OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.quote:Op donderdag 5 december 2019 19:09 schreef livelink het volgende:
Nu Dit is de Leven bij DWDD.
https://www.tvgids.nl/tv/(...)omana-vrede/79389821
Ben benieuwd
Indrukwekkend.... en ontroerend ook.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zeker. En op punten heel herkenbaar ook. Op het laatst ging ik echt twijfelen: heb ik J. niet te veel gedwongen om niet zichzelf te kunnen zijn?quote:
[..]
Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.
Indrukwekkend.... en ontroerend ook.
Is op zich goed als een documentaire je op zo'n manier aan het denken zet.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.quote:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Dit komt veel vaker voor, beide problemen. En ze zijn ook best op te lossen!
Qua wiskunde/rekenen is het probleem meestal dat strategieën moeizaam worden gegeneraliseerd.
Is het zo dat ze redelijk snel de juiste strategie kan toepassen nadat die wordt aangeboden, maar in een andere opgave/ situatie/ context dat niet lukt?
De oplossing is dan om de docent een keer van bovenaf een soort stamboom van onderwerpen en strategieën te laten zien. Dat basisplan kun je later dan ook weer gebruiken om te zien waar je mee bezig bent! Zo help je uit te zoomen en weer in te zoomen als dat nodig is.
Bij hulp vragen is het lastig dat het zoveel van een kind vraagt: überhaupt doorhebben dat het niet lukt, bedenkendat je hulp nodig hebt, daadwerkelijk om hulp vragen maar dan ook nog eens moeten reflecteren en uitleggen wat er misgaat.
Als het ergens in al die stappen niet lukt dan werkt het niet! Helemaal als je een kind hebt dat lekker aan het doorzetten is en het zelf belangrijk vindt om te blijven proberen.
Een oplossing die soms helpt en dat is de zin ‘ik weet niet hoe ik dit moet doen’. Die klopt altijd. Als je niet weet welke bladzijde, welke som, hoe het moet, of je het goed hebt gedaan, en daarmee sla je een aantal stappen over en maak je nadenken over wat we niet lukt overbodig.
Maar dan moet je wel doorhebben dat je vastloopt of niet verder komt. Dus dat is het andere stukje dat hierbij hoort: haar helpen te zien dat ze niet verder komt of het niet lukt. In eerste instantie kan iemand anders dat doen: ik zie dat je vastloopt, klopt dat? En ook als je hierbij dezelfde woorden gebruikt, lukt het vaak om het langzaam maar zeker te internaliseren.
Hier dus een paar ongevraagde ideetjes, hopelijk heb je er wat aan!
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.quote:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Wat ik zie is namelijk dat ook de angst dat je op een verkeerd moment je vraag stelt heel erg meespeelt in het niet durven vragen. Op de school van mijn dochter hadden ze het laatste jaar dit soort uren wel ingepland. Moest je je wel van tevoren voor inschrijven, maar het was in ieder geval duidelijk dat er op dat moment tijd en ruimte was voor extra vragen en instructie. En op een gegeven moment ging mijn dochter er redelijk standaard naartoe voor vakken waar ze problemen mee had, omdat ze ook veel leerde van de vragen die andere leerlingen op dat moment stelden en de extra uitleg daarover.
Zo'n simpel concept, maar het werkte echt.
Alleen jammer dat je dat niet kunt afdwingen bij scholen om dat zo te gaan organiseren.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hier doen ze dat ook, het eerste uur is elke dag vrij gepland. Eentje wordt gedaan door de mentor(nu klassikaal,later in het jaar meer individueel). De andere ochtenden zijn er steunlessen. Zowel voor vakken als sociaal emotionele hulp.
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
Dank je voor het meedenken, "ik weet niet hoe ik het moet doen" is misschien wel een goede.quote:
[..]
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.
Dit komt veel vaker voor, beide problemen. En ze zijn ook best op te lossen!
Qua wiskunde/rekenen is het probleem meestal dat strategieën moeizaam worden gegeneraliseerd.
Is het zo dat ze redelijk snel de juiste strategie kan toepassen nadat die wordt aangeboden, maar in een andere opgave/ situatie/ context dat niet lukt?
De oplossing is dan om de docent een keer van bovenaf een soort stamboom van onderwerpen en strategieën te laten zien. Dat basisplan kun je later dan ook weer gebruiken om te zien waar je mee bezig bent! Zo help je uit te zoomen en weer in te zoomen als dat nodig is.
Bij hulp vragen is het lastig dat het zoveel van een kind vraagt: überhaupt doorhebben dat het niet lukt, bedenkendat je hulp nodig hebt, daadwerkelijk om hulp vragen maar dan ook nog eens moeten reflecteren en uitleggen wat er misgaat.
Als het ergens in al die stappen niet lukt dan werkt het niet! Helemaal als je een kind hebt dat lekker aan het doorzetten is en het zelf belangrijk vindt om te blijven proberen.
Een oplossing die soms helpt en dat is de zin ‘ik weet niet hoe ik dit moet doen’. Die klopt altijd. Als je niet weet welke bladzijde, welke som, hoe het moet, of je het goed hebt gedaan, en daarmee sla je een aantal stappen over en maak je nadenken over wat we niet lukt overbodig.
Maar dan moet je wel doorhebben dat je vastloopt of niet verder komt. Dus dat is het andere stukje dat hierbij hoort: haar helpen te zien dat ze niet verder komt of het niet lukt. In eerste instantie kan iemand anders dat doen: ik zie dat je vastloopt, klopt dat? En ook als je hierbij dezelfde woorden gebruikt, lukt het vaak om het langzaam maar zeker te internaliseren.
Hier dus een paar ongevraagde ideetjes, hopelijk heb je er wat aan!
M. is niet een enorme doorzetter, die heeft er tot nog toe weinig voor hoeven doen, als het niet vanzelf gaat dan denkt ze dat ze het niet kan... en laat ze gauw de moed zakken.
Mijn man is afgelopen dagen wat met haar bezig geweest met wiskunde, dan lijkt ze het toch aardig op te pakken...
Ze gaan kijken naar de mogelijkheid om een bijlesuur te maken, dat zou mooi zijn.quote:
[..]
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.
Wat ik zie is namelijk dat ook de angst dat je op een verkeerd moment je vraag stelt heel erg meespeelt in het niet durven vragen. Op de school van mijn dochter hadden ze het laatste jaar dit soort uren wel ingepland. Moest je je wel van tevoren voor inschrijven, maar het was in ieder geval duidelijk dat er op dat moment tijd en ruimte was voor extra vragen en instructie. En op een gegeven moment ging mijn dochter er redelijk standaard naartoe voor vakken waar ze problemen mee had, omdat ze ook veel leerde van de vragen die andere leerlingen op dat moment stelden en de extra uitleg daarover.
Zo'n simpel concept, maar het werkte echt.
Alleen jammer dat je dat niet kunt afdwingen bij scholen om dat zo te gaan organiseren.
Ik zou denken als je als docent toch ziet dat iemand steeds dezelfde fouten maakt en niet komt vragen, dat je dan als docent ook kan vragen of iemand hulp nodig heeft.
Maar goed, misschien ook wel erg druk enzovoort.
Klinkt wel goed. Ze hebben bij ons wel mentoruur en studieles, bij een van beiden zijn ze erg bezig met spelling... terwijl dat dan iets is waar M. totaal geen moeite mee heeft.quote:
Hier doen ze dat ook, het eerste uur is elke dag vrij gepland. Eentje wordt gedaan door de mentor(nu klassikaal,later in het jaar meer individueel). De andere ochtenden zijn er steunlessen. Zowel voor vakken als sociaal emotionele hulp.
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
Ieder zn ding
. Sova, heeft de jongste vorig jaar gedaan, heel netjes de gewenste antwoorden geven...
Maar in de praktijk kon ze er niet zoveel mee
.
Mama van 2 lieve meiden :)
C heeft in groep 7 een sova/weerbaarheidstraining gedaan. Maar inderdaad, de antwoorden waren prima, zelfs goed. Maar in praktijk kon hij er ook weinig mee..quote:
Sova, heeft de jongste vorig jaar gedaan, heel netjes de gewenste antwoorden geven...
Maar in de praktijk kon ze er niet zoveel mee
Ik merk dat ik weer meer wil posten hier, omdat ik door de overgang naar het reguliere onderwijs weer wat dingen leer die ik nog niet wist van mijn zoon.
En wie weet zijn er meelezers die het herkennen of iets mee kunnen
Mijn zoon was deze week veel later thuis van school dan anders. Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij zo laat was en hij zei dat hij een opdracht had moeten doen voor biologie en dat hij er na het inleveren achter kwam dat hij de opdracht helemaal niet goed had begrepen en dus verkeerd had gemaakt. Hij was vervolgens de docente gaan zoeken na school, maar had haar na een half uur nog niet gevonden. Daarom had hij haar uiteindelijk maar een mailtje gestuurd om het uit te leggen. Na ongeveer 20 minuten kreeg hij antwoord. Ze schreef dat ze het al gezien had en dat er nu eenmaal niks meer aan te doen was.
Ja, zegt mijn zoon: "En pas toen ze antwoord had gegeven, kon ik naar huis. Het maakt me niet uit wat het antwoord was, maar ik kon pas iets anders gaan doen nadat ik met haar had gesproken of van haar had gehoord. Tot die tijd zit alleen dat in mijn hoofd en kan ik verder helemaal niks totdat dat afgehandeld is".
Gelukkig maar dat ze zo snel reageerde op de mail dan
Voor mij is dat allemaal best wel nieuw, omdat tot nog toe alles rondom hem heen zo was ingericht dat altijd wel de juiste mensen aanspreekbaar waren op school. En dat andere docenten zo iets net zo goed op konden pakken.
En wie weet zijn er meelezers die het herkennen of iets mee kunnen
Mijn zoon was deze week veel later thuis van school dan anders. Ik vroeg hem hoe het kwam dat hij zo laat was en hij zei dat hij een opdracht had moeten doen voor biologie en dat hij er na het inleveren achter kwam dat hij de opdracht helemaal niet goed had begrepen en dus verkeerd had gemaakt. Hij was vervolgens de docente gaan zoeken na school, maar had haar na een half uur nog niet gevonden. Daarom had hij haar uiteindelijk maar een mailtje gestuurd om het uit te leggen. Na ongeveer 20 minuten kreeg hij antwoord. Ze schreef dat ze het al gezien had en dat er nu eenmaal niks meer aan te doen was.
Ja, zegt mijn zoon: "En pas toen ze antwoord had gegeven, kon ik naar huis. Het maakt me niet uit wat het antwoord was, maar ik kon pas iets anders gaan doen nadat ik met haar had gesproken of van haar had gehoord. Tot die tijd zit alleen dat in mijn hoofd en kan ik verder helemaal niks totdat dat afgehandeld is".
Gelukkig maar dat ze zo snel reageerde op de mail dan
Voor mij is dat allemaal best wel nieuw, omdat tot nog toe alles rondom hem heen zo was ingericht dat altijd wel de juiste mensen aanspreekbaar waren op school. En dat andere docenten zo iets net zo goed op konden pakken.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Mama van 2 lieve meiden :)
Fijn, die herkenbaarheid. Voor mij was het nieuw. En ik vond het ook goed dat hij er dan wel wat aan probeert te doen. Geeft me ook wel het gevoel dat hij zich wel weet te redden daar.quote:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ja, dat gaat per jaar beter. En is volgens mij ook de reden dat het zo goed met hem gaat. De tijd dat hij alleen maar kon weglopen of agressief worden ligt echt helemaal achter ons.quote:Op vrijdag 20 december 2019 21:51 schreef BE het volgende:
Wat goed ook dat hij het zo goed kan verwoorden!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat schijnt iets typisch voor autisme te zijn. Ik heb vrij recent de diagnose gekregen en krijg nu psycho-educatie. De manier waarop ze het voor me uitbeeldden was dat een brein met autisme dingen ordent alsof het gekleurde blokjes zijn: alle blauwe blokjes op een rijtje, dan de groene, dan de rode, enzovoort. Zo'n onduidelijk/onopgelost ding is geen blokje, maar cilindervormig. Je kunt het nergens kwijt, want het past niet tussen de blokjes. Je weet niet waar je heen moet. In de loop van de tijd leer je manieren aan om zo'n cilindervormig blokje om te vormen (om er een soort bruggetje overheen te bouwen) zodat het wel in een rijtje past.quote:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Ik weet niet of het zo in woorden omschreven zinnig is -- ze toonden het mij fysiek met blokjes. Die methode heet Brain Blocks. Het geeft je een manier om uit te leggen wat er in je hoofd gebeurt. Sommige praktijken voor (ambulante) begeleiding (via WMO) werken ermee
Brainblocks ken ik wel, althans ik heb er wel eens kort uitleg over gezien.
Maakt het wel zichtbaarder.
Maakt het wel zichtbaarder.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik vind het heel duidelijk uitgelegd en erg verhelderendquote:
Ik weet niet of het zo in woorden omschreven zinnig is...
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Zelf gehad en mijn jongste krijgt dat nu.quote:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Ik vond het prettig, individueel. En ik heb de indruk dat deze vorm mijn jongste ook wel ligt.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wij hebben er zelf geen ervaring mee. Maar ik hoor er veel goeds over, zowel van kinderen met ASS als ook andere kinderen.quote:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Vriendje van oudste heeft dat nu. Wat wil je erover weten, dan vraag ik zijn moeder straks?quote:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Bedankt! Het gaat eigenlijk over Tyler. Die geen ASS heeft. Wel adhd en hechtingsstoornis.
Vanwege oa tics wat hij heeft sinds een half jaar ongeveer en hele boze buien vnml bij vader waar hij grotendeels woont. Ik vraag me af wat er dan precies gebeurd met zo'n therapie. Ik begreep spelenderwijs dingen doen en praten om gevoelens te leren begrijpen en beter met anderen om te kunnen gaan.
Vanwege oa tics wat hij heeft sinds een half jaar ongeveer en hele boze buien vnml bij vader waar hij grotendeels woont. Ik vraag me af wat er dan precies gebeurd met zo'n therapie. Ik begreep spelenderwijs dingen doen en praten om gevoelens te leren begrijpen en beter met anderen om te kunnen gaan.
Het gaat inderdaad spelenderwijs en dan op die manier situaties uitlokken/opzoeken die iemand lastig vindt. En dan kijken hoe je daar mee om kan gaan. En dat kan je dan spelenderwijs oefenen.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dank je. Klinkt wel goedquote:
Het gaat inderdaad spelenderwijs en dan op die manier situaties uitlokken/opzoeken die iemand lastig vindt. En dan kijken hoe je daar mee om kan gaan. En dat kan je dan spelenderwijs oefenen.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Ik weet niet of het individueel is, lijkt me wel het beste.
Daar kun je voor kiezen.quote:
[..]
Dank je. Klinkt wel goed
Best heftig, dat Tyler een hechtingsstoornis heeft.
Zit hij op regulier onderwijs?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ja, waarschijnlijk door het ziekenhuisgebeuren. Zo'n beetje de eerste 6 maanden van zijn leven en later de scheiding .quote:
[..]
Daar kun je voor kiezen.
Best heftig, dat Tyler een hechtingsstoornis heeft.
Zit hij op regulier onderwijs?
Ja hij zit alweer in groep 7. Gaat goed!
Onze oudste is begonnen met individueel pmt, later in een groep, in combinatie met nog individueel. Ze heeft er erg veel baad bij. Het heeft haar zelfvertrouwen en beheersing van haar boosheid erg goed gedaan.
*poef* nu is het weg
Dat klinkt goed!quote:
Onze oudste is begonnen met individueel pmt, later in een groep, in combinatie met nog individueel. Ze heeft er erg veel baad bij. Het heeft haar zelfvertrouwen en beheersing van haar boosheid erg goed gedaan.
Zometeen DWDD over Mind My Mind. Een animatiefilm over autisme.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
Dank voor de tip!quote:
Zometeen DWDD over Mind My Mind. Een animatiefilm over autisme.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zeker het terug kijken waard. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de film. Nu maar hopen dat ie ook in de buurt van Zwolle gaat draaien of nog beter online of tv komt
Confronterend, vond ik het bij DWDD. 
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is zo'n herkenbare angst, Moonah. En dan vooral in deze tijd, waarin groepsopdrachten en samenwerken de toverwoorden lijken te zijn. Wat jij schrijft herken ik ook zo goed. Het lukt allemaal wel, maar het is inderdaad hard werken en zwaar. En het put hem ook echt uit. Hij is nu sinds hij op het reguliere onderwijs zit altijd moe en vaak ziek.
Mijn zoon heeft vrienden vanuit het speciaal onderwijs overgehouden, gelukkig. Daarmee gaat hij in het weekend naar de film of naar de stad of naar het zwembad. Ik ben in ieder geval blij dat hij dat heeft en voor de rest hou ik soms ook mijn hart vast voor zijn toekomst en hoop ik dat er dingen gaan veranderen. Dat tegen de tijd dat hij gaat werken werkgevers zo blij zullen zijn met elke goede kracht dat ze bereid zijn om ook wat extra te investeren.
Mijn zoon heeft vrienden vanuit het speciaal onderwijs overgehouden, gelukkig. Daarmee gaat hij in het weekend naar de film of naar de stad of naar het zwembad. Ik ben in ieder geval blij dat hij dat heeft en voor de rest hou ik soms ook mijn hart vast voor zijn toekomst en hoop ik dat er dingen gaan veranderen. Dat tegen de tijd dat hij gaat werken werkgevers zo blij zullen zijn met elke goede kracht dat ze bereid zijn om ook wat extra te investeren.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik ga terugkijken morgen, moet nu naar bed!quote:
Zeker het terug kijken waard. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de film. Nu maar hopen dat ie ook in de buurt van Zwolle gaat draaien of nog beter online of tv komt
Hij draait in 4 bioscopen, maar je kan hem ook aanvragen oid, las ik hier.
Je ongerustheid is wel herkenbaar...quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:56 schreef Moonah het volgende:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Mama van 2 lieve meiden :)
Net nog even teruggekeken dat stukje uit DWDD. Ik wil die hele film wel zien...
Dat stukje over dat feestje, er viel hier weer een puzzelstukje op zn plek hoor... dat ik ineens zie hoe het in mijn hoofd gaat.
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
Dat stukje over dat feestje, er viel hier weer een puzzelstukje op zn plek hoor... dat ik ineens zie hoe het in mijn hoofd gaat.
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
Mama van 2 lieve meiden :)
Thanks! ik zag hier dat ie toch ook in Zwolle draait.quote:
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
https://www.filmtheaterfraterhuis.nl/films/mind-my-mind
herkenbaar, Moonah.quote:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Al vond ik het gesprek rond de tafel bij DWDD wel leuk eigenlijk. Natuurlijk drukt het je wel weer met de neus op de feiten dat het allemaal niet vanzelf gaat, maar ik vond het alle drie echt leuke mensen die daar aan tafel zaten. Knap hoe ze hun eigen problemen konden verwoorden. En ze hadden toch wel een zekere draai kunnen vinden in het leven.
in de haak.
Dank voor jullie reacties dames. 
Soms vliegt het besef me even aan.
Soms vliegt het besef me even aan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah Door mijn werk ontmoet ik natuurlijk regelmatig (jong)volwassenen met ass en je hoort mij niet zeggen dat ze het altijd makkelijk hebben (gehad), maar vaak zijn ze erg tevreden met hun leven. De kennis dát er sprake is van ass, dat hersenen ‘anders’ werken en dat dit blijft, dat weten jullie nu. Een geweldig grote voorsprong op vele generaties die geen idee hadden. En ass is niet fout of verkeerd, maar juist ook normaal (voor henzelf) en duidelijk, als je je erin verdiept.
En met zo’n moeder heeft T. al bij voorbaat tig stappen gezet en heus, het zal allemaal niet fantastisch gaan, maar hij is nu al een leuke knul. Dat zit erin en gaat niet weg.
Door mijn werk ontmoet ik natuurlijk regelmatig (jong)volwassenen met ass en je hoort mij niet zeggen dat ze het altijd makkelijk hebben (gehad), maar vaak zijn ze erg tevreden met hun leven. De kennis dát er sprake is van ass, dat hersenen ‘anders’ werken en dat dit blijft, dat weten jullie nu. Een geweldig grote voorsprong op vele generaties die geen idee hadden. En ass is niet fout of verkeerd, maar juist ook normaal (voor henzelf) en duidelijk, als je je erin verdiept. En met zo’n moeder heeft T. al bij voorbaat tig stappen gezet en heus, het zal allemaal niet fantastisch gaan, maar hij is nu al een leuke knul. Dat zit erin en gaat niet weg.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Inmiddels is het zware gevoel alweer wat gezakt hoor.
Wij hebben T altijd geleerd dat een hoofd met ASS anders werkt, en er geen waardeoordeel aan gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral op mijn werk (leerkracht speciaal onderwijs, kinderen met complexe leer- en ontwikkelingsvragen) merk dat ik zelfs een voorkeur heb voor kinderen met ASS.
Ik merk bij mijn eigen kind echter, dat hij heel erg leerbaar is (gelukkig!), maar nu hij ouder wordt zie ik soms echt dat ASS een onzichtbare handicap kan zijn in onze niet-ASS maatschappij. En als je dan in korte tijd een aantal van dergelijke incidenten hebt, dan voelt het ineens zo pijnlijk.
Maar goed, we hebben geen klagen. Hij is lief, slim, hij heeft een goede thuisbasis, begeleiding op school is in orde (denk ik), we hebben een super ambulante begeleidster, hij is vaak vrolijk (thuis iig). Dus tja, step by step maar weer. Beren op de weg van de toekomst zien heeft weinig zin.
Maar Ypsel, het schoot de laatste dagen wel regelmatig door mijn hoofd: ooit, in een ver verleden toen ik mijn eerste vermoedens van ASS uitte, heb jij iets gezegd in de trant van "wat hij allemaal op zijn pad zal tegenkomen". Indertijd dacht ik dat dat allemaal wel los zou lopen, nu snap ik beter wat je bedoelde.
Wij hebben T altijd geleerd dat een hoofd met ASS anders werkt, en er geen waardeoordeel aan gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral op mijn werk (leerkracht speciaal onderwijs, kinderen met complexe leer- en ontwikkelingsvragen) merk dat ik zelfs een voorkeur heb voor kinderen met ASS.
Ik merk bij mijn eigen kind echter, dat hij heel erg leerbaar is (gelukkig!), maar nu hij ouder wordt zie ik soms echt dat ASS een onzichtbare handicap kan zijn in onze niet-ASS maatschappij. En als je dan in korte tijd een aantal van dergelijke incidenten hebt, dan voelt het ineens zo pijnlijk.
Maar goed, we hebben geen klagen. Hij is lief, slim, hij heeft een goede thuisbasis, begeleiding op school is in orde (denk ik), we hebben een super ambulante begeleidster, hij is vaak vrolijk (thuis iig). Dus tja, step by step maar weer. Beren op de weg van de toekomst zien heeft weinig zin.
Maar Ypsel, het schoot de laatste dagen wel regelmatig door mijn hoofd: ooit, in een ver verleden toen ik mijn eerste vermoedens van ASS uitte, heb jij iets gezegd in de trant van "wat hij allemaal op zijn pad zal tegenkomen". Indertijd dacht ik dat dat allemaal wel los zou lopen, nu snap ik beter wat je bedoelde.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wij zijn gisteren met ons drieën naar Mind my mind geweest. Wauw!! Heel bijzondere film. Kleine filmzaal zat vol met ouders en hun ASS-kind. 
T herkende niet alles, sommige dingen werken bij hem anders zei hij, maar de overprikkeling en het 'inoefenen van situaties' waren heel herkenbaar. De hoofdpersoon in de film heeft als 'typische hobby/ontspanning/ontprikkeling' alles wat met modelbouwvliegtuigen te maken heeft. T moest wel lachen: "Dat is bij mij het gamen, dat is wel fijn, want dat vinden anderen niet raar en ik kan er gewoon heel veel met hen over praten". Vond ik mooi opgemerkt, want de hoofdpersoon in de film heeft een soort sociaal verbod om (overmatig) over zijn passie te praten.
Ik vind deze film een echte aanrader!!
T herkende niet alles, sommige dingen werken bij hem anders zei hij, maar de overprikkeling en het 'inoefenen van situaties' waren heel herkenbaar. De hoofdpersoon in de film heeft als 'typische hobby/ontspanning/ontprikkeling' alles wat met modelbouwvliegtuigen te maken heeft. T moest wel lachen: "Dat is bij mij het gamen, dat is wel fijn, want dat vinden anderen niet raar en ik kan er gewoon heel veel met hen over praten". Vond ik mooi opgemerkt, want de hoofdpersoon in de film heeft een soort sociaal verbod om (overmatig) over zijn passie te praten.
Ik vind deze film een echte aanrader!!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Goed om te horen Moonah!
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
Mama van 2 lieve meiden :)
Vanmorgen kennis gemaakt/intake gehad met de meiden.
Jongste voor second opinion, wel of geen ass.
En oudste hebben we toch best wat vragen liggen.
De diagnose van de oudste is al lang geleden, daar wilden ze toch nog wat aanvullend onderzoek voor doen, ook omdat het nog volgens dsm IV was en de "eisen" voor de diagnose iets veranderd zijn. En aangezien zijn alleen ass behandelen, willen ze voor de volledigheid dat nog wel eens bekijken.
Prima, ik vermoed dat ze met vlag en wimpel zal slagen eigenlijk... en de jongste... daar ben ik heel benieuwd wat zij ervan zullen zeggen en of we ass dan wel of niet weg kunnen strepen.
Jongste voor second opinion, wel of geen ass.
En oudste hebben we toch best wat vragen liggen.
De diagnose van de oudste is al lang geleden, daar wilden ze toch nog wat aanvullend onderzoek voor doen, ook omdat het nog volgens dsm IV was en de "eisen" voor de diagnose iets veranderd zijn. En aangezien zijn alleen ass behandelen, willen ze voor de volledigheid dat nog wel eens bekijken.
Prima, ik vermoed dat ze met vlag en wimpel zal slagen eigenlijk... en de jongste... daar ben ik heel benieuwd wat zij ervan zullen zeggen en of we ass dan wel of niet weg kunnen strepen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.quote:
Goed om te horen Moonah!
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Misschien fijner voor de maker als mensen er gewoon een eerlijke prijs voor betalen?quote:
[..]
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.
in de haak.
Vast. Ik heb hem alleen niet illegaal gedownload ofzoquote:
[..]
Misschien fijner voor de maker als mensen er gewoon een eerlijke prijs voor betalen?
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Je hebt alleen gezorgd dat je hem vaker kan bekijken .
Is het zo dat je hem 1 keer kunt bekijken op die site of kan je hem in die 24 of 48 uur, wat staat daarvoor, meerdere keren kunt bekijken?
Je hebt er alleen voor gezorgd dat je hem vaker kan bekijkenquote:
[..]
Vast. Ik heb hem alleen niet illegaal gedownload ofzo
.Is het zo dat je hem 1 keer kunt bekijken op die site of kan je hem in die 24 of 48 uur, wat staat daarvoor, meerdere keren kunt bekijken?
Mama van 2 lieve meiden :)
ik dacht toch dat wetransfer bedoeld was om het bestand naar anderen te sturen.
ik weet niet of je 'm vaker kunt bekijken, Nijna. Ik heb 'm nu 1x bekeken, en toen hij bijna afgelopen was op pauze gezet. Misschien kan ik 'm dan ook nog een keer met Cato bekijken als ze zo thuis komt uit school. Lieve film, en mooi gemaakt!
ik weet niet of je 'm vaker kunt bekijken, Nijna. Ik heb 'm nu 1x bekeken, en toen hij bijna afgelopen was op pauze gezet. Misschien kan ik 'm dan ook nog een keer met Cato bekijken als ze zo thuis komt uit school. Lieve film, en mooi gemaakt!
in de haak.
Net met Cato nog een keer gekeken, zij vond 'm ook erg goed. Ze zei ook dat ze sommige dingen wel herkende, maar sommige dingen ook niet.
in de haak.
Ah mooi, ik zou wel graag met M. willen kijken en misschien de rest van het gezin ook.
Mama van 2 lieve meiden :)
Meerde keren idd!quote:
Je hebt alleen gezorgd dat je hem vaker kan bekijken
[..]
Je hebt er alleen voor gezorgd dat je hem vaker kan bekijken
Is het zo dat je hem 1 keer kunt bekijken op die site of kan je hem in die 24 of 48 uur, wat staat daarvoor, meerdere keren kunt bekijken?
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Klopt hoor, ik kwam erachter door wat te pielen dat je hem met quicktime kunt opslaan. Best apart eigenlijk dat je met een simpele standaard-app een film(pje) zo kunt bewaren (en doorsturen als je wilt).quote:
ik dacht toch dat wetransfer bedoeld was om het bestand naar anderen te sturen.
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Lieve Moon,
(spreekt zij uit ervaring )
Lieve Moon, mijn ervaring is dat je met de juiste dingen heel ver kan komen. En ja, misschien heeft hij altijd begeleiding nodig, maar ook daar is mee te leven (takes one to know one). En ondanks dat het als volwassene niet altijd even leuk is (maar hey, welke volwassene heeft dat niet, wel of geen stempel), zal ook hij momenten krijgen waarop hij supergelukkig is! Echt. En op die momenten, geloof me, dan zitten al die kuttige ass-dingen iets meer op de achtergrondquote:
Inmiddels is het zware gevoel alweer wat gezakt hoor.
Wij hebben T altijd geleerd dat een hoofd met ASS anders werkt, en er geen waardeoordeel aan gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral op mijn werk (leerkracht speciaal onderwijs, kinderen met complexe leer- en ontwikkelingsvragen) merk dat ik zelfs een voorkeur heb voor kinderen met ASS.
Ik merk bij mijn eigen kind echter, dat hij heel erg leerbaar is (gelukkig!), maar nu hij ouder wordt zie ik soms echt dat ASS een onzichtbare handicap kan zijn in onze niet-ASS maatschappij. En als je dan in korte tijd een aantal van dergelijke incidenten hebt, dan voelt het ineens zo pijnlijk.
Maar goed, we hebben geen klagen. Hij is lief, slim, hij heeft een goede thuisbasis, begeleiding op school is in orde (denk ik), we hebben een super ambulante begeleidster, hij is vaak vrolijk (thuis iig). Dus tja, step by step maar weer. Beren op de weg van de toekomst zien heeft weinig zin.
Maar Ypsel, het schoot de laatste dagen wel regelmatig door mijn hoofd: ooit, in een ver verleden toen ik mijn eerste vermoedens van ASS uitte, heb jij iets gezegd in de trant van "wat hij allemaal op zijn pad zal tegenkomen". Indertijd dacht ik dat dat allemaal wel los zou lopen, nu snap ik beter wat je bedoelde.
(spreekt zij uit ervaring
)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Lief. Dank voor je reactie Troel.quote:Op vrijdag 27 maart 2020 10:37 schreef Troel het volgende:
Lieve Moon,
[..]
Lieve Moon, mijn ervaring is dat je met de juiste dingen heel ver kan komen. En ja, misschien heeft hij altijd begeleiding nodig, maar ook daar is mee te leven (takes one to know one). En ondanks dat het als volwassene niet altijd even leuk is (maar hey, welke volwassene heeft dat niet, wel of geen stempel), zal ook hij momenten krijgen waarop hij supergelukkig is! Echt. En op die momenten, geloof me, dan zitten al die kuttige ass-dingen iets meer op de achtergrond
(spreekt zij uit ervaring
(inmiddels zitten die beren weer in een hok hoor, maar af en toe vliegen ze me aan...). Fijn te lezen dat jouw ervaring best positief is. Hoe gaat het met jouw mannen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat worden dingen nu duidelijk... en wat vraag ik me af of we M niet ontzettend hebben overschat.
De zelfstandigheid die nodig is voor de middelbare school... ze fietst zelf heen en weer, maar overziet het werk niet, plannen en organiseren... drama.
Komt ze ergens niet uit, dan doet ze het niet.
Dan ga je achterlopen, maar ik vraag me af waarom school dit niet heeft gezien...
.
Ik denk dat ze geen idee hebben. En als ik de mentor benader krijg ik vooral van die "oh wat vervelend" reacties. Maar daar kunnen we weinig mee.
En dan bedoelen ze het vast allemaal goed, maar ik ben behoorlijk teleurgesteld, verdrietig en boos op hoe het allemaal loopt (en dat heeft niet persé te maken met de huidige situatie, maar die maakt het wel een stuk lastiger)
Ik denk dat we nog wel een (hopelijk, goed) gesprek moeten gaan voeren op school, kunnen ze dit wel... en hoe gaan we dat volgend schooljaar dan doen.
De zelfstandigheid die nodig is voor de middelbare school... ze fietst zelf heen en weer, maar overziet het werk niet, plannen en organiseren... drama.
Komt ze ergens niet uit, dan doet ze het niet.
Dan ga je achterlopen, maar ik vraag me af waarom school dit niet heeft gezien...
.Ik denk dat ze geen idee hebben. En als ik de mentor benader krijg ik vooral van die "oh wat vervelend" reacties. Maar daar kunnen we weinig mee.
En dan bedoelen ze het vast allemaal goed, maar ik ben behoorlijk teleurgesteld, verdrietig en boos op hoe het allemaal loopt (en dat heeft niet persé te maken met de huidige situatie, maar die maakt het wel een stuk lastiger)
Ik denk dat we nog wel een (hopelijk, goed) gesprek moeten gaan voeren op school, kunnen ze dit wel... en hoe gaan we dat volgend schooljaar dan doen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dingen worden inderdaad meer zichtbaar nu voor ouders. Het gedrag dat jij beschrijft zie ik trouwens wel bij veel pubers terug. Plannen, organiseren, het is ontzettend moeilijk. Mijn zoon kan het ook slecht; ik help hem daar nog altijd bij.quote:
Wat worden dingen nu duidelijk... en wat vraag ik me af of we M niet ontzettend hebben overschat.
De zelfstandigheid die nodig is voor de middelbare school... ze fietst zelf heen en weer, maar overziet het werk niet, plannen en organiseren... drama.
Komt ze ergens niet uit, dan doet ze het niet.
Dan ga je achterlopen, maar ik vraag me af waarom school dit niet heeft gezien...
Ik denk dat ze geen idee hebben. En als ik de mentor benader krijg ik vooral van die "oh wat vervelend" reacties. Maar daar kunnen we weinig mee.
En dan bedoelen ze het vast allemaal goed, maar ik ben behoorlijk teleurgesteld, verdrietig en boos op hoe het allemaal loopt (en dat heeft niet persé te maken met de huidige situatie, maar die maakt het wel een stuk lastiger)
Ik denk dat we nog wel een (hopelijk, goed) gesprek moeten gaan voeren op school, kunnen ze dit wel... en hoe gaan we dat volgend schooljaar dan doen.
Maar mijn dochter kon/kan het ook niet en wilde niet geholpen worden. Daar stond ik helemaal machteloos.
Op het speciaal onderwijs hebben ze wel aangegeven dat ik dat helpen met plannen en organiseren wel moest gaan afbouwen en dat heb ik ook wel gedaan. Nu help ik alleen als hij het zelf vraagt. Ik moet af en toe wel op mijn handen zitten hoor, maar hij moet het zelf gaan leren.
Maar voor een brugklasser is dat wel erg veel gevraagd. Vroeg ze jullie zelf nooit om hulp daarbij?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
M. heeft nooit hulp gevraagd aan ons en ook nu moeten we het er zo ongeveer uit trekken.quote:
[..]
Dingen worden inderdaad meer zichtbaar nu voor ouders. Het gedrag dat jij beschrijft zie ik trouwens wel bij veel pubers terug. Plannen, organiseren, het is ontzettend moeilijk. Mijn zoon kan het ook slecht; ik help hem daar nog altijd bij.
Maar mijn dochter kon/kan het ook niet en wilde niet geholpen worden. Daar stond ik helemaal machteloos.
Op het speciaal onderwijs hebben ze wel aangegeven dat ik dat helpen met plannen en organiseren wel moest gaan afbouwen en dat heb ik ook wel gedaan. Nu help ik alleen als hij het zelf vraagt. Ik moet af en toe wel op mijn handen zitten hoor, maar hij moet het zelf gaan leren.
Maar voor een brugklasser is dat wel erg veel gevraagd. Vroeg ze jullie zelf nooit om hulp daarbij?
En controleren, want ze zegt rustig dat ze iets gedaan heeft terwijl dat niet zo is. Ik denk dat het een manier is om het probleem "op te lossen", ik zegt dat ik het gedaan heb, dan stopt het gezeur. Uiteindelijk is dit natuurlijk geen oplossing. Maar dat overziet ze denk ik niet.
Intussen 2 mails gehad van docenten die nu ons benaderen.
Die hebben we beantwoord, ik heb intussen het gevoel dat het dweilen met de kraan open is. Deze achterstanden kan ze naar mijn idee niet meer inlopen... of er moet iets wonderlijks gebeuren.
Er zijn nog een aantal vakken waarvoor we zouden moeten mailen, mijn dag hangt aan elkaar van mails sturen en piekeren over hoe we dit aan moeten pakken.
Ik begrijp echt dat je op een gegeven moment dat plannen en organiseren moet gaan proberen af te bouwen. Maar dan moet er toch eerst goed geholpen zijn om dat aan te leren.
Ik hoop dat we wat meer zicht krijgen op waar ze staat in haar ontwikkeling, dat zou mogelijk ook wel duidelijkheid kunnen geven over wat we nu kunnen verwachten zeg maar.
Want met alleen dat goed stel hersenen kom je er niet.
Ik zag het bij mijzelf, ik zie het nu bij mijn dochter... waarbij ik denk dat ik nog iets meer intrinsieke motivatie had.
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat ontzettend jammer dat die docenten jullie niet gemaild hebben toen er nog wel mogelijkheden waren, Nijna
Ja. dat opbouwen van leren plannen en organiseren naar het langzaam afbouwen is een moeilijk proces. En ook heel erg afhankelijk van hoe goed alles geregistreerd wordt in Magister/SOM.
En dan had/heb ik de mazzel dat mijn zoon zich graag liet helpen.
Ja. dat opbouwen van leren plannen en organiseren naar het langzaam afbouwen is een moeilijk proces. En ook heel erg afhankelijk van hoe goed alles geregistreerd wordt in Magister/SOM.
En dan had/heb ik de mazzel dat mijn zoon zich graag liet helpen.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Helaas staat het lang niet allemaal in SOM, dat maakt het nog een stuk onoverzichtelijker. Data van toetsen of nu inlevermomenten die dan in de les genoemd worden, maar niet terug te vinden zijn. Tot er ineens een mail komt dat het NU ingeleverd moet...quote:
En ook heel erg afhankelijk van hoe goed alles geregistreerd wordt in Magister/SOM.
Vandaag weer lang aan het huiswerk gezeten samen met papa, ze heeft ook de afgelopen week weer opdrachten aan de kant geschoven waar ze "geen zin" in had of wat ze niet overzag, zeg het maar. Die hebben ze dan vandaag gedaan.
Het valt even niet mee neequote:
Mama van 2 lieve meiden :)
Wel deels herkenbaar, Nijna. Cato is ook heel goed in dit soort schijnoplossingen, en is er ook al wel eens door in de problemen gekomen. (Gewoon zeggen dat ze het af heeft of zeggen dat de docent nog wat extra tijd gegeven heeft terwijl dat niet zo was). Dan krijg ik op een ander moment -als de nood echt aan de man is- een appje van d’r met een bekentenis. Vaak heeft ze er dan al nachten van wakker gelegen. Maar goed, dat zijn dan weer momenten om samen te bekijken wat ze nodig heeft om zich beter aan opdrachten en planning te houden en dan moeten we er weer een tijdje meer bovenop zitten. Maar omdat ze het niveau van deze school erg makkelijk aankan over het algemeen is het nog nooit tot echt lastige situaties gekomen qua risico op blijven zitten. Aan de ene kant denk ik ook dat het wel een beetje bij normaal pubergedrag hoort. Aan de andere kant heeft het ook wel degelijk te maken met moeite met overzicht houden, en meer focussen op details dan het grote geheel.quote:
[..]
M. heeft nooit hulp gevraagd aan ons en ook nu moeten we het er zo ongeveer uit trekken.
En controleren, want ze zegt rustig dat ze iets gedaan heeft terwijl dat niet zo is. Ik denk dat het een manier is om het probleem "op te lossen", ik zegt dat ik het gedaan heb, dan stopt het gezeur. Uiteindelijk is dit natuurlijk geen oplossing. Maar dat overziet ze denk ik niet.
Intussen 2 mails gehad van docenten die nu ons benaderen.
Die hebben we beantwoord, ik heb intussen het gevoel dat het dweilen met de kraan open is. Deze achterstanden kan ze naar mijn idee niet meer inlopen... of er moet iets wonderlijks gebeuren.
Er zijn nog een aantal vakken waarvoor we zouden moeten mailen, mijn dag hangt aan elkaar van mails sturen en piekeren over hoe we dit aan moeten pakken.
Ik begrijp echt dat je op een gegeven moment dat plannen en organiseren moet gaan proberen af te bouwen. Maar dan moet er toch eerst goed geholpen zijn om dat aan te leren.
Ik hoop dat we wat meer zicht krijgen op waar ze staat in haar ontwikkeling, dat zou mogelijk ook wel duidelijkheid kunnen geven over wat we nu kunnen verwachten zeg maar.
Want met alleen dat goed stel hersenen kom je er niet.
Ik zag het bij mijzelf, ik zie het nu bij mijn dochter... waarbij ik denk dat ik nog iets meer intrinsieke motivatie had.
in de haak.
Hoe dan ook erg vervelend dat school jullie niet wat eerder benaderd heeft. Ik zou daar zeker nog wel het gesprek over willen aangaan, ook om te voorkomen dat ze dit in de toekomst weer zo aanpakken.
in de haak.
Dat willen we ook zeker, zo'n gesprek.
We komen echt continu dingen tegen die ze nog moet. Nu was er weer een mail van de docent engels dat ze iets in moest leveren. Daar is ze vorige week mee bezig geweest, maar dan laat ze het daarna ook weer liggen en denkt er niet aan.
En ik bedacht me nog 2 dingen waar ze ook nog mee bezig zou moeten. Iets voor muziek, je mag er wel eerst een half jaar pianoles voor nemen. Daar had ze ook allang mee bezig moeten zijn, maar dan oefent ze het 3 keer en dan gaat het in de vergeethoek.
En ik kan niet continu dingen achter haar aan blijven dragen...
Ik ben heel blij dat we vorige zomer al een aanmelding hadden gedaan voor hulp bij het autisme team, want we hebben de hulp hard nodig denk ik. Het meedenken en ook naar school toe, blijkbaar komt een psycholoog/orthopedagoog e.d. beter over dan een ouder of een begeleider...
Voor nu voelt het vooral als dweilen met de kraan open, lijkt ze zelf het bijltje er ook wat bij neergegooid te hebben. Bijna elk verzoek om nog wat aan haar schoolwerk te gaan doen, resulteert in tranen.
En ze zegt dat het haar niks kan schelen als ze het jaar over moet doen of moet afstromen.
We komen echt continu dingen tegen die ze nog moet. Nu was er weer een mail van de docent engels dat ze iets in moest leveren. Daar is ze vorige week mee bezig geweest, maar dan laat ze het daarna ook weer liggen en denkt er niet aan.
En ik bedacht me nog 2 dingen waar ze ook nog mee bezig zou moeten. Iets voor muziek, je mag er wel eerst een half jaar pianoles voor nemen. Daar had ze ook allang mee bezig moeten zijn, maar dan oefent ze het 3 keer en dan gaat het in de vergeethoek.
En ik kan niet continu dingen achter haar aan blijven dragen...
Ik ben heel blij dat we vorige zomer al een aanmelding hadden gedaan voor hulp bij het autisme team, want we hebben de hulp hard nodig denk ik. Het meedenken en ook naar school toe, blijkbaar komt een psycholoog/orthopedagoog e.d. beter over dan een ouder of een begeleider...
Voor nu voelt het vooral als dweilen met de kraan open, lijkt ze zelf het bijltje er ook wat bij neergegooid te hebben. Bijna elk verzoek om nog wat aan haar schoolwerk te gaan doen, resulteert in tranen.
En ze zegt dat het haar niks kan schelen als ze het jaar over moet doen of moet afstromen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ach wat verdrietig Nijna. Ik kan het me wel voorstellen, dat als je het al allemaal niet overziet of bang bent dat je het niet kan. Dat het nu extra moeilijk voor haar is, nu ze niet meer haar 'schijnoplossing' kan toepassen, omdat jullie nu in de gaten hebben wat er speelt en er meer naar vragen. Dat moet ook wel een heel machteloos gevoel geven, zowel voor haar als voor jou.quote:
Voor nu voelt het vooral als dweilen met de kraan open, lijkt ze zelf het bijltje er ook wat bij neergegooid te hebben. Bijna elk verzoek om nog wat aan haar schoolwerk te gaan doen, resulteert in tranen.
En ze zegt dat het haar niks kan schelen als ze het jaar over moet doen of moet afstromen.
Misschien is het een idee om met school te overleggen om niet te proberen om alles tegelijk nú in te willen halen, maar met kleinere stapjes beginnen? Begin waar je bent en met hoeveel je aankan, in plaats van proberen te voldoen aan een heel groot doel wat misschien (nu even) niet haalbaar is. Dat kan ook helpen met haar zelfvertrouwen. (En ik snap wel dat dat niet ideaal is, maar voor haarzelf misschien juist wel.)
Het is me nu niet helemaal duidelijk Nijna wat momenteel de rol is die het autismeteam vervult.quote:
En ik kan niet continu dingen achter haar aan blijven dragen...
Ik ben heel blij dat we vorige zomer al een aanmelding hadden gedaan voor hulp bij het autisme team, want we hebben de hulp hard nodig denk ik. Het meedenken en ook naar school toe, blijkbaar komt een psycholoog/orthopedagoog e.d. beter over dan een ouder of een begeleider...
Overigens herkenbare problemen hoor. Ik help nog steeds bij het plannen. Zoon heeft er een hekel aan, wil het graag zelf doen, maar we doen het dus samen. Hij heeft nu wel ervaren hoe ontzettend fijn het is als je de weekends vrij plant. Dat wil hij vaker!
Afgelopen week heb ik het op zijn verzoek eens losgelaten. De korte-termijn-opdrachten (lees: in de online les werd verteld wat de volgende les af moest zijn) gingen prima. Maar dat er dus ook enkele langere termijn projecten gemaakt/voorbereid moeten worden schoot er dus bij in.
Dat wordt dus helaas een klusje voor tweede paasdag...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat een gedoe Nijna. Maar wat ze op school verwachten... meestal reageer ik hier vanuit mijn werkervaring, maar nu vooral als moeder die heel wat pubers kent, vooral zonder ass. Die kunnen al voor geen meter plannen en overzien wat er moet gebeuren. Laat staan als het niet goed in som staat. Laat ze daar maar eens mee beginnen, voor alle kinderen. Zo kun je als ouders nooit goed begeleiden, verwacht dat dan ook niet van jezelf.
En inderdaad: neem iemand mee naar school. Het is jammer dat het nodig is, maar het helpt vaak echt.
En inderdaad: neem iemand mee naar school. Het is jammer dat het nodig is, maar het helpt vaak echt.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Op de vorige school van mijn zoon hadden ze een hele simpele regel in de brugklas en tweede
klas: als iets niet in SOM stond, dan bestond het ook niet.
Zo kon je als ouder altijd vertrouwen op SOM en werden de leerkrachten feitelijk gestraft als ze iets niet goed registreerden. In het 3e jaar werd dat wat losgelaten. Voor toetsen gold het nog steeds, maar huiswerk moest ook opgeschreven worden in de agenda's en als iets wel in de agenda stond, maar niet in SOM moest het nog steeds gemaakt worden. Zo leerden ze de leerlingen wat meer zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de registratie.
klas: als iets niet in SOM stond, dan bestond het ook niet.
Zo kon je als ouder altijd vertrouwen op SOM en werden de leerkrachten feitelijk gestraft als ze iets niet goed registreerden. In het 3e jaar werd dat wat losgelaten. Voor toetsen gold het nog steeds, maar huiswerk moest ook opgeschreven worden in de agenda's en als iets wel in de agenda stond, maar niet in SOM moest het nog steeds gemaakt worden. Zo leerden ze de leerlingen wat meer zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de registratie.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
We hebben nu de 2 docenten die mailden dat er nog veel open stond, gemaild dat we doen wat we kunnen en dat ze daar voor nu maar op moeten vertrouwen.quote:
[..]
Ach wat verdrietig Nijna. Ik kan het me wel voorstellen, dat als je het al allemaal niet overziet of bang bent dat je het niet kan. Dat het nu extra moeilijk voor haar is, nu ze niet meer haar 'schijnoplossing' kan toepassen, omdat jullie nu in de gaten hebben wat er speelt en er meer naar vragen. Dat moet ook wel een heel machteloos gevoel geven, zowel voor haar als voor jou.
Misschien is het een idee om met school te overleggen om niet te proberen om alles tegelijk nú in te willen halen, maar met kleinere stapjes beginnen? Begin waar je bent en met hoeveel je aankan, in plaats van proberen te voldoen aan een heel groot doel wat misschien (nu even) niet haalbaar is. Dat kan ook helpen met haar zelfvertrouwen. (En ik snap wel dat dat niet ideaal is, maar voor haarzelf misschien juist wel.)
Het autismeteam heeft 1 onderzoek gedaan, wilde misschien nog meer, maar daar kwam corona tussendoor. Ze hebben als het goed is nu wel overlegd of en wat ze dan nog meer willen.quote:
[..]
Het is me nu niet helemaal duidelijk Nijna wat momenteel de rol is die het autismeteam vervult.
Overigens herkenbare problemen hoor. Ik help nog steeds bij het plannen. Zoon heeft er een hekel aan, wil het graag zelf doen, maar we doen het dus samen. Hij heeft nu wel ervaren hoe ontzettend fijn het is als je de weekends vrij plant. Dat wil hij vaker!
Afgelopen week heb ik het op zijn verzoek eens losgelaten. De korte-termijn-opdrachten (lees: in de online les werd verteld wat de volgende les af moest zijn) gingen prima. Maar dat er dus ook enkele langere termijn projecten gemaakt/voorbereid moeten worden schoot er dus bij in.
Dat wordt dus helaas een klusje voor tweede paasdag...
We zijn daar dus net binnen zeg maar, maar ze hebben al aangegeven dat ze mee kunnen en willen denken ook mbt school.
Wat fijn dat hij de korte-termijn-opdrachten wel overziet. Dat is al een eerste stap.
Die lukt hier ook nog niet helemaal. Maar ze heeft vrijdag een stuk wiskunde gemaakt, samen met papa. Er bleek nog meer open te staan dan ik in beeld had, maar dat is af en ingeleverd.
Vandaag heeft ze iets voor beeldende vorming afgemaakt en ingeleverd.
Dus dat zijn in elk geval 2 dingen die afgestreept konden worden.
Ik sprak laatst iemand met kind op dezelfde school andere richting en klas, waar som blijkbaar wel redelijk goed gebruikt wordt meestal. Dus ze kunnen het wel.quote:
Wat een gedoe Nijna. Maar wat ze op school verwachten... meestal reageer ik hier vanuit mijn werkervaring, maar nu vooral als moeder die heel wat pubers kent, vooral zonder ass. Die kunnen al voor geen meter plannen en overzien wat er moet gebeuren. Laat staan als het niet goed in som staat. Laat ze daar maar eens mee beginnen, voor alle kinderen. Zo kun je als ouders nooit goed begeleiden, verwacht dat dan ook niet van jezelf.
En inderdaad: neem iemand mee naar school. Het is jammer dat het nodig is, maar het helpt vaak echt.
Wij hebben dat ook al verschillende keren aangegeven en ik heb in de whatsapp groep van M. haar klas ook gelezen dat er meer kinderen zijn die dat opmerkten. Maar ik vraag me af wat ze ermee doen verder.
We blijven het aangeven...
Ik zou de lat voor mijzelf ook best wat lager mogen leggen
. Puntje van oefening nog. Ik heb nu vaak het gevoel te falen, maak ik het mijzelf ook niet makkelijker mee... ik doe wat ik kan en dat is eigenlijk gewoon goed genoeg.Ik heb dat van meer scholen gehoord,als het niet in SOM of Magister staat dan is het geen huiswerk. Was dat hier maar zo.quote:
Op de vorige school van mijn zoon hadden ze een hele simpele regel in de brugklas en tweede
klas: als iets niet in SOM stond, dan bestond het ook niet.
Zo kon je als ouder altijd vertrouwen op SOM en werden de leerkrachten feitelijk gestraft als ze iets niet goed registreerden. In het 3e jaar werd dat wat losgelaten. Voor toetsen gold het nog steeds, maar huiswerk moest ook opgeschreven worden in de agenda's en als iets wel in de agenda stond, maar niet in SOM moest het nog steeds gemaakt worden. Zo leerden ze de leerlingen wat meer zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de registratie.
Ze hebben van school wel een mooie planner gekregen, maar daar hebben ze op school niet zoveel mee gedaan. We gebruiken hem zelf wel, maar het valt of staat toch wel met het overzicht van wat er gedaan moet worden.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hoe gaat het nu, Nijna? Hier gaat het niet goed. Een enorme terugval in zijn gedrag. Kleding weer kapot trekken; woede-uitbarstingen, de katten aanvallen; iets wat hij allemaal al sinds de basisschool niet meer heeft gedaan.
Ik maak me zorgen en ik schrik er enorm van dat dit zo snel kon gebeuren. Ik ben bang dat als hij niet na de meivakantie weer naar school kan, dat het dan misschien wel eens einde verhaal van school kan zijn. Hij zegt nu dat hij weer terug wil naar het speciaal onderwijs en dat hij niet meer wil overgaan naar 5 havo, maar dat hij 4 havo wil overdoen op het speciaal onderwijs.
En het ging allemaal zo goed, maar ik heb nu pas door hoe broos dat was.
Maar ja, misschien moeten we allebei dit weekend maar achter ons laten en gaat het maandag weer goed en zie ik het nu even allemaal te donker in.
Ik maak me zorgen en ik schrik er enorm van dat dit zo snel kon gebeuren. Ik ben bang dat als hij niet na de meivakantie weer naar school kan, dat het dan misschien wel eens einde verhaal van school kan zijn. Hij zegt nu dat hij weer terug wil naar het speciaal onderwijs en dat hij niet meer wil overgaan naar 5 havo, maar dat hij 4 havo wil overdoen op het speciaal onderwijs.
En het ging allemaal zo goed, maar ik heb nu pas door hoe broos dat was.
Maar ja, misschien moeten we allebei dit weekend maar achter ons laten en gaat het maandag weer goed en zie ik het nu even allemaal te donker in.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ja, ik zat ook al te denken of hij als zorgleerling naar zijn huidige school mocht. Heb ik ook aan hem voorgesteld, maar ze zijn nu bezig met de schoolexamens en hij dacht zelf dat hij dan helemaal niet welkom zou zijn. Ik zal toch iets moeten met school nu. In ieder geval melden dat het niet goed gaat en hem misschien wel ziek melden om even rust in de tent te krijgen.quote:
Livelink
Kun je contact opnemen met zijn oude school? Hij kan wellicht in de groep zorgleerlingen vallen die beperkt naar school mogen. Al weet ik niet of dat voor het vo ook geldt.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat akelig livelink! Goed dat je het even overneemt zo te lezen, de verantwoordelijkheid en contact met school. Zijn welzijn lijkt me belangrijk genoeg en hij is gewoon geen doorsnee tiener, hoe fijn dat ook zou zijn. Sterkte, het lijkt me lastig voor iedereen in huis.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Livelink, hier in de gemeente zou zijn situatie in 5 seconden besproken zijn en dan mag hij naar school. De opvang is er juíst voor kinderen als hij en gezinnen als jullie. Het is er niet voor niks. Dan moet hij ook weer flink fietsen, is er meer structuur.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Och Livelink wat rot om te lezen.quote:
Hoe gaat het nu, Nijna? Hier gaat het niet goed. Een enorme terugval in zijn gedrag. Kleding weer kapot trekken; woede-uitbarstingen, de katten aanvallen; iets wat hij allemaal al sinds de basisschool niet meer heeft gedaan.
Ik maak me zorgen en ik schrik er enorm van dat dit zo snel kon gebeuren. Ik ben bang dat als hij niet na de meivakantie weer naar school kan, dat het dan misschien wel eens einde verhaal van school kan zijn. Hij zegt nu dat hij weer terug wil naar het speciaal onderwijs en dat hij niet meer wil overgaan naar 5 havo, maar dat hij 4 havo wil overdoen op het speciaal onderwijs.
En het ging allemaal zo goed, maar ik heb nu pas door hoe broos dat was.
Maar ja, misschien moeten we allebei dit weekend maar achter ons laten en gaat het maandag weer goed en zie ik het nu even allemaal te donker in.
Ik zou denk ik contact opnemen met school, misschien zijn er mogelijkheden. Wat klote zeg.
Hier gaat het redelijk. Het lijkt afgelopen week iets beter te zijn gegaan ook qua huiswerk. Al duikt er nog regelmatig iets op wat ook nog moet
.Ik slinger nog steeds heen en weer tussen: "ach wat maakt het uit als ze blijft zitten" en "nou misschien valt het nog wel mee."
Ze heeft naar mijn idee een leuke klas en in dat opzicht zou ik het wel mooi vinden als ze met ze verder kan.
Ze zegt zelf dat het haar weinig uitmaakt allemaal. Maar ze is helemaal nogal onverschillig, meer dan anders heb ik het idee.
We wachten het maar af, nog niks gehoord van school over wel of niet overgaan of zorgen daaromtrent. Sowieso weinig gehoord, we zoeken nu maar rechtstreeks contact met docenten ipv via de mentor.
Ergens hoop ik dat ze weer naar school kan na de meivakantie, maar ben ook een beetje bang dat dan de druk vanuit school om alle achterstanden weg te werken weer enorm opgevoerd gaat worden.
Ik maak me nog steeds zorgen... maar zoals afgelopen week lukt het nog wel.
Mama van 2 lieve meiden :)
Hallo, mijn zoon heb ik aangemeld voor vroeghulp in verband met vermoeden autisme. Hij word in Oktober 3. Nu ben ik benieuwd hoe de spraak bij jullie kinderen verloopt. Hij maakt nu geluiden na van de tablet ( geluiden en woordjes) maar dit klinkt net alsof je een dove hoort praten. Terwijl ik hem ook wel eens heel duidelijk woorden heb horen zeggen. ( dan staat er een ander jongetje voor mij, helaas is het maar 1x daarna nooit meer gehoord). Ik zou zo graag erkenning horen ( hij krijgt logopodie maar dat lijkt ook niet echt te helpen) hij neemt sneller woorden over van zijn tablet dan van mij.
Dat herken ik helemaal niet Aloria, ik weet niet zo goed of ze gemiddeld was qua moment van gaan praten, maar volgens mij ging het redelijk volgens het boekje... Had wel wat van die "wijze" uitspraken die niet zo bij de leeftijd pasten. Maar niet wat jij omschrijft.
Hebben jullie behalve logopedie nog andere hulp?
Hebben jullie behalve logopedie nog andere hulp?
Mama van 2 lieve meiden :)
Er waren hier geen problemen met praten. Dat ging eigenlijk als gemiddeld.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
We wachten op een afspraak bij het audiologisch testcentrum. En we zijn aangemeld voor een specialistische centrum waar hij 9 maanden heen mag met een compleet team om te zien wat er aan de hand is.( dat zal 1,2 of 3 complete dagen in de week zijn )quote:
Hebben jullie behalve logopedie nog andere hulp?
Ach Livelink, wat naar en jammer voor jullie. Hoe is het nu? Is J ziekgemeld? Heb je contact met school opgenomen? Zou noodopvang soelaas bieden voor J?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Aloria, onze zoon heeft een tos (en ass dus). Spraak is ook vertraagd op gang gekomen. Is nog steeds niet optimaal.
Goed dat jullie op deze leeftijd al een intensief traject ingaan!
Goed dat jullie op deze leeftijd al een intensief traject ingaan!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Livelink: ik postte in de sc dat ik bezig ben met het regelen van noodopvang voor een zorgleerling (in mijn vakantie). Trek alsjeblieft aan de bel bij school. Niet invullen wat zij niet kunnen of willen, laat ze eerst maar eens jullie hulpvraaag aanhoren en met een reactie komen.
Bij onze dochter ging praten heel vlot, ze had wel een voorkeur voor spreken in citaten uit films en liedjes, maar kon ook al vroeg zelf zinnen maken. Succes met het traject!
in de haak.
Aloria, de mijne was volgens mij redelijk snel met praten. Dat waren alleen wel lang losse woordjes of een paar achter elkaar, goede zinnen maken leek hij juist wat trager in. Inmiddels (hij is nu 5) gaat het best goed, maar hoor hem wel vaak tijdens spelen zinnen van andere kinderen gewoon maar nazeggen. Er wordt nu alleen door een paar hulpverleners getwijfeld over de diagnose, volgens hun kunnen kinderen met een trauma soms kenmerken van autisme lijken te hebben.. Geen idee nog hoe dat zit verder, maar dus nog niet heel zeker wat er nou precies speelt.
Succes Aloria!
Livelink Ik zou het wel proberen met school, onze zoon gaat momenteel ook weer 2 dagen naar school. Niet eens vanwege problemen bij hem, maar problemen in de thuissituatie. Voelde me er eerst schuldig om en dacht dat het niet voor ons bedoeld was, maar werd ons aangeraden en heb het toch maar aangepakt. Geeft toch meer rust en Q lijkt het ook wel erg fijn te vinden.
Succes Aloria!
Livelink
Ik zou het wel proberen met school, onze zoon gaat momenteel ook weer 2 dagen naar school. Niet eens vanwege problemen bij hem, maar problemen in de thuissituatie. Voelde me er eerst schuldig om en dacht dat het niet voor ons bedoeld was, maar werd ons aangeraden en heb het toch maar aangepakt. Geeft toch meer rust en Q lijkt het ook wel erg fijn te vinden.
quote:
Ach Livelink, wat naar en jammer voor jullie. Hoe is het nu? Is J ziekgemeld? Heb je contact met school opgenomen? Zou noodopvang soelaas bieden voor J?
Ik heb gisteren contact met school opgenomen. Ze gaven aan dat ze het in het team gingen bespreken en kijken wat er mogelijk was. Daarna zouden ze met ons contact opnemen.quote:
Livelink: ik postte in de sc dat ik bezig ben met het regelen van noodopvang voor een zorgleerling (in mijn vakantie). Trek alsjeblieft aan de bel bij school. Niet invullen wat zij niet kunnen of willen, laat ze eerst maar eens jullie hulpvraaag aanhoren en met een reactie komen.
Vandaag is J. heel lang op bed blijven liggen. Normaal staat hij nog steeds om 07.00 op om in het ritme te blijven, maar vanochtend gaf hij aan dat hij wilde blijven liggen. Om 14.00 is hij dan toch nog aan de gang gegaan voor school Hij heeft wiskunde en biologie gedaan. Ik heb ook het idee dat hij fysiek niet in orde is. Hij heeft het al sinds hij thuis zit koud. Elke avond doet hij nog steeds de verwarming aan en hij heeft zijn wintervest aan en zelfs een muts op. Dus het lijkt erop dat hij ook weer heel lichamelijk reageert op de situatie. Dat was vroeger ook zo. Dan liep hij ook de hele zomer met winterjas en capuchon op. Dat doet hij nu dus eigenlijk ook weer.
Over het kapottrekken van zijn kleding heb ik gisteren met hem gesproken. Hij zei dat dat nu anders was dan vroeger. Nu kwam het voort uit frustratie over de hele situatie en vroeger vanuit zijn behoefte om overal op te kauwen en aan te plukken. Ik laat het voor nu even gaan en zie wel wat hij zelf doet en ik wacht het advies/plan van school af.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat naar dat hij het zo koud heeft.
Kan het ook te maken hebben met dat hij van vrij actief, het fietsen naar school enzo, nu naar een heel stuk minder actief is gegaan, dat dat zn weerslag op een of andere manier heeft op zn thermostaat om het zo maar te zeggen?
Dat lichamelijk reageren kan natuurlijk ook heel goed, de situatie is ook gewoon raar en geeft onzekerheid en onrust.
Hopen dat school iets voor jullie kan doen! Sterkte
Kan het ook te maken hebben met dat hij van vrij actief, het fietsen naar school enzo, nu naar een heel stuk minder actief is gegaan, dat dat zn weerslag op een of andere manier heeft op zn thermostaat om het zo maar te zeggen?
Dat lichamelijk reageren kan natuurlijk ook heel goed, de situatie is ook gewoon raar en geeft onzekerheid en onrust.
Hopen dat school iets voor jullie kan doen! Sterkte
Mama van 2 lieve meiden :)
Als het niet lukt zo: de gemeente kan de regie nemen. Dus je hebt ook een ingang via het jeugdteam of het sociaal team. Laat het even weten als ik anoniem moet bellen met mijn werkmobiel.quote:
[..]
[..]
Ik heb gisteren contact met school opgenomen. Ze gaven aan dat ze het in het team gingen bespreken en kijken wat er mogelijk was. Daarna zouden ze met ons contact opnemen. e plukken. Ik laat het voor nu even gaan en zie wel wat hij zelf doet en ik wacht het advies/plan van school af.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hier denk ik dus bij onze zoon ook aan. Vooral dat hij wel duidelijk woorden en zelf tot 1x toe 2 woorden achterelkaar zei. En dan hoor je niks meer. Maar als je in een boekje vraagt waar is de hond etc wijst hij alles keurig aan.quote:
Aloria, onze zoon heeft een tos (en ass dus). Spraak is ook vertraagd op gang gekomen. Is nog steeds niet optimaal.
Goed dat jullie op deze leeftijd al een intensief traject ingaan!
https://www.nu.nl/binnenl(...)niet-uitgekomen.html
Dit was wel te verwachten natuurlijk. Ik ben benieuwd of dit gaat leiden tot wijzigingen met betrekking tot het passend onderwijs.
Dit was wel te verwachten natuurlijk. Ik ben benieuwd of dit gaat leiden tot wijzigingen met betrekking tot het passend onderwijs.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Dat zagen veel mensen al aankomen vermoed ik, al voordat het werd ingevoerd... en nu...?
Hoe is het met J. Livelink?
Heeft school nog iets voor jullie kunnen betekenen?
Wij zijn in afwachting van een afspraak met school, gaat niet zo snel daar. Maar over een maand is het zomervakantie hier... Misschien ga ik maar voor de deur kamperen daar
We hebben intussen wel de overgangseisen gekregen, het wordt nog spannend zullen we maar zeggen. Maar goed, over een week of 2 weten we of het gelukt is
Hoe is het met J. Livelink?
Heeft school nog iets voor jullie kunnen betekenen?
Wij zijn in afwachting van een afspraak met school, gaat niet zo snel daar. Maar over een maand is het zomervakantie hier... Misschien ga ik maar voor de deur kamperen daar
We hebben intussen wel de overgangseisen gekregen, het wordt nog spannend zullen we maar zeggen. Maar goed, over een week of 2 weten we of het gelukt is
Mama van 2 lieve meiden :)
Met J. gaat het wel iets beter nu. Het dieptepunt was voor de meivakantie. Daarna is het weer wat beter gegaan, hoewel hij tegenwoordig nauwelijks slaapt en nog steeds nauwelijks de deur uit komt. Hij wil ook niets. Dat slapen is wel een zorgpunt. Dat was het altijd al, maar nu slaapt hij hele nachten niet. Vannacht ook niet. Pas rond 06.30 viel hij in slaap. Ik hoop dat dat straks beter gaat als hij weer naar school kan. Maar ik maak me niet te veel illusies, want volgende week hoeft hij maar 1x naar school voor 1 lesuurquote:
Dat zagen veel mensen al aankomen vermoed ik, al voordat het werd ingevoerd... en nu...?
Hoe is het met J. Livelink?
Heeft school nog iets voor jullie kunnen betekenen?
Wij zijn in afwachting van een afspraak met school, gaat niet zo snel daar. Maar over een maand is het zomervakantie hier... Misschien ga ik maar voor de deur kamperen daar
We hebben intussen wel de overgangseisen gekregen, het wordt nog spannend zullen we maar zeggen. Maar goed, over een week of 2 weten we of het gelukt is
School kon niet veel betekenen, helaas. Ik heb wel regelmatig contact met zijn mentor. Ze houden wel de vinger aan de pols. Hij heeft zich qua schoolwerk wel weer herpakt. Hij moet nu heel veel groepsopdrachten doen. Dat is voor hem echt heel lastig, want veel leerlingen kent hij eigenlijk nog helemaal niet en daar moet hij nu mee appen en communiceren via Teams. Dat levert ontzettend veel stress bij hem op, maar hij doet het wel, wat ik heel knap vind.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ook een hoop onzekerheid dus voor jullie, Nijna. Wat raar dat het niet lukt een afspraak te maken
Onze mentor reageert wel snel op mijn mailtjes.
Onze mentor reageert wel snel op mijn mailtjes.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
1x voor 1 lesuur... jemig. Wij hoorden vlak voordat Rutte zei dat de middelbare scholieren weer naar school moesten, dat ze zoveel mogelijk door zouden gaan met online lesgeven. Eventueel mentoruur en toetsen geloof ik. Maar daar hebben we niks meer over gehoord. Het zal wel.quote:
[..]
Met J. gaat het wel iets beter nu. Het dieptepunt was voor de meivakantie. Daarna is het weer wat beter gegaan, hoewel hij tegenwoordig nauwelijks slaapt en nog steeds nauwelijks de deur uit komt. Hij wil ook niets. Dat slapen is wel een zorgpunt. Dat was het altijd al, maar nu slaapt hij hele nachten niet. Vannacht ook niet. Pas rond 06.30 viel hij in slaap. Ik hoop dat dat straks beter gaat als hij weer naar school kan. Maar ik maak me niet te veel illusies, want volgende week hoeft hij maar 1x naar school voor 1 lesuur
School kon niet veel betekenen, helaas. Ik heb wel regelmatig contact met zijn mentor. Ze houden wel de vinger aan de pols. Hij heeft zich qua schoolwerk wel weer herpakt. Hij moet nu heel veel groepsopdrachten doen. Dat is voor hem echt heel lastig, want veel leerlingen kent hij eigenlijk nog helemaal niet en daar moet hij nu mee appen en communiceren via Teams. Dat levert ontzettend veel stress bij hem op, maar hij doet het wel, wat ik heel knap vind.
Herkenbaar die groepsopdrachten. M. moest iets doen met een groepje, dan belt ze gewoon niet in. Komen we dan pas later achter...
Knap dat J. het wel doet! Ondanks de stress!
Wij willen ook met de zorgcoordinator erbij een gesprek, mentor reageerde dat ze ging overleggen en liet afgelopen week weten dat ze nog niks terug gehoord had en er weer achteraan zou gaan. Dus inmiddels bijna weer een week verder. Het loopt niet zoals we hadden gehoopt.quote:
Ook een hoop onzekerheid dus voor jullie, Nijna. Wat raar dat het niet lukt een afspraak te maken
Onze mentor reageert wel snel op mijn mailtjes.
We gaan dus weer een mail sturen, zucht.
Mama van 2 lieve meiden :)
Geprek gehad, voelde wel goed.
We gaan een beetje van richting veranderen, zodat ze de extra vakken kwijt is.
Betekent wel een nieuwe klas. En door de manier van werken meer structuur (en het huiswerk in SOM
)
We hebben het gevoel dat er goede afspraken gemaakt zijn, we gaan het ervaren.
Ik hoop echt dat ze het zo wel gaat redden...
Ze heeft de afgelopen weken wel hard gewerkt. Ze is nog niet helemaal bij, maar het komt in de richting. De vakken die ze volgend jaar niet meer heeft, mogen we laten voor wat het is.
Als ze nog wat dingen wegwerkt kan ze waarschijnlijk over naar de 2e.
Spannend wel. Hopen dat ze in de nieuwe klas ook kinderen treft waar het mee klikt... die zitten natuurlijk al een jaar samen.
We gaan een beetje van richting veranderen, zodat ze de extra vakken kwijt is.
Betekent wel een nieuwe klas. En door de manier van werken meer structuur (en het huiswerk in SOM
)We hebben het gevoel dat er goede afspraken gemaakt zijn, we gaan het ervaren.
Ik hoop echt dat ze het zo wel gaat redden...
Ze heeft de afgelopen weken wel hard gewerkt. Ze is nog niet helemaal bij, maar het komt in de richting. De vakken die ze volgend jaar niet meer heeft, mogen we laten voor wat het is.
Als ze nog wat dingen wegwerkt kan ze waarschijnlijk over naar de 2e.
Spannend wel. Hopen dat ze in de nieuwe klas ook kinderen treft waar het mee klikt... die zitten natuurlijk al een jaar samen.
Mama van 2 lieve meiden :)
