Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #28...
Sterkte.
4 positieve testen, het bleef niet alleen bij die ene test. En inderdaad, dat geluksgevoel, het toekomstbeeld, de symptomen.. of de streep licht is of donker maakt verder niet uit.quote:Op zaterdag 21 december 2019 18:32 schreef OliviaIsTaken het volgende:
Ja natuurlijk, het is ook niet niks hoor. Vanaf het moment van een positieve test heb je gelijk een heel toekomstbeeld erbij. Vanavond aan de wijn en chocolade?
Uiteraard. Wijn en chocola it is.
. Sterkte.
Ik kon gelukkig vanochtend al bij de gynaecoloog terecht en vrijdag al curettage. Ook genetisch onderzoek besproken maar dat was lastig omdat de kans groot is dat ze mijn genetische materiaal testen ipv dat van het kindje. Dat komt al anders over dan 'dat doen we hier niet in Nederland!'
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet zeggen. Zo naar.
Agos, wat kut zegquote:Op dinsdag 24 december 2019 14:23 schreef Cygne het volgende:
Ik sluit me hier maar weer aan met miskraam 7 inmiddels.
Ik kon gelukkig vanochtend al bij de gynaecoloog terecht en vrijdag al curettage. Ook genetisch onderzoek besproken maar dat was lastig omdat de kans groot is dat ze mijn genetische materiaal testen ipv dat van het kindje. Dat komt al anders over dan 'dat doen we hier niet in Nederland!'
. Veel sterkte morgen. . En hebben ze iets kunnen verzamelen voor genetisch onderzoek? Zekerheid lijkt me wel fijn voor je.
Het ging goed, gelukkig! We waren wat eerder en het was vrij rustig dus ik kon ook een uur eerder dan gepland richting operatiekamers. Voelde op de operatietafel ineens een hand in de mijne grijpen, bleek de gynaecoloog te zijn. Ze heeft hem vastgehouden tot ik sliep en de anesthesist vertelde alles wat ze deed en zei ook steeds dat ik aan wat fijns mocht denken. Werd daardoor ook wel redelijk fijn weer wakker. Ze waren ook heel lief voor me.quote:
Hoe was het vandaag @:Cygne? Ik hoop dat het soepel ging en je inmiddels weer lekker thuis bent. Ik heb aan je gedacht
En hebben ze iets kunnen verzamelen voor genetisch onderzoek? Zekerheid lijkt me wel fijn voor je.
Voel me nu ook eigenlijk best fit, maar zal toch maar even rustig aan doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cholula op 27-12-2019 21:02:26 ]
Oh Fuck nee 😭quote:
Ik sluit me hier maar weer aan met miskraam 7 inmiddels.
Ik kon gelukkig vanochtend al bij de gynaecoloog terecht en vrijdag al curettage. Ook genetisch onderzoek besproken maar dat was lastig omdat de kans groot is dat ze mijn genetische materiaal testen ipv dat van het kindje. Dat komt al anders over dan 'dat doen we hier niet in Nederland!'
Dikke knuffel voor je 😘 😘 😘 😘
En jij ook al weerquote:
Dank jullie wel.. het valt me echt heel zwaar. Beseft me wel weer hoe blij ik mag zijn met U.
Bah
.Verder hebben we een enorm vangnet dat er elke keer is als het misgaat. Ze horen ons verhaal aan. Er zijn kaartjes. Lieve cadeautjes.
We merkten vandaag ook dat ze in het ziekenhuis wel het dossier kenden en dat daarnaar ook gehandeld werd. Zo had ik bij de vorige curettage een paniekaanval toen ik onder narcose ging, ook zo wakker geworden en nog wel een poos last van gehad. Daarom hebben ze het in slaap brengen wat langzamer gedaan. Gewacht tot ik wat rustiger kon ademen door het kapje.
Terug op de afdeling mocht ik van de kaart bestellen doen ze eigenlijk niet op de dagbehandeling. Maar de verpleegkundige zei dat het al rottig genoeg was allemaal dus dat zij het zo fijn mogelijk zou maken voor me.
Ik krijg van dit topic na zoveel jaar nog steeds een knoop in mijn maag...quote:
Ik denk dat voor ons het rouwproces al een beetje begint op het moment van de test. Het is niet zo dat het dan niet meer verdrietig is maar de klap is minder hard en de het verdriet is minder zwart.
Verder hebben we een enorm vangnet dat er elke keer is als het misgaat. Ze horen ons verhaal aan. Er zijn kaartjes. Lieve cadeautjes.
We merkten vandaag ook dat ze in het ziekenhuis wel het dossier kenden en dat daarnaar ook gehandeld werd. Zo had ik bij de vorige curettage een paniekaanval toen ik onder narcose ging, ook zo wakker geworden en nog wel een poos last van gehad. Daarom hebben ze het in slaap brengen wat langzamer gedaan. Gewacht tot ik wat rustiger kon ademen door het kapje.
Terug op de afdeling mocht ik van de kaart bestellen doen ze eigenlijk niet op de dagbehandeling. Maar de verpleegkundige zei dat het al rottig genoeg was allemaal dus dat zij het zo fijn mogelijk zou maken voor me.
Jij bent hier de afgelopen jaren te vaak geweest lieve Cygne.
Fijn om te lezen dat jullie vangnet zo fijn is! Dat is belangrijk.
Fijn dat je zo gesteund wordt door je omgeving en het medisch team.quote:
Ik denk dat voor ons het rouwproces al een beetje begint op het moment van de test. Het is niet zo dat het dan niet meer verdrietig is maar de klap is minder hard en de het verdriet is minder zwart.
Verder hebben we een enorm vangnet dat er elke keer is als het misgaat. Ze horen ons verhaal aan. Er zijn kaartjes. Lieve cadeautjes.
We merkten vandaag ook dat ze in het ziekenhuis wel het dossier kenden en dat daarnaar ook gehandeld werd. Zo had ik bij de vorige curettage een paniekaanval toen ik onder narcose ging, ook zo wakker geworden en nog wel een poos last van gehad. Daarom hebben ze het in slaap brengen wat langzamer gedaan. Gewacht tot ik wat rustiger kon ademen door het kapje.
Terug op de afdeling mocht ik van de kaart bestellen doen ze eigenlijk niet op de dagbehandeling. Maar de verpleegkundige zei dat het al rottig genoeg was allemaal dus dat zij het zo fijn mogelijk zou maken voor me.
dikke knuffel voor jou (jullie) het is zo oneerlijk, zoveel verdriet .Ik heb hier zes jaar geleden veel gepost omdat ik toen zo veel moeite had met de miskramen en het vertrouwen in mijn lichaam kwijt raakte. Daarom wil ik nu ook eens de keerzijde belichten: dat het voor mij nu echt totaal anders voelt dan de eerste keren. Ik denk dat het al hebben van 2 gezonde kinderen me daarin heel erg sterkt. En het vertrouwen heb dat mijn lichaam dit juist hartstikke goed kan. Maar dit keer ging het helaas niet goed. Er komen nieuwe kansen, en ook als die niet komen, kan ik nu wel vertrouwen dat ik hoe dan ook gelukkig ben en blijf
Zijn er meer die dat zo ervaren hebben?
Ik vond de timing overigens wel kut, exact op oudejaarsavond
Ik denk dat ik er een beetje hetzelfde in sta. Als het vroeger mis ging. Voor Wolf was alles diepzwart en was ik heel erg boos op mijn lijf en op mezelf. Nu stap ik daar toch wat sneller overheen. Ik geloof niet heel erg meer in een gezonde baby via spontane zwangerschap of misschien wel helemaal niet meer maar ik merk dat ik niet héél erg verdrietig meer van word. Wil niet zeggen dat we er geen verdriet meer van hebben maar ik hoef maar naar Wolf te kijken om te voelen dat ik gelukkig ben.
Niet dat onze situaties vergelijkbaar zijn, maar het hebben van kinderen verzacht dingen wel, ofzo.
En Cygne hopelijk wordt 2020 jullie jaar dan
Hier tussen 1e en 2e dochter ook 2x een miskraam gehad (10 weken en 8 weken), ik merkte vooral dat ik 'nonchalanter' werd met de zwangerschap erna: "ja en dan ben ik ook nog zwanger maar dat zal wel weer misgaan".
Maar t feit dat er al een kind(je) is verzacht het wel imho ja
Ja, dat is wel echt zo.quote:
Ja, het is nog steeds kut, maar ánders kut.
Niet dat onze situaties vergelijkbaar zijn, maar het hebben van kinderen verzacht dingen wel, ofzo.
Na mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap baalde ik oprecht dat ik wakker was geworden want het hoefde echt even niet meer wat mij betreft. Dat gevoel heb ik daarna nooit meer gehad (ook wel dankzij wat therapie) maar dat er een kind rondloopt maakt het allemaal wat minder scherp.
@tombolafan Ik denk dat ook steeds: 'zal wel misgaan'. Mensen vinden dat altijd negatief en 'denk nou eens een keer positief!' Maar ik moet mezelf wel beschermen.
[ Bericht 6% gewijzigd door Cygne op 01-01-2020 17:19:57 ]
Wat ontzettend rot. en inderdaad een rottiming 
veel sterkte Ha ja, maar dát raak je na miskramen nooit meer kwijt volgens mij. Ik zat er dit keer eigenlijk ook op te wachten tot het mis zou gaan, écht met vertrouwen die eerste 3 maanden doorkomen is me nooit meer gelukt en zal ook nooit meer lukken.quote:
Jeetje SQ sterkte
En Cygne hopelijk wordt 2020 jullie jaar dan
Hier tussen 1e en 2e dochter ook 2x een miskraam gehad (10 weken en 8 weken), ik merkte vooral dat ik 'nonchalanter' werd met de zwangerschap erna: "ja en dan ben ik ook nog zwanger maar dat zal wel weer misgaan".
Maar t feit dat er al een kind(je) is verzacht het wel imho ja
nou dat had ik wel langer dan 3 maandenquote:
[..]
Ha ja, maar dát raak je na miskramen nooit meer kwijt volgens mij. Ik zat er dit keer eigenlijk ook op te wachten tot het mis zou gaan, écht met vertrouwen die eerste 3 maanden doorkomen is me nooit meer gelukt en zal ook nooit meer lukken.
De 20 weken echo vond ik doodeng (ook omdat oudste met een aangeboren ziekte is geboren -heeft ze nu niets meer van maar was wel spannend- waar ze tijdens de 20 weken echo extra op zouden letten), gelukkig heeft ze na die 20 weken echo xtc gesnoept ofzo want sindsdien was ze zoooo druk dat ik mee niet zoveel zorgen meer maakte
Ik heb bij de vorige spontane miskraam geen nacontrole laten doen, en ben dat nu ook eigenlijk niet van plan tenzij het qua bloeden uit de hand loopt ofzo. Ik heb echt 0% illusie dat er nog iets zit, het is als een volgas zware menstruatie. Zal al vrij vroeg na de innesteling mis zijn gegaan.quote:
Idd wel echt een rottiming ja... Ik had dan altijd, ondanks veel bloed, nog sprankjes hoop dat op de echo toch nog een hartje te zien was, dat is ook niet goed voor je hart...
Dikke knuffel .Gelukkig kan ik nu wel een fles drank opentrekken. Heb geen bank en mag niet in bad, dus je moet toch iets
Idd, wat een klote dag cour zoiets zeg. Tis altijd kut, maar op een feestdag nog net ff extra.Cygne, zag jou hier ook weer voorbij komen... Ik maak een diepe buiging voor jou. Zovaak dit meemaken, rouwen, weer opkrabbelen, hoop krijgen en dan weer die achtbaan.
Hoop dat je een goede, volle fles hebt staan!Net ff een flesje port gescoord. Anno 2020 zijn ook op nieuwjaarsdag alle winkels gewoon openquote:
SQ, sterkte
Laat de port je goed smaken.
Ik heb na mijn mk ook geen echo laten maken. Het werd me wel aangeboden want ik had toch al een echo ingepland staan. Maar dat vond ik te pijnlijk, die echo had een mooi moment moeten zijn (hoop je dan) en niet een echo van een lege baarmoeder. Maar ik wist ook wel zeker dat het vruchtje weg was want dat had ik opgevangen.
[ Bericht 10% gewijzigd door Mariposas op 01-01-2020 21:05:12 ]
Ik heb geen idee of er überhaupt een vruchtje is geweest, ik ben eigenlijk gewoon flink ongesteld (voor mijn gevoel dan). Zelfs als het vruchtje tot vandaag zou zijn doorgegroeid (wat ik niet denk) zou het niet groter zijn dan 1 cm, dus ik denk ook niet dat ik het als dusdanig zou herkennen.
Was het de eerste mk deze ronde, doel je op mk bij eerdere rondes?
Ja, ik doel op de miskramen vóór mijn eerste kindquote:
Wat verdrietig SQ
Was het de eerste mk deze ronde, doel je op mk bij eerdere rondes?
6,5 week, zo ongeveer. Ik heb het (denk ik) wel gezien, maar het was vooral door het verlies van de placenta en vruchtzak waardoor ik zeker wist dat de zwangerschap er niet meer was.quote:
Hoever was jij, mari?
Ik heb geen idee of er überhaupt een vruchtje is geweest, ik ben eigenlijk gewoon flink ongesteld (voor mijn gevoel dan). Zelfs als het vruchtje tot vandaag zou zijn doorgegroeid (wat ik niet denk) zou het niet groter zijn dan 1 cm, dus ik denk ook niet dat ik het als dusdanig zou herkennen.
Had je lang moeten wachten op de zwangerschap SQ?
Nee hoor, tweede rondequote:
Je kan bloedprikken op HCG maar dat zegt weer niet wat over of je baarmoeder leeg is.
Had je lang moeten wachten op de zwangerschap SQ?
Ga toch volgende week maar op nacontrole. Al denk ik niet dat er nog iets kan zitten
Verder sterkte voor iedereen die het nodig heeft.
Oh nee, jij ook al?quote:
Ook hier ging het weer een keer mis. Nog wel erg vroeg (6+4), maar toch, drie uit vijf mis is meer dan de helft.
Ik heb hier zes jaar geleden veel gepost omdat ik toen zo veel moeite had met de miskramen en het vertrouwen in mijn lichaam kwijt raakte. Daarom wil ik nu ook eens de keerzijde belichten: dat het voor mij nu echt totaal anders voelt dan de eerste keren. Ik denk dat het al hebben van 2 gezonde kinderen me daarin heel erg sterkt. En het vertrouwen heb dat mijn lichaam dit juist hartstikke goed kan. Maar dit keer ging het helaas niet goed. Er komen nieuwe kansen, en ook als die niet komen, kan ik nu wel vertrouwen dat ik hoe dan ook gelukkig ben en blijf
Zijn er meer die dat zo ervaren hebben?
Ik vond de timing overigens wel kut, exact op oudejaarsavond
Heel veel sterkte.. Ik heb hiervoor gelukkig nooit een miskraam gehad. De miskraam het deed ons wel beseffen hoe dankbaar wij mogen zijn om U. te hebben en hoe blij we met hem zijn. Denk dat dat een beetje hetzelfde voelt.
Ja, dat had mijn moeder ook bij mij, alhoewel ze in die tijd nog geen echo's hadden. Maar wel: miskraam en anderhalve maand later bleek ze nog zwanger. Kan bij een (aanvankelijk) tweelingzwangerschap.quote:
Wel op nacontrole gaan...mijn vriendin had een miskraam met 6 weken. 9 weken later ging ze voor een uitgangsecho voor een nieuwe ivf-ronde, waarop ze een zwaaiend handje zagen...met daaraan vast een 15 weken oude baby. Niet om hoop te geven want zoiets is vast extreem zeldzaam, maar zo’n controle is niet voor niets.
Verder sterkte voor iedereen die het nodig heeft.
Ik zou voor de zekerheid ook wel een echo laten maken.
Bah, voor jou ook alquote:
Ook hier ging het weer een keer mis. Nog wel erg vroeg (6+4), maar toch, drie uit vijf mis is meer dan de helft.
Ik heb hier zes jaar geleden veel gepost omdat ik toen zo veel moeite had met de miskramen en het vertrouwen in mijn lichaam kwijt raakte. Daarom wil ik nu ook eens de keerzijde belichten: dat het voor mij nu echt totaal anders voelt dan de eerste keren. Ik denk dat het al hebben van 2 gezonde kinderen me daarin heel erg sterkt. En het vertrouwen heb dat mijn lichaam dit juist hartstikke goed kan. Maar dit keer ging het helaas niet goed. Er komen nieuwe kansen, en ook als die niet komen, kan ik nu wel vertrouwen dat ik hoe dan ook gelukkig ben en blijf
Zijn er meer die dat zo ervaren hebben?
Ik vond de timing overigens wel kut, exact op oudejaarsavond
.Wel fijn om te lezen dat het verdriet anders is dan voordat je kinderen had. Wat natuurlijk geen afbreuk doet aan de wens voor een 2e/3e/4e oid.
Sterkte!
Hoe gaat het nu met jou eigenlijk?quote:
[..]
Oh nee, jij ook al?
Ik heb hiervoor gelukkig nooit een miskraam gehad. De miskraam het deed ons wel beseffen hoe dankbaar wij mogen zijn om U. te hebben en hoe blij we met hem zijn. Denk dat dat een beetje hetzelfde voelt.
Dm.quote:
[..]
Hoe gaat het nu met jou eigenlijk?
Mijn moeder had dit ook tijdens de zwangerschap van mijn broerquote:Op vrijdag 3 januari 2020 08:01 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Ja, dat had mijn moeder ook bij mij, alhoewel ze in die tijd nog geen echo's hadden. Maar wel: miskraam en anderhalve maand later bleek ze nog zwanger. Kan bij een (aanvankelijk) tweelingzwangerschap.
Ik zou voor de zekerheid ook wel een echo laten maken.
wist daarvoor nooit dat dat mogelijk was. alles helemaal schoon. Lichaam maakt zich alweer op voor een nieuw ei 
blij dat het allemaal zo vlot en vanzelf ging!Helaas. Vandaag bij 7 weken echo ( 5 weken na terugplaatsing) was er geen vruchtzakje te zien..
De arts zag wel een "blaasje" bij een eierstok dus meteen maar bloed laten prikken.. morgen uitslag..
En dan eens zien welk circus er verder bij komt kijken
SPOILERDaarnaast moet ik over 10 dagen op mijn baan gesolliciteerd hebben .. Dit bekend maken is niet echt handig met mijn vrouw-onvriendelijke baas..
. Ik had zooooo gehoopt dat het goed zou zijn.. Bah . Héél veel sterkte... Ik hoop dat een bbz je bespaard blijft, man man man, wat een rotstreek Sterkte .
Geen idee hoe snel dat normaal gesproken gaat eigenlijk..quote:
Ik vind het wel gek dat je morgen pas de uitslag krijgt, indien het een bbz is zit er toch wel enige spoed bij om te opereren
Ik moet/wil eigenijk woensdag middag weer aan het werk. Als de uitslag te hoog is moet ik me ziekmelden.. daar zie ik vooral tegenop
Het ziekenhuis heeft de uitslag binnen ongeveer een uur, al leert ervaring dat het vaak langer duurt. Als er sprake is van een bbz zul je geopereerd moeten worden en ben je zo een week of 2 uit de running.quote:
[..]
Geen idee hoe snel dat normaal gesproken gaat eigenlijk..
Ik moet/wil eigenijk woensdag middag weer aan het werk. Als de uitslag te hoog is moet ik me ziekmelden.. daar zie ik vooral tegenop
Heb je ook buikpijn of pijn in je schouder? Als dat zo is meteen het ziekenhuis bellen. Dan is waarschijnlijk de eileider gescheurd en is het levensbedreigend. Ik wil je niet bang maken maar ik hoop wel dat je de ernst inziet. Daarom vind ik het ook vreemd dat het ziekenhuis je naar huis gestuurd heeft. Bij mij was het bloedprikken en wachten. Ik mocht niks meer eten voor het geval ik meteen geopereerd moest worden, en dat was dus ook zo.
Oneerlijkquote:
Dus.
Helaas. Vandaag bij 7 weken echo ( 5 weken na terugplaatsing) was er geen vruchtzakje te zien..
De arts zag wel een "blaasje" bij een eierstok dus meteen maar bloed laten prikken.. morgen uitslag..
En dan eens zien welk circus er verder bij komt kijkenSPOILERDaarnaast moet ik over 10 dagen op mijn baan gesolliciteerd hebben .. Dit bekend maken is niet echt handig met mijn vrouw-onvriendelijke baas..
Ik was bij de fertiliteitskliniek..quote:
[..]
Het ziekenhuis heeft de uitslag binnen ongeveer een uur, al leert ervaring dat het vaak langer duurt. Als er sprake is van een bbz zul je geopereerd moeten worden en ben je zo een week of 2 uit de running.
Heb je ook buikpijn of pijn in je schouder? Als dat zo is meteen het ziekenhuis bellen. Dan is waarschijnlijk de eileider gescheurd en is het levensbedreigend. Ik wil je niet bang maken maar ik hoop wel dat je de ernst inziet. Daarom vind ik het ook vreemd dat het ziekenhuis je naar huis gestuurd heeft. Bij mij was het bloedprikken en wachten. Ik mocht niks meer eten voor het geval ik meteen geopereerd moest worden, en dat was dus ook zo.
Dat bloed moet dan naar het aangrenzende ziekenhuis en zal daar geanalyseerd worden..
Ik neem aan dat als ze echt iets bedreigende zien op de echo dat ze dat op een andere manier aan pakken.. nu is het meer een beetje uitsluiten van het feit dat het een bbz is.
Morgen maar eerst de uitslag.
Overigens had ik vrijdag last van mn schouder en zaterdag last van een bloeding..
Ik heb nog helemaal geen last van pijntjes.. hoe gek ook.. het liefst zou ik juist nu willen dat het dan ook maar meteen over is ..
. " Wat ongelofelijk kut meis
khad het jullie zo gegund dat het zou lukken... wat enorm jammer voor jullie. ik weet even niet wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte Ik hoop dat die bbz je bespaard blijft!
Ik had het je zooo gegund en zo voor je gehoopt! Sterkte Hcg is nagenoeg niks meer (5 eenheden) dus ik kan weer gewoon aan het werk..
Ik ben blij dat het niet een afloop had zoals vorige keer ,toen ben ik er 9 weken mee bezig geweest. Volgens de arts was de bloeding van afgelopen weekend het begin van mijn cyclus..
Dus... nieuwe ronde nieuwe kansen
Wij hadden vandaag de intake bij de verloskundige, de eerdere afspraak moeten afzeggen ivm een sterfgeval in de familie, en dus al twee weken extra in spanning.
We zagen dan wel direct een kloppend hartje...,
Maar naar alle waarschijnlijkheid buiten de baarmoeder!
En dan nu maar afwachten en morgenmiddag naar de gynaecoloog.,
Oh bah! In je eileider?quote:
Ik twijfelde een beetje waar hem te posten.. maar neig toch het meeste naar hier!
Wij hadden vandaag de intake bij de verloskundige, de eerdere afspraak moeten afzeggen ivm een sterfgeval in de familie, en dus al twee weken extra in spanning.
We zagen dan wel direct een kloppend hartje...,
Maar naar alle waarschijnlijkheid buiten de baarmoeder!
En dan nu maar afwachten en morgenmiddag naar de gynaecoloog.,
Waarom niet direct door naar de gyn? Hoeveel weken zou je nu zijn?
Buitenbaarmoederlijke zwangerschap is spoed hè? Ik vind het een vreemd advies om een dag te wachten. Heb je zelf ook met het ziekenhuis gebeld?quote:
Ik twijfelde een beetje waar hem te posten.. maar neig toch het meeste naar hier!
Wij hadden vandaag de intake bij de verloskundige, de eerdere afspraak moeten afzeggen ivm een sterfgeval in de familie, en dus al twee weken extra in spanning.
We zagen dan wel direct een kloppend hartje...,
Maar naar alle waarschijnlijkheid buiten de baarmoeder!
En dan nu maar afwachten en morgenmiddag naar de gynaecoloog.,
Het voelde voor ons ook niet als spoed, heel stom.. ook omdat ik geen klachten heb.
Totdat ik dus thuis eens ging lezen..
De meting kwam uit op 7w 6d. Maar volgens de laatste menstruatie zou het 9w 3d bij benadering
Lieve GGirl, ik adviseer de spoedlijn van de vlk te bellen en te vragen je in te sturen. Als er écht een serieus vermoeden is voor een bbz dan is bijna 10 weken lang en als je complicaties krijgt omdat je eileider springt dan is dat niet alleen heel naar en pijnlijk maar in potentie ook nog eens levensgevaarlijk.
Veel sterkte
Oh men, dit is dus met geen pen te beschrijven! Ze snapte heel goed waarom de verloskundige het vermoeden gehad heeft maar kon ons al heel snel geruststellen.
Wat een opluchtingquote:
Geen spoedlijn gebeld, wel zojuist een echo. Kloppend hartje in de baarmoeder!
Oh men, dit is dus met geen pen te beschrijven! Ze snapte heel goed waarom de verloskundige het vermoeden gehad heeft maar kon ons al heel snel geruststellen.
Jeetje, wat een achtbaan zeg. En wat fijn dat het gewoon goed zit!quote:
Geen spoedlijn gebeld, wel zojuist een echo. Kloppend hartje in de baarmoeder!
Oh men, dit is dus met geen pen te beschrijven! Ze snapte heel goed waarom de verloskundige het vermoeden gehad heeft maar kon ons al heel snel geruststellen.
Op welke termijn kwam je nu dan uit? En waarom ontstond die verwarring?
Dat is nog eens goed nieuws!quote:
Geen spoedlijn gebeld, wel zojuist een echo. Kloppend hartje in de baarmoeder!
Oh men, dit is dus met geen pen te beschrijven! Ze snapte heel goed waarom de verloskundige het vermoeden gehad heeft maar kon ons al heel snel geruststellen.
Hoever ben je nu?9w2d en dat komt redelijk overeen met mijn laatste menstruatie.quote:
[..]
Jeetje, wat een achtbaan zeg. En wat fijn dat het gewoon goed zit!
Op welke termijn kwam je nu dan uit? En waarom ontstond die verwarring?
Hoe het gisteren bij de verloskundige dan 7w3d kon zijn daar kon de gynaecoloog ons geen antwoord op geven.
Ze heeft de foto’s die de VK ons meegegeven had bekeken en ‘snapte’ de verdenking.
Op de echofoto die de VK meegaf leek de baarmoeder als t ware er schuin onder te liggen, daar was vandaag echt helemaal niks van te zien.
Ik ben ergens als de dood dat het de volgende keer weer misgaat en tegelijkertijd kwaad (?) op mijn eigen lichaam dat het zo'n enorme nasleep kende en drama. Is dat herkenbaar?
Ik herken iig de angst dat het een volgende keer wéér mis gaat. Dat zal voor mij ook altijd blijven. Maar kwaad op eigen lichaam herken ik niet zo. Wat is die lange nasleep geweest?
SPOILERNa de miskraam was ik een aantal weken later nog steeds niet in orde en ik vond dat ik ook wel lang bleef bloeden en melk bleef geven. Nu ja, dat kan nog wel eens voorkomen dus ik dacht er niet veel van. Totdat ik de geur van verrotting begon te ruiken. Op een gegeven moment ook vriend erbij gehaald omdat ik dacht dat ik het me inbeeldde. Ik weet dat je wel eens minder leuke dingen met je partner deelt, maar dat had echt niet gehoeven. Hij rook het ook. Gynaecoloog gebeld en gynaecoloog vond dat ik niet moest zeiken, bovendien zou ik toch een paar dagen later een controle hebben.
Met de controle was gynaecoloog er overduidelijk niet bij. Mezelf tig keer moeten herhalen wat de klachten waren en ze bleef het maar niet onthouden. Ze zag ook niets op de echo en ik ben struisvogel genoeg om te denken "Zal wel goed zijn, duurt gewoon wat langer dan gemiddeld." Ik was ook wel klaar met haar want ik blijf mezelf niet herhalen.
Uiteindelijk, na een heftige ruzie met vriend en het zelf toch ook niet helemaal normaal vinden, dag later naar de huisarts. Daar bleek ik o.a. nog steeds hCG in mijn bloed te hebben. Ik moest direct door naar het ziekenhuis en daar zag de assistent-gynaecoloog binnen twee seconden dat er wel degelijk restweefsel was en dat het fout zat.
Het is een curretage geworden en alles is goed gegaan. Maar ergens ben ik boos op mijn eigen lichaam. Dat het een miskraam werd tot daaraan toe, maar ook nog eens te stom zijn om dat volledig te doen? Misschien is het ook wel vooral angst dat het de volgende keer weer zo gaat. Een curretage is verre van ideaal, ontstoken restweefsel nog minder.
[ Bericht 0% gewijzigd door Athenais op 28-02-2020 13:27:17 (typen is moeilijk) ]
Maar als er iets of iemand is om boos op te zijn is het wel die gynaecoloog hoor. Jij hebt juist heel goed naar jezelf en je lichaam geluisterd!
Je lichaam is niet stom. Er zijn honderdduizenden vrouwen bij wie een miskraam niet vanzelf gaat. En juist daarom zouden we moeten kunnen vertrouwen op de experts.
Ik moet toegeven dat ik die gynaecoloog ook niet moet tegenkomen en vriend is eigenlijk nog kwader dan ik. Hij is zelf arts (andere specialisatie) en vond en vindt haar gedrag niet kunnen. Wel heb ik hem moeten beloven om met dit soort zaken gewoon direct naar hem te luisteren en niet te gaan struisvogelen.
Het ziekenhuis was gelukkig wel heel fijn met zelfs extra controle in verband met mijn rhesusfactor, en nu ook een goede gynaecoloog. Ik kijk echt uit naar het moment dat we er weer voor gaan, maar ergens is wel de angst dat het weer zo loopt. Wat ongeveer de uitgerekende datum was en afgelopen januari dat het een jaar geleden was, waren ook wel wat moeilijker.
Jemig wat een verhaal van jou in dit topic. En wat een nachtmerriequote:
Ik weet niet of het gepast is dat ik hier schrijf gezien het al meer dan een jaar geleden is en ik ondertussen rammel en ideeën heb wanneer we er weer voor gaan. Anderzijds spookt het nu in mijn hoofd.
Ik ben ergens als de dood dat het de volgende keer weer misgaat en tegelijkertijd kwaad (?) op mijn eigen lichaam dat het zo'n enorme nasleep kende en drama. Is dat herkenbaar?
Ik zie dat dit al enkele maanden terug is, hoe is t nu met je?
Ik meld me ook hier: ik wacht ook op mijn 1e miskraam, het was ook mijn 1e zwangerschap.
Wat je hier typt herken ik heel goed. Ik ben ook erg bang dat t de volgende keer weer misgaat en ik ben ook erg boos op alles. Zelfs op de ongeboren vrucht. Daar schaam ik me wel een beetje voor.
Ik zou nu 9 weken ver zijn en heb eergister gehoord dat ik een missed abortion heb. We hebben 3 shitweken achter de rug waarbij we elke week weer een echo hadden met mitsen en maren. Echo 1 was de vrucht te klein, echo 2 was t gegroeid en was er een kloppend hartje maar was de hartslag weer te traag, echo 3 geen hartje meer en geen groei meer tov echo 2. Qua grootte blijven steken op 6 weken en een beetje.
En nu heerst er doodse stilte..... absoluut geen enkel teken dat deze miskraam vanzelf op gang gaat komen. En daar ben ik dan ook weer boos over.
Ik snap dat het soms (vaak) zo gaat maar heb moeite om mijn gevoelens hierover te stroomlijnen. Het is ook nog erg vers en de dode vrucht zit nog in mijn lichaam. Maandag moet ik naar de gynaecoloog
Ik heb precies hetzelfde gehad mijn eerste zwangerschap en heb uiteindelijk 3 weken met een dode vrucht rondgelopen die met een curettage is verwijderd. Zolang het vruchtje nog in mijn lichaam zat kon ik niet rouwen en op het zelfde moment wilde ik er geen afscheid van nemen.quote:
[..]
Jemig wat een verhaal van jou in dit topic. En wat een nachtmerrie
Ik zie dat dit al enkele maanden terug is, hoe is t nu met je?
Ik meld me ook hier: ik wacht ook op mijn 1e miskraam, het was ook mijn 1e zwangerschap.
Wat je hier typt herken ik heel goed. Ik ben ook erg bang dat t de volgende keer weer misgaat en ik ben ook erg boos op alles. Zelfs op de ongeboren vrucht. Daar schaam ik me wel een beetje voor.
Ik zou nu 9 weken ver zijn en heb eergister gehoord dat ik een missed abortion heb. We hebben 3 shitweken achter de rug waarbij we elke week weer een echo hadden met mitsen en maren. Echo 1 was de vrucht te klein, echo 2 was t gegroeid en was er een kloppend hartje maar was de hartslag weer te traag, echo 3 geen hartje meer en geen groei meer tov echo 2. Qua grootte blijven steken op 6 weken en een beetje.
En nu heerst er doodse stilte..... absoluut geen enkel teken dat deze miskraam vanzelf op gang gaat komen. En daar ben ik dan ook weer boos over.
Ik snap dat het soms (vaak) zo gaat maar heb moeite om mijn gevoelens hierover te stroomlijnen. Het is ook nog erg vers en de dode vrucht zit nog in mijn lichaam. Maandag moet ik naar de gynaecoloog
Ik ben nu voor de derde keer zwanger en altijd blijft mijn eerste zwangerschap in mijn achterhoofd meespelen al is het verdriet wel verdwenen.
Heel veel sterkte
Succes maandag bij de gyn
.Ik weet dat de kans zeer groot is dat het de volgende keer goed gaat. En toch kost het dan zoveel moeite om erin te blijven geloven.
Fijn wel dat dit zo herkenbaar is voor iedereen. Ik dacht dat ik niet helemaal wijs was met alles wat ik erbij voel.
Ik kan nu ook niet rouwen en ik heb een "rare" buik. Veel krampen en krampjes die niet van mijn darmen af lijken te komen (maar geen druppel bloed) en dan komt telkens de gedachte dat ik iets doods in mijn buik heb.
Ik heb lang en diep nagedacht en ben tot de conclusie gekomen dat ik er graag vanaf wil als de gynaecoloog dat ook adviseert. Liever opwekken dan afwachten. En dan eind komende week weer aan het werk en mijn leven weer een beetje oppakken. Een volgende zwangerschap is zeer gewenst, maar ik durf er niet teveel aan te denken. Wil niet elke maand verdriet hebben
Na de eerste missed abortion hebben wij een dochter gekregen die nu 2.5 is. Daarna nog een spontane miskraam en een missed abortion na 2 goede echo's met bijna 12 weken. Nu ben ik inmiddels alweer 27 weken zwanger.
En ik geloof het nog steeds amper. Ik denk dat ik pas vertrouwen krijg als ze goed en wel in m'n armen ligt in november.
Hier ook een missed abortion bij 9.5 week. Bij 9 weken waren ze (tweeling) gestopt met groeien. Ik vond de nasleep wel heftig: na 2 maal misoprostol gebeurde pas iets maar dat bleek achteraf niet volledig dus nog een curretage gehad. Toch blij dat ik het zo heb gedaan want ik heb ze kunnen opvangen en in de tuin begraven. Ook al was dat niet leuk om te zien (ik had het nogal onderschat) ben ik daar blij mee, maar kan me heel goed voorstellen dat dat voor anderen niet wenselijk is. In het ziekenhuis zijn ze idd heel lief en begripvol.
Ik was na 3 maanden opnieuw zwanger en nu een zoon van 9 maanden.
Hier ook niks meer dan lof voor het ziekenhuispersoneel, in mijn ogen echte engelen, van de meelevende gynaecoloog tot de super lieve, zorgzame verpleegkundigen. Ze hebben mij die dag er doorheen gesleept en ervoor gezorgd dat ik er toch positief op kan terugkijken.
Sterkte in ieder geval!
Snap ik helemaal Donna! Ik heb je verhaal denk ik niet gelezen, ik ben niet zo handig met het zoeken op het forum. Maar wat je allemaal hebt meegemaakt zegt genoeg.quote:
Je hebt mijn verhaal waarschijnlijk wel gelezen in het andere topic.
Na de eerste missed abortion hebben wij een dochter gekregen die nu 2.5 is. Daarna nog een spontane miskraam en een missed abortion na 2 goede echo's met bijna 12 weken. Nu ben ik inmiddels alweer 27 weken zwanger.
En ik geloof het nog steeds amper. Ik denk dat ik pas vertrouwen krijg als ze goed en wel in m'n armen ligt in november.
Bedankt iedereen voor de reacties. Jullie verhalen laten mij eea wel in perspectief plaatsen, opzich goed.
Het heeft voor deze baby gewoon helaas niet zo mogen zijn, misschien een afwijking. Dan is het beter dat het zo gaat dan dat het ziek ter wereld komt of je verliest het bij 12, 20 of 39 weken.
Ik kan het verdriet nu na enkele dagen al wel een beetje accepteren dat ik deze baby ben verloren. Wat nog wel flink pijn doet is de gedachte dat ik in april 2021 geen moeder ga zijn, dan was ik uitgerekend. Maar daar moet ik gewoon niet teveel op focussen
Ik ben vandaag met de misoprostol begonnen, binnen een uur na inname heb ik al (licht) bloedverlies. Enigzins gespannen wat nog gaat komen.
Voor de tabletten werd er nog 1x een controle echo gemaakt, voor de 3e keer zat ik naar mijn levenloze embryo te kijken. INderdaad wat jij zegt Aventura, vreselijk!
Wolken, een mooi verhaal. Hopelijk gaat t bij mij ook zo en kijk ik er tzt ook op die manier tegenaan
Het verhaal van Wolken is nog mooier!quote:
Wolken, een mooi verhaal. Hopelijk gaat t bij mij ook zo en kijk ik er tzt ook op die manier tegenaan
Dat ze na 3 maanden alweer zwanger was, dat heeft ze heel lang niet geweten. Men hield er destijds zelfs rekening mee dat ze onvruchtbaar zou zijn geworden.Onze plakkertquote:
[quote]
[..]
Het verhaal van Wolken is nog mooier!
Zelfs nog met een mega klap van het paard af tegen een hek waarbij ik nog een vinger had gebroken met 12 weken zwangerschap is hij blijven plakken.En een hysteroscopie (of twee?)!quote:
[..]
Onze plakkert
2 waarbij eentje bij 14 weken zwangerschap waarbij geprobeerd is het weefsel weg te spuiten met water. Mijn Bikkelquote:
Laat je dus niet uit het lood slaan door een miskraam, dit komt zo ontzettend vaak voor en vrijwel altijd zegt het niets over latere zwangerschappen.
geweldig verhaalquote:
[..]
2 waarbij eentje bij 14 weken zwangerschap waarbij geprobeerd is het weefsel weg te spuiten met water. Mijn Bikkel
zo zie je maar dat een goeie blijft plakken. Doet me goed om te horen, kan het daardoor beter accepteren. Miskraam inmiddels gehad en tot nu toe hier ook een goede ervaring met de pillen. Kwam snel op gang. Moet na het weekend nog horen of alles schoon is, maar ik heb al helemaal geen pijn en bloedverlies meer. Dus hopelijk is dat goed.
Was wel flink ziek van de pillen, het lukte me bijna niet meer om de laatste dosis in te nemen. Toch wel flink misselijk van de bijwerkingen, overgeven
Maar dat was de dag erna weer over en toch beter zo dan wekenlang wachten tot de miskraam vanzelf komt.
Aventura, bedankt voor je lieve bericht, ik had je gedmd maar je inbox was vol. No worries, ik denk dat ik het moeilijkste deel heb doorstaan
Wat vervelend dat je zo naar bent van de pillen.
Mijn eigen verhaal is niet zo heel representatief voor de gemiddelde vrouw, dus daar ga ik je ook niet mee lastig vallen, maar zelfs ik heb een gezond kind gekregen.
Hier had het hele verhaal ook nog een staartje. Afgelopen weekend nog een giga nabloeding gehad. Of was t toch nog niet allemaal eruit? Ik weet het niet, maar het was dermate erg dat ik 's nachts nog in het ziekenhuis ben beland en ik heb veel pijn gehad.
Nu een week verder en baarmoeder is nog steeds niet helemaal schoon en ook nog steeds een knallend positieve zwangerschapstest. Ik ben maar weer begonnen met werken want als ik er teveel over nadenk word ik helemaal verdrietig
Zag er eigenlijk heel mooi uit... maar het doet zo een pijn en verdriet
Ik vond het zo moeilijk om het weg te doen... maar heb ‘het’ een goede reis naar mijn vader gewenst.
Oh mini! Wat verdrietig! Sterktequote:
Net het vruchtje ook verloren. Kon niet missen.
Zag er eigenlijk heel mooi uit... maar het doet zo een pijn en verdriet
Ik vond het zo moeilijk om het weg te doen... maar heb ‘het’ een goede reis naar mijn vader gewenst.
Och meisje.. wat erg voor je. Voor de tweede keer zo'n enorm gewenst kindje moeten missen (jij was toch eerst L. hier?)quote:
Net het vruchtje ook verloren. Kon niet missen.
Zag er eigenlijk heel mooi uit... maar het doet zo een pijn en verdriet
Ik vond het zo moeilijk om het weg te doen... maar heb ‘het’ een goede reis naar mijn vader gewenst.
Heel veel sterkte
quote:
Net het vruchtje ook verloren. Kon niet missen.
Zag er eigenlijk heel mooi uit... maar het doet zo een pijn en verdriet
Ik vond het zo moeilijk om het weg te doen... maar heb ‘het’ een goede reis naar mijn vader gewenst.
Klopt en dankjewelquote:
[..]
Och meisje.. wat erg voor je. Voor de tweede keer zo'n enorm gewenst kindje moeten missen
Heel veel sterkte
Dankjewelquote:
[..]
Oh mini! Wat verdrietig! Sterkte
Ik weet niet of het klopt maar het lijkt wel of (bijna) iedereen die icsi/ivf doet miskramen krijgt. Ik had zo gehoopt dat jij de uitzondering zou zijn Sterkte . Sterkte lieve Mini .quote:
Net het vruchtje ook verloren. Kon niet missen.
Zag er eigenlijk heel mooi uit... maar het doet zo een pijn en verdriet
Ik vond het zo moeilijk om het weg te doen... maar heb ‘het’ een goede reis naar mijn vader gewenst.
Lief dat je het vraagt. Eigenlijk gaat het gewoon even k*t.quote:
Hoofd en lijf uit balans is wat veel. Weinig focus en concentratie. En eigenlijk boeit weinig mij op het moment.
Vandaag gebeld met de kliniek. Die bevestigen het ook wel. Heb de optie gekregen om even af te wachten of ik het nodig ga vinden om zsm een echo te laten maken of dat ik vertrouwen heb dat mijn lichaam het zelf allemaal weet op te ruimen.
Ik kijk het even aan en kan altijd aan de bel trekken maar denk dat het lichamelijke stuk wel goed gaat komen zonder verdere acties.
Verder wil ik nu even mijn lijf terug. Even alle hormonen van de ivf plus zwangerschap eruit. Even die schildklier weer normaal laten functioneren.
Hopelijk is mijn hoofd dan in de tussentijd ook weer wat meer in balans om door te gaan met een volgende ronde. En anders wordt het nog een ronde later.
Ik wil even niet doordenderen zoals ik met iui wel deed waar mogelijk.
Dit hele traject is toch weer een heel stuk heftiger en heeft een veel grotere impact. En dan kom je jezelf wel goed tegen ook in het alleen doen.
Dankjewel allemaal
Doet me goed.
Sinds dinsdag is het bloeden gelukkig gestopt. Maar heb het idee dat mijn lijf nog kei hard aan het werk is... is dat normaal? Heb echt zeurende pijn en soms wat steken/krampen. Ik gebruik voor mijn doen best veel paracetamol om de scherpe randjes eraf te krijgen.
En ik ben echt compleet doodmoe en uitgeput...
Ja hoor, dat is normaal. Schrik niet als er straks toch nog wel wat bloedverlies is.quote:
Even een vraagje...
Sinds dinsdag is het bloeden gelukkig gestopt. Maar heb het idee dat mijn lijf nog kei hard aan het werk is... is dat normaal? Heb echt zeurende pijn en soms wat steken/krampen. Ik gebruik voor mijn doen best veel paracetamol om de scherpe randjes eraf te krijgen.
En ik ben echt compleet doodmoe en uitgeput...
Sterkte mini! Begrijp ik goed dat je in een IVF-traject zit zonder partner? Wat heftig, respectquote:
[..]
Lief dat je het vraagt. Eigenlijk gaat het gewoon even k*t.
Hoofd en lijf uit balans is wat veel. Weinig focus en concentratie. En eigenlijk boeit weinig mij op het moment.
Vandaag gebeld met de kliniek. Die bevestigen het ook wel. Heb de optie gekregen om even af te wachten of ik het nodig ga vinden om zsm een echo te laten maken of dat ik vertrouwen heb dat mijn lichaam het zelf allemaal weet op te ruimen.
Ik kijk het even aan en kan altijd aan de bel trekken maar denk dat het lichamelijke stuk wel goed gaat komen zonder verdere acties.
Verder wil ik nu even mijn lijf terug. Even alle hormonen van de ivf plus zwangerschap eruit. Even die schildklier weer normaal laten functioneren.
Hopelijk is mijn hoofd dan in de tussentijd ook weer wat meer in balans om door te gaan met een volgende ronde. En anders wordt het nog een ronde later.
Ik wil even niet doordenderen zoals ik met iui wel deed waar mogelijk.
Dit hele traject is toch weer een heel stuk heftiger en heeft een veel grotere impact. En dan kom je jezelf wel goed tegen ook in het alleen doen.
Dankjewel allemaal
Doet me goed.
Inderdaad goed op jezelf letten en je hart volgen! Hopelijk gaat het snel wat beter
Ik ben gister schoon verklaard na mijn miskraam 3,5 week geleden. Ik heb 3 weken gebloed. Nu is het gelukkig gestopt sinds enkele dagen. Het verlies blijft pijn doen, maar het gaat naar omstandigheden goed. Ik probeer mijn andere zegeningen te tellen.
Ik word echt een beetje gillend gek
Ik heb pas dinsdag gesprek incl controle echo en ik vind het nu echt verrekte lang duren eigenlijk tot dan...
iets in mij zegt dat dit een lange nare nasleep gaat worden en ik weet het even niet meer.
De test loopt niet op. Hij zegt nog steeds zwanger 1-2 dus echt zwanger kan ik niet zij anders was het nu wel 3+ ofzo geweest.
Ik wil mijzelf zo graag terug als ik dan toch niet zwanger ben
Wel altijd tabletten om het op te wekken. En binnen 2 weken een witte test.
Niet zo opbeurend voor je, sorry.
.Mini.. wat klote dat je er last van blijft hebben..quote:
hoe lang blijven die hormonen ongeveer in je lijf?
Ik word echt een beetje gillend gek
Ik heb pas dinsdag gesprek incl controle echo en ik vind het nu echt verrekte lang duren eigenlijk tot dan...
iets in mij zegt dat dit een lange nare nasleep gaat worden en ik weet het even niet meer.
De test loopt niet op. Hij zegt nog steeds zwanger 1-2 dus echt zwanger kan ik niet zij anders was het nu wel 3+ ofzo geweest.
Ik wil mijzelf zo graag terug als ik dan toch niet zwanger ben
Bij mijn eerste keer dat het mis ging moest ik iedere week bloedprikken zodat ze wisten wanneer het uit mn systeem was.. dat heeft zo'n 10 weken geduurt vanaf de 6 weken echo.. dus. Dat kan dus lang duren .
Sterkte
Bij mij zijn de streepjestesten ook wit. Maar door hoe ik mij voel en mijn lichaam reageert wist ik dat ik nogmaals moest testen en dan maar met de digitale clearblue. En die blijft dus positief...quote:
Ik was eigenlijk elke keer vrijwel meteen weer de oude. Maar geen hormoon traject o.i.d. gehad.
Wel altijd tabletten om het op te wekken. En binnen 2 weken een witte test.
Niet zo opbeurend voor je, sorry.
Dat is idd erg lang zeg... pfff ga ik mij daar maar op voorbereiden.quote:
[..]
Mini.. wat klote dat je er last van blijft hebben..
Bij mijn eerste keer dat het mis ging moest ik iedere week bloedprikken zodat ze wisten wanneer het uit mn systeem was.. dat heeft zo'n 10 weken geduurt vanaf de 6 weken echo.. dus. Dat kan dus lang duren .
Sterkte
Was je baarmoeder wel schoon?
Ik weet dat het technisch weinig uit gaat maken of mn baarmoeder schoon is of niet. Want die hormonen zijn er toch. Hooguit kan er nog ingegrepen worden als het nodig is om alles eruit te krijgen.
Hopelijk snel ongesteld en dat dat ook helpt ofzo...
Dankjewel!quote:
Wat rot dat het zo lang duurt! Ik snap dat je de dagen aftelt nu
Of het nu wel of niet door restweefsel komt, maakt inderdaad niet uit op zich, maar zelf vond ik het wel fijn om te weten dat dat restweefsel de oorzaak was.
Bij mij was het over zodra m’n baarmoeder schoon was. Daarvoor nog positieve testen en huilen bij de tandarts. Heb je al een laatste echo gehad om te kijken of alles oké is?quote:
[..]
Dat is idd erg lang zeg... pfff ga ik mij daar maar op voorbereiden.
Was je baarmoeder wel schoon?
Ik weet dat het technisch weinig uit gaat maken of mn baarmoeder schoon is of niet. Want die hormonen zijn er toch. Hooguit kan er nog ingegrepen worden als het nodig is om alles eruit te krijgen.
Hopelijk snel ongesteld en dat dat ook helpt ofzo...
Nee die heb ik pas dinsdag. 3,5 week na miskraam. En dat begin ik nu echt te lang te vinden eigenlijk en ga ik voor mn gevoel een k*t weekend tegemoet. Dat ik bijna in staat ben om via een VK een echo te laten maken zodat ik weet waar ik aan toe ben.quote:
[..]
Bij mij was het over zodra m’n baarmoeder schoon was. Daarvoor nog positieve testen en huilen bij de tandarts. Heb je al een laatste echo gehad om te kijken of alles oké is?
Maar wil ook geen aansteller zijn.
Een miskraam maakt veel emoties los, onzekerheid, angst, verdriet, boosheid, en is heel heftig. Als jij het nodig hebt om te bellen of die echo eerder kan, dan mag dat gewoon. En daar hangt niemand een waardeoordeel zoals aansteller aan. En als de echo niet eeerder kan, kunnen ze je wellicht wel uitleggen waarom niet en waar dat termijn van 3,5 week vandaan komt en vind je daar wat rust in.quote:
[..]
Nee die heb ik pas dinsdag. 3,5 week na miskraam. En dat begin ik nu echt te lang te vinden eigenlijk en ga ik voor mn gevoel een k*t weekend tegemoet. Dat ik bijna in staat ben om via een VK een echo te laten maken zodat ik weet waar ik aan toe ben.
Maar wil ook geen aansteller zijn.
Ik sluit me hierbij aan. Bij mij heeft het uiteindelijk 6 weken geduurd of zo voordat het schoon was en had veel eerder al moeten bellen dus gewoon doen inderdaadquote:
[..]
Een miskraam maakt veel emoties los, onzekerheid, angst, verdriet, boosheid, en is heel heftig. Als jij het nodig hebt om te bellen of die echo eerder kan, dan mag dat gewoon. En daar hangt niemand een waardeoordeel zoals aansteller aan. En als de echo niet eeerder kan, kunnen ze je wellicht wel uitleggen waarom niet en waar dat termijn van 3,5 week vandaan komt en vind je daar wat rust in.
Want ze kunnen nog niets zien...
Ik lees andere verhalen van mensen die bij 5/6/7 weken echo’s krijgen ook na miskraam gewoon voor de controle.
En nu wil ik het liefst in een hoekje janken en de boel kort en klein slaan. Alsof ik mij niet gehoord voel!
En nu durf ik niet eens een andere VK te bellen terwijl ik dat wel zou willen.
Wat jammer dat ze zo reageren en raar ook, ik heb er echt 3 gehad na mijn curettage. Je kan desnoods een afspraak maken ergens en betalen voor de echo als jou dat zou helpen, dan moet je dat gewoon doen.quote:
Dan bel je vol goede moed en dan zeggen ze dat ik het nog een f*cking week moet aankijken
Want ze kunnen nog niets zien...
Ik lees andere verhalen van mensen die bij 5/6/7 weken echo’s krijgen ook na miskraam gewoon voor de controle.
En nu wil ik het liefst in een hoekje janken en de boel kort en klein slaan. Alsof ik mij niet gehoord voel!
En nu durf ik niet eens een andere VK te bellen terwijl ik dat wel zou willen.
Misschien toch een andere verloskundige bellen, al is het maar om even je verhaal kwijt te kunnen en te horen wat zij zouden adviseren? Sterkte!En via het ziekenhuis misschien? Vind dat jij ook gewoon recht hebt op geruststelling, dus ik zou zeker pushen. Wel klote dat je dat dan weer allemaal alleen moet regelen zoquote:
Dan bel je vol goede moed en dan zeggen ze dat ik het nog een f*cking week moet aankijken
Want ze kunnen nog niets zien...
Ik lees andere verhalen van mensen die bij 5/6/7 weken echo’s krijgen ook na miskraam gewoon voor de controle.
En nu wil ik het liefst in een hoekje janken en de boel kort en klein slaan. Alsof ik mij niet gehoord voel!
En nu durf ik niet eens een andere VK te bellen terwijl ik dat wel zou willen.
sterkte!Ik heb net mijn eigen kliniek maar gebeld. Die bellen zo terug.quote:
[..]
En via het ziekenhuis misschien? Vind dat jij ook gewoon recht hebt op geruststelling, dus ik zou zeker pushen. Wel klote dat je dat dan weer allemaal alleen moet regelen zo
Daar heb ik sowieso dinsdag mijn afspraak. Maar dat duurt echt nog veel te lang
Maar ze bellen zo terug en hopelijk mag ik toch nog eerder.
Het bellen naar de verloskundige heeft iig geen rust gebracht en voelt alsof ik echt een aansteller ben
5 lange dagen eens zien of ik en mijn omgeving dit gaan overleven
Ach, veel sterkte meid. Het is inderdaad zo rot. En ook als het inderdaad verrekt lang duurt.quote:
hoe lang blijven die hormonen ongeveer in je lijf?
Ik word echt een beetje gillend gek
Ik heb pas dinsdag gesprek incl controle echo en ik vind het nu echt verrekte lang duren eigenlijk tot dan...
iets in mij zegt dat dit een lange nare nasleep gaat worden en ik weet het even niet meer.
De test loopt niet op. Hij zegt nog steeds zwanger 1-2 dus echt zwanger kan ik niet zij anders was het nu wel 3+ ofzo geweest.
Ik wil mijzelf zo graag terug als ik dan toch niet zwanger ben
Mijn miskraam duurde ook een eeuw.
27 aug missed abortion
31 aug misoprostol om miskraam op te wekken
Daarna 3 weken gebloed.
22 september pas (!!) controle echo bij gynaecoloog. TOen schoon verklaard en kort ervoor was het bloeden pas gestopt.
Maar ik had nog steeds een positieve zwangerschapstest en dan echt een knaller
26 september voor het eerst negatieve zwangerschapstest.
Al met al duurde het gewoon een dikke maand, heel naar. Maar na die negatieve test lijkt mijn cyclus wel weer op gang te zijn. Had gister een positieve ovulatietest (die eerder ook negatief was)
Ik heb geen hormonen gehad, ik was op de natuurlijke manier zwanger. Maar had wel een missed abortion waarbij er met bijna 10 weken geen drup bloed te zien was en het vruchtje niet verder was gegroeid dan 6,5 week. Ik kreeg uiteindelijk wel controle-echo's (pas de laatste schoon) omdat ik erg veel bloedverlies had en ook vleesbomen in mijn baarmoeder.
quote:
Na 3 dagen continu oud bloedverlies zet het hier helaas ook door. Jammer, helaas.
quote:
Na 3 dagen continu oud bloedverlies zet het hier helaas ook door. Jammer, helaas.
sterkte Ah nee eend, sterktequote:
Na 3 dagen continu oud bloedverlies zet het hier helaas ook door. Jammer, helaas.
sterkte! D-E, wat enorm balen. Veel liefs en sterkte gewenst.Gisteravond controle bij de verloskundige, met 14+5 weken zwangerschap. Er was met de Doppler door de stagiair geen hartslag te vinden. Ook de verloskundige zelf kon deze niet vinden en besloot een echo te maken. Daarop zagen we eigenlijk direct dat het kindje geen hartactiviteit meer heeft. Op basis van de groei schat ze in dat hij/zij 2-3 dagen terug is overleden.
Er gaat nu van alles door me heen. Het liefst zou ik gisteravond willen negeren en doen alsof het niet gebeurd is. Alsof alles nog goed is. En tegelijkertijd wil ik meer informatie en een verklaring hebben waarom het mis is gegaan.
Als het goed is hebben we vandaag of donderdag een afspraak in het ziekenhuis. Er zal opnieuw een echo gemaakt worden. Vooral om te kijken of de groei nauwkeuriger te bepalen is en of er afwijkingen zichtbaar zijn die een verklaring kunnen zijn.
Daarna moeten we vervolgstappen bespreken. Verloskundige gaf aan dat de kans dat het spontaan loskomt klein is op deze termijn.
Ik kan het nog niet bevatten en moet steeds huilen. Sofie, onze dochter van 2, zegt steeds ‘papa en mama verdrietig’
ze verteld iedereen steeds trots dat ze grote zus wordt. We hebben wel al gezegd dat we verdriet hebben om de baby en dat die ‘kapot’ is. Maar ik snap het al niet dus zij natuurlijk al helemaal niet. In het zwangerschap topic schreef ik dat ik me in het verdiepen ben in de watermethode. Inmiddels weet ik wie dat hier op fok heeft toegepast. Maar ik vind het een pijnlijk onderwerp om iemand zomaar in te mentionen. Wanneer diegene dit leest, en ervoor openstaat, zou je me dan een bericht willen sturen?
Wat een verdriet... ik ga je vandaag een berichtje sturen sterkte Sterkte voor allen. wat enorm kut Veel sterkte! Veel sterkte!.Het is zo gek, we hebben gister duidelijk op de echo gezien dat ons kindje niet meer leeft. Maar ergens in je achterhoofd speelt nog de (irreële) hoop dat het echoapparaat niet goed was ofzo.
En wat vervelend dat je nog tot morgenmiddag moet wachten.
.Ik duim dat je een begripvol iemand treft met genoeg tijd voor uitleg en zo!
. Is er een plan gemaakt of heb je nog opties om uit te kiezen nu?Dit inderdaad.quote:
Ik had die hoop na mijn eerste miskraam (missed abortion bij 9 weken) ook. Tot 3 keer toe. Terwijl je inderdaad rationeel echt wel beter weet. De hoop en het verlangen zitten gewoon heel diep en daar kan je ratio niet altijd tegenop, dat is heel menselijk. Sterkte met alles wat komen gaat
Wat verdrietig, Takkie. Sterkte.
We hebben mooie duidelijke echo-foto’s meegekregen van ons kindje
Er waren wel afwijkingen te zien, met name qua groei: schedelomtrek kwam op 14weken uit, armpjes op 13 weken en beentjes maar op 11 weken. Op het buikje is een grote vochtbel te zien. Ze kon nu niet duidelijk zeggen of dit voor of na het overlijden is ontstaan.
Ze hebben een vruchtwaterpunctie gedaan (au!) en bloed afgenomen bij mij en m’n partner voor genetisch onderzoek.
Maandag om 9.00 melden we ons in het ziekenhuis en wordt de bevalling opgewekt. We hopen dezelfde avond thuis te zijn maar het kan ook 2-3 dagen duren.
Na de geboorte kijkt de arts nogmaals goed naar het kindje en als ze dan aanwijzingen zien worden er wellicht nog röntgenfoto’s gemaakt.
Al besproken dat ons kindje zo snel mogelijk in het water gaat en mee naar huis.
We gaan ons kindje begraven onder de magnolia boom in onze tuin.
Het was fijn om in het ziekenhuis serieus genomen te worden. Ze hebben het ook allemaal steeds over kindje of baby. En geen enkele vraag was gek.
In al het verdriet doet dat goed.
Ik heb vandaag heel veel gehuild maar dat lijkt nu even gezakt te zijn.
Wil nog even laten weten dat al jullie lieve berichtjes, zowel hier als via dm/pm, me zo goed doen! Het maakt dat ik m’n verdriet beter kan toelaten en weet dat niks gek/verkeerd is nu. Nooit geweten dat een forum zo steunend kon zijn. Dankjulliewel daarvoor!
Respect en begrip zijn zo belangrijk.
Sterkte met de komende tijd, succes en sterkte maandag, en een mooi afscheid gewenst
Wat mooi dat ze/hij onder de magnolia komt, dat wordt vast een mooi plekje. Sterkte!
Fijn dat ze de tijd voor jullie hebben genomen. Dat is zo belangrijk voor het verdere verwerkingsproces.
Heel veel sterkte en onder de magnolia boom klinkt als een prachtige plek!
Sinds vrijdag praat Sofie er ook wat meer over. ‘S nachts riep ze ineens verdrietig ‘Sofie baby vasthouden!’ en verder heeft ze het regelmatig over de baby in mama’s buik die moest groeien maar nu kapot is. Ze weet ook dat we de baby gaan begraven in de tuin. Ze zegt dan vaak ‘baby kapot, zielig!’ en ‘Sofie wil nieuwe/andere baby’. Doordat ze er zelf over praat nu is het wel makkelijker om het met haar te bespreken. Voor een peuter van net 2 jaar krijgt ze er een hoop van mee en voelt ze het verdriet zo goed.
Tas is ingepakt. Bakje voor de watermethode zit erin. En we hebben een naam voor ons kleintje. Wat we konden voorbereiden is gebeurd en de rest moeten we maar over ons heen laten komen.
Jullie steun en lieve woorden zijn zo fijn!
Ons lichtje op wereldlichtjesdag
Wat een verdriet. En je kleine meisje die het allemaal zo mee krijgt, lijkt mij ook erg moeilijk.
Ik ben erg benieuwd naar de naam die jullie aan jullie kindje gaan geven
Heel veel sterkte morgen. Ik hoop dat het zo voorspoedig als mogelijk verloopt en je morgenavond weer in je eigen bed ligt, gewoon bij Sofie in de buurt
Veel sterkte morgen en ook daarna..Heel veel sterkte morgen 🕯
Tak . Sterkte.Ik wil graag mijn verhaal nog uitgebreider delen maar dat komt later. We zijn gelukkig weer thuis!
Vandaag om 14.15 is Bo geboren, ons zoontje en Sofie’s broertje.
quote:
Veel sterkte lieve Takkie
.Knuffelquote:
Bedankt wederom voor alle lieve berichten.
Ik wil graag mijn verhaal nog uitgebreider delen maar dat komt later. We zijn gelukkig weer thuis!
Vandaag om 14.15 is Bo geboren, ons zoontje en Sofie’s broertje.
morgen gaan we Bo begraven. Muziek op gezocht die ik wil draaien dan; winter bear van Coby Grant. Het raakte mij enorm. In spoiler mijn verhaal van maandag en in de tweede spoiler een foto van Bo. Kijk of lees vooral niet als het te confronterend is
Ik vind het een mooie foto van onze kleine Bo en wil hem graag aan jullie laten zien.SPOILERmaandagochtend brengen we eerst Sofie naar het kdv. Ze weet dat we naar het ziekenhuis gaan vanwege de ‘kapotte’ baby en dat opa en oma haar op komen halen. Voor het eerst in 2 jaar tijd wil ze perse een knuffel mee. Die houdt ze stevig vast terwijl ze stilletjes naar binnen loopt. Wat vind ik het moeilijk om vandaag mijn kleine grote meisje los te laten. Ik hoop zo haar vanavond weer te kunnen zien.
Zodra we de snelweg oprijden staan we enorm in de file. 40 min onderweg ipv 20min is niet bepaald bevorderlijk voor de zenuwen. Eenmaal in het ziekenhuis worden we direct opgevangen en naar onze kamer gebracht. Helemaal vooraan in de gang op de afdeling verloskunde. Rond half 10 komt de verloskundige langs. We krijgen nog wat uitleg en om 9.50 wordt voor het eerst de medicatie vaginaal ingebracht. Dan is het afwachten.
Rond 12.00 begin ik flink pijn in m’n onderbuik te krijgen. M’n darmen raken totaal van slag en ik blijf naar de wc gaan. Zo rond 13.00 weet ik niet meer hoe ik moet liggen of bewegen. De pijn in mijn onderbuik is zo continu heftig aanwezig en daarbij nog regelmatig flinke krampen. Eigenlijk wil ik geen pijnstilling, ik had sterk in m’n hoofd dat ik dit zelf wilde doen, maar rond 13.30 geeft mijn vriend aan dat ik echt niet zoveel pijn hoef te lijden. Na een druk op de bel is de verloskundige er binnen een paar minuten. We besluiten eerst paracetamol te proberen en ik krijg een warme kruik. Terwijl we nog even zitten te praten voel ik om 13.45 wat lopen. Mijn vliezen zijn gebroken. Er stroomt nog behoorlijk wat vruchtwater uit. De verloskundige voelt en heeft aan dat mijn baarmoedermond in principe ver genoeg openstaat en dat ik mag proberen te persen. Op bed komen er alleen stolsels uit. We besluiten om zittend op wc te proberen, met een po eronder om de baby op te vangen. Ik had gedacht het persen eng te vinden, omdat ik eigenlijk niet wil bevallen, maar een soort oerinstinct neemt het over. En na 3x persen ‘floept’ om 14.15 onze baby uit me.
De verloskundige komt erbij en bevestigt dat de baby inderdaad geboren is. Ze begeleidt me naar bed en komt daarna met de schaal naar ons toe.
In overleg met ons wordt Bo eerst op een matje neergelegd, hij zit nog in een vlies. Wat is dit onwerkelijk en vreemd genoeg helemaal niet eng. Dit is ons kindje
We maken foto’s en de verloskundige maakt het vlies open. Daar is dan echt onze kleine Bo, we zien voor het eerst dat we een zoontje hebben gekregen. En Sofie, zoals ze al van begin af aan riep, een broertje. Ondanks al zijn ‘afwijkingen’ is hij zo compleet. Hij heeft zelfs al nageltjes. Vol bewondering bekijken we Bo en leggen alles op foto’s vast.
De verloskundige en verpleegkundige geven ons alle tijd en ruimte. Bo ligt inmiddels in het water en wij blijven kijken. Rond 15.00 komt de verloskundige weer binnen, de placenta is nog niet losgekomen. Ze besluit eerst nog een keer vaginaal medicatie te geven, hopend dat de krampen terug komen en effect hebben. Gelukkig bloed ik nagenoeg niet dus er is geen haast. Rond 16.00 is er helaas niks veranderd. Wanneer ze toucheert voelt ze wel een stuk placenta. Ik probeer nog eens op het toilet te persen maar zonder effect. Vervolgens doet de gynaecoloog een poging met een eendenbek en een tang. Hij krijgt een stuk placenta te pakken maar wanneer hij trekt voel ik het duidelijk van binnen trekken. De placenta zit nog vast. De arts hakt vlot de knoop door en als een geoliede, maar wel persoonlijke machine, wordt er van alles geregeld. Rond 16.45 ben ik op OK en onder narcose gebracht. En 17.30 alweer terug op de verkoeverkamer. Gelukkig mag ik snel weer terug naar de afdeling.
De arts komt langs en geeft aan dat ik naar huis mag als ik gegeten, geplast en gelopen heb en me goed voel. Dat laat ik me niet 2x zeggen, uiteraard voel ik me prima
Wat had het anders moeten zijn. Bo zijn overlijden was onvermijdelijk, hij heeft nu niet geleden. Maar wat doet het pijn
Tegelijkertijd zijn we zo trots op Bo en op Sofie. Het eerst wat zei zij toen ze Bo zag: mooie Baby, Sofie grote zus!
Morgen gaan we Bo begraven op zijn plekje onder de Magnoliaboom.
Het is nu wachten op de uitslagen van het genetisch onderzoek. Voor Bo maakt het geen verschil meer, dat hij geen waardig bestaan had gehad is duidelijk. Maar voor onze toekomst als gezin zal het wel veel uitmaken. Ik probeer de zenuwen daarom nog even niet toe te laten.
Alle lieve berichtjes hier op het forum doen me echt goed. Al het medeleven, dankjewel daarvoor. En nog een speciaal bedankt aan de lieve leden die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt en hun verhaal hebben willen delenSPOILER
Wat een bijzondere reactie van Sofie als ze Bo voor het eerst ziet. Zo puur, liefdevol en vol verwondering
Veel sterkte vandaag bij het afscheid
en wat verdrietig De reacties van Sofie geven mij tranen in mijn ogen. Heel veel sterkte gewenst
Dikke knuffel 😘quote:
Het gaat wisselend. Fysiek gaat het prima. Mentaal was ik gister heel rustig en vandaag moest ik weer veel huilen. Merk ook echt dat ik aan het ontzwangeren ben, tot aan melkproductie toe
In spoiler mijn verhaal van maandag en in de tweede spoiler een foto van Bo. Kijk of lees vooral niet als het te confronterend isIk vind het een mooie foto van onze kleine Bo en wil hem graag aan jullie laten zien.SPOILERmaandagochtend brengen we eerst Sofie naar het kdv. Ze weet dat we naar het ziekenhuis gaan vanwege de ‘kapotte’ baby en dat opa en oma haar op komen halen. Voor het eerst in 2 jaar tijd wil ze perse een knuffel mee. Die houdt ze stevig vast terwijl ze stilletjes naar binnen loopt. Wat vind ik het moeilijk om vandaag mijn kleine grote meisje los te laten. Ik hoop zo haar vanavond weer te kunnen zien.
Zodra we de snelweg oprijden staan we enorm in de file. 40 min onderweg ipv 20min is niet bepaald bevorderlijk voor de zenuwen. Eenmaal in het ziekenhuis worden we direct opgevangen en naar onze kamer gebracht. Helemaal vooraan in de gang op de afdeling verloskunde. Rond half 10 komt de verloskundige langs. We krijgen nog wat uitleg en om 9.50 wordt voor het eerst de medicatie vaginaal ingebracht. Dan is het afwachten.
Rond 12.00 begin ik flink pijn in m’n onderbuik te krijgen. M’n darmen raken totaal van slag en ik blijf naar de wc gaan. Zo rond 13.00 weet ik niet meer hoe ik moet liggen of bewegen. De pijn in mijn onderbuik is zo continu heftig aanwezig en daarbij nog regelmatig flinke krampen. Eigenlijk wil ik geen pijnstilling, ik had sterk in m’n hoofd dat ik dit zelf wilde doen, maar rond 13.30 geeft mijn vriend aan dat ik echt niet zoveel pijn hoef te lijden. Na een druk op de bel is de verloskundige er binnen een paar minuten. We besluiten eerst paracetamol te proberen en ik krijg een warme kruik. Terwijl we nog even zitten te praten voel ik om 13.45 wat lopen. Mijn vliezen zijn gebroken. Er stroomt nog behoorlijk wat vruchtwater uit. De verloskundige voelt en heeft aan dat mijn baarmoedermond in principe ver genoeg openstaat en dat ik mag proberen te persen. Op bed komen er alleen stolsels uit. We besluiten om zittend op wc te proberen, met een po eronder om de baby op te vangen. Ik had gedacht het persen eng te vinden, omdat ik eigenlijk niet wil bevallen, maar een soort oerinstinct neemt het over. En na 3x persen ‘floept’ om 14.15 onze baby uit me.
De verloskundige komt erbij en bevestigt dat de baby inderdaad geboren is. Ze begeleidt me naar bed en komt daarna met de schaal naar ons toe.
In overleg met ons wordt Bo eerst op een matje neergelegd, hij zit nog in een vlies. Wat is dit onwerkelijk en vreemd genoeg helemaal niet eng. Dit is ons kindje
We maken foto’s en de verloskundige maakt het vlies open. Daar is dan echt onze kleine Bo, we zien voor het eerst dat we een zoontje hebben gekregen. En Sofie, zoals ze al van begin af aan riep, een broertje. Ondanks al zijn ‘afwijkingen’ is hij zo compleet. Hij heeft zelfs al nageltjes. Vol bewondering bekijken we Bo en leggen alles op foto’s vast.
De verloskundige en verpleegkundige geven ons alle tijd en ruimte. Bo ligt inmiddels in het water en wij blijven kijken. Rond 15.00 komt de verloskundige weer binnen, de placenta is nog niet losgekomen. Ze besluit eerst nog een keer vaginaal medicatie te geven, hopend dat de krampen terug komen en effect hebben. Gelukkig bloed ik nagenoeg niet dus er is geen haast. Rond 16.00 is er helaas niks veranderd. Wanneer ze toucheert voelt ze wel een stuk placenta. Ik probeer nog eens op het toilet te persen maar zonder effect. Vervolgens doet de gynaecoloog een poging met een eendenbek en een tang. Hij krijgt een stuk placenta te pakken maar wanneer hij trekt voel ik het duidelijk van binnen trekken. De placenta zit nog vast. De arts hakt vlot de knoop door en als een geoliede, maar wel persoonlijke machine, wordt er van alles geregeld. Rond 16.45 ben ik op OK en onder narcose gebracht. En 17.30 alweer terug op de verkoeverkamer. Gelukkig mag ik snel weer terug naar de afdeling.
De arts komt langs en geeft aan dat ik naar huis mag als ik gegeten, geplast en gelopen heb en me goed voel. Dat laat ik me niet 2x zeggen, uiteraard voel ik me prima
Wat had het anders moeten zijn. Bo zijn overlijden was onvermijdelijk, hij heeft nu niet geleden. Maar wat doet het pijn
Tegelijkertijd zijn we zo trots op Bo en op Sofie. Het eerst wat zei zij toen ze Bo zag: mooie Baby, Sofie grote zus!
Morgen gaan we Bo begraven op zijn plekje onder de Magnoliaboom.
Het is nu wachten op de uitslagen van het genetisch onderzoek. Voor Bo maakt het geen verschil meer, dat hij geen waardig bestaan had gehad is duidelijk. Maar voor onze toekomst als gezin zal het wel veel uitmaken. Ik probeer de zenuwen daarom nog even niet toe te laten.Alle lieve berichtjes hier op het forum doen me echt goed. Al het medeleven, dankjewel daarvoor. En nog een speciaal bedankt aan de lieve leden die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt en hun verhaal hebben willen delenSPOILER[ afbeelding ]
Winter bear krijgt mij ook nog steeds aan het huilen.quote:
Het gaat wisselend. Fysiek gaat het prima. Mentaal was ik gister heel rustig en vandaag moest ik weer veel huilen. Merk ook echt dat ik aan het ontzwangeren ben, tot aan melkproductie toe
Een heel liefdevol nummer om afscheid mee te nemen.
Veel sterkte vandaag met het afscheid en de tijd er na
en die lieve Sofie 
sterkte Wat een prachtige foto van jullie kleine Bo.
Geef je jezelf tijd om hiervan bij te komen?
Heel veel sterkte.
Mooi hoe jullie Sofie ook zo betrekken bij haar broertje.
Sterkte vandaag
Sterkte vandaag en een mooi afscheid gewenst. Je hebt een ontzettend lief dochtertje. Grote zus, van een mooi broertje. Ze heeft groot gelijk.
Ik vind de foto ook heel mooi.
Heel veel sterkte vandaag.
Het is echt een hele mooie foto!
Heel veel sterkte! Hele mooie foto van jullie zo gewenste zoontje
en wat een mooie foto van jullie zoontje. En wat een prachtig klein mannetje .Heel veel sterkte. 💕
Wat een prachtige foto van Bo. Sterkte vandaag
Lieve Sofie wat een geweldige grote zus
Sterkte
Heel veel sterkte vandaag en neem de tijd om dit te verwerken.
Een prachtige foto van Bo.
. En wat een prachtige foto! Mooi kindje, heel verdrietig dat jullie al afscheid moeten nemen van hem. Veel sterkte! Heel veel sterkte gewenst met dit een plekje te geven Woorden schieten altijd te kort op deze momenten
Heel veel sterkte en wat een prachtig mannetje!
Sterkte en neem de tijd om het te verwerken!
Heel veel sterkte
Winterbear is prachtig idd Wat een mooi ventje. En wat een mooie foto. X