Depressie & Angst #165

quote:

Op zaterdag 18 januari 2020 21:43 schreef Nijna het volgende:
Wat naar aeque, is het een kwestie van tijd?
Als je zoveel pijn hebt is het dan nog zinvol om de huisarts hiervoor te bezoeken?

Dat wordt wel telkens gezegd. Inmiddels 3x de huisarts bezocht, 1x een nachtelijk weekend bezoek aan de huisartsenpost en 5 afspraken bij de fysio gehad. En wat betreft pijnstillers (paracetamol, ibuprofen en diclofenac) zit ik maximaal of zelfs erboven en dat al 1,5 maand.

quote:

Op zaterdag 18 januari 2020 22:50 schreef aeque het volgende:

[..]

Dat wordt wel telkens gezegd. Inmiddels 3x de huisarts bezocht, 1x een nachtelijk weekend bezoek aan de huisartsenpost en 5 afspraken bij de fysio gehad. En wat betreft pijnstillers (paracetamol, ibuprofen en diclofenac) zit ik maximaal of zelfs erboven en dat al 1,5 maand.

Bagger zeg... pijn is zo slopend en alles overheersend... sterkte.

Met mij gaat t op zich best goed, wat meer last van spanning door mn ex die zich momenteel weer in een manie bevindt... wil van alles tegelijk en stookt de kinderen daarmee op, beloofd ze gouden bergen waarvan ik nu al weet dat hij het niet gaat waarmaken maar de kinderen snappen daar natuurlijk geen hoela van... en daarnaast ben ik de boeman weer in het hele verhaal als ik dingen dus afkeur.

#zucht!

Het heeft vandaag weer eens flink geknald tussen de psychiater en mij, maar dat is vrij normaal. We zijn het er over eens dat fulltime verslavingszorg geen nut heeft, aangezien ik geen copingsmechanisme heb voor tegenslagen (of dingen die goed gaan... het is wit of zwart bij mij), als gevolg van een persoonlijkheidsstoornis.
In het kort: ik kan niet relativeren, dus ik voel me meteen zwaar kut, wordt depressief, ga zuipen, kom op de PAAZ terecht (of het totaal tegenovergestelde, maar ja, daar hoor je niemand over als het goed gaat ).

Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?

Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.

Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.

Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.

Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.

Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?

Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........

Alvast bedankt!

quote:

Op maandag 20 januari 2020 18:39 schreef proud_mami het volgende:
Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?

Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.

Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.

Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.

Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.

Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?

Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........

Alvast bedankt!

Beterschap, hopelijk krijg je diegene die je de medicatie heeft voorgeschreven nog te pakken voor die afspraak!

Gebruik je nog andere medicatie voor je ADHD?

quote:

Op maandag 20 januari 2020 18:47 schreef DerRabbit het volgende:

[..]

Beterschap, hopelijk krijg je diegene die je de medicatie heeft voorgeschreven nog te pakken voor die afspraak!

Gebruik je nog andere medicatie voor je ADHD?

Bedankt voor je reactie en nee, ik gebruik geen andere medicatie voor mijn adhd.

quote:

Op maandag 20 januari 2020 18:52 schreef Nijna het volgende:

[..]

Welkom!
Met antidepressiva kan het wel een aantal weken duren voor je ziet wat voor effect het heeft.
Maar ik zou zeker blijven proberen degene die het voorgeschreven heeft, te pakken te krijgen.
Misschien als het via de telefoon niet lukt dat het via de mail kan?
En anders zou je de huisarts ook kunnen vragen, maar die verwijst je waarschijnlijk weer naar degene die het heeft voorgeschreven.
Sterkte

Jij ook bedankt voor je reactie.ik heb het al via de telefoon en de mail geprobeerd maar helaas geen reactie. Eerste verzoek tot contact was een week geleden al. Morgen heb ik een afspraak met mijn psycholoog en wellicht kan zij contact zoeken. Ik denk idd ook dat de huisarts mij weer terug verwijst.

Ik heb zelf het idee dat de dosis opgehoogd moet worden, ik slik nu 150 mg en dat is de startdosis. Ben eigenlijk geneigd om maar twee tabletten ipv één in te nemen maar a.) is dat mss niet verstandig zo op eigen houtje en b.) dan kom ik niet uit met mijn voorraadje.

Ik vind geduld maar een lelijke zaak ;-)

quote:

Op maandag 20 januari 2020 18:39 schreef proud_mami het volgende:
Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?

Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.

Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.

Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.

Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.

Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?

Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........

Alvast bedankt!

Helaas het kan wel 6 weken of langer duren voordat je echt merkt dat het gaat aanslaan. En dan is het ook niet meteen hossana.. Dat kan soms wel een paar maanden nodig hebben. Geduld en goed contact houden met de persoon die het je voorschrijft is wat je nu nodig hebt.

Mochten de opbouw klachten trouwens te erg worden, wees dan niet bang om pammetjes te slikken als ze dat gaan voorschrijven.. Maar alleen als ze voorgeschreven worden en je aan het voorschrift houden!

Ps,
Wie schrijft de medicatie voor? Huisarts of Psychiater?

quote:

Op maandag 20 januari 2020 16:00 schreef Burner82 het volgende:
Het heeft vandaag weer eens flink geknald tussen de psychiater en mij, maar dat is vrij normaal. We zijn het er over eens dat fulltime verslavingszorg geen nut heeft, aangezien ik geen copingsmechanisme heb voor tegenslagen (of dingen die goed gaan... het is wit of zwart bij mij), als gevolg van een persoonlijkheidsstoornis.
In het kort: ik kan niet relativeren, dus ik voel me meteen zwaar kut, wordt depressief, ga zuipen, kom op de PAAZ terecht (of het totaal tegenovergestelde, maar ja, daar hoor je niemand over als het goed gaat ).

Lol, ik kreeg hetzelfde te horen van mijn psychiater, alleen veroorzaakte dat geen knal tussen mij en hem. Meer iets dat ik had van "hmmm hij heeft een punt". Was aan het begin van m'n laatste terugval. Ik zat al van: "Ik moet opgenomen worden". Maar eigenlijk was dat wel heel zwart/wit denken van me.

Ik vond het of goed gaan, of mega slecht.. Geen tussenweg zeg maar. Nu ben ik gaan inzien dat het ook minder kan gaan zonder dat ik helemaal terug bij af ben.

quote:

Op maandag 20 januari 2020 19:03 schreef proud_mami het volgende:

[..]

Jij ook bedankt voor je reactie.ik heb het al via de telefoon en de mail geprobeerd maar helaas geen reactie. Eerste verzoek tot contact was een week geleden al. Morgen heb ik een afspraak met mijn psycholoog en wellicht kan zij contact zoeken. Ik denk idd ook dat de huisarts mij weer terug verwijst.

Ik heb zelf het idee dat de dosis opgehoogd moet worden, ik slik nu 150 mg en dat is de startdosis. Ben eigenlijk geneigd om maar twee tabletten ipv één in te nemen maar a.) is dat mss niet verstandig zo op eigen houtje en b.) dan kom ik niet uit met mijn voorraadje.

Ik vind geduld maar een lelijke zaak ;-)

Je hebt nu in de beginfase geen wekelijkse of om de week een afspraak om te kijken hoe gaat? Bijzonder.

En zoals al gezegd is, het duurt vaak even voordat het aanslaat en vaak is het zelfs zo dat het inderdaad eerst slechter gaat voordat het gaat helpen. Maar vergeet niet dat het geen wondermiddel is, het is een hulpmiddel wat kan helpen maar neemt direct al je klachten weg.

quote:

Op maandag 20 januari 2020 18:39 schreef proud_mami het volgende:
Goedenavond, mag ik mezelf hier even voorstellen en gelijk een vraag stellen?

Ik ben Proud-mami en ik heb last van terugkerende depressies. Mijn eerste depressie was een (pas heel laat herkende) postnatale depressie 10 jaar geleden. Daarna heb ik nog een paar keer een depressie gehad. Ik heb eigenlijk al die tijd niet aan de antidepressiva willen beginnen en heb getracht het op te lossen met therapie en middels natuurlijke middelen en alternatieve behandelingen e.d.

Inmiddels heb ik de zoveelste depressie en ben ik het echt zat en heb ik de keuze gemaakt om wel antidepressiva te gaan proberen. De keuze is op Wellbutrin (bupropion) gevallen omdat ik ook adhd heb en ik zo twee vliegen in één klap hoop te vangen.

Ik ben nu twee weken geleden begonnen en de eerste week leek het alleen maar slechter te gaan (als in dat ik nog depressiever begon te worden). Begin vorige week had ik één hele goede dag (positief, blij, gemotiveerd, vrolijk etc.), gevolgd door een paar 'wel oke-dagen' (voelde me niet depressief maar ook niet helemaal top zoals op die hele goede dag. Dat 'wel oke' gevoel was prima hoor, daar kan/kon ik wel mee leven.

Van het weekend ging het weer downhill en vandaag voel ik me weer helemaal depressief.

Is dit 'normaal' in een opstartperiode of is dit niet herkenbaar voor jullie?

Wss moet ik ook meer geduld hebben hoor maar dat is nu eenmaal niet mijn sterkste kant. Ik krijg diegene die het voor heeft geschreven ook maar niet te pakken (ook vanwege andere vragen omtrent de medicatie) en ik heb pas over twee weken een afspraak. Vandaar dat ik hier maar even mij licht opsteek ..........

Alvast bedankt!

Ik herken t wel... de opstartfase gaat echt met ups en downs... t kan zomaar 12 weken duren voor het stabiel wordt.. ik ben na 7 weken omhoog gegaan met dosering, na 2 weken is echt te vroeg.

Hopenlijk krijg je snel contact.

Als het hier dan toch een soort van over wachten gaat:

https://lijmdezorg.nl/

quote:

Manifest voor een betere Jeugdzorg en GGZ

In een beschaafd en welvarend land moeten we goede zorg kunnen organiseren voor de meest kwetsbare mensen. Maar er is een crisis gaande in de Jeugdzorg en de GGZ.

Personeelstekorten, wachtlijsten en gebrek aan passende zorg leiden tot schrijnende situaties.

quote:

Op maandag 20 januari 2020 22:10 schreef aeque het volgende:
Als het hier dan toch een soort van over wachten gaat:

https://lijmdezorg.nl/
[..]

Thanks! Zag net het item in hart van nl voorbijkomen.

quote:

Op maandag 20 januari 2020 22:10 schreef aeque het volgende:
Als het hier dan toch een soort van over wachten gaat:

https://lijmdezorg.nl/
[..]

Ik had hem gisteren ook al getekend.

Bedankt allemaal voor jullie reacties!

Ik ben vanochtend bij de psycholoog geweest en daar bleek dat de psychiater wel had gereageerd op het mailtje van de psycholoog verleden week, alleen was mijn psycholoog het vergeten door te sturen ;-)

Eigenlijk kwam het antwoord neer op hetgeen jullie allemaal al hebben gezegd: het heeft tijd nodig om te werken. Vind het nog steeds wel raar en irritant dat ik dus geen vragen rechtstreeks kan stellen maar dat maak ik wel kenbaar als ik de afspraak heb over twee weken, het is voor nu niet anders.

Ik herken me trouwens wel in de conversatie die ik hierboven zag tussen .... sorry, weet de namen niet meer, geheugen is echt een vergiet momenteel .... over het zwart/wit denken. Ik heb dat dus ook, ik voel me óf heel goed óf gelijk heel k*t. Was eigenlijk wel een eyeopener voor mij ... er zitten idd nog heel wat gradaties tussen ......

Het is ongelooflijk, maar ik had de screener van de verslavingszorg al aan de telefoon vandaag. En ze hadden van de week pas mijn dossier gemaakt (wel erbij vermeld dat ik op de paaz zit dus enige spoed graag..)
Hij kende toevallig mijn psychiater en ze hebben al contact gehad. Blijkbaar heb ik de psychiater gisteren toch overtuigd van mijn punt. Ze zijn het er over eens dat alleen verslaving geen nut heeft, aangezien er meer aan de hand is (depressieve klachten, persoonlijkheidsstoornis). Gelukkig hebben ze daar ook behandelingen voor bij dezelfde instelling.
Het feit dat ze nu eens echt wat gaan doen en ook bereid zijn verder te gaan kijken ipv alleen weer roepen: verslaafd!!! is wel fijn moet ik zeggen.

Het gaat alleen wel om maanden natuurlijk dat ik zou kunnen beginnen met de wachtlijsten van tegenwoordig maar hij gaat proberen er enige spoed achter te zetten. Ondertussen ga ik met de psychiater kijken wat we kunnen doen om te zorgen dat ik nuchter blijf/minder depri wordt etc....

Mijn brein gaat nog steeds in cirkels als het gaat om de situatie rondom mijn vriendin. Langzaamaan zijn er wel andere invalshoeken waardoor ik beter slaap en meer rust krijg.

Ik begin het idee te krijgen dat door de dingen die mijn vriendin over haarzelf vertelde, ik me realiseerde dat ik haar niet langer zie als ik daarvoor deed. Vooral het feit dat haar conditie er voor zorgt dat ik me minder seksueel tot haar aangetrokken voel, maakt me gek. Ik wil me niet zo voelen.

Die laatste zin is echter denk ik wel de crux: ik voel me zoals ik voel en ik weet niet of ik daar wel echt iets aan kan doen. Ik houd van haar en ook al is ze niet perfect, ik zou mezelf voor een kogel gooien voor haar. Dat ze gelukkig is, zich geliefd en gewaardeerd voelt, dat betekent zo veel voor me.

Wellicht is de crux dat ik vanaf nu moet accepteren dat dingen anders voelen dan dat ze deden. Ik wil echter nog steeds bij haar zijn. Ook al zou ik nooit meer seks met haar hebben (niet dat dat gaat gebeuren), ze maakt me gelukkig als persoon. Niemand is perfect, een dooddoener, maar het is waar. Ze is wie ze is en vanaf nu wil ik niet langer tegen mijn eigen gevoelens vechten. Ik accepteer haar zoals ze is en daarmee basta. Hoe bang ik ook ben dat ik daardoor zelf niet meer gelukkig ben. We gaan het zien.

Deze angst en spanning die ik steeds voel door tegen mijn eigen gevoel te vechten, helpen al helemaal niet.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 11:18 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik had hem gisteren ook al getekend.

Ook getekend!

[/quote]

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 16:07 schreef Burner82 het volgende:
Het is ongelooflijk, maar ik had de screener van de verslavingszorg al aan de telefoon vandaag. En ze hadden van de week pas mijn dossier gemaakt (wel erbij vermeld dat ik op de paaz zit dus enige spoed graag..)
Hij kende toevallig mijn psychiater en ze hebben al contact gehad. Blijkbaar heb ik de psychiater gisteren toch overtuigd van mijn punt. Ze zijn het er over eens dat alleen verslaving geen nut heeft, aangezien er meer aan de hand is (depressieve klachten, persoonlijkheidsstoornis). Gelukkig hebben ze daar ook behandelingen voor bij dezelfde instelling.
Het feit dat ze nu eens echt wat gaan doen en ook bereid zijn verder te gaan kijken ipv alleen weer roepen: verslaafd!!! is wel fijn moet ik zeggen.

Het gaat alleen wel om maanden natuurlijk dat ik zou kunnen beginnen met de wachtlijsten van tegenwoordig maar hij gaat proberen er enige spoed achter te zetten. Ondertussen ga ik met de psychiater kijken wat we kunnen doen om te zorgen dat ik nuchter blijf/minder depri wordt etc....

Fijn dat je je psychiater hebt weten te overtuigen! Maar vooral fijn dat ze er nu werk van gaan maken. Ook is het prettig dat je samen met je psych gaat kijken hoe je de wachttijd op een zo goed mogelijke manier gaat proberen te overbruggen ... succes!

[ Bericht 45% gewijzigd door proud_mami op 21-01-2020 17:25:07 (dubbel ... driedubbel zelfs ;-)) ]

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 16:21 schreef duracellkonijntje het volgende:
Mijn brein gaat nog steeds in cirkels als het gaat om de situatie rondom mijn vriendin. Langzaamaan zijn er wel andere invalshoeken waardoor ik beter slaap en meer rust krijg.

Ik begin het idee te krijgen dat door de dingen die mijn vriendin over haarzelf vertelde, ik me realiseerde dat ik haar niet langer zie als ik daarvoor deed. Vooral het feit dat haar conditie er voor zorgt dat ik me minder seksueel tot haar aangetrokken voel, maakt me gek. Ik wil me niet zo voelen.

Die laatste zin is echter denk ik wel de crux: ik voel me zoals ik voel en ik weet niet of ik daar wel echt iets aan kan doen. Ik houd van haar en ook al is ze niet perfect, ik zou mezelf voor een kogel gooien voor haar. Dat ze gelukkig is, zich geliefd en gewaardeerd voelt, dat betekent zo veel voor me.

Wellicht is de crux dat ik vanaf nu moet accepteren dat dingen anders voelen dan dat ze deden. Ik wil echter nog steeds bij haar zijn. Ook al zou ik nooit meer seks met haar hebben (niet dat dat gaat gebeuren), ze maakt me gelukkig als persoon. Niemand is perfect, een dooddoener, maar het is waar. Ze is wie ze is en vanaf nu wil ik niet langer tegen mijn eigen gevoelens vechten. Ik accepteer haar zoals ze is en daarmee basta. Hoe bang ik ook ben dat ik daardoor zelf niet meer gelukkig ben. We gaan het zien.

Deze angst en spanning die ik steeds voel door tegen mijn eigen gevoel te vechten, helpen al helemaal niet.

Heb je bovenstaand en hetgeen je eerder hebt verteld ook met je vriendin besproken? Mss niet zozeer in dezelfde bewoordingen maar mss kun je het toch op een of andere manier bespreekbaar maken? Ik vind communicatie en eerlijkheid altijd wel erg belangrijk in een relatie.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 18:57 schreef Nijna het volgende:
Begin vorige week voelde ik me echt heel ellendig en nu lijkt het allemaal iets rustiger in mijn hoofd. Dat scheelt, dit is iets beter te behappen zo.
Maar hoop nog steeds op een wonderbaarlijke verdwijning van de wachtlijst .

quote:

Op maandag 20 januari 2020 22:10 schreef aeque het volgende:
Als het hier dan toch een soort van over wachten gaat:

https://lijmdezorg.nl/
[..]

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 18:57 schreef Nijna het volgende:
Begin vorige week voelde ik me echt heel ellendig en nu lijkt het allemaal iets rustiger in mijn hoofd. Dat scheelt, dit is iets beter te behappen zo.
Maar hoop nog steeds op een wonderbaarlijke verdwijning van de wachtlijst .

Ik voel me momenteel niet echt fijn... veel aan t piekeren en mezelf weer eens niet leuk/goed genoeg vinden... bahbahbah

Waar hij mijn huisarts eerst heel voorzichtig was is hij nu meteen maar voor het 'goede' spul gegaan, oxycodon.

Laat ik het zo stellen: sterk spul die fisherman's friends.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 19:05 schreef aeque het volgende:
Waar hij mijn huisarts eerst heel voorzichtig was is hij nu meteen maar voor het 'goede' spul gegaan, oxycodon.

Laat ik het zo stellen: sterk spul die fisherman's friends.

Hahaha pijnvrij dus

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 19:53 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Hahaha pijnvrij dus

Niet helemaal maar op het niveau 'het is gevoelig'. Het spul werkt ook wel goed op je gemoedstoestand al zal dat misschien een combinatie van minder pijn en het medicijn zijn.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 20:17 schreef aeque het volgende:

[..]

Niet helemaal maar op het niveau 'het is gevoelig'. Het spul werkt ook wel goed op je gemoedstoestand al zal dat misschien een combinatie van minder pijn en het medicijn zijn.

Volgens mij alleen ook weer zo verslavend als maar kan... maar voor nu werkt t..

Ik heb straks weer therapie en ik heb er zo geen zin meer in... voel me prima met af en toe een dip die ik makkelijk overwin... denk dat ik er maar een eind aan ga breien...🙈