Depressie & Angst #165

quote:

Op vrijdag 10 januari 2020 15:16 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Verrassend goed. Mijn lichaam was helemaal op hol alleen ik voel me vandaag aardig rustig i.v.m. een dubbele dosis CBD olie.

Ik ben vooral bang om vanwege een domme reden een fantastische meid kwijt te raken. Het 'gevoel hebben dat ze geen vrouw is' is natuurlijk objectief gewoon onzin. Ze is 100% vrouw, alleen als ik het vanwege angst niet voel. Tsja, dat brengt weer meer angst met zich mee en daar gaat de spiraal.

Waar ik bang voor ben is een enorm geknipt beeld van vrouwelijkheid. We weten allemaal dat de samenleving tegenwoordig een behoorlijk onrealistisch beeld schept van wat 'echte vrouwen' zijn. Ik ben zo bang om daardoor een perfectionist te worden en zo iets goeds als mijn vriendin daardoor door mijn vingers te laten glippen.

EDIT: Ik heb het enigszins aan mijn vriendin verteld, alleen wil de volle waarheid ook niet op haar gooien. Je vriend van wie je houdt die je vertelt dat hij je niet meer als vrouw kan zien en daardoor minder tot je is aangetrokken. Ik zou haar kapot maken.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2020 12:15 schreef Nijna het volgende:
GM , misschien is het hele weekend wat lang... kan je een even lekker in bed verstoppen moment creëren ergens, een deze dagen?

quote:

Op vrijdag 10 januari 2020 18:19 schreef Nijna het volgende:
Jemig Burner, waardeloos... kan je het weekend overzien?
En heb je eventueel een telefoonnummer dat je kan bellen als dat niet zo is? En anders de huisartsenpost! Sterkte.

quote:

Op vrijdag 10 januari 2020 15:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

En als je het nu eens omdraait.. stel dat jouw "mannelijkheid" niet functioneert... zou je het dan oke vinden als zij bij jou weg zou gaan?
[..]

Mijn is een weekend op stap met zijn maten van de voetbal, 10 gasten bij elkaar, veel drank, uitgaan... en objectief en realistisch weet ik dat hij voor mij kiest dat zegt ie zelf ook maar mijn ex heeft mijn vertrouwen zo beschadigd dat ik toch veel onrust opmerk in mn lijf... stomme onzekerheid, en als ie t met andere vrouwen wil doen hoeft ie niet op voetbalweekend kortom ik maak mezelf gek!

quote:

Op vrijdag 10 januari 2020 19:56 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Absoluut niet, en daarom haat ik wat ik voel en om eerlijk te zijn mezelf ook. Ik heb er alles voor over om welk beeld ik dan ook heb in mijn hoofd, recht te zetten. Alles.

Ik wil gewoon met haar zijn en gelukkig zijn, dat is alles.

quote:

Op donderdag 9 januari 2020 21:43 schreef duracellkonijntje het volgende:
Hallo allemaal, het is denk ik alweer 3 jaar geleden sinds ik hier iets geplaatst heb, alleen ik moet mijn verhaal kwijt. Voor volgende week een afspraak staan met de POH GGZ, alleen ik wil toch graag horen wat anderen hier van vinden.

Laat me beginnen met de opmerkingen dat ik me enorm rot, schuldig, oppervlakkig en egoïstisch voel om wat ik voel. Wellicht zou ik dit niet zo moeten vinden, maar momenteel ervaar ik het wel zo. Hier gaan we.

1,5 jaar geleden heb ik een hele lieve meid ontmoet die nu mijn vriendin is. Ze is knap, sexy, lief, zorgzaam, slim, grappig. Het hele pakket wat ik als man wil. Alles ging als een trein tot ongeveer 1,5 maand geleden. Toen vertelde ze me dat ze een hormonale aandoening heeft die effect heeft op haar eierstokken, met als gevolg meer testosteronproductie, lichaamshaar en een flink grotere kans op onvruchtbaarheid.

Nu is het domme, al haar lichaamshaar, het feit dat ze meer testosteron produceert en zelfs dat ze meer kans op onvruchtbaarheid heeft, dit had ze al lang verteld. Ik had het ook gezien en het kon me oprecht geen zak schelen. Ik houd van haar en wil dat ze zich sexy en aantrekkelijk voelt. Toen ze het echter vertelde over haar aandoening leek het allemaal samen te komen en ineens was het mis. Ze is een vrouw, alleen doordat ze onvruchtbaar was door hormonale redenen, meer testosteron produceerde, ze voelde gewoon ineens niet meer als een “volledige” vrouw.

Ik heb me sindsdien nog nooit zo’n teringleier gevoeld. Ze is zo’n lief meisje, ik houd zielsveel van haar en vind het heerlijk om met haar te zijn, alleen ineens was een deel van mijn seksuele aantrekkings weg. Gevoelsmatig een groot deel zelfs. Dit heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Ik slaap al weken slecht nu. Ik geef zo veel om haar en wil zo graag bij haar zijn, alleen ik ben zo bang dat dit het einde van mijn seksuele aantrekkingskracht betekent. Sterker nog, ik was bang dat ik geen eens een erectie kon krijgen hierdoor.

Nu is dit laatste maar 1 keer gebeurd de laatste 1,5 maand en dit kwam door de angst voor dat dit kon gebeuren. Op het moment dat we seks hebben boeien al deze dingen me eigenlijk helemaal niet meer. Om deze reden ben ik nu zo verward.

Ik heb hard geprobeerd om dit alles te verklaren. Ben ik serieus seksueel uitgekeken op mijn vriendin of is het mijn flinke verlatingsangst die een klein ding enorm opblaast. Vooral dit laatste leek me best aanwezig. Ik wist alles immers al en het zat me nooit dwars, maar toen voelde ik dat ik iets aan haar niet aantrekkelijk kan vinden. Fuck, dat betekent een enorm gevaar. Wat als dit te veel is, wat als ik tè veel afkeer voel van een deel van haar. Dit betekent einde relatie, alleen zijn, weer een waardevol persoon die mijn leven verlaat en het allerergste, het liefste meisje op aarde pijn doen. Haar pijn doen om iets waar ze ook nog eens onzeker over is. Ik heb mezelf zelden zo gehaat als ik dat nu doe. Ik vind mezelf een oppervlakkige klootzak die haar niet eens verdient. Anderzijds werd de angst zo erg dat ik inmiddels al weken soms slecht tot amper slaap.

Recent in een van mijn overdenk momenten begon ik me toch te realiseren dat ik wel erg negatief was. Laat negatief zijn iets waar ik erg goed in ben.
Ik vind inderdaad een onderdeel van haar minder aantrekkelijk, alleen mijn angst was voornamelijk dat ik nu 0% seksuele aantrekkingskracht voor haar voel. Dit betekent kut seksleven, ongelukkige ik in de relatie en daarmee het afscheid moeten nemen van een meisje waar ik de wereld voor wil geven.
Ik maakte een lijst van “helemaal afgeknapt” tot “kan er prima mee leven” en kwam er zo achter dat er nog veel is wat ik seksueel heel aantrekkelijk aan haar vindt. Zo veel zelfs dat ik gewoon nog seks met haar kan hebben en m’n vriend daar beneden gewoon nog kan werken bij haar. Laat de laatste weken dit zelfs nog uitwijzen ook, gelukkig. Het is de verlammende angst die mijn libido kapot lijkt te maken, niet mijn gedachten over haar.

Ik ben dus bij het eerste zien van een “minpunt” van mijn vriendin meteen in de modus gesproken van: zie je, nu vind je haar helemaal niks meer seksueel gezien, en is de relatie over. Dit terwijl het meer iets lijkt te zijn als: “er zijn dingen die ik minder aan haar vindt, alleen ik vind ook nog enorm veel erg seksueel aantrekkelijk aan haar. Combineer dit met het feit dat ik ook nog eens gek op haar ben voor wie ze is en een goede relatie is geboren. Er is nog genoeg wat ik lekker aan haar vindt om mijn ‘dierlijke kant’ blij te houden.”

Zo ver ben ik nu dus. Nog enger is dat vruchtbaarheid dus schijnbaar heel belangrijk voor me is. Mijn beste gok is dat dit vast met mijn opvoeding te maken heeft. Ik ben Christelijk opgevoed (nu een gelukkig atheïst) en de nadruk op dat vrouwen kinderen moeten krijgen was daarin enorm groot. Is het gek om te denken dat daar mijn idee van de “vruchtbare vrouw als een echte vrouw” vandaan komt?

Goed, tot zo ver mijn verhaal. Mijn excuses voor de lengte. Ik spuug even al mijn emoties er uit omdat ik doodsbang ben weer een nacht naar het plafond te moeten staren. Bedankt iedereen die dit wil lezen en er serieus commentaar op wil geven.

Fijne avond allemaal.

quote:

Op zaterdag 11 januari 2020 18:39 schreef Nijna het volgende:

[..]

Toe maar . Jij liever dan ik.

Matthijs, succes met meer sporten, minder snoepen, zet hem op

quote:

Op zaterdag 11 januari 2020 08:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Zijn er hier meer mensen die zo vreselijk moe zijn? Moet mezelf de laatste dagen echt vooruit slepen en alles kost moeite... beetje winterdip denk ik...

quote:

Op zaterdag 11 januari 2020 20:15 schreef Pizzapuntje het volgende:
Hier gaat het niet echt goed. Eigenlijk nergens zin in, wil vooral veel slapen en niet voelen. Vorige week bij m'n therapeut kon ik er niet over praten, klapte volledig dicht. Voel me gewoon heel erg down en verdrietig en veel last van nare herinneringen en voel me eenzaam. De vrienden die ik heb wonen op een afstand dat je niet even langs gaat voor een kop koffie en weer gaat.

Ik wil het wel omdraaien, dus proberen volgende week toch te bespreken met de therapeut hoe ik me voel. Eind januari is m'n "deadline" om te beslissen of ik EMDR ga volgen voor nog wat trauma's uit het verleden.

quote:

Op zaterdag 11 januari 2020 08:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Zijn er hier meer mensen die zo vreselijk moe zijn? Moet mezelf de laatste dagen echt vooruit slepen en alles kost moeite... beetje winterdip denk ik...

quote:

Op zondag 12 januari 2020 16:22 schreef aeque het volgende:

[..]

Die dip duurt hier al 1,5 jaar. De keren dat ik mij 'goed'/energiek voel zijn over de afgelopen 6 maanden op 1 hand te tellen. Gelukkig hoef ik niks buiten te doen en komt er niemand over de vloer zodat mijn kluizenaarsleven compleet is.

quote:

Op zondag 12 januari 2020 18:24 schreef Nijna het volgende:
Ergens behoefte om van me af te schrijven/tekenen/... maar er komt niks op papier of ik kras het weer door na 2 woorden.
Ik zit vast.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 11:44 schreef Nijna het volgende:

[..]

Wat goed, vooruit koken. Mag ik vragen wat je gemaakt heb? (misschien krijg ik nog inspiratie). Wij eten vanavond rijst met vissticks en worteltjes.

Heerlijk een nieuw bed! Slaap lekker alvast .

quote:

Op maandag 13 januari 2020 15:38 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte burner!

quote:

Op maandag 13 januari 2020 15:36 schreef Burner82 het volgende:
Vanmorgen belde de crisisdienst, dat ik een half uur later kon langskomen, uur daar zitten praten, na een half uur overleg, kreeg ik te horen dat ik vandaag nog opgenomen werd op de PAAZ. Dus daar zit ik nu.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 15:51 schreef Mijn2eAccount het volgende:
Wellicht kennen een paar mensen hier mij van een ander topic. Ik heb mezelf in een behoorlijke penibele situatie gebracht en zit nu met behoorlijk wat gevoelens waar ik geen uitweg in zie. Nu via via een doos diazepam kunnen kopen om de randjes er af te halen. Maar alsnog geen mindering in het gevoel.

The game of life is hard to play
I'm gonna lose it anyway