Toen Australië mee wilde doen was ik wel enthousiast. Het is niet zomaar een willekeurig land. Een relatief groot deel van de bevolking volgt het songfestival al decennia, ik dacht zelfs al sinds de jaren tachtig of negentig (ik kan me vergissen). Wat eigenlijk best bizar is, door de afstand, tijdsverschil en omdat Australië nooit echt direct betrokken was bij de show. Het voelt toch aan als een eer dat zij het evenement zo omarmden. Veel mensen weten dit soort cruciale achtergrondinformatie niet eens en vinden het nog steeds belachelijk en willekeurig dat dit zomaar kan.
Bij de VS speelt er een hele andere achtergrond. Het wordt pas sinds 2/3/4 jaar daar ook uitgezonden, maar de kijkcijfers vielen ontzettend tegen. (En de uitbreiding was zeker niet per se om voor meer fans te zorgen, er zit echt wel een commercieel motief achter $, daar moeten we niet naïef over doen). Het is een grove schatting, maar ik denk dat 99% van de Amerikaanse bevolking nog nooit heeft gehoord van het songfestival. De charme van het songfestival is nu juist dat per deelnemend land een best grote bevolkingsgroep kijkt, of het evenement op één of andere wijze kent/meekrijgt. Dat het echt een giga TV-evenement is waar maanden of weken naar wordt uitgekeken, waar de media in elk land er niet omheen kan, waar families, gezinnen, vrienden, alleenstaanden van IJsland tot Georgië (en zelfs Australië) voor de buis gekluisterd zitten op precies hetzelfde moment. Het is een soort diepgewortelde traditie bijna.
Stel dat de VS op een wat geforceerde manier ineens meedoet volgend jaar, dan ontstaat er een kloof, oa door het missen van belangrijke achtergrondinfo en de diepgewortelde gewoonte en omarming van het sf (even ruw gezegd, sommige landen doen pas een aantal jaar mee maar draaien beter mee dan landen die al decennia meedoen). Een scenario is dat het wordt geadverteerd als wéér één van de vele shows in het jaar als the Voice, AGT, maar dan in het klein, niet relevant genoeg om te volgen. (Tijdelijk karakter, ipv een evenement dat al bestaat sinds na de WOII). Of zoals ik zei, de kloof; het motief om te kijken. Wat zo mooi is nu, is dat mensen niet per se kijken om hun land te supporteren...mensen kijken om nieuwe muziek te ontdekken en vaak andere landen te supporteren. Een scenario is dat nieuwe incidentele Amerikaanse kijkers het sf verkeerd opvatten, en denken dat het een muzikale Olympische Spelen is, waarbij je alleen je eigen land kosten wat het kost steunt. Op zich helemaal niet erg, maar het kan het "klimaat" nogal veranderen van vriendelijk en open naar vastbesloten en meer in zichzelf gekeerd. Maar goed dat is maar een vermoeden, dat hoeft helemaal niet zo te zijn, maar ik zie het wel gebeuren met de wat meer nationalistische USA USA USA houding. [1/2]