Tour de l'Avenir 2019 #2 Mauri in het rood

Ja hallo, daar zijn we weer. Welkom in het WLR-subforum! Met deze lap tekst hoop ik u warm te maken voor dé grote afspraak van het jaar als het om beloftenwielrennen gaat. Althans, als je wielercommentatoren en -analytici moet geloven, in de realiteit is de Giro natuurlijk de grootste en tevens beste. Enfin, de Tour de l'Avenir bestaat dit jaar uit tien etappes - en een rustdag - en gaat uiteindelijk een opstap moeten zijn voor al het moois dat hier op zijn fiets stapt. Sinds 2007 is deze koers er een exclusief voor renners onder de 23 jaar en de erelijst liegt er sindsdien niet om. We gaan het parcours eens onder de loep nemen, we gaan de gehele startlijst, land voor land, af en uiteindelijk hopen we de zo een leuke voorspelling te doen wie de opvolger gaat worden van Tadej Pogacar.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

De Tour de l'Avenir begint dit jaar met iets wat normaal uitdraait op een sprint. We beginnen in Marmande en we eindigen in Marmande, wat leuk. Nu is het beloftenwielrennen en je weet dus maar nooit, maar dat het een sprint wordt is een uitspraak die ik wel met enige zekerheid durf te doen. Als je naar het profiel kijkt dan denk je al gauw van ''en dat heuveltje dan...'', dat stelt in werkelijkheid geen reet voor, zo leert het verleden. De heren profielenmakers wanen zich al gauw in de Ronde van Madrid, waar zelfs een drempel al op een berg lijkt en daar trappen wij natuurlijk niet in. Op basis van dit seizoen wordt dit twee vingers in de neus voor Groves. Deze jongen werd al een hele poos genoemd bij Mitchelton en dat is zeer recent bevestigd.

Nu ga ik me dus ergeren. Ploegentijdritten in een ronde van +/- een week is één en vind ik nat dan. Ploegentijdritten in landenwedstrijden is helemaal een debacle. Ten eerste kun je daar nauwelijks op trainen, ten tweede heb je te maken met 852 verschillende materialen. Vorig jaar was dit niet zo leuk, nu is dat ook niet zo leuk. Ik ga me hier dus niet aan een voorspelling wagen, want dat kan niet echt. Vorig jaar hebben we nog wel mogen lachen en om Rwanda trouwens. Deze sympathieke maar niet zo hard fietsende jongens waren in de vorige etappes massaal gevallen of buiten tijd aangekomen waardoor er nog maar twee in koers waren. Tot overmaat van ramp kwamen ze ook nog eens een dik half uur te laat aan de start. Ondanks dat waren ze maar vijf tellen trager dan Ecuador.

Na drie dagen moet er al voor het eerst een beetje geklommen worden en het ligt in de lijn der verwachting dat een sprinter hier niet vooraan gaat eindigen. In de straten van Mauriac zal er dan gefinisht worden op wat, naar het schijnt, een vier kilometer lange heuvel is van zo'n 6%. Hoewel de sprinters hier vermoedelijk niet meer bij zitten, zijn er nog wel voldoende jongens die nog best rap en/of explosief zijn. De Britten bijvoorbeeld brengen zowel Tom Pidcock als Ethan Hayter en die zijn beide uiterst geschikt voor iets als dit. Om het een beetje leuk te houden, schuif ik echter Giovanni Aleotti naar voren. Hij heeft nog geen profcontract en dat zou hij wel een beetje verdienen. Hup.

Ik denk dat als je de vierde etappe om zou draaien je een erg leuke rit zou hebben, maar ze doen het blijkbaar anders. Behoorlijk wat op en af in de eerste twee derden van de etappe, vlak in de laatste. Een etappe als deze wil er nog wel eens een zijn voor de ontsnapping, zeker in een beloftenwedstrijd, waar controle niet in het vocabulaire zit. Een voorspelling ga ik derhalve niet doen. Ook etappe vijf en zes zijn niet te peilen en een prognose laat ik achterwege, maar de vijfde rit naar Saint-Julien-Chapteuil kan nog wel eens een gevaarlijke zijn voor deze of gene. Vanuit de start moet er direct behoorlijk geklommen worden en zij die niet om kunnen gaan met een explosieve start hebben dan een probleem, want het blijft op en af gaan met meerdere gecategoriseerde beklimmingen.

Na een rustdag gaat het dan, toch een klein beetje, echt beginnen. Vanaf de rit naar La Giettaz gaat het klassement bepaald worden. De beklimmingen in deze rit zijn in principe niet heel lastig voor de mannen die hier een einduitslag gaan neerzetten, maar in de laatste 50 kilometer is het een komen en gaan van uitgerekte heuvels. Zoals gezegd is controle hier geen luxe en als er een paar sterke mannen van een paar sterke landen er van tussen gaan, zouden ze nog best een karwei kunnen hebben om die terug te pakken. Ik denk dan vooral aan mannen van de tweede lijn, zoals bijvoorbeeld een Alessandro Covi. Deze jongen is volgend jaar prof bij UAE (wie is dat niet?) en won vorig jaar ook al een rit in l'Avenir. Tevens werd hij dit jaar vierde in de Girobio, een bijzonder nette uitslag. Desondanks denk ik dat iedereen, en ook Covi zelf, weet dat het kopmanschap hier niet aan hem is.

Dan de rit naar Méribel. Deze etappe gaat ongetwijfeld voor de nodige kritiek zorgen, want de afstand is natuurlijk bespottelijk. Starten aan de voet en eindigen op de top van de Col de la Loze. Drieëntwintig kilometer en dat was het. Het doet een beetje denken aan de rit in de Ronde van Japan op Mt. Fuji. Nu is dit geen Mt. Fuji, maar de afstand en zwaarte zijn behoorlijk - het is 7.7% gemiddeld. De organisatie lijkt wel fan te zijn van het concept, want de laatste jaren is dit de standaard en ze opteren liever voor zo'n extreem korte rit dan een (extra) rustdag. Vorig jaar was er ook de finish in Méribel, in een iets langere etappe, en toen won een zieke Ivan Sosa voor Brandon McNulty en Tadej Pogacar.

*FEEST WANT DEZE RIT IS LIVE OP TELEVISIE JAAAAA* Tignes kennen we natuurlijk allemaal van de afgelopen Tour de France. We zijn er niet geweest, maar het is waarschijnlijk de meest besproken aankomst van de afgelopen maand. De profs kwamen er nooit, wij doen dat wel. Na alweer geen bijster lange etappe ligt de aankomst boven op zo'n 2100 meter. Met ook wel redelijk wat klimwerk voor de slotklim, zal hier wel enigszins duidelijk worden wie de sterkste is van deze editie. Omdat Egan Bernal hier eigelijk had moeten winnen een paar weken geleden, ga ik nu wel voor een Colombiaanse zege: Jhojan wint dat spel hier. Met de wondermiddeltjes van Medellin moet dat helemaal goed komen.

*WEER FEEST WANT OOK DEZE IS LIVE OP DE BEELDBUIS* Ook de slotrit is niet erg lang (lees: vreselijk kort) maar wel zwaar. Glandon, Croix de Fer, Mollard voor de slotklim naar Le Corbier, ga er maar aan staan. Bijna 3000 hoogtemeters, dat is niet mis. Ik had hier een riedeltje staan over mijn eindwinnaar, maar daar wacht ik nog even mee tot alle namen op groen kunnen.



Dan is het nu tijd om door te nemen waar het allemaal om gaat, namen en rugnummers. Ik ga ze niet allemaal doen, want die lokale Franse broddelploegen veeg ik m'n reet af. De A is de eerste letter van het alfabet en daar beginnen we dan ook. Hij is al even genoemd: Kaden Groves. Alles wat op een massasprint uitdraait is normaal voor hem. Hij is intrinsiek gewoon de snelste, dat is simpel zat. Of het ook zo gaat werken is wat anders, maar hey. Australië heeft ook nog een soort van klassementsambities. Alexander Evans is een zeer verdienstelijk klimmer en met die ploegentijdrit op dag twee zou hij een goede uitgangspositie moeten hebben. Het is wachten tot het moment zijn nummers werkelijkheid worden, want als je de verhalen moet geloven zet deze jongen op tests scores naar waar Theo Eltink en Oskar Svendsen van schrikken. Ik doe echter de zeer gedurfde uitspraak door te zeggen dat dit ook hier niet gaat gebeuren. Ereplaats.

Het gaat niet zo goed met de opleidingsploeg van Sunweb. Daar waar ze recent allerlei grote talenten hebben aangetrokken, blijft hun eigen talentenensemble achter. Zo ook Felix Gall. Kijk, Gall is niet de nieuwe Denifl, maar moet beter kunnen dan wat hij nu doet. Het jaar begon nog redelijk met een eindzege ergens in Kroatië, maar dat was het wel. Over de rest van de Oostenrijkse ploeg is ook niet veel boeiends te melden deze dagen, dus dat doe ik ook niet en we gaan vrolijk verder.



Verder gaan doen we met België, want die hebben een goede en leuke ploeg. In blok is dit een van de sterkste ploegen en waar ik eerder Covi noemde voor La Giettaz, had het ook zomaar een Belg kunnen zijn, denk bijvoorbeeld aan Moniquet of Verschaeve. We focussen ons echter en Ilan Van Wilder en Mauri Vansevenant. Ilan is dit jaar op de brommer en doet dingen die een eerstejaars niet vaak doet. Valle d'Aosta was zijn grote doel, maar door bizarre omstandigheden - u kent ze ongetwijfeld - liep dat in de soep. Hij mag hier op herkansing. Diezelfde Valle d'Aosta werd gedomineerd door Vansevenant en hij is klaar om de degens te kruisen met de elite. Met deze ploeg moeten de Belgen in staat zijn om zich een goede uitgangspositie te verschaffen en al direct een zaakje te doen in het klassement tegenover een aantal concurrenten.

Die concurrenten komen bijvoorbeeld uit Colombia. Als je de Girobio als uitgangspositie neemt, staat er na tien dagen weer een Colombiaan op 1. Het ziet er echter niet zo rooskleurig uit als het klinkt. Ten eerste is daar de ploegentijdrit, waarin ze tijd zullen bloeden, en Camilo Ardila moest een maand geleden al afzeggen door een blessure. Wat rest zijn Einer Rubio, Juan Diego Alba en Jesus Peña. Die eerste twee moeten op zich een klassement kunnen neerzetten, maar de vraag is of zij het kopmanschap überhaupt wel gaan dragen. Jhojan Garcia en Harold Tejada hebben zich namelijk bij het clubje gevoegd en zeker die eerste is intrinsiek misschien wel de beste. Jhojan is inmiddels al drie jaar prof en heeft een paar zeer verdienstelijke dingen laten zien, ook in Europa. Het wordt eigenlijk een soort loterij, maar wie het ook wordt, ik zie er geen eindwinnaar tussenzitten.



Om in deze mooie contreien te blijven, kijken we even naar Ecuador. Vorig jaar waren ze er ook al bij, dat ging toen niet heel goed; dit jaar gaat dat anders zijn. Ze zijn beter, ze zijn sterker, ze zijn meer ervaren. De jongen om te volgen is zonder twijfel Alexander Cepeda, in Zuid-Amerika langzaam een fenomeen. Je zou hem de Ecuadoraanse Evenepoel kunnen noemen, want ook hij komt uit het voetbal. De vraag is niet of hij naar Europa komt, maar bij wie hij dat doet. Hij staat inmiddels op vijf overwinningen en een honderdtal ereplaatsen. De mooiste kwam ongetwijfeld op Cristo Redentor, een klim op onverharde wegen die naar bijna 4000 meter hoogte gaat. Ook Jimmy Montenegro, Wilson Haro en Alexis Quinteros mogen er wezen en voor jongens als hen is dit een uitgelezen mogelijkheid zich te laten zien.

Terug naar bekendere sferen, de onvermijdelijke Denen. Met Andreas Stokbrood brengen ze allereerst een concurrent voor Groves in de sprints en ook in de ploegentijdrit zal dit een van de favorieten zijn. Price-Pejtersen is de kersvers Europees kampioen en ook in Yorkshire zal hij dicht gaan zijn. Het is met andere woorden geen slechte ploeg, maar het ontbreekt ze echter aan een klassementsrenner. Andreas Kron heeft de mogelijkheid om met geluk en wijsheid een verre top tien te behalen, maar ik denk dat het daar ook wel stopt.



Bij Frankrijk is het alle ballen op Clement Champoussin in de hoop een opvolger te leveren voor David Gaudu. Champoussin was vorig jaar de revelatie in deze wedstrijd en heeft ook dit jaar zijn afspraken begin dit jaar niet gemist. Hij overtuigde met een derde plek in de einduitslag van zowel l'Isard als de Vredeskoers en ook dat wedstrijdje in Orlen had hij vermoedelijk gewonnen zonder materiaalpech. Daarna is de motor wat beginnen haperen en in Savoie en Alsace was het niet veel soeps, maar ik twijfel er niet aan of hij dicht gaat zijn. Aan steun alvast geen gebrek, want met Prodhomme, Doleatto, Guglielmi en prof Burgaudeau moet je een heel eind kunnen geraken.

50 kilo en 157 centimeter, dat zijn de nummers van Tom Pidcock. Niet alleen staan zijn nummers en kwaliteiten buiten kijf, ook krijgt hij een parcours voorgeschoteld dat hem enigszins moet liggen. Na zijn eindoverwinning in de Alsace heeft hij zich nadrukkelijk naar voren geschoven als podiumklant. De Britten zijn altijd op de afspraak in (ploegen)tijdritten en de bergen zijn niet over de top. Helaas voor hem zijn de bonificaties afgeschaft, anders was ook dat nog een optie geweest. Alsof dat nog niet genoeg was is ook Ethan Hayter daar. Hayter begon flitsend aan de Girobio met 2/2 en leek vertrokken voor iets moois, maar als zovelen kende hij Ardila niet en na de rit in Chianti was dat wel voorbij. Grote afwezige is Mark Donovan, maar na een seizoen met alleen maar tegenslag is het misschien maar goed dat hij er niet is. Desondanks mag hij gewoon per 1 januari prof worden, jawel.



Drie keer is scheepsrecht dan maar? Andrea Bagioli was de topfavoriet in de Girobio en was dat nog een keer in de Valle d'Aosta. Twee keer won hij niet. Sterker, hij kwam niet in de buurt. In de een moest hij opgeven door ziekte, in de ander behoorde hij tot een gezelschap dat de verkeerde kant op werd gestuurd. Nog maar een keer proberen dan. Matxin heeft inmiddels 53 renners onder contract staan en het lag in de lijn der verwachting dat Bagioli er daar een van zou zijn, maar ziet daar dan weer van af. Schiet mij maar lek. Aan zijn team zal het alvast niet liggen, want dit zestal is in blok wellicht de beste in koers, met renners die er ontzettend lang bij moeten kunnen blijven of zelf een klassement hadden kunnen rijden als dat werd gevraagd. Battistella, Aleotti, Covi en Conca, daar kun je wel mee aankomen.

Wat dan met DE NEDERLANDERS? Ik moet mezelf enigszins herstellen: Arensman was vorig jaar de revelatie hier. Het verschil tussen Champoussin en Arensman is dat die laatste niet bepaald beter is gaan fietsen. Ziek, zwak of misselijk. Gebroken sleutelbeentje hier, valpartijtje daar en eigenlijk alle klassementen zijn een rommelboel. Zijn Alsace, hoewel weinig indrukwekkend verder, was ietsjes beter en misschien dat hij richting een goede vorm aankruipt. De Nederlandse equipe zal de ploegentijdrit vermoedelijk niet gaan winnen, maar ze kunnen Arensman in ieder geval in een redelijke positie brengen. Aan steun bergop geen gebrek met Inkelaar en Schelling en als het raar loopt kan Eekhoff mogelijk nog voor dagsucces zorgen.



Bij de Noren mis ik iets. Ik ben ze alle zes een keer of 34 langsgegaan, maar ik zag geen Leknessund staan, een ferme streep door de rekening. Het zal dus waarschijnlijk aan Foss zijn en dat vind ik niet leuk. Foss heeft tot op de dag van vandaag net zoveel wedstrijden als ik en ik vermoed niet dat l'Avenir voor veel verschil gaat zorgen. Ereplaats, zeker weten; winnen, zeker weten niet. Van de rest word ik niet veel vrolijker en dus stel ik voor dat we gewoon doorgaan.

Spanje, of moeten we Baskenland zeggen, leek met wat leuks te komen maar de slingers kunnen zonder Unai Cuadrado de kast in. De honneurs worden waargenomen door Xavi Cañellas, die intrinsiek erg rap is en daar tot op heden nog niet veel van heeft laten zien, Oier Lazkano, die inmiddels al weet ik veel hoeveel zeges heeft behaald in het Spaanse amateurcircuit, en het Lizarte-duo José Parra en Inigo Elosegui.



Zwitserland levert de laatste jaren allerlei leuk talent en nu zit er opnieuw een sterke knaap bij, zijn naam is Stefan Bissegger. In principe is het een sprintende tijdrijder, in de Ain wist hij zelfs allerlei profs te kloppen, maar in de Vredeskoers liet hij zien veel meer te zijn dan dat. Tweede werd hij, achter een ongenaakbare Leknessund, die hem pas op de slotrit uit de trui wist te fietsen. Het is nog even wachten tot hij prof wordt, want voorlopig staat alles in het teken van Tokyo. Bij voorkeur zou hij nu een contract tekenen voor het seizoen 2021.

Eritrea is de laatste jaren aan een opmars bezig en deelname aan l'Avenir is hier het laatste bewijs van. Ze hebben alles op alles gezet om vanaf nu de Tour de l'Espoir te winnen, die je een sloot aan Nations Cup punten geeft en zodoende deelname geeft alhier. De beul van Evenepoel is hier en zijn naam is Biniyam Ghirmay. Ghirmay zullen we inmiddels allemaal wel kennen na zijn twee profzeges in de Bongo Bongo Tour en andere rimboe gebieden. De klimmer van dienst is Jakob Debesay, hij wist de eerder genoemde l'Espoir te winnen en deed het ook erg verdienstelijk in het eindklassement in Rwanda. Voor verdere informatie over deze jongens verwijs u door.

Nu ga ik het gewoon even bij namedropping laten en dan beginnen we bij Hongarije met Attila Valter en Barnabas Peak. Luxemburg is daar met Michel Ries. Ik zie nu dat ik de Duitsers ben vergeten. Nou, tientonner Jonas Rutsch, Georg Zimmermann en de ook al niet zo beste Niklas Markl, leuk. Dat was het wel denk ik?



Prognose volgt.

Wordt nog spannend of Alexander in de top tien heeft kunnen eindigen.

Huh, Foss wordt nog als vijfde gegeven. Wat heeft die voor beklimming gereden dan?

quote:

Op vrijdag 23 augustus 2019 15:03 schreef Mykonos het volgende:
Aleotti klimt hier wel heel sterk. Is dit jaar al fantastisch in eendagskoersen, maar kan dus niet alleen heuvels aan. Benieuwd waar die terecht gaat komen, mooie renner wel.

Hij heeft een aanbieding zegt hij, maar het schijnt dat het pas om 2021 gaat. Van wie die aanbieding is, wie zal het zeggen. Savio kan nog wel wat gebruiken.

12:40 is 12:40, schiet eens op.

Droomplan van de Fransen. Drie man vooruit.

Bissegger is echt een fenomeen. Word gewoon prof joh, kan jou die Olympische Spelen schelen.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2019 13:05 schreef Koffieplanter het volgende:
Droomplan van de Fransen. Drie man vooruit.

Tot zover het droomplan.

Bissegger kletst ze allemaal uit het wiel, wat een coureur.

Champou vertrekt.

Zitten nog maar zes man in de groep geel.

Sleen, Foss, Van Wilder, Cepeda, Van den Berg en Zimmermann denk ik.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2019 14:12 schreef showtimer het volgende:

[..]

+Aleotti

- Cepeda

Hoe lang staan we nu al op 17,1?

Mooie Georg aanzien voor Heinschke, dat kan niet.

Ondanks dat hij eraf wordt gereden, is Aleotti echt zwaar boven zichzelf uitgestegen vandaag. Sterk.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2019 14:50 schreef Mani89 het volgende:
Jezus, ik hoop dat Zimmerman nooit prof wordt, wat afschuwelijk om naar te kijken.

Maar hij heeft al een profcontract.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2019 14:50 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Moet hij weten.

Nee, je doet het helemaal fout.

Een mooie derde plek voor de zeer sympathieke Georg.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2019 14:56 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Je moet het ook wel in een bepaalde context plaatsen. Foss deed hier al mee in 2016. Dat was het jaar van Egan, Gaudu, Geoghegan Hart en Schachmann. Hij is al 22 en in zijn vierde jaar als belofte, dan ben je wel behoorlijk in het voordeel tegenover jongens als Van Wilder en Aleotti die net uit hun tienerjaren zijn of er zelfs nog middenin zitten.

quote:

Op zaterdag 24 augustus 2019 15:11 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Ja joh ga jij er nog ff serieus op in ook.

Ik breng graag nuance in een wereld met IQ-loze schreeuwers.

De top 10 van Cepeda komt dichter en dichter.

Cepeda in de vlucht, maak me trots jongen.

Half twee is half twee he, dit zijn geen grappen.

Ik vind dat Alexander er een lap op moet geven.

Wilson Haro zit nog in de groep geel, dat vind ik leuk.

Van Wilder in voorlaatste wiel dacht ik snel te zien.

Ilan staat op breken.

Cepeda is geen neger.

Van Wilder weer gevallen.

Ik ga kruisjes slaan, hup Alex.

ALEX

Wordt het zo'n dag?

Ik denk dat hij ook nog de top tien van het klassement in duikt. Savio, contract. Nu.