Ik heb toch nog even snel een stukje bij elke plaat geschreven! Let niet op de spel- en taalfouten, meer tijd had ik niet

------
50 Nits Knot
Deze oude rotten uit Nederland hebben weer een mooie melancholische plaat uitgebracht; weinig nieuws, wel weer prachtig.
49 John Ghost Airships Are Organisms
België timmert goed aan de weg in de jazz-scene, zo ook met deze tegelijkertijd minimalistische als complexe plaat. Volledig vrij en genre overstijgend.
48 The Sweet Release of Death The Blissful Joy of Living
De korste plaat in deze top 50 komt uit Nederland; noem ze de Nederlandse My Bloody Valentine. Noiseerupties waar toch nog de melancholie doorheen klinkt.
47 Nick Cave & The Bad Seeds Ghosteen
Ik ben geen fan van deze rauwende Nick Cave, maar deze plaat past al wel veel beter bij mij. Als ik de voor mij tenenkrommende teksten negeer, hoor ik iets prachtig sfeervols waar je lang bij kan wegdromen.
46 Zwangere Guy Wie Is Guy? / BRUTAAL
Twee platen in één van deze Vlaamse hiphopsensatie, aangezien ik ze precies even goed vind. Hiphop van het sfeervolle soort, in de stijl van Tourist LeMC maar ook wel van een Typhoon (van zijn eerste plaat) met veel ruimte voor jazzy instrumentatie.
45 Purple Mountains Purple Mountains
Het (bleek later) afscheidsalbum van Silver Jews frontman David Berman. Liedjes met vindingrijke teksten die we zo goed van hem kennen. Jammer dat hij Purple Mountains niet heeft kunnen uitbouwen naar meer.
44 Pip Blom Boat
Pip Blom heeft het in Engeland al helemaal gemaakt, en dat al voordat dit debuut uitkwam. Lekker kort en puntig, 10 nummers zijn zo voorbij en smaken naar meer.
43 David Gray Gold in a Brass Age
Ik had David Gray al even uit het zicht verloren, maar deze plaat haalt mijn top 50. De titel zegt het al: er komt Brass in voor, en dat is voor mij vaak al genoeg.
42 Black Flower Future Flora
Nog meer Vlaamse Jazz, dit keer van afro-beat collectief Black Flower. Heerlijk swingende jazz met genoeg experiment om keer op keer te blijven boeien.
41 Billie Eilish When We All Fall Asleep, Where Do We Go
Niemand kon om haar heen natuurlijk, en ook ik niet. Hoe kan je 17 zijn en zulke volwassen en duistere pop maken? Dit is niet zomaar een album, maar een historische plaat. Prachtig, een beetje zoals ik Lorde destijds ook al zo goed vond.
40 The Delines The Imperial
Ik kende ze nog niet, maar kennelijk deden ze al eventjes mee. Mooie jazzy plaat met langgerekte composities en een soort tijdloosheid.
39 Coldplay Everyday Life
Wow, die eerste singles die uitkwamen waren wel fantastisch zeg! Arabesque zou zo bij mij in de top 5 van het jaar staan. Ook Orphans en Everyday Life waren best aardig, en dat bleek het album ook te zijn. Staan jammer genoeg ook teveel missers op, maar over het geheel genomen is dit een hele knappe nieuwe zet in het Coldplay-oeuvre.
38 Weval The Weight
Nederlandse electronica is voor mij de laatste jaar bijna synoniem met Weval. Heerlijk stuwende en sfeervolle nummers, en een opmaat naar mijn #21.
37 Neil Young & Crazy Horse Colorado
Neil Young zoals we hem kennen, lekkere solos, lekker rocken zoals hij toch al even niet gedaan had. Hij wint van het andere oudje (Bruce) en haalt dit lijstje wel.
36 Mount Eerie Lost Wisdom Pt. 2
Weer zo’n tergende plaat van Mount Eerie, maar minder verdrietig en extreem als A Crow Looked at Me en bovenal een stuk muzikaler. De samenzang met Julie Dorloin maakt het voor mij net wat specialer.
35 Tropical Fuck Storm Braindrops
Nog zo’n losbandige plaat, beetje in de punky/noisy stijl van The Sweet Release of Death eerder in deze lijst, maar net wat meer een geheel. Het album stuitert alle kanten op maar blijft boeien.
34 Matthew Halsall Oneness
Matthew Halsall kan in mijn jaarlijstjes niet ontbreken, ook al is dit een plaat met bij elkaar geraapte nummers van vroeger. Niks nieuws dus, maar wel prachtig als Miles Davis.
33 Damien Jurado In the Shape of a Storm
Damien Jurado ging de laatste jaren de full-band richting op, maar pakte het hier weer intiemer aan. En dat past hem weer prima. Klein gehouden akoestische nummers, maar van mij mag hij het volgende album weer zijn band bij elkaar rapen.
32 Avey Tare Cows on Hourglass Pond
Een van de Animal Collective leden komt met een plaat die doet denken aan het vroegere, rustigere, werk van Animal Collective zoals Feels. Zo hou ik het meest van dat experimente geluid van hun.
31 Steve Gunn The Unseen in Between
Gitarist Steve Gunn maakt nooit een echte uitschieter, maar ook nooit een slechte plaat. Dit is weer een pracht van een alle kanten op meanderende gitaarplaat.
30 Lucky Fonz III Multimens
Dachten we dat Lucky Fonz III op zijn vorige plaat al alle kanten op vloog, op Multimens is dat misschien nóg extremer. Schijnt dat elk nummer ook door iemand anders geproduceerd is. Hierdoor wellicht een beetje veel van het goede, maar oh, wat een muzikaal genie is hij!
29 Foxygen Seeing Other People
Foxygen heeft eindelijk hun draai gevonden. Het experiment is er een beetje uit, maar de goede nummers, daar zijn ze steeds beter in. Heerlijke retro-funk in een modern jasje.
28 Stef Kamil Carlens Making Sense of oo
Zita-Swoon zanger Stef Kamil Carlens is al even op het solo-pad gegaan en dat doet hij zeker niet slecht. Weer een aantal swingende nummers met invloeden vanuit alle windhoeken.
27 Beirut Gallipoli
Maakte Beirut een paar jaar terug 1 van hun meest minimalistische albums, met Gallipoli zijn ze weer een beetje terug naar hun oorspronkelijke geluid. Feestelijke balkanpop.
26 Tool Fear Inoculum
De comeback plaat van het jaar deed ook voor mij van een comeback spreken: voor het eerst sinds mijn tienertijd luisterde ik Tool weer en dat vond ik toch weer erg goed! Fear Inoculum is zelfs misschien wat overzichtelijker dan de platen van weleer, niet zo lang, en heeft precies in zich waarom Tool door zovelen wordt aanbeden.
25 Kokoroko Kokoroko
Een van die fantastische bands uit de Britse jazzscene komt met dit korte album dat eerder als een EP gezien kan worden. Maar alleen al vanwege het fantastische Abusey Junction halen ze mijn top 25.
24 James Blake Assume Form
Weer een prachtplaat met de nodige indrukwekkende gastzangers: Roselia, Andre 3000, Moses Somney. Misschien over het geheel wat meer poppy dan we van James Blake zouden willen horen, maar wel heel wat beter dan het veel te lange The Colour in Anything uit 2016.
23 Angel Olsen All Mirrors
Een van de powervrouwen aan het firmament, met weer een plaat die wat bombastischer is dan we van haar gewend zijn; er komt zelfs een koortje meezingen. Wel weer steengoed.
22 Kevin Morby Oh My God
Kevin Morby gaat hier het pad op van de meer vintage rock&roll; blazertjes erbij, lekker upbeat en rocken maar. Ik heb liever de Morby van Singing Saw, maar dit is ook wel heerlijk.
21 Floating Points Crush
Nog meer dan in de vorige plaat, weet Floating Points hier soort van klassiek met electronica te vermengen, en wat is het weer spannend en overweldigend. Prachtig.
20 Aafke Romeijn M
Die op haar (bijna) gelijknamige boek gebaseerde album is haar beste tot nu toe. Prachtige instrumentatie, volgens mij voornamelijk door haar eigen familie ingespeeld, en een heel kleurvol palet aan veelzijdige nummers. En een bijdrage van Spinvis!
19 Modern Nature How To Live
Na het uit elkaar spatten van Ultimate Painting ontstond Modern Nature, wat misschien nog wel beter is. Een jazzy trip van begin tot eind waar je bij wegdroomt.
18 Nérija Blume
Nérija Blume is nog zo’n opkomende jazz-gigant in Engeland. Prachtige traditionele jazz met veel koper en tegendraadse ritmes, maar wel wat moderne geluid dat we in veel van die Britse jazz herkennen.
17 Vampire Weekend Father of the Bride
Man man man, wat staan er goede nummers op deze plaat. This Life, Harmony Hall, Unbearbly White. En wat een gedrochten staan er op (ik noem ze maar niet bij naam). Maar wat een vreugdevol album is het toch bij elkaar genomen.
16 Jenny Hval The Practice of Love
De stap richting het grote publiek van Jenny Hval? Dat lijkt het wel een beetje te worden. Duistere maar ook opbeurende electronica, met net een beetje die toegankelijkheid die we eerder bij haar misten om te beklijven.
15 Yeasayer Erotic Reruns
Ze kondigden deze week nog aan te stoppen; helaas. Maar deze laatste worp van amper een half uur was dan toch een zeer goed afscheid. Melodieuze pop met een experimenteel randje.
14 Portico Quartet Memory Streams
Ze waren even van naam veranderd, maar hebben nu al weer hun tweede fantastische plaat uitgebracht als Portico Quartet. En Memory Streams is net als de vorige een onderhuids spannende en ingetogen plaat, met subtiele erupties en grooves.
13 Bon Iver i,i
Het vervolg op een van mijn favoriete platen van de laatste 10 jaar, maar voor velen toch ook een haat- of liefdeplaat. Weer gebruikt hij zeer veel experiment en autotune maar bovenal benadert hij hier weer iets meer het liedje dan 22 A Million. Helaas met iets minder uitschieters dan toen.
12 Balthazar Fever
Na uitstapjes van elk bandlid zijn ze weer terug. Ik kan niet ontkennen dat Fever meer klinkt als een Warhaus plaat, maar dat maakt hem niet minder goed. Super die groove en funk die er vanaf spat
11 Wilco Ode to Joy
Na 2, misschien wel 3, niemendalletjes is Wilco weer terug. Nog steeds houden ze het klein en (zeker in vergelijking met vroeger) binnen de lijntjes, maar Ode To Joy durft toch net wat meer uit te schieten. Net een iets betere mix van experiment en songwriting.
10 Glen Hansard This Wild Willing
De klasse van This Wild Willing zit vooral in het begin van de plaat, maar over het geheel genomen is dit misschien wel Glen zijn beste. Hij schuwt het grote geluid en soms zelfs het orchestrale niet, maar ik vind het nergens storen.
9 Aldous Harding Designer
Klein en meer back to basic zijn de nummers op deze plaat van Aldous Harding. Meer ruimte voor een vol klankenpallet en wellicht ook wat toegankelijker dan we van haar gewend zijn. Liefdevolle plaat, met hoogtepunten The Barrel en het titelnummer.
8 Andrew Bird My Finest Work Yet
Inderdaad, misschien wel His Finest Work Yet. Niet eerder klonk hij zo toegankelijk met tegelijkertijd zo typisch Andrew Bird.
7 Chromatics Closer to Grey
Misschien nog wel een grotere comeback plaat dan die van Tool; niet in de laatste plaats omdat deze echt volledig onaangekondigd was. We rekenden op een andere plaat van hun, en toen was er ineens Closer To Grey met allemaal nieuwe nummers. Net niet zo spannend als eerder werk, maar als er een band is met een geluid uit duizenden is het Chromatics wel.
6 Big Thief Two Hands
U.F.O.F. haalde mijn top 50 niet eens (bij nader inzien eigenlijk onterecht) maar toen was daar ineens Two Hands. Net iets rustiger en rechtlijniger dan die eerdere dit jaar, maar des te mooier. Met het hoogtepunt Not.
5 A.A. Bondy Enderness
Ik kende A.A. Bondy vooral van leuke folkplaten. En toen was daar Enderness met een vol, sfeervol en hypnotiserend electronisch geluid. Met oorwurm ritmes en grooves een absolute verrassing.
4 Efterklang Altid Sammen
Het Deense Sigur Ros kan je ze misschien wel noemen, zeker op deze bijna instrumentale plaat. Gloedvolle instrumentatie waarbij je je direct in Scandinavië waant.
3 Better Oblivion Community Center Better Oblivion Community Center
Wat een geweldige samenwerking tussen Conor Oberst en Phoebe Bridgers. Elk nummer is hier raak en hun samenspel is 1+1=3. Teksten die je je meteen eigen maakt en melodieen die even vindingrijk als melodieus zijn.
2 Calexico & Iron and Wine Years to Burn
Nog zo’n comeback plaat, maar dit van twee artiesten/bands die toch individueel nog genoeg hebben uitgebracht. Maar waar ik beide bands een beetje uitgespeeld had, komen ze toch nog met dit meesterwerk samen. Prachtige folknummers, rammelende jazz, bossanova, alles komt hier langs. Over 14 jaar graag nog een plaat van jullie!
1 Lana Del Rey Norman Fucking Rockwell!
Ik kon er niet omheen. Net als bijna elk blog en elke website komt Lana bij mij op #1. Al maanden luisterde ik haar uitgebrachte nummers alvorens het album uitkwam en ze waren allemaal even goed. En het album zelf stelde zeker niet teleur. Een reis door Amerika, een sfeervol langzaam voort-meanderend maar oh zo beklijvende plaat. De reis was nog beter geweest als sommige nummers zouden zijn weggelaten, maar ach, wat geeft het. Norman Fucking Rockwell! Is echt zo goed als ze zeggen.
http://pat-sounds.blogspot.com/2019/12/beste-albums-2019.htmlLijstje zonder tekst voor kciR:
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn
ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis
Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Norrage op 20-12-2019 17:05:40 ]
"
Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm |
Rate Your Music |
MusicMeter |
top 100 nummers |
top 100 albums |
top 50 2013 |
top 100 jazz |
Onze-blog: pat-sounds