POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Maar Hexagon, zelfs als jouw ridicule ad hominem waar zou zijn, is geen partijleider die net WEER een verkiezing verloren heeft. Zijn vierde op rij en zo te zien zijn laatste, godzijdank.quote:Op zaterdag 14 december 2019 12:09 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Het is nog simpeler. Jij bent gewoon een politiek randfiguur met een inzicht van een beschuitbus. Strategisch zonder inzicht of inhoud.
"The enemy isn't men, or women, it's bloody stupid people and no one has the right to be stupid." - Sir Terry Pratchett.
Nederland is natuurlijk verre van dat. Je hebt best gelijk hoor als je stelt dat er veel meer aandacht zou moeten zijn op juist complexere fraudezaken in plaats van (of in aanvulling op) tandenborstels tellen en eurootjes scoren in de kinderopvangtoeslag. Mag je de VVD ook best op aanspreken: die hebben o.a. V&J lange tijd bestierd (en dat is niet bepaald hun forte gebleken).quote:Op zaterdag 14 december 2019 16:16 schreef Klopkoek het volgende:
Nederland is een bananenrepubliek, en jij vindt dat helaas prima (lijkt het).
De VVD heeft justitie vleugellam gemaakt.
Los je dat op door daar dan een SP'er neer te zetten: vergeet dat maar. Die denken dat je daar een paar ambtenaren voor ¤ 60.000 per jaar op zet en dat die de jongens en meisjes van Clifford wel eens gaan vertellen hoe het werkelijk zit, terwijl ze zelf totaal niet begrijpen waar ze het over hebben. Dat is wat schattig-naïef.
Het probleem zit hem vooral ook in de marge. CumEx is feitelijk gewoon een vrij agressieve vorm van arbitrage. Het is ook bij lange na niet per definitie illegaal of strafbaar. Maakt de overheid zelf regels die, als ze technisch juist worden toegepast, leiden tot constructies waarin de overheid genaaid kan worden, dan is dat toch echt het probleem van de overheid en niet dat van degenen die dat dan vervolgens doen. En hoe meer regels je verzint, hoe meer ruimte je creëert voor arbitrage. De oplossing daarvoor is niet nóg meer regels, want dan kom je in een loop terecht.
Dit soort zaken goed kunnen handhaven vereist een (extreem) hoog kostenplaatje: met goede mensen met de juiste bezoldiging, met een juiste strategie. Die niet direct worden afgerekend op opbrengsten en zelf hun gang mogen gaan. Dat is politiek gewoon erg lastig om te bewerkstelligen, of daar nou een PvdA'er of een VVD'er aan de touwtjes trekt.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Inmiddels leeft dus 9% procent van de kinderen onder de twaalf jaar in Nederland in armoede. Deze kinderen blijven daardoor achter in leerprestaties en op sociaal-emotioneel vlak ontwikkelen zij zich minder goed. En dat heeft ook gevolgen voor later, als ze volwassen zijn. Want de kans op armoede en sociale uitsluiting is voor deze groep dan groter dan voor de welvarender leeftijdgenootjes waarmee ze in de klas hebben gezeten. Maar wanneer zij over die minder gunstige positie gaan klagen dan zullen de neoliberalen van VVD & D66 toch over elkaar heen buitelen om als eerste de term eigen verantwoordelijkheid te kunnen bezigen. Dat is wel een fundamenteel verschil met links vind ik. Want waar rechts/neoliberalisme (D66, VVD en FvD) alles reduceert tot de eigen verantwoordelijkheid houdt links wel rekening met de context.twitter:JaspervanDijkSP twitterde op zaterdag 14-12-2019 om 11:22:34 We zijn een rijk land dat zijn kinderen niet kan beschermen. Een land dat faalt. Hear hear Aleid Truijens https://t.co/teibztbbCG reageer retweet
We zijn een rijk land dat zijn kinderen niet kan beschermen. Een land dat faalt. Hear hear Aleid Truijens
quote:Ziekenhuizen hebben genoeg van het gestrekte been van VGZ
De recent ontplofte onderhandelingen tussen zorgverzekeraar VGZ en ggz-instelling Parnassia staan niet op zichzelf. Meer ziekenhuizen en huisartsen hebben moeite met de scherpe onderhandelingsstijl van VGZ.
December is de maand dat het getouwtrek tussen de grote verzekeraars en ziekenhuizen, huisartsen, ggz-instellingen en andere zorgverleners een hoogtepunt bereikt. Ze onderhandelen momenteel over de contracten voor 2020. Daarin wordt een ‘omzetplafond’ afgesproken, waarin de prijs en het aantal medische behandelingen wordt vastgelegd: u mag een x-aantal heupen vervangen volgend jaar, tegen dát tarief. Het ziekenhuis mag wel een beetje schuiven tussen de behandelingen.
Dit jaar valt op dat één verzekeraar zich scherper opstelt dan zijn concurrenten: VGZ. De op een na grootste zorgverzekeraar van Nederland – 4 miljoen klanten en 10 miljard euro omzet – gaat er volgens huisartsen, ziekenhuizen, ggz-instellingen en andere zorgaanbieders, met gestrekt been in. VGZ denkt niet mee, is niet flexibel, en oefent alleen maar druk uit.
We worden uitgeperst als citroenen”, zegt een ziekenhuisdirecteur, die dat alleen anoniem durft te zeggen vanwege de lopende contractonderhandelingen. Een andere ziekenhuisdirecteur: „Ze schieten door. Ze hebben steevast een dogmatische instelling: het kan allemaal wel wat minder.” Natuurlijk moet een verzekeraar de zorgkosten beheersen voor de maatschappij als geheel, vindt deze directeur. „Maar de omzetplafonds die ze afdwingen beginnen onacceptabel te worden.”
Het was te verwachten dat de onderhandelingen dit jaar extra hard zouden worden gevoerd wegens de zogeheten Hoofdlijnenakkoorden: landelijk spraken ziekenhuizen en verzekeraars af dat hun kosten maar met 0,8 procent mogen groeien, terwijl de vraag met 2,5 procent is gegroeid. Het idee is dat patiënten meer naar de wijkverpleegkundige en huisarts moeten gaan.
Met omzetplafonds proberen verzekeraars de zorgkosten in de hand te houden en efficiënte ziekenhuizen te belonen. Tot welke uitwassen de scherpe onderhandelingen van vorig jaar leidden, werd de afgelopen maanden al voor de buitenwereld zichtbaar. In juli bleek dat het Rotterdamse Ikazia-ziekenhuis tóén al, halverwege het jaar, een patiëntenstop moest instellen voor VGZ-verzekerden. Die moesten de rest van het jaar maar naar andere ziekenhuizen. Het VGZ-budget voor het Ikazia was op. De Consumentenbond noemde het „onacceptabel” dat VGZ-verzekerden er niet meer terecht konden. „Dit is de omgekeerde wereld. Verzekerden gaan voor een jaar een contract aan met een zorgverzekeraar en kunnen tussentijds niet overstappen.”
Vorige week ontploften de onderhandelingen tussen VGZ en Parnassia, de grootste ggz-instelling van Nederland, omdat ook daar het omzetplafond was bereikt. Het gevolg: VGZ-verzekerden met ernstige psychische problemen moesten naar een andere psychiatrische hulpverlener, of op een wachtlijst. Afgelopen dinsdag greep toezichthouder NZa in: VGZ-patiënten kunnen gewoon naar Parnassia blijven gaan. De verzekeraar moet „realistische tarieven” vergoeden en patiënten mogen niet bang worden gemaakt door openbare ruzies.
Contractloos het nieuwe jaar in
Ook bij ziekenhuis Nij Smellinghe in Drachten dreigen de onderhandelingen met VGZ te mislukken. De directeur overweegt zelfs zonder contract het nieuwe jaar in te gaan. ,,Om te laten zien dat de maat vol is", zegt Bert Kleinlugtenbeld. ,,Dat is vervelend voor patiënten, maar ik wil een afspraak hebben waarbij ik op een nette manier zorg kan leveren.
[...]
Ook Roessingh, een revalidatiecentrum in Enschede, kwam in het nieuws omdat het overweegt zonder contract met VGZ het nieuwe jaar in te gaan. Bestuurder Marc van Gestel: ,,Ik snap dat verzekeraars met omzetplafonds de zorgkosten in de hand willen houden. Maar wij groeien helemaal niet. VGZ betaalde ons vorig jaar 1 miljoen te weinig en dat willen ze volgend jaar weer doen. Zij zeggen dat we beter moeten sturen op wie er binnenkomt. Maar ik kan niet tegen iemand met een hersenbloeding zeggen: wij helpen jou niet."
En ook het academische ziekenhuis UMCG in Groningen schreef gisteren aan het personeel dat het nu met alle verzekeraars een contract heeft, behalve met VGZ. ,,Er is op dit moment een te groot verschil tussen wat VGZ biedt en wat voor het UMCG een redelijke en noodzakelijke vergoeding is voor de hoogwaardige zorg die wij leveren".
[...]
Zware onvoldoende
Maar er is meer aan de hand. Huisartsen zijn zelden tevreden over de contracten die verzekeraars afdwingen, maar uit een enquête onder ruim vijfhonderd huisartsen bleek donderdag dat de waardering voor VGZ dit jaar is gedaald tot een 4,1. Dat is het laagste cijfer van alle grote zorgverzekeraars. Voorzitter Ella Kalsbeek legt uit: ,,Er is bij VGZ geen meedenkmentaliteit. Als een huisarts een probleem heeft, bijvoorbeeld dat andere huisartsen in een dorp stoppen, is er vaak geen gelijkwaardig contact met VGZ mogelijk. De verzekeraar heeft zoiets van: los het maar op."
VGZ komt ook landelijke afspraken niet na, schreef Kalsbeek namens de huisartsen in een brandbrief aan de verzekeraar, half november. ,,Er zitten in het hoofdlijnenakkoord voldoende middelen om de huisarts te helpen, maar de uitwerking door verzekeraars als VZG blijven uit."
VGZ haalt intussen steeds meer verzekerden binnen. Van de vier grote verzekeraars was VGZ de enige die vorig jaar fors groeide: met 8,2 procent, ofwel 350.000 verzekerden. VGZ heeft nu 23 procent van de markt in handen. Alleen Achmea is nog groter, met 29 procent van de bevolking, ofwel 5 miljoen mensen.
En dat is gunstig voor VGZ: hoe meer verzekerden, hoe meer inkoop- en sturingsmacht. Neem Rotterdam. Daar stapten begin dit jaar 4.800 bewoners over op VGZ. De verzekeraar hád zijn lokale positie de afgelopen jaren daar al versterkt met 'gemeentepolissen'. Die biedt de gemeente Rotterdam aan voor iedereen met een inkomen tot 130 procent van het minimumloon. De gemeente draagt 120 euro per persoon per jaar bij aan de premie. Het eigen risico (verplicht 385 euro per jaar) is meeverzekerd, waardoor de patiënt geen onverwachtse rekeningen krijgt of bang wordt om naar de dokter te gaan. Ruim 60.000 minima in Rotterdam hebben dit VGZ-pakket. In de gemeente Hoeksche Waard, vlak bij Rotterdam, zijn het er 1.334. En in Den Haag hebben ruim 60.000 minima een gemeentepolis bij VGZ of concurrent Menzis.
[...]
Wim van Harten, directeur van het grotere Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem is niet anders gewend dan dat VGZ hard onderhandelt. Hij nuanceert ook: ,,Het is uiteindelijk een politieke keuze dat de zorgkosten niet verder mogen stijgen. Dat beleid voeren de verzekeraars uit."
[...]
[ Bericht 17% gewijzigd door deelnemer op 15-12-2019 17:33:17 ]
The view from nowhere.
Tja als VGZ de zorgpremie omhoog gooit is het ook niet goed. Het moet uit de lengte of de breedte komen.
Het is een prijsvechter. Als je op het internet prijzen vergelijkt, dan lijkt deze heel aantrekkelijk. Daarom groeien ze zo hard. Maar burgers kunnen niet beoordelen waar ze voor tekenen. Dat is 1 belangrijke reden waarom het niet leidt tot een zinnige vorm van marktwerking. De andere reden is, dat er geen directe terugkoppel-lus is tussen klant (patient) en aanbieder (zorgaanbieder) omdat daar de zorgverzekeraar nog tussen zit. Dat is voor Rechts geen enkele reden, om er niet onverkort alle zegeningen van een ideale vrije markt eraan toe te schrijven.quote:
Tja als VGZ de zorgpremie omhoog gooit is het ook niet goed. Het moet uit de lengte of de breedte komen.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 15-12-2019 20:55:30 ]
The view from nowhere.
Nu heb ik geen directe ervaring met VGZ als onderhandelaar, maar wel met Agis als representatieve zgv en die stellen zich gewoon normaal op. Scherp op de kosten, maar zeker niet onrealistisch of uitknijpend. En dat is voor de andere kant van de tafel soms wel wennen (met dit soort uitspraken als gevolg), maar de tijd van ongebreideld uitgeven wat je nodig acht is toch echt wel voorbij.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Als het zeker is, dat de zorgvraag onnodig gezeur is, dan vind ik het best om daar niet op in te gaan. Maar als het een halszaak is, is de stelling:quote:
Nu heb ik geen directe ervaring met VGZ als onderhandelaar, maar wel met Agis als representatieve zgv en die stellen zich gewoon normaal op. Scherp op de kosten, maar zeker niet onrealistisch of uitknijpend. En dat is voor de andere kant van de tafel soms wel wennen (met dit soort uitspraken als gevolg), maar de tijd van ongebreideld uitgeven wat je nodig acht is toch echt wel voorbij.
de tijd van ongebreideld uitgeven wat je nodig acht is toch echt wel voorbij
bedreigend. Daarom is voor mij de kern van de zaak geen centen kwestie, maar een inschattingsprobleem. Als degene met de beslissingsbevoegdheden op zak gefixeerd is op kostenbesparing alleen, dan gaat er vast veel mis. Aan die mensen zou ik het niet willen over laten, en daar zeker niet zelf van afhankelijk willen zijn. Ik ben blij dat ik niet bij de VGZ zit, met het risico gemangeld te worden tussen twee kemphanen.
The view from nowhere.
Het gaat ook vaak niet eens om de zorgvraag maar ook om de wijze of er op de kosten gelet wordt door zo'n ziekenhuis. Als ik verhalen uit de ziekenhuiswereld hoor zijn veel dingen daar belachelijk duur. Wordt er weinig efficient gewerkt. Ook specialisten en bestuurders hebben jarenlang vrij spel gehad om flink te kunnen cashen. Nu geven die verzekeraars eindelijk eens was tegengas.
Maar dat is natuurlijk niet het geval. Sterker nog, het was andersom: er werd voornamelijk besloten vanuit wat men nodig of nice-to-have vond met geen of onvoldoende aandacht aan de financiële haalbaarheid daarvan.quote:
Als degene met de beslissingsbevoegdheden op zak gefixeerd is op kostenbesparing alleen, dan gaat er vast veel mis.
Ik heb de financiële integratie van een paar grote gemeentelijke zorgorganisaties naar private ondernemingen en van een paar participaties van het AMC (en hun Ventures tak) begeleid en daar was die mentaliteit echt schrikbarend. Het tekort wordt toch wel bijgelapt door de gemeente (en in het geval van Amsterdam gebeurde dat ook daadwerkelijk), nauwelijks meer financiële kennis dan een saldibalans kunnen maken, geen enkele sense of urgency als er tekorten dreigden of zich al hadden voorgedaan.
De cfo van één die participaties, sowieso wel een wat wonderlijk figuur, is op een gegeven moment nep vijftig-euro-biljetten gaan drukken ter grootte van het totale tekort voor het lopende boekjaar en is die in de zomer elke middag vanaf de bovenste etage uit gaan strooien over het buitenplein in een soort wanhopige poging om die sense of urgency te laten landen. Was wel effectief overigens.
Dus het is goed als daar pushback op komt vanuit zorgverzekeraars. Die zijn ook zeker niet de enige beslissingsbevoegde: een budget dien je tweezijdig in bij de NZa, dus de zorgverlener staat daar zelf ook achter. Kom je niet met zijn tweeën tot overeenstemming, dan dien je ze twee keer eenzijdig (dus één keer vanuit de zgv en één keer vanuit de zorgverlener) in en fungeert de NZa als arbiter.
Dat een zorgverlener in zo'n proces wat begint te piepen is natuurlijk niet vreemd. Sowieso is verandering per definitie maar eng en vervelend, laat staan als je zelf ook nog eens moet gaan omdenken en leveren. Uiteindelijk zijn er genoeg checks and balances in dat proces om te voorkómen dat je "gemangeld" wordt.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Dat kan best zo zijn, want in een organisatie is een blinde vlek niet ongewoon. Werknemers in de zorg zijn niet bezig met financiën.quote:Op maandag 16 december 2019 10:00 schreef nostra het volgende:
[..]
Maar dat is natuurlijk niet het geval. Sterker nog, het was andersom: er werd voornamelijk besloten vanuit wat men nodig of nice-to-have vond met geen of onvoldoende aandacht aan de financiële haalbaarheid daarvan.
Ik heb de financiële integratie van een paar grote gemeentelijke zorgorganisaties naar private ondernemingen en van een paar participaties van het AMC (en hun Ventures tak) begeleid en daar was die mentaliteit echt schrikbarend. Het tekort wordt toch wel bijgelapt door de gemeente (en in het geval van Amsterdam gebeurde dat ook daadwerkelijk), nauwelijks meer financiële kennis dan een saldibalans kunnen maken, geen enkele sense of urgency als er tekorten dreigden of zich al hadden voorgedaan.
De cfo van één die participaties, sowieso wel een wat wonderlijk figuur, is op een gegeven moment nep vijftig-euro-biljetten gaan drukken ter grootte van het totale tekort voor het lopende boekjaar en is die in de zomer elke middag vanaf de bovenste etage uit gaan strooien over het buitenplein in een soort wanhopige poging om die sense of urgency te laten landen. Was wel effectief overigens.
Dus het is goed als daar pushback op komt vanuit zorgverzekeraars. Die zijn ook zeker niet de enige beslissingsbevoegde: een budget dien je tweezijdig in bij de NZa, dus de zorgverlener staat daar zelf ook achter. Kom je niet met zijn tweeën tot overeenstemming, dan dien je ze twee keer eenzijdig (dus één keer vanuit de zgv en één keer vanuit de zorgverlener) in en fungeert de NZa als arbiter.
Dat een zorgverlener in zo'n proces wat begint te piepen is natuurlijk niet vreemd. Sowieso is verandering per definitie maar eng en vervelend, laat staan als je zelf ook nog eens moet gaan omdenken en leveren. Uiteindelijk zijn er genoeg checks and balances in dat proces om te voorkómen dat je "gemangeld" wordt.
Als verschillende expertises in een bedrijf samen tot een resultaat moeten komen, leidt dat vaak tot onderling onbegrip. Bij de Shell hadden ze dat met geofysici (die seismische data verwerken) en geologen (die de resultaten moesten interpreteren). Job roulatie leek een oplossing, totdat beide disciplines steeds technischer werden, en mensen niet meer in staat waren om beide te behappen (de volgende crisis). Dat probleem heb je mogelijk ook in een zorginstelling tussen de afdeling financien en de zorgverleners op de werkvloer.
------------------------------------------
Er is dus ook een andere kant aan dit verhaal:
De valkuil van het bestrijden van onkunde, laksheid of domheid is de wens er een geoliede machine van te maken. Dan gaat er aan de andere kant weer veel fout. Complicaties zijn er genoeg. Deze passen niet in een gestandaardiseerd productiemodel met budgetplafonds, en leiden tot verwaarlozing van de onvermijdelijke complicaties. En omdat het mensenwerk is, zijn de mensen zelf ook nog een bron van complexiteit.
Zorg is naar zijn aard complex. Probeer een echt complexe casus maar eens te doorgronden. Ik kan een boek schrijven over een software bedrijf, dat de complexiteit geheel over het hoofd zag. Vijf jaar lang terroriseerde het management het personeel, die probeerde het probleem duidelijk te maken. Uiteindelijk heeft het bedrijf, na externe evaluaties, geleerd dat hun software systeem echt een puinhoop was. Vanaf de grond af aan opnieuw beginnen, was nog de enige optie. Inmiddels waren er wel een paar medewerkers total loss. Echte complexiteit is niet te managen. Als deze van natuurlijke oorsprong is, zoals in medische beroepen, dan moet je ook niet teveel willen.
Hoe minder men van iets weet, hoe meer een simpele voorstelling ervan geloofwaardig lijkt. Veel mensen die met de complexiteit maken krijgen, denken dan ook vaak, dat zij het toevallig slecht getroffen hebben. Het publieke debat suggereert ten onrechte, dat het normaal gesproken overal soepel draait. Het marktmodel veronderstelt ten onrechte, dat dit altijd zo is (alle complexiteit weg geabstraheerd). Politici of managers die veraf staan van de werkvloer veronderstellen dat vaak ook. En de vuile was wordt meestal niet buiten de deur gehangen.
Op die gronden denken veel mensen dat je problemen kunt oplossen door harder op te treden. Typisch iets voor neoliberalen om dat te geloven, want als dat niet zo was dan had het nooit zo huisgehouden. De ideologie is te simplistisch om geloofwaardig te zijn. Niemand, die veel gezien heeft, kan daarin geloven. Daarom worden er ook heel wat mensen in organisaties in onmogelijke posities gebracht, met alle ellende van dien.
Typisch ook voor mensen uit de financiele sector. De gemakkelijkste beroepen zijn beroepen, waar je pas begint als alles al vertaald is naar harde getallen, je ervan uit mag gaan dat deze correct zijn, en de logica beperkt is tot aggregeren of verdelen (+ wat tussentijdse bewerkingen). Want dan heb je niet meer met de wereld zelf te maken. Nergens lijkt het neoliberalisme zo natuurlijk en evident als voor mensen die in de financiele sector werken. Of als je je beperkt tot simpel routinematig handwerk, zoals speciebonen pukken.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 16-12-2019 23:35:03 ]
The view from nowhere.
Ik verwacht ook niet dat iedereen in de zorg bezig is met financiën, maar van een financiële directeur in de gezondheidszorg mag je dat wel veronderstellen. Idem voor woningcorporaties of scholen; het is echt niet noodzakelijk dat elke werknemer daar een volleerde financial is, maar er moet iets van kennis in de organisatie zitten en een hoop van die clubs zijn nauwelijks fatsoenlijk gerund als een bedrijf, maar zitten nog als semi-ambtenaren op de post van financieel geweten. Er is dan geen kwaliteit en tegenkracht aanwezig om het een bestuurder moeilijk te maken als die onredelijke risico's aangaan, er zijn geen aandeelhouders en geen vreemde ogen die dwingend werken.quote:
[..]
Dat kan best zo zijn, want in een organisatie is een blinde vlek niet ongewoon. Werknemers in de zorg zijn niet bezig met financiën.
Als verschillende expertises in een bedrijf samen tot een resultaat moeten komen, leidt dat vaak tot onderling onbegrip. Bij de Shell hadden ze dat met geofysici (die seismische data verwerken) en geologen (die de resultaten moesten interpreteren). Job roulatie leek een oplossing, totdat beide disciplines steeds technischer werden, en mensen niet meer in staat waren om beide te behappen (de volgende crisis).
Hoop banen in de financiele dienstverlening zijn inderdaad vrij eenvoudig, deels geautomatiseerd, veredeld boekhouden of lichte administratieve dienstverlening. Toch is er ook werk in de financiële sector dat niet als 'de gemakkelijkste beroepen' te kwalificeren zijn, net zoals de techniek niet eenvoudig is omdat een hoop middelbaar opgeleide Chinezen 98% van de werkzaamheden van een Nederlandse techneut kan overnemen.quote:Typisch ook voor mensen uit de financiele sector. De gemakkelijkste beroepen zijn beroepen, waar je pas begint als alles al vertaald is naar harde getallen, je ervan uit mag gaan dat deze correct zijn, en de logica beperkt is tot aggregeren of verdelen (+ wat tussentijdse bewerkingen). Want dan heb je niet meer met de wereld zelf te maken. Nergens lijkt het neoliberalisme zo natuurlijk en evident als voor mensen die in de financiele sector werken.
Of anders simpel routinematig handwerk, zoals speciebonen pukken.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ik begrijp de logica van het systeem van zorgverzekeraars niet. Stel je hebt 5 zorgverzekeraars. Welke opties zijn er:
Optie 1:
Iedere zorgverzekeraar heeft een eigen netwerk van zorgaanbieders. In dat geval kunnen patiënten alleen gebruik maken van de zorgaanbieders uit het netwerk van zijn eigen zorgverzekeraar. Dat is een enorme verschraling van mogelijkheden (en lange reistijden). Als ze alle 5 even groot zijn, een verdunning met een factor 5. Als ze niet even groot zijn, dan zal de kleinste al snel voor patienten een onwerkbare optie worden, dus tendeert het naar een monopolie. Dat is ongewenst.
Optie 2:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren omdat de ene zorgverzekeraars minder betaalt voor dezelfde zorg dan de ander. Maar waarom zouden zorgaanbieders verschillende prijzen hanteren? Dat is raar.
Optie 3:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren omdat de zorgaanbieders voor ieder product 5 varianten tegelijk levert, 1 voor iedere zorgverzekeraar. Dat maakt het werken voor zorgaanbieders onnodige ingewikkeld en dat is inefficient. Dat is ongewenst.
Optie 4:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. Het enige verschil tussen zorgverzekeraars ligt in de efficientie waarmee zorgverzekeraar hun administratie voeren. Het is geen concurrentie tussen zorgaanbieders, maar tussen zorgverzekeraars.
Optie 5:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren door patiënten de toegang tot zorg in meer of mindere mate te ontzeggen, zonder daar zelf deskundig in te zijn. Dat is ongewenst.
Optie 6:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren door de hoeveelheid ingekochte zorg per zorgaanbieder te variëren. Dat is een combinatie van optie 1 en 5 (beide ongewenst).
Kortom, de enige logische optie, is optie 4 waarbij niet de zorgaanbieders concurreren, maar alleen de zorgverzekeraars. Die doen alleen de administratie, want van de rest hebben ze geen verstand. Is het allemaal bedoeld om zorgverzekeraars de pushen om een efficiente administratie te voeren? Dat lijkt me sterk.
Wie weet raad?
[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 16-12-2019 23:41:58 ]
Optie 1:
Iedere zorgverzekeraar heeft een eigen netwerk van zorgaanbieders. In dat geval kunnen patiënten alleen gebruik maken van de zorgaanbieders uit het netwerk van zijn eigen zorgverzekeraar. Dat is een enorme verschraling van mogelijkheden (en lange reistijden). Als ze alle 5 even groot zijn, een verdunning met een factor 5. Als ze niet even groot zijn, dan zal de kleinste al snel voor patienten een onwerkbare optie worden, dus tendeert het naar een monopolie. Dat is ongewenst.
Optie 2:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren omdat de ene zorgverzekeraars minder betaalt voor dezelfde zorg dan de ander. Maar waarom zouden zorgaanbieders verschillende prijzen hanteren? Dat is raar.
Optie 3:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren omdat de zorgaanbieders voor ieder product 5 varianten tegelijk levert, 1 voor iedere zorgverzekeraar. Dat maakt het werken voor zorgaanbieders onnodige ingewikkeld en dat is inefficient. Dat is ongewenst.
Optie 4:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. Het enige verschil tussen zorgverzekeraars ligt in de efficientie waarmee zorgverzekeraar hun administratie voeren. Het is geen concurrentie tussen zorgaanbieders, maar tussen zorgverzekeraars.
Optie 5:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren door patiënten de toegang tot zorg in meer of mindere mate te ontzeggen, zonder daar zelf deskundig in te zijn. Dat is ongewenst.
Optie 6:
Iedere zorgverzekeraar maakt gebruik van hetzelfde netwerk van zorgaanbieders. De zorgverzekeraars maken prijsafspraken met zorgaanbieders, en kunnen concurreren door de hoeveelheid ingekochte zorg per zorgaanbieder te variëren. Dat is een combinatie van optie 1 en 5 (beide ongewenst).
Kortom, de enige logische optie, is optie 4 waarbij niet de zorgaanbieders concurreren, maar alleen de zorgverzekeraars. Die doen alleen de administratie, want van de rest hebben ze geen verstand. Is het allemaal bedoeld om zorgverzekeraars de pushen om een efficiente administratie te voeren? Dat lijkt me sterk.
Wie weet raad?
Deze vorm van marktwerking zie ik niet echt werken. Het is dus een ingewikkeld systeem om financiele discipline af te dwingen, dat zelf ook prijzig is, met veel last voor patienten.quote:Op maandag 16 december 2019 22:15 schreef GSbrder het volgende:
geen vreemde ogen die dwingend werken
[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 16-12-2019 23:41:58 ]
The view from nowhere.
Het neoliberalisme is een reactie op het communisme. Maar de overeenkomsten tussen het neoliberalisme en het communisme zijn groter dan de verschillen. De belangrijkste overeenkomsten zijn:
1. Moderniseringsdrang.
Het communisme is in Rusland niet geintroduceerd door de onderkant van de samenleving (90% was een lijfeigene en analfabeet), maar door een deel van de elite, die wel konden lezen en schrijven, en niet alleen Russisch maar ook vreemde talen. Zij zagen wat er gaande was in het westen, met name de industrialisatie in Engeland en wilde mee in de vaart der volkeren. Zo'n beweging heeft vaak weinig op met inspraak, want men heeft haast bij het doorvoeren van de vernieuwingen. Dat het autoritaire vormen aanneemt, met dwang en ontwrichting gepaard gaat, is niet verwonderlijk. Net als de modernisering in Egypte onder Nasser (wat leidde tot de Moslim Broederschap).
Ook het neoliberalisme is een beweging die kickt op modernisering, innovatie en technologie. Ook het neoliberalisme duldt geen tegenspraak, heeft een autoritair karakter en leidt tot ontwrichting.
2. Een dogmatische ideologie
Beide, communisme en neoliberalisme, zijn totalitair. Ze formuleren een ideologie vol dogma's. Beide gebruiken veel propaganda om de ideologische zienswijze door te drukken. In het communisme gaat dat vaak gepaard met hard power. De neoliberalen gebruiken meer soft power. Soft power is een soort mind fuck. De bestuurselite onderschat mijns inziens het destructieve karakter van soft power in hoge mate.
De voornaamste verschil is dat communisme collectivistisch is, en het neoliberalisme individualistisch. Maar volgens mij is het neoliberalisme alleen in woord individualistisch, en kenmerkt de beweging zich door een hoge mate van groepsgedrag (alle neuzen dezelfde kant op), een ideologische gelijkschakeling, die een eigen spelopvatting / maatstaven uitsluit. Een verschil dat wel overeind blijft, is dat het communisme al het eigendom nationaliseerde en het neoliberalisme alles privatiseerde. Dat verschil lijkt mij de kern, en daarin waren beide, ieder op zijn eigen wijze, weer even radicaal.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 17-12-2019 00:44:54 ]
1. Moderniseringsdrang.
Het communisme is in Rusland niet geintroduceerd door de onderkant van de samenleving (90% was een lijfeigene en analfabeet), maar door een deel van de elite, die wel konden lezen en schrijven, en niet alleen Russisch maar ook vreemde talen. Zij zagen wat er gaande was in het westen, met name de industrialisatie in Engeland en wilde mee in de vaart der volkeren. Zo'n beweging heeft vaak weinig op met inspraak, want men heeft haast bij het doorvoeren van de vernieuwingen. Dat het autoritaire vormen aanneemt, met dwang en ontwrichting gepaard gaat, is niet verwonderlijk. Net als de modernisering in Egypte onder Nasser (wat leidde tot de Moslim Broederschap).
Ook het neoliberalisme is een beweging die kickt op modernisering, innovatie en technologie. Ook het neoliberalisme duldt geen tegenspraak, heeft een autoritair karakter en leidt tot ontwrichting.
2. Een dogmatische ideologie
Beide, communisme en neoliberalisme, zijn totalitair. Ze formuleren een ideologie vol dogma's. Beide gebruiken veel propaganda om de ideologische zienswijze door te drukken. In het communisme gaat dat vaak gepaard met hard power. De neoliberalen gebruiken meer soft power. Soft power is een soort mind fuck. De bestuurselite onderschat mijns inziens het destructieve karakter van soft power in hoge mate.
De voornaamste verschil is dat communisme collectivistisch is, en het neoliberalisme individualistisch. Maar volgens mij is het neoliberalisme alleen in woord individualistisch, en kenmerkt de beweging zich door een hoge mate van groepsgedrag (alle neuzen dezelfde kant op), een ideologische gelijkschakeling, die een eigen spelopvatting / maatstaven uitsluit. Een verschil dat wel overeind blijft, is dat het communisme al het eigendom nationaliseerde en het neoliberalisme alles privatiseerde. Dat verschil lijkt mij de kern, en daarin waren beide, ieder op zijn eigen wijze, weer even radicaal.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 17-12-2019 00:44:54 ]
The view from nowhere.
Per regio wordt een representatieve zorgverzekeraar aangesteld, vaak de verzekeraar met de meeste verzekerden in die regio (wat vaak nog een uitvloeisel is van het vroegere ziekenfonds). Die representatieve zorgverzekeraar voert, soms nog aangevuld met één vertegenwoordiger van de overige zorgverzekeraars, namens alle andere verzekeraars de onderhandelingen met de zorgaanbieder.quote:
Ik begrijp de logica van het systeem van zorgverzekeraars niet.
Die onderhandelingen leiden niet zozeer tot aanpassing van tarieven. Die zijn vaak landelijk vastgesteld, maar leiden door de budgetsystematiek niet per definitie tot opbrengsten voor de zorgverlener. Die opbrengsten bestaan uit het individueel overeengekomen budget, dat vaak een combinatie omvat van die landelijke tarieven vermenigvuldigd met een productie-element, vaste vergoedingen, individuele afspraken en bonus-/malusregelingen (vaak weer gerelateerd aan de kwaliteit van de zorgverlening, bijvoorbeeld het percentage A1-ritten met een totale afhandelingstijd van < 15 minuten bij een ambulancedienst).
Er zit dus een (enigszins gecollectiviseerd) inkoop- en schaalvoordeel in die onderhandelingen. Het is natuurlijk onzin dat de zorgverzekeraars "natuurlijk geen verstand hebben van de rest". Dat verstand kan verticaal (kennis van de sector) zijn of horizontaal (kennis van de regio) of een combinatie van beide. Daarnaast zijn zorgverzekeraars primair (of secundair, als je de zorgverlener zelf meerekent) verantwoordelijk voor de continuïteit van de zorgverlening en dragen ze dus mee in het bedrijfsrisico met hun eigen centen.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Mijn dank voor de opheldering. Toen het werd ingevoerd, heb ik alleen meegekregen dat marktwerking in de zorg natuurlijk veel beter werkt, want marktwerking.
Private zorgverzekeraars hebben een winst motief. Bij gebrek aan een directe vorm van marktwerking is dat vragen om moeilijkheden. De zorgverzekeraars concurreren in beperkte mate onderling. Ze hebben allemaal datzelfde winstmotief, dus drijven ze als groep de kosten omlaag, en de burger kan alleen maar kiezen tussen 1 van deze partijen. Ze doen dat over de rug van de patient, voor wie dit alles heel schimmig is.
Alles rust op de mogelijkheid dat een slechte behandeling mensen ertoe aanzet een andere (duurdere) zorgverzekeraars te kiezen. Weegt dat op tegen het lokkertje van een lage zorgpremie? De meeste zorgkosten worden gemaakt op oudere leeftijd. Heel veel mensen hebben er jarenlang niets mee te maken, en kiezen voor de laagste premie. Als dat doorslaggevend is, dan drijft VGZ als prijsvechter de hele zorg omlaag, zonder zelf de gevolgen te voelen als patienten eronder leiden.
De zegeningen van dit systeem beargumenteren op grond van de heilzaamheid van marktwerking, lijkt mij twijfelachtig. Het wijkt sterk af van wat je verwacht van een markt. Als de zorgverzekeraars de zorgverleners controleren op financiele doelmatigheid, wie controleert dan de zorgverzekeraars op zorgzaamheid? Ook al werkt het goed, is het toch onduidelijk waarom daarvoor iets geprivatiseerd moest worden. Omdat de overheid niet streng kan zijn? Onze overheid wel, want die wordt gedomineerd door Rechts (de groep die desnoods privaat extra / betere zorg inkoopt).
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 17-12-2019 17:09:39 ]
Hier is dus geen sprake van concurrentie tussen verzekeraars.quote:
[..]
Per regio wordt een representatieve zorgverzekeraar aangesteld, vaak de verzekeraar met de meeste verzekerden in die regio (wat vaak nog een uitvloeisel is van het vroegere ziekenfonds). Die representatieve zorgverzekeraar voert, soms nog aangevuld met één vertegenwoordiger van de overige zorgverzekeraars, namens alle andere verzekeraars de onderhandelingen met de zorgaanbieder.
Dit klinkt als een administratief systeem. Als de overheid dit doet, weet iedereen zeker dat het alleen maar fout kan gaan. Ik voel me dus belazerd door de beeldvorming, als private partijen iets soortgelijks doen, maar dan onder de vlag dat dit alleen maar goed kan gaan.quote:Die onderhandelingen leiden niet zozeer tot aanpassing van tarieven. Die zijn vaak landelijk vastgesteld, maar leiden door de budgetsystematiek niet per definitie tot opbrengsten voor de zorgverlener. Die opbrengsten bestaan uit het individueel overeengekomen budget, dat vaak een combinatie omvat van die landelijke tarieven vermenigvuldigd met een productie-element, vaste vergoedingen, individuele afspraken en bonus-/malusregelingen (vaak weer gerelateerd aan de kwaliteit van de zorgverlening, bijvoorbeeld het percentage A1-ritten met een totale afhandelingstijd van < 15 minuten bij een ambulancedienst).
Natuurlijk kun je uit data wel het een en ander afleiden. Maar als dat betekent, dat het voor individuele patienten heel anders kan uitpakken, dan is dat niet zo fair (ze betalen allemaal dezelfde zorgpremie). Wat voor de ene patient geen probleem is (vroeg in het jaar is men nog niet aan een afgesproken plafond) is dat voor een andere patient wel een probleem (zeg, aan het einde van het jaar).quote:Er zit dus een (enigszins gecollectiviseerd) inkoop- en schaalvoordeel in die onderhandelingen. Het is natuurlijk onzin dat de zorgverzekeraars "natuurlijk geen verstand hebben van de rest". Dat verstand kan verticaal (kennis van de sector) zijn of horizontaal (kennis van de regio) of een combinatie van beide. Daarnaast zijn zorgverzekeraars primair (of secundair, als je de zorgverlener zelf meerekent) verantwoordelijk voor de continuïteit van de zorgverlening en dragen ze dus mee in het bedrijfsrisico met hun eigen centen.
Private zorgverzekeraars hebben een winst motief. Bij gebrek aan een directe vorm van marktwerking is dat vragen om moeilijkheden. De zorgverzekeraars concurreren in beperkte mate onderling. Ze hebben allemaal datzelfde winstmotief, dus drijven ze als groep de kosten omlaag, en de burger kan alleen maar kiezen tussen 1 van deze partijen. Ze doen dat over de rug van de patient, voor wie dit alles heel schimmig is.
Alles rust op de mogelijkheid dat een slechte behandeling mensen ertoe aanzet een andere (duurdere) zorgverzekeraars te kiezen. Weegt dat op tegen het lokkertje van een lage zorgpremie? De meeste zorgkosten worden gemaakt op oudere leeftijd. Heel veel mensen hebben er jarenlang niets mee te maken, en kiezen voor de laagste premie. Als dat doorslaggevend is, dan drijft VGZ als prijsvechter de hele zorg omlaag, zonder zelf de gevolgen te voelen als patienten eronder leiden.
De zegeningen van dit systeem beargumenteren op grond van de heilzaamheid van marktwerking, lijkt mij twijfelachtig. Het wijkt sterk af van wat je verwacht van een markt. Als de zorgverzekeraars de zorgverleners controleren op financiele doelmatigheid, wie controleert dan de zorgverzekeraars op zorgzaamheid? Ook al werkt het goed, is het toch onduidelijk waarom daarvoor iets geprivatiseerd moest worden. Omdat de overheid niet streng kan zijn? Onze overheid wel, want die wordt gedomineerd door Rechts (de groep die desnoods privaat extra / betere zorg inkoopt).
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 17-12-2019 17:09:39 ]
The view from nowhere.
Er is ook verreweg geen pure marktwerking in de zorg. Dat begint al bij de aannameplicht, het verbod op risicoselectie, het verbod op onderscheid op leeftijd, geslacht of gezondheid en de door de overheid vastgestelde elementen van het basispakket. En met uitwassen als de WNT, waardoor mensen als Marcel Levi maar een stoel in Oxford of Cambridge of waar ging hij heen pakken, omdat ze geacht worden om voor een ton leiding te geven aan 6000 fte.quote:
Hier is dus geen sprake van concurrentie tussen verzekeraars.
Wel is ervoor gekozen om bepaalde elementen van marktwerking toe te passen. Is enigszins gevaarlijk - waar zo'n bedacht-geregisseerde combinatie toe kan leiden zagen we bij mijn usericon-vriendjes in Californië - maar het werkt in de zorg in Nederland door de bank genomen eigenlijk best prima.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Het is een rechts idee, dat iemand bij de overheid niets mag verdienen. Rechts definieert het bedrijfsleven als de 'geld verdieners' en de overheid als de 'geld opmakers'. Alles bij de overheid moet dus zo goedkoop mogelijk zijn.quote:
En met uitwassen als de WNT, waardoor mensen als Marcel Levi maar een stoel in Oxford of Cambridge of waar ging hij heen pakken, omdat ze geacht worden om voor een ton leiding te geven aan 6000 fte.
Niemand die daar werkt mag zeggen dat hij zijn salaris verdient (behalve bedrijven die door de overheid worden betaald voor hun diensten). Alle belastinginkomsten worden beschouwd als weggegooid geld, waar je niets voor terug krijgt. Een ambtenaar die bij een overleg annex dinner een paar tientjes declareert voor een fles wijn, is corrupt. De telegraaf laat alle bonnetjes natrekken en beschouwd die paar tientjes als de Himalaya van corrupt Nederland. In het bedrijfsleven ligt dat anders, omdat zij hun geld verdienen. En dat er 4000 miljard door Nederland heen stroomt, is geen probleem.
Als salarissen aan de top onredelijk worden, moet je deze matigen, zowel bij de overheid als in het bedrijfsleven. Maar de internationale vrijhandel sluit uit dat het bedrijfsleven kan worden begrensd. Zoals in dit topic vaak is betoogd, is iedere manier om daar grenzen te stellen naief. Alles is boekhoudkundig te omzeilen. Kortom, de corruptie maakt redelijkheid onmogelijk. Je wordt geacht dit inzicht maar te accepteren. Klagen over dit soort dingen wordt in ons land door de rationele, verantwoordelijke en alom diep gerespecteerde bestuurders beschouwd als een domheid.
Dat is Rechts. Het doet iedereen met verstand zingen van plezier. Zing je niet luid genoeg mee, dan ben je Links (een object van haat). Aldus de propaganda, die geen propaganda mag heten.
quote:Marcel Levi: Op zoek naar het beste zorgsysteem
Na bijna vijftien jaar Zorgverzekeringswet is het interessant na te gaan of het nieuwe stelsel ons gebracht heeft wat ervan werd verwacht. Hoewel de meeste Nederlanders nog steeds heel tevreden zijn over hun huisarts, specialist of verpleegkundige zorg is er toenemende kritiek op te tekenen over de matige organisatie van de zorg, de haperende afstemming tussen zorgverleners, de forse bureaucratie en de steeds oplopende kosten.
De belofte van een zichtbaar betere kwaliteit van zorg tegen lagere kosten door mechanismen van marktwerking (waarop het nieuwe systeem was gebaseerd) is niet uitgekomen. Transparantie over de kwaliteit is er nauwelijks en enige beheersing van de kosten is vooral bereikt door budgetinterventies en akkoorden die juist diametraal tegen het principe van marktwerking ingaan en in sommige gevallen de beschikbaarheid van zorg hebben verslechterd.[1] Er is brede consensus dat de hoofdrol van de zorgverzekeraars in het huidige systeem, de facto de vertegenwoordigers van de 'gebruikers' van het systeem, niet goed uit de verf is gekomen.
[...]
[ Bericht 4% gewijzigd door deelnemer op 17-12-2019 20:48:48 ]
The view from nowhere.
Nou nee, dat is het nou juist net niet.quote:
Het is een rechts idee, dat iemand bij de overheid niets mag verdienen.
Het stukje van Levi dat je linkt is an sich wel een beetje een dagboekverzameling van waarnemingen-van-een-expat, maar geeft tegelijkertijd in essentie wel weer dat er geen volkomen systeem is. Hoe je het ook inricht, er kleven altijd ook (zware) nadelen aan.
Dus ook aan het systeem zoals we dat in Nederland hebben ingericht. Genoeg nadelen, maar we hebben het tegelijkertijd ontzettend goed: of je nu veel of weinig verdient. Maar die problemen gaan straks alleen maar groter worden - juist ook de financiële. De zorg zoals we die nu kennen wordt op middellange termijn een totaal niet te financieren systeem.
Dus daar zal je keuzes in moeten gaan maken - doordachte keuzes en dus niet "we laten alles aan de markt over', maar ook zeker niet "we creëren een nationaal zorgfonds en we financieren dat door de multinationals te belasten".
Bij het maken van die keuzes helpt het gedweep in binaire kampen als "rechts doet iedereen zingen van plezier en die zijn stom" of "links geeft maar geld uit en is daarom stom" niet bepaald.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Misschien moet ik deze tekst toelichten. Het is geen uitdrukking van mijn ideeen, maar een sarcastische opmerking waarmee ik 30 jaar rechts geleuter samenvat, die niet deugt, en nooit heeft gedeugd.quote:
Bij het maken van die keuzes helpt het gedweep in binaire kampen als "rechts doet iedereen zingen van plezier en die zijn stom" of "links geeft maar geld uit en is daarom stom" niet bepaald.
Laat ik het simpeler zeggen. Dit soort geklets was in de (rechtse) media van Nederland 30 jaar lang normaal. De VVD zond vaak dit soort frames uit, en in het bedrijfsleven waren er tal van directeuren, die alleen de telegraaf lezen, het roerend eens met dit soort flauwe kul, mannen die meer dan 2 ton per jaar verdiende (het dubbele van Marcel Levi).
Ik verwacht niet, dat je gaat toegeven dat Rechts zich in Nederland heeft vergrepen aan een marktideologie, en propaganda heeft bedreven die het publieke debat infantiliseerde, maar gaat suggereren het nergens op gebaseerd is. Je bent iemand, die zijn poot stijf trekt, en standpunten die dat niet verdienen, eindeloos blijft doordrammen. Precies wat mij zo tegenstaat aan Rechts.
[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 17-12-2019 22:15:43 ]
The view from nowhere.
Volgens mij ben ik redelijk genuanceerd, maar het is je goed recht om er zo tegenaan te kijken. Geeft wel weinig ruimte voor inhoudelijke discussie natuurlijk. De wereld is gek en ik ben een vliegtuig.quote:
Je bent iemand, die zijn poot stijf trekt, en standpunten die dat niet verdienen, eindeloos blijft doordrammen.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
En daar ga je weer.quote:
[..]
Volgens mij ben ik redelijk genuanceerd, maar het is je goed recht om er zo tegenaan te kijken. Geeft wel weinig ruimte voor inhoudelijke discussie natuurlijk. De wereld is gek en ik ben een vliegtuig.
The view from nowhere.
De Socialistische Partij bestaat ook nog altijd.quote:
Je bent iemand, die zijn poot stijf trekt, en standpunten die dat niet verdienen, eindeloos blijft doordrammen. Precies wat mij zo tegenstaat aan Rechts.
Dat is het standaard antwoord van deelnemer op eenieder die hem niet 100% bijvalt.quote:
[..]
Volgens mij ben ik redelijk genuanceerd, maar het is je goed recht om er zo tegenaan te kijken. Geeft wel weinig ruimte voor inhoudelijke discussie natuurlijk. De wereld is gek en ik ben een vliegtuig.
"The enemy isn't men, or women, it's bloody stupid people and no one has the right to be stupid." - Sir Terry Pratchett.
