerde (en we hebben er tig geprobeerd).quote:
[..]
Ow, lijkt me een pijnlijke opoffering. Tenzij dan natuurlijk vooraf het plan was.
Ja dan niet hè. Hexagon heeft het gewoon over een situatie zonder verregaande complicaties waarbij men ook gewoon weer aan het werk gaat zoals gepland, zoals veel mensen dat geluk wel hebben.quote:
[..]
Hoe doe je dat in het eerste jaar als een kind elke 3 uur moet drinken en je kind geen fles accepteert en je vrouw borstvoeding geeft?
Dat was nl bij ons realiteit. Onze dochter accepteerde geen flesje, alleen borstvoeding ging. Bij een fles zette ze het op een krijsen.
"ja kind, drink toch maar uit het flesje want mama gaat naar de kroeg dus je drinkt maar uit de fles of je hebt pech"?
Als iemand in jullie situatie vervolgens wel verwacht dat iemand dan wel gewoon de kroeg in kan en een weekend weg ontbreken er wel een heel aantal IQ punten en is de vraag of er überhaupt ooit wel sprake was van een gelijkwaardige vriendschap.
Nou, bij ons heeft niemand dat ooit verwacht, maar mensen die geen kinderen hebben onderschatten drastisch wat voor impact het krijgen van een kind op je heeft, zowel praktisch als qua gevoel/hormonen. Dat kan ook niet anders als je zelf geen kind hebt nog.quote:
[..]
Ja dan niet hè. Hexagon heeft het gewoon over een situatie zonder verregaande complicaties waarbij men ook gewoon weer aan het werk gaat zoals gepland, zoals veel mensen dat geluk wel hebben.
Als iemand in jullie situatie vervolgens wel verwacht dat iemand dan wel gewoon de kroeg in kan en een weekend weg ontbreken er wel een heel aantal IQ punten en is de vraag of er überhaupt ooit wel sprake was van een gelijkwaardige vriendschap.
En dan laat je je vrienden maar vallen?quote:
[..]
Nou, bij ons heeft niemand dat ooit verwacht, maar mensen die geen kinderen hebben onderschatten drastisch wat voor impact het krijgen van een kind op je heeft, zowel praktisch als qua gevoel/hormonen. Dat kan ook niet anders als je zelf geen kind hebt nog.
Bij ons in de groep ook paar gasten, krijgen een baby en kunnen opeens elk weekend niet meer.
Wat denk je, dat de vrouw even een kind er uit drukt, en daarna is het weer business as usual?quote:Op woensdag 25 maart 2020 11:42 schreef Leonos het volgende:
[..]
En dan laat je je vrienden maar vallen?
Bij ons in de groep ook paar gasten, krijgen een baby en kunnen opeens elk weekend niet meer.
Naja, na twee maandjes wel weer ja.quote:
[..]
Wat denk je, dat de vrouw even een kind er uit drukt, en daarna is het weer business as usual?
Deed jij/jullie dat ook zo?quote:
Ik heb geen baby mattie.quote:
Yo, niet iedereen die kinderloos is, is blind voor zulke processen jaquote:
[..]
Nou, bij ons heeft niemand dat ooit verwacht, maar mensen die geen kinderen hebben onderschatten drastisch wat voor impact het krijgen van een kind op je heeft, zowel praktisch als qua gevoel/hormonen. Dat kan ook niet anders als je zelf geen kind hebt nog.
Nee joh, tuurlijk niet, maar je snapt wat ik bedoel toch? Ik herken het van mezelf hoor, toen ik nog geen kind had dacht ik van; what's the big deal...tót ik zelf een kind kreeg.quote:
[..]
Yo, niet iedereen die kinderloos is, is blind voor zulke processen ja
Dit. Werkt twee kanten op, dat interesse tonen in het (nieuwe of oude) leven van de ander.quote:
[..]
Even zonder dollen hè. Heb jij wel enige moeite er in gestoken of heb je nadat ze net bevallen was gelijk gevraagd of ze lekker mee ging snuiven? Ik krijg namelijk het idee dat je totaal geen inlevingsvermogen hebt. Ben je überhaupt wel eens op kraamvisite geweest? Ben je, zoals een beste vriendin behoort te doen, mee kleren gaan kopen voor de kleine? Heb je de typische vriendinnen dingen gedaan of heb je vanaf het moment dat het woord zwanger viel je kont tegen de krib ingegooid?
Een baby is nog ontzettend kwetsbaar en afhankelijk. Pas als die wat groter is, kan een moeder met een iets geruster hart weer dingen voor haarzelf gaan doen. Die haar zelfs kwetsbaar maken (feesten en reizen... er kan zomaar iets raars gebeuren. Je gevaardar staat AAN).
Als jij een echte vriendin bent, gun je haar gewoon wat tijd. Ze draait vanzelf wel bij en kleine heeft vanzelf niet meer 24/7 zorg nodig. Het leven verandert drastisch.
[ Bericht 20% gewijzigd door 00wildchild op 25-03-2020 12:03:59 ]
Ik snap het wel, maar ik wilde het toch even aanstippen. #nuancequote:
[..]
Nee joh, tuurlijk niet, maar je snapt wat ik bedoel toch? Ik herken het van mezelf hoor, toen ik nog geen kind had dacht ik van; what's the big deal...tót ik zelf een kind kreeg.
En Hexagon en probeer hebben ook zeker wel een punt, je kan moeilijk inlevingsvermogen verwachten als je zelf ook weinig tot geen moeite doet. Ook als is de onderliggende reden als nageslacht wat nobeler dan nog steeds lekker de beest uithangen elk weekend, een beetje tweerichtingsverkeer is wel gewenst..
Ja, tijdelijk gaat de baby voor. Dat is echt heel normaal ik snap niet dat mensen er zo verbaasd over zijnquote:
Sommige mensen zijn zelf gewoon niet zo handig in het slim plannen van dingen, omdat dat eerder nooit echt een noodzaak was. Dus die nemen dan ook niet zelf het initiatief om een keer iets wat verder vooruit te plannen op een manier die hunzelf wel praktisch uitkomt.quote:
[..]
En dan laat je je vrienden maar vallen?
Bij ons in de groep ook paar gasten, krijgen een baby en kunnen opeens elk weekend niet meer.
Misschien dat je als vrienden dan toch een keer kan vragen wanneer ze wel kunnen en wat handig is.
Ja natuurlijk hebben ze dat, maar daar gaat deze situatie niet over. Dit gaat niet over de baby na 2 maanden meenemen naar een verjaardag en dan in een andere ruimte voeden. Dit gaat over TS die niet snapt dat haar vriendin, die net moeder geworden, geen zin heeft in een weekend weg en niet meer mee uit gaat en drugs gebruiken en weet ik veel wat al niet meer.quote:
[..]
Ik snap het wel, maar ik wilde het toch even aanstippen. #nuance
En Hexagon en probeer hebben ook zeker wel een punt, je kan moeilijk inlevingsvermogen verwachten als je zelf ook weinig tot geen moeite doet. Ook als is de onderliggende reden als nageslacht wat nobeler dan nog steeds lekker de beest uithangen elk weekend, een beetje tweerichtingsverkeer is wel gewenst..
Dit, het kan echt je levensritme overhoop gooien en niet iedereen is even handig met structuur aan brengen. Zeker niet met een hormonale nieuwbakken moeder en een huilbaby, slaaptekort en nauwelijks tot geen papaverlof.quote:
[..]
Sommige mensen zijn zelf gewoon niet zo handig in het slim plannen van dingen, omdat dat eerder nooit echt een noodzaak was. Dus die nemen dan ook niet zelf het initiatief om een keer iets wat verder vooruit te plannen op een manier die hunzelf wel praktisch uitkomt.
Misschien dat je als vrienden dan toch een keer kan vragen wanneer ze wel kunnen en wat handig is.
Waar de moeder een tijd thuis kan zitten, is zij fulltime bezig met de baby. Als vader moet je haar dan ook kunnen ontzien, plus je wil zelf hopelijk ook een band opbouwen nu het eenmaal uit de buik van de mama is. Dan heb je nog een huishouden te runnen, kraambezoek, bijslapen, laat staan us time (als stel ipv papa en mama) en me time.
Dat is best veel, zeker als het niet van een leien dakje gaat en dan zijn die paar uurtjes met je matties echt een stuk moeilijker in te passen.
Ik ben misschien ook wel wat teleurgesteld in alles. Ik wist natuurlijk dat alles ging veranderen, maar ze is een totaal ander persoon geworden. Hoe zij ooit was, is helemaal verdwenen. Ik zei het al: van heel erg losgeslagen en levenslustig naar een kluizenaar.quote:
[..]
En dat mag, dat hoef je ook niet, want mensen die geen kinderen hebben willen niet alleen maar over iets praten waar ze 0 binding mee hebben, en dat is logisch.
Maar wat jij doet gaat verder dan dat. Wat jij doet is vervolgens 'het probleem' bij haar neerleggen, en stellen dat jij benadeeld wordt omdat zij X doet. Dat kun je wel vinden, maar de realiteit is niet dat zij iets doet dat fout IS.
De realiteit is dat zij iets doet wat jou niet ZINT omdat jij daar op jouw manier hinder van ondervindt. Dat mag jij natuurlijk vinden, maar daar kun je haar niet op afrekenen.
Maar ik weet ook dat het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen. We veranderen allemaal. Misschien is het goed om oppervlakkig contact te houden en verder niks te verwachten, want ik wil haar natuurlijk niet kwijt na zo’n lange vriendschap. Ik ben er voor haar als ze ergens mee zit, soms drinken we thee 😝 en verder is het vooral rozengeur en maneschijn bij haar. Dat neem ik dan maar voor lief. En ik hoop dat het ooit anders wordt.
Ik ga haar niet lastig vallen met mijn emoties. Ik heb al gezegd hoe ik erover denk en zij heeft aangegeven dat oude leventje niet meer te willen. Haar prioriteiten liggen nu ergens anders. En dat is ook begrijpelijk, heus, maar het is ook pijnlijk om iemand zo te zien veranderen. Het lijkt alsof we helemaal geen band meer hebben.
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
Ik haal hier wederom geen enkele poging uit om haar beter te begrijpen of dat je überhaupt aan haar hebt gevraagd hoe zij die ommezwaai heeft ervaren. Het is allemaal heel beschouwend van een afstandje beschreven.quote:
[..]
Ik ben misschien ook wel wat teleurgesteld in alles. Ik wist natuurlijk dat alles ging veranderen, maar ze is een totaal ander persoon geworden. Hoe zij ooit was, is helemaal verdwenen. Ik zei het al: van heel erg losgeslagen en levenslustig naar een kluizenaar.
Maar ik weet ook dat het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen. We veranderen allemaal. Misschien is het goed om oppervlakkig contact te houden en verder niks te verwachten, want ik wil haar natuurlijk niet kwijt na zo’n lange vriendschap. Ik ben er voor haar als ze ergens mee zit, soms drinken we thee 😝 en verder is het vooral rozengeur en maneschijn bij haar. Dat neem ik dan maar voor lief. En ik hoop dat het ooit anders wordt.
Ik ga haar niet lastig vallen met mijn emoties. Ik heb al gezegd hoe ik erover denk en zij heeft aangegeven dat oude leventje niet meer te willen. Haar prioriteiten liggen nu ergens anders. En dat is ook begrijpelijk, heus, maar het is ook pijnlijk om iemand zo te zien veranderen. Het lijkt alsof we helemaal geen band meer hebben.
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
Je gaat snel weer naar huis omdat een baby om de paar uur gaat slapen.quote:
[..]
Ik ben misschien ook wel wat teleurgesteld in alles. Ik wist natuurlijk dat alles ging veranderen, maar ze is een totaal ander persoon geworden. Hoe zij ooit was, is helemaal verdwenen. Ik zei het al: van heel erg losgeslagen en levenslustig naar een kluizenaar.
Maar ik weet ook dat het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen. We veranderen allemaal. Misschien is het goed om oppervlakkig contact te houden en verder niks te verwachten, want ik wil haar natuurlijk niet kwijt na zo’n lange vriendschap. Ik ben er voor haar als ze ergens mee zit, soms drinken we thee 😝 en verder is het vooral rozengeur en maneschijn bij haar. Dat neem ik dan maar voor lief. En ik hoop dat het ooit anders wordt.
Ik ga haar niet lastig vallen met mijn emoties. Ik heb al gezegd hoe ik erover denk en zij heeft aangegeven dat oude leventje niet meer te willen. Haar prioriteiten liggen nu ergens anders. En dat is ook begrijpelijk, heus, maar het is ook pijnlijk om iemand zo te zien veranderen. Het lijkt alsof we helemaal geen band meer hebben.
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
En thee drinken, eh ja wat dacht je van borstvoeding? Dan kun je het niet op het zuipen en snuiven zetten nee. Ook met flesvoeding beter niet... want je kind heeft je zorg nodig en met een fles wijn op is dat allemaal een stuk minder veilig.Lees je anders ff in in het ritme van een baby.
Met andere woorden, je bent het er totaal niet mee eens, je kunt je niet inleven, je wíl je niet inleven en je denkt dat je weet hoe de wereld in elkaar steekt als je net een kind hebt gekregen, ook al heb je die ervaring niet.quote:
[..]
Ik ben misschien ook wel wat teleurgesteld in alles. Ik wist natuurlijk dat alles ging veranderen, maar ze is een totaal ander persoon geworden. Hoe zij ooit was, is helemaal verdwenen. Ik zei het al: van heel erg losgeslagen en levenslustig naar een kluizenaar.
Maar ik weet ook dat het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen. We veranderen allemaal. Misschien is het goed om oppervlakkig contact te houden en verder niks te verwachten, want ik wil haar natuurlijk niet kwijt na zo’n lange vriendschap. Ik ben er voor haar als ze ergens mee zit, soms drinken we thee 😝 en verder is het vooral rozengeur en maneschijn bij haar. Dat neem ik dan maar voor lief. En ik hoop dat het ooit anders wordt.
Ik ga haar niet lastig vallen met mijn emoties. Ik heb al gezegd hoe ik erover denk en zij heeft aangegeven dat oude leventje niet meer te willen. Haar prioriteiten liggen nu ergens anders. En dat is ook begrijpelijk, heus, maar het is ook pijnlijk om iemand zo te zien veranderen. Het lijkt alsof we helemaal geen band meer hebben.
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
Om heel eerlijk denk ik dat die vriendin beter af is zonder je.
Je doet zelf ook echt helemaal geen water bij de wijn he? Nul begrip voor en bereidheid om je enigszins aan te passen aan haar veranderde levensstijl. Om enige interesse in haar nieuwe situatie te tonen, om zo beter / meer aansluiting te vinden.quote:
[..]
Ik ben misschien ook wel wat teleurgesteld in alles. Ik wist natuurlijk dat alles ging veranderen, maar ze is een totaal ander persoon geworden. Hoe zij ooit was, is helemaal verdwenen. Ik zei het al: van heel erg losgeslagen en levenslustig naar een kluizenaar.
Maar ik weet ook dat het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen. We veranderen allemaal. Misschien is het goed om oppervlakkig contact te houden en verder niks te verwachten, want ik wil haar natuurlijk niet kwijt na zo’n lange vriendschap. Ik ben er voor haar als ze ergens mee zit, soms drinken we thee 😝 en verder is het vooral rozengeur en maneschijn bij haar. Dat neem ik dan maar voor lief. En ik hoop dat het ooit anders wordt.
Ik ga haar niet lastig vallen met mijn emoties. Ik heb al gezegd hoe ik erover denk en zij heeft aangegeven dat oude leventje niet meer te willen. Haar prioriteiten liggen nu ergens anders. En dat is ook begrijpelijk, heus, maar het is ook pijnlijk om iemand zo te zien veranderen. Het lijkt alsof we helemaal geen band meer hebben.
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
Waarvan akte.quote:
[..]
Met andere woorden, je bent het er totaal niet mee eens, je kunt je niet inleven, je wíl je niet inleven en je denkt dat je weet hoe de wereld in elkaar steekt als je net een kind hebt gekregen, ook al heb je die ervaring niet.
Om heel eerlijk denk ik dat die vriendin beter af is zonder je.
Wat ben je een ontiegelijk naar mens als je een kerverse moeder het kwalijk neemt dat ze niet meer leeft naar de darkside.
Dat je het iemand kwalijk neemt dat ze thee drinkt wat? 
Ze probeert een goede moeder te zijn en staat sterk in haar schoenen tegen ‘vriendinnen’ die haar proberen te verleiden slechte dingen te doen en haar het kwalijk nemen dat ze voor haar kind kiest.
Snap wel dat ze die nieuwe vriendinnen heeft.
Misschien is het een kant die jullie, inclusief zijzelf, gewoon nog niet kenden?quote:
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Heb je in jullie groepje nooit mee gemaakt dat iemand enorm verliefd was en daar totaal in op ging, alsof dat tijdelijk het enige was wat telde?
Iemand met een depressie of een burnout oid, voor wie zo een uurtje weg gewoon ook al teveel was?
Waarom zou het te vroeg zijn? Het is overigens ook geen eenrichtingsverkeer hè. Dat ze nu, zes maanden na de geboorte, aan het cocoonen is, wil niet zeggen dat ze dat ook voor de rest van d'r leven ook maar blijft doen hè. Er is een weg terugquote:Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
Nou, dit dus.quote:
[..]
Waarvan akte.
Wat ben je een ontiegelijk naar mens als je een kerverse moeder het kwalijk neemt dat ze niet meer leeft naar de darkside.
Ze probeert een goede moeder te zijn en staat sterk in haar schoenen tegen ‘vriendinnen’ die haar proberen te verleiden slechte dingen te doen en haar het kwalijk nemen dat ze voor haar kind kiest.
Snap wel dat ze die nieuwe vriendinnen heeft.
Dit topic is een grote klaagzang van een dreinend kind (hoe toepasselijk) die haar zin niet krijgt en niet wil accepteren dat dingen nu anders zijn. Dit is geen vrienschap. Zeker niet vanuit TS naar die meid toe.
Reageer eens op mijn eerdere post als je wil?quote:
[..]
Ik ben misschien ook wel wat teleurgesteld in alles. Ik wist natuurlijk dat alles ging veranderen, maar ze is een totaal ander persoon geworden. Hoe zij ooit was, is helemaal verdwenen. Ik zei het al: van heel erg losgeslagen en levenslustig naar een kluizenaar.
Maar ik weet ook dat het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen. We veranderen allemaal. Misschien is het goed om oppervlakkig contact te houden en verder niks te verwachten, want ik wil haar natuurlijk niet kwijt na zo’n lange vriendschap. Ik ben er voor haar als ze ergens mee zit, soms drinken we thee 😝 en verder is het vooral rozengeur en maneschijn bij haar. Dat neem ik dan maar voor lief. En ik hoop dat het ooit anders wordt.
Ik ga haar niet lastig vallen met mijn emoties. Ik heb al gezegd hoe ik erover denk en zij heeft aangegeven dat oude leventje niet meer te willen. Haar prioriteiten liggen nu ergens anders. En dat is ook begrijpelijk, heus, maar het is ook pijnlijk om iemand zo te zien veranderen. Het lijkt alsof we helemaal geen band meer hebben.
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
Mjah, dit.quote:
[..]
Met andere woorden, je bent het er totaal niet mee eens, je kunt je niet inleven, je wíl je niet inleven en je denkt dat je weet hoe de wereld in elkaar steekt als je net een kind hebt gekregen, ook al heb je die ervaring niet.
Om heel eerlijk denk ik dat die vriendin beter af is zonder je.
Daar moest ik ook meteen aan denken zeg. Alsof je een boos klein kind uit moet leggen dat dingen veranderen en vriendschappen moeite en inzet kosten.quote:
[..]
Nou, dit dus.
Dit topic is een grote klaagzang van een dreinend kind (hoe toepasselijk) die haar zin niet krijgt en niet wil accepteren dat dingen nu anders zijn. Dit is geen vrienschap. Zeker niet vanuit TS naar die meid toe.
Geen uitzondering.
Ja, met dat verschil dat een klein kind over het algemeen niet vals is, iets wat TS wel is, want ze leidt haar post in door te veinzen dat ze begrijpt dat ze het wellicht niet snapt, om vervolgens fijntjes allerlei dingen op te noemen aan Vriendin die volgens haar mis zijn.quote:
[..]
Daar moest ik ook meteen aan denken zeg. Alsof je een boos klein kind uit moet leggen dat dingen veranderen en vriendschappen moeite en inzet kosten.
Met andere woorden, dat hele 'ik begrijp het wellicht niet' heeft 0 waarde, omdat het niet gemeend is. Zij denkt simpelweg dat zij gelijk heeft en Vriendin het maximaal fout heeft.
Dat soort mensen moet je niet willen in je leven, en vroeg of laat gaat Vriendin daar achter komen. Hopelijk vandaag in plaats van morgen.
Dat is wel kort door de bocht hoor. Mensen, zoals TS, veranderen over het algemeen ook naar mate ze ouder worden, dus er is vooralsnog niet echt een reden waarom de vriendschap niet gewoon aan kan blijven en zich in de toekomst weer kan ontwikkelen tot iets dat meer aansluit bij wat beiden willen op dat moment.quote:
Dat soort mensen moet je niet willen in je leven, en vroeg of laat gaat Vriendin daar achter komen. Hopelijk vandaag in plaats van morgen.
Houdt moed, ts!
Mwah, ik zou geen vrienden willen blijven met iemand die veinst dat ze het begrijpt, maar ondertussen wel loopt te oreren over wat ik allemaal wel niet fout doe volgens haar. Dan steek ik de tijd die ik heb liever in vriendschappen die die titel waardig zijn. Maar that's just me.quote:Op woensdag 25 maart 2020 12:56 schreef herverwijderd het volgende:
[..]
Dat is wel kort door de bocht hoor. Mensen, zoals TS, veranderen over het algemeen ook naar mate ze ouder worden, dus er is vooralsnog niet echt een reden waarom de vriendschap niet gewoon aan kan blijven en zich in de toekomst weer kan ontwikkelen tot iets dat meer aansluit bij wat beiden willen op dat moment.
Scherp.quote:
[..]
Ja, met dat verschil dat een klein kind over het algemeen niet vals is, iets wat TS wel is, want ze leidt haar post in door te veinzen dat ze begrijpt dat ze het wellicht niet snapt, om vervolgens fijntjes allerlei dingen op te noemen aan Vriendin die volgens haar mis zijn.
Met andere woorden, dat hele 'ik begrijp het wellicht niet' heeft 0 waarde, omdat het niet gemeend is. Zij denkt simpelweg dat zij gelijk heeft en Vriendin het maximaal fout heeft.
Dat soort mensen moet je niet willen in je leven, en vroeg of laat gaat Vriendin daar achter komen. Hopelijk vandaag in plaats van morgen.
quote:
[..]
Mwah, ik zou geen vrienden willen blijven met iemand die veinst dat ze het begrijpt, maar ondertussen wel loopt te oreren over wat ik allemaal wel niet fout doe volgens haar. Dan steek ik de tijd die ik heb liever in vriendschappen die die titel waardig zijn. Maar that's just me.
Maar inderdaad, dat was mijn punt, sommige zijn daar heel rechtlijnig in en anderen wat minder.
Ze willen vast ook graag blijven en zich aanpassen aan de algemene toon van de al aanwezige users hier. Oh wacht..quote:
Thuisisolatie heeft nogal een negatief effect op de kwaliteit van 'nieuwe users'.
Het is niet dat jij jezelf belangrijker maakt, maar het is dus inderdaad zo dat ze is veranderd, dus ze heeft voor haar kind gekozen. Je verandert gewoon, naarmate het leven vordert.quote:
[..]
Ik ben misschien ook wel wat teleurgesteld in alles. Ik wist natuurlijk dat alles ging veranderen, maar ze is een totaal ander persoon geworden. Hoe zij ooit was, is helemaal verdwenen. Ik zei het al: van heel erg losgeslagen en levenslustig naar een kluizenaar.
Maar ik weet ook dat het is zoals het is. We kunnen er niks aan veranderen. We veranderen allemaal. Misschien is het goed om oppervlakkig contact te houden en verder niks te verwachten, want ik wil haar natuurlijk niet kwijt na zo’n lange vriendschap. Ik ben er voor haar als ze ergens mee zit, soms drinken we thee 😝 en verder is het vooral rozengeur en maneschijn bij haar. Dat neem ik dan maar voor lief. En ik hoop dat het ooit anders wordt.
Ik ga haar niet lastig vallen met mijn emoties. Ik heb al gezegd hoe ik erover denk en zij heeft aangegeven dat oude leventje niet meer te willen. Haar prioriteiten liggen nu ergens anders. En dat is ook begrijpelijk, heus, maar het is ook pijnlijk om iemand zo te zien veranderen. Het lijkt alsof we helemaal geen band meer hebben.
Ze had veel levenslust, was heel enthousiast en intelligent. Alles gaat nu naar het kind toe. Dan heb je een master afgerond en zit je meer thuis dan dat je aan het werk bent of carrière maakt, omdat je niet zonder je kind kan? Dan laat je een korte vakantie schieten? Of ga je een uurtje ergens thee drinken om snel weer naar huis te gaan? Ik begrijp het niet en het is gewoon niet hoe zij ooit was.
Maar misschien ga ik dat ooit wel begrijpen, alleen voor nu begrijp ik het niet. Ze is nog maar 26 jaar. Laten we dat ook niet vergeten. Is het nu niet wat te vroeg om zo’n burgerlijk leven te leiden? Maar jullie hebben gelijk dat ik mezelf veel belangrijker maak en zij wat anders aan haar hoofd heeft. Daarom ga ik haar ook niet lastigvallen met mijn gezeur.😆
Joh, dat doe ik niet. Het doet er niet toe dat ze geen alcohol drinkt of niet meer uitgaat.quote:
[..]
Waarvan akte.
Wat ben je een ontiegelijk naar mens als je een kerverse moeder het kwalijk neemt dat ze niet meer leeft naar de darkside.
Ze probeert een goede moeder te zijn en staat sterk in haar schoenen tegen ‘vriendinnen’ die haar proberen te verleiden slechte dingen te doen en haar het kwalijk nemen dat ze voor haar kind kiest.
Snap wel dat ze die nieuwe vriendinnen heeft.
Het baart me zorgen dat ze zo is veranderd. Er is niks meer van haarzelf over. En dan bedoel ik op de levenslust en dan doel ik niet op drugs of alcohol, meer meer hoe ze was als persoon. Maar dit kan k blijven zeggen, je zou haar moeten kennen.
Nou, ik denk dat dat je helemaal geen zorgen baart, ik denk dat het je vooral stoort dat ze niet meer zo is zoals ze was omdat jij nu een stapmaatje minder hebt.quote:
[..]
Joh, dat doe ik niet. Het doet er niet toe dat ze geen alcohol drinkt of niet meer uitgaat.
Het baart me zorgen dat ze zo is veranderd. Er is niks meer van haarzelf over. En dan bedoel ik op de levenslust en dan doel ik niet op drugs of alcohol, meer meer hoe ze was als persoon. Maar dit kan k blijven zeggen, je zou haar moeten kennen.
Ik lees namelijk geen rare dingen voor als je net een kind hebt gekregen, en dat ze als moeder niet meer gaat stappen (voorlopig) en/of drugs gebruikt vind ik alleen maar lovenswaardig. Die veranderingen zijn in mijn optiek verbeteringen.
Van de andere kant wil je dit niet horen, want je wil alleen maar horen dat jij gelijk hebt. Dat heb je niet, dus die hoop kun je opgeven.
Als het volwassen leven daadwerkelijk zo saai is dan hoop ik dat nooit mee te hoeven maken.quote:
Het klinkt alsof zij nu eens echt een volwassen leven wil leiden met verantwoordelijkheden, terwijl jij nog vast zit in een soort verlengde van je puberteit met drank en drugs.
Ik denk net dat ze nu meer levenslust heeft dan ooit tevoren. Daar haar roze wolk enorm en echt is!quote:
[..]
Joh, dat doe ik niet. Het doet er niet toe dat ze geen alcohol drinkt of niet meer uitgaat.
Het baart me zorgen dat ze zo is veranderd. Er is niks meer van haarzelf over. En dan bedoel ik op de levenslust en dan doel ik niet op drugs of alcohol, meer meer hoe ze was als persoon. Maar dit kan k blijven zeggen, je zou haar moeten kennen.
Jij bent degene die denkt dat je alleen levenslust hebt als je maar kan gaan stappen en feesten. En dat is leuk hoor maar het stelt geen hol voor en is niet belangrijk. Het is allemaal maar oppervlakkig.
Trouwens, je zegt ergens: ik heb geen zin in theekransjes waar ze het dan heeft over het kind.
HET kind.. Bah..
Maar er is toch ook gewoon veel veranderd? Waarom wil je niet een beetje met haar mee veranderen?quote:
[..]
Joh, dat doe ik niet. Het doet er niet toe dat ze geen alcohol drinkt of niet meer uitgaat.
Het baart me zorgen dat ze zo is veranderd. Er is niks meer van haarzelf over. En dan bedoel ik op de levenslust en dan doel ik niet op drugs of alcohol, meer meer hoe ze was als persoon. Maar dit kan k blijven zeggen, je zou haar moeten kennen.
Het voelt voor jou niet saai dan.quote:
[..]
Als het volwassen leven daadwerkelijk zo saai is dan hoop ik dat nooit mee te hoeven maken.
Alleen voor anderen die nog niet in die fase zitten.
Het is gewoon fkng saai, dan maar eeuwig kind(erachtig).quote:
[..]
Het voelt voor jou niet saai dan.
Alleen voor anderen die nog niet in die fase zitten.
De baby/het kind/haar baby/haar kind. Ik bedoel er niks verkeerd mee, ik ga alleen geen namen noemen.quote:
[..]
Ik denk net dat ze nu meer levenslust heeft dan ooit tevoren. Daar haar roze wolk enorm en echt is!
Jij bent degene die denkt dat je alleen levenslust hebt als je maar kan gaan stappen en feesten. En dat is leuk hoor maar het stelt geen hol voor en is niet belangrijk. Het is allemaal maar oppervlakkig.
Trouwens, je zegt ergens: ik heb geen zin in theekransjes waar ze het dan heeft over het kind.
HET kind.. Bah..
Hm jawel! Dat doe ik ook door gewoon op de bank thee te drinken, haar wel mee te blijven vragen, wel contact met haar te houden. En dat is ook wel gezellig, alleen jammer dat de gesprekken toch vaak gaan over haar baby. Maar dat zal ook wel weer liggen aan de hormonen en weet ik wat. Hoop zelf nooit zo te worden, maarrrrr dat zeggen we waarschijnlijk allemaal 😅.quote:
[..]
Maar er is toch ook gewoon veel veranderd? Waarom wil je niet een beetje met haar mee veranderen?
Ze maakt waarschijnlijk ook weinig anders mee dan haar baby. Vind ze het niet interessant als jij wat te vertellen hebt?quote:
[..]
Hm jawel! Dat doe ik ook door gewoon op de bank thee te drinken, haar wel mee te blijven vragen, wel contact met haar te houden. En dat is ook wel gezellig, alleen jammer dat de gesprekken toch vaak gaan over haar baby. Maar dat zal ook wel weer liggen aan de hormonen en weet ik wat. Hoop zelf nooit zo te worden, maarrrrr dat zeggen we waarschijnlijk allemaal 😅.
Ehhhhhh ja. Het leven wordt wel redelijk uit je gezogen na een kind hoor.quote:
[..]
Joh, dat doe ik niet. Het doet er niet toe dat ze geen alcohol drinkt of niet meer uitgaat.
Het baart me zorgen dat ze zo is veranderd. Er is niks meer van haarzelf over. En dan bedoel ik op de levenslust en dan doel ik niet op drugs of alcohol, meer meer hoe ze was als persoon. Maar dit kan k blijven zeggen, je zou haar moeten kennen.
Je slaapt weinig, kind heeft kramp, tanden, de ene prik en afspraak na de andere. Je wordt hartstikke geleefd de eerste periode.Haar prioriteiten liggen helemaal anders. Deal ermee.
In plaats van haar steeds mee te vragen, zou je ook kunnen omdenken en haar vragen wanneer zij zelf weer eens zin zou hebben om iets te doen over een paar maanden. Of ze daar überhaupt behoefte aan heeft...
Nee je denkt veel te makkelijk... het is heel cliché maar je zult het pas echt snappen als je zelf moeder bent... ze lijkt niet verliefd op haar kind, haar kind is simpelweg belangrijkste in haar leven... mijn leven lijkt nu ook in niks meer op mijn leven voor mn oudste, incl vrienden....dingen veranderen, buig mee of haak af.quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Weleens een extreme verliefdheid meegemaakt, maar dat ging nooit ten koste van de vriendschappen! Niemand heeft depressies of burn-outs meegemaakt zo ver ik mij kan bedenkenquote:
[..]
Misschien is het een kant die jullie, inclusief zijzelf, gewoon nog niet kenden?
Heb je in jullie groepje nooit mee gemaakt dat iemand enorm verliefd was en daar totaal in op ging, alsof dat tijdelijk het enige was wat telde?
Iemand met een depressie of een burnout oid, voor wie zo een uurtje weg gewoon ook al teveel was?
[..]
Waarom zou het te vroeg zijn? Het is overigens ook geen eenrichtingsverkeer hè. Dat ze nu, zes maanden na de geboorte, aan het cocoonen is, wil niet zeggen dat ze dat ook voor de rest van d'r leven ook maar blijft doen hè. Er is een weg terug
Je hebt helemaal gelijk. Het kan over een jaar misschien wel anders zijn!
Lijkt er niet op, ze is altijd afwezig en de focus is op de baby.quote:
[..]
Ze maakt waarschijnlijk ook weinig anders mee dan haar baby. Vind ze het niet interessant als jij wat te vertellen hebt?
Ik heb een schoonzus met een kind maar bij haar heb ik dat echt niet zo gezien trouwens.
Natuurlijk heb ik niet geopperd om drugs te gebruiken. En natuurlijk ben ik wel op kraamvisite geweest. Ik ben tijdens de zwangerschap best betrokken geweest (en wie ben ik om haar keuzes te veroordelen)?quote:
[..]
Even zonder dollen hè. Heb jij wel enige moeite er in gestoken of heb je nadat ze net bevallen was gelijk gevraagd of ze lekker mee ging snuiven? Ik krijg namelijk het idee dat je totaal geen inlevingsvermogen hebt. Ben je überhaupt wel eens op kraamvisite geweest? Ben je, zoals een beste vriendin behoort te doen, mee kleren gaan kopen voor de kleine? Heb je de typische vriendinnen dingen gedaan of heb je vanaf het moment dat het woord zwanger viel je kont tegen de krib ingegooid?
Vind wel dat veel mensen mijn verhaal verdraaien nu en veel aannames doen
De ene is wat extremer dan de andere daarin. Je vriendin zal vast doorslaan. Sommige vrouwen gaan er nuchterder mee om en anderen die verliezen hun hele identiteit aan zo'n kind.quote:
[..]
Lijkt er niet op, ze is altijd afwezig en de focus is op de baby.
Ik heb een schoonzus met een kind maar bij haar heb ik dat echt niet zo gezien trouwens.
Uiteindelijk is dat een chemisch proces in je lichaam dat je een beetje voor de gek houdt op een nuttige manier. Het zorgt ervoor dat we kinderen helemaal geweldig vinden als we ze hebben, ondanks alle overlast en gedoe die ze veroorzaken. Het is net als bij seks. Als je daar bij nadenkt is dat ook best smerig, maar bij bepaalde mensen doe je het ontzettend graag. Heel fijn anders waren mensen al lang uitgestorven. Waarschijnlijk staat die knop bij haar iets verder open dan gemiddeld.
Maar op een gegeven moment is de nieuwigheid wel van zo'n kind af en komt er wel weer ruimte voor wat anders om interessant te vinden.
En wederom: geen inlevingsvermogen. Wat heb jij gedaan om je aan te passen in haar richting? Of vind je gewoon dat zij deels party animal moet blijven omdat jij dat haar dan leuker vindt?quote:
[..]
Daar hadden we elkaar ook in gevonden, onze vriendschap bestond niet alleen uit stappen. Besef dat dit een hechte vriendschap is en dat dit teruggaat naar de middelbare school. Dat betekent dat we zo’n beetje alles met elkaar deden en deelden. Ik kwam vroeger vaak bij haar over de vloer, zij ook vaak bij mij. Alsof we zussen zijn.
Ze leeft nu als een kluizenaar. Vroeger was ze elke dag op pad en overal te vinden, nu is ze alleen maar bezig met het kind, werkt ze af en toe en spreekt ze af met vrouwen die net zo in het leven staan. Ze leeft in haar eigen baby-wereld en lijkt verliefd op haar baby. En daar moet het oude leven incl. de mensen die daarin voorkwamen voor wijken.
Ik snap wel dat er weinig energie is, maar haar levenslust lijkt verdwenen. Ik ben geen moeder, maar 3 nachten in het buitenland slapen is al te lastig omdat je je baby mist? Zet dan af en toe FaceTime aan? Of denk ik dan te moeilijk?
Leuke vriendschap zo.
Lees even meer😆quote:
[..]
En wederom: geen inlevingsvermogen. Wat heb jij gedaan om je aan te passen in haar richting? Of vind je gewoon dat zij deels party animal moet blijven omdat jij dat haar dan leuker vindt?
Leuke vriendschap zo.
Ik heb het hele topic gelezen. De wereld draait niet om jou.quote:
Je overdrijft enorm. Er is niks mis met haar levenslust, ze gebruikt die levenslust alleen op een andere manier. Jij wil gewoon niet in zien dat dit niet aan haar ligt.quote:
[..]
Joh, dat doe ik niet. Het doet er niet toe dat ze geen alcohol drinkt of niet meer uitgaat.
Het baart me zorgen dat ze zo is veranderd. Er is niks meer van haarzelf over. En dan bedoel ik op de levenslust en dan doel ik niet op drugs of alcohol, meer meer hoe ze was als persoon. Maar dit kan k blijven zeggen, je zou haar moeten kennen.
Niet iedereen is daarin hetzelfde.quote:
[..]
Lijkt er niet op, ze is altijd afwezig en de focus is op de baby.
Ik heb een schoonzus met een kind maar bij haar heb ik dat echt niet zo gezien trouwens.
Maar daarnaast geld ook dat het kind in deze kwestie een 'verrassingskind' is.
Als je je wel erop voorbereid hebt is het al soms lastig en anders dan je dacht. In dit geval is haar leven in zeer korte tijd compleet anders geworden.
Klein beetje doorslaan de andere kant op is dan best normaal.
Naar alle waarschijnlijkheid komt daar ook wel weer wat balans in. De zuigelingen tijd is gewoon best heftig en zo op deze manier (niet erop voorbereid) geld dat nog harder.
Meestal komt het wel goed ergens tussen een jaar en twee jaar na de geboorte.
Voor mezelf gold bv dat ik wel vrij makkelijk was in de uk meenemen en mensen thuis laten komen, maar dat pas tegen de tijd dat hij om en nabij een jaar oud was hem bij opa en oma liet slapen terwijl ik weg was. Dus ik weg was van hem.
Niet dat het daarna elk weekend los gaan was, maar wel zo nu en dan. Dat werd makkelijker.
Daarvoor had ik standaard 1 oor op de uk gericht. Waar ik ook was met hem. En was ik direct bij/met hem als ik ook maar dacht dat het nodig was (en dat was vaak best onnodig eigenlijk
).Zeker in dat eerste jaar gaf zelfs een uurtje weg zijn een groeiend ongemakkelijk gevoel.
En dat was gepland, wel voorbereid.
Kortom, het is niet zo abnormaal wat je vriendin laat zien. Geef het wat tijd en ruimte. Grinnik er een keertje om.
Waarschijnlijk komt het echt wel goed. Het zal nooit meer hetzelfde zijn, maar die 'obsessie' verminderd wel.
Ik snap dat je haar mist, maar je komt tegelijk ook erg dwingend en egoïstisch over. Het zou zomaar kunnen zijn dat zij dit ook zo ervaart en jou en de rest daarom ontwijkt. Jullie lijken haar keuzes niet te respecteren. Als jullie vervolgens types zijn om constant door te drammen en proberen over te halen, dan snap ik haar wel. Ik lees tegelijkertijd nooit dat jullie interesse tonen in haar behoeftes en haar baby.quote:
[..]
Joh, dat doe ik niet. Het doet er niet toe dat ze geen alcohol drinkt of niet meer uitgaat.
Het baart me zorgen dat ze zo is veranderd. Er is niks meer van haarzelf over. En dan bedoel ik op de levenslust en dan doel ik niet op drugs of alcohol, meer meer hoe ze was als persoon. Maar dit kan k blijven zeggen, je zou haar moeten kennen.
* Dat de vriendschap op de oude manier voorbij is. Je zult samen moeten kijken of er nog een nieuw soort vriendschap in het vat zit, als je er nog iets van wilt maken.quote:
[..]
Ik moet mezelf er inderdaad bij neerleggen dat ze is veranderd en dat ik haar niet ga begrijpen. Het wekt toch vooral irritatie op. Het is zo jammer dat deze vriendschap voorbij is.
Heb zelf zoveel vrienden die nu allemaal kinderen krijgen. Van sommigen neem je afstand, omdat je voelt dat het niet meer past. Andere vriendinnen doen echt moeite om de vriendschap te behouden, en dat is fijn om te merken. Neemt niet weg dat beide levens wel veranderen, en dat ik zelf soms ook niet leuk vind dat er een peuter in het spel is. Maar ja, is ook wel weer een beetje hun leven. Ik daarentegen nog steeds die saaie single die maar niet opschiet in het leven (ik chargeer). Wat moet zo iemand nog met mij, kan je ook denken.
Dus tja, gewoon wat afstand nemen.
Waar/hoe kom ik dwingend over?quote:
[..]
Ik snap dat je haar mist, maar je komt tegelijk ook erg dwingend en egoïstisch over. Het zou zomaar kunnen zijn dat zij dit ook zo ervaart en jou en de rest daarom ontwijkt. Jullie lijken haar keuzes niet te respecteren. Als jullie vervolgens types zijn om constant door te drammen en proberen over te halen, dan snap ik haar wel. Ik lees tegelijkertijd nooit dat jullie interesse tonen in haar behoeftes en haar baby.
Blijven vragen of ze meegaat, in plaats van haar vragen wanneer het haar uitkomt en of ze überhaupt behoefte heeft daar aan op dit moment.quote:
[..]
Waar/hoe kom ik dwingend over?
Ik hoop dat je gelijk hebt. Je beschrijving is wel raak. Ik zie bij haar ook heel veel ongemak als ze zonder haar kind is.quote:
[..]
Niet iedereen is daarin hetzelfde.
Maar daarnaast geld ook dat het kind in deze kwestie een 'verrassingskind' is.
Als je je wel erop voorbereid hebt is het al soms lastig en anders dan je dacht. In dit geval is haar leven in zeer korte tijd compleet anders geworden.
Klein beetje doorslaan de andere kant op is dan best normaal.
Naar alle waarschijnlijkheid komt daar ook wel weer wat balans in. De zuigelingen tijd is gewoon best heftig en zo op deze manier (niet erop voorbereid) geld dat nog harder.
Meestal komt het wel goed ergens tussen een jaar en twee jaar na de geboorte.
Voor mezelf gold bv dat ik wel vrij makkelijk was in de uk meenemen en mensen thuis laten komen, maar dat pas tegen de tijd dat hij om en nabij een jaar oud was hem bij opa en oma liet slapen terwijl ik weg was. Dus ik weg was van hem.
Niet dat het daarna elk weekend los gaan was, maar wel zo nu en dan. Dat werd makkelijker.
Daarvoor had ik standaard 1 oor op de uk gericht. Waar ik ook was met hem. En was ik direct bij/met hem als ik ook maar dacht dat het nodig was (en dat was vaak best onnodig eigenlijk
Zeker in dat eerste jaar gaf zelfs een uurtje weg zijn een groeiend ongemakkelijk gevoel.
En dat was gepland, wel voorbereid.
Kortom, het is niet zo abnormaal wat je vriendin laat zien. Geef het wat tijd en ruimte. Grinnik er een keertje om.
Waarschijnlijk komt het echt wel goed. Het zal nooit meer hetzelfde zijn, maar die 'obsessie' verminderd wel.
Lijkt mij wel lastig, want dan heb je dus ook weinig tot geen focus op de relatie met je partner, je familie, je vrienden, je werk, terwijl dat juist rust zou kunnen brengen in een hectische periode.
Het is wel bijzonder om te zien. Ik geef het verder alle tijd en ruimte, maar verwacht niks meer van haar. Je hebt namelijk gelijk dat het een grote verandering is.
Ja want dat iemand een omgeving heeft waarin men gemiddeld genomen pas na hun 30e begint met baren, dat bestaat natuurlijk niet. Dan ligt het echt aan het oog van TS voor haar omgeving.quote:
[..]
Ik hoop voor jou dat je andere vriendinnen kinderloos blijven, want anders raak je die ook kwijt. Het beeld dat jij schetst van je vriendin is heel normaal. Dat had je op jouw leeftijd al kunnen weten als je een beetje om je heen had gekeken, maar jij hebt alleen oog voor jezelf zoals ook nu weer blijkt.
Je lijkt zo gefocust om wat er allemaal om haar heen en voor haar zwangerschap gebeurt. Laat haar gewoon even in die bubbel. We hebben niet voor niets dat instinct naar onze kinderen toe. Bijna iedere moeder/ ouder heeft dat en daar is een reden voor.quote:
[..]
Ik hoop dat je gelijk hebt. Je beschrijving is wel raak. Ik zie bij haar ook heel veel ongemak als ze zonder haar kind is.
Lijkt mij wel lastig, want dan heb je dus ook weinig tot geen focus op de relatie met je partner, je familie, je vrienden, je werk, terwijl dat juist rust zou kunnen brengen in een hectische periode.
Het is wel bijzonder om te zien. Ik geef het verder alle tijd en ruimte, maar verwacht niks meer van haar. Je hebt namelijk gelijk dat het een grote verandering is.
Er is in de mens of in ieder levend organisme niets belangrijker dan (als soort) overleven en dus vermenigvuldigen en in het geval van zoogdieren daarna zelf zorgen dat je nageslacht overleeft.
Ik dacht dat ze er juist bij betrokken wilde worden, dus bij het normale leven. Ik heb volgens mij wel altijd iets als dit erbij gezegd; “maar als je er geen zin in hebt begrijp ik het ook”, enzovoort.quote:
[..]
Blijven vragen of ze meegaat, in plaats van haar vragen wanneer het haar uitkomt en of ze überhaupt behoefte heeft daar aan op dit moment.
Maar ik ben wel egoïstisch in wat ik ”verwacht”, besef ik
Ik weet het niet.quote:
[..]
Je overdrijft enorm. Er is niks mis met haar levenslust, ze gebruikt die levenslust alleen op een andere manier. Jij wil gewoon niet in zien dat dit niet aan haar ligt.
Ze heeft zoveel in zich en nu draait haar leven vooral om haar kind. Ik vind dat zonde omdat ze zoveel meer had kunnen bereiken. Ik weet wat ze wilde en dat was echt echt echt nog geen kind. Maar ze kan het misschien ook nog bereiken met kind alleen nu even niet.
Dat baart mij wel zorgen. Ik hoop dus echt dat ze wel een keer uit de bubbel komt.
Geef haar wat tijd. Je wilt de vriendschap niet kwijt. Moeder worden is heftig. Ze heeft dr kleine negen maanden gedragen en hij is nu zes maanden uit haar buik. Dat los kunnen laten en gescheiden zijn van elkaar is een heel proces en duurt wel even. Het is heel onnatuurlijk om even je kind weg te leggen voor vertier.quote:
[..]
Ik dacht dat ze er juist bij betrokken wilde worden, dus bij het normale leven. Ik heb volgens mij wel altijd iets als dit erbij gezegd; “maar als je er geen zin in hebt begrijp ik het ook”, enzovoort.
Maar ik ben wel egoïstisch in wat ik ”verwacht”, besef ik
Feesten, werken e.d. zijn vrij nieuwe verschijnselen, duizenden tot miljoenen jaren lang bleven moeders bij hun kinderen dus zo heel gek is het niet dat veruit de meeste moeders zich zo gedragen de eerste periode. Feesten heeft gewoon weinig tot geen waarde meer. Instinct kickt in.
Aanname van jou, zoiets kun je ook gewoon open vragen.quote:
[..]
Ik dacht dat ze er juist bij betrokken wilde worden, dus bij het normale leven. Ik heb volgens mij wel altijd iets als dit erbij gezegd; “maar als je er geen zin in hebt begrijp ik het ook”, enzovoort.
Maar ik ben wel egoïstisch in wat ik ”verwacht”, besef ik
Eh, ik kreeg die van mij midden in een opleiding. Jaar pauze genomen, daarna door om diploma te halen en daarna gewoon weer door gaan studeren. Je leven houdt niet op met een kind hoor. Het motiveert zelfs extra, en zonder al die katers is een stuk fijner studeren kan ik je zeggen.quote:
[..]
Ik weet het niet.
Ze heeft zoveel in zich en nu draait haar leven vooral om haar kind. Ik vind dat zonde omdat ze zoveel meer had kunnen bereiken. Ik weet wat ze wilde en dat was echt echt echt nog geen kind. Maar ze kan het misschien ook nog bereiken met kind alleen nu even niet.
Dat baart mij wel zorgen. Ik hoop dus echt dat ze wel een keer uit de bubbel komt.
Definieer eens het "normale leven"quote:
Ik dacht dat ze er juist bij betrokken wilde worden, dus bij het normale leven.
Niet echt een positieve en constructief opstelling als goede vriendin.quote:Ik heb volgens mij wel altijd iets als dit erbij gezegd; “maar als je er geen zin in hebt begrijp ik het ook”, enzovoort.
Ik denk dat daar het werkelijke probleem in zit.quote:Maar ik ben wel egoïstisch in wat ik ”verwacht”, besef ik
Hoezo?quote:
[..]
Definieer eens het "normale leven"
[..]
Niet echt een positieve en constructief opstelling als goede vriendin.
[..]
Ik denk dat daar het werkelijke probleem in zit.
Ja had ik kunnen doen maar in plaats daarvan vroeg ik of ze af en toe mee wilde met dingen als ze zin/tijd had, ze heeft nooit gezegd dat ze die vraag irritant vindt. En haar kennende had ze dat dan wel aangegeven als dat zo was.quote:
[..]
Aanname van jou, zoiets kun je ook gewoon open vragen.
Het normale leven. Misschien je beeld daarvan eens herzien.quote:
[..]
Ik dacht dat ze er juist bij betrokken wilde worden, dus bij het normale leven. Ik heb volgens mij wel altijd iets als dit erbij gezegd; “maar als je er geen zin in hebt begrijp ik het ook”, enzovoort.
Maar ik ben wel egoïstisch in wat ik ”verwacht”, besef ik
Wellicht kun je proberen de dingen vanuit haar te bekijken ipv vanuit jezelf.
Dat begrijp ik! Ging ook niet per definitie om t feesten maar meer dus dat ze haar oude zelf niet meer is maar ik geef het alle tijd en de ruimtequote:
[..]
Geef haar wat tijd. Je wilt de vriendschap niet kwijt. Moeder worden is heftig. Ze heeft dr kleine negen maanden gedragen en hij is nu zes maanden uit haar buik. Dat los kunnen laten en gescheiden zijn van elkaar is een heel proces en duurt wel even. Het is heel onnatuurlijk om even je kind weg te leggen voor vertier.
Feesten, werken e.d. zijn vrij nieuwe verschijnselen, duizenden tot miljoenen jaren lang bleven moeders bij hun kinderen dus zo heel gek is het niet dat veruit de meeste moeders zich zo gedragen de eerste periode. Feesten heeft gewoon weinig tot geen waarde meer. Instinct kickt in.
Dat kan ik me nog wel indenken 😝quote:
Oh en ik kan je verzekeren, ook al is het laatste wat je wil een kind, op het moment dat je je kind eenmaal hebt wil je niets anders meer en ben je dankbaar dat je kind in je leven is gekomen. Daar kun je je niets bij voorstellen, maar dat gevoel is zo ontzettend groots dat het bijna beangstigend is.
Wellicht kun je proberen de dingen vanuit haar te bekijken ipv vanuit jezelf.
Daar mag je verdrietig over zijn. Ik snap dat ook volkomen. Het is niet alsof jullie langzaam naar een leven toegroeiden met kinderen. Zij krijgt abrupt (zoals ik het begrijp) een kind terwijl ze misschien nog niet eens over die fase van het leven had nagedacht. Ik snap dat dat voor jou ook wennen is.
Het enige dat je nu kunt doen is er mee dealen. Je kan niet van haar verwachten dat nu ze een kind heeft nog steeds altijd mee kan gaan naar leuke dingen. Door haar nu te pushen voor die leuke dingen krijg je alleen maar meer afstand en onbegrip. Probeer haar nieuwe leven te begrijpen en er voor haar te zijn. Als jullie echt beste vriendinnen zijn kan je nog steeds een belangrijke rol spelen in haar leven. Maar je moet wel accepteren dat die rol anders is dan je gewend is.
Je kan het ook positief benaderen. Als je er echt voor haar bent en haar kind kan jullie band misschien alleen maar sterker worden.
Die oude zelf gaat niet meer terug komen. Die was vast impulsief.quote:
[..]
Dat begrijp ik! Ging ook niet per definitie om t feesten maar meer dus dat ze haar oude zelf niet meer is maar ik geef het alle tijd en de ruimte
Je hebt het alleen maar over wat zij nu zogenaamd mist, hoe het zogenaamd ten koste van haar leven gaat, terwijl jij en je groepje er meer last van hebben dan zij. Hou daar eens mee op. Nergens in dit topic laat je blijken dat je ook interesse voor haar gevoelens en leven hebt. Overal staat een 'maar' achter. En zij wordt alleen maar be/veroordeeld. Als je ook zo bent in de omgang met haar, dan kom je dwingend over. Heb geduld en doe eens wat zij leuk vindt, zonder aldoor terug te komen op hoe het was. Wil je haar vertellen dat je haar mist, deel dan je gevoelens zonder haar daarmee te willen veranderen naar hoe het was.quote:
[..]
Waar/hoe kom ik dwingend over?
Je komt in dit topic heel erg egoïstisch en dwingend over, zij moet dit, zij moet dat. Je zegt het niet letterlijk zo, maar het schijnt er wel doorheen. Nogmaals, als je ook zo met haar communiceert, dan ontwijkt ze jullie niet om al die redenen die je benoemt, maar omdat je geen enkele acceptatie, geduld noch begrip toont.
Je moet ook weten dat ik mijn gevoelens nu ergens zonder filter deel, dus dan gaat het over mij. Natuurlijk ga ik dat niet tegen haar doen.
quote:
[..]
Je hebt het alleen maar over wat zij nu zogenaamd mist, hoe het zogenaamd ten koste van haar leven gaat, terwijl jij en je groepje er meer last van hebben dan zij. Hou daar eens mee op. Nergens in dit topic laat je blijken dat je ook interesse voor haar gevoelens en leven hebt. Overal staat een 'maar' achter. En zij wordt alleen maar be/veroordeeld. Als je ook zo bent in de omgang met haar, dan kom je dwingend over. Heb geduld en doe eens wat zij leuk vindt, zonder aldoor terug te komen op hoe het was. Wil je haar vertellen dat je haar mist, deel dan je gevoelens zonder haar daarmee te willen veranderen naar hoe het was.
Je komt in dit topic heel erg egoïstisch en dwingend over, zij moet dit, zij moet dat. Je zegt het niet letterlijk zo, maar het schijnt er wel doorheen. Nogmaals, als je ook zo met haar communiceert, dan ontwijkt ze jullie niet om al die redenen die je benoemt, maar omdat je geen enkele acceptatie, geduld noch begrip toont.
Ware gevoelens en gedachtes schijnen vaak door. Dit zegt alleen maar dat je haar keuzes niet oprecht kunt accepteren. Je moet het 'faken' als het ware. Je denkt dat iemand waar je al 20 jaar vrienden mee bent dat niet doorheeft?quote:
Zo doe ik niet tegen haar.
Je moet ook weten dat ik mijn gevoelens nu ergens zonder filter deel, dus dan gaat het over mij. Natuurlijk ga ik dat niet tegen haar doen.
Ongeacht wat je zegt, dit was je denkt. En misschien hou je jezelf hier zelfs nog in. Misschien vind je haar diep van binnen wel een verrader, een stomme, blinde koe, iemand die haar leven heeft weggegooid... Dat soort sterke emoties gaan echt wel doorschijnen wanneer je die onoprechte begripvolle, lieve woorden uitspreekt. Misschien is dit ook het probleem. Niet echt eerlijk zijn, niet oprecht, of het nou om het uiten van gevoel gaat of het willen veranderen van jezelf zodat je echt accepterend, begripvol en geduldig kunt zijn.
Ik zeg overigens niet dat je reactie niet begrijpelijk is, of dat ik het volledig afkeur. Ik zou mij ergens ook verraden voelen. Maar als je er nog iets uit wil halen, dan vereist dat toch een oprechte aanpassing. En dat kost veel wilskracht.
[ Bericht 10% gewijzigd door Cockwhale op 26-03-2020 11:15:11 ]
Tada.