Depressie & Angst #166

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 00:00 schreef Moonlight het volgende:

Die durf ik niet te bellen. Ik durf zelfs de verpleging hier niet te vragen. Bang voor de stemmen in m’n hoofd

Vervelend om te lezen. Ik heb er geen verstand van, maar ik denk dat je je moet afvragen:
- waarom je je wel realiseert dat je stemmen, stemmen in je hoofd zijn dus niet iets echts van buitenaf, maar je er desondanks bang voor bent. Dat lijkt tegenstrijdig
- als het is zoals met OCD dat je bang bent dat er iets bovennatuurlijks zal gebeuren wanneer je niet gehoorzaamd, dan is dat een psychische ziekte want dit verband is nooit aangetoond en de kans dat er daadwerkelijk toevallig iets ergs gebeurd is heel erg klein en als het gebeurt dan was het niet jouw schuld omdat geloven in een verband in dat geval irrationeel is. Door middel van zelfhulpboeken heb ik dit mezelf afgeleerd, al begint het wel weer wat terug te komen maar gelukkig niet extreem.
1 zo'n metafoor uit het boek was ook "zie je gedachten als drijvende blaadjes op een rivier en kijk hoe ze voorbij drijven"
- of ben je bang voor zeg maar een soort 2e persoonlijkheid die jouw andere persoonlijkheid iets aandoet als je niet doet wat je ene kant zegt? Tja daar heb ik geen ervaring mee. Het onderbewustzijn kan denk ik heel eng zijn. Dan zou ik juist om hulp vragen, pech voor die stemmen,want dat heb je wel nodig dan

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-05-2020 00:40:38 ]

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 00:33 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Vervelend om te lezen. Ik heb er geen verstand van, maar ik denk dat je je moet afvragen:
- waarom je je wel realiseert dat je stemmen, stemmen in je hoofd zijn dus niet iets echts van buitenaf, maar je er desondanks bang voor bent. Dat lijkt tegenstrijdig
- als het is zoals met OCD dat je bang bent dat er iets bovennatuurlijks zal gebeuren wanneer je niet gehoorzaamd, dan is dat een psychische ziekte want dit verband is nooit aangetoond en de kans dat er daadwerkelijk toevallig iets ergs gebeurd is heel erg klein en als het gebeurt dan was het niet jouw schuld omdat geloven in een verband in dat geval irrationeel is. Door middel van zelfhulpboeken heb ik dit mezelf afgeleerd, al begint het wel weer wat terug te komen maar gelukkig niet extreem.
1 zo'n metafoor uit het boek was ook "zie je gedachten als drijvende blaadjes op een rivier en kijk hoe ze voorbij drijven"
- of ben je bang voor zeg maar een soort 2e persoonlijkheid die jouw andere persoonlijkheid iets aandoet als je niet doet wat je ene kant zegt? Tja daar heb ik geen ervaring mee. Het onderbewustzijn kan denk ik heel eng zijn. Dan zou ik juist om hulp vragen, pech voor die stemmen,want dat heb je wel nodig dan

Ik ben bang dat die persoonlijkheid mij zeg maar iets aan doet. En dat is zo lastig... daar heb ik al heel lang last van

Moonlight, je schrijft over verpleging, zit je intern of in een woonvorm oid?
Wanneer heb je weer een afspraak voor je medicatie?
Ik hoop dat je aan kan geven dat het zo niet goed gaat.
Blijkbaar deed de medicatie wel iets, maar niet dat wat je ervan gehoopt had oid...

Durf je op andere momenten wel naar de verpleging te stappen?
Kan je het anders opschrijven, als je het niet zeggen kan...?

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 08:12 schreef Moonlight het volgende:
Ik ben bang dat die persoonlijkheid mij zeg maar iets aan doet. En dat is zo lastig... daar heb ik al heel lang last van

Het lijkt me ontzettend kut als je in zo erge mate een vijand van jezelf bent. Heb daar tegenwoordig gelukkig alleen in hele milde mate last van, maar het blijft vervelend.
Vooral als je verpleging om je heen hebt, moet je echt hulp vragen. Afbouwen van medicijnen is het dan niet waard. Tenzij je wel denkt dat het je lukt om erover heen te komen. Ik ben benieuwd hoe het uiteindelijk is gegaan.

Herkent iemand het volgende? De hele tijd uit het raam staren. Omdat je geen idee hebt wat je wilt/welke beslissingen je moet nemen. Heel vaak lijkt het net alsof ik steeds verder achteruit ga qua hersencapaciteit, alsof alles samenkomt tot een soort brij als een soort omgekeerde oerknal. Want dat verkondigen veel goeroes toch? We zijn allemaal verbonden, het maakt niet uit wat je doet alles is goed, accepteer jezelf altijd zoals je bent, enz. Dan volgt daar voor mij logischerwijs uit: je kunt even goed helemaal niks doen en de hele dag uit het raam staren, want wat maakt het allemaal uit? Er zijn mensen die salvia divinorum hebben gebruikt. Ik heb nog nooit salvia gebruikt. Maar wat ze omschrijven vind ik interessant omdat ik me afvraag waarom het niet gewoon ook de waarheid kan zijn. Ze voelden zich een stoel, een tafel, niets, ze hadden het gevoel dat ze in zowel het verleden als het nu en het heden leefden en dat helemaal niets nog uitmaakte. Natuurlijk voel ik mij niet letterlijk zo want de ervaring van die drugs schijnt echt heel intens te zijn en ptss kunnen veroorzaken. Maar sommige dingen herken ik wel een beetje. Net als mensen die hebben geblowt en schrijven: ik voel me zoooooo lethargisch! Zo voel ik me helaas iedere dag zonder wiet. Ben ik de enige of hebben meerderen dit?
Ik probeer het zo veel mogelijk te negeren hoor.

Wat kan ik anders?
Artsen hebben geen boodschap aan chronische vermoeidheid want wetenschap heeft totaal geen antwoord op. Supplementen is dan nog het enige wat je kunt proberen als de standaard levensstijl verbeteringen niet helpen. Maar supplementen helpen mij ook niet en ik heb ze bijna allemaal al uitgeprobeerd. Ga nog wat van die energy drinks proberen zoals met beta alanine en die met carnitine (zoals aspire). En bijv NADH heb ik nog nooit geprobeerd. Maar niacinamide deed bij mij ook al niets voor energie.
L tyrosine kan ik nog een keer opnieuw proberen (deed eerst niks), net als inositol. Voor dopamine. Maar ik verwacht er inmiddels niks meer van.
Maar even vervelend of misschien nog vervelender vind ik mijn gebrek aan focus. Daarin heb ik een deel van mezelf dus ook niet in de hand. Ik doe dingen zoals op Fok zitten terwijl ik dat deels helemaal niet wil. En dat begrijpt niemand. Net zoals bijna niemand mensen begrijpt die bang zijn voor zichzelf. Je bent jezelf helemaal, je hebt 100% controle over jezelf als je dat maar wilt, het is allemaal een kwestie van zelfdiscipline en als je dat niey genoeg hebt dan moet je jezelf gewoon dwingen om het te hebben.
Zoveel vaagheden in 1 zin, ik word er helemaal wazig van.
Ze willen dat je aard en in het nu blijft!! Maar ondertussen wel dit soort dingen verkondigen.
Wat is jezelf? Waar zit zelfdiscipline in de hersenen? Hoe krijg je dat ineens vanuit het niets? Zogenaamd alleen door te doen. Maar mensen die bijv. Verlamd zijn kunnen wel willen dat ze iets doen maar ze kunnen het niet. Dus net doen alsof je lichaam daar helemaal geen invloed op heeft snap ik niet.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-05-2020 15:20:23 ]

@geeninspiratie1235

Jouw klachten klinken meer als een depressie... Persoonlijk geloof ik trouwens niet zo in het chronisch vermoeidheid verhaal als ziekte maar wel als symptoom.

En ik zie dat je heel veel supplementen probeert, heb je ooit een gesprek gehad met een psychiater? En met hem/haar gezocht naar passende medicatie?

Ik heb ook eindeloos gerommeld met supplementen. Probleem is dat diegene die werken, vaak hetzelfde werken als medicatie alleen dan veel minder goed. Daarnaast is de dosering een probleem bij supplementen.. waarbij de hoeveelheid werkende stof flink fluctueert tussen de pillen.. Dit speelt bij medicatie helemaal niet.

Bij mij heeft medicatie uiteindelijk mijn leven terug gegeven. Plus het inzicht dat 90% van de natuur genezers en 100% van de homeopaten oplichters zijn.

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 16:29 schreef MatthijsDJ het volgende:
@:geeninspiratie1235

Jouw klachten klinken meer als een depressie... Persoonlijk geloof ik trouwens niet zo in het chronisch vermoeidheid verhaal als ziekte maar wel als symptoom.

En ik zie dat je heel veel supplementen probeert, heb je ooit een gesprek gehad met een psychiater? En met hem/haar gezocht naar passende medicatie?

Ik heb ook eindeloos gerommeld met supplementen. Probleem is dat diegene die werken, vaak hetzelfde werken als medicatie alleen dan veel minder goed. Daarnaast is de dosering een probleem bij supplementen.. waarbij de hoeveelheid werkende stof flink fluctueert tussen de pillen.. Dit speelt bij medicatie helemaal niet.

Bij mij heeft medicatie uiteindelijk mijn leven terug gegeven. Plus het inzicht dat 90% van de natuur genezers en 100% van de homeopaten oplichters zijn.

Bedankt dat je mijn probleem serieus neemt dank je, dat waardeer ik. Maar ik ben onderzocht op een depressie en er stond dus letterlijk in dat rapport : "client heeft depressieve kenmerken, (bijna) alle plaatjes interpreteert ze negatief". Maar toen ik dus eindelijk daarover een gesprek mocht hebben met een psychiater, vond ze het niet ernstig genoeg om depressie te mogen heten. Wel schreef zij mij vitamine d voor. Maar sinds een tijdje terug gebruik ik dat nu weer opnieuw, al maanden, en nu heb ik de dosis verhoogd naar 60mcg per dag, misschien moet ik 80 of 100 nemen. Want het werkt voor geen meter, sommige mensen krijgen er meer energie van maar ik dus niet (ik haalde deze bij de apotheek).
En wat is een depressie? Een oordeel van een psychiater, maar het is niet gebaseerd op lichamelijk onderzoek. Depressie is van dezelfde categorie als chronisch vermoeidheidssyndroom, je hebt ists onbekends dat ze voor het gemak omdat ze de oorzaak niet weten depressie noemen. Als medicijnen het probleem verhelpen ten minste. Ik heb zelf ooit sertraline en citalopram mogen proberen, ritalin, oxazepam (heel kort) en risperidone (een experiment). Ssri's hielpen goed voor angst, maar maakten mijn stemming juist neerslachtiger.ritalin maakte me nog 10x meer afgeleid en daarna nog 10x neerslachfiger. Van risperidone merkte ik helemaal niks. En oxazepam ook nauwelijks.

Ja je hebt deels wel gelijk maar als de fabrikant integer is (wat er dus weinig zijn maar sommigen wel) dan hoort er gewoon in te zitten wat op de verpakking staat en dat is dan gewoon een bepaalde stof waarvan de werking afhangt van het feit of je die stof nodig hebt of niet. Ik voel bijvoorbeeld niets van vitamine b12 omdat ik er geen tekort aan heb , maar voor een ander maakt dat een wereld van verschil. Misschien zijn die natuurartsen wel oplichters, ik weet het niet, ik heb er nog nooit 1 bezocht. Maar dat iets niet werkt hoeft dus niet per se te betekenen dat supplementenfabrikanten allemaal oplichters zijn. Wat inderdaad wel naar oplichterij neigt vind ik is als ze gaan beweren dat je veel meer nodig hebt dan de dagelijkse hoeveelheid zonder dat dit wetenschappelijk is aangetoond, of dat ze de gevaren zoals die zijn gebleken uit wetenschappelijk onderzoek verzwijgen en letterlijk schrijven dat er totaal geen bijwerkingen bekend zijn terwijl dat niet zo is, of dat ze iets marketen als goed voor een bepaalde kwaal, terwijl dat helemaal niet of alleen bij bepaalde mensen zo is.
Vandaag heb ik 2 supplementen gekocht bij holland & barrett, omdat ze nu goedkoop in verhouding waren tov op internet bestellen vanwege die sale. Ik heb er nu al spijt van dat ik de bon niet wou omdat a. Het een verschrikkelijk bedrijf is ook al zijn de verkopers die ik zag nog redelijk opgewekt en b. Hun supplementen ondergedoseerd zijn. Maar goed ik kan wel boos op mijn impulsiviteit blijven maar daar schiet ik niks mee op. Ik hoop dat ik niet al te erg ben opgelicht en dat er in ieder geval 50% van de inhoud klopt met de verpakking of zo. Ik zal de resultaten hier wel weer neerzetten.

Welke supplementen heb jij zelf allemaal geprobeerd? En welke werkten een beetje?
Welke medicijnen heb je nu? Gelukkig dat je je zoveel beter voelt. Wat voor traject ging eraan vooraf dan voordat je ze kreeg? En hebben ze geen vervelende bijwerkingen?

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-05-2020 18:25:23 ]

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 09:21 schreef Nijna het volgende:
Moonlight, je schrijft over verpleging, zit je intern of in een woonvorm oid?
Wanneer heb je weer een afspraak voor je medicatie?
Ik hoop dat je aan kan geven dat het zo niet goed gaat.
Blijkbaar deed de medicatie wel iets, maar niet dat wat je ervan gehoopt had oid...

Durf je op andere momenten wel naar de verpleging te stappen?
Kan je het anders opschrijven, als je het niet zeggen kan...?

Ik vind het heel lastig om naar de verpleging te stappen.
Ik zit inderdaad intern, maar heb wel mijn eigen appartement (in de kliniek waar ik zit) Ik heb wel aangegeven dat het niet goed gaat. En ze zouden het bespreken met de psychiater vandaag. Maar ik heb nog niks gehoord.. vind dat zo slecht. Ik zit zo erg tegen een crisis aan of er eigenlijk al in..

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 18:18 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Bedankt dat je mijn probleem serieus neemt dank je, dat waardeer ik. Maar ik ben onderzocht op een depressie en er stond dus letterlijk in dat rapport : "client heeft depressieve kenmerken, (bijna) alle plaatjes interpreteert ze negatief". Maar toen ik dus eindelijk daarover een gesprek mocht hebben met een psychiater, vond ze het niet ernstig genoeg om depressie te mogen heten. Wel schreef zij mij vitamine d voor. Maar sinds een tijdje terug gebruik ik dat nu weer opnieuw, al maanden, en nu heb ik de dosis verhoogd naar 60mcg per dag, misschien moet ik 80 of 100 nemen. Want het werkt voor geen meter, sommige mensen krijgen er meer energie van maar ik dus niet (ik haalde deze bij de apotheek).
En wat is een depressie? Een oordeel van een psychiater, maar het is niet gebaseerd op lichamelijk onderzoek. Depressie is van dezelfde categorie als chronisch vermoeidheidssyndroom, je hebt ists onbekends dat ze voor het gemak omdat ze de oorzaak niet weten depressie noemen. Als medicijnen het probleem verhelpen ten minste. Ik heb zelf ooit sertraline en citalopram mogen proberen, ritalin, oxazepam (heel kort) en risperidone (een experiment). Ssri's hielpen goed voor angst, maar maakten mijn stemming juist neerslachtiger.ritalin maakte me nog 10x meer afgeleid en daarna nog 10x neerslachfiger. Van risperidone merkte ik helemaal niks. En oxazepam ook nauwelijks.

Ja je hebt deels wel gelijk maar als de fabrikant integer is (wat er dus weinig zijn maar sommigen wel) dan hoort er gewoon in te zitten wat op de verpakking staat en dat is dan gewoon een bepaalde stof waarvan de werking afhangt van het feit of je die stof nodig hebt of niet. Ik voel bijvoorbeeld niets van vitamine b12 omdat ik er geen tekort aan heb , maar voor een ander maakt dat een wereld van verschil. Misschien zijn die natuurartsen wel oplichters, ik weet het niet, ik heb er nog nooit 1 bezocht. Maar dat iets niet werkt hoeft dus niet per se te betekenen dat supplementenfabrikanten allemaal oplichters zijn. Wat inderdaad wel naar oplichterij neigt vind ik is als ze gaan beweren dat je veel meer nodig hebt dan de dagelijkse hoeveelheid zonder dat dit wetenschappelijk is aangetoond, of dat ze de gevaren zoals die zijn gebleken uit wetenschappelijk onderzoek verzwijgen en letterlijk schrijven dat er totaal geen bijwerkingen bekend zijn terwijl dat niet zo is, of dat ze iets marketen als goed voor een bepaalde kwaal, terwijl dat helemaal niet of alleen bij bepaalde mensen zo is.
Vandaag heb ik 2 supplementen gekocht bij holland & barrett, omdat ze nu goedkoop in verhouding waren tov op internet bestellen vanwege die sale. Ik heb er nu al spijt van dat ik de bon niet wou omdat a. Het een verschrikkelijk bedrijf is ook al zijn de verkopers die ik zag nog redelijk opgewekt en b. Hun supplementen ondergedoseerd zijn. Maar goed ik kan wel boos op mijn impulsiviteit blijven maar daar schiet ik niks mee op. Ik hoop dat ik niet al te erg ben opgelicht en dat er in ieder geval 50% van de inhoud klopt met de verpakking of zo. Ik zal de resultaten hier wel weer neerzetten.

Welke supplementen heb jij zelf allemaal geprobeerd? En welke werkten een beetje?
Welke medicijnen heb je nu? Gelukkig dat je je zoveel beter voelt. Wat voor traject ging eraan vooraf dan voordat je ze kreeg? En hebben ze geen vervelende bijwerkingen?

Ik snap niet dat ze zeggen dat het NIET erg genoeg is om een depressie te noemen als je zelf al aangeeft dat je veel kenmerken hebt.

Ik word dus totaal niet serieus genomen door mijn behandelaren.

Er word niks gewijzigd in de medicatie voorlopig en dat moest ik pas een dag later horen.
Ik zit echt knel...

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 10:38 schreef Moonlight het volgende:
Ik word dus totaal niet serieus genomen door mijn behandelaren.

Er word niks gewijzigd in de medicatie voorlopig en dat moest ik pas een dag later horen.
Ik zit echt knel...

Misschien heb ik t gemist maar welke medicatie slik je? Heeft het niet gewoon tijd nodig?

Hier niet de beste week ooit... mn relatie is over en mn opa ligt op sterven...dus ook weer even wat meer onrust in mn lijf...maar goed ademhalen en doorgaan

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 17:58 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Misschien heb ik t gemist maar welke medicatie slik je? Heeft het niet gewoon tijd nodig?

Hier niet de beste week ooit... mn relatie is over en mn opa ligt op sterven...dus ook weer even wat meer onrust in mn lijf...maar goed ademhalen en doorgaan

Oh jeetje wat heftig alles tegelijk klote zeg. Ik snap dt je onrust in je lijf hebt. Probeer je rust te pakken.

Ik slik anti psychotica maar ben in afbouw daarmee.

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 10:38 schreef Moonlight het volgende:
Ik word dus totaal niet serieus genomen door mijn behandelaren.

Er word niks gewijzigd in de medicatie voorlopig en dat moest ik pas een dag later horen.
Ik zit echt knel...

Sterkte, wat een rotgevoel...

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 17:58 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Misschien heb ik t gemist maar welke medicatie slik je? Heeft het niet gewoon tijd nodig?

Hier niet de beste week ooit... mn relatie is over en mn opa ligt op sterven...dus ook weer even wat meer onrust in mn lijf...maar goed ademhalen en doorgaan

Jeetje... heftig GM!
sterkte en pas goed op jezelf

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 10:38 schreef Moonlight het volgende:
Ik word dus totaal niet serieus genomen door mijn behandelaren.

Er word niks gewijzigd in de medicatie voorlopig en dat moest ik pas een dag later horen.
Ik zit echt knel...

Kl*te zeg. Hou vol en blijf voor jezelf opkomen.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2020 20:29 schreef Moonlight het volgende:

Ik snap niet dat ze zeggen dat het NIET erg genoeg is om een depressie te noemen als je zelf al aangeeft dat je veel kenmerken hebt.

Het was een tijd geleden, toen had ik ook nog niet klachten als slecht kunnen slapen. Maar ik denk zelf eerlijk gezegd ook niet echt dat ik een depressie heb. Want bijv. Eerder deze week voelde ik me nog waardeloos, nu niet meer. Ik voel me op een dag zelf op verschillende momenten ook heel verschillend. Waarschijnlijk vond het gesprek met de psychiater net plaats op een moment dat ik me wel goed voelde. Op zo'n moment ben ik ook direct vergeten emotioneel gezien dat ik me eerst minder voelde en heb ik het idee dat ik me altijd al fantastisch heb gevoeld en dat er helemaal niks mis is met mij, volgens mij had ik op dat moment geen idee waarom ik daar uberhaupt zat en bagatelliseerde ik alles, terwijl ik tijdens de intake nog zat te huilen dat die behandeling mijn allerlaatste hoop was (niet dat dit wat uitmaakte voor het oordeel van de psychiater ).

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 10:38 schreef Moonlight het volgende:
Ik word dus totaal niet serieus genomen door mijn behandelaren.

Er word niks gewijzigd in de medicatie voorlopig en dat moest ik pas een dag later horen.
Ik zit echt knel...

Wat raar. Wat gaven ze dan voor reden dat er niks gewijzigd kon worden met de medicatie? Wat gaven ze als antwoord toen je aangaf je slecht te voelen?

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 17:58 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

Misschien heb ik t gemist maar welke medicatie slik je? Heeft het niet gewoon tijd nodig?

Hier niet de beste week ooit... mn relatie is over en mn opa ligt op sterven...dus ook weer even wat meer onrust in mn lijf...maar goed ademhalen en doorgaan

Jeetje, dat je dan onrust in je lijf hebt is natuurlijk volkomen begrijpelijk. Naar voor je dat je ineens diverse problemen tegelijkertijd hebt. Ik hoop dat je er met iemand over kunt praten of bij kunt uithuilen. Sterkte!

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-05-2020 00:03:47 ]

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 22:32 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Kl*te zeg. Hou vol en blijf voor jezelf opkomen.

Ja probeer ik ook maar is heel lastig..

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 23:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Het was een tijd geleden, toen had ik ook nog niet klachten als slecht kunnen slapen. Maar ik denk zelf eerlijk gezegd ook niet echt dat ik een depressie heb. Want bijv. Eerder deze week voelde ik me nog waardeloos, nu niet meer. Ik voel me op een dag zelf op verschillende momenten ook heel verschillend. Waarschijnlijk vond het gesprek met de psychiater net plaats op een moment dat ik me wel goed voelde. Op zo'n moment ben ik ook direct vergeten emotioneel gezien dat ik me eerst minder voelde en heb ik het idee dat ik me altijd al fantastisch heb gevoeld en dat er helemaal niks mis is met mij, volgens mij had ik op dat moment geen idee waarom ik daar uberhaupt zat en bagatelliseerde ik alles, terwijl ik tijdens de intake nog zat te huilen dat die behandeling mijn allerlaatste hoop was (niet dat dit wat uitmaakte voor het oordeel van de psychiater ).
[..]

Wat raar. Wat gaven ze dan voor reden dat er niks gewijzigd kon worden met de medicatie? Wat gaven ze als antwoord toen je aangaf je slecht te voelen?
[..]

Jeetje, dat je dan onrust in je lijf hebt is natuurlijk volkomen begrijpelijk. Naar voor je dat je ineens diverse problemen tegelijkertijd hebt. Ik hoop dat je er met iemand over kunt praten of bij kunt uithuilen. Sterkte!

aah je hebt dus een beetje stemmingswisselingen. Wel heel heftig zo te lezen.

Ze gaven me niet echt een reden waarom er nu niks gewijzigd kon worden... zucht

quote:

Op zondag 17 mei 2020 09:45 schreef Moonlight het volgende:
Ja probeer ik ook maar is heel lastig..

Ik snap wat je bedoelt, want het is een ongelijke situatie. Je voelt je bezwaard om het met ze oneens te zijn, want je bent afhankelijk van ze voor hulp. Of heeft het met iets anders te maken? Hoe ben je bang dat ze zouden reageren als je zegt dat je niet geholpen bent met hun plan?

quote:

aah je hebt dus een beetje stemmingswisselingen. Wel heel heftig zo te lezen.

Ik weet dus nog steeds niet of dat normaal is, of niet. Het meest heftig vind ik daarom dat niemand daar mij daar antwoord op heeft kunnen geven, omdat ze mijn stemmingswisselingen niet hadden opgemerkt maar ik daar zelf achteraf achter heb moeten komen. Ze houden dus kennelijk niet bij hoe clienten zich in de loop van tijd voelen, of ze maken wel aantekeningen maar kijken die vervolgens nooit meer in. Want bijna iedere keer moest ik ook weer dezelfde dingen uitleggen zonder dat daarmee links werden gelegd met het verleden. Alsof ze leden aan kortetermijngeheugen.

Mijn eigen kortetermijngeheugen constateerden ze als vrij waardeloos, zonder dat ze vervolgens met tips kwamen om het te verbeteren. Ook dat vond ik heel heftig. Dat de enige instantie waarvan men zegt dat die je kan helpen allerlei hele ernstige cognitieve gebreken kan vaststellen, maar vervolgens doodleuk zegt dat je daar helemaal niks aan kan veranderen. Wie verzint zoiets? De enige manier waarop dat leerzaam was , was voor mijn narcistische persoonlijkheidsstoornis, maar - haha - die had ik dus ook al niet volgens hen. Kortom er zat geen enkel doel achter. Dat vond ik het meest heftig. Dat het leek of men maar wat deed, compleet ad hoc, terwijl het specialisten in hun vakgebied zijn. Je zou maar compleet in de war zijn en zij zijn dan zelf nog erger in de war in de zin van dat ze niet laten blijken dat ze weten wat ze met je aanmoeten. Ik moest er zelf later achterkomen dat bijvoorbeeld pedagogische leerboeken mij helpen omdat een deel van mijn hersenen blijkbaar zijn achtergebleven op het niveau van een kind en ik zo dus op mijn niveau mezelf nog enigszins kan verbeteren. Maar het is te raar voor woorden dat ik dat dan zelf moet verzinnen ipv mijn psycholoog die daar op papier was om mij te helpen, vind ik. Ze heeft wel een aantal dingen goed gedaan die ik zelf nooit had gekund, vooral qua familiebanden, waar ik natuurlijk erg blij mee ben, maar omdat ik niet eens een behandelplan had, bleven mijn concrete problemen met mijn functioneren onopgelost. Ik kreeg ook nooit uitleg, zoals met vitamine d bijv. dat het serotonine verhoogt en dat het daarom kan helpen of zo. Gewoon helemaal niks, en dat stoorde mij ook. Want dan moet ik er maar op vertrouwen en daar houd ik helemaal niet van.

quote:

Ze gaven me niet echt een reden waarom er nu niks gewijzigd kon worden... zucht

Kijk dat bedoel ik. Ze hebben ervoor gestudeerd, ze krijgen volgens mij een boven gemiddeld salaris. Iig meer dan hun clienten als die in een instelling verblijven of werkloos thuiszitten. Het minste wat ze dan wel kunnen doen is hun beslissingen naar hun clienten toe uitleggen en onderbouwen, vind ik. Ik zou de volgende keer gewoon vragen: "Waarom?" En door blijven vragen waarom iets zo is, net zo lang totdat je alle antwoorden hebt die je wil. Ik kan je geen aucces garanderen, want toen ik dat deed werd mij op gegeven moment gewoon verteld dat ze het niet meer uit wilden leggen en ik het maar gewoon moest aannemen, maar je komt zo hopelijk wel iets meer te weten. Succes

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-05-2020 11:08:42 ]

quote:

Op zondag 17 mei 2020 11:02 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik snap wat je bedoelt, want het is een ongelijke situatie. Je voelt je bezwaard om het met ze oneens te zijn, want je bent afhankelijk van ze voor hulp. Of heeft het met iets anders te maken? Hoe ben je bang dat ze zouden reageren als je zegt dat je niet geholpen bent met hun plan?
[..]

Ik weet dus nog steeds niet of dat normaal is, of niet. Het meest heftig vind ik daarom dat niemand daar mij daar antwoord op heeft kunnen geven, omdat ze mijn stemmingswisselingen niet hadden opgemerkt maar ik daar zelf achteraf achter heb moeten komen. Ze houden dus kennelijk niet bij hoe clienten zich in de loop van tijd voelen, of ze maken wel aantekeningen maar kijken die vervolgens nooit meer in. Want bijna iedere keer moest ik ook weer dezelfde dingen uitleggen zonder dat daarmee links werden gelegd met het verleden. Alsof ze leden aan kortetermijngeheugen. Mijn eigen kortetermijngeheugen constateerden ze als vrij waardeloos, zonder dat ze vervolgens met tips kwamen om het te verbeteren. Ook dat vond ik heel heftig. Dat de enige instantie waarvan men zegt dat die je kan helpen allerlei hele ernstige cognitieve gebreken kan vaststellen, maar vervolgens doodleuk zegt dat je daar helemaal niks aan kan veranderen. Wie verzint zoiets? De enige manier waarop dat leerzaam was , was voor mijn narcistische persoonlijkheidsstoornis, maar - haha - die had ik dus ook al niet volgens hen. Kortom er zat geen enkel doel achter. Dat stoorde mij het meeste. Dat het leek of men maar wat deed, compleet ad hoc, terwijl het specialisten in hun vakgebied zijn. Ik moest er zelf later achterkomen dat bijvoorbeeld pedagogische leerboeken mij helpen omdat een deel van mijn hersenen blijkbaar zijn achtergebleven op het niveau van een kind en ik zo dus op mijn niveau mezelf nog kan verbeteren. Maar het is te raar voor woorden dat ik dat dan zelf moet verzinnen ipv mijn psycholoog die daar op papier was om mij te helpen, vind ik. Ze heeft wel een aantal dingen goed gedaan die ik zelf nooit had gekund, vooral qua familiebanden, waar ik natuurlijk erg blij mee ben, maar omdat ik niet eens een behandelplan had, bleven mijn concrete problemen met mijn functioneren onopgelost. Ik kreeg ook nooit uitleg, zoals met vitamine d bijv. dat het serotonine verhoogt en dat het daarom kan helpen of zo. Gewoon helemaal niks, en dat stoorde mij ook. Want dan moet ik er maar op vertrouwen en daar houd ik helemaal niet van.
[..]

Kijk dat bedoel ik. Ze hebben ervoor gestudeerd, ze krijgen volgens mij een boven gemiddeld salaris. Iig meer dan hun clienten als die in een instelling verblijven of werkloos thuiszitten. Het minste wat ze dan wel kunnen doen is hun beslissingen naar hun clienten toe uitleggen en onderbouwen, vind ik. Ik zou de volgende keer gewoon vragen: "Waarom?" En door blijven vragen waarom iets zo is, net zo lang totdat je alle antwoorden hebt die je wil. Ik kan je geen aucces garanderen, want toen ik dat deed werd mij op gegeven moment gewoon verteld dat ze het niet meer uit wilden leggen en ik het maar gewoon moest aannemen, maar je komt zo hopelijk wel iets meer te weten. Succes

Ik ben bang dat ze dan zeggen dat ze niks voor me kunnen doen... en dat ik dan helemaal het zelf moet uitzoeken. Ik vind het moeilijk om op te komen voor mijn mening.

Wat vervelend dat je zelf dan weer dingen moet uitleggen, dat herken ik ook wel. Ja dat je het dan zelf moet verzinnen is ook wel een beetje raar. Soms lijkt het inderdaad zo alsof de hulpverleners maar wat doen en dat kan ik zo niet begrijpen. ze zijn er om je te helpen te ondersteunen en soms odoen ze dan geen fuck dat doet gewoon pijn. Ik snap dat je er niet van houd om er zo maar op te moeten vertrouwen, ik denk dat, dat wel heel logisch is.

quote:

Op zondag 17 mei 2020 11:07 schreef Moonlight het volgende:
Ik ben bang dat ze dan zeggen dat ze niks voor me kunnen doen... en dat ik dan helemaal het zelf moet uitzoeken. Ik vind het moeilijk om op te komen voor mijn mening.

Wat vervelend dat je zelf dan weer dingen moet uitleggen, dat herken ik ook wel. Ja dat je het dan zelf moet verzinnen is ook wel een beetje raar. Soms lijkt het inderdaad zo alsof de hulpverleners maar wat doen en dat kan ik zo niet begrijpen. ze zijn er om je te helpen te ondersteunen en soms odoen ze dan geen fuck dat doet gewoon pijn. Ik snap dat je er niet van houd om er zo maar op te moeten vertrouwen, ik denk dat, dat wel heel logisch is.

Bedankt dat jij het iig begrijpt.
Maar wat voor hulpverleners zijn dat, die bij 1 vraag van hun client al gelijk zeggen dat diegene het dan maar zelf uit moet zoeken?
Dat zou een compleet overdreven reactie zijn die alleen maar ervan getuigt dat zij zelf een bipolaire stoornis hebben, of zo. Ik zou echt heel verbaasd zijn als ze zo zouden reageren. Waarom denk je dat? Waarom denk je dat je helemaal geen kritiek mag leveren? Hebben ze daar ooit aanleiding toe gegeven?

Wat moet jij dan steeds opnieuw aan ze uitleggen? Ja precies wat ik echt het aller raarst vind is dat ze bepaalde dingen ontdekken... Bijv bij jou misschien je bent in de war, of iets anders ernstigs. En dat ze daar dan vervolgens NIET de conclusie bij trekken dat ze dan ook meer dingen uit moeten leggen ofzo....
Ja precies. Ik vind het gewoon vreemd. Ze doen geen moeite om statistieken of diepere verklaringen of zo op te zoeken. Zelfs al geeft het geen definitieve feiten, maar überhaupt objectief lijkende informatie was ik al blij mee geweest. Maar dat krijg je dus niet, he. Het is of letterlijk van wikipedia afgehaald (dit heb ik echt meegemaakt) of het is een niet onderbouwde mening. Ik vind dat zo respectloos naar een client toe. Zo van we hoeven geen moeite te doen om onze expertise te bewijzen, ze zijn toch wel afhankelijk van ons en hebben geen alternatief. Misschien zit ik ernaast maar zo voelde het wel.

quote:

Op zondag 17 mei 2020 11:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Bedankt dat jij het iig begrijpt.
Maar wat voor hulpverleners zijn dat, die bij 1 vraag van hun client al gelijk zeggen dat diegene het dan maar zelf uit moet zoeken?
Dat zou een compleet overdreven reactie zijn die alleen maar ervan getuigt dat zij zelf een bipolaire stoornis hebben, of zo. Ik zou echt heel verbaasd zijn als ze zo zouden reageren. Waarom denk je dat? Waarom denk je dat je helemaal geen kritiek mag leveren? Hebben ze daar ooit aanleiding toe gegeven?

Wat moet jij dan steeds opnieuw aan ze uitleggen? Ja precies wat ik echt het aller raarst vind is dat ze bepaalde dingen ontdekken... Bijv bij jou misschien je bent in de war, of iets anders ernstigs. En dat ze daar dan vervolgens NIET de conclusie bij trekken dat ze dan ook meer dingen uit moeten leggen ofzo....
Ja precies. Ik vind het gewoon vreemd. Ze doen geen moeite om statistieken of diepere verklaringen of zo op te zoeken. Zelfs al geeft het geen definitieve feiten, maar überhaupt objectief lijkende informatie was ik al blij mee geweest. Maar dat krijg je dus niet, he. Het is of letterlijk van wikipedia afgehaald (dit heb ik echt meegemaakt) of het is een niet onderbouwde mening. Ik vind dat zo respectloos naar een client toe. Zo van we hoeven geen moeite te doen om onze expertise te bewijzen, ze zijn toch wel afhankelijk van ons en hebben geen alternatief. Misschien zit ik ernaast maar zo voelde het wel.

Ja het is niet echt realistisch mijn gedachten maar dit is wat mijn hoofd er van maakt en ik kan het ook niet veranderen. Ik moet steeds weer uitleggen hoe heftig die stemmen zijn en hoe heftig mijn depressieve gevoelens tot aan suicidaliteit zijn. Steeds weer opnieuw vertellen, elke morgen weer uitleggen.

Dat is inderdaad respectloos naar een client toe. Ik zat ook wel eens bij een psycholoog die dan ging googlen dat ik echt dacht van maar jij bent toch de psych? We zijn inderdaad wel een beetje afhankelijk van hun en daarom mag je ook best ''beter'' verwachten. De zorg in Nederland is zo vertyft.

quote:

Op zondag 17 mei 2020 11:56 schreef Moonlight het volgende:
Ja het is niet echt realistisch mijn gedachten maar dit is wat mijn hoofd er van maakt en ik kan het ook niet veranderen. Ik moet steeds weer uitleggen hoe heftig die stemmen zijn en hoe heftig mijn depressieve gevoelens tot aan suicidaliteit zijn. Steeds weer opnieuw vertellen, elke morgen weer uitleggen.

Dat vind ik echt een rotsituatie. Dat je psychologische stoornis je weerhoudt om voor jezelf op te komen bij de mensen door wie je je geholpen zou moeten voelen. Als iedere client zo denkt, dan is het ook niet verwonderlijk als niemand ooit kritiek op ze heeft en ze alles kunnen maken. Maar ik was zelf ook zo. Als ik jouw verhaal lees denk ik: nou, ik had gevraagd "Maken jullie geen aantekeningen? Dit heb ik al 100 keer uitgelegd." Maar als ik daar zelf had gezeten had ik het waarschijnlijk ook niet gedurfd. als ik dat wel had gedurfd of als er iets gevats in me op was gekomen zat ik daar niet! Ik denk dat de samenleving moet beseffen dat psychiaters/psychologen door de aard van hun werk veel minder gecontroleerd worden/bijna nooit kritiek krijgen en het daardoor veel langer onopgemerkt kan blijven als clienten zich niet zo geholpen voelen als zou moeten.

quote:

Dat is inderdaad respectloos naar een client toe. Ik zat ook wel eens bij een psycholoog die dan ging googlen dat ik echt dacht van maar jij bent toch de psych? We zijn inderdaad wel een beetje afhankelijk van hun en daarom mag je ook best ''beter'' verwachten. De zorg in Nederland is zo vertyft.

Og ja googlen, dat heb ik volgens mij ook wel meegemaakt. Wat googleden ze dan?
Maar jij zegt een beetje. Als je grotendeels onafhankelijk bent en je voelt je niet goed daar, waarom zoek je dan geen andere instelling?
Simpel volgens mij: omdat je dan weer maandenlang op een wachtlijst komt en er geen garantie is dat die andere instelling beter is. En omdat je misschien ook moeilijk beslissingen kunt maken en dan ook niet goed instellingen kunt vergelijken. Of omdat het dan niet meer vergoed wordt door de verzekering.
Mensen doen alsof het zo makkelijk is om van psycholoog/psychiater te veranderen. Maar ze komen dan nooit met bewijzen van dat het snel kan en dat je bij een andere wel garantie hebt op goede hulp.

quote:

Op zondag 17 mei 2020 13:00 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat vind ik echt een rotsituatie. Dat je psychologische stoornis je weerhoudt om voor jezelf op te komen bij de mensen door wie je je geholpen zou moeten voelen. Als iedere client zo denkt, dan is het ook niet verwonderlijk als niemand ooit kritiek op ze heeft en ze alles kunnen maken. Maar ik was zelf ook zo. Als ik jouw verhaal lees denk ik: nou, ik had gevraagd "Maken jullie geen aantekeningen? Dit heb ik al 100 keer uitgelegd." Maar als ik daar zelf had gezeten had ik het waarschijnlijk ook niet gedurfd. als ik dat wel had gedurfd of als er iets gevats in me op was gekomen zat ik daar niet! Ik denk dat de samenleving moet beseffen dat psychiaters/psychologen door de aard van hun werk veel minder gecontroleerd worden/bijna nooit kritiek krijgen en het daardoor veel langer onopgemerkt kan blijven als clienten zich niet zo geholpen voelen als zou moeten.
[..]

Og ja googlen, dat heb ik volgens mij ook wel meegemaakt. Wat googleden ze dan?
Maar jij zegt een beetje. Als je grotendeels onafhankelijk bent en je voelt je niet goed daar, waarom zoek je dan geen andere instelling?
Simpel volgens mij: omdat je dan weer maandenlang op een wachtlijst komt en er geen garantie is dat die andere instelling beter is. En omdat je misschien ook moeilijk beslissingen kunt maken en dan ook niet goed instellingen kunt vergelijken. Of omdat het dan niet meer vergoed wordt door de verzekering.
Mensen doen alsof het zo makkelijk is om van psycholoog/psychiater te veranderen. Maar ze komen dan nooit met bewijzen van dat het snel kan en dat je bij een andere wel garantie hebt op goede hulp.

Ja precies dat dus. Ze doen hun werk wel, maar niet goed. En als je in een fabriek je werk verkeerd doet dan word daar wat van gezegd, maar bij psychs niet en dat klopt niet helemaal. Alsof hun perfect zijn, niemand is perfect. En ze maken fouten, soms word er iemand de dood ingejaagd en dan nog maken ze fouten dat begrijp ik gewoon effe niet.

Ze gingen googlen over borderline en de kenmerken er van.. en iets over medicatie. Echt belachelijk

Ja ik kan wel weer gaan zoeken naar een andere instelling, maar kunnen ze mij daar helpen? ze zijn wel bezig met mijn diagnose maar er werd al meteen geroepen van NEE we gaan een persoonlijkheidsonderzoek doen en niet echt bezig met een ''diagnose'' ik begrijp het gewoon niet. Alsof ik iets gezegd heb waardoor er meteen met een persoonlijkheidsonderzoek gegooid word. dus ze gaan al ergens van uit maar ze zeggen niks. En zolang er niks duidelijk is moet ik maar afwachten echt fucked up. ik zit er zo erg mee.

quote:

Op zondag 17 mei 2020 13:00 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dat vind ik echt een rotsituatie. Dat je psychologische stoornis je weerhoudt om voor jezelf op te komen bij de mensen door wie je je geholpen zou moeten voelen. Als iedere client zo denkt, dan is het ook niet verwonderlijk als niemand ooit kritiek op ze heeft en ze alles kunnen maken. Maar ik was zelf ook zo. Als ik jouw verhaal lees denk ik: nou, ik had gevraagd "Maken jullie geen aantekeningen? Dit heb ik al 100 keer uitgelegd." Maar als ik daar zelf had gezeten had ik het waarschijnlijk ook niet gedurfd. als ik dat wel had gedurfd of als er iets gevats in me op was gekomen zat ik daar niet! Ik denk dat de samenleving moet beseffen dat psychiaters/psychologen door de aard van hun werk veel minder gecontroleerd worden/bijna nooit kritiek krijgen en het daardoor veel langer onopgemerkt kan blijven als clienten zich niet zo geholpen voelen als zou moeten.
[..]

Og ja googlen, dat heb ik volgens mij ook wel meegemaakt. Wat googleden ze dan?
Maar jij zegt een beetje. Als je grotendeels onafhankelijk bent en je voelt je niet goed daar, waarom zoek je dan geen andere instelling?
Simpel volgens mij: omdat je dan weer maandenlang op een wachtlijst komt en er geen garantie is dat die andere instelling beter is. En omdat je misschien ook moeilijk beslissingen kunt maken en dan ook niet goed instellingen kunt vergelijken. Of omdat het dan niet meer vergoed wordt door de verzekering.
Mensen doen alsof het zo makkelijk is om van psycholoog/psychiater te veranderen. Maar ze komen dan nooit met bewijzen van dat het snel kan en dat je bij een andere wel garantie hebt op goede hulp.

Ik denk dat jij iemand niet echt helpt die in dit forum komt voor advies.
Het enige wat jij doet is je eigen paranoia projecteren.

quote:

Op zondag 17 mei 2020 13:09 schreef Moonlight het volgende:
Ja precies dat dus. Ze doen hun werk wel, maar niet goed. En als je in een fabriek je werk verkeerd doet dan word daar wat van gezegd, maar bij psychs niet en dat klopt niet helemaal. Alsof hun perfect zijn, niemand is perfect. En ze maken fouten, soms word er iemand de dood ingejaagd en dan nog maken ze fouten dat begrijp ik gewoon effe niet.

Nee idd niemand is perfect. Maar men wordt boos als je kritiek uit, alsof zij dat wel zijn. En het is idd heel erg dat soms mensen die suicidaal zijn nog op een wachtlijst staan. Maar niemand wordt daarvoor verantwoordelijk gehouden behalve die suicidale mensen zelf.

quote:

Ze gingen googlen over borderline en de kenmerken er van.. en iets over medicatie. Echt belachelijk

Dat meen je niet. Volgens mij is psycholoog het enige beroep waar je wel een studie voor moet hebben gevolgd, maar vervolgens niets van die studie hoeft te hebben onthouden. En waarbij je jezelf niet up to date hoeft te houden ver je vakgebied in je vrije tijd, maar je dat gewoon onder werktijd mag doen.

quote:

Ja ik kan wel weer gaan zoeken naar een andere instelling, maar kunnen ze mij daar helpen? ze zijn wel bezig met mijn diagnose maar er werd al meteen geroepen van NEE we gaan een persoonlijkheidsonderzoek doen en niet echt bezig met een ''diagnose'' ik begrijp het gewoon niet. Alsof ik iets gezegd heb waardoor er meteen met een persoonlijkheidsonderzoek gegooid word. dus ze gaan al ergens van uit maar ze zeggen niks. En zolang er niks duidelijk is moet ik maar afwachten echt fucked up. ik zit er zo erg mee.

Ja dat had ik ook. Men ging al uit van autisme maar ik moest dat in rapporten lezen. Ze deelden dat niet met mij. Maar uit het persooblijkheidsonderzoek moet wel een diagnose komen neem ik aan. Anders is het tijdverspilling.

quote:

Op zondag 17 mei 2020 16:51 schreef Burner82 het volgende:
Ik denk dat jij iemand niet echt helpt die in dit forum komt voor advies.
Het enige wat jij doet is je eigen paranoia projecteren.

Ik vind dit zwaar beledigend vanwege de volgende punten
1. Dus wanneer ik er zelf wat aan kan hebben (of ik ervoor behandeld moet worden) ben ik niet paranoïde (wantrouwend op pathologische manier bedoel je denk ik), want niet in de war genoeg voor een behandeling! Maar op dit forum, als ik mijn mening wil uiten ineens wel, gediagnosticeerd door iemand die geen psychiater is!
2. Wat schrijf ik verkeerd dan? Ik deel mijn ervaring. Ik ben geen robot die neutraal is! Jij ook niet! Want dat kan niet!
3. Als ik wel mijn mening mag uiten, maar ineens niet meer wanneer dat niet 100% positief is, dan is dat CENSUUR. Dit is een FORUM. We leven in NEDERLAND.
4. Als je het hebt over advies voor depressie en angst is niemand hier uberhaupt gekwalificeerd om dat te geven.
5. Worden mensen er altijd beter op als ze adviezen opgedrongen krijgen? Men heeft dat zo vaak bij mij gedaan op dit forum. Maar soms dan helpt dat niet. En daar werd ik alleen maar veel bozer/verdrietiger van omdat ik expliciet had geschreven dat ik GEEN advies wou alleen verhalen van mensen met hetzelfde probleem maar helemaal niemand trok zich daar wat van aan. Daarom zou ik dat zelf niet bij een ander doen.
Maar goed, als jij een advies hebt dat behulpzamer is dan mijn posts, dan moet je natuurlijk je gang gaan met dat plaatsen, ik wil jou daarin niet tegenhouden hoor.

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-05-2020 19:09:06 ]

Heel kloterig dat het zo gaat Moonlight. Schrijf anders dingen voor jezelf op als je weer in gesprek komt met behandelaar, misschien kan dat helpen op het moment suprême voor jezelf op te blijven komen.

En gewoonmezelf, ook jij veel sterkte! Combi van factoren maakt t altijd lastig. Heb ik onlangs ook wel ervaren. Wat je zelf zegt, blijven ademhalen, stap voor stap doorgaan.

Ik heb gisteren mn familie laten weten dat ik voorlopig geen contact heb omdat ik al mn energie voor mezelf nodig heb. Bijzonder hoe uiteenlopend mensen daarop kunnen reageren. Maar blij dat ik het gedaan heb.

Productieve dag gehad. Weet niet of de l tyrosine hiermee had geholpen of niet. Of dat ik misschien door de l taurine een betere slaap had. Droom de laatste tijd vreemd genoeg veel vaker, komt denk ik door schisandra maar die had ik maar 1x geprobeerd. En dan rare dingen. Zo droomde ik laatst dat ik een zak met door moederkoren geïnfecteerd graan had gekocht bij de smartshop en mijn ouders die onder de kerstboom legden als cadeau en dat ik de helft aan hen gaf. Ik denk omdat ik zwarte dingen zag in mijn hVermout. Dat was gewoon verbrand of normale schimmel. Ik heb 1x zo'n vaag product geprobeerd van de smartshop. Baby hawaiian woodrose zaden. ik werd er alleen misselijk van. Ik wil het wel nog een keer proberen zoiets maar ik ben bang dat er iets fout gaat. Dat is ook hit or miss. Je hebt mensen die door een trip ineens van hun psychische problemen af zijn. En je hebt mensen die hppd krijgen of zelfs ernstige lichamelijjke aandoeningen. That's life. Want niemand kn dat voorspellen. Ik durf tegenwoordig bijna niks meer te eng.

quote:

Op maandag 18 mei 2020 13:38 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Heel kloterig dat het zo gaat Moonlight. Schrijf anders dingen voor jezelf op als je weer in gesprek komt met behandelaar, misschien kan dat helpen op het moment suprême voor jezelf op te blijven komen.

En gewoonmezelf, ook jij veel sterkte! Combi van factoren maakt t altijd lastig. Heb ik onlangs ook wel ervaren. Wat je zelf zegt, blijven ademhalen, stap voor stap doorgaan.

Ik heb gisteren mn familie laten weten dat ik voorlopig geen contact heb omdat ik al mn energie voor mezelf nodig heb. Bijzonder hoe uiteenlopend mensen daarop kunnen reageren. Maar blij dat ik het gedaan heb.

Heb je ook verteld over je persoonlijke doelen waaraan je in die periode wilt werken?
Het helpt misschien als ze er een wat concreter beeld bij hebben zodat ze snappen hoe belangrijk het voor je is om je (even) helemaal op jezelf te richten.
Nou ja sommige mensen zijn misschien zelf zo dat ze altijd met iedereen contact willen hoe die hen ook behandelen of aan andere mensen hele andere eisen stellen dan aan zichzelf. Dat hoort er helaas ook bij.

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-05-2020 00:58:39 ]

Snap je reactie, maar nee, heb ze geen details of doelen verteld. Alleen dat afgelopen periode me heel veel energie heeft gekost en ik nu echt tijd en energie nodig heb. In de toekomst zal ik hoe dan ook wel concreter naar ze moeten worden, maar ik wil eerst voor mezelf bepalen hoe en wat ik verder wil.

Ik had om bewuste redenen tot mijn vader afgelopen december ziek werd weinig contact met mijn familie.
Er is een hoop gebeurd in het verleden, pleeggezin etc, en mijn ouders en zus hebben me meermaals ingeschakeld als ze problemen hadden waar ze zelf niet uitkwamen. Nu er noodgedwongen vanuit mantelzorg meer contact was heeft mij dat fors opgebroken en ben ik weer met nieuwe problemen geconfronteerd daar die ik echt niet wil en kan oplossen. Nu trek ik in ieder geval voor nu een grens daarin.

Hallo allemaal, ik ben nieuw hier,

Ik ben zelf 20 jaar en vrouw, kamp nu ongeveer 10 maanden met een depressie, eerst was het enkel niet willen opstaan uit bed, maar nu heb ik ook veel last van suicidale gedachten.

Is het normaal dat ik in 10 maanden tijd vooral ben doorverwezen naar verschillende instellingen, maar nooit echt hulp heb gekregen? Geen medicatie, geen therapie.

Ik ben nu veel verder weggezakt in die put, ben "vrienden" kwijt, gestopt met mijn hbo studie.

Ik praat ook de hele dag door in mezelf. Soms staar ik urenlang voor me uit. Ik voel me ook niet meer mezelf.
Herkennen mensen dit? Wat kan ik hier tegen doen?

Hoe verliep het hulp zoeken traject bij jullie?

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 11:03 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier,

Ik ben zelf 20 jaar en vrouw, kamp nu ongeveer 10 maanden met een depressie, eerst was het enkel niet willen opstaan uit bed, maar nu heb ik ook veel last van suicidale gedachten.

Is het normaal dat ik in 10 maanden tijd vooral ben doorverwezen naar verschillende instellingen, maar nooit echt hulp heb gekregen? Geen medicatie, geen therapie.

Ik ben nu veel verder weggezakt in die put, ben "vrienden" kwijt, gestopt met mijn hbo studie.

Ik praat ook de hele dag door in mezelf. Soms staar ik urenlang voor me uit. Ik voel me ook niet meer mezelf.
Herkennen mensen dit? Wat kan ik hier tegen doen?

Hoe verliep het hulp zoeken traject bij jullie?

Allereerst wens ik je veel sterkte en kracht!

Als ik je verhaal lees vind ik 10 maanden zonder dat je echt stelselmatig hulp hebt echt behoorlijk lang. Als ik naar mezelf kijk, man van 38: ik ben half maart via huisarts bij praktijkondersteuner Ggz terecht gekomen. Na allerlei checks en vragenlijsten ben ik eind april begonnen met medicatie (via huisarts) en ben ik doorverwezen naar depressiepoli. Maar niet bij Ggz, want daar is in mijn regio de wachtlijst 6 tot 8 maanden. Zoals er nu naar uitziet kan ik half juni begin juli starten met therapie. Bij mij zit daar praktijkondersteuner ook echt mee achteraan gelukkig.

De gevoelens die je schetst ken ik allemaal, zijn echt niet vreemd, je kunt je jezelf helemaal kwijt zijn. En je bent in die gevoelens dus niet alleen.

Wat je kunt doen: zoek naar alternatieven om iets te doen en je dag te vullen, en het begin is moeilijk, maar dwing je zelf uit bed en beweeg en uiteindelijk levert je dan meestal iets van nieuwe energie op, al is het maar even en om de volgende uren door te komen. Ga naar je huisarts, praat en doe je verhaal dat dit niet goed gaat en je echt meer hulp nodig hebt. Blijf praten en er niet alleen mee zitten. Al doe je dat hier. Denk wat je tegen een naaste zou zeggen om hem/haar te troosten en zeg dat tegen jezelf. Zo een paar dingen die ik kan meegeven. Maar ook ik ben nog dagelijks met mezelf in gevecht. Hou vol en trek aan de bel!

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 12:29 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Allereerst wens ik je veel sterkte en kracht!

Als ik je verhaal lees vind ik 10 maanden zonder dat je echt stelselmatig hulp hebt echt behoorlijk lang. Als ik naar mezelf kijk, man van 38: ik ben half maart via huisarts bij praktijkondersteuner Ggz terecht gekomen. Na allerlei checks en vragenlijsten ben ik eind april begonnen met medicatie (via huisarts) en ben ik doorverwezen naar depressiepoli. Maar niet bij Ggz, want daar is in mijn regio de wachtlijst 6 tot 8 maanden. Zoals er nu naar uitziet kan ik half juni begin juli starten met therapie. Bij mij zit daar praktijkondersteuner ook echt mee achteraan gelukkig.

De gevoelens die je schetst ken ik allemaal, zijn echt niet vreemd, je kunt je jezelf helemaal kwijt zijn. En je bent in die gevoelens dus niet alleen.

Wat je kunt doen: zoek naar alternatieven om iets te doen en je dag te vullen, en het begin is moeilijk, maar dwing je zelf uit bed en beweeg en uiteindelijk levert je dan meestal iets van nieuwe energie op, al is het maar even en om de volgende uren door te komen. Ga naar je huisarts, praat en doe je verhaal dat dit niet goed gaat en je echt meer hulp nodig hebt. Blijf praten en er niet alleen mee zitten. Al doe je dat hier. Denk wat je tegen een naaste zou zeggen om hem/haar te troosten en zeg dat tegen jezelf. Zo een paar dingen die ik kan meegeven. Maar ook ik ben nog dagelijks met mezelf in gevecht. Hou vol en trek aan de bel!

Bedankt voor je reactie, dit waardeer ik ontzettend dat je de moeite hebt genomen om dit te typen
Bij jou is het inderdaad wel vlotter verlopen, gelukkig maar, hopelijk heb je baat aan de hulp die je zal krijgen

Ik ga al best vaak naar de huisarts, heb het idee dat ze me niet serieus nemen en het idee behandeld te worden als een klein meisje. "Je bent wat jong voor medicatie" "probeer maar eerst te praten"
Maar vervolgens wel allerlei wachtrijen / ben zelfs afgewezen vanwege suicidale gedachten.

Ik ben zelf ook in de war hoe het zo ver heeft kunnen komen. Wil niemand op verkeerde ideeen brengen, maar de laatste weken drink ik meer dan ik zou moeten en combineer ik dat met medicijnen, heel onverstandig dat weet ik, maar gek genoeg alleen dan stopt het.

Ik ben dat piekeren vooral zat, de hele dag door, wat is daar tegen te doen?

Ik vind je adviezen trouwens heel goed. Ik weet ook dat dagstructuur, gezond eten, omringd zijn met positieve mensen en inspanning goed voor je is, maar ik heb opgegeven lijkt het wel en kom hier niet meer uit.

Verwarrend he? Ik begrijp het zelf namelijk ook niet meer.

Is er überhaupt iemand die hier ooit is uitgekomen zonder hulp?

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 12:43 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie, dit waardeer ik ontzettend dat je de moeite hebt genomen om dit te typen
Bij jou is het inderdaad wel vlotter verlopen, gelukkig maar, hopelijk heb je baat aan de hulp die je zal krijgen

Ik ga al best vaak naar de huisarts, heb het idee dat ze me niet serieus nemen en het idee behandeld te worden als een klein meisje. "Je bent wat jong voor medicatie" "probeer maar eerst te praten"
Maar vervolgens wel allerlei wachtrijen / ben zelfs afgewezen vanwege suicidale gedachten.

Ik ben zelf ook in de war hoe het zo ver heeft kunnen komen. Wil niemand op verkeerde ideeen brengen, maar de laatste weken drink ik meer dan ik zou moeten en combineer ik dat met medicijnen, heel onverstandig dat weet ik, maar gek genoeg alleen dan stopt het.

Ik ben dat piekeren vooral zat, de hele dag door, wat is daar tegen te doen?

Ik vind je adviezen trouwens heel goed. Ik weet ook dat dagstructuur, gezond eten, omringd zijn met positieve mensen en inspanning goed voor je is, maar ik heb opgegeven lijkt het wel en kom hier niet meer uit.

Verwarrend he? Ik begrijp het zelf namelijk ook niet meer.

Is er überhaupt iemand die hier ooit is uitgekomen zonder hulp?

Graag gedaan, je bent er niet alleen in, ik zeg het nog maar eens. Want zo voelt het vaak, je voelt je heel alleen.

Depressie is een bitch, niet vervelend bedoeld naar vrouwen(..), zo simpel is het. Als ik moet kiezen voor fysieke pijn of dit zal ik altijd voor fysieke pijn kiezen.

Dit is de 2e keer dat ik het heb, de eerste keer was bij mij zo rond 25, niet heel veel ouder dan jij. Ik snap dat artsen wellicht voorzichtig willen zijn, medicijnen kunnen bijwerkingen en allerlei effecten in je lichaam hebben. Ze lossen ook niet alles op, het is geen wonderpil. Maar het kan je wel lucht geven. Het heeft mij weer iets in het zadel geholpen nu. Maar ieder is ook vrij in wat ie daar in wil. Heel veel van de oplossing zit hem voor mij in gedachten, inzichten en veranderen. Als je dat eigenhandig lukt zonder hulp is dat heel knap en goed, maar het vraagt enorm veel.

Ik schrijf als ik erg pieker een en ander op papier op. Daarmee kun je het letterlijk ergens wegzetten en ruimt het soms iets op in je hoofd. Verder misschien muziek op de achtergrond, iets wat juist niet vraagt om je te concentreren maar wat er gewoon vrijblijvend is. Ik heb ook nog nooit zoveel en lang met de hond gelopen de polder in, die weet niet wat haar overkomt.

Juist omdat je zoveel bezig bent in je hoofd weet je niet (altijd meer) waar het vandaan komt. Ik weet zelf wel wat mij geteisterd heeft, maar moet ik nou dingen verwerken of twijfel ik aan wat ik wil in de toekomst, ik heb ook geen idee, dat hoop ik echt duidelijk te krijgen met een psycholoog. Ook hier die verwarring dus, leg het maar eens uit aan je manager en je beste vriend hoe en wat je voelt, mij lukt het ook moeilijk.

Wat betreft drank en pillen, het verdooft, maar gevaar van verdoving is dat het tijdelijk is en je daarna weer waardeloos voelt. Bij mij werkt alcohol echt zwaar tegen, word er alleen maar onrustiger en angstiger van in mijn hoofd.

Wat ik maar wil zeggen, ontzeg jezelf geen dingen en hulp die je nodig hebt. Ik heb ook eerst vier maanden alleen doorgebuffeld, maar het werd steeds meer in mn hoofd. Dan ben ik nu maar even zwakker, maar daardoor kan het nu alleen maar beter worden.

Iemand ervaring met de poh GGZ via huisarts? Ik dacht dat dat snel en laagdrempelig was maar blijkbaar is er een wachttijd van 3 tot 4 weken bij mijn huisarts. Zo vreemd.

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 19:46 schreef Koettie het volgende:
Iemand ervaring met de poh GGZ via huisarts? Ik dacht dat dat snel en laagdrempelig was maar blijkbaar is er een wachttijd van 3 tot 4 weken bij mijn huisarts. Zo vreemd.

Was bij mij ook, 16 maart bij de huisarts, maar kon pas 7 april , 3 weken later bij praktijkondersteuner terecht. Nu nog steeds hier ook maar om de 14 dagen half uur gesprek gezien de hoeveelheid patiënten. Ik denk dus dat het helaas niet abnormaal is op dit moment..

He, wat rot. Ik had in m'n hoofd zitten dat het 1-2 weken zou zijn. Wordt tanden op elkaar komende weken dan maar.

quote:

Op dinsdag 19 mei 2020 11:49 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Snap je reactie, maar nee, heb ze geen details of doelen verteld. Alleen dat afgelopen periode me heel veel energie heeft gekost en ik nu echt tijd en energie nodig heb. In de toekomst zal ik hoe dan ook wel concreter naar ze moeten worden, maar ik wil eerst voor mezelf bepalen hoe en wat ik verder wil.

Ik had om bewuste redenen tot mijn vader afgelopen december ziek werd weinig contact met mijn familie.
Er is een hoop gebeurd in het verleden, pleeggezin etc, en mijn ouders en zus hebben me meermaals ingeschakeld als ze problemen hadden waar ze zelf niet uitkwamen. Nu er noodgedwongen vanuit mantelzorg meer contact was heeft mij dat fors opgebroken en ben ik weer met nieuwe problemen geconfronteerd daar die ik echt niet wil en kan oplossen. Nu trek ik in ieder geval voor nu een grens daarin.

Ja logisch, het is belangrijk dat je het zelf eerst allemaal op een rijtje hebt inderdaad.
Wat heftig. Het is al zwaar dat je vader ziek werd en dan komen er ook nog allerlei extra verantwoordelijkheden/oud zeer voor jou bij. Ik ken de situatie niet maar van wat ik er zo van lees is het goed dat je voor jezelf opkomt. Ik heb sowieso het gevoel dat er veel op mantelzorgers af wordt geschoven vanwege bezuinigingen, maar dat is ook maar een gevoel. Maar sowieso is de zorg nu overbelast dus zal het wel helemaal erg zijn.
Zijn er geen andere hulpverleners waarmee je kunt praten zoals maatschappelijk werkers of een vrijwilligerscentrale? Of heb je dat allemaal al gedaan? Sterkte iig

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 11:03 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier,

Ik ben zelf 20 jaar en vrouw, kamp nu ongeveer 10 maanden met een depressie, eerst was het enkel niet willen opstaan uit bed, maar nu heb ik ook veel last van suicidale gedachten.

Is het normaal dat ik in 10 maanden tijd vooral ben doorverwezen naar verschillende instellingen, maar nooit echt hulp heb gekregen? Geen medicatie, geen therapie.

Ik ben nu veel verder weggezakt in die put, ben "vrienden" kwijt, gestopt met mijn hbo studie.

Ik praat ook de hele dag door in mezelf. Soms staar ik urenlang voor me uit. Ik voel me ook niet meer mezelf.
Herkennen mensen dit? Wat kan ik hier tegen doen?

Hoe verliep het hulp zoeken traject bij jullie?

Ja dat is normaal https://wegvandewachtlijst.nl
Ik heb zelf een 5 jarig traject gevolgd waarin er alleen maar onderzocht werd (daarvoor wel andere therapie gehad maar ook veel onderzoek). Aan het einde bleek dat ze me helemaal niet konden helpen via een behandelplan omdat mijn klachten daarvoor niet genoeg in een bepaald hokje vielen.
Naar om te lezen, vooral dat je suïcidale gedachten hebt en dat je "vrienden" bent kwijtgeraakt. Heb je enig idee wat het gepieker veroorzaakt? Je studie is natuurlijk ook vervelend, maar dat kun je later altijd nog oppakken.
Ik herken het geen zin hebben om op te staan iedere ochtend, heel lang blijven staren en hardop praten/vloeken (merkte laatst dat ik het in winkels/op straat ben gaan doen.. Ik herhaal ook steeds dezelfde nergens op slaande dingen )
Ik merk dat wake up van whole earth iets helpt voor een beter humeur, dat is een iets duurder koffie alternatief met guarana, vijgen en gerst wat je bij natuurwinkels kunt kopen. Maar het werkt misschien niet bij iedereen zo.
Ook had ik het idee dat schisandra iets hielp voor energie en om meer gepaste emoties te krijgen, maar dat moet ik nog wat vaker uittesten. L tyrosine hielp denk ik ook wel iets, maar dat gebruik ik niet meer. Ik vind het erg jammer maar ik durf het toch niet meer want het kan melanooma's sneller doen groeien als je die hebt en en voor melanoom is er bijna geen goede behandeling. Het risico verschilt natuurlijk per persoon, maar bij mij zit het in de familie/heb veel atypische moedervlekken.

[ Bericht 21% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 21-05-2020 11:44:10 ]

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 19:46 schreef Koettie het volgende:
Iemand ervaring met de poh GGZ via huisarts? Ik dacht dat dat snel en laagdrempelig was maar blijkbaar is er een wachttijd van 3 tot 4 weken bij mijn huisarts. Zo vreemd.

Jij hebt dan nog geluk, bij mij was er een wachttijd van 2-3 maanden, om vervolgens na 10 minuten te horen dat ik niet geholpen kan worden

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 03:21 schreef Geennaam7190 het volgende:
Jij hebt dan nog geluk, bij mij was er een wachttijd van 2-3 maanden, om vervolgens na 10 minuten te horen dat ik niet geholpen kan worden

Wat was de reden dat je toch ineens niet geholpen kon worden, ondanks het feit dat er eerst zo zeker gedacht werd van wel dat je op een wachtlijst was geplaatst?

Hallo allemaal, heeft iemand ervaringen over hoe ik het beste over suicidale gedachten kan hebben met behandelaars?
Meestal doe ik altijd alsof het goed met me gaat omdat ik bang ben gezichtsverlies te lijden. Daarnaast wat zijn jullie ervaringen met de crisisdienst?

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 11:41 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat was de reden dat je toch ineens niet geholpen kon worden, ondanks het feit dat er eerst zo zeker gedacht werd van wel dat je op een wachtlijst was geplaatst?

Eerst werd er gedacht aan een depressie door de HA, maar bleek wel ernstiger te zijn nadat ik vertelde dit eigenlijk mijn hele jeugd ervaar en ik denk dat mijn leeftijd daarbij een rol speelde.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 00:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja logisch, het is belangrijk dat je het zelf eerst allemaal op een rijtje hebt inderdaad.
Wat heftig. Het is al zwaar dat je vader ziek werd en dan komen er ook nog allerlei extra verantwoordelijkheden/oud zeer voor jou bij. Ik ken de situatie niet maar van wat ik er zo van lees is het goed dat je voor jezelf opkomt. Ik heb sowieso het gevoel dat er veel op mantelzorgers af wordt geschoven vanwege bezuinigingen, maar dat is ook maar een gevoel. Maar sowieso is de zorg nu overbelast dus zal het wel helemaal erg zijn.
Zijn er geen andere hulpverleners waarmee je kunt praten zoals maatschappelijk werkers of een vrijwilligerscentrale? Of heb je dat allemaal al gedaan? Sterkte iig
[..]

Ja dat is normaal https://wegvandewachtlijst.nl
Ik heb zelf een 5 jarig traject gevolgd waarin er alleen maar onderzocht werd (daarvoor wel andere therapie gehad maar ook veel onderzoek). Aan het einde bleek dat ze me helemaal niet konden helpen via een behandelplan omdat mijn klachten daarvoor niet genoeg in een bepaald hokje vielen.
Naar om te lezen, vooral dat je suïcidale gedachten hebt en dat je "vrienden" bent kwijtgeraakt. Heb je enig idee wat het gepieker veroorzaakt? Je studie is natuurlijk ook vervelend, maar dat kun je later altijd nog oppakken.
Ik herken het geen zin hebben om op te staan iedere ochtend, heel lang blijven staren en hardop praten/vloeken (merkte laatst dat ik het in winkels/op straat ben gaan doen.. Ik herhaal ook steeds dezelfde nergens op slaande dingen )
Ik merk dat wake up van whole earth iets helpt voor een beter humeur, dat is een iets duurder koffie alternatief met guarana, vijgen en gerst wat je bij natuurwinkels kunt kopen. Maar het werkt misschien niet bij iedereen zo.
Ook had ik het idee dat schisandra iets hielp voor energie en om meer gepaste emoties te krijgen, maar dat moet ik nog wat vaker uittesten. L tyrosine hielp denk ik ook wel iets, maar dat gebruik ik niet meer. Ik vind het erg jammer maar ik durf het toch niet meer want het kan melanooma's sneller doen groeien als je die hebt en en voor melanoom is er bijna geen goede behandeling. Het risico verschilt natuurlijk per persoon, maar bij mij zit het in de familie/heb veel atypische moedervlekken.

Ik geloof niet echt in supplementen. Wat het gepieker veroorzaakt loopt wel erg uiteen, eigenlijk overal om.
Ik bedoel met praten in mezelf, niet hetzelfde als in jezelf vloeken, was dat het maar. Ik praat letterlijk met mezelf, hele conversaties lang, maar ben me er daar nooit van bewust totdat ik ermee ophoud en me dan erg ga schamen.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:42 schreef Geennaam7190 het volgende:
Eerst werd er gedacht aan een depressie door de HA, maar bleek wel ernstiger te zijn nadat ik vertelde dit eigenlijk mijn hele jeugd ervaar en ik denk dat mijn leeftijd daarbij een rol speelde.

Dus je bent nu weer op een wachtlijst gezet voor een daarin gespecialiseerde instelling?

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:45 schreef Geennaam7190 het volgende:
Ik geloof niet echt in supplementen. Wat het gepieker veroorzaakt loopt wel erg uiteen, eigenlijk overal om.
Ik bedoel met praten in mezelf, niet hetzelfde als in jezelf vloeken, was dat het maar. Ik praat letterlijk met mezelf, hele conversaties lang, maar ben me er daar nooit van bewust totdat ik ermee ophoud en me dan erg ga schamen.

Oké. Ik dus wel.
Het schijnt normaal te zijn, want iedereen praat in gedachten tegen zichzelf.
Alleen als je het hardop gaat doen is er iets mis met het vermogen jezelf in te houden/gewoon teveel gedachten in je hoofd.

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 19:46 schreef Koettie het volgende:
Iemand ervaring met de poh GGZ via huisarts? Ik dacht dat dat snel en laagdrempelig was maar blijkbaar is er een wachttijd van 3 tot 4 weken bij mijn huisarts. Zo vreemd.

Ze hebben bij ons een poh erbij, omdat die ene het dus blijkbaar vrij druk had.
En ik kan me zo voorstellen dat in deze tijd, meer mensen hulp zoeken...?
Ik kon een paar maanden terug vrij vlot terecht, ter overbrugging van wachtlijst (een jaar, net intake gehad inmiddels), ben er toen een paar keer geweest.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:41 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hallo allemaal, heeft iemand ervaringen over hoe ik het beste over suicidale gedachten kan hebben met behandelaars?
Meestal doe ik altijd alsof het goed met me gaat omdat ik bang ben gezichtsverlies te lijden. Daarnaast wat zijn jullie ervaringen met de crisisdienst?

Je kan het opschrijven als je het niet kan vertellen, zou dat je kunnen helpen?
Geen ervaring met crisisdienst tot nog toe.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:42 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Eerst werd er gedacht aan een depressie door de HA, maar bleek wel ernstiger te zijn nadat ik vertelde dit eigenlijk mijn hele jeugd ervaar en ik denk dat mijn leeftijd daarbij een rol speelde.

Maar ik begrijp dan niet zo goed dat er dan gezegd wordt dat je niet geholpen kan worden, was dat bij de poh of bij iets van een ggz ofzo?
2-3 mnd wachttijd is volgens mij niet zo lang helaas...
Heb je zelf een idee wat er aan de hand is? Je zal vast wel eens wat hebben opgezocht.
Misschien kan dat iets meer richting geven aan waar je terecht kan?

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 12:00 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ze hebben bij ons een poh erbij, omdat die ene het dus blijkbaar vrij druk had.
En ik kan me zo voorstellen dat in deze tijd, meer mensen hulp zoeken...?
Ik kon een paar maanden terug vrij vlot terecht, ter overbrugging van wachtlijst (een jaar, net intake gehad inmiddels), ben er toen een paar keer geweest.
[..]

Je kan het opschrijven als je het niet kan vertellen, zou dat je kunnen helpen?
Geen ervaring met crisisdienst tot nog toe.
[..]

Maar ik begrijp dan niet zo goed dat er dan gezegd wordt dat je niet geholpen kan worden, was dat bij de poh of bij iets van een ggz ofzo?
2-3 mnd wachttijd is volgens mij niet zo lang helaas...
Heb je zelf een idee wat er aan de hand is? Je zal vast wel eens wat hebben opgezocht.
Misschien kan dat iets meer richting geven aan waar je terecht kan?

Ja, het is natuurlijk een rare tijd daar heb je gelijk in. Ze werkt blijkbaar maar een dag ook, schiet ook niet zo op. Valt gewoon nogal tegen.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 12:19 schreef Koettie het volgende:

[..]

Ja, het is natuurlijk een rare tijd daar heb je gelijk in. Ze werkt blijkbaar maar een dag ook, schiet ook niet zo op. Valt gewoon nogal tegen.

Hier hebben ze er nu 2 volgens mij, die volgens mij samen fulltime werken.

Dat het tegenvalt snap ik wel, vaak kost het toch wat tijd om zo ver te komen dat je hulp gaat vragen en eigenlijk ben je er dan ook op dat moment ook echt wel aan toe...
Dan valt een wachttijd tegen...

[quote] Op donderdag 21 mei 2020 00:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja logisch, het is belangrijk dat je het zelf eerst allemaal op een rijtje hebt inderdaad.
Wat heftig. Het is al zwaar dat je vader ziek werd en dan komen er ook nog allerlei extra verantwoordelijkheden/oud zeer voor jou bij. Ik ken de situatie niet maar van wat ik er zo van lees is het goed dat je voor jezelf opkomt. Ik heb sowieso het gevoel dat er veel op mantelzorgers af wordt geschoven vanwege bezuinigingen, maar dat is ook maar een gevoel. Maar sowieso is de zorg nu overbelast dus zal het wel helemaal erg zijn.
Zijn er geen andere hulpverleners waarmee je kunt praten zoals maatschappelijk werkers of een vrijwilligerscentrale? Of heb je dat allemaal al gedaan? Sterkte iig
[..]

Dank je wel. Het is allemaal heel dubbel, ik heb al heel wat jaren geen goede band meer met mn ouders, maar je kunt ze ook niet thuis laten creperen en niet naar t ziekenhuis brengen. Het is eigenlijk meer 4 maanden lang beleefd allerlei mantelzorg doen en (proberen te) regelen geweest.

Wat het toch zo'n lading geeft is inderdaad alle oude ellende die er nog is. Mijn ouders kregen al niet alles zelf meer gedaan, maar nu zeker niet meer. Maar ze weigeren zelf initiatieven te nemen, externe hulp in te schakelen, zoals maatschappelijk werker en ouderenverpleegkundige. Daar kan ik echt niet over klagen over die partijen en de huisarts inzet, daar voelde ik me wel door geholpen
Heb ze dat allemaal aangereikt, maar er komt niet eens reactie soms. Dat, en het op en neer naar ziekenhuizen, eerste hulpen, apotheek en huisartsenposten heeft me helemaal leeggetrokken.

Ondertussen wacht mijn vader nog altijd op de volgende operatie die niet te lang kan uitblijven, maar inderdaad met deze tijden geen peil op te trekken hoe t loopt. Maar heb nu mijn broer(die nog thuis woont) en zus aangegeven dat ik dit niet meer trek en zij dan maar moeten rijden en dergelijke. Ondertussen wil mijn zoontje van 5 natuurlijk niets liever dan naar oma en opa toe, krijg het hem niet uitgelegd dat papa (even) niet meer naar opa en oma gaat. Maar heb er geen zin meer in en genoeg aan mezelf, dat.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 12:19 schreef Koettie het volgende:
Ja, het is natuurlijk een rare tijd daar heb je gelijk in. Ze werkt blijkbaar maar een dag ook, schiet ook niet zo op. Valt gewoon nogal tegen.

Bij sommige laagbetaalde banen moet je verplicht 24 uur werken en als het druk is wordt er veel druk achter gezet om je 40 uur of langer te laten werken per week. maar ja. Dat is bij commerciële banen met minimumloon.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 19:56 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 21 mei 2020 00:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Dank je wel. Het is allemaal heel dubbel, ik heb al heel wat jaren geen goede band meer met mn ouders, maar je kunt ze ook niet thuis laten creperen en niet naar t ziekenhuis brengen. Het is eigenlijk meer 4 maanden lang beleefd allerlei mantelzorg doen en (proberen te) regelen geweest.

Wat het toch zo'n lading geeft is inderdaad alle oude ellende die er nog is. Mijn ouders kregen al niet alles zelf meer gedaan, maar nu zeker niet meer. Maar ze weigeren zelf initiatieven te nemen, externe hulp in te schakelen, zoals maatschappelijk werker en ouderenverpleegkundige. Daar kan ik echt niet over klagen over die partijen en de huisarts inzet, daar voelde ik me wel door geholpen
Heb ze dat allemaal aangereikt, maar er komt niet eens reactie soms. Dat, en het op en neer naar ziekenhuizen, eerste hulpen, apotheek en huisartsenposten heeft me helemaal leeggetrokken.

Ondertussen wacht mijn vader nog altijd op de volgende operatie die niet te lang kan uitblijven, maar inderdaad met deze tijden geen peil op te trekken hoe t loopt. Maar heb nu mijn broer(die nog thuis woont) en zus aangegeven dat ik dit niet meer trek en zij dan maar moeten rijden en dergelijke. Ondertussen wil mijn zoontje van 5 natuurlijk niets liever dan naar oma en opa toe, krijg het hem niet uitgelegd dat papa (even) niet meer naar opa en oma gaat. Maar heb er geen zin meer in en genoeg aan mezelf, dat.

Ja dat is lastig omdat je zo te lezen gewoon een hele geldige reden hebt om boos te zijn. En wat bij mij wel helpt om mindere eigenschappen van anderen te accepteren is door ze zielig te vinden omdat ze kennelijk zwak zijn (bij verslaving ed) maar dat wordt ook nogal lastig als ze wel hulp kunnen krijgen maar dat weigeren en dan nog niet eens zeggen waarom zodat je echt helemaal geen idee hebt wat er in hen omgaat. Dan is het ook heel lastig om dat niet meer negatief in te gaan vullen voor ze als je zelf last hebt van het gedrag dus als ik het zo lees is afstand nemen inderdaad het beste wat je kunt doen want je kunt ze niet dwingen... Maar wat ik dan wel raar vind is dat ze wel willen dat jij ze naar allerlei afspraken brengt, medicijnen haalt enz en dat ze wel mantelzorg willen maar geen andere hulp. Blijkbaar vinden ze hun gezondheid alleen maar belangrijk als het al helemaal uit de hand is gelopen? Raar. Moeilijk ook om uit te leggen aan zoontje idd. Maar ze doen dus ondanks hun vele problemen wel leuk tegen je zoontje als ik dat zo lees? En hoe oud zijn je zus en broer dat ze nog thuis wonen? Wat antwoordden ze toen je zei dat zij maar een keer moesten rijden enz.?

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-05-2020 11:12:35 ]

Dit gaat echt niet goed. Ik moet maar zien te vechten tegen de stemmen, maar het is zo hard. het lukt me gewoon niet. Ik heb al soort van opgegeven, maar steeds moet ik opnieuw beginnen naar de automutilatie en val ik steeds weer terug, en steeds maar vechten en vechten. Hoe dan?!

quote:

Op zondag 24 mei 2020 07:16 schreef Moonlight het volgende:
Dit gaat echt niet goed. Ik moet maar zien te vechten tegen de stemmen, maar het is zo hard. het lukt me gewoon niet. Ik heb al soort van opgegeven, maar steeds moet ik opnieuw beginnen naar de automutilatie en val ik steeds weer terug, en steeds maar vechten en vechten. Hoe dan?!

Jeetje, ziet er dan niemand in je omgeving dat je het moeilijk hebt en dat het zo niet langer kan?
Je hebt ook die nieuwe zelfmoord preventie lijn.... 113 geloof ik... Of durf je die niet te bellen?

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 18:18 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Bedankt dat je mijn probleem serieus neemt dank je, dat waardeer ik. Maar ik ben onderzocht op een depressie en er stond dus letterlijk in dat rapport : "client heeft depressieve kenmerken, (bijna) alle plaatjes interpreteert ze negatief". Maar toen ik dus eindelijk daarover een gesprek mocht hebben met een psychiater, vond ze het niet ernstig genoeg om depressie te mogen heten. Wel schreef zij mij vitamine d voor. Maar sinds een tijdje terug gebruik ik dat nu weer opnieuw, al maanden, en nu heb ik de dosis verhoogd naar 60mcg per dag, misschien moet ik 80 of 100 nemen. Want het werkt voor geen meter, sommige mensen krijgen er meer energie van maar ik dus niet (ik haalde deze bij de apotheek).
En wat is een depressie? Een oordeel van een psychiater, maar het is niet gebaseerd op lichamelijk onderzoek. Depressie is van dezelfde categorie als chronisch vermoeidheidssyndroom, je hebt ists onbekends dat ze voor het gemak omdat ze de oorzaak niet weten depressie noemen. Als medicijnen het probleem verhelpen ten minste. Ik heb zelf ooit sertraline en citalopram mogen proberen, ritalin, oxazepam (heel kort) en risperidone (een experiment). Ssri's hielpen goed voor angst, maar maakten mijn stemming juist neerslachtiger.ritalin maakte me nog 10x meer afgeleid en daarna nog 10x neerslachfiger. Van risperidone merkte ik helemaal niks. En oxazepam ook nauwelijks.

Ja je hebt deels wel gelijk maar als de fabrikant integer is (wat er dus weinig zijn maar sommigen wel) dan hoort er gewoon in te zitten wat op de verpakking staat en dat is dan gewoon een bepaalde stof waarvan de werking afhangt van het feit of je die stof nodig hebt of niet. Ik voel bijvoorbeeld niets van vitamine b12 omdat ik er geen tekort aan heb , maar voor een ander maakt dat een wereld van verschil. Misschien zijn die natuurartsen wel oplichters, ik weet het niet, ik heb er nog nooit 1 bezocht. Maar dat iets niet werkt hoeft dus niet per se te betekenen dat supplementenfabrikanten allemaal oplichters zijn. Wat inderdaad wel naar oplichterij neigt vind ik is als ze gaan beweren dat je veel meer nodig hebt dan de dagelijkse hoeveelheid zonder dat dit wetenschappelijk is aangetoond, of dat ze de gevaren zoals die zijn gebleken uit wetenschappelijk onderzoek verzwijgen en letterlijk schrijven dat er totaal geen bijwerkingen bekend zijn terwijl dat niet zo is, of dat ze iets marketen als goed voor een bepaalde kwaal, terwijl dat helemaal niet of alleen bij bepaalde mensen zo is.
Vandaag heb ik 2 supplementen gekocht bij holland & barrett, omdat ze nu goedkoop in verhouding waren tov op internet bestellen vanwege die sale. Ik heb er nu al spijt van dat ik de bon niet wou omdat a. Het een verschrikkelijk bedrijf is ook al zijn de verkopers die ik zag nog redelijk opgewekt en b. Hun supplementen ondergedoseerd zijn. Maar goed ik kan wel boos op mijn impulsiviteit blijven maar daar schiet ik niks mee op. Ik hoop dat ik niet al te erg ben opgelicht en dat er in ieder geval 50% van de inhoud klopt met de verpakking of zo. Ik zal de resultaten hier wel weer neerzetten.

Welke supplementen heb jij zelf allemaal geprobeerd? En welke werkten een beetje?
Welke medicijnen heb je nu? Gelukkig dat je je zoveel beter voelt. Wat voor traject ging eraan vooraf dan voordat je ze kreeg? En hebben ze geen vervelende bijwerkingen?

Alvast excuses voor de late reactie, ik kom hier niet zo vaak meer (good sign I guess). Ik heb alleen supplementen gebruikt waar enige wetenschappelijk bewijs qua werking is. Eigenlijk kom je dan uit op twee dingen. Lavendel en Valeriaan. Voor sint jans kruid geld ook dat het bewezen werkzaam is alleen dat de dosering daarvan heel moeilijk is en dus niet betrouwbaar.

Zelf merkt ik alleen wat van Lavendel en heb dat de laatste keren gebruikt om Lorazepam af te bouwen.

Het traject voor mij is een hel maar een wijze les geweest, ik was totaal anti medicatie.. Heb dus ook eerst van alles geprobeerd. Ik heb ooit een SSRI gehad via de huisarts maar die maar heel even gebruikt; toen was therapie voldoende.

Bij de tweede episode dus eerst van alles geprobeerd totdat ik niet meer kon. Ik ben toen begonnen met Mirtazapine wat wel iets deed voor de angst maar niks tegen de dwang. Toen kreeg ik er Clomipramine bij en dat deed me na een paar weken geheel opleven.

De mirtazapine is inmiddels afgebouwd naar 7,5mg. De Clomi is opgehood in de loop der jaren (spiegel ging steeds onderuit). De dosis lijkt nu met toevoeging van Seroquel stabiel te blijven.

Op zich heb ik geen problemen meer om m'n leven lang medicatie te slikken, al zou het mooi zijn als de Seroquel er ooit af kan ivm mijn verhoogde cholesterol.

Ik heb echt geleerd te vertrouwen op wetenschap en artsen (al zitten daar ook slechte tussen). Ik denk wel dat natuurlijke medicatie (op homeopathie na) zeker wel kan werken. Daar doet men ook genoeg onderzoek naar.

Ik ben dan ook zeer kritisch over de houding die de makers van Zembla en bijvoorbeeld Radar hebben als het gaat om medicatie.

quote:

Op zondag 24 mei 2020 11:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje, ziet er dan niemand in je omgeving dat je het moeilijk hebt en dat het zo niet langer kan?
Je hebt ook die nieuwe zelfmoord preventie lijn.... 113 geloof ik... Of durf je die niet te bellen?

Ja ik heb wel ophoging van medicatie, maar dat helpt niks. Ik durf dat niet te bellen vind ik heel moeilijk. De begeleiding ziet wel dat ik het moeilijk heb, maar ze kunnen niet 24/7 bij me staan zeggen ze dan.. en dat is zo hard om te horen. vooral omdat ik nooit hun om hulp vraag, doe ik dat wel word er zoiets gezegd ja wat moet je dan?

quote:

Op zondag 24 mei 2020 12:22 schreef MatthijsDJ het volgende:
Alvast excuses voor de late reactie, ik kom hier niet zo vaak meer (good sign I guess). Ik heb alleen supplementen gebruikt waar enige wetenschappelijk bewijs qua werking is. Eigenlijk kom je dan uit op twee dingen. Lavendel en Valeriaan. Voor sint jans kruid geld ook dat het bewezen werkzaam is alleen dat de dosering daarvan heel moeilijk is en dus niet betrouwbaar.

Zelf merkt ik alleen wat van Lavendel en heb dat de laatste keren gebruikt om Lorazepam af te bouwen.

Het traject voor mij is een hel maar een wijze les geweest, ik was totaal anti medicatie.. Heb dus ook eerst van alles geprobeerd. Ik heb ooit een SSRI gehad via de huisarts maar die maar heel even gebruikt; toen was therapie voldoende.

Bij de tweede episode dus eerst van alles geprobeerd totdat ik niet meer kon. Ik ben toen begonnen met Mirtazapine wat wel iets deed voor de angst maar niks tegen de dwang. Toen kreeg ik er Clomipramine bij en dat deed me na een paar weken geheel opleven.

De mirtazapine is inmiddels afgebouwd naar 7,5mg. De Clomi is opgehood in de loop der jaren (spiegel ging steeds onderuit). De dosis lijkt nu met toevoeging van Seroquel stabiel te blijven.

Op zich heb ik geen problemen meer om m'n leven lang medicatie te slikken, al zou het mooi zijn als de Seroquel er ooit af kan ivm mijn verhoogde cholesterol.

Ik heb echt geleerd te vertrouwen op wetenschap en artsen (al zitten daar ook slechte tussen). Ik denk wel dat natuurlijke medicatie (op homeopathie na) zeker wel kan werken. Daar doet men ook genoeg onderzoek naar.

Ik ben dan ook zeer kritisch over de houding die de makers van Zembla en bijvoorbeeld Radar hebben als het gaat om medicatie.

Dat maakt helemaal niet uit joh. Zo laat was het niet ik ben allang blij dat je uberhaupt reageert.
Oh er zijn nog heel veel andere supplementen waaruit na onderzoek werking is gebleken hoor. Valeriaan werkte bij mij ook wel bij spanning/stress maar ik ging er te erg van zweten. Wat grappig dat je ook lavendel noemt, dat is in Nederland nog niet zo heel bekend dacht ik. Ik wou silexan/calmaid eerst bestellen maar ik was het weer vergeten. Of werkte die thee bij jou ook? Bij mij niet helaas namelijk. Wat voor effecten merk je ervan? Werkte het echt hetzelfde als lorazepam? Waar kocht je het?
Sint Janskruid heeft verschillende effecten, ik had laatst die thee ervan gedronken. Helaas werd ik er veel geïrriteerder van dan normaal, in het verleden heb ik ook niet echt positieve ervaringen gehad met sint janskruid helaas.
Waarom is het traject een hel? Vanwege confrontatie met je angsten of iets anders?

Wat fijn dat de medicatie nu goed werkt. Ik kan goed begrijpen dat je het indien mogelijk wilt afbouwen, maar zo lang de bijwerkingen nog niet heel erg zijn en je het nog nodig hebt om normaal te functioneren dan is het iig goed dat het er is. Knap dat je je eigen mening over artsen hebt kunnen bijstellen ook al zaten er ook slechte tussen.
Ja Radar enzo zijn altijd bizar negatief over medicijnen. Je zal vast wel misstanden hebben, medicijnen die niet goed werken maar voor het geld toch gepromoot worden, te laat ontdekte bijwerkingen blabla. Het is goed dat mensen van alle mogelijke bijwerkingen op de hoogte zijn zodat ze niet voorgelogen worden en zelf kunnen bepalen of het risico het hun waard is. Maar het is veel te lui vind ik om alle medicijnen van een bepaalde categorie dan maar allemaal af te schrijven als gevaarlijk/nutteloos en de bijwerkingen niet waard omdat er in verdiepen wie wanneer welke bijwerkingen ervaart en wie juist helemaal niet, wat die verschillen kan veroorzaken en dan een wat genuanceerder oordeel geven van wees gewoon voorzichtig kennelijk teveel gevraagd is. Want door alleen alles over 1 kam van gevaarlijk te scheren zonder alternatief te bieden word het probleem van iemand met een psychologisch probleem dat niet opgelost wordt door therapie al helemaal niet door opgelost. Alsof mensen denken: zo, ff voor de lol wat medicijnen nemen... Vaak is het hun laatste hoop en op zo'n manier neem je dat als programmamaker dan ook weg.

quote:

Op zondag 24 mei 2020 13:03 schreef Moonlight het volgende:
Ja ik heb wel ophoging van medicatie, maar dat helpt niks. Ik durf dat niet te bellen vind ik heel moeilijk. De begeleiding ziet wel dat ik het moeilijk heb, maar ze kunnen niet 24/7 bij me staan zeggen ze dan.. en dat is zo hard om te horen. vooral omdat ik nooit hun om hulp vraag, doe ik dat wel word er zoiets gezegd ja wat moet je dan?

Waarom durf je dat nummer niet te bellen? Om dezelfde reden als dat je de luisterlijn niet durfde te bellen of andere?
Jeetje dat is wel vervelend. Hoe vaak/hoeveel uur zie je de begeleiding dan op een dag? En wat zou je dan het liefst willen van de begeleiding als jij het mocht bepalen, dat ze dus 24/7 bij je zijn of iets anders?

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-05-2020 18:59:10 ]