Depressie & Angst #165

quote:

Op woensdag 1 januari 2020 15:54 schreef Scrapyard het volgende:
Gelukkig nieuwjaar :)

Wil hier ook even gaan meepraten, want zit toch wel met mezelf in de knoop.

Korte samenvatting : altijd een mentaal gezonde man met veel vrienden. Niet de allergrootste flapuit die je zult tegenkomen, maar ik had altijd wel een praatje / grapje paraat en kon prima met deze of geen praten.

Rond 23e ging het een beetje mis : paniekaanvallen tijdens studie, die leidde weer tot sociale isolatie /terugtrekken, wat uiteindelijk zich als een olievlek uitbreidde naar een soort algehele sociale fobie.

In in 2016 (26e) met psych wel stappen gemaakt, waardoor ik ben afgestudeerd en ten minste wel aansluiting heb gevonden bij het normale leven (baan, huis, vrienden tot op zekere hoogte). Maar vooral na een periode zoals nu met veel sociale verplichtingen, merk ik toch dat ik niet meer de persoon ben die ik voor mijn 23e was.

Mentaal ervaar ik nog steeds vaak blokkades in het sociaal contact. Ik vind sociaal samenzijn met vrienden, familie etc. ook vaak spannend/ongemakkelijk. Met vrienden drink ik ook altijd stevig door, omdat ik me anders niet op mijn gemak voel. 2e kerstdag kwamen er een oom en tante eten die ik al jaren niet had gezien en die altijd een redelijk uitgesproken mening hebben. Normaal dacht ik : schijt aan, maar nu zit ik de hele avond mezelf toch ongemakkelijk te voelen en ben ik licht gespannen.

Ik praat ook niet zo makkelijk meer tegen/met mensen. Zowel bekenden als vreemden. Gisteren vierden we oud en nieuw bij een vriend die op 10 hoog woont. Op het vuurwerkmoment stappen we in de lift naar beneden, en twee etages later stapt een ouder echtpaar in. Normaal had ik dan altijd een leuk grapje/praatje klaar om het ijs te breken, maar nu sta ik met mijn bek vol tanden. Weet gewoon niet wat te zeggen. Sowieso vind ik 1 op 1 contact sindsdien best lastig. Ben altijd wat gespannen, van hoe ik het gesprek gaande ga houden enzo. Juist daardoor blokkeer ik, en na 10/20 zinnen over en weer is het van ''ehh, tja''. Ik merk ook dat ik een gespannen / ongemakkelijke lichaamshouding heb..

Hier wil ik in 2020 wel aan gaan werken, want het maakt het leven erg lastig en bovendien daten bijna onmogelijk.

Je hoeft ook niet met iedereen te kletsen he
Ik ben ook niet meer de sociale flapuit die ik 10 jaar geleden was (nu 32). Misschien leg je de lat voor jezelf te hoog?

Ik ben zo blij dat de feestdagen weer voorbij zijn, terug naar regelmaat en gezond eten..

Mn is op dit moment onderweg naar mij♡ btj jammer van alle buikklachten maar trekt zo vast weg hoop ik

quote:

Op woensdag 1 januari 2020 16:17 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Welkom
Zoals je het verteld, lijkt het wel alsof de angst om geen praatje te kunnen maken, de angst in stand houdt. En daardoor geen praatje kunt maken.

Ik woon 8 hoog, dus ik sta regelmatig in de lift. Ik kom ook niet verder dan:¨Hoi en Hoie" (ben een Limbo), maar ik zou ook niet weten waarom ik met mensen waar ik 20 seconden mee in 1 ruimte ben, een gesprek zou moeten voeren.

Qua familie herken ik het wel hoor, ik zie ze weinig en heb ook niet veel te vertellen, ik maak ook niet veel mee...
Met vrienden, tsja, meestal heeft de ander wel wat te vertellen. Maar met mijn beste vrienden, kan ik gewoon een half uur stil zijn, er is geen druk om te praten, grapjes te maken oid.

Ik denk dat je je te druk maakt, maar ja, fok-psychologie, moet je je niet teveel van aantrekken

Dankjewel

klopt, het is angst voor de angst. Over de sociale vaardigheden an sich beschik ik wel. Ik heb nu ook veel meer. ''last'' dan voorheen van het feit dat ik me zodanig ongemakkelijk kan gaan voelen bij sommige. personen dat dit een paniek aanval kan triggeren. Vooral wanneer met deze personen opgesloten in één ruimte.

Bijvoorbeeld met mijn manager. Prima kerel, maar er is wel sprake van een gezagsverhouding. Omdat hij ook op een bepaald ''niveau'' acteert en veel ervaring heeft, heb ik het gevoel kwetsbaar te zijn en dat hij dwars door mij heen kijkt (al valt er dan weinig te ontdekken).

Daar kan ik zo ongemakkelijk van worden, dat. ik altijd een beetje gespannen ben als hij met me praat of een gesprek aangaat.

Maar ik leg de lat idd wel hoog. Als ik ga opletten, duren de gesprekken van anderen ook niet altijd heel lang. Maar ik voel me dan toch wel verantwoordelijk. Gisteren met oud en nieuw zat ik naast de vriendin van een goede vriend die ik niet zo vaak zie of spreek (en niet zo goed ken). Dan praten we wel wat, maar het is niet zo dat we een half uur lang in een heel diepgaand/geamuseerd gesprek verwikkeld raken. Maar misschien is dat ook niet iets om mezelf heel erg aan te rekenen. Je hoeft dat ook niet met iedereen te hebben.

Alleen m.b.t. het lift-voorbeeld, maar ook een spontane opmerking van een (semi) vreemde op straat, mompel ik vaak maar iets en heb ik geen adequaat/scherp antwoord klaar of een makkelijk/ontspannen praatje. 10 jaar terug had ik dat wel, dacht ik minder na en was ik daar makkelijker mee.

quote:

Op woensdag 1 januari 2020 19:55 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Je hoeft ook niet met iedereen te kletsen he
Ik ben ook niet meer de sociale flapuit die ik 10 jaar geleden was (nu 32). Misschien leg je de lat voor jezelf te hoog?

Ik ben zo blij dat de feestdagen weer voorbij zijn, terug naar regelmaat en gezond eten..

Mn is op dit moment onderweg naar mij♡ btj jammer van alle buikklachten maar trekt zo vast weg hoop ik

Klopt wat je zegt, zoals hierboven ook aangegeven : leg de lat ook wel hoog en voel mezelf vaak volledig verantwoordelijk voor het verloop van gesprekken. Ook meer op m'n hoede m.b.t. wat ik doe / zeg. En idd: je hoeft niet met iedereen urenlange gesprekken te voeren. Alleen ik wil wel gaan leren me wat minder snel ongemakkelijk te voelen, dat heb ik nu soms zelfs als ik 1 op 1 praat met wat oude basisschoolvrienden.

Idd lekker dat alles weer voorbij is, al vind ik deze periode van feestdagen vaak ook een hele veilig-voelende/nostalgische periode

De drukke dagen zijn geweest goed doorgekomen alleen een beetje onrust door m'n lichaam blijft. Zal nog wel moeten slijten ofzo.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 17:03 schreef MatthijsDJ het volgende:
De drukke dagen zijn geweest goed doorgekomen alleen een beetje onrust door m'n lichaam blijft. Zal nog wel moeten slijten ofzo.

Heb ik ook heel erg de laatste dagen.

quote:

Op donderdag 2 januari 2020 17:39 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Heb ik ook heel erg de laatste dagen.

Raar he, terwijl er niks aan de hand is.. Soms raak ik er wat moedeloos van, bang voor terugval etc..

De rust en regelmaat is weg... daar reageer ik niet zo lekker op

Bijna maandag dan trekt het hopenlijk snel weer recht.

Maar t gaat al wel beter, gister goed gesprek gehad met mn date, hij had mij eerder zn scharrel genoemd maar dat vind ik geen fijne benaming... woensdag was hij hier toen mn dochter onverwachts beneden stond met een bloedneus en dat heeft hij zo lief aangepakt dat mijn dochter nu groot fan is.

Anyway hij geeft aan dat ik inmiddels meer dan een scharrel ben

Ga m heel cheesy op date meenemen op valentijnsdag, tenminste als hij dan vrij is.

Het blijkt een kwakkelweek voor mij. Nu de drama kerst en oud en nieuw eindelijk voorbij zijn gaat nog niet alles meteen geweldig zoals ik had verwacht.
Deze week paar paniekaanval en huilbuien gehad. Gelukkig krijg ik goede begeleiding.
Ik heb wel last van zelfmoordgedachten maar die komen al wanneer ik een ei laat vallen.
Die neem ik niet zo serieus. Trekt wel weer weg.

Ik ben vandaag naar het zwembad geweest. Superspannend maar het was wel lekker. Daarna was ik zo verschrikkelijk moe dat ik dan ook weer snel in paniek ben

Morgen lekker weekeind. Ik heb nog een bakmix gered uit de uitverkoopbak van de Jumbo en nog 12 euro op de bank voor deze week. Dus dat komt wel goed.

Bijzonder, ik bedacht mij net dat er helemaal niemand is die echt weet hoe met mij gaat. Kan je vertellen dat je humeur daarvan niet beter wordt.

quote:

Op zondag 5 januari 2020 23:56 schreef aeque het volgende:
Bijzonder, ik bedacht mij net dat er helemaal niemand is die echt weet hoe met mij gaat. Kan je vertellen dat je humeur daarvan niet beter wordt.

Vertel je mensen eerlijk hoe het gaat als ze het vragen?

quote:

Op maandag 6 januari 2020 07:30 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Vertel je mensen eerlijk hoe het gaat als ze het vragen?

Er is niemand die het vraagt of aan wie ik het zou kunnen vertellen. Er is geen 'systeem', hoe ze dat zo mooi noemen.
In de behandeling die ik nu volg voor persoonlijkheidsproblematiek is er ook geen ruimte voor.
En constant alles alleen moeten doen is letterlijk en figuurlijk vermoeiend.

quote:

Op maandag 6 januari 2020 10:24 schreef aeque het volgende:

[..]

Er is niemand die het vraagt of aan wie ik het zou kunnen vertellen. Er is geen 'systeem', hoe ze dat zo mooi noemen.
In de behandeling die ik nu volg voor persoonlijkheidsproblematiek is er ook geen ruimte voor.
En constant alles alleen moeten doen is letterlijk en figuurlijk vermoeiend.

Is er ook geen mogelijkheid om het met iemand uit je familie of vrienden waarmee je het hier eens over zou kunnen hebben?

quote:

Op maandag 6 januari 2020 15:35 schreef DerRabbit het volgende:

[..]

Is er ook geen mogelijkheid om het met iemand uit je familie of vrienden waarmee je het hier eens over zou kunnen hebben?

Nogmaals, die zijn er niet.

Het is geen kwestie van er eens over beginnen te praten tegen iemand of mijzelf openstellen oid.

[ Bericht 7% gewijzigd door aeque op 06-01-2020 17:06:40 ]

Loop al paar maanden bij psychologe vanwege bepaalde klachten. Heb last van faalangst (en imposter syndrome) en gebruik perfectionisme als coping mechanisme, wat weer leidt tot ineffectiviteit en stress. Heb ook al jaren lang last van angsten en depressieve periodes. Uit gesprekken met mijn ouders bleek dat ik daar al vanaf kinds af aan last van heb. Vanaf mijn 6e/7e. Alleen weet dus niet waardoor precies en mijn ouders ook niet. Kan niet bij die emoties van toen komen. Voelde me blijkbaar anders of niet begrepen. Heel eenzaam.

Enfin, spannende periode. Vooral benieuwd naar de oorzaak en of behandelingen mijn klachten kunnen verlichten.

Probeer sowieso steeds te rationaliseren. En moet mezelf dwingen efficiënt output te kunnen leveren in mijn werk. Niet eindeloos blijven hangen in ‘nutteloze’ details als dat niet nodig is.

quote:

Op maandag 6 januari 2020 10:24 schreef aeque het volgende:

[..]

Er is niemand die het vraagt of aan wie ik het zou kunnen vertellen. Er is geen 'systeem', hoe ze dat zo mooi noemen.
In de behandeling die ik nu volg voor persoonlijkheidsproblematiek is er ook geen ruimte voor.
En constant alles alleen moeten doen is letterlijk en figuurlijk vermoeiend.

Wat houdt die behandeling in dan?

quote:

Op maandag 6 januari 2020 20:42 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat houdt die behandeling in dan?

Het is een deeltijd behandeling opgesplitst in 2 fases. 2e fase is een stuk intensiever met 3x in de week waarvan ik hoop dat er daar wel ruimte voor is. Nu zit ik in de 1e fase en dat is 1x per week 1,5 uur. Beide zijn groepen overigens. Maar deze 1e fase is meer een soort overbrugging lijkt het wel.
En zoals de naam al doet vermoeden meer gericht op persoonlijkheidsstoornissen dan depressie en angst.

quote:

Op maandag 6 januari 2020 21:09 schreef aeque het volgende:

[..]

Het is een deeltijd behandeling opgesplitst in 2 fases. 2e fase is een stuk intensiever met 3x in de week waarvan ik hoop dat er daar wel ruimte voor is. Nu zit ik in de 1e fase en dat is 1x per week 1,5 uur. Beide zijn groepen overigens. Maar deze 1e fase is meer een soort overbrugging lijkt het wel.
En zoals de naam al doet vermoeden meer gericht op persoonlijkheidsstoornissen dan depressie en angst.

Heb je naast die groepsbijeenkomsten niet ook individuele gesprekken? Dat had ik wel toen ik een groepsbehandeling deed. Zo ja, is dat dan niet een moment om te uiten hoe het met je gaat afgezien van de persoonlijkheidsstoornisgerelateerde problematiek?

quote:

Op maandag 6 januari 2020 22:49 schreef kuolema het volgende:

[..]

Heb je naast die groepsbijeenkomsten niet ook individuele gesprekken? Dat had ik wel toen ik een groepsbehandeling deed. Zo ja, is dat dan niet een moment om te uiten hoe het met je gaat afgezien van de persoonlijkheidsstoornisgerelateerde problematiek?

Nope, het is nu 1,5 in de week in een groep. Heb aangegeven dat ik graag ook weer individueel met mijn vorige psycholoog aan de depressie/angst wil werken maar dat kon niet.

Hoe is het hier? Ben echt aan het bijkomen van de kerstvakantie ... heerlijk dat het gewone ritme weer draait.
Gister weer gewerkt, dat viel wat tegen.... was ook erg moe dus dat zal niet geholpen hebben...

Verder gaat t eigenlijk wel goed, mn date is officieel mn date niet meer maar mn
Heb als verrassing een hotel geboekt voor eind maart na zn verjaardag... morgen krijgt hij de kaart waarin staat dat ie vrij moet vragen dan en vind het toch wel spannend of t niet te impulsief was

quote:

Op dinsdag 7 januari 2020 19:15 schreef Nijna het volgende:
Fijn he, ritme en regelmaat . Doe ik het ook beter op
Gefeliciteerd met de overgang van date naar . Oeh spannend morgen, komt vast goed!

Hier niet echt lekker, van de week naar de huisarts om te kijken of medicatie misschien verstandig is. Ik vind het heel dubbel en twijfel of de huisarts daar de aangewezen persoon voor is, maar alternatief weet ik ook niet zo goed op dit moment.
Wel een fijne huisarts verder gelukkig, een "nieuwe" (was er al langer, maar ik ging meestal naar de andere), maar deze is meer to the point en daar voel ik me eigenlijk wel prettiger bij, merk ik nu.
Dus we zien wel.

Als ik het goed herinner heb jij heel veel medicatie geprobeerd toch? Kun je gelijk starten met hetgeen waar je vorige keer goed op reageerde?

Mijn (113) psycholoog vind het niet heel verstandig als ik nog lang alleen blijf wonen.. Dus onder druk contact gezocht met de HA. Die zijn dicht op woensdagmiddag dus dat zal morgen worden. Beetje pushen voor opname/crisisdienst die gaat pushen. (Als het goed is hebben ze al een brief gekregen dat snelle opname gewenst is...)

Maar crisisopname is kortdurend toch?