Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.quote:Op donderdag 5 december 2019 19:09 schreef livelink het volgende:
Nu Dit is de Leven bij DWDD.
https://www.tvgids.nl/tv/(...)omana-vrede/79389821
Ben benieuwd
Zeker. En op punten heel herkenbaar ook. Op het laatst ging ik echt twijfelen: heb ik J. niet te veel gedwongen om niet zichzelf te kunnen zijn?quote:Op donderdag 5 december 2019 19:52 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dank voor de tip Livelink!! Ik heb vanaf 19.15 uur gekeken.
Indrukwekkend.... en ontroerend ook.
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.quote:Op woensdag 11 december 2019 11:06 schreef Nijna het volgende:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.quote:Op woensdag 11 december 2019 11:06 schreef Nijna het volgende:
Wij hadden 10 minutengesprekken. Het vak wat M. lastig vindt is wiskunde, maar ze vraagt niet als ze iets niet begrijpt of er niet uit komt.
Docent geeft aan dat ze moet vragen, wij hebben geprobeerd uit te leggen dat dat nou juist het euvel is. Dat lukt haar niet, daar zijn we mee bezig, ze maakt ook stappen maar ze is er echt nog niet.
Maar hoe leg je dat uit... Ze is slim, maar hulp vragen is heel lastig.
En we kunnen niet toveren zodat ze het ineens wel kan, dat vergt oefening...
Dat lijkt toch heel lastig te begrijpen...
Dank je voor het meedenken, "ik weet niet hoe ik het moet doen" is misschien wel een goede.quote:Op woensdag 11 december 2019 17:27 schreef Twinky het volgende:
[..]
Ik lees hier vooral mee maar kan af en toe wel even helpen; ik werk erg veel met slimme kinderen met ASS (en andere problematiek) in het onderwijs.
Dit komt veel vaker voor, beide problemen. En ze zijn ook best op te lossen!
Qua wiskunde/rekenen is het probleem meestal dat strategieën moeizaam worden gegeneraliseerd.
Is het zo dat ze redelijk snel de juiste strategie kan toepassen nadat die wordt aangeboden, maar in een andere opgave/ situatie/ context dat niet lukt?
De oplossing is dan om de docent een keer van bovenaf een soort stamboom van onderwerpen en strategieën te laten zien. Dat basisplan kun je later dan ook weer gebruiken om te zien waar je mee bezig bent! Zo help je uit te zoomen en weer in te zoomen als dat nodig is.
Bij hulp vragen is het lastig dat het zoveel van een kind vraagt: überhaupt doorhebben dat het niet lukt, bedenkendat je hulp nodig hebt, daadwerkelijk om hulp vragen maar dan ook nog eens moeten reflecteren en uitleggen wat er misgaat.
Als het ergens in al die stappen niet lukt dan werkt het niet! Helemaal als je een kind hebt dat lekker aan het doorzetten is en het zelf belangrijk vindt om te blijven proberen.
Een oplossing die soms helpt en dat is de zin ‘ik weet niet hoe ik dit moet doen’. Die klopt altijd. Als je niet weet welke bladzijde, welke som, hoe het moet, of je het goed hebt gedaan, en daarmee sla je een aantal stappen over en maak je nadenken over wat we niet lukt overbodig.
Maar dan moet je wel doorhebben dat je vastloopt of niet verder komt. Dus dat is het andere stukje dat hierbij hoort: haar helpen te zien dat ze niet verder komt of het niet lukt. In eerste instantie kan iemand anders dat doen: ik zie dat je vastloopt, klopt dat? En ook als je hierbij dezelfde woorden gebruikt, lukt het vaak om het langzaam maar zeker te internaliseren.
Hier dus een paar ongevraagde ideetjes, hopelijk heb je er wat aan!
Ze gaan kijken naar de mogelijkheid om een bijlesuur te maken, dat zou mooi zijn.quote:Op zondag 15 december 2019 23:00 schreef livelink het volgende:
[..]
Ik snap je dilemma heel goed, Nijna. Dat vind ik ook nog steeds een groot probleem. Overigens had mijn dochter zonder ASS exact hetzelfde probleem. Ik denk dat dit ook iets is wat gestimuleerd en gefaciliteerd zou kunnen worden door leerkrachten. Een leerkracht ziet ook vast wel wat er fout gaat op een toets en kan daar zelf het gesprek over aangaan met de leerling. Maar wat volgens mij vooral zou helpen is als er een heel duidelijk moment wordt ingepland voor het vragen van hulp. Een soort instructie-uurtjes.
Wat ik zie is namelijk dat ook de angst dat je op een verkeerd moment je vraag stelt heel erg meespeelt in het niet durven vragen. Op de school van mijn dochter hadden ze het laatste jaar dit soort uren wel ingepland. Moest je je wel van tevoren voor inschrijven, maar het was in ieder geval duidelijk dat er op dat moment tijd en ruimte was voor extra vragen en instructie. En op een gegeven moment ging mijn dochter er redelijk standaard naartoe voor vakken waar ze problemen mee had, omdat ze ook veel leerde van de vragen die andere leerlingen op dat moment stelden en de extra uitleg daarover.
Zo'n simpel concept, maar het werkte echt.
Alleen jammer dat je dat niet kunt afdwingen bij scholen om dat zo te gaan organiseren.
Klinkt wel goed. Ze hebben bij ons wel mentoruur en studieles, bij een van beiden zijn ze erg bezig met spelling... terwijl dat dan iets is waar M. totaal geen moeite mee heeft.quote:Op maandag 16 december 2019 09:30 schreef Deepfreeze het volgende:
Hier doen ze dat ook, het eerste uur is elke dag vrij gepland. Eentje wordt gedaan door de mentor(nu klassikaal,later in het jaar meer individueel). De andere ochtenden zijn er steunlessen. Zowel voor vakken als sociaal emotionele hulp.
Mijn oudste zal ook niet zo snel hulp vragen. En ik zelf ook niet destijds. Ik kwam er wel door, door naar de vragen van anderen te luisteren en anders thuis nog eens goed te kijken. En anders wist ik het maar niet
Hij heeft ook al de sova training geweigerd die juf hem heeft aangeboden. Hij weet wel wat hij wil. Assertief genoeg. En een vriendengroepje met 6 nerdjes, dus ik ga ook niet pushen..
C heeft in groep 7 een sova/weerbaarheidstraining gedaan. Maar inderdaad, de antwoorden waren prima, zelfs goed. Maar in praktijk kon hij er ook weinig mee..quote:Op maandag 16 december 2019 14:07 schreef Nijna het volgende:
Sova, heeft de jongste vorig jaar gedaan, heel netjes de gewenste antwoorden geven...
Maar in de praktijk kon ze er niet zoveel mee.
Fijn, die herkenbaarheid. Voor mij was het nieuw. En ik vond het ook goed dat hij er dan wel wat aan probeert te doen. Geeft me ook wel het gevoel dat hij zich wel weet te redden daar.quote:Op vrijdag 20 december 2019 16:04 schreef Nijna het volgende:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Ja, dat gaat per jaar beter. En is volgens mij ook de reden dat het zo goed met hem gaat. De tijd dat hij alleen maar kon weglopen of agressief worden ligt echt helemaal achter ons.quote:Op vrijdag 20 december 2019 21:51 schreef BE het volgende:
Wat goed ook dat hij het zo goed kan verwoorden!
Dat schijnt iets typisch voor autisme te zijn. Ik heb vrij recent de diagnose gekregen en krijg nu psycho-educatie. De manier waarop ze het voor me uitbeeldden was dat een brein met autisme dingen ordent alsof het gekleurde blokjes zijn: alle blauwe blokjes op een rijtje, dan de groene, dan de rode, enzovoort. Zo'n onduidelijk/onopgelost ding is geen blokje, maar cilindervormig. Je kunt het nergens kwijt, want het past niet tussen de blokjes. Je weet niet waar je heen moet. In de loop van de tijd leer je manieren aan om zo'n cilindervormig blokje om te vormen (om er een soort bruggetje overheen te bouwen) zodat het wel in een rijtje past.quote:Op vrijdag 20 december 2019 16:04 schreef Nijna het volgende:
Ik herken het een beetje, van mijzelf. Ik heb dan niet dat ik helemaal niks anders kan doen, maar het blijft continu zeuren in mijn hoofd tot het afgehandeld is.
Het is dan heel lastig om het te parkeren voor dat moment.
Alsof je niet verder kan, bij hem dan blijkbaar letterlijk op zo'n moment.
Overigens wel goed dat hij dan wel die docent probeert te vinden en gelukkig dat ze zo snel reageerde op die mail!
Ik vind het heel duidelijk uitgelegd en erg verhelderendquote:Op vrijdag 20 december 2019 23:03 schreef Tele6 het volgende:
Ik weet niet of het zo in woorden omschreven zinnig is...
Zelf gehad en mijn jongste krijgt dat nu.quote:Op donderdag 9 januari 2020 16:19 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Wij hebben er zelf geen ervaring mee. Maar ik hoor er veel goeds over, zowel van kinderen met ASS als ook andere kinderen.quote:Op donderdag 9 januari 2020 16:19 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Vriendje van oudste heeft dat nu. Wat wil je erover weten, dan vraag ik zijn moeder straks?quote:Op donderdag 9 januari 2020 16:19 schreef _Ingrid_ het volgende:
Ik weet niet zeker of ik hier goed zit met deze vraag. Maar heeft er iemand ervaring met Psychomotorische therapie (PMT) ?
Dank je. Klinkt wel goedquote:Op vrijdag 10 januari 2020 18:21 schreef Nijna het volgende:
Het gaat inderdaad spelenderwijs en dan op die manier situaties uitlokken/opzoeken die iemand lastig vindt. En dan kijken hoe je daar mee om kan gaan. En dat kan je dan spelenderwijs oefenen.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Daar kun je voor kiezen.quote:Op zaterdag 11 januari 2020 18:48 schreef _Ingrid_ het volgende:
[..]
Dank je. Klinkt wel goedIk weet niet of het individueel is, lijkt me wel het beste.
Ja, waarschijnlijk door het ziekenhuisgebeuren. Zo'n beetje de eerste 6 maanden van zijn leven en later de scheiding .quote:Op zaterdag 11 januari 2020 19:15 schreef Moonah het volgende:
[..]
Daar kun je voor kiezen.![]()
Best heftig, dat Tyler een hechtingsstoornis heeft.![]()
Zit hij op regulier onderwijs?
Dat klinkt goed!quote:Op zondag 12 januari 2020 19:08 schreef kaatjejannie het volgende:
Onze oudste is begonnen met individueel pmt, later in een groep, in combinatie met nog individueel. Ze heeft er erg veel baad bij. Het heeft haar zelfvertrouwen en beheersing van haar boosheid erg goed gedaan.
Dank voor de tip!quote:Op donderdag 16 januari 2020 18:48 schreef DikDikkie het volgende:
Zometeen DWDD over Mind My Mind. Een animatiefilm over autisme.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
Ik ga terugkijken morgen, moet nu naar bed!quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:46 schreef DikDikkie het volgende:
Zeker het terug kijken waard. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de film. Nu maar hopen dat ie ook in de buurt van Zwolle gaat draaien of nog beter online of tv komt
Je ongerustheid is wel herkenbaar...quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:56 schreef Moonah het volgende:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Thanks! ik zag hier dat ie toch ook in Zwolle draait.quote:Op vrijdag 17 januari 2020 10:12 schreef Nijna het volgende:
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
herkenbaar, Moonah.quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:56 schreef Moonah het volgende:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.quote:Op zondag 26 januari 2020 22:12 schreef Nijna het volgende:
Goed om te horen Moonah!
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
Misschien fijner voor de maker als mensen er gewoon een eerlijke prijs voor betalen?quote:Op donderdag 30 januari 2020 21:47 schreef McLaura het volgende:
[..]
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.
Vast. Ik heb hem alleen niet illegaal gedownload ofzoquote:Op vrijdag 31 januari 2020 07:14 schreef trui het volgende:
[..]
Misschien fijner voor de maker als mensen er gewoon een eerlijke prijs voor betalen?
Je hebt er alleen voor gezorgd dat je hem vaker kan bekijkenquote:Op vrijdag 31 januari 2020 07:43 schreef McLaura het volgende:
[..]
Vast. Ik heb hem alleen niet illegaal gedownload ofzo
Meerde keren idd!quote:Op vrijdag 31 januari 2020 12:55 schreef Nijna het volgende:
Je hebt alleen gezorgd dat je hem vaker kan bekijken
[..]
Je hebt er alleen voor gezorgd dat je hem vaker kan bekijken.
Is het zo dat je hem 1 keer kunt bekijken op die site of kan je hem in die 24 of 48 uur, wat staat daarvoor, meerdere keren kunt bekijken?
Klopt hoor, ik kwam erachter door wat te pielen dat je hem met quicktime kunt opslaan. Best apart eigenlijk dat je met een simpele standaard-app een film(pje) zo kunt bewaren (en doorsturen als je wilt).quote:Op vrijdag 31 januari 2020 13:21 schreef trui het volgende:
ik dacht toch dat wetransfer bedoeld was om het bestand naar anderen te sturen.
Lieve Moon, mijn ervaring is dat je met de juiste dingen heel ver kan komen. En ja, misschien heeft hij altijd begeleiding nodig, maar ook daar is mee te leven (takes one to know one). En ondanks dat het als volwassene niet altijd even leuk is (maar hey, welke volwassene heeft dat niet, wel of geen stempel), zal ook hij momenten krijgen waarop hij supergelukkig is! Echt. En op die momenten, geloof me, dan zitten al die kuttige ass-dingen iets meer op de achtergrondquote:Op zaterdag 18 januari 2020 19:29 schreef Moonah het volgende:
Inmiddels is het zware gevoel alweer wat gezakt hoor.
Wij hebben T altijd geleerd dat een hoofd met ASS anders werkt, en er geen waardeoordeel aan gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral op mijn werk (leerkracht speciaal onderwijs, kinderen met complexe leer- en ontwikkelingsvragen) merk dat ik zelfs een voorkeur heb voor kinderen met ASS.
Ik merk bij mijn eigen kind echter, dat hij heel erg leerbaar is (gelukkig!), maar nu hij ouder wordt zie ik soms echt dat ASS een onzichtbare handicap kan zijn in onze niet-ASS maatschappij. En als je dan in korte tijd een aantal van dergelijke incidenten hebt, dan voelt het ineens zo pijnlijk.
Maar goed, we hebben geen klagen. Hij is lief, slim, hij heeft een goede thuisbasis, begeleiding op school is in orde (denk ik), we hebben een super ambulante begeleidster, hij is vaak vrolijk (thuis iig). Dus tja, step by step maar weer. Beren op de weg van de toekomst zien heeft weinig zin.
Maar Ypsel, het schoot de laatste dagen wel regelmatig door mijn hoofd: ooit, in een ver verleden toen ik mijn eerste vermoedens van ASS uitte, heb jij iets gezegd in de trant van "wat hij allemaal op zijn pad zal tegenkomen". Indertijd dacht ik dat dat allemaal wel los zou lopen, nu snap ik beter wat je bedoelde.![]()
![]()
Lief. Dank voor je reactie Troel.quote:Op vrijdag 27 maart 2020 10:37 schreef Troel het volgende:
Lieve Moon,
[..]
Lieve Moon, mijn ervaring is dat je met de juiste dingen heel ver kan komen. En ja, misschien heeft hij altijd begeleiding nodig, maar ook daar is mee te leven (takes one to know one). En ondanks dat het als volwassene niet altijd even leuk is (maar hey, welke volwassene heeft dat niet, wel of geen stempel), zal ook hij momenten krijgen waarop hij supergelukkig is! Echt. En op die momenten, geloof me, dan zitten al die kuttige ass-dingen iets meer op de achtergrond
(spreekt zij uit ervaring)
Dingen worden inderdaad meer zichtbaar nu voor ouders. Het gedrag dat jij beschrijft zie ik trouwens wel bij veel pubers terug. Plannen, organiseren, het is ontzettend moeilijk. Mijn zoon kan het ook slecht; ik help hem daar nog altijd bij.quote:Op woensdag 8 april 2020 10:00 schreef Nijna het volgende:
Wat worden dingen nu duidelijk... en wat vraag ik me af of we M niet ontzettend hebben overschat.
De zelfstandigheid die nodig is voor de middelbare school... ze fietst zelf heen en weer, maar overziet het werk niet, plannen en organiseren... drama.
Komt ze ergens niet uit, dan doet ze het niet.
Dan ga je achterlopen, maar ik vraag me af waarom school dit niet heeft gezien....
Ik denk dat ze geen idee hebben. En als ik de mentor benader krijg ik vooral van die "oh wat vervelend" reacties. Maar daar kunnen we weinig mee.
En dan bedoelen ze het vast allemaal goed, maar ik ben behoorlijk teleurgesteld, verdrietig en boos op hoe het allemaal loopt (en dat heeft niet persé te maken met de huidige situatie, maar die maakt het wel een stuk lastiger)
Ik denk dat we nog wel een (hopelijk, goed) gesprek moeten gaan voeren op school, kunnen ze dit wel... en hoe gaan we dat volgend schooljaar dan doen.
M. heeft nooit hulp gevraagd aan ons en ook nu moeten we het er zo ongeveer uit trekken.quote:Op donderdag 9 april 2020 21:58 schreef livelink het volgende:
[..]
Dingen worden inderdaad meer zichtbaar nu voor ouders. Het gedrag dat jij beschrijft zie ik trouwens wel bij veel pubers terug. Plannen, organiseren, het is ontzettend moeilijk. Mijn zoon kan het ook slecht; ik help hem daar nog altijd bij.
Maar mijn dochter kon/kan het ook niet en wilde niet geholpen worden. Daar stond ik helemaal machteloos.
Op het speciaal onderwijs hebben ze wel aangegeven dat ik dat helpen met plannen en organiseren wel moest gaan afbouwen en dat heb ik ook wel gedaan. Nu help ik alleen als hij het zelf vraagt. Ik moet af en toe wel op mijn handen zitten hoor, maar hij moet het zelf gaan leren.
Maar voor een brugklasser is dat wel erg veel gevraagd. Vroeg ze jullie zelf nooit om hulp daarbij?
Helaas staat het lang niet allemaal in SOM, dat maakt het nog een stuk onoverzichtelijker. Data van toetsen of nu inlevermomenten die dan in de les genoemd worden, maar niet terug te vinden zijn. Tot er ineens een mail komt dat het NU ingeleverd moet...quote:Op vrijdag 10 april 2020 12:22 schreef livelink het volgende:
En ook heel erg afhankelijk van hoe goed alles geregistreerd wordt in Magister/SOM.
Het valt even niet mee neequote:
Wel deels herkenbaar, Nijna. Cato is ook heel goed in dit soort schijnoplossingen, en is er ook al wel eens door in de problemen gekomen. (Gewoon zeggen dat ze het af heeft of zeggen dat de docent nog wat extra tijd gegeven heeft terwijl dat niet zo was). Dan krijg ik op een ander moment -als de nood echt aan de man is- een appje van d’r met een bekentenis. Vaak heeft ze er dan al nachten van wakker gelegen. Maar goed, dat zijn dan weer momenten om samen te bekijken wat ze nodig heeft om zich beter aan opdrachten en planning te houden en dan moeten we er weer een tijdje meer bovenop zitten. Maar omdat ze het niveau van deze school erg makkelijk aankan over het algemeen is het nog nooit tot echt lastige situaties gekomen qua risico op blijven zitten. Aan de ene kant denk ik ook dat het wel een beetje bij normaal pubergedrag hoort. Aan de andere kant heeft het ook wel degelijk te maken met moeite met overzicht houden, en meer focussen op details dan het grote geheel.quote:Op vrijdag 10 april 2020 11:33 schreef Nijna het volgende:
[..]
M. heeft nooit hulp gevraagd aan ons en ook nu moeten we het er zo ongeveer uit trekken.
En controleren, want ze zegt rustig dat ze iets gedaan heeft terwijl dat niet zo is. Ik denk dat het een manier is om het probleem "op te lossen", ik zegt dat ik het gedaan heb, dan stopt het gezeur. Uiteindelijk is dit natuurlijk geen oplossing. Maar dat overziet ze denk ik niet.
Intussen 2 mails gehad van docenten die nu ons benaderen.
Die hebben we beantwoord, ik heb intussen het gevoel dat het dweilen met de kraan open is. Deze achterstanden kan ze naar mijn idee niet meer inlopen... of er moet iets wonderlijks gebeuren.
Er zijn nog een aantal vakken waarvoor we zouden moeten mailen, mijn dag hangt aan elkaar van mails sturen en piekeren over hoe we dit aan moeten pakken.
Ik begrijp echt dat je op een gegeven moment dat plannen en organiseren moet gaan proberen af te bouwen. Maar dan moet er toch eerst goed geholpen zijn om dat aan te leren.
Ik hoop dat we wat meer zicht krijgen op waar ze staat in haar ontwikkeling, dat zou mogelijk ook wel duidelijkheid kunnen geven over wat we nu kunnen verwachten zeg maar.
Want met alleen dat goed stel hersenen kom je er niet.
Ik zag het bij mijzelf, ik zie het nu bij mijn dochter... waarbij ik denk dat ik nog iets meer intrinsieke motivatie had.
Ach wat verdrietig Nijna. Ik kan het me wel voorstellen, dat als je het al allemaal niet overziet of bang bent dat je het niet kan. Dat het nu extra moeilijk voor haar is, nu ze niet meer haar 'schijnoplossing' kan toepassen, omdat jullie nu in de gaten hebben wat er speelt en er meer naar vragen. Dat moet ook wel een heel machteloos gevoel geven, zowel voor haar als voor jou.quote:Op zaterdag 11 april 2020 21:57 schreef Nijna het volgende:
Voor nu voelt het vooral als dweilen met de kraan open, lijkt ze zelf het bijltje er ook wat bij neergegooid te hebben. Bijna elk verzoek om nog wat aan haar schoolwerk te gaan doen, resulteert in tranen.
En ze zegt dat het haar niks kan schelen als ze het jaar over moet doen of moet afstromen.
Het is me nu niet helemaal duidelijk Nijna wat momenteel de rol is die het autismeteam vervult.quote:Op zaterdag 11 april 2020 21:57 schreef Nijna het volgende:
En ik kan niet continu dingen achter haar aan blijven dragen...
Ik ben heel blij dat we vorige zomer al een aanmelding hadden gedaan voor hulp bij het autisme team, want we hebben de hulp hard nodig denk ik. Het meedenken en ook naar school toe, blijkbaar komt een psycholoog/orthopedagoog e.d. beter over dan een ouder of een begeleider...![]()
We hebben nu de 2 docenten die mailden dat er nog veel open stond, gemaild dat we doen wat we kunnen en dat ze daar voor nu maar op moeten vertrouwen.quote:Op zaterdag 11 april 2020 22:44 schreef _flore het volgende:
[..]
Ach wat verdrietig Nijna. Ik kan het me wel voorstellen, dat als je het al allemaal niet overziet of bang bent dat je het niet kan. Dat het nu extra moeilijk voor haar is, nu ze niet meer haar 'schijnoplossing' kan toepassen, omdat jullie nu in de gaten hebben wat er speelt en er meer naar vragen. Dat moet ook wel een heel machteloos gevoel geven, zowel voor haar als voor jou.
Misschien is het een idee om met school te overleggen om niet te proberen om alles tegelijk nú in te willen halen, maar met kleinere stapjes beginnen? Begin waar je bent en met hoeveel je aankan, in plaats van proberen te voldoen aan een heel groot doel wat misschien (nu even) niet haalbaar is. Dat kan ook helpen met haar zelfvertrouwen. (En ik snap wel dat dat niet ideaal is, maar voor haarzelf misschien juist wel.)
Het autismeteam heeft 1 onderzoek gedaan, wilde misschien nog meer, maar daar kwam corona tussendoor. Ze hebben als het goed is nu wel overlegd of en wat ze dan nog meer willen.quote:Op zondag 12 april 2020 12:24 schreef Moonah het volgende:
[..]
Het is me nu niet helemaal duidelijk Nijna wat momenteel de rol is die het autismeteam vervult.
Overigens herkenbare problemen hoor. Ik help nog steeds bij het plannen. Zoon heeft er een hekel aan, wil het graag zelf doen, maar we doen het dus samen. Hij heeft nu wel ervaren hoe ontzettend fijn het is als je de weekends vrij plant. Dat wil hij vaker!
Afgelopen week heb ik het op zijn verzoek eens losgelaten. De korte-termijn-opdrachten (lees: in de online les werd verteld wat de volgende les af moest zijn) gingen prima. Maar dat er dus ook enkele langere termijn projecten gemaakt/voorbereid moeten worden schoot er dus bij in.
Dat wordt dus helaas een klusje voor tweede paasdag...
Ik sprak laatst iemand met kind op dezelfde school andere richting en klas, waar som blijkbaar wel redelijk goed gebruikt wordt meestal. Dus ze kunnen het wel.quote:Op zondag 12 april 2020 12:35 schreef YPPY het volgende:
Wat een gedoe Nijna. Maar wat ze op school verwachten... meestal reageer ik hier vanuit mijn werkervaring, maar nu vooral als moeder die heel wat pubers kent, vooral zonder ass. Die kunnen al voor geen meter plannen en overzien wat er moet gebeuren. Laat staan als het niet goed in som staat. Laat ze daar maar eens mee beginnen, voor alle kinderen. Zo kun je als ouders nooit goed begeleiden, verwacht dat dan ook niet van jezelf.
En inderdaad: neem iemand mee naar school. Het is jammer dat het nodig is, maar het helpt vaak echt.
Ik heb dat van meer scholen gehoord,als het niet in SOM of Magister staat dan is het geen huiswerk. Was dat hier maar zo.quote:Op zondag 12 april 2020 13:12 schreef livelink het volgende:
Op de vorige school van mijn zoon hadden ze een hele simpele regel in de brugklas en tweede
klas: als iets niet in SOM stond, dan bestond het ook niet.
Zo kon je als ouder altijd vertrouwen op SOM en werden de leerkrachten feitelijk gestraft als ze iets niet goed registreerden. In het 3e jaar werd dat wat losgelaten. Voor toetsen gold het nog steeds, maar huiswerk moest ook opgeschreven worden in de agenda's en als iets wel in de agenda stond, maar niet in SOM moest het nog steeds gemaakt worden. Zo leerden ze de leerlingen wat meer zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de registratie.
Ja, ik zat ook al te denken of hij als zorgleerling naar zijn huidige school mocht. Heb ik ook aan hem voorgesteld, maar ze zijn nu bezig met de schoolexamens en hij dacht zelf dat hij dan helemaal niet welkom zou zijn. Ik zal toch iets moeten met school nu. In ieder geval melden dat het niet goed gaat en hem misschien wel ziek melden om even rust in de tent te krijgen.quote:Op zondag 19 april 2020 22:14 schreef F_r het volgende:
Livelink![]()
Kun je contact opnemen met zijn oude school? Hij kan wellicht in de groep zorgleerlingen vallen die beperkt naar school mogen. Al weet ik niet of dat voor het vo ook geldt.
Och Livelink wat rot om te lezen.quote:Op zondag 19 april 2020 22:08 schreef livelink het volgende:
Hoe gaat het nu, Nijna? Hier gaat het niet goed. Een enorme terugval in zijn gedrag. Kleding weer kapot trekken; woede-uitbarstingen, de katten aanvallen; iets wat hij allemaal al sinds de basisschool niet meer heeft gedaan.
Ik maak me zorgen en ik schrik er enorm van dat dit zo snel kon gebeuren. Ik ben bang dat als hij niet na de meivakantie weer naar school kan, dat het dan misschien wel eens einde verhaal van school kan zijn. Hij zegt nu dat hij weer terug wil naar het speciaal onderwijs en dat hij niet meer wil overgaan naar 5 havo, maar dat hij 4 havo wil overdoen op het speciaal onderwijs.
En het ging allemaal zo goed, maar ik heb nu pas door hoe broos dat was.
Maar ja, misschien moeten we allebei dit weekend maar achter ons laten en gaat het maandag weer goed en zie ik het nu even allemaal te donker in.
We wachten op een afspraak bij het audiologisch testcentrum. En we zijn aangemeld voor een specialistische centrum waar hij 9 maanden heen mag met een compleet team om te zien wat er aan de hand is.( dat zal 1,2 of 3 complete dagen in de week zijn )quote:Op maandag 20 april 2020 11:44 schreef Nijna het volgende:
Hebben jullie behalve logopedie nog andere hulp?
quote:Op dinsdag 21 april 2020 10:58 schreef Moonah het volgende:
Ach Livelink, wat naar en jammer voor jullie. Hoe is het nu? Is J ziekgemeld? Heb je contact met school opgenomen? Zou noodopvang soelaas bieden voor J?
Ik heb gisteren contact met school opgenomen. Ze gaven aan dat ze het in het team gingen bespreken en kijken wat er mogelijk was. Daarna zouden ze met ons contact opnemen.quote:Op dinsdag 21 april 2020 11:28 schreef Hupje het volgende:
Livelink: ik postte in de sc dat ik bezig ben met het regelen van noodopvang voor een zorgleerling (in mijn vakantie). Trek alsjeblieft aan de bel bij school. Niet invullen wat zij niet kunnen of willen, laat ze eerst maar eens jullie hulpvraaag aanhoren en met een reactie komen.
Als het niet lukt zo: de gemeente kan de regie nemen. Dus je hebt ook een ingang via het jeugdteam of het sociaal team. Laat het even weten als ik anoniem moet bellen met mijn werkmobiel.quote:Op dinsdag 21 april 2020 17:10 schreef livelink het volgende:
[..]
[..]
Ik heb gisteren contact met school opgenomen. Ze gaven aan dat ze het in het team gingen bespreken en kijken wat er mogelijk was. Daarna zouden ze met ons contact opnemen. e plukken. Ik laat het voor nu even gaan en zie wel wat hij zelf doet en ik wacht het advies/plan van school af.
Hier denk ik dus bij onze zoon ook aan. Vooral dat hij wel duidelijk woorden en zelf tot 1x toe 2 woorden achterelkaar zei. En dan hoor je niks meer. Maar als je in een boekje vraagt waar is de hond etc wijst hij alles keurig aan.quote:Op dinsdag 21 april 2020 11:00 schreef Moonah het volgende:
Aloria, onze zoon heeft een tos (en ass dus). Spraak is ook vertraagd op gang gekomen. Is nog steeds niet optimaal.
Goed dat jullie op deze leeftijd al een intensief traject ingaan!
Met J. gaat het wel iets beter nu. Het dieptepunt was voor de meivakantie. Daarna is het weer wat beter gegaan, hoewel hij tegenwoordig nauwelijks slaapt en nog steeds nauwelijks de deur uit komt. Hij wil ook niets. Dat slapen is wel een zorgpunt. Dat was het altijd al, maar nu slaapt hij hele nachten niet. Vannacht ook niet. Pas rond 06.30 viel hij in slaap. Ik hoop dat dat straks beter gaat als hij weer naar school kan. Maar ik maak me niet te veel illusies, want volgende week hoeft hij maar 1x naar school voor 1 lesuurquote:Op zaterdag 30 mei 2020 21:52 schreef Nijna het volgende:
Dat zagen veel mensen al aankomen vermoed ik, al voordat het werd ingevoerd... en nu...?
Hoe is het met J. Livelink?
Heeft school nog iets voor jullie kunnen betekenen?
Wij zijn in afwachting van een afspraak met school, gaat niet zo snel daar. Maar over een maand is het zomervakantie hier... Misschien ga ik maar voor de deur kamperen daar
We hebben intussen wel de overgangseisen gekregen, het wordt nog spannend zullen we maar zeggen. Maar goed, over een week of 2 weten we of het gelukt is
1x voor 1 lesuur... jemig. Wij hoorden vlak voordat Rutte zei dat de middelbare scholieren weer naar school moesten, dat ze zoveel mogelijk door zouden gaan met online lesgeven. Eventueel mentoruur en toetsen geloof ik. Maar daar hebben we niks meer over gehoord. Het zal wel.quote:Op zaterdag 30 mei 2020 22:09 schreef livelink het volgende:
[..]
Met J. gaat het wel iets beter nu. Het dieptepunt was voor de meivakantie. Daarna is het weer wat beter gegaan, hoewel hij tegenwoordig nauwelijks slaapt en nog steeds nauwelijks de deur uit komt. Hij wil ook niets. Dat slapen is wel een zorgpunt. Dat was het altijd al, maar nu slaapt hij hele nachten niet. Vannacht ook niet. Pas rond 06.30 viel hij in slaap. Ik hoop dat dat straks beter gaat als hij weer naar school kan. Maar ik maak me niet te veel illusies, want volgende week hoeft hij maar 1x naar school voor 1 lesuur![]()
School kon niet veel betekenen, helaas. Ik heb wel regelmatig contact met zijn mentor. Ze houden wel de vinger aan de pols. Hij heeft zich qua schoolwerk wel weer herpakt. Hij moet nu heel veel groepsopdrachten doen. Dat is voor hem echt heel lastig, want veel leerlingen kent hij eigenlijk nog helemaal niet en daar moet hij nu mee appen en communiceren via Teams. Dat levert ontzettend veel stress bij hem op, maar hij doet het wel, wat ik heel knap vind.
Wij willen ook met de zorgcoordinator erbij een gesprek, mentor reageerde dat ze ging overleggen en liet afgelopen week weten dat ze nog niks terug gehoord had en er weer achteraan zou gaan. Dus inmiddels bijna weer een week verder. Het loopt niet zoals we hadden gehoopt.quote:Op zaterdag 30 mei 2020 22:10 schreef livelink het volgende:
Ook een hoop onzekerheid dus voor jullie, Nijna. Wat raar dat het niet lukt een afspraak te maken![]()
Onze mentor reageert wel snel op mijn mailtjes.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |