Zoiets bedoelde ik idd!quote:Op zaterdag 4 januari 2020 09:17 schreef Lienekien het volgende:
Oh, wat een nare toestand.![]()
Een tijdje terug was er hier iemand met een vraag naar pictogrammen, specifiek om zelf uit te printen. Ik heb toen wel gezien dat je ook e.e.a. ‘kant-en-klaar’ kunt kopen, maar er kwamen toen wel wat linkjes ook naar pdf’s.
Ik zou het nu eerst in die hoek zoeken, zeg maar een uitbreiding van jouw ja/nee-idee.
Ik ga nu even zoeken of ik dat topic kan vinden. Gevonden. LIF / beeldwoordenboek/hulpmiddel gezocht voor afasie, printversie
Veel sterkte.
Wat een rot begin van 2020.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 09:24 schreef Claudia_x het volgende:
...
Ik ben zelf nog gestrand hier zonder kleding en andere mogelijkheden. Het plan is nu dat ik zondag even naar huis ga en dat zou me de mogelijkheid geven wat te printen. Ik durf niet te veel te plannen omdat het ook elk moment mis kan gaan met haar.
Dat is wel positief, er is dus zeker verbetering mogelijk, maar nu eerst maar focussen op voorkomen dat het nog een keer mis gaat of erger.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 09:42 schreef Claudia_x het volgende:
Nee, ze heeft een voedingssonde in verband met verslikkingsgevaar. Precies rond dat gebied doet haar motoriek het niet naar behoren. Maar om een idee te geven: gisteren probeerde ze “januari” te zeggen. Daar zaten we even op te oefenen. Dus ze kan wel het woord begrijpen en vinden, maar haar motoriek lijkt niet mee te werken.
Om een ander voorbeeld te geven: ze kon eerst haar tong niet uitsteken en nu wel.
Je praat in de verleden tijd. Leeft je vader nog?quote:Op zaterdag 4 januari 2020 10:34 schreef TheWhiteCowboy het volgende:
Sterkte Claudia.
Zelf ook in deze situatie gezeten. Na een forse hersenbloeding werd mijn vader rechts zijdelings verlamd en had afasie en verbale apraxie.
Persoonlijk vind ik dat je te hard op het verbetertraject af gaat en zelf diagnostiseren.Laat eerst het lichaam herstellen van deze harde klap. Er kan een hoop terugkomen maar dat vergt wel tijd.
Mijn vader maakte de eerste dagen geen geluid. Hij was ontzettend gefrustreerd dat spreken niet meer lukte. Hij was er liever niet meer geweest.
Na in het ziekenhuis enigszins te zijn hersteld ging hij naar een revalidatiecentrum. Hier werd er pas gekeken wat hij nu wel of niet kon. Kreeg logopedie en bewegingstherapie.
Logopedie heeft weinig uitgemaakt. Door de frustratie van de dubbele spraakstoornis is hij daar mee gestopt. Als hij had gewild dan kon hij met behulp van een stukjes kunnen lopen als hij dat was blijven doen. Het boeide hem niet.
Aangezien hij Rechtszijdig verlamd was en daardoor verzorging en hulp nodig had kwam hij in een verzorgingstehuis terecht. Geestelijk had hij alles nog op een rijtje.
Aanwijskaarten of met plaatjes weigerde hij te gebruiken, voelde zich waarschijnlijk te goed voor. Met hints spelen en doorvragen kwamen we er ook.
Ik ookquote:Op zaterdag 4 januari 2020 11:04 schreef Sjeen het volgende:
Claudia, ik woon op vijf minuten van het ziekenhuis. Als ik iets kan doen, geef maar aan.
2 jaar geleden overleden aan de gevolgen van een ruiterembolie.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 10:59 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Je praat in de verleden tijd. Leeft je vader nog?
Bij mijn moeder is het echt anders. Die babbelt aan een stuk door. We verstaan er alleen niets van.
Jammer ja.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 10:18 schreef Claudia_x het volgende:
Jammer dat Touch to Tell alleen voor de tablet is en niet de telefoon.
als ik het zo lees is ze nog veel te ziek om lessen te volgen, maar je kan wel alvast zoveelquote:Op zaterdag 4 januari 2020 14:02 schreef Captain_Ghost het volgende:
Een logopedist hebben vaak een pictogrammen staan die je prima kan gebruiken.
Mocht jouw moeder uiteindelijk zijn spraakvermogen aangetast is. kan je eventueel andere taal proberen zoals gebarentaal. (dat betekent jullie wel nieuwe taal moet leren beheersen) Het hoeft niet perfect kunnen gebaren. Als je het maar snapt wat zij zegt of wilt.
dat is op dit moment wel het belangrijkste denk ik....quote:Op zaterdag 4 januari 2020 14:02 schreef Captain_Ghost het volgende:
Als je het maar snapt wat zij zegt of wilt.
Ik denk dat jij de artsen onderschat.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 09:07 schreef Claudia_x het volgende:
maar ik zie dat ze onderschatten wat mijn moeder begrijpt en kan.
Ik denk dat je het stellen van een diagnose beter over laat aan de artsen. Die zijn gespecialiseerd. Jij bent dat overduidelijk niet, want je geeft zelf aan dat het een lekendiagnose is.quote:Mijn inschatting is dat ze dysartrie heeft en geen afasie, maar jullie zullen begrijpen dat het niet eenvoudig te diagnosticeren is en dat het bovendien mijn lekendiagnose is.
de artsen hebben nu andere prioriteiten denk ik.... patiënt in leven houden, dus ze moet hetquote:Op zaterdag 4 januari 2020 15:58 schreef vosss het volgende:
[..]
Ik denk dat jij de artsen onderschat.
[..]
Ik denk dat je het stellen van een diagnose beter over laat aan de artsen. Die zijn gespecialiseerd. Jij bent dat overduidelijk niet, want je geeft zelf aan dat het een lekendiagnose is.
Dus die moeder moet maar even (via TS) aangeven of ze dysartrie of afasie heeft?quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:04 schreef FANN het volgende:
[..]
de artsen hebben nu andere prioriteiten denk ik.... patiënt in leven houden, dus ze moet het
juist van TS haar hulp hebben om zich zo snel mogelijk verstaanbaar te maken
Nee dat weten die artsen ook wel...quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:09 schreef vosss het volgende:
[..]
Dus die moeder moet maar even (via TS) aangeven of ze dysartrie of afasie heeft?
Misschien moet je TS maar gewoon laten doen wat haar goed lijkt, ze is wijs genoeg. Het is niet alsof ze haar moeder schaadt door zich nu zelf hierin te verdiepen en haar pogingen tot communiceren met haar moeder.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:09 schreef vosss het volgende:
[..]
Dus die moeder moet maar even (via TS) aangeven of ze dysartrie of afasie heeft?
Heb je er nog herinneringen aan hoe dat toen voor jou was, eigenlijk?quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:15 schreef FANN het volgende:
[..]
Nee dat weten die artsen ook wel...
ik bedoel dat ze waarschijnlijk té ziek is om échte lessen te volgen dus TS en andere familie
kunnen alvast zo snel mogelijk proberen om zich zelf verstaanbaar te maken..
dat zei ik...
2,5 jaar geleden lag ik ook zo namelijk... niemand kon me verstaan, ik kon niet lezen,
niet schrijven en ook niet klok kijken.. dus ik lul niet in de ruimte... maar als jij het beter weet...
be my guest ( dat laatste moest ik even Googelen om eerlijk te zijn, want ik wist de spelling niet meer)
Ja... een helquote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:17 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Heb je er nog herinneringen aan hoe dat toen voor jou was, eigenlijk?
Oh, ik hoopte een beetje dat je er niet zoveel herinneringen aan had.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:20 schreef FANN het volgende:
[..]
Ja... een hel![]()
![]()
ik zou niet weten waar ik moest beginnen eigenlijk...
maar er is dus altijd hoop voor TS en haar moeder dat wel Lien
Helaas wel...quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:24 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Oh, ik hoopte een beetje dat je er niet zoveel herinneringen aan had.![]()
Er is zeker hoop! (En met jou is het ondanks die hel later toch nog wel weer aardig goedgekomen, als ik dat zo mag zeggen?)
quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:39 schreef FANN het volgende:
[..]
Helaas wel...
Maar Ja het is zeker aardig goedgekomendat mag je écht we zeggen, maar wél met hulp
en de eerste hulp zijn dan je naaste
Wil je er iets over vertellen? Ik zou het heel fijn vinden om het beter te kunnen begrijpen. Ik kan me ook voorstellen dat je het niet wil, dus voel je niet verplicht.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 16:20 schreef FANN het volgende:
[..]
Ja... een hel![]()
![]()
ik zou niet weten waar ik moest beginnen eigenlijk...
maar er is dus altijd hoop voor TS en haar moeder dat wel Lien
Ik word er niet vrolijk van als ik bijvoorbeeld lees wat de overlevingskansen zijn bij eierstokkanker. We zijn er nog lang niet, niet bij een diagnose en een behandeling en dus ook niet bij herstel. Ik probeer maar niet te ver vooruit te denken.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 13:11 schreef Whiskers2009 het volgende:
Heel veel sterkte Claudia!
En beterschap voor je moeder. Hopelijk kan de operatie heel snel en verloopt die voorspoedig.
Ik zit zelf ook aan zoiets te denken. Het kost haar nu te veel energie. Knijpen met haar hand is denk ik een betere optie. Ze heeft me gisteren met haar linkerhand de code van haar telefoon door geprobeerd te geven. Ik weet nog niet of die klopt, want ik heb haar telefoon niet. Maar het is de geboortedatum van mijn vader, dus ik vermoed dat de code goed is. En als dat zo is, dan is dat weer ongelooflijk.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 17:21 schreef Puala het volgende:
Zou met haar ogen knipperen lukken? Snel 2x voor ja en langer gesloten houden voor nee?
Ik zal het proberen....quote:Op zaterdag 4 januari 2020 17:17 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Wil je er iets over vertellen? Ik zou het heel fijn vinden om het beter te kunnen begrijpen. Ik kan me ook voorstellen dat je het niet wil, dus voel je niet verplicht.
Mijn indruk is dat ze op dit moment opgesloten zit in haar eigen lichaam, dat ze vrijwel volle begrip heeft van wat we zeggen en wat er gebeurt. Als ik bijvoorbeeld zeg dat mijn broertje een bijzonder horloge heeft, dan kijkt ze meteen naar zijn arm.
Ze was vanmiddag voor het eerst heel verdrietig. Toen hebben we even samen gehuild en heb ik gezegd dat ze gerust verdrietig mag zijn omdat het ook onwijs kut is allemaal. Ik heb er geen woorden voor hoe het is om haar spraakvermogen ontnomen te zien. Ik weet er een beetje van omdat ik tijdens mijn studie heb geleerd over bijv. afasie. En mijn collega’s deden onderzoek naar en stelden diagnoses bij kinderen met taalproblemen. Dat helpt me wel om het technisch te begrijpen, maar emotioneel helpt het geen zier. Het is mensonterend. Ik ben er kapot van - hoe moet ze zich zelf voelen?
Ik probeer eerlijk tegen haar te zijn en te zeggen dat ik haar niet begrijp. Tegelijk vind ik het ook goed dat ze het probeert om te communiceren. We houden elkaars hand vast en ik zie veel aan haar ogen. Schudden en knikken lukte vanochtend een beetje, maar ze stopt er elke keer mee en ging dan weer praten. Mijn kaartje met ja/nee werkte helemaal niet. Dat heb ik snel weggelegd.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Sommige stukken ben ik dus wel kwijt...
Nu het praten... ik wilde wel iets zeggen, maar er kwam niets uit er kwam een woord dan nergens
opsloeg, aangezien ik had direct nieuwe hartkleppen nodig had, moest ik eerst 6 weken wachten
want ik moest eerst 6 weken Antibiotica hebben, eerder konden ze niet opereren...
Dus in die 6 weken hielpen de medepatiënten, verpeegkundige én vooral familie om me
te helpen om te praten, ik kon bijvoorbeeld niet zeggen bij het ontbijt wat ik wilde hebben,
ik kon goddank wél lopen dat was ook wel een ''hele'' grote ''mazzel'' als je het zo mag noemen.
Dus tja, gebaartaal, en als ik een woord zocht (in mijn hoofd) héél vermoeiend is dat...
kon ik het niet uitspreken... dus soms kwam het er écht niet uit, of ze gingen raden
en dan had je écht een Hoera gevoel zo van JA hij of zij snapt me!![]()
Ja dus het gaat langzaam.... écht langzaam... maar de worden kwamen toch terug![]()
soms niet helemaal correct, ik ga dit verslag ook niet nakijken... want en zullen héél veel
fouten in zitten, maar dat geeft niet.... reageer ik ook niet zo uitgebreid....
Ik denk ook niet dat het 100% goed komt de spraak... maar dat geeft niet..
als je ziet dat je moeder iets wil zeggen.... geduld... geduld... geef haar geduld![]()
en niet té snel gaan raden wat ze wil zeggen, want soms is het een heel iets anders
dan dat je denkt... als ze er écht niet uitkomt dan kan je altijd nog raden.
Als ze steeds naar jullie horloge kijkt... vraag gewoon, wil je weten hoe laat het is?
Misschien wil ze dat weten.. ze was Nieuwjaarsdag toch?
Misschien is dat haar laatste herinnering? Is het al 12 uur? Is het al Nieuwjaar?
Ik kan helaas niet weten wat ze nu denkt en jij ook niet... maar zo kan je er wel
achterkomen ( misschien)....
Ik hoop dat ik een beetje heb geholpen?![]()
en ja het is een warrig verhaal, als later denk.... ik zou nog dit of dat kunnen zeggen en ik weet
nog iets waar je mee geholpen bent zal ik het posten![]()
En nogmaals heel veel Sterkte![]()
quote:Op zaterdag 4 januari 2020 17:33 schreef Claudia_x het volgende:
Al die bezoeken zijn fantastisch en heel aardig maar soms gewoon te veel.
En onthou ook dat ''trainen'' niet jouw taak is op dit moment, hoe goed je het ook met je moeder voor hebt. Als communiceren via knipperen al te veel uitput, zou ik het echt even laten en er gewoon lekker voor haar en jezelf zijn deze dagen voor zo'n spannende operatie. Hoe moeilijk dat ook is, afasie/dysartrie is gewoon verschrikkelijk om te zien. Het meeste herstel na een CVA vindt plaats binnen 3 maanden en zodra je moeder er klaar voor is, zal de arts groen licht geven en de andere disciplines er bij betrekken. Dit gebeurt normaal meestal binnen 24 uur en hier zijn strakke protocollen voor, dat ze nog niet langs zijn geweest bij je moeder betekent dus dat zij nog niet klaar is voor het revalidatietraject.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 17:30 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik zit zelf ook aan zoiets te denken. Het kost haar nu te veel energie. Knijpen met haar hand is denk ik een betere optie. Ze heeft me gisteren met haar linkerhand de code van haar telefoon door geprobeerd te geven. Ik weet nog niet of die klopt, want ik heb haar telefoon niet. Maar het is de geboortedatum van mijn vader, dus ik vermoed dat de code goed is. En als dat zo is, dan is dat weer ongelooflijk.
Maar dat is dus nu nog gissen. Ik kan niet echt gaan “trainen” met haar omdat ze zo ziek is. Dus bij een bezoek probeer ik een paar dingen en stop dan weer. Ze is snel afgeleid.
Zoiets wilde ik ook typen. Komt hier op neer.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 22:12 schreef Alura. het volgende:
[..]
En onthou ook dat ''trainen'' niet jouw taak is op dit moment, hoe goed je het ook met je moeder voor hebt. Als communiceren via knipperen al te veel uitput, zou ik het echt even laten en er gewoon lekker voor haar en jezelf zijn deze dagen voor zo'n spannende operatie. Hoe moeilijk dat ook is, afasie/dysartrie is gewoon verschrikkelijk om te zien. Het meeste herstel na een CVA vindt plaats binnen 3 maanden en zodra je moeder er klaar voor is, zal de arts groen licht geven en de andere disciplines er bij betrekken. Dit gebeurt normaal meestal binnen 24 uur en hier zijn strakke protocollen voor, dat ze nog niet langs zijn geweest bij je moeder betekent dus dat zij nog niet klaar is voor het revalidatietraject.
Ik kan me goed voorstellen dat je meteen in de probleemoplossing schiet en dat siert je, vergeet alleen niet om ook gewoon even dochter te zijn voor je moeder!
Heel veel sterkte
Hoe flexibel ben je met werk enzo? Blijf je daar de komende paar dagen? Heb je een compu/laptop/andere praktische zaken nodig om het allemaal wat makkelijker te maken?quote:Op zaterdag 4 januari 2020 09:07 schreef Claudia_x het volgende:
Excuses als dit bericht wat warrig is of vol taalfouten zit. Ik ben gestrand in Maastricht, ver weg van de omgeving Amsterdam waar ik woon. Ik heb alleen een mobiel tot mijn beschikking. Afijn, jullie inzichten zouden heel welkom zijn.
quote:Op zaterdag 4 januari 2020 20:35 schreef FANN het volgende:
[..]
Ik zal het proberen....
Dankjewel! Wat een verhaal, zeg. En wat geweldig dat je nu zo’n posting kunt schrijven. Taal is altijd erg belangrijk voor mij geweest. Daarom ben ik Taalwetenschappen gaan studeren en Taalfilosofie. Het heeft me altijd geïntrigeerd hoezeer onze taal, ons denken en onze identiteit met elkaar verbonden zijn. Mijn moeder komt nu op anderen over alsof ze niet bij haar volle verstand is. Dat vind ik moeilijk om te zien.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Sommige stukken ben ik dus wel kwijt...
Nu het praten... ik wilde wel iets zeggen, maar er kwam niets uit er kwam een woord dan nergens
opsloeg, aangezien ik had direct nieuwe hartkleppen nodig had, moest ik eerst 6 weken wachten
want ik moest eerst 6 weken Antibiotica hebben, eerder konden ze niet opereren...
Dus in die 6 weken hielpen de medepatiënten, verpeegkundige én vooral familie om me
te helpen om te praten, ik kon bijvoorbeeld niet zeggen bij het ontbijt wat ik wilde hebben,
ik kon goddank wél lopen dat was ook wel een ''hele'' grote ''mazzel'' als je het zo mag noemen.
Dus tja, gebaartaal, en als ik een woord zocht (in mijn hoofd) héél vermoeiend is dat...
kon ik het niet uitspreken... dus soms kwam het er écht niet uit, of ze gingen raden
en dan had je écht een Hoera gevoel zo van JA hij of zij snapt me!![]()
Ja dus het gaat langzaam.... écht langzaam... maar de worden kwamen toch terug![]()
soms niet helemaal correct, ik ga dit verslag ook niet nakijken... want en zullen héél veel
fouten in zitten, maar dat geeft niet.... reageer ik ook niet zo uitgebreid....
Ik denk ook niet dat het 100% goed komt de spraak... maar dat geeft niet..
als je ziet dat je moeder iets wil zeggen.... geduld... geduld... geef haar geduld![]()
en niet té snel gaan raden wat ze wil zeggen, want soms is het een heel iets anders
dan dat je denkt... als ze er écht niet uitkomt dan kan je altijd nog raden.
Als ze steeds naar jullie horloge kijkt... vraag gewoon, wil je weten hoe laat het is?
Misschien wil ze dat weten.. ze was Nieuwjaarsdag toch?
Misschien is dat haar laatste herinnering? Is het al 12 uur? Is het al Nieuwjaar?
Ik kan helaas niet weten wat ze nu denkt en jij ook niet... maar zo kan je er wel
achterkomen ( misschien)....
Ik hoop dat ik een beetje heb geholpen?![]()
en ja het is een warrig verhaal, als later denk.... ik zou nog dit of dat kunnen zeggen en ik weet
nog iets waar je mee geholpen bent zal ik het posten![]()
En nogmaals heel veel Sterkte
Maar gisteravond hadden we een fijn bezoek. Ze zat rechtop in bed op ons te wachten. We konden beter met haar communiceren doordat we haar vroegen om bij bepaalde antwoorden in onze hand te knijpen. Zo ontdekten we dat ze jeuk had aan haar voeten. Het was voor haar zichtbaar een opluchting dat we de jeuk wegwreven. De kleine dingen waar je blij mee kunt zijn.
Ik ga straks nog naar het ochtendbezoekuur en dan ga ik naar huis. M’n kinderen missen me ontzettend en ze beginnen morgen weer met school. Ik heb nog geen idee hoe mijn week er verder uit gaat zien. De komende dagen zijn mijn broertje en tante bij haar.I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dankjewel! Ik vind het fijn om jullie adviezen te lezen.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 22:12 schreef Alura. het volgende:
[..]
En onthou ook dat ''trainen'' niet jouw taak is op dit moment, hoe goed je het ook met je moeder voor hebt. Als communiceren via knipperen al te veel uitput, zou ik het echt even laten en er gewoon lekker voor haar en jezelf zijn deze dagen voor zo'n spannende operatie. Hoe moeilijk dat ook is, afasie/dysartrie is gewoon verschrikkelijk om te zien. Het meeste herstel na een CVA vindt plaats binnen 3 maanden en zodra je moeder er klaar voor is, zal de arts groen licht geven en de andere disciplines er bij betrekken. Dit gebeurt normaal meestal binnen 24 uur en hier zijn strakke protocollen voor, dat ze nog niet langs zijn geweest bij je moeder betekent dus dat zij nog niet klaar is voor het revalidatietraject.
Ik kan me goed voorstellen dat je meteen in de probleemoplossing schiet en dat siert je, vergeet alleen niet om ook gewoon even dochter te zijn voor je moeder!
Heel veel sterkte
Ik wens je veel sterkte Claudia_x.quote:Op zondag 5 januari 2020 07:38 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dankjewel! Wat een verhaal, zeg. En wat geweldig dat je nu zo’n posting kunt schrijven. Taal is altijd erg belangrijk voor mij geweest. Daarom ben ik Taalwetenschappen gaan studeren en Taalfilosofie. Het heeft me altijd geïntrigeerd hoezeer onze taal, ons denken en onze identiteit met elkaar verbonden zijn. Mijn moeder komt nu op anderen over alsof ze niet bij haar volle verstand is. Dat vind ik moeilijk om te zien.
Maar gisteravond hadden we een fijn bezoek. Ze zat rechtop in bed op ons te wachten. We konden beter met haar communiceren doordat we haar vroegen om bij bepaalde antwoorden in onze hand te knijpen. Zo ontdekten we dat ze jeuk had aan haar voeten. Het was voor haar zichtbaar een opluchting dat we de jeuk wegwreven. De kleine dingen waar je blij mee kunt zijn.
Ik ga straks nog naar het ochtendbezoekuur en dan ga ik naar huis. M’n kinderen missen me ontzettend en ze beginnen morgen weer met school. Ik heb nog geen idee hoe mijn week er verder uit gaat zien. De komende dagen zijn mijn broertje en tante bij haar.
Als het moet kan ik op m’n werk alles laten vallen. En op afstand werken zou ook wel kunnen. Ik ga dus zometeen naar huis voor m’n kinderen. Als ik terugga neem ik meer kleren mee en ook mijn laptop. Ik ga denk ik weer naar Maastricht als ze met de operatie beginnen.quote:Op zaterdag 4 januari 2020 23:34 schreef loveli het volgende:
[..]
Hoe flexibel ben je met werk enzo? Blijf je daar de komende paar dagen? Heb je een compu/laptop/andere praktische zaken nodig om het allemaal wat makkelijker te maken?
Ah, mooi dat ze dit weer al kan aangeven dat je die jeuk had en ja dit is best wel een grote stapquote:Op zondag 5 januari 2020 07:38 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dankjewel! Wat een verhaal, zeg. En wat geweldig dat je nu zo’n posting kunt schrijven. Taal is altijd erg belangrijk voor mij geweest. Daarom ben ik Taalwetenschappen gaan studeren en Taalfilosofie. Het heeft me altijd geïntrigeerd hoezeer onze taal, ons denken en onze identiteit met elkaar verbonden zijn. Mijn moeder komt nu op anderen over alsof ze niet bij haar volle verstand is. Dat vind ik moeilijk om te zien.
Maar gisteravond hadden we een fijn bezoek. Ze zat rechtop in bed op ons te wachten. We konden beter met haar communiceren doordat we haar vroegen om bij bepaalde antwoorden in onze hand te knijpen. Zo ontdekten we dat ze jeuk had aan haar voeten. Het was voor haar zichtbaar een opluchting dat we de jeuk wegwreven. De kleine dingen waar je blij mee kunt zijn.
Ik ga straks nog naar het ochtendbezoekuur en dan ga ik naar huis. M’n kinderen missen me ontzettend en ze beginnen morgen weer met school. Ik heb nog geen idee hoe mijn week er verder uit gaat zien. De komende dagen zijn mijn broertje en tante bij haar.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |