Depressie & Angst #166

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 11:03 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier,

Ik ben zelf 20 jaar en vrouw, kamp nu ongeveer 10 maanden met een depressie, eerst was het enkel niet willen opstaan uit bed, maar nu heb ik ook veel last van suicidale gedachten.

Is het normaal dat ik in 10 maanden tijd vooral ben doorverwezen naar verschillende instellingen, maar nooit echt hulp heb gekregen? Geen medicatie, geen therapie.

Ik ben nu veel verder weggezakt in die put, ben "vrienden" kwijt, gestopt met mijn hbo studie.

Ik praat ook de hele dag door in mezelf. Soms staar ik urenlang voor me uit. Ik voel me ook niet meer mezelf.
Herkennen mensen dit? Wat kan ik hier tegen doen?

Hoe verliep het hulp zoeken traject bij jullie?

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 12:29 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Allereerst wens ik je veel sterkte en kracht!

Als ik je verhaal lees vind ik 10 maanden zonder dat je echt stelselmatig hulp hebt echt behoorlijk lang. Als ik naar mezelf kijk, man van 38: ik ben half maart via huisarts bij praktijkondersteuner Ggz terecht gekomen. Na allerlei checks en vragenlijsten ben ik eind april begonnen met medicatie (via huisarts) en ben ik doorverwezen naar depressiepoli. Maar niet bij Ggz, want daar is in mijn regio de wachtlijst 6 tot 8 maanden. Zoals er nu naar uitziet kan ik half juni begin juli starten met therapie. Bij mij zit daar praktijkondersteuner ook echt mee achteraan gelukkig.

De gevoelens die je schetst ken ik allemaal, zijn echt niet vreemd, je kunt je jezelf helemaal kwijt zijn. En je bent in die gevoelens dus niet alleen.

Wat je kunt doen: zoek naar alternatieven om iets te doen en je dag te vullen, en het begin is moeilijk, maar dwing je zelf uit bed en beweeg en uiteindelijk levert je dan meestal iets van nieuwe energie op, al is het maar even en om de volgende uren door te komen. Ga naar je huisarts, praat en doe je verhaal dat dit niet goed gaat en je echt meer hulp nodig hebt. Blijf praten en er niet alleen mee zitten. Al doe je dat hier. Denk wat je tegen een naaste zou zeggen om hem/haar te troosten en zeg dat tegen jezelf. Zo een paar dingen die ik kan meegeven. Maar ook ik ben nog dagelijks met mezelf in gevecht. Hou vol en trek aan de bel!

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 12:43 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Bedankt voor je reactie, dit waardeer ik ontzettend dat je de moeite hebt genomen om dit te typen
Bij jou is het inderdaad wel vlotter verlopen, gelukkig maar, hopelijk heb je baat aan de hulp die je zal krijgen

Ik ga al best vaak naar de huisarts, heb het idee dat ze me niet serieus nemen en het idee behandeld te worden als een klein meisje. "Je bent wat jong voor medicatie" "probeer maar eerst te praten"
Maar vervolgens wel allerlei wachtrijen / ben zelfs afgewezen vanwege suicidale gedachten.

Ik ben zelf ook in de war hoe het zo ver heeft kunnen komen. Wil niemand op verkeerde ideeen brengen, maar de laatste weken drink ik meer dan ik zou moeten en combineer ik dat met medicijnen, heel onverstandig dat weet ik, maar gek genoeg alleen dan stopt het.

Ik ben dat piekeren vooral zat, de hele dag door, wat is daar tegen te doen?

Ik vind je adviezen trouwens heel goed. Ik weet ook dat dagstructuur, gezond eten, omringd zijn met positieve mensen en inspanning goed voor je is, maar ik heb opgegeven lijkt het wel en kom hier niet meer uit.

Verwarrend he? Ik begrijp het zelf namelijk ook niet meer.

Is er überhaupt iemand die hier ooit is uitgekomen zonder hulp?

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 19:46 schreef Koettie het volgende:
Iemand ervaring met de poh GGZ via huisarts? Ik dacht dat dat snel en laagdrempelig was maar blijkbaar is er een wachttijd van 3 tot 4 weken bij mijn huisarts. Zo vreemd.

quote:

Op dinsdag 19 mei 2020 11:49 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Snap je reactie, maar nee, heb ze geen details of doelen verteld. Alleen dat afgelopen periode me heel veel energie heeft gekost en ik nu echt tijd en energie nodig heb. In de toekomst zal ik hoe dan ook wel concreter naar ze moeten worden, maar ik wil eerst voor mezelf bepalen hoe en wat ik verder wil.

Ik had om bewuste redenen tot mijn vader afgelopen december ziek werd weinig contact met mijn familie.
Er is een hoop gebeurd in het verleden, pleeggezin etc, en mijn ouders en zus hebben me meermaals ingeschakeld als ze problemen hadden waar ze zelf niet uitkwamen. Nu er noodgedwongen vanuit mantelzorg meer contact was heeft mij dat fors opgebroken en ben ik weer met nieuwe problemen geconfronteerd daar die ik echt niet wil en kan oplossen. Nu trek ik in ieder geval voor nu een grens daarin.

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 11:03 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hallo allemaal, ik ben nieuw hier,

Ik ben zelf 20 jaar en vrouw, kamp nu ongeveer 10 maanden met een depressie, eerst was het enkel niet willen opstaan uit bed, maar nu heb ik ook veel last van suicidale gedachten.

Is het normaal dat ik in 10 maanden tijd vooral ben doorverwezen naar verschillende instellingen, maar nooit echt hulp heb gekregen? Geen medicatie, geen therapie.

Ik ben nu veel verder weggezakt in die put, ben "vrienden" kwijt, gestopt met mijn hbo studie.

Ik praat ook de hele dag door in mezelf. Soms staar ik urenlang voor me uit. Ik voel me ook niet meer mezelf.
Herkennen mensen dit? Wat kan ik hier tegen doen?

Hoe verliep het hulp zoeken traject bij jullie?

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 19:46 schreef Koettie het volgende:
Iemand ervaring met de poh GGZ via huisarts? Ik dacht dat dat snel en laagdrempelig was maar blijkbaar is er een wachttijd van 3 tot 4 weken bij mijn huisarts. Zo vreemd.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 03:21 schreef Geennaam7190 het volgende:
Jij hebt dan nog geluk, bij mij was er een wachttijd van 2-3 maanden, om vervolgens na 10 minuten te horen dat ik niet geholpen kan worden

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 11:41 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat was de reden dat je toch ineens niet geholpen kon worden, ondanks het feit dat er eerst zo zeker gedacht werd van wel dat je op een wachtlijst was geplaatst?

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 00:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja logisch, het is belangrijk dat je het zelf eerst allemaal op een rijtje hebt inderdaad.
Wat heftig. Het is al zwaar dat je vader ziek werd en dan komen er ook nog allerlei extra verantwoordelijkheden/oud zeer voor jou bij. Ik ken de situatie niet maar van wat ik er zo van lees is het goed dat je voor jezelf opkomt. Ik heb sowieso het gevoel dat er veel op mantelzorgers af wordt geschoven vanwege bezuinigingen, maar dat is ook maar een gevoel. Maar sowieso is de zorg nu overbelast dus zal het wel helemaal erg zijn.
Zijn er geen andere hulpverleners waarmee je kunt praten zoals maatschappelijk werkers of een vrijwilligerscentrale? Of heb je dat allemaal al gedaan? Sterkte iig
[..]

Ja dat is normaal https://wegvandewachtlijst.nl
Ik heb zelf een 5 jarig traject gevolgd waarin er alleen maar onderzocht werd (daarvoor wel andere therapie gehad maar ook veel onderzoek). Aan het einde bleek dat ze me helemaal niet konden helpen via een behandelplan omdat mijn klachten daarvoor niet genoeg in een bepaald hokje vielen.
Naar om te lezen, vooral dat je suïcidale gedachten hebt en dat je "vrienden" bent kwijtgeraakt. Heb je enig idee wat het gepieker veroorzaakt? Je studie is natuurlijk ook vervelend, maar dat kun je later altijd nog oppakken.
Ik herken het geen zin hebben om op te staan iedere ochtend, heel lang blijven staren en hardop praten/vloeken (merkte laatst dat ik het in winkels/op straat ben gaan doen.. Ik herhaal ook steeds dezelfde nergens op slaande dingen )
Ik merk dat wake up van whole earth iets helpt voor een beter humeur, dat is een iets duurder koffie alternatief met guarana, vijgen en gerst wat je bij natuurwinkels kunt kopen. Maar het werkt misschien niet bij iedereen zo.
Ook had ik het idee dat schisandra iets hielp voor energie en om meer gepaste emoties te krijgen, maar dat moet ik nog wat vaker uittesten. L tyrosine hielp denk ik ook wel iets, maar dat gebruik ik niet meer. Ik vind het erg jammer maar ik durf het toch niet meer want het kan melanooma's sneller doen groeien als je die hebt en en voor melanoom is er bijna geen goede behandeling. Het risico verschilt natuurlijk per persoon, maar bij mij zit het in de familie/heb veel atypische moedervlekken.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:42 schreef Geennaam7190 het volgende:
Eerst werd er gedacht aan een depressie door de HA, maar bleek wel ernstiger te zijn nadat ik vertelde dit eigenlijk mijn hele jeugd ervaar en ik denk dat mijn leeftijd daarbij een rol speelde.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:45 schreef Geennaam7190 het volgende:
Ik geloof niet echt in supplementen. Wat het gepieker veroorzaakt loopt wel erg uiteen, eigenlijk overal om.
Ik bedoel met praten in mezelf, niet hetzelfde als in jezelf vloeken, was dat het maar. Ik praat letterlijk met mezelf, hele conversaties lang, maar ben me er daar nooit van bewust totdat ik ermee ophoud en me dan erg ga schamen.

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 19:46 schreef Koettie het volgende:
Iemand ervaring met de poh GGZ via huisarts? Ik dacht dat dat snel en laagdrempelig was maar blijkbaar is er een wachttijd van 3 tot 4 weken bij mijn huisarts. Zo vreemd.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:41 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hallo allemaal, heeft iemand ervaringen over hoe ik het beste over suicidale gedachten kan hebben met behandelaars?
Meestal doe ik altijd alsof het goed met me gaat omdat ik bang ben gezichtsverlies te lijden. Daarnaast wat zijn jullie ervaringen met de crisisdienst?

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 14:42 schreef Geennaam7190 het volgende:

[..]

Eerst werd er gedacht aan een depressie door de HA, maar bleek wel ernstiger te zijn nadat ik vertelde dit eigenlijk mijn hele jeugd ervaar en ik denk dat mijn leeftijd daarbij een rol speelde.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 12:00 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ze hebben bij ons een poh erbij, omdat die ene het dus blijkbaar vrij druk had.
En ik kan me zo voorstellen dat in deze tijd, meer mensen hulp zoeken...?
Ik kon een paar maanden terug vrij vlot terecht, ter overbrugging van wachtlijst (een jaar, net intake gehad inmiddels), ben er toen een paar keer geweest.
[..]

Je kan het opschrijven als je het niet kan vertellen, zou dat je kunnen helpen?
Geen ervaring met crisisdienst tot nog toe.
[..]

Maar ik begrijp dan niet zo goed dat er dan gezegd wordt dat je niet geholpen kan worden, was dat bij de poh of bij iets van een ggz ofzo?
2-3 mnd wachttijd is volgens mij niet zo lang helaas...
Heb je zelf een idee wat er aan de hand is? Je zal vast wel eens wat hebben opgezocht.
Misschien kan dat iets meer richting geven aan waar je terecht kan?

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 12:19 schreef Koettie het volgende:

[..]

Ja, het is natuurlijk een rare tijd daar heb je gelijk in. Ze werkt blijkbaar maar een dag ook, schiet ook niet zo op. Valt gewoon nogal tegen.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 12:19 schreef Koettie het volgende:
Ja, het is natuurlijk een rare tijd daar heb je gelijk in. Ze werkt blijkbaar maar een dag ook, schiet ook niet zo op. Valt gewoon nogal tegen.

quote:

Op vrijdag 22 mei 2020 19:56 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 21 mei 2020 00:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Dank je wel. Het is allemaal heel dubbel, ik heb al heel wat jaren geen goede band meer met mn ouders, maar je kunt ze ook niet thuis laten creperen en niet naar t ziekenhuis brengen. Het is eigenlijk meer 4 maanden lang beleefd allerlei mantelzorg doen en (proberen te) regelen geweest.

Wat het toch zo'n lading geeft is inderdaad alle oude ellende die er nog is. Mijn ouders kregen al niet alles zelf meer gedaan, maar nu zeker niet meer. Maar ze weigeren zelf initiatieven te nemen, externe hulp in te schakelen, zoals maatschappelijk werker en ouderenverpleegkundige. Daar kan ik echt niet over klagen over die partijen en de huisarts inzet, daar voelde ik me wel door geholpen
Heb ze dat allemaal aangereikt, maar er komt niet eens reactie soms. Dat, en het op en neer naar ziekenhuizen, eerste hulpen, apotheek en huisartsenposten heeft me helemaal leeggetrokken.

Ondertussen wacht mijn vader nog altijd op de volgende operatie die niet te lang kan uitblijven, maar inderdaad met deze tijden geen peil op te trekken hoe t loopt. Maar heb nu mijn broer(die nog thuis woont) en zus aangegeven dat ik dit niet meer trek en zij dan maar moeten rijden en dergelijke. Ondertussen wil mijn zoontje van 5 natuurlijk niets liever dan naar oma en opa toe, krijg het hem niet uitgelegd dat papa (even) niet meer naar opa en oma gaat. Maar heb er geen zin meer in en genoeg aan mezelf, dat.

quote:

Op zondag 24 mei 2020 07:16 schreef Moonlight het volgende:
Dit gaat echt niet goed. Ik moet maar zien te vechten tegen de stemmen, maar het is zo hard. het lukt me gewoon niet. Ik heb al soort van opgegeven, maar steeds moet ik opnieuw beginnen naar de automutilatie en val ik steeds weer terug, en steeds maar vechten en vechten. Hoe dan?!

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 18:18 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Bedankt dat je mijn probleem serieus neemt dank je, dat waardeer ik. Maar ik ben onderzocht op een depressie en er stond dus letterlijk in dat rapport : "client heeft depressieve kenmerken, (bijna) alle plaatjes interpreteert ze negatief". Maar toen ik dus eindelijk daarover een gesprek mocht hebben met een psychiater, vond ze het niet ernstig genoeg om depressie te mogen heten. Wel schreef zij mij vitamine d voor. Maar sinds een tijdje terug gebruik ik dat nu weer opnieuw, al maanden, en nu heb ik de dosis verhoogd naar 60mcg per dag, misschien moet ik 80 of 100 nemen. Want het werkt voor geen meter, sommige mensen krijgen er meer energie van maar ik dus niet (ik haalde deze bij de apotheek).
En wat is een depressie? Een oordeel van een psychiater, maar het is niet gebaseerd op lichamelijk onderzoek. Depressie is van dezelfde categorie als chronisch vermoeidheidssyndroom, je hebt ists onbekends dat ze voor het gemak omdat ze de oorzaak niet weten depressie noemen. Als medicijnen het probleem verhelpen ten minste. Ik heb zelf ooit sertraline en citalopram mogen proberen, ritalin, oxazepam (heel kort) en risperidone (een experiment). Ssri's hielpen goed voor angst, maar maakten mijn stemming juist neerslachtiger.ritalin maakte me nog 10x meer afgeleid en daarna nog 10x neerslachfiger. Van risperidone merkte ik helemaal niks. En oxazepam ook nauwelijks.

Ja je hebt deels wel gelijk maar als de fabrikant integer is (wat er dus weinig zijn maar sommigen wel) dan hoort er gewoon in te zitten wat op de verpakking staat en dat is dan gewoon een bepaalde stof waarvan de werking afhangt van het feit of je die stof nodig hebt of niet. Ik voel bijvoorbeeld niets van vitamine b12 omdat ik er geen tekort aan heb , maar voor een ander maakt dat een wereld van verschil. Misschien zijn die natuurartsen wel oplichters, ik weet het niet, ik heb er nog nooit 1 bezocht. Maar dat iets niet werkt hoeft dus niet per se te betekenen dat supplementenfabrikanten allemaal oplichters zijn. Wat inderdaad wel naar oplichterij neigt vind ik is als ze gaan beweren dat je veel meer nodig hebt dan de dagelijkse hoeveelheid zonder dat dit wetenschappelijk is aangetoond, of dat ze de gevaren zoals die zijn gebleken uit wetenschappelijk onderzoek verzwijgen en letterlijk schrijven dat er totaal geen bijwerkingen bekend zijn terwijl dat niet zo is, of dat ze iets marketen als goed voor een bepaalde kwaal, terwijl dat helemaal niet of alleen bij bepaalde mensen zo is.
Vandaag heb ik 2 supplementen gekocht bij holland & barrett, omdat ze nu goedkoop in verhouding waren tov op internet bestellen vanwege die sale. Ik heb er nu al spijt van dat ik de bon niet wou omdat a. Het een verschrikkelijk bedrijf is ook al zijn de verkopers die ik zag nog redelijk opgewekt en b. Hun supplementen ondergedoseerd zijn. Maar goed ik kan wel boos op mijn impulsiviteit blijven maar daar schiet ik niks mee op. Ik hoop dat ik niet al te erg ben opgelicht en dat er in ieder geval 50% van de inhoud klopt met de verpakking of zo. Ik zal de resultaten hier wel weer neerzetten.

Welke supplementen heb jij zelf allemaal geprobeerd? En welke werkten een beetje?
Welke medicijnen heb je nu? Gelukkig dat je je zoveel beter voelt. Wat voor traject ging eraan vooraf dan voordat je ze kreeg? En hebben ze geen vervelende bijwerkingen?

quote:

Op zondag 24 mei 2020 11:14 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje, ziet er dan niemand in je omgeving dat je het moeilijk hebt en dat het zo niet langer kan?
Je hebt ook die nieuwe zelfmoord preventie lijn.... 113 geloof ik... Of durf je die niet te bellen?

quote:

Op zondag 24 mei 2020 12:22 schreef MatthijsDJ het volgende:
Alvast excuses voor de late reactie, ik kom hier niet zo vaak meer (good sign I guess). Ik heb alleen supplementen gebruikt waar enige wetenschappelijk bewijs qua werking is. Eigenlijk kom je dan uit op twee dingen. Lavendel en Valeriaan. Voor sint jans kruid geld ook dat het bewezen werkzaam is alleen dat de dosering daarvan heel moeilijk is en dus niet betrouwbaar.

Zelf merkt ik alleen wat van Lavendel en heb dat de laatste keren gebruikt om Lorazepam af te bouwen.

Het traject voor mij is een hel maar een wijze les geweest, ik was totaal anti medicatie.. Heb dus ook eerst van alles geprobeerd. Ik heb ooit een SSRI gehad via de huisarts maar die maar heel even gebruikt; toen was therapie voldoende.

Bij de tweede episode dus eerst van alles geprobeerd totdat ik niet meer kon. Ik ben toen begonnen met Mirtazapine wat wel iets deed voor de angst maar niks tegen de dwang. Toen kreeg ik er Clomipramine bij en dat deed me na een paar weken geheel opleven.

De mirtazapine is inmiddels afgebouwd naar 7,5mg. De Clomi is opgehood in de loop der jaren (spiegel ging steeds onderuit). De dosis lijkt nu met toevoeging van Seroquel stabiel te blijven.

Op zich heb ik geen problemen meer om m'n leven lang medicatie te slikken, al zou het mooi zijn als de Seroquel er ooit af kan ivm mijn verhoogde cholesterol.

Ik heb echt geleerd te vertrouwen op wetenschap en artsen (al zitten daar ook slechte tussen). Ik denk wel dat natuurlijke medicatie (op homeopathie na) zeker wel kan werken. Daar doet men ook genoeg onderzoek naar.

Ik ben dan ook zeer kritisch over de houding die de makers van Zembla en bijvoorbeeld Radar hebben als het gaat om medicatie.

quote:

Op zondag 24 mei 2020 13:03 schreef Moonlight het volgende:
Ja ik heb wel ophoging van medicatie, maar dat helpt niks. Ik durf dat niet te bellen vind ik heel moeilijk. De begeleiding ziet wel dat ik het moeilijk heb, maar ze kunnen niet 24/7 bij me staan zeggen ze dan.. en dat is zo hard om te horen. vooral omdat ik nooit hun om hulp vraag, doe ik dat wel word er zoiets gezegd ja wat moet je dan?