Dat wordt wel telkens gezegd. Inmiddels 3x de huisarts bezocht, 1x een nachtelijk weekend bezoek aan de huisartsenpost en 5 afspraken bij de fysio gehad. En wat betreft pijnstillers (paracetamol, ibuprofen en diclofenac) zit ik maximaal of zelfs erboven en dat al 1,5 maand.quote:Op zaterdag 18 januari 2020 21:43 schreef Nijna het volgende:
Wat naar aeque, is het een kwestie van tijd?
Als je zoveel pijn hebt is het dan nog zinvol om de huisarts hiervoor te bezoeken?
Bagger zeg... pijn is zo slopend en alles overheersend... sterkte.quote:Op zaterdag 18 januari 2020 22:50 schreef aeque het volgende:
[..]
Dat wordt wel telkens gezegd. Inmiddels 3x de huisarts bezocht, 1x een nachtelijk weekend bezoek aan de huisartsenpost en 5 afspraken bij de fysio gehad. En wat betreft pijnstillers (paracetamol, ibuprofen en diclofenac) zit ik maximaal of zelfs erboven en dat al 1,5 maand.
Beterschap, hopelijk krijg je diegene die je de medicatie heeft voorgeschreven nog te pakken voor die afspraak!quote:Op maandag 20 januari 2020 18:39 schreef proud_mami het volgende:
Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?
Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.
Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.
Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.
Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.
Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?
Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........
Alvast bedankt!
Welkom!quote:Op maandag 20 januari 2020 18:39 schreef proud_mami het volgende:
Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?
Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.
Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.
Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.
Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.
Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?
Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........
Alvast bedankt!
Bedankt voor je reactie en nee, ik gebruik geen andere medicatie voor mijn adhd.quote:Op maandag 20 januari 2020 18:47 schreef DerRabbit het volgende:
[..]
Beterschap, hopelijk krijg je diegene die je de medicatie heeft voorgeschreven nog te pakken voor die afspraak!
Gebruik je nog andere medicatie voor je ADHD?
Jij ook bedankt voor je reactie.ik heb het al via de telefoon en de mail geprobeerd maar helaas geen reactie. Eerste verzoek tot contact was een week geleden al. Morgen heb ik een afspraak met mijn psycholoog en wellicht kan zij contact zoeken. Ik denk idd ook dat de huisarts mij weer terug verwijst.quote:Op maandag 20 januari 2020 18:52 schreef Nijna het volgende:
[..]
Welkom!
Met antidepressiva kan het wel een aantal weken duren voor je ziet wat voor effect het heeft.
Maar ik zou zeker blijven proberen degene die het voorgeschreven heeft, te pakken te krijgen.
Misschien als het via de telefoon niet lukt dat het via de mail kan?
En anders zou je de huisarts ook kunnen vragen, maar die verwijst je waarschijnlijk weer naar degene die het heeft voorgeschreven.
Sterkte
Helaas het kan wel 6 weken of langer duren voordat je echt merkt dat het gaat aanslaan. En dan is het ook niet meteen hossana.. Dat kan soms wel een paar maanden nodig hebben. Geduld en goed contact houden met de persoon die het je voorschrijft is wat je nu nodig hebt.quote:Op maandag 20 januari 2020 18:39 schreef proud_mami het volgende:
Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?
Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.
Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.
Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.
Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.
Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?
Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........
Alvast bedankt!
Lol, ik kreeg hetzelfde te horen van mijn psychiater, alleen veroorzaakte dat geen knal tussen mij en hem. Meer iets dat ik had van "hmmm hij heeft een punt". Was aan het begin van m'n laatste terugval. Ik zat al van: "Ik moet opgenomen worden". Maar eigenlijk was dat wel heel zwart/wit denken van me.quote:Op maandag 20 januari 2020 16:00 schreef Burner82 het volgende:
Het heeft vandaag weer eens flink geknald tussen de psychiater en mij, maar dat is vrij normaal. We zijn het er over eens dat fulltime verslavingszorg geen nut heeft, aangezien ik geen copingsmechanisme heb voor tegenslagen (of dingen die goed gaan... het is wit of zwart bij mij), als gevolg van een persoonlijkheidsstoornis.
In het kort: ik kan niet relativeren, dus ik voel me meteen zwaar kut, wordt depressief, ga zuipen, kom op de PAAZ terecht (of het totaal tegenovergestelde, maar ja, daar hoor je niemand over als het goed gaat ).
Je hebt nu in de beginfase geen wekelijkse of om de week een afspraak om te kijken hoe gaat? Bijzonder.quote:Op maandag 20 januari 2020 19:03 schreef proud_mami het volgende:
[..]
Jij ook bedankt voor je reactie.ik heb het al via de telefoon en de mail geprobeerd maar helaas geen reactie. Eerste verzoek tot contact was een week geleden al. Morgen heb ik een afspraak met mijn psycholoog en wellicht kan zij contact zoeken. Ik denk idd ook dat de huisarts mij weer terug verwijst.
Ik heb zelf het idee dat de dosis opgehoogd moet worden, ik slik nu 150 mg en dat is de startdosis. Ben eigenlijk geneigd om maar twee tabletten ipv één in te nemen maar a.) is dat mss niet verstandig zo op eigen houtje en b.) dan kom ik niet uit met mijn voorraadje.
Ik vind geduld maar een lelijke zaak ;-)
Ik herken t wel... de opstartfase gaat echt met ups en downs... t kan zomaar 12 weken duren voor het stabiel wordt.. ik ben na 7 weken omhoog gegaan met dosering, na 2 weken is echt te vroeg.quote:Op maandag 20 januari 2020 18:39 schreef proud_mami het volgende:
Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?
Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.
Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.
Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.
Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.
Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?
Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........
Alvast bedankt!
quote:Manifest voor een betere Jeugdzorg en GGZ
In een beschaafd en welvarend land moeten we goede zorg kunnen organiseren voor de meest kwetsbare mensen. Maar er is een crisis gaande in de Jeugdzorg en de GGZ.
Personeelstekorten, wachtlijsten en gebrek aan passende zorg leiden tot schrijnende situaties.
Thanks! Zag net het item in hart van nl voorbijkomen.quote:Op maandag 20 januari 2020 22:10 schreef aeque het volgende:
Als het hier dan toch een soort van over wachten gaat:
https://lijmdezorg.nl/
[..]
Ik had hem gisteren ook al getekend.quote:Op maandag 20 januari 2020 22:10 schreef aeque het volgende:
Als het hier dan toch een soort van over wachten gaat:
https://lijmdezorg.nl/
[..]
Ook getekend!quote:Op dinsdag 21 januari 2020 11:18 schreef Burner82 het volgende:
[..]
Ik had hem gisteren ook al getekend.
Fijn dat je je psychiater hebt weten te overtuigen! Maar vooral fijn dat ze er nu werk van gaan maken. Ook is het prettig dat je samen met je psych gaat kijken hoe je de wachttijd op een zo goed mogelijke manier gaat proberen te overbruggen ... succes!quote:Op dinsdag 21 januari 2020 16:07 schreef Burner82 het volgende:
Het is ongelooflijk, maar ik had de screener van de verslavingszorg al aan de telefoon vandaag. En ze hadden van de week pas mijn dossier gemaakt (wel erbij vermeld dat ik op de paaz zit dus enige spoed graag..)
Hij kende toevallig mijn psychiater en ze hebben al contact gehad. Blijkbaar heb ik de psychiater gisteren toch overtuigd van mijn punt. Ze zijn het er over eens dat alleen verslaving geen nut heeft, aangezien er meer aan de hand is (depressieve klachten, persoonlijkheidsstoornis). Gelukkig hebben ze daar ook behandelingen voor bij dezelfde instelling.
Het feit dat ze nu eens echt wat gaan doen en ook bereid zijn verder te gaan kijken ipv alleen weer roepen: verslaafd!!! is wel fijn moet ik zeggen.
Het gaat alleen wel om maanden natuurlijk dat ik zou kunnen beginnen met de wachtlijsten van tegenwoordig maar hij gaat proberen er enige spoed achter te zetten. Ondertussen ga ik met de psychiater kijken wat we kunnen doen om te zorgen dat ik nuchter blijf/minder depri wordt etc....
Heb je bovenstaand en hetgeen je eerder hebt verteld ook met je vriendin besproken? Mss niet zozeer in dezelfde bewoordingen maar mss kun je het toch op een of andere manier bespreekbaar maken? Ik vind communicatie en eerlijkheid altijd wel erg belangrijk in een relatie.quote:Op dinsdag 21 januari 2020 16:21 schreef duracellkonijntje het volgende:
Mijn brein gaat nog steeds in cirkels als het gaat om de situatie rondom mijn vriendin. Langzaamaan zijn er wel andere invalshoeken waardoor ik beter slaap en meer rust krijg.
Ik begin het idee te krijgen dat door de dingen die mijn vriendin over haarzelf vertelde, ik me realiseerde dat ik haar niet langer zie als ik daarvoor deed. Vooral het feit dat haar conditie er voor zorgt dat ik me minder seksueel tot haar aangetrokken voel, maakt me gek. Ik wil me niet zo voelen.
Die laatste zin is echter denk ik wel de crux: ik voel me zoals ik voel en ik weet niet of ik daar wel echt iets aan kan doen. Ik houd van haar en ook al is ze niet perfect, ik zou mezelf voor een kogel gooien voor haar. Dat ze gelukkig is, zich geliefd en gewaardeerd voelt, dat betekent zo veel voor me.
Wellicht is de crux dat ik vanaf nu moet accepteren dat dingen anders voelen dan dat ze deden. Ik wil echter nog steeds bij haar zijn. Ook al zou ik nooit meer seks met haar hebben (niet dat dat gaat gebeuren), ze maakt me gelukkig als persoon. Niemand is perfect, een dooddoener, maar het is waar. Ze is wie ze is en vanaf nu wil ik niet langer tegen mijn eigen gevoelens vechten. Ik accepteer haar zoals ze is en daarmee basta. Hoe bang ik ook ben dat ik daardoor zelf niet meer gelukkig ben. We gaan het zien.
Deze angst en spanning die ik steeds voel door tegen mijn eigen gevoel te vechten, helpen al helemaal niet.
quote:Op dinsdag 21 januari 2020 18:57 schreef Nijna het volgende:
Begin vorige week voelde ik me echt heel ellendig en nu lijkt het allemaal iets rustiger in mijn hoofd. Dat scheelt, dit is iets beter te behappen zo.
Maar hoop nog steeds op een wonderbaarlijke verdwijning van de wachtlijst .
quote:Op maandag 20 januari 2020 22:10 schreef aeque het volgende:
Als het hier dan toch een soort van over wachten gaat:
https://lijmdezorg.nl/
[..]
quote:Op dinsdag 21 januari 2020 18:57 schreef Nijna het volgende:
Begin vorige week voelde ik me echt heel ellendig en nu lijkt het allemaal iets rustiger in mijn hoofd. Dat scheelt, dit is iets beter te behappen zo.
Maar hoop nog steeds op een wonderbaarlijke verdwijning van de wachtlijst .
Hahaha pijnvrij dusquote:Op woensdag 22 januari 2020 19:05 schreef aeque het volgende:
Waar hij mijn huisarts eerst heel voorzichtig was is hij nu meteen maar voor het 'goede' spul gegaan, oxycodon.
Laat ik het zo stellen: sterk spul die fisherman's friends.
Niet helemaal maar op het niveau 'het is gevoelig'. Het spul werkt ook wel goed op je gemoedstoestand al zal dat misschien een combinatie van minder pijn en het medicijn zijn.quote:
Volgens mij alleen ook weer zo verslavend als maar kan... maar voor nu werkt t..quote:Op woensdag 22 januari 2020 20:17 schreef aeque het volgende:
[..]
Niet helemaal maar op het niveau 'het is gevoelig'. Het spul werkt ook wel goed op je gemoedstoestand al zal dat misschien een combinatie van minder pijn en het medicijn zijn.
Had hem al gezienquote:
Dat klinkt wel beter! Goed op je gemoedstoestand?quote:Op woensdag 22 januari 2020 20:17 schreef aeque het volgende:
[..]
Niet helemaal maar op het niveau 'het is gevoelig'. Het spul werkt ook wel goed op je gemoedstoestand al zal dat misschien een combinatie van minder pijn en het medicijn zijn.
Hoe ging de therapie? Heb je het erover kunnen hebben om af te gaan bouwen.quote:Op donderdag 23 januari 2020 07:28 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Volgens mij alleen ook weer zo verslavend als maar kan... maar voor nu werkt t..
Ik heb straks weer therapie en ik heb er zo geen zin meer in... voel me prima met af en toe een dip die ik makkelijk overwin... denk dat ik er maar een eind aan ga breien...🙈
Ja, dat wel. Ze steunt me er ook in, alleen ik voel me zo schuldig. Ik voel me seksueel gewoon minder tot haar aangetrokken om een reden die eigenlijk enkel tussen de oren zit. Alleen krijg ik het er niet uit.quote:Op dinsdag 21 januari 2020 17:23 schreef proud_mami het volgende:
[..]
Heb je bovenstaand en hetgeen je eerder hebt verteld ook met je vriendin besproken? Mss niet zozeer in dezelfde bewoordingen maar mss kun je het toch op een of andere manier bespreekbaar maken? Ik vind communicatie en eerlijkheid altijd wel erg belangrijk in een relatie.
Had verkeerde afspraak staan maar goed niet kunnen overleggen... heb ik ergens ook niet veel zin inquote:Op donderdag 23 januari 2020 09:35 schreef Nijna het volgende:
[..]
Had hem al gezien
[..]
Dat klinkt wel beter! Goed op je gemoedstoestand?
Volgens mij kan het aardig verslavend zijn, maar wel heel fijn dat je nu een stuk minder pijn hebt. Kan je weer beter slapen hopelijk en dat helpt ook voor het herstel! Beterschap!
[..]
Hoe ging de therapie? Heb je het erover kunnen hebben om af te gaan bouwen.
Wees niet bang om 'weer' die persoon te zijn. Het is iets wat bij je hoort en ondanks dat je het nu een tijdje erg goed doet en er mee kunt omgaan kan het altijd weer de kop opsteken.quote:Op vrijdag 24 januari 2020 09:14 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
't is alweer 'n tijdje geleden dat ik hier postte. Mijn depressie en angst waren best een tijdje redelijk manageable. Het hielp ook dat ik een revalidatieprogramma deed met veel mindfullness waardoor ik m'n angsten redelijk kon beheersen.
De laatste weken vind ik het lastiger en ook vooral lastig tegen wie ik 't moet zeggen dat mijn angsten weer opsteken.
Ik ben drie jaar bezig geweest met therapieen en de mentale problemen op te lossen en nu sinds oktober ben ik weer gaan werken. Op het werk kom ik best wat uitdagingen tegen, en loop ik tegen mijn sociale angsten aan hoewel ik het inhoudelijk best aardig aankan. Met meditaties en door rustig situaties uit elkaar te trekken en te bekijken wat er nu echt aan de hand is lukt het me op zich wel om mezelf redelijk in de hand te houden als alles goed gaat. Maar zoals vanmorgen, ben ik mijn tas met werkspullen vergeten, en ook al heb ik die niet heel hard nodig, toch zit ik in de hoogste boom qua stress want ik vind 't zo suf van mezelf. Ik had nog 'n reminder in m'n agenda gezet en toch vergeet ik 'm.
Iemand tips over hoe ik dit op m'n werk een beetje bespreekbaar kan maken? Ik vind't lastig dit aan mijn manager te vertellen. Ik had een manager die echt heel fijn reageerde op wat er dan ook was, maar sinds twee weken heb ik een nieuwe manager. Die heeft een wat andere insteek waardoor ik het lastiger vind dingen uit te leggen. Ik heb minder een klik met haar, hoewel het imo verder een prima iemand is.
Ik vind 't sowieso lastig om dit bespreekbaar te maken in mijn omgeving omdat ik zo lang niet gefunctioneerd heb en nu eindelijk weer 'n beetje mee doe met alles. Ergens wil ik niet weer die persoon met issues zijn denk ik.
Ik merk t ook als ik me niet helemaal lekker voel en meer werken zal ook zn weerslag hebben...quote:Op vrijdag 24 januari 2020 17:43 schreef MatthijsDJ het volgende:
Baaldag 2, wel iets beter weer. Ben zoals ik al zei niet 100% fit en best wel moe. Heb nu 2 weken echt vijf dagen gewerkt (7,7,3,7,7). Heeft toch weer impact denk ik.
Mooi he hoe het niet nemen van een kleine pil zoveel vertrouwen kan geven :-).quote:Op vrijdag 24 januari 2020 19:21 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Ik merk t ook als ik me niet helemaal lekker voel en meer werken zal ook zn weerslag hebben...
Ik heb al 2 dagen geen oxa nodig gehad overdag
Voor de nacht neem ik er wel 1 want ik klem enorm s'nachts met kiespijn tot gevolg en de oxa haalt daar net t ergste van af...
Wat goed!quote:Op vrijdag 24 januari 2020 19:21 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Ik merk t ook als ik me niet helemaal lekker voel en meer werken zal ook zn weerslag hebben...
Ik heb al 2 dagen geen oxa nodig gehad overdag
Voor de nacht neem ik er wel 1 want ik klem enorm s'nachts met kiespijn tot gevolg en de oxa haalt daar net t ergste van af...
Ik weet niet of ik het meteen zo groot wil maken en er met een vertrouwenspersoon over wil, spreken. Maar het zou een mogelijke tussenstap zijn, mocht praten met mijn manager te lastig blijken. Dank je voor je suggestie.quote:Op vrijdag 24 januari 2020 09:50 schreef aeque het volgende:
[..]
Wees niet bang om 'weer' die persoon te zijn. Het is iets wat bij je hoort en ondanks dat je het nu een tijdje erg goed doet en er mee kunt omgaan kan het altijd weer de kop opsteken.
Wat betreft werk, vaak hebben werkgevers een vertrouwenspersoon waar je naartoe kunt om dit te bespreken. Hij/zij zou partijdig moeten zijn en aan jouw kant moeten staan om juist te voorkomen dat je dit per de met je leidinggevende hoeft te bespreken.
Je hebt nu geen therapie meer begrijp ik? Schaam je niet om toch weer aan te kloppen bij je behandelaren Je bent inmiddels al zo ver gekomen, zou zonde zijn als dat uiteindelijk meer teniet wordt gedaan.
En wat betreft je omgeving, heb je nooit het aanbod gehad om Systemtherapie te doen? Die bestaat daar precies voor zodat je buiten de professionele zorg om ook je verhaal kwijt kunt.
Die vertrouwenspersoon zou juist de stap minder groot moeten maken, omdat een manager toch een soort van over je oordeelt en dat kan dan weer mensen afschrikken.quote:Op vrijdag 24 januari 2020 23:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik weet niet of ik het meteen zo groot wil maken en er met een vertrouwenspersoon over wil, spreken. Maar het zou een mogelijke tussenstap zijn, mocht praten met mijn manager te lastig blijken. Dank je voor je suggestie.
Ik heb sinds mei vorig jaar geen therapie meer voor de sociale angsten. Wel had ik tot eind november een revalidatieprogramma dat zich richtte op meditatie en act (acceptance and commitment) therapie. Dat hielp en helpt me vooral los te laten en de boel de boel te laten.
Ik wil denk ik nu even kijken wat ik in huis heb om dit zelf op te lossen. En dan een plan maken.
Deel 1 zal zijn wat intensiever mediteren om te zorgen dat ik met wat meer afstand mijn plan maak en beslissingen neem, en mogelijk dat dat al genoeg is om als ik weer met mijn manager in gesprek ga, dat gesprek ook op een goede manier te voeren, zonder dat mijn angsten het overnemen en ik paniekvoetbal ga spelen.
Mocht dat niet lukken, dan is stap twee om hulp te zoeken bij het weer behapbaar maken van de situatie.
Het is me vandaag trouwens wel gelukt om aan mijn ouders en broertje te vertellen dat het even lastig is gedaan de afgelopen weken.
Heb 19 feb een afspraak. Tot dan even doorzettenquote:Op vrijdag 24 januari 2020 21:39 schreef Nijna het volgende:
[..]
Wat goed!
Je kan tegen dat klemmen ook een bitje laten aanmeten bij de tandarts... ik heb een nti spalk, gaat over je boventanden voor en zit een blokje op zodat je kiezen niet op elkaar kunnen. Scheelt bij mij, ik gebruik hem vooral als ik hoofdpijn heb van de spanning.
Knap van je! Soms scheelt het ook al om het te delen met anderen...quote:Op vrijdag 24 januari 2020 23:43 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Het is me vandaag trouwens wel gelukt om aan mijn ouders en broertje te vertellen dat het even lastig is gedaan de afgelopen weken.
quote:Op zaterdag 25 januari 2020 06:38 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Heb 19 feb een afspraak. Tot dan even doorzetten
Fijn vandaag iets beter!quote:Op zaterdag 25 januari 2020 12:25 schreef MatthijsDJ het volgende:
Vandaag weer iets beter, goed opgestaan hehe. Alles is nog zo vers dat ik bij elke dip echt als de dood ben dat het weer doorslaat. Dat is precies wat de psychiater ook zei, je ziet het veels te zwart/wit Het is meteen of heel goed of heel slecht. Terwijl daar nog tientallen anders fases tussen zitten.
Lijkt me goed om te overleggen. Ik weet niet of therapie daardoor niet aanslaat. Het kan soms ook net dat zetje zijn waardoor je meer aan je therapie hebt...quote:Op zaterdag 25 januari 2020 12:57 schreef Andromache het volgende:
Hier voel ik me heel goed, vrij en krachtig. Maar ja, wel op basis van AD. Ben bang dat daardoor de therapie niet echt aanslaat... misschien maar overleggen met de huisarts wat ik nou het beste kan doen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Wens me succes, ik vind het al heel wat als ik naar binnen durf van de discotheek, gezien ik dit vaker geprobeerd heb maar elke keer afdroop als ik al die mensen zagTwiddel
quote:Op zaterdag 25 januari 2020 17:09 schreef summer2bird het volgende:
Ik zit in een gigantische dip na gedoe op mijn werk.
Besloten om mezelf een beetje uit mijn blouse te halen, ik ga vanavond voor het eerst in mijn leven stappen.Succes!! Je kunt het! Je hebt niks te verliezen!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Wens me succes, ik vind het al heel wat als ik naar binnen durf van de discotheek, gezien ik dit vaker geprobeerd heb maar elke keer afdroop als ik al die mensen zag
Nijna hoe is het met jou?S. 2014
J. 2016
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |