Belastingdienst toeslagaffaire #2: Aflakdag is begonnen

Gedupeerde ouders doen aangifte om toeslagenaffaire

Vier gedupeerden hebben aangifte gedaan in de affaire rond kinderopvangtoeslagen. Dat laat het Openbaar Ministerie in Den Haag weten.

Het OM zegt de aangiftes nog te bestuderen en daarom nog niet te kunnen aangeven tegen wie precies aangifte is gedaan en om welke strafbare feiten het eventueel gaat.

Het draait allemaal om de zogeheten toeslagenaffaire. Zeker honderden, mogelijk duizenden ouders zijn in financiële problemen gekomen nadat de Belastingdienst ze - in veel gevallen ten onrechte - heeft beschuldigd van fraude bij de aanvraag van kinderopvangtoeslag.

Onderzoek naar strafbare feiten
Minister Wopke Hoekstra van Financiën maakte vorige week bekend dat er een onafhankelijk onderzoek komt om uit te zoeken of belastingambtenaren in deze affaire strafbare feiten hebben gepleegd. Wie het onderzoek gaat doen is nog niet bekend.

quote:

Eerder zei minister Hoekstra in het tv-programma Buitenhof dat hij geen aanwijzingen heeft dat ambtenaren van zijn ministerie zich schuldig hebben gemaakt aan het plegen van strafbare feiten

Volgens een aantal advocaten is daar wel degelijk sprake van.

https://nos.nl/nieuwsuur/(...)oeslagenaffaire.html

Rutte springt uit zijn vel: ambtenaren worden ‘vogelvrij’ verklaard

Minister-president Mark Rutte is vanavond hard uitgevaren tegen Kamerleden die ageren tegen de ‘banencarrousel’ voor topambtenaren. Volgens Rutte worden ambtenaren op die manier ‘vogelvrij’ en wordt het steeds moeilijker om goede mensen te vinden voor hoge posities bij de overheid.

Opmerkingen van SP-Kamerlid Renske Leijten schoten de premier helemaal in het verkeerde keelgat. Zij vindt het onverkwikkelijk dat topambtenaren die bij de Belastingdienst het veld moesten ruimen binnen de kortste keren een nieuwe baan krijgen, terwijl mensen die de dupe zijn geworden door de toeslagenaffaire soms al jaren in de misère zitten. Volgens Rutte geeft het geen pas om in een debat uitlatingen te doen over individuele ambtenaren. ,,Er wordt met te losse handen over dit onderwerp gesproken”, stelde hij.

‘Veel te kort door de bocht’
Volgens Rutte zijn de uitlatingen van Kamerleden ‘ontzettend schadelijk voor mensen’. Volgens hem wordt 'langzamerhand half ambtelijk Nederland bij de vuilnisbak gezet'. Ambtenaren wordt onrecht gedaan, meent hij, omdat zij zich niet kunnen verdedigen terwijl aantijgingen vaak ‘veel te kort door de bocht zijn’. Hij vindt dat wanneer er fouten worden gemaakt, Kamerleden alleen bewindspersonen daarop kunnen aanspreken.

Rutte viel even uit zijn rol toen hij Leijten in de Kamer bij haar voornaam aansprak. ,,Zo kun je als Kamerlid toch niet spreken, Renske.” Later herstelde hij zich en sprak hij haar aan als 'mevrouw Leijten', zoals in het parlement gebruikelijk is.

https://www.ad.nl/politie(...)-verklaard~a508ac35/

Rutte je bent en blijft een enorme paardenlul

’Zet ambtelijke top niet collectief bij oud vuil’

- Het functioneren van topambtenaren moet niet in de Kamer geëvalueerd worden, vindt premier Rutte. Hij haalde gisteravond fel uit naar Kamerleden die de ambtelijke top ’wegzetten als een banencarrousel’.

Rutte vindt het niet kunnen dat ’ambtelijk Nederland collectief bij het vuil wordt gezet’, zei hij in het debat over de reorganisatie van de Belastingdienst.

De minister-president sprak zich in een debat over een reorganisatie bij de Belastingdienst fel uit tegen het „met naam en toenaam” bespreken van ambtenaren. Ook tijdens dat debat maakten Kamerleden zich daar weer schuldig aan, zei Rutte. Ministers en staatssecretarissen zijn politiek verantwoordelijk voor het werk van ambtenaren en die moeten worden aangesproken door de Kamer: „Ambtenaren kunnen zich hier niet verdedigen.”

Henk Kampdoctrine

Het „over-, overgrote deel” van de top doet goed werk, voegde Rutte daar aan toe. Als Kamerleden zo fel blijven over ambtenaren, wordt het volgens hem steeds lastiger om topambtenaren te vinden. Die worden zo zelfs „vogelvrij”, zegt de premier. „Ik ben van de Henk Kamp-doctrine”, zei Rutte. „Die zei dat er maar twee mensen verantwoordelijk zijn: de minister en de staatssecretaris.”

Een deel van de oppositie reageerde verontwaardigd op het pleidooi van Rutte. SP-Kamerlid Renske Leijten vindt dat de premier een topambtenaar niet „jubelend kan binnenhalen” om vervolgens „de Kamer de mond te snoeren” als er kritiek is op die ambtenaar.

https://www.telegraaf.nl/(...)lectief-bij-oud-vuil

Rutte je hebt er weer niets van begrepen

’Ze zijn een verlengstuk geworden van de politiek’,draaideur maakt topambtenaar onaantastbaar

Zo’n 1300 topambtenaren draaien jobhoppend mee in het landsbestuur. Spil in die draaischijf voor directeuren is de Algemene Bestuursdienst, uitzendbureau voor overheidsmanagers. Afgerekend op slechte resultaten wordt er zelden. Voor wie faalt bij een ministerie is er altijd een goedbetaalde baan bij een andere overheidsinstelling.

Net toen Jaap Uijlenbroek dacht verlost te zijn van de druk van de publieke ophef, richtten de schijnwerpers zich op hem. Uijlenbroek had het veld moeten ruimen als directeur-generaal van de Belastingdienst, mede als offer voor de schrijnende problemen met de kinderopvangtoeslag. Daarbij waren honderden, mogelijk duizenden ouders jarenlang onterecht als fraudeurs bestempeld, waarna ze soms wel tienduizenden euro’s hadden moeten terugbetalen. Velen raakten hun baan, hun auto, hun huwelijk en hun vertrouwen in de overheid kwijt.

Behalve staatssecretaris Snel (Financiën) moest ook Uijlenbroek opstappen. Onder de verantwoordelijkheid van de hoogste baas van de fiscus werd de hardvochtigheid jegens de burgers niet hersteld en kregen de ouders ook de inmiddels beruchte zwartgelakte dossiers thuisgestuurd. Die waren uiteindelijk de nekslag voor Snel.

’Bizarre transfer’
Nog geen etmaal nadat het nieuws van zijn terugtreden bekend werd, bleek dat de gesneuvelde topambtenaar alweer kon uitkijken naar een nieuwe baan – zijn benoeming als nieuwe gemeentesecretaris in de stad Den Haag was al zowat in kannen en kruiken. „Een verkeerd signaal”, reageerde de SP. Een ’bizarre transfer’, riep de Haagse Groep De Mos. Immers: kan iemand onder wiens leiding een overheidsdienst zo opzichtig faalt, zomaar elders aan de slag?

Ja, dat kan. Uijlenbroek maakt als overheidsbestuurder immers deel uit van de Algemene Bestuursdienst, een wervingsbureau voor topambtenaren dat de bezetting van de 1300 belangrijkste functies binnen de overheid regelt en de topambtenaren begeleidt, alles voor schaal 15 of hoger, met verdiensten vanaf jaarlijks ruim 75.000 tot maximaal 140.000 euro. De gewezen belastingbaas behoort tot de tachtig van de zogeheten topmanagementgroep: secretarissen-generaal (de hoogste baas van een ministerie), directeuren-generaal, inspecteurs-generaal en directeuren van overheidsorganisaties als de Immigratie- en Naturalisatiedienst, het KNMI of het Planbureau voor de Leefomgeving.

Rouleren
De dienst werd in 1995 opgericht tijdens kabinet Paars-I. Het doel: topambtenaren meer laten rouleren over de ministeries, vastgeroeste topbestuurders waar een heel departement aan hing, van hun plek afhalen. Concurrentie tussen de ministeries moest plaatsmaken voor samenwerking. Verkokerde koninkrijkjes zouden de ramen openen voor frisse ideeën en andere inzichten.

Om de doorstroom te garanderen, zijn de benoemingen in de toplaag voor maximaal zeven jaar. Loopt de termijn af of stopt de bestuurder tussentijds, dan heeft hij twee jaar de tijd om elders te solliciteren, met behoud van 95 procent van het laatstverdiende salaris. In die tweejarige ’zoekperiode’ zorgt de ABD voor tussentijdse opdrachten. De ambtenaar krijgt dan de status van ’buitengewoon adviseur’.

Omdat die status carrièretechnisch minder aantrekkelijk is, komt de wisseling van de wacht meestal al na een jaar of vijf. Een topbestuurder die een goede vier jaar onderweg is, begint dan om zich heen te kijken of er niet elders een leuke vacature vrijkomt. Omdat het om een beperkt aantal functies gaat, proberen topambtenaren het al snel bij de eerste aantrekkelijke post. Als dat lukt, vertrekken ze doorgaans dus een stuk eerder dan hun zevenjarige aanstelling doet vermoeden. Het staat ze uiteraard ook vrij buiten het rijksbestuur te solliciteren, zoals Uijlenbroek op de post van gemeentesecretaris. Nu die route voor de voormalige belastingdirecteur door alle ophef is geblokkeerd, is hij nog altijd buitengewoon adviseur bij de ABD.

In stilte
In hoeverre prestaties meewegen, is onduidelijk. Meestal voltrekken de bestuurlijke verschuivingen zich immers in stilte. Komen ze naar buiten, dan zijn er vaak vraagtekens bij te plaatsen.

Zo vertrok onlangs de hoogste baas van het ministerie van Justitie en Veiligheid Siebe Riedstra. Het was hem na zijn aantreden in 2015 eenvoudigweg niet gelukt bij het departement de broodnodige cultuurverandering te brengen en onder zijn wacht probeerde het ministerie cijfers weg te moffelen over criminele asielzoekers. Deze affaire kostte toenmalig VVD-staatssecretaris Harbers de kop. Terwijl Harbers onder druk richting de uitgang ging, was Riedstra onbereikbaar op safari in Botswana. De topambtenaar won zelf juist de hoofdprijs.

Siebe Riedstra kreeg een topfunctie bij de ABD zelf, ’zijn’ staatssecretaris van Justitie moest weg.
Want Riedstra mocht directeur worden van een van de poten van de Algemene Bestuursdienst: ABDTopconsult. Een pool van negen ambtenaren die doorgaans de pensioenleeftijd naderen en voor wie een aanstelling van zeven jaar daarom niet meer opportuun is. In plaats daarvan gaan ze bewindslieden in politiek gevoelige dossiers van advies voorzien.

Riedstra’s plaatsvervanger als secretaris-generaal bij Justitie, Ronald Barendse, was afgelopen zomer al opgestapt. Hij was op jacht gegaan naar ambtenaren die als klokkenluiders aan de bel hadden getrokken over de WODC-affaire. Daarin werden grote vraagtekens gezet bij de onafhankelijkheid van dat voor de overheid belangrijke onderzoeks- en documentatiecentrum. Barendse had met zijn jacht het Openbaar Ministerie voor de voeten gelopen. „Onacceptabel”, vond verantwoordelijk minister Grapperhaus. Maar zo onacceptabel ook weer niet, getuige het vangnet dat de positie van ’buitengewoon adviseur’ bij de ABD hem biedt.

Bonnetjesaffaire
Dat geldt ook voor de hoofdverantwoordelijke voor de ’bonnetjesaffaire’. De geheime miljoenenschikking met een drugshandelaar luidde de voortijdige aftocht in van de toenmalig bewindslieden op Veiligheid en Justitie Fred Teeven, Ivo Opstelten, diens opvolger Ard van der Steur én van Kamervoorzitter Anouschka van Miltenburg. Volgens onderzoeker Oosting moest de toenmalige topman van het ministerie, Pieter Cloo, van het bestaan van het afschrift van de deal hebben geweten. Als ’sg’ zou hij sowieso niet lekker hebben gelegen op het ministerie.

Desondanks belandde Cloo ook anderhalf jaar als ’buitengewoon adviseur’ op de reservebank van de ABD, voor hij zijn heil buiten de overheid zocht. Voordat Cloo secretaris-generaal werd bij Justitie, had hij de halve overheid al gezien: ruimtelijke ordening, de Rijksgebouwendienst, als directeur van de toenmalige Rijksdienst voor de keuring van vee en vlees. Hij was vicevoorzitter van het UWV toen de dienst in opspraak raakte door de peperdure verbouwing van het hoofdkantoor. Hij had daarover volgens toenmalig minister De Geus onjuiste informatie verstrekt.

Of neem Jenny Thunnissen: begin van deze eeuw nog ’Overheidsmanager van het jaar’ als grote baas bij de Belastingdienst. Maar in 2008 moest ze daar vertrekken vanwege de steeds grotere problemen bij de dienst. Later mocht ze het ook nog proberen bij de Inspectie Leefomgeving en Transport, waar ze medeverantwoordelijk was voor het fiasco van de nieuwe Fyra-treinen. Ook voor haar was er een gespreid bedje bij de ABD.

In 2015 vertrok Peter Veld als directeur-generaal bij (wederom) de Belastingdienst, maar niet voordat hij zijn mensen een riante vertrekregeling had bezorgd. Daardoor konden ambtenaren vlak voor hun pensioen nog 75.000 euro opstrijken. Veld werd adviseur bij ABDTOPconsult.

Harry Paul kwam van TOPconsult toen hij hoogste baas werd van Financiën. Voordat hij aantrad bij ABDTOPconsult was hij inspecteur-generaal bij voedselwaakhond NVWA geweest, waar hij tips over het gevaar van ontluizingsmiddel fipronil had genegeerd. Zijn tijdelijke opvolger bij de keuringsdienst had daarvoor alleen ervaring in het onderwijs.

Schaduwzijde
De voorbeelden geven precies de schaduwzijde weer van het carrouselmodel, zegt hoogleraar staatsrecht Paul Bovend’Eert. „Vroeger klommen ambtenaren op binnen een ministerie. Zij wisten alles van hun terrein. Tegenwoordig zijn topambtenaren managers geworden, die niet worden geselecteerd op basis van inhoudelijke deskundigheid, maar vanwege hun bestuurlijke vaardigheden.” Zo kan een directeur van Staatsbosbeheer bij Financiën terechtkomen en een planoloog de hoogste baas van Justitie worden.

Bovendien is de carrousel inmiddels zo groot geworden dat de benodigde kennis bij ministeries op de tweede plek komt, zegt CDA-Kamerlid Omtzigt. „Het is goed als er bestuurlijke ervaring is, maar ambtenaren moeten ook vakinhoudelijke kennis van hun eigen departement hebben.”

Dat heeft een risico, zegt de Nijmeegse professor. „Topambtenaren van tegenwoordig houden een minister liever uit de wind dan hem of haar inhoudelijk tegenspraak te bieden. Ze zijn een verlengstuk geworden van de politiek. Met als belangrijkste verschil dat zij niet worden afgerekend op resultaten.”

Nu voert de ABD wel regelmatig functioneringsgesprekken. Ook zijn er volgens de dienst voorbeelden van voortijdig vertrekkende bestuurders voor wie een vervolgfunctie ’niet aan de orde’ was, al zijn daar geen precieze cijfers van.

Afgelopen week zat Uijlenbroek bovenin de Haagse Zürichtoren, thuisbasis van de ABD, te praten over zijn toekomst. Hij wilde wel weer ergens aan de slag. Maar eerst even rustig aan, was het advies.

https://www.telegraaf.nl/(...)tenaar-onaantastbaar

Om te dus en Rutte staat erbij en kijkt ernaar en verdedigt dit gepruts om te

Van een premier voor alle Nederlanders mag je verwachten dat hij zich empathisch toont in toeslagenrel

Tijdens het debat over de reorganisatie van de Belastingdienst, een hoofdpijndossier voor dit kabinet, kwamen premier Mark Rutte en Renske Leijten (SP) met elkaar in aanvaring.

Het was een interessant verbaal duel: aan de ene kant konden we de arrogantie van de bestuurlijke macht zien, met een stropdas slordig over het overhemd.

En daartegenover, voor de interruptiemicrofoon, explodeerde een oprecht betrokken Kamerlid bijna van woede, vanwege de machteloosheid die ze voelde.

Een bezwaar dat door de SP werd genoemd was de vermeende baantjescarrousel van topambtenaren, die ondanks bewezen wanprestaties toch nog ergens op een ministerie aan de bak kunnen – vaak uit loyaliteit, soms omdat ontslag duurder is.

Plotseling was onze premier, die anders zo ongenaakbaar en stabiel overkomt, op zijn ziel getrapt en bijna persoonlijk beledigd, louter door de suggestie dat hij mensen op hoge posities een hand boven het hoofd zou houden, ondanks al hun incompetenties.

Hij verweerde zich met de malle uitspraak dat die ambtenaren, op wie Leijten het heeft gemunt, zich helemaal niet kunnen verdedigen. Daarop volgde wat gemankeerd theaterspel.

quote:

Ik heb Rutte geen een keer, uit zichzelf, horen zeggen dat het zo vreselijk voor deze mensen is
Ik vond het verhelderend. Andermaal bewees Mark Rutte dat hij zijn fingerspitzengefühl tijdens delicate kwesties kwijt is geraakt.

Hij zou ook kunnen zeggen dat honderdduizenden onschuldige burgers gedupeerd zijn door de Belastingdienst, meer specifiek door hongerige inspecteurs en bloeddorstige afdelingshoofden die aan grootheidswaanzin lijden. Hij deed dat niet.

Van een premier voor alle Nederlanders mag je verwachten dat hij zich empathisch toont in deze kwestie. En zich iets meer bekommert om de echte zwakkeren in de samenleving.

De slachtoffers van de Belastingdienst konden zich nooit verweren. Sterker nog, ze wisten niet eens waarvan ze werden verdacht: hun levens gingen kapot, geïnitieerd door het verrotte beleid bij de dienst.

Ik heb Rutte geen een keer, uit zichzelf, horen zeggen dat het zo vreselijk voor deze mensen is, laat staan dat hij ze ooit heeft bezocht, puur en alleen om sorry te zeggen.

Hij hield het bij formalistische verklaringen.
Maar als het om zijn ambtenaren gaat, die rustig mogen falen en daarna een ander baantje krijgen, wordt hij ineens bozig en schiet hij in de verdediging. Wat ben je dan voor een premier? In ieder geval eentje met een verkeerd moreel kompas.

https://www.ad.nl/binnenl(...)eslagenrel~a58571d4/

Rutte je bent en blijft een enorme Paardenlul

Reconstructie: Ditmaal wil Vijlbrief de klus wél klaren - ‘excellente casting’

Alexandra van Huffelen en Hans Vijlbrief worden vandaag beëdigd als nieuwe staatssecretarissen van Financiën. De zoektocht naar nieuwe bewindslieden op dit probleemministerie had de nodige voeten in de aarde.

Terwijl de schemer valt over het Haagse Plein, fietst een man voor het Kamergebouw langs. Binnen voeren premier Mark Rutte en minister van Financiën Wopke Hoekstra het debat over hoe het nu verder moet met de Belastingdienst. Maar hoe die discussie vanavond afloopt, zal Menno Snel deze dinsdag 21 januari een zorg zijn. Hij heeft een andere missie. Als ambteloos burger is hij op zijn Adidas-sneakers op weg naar de KPN-winkel aan de Lange Poten.

Noem het ironie; Snel is op een bureaucratische hindernis gestuit. Hij kan niet meer gebeld worden. Toen hij in 2017 staatssecretaris werd, liet hij zijn privénummer omzetten in een werknummer. Maar sinds hij geen bewindspersoon meer is, heeft de staat zijn nummer ingeslikt en is hij even onbereikbaar. ,,Ik probeer mijn nummer nu terug te krijgen’’, lacht hij in het voorbijgaan.

‘De lakse houding van de overheid is een extra duw voor hen die al aan de rand van de afgrond staan’

Herculeswerk
Snel weet dan al dat hij niet één maar liefst twee opvolgers krijgt. Wie, dat is dan nog de vraag. Wel heeft hij de vrijdagavond ervoor, vier weken na zijn aftreden op 18 december, afscheid genomen van zijn voormalige collega’s. Op het Catshuis is hij geknuffeld en op zijn schouders geslagen. Allemaal hebben ze met hem meegeleefd, op weg naar zijn ondergang. Dat doen ze goed, die dinertjes, meent hij.

Snel is op het Catshuis met zijn vrouw. Ook de anderen van het ‘team’ hebben hun partner meegenomen. Tussen de gangen van het diner door wordt er gespeecht. Rutte heeft het over de onmogelijke opgave die Snel had. En dat hij het als een compliment moet zien dat zijn Herculeswerk nu door twee mensen zal worden gedaan.

Op zijn beurt speecht Snel. Dat hij in zijn vriendenkring te horen kreeg dat het onrechtvaardig was dat hij eruit vloog. En dat hij zijn vrienden moest uitleggen dat dit nu eenmaal zo gaat in de politiek. Hij is niet verbolgen en voelt zich niet onrechtvaardig behandeld.

quote:

Als het aan Rutte had gelegen, was Snel nooit opgestapt. Hij heeft lang gesputterd. ‘Een van mijn beste mensen’, die wil hij niet zomaar laten gaan, zegt hij meer dan eens.

Maanden verspild
Maar Snel voelt in het najaar de grond langzaam onder zich verdwijnen. Ook al slurpt de toeslagenaffaire inmiddels driekwart van zijn tijd op, de incidenten blijven zich opstapelen. Zijn partij had voor de zomer al een compensatieregeling op poten willen zetten voor de slachtoffers, maar dit idee stuit op weerstand in de ministerraad. Ook bij andere uitvoeringsorganisaties zijn problemen, het is beter om het al bestelde rapport van Piet Hein Donner af te wachten.

Daardoor worden drie maanden verspild, zeggen betrokkenen. In de tussentijd wordt de Kamer steeds ongeduldiger: nóg meer documenten, nog maar eens een tijdlijn, wéér een debat. De zwartgelakte dossiers die gedupeerden opgestuurd krijgen, blijken de druppel.

Ook GroenLinks, dat Snel tot die tijd door dik en dun heeft gesteund, laat doorschemeren het vertrouwen in de staatssecretaris te zullen opzeggen. De D66’er weet na het telefoontje van Jesse Klaver genoeg. Als hij het Belastingplan door de Eerste Kamer heeft geloodst en zijn vrouw heeft bijgestaan tijdens een zware operatie, schrijft hij zijn afscheidsbrief, die hij tot tevredenheid van voorzitter Khadija Arib in de Kamer voorleest.

De volgende dag is er vierkoppig topberaad op het Torentje. Rutte ontvangt Wopke Hoekstra, Waarnemend D66-vicepremier Wouter Koolmees en D66-fractieleider Rob Jetten. Zomaar een partijgenoot benoemen en op dezelfde voet doorgaan, dat wil D66 niet. De politieke aansturing moet anders. Maar hoe?

Wellicht kan Hoekstra taken overnemen. Of is misschien tijd voor een extra minister, zoals de Belgen hebben. Hier valt ook al het idee voor een tweede staatssecretaris. Die optie is dan al de meest serieuze – een ‘no brainer’, aldus een betrokkene. Zelfs Rutte sputtert niet: zijn stokpaardje om met zo min mogelijk bewindslieden te regeren heeft hij al losgelaten bij de formatie van dit vierpartijenkabinet.

Maar om geen overhaast besluit te nemen, wordt eerst besloten dat de vier hoogste ambtenaren van Algemene Zaken, Financiën, Binnenlandse Zaken en Sociale Zaken in het kerstreces bij elkaar gaan zitten om de voor- en nadelen te schetsen.

Kwartetspel
Andere topambtenaren zijn dan al bezig met een nog door Snel aangevraagd advies over ontvlechting van de Belastingdienst, waaruit het plan voorkomt om de Toeslagen en de Douane los te koppelen.

Onder de kerstboom prakkiseert Jetten intussen een longlist van kandidaten bij elkaar. Er zijn sinds de dag van Snels vertrek al tientallen spontane sollicitaties binnengekomen, maar de meeste kan Jetten amper serieus nemen.

In de pers duiken de namen van Udo Kock en Francine Giskes op. Zelfs onwaarschijnlijke ‘kanshebbers’ als Alexander Pechtold (nu baas van het CBR) en NS-directeur Roger van Boxtel worden in dit Haagse kwartetspel genoemd. Jetten pleegt plagerige telefoontjes naar hen, of ze toevallig verstand hebben van een uitvoeringsorganisatie. Jetten weet heel goed dat Pechtold bij de vorige formatie lang moest zoeken naar een staatssecretaris van Financiën. De post werd door weinigen begeerd.

Een van de kandidaten die toen weigerde is Hans Vijlbrief, Brussels topambtenaar die de bijeenkomsten van Europese ministers van Financiën voorbereidt. Ook nu valt zijn naam al snel. Maar eerst wil D66 zekerheid over de verdeling van de portefeuilles. De democraten willen sowieso zelf de staatssecretaris leveren die het Belastingplan maakt en nog voorstellen moet doen voor een CO2-belasting en een vliegtaks.

‘Grote mond’
Met Rutte en Hoekstra heeft de D66-top dan al besloten dat er twee staatssecretarissen komen. Toch kan Jetten het in het coalitieoverleg op 13 januari niet laten de CDA-minister een onwelkom aanbod te doen. ,,Is het geen idee om Hoekstra de Belastingdienst er bij te laten doen?’’, vraagt hij. De vermoeide Hoekstra wimpelt de suggestie beleefd weg. Hij is veel te druk.

Hoewel de andere deelnemers ervan uit gaan dat D66 beide posten wil claimen, polst Jetten nog wel even of de andere partijen belangstelling hebben voor een tweede staatssecretaris. ChristenUnie en VVD staan niet te springen. Fractieleiders Gert-Jan Segers en Klaas Dijkhoff kijken naar CDA-collega Pieter Heerma: die heeft met Pieter Omtzigt een Kamerlid in de fractie die ‘zo’n grote mond heeft’, kan hij het niet doen? Heerma antwoordt niet. De CDA’ers hebben genoeg van dit spelletje.

Nog diezelfde maandag belt Jetten met Alexandra van Huffelen. Ze is voormalig Rotterdams wethouder en directeur van het Gemeentelijk Vervoersbedrijf in Amsterdam. Zij heeft ervaring met een uitvoeringsorganisatie in stormachtige tijden en doet het goed als nieuw D66-senator. Van Huffelen schrikt even als Jetten haar het voorstel doet, omdat ze zich realiseert dat het geen makkelijke klus wordt waarvoor ze wordt gevraagd.

Thalys
Twee dagen later belt Jetten met Vijlbrief. Hij moet hard lachen in de Thalys tussen Parijs en Brussel als hij het smsje van Jetten leest: ‘Je voelt hem zeker al aankomen…’ Ze maken een afspraak, een gesprek in de trein kan weleens uitlekken.

Zonder dat ze van elkaar weten wie de andere kandidaat is, hebben ze een gesprek met vicepremier Koolmees en Jetten. Van Huffelen doet dat op het ministerie van Sociale Zaken, Vijlbrief bij hem thuis. Als Jetten en Koolmees de indruk hebben dat ze het willen doen, wordt het nieuwe duo bij elkaar gezet en brainstormen ze over hoe ze het gaan aanpakken in het laatste missionaire jaar en de demissionaire nasleep.

Pas als dat beklonken is, worden Hoekstra en Rutte ingelicht. ,,Dat méén je niet!’’, roept Rutte. ,,Hoe heb je Vijlbrief zover gekregen?’’ Rutte herinnert zich zijn ‘nee’ uit 2017. Maar hij toont zich tevreden dat D66 twee zware kandidaten vindt. En ook Hoekstra is aangenaam verrast, ook al verliest Nederland met de aanstelling van Vijlbrief een zware post in Brussel. ,,Excellente casting’’, zo reageert hij.


Dit is om te ze zouden zich moeten doodschamen ipv te grijnzen

https://www.ad.nl/politie(...)te-casting~a39e1310/

quote:

Op woensdag 29 januari 2020 11:08 schreef Hexagon het volgende:
Waarom moet Vijlbrief zich precies doodschamen?

Omdat bij zijn baan niet een grijnzende houding past laat staan een onkritische en meegrijnzende houding met de opper verantwoordelijke Rutte
Hij dient zich nederig tov de slachtoffers en zeer zeer argwanend tov diegene die de rotzooi hebben veroorzaakt op te stellen
Het grijnzen van opperlul Rutte is al helemaal om te