Bij mijn rondje 7H vorige week had ik last van kramp in de buikspier waardoor ik niet diep kon ademhalen en het laatste stukje naar huis moest dribbelen. De volgende dag had ik de Bridge tot Bridge. Die heb ik op snelheid gelopen en had daardoor gelukkig geen last van de buik.
Afgelopen woensdag hier de Bruggenloop gedaan en dat ging ook goed. Dus wel vervelend dat ik daarna op zaterdag bij mijn lange duurloop van 32k weer last had van de buikspier. Daarbij nog last van allerlei ditjes en datjes. Uiteindelijk heel traag gelopen, niet eens moe geworden.
Geen ramp, want zondag heb ik ook de Dam tot Damloop gelopen. Niet supergoed voorbereid, want te weinig gedronken. En bij het stukje hobbelen naar de bus was ik al kapot! Alsof ik een flinke bloedarmoede heb. Nou lekker dan.
Ik was er met mijn zusje en in het ergste geval zou zij op mij moeten wachten bij de finish, maar uitlopen zou wel lukken.
Eerst maar eens zien hoe de benen gaan en of ik last zou krijgen van de buikspier. Op gemiddeld tempo gestart en daarmee ging het. Bij het binnengaan van de tunnel ben ik mijn zusje kwijt geraakt. Het viel me op dat de tunnel dit jaar zo koel en fris was! Normaal wordt het benauwd, maar daar had ik geen last van. Eenmaal uit de tunnel wilde ik het ietsje rustiger aan doen om met mijn zusje mee te lopen, maar die zag ik steeds niet en ik durfde ook niet al te langzaam te lopen vanwege de buik.
Toch maar op net tempo doorgelopen. Ik had het geluk nog net voor het middaguur te zijn vertrokken, maar het was al wel behoorlijk warm.
Dit was mijn 4e keer Damloop en ik herkende weer de gezelligheid door de verschillende wijken/dorpen. De eerste vier kilometers gingen ongemerkt voorbij en ik liep erg lekker. Ik kan me venan de vorige keer ook herinneren dat dat zo snel ging. Daarna werden de kilometers langer en het stuk naast de snelweg was echt niet iets om naar uit te kijken. Maar dit jaar vroeg ik me steeds af waar dat zware stuk nou bleef. Uiteindelijk kwamen we na vele sproeierdouches Zaanstad binnen bij 12k. Nog een stuk saaie weg en dan het dorp in waar het feest is. De laatste 2k merkte ik wel dat ik het iets zwaarder had, ik liep niet meer zo netjes recht, maar heb nog wel ietsje kunnen aanzetten.
Niet eerder de Damloop zo snel gelopen (de vorige twee keren ook met een 32k duurloop een dag eerder), en het ging ook zo soepel. Dus heel erg tevreden.
Overigens in de ochtend al best wat mensen die onwel werden. Na de finish zag ik ook nog een vrouw wat zwalkend weggebracht worden, waarschijnlijk richting ijsbad. Dus ik snap best dat het later op de dag te druk werd voor de medische hulptroepen. Uiteraard ontzettend vervelend voor de mensen die serieus 2 minuten voor het startschot pas te horen kregen dat ze niet mochten starten. Dat had echt beter gekund. Maar het is een beslissing die de organisatie liever ook niet had genomen.
[ Bericht 8% gewijzigd door wyccie op 25-09-2019 17:19:28 ]