DEEL 3
Sietse wat was voor jou het leukste moment tijdens de voorbereidingen tot nu toe en wat was het minst leuke, op het breken van de Maastrichtse trots na?Hahaha! Oh deze vraag heb ik gezien ja.
Dus je hebt stiekem al zitten meelezen op het forum wat de vragen zouden worden?Tuurlijk. Ik vind het écht heel moeilijk om te zeggen wat tot nu toe het leukste was. Het is een aanéénschakeling van leuke dingen. Dat je echt steeds weer denkt 'We zijn dit gewoon aan het dóen met zijn allen!'. De city bids, de stadkeuze, de branding, het thema, podium, de presentoren en het gaat maar door en gaat maar door. Er blijven gewoon steeds weer leuke dingen komen.
Babet: Ja. Maar voor mij toch wel de instart van het filmpje toen om 12.00 uur, het filmpje van de bekendmaking van Rotterdam, dat we met zijn allen daar zaten in de eindregie, dat was wel echt een hoogtepuntje.
Sietse: Wat ik één van de moeilijkste momenten vond was het bellen naar de steden. Want je bent zó met alle egards ontvangen, je hebt een band opgebouwd, het weten dat je één van de twee ongelofelijk gaan teleurstellen. Niet alleen dat team maar ook de stad, de regio, de provincie. Wetende dat het in de media toch een beetje werd neergezet als randstad versus daarbuiten. Maar daar ging het niet over voor ons. Als Ahoy in Maastricht had gestaan en Rotterdam had bijvoorbeeld geen goede venue, dan hadden we misschien wel naar Maastricht gegaan. Dan was de puntentelling wellicht anders uitgevallen. Dus dat bellen was best wel moeilijk.
Wat ook altijd moeilijk is is als je in een heel groot team werkt met heel veel mensen die nog nooit met elkaar gewerkt hebben, dat je dan bij bijna élke creatieve keuze altijd wel iemand hebt die toch liever voor een andere optie was gegaan. Daar ontkom je niet aan.
Dat is toevallig ook onze volgende vraag: moeten er veel compromissen gesloten worden? Is de besluitvorming tot nu toe redelijk unaniem, of is er weleens ruzie of behangplakneigingen?Sietse: Geen ruzie. Persóónlijk heb ik geen behangplakneigingen, maar dat zou je dan even iedereen hier op de werkvloer moeten vragen, misschien dat ze van mij weleens denken 'Ik plak hem achter het behang'. Verrassend genoeg zijn we het over veel dingen gewoon eens. Bijvoorbeeld de presentatoren. Iedereen die weleens iets gepresenteerd had in Nederland stond geloof ik op de eerste lijst. Dan ga je met elkaar strepen en combineren en puzzelen. Uiteindelijk zaten we daar heel unaniem in als team. Dat voelt goed, dat je zo'n keuze samen maakt. Het thema, daar zaten we ook heel unaniem in. Branding hebben we wel wat discussie over gehad, je gaat echt voor een stijl en maakt een statement en het is ook een kwestie van smaak. Daar heb je dan iets meer discussie over. Maar altijd op zijn Nederlands, dus altijd open en direct en uiteindelijk gewoon zeggen 'Hier gaan we nu voor kiezen' en dat is dan voor iemand die liever voor Plan B of C had gekozen even jammer.
Er is nooit iemand boos weggelopen of teleurgesteld afgedropen?Sietse: Sowieso is niemand boos weggelopen. Weet je wat het is, het is zó'n groot project. Iedereen die eraan begint die heeft een droom, 'dit wil ik realiseren'. Dat geldt voor ons, dat geldt voor een decor-ontwerper, voor een licht-ontwerper, voor iemand die het perscentrum aankleedt. Dan heb je heel veel ideeën en dan komt daar de begroting naast en dan moet je soms wat dingen schrappen. En dat is dan even moeilijk, maar dat hoort erbij. Dat is ook helemaal niet erg.
Babet: Ik vind echt de sfeer heel goed. Zeker voor zo'n groot project en onder zo'n druk, ik vind dat heel bijzonder om te zien.
Sietse: Dat heb ik weleens anders gezien ja, in diverse landen.
Een beetje enge vraag nu. Mócht er onverhoopt iets gebeuren met Ahoy - stel dat het instort of afbrandt - is er dan een Plan B voor de locatie? Is zo'n Plan B er altijd elk jaar, ook in andere landen?Sietse: Dat ligt eraan. Vanaf wanneer kan je van Plan B spreken? Als je zegt 'Kunnen we 5 april als we Ahoy ingaan de vrachtwagens bellen en zeggen dat ze toch rechtsaf moeten omdat we toch ergens anders heen moeten' dan nee, zo werkt het niet. Gebeurt er onverhoopt (hij klopt even af onder het tafelblad) eind april iets, terwijl alles al staat in Ahoy, dan is het toch waarschijnlijk einde oefening. Maar dat geldt elk jaar. Zou er nú op dit moment iets gebeuren dan is het ook niet zo dat je meteen een Plan B hebt, maar ik denk wel dat je dan - zoals in '91 geloof ik toen ze van Sanremo naar Rome moesten verhuizen - met iedereen met de schouders eronder kunt redden wat er te redden valt. Maar je doet er natuurlijk alles aan om dat te voorkomen.
Hoe kwamen jullie tot de keuze voor het orkest met jonge talenten? Er waren wat vragen en kritieken her en der in de media over het niet kiezen voor beroepsmuzikanten. Kan je daar iets over zeggen, zodat men de keuze wellicht wat beter begrijpt?Sietse: Ja. Twee dingen. Zonder meteen allerlei details over die act weg te geven... wat je gaat zien als je straks het hele totaalpakket van al die openings- en intervalacts gaat zien, is dat er een lijn in zit. Die lijn past heel erg bij het thema. Dat we verbindingen leggen tussen verschillende stijlen, verschillende soorten, verschillende mensen, verschillende generaties. Dat zie je bijvoorbeeld ook bij de jonge DJ, die is 15, daar zetten we dan Eric van Tijn bij, de ervaren rot in het vak. Die zetten we samen in een studio en daar komt iets héél bijzonders uit. Dat hebben we op heel veel terreinen geprobeerd. Met die gedachte hebben we ook dat orkest samengesteld. Het zijn jonge mensen, die hebben talent, dat talent verdient het om naar een hoger plan te tillen. Dat past ook bij dit Songfestival en het thema. En ja, we hebben in Nederland natuurlijk ook het Metropole Orkest, legendarisch, óók met het Songfestival natuurlijk, dat hebben ze ook al vaak gedaan. Maar heeft het Metropole dit nodig? Dat kan je je afvragen. Tegelijkertijd vraag je ook van zo'n orkest om in de liveshow te staan, repetities te doen in de weken ervoor, dat is nogal wat. Het Metropole Orkest heeft bijvoorbeeld ook rond 4 en 5 mei allerlei plannen en zij kunnen ook niet zomaar alles laten vallen omdat het Songfestival ineens naar Nederland komt. Dus het is een combinatie van factoren en dan kom je tot deze keuze. Daar staan we achter. En als we bijvoorbeeld wel voor het Metropole Orkest gekozen hadden, of het Rotterdam Philharmonisch, dan waren er weer mensen geweest die hadden gevraagd waarom we jong talent geen kans konden geven. Dus, kan je het altijd goed doen? Ik denk het niet.
Even over de stand-in rehearsals! (Voor degenen die dat niet weten, dat zijn zangers/zangeressen die tijdens de eerste paar repetities de act op het podium uitvoeren zonder dat de echte Eurovisie-artiesten nog in het land zijn, bijvoorbeeld om alvast camerastandpunten etc te kunnen bekijken). Die stand-ins gaan dit jaar ook weer gebruikt worden nemen wij aan?Sietse: Ja wij gaan met stand-ins werken, daar hebben we 4 dagen voor gepland. Daar hebben we ook weer bijzonder jong talent voor benaderd.
Hoe kom je aan die mensen, waar vind je ze?Sietse: Erhm... dat gaan we toch niet zeggen, toch? (Sietse kijkt vragend naar Babet)
Babet: Wel waar we ze ongeveer zoeken, toch?
Sietse: ....
Willen jullie even op de gang overleggen?Sietse: Hahaha. Nee. Zeggen we nog niet. Nee. Nou gewoon, talent, mensen die hier ook weer iets aan hebben. Als het goed is komt het niet online.
Na afloop ook niet?Nee ik denk het niet. Je haalt dan een beetje van de magie weg. Je wilt Duncan achter de piano zien met die bal, niet iemand uit Israël die je niet kent. Je wilt Sergey Lazarev zélf over dat ding zien klimmen.
Wij vonden die jongen die toen bijvoorbeeld met die kartonnen gitaar stond te Douwe Bobben wel heel leuk om te zien.Het is leuk om te zien, maar het haalt toch ook iets van de magie weg. De magie van de artiest die daar staat. Sommigen zijn heel goed, anderen zijn iets minder goed.. Dus dat.
Nog heel even over de hosts, daar heb je al gedeeltelijk wat over beantwoord en over gezegd. Jullie hebben bijvoorbeeld ook aan het Songfestivalforum gevraagd 'doe eens een poll'. Jullie wilden weten wat er leefde bij de fans qua presentatoren. In de zomer van vorig jaar riep men op het forum al dat het toch wel heel leuk zou zijn als Edsilia één van de hosts zou worden. Heb je daar echt naar gekeken, naar wat de fans wilden? Want zo voelt het namelijk wel.Sietse: Zeker. In de eerste plaats omdat.. je kunt veel zeggen over de fan-community, dat er best veel geroepen wordt en dat er soms ook wel kritiek wordt gegeven op bepaalde dingen, maar het zijn ook mensen die een groot hart hebben voor het Songfestival. Mensen die al heel lang nadenken over 'Als we winnen, hoe moeten we het dan doen". Als daar goede ideeën bij zitten dan moet je niet het wiel opnieuw willen uitvinden. Ik vind het belangrijk, want het begint toch bij de fans, die dragen het, die moeten het vuurtje brandend houden in de tijd dat het misschien iets minder leeft. Nou valt dát dit jaar wel mee, maar is het wel goed dat je áltijd dat vuurtje hebt dat brandt.
Op het Songfestivalforum zijn ze dit jaar tot nu toe eigenlijk overal blij mee, met bijna elke beslissing van jullie.Sietse: No pressure, no pressure...
Wat nemen jullie tijdens de organisatie mee van vorige edities, zowel positief als negatief? Wat wil je echt anders doen?Babet: Eén van de grote verschillen voor mij is dat wij het niet in een vergaderkamer wilden bedenken. Wij zijn in juli al gestart met een grote ronde door Nederland om te praten met deskundigen, met creatieve mensen.
Sietse: En met die Magic 100, heel breed, heel divers. Ik vind dat wel typisch Nederlands, dat we eerst eens naar elkaar gaan luisteren. Ik denk dat dat ook goed is voor de draagkracht, dat je van alle kanten ideeën meekrijgt. Van een influencer, van jonge tv-producers, maar bijvoorbeeld ook de Minister van Gehandicaptenzaken, die had goeie ideeën op het gebied van toegankelijkheid en inclusiviteit. Er zijn natuurlijk ook ideeën die je krijgt die je níet kunt realiseren, want je kunt niet alles doen en niet iedereen blij maken. Maar het heeft wel geholpen om ons op een aantal thema's op scherp te zetten. En het was ook gewoon heel leuk. Toch?
Het voelt echt als 'Het Songfestival is van ons allemaal'. Jullie zijn ook heel benaderbaar. Sietse: Ik denk dat we in Nederland - nóg meer dan in andere landen waar in sommige landen de publieke omroep toch een soort staatsomroep-achtige reputatie heeft - echt een publieke omroep hebben. En die is van iedereen. Zeker in Nederland waar we natuurlijk dat ingewikkelde bestel hebben met al die omroepen, is dat gewoon heel leuk met ál die input. Gewoon 'Roep maar'. En daar kwamen hele zinnige ideeën uit. Daar kwam bijvoorbeeld ook uit dat het thema iets moet zijn dat niet opgedrongen voelt, dat het iets is waar je iets mee kán. Dat je dat ook terugziet in de shows. Dat het niet alleen maar een paar woorden zijn waar je niets mee hebt, dat hebben we heel erg meegenomen. Ik vind het leuk dat we een slogan hebben waar je zelf iets achter kunt plakken. Dat is een vertaling van die input.
Oké nu iets over eh... het is een beetje hak-tak qua vragen, sorry hoor.
Als er iets ergs gebeurt met een deelnemende artiest terwijl diegene al in het organiserende land is om deel te gaan nemen - dus niet een verkoudheidje maar diegene breekt bijvoorbeeld twee benen - mag een land dan tijdens de repetitietijd nog een vervanger in laten vliegen?Sietse: Dat is in de eerste plaats aan de genade van de EBU. Dus het is Jon Ola die daar dan over moet beslissen. Ik denk dat het onwaarschijnlijk is dat je een hele nieuwe artiest invliegt. Maar je zag bijvoorbeeld met Salvador Sobral dat zijn zus de eerste repetities overnam. Ik was toen niet betrokken bij die besluitvorming, maar ik zou me zo kunnen voorstellen dat als hij niet in staat was geweest om uiteindelijk op te treden - wat natuurlijk heel jammer zou zijn geweest - dat zijn zus dan ook het uiteindelijke optreden had gedaan. Zij kon dat prima. Dus in een ander geval ga je dan misschien toch naar een backing-vocal of een componist of tekstschrijver die ook kan optreden. Nood breekt wetten wat dat betreft. Uiteindelijk wil je met iedereen dat Songfestival maken, maar je wilt ook niet dat mensen bij het minste of geringste iemand anders kunnen sturen. Want het is toch een wedstrijd.
Komt er ook dit jaar weer zo'n lollige kaart - waar bij eerdere edities zo veel om te doen was - met wat je allemaal niet mee mag nemen de arena in? Vorige keer waren het onder andere golfballen en winkelwagentjes die niet mee naar binnen mochten tijdens de shows. Sietse: Hahaha! Ja die doen wij ook. Geen klompen mee naar binnen, geen molens, geen kaas en geen wiet. Nee we hebben gekeken of we die boodschap misschien iets eh... compacter kunnen maken. Iets meer gefocussed op waar het nou eigenlijk om gaat. Ik denk dat het belangrijk is dat mensen snappen waaróm je dingen niet mee naar binnen mag nemen en daar ook gewoon gezond verstand in gebruiken.
Zijn er nog extra dingen die dit jaar niet mee de zaal in mogen? Er zijn weleens vragen over de soms nogal grote vlaggen. Hebben die weleens enorm in de weg gestaan bij een gepland camerashot? Dat je daardoor ineens de artiest niet meer zag?Sietse: Ik zal het je sterker vertellen: er zijn mensen tijdens de liveshows in de zaal om op aanwijzing van regie en EBU mensen vriendelijk te verzoeken hun vlaggen iets lager te houden als het echt de spuigaten uitloopt. Er zijn natuurlijk al regels voor het formaat van die vlaggen, maar je kunt toch moeilijk iedereen met een meetlint en een schaar aan de poort te checken. Maar als het écht de spuigaten uitloopt en ook echt de competitie in gevaar brengt omdat optredens niet goed in beeld komen, dan wordt er wel ingegrepen. Zoals bijvoorbeeld toen bij Sergey Lazarev met die hele opstelling, dat wil je ZIEN. Dus dan wordt er over de radio geroepen '3 meter voor de catwalk staat iemand met een Spaanse vlag, met een tekst erop, kan iemand daar even snel naartoe'.
In het kader van #OpenUp vroegen we ons af of er dit jaar iets van beelden achter de schermen kunnen komen? Oeh, Sietse je kijkt nu alsof je gaat roepen 'Laat maar dit ga ik niet zeggen'. Zitten we soms op een spoor?Sietse: Ik ga natuurlijk niet alles zeggen, maar ik kan wel zeggen: het antwoord op je vraag is JA. Backstage is the new frontstage, dus we willen inderdaad meer laten zien wat daar gebeurt, ook om mensen te laten zien wat een enórme operatie het is. We gaan dat gewoon laten zien en dat gaan we op een aantal manieren doen. Daarover binnenkort meer, maar daar hebben we vooral vanuit team Babet maar ook vanuit de showproductie hele gave ideeën over.
Dan nu de vragen over de shows enzo. We zijn nú pas bij de vragen over de shows. Hoe lang hebben we nog...?
Is er al meer bekend over de locatie waar de Openingsceremonie gaat plaatsvinden? Kunnen we al dromen over de artiesten die met watertaxi's bij de Erasmusbrug aankomen?Sietse: Dromen mag, altijd. Daar zijn in dit stadium natuurlijk concrete ideeën over. Maar zo'n opening is ook toch een beetje van de stad. Dus het is aan Rotterdam om daar uiteindelijk een klap op te geven en dat bekend te maken. Maar de plannen die er nu liggen, ik denk dat het heel bijzonder wordt.
Zo'n openingsceremonie is meestal buiten, houden jullie dan vooraf rekening met het onvoorspelbare Nederlandse weer (wijzend op de regen die op het moment van het interview met bakken uit de hemel valt)? Sietse: Grappig dat je dat vraagt, want toevallig wordt er
as we speak aan het slecht-weer-scenario gesleuteld.
#OpenUp your umbrellas?(Babet pakt snel haar telefoon om het OpenUp umbrella-idee te noteren. Dus als we die Eurovision-paraplu's met slogan terugzien, dan weten jullie waar het vandaan komt! )
Sietse: Ja, inderdaad, ga je dan met transparante paraplu's werken of met een overkapping of ga je wat buiten is gepland naar binnen verplaatsen? Daar wordt nu druk over nagedacht. Best ingewikkeld!
LEES VERDER IN DE VOLGENDE POST!