(ouders van) jonge kinderen met een ASS deel 45

quote:

Op vrijdag 31 januari 2020 07:14 schreef trui het volgende:

[..]

Misschien fijner voor de maker als mensen er gewoon een eerlijke prijs voor betalen?

Vast. Ik heb hem alleen niet illegaal gedownload ofzo

dan heb ik je misschien verkeerd begrepen.

Je hebt alleen gezorgd dat je hem vaker kan bekijken

quote:

Op vrijdag 31 januari 2020 07:43 schreef McLaura het volgende:

[..]

Vast. Ik heb hem alleen niet illegaal gedownload ofzo

Je hebt er alleen voor gezorgd dat je hem vaker kan bekijken .
Is het zo dat je hem 1 keer kunt bekijken op die site of kan je hem in die 24 of 48 uur, wat staat daarvoor, meerdere keren kunt bekijken?

ik dacht toch dat wetransfer bedoeld was om het bestand naar anderen te sturen.

ik weet niet of je 'm vaker kunt bekijken, Nijna. Ik heb 'm nu 1x bekeken, en toen hij bijna afgelopen was op pauze gezet. Misschien kan ik 'm dan ook nog een keer met Cato bekijken als ze zo thuis komt uit school. Lieve film, en mooi gemaakt!

Net met Cato nog een keer gekeken, zij vond 'm ook erg goed. Ze zei ook dat ze sommige dingen wel herkende, maar sommige dingen ook niet.

Ah mooi, ik zou wel graag met M. willen kijken en misschien de rest van het gezin ook.

quote:

Op vrijdag 31 januari 2020 12:55 schreef Nijna het volgende:
Je hebt alleen gezorgd dat je hem vaker kan bekijken
[..]

Je hebt er alleen voor gezorgd dat je hem vaker kan bekijken .
Is het zo dat je hem 1 keer kunt bekijken op die site of kan je hem in die 24 of 48 uur, wat staat daarvoor, meerdere keren kunt bekijken?

Meerde keren idd!

quote:

Op vrijdag 31 januari 2020 13:21 schreef trui het volgende:
ik dacht toch dat wetransfer bedoeld was om het bestand naar anderen te sturen.

Klopt hoor, ik kwam erachter door wat te pielen dat je hem met quicktime kunt opslaan. Best apart eigenlijk dat je met een simpele standaard-app een film(pje) zo kunt bewaren (en doorsturen als je wilt).

Lieve Moon,

quote:

Op zaterdag 18 januari 2020 19:29 schreef Moonah het volgende:
Inmiddels is het zware gevoel alweer wat gezakt hoor.
Wij hebben T altijd geleerd dat een hoofd met ASS anders werkt, en er geen waardeoordeel aan gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral op mijn werk (leerkracht speciaal onderwijs, kinderen met complexe leer- en ontwikkelingsvragen) merk dat ik zelfs een voorkeur heb voor kinderen met ASS.
Ik merk bij mijn eigen kind echter, dat hij heel erg leerbaar is (gelukkig!), maar nu hij ouder wordt zie ik soms echt dat ASS een onzichtbare handicap kan zijn in onze niet-ASS maatschappij. En als je dan in korte tijd een aantal van dergelijke incidenten hebt, dan voelt het ineens zo pijnlijk.
Maar goed, we hebben geen klagen. Hij is lief, slim, hij heeft een goede thuisbasis, begeleiding op school is in orde (denk ik), we hebben een super ambulante begeleidster, hij is vaak vrolijk (thuis iig). Dus tja, step by step maar weer. Beren op de weg van de toekomst zien heeft weinig zin.

_{Maar Ypsel, het schoot de laatste dagen wel regelmatig door mijn hoofd: ooit, in een ver verleden toen ik mijn eerste vermoedens van ASS uitte, heb jij iets gezegd in de trant van "wat hij allemaal op zijn pad zal tegenkomen". Indertijd dacht ik dat dat allemaal wel los zou lopen, nu snap ik beter wat je bedoelde.}

Lieve Moon, mijn ervaring is dat je met de juiste dingen heel ver kan komen. En ja, misschien heeft hij altijd begeleiding nodig, maar ook daar is mee te leven (takes one to know one). En ondanks dat het als volwassene niet altijd even leuk is (maar hey, welke volwassene heeft dat niet, wel of geen stempel), zal ook hij momenten krijgen waarop hij supergelukkig is! Echt. En op die momenten, geloof me, dan zitten al die kuttige ass-dingen iets meer op de achtergrond

(spreekt zij uit ervaring )

quote:

Op vrijdag 27 maart 2020 10:37 schreef Troel het volgende:
Lieve Moon,
[..]

Lieve Moon, mijn ervaring is dat je met de juiste dingen heel ver kan komen. En ja, misschien heeft hij altijd begeleiding nodig, maar ook daar is mee te leven (takes one to know one). En ondanks dat het als volwassene niet altijd even leuk is (maar hey, welke volwassene heeft dat niet, wel of geen stempel), zal ook hij momenten krijgen waarop hij supergelukkig is! Echt. En op die momenten, geloof me, dan zitten al die kuttige ass-dingen iets meer op de achtergrond

(spreekt zij uit ervaring )

Lief. Dank voor je reactie Troel. (inmiddels zitten die beren weer in een hok hoor, maar af en toe vliegen ze me aan...).

Fijn te lezen dat jouw ervaring best positief is. Hoe gaat het met jouw mannen?

Wat worden dingen nu duidelijk... en wat vraag ik me af of we M niet ontzettend hebben overschat.
De zelfstandigheid die nodig is voor de middelbare school... ze fietst zelf heen en weer, maar overziet het werk niet, plannen en organiseren... drama.
Komt ze ergens niet uit, dan doet ze het niet.
Dan ga je achterlopen, maar ik vraag me af waarom school dit niet heeft gezien... .
Ik denk dat ze geen idee hebben. En als ik de mentor benader krijg ik vooral van die "oh wat vervelend" reacties. Maar daar kunnen we weinig mee.
En dan bedoelen ze het vast allemaal goed, maar ik ben behoorlijk teleurgesteld, verdrietig en boos op hoe het allemaal loopt (en dat heeft niet persé te maken met de huidige situatie, maar die maakt het wel een stuk lastiger)

Ik denk dat we nog wel een (hopelijk, goed) gesprek moeten gaan voeren op school, kunnen ze dit wel... en hoe gaan we dat volgend schooljaar dan doen.

quote:

Op donderdag 9 april 2020 21:58 schreef livelink het volgende:

[..]

Dingen worden inderdaad meer zichtbaar nu voor ouders. Het gedrag dat jij beschrijft zie ik trouwens wel bij veel pubers terug. Plannen, organiseren, het is ontzettend moeilijk. Mijn zoon kan het ook slecht; ik help hem daar nog altijd bij.
Maar mijn dochter kon/kan het ook niet en wilde niet geholpen worden. Daar stond ik helemaal machteloos.

Op het speciaal onderwijs hebben ze wel aangegeven dat ik dat helpen met plannen en organiseren wel moest gaan afbouwen en dat heb ik ook wel gedaan. Nu help ik alleen als hij het zelf vraagt. Ik moet af en toe wel op mijn handen zitten hoor, maar hij moet het zelf gaan leren.

Maar voor een brugklasser is dat wel erg veel gevraagd. Vroeg ze jullie zelf nooit om hulp daarbij?

M. heeft nooit hulp gevraagd aan ons en ook nu moeten we het er zo ongeveer uit trekken.
En controleren, want ze zegt rustig dat ze iets gedaan heeft terwijl dat niet zo is. Ik denk dat het een manier is om het probleem "op te lossen", ik zegt dat ik het gedaan heb, dan stopt het gezeur. Uiteindelijk is dit natuurlijk geen oplossing. Maar dat overziet ze denk ik niet.

Intussen 2 mails gehad van docenten die nu ons benaderen.
Die hebben we beantwoord, ik heb intussen het gevoel dat het dweilen met de kraan open is. Deze achterstanden kan ze naar mijn idee niet meer inlopen... of er moet iets wonderlijks gebeuren.
Er zijn nog een aantal vakken waarvoor we zouden moeten mailen, mijn dag hangt aan elkaar van mails sturen en piekeren over hoe we dit aan moeten pakken.

Ik begrijp echt dat je op een gegeven moment dat plannen en organiseren moet gaan proberen af te bouwen. Maar dan moet er toch eerst goed geholpen zijn om dat aan te leren.

Ik hoop dat we wat meer zicht krijgen op waar ze staat in haar ontwikkeling, dat zou mogelijk ook wel duidelijkheid kunnen geven over wat we nu kunnen verwachten zeg maar.
Want met alleen dat goed stel hersenen kom je er niet.
Ik zag het bij mijzelf, ik zie het nu bij mijn dochter... waarbij ik denk dat ik nog iets meer intrinsieke motivatie had.

Wat moeilijk Nijna (:

quote:

Op vrijdag 10 april 2020 12:22 schreef livelink het volgende:
En ook heel erg afhankelijk van hoe goed alles geregistreerd wordt in Magister/SOM.

Helaas staat het lang niet allemaal in SOM, dat maakt het nog een stuk onoverzichtelijker. Data van toetsen of nu inlevermomenten die dan in de les genoemd worden, maar niet terug te vinden zijn. Tot er ineens een mail komt dat het NU ingeleverd moet...
Vandaag weer lang aan het huiswerk gezeten samen met papa, ze heeft ook de afgelopen week weer opdrachten aan de kant geschoven waar ze "geen zin" in had of wat ze niet overzag, zeg het maar. Die hebben ze dan vandaag gedaan.

quote:

Op vrijdag 10 april 2020 15:19 schreef mrien het volgende:
Wat moeilijk Nijna (:

Het valt even niet mee nee

quote:

Op vrijdag 10 april 2020 11:33 schreef Nijna het volgende:

[..]

M. heeft nooit hulp gevraagd aan ons en ook nu moeten we het er zo ongeveer uit trekken.
En controleren, want ze zegt rustig dat ze iets gedaan heeft terwijl dat niet zo is. Ik denk dat het een manier is om het probleem "op te lossen", ik zegt dat ik het gedaan heb, dan stopt het gezeur. Uiteindelijk is dit natuurlijk geen oplossing. Maar dat overziet ze denk ik niet.

Intussen 2 mails gehad van docenten die nu ons benaderen.
Die hebben we beantwoord, ik heb intussen het gevoel dat het dweilen met de kraan open is. Deze achterstanden kan ze naar mijn idee niet meer inlopen... of er moet iets wonderlijks gebeuren.
Er zijn nog een aantal vakken waarvoor we zouden moeten mailen, mijn dag hangt aan elkaar van mails sturen en piekeren over hoe we dit aan moeten pakken.

Ik begrijp echt dat je op een gegeven moment dat plannen en organiseren moet gaan proberen af te bouwen. Maar dan moet er toch eerst goed geholpen zijn om dat aan te leren.

Ik hoop dat we wat meer zicht krijgen op waar ze staat in haar ontwikkeling, dat zou mogelijk ook wel duidelijkheid kunnen geven over wat we nu kunnen verwachten zeg maar.
Want met alleen dat goed stel hersenen kom je er niet.
Ik zag het bij mijzelf, ik zie het nu bij mijn dochter... waarbij ik denk dat ik nog iets meer intrinsieke motivatie had.

Wel deels herkenbaar, Nijna. Cato is ook heel goed in dit soort schijnoplossingen, en is er ook al wel eens door in de problemen gekomen. (Gewoon zeggen dat ze het af heeft of zeggen dat de docent nog wat extra tijd gegeven heeft terwijl dat niet zo was). Dan krijg ik op een ander moment -als de nood echt aan de man is- een appje van d’r met een bekentenis. Vaak heeft ze er dan al nachten van wakker gelegen. Maar goed, dat zijn dan weer momenten om samen te bekijken wat ze nodig heeft om zich beter aan opdrachten en planning te houden en dan moeten we er weer een tijdje meer bovenop zitten. Maar omdat ze het niveau van deze school erg makkelijk aankan over het algemeen is het nog nooit tot echt lastige situaties gekomen qua risico op blijven zitten. Aan de ene kant denk ik ook dat het wel een beetje bij normaal pubergedrag hoort. Aan de andere kant heeft het ook wel degelijk te maken met moeite met overzicht houden, en meer focussen op details dan het grote geheel.

Hoe dan ook erg vervelend dat school jullie niet wat eerder benaderd heeft. Ik zou daar zeker nog wel het gesprek over willen aangaan, ook om te voorkomen dat ze dit in de toekomst weer zo aanpakken.

Dat willen we ook zeker, zo'n gesprek.
We komen echt continu dingen tegen die ze nog moet. Nu was er weer een mail van de docent engels dat ze iets in moest leveren. Daar is ze vorige week mee bezig geweest, maar dan laat ze het daarna ook weer liggen en denkt er niet aan.
En ik bedacht me nog 2 dingen waar ze ook nog mee bezig zou moeten. Iets voor muziek, je mag er wel eerst een half jaar pianoles voor nemen. Daar had ze ook allang mee bezig moeten zijn, maar dan oefent ze het 3 keer en dan gaat het in de vergeethoek.

En ik kan niet continu dingen achter haar aan blijven dragen...
Ik ben heel blij dat we vorige zomer al een aanmelding hadden gedaan voor hulp bij het autisme team, want we hebben de hulp hard nodig denk ik. Het meedenken en ook naar school toe, blijkbaar komt een psycholoog/orthopedagoog e.d. beter over dan een ouder of een begeleider...

Voor nu voelt het vooral als dweilen met de kraan open, lijkt ze zelf het bijltje er ook wat bij neergegooid te hebben. Bijna elk verzoek om nog wat aan haar schoolwerk te gaan doen, resulteert in tranen.
En ze zegt dat het haar niks kan schelen als ze het jaar over moet doen of moet afstromen.

quote:

Op zaterdag 11 april 2020 21:57 schreef Nijna het volgende:

Voor nu voelt het vooral als dweilen met de kraan open, lijkt ze zelf het bijltje er ook wat bij neergegooid te hebben. Bijna elk verzoek om nog wat aan haar schoolwerk te gaan doen, resulteert in tranen.
En ze zegt dat het haar niks kan schelen als ze het jaar over moet doen of moet afstromen.

Ach wat verdrietig Nijna. Ik kan het me wel voorstellen, dat als je het al allemaal niet overziet of bang bent dat je het niet kan. Dat het nu extra moeilijk voor haar is, nu ze niet meer haar 'schijnoplossing' kan toepassen, omdat jullie nu in de gaten hebben wat er speelt en er meer naar vragen. Dat moet ook wel een heel machteloos gevoel geven, zowel voor haar als voor jou.

Misschien is het een idee om met school te overleggen om niet te proberen om alles tegelijk nú in te willen halen, maar met kleinere stapjes beginnen? Begin waar je bent en met hoeveel je aankan, in plaats van proberen te voldoen aan een heel groot doel wat misschien (nu even) niet haalbaar is. Dat kan ook helpen met haar zelfvertrouwen. (En ik snap wel dat dat niet ideaal is, maar voor haarzelf misschien juist wel.)

quote:

Op zaterdag 11 april 2020 21:57 schreef Nijna het volgende:

En ik kan niet continu dingen achter haar aan blijven dragen...
Ik ben heel blij dat we vorige zomer al een aanmelding hadden gedaan voor hulp bij het autisme team, want we hebben de hulp hard nodig denk ik. Het meedenken en ook naar school toe, blijkbaar komt een psycholoog/orthopedagoog e.d. beter over dan een ouder of een begeleider...

Het is me nu niet helemaal duidelijk Nijna wat momenteel de rol is die het autismeteam vervult.

Overigens herkenbare problemen hoor. Ik help nog steeds bij het plannen. Zoon heeft er een hekel aan, wil het graag zelf doen, maar we doen het dus samen. Hij heeft nu wel ervaren hoe ontzettend fijn het is als je de weekends vrij plant. Dat wil hij vaker!
Afgelopen week heb ik het op zijn verzoek eens losgelaten. De korte-termijn-opdrachten (lees: in de online les werd verteld wat de volgende les af moest zijn) gingen prima. Maar dat er dus ook enkele langere termijn projecten gemaakt/voorbereid moeten worden schoot er dus bij in.
Dat wordt dus helaas een klusje voor tweede paasdag...

Wat een gedoe Nijna. Maar wat ze op school verwachten... meestal reageer ik hier vanuit mijn werkervaring, maar nu vooral als moeder die heel wat pubers kent, vooral zonder ass. Die kunnen al voor geen meter plannen en overzien wat er moet gebeuren. Laat staan als het niet goed in som staat. Laat ze daar maar eens mee beginnen, voor alle kinderen. Zo kun je als ouders nooit goed begeleiden, verwacht dat dan ook niet van jezelf.
En inderdaad: neem iemand mee naar school. Het is jammer dat het nodig is, maar het helpt vaak echt.

quote:

Op zaterdag 11 april 2020 22:44 schreef _flore het volgende:

[..]

Ach wat verdrietig Nijna. Ik kan het me wel voorstellen, dat als je het al allemaal niet overziet of bang bent dat je het niet kan. Dat het nu extra moeilijk voor haar is, nu ze niet meer haar 'schijnoplossing' kan toepassen, omdat jullie nu in de gaten hebben wat er speelt en er meer naar vragen. Dat moet ook wel een heel machteloos gevoel geven, zowel voor haar als voor jou.

Misschien is het een idee om met school te overleggen om niet te proberen om alles tegelijk nú in te willen halen, maar met kleinere stapjes beginnen? Begin waar je bent en met hoeveel je aankan, in plaats van proberen te voldoen aan een heel groot doel wat misschien (nu even) niet haalbaar is. Dat kan ook helpen met haar zelfvertrouwen. (En ik snap wel dat dat niet ideaal is, maar voor haarzelf misschien juist wel.)

We hebben nu de 2 docenten die mailden dat er nog veel open stond, gemaild dat we doen wat we kunnen en dat ze daar voor nu maar op moeten vertrouwen.

quote:

Op zondag 12 april 2020 12:24 schreef Moonah het volgende:

[..]

Het is me nu niet helemaal duidelijk Nijna wat momenteel de rol is die het autismeteam vervult.

Overigens herkenbare problemen hoor. Ik help nog steeds bij het plannen. Zoon heeft er een hekel aan, wil het graag zelf doen, maar we doen het dus samen. Hij heeft nu wel ervaren hoe ontzettend fijn het is als je de weekends vrij plant. Dat wil hij vaker!
Afgelopen week heb ik het op zijn verzoek eens losgelaten. De korte-termijn-opdrachten (lees: in de online les werd verteld wat de volgende les af moest zijn) gingen prima. Maar dat er dus ook enkele langere termijn projecten gemaakt/voorbereid moeten worden schoot er dus bij in.
Dat wordt dus helaas een klusje voor tweede paasdag...

Het autismeteam heeft 1 onderzoek gedaan, wilde misschien nog meer, maar daar kwam corona tussendoor. Ze hebben als het goed is nu wel overlegd of en wat ze dan nog meer willen.
We zijn daar dus net binnen zeg maar, maar ze hebben al aangegeven dat ze mee kunnen en willen denken ook mbt school.

Wat fijn dat hij de korte-termijn-opdrachten wel overziet. Dat is al een eerste stap.
Die lukt hier ook nog niet helemaal. Maar ze heeft vrijdag een stuk wiskunde gemaakt, samen met papa. Er bleek nog meer open te staan dan ik in beeld had, maar dat is af en ingeleverd.
Vandaag heeft ze iets voor beeldende vorming afgemaakt en ingeleverd.
Dus dat zijn in elk geval 2 dingen die afgestreept konden worden.

quote:

Op zondag 12 april 2020 12:35 schreef YPPY het volgende:
Wat een gedoe Nijna. Maar wat ze op school verwachten... meestal reageer ik hier vanuit mijn werkervaring, maar nu vooral als moeder die heel wat pubers kent, vooral zonder ass. Die kunnen al voor geen meter plannen en overzien wat er moet gebeuren. Laat staan als het niet goed in som staat. Laat ze daar maar eens mee beginnen, voor alle kinderen. Zo kun je als ouders nooit goed begeleiden, verwacht dat dan ook niet van jezelf.
En inderdaad: neem iemand mee naar school. Het is jammer dat het nodig is, maar het helpt vaak echt.

Ik sprak laatst iemand met kind op dezelfde school andere richting en klas, waar som blijkbaar wel redelijk goed gebruikt wordt meestal. Dus ze kunnen het wel.
Wij hebben dat ook al verschillende keren aangegeven en ik heb in de whatsapp groep van M. haar klas ook gelezen dat er meer kinderen zijn die dat opmerkten. Maar ik vraag me af wat ze ermee doen verder.
We blijven het aangeven...
Ik zou de lat voor mijzelf ook best wat lager mogen leggen . Puntje van oefening nog. Ik heb nu vaak het gevoel te falen, maak ik het mijzelf ook niet makkelijker mee... ik doe wat ik kan en dat is eigenlijk gewoon goed genoeg.

quote:

Op zondag 12 april 2020 13:12 schreef livelink het volgende:
Op de vorige school van mijn zoon hadden ze een hele simpele regel in de brugklas en tweede
klas: als iets niet in SOM stond, dan bestond het ook niet.

Zo kon je als ouder altijd vertrouwen op SOM en werden de leerkrachten feitelijk gestraft als ze iets niet goed registreerden. In het 3e jaar werd dat wat losgelaten. Voor toetsen gold het nog steeds, maar huiswerk moest ook opgeschreven worden in de agenda's en als iets wel in de agenda stond, maar niet in SOM moest het nog steeds gemaakt worden. Zo leerden ze de leerlingen wat meer zelf verantwoordelijkheid te nemen voor de registratie.

Ik heb dat van meer scholen gehoord,als het niet in SOM of Magister staat dan is het geen huiswerk. Was dat hier maar zo.
Ze hebben van school wel een mooie planner gekregen, maar daar hebben ze op school niet zoveel mee gedaan. We gebruiken hem zelf wel, maar het valt of staat toch wel met het overzicht van wat er gedaan moet worden.