Stiefkind en nieuwe baby

Zelfde situatie hier. Mijn vrouw heeft vaak hetzelfde probleem als jij. Nu de kleine iets groter is gaat het wel beter trouwens.
Situatie accepteren en er zoveel mogelijk in mee gaan zonder oordeel.
En je baby beschermen tegen haar eigen zusje?

Wat ontzettend rot voor jullie allemaal. En wat goed om dit te delen. Ik heb nu geen tijd, ik reageer vanavond. Hopelijk krijg je fijne reacties.

Tvp want ik heb ook een leuke stiefdochter van 11 die erg aanwezig is. Straks meer.

Er is geen mijn en dijn. Op t moment dat jullie dochter er ook is, is ze overgeleverd aan jouw zorg. Het is dus niet jouw dochter en mijn baby, maar onze kinderen.

Jij bent de volwassene hier en wist vooraf dat zijn dochter van rond de tien snel in de pubertijd zou komen. Leer daar mee dealen en loop er niet voor weg. Overprikkeld of niet, ouder ben je de hele tijd als de kinderen er zijn. Het is voor haar ook niet gemakkelijk om bij iemand te zijn die met haar vader een nieuw kind heeft gemaakt.

Verplaats je in haar en maak er een mooie vakantie van. Focus je op positieve dingen ipv je slachtoffergedrag.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 07:16 schreef Jopie78 het volgende:
Er is geen mijn en dijn. Op t moment dat jullie dochter er ook is, is ze overgeleverd aan jouw zorg. Het is dus niet jouw dochter en mijn baby, maar onze kinderen.

Jij bent de volwassene hier en wist vooraf dat zijn dochter van rond de tien snel in de pubertijd zou komen. Leer daar mee dealen en loop er niet voor weg. Overprikkeld of niet, ouder ben je de hele tijd als de kinderen er zijn. Het is voor haar ook niet gemakkelijk om bij iemand te zijn die met haar vader een nieuw kind heeft gemaakt.

Verplaats je in haar en maak er een mooie vakantie van. Focus je op positieve dingen ipv je slachtoffergedrag.

Vooral voor de dochter is het sneu, kinderen voelen irritatie snel aan en zo te horen doet ze haar best om een goede grote zus te zijn.

quote:

Ik vind het heel moeilijk om hier grenzen in te stellen. Ik heb aan de ene kant het gevoel dat ik mijn baby moet beschermen, maar aan de andere kant wil ik mijn stiefdochter niet het gevoel geven dat ze buitengesloten wordt/ niets mag doen met de baby.

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

Toch maar proberen je grenzen aan te geven! Je stiefdochter moet nog even geduld hebben voordat ze een moeder mag zijn.

Maar welk gedeelte gaat het je eigenlijk om? Je geeft aan dat je het toch vervelend vindt dat ze veel met de baby bezig is of lees ik er teveel in?

Wat je hier beschrijft is imo normaal pubergedrag/zussengedrag. Mijn kleuter (en al haar vriendinnetjes) willen ook continu de baby aaien, knuffelen, kusjes geven en vasthouden.

Denk eigenlijk dat je in deze situatie niks kunt veranderen behalve je eigen gevoel? Fijn dat je hier hulp voor zoekt dus. Weet je man hoe je erin staat?

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 07:16 schreef Jopie78 het volgende:
Er is geen mijn en dijn. Op t moment dat jullie dochter er ook is, is ze overgeleverd aan jouw zorg. Het is dus niet jouw dochter en mijn baby, maar onze kinderen.

Jij bent de volwassene hier en wist vooraf dat zijn dochter van rond de tien snel in de pubertijd zou komen. Leer daar mee dealen en loop er niet voor weg. Overprikkeld of niet, ouder ben je de hele tijd als de kinderen er zijn. Het is voor haar ook niet gemakkelijk om bij iemand te zijn die met haar vader een nieuw kind heeft gemaakt.

Verplaats je in haar en maak er een mooie vakantie van. Focus je op positieve dingen ipv je slachtoffergedrag.

Precies dit en ik zou dus wel op zijn tijd zeggen ik ben nu bezig met de baby maar als de baby slaapt help/kom ik bij jou. Ze mag onderhand wel weten dat ze even moet wachten soms.

Hier twee (11 en 12 jarige) en dat lummelen is wel een beetje normaal maar wij beperken nog steeds de schermpjestijd maar gaan ook actief iets doen. Spelletjes, bieb of samen bakken/koken, fietsen oid. Je zult er zelf ook energie in moeten steken.

Opruimen is iets wat uit het systeem gaat met de jaren lijkt het. Daar heb ik nog geen oplossing voor gevonden. Ze laten alles los waar ze staan en hier is de regel zet alles wat vuil is in de vaatwasser. Staat het op de aanrecht roep ik ze terug. Ligt de dader op het kerkhof verdeel ik de buit en moeten ze beide een beetje in de vaatwasser deponeren.

Was niet in de wasmand is geen schone was en ze moeten iedere avond bij toerbeurt tafel dekken en afruimen. Eega en ik doen de afwas om maar voorbeeldjes te nemen.

Ik heb je stukjes al eerder gelezen maar krijg soms de indruk (excuses als ik het verkeerd zie) dat je helemaal nog niet toe was aan zo'n verandering.

Bedoel ik mee te zeggen:
Het meisje was er al om de week en dan was jij er zelf minder. Zwanger, getrouwd meteen gaan samenwonen (logisch daar niet van) maar niet zelf gedacht van ik ga de frequentie opvoeren van in de weken dat ze er is er ook meer zijn zodat ik haar meer meemaak.

Voor het meisje is het ook enorm schakelen als er in de week dat ze er is ineens een volwassene plus baby fulltime zijn en bovendien weet ik van onze twee pubs dat ze eigenlijk alleen maar goed willen doen maar dat ze het soms erg klunzig kunnen overbrengen en soms ook gewoon nog niet weten hoe precies.

En ben het ook wel een beetje eens met bovenstaande. Je bent geen slachtoffer maar een volwassene die er beste van moet maken met het meisje in de situatie die jullie samen gecreëerd hebben om haar heen.

Sterkte.

Heb je hier met je man over gesproken? Hoe ziet hij de toekomst?

Heb je een band met je stiefdochter? Zo ja, hoe onderhoud je die? Zo nee, ben je van plan daar aan te werken? Natuurlijk is dat lastig nu je zelf net een baby hebt en je nog vol hormonen zit, maar dit meisje gaat niet meer weg. Zij heeft een vader, en dat is jouw man en vader van het kind dat jullie samen hebben.

Ik denk dat het zeker kan helpen wanneer je niet in groepjes probeert te denken: mijn baby, zijn dochter, mijn stiefdochter, etc., maar eraan werken jullie groep als gezin te zien waarvan één lid niet altijd aanwezig is.

Wat betreft de rotzooi denk ik dat dit heel erg des pubers is. Dat wil niet zeggen dat jullie alles maar moeten accepteren. Jullie leven met elkaar en dus hou je rekening met elkaar en de leefbaarheid van je groep. Als jij en je man de rommel niet leefbaar vinden (logisch), zou ik met drieën om tafel gaan en daar een gesprek over hebben en afspraken maken.

Dit is heel normaal verse mama gedrag.

Probeer het wat luchtig op te nemen, je stiefdochter ziet je graag want ze wil je aandacht.

En je eigen kindje wordt er niet slechter van dat ze de aandacht van jou moet delen met een ander.

Over een half jaartje is dit gevoel veel minder.

Zoek op fCebook een groep voor stiefmoeders, daar zul je veel herkenning en erkenning vinden en wellicht ook bruikbare tips.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 05:39 schreef CaVaBien het volgende:
Oké waarschijnlijk krijg ik veel haatreacties na dit topic, maar ik zoek soortgelijke situaties/ tips/ hulp. Ik ben ook van plan om professionele hulp te zoeken.

Heel goed, op tijd erkennen wanneer het je teveel wordt kan echt geen kwaad.

quote:

Mijn situatie is als volgt: Ik ben stiefmoeder van een meisje van 11 jaar en ben zelf onlangs mama geworden en heb een baby van 4,5 maanden.

Voor mijn zwangerschap hadden mijn vriend en ik een lat-relatie. Zijn dochter was om de week bij hem en in die weken was ik minder aanwezig. Als ik aanwezig was, was het trouwens wel altijd gezellig (maar wel vermoeiend).

Na een tijdje raakte ik zwanger en we besloten ervoor te gaan. We zijn getrouwd en zijn samen gaan wonen. Sindsdien ben ik dus altijd aanwezig als zijn dochtertje er ook is. En dat trek ik niet (meer) zo goed.

Heel herkenbaar, na 3 dagen heb ik de pijp ook wel leeg. En dat heeft niet eens zozeer te maken met hen, want in principe zijn het lieve meiden. Ik denk dat dit onherroepelijk deel uit maakt van het 'stiefmoederschap' en dat is vaak lastig. In jouw geval kun je je moeilijk onttrekken aan de co-ouderschapsregeling, dus je hebt geen keus. Dus je MOET wel een oplossing vinden.

quote:

Ze vertoont steeds meer pubertrekjes, is brutaler/ luier aan het worden. Het liefst ligt ze de hele dag op de bank, met de tv aan en mobiel in haar hand. Overal ligt troep van haar, gebruikte tissues, bekers, sokken etc. En ze is erg 'aanwezig. Ze heeft altijd iets te vertellen en ze moedert over de baby.

Ze heeft een hele andere opvoeding gehad.
Ik probeer niet te veel te bemoeien met de opvoeding en bozig te doen, trek me vaak terug (kan ook niet altijd), maar ik word wel gek van alle rommel en krijg daar enorme stress van. Het is zo erg dat ik als ik aan stiefdochter denk automatisch stress krijg.

Typisch pubergedrag, ik vind het ook erg irritant . Misschien herken je dit, ik erger me alleen aan de troep van m'n stiefdochters. De troep van m'n vriend is prima, en m'n eigen kutzooi ook. Maar zodra z'n meiden iets laten slingeren, dán ga ik me eraan ergeren. Daar kunnen de meiden helemaal niets aan doen natuurlijk, en alleen al het feit dat ik me ervan bewust ben dat dit 100% aan mij ligt, maakt dat dit snel beter wordt. Het irriteert me nu veel minder dan een jaar geleden.

Eigenlijk zijn dit dingen die voor mij aanvoelen als inbreuk op m'n persoonlijke ruimte. Ik heb hier wel een oplossing voor gevonden, onze slaapkamer is een heerlijke plek om te chillen met eigen badkamer en beamer, en ik let er op dat het niet een extra hangplek wordt voor ze. Zij hebben hun eigen slaapverdieping en de TV in de woonkamer kunnen ze zich helemaal toe eigenen wat mij betreft. Er is dus geen noodzaak om mijn eigen persoonlijke ruimte met ze te delen. Mijn partner is het hier volgens mij niet zo mee eens, die heeft zelf geen last van dat gevoel dat iemand steevast inbreuk maakt op eigen ruimte. Maar ik heb er wel behoefte aan en dus pak ik die ruimte. Dus op mijn slaapkamer geen rondslingerende jassen en schoenen enzo .

Verder moet jij dit patroon van stress absoluut doorbreken. Zij kan er niets aan doen, jij bent de volwassene in dit verhaal en alleen jij (en je partner) kunnen dit doorbreken. Waak ervoor dat je haar niet verantwoordelijk houdt voor dit patroon (als je dat nog niet doet).

quote:

Op dit moment zijn we op vakantie met zijn vieren, het is pas de tweede dag en ik ben inmiddels al zo overgeprikkeld dat ik het liefst weer terug ga samen met mijn baby.

Ik ben dan bijv bezig met mijn baby, probeer haar aandacht te geven, komt ze ineens mijn kamer binnenstormen met hele verhalen, waardoor ik niet de aandacht aan de baby kan geven die ik wilde geven. Ik heb steeds het gevoel dat ik mijn eigen kind tekort doe.

Ze is gek op de baby, wil haar het liefst de hele tijd vasthouden, aanraken, de kinderwagen rijden en wil overal bij aanwezig zijn.

Ik vind het heel moeilijk om hier grenzen in te stellen. Ik heb aan de ene kant het gevoel dat ik mijn baby moet beschermen, maar aan de andere kant wil ik mijn stiefdochter niet het gevoel geven dat ze buitengesloten wordt/ niets mag doen met de baby.

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

Ik denk dat je je stiefdochter ook de kans moet geven. Als je haar buitensluit, beschadig je hoe dan ook je stiefdochter en de band met haar stiefbroertje/zusje.

Jouw stiefdochter is 11. Een hele meid al! En wat heerlijk dat ze zo gek is op de baby . Overleg eerst met je partner en leg hem uit hoe je je voelt. Hij is je bondgenoot in het doorbreken van dit patroon en het vinden van een oplossing. De oplossing zit 'm niet in 'accepteren' voor je. Maak heldere afspraken. Gun jouw stiefdochter een uur per dag met de baby waarin zij oppast en verantwoordelijk is voor haar broertje/zusje. De tijd tussen die twee is ook heel kostbaar. Sterker nog, ik denk dat je misschien ook wel tijd voor papa en de baby in moet plannen. En tijd voor jou en je stiefdochter! Die familiebanden groeien niet 'zomaar' door niets te doen. Je kunt hier een actieve rol in spelen, en het klinkt alsof jullie dit nodig hebben om één en ander in goede banen te leiden.

En verder hoor ik in je post bijna niets over je partner. Waar is hij in dit verhaal?

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 07:16 schreef Jopie78 het volgende:
Er is geen mijn en dijn. Op t moment dat jullie dochter er ook is, is ze overgeleverd aan jouw zorg. Het is dus niet jouw dochter en mijn baby, maar onze kinderen.

Jij bent de volwassene hier en wist vooraf dat zijn dochter van rond de tien snel in de pubertijd zou komen. Leer daar mee dealen en loop er niet voor weg. Overprikkeld of niet, ouder ben je de hele tijd als de kinderen er zijn. Het is voor haar ook niet gemakkelijk om bij iemand te zijn die met haar vader een nieuw kind heeft gemaakt.

Verplaats je in haar en maak er een mooie vakantie van. Focus je op positieve dingen ipv je slachtoffergedrag.

Lekker constructieve post. Je zegt dus alleen maar dat het aan TS ligt en dat ze zich niet zo aan moet stellen. Ik denk dat ze hier veel aan zal hebben .

Het is haar zusje en of je het nou leuk vindt of niet daar heb jij mee te dealen. Ze hoort net zo goed bij jouw baby als je man en jou.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 08:51 schreef Seven. het volgende:

[..]

Lekker constructieve post. Je zegt dus alleen maar dat het aan TS ligt en dat ze zich niet zo aan moet stellen. Ik denk dat ze hier veel aan zal hebben .

Het gaat niet om schuld! Het is vooral een mindset en ja, daar kan alleen TS iets aan doen, niemand anders. Zeker niet een 11-jarige.

En het is de 2e dag van de vakantie. Wat wil je dan adviseren? Je spullen pakken en naar huis gaan? Dat lost zaken op in t leven...

Kom op.. hop hop, even jezelf een schop geven en mooi gaan. Zo simpel kan het soms zijn.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 08:23 schreef Books1 het volgende:

[..]

Precies dit en ik zou dus wel op zijn tijd zeggen ik ben nu bezig met de baby maar als de baby slaapt help/kom ik bij jou. Ze mag onderhand wel weten dat ze even moet wachten soms.

Hier twee (11 en 12 jarige) en dat lummelen is wel een beetje normaal maar wij beperken nog steeds de schermpjestijd maar gaan ook actief iets doen. Spelletjes, bieb of samen bakken/koken, fietsen oid. Je zult er zelf ook energie in moeten steken.

Hierin zie ik ook een rol voor TS d'r partner. Hij kan ook wat doen met z'n dochter. Dat zal TS in mindere mate ook wel moeten doen trouwens, maar in eerste instantie is dit zijn verantwoordelijkheid want het is ook actief opvoeden (schermtijd beperken door iets te gaan doen).

quote:

Opruimen is iets wat uit het systeem gaat met de jaren lijkt het. Daar heb ik nog geen oplossing voor gevonden. Ze laten alles los waar ze staan en hier is de regel zet alles wat vuil is in de vaatwasser. Staat het op de aanrecht roep ik ze terug. Ligt de dader op het kerkhof verdeel ik de buit en moeten ze beide een beetje in de vaatwasser deponeren.

Was niet in de wasmand is geen schone was en ze moeten iedere avond bij toerbeurt tafel dekken en afruimen. Eega en ik doen de afwas om maar voorbeeldjes te nemen.

Hier ook last mee. Ze ruimen wel hun eigen zooi op als ik er om vraag maar zelden uit zichzelf.

quote:

Ik heb je stukjes al eerder gelezen maar krijg soms de indruk (excuses als ik het verkeerd zie) dat je helemaal nog niet toe was aan zo'n verandering.

Bedoel ik mee te zeggen:
Het meisje was er al om de week en dan was jij er zelf minder. Zwanger, getrouwd meteen gaan samenwonen (logisch daar niet van) maar niet zelf gedacht van ik ga de frequentie opvoeren van in de weken dat ze er is er ook meer zijn zodat ik haar meer meemaak.

Voor het meisje is het ook enorm schakelen als er in de week dat ze er is ineens een volwassene plus baby fulltime zijn en bovendien weet ik van onze twee pubs dat ze eigenlijk alleen maar goed willen doen maar dat ze het soms erg klunzig kunnen overbrengen en soms ook gewoon nog niet weten hoe precies.

En ben het ook wel een beetje eens met bovenstaande. Je bent geen slachtoffer maar een volwassene die er beste van moet maken met het meisje in de situatie die jullie samen gecreëerd hebben om haar heen.

Sterkte.

Is mij ook al eens opgevallen dat TS hele grote stappen heeft gezet, en dat is nu eenmaal niet makkelijk. Een vakantie met baby en stiefdochter een enorme stap is, als die week al teveel is. Mijn partner is nu met zijn dochters een paar dagen weg. Ik vind het heerlijk, huis voor mezelf. En voor zijn dochters is het ook heerlijk want met papa is het nóg meer feest zonder Seven. . Zijn tijd met zijn dochters alleen is ook belangrijk, het kan niet zo zijn dat ze nu nooit meer tijd met alleen hun vader hebben zonder dat ik er met mijn dikke snotter bij sta. Ik ben deze week bewust aan het werk omdat ik weet dat een week met zijn meiden voor mij nog een brug tever is.

TS zou er goed aan doen om dit ook te stimuleren. Niet alles moet ineens met z'n vieren omdat het zo hoort.

Goed advies dames!

Wat zegt je man/haar vader ervan? Waar is die eigenlijk, heeft die geen vader-dochtertijd meer nodig nu jij er bent om de dochter te vermaken?

Stel wel je grenzen. "Mamma is moe, ga even jezelf vermaken".

Vergeet vooral niet dat jouw lieve schattige baby ook een draak van een puber gaat worden ooit
Dus misschien kan je proberen dit te zien als een ‘les’? Voordeel is dat je dan al hebt meegemaakt hoe een puber kan zijn en hoe dat kan voelen, ook al is het niet je eigen kind.

En inderdaad zoals hierboven al werd gezegd, je zit nog zo vol met hormonen, en het is heel normaal (ik snap het volkomen!!) dat je als een leeuwin bovenop je baby zit.

Maar eigenlijk vind ik het wel super lief dat je stiefdochter zo gek is op haar half sibling. Probeer dat echt als een groot voordeel te zien Laat haar lekker met de kleine knuffelen, ook met papa erbij, en trek jezelf ff terug (een boek lezen ofzo), zorg dat die band ook geschept wordt. En verder is het goed dat je hulp zoekt voor jezelf.

Succes

[ Bericht 0% gewijzigd door Framblij89 op 21-08-2019 09:23:39 ]

Wat betreft de inbreuk op de tijd/aandacht voor je baby: ga met je stiefdochter in gesprek. Leg haar uit dat je het leuk vind om met haar tijd door te brengen maar dat je dat ook wil met je dochter.

Heel eerlijk, ik denk dat je gewoon een tijdje strakker moet gaan plannen.

- tijd voor jou en je baby
- tijd voor papa en stiefdochter (die zal vaak samenvallen met jouw tijd voor de baby)
- tijd voor jou en je stiefdochter (en dat kan samenvallen met zijn tijd met de baby)
- tijd voor jezelf!

Denk je dat hij hier aan mee zal werken?

Er is iemand die in het huis woont waar jij ook woont, die haar troep niet opruimt. Wat je relatie tot elkaar ook is, het lijkt mij geen enkel probleem om die persoon daar op een normale manier over aan te spreken. Als zij de hele tijd tv kijkt in een gemeenschappelijke ruimte en jij vindt dat vervelend kan je daar gewoon afspraken over maken. Dat een meisje van 11 de hele tijd verhalen te vertellen heeft lijkt mij heel gezond trouwens.

Wat mij opvalt is dat je het steeds 'mijn baby' noemt. Maar het is ook gewoon haar zusje/broertje he? Waar ze zo te lezen hartstikke blij mee is (en realiseer je trouwens even wat een mazzel je daarmee hebt, ik ken genoeg gevallen waarin een ouder kind de komst van een nieuw 'half' broertje/zusje niet accepteerde!). Dat is dus alvast heel positief.

Ik zit in een soortgelijke situatie, en wat mij enorm helpt is die twee samen te zien, ze zijn zó dol op elkaar. Probeer het pubergedrag van je stiefdochter niet te negatief te zien, het is ook haar huis en het is nu eenmaal een fase waar alle kinderen (ook jouw baby over een aantal jaar!) door heen moeten. En ik kan je uit ervaring vertellen, het gaat ook weer over, en dan ben je maar wat blij met een tieneroppas in huis ;-)

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:15 schreef bunderbos het volgende:
Wat mij opvalt is dat je het steeds 'mijn baby' noemt. Maar het is ook gewoon haar zusje/broertje he? Waar ze zo te lezen hartstikke blij mee is (en realiseer je trouwens even wat een mazzel je daarmee hebt, ik ken genoeg gevallen waarin een ouder kind de komst van een nieuw 'half' broertje/zusje niet accepteerde!). Dat is dus alvast heel positief.

Ik zit in een soortgelijke situatie, en wat mij enorm helpt is die twee samen te zien, ze zijn zó dol op elkaar. Probeer het pubergedrag van je stiefdochter niet te negatief te zien, het is ook haar huis en het is nu eenmaal een fase waar alle kinderen (ook jouw baby over een aantal jaar!) door heen moeten. En ik kan je uit ervaring vertellen, het gaat ook weer over, en dan ben je maar wat blij met een tieneroppas in huis ;-)

Geweldige post . Ik hoop dat onze pubers er ook een broertje of zusje bij krijgen, ik word helemaal happy van je post!

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:23 schreef Seven. het volgende:

[..]

Geweldige post . Ik hoop dat onze pubers er ook een broertje of zusje bij krijgen, ik word helemaal happy van je post!

Thanks! Het is ook serieus echt heel erg leuk!

Ik was toen we haar gingen vertellen dat ik zwanger was ook voorbereid op een negatieve reactie, maar ze was vanaf het begin heel enthousiast. Ik heb haar ook bewust een-op-een tijd met haar zusje gegeven, ook toen die pas een paar weken oud was (mijn stiefdochter is wel wat ouder dan die van TO). Dat was moeilijk (hormonen...) maar het was voor mijn gevoel heel belangrijk voor hun band. Ook omdat stiefdochter hier natuurlijk niet fulltime woont.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:10 schreef Seven. het volgende:
Wat betreft de inbreuk op de tijd/aandacht voor je baby: ga met je stiefdochter in gesprek. Leg haar uit dat je het leuk vind om met haar tijd door te brengen maar dat je dat ook wil met je dochter.

Heel eerlijk, ik denk dat je gewoon een tijdje strakker moet gaan plannen.

- tijd voor jou en je baby
- tijd voor papa en stiefdochter (die zal vaak samenvallen met jouw tijd voor de baby)
- tijd voor jou en je stiefdochter (en dat kan samenvallen met zijn tijd met de baby)
- tijd voor jezelf!

Denk je dat hij hier aan mee zal werken?

En ook tijd voor papa, stiefdochter, baby, en voor jou, stiefdochter en baby. Het hoeft en kan niet altijd 1-op-1 plaats te vinden.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:10 schreef Seven. het volgende:
Wat betreft de inbreuk op de tijd/aandacht voor je baby: ga met je stiefdochter in gesprek. Leg haar uit dat je het leuk vind om met haar tijd door te brengen maar dat je dat ook wil met je dochter.

Heel eerlijk, ik denk dat je gewoon een tijdje strakker moet gaan plannen.

- tijd voor jou en je baby
- tijd voor papa en stiefdochter (die zal vaak samenvallen met jouw tijd voor de baby)
- tijd voor jou en je stiefdochter (en dat kan samenvallen met zijn tijd met de baby)
- tijd voor jezelf!

Denk je dat hij hier aan mee zal werken?

Wat een onzin zeg, je moet gewoon zoveel mogelijk een normale familie zijn. Tijd inplannen om bij je half zusje te mogen zijn.

In een normale familie is het gelukkig heel gewoon om apart van elkaar dingen te ondernemen. Ik zou het anders verwoorden en ook anders voelen: de wens om juist met de oudste dochter goede tijd samen door te brengen. Als stiefmoeder en als vader. Dan blijft er automatisch tijd over alleen met de baby, maar dat zou voor mij het doel niet zijn en zo voelt het naar de oudste ook anders.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:44 schreef Quasimoto het volgende:

[..]

Wat een onzin zeg, je moet gewoon zoveel mogelijk een normale familie zijn. Tijd inplannen om bij je half zusje te mogen zijn.

Ik zie haar stiefdochter ook rustig het moederschap overnemen voor zover zij het begrijpt... Serieus.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 10:02 schreef Manmanmanwateenzooi het volgende:

[..]

Ik zie haar stiefdochter ook rustig het moederschap overnemen voor zover zij het begrijpt... Serieus.

Nee man, het kind is 11, die vindt haar nieuwe zusje gewoon leuk en lief en wil daar graag bij zijn.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 10:15 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Nee man, het kind is 11, die vindt haar nieuwe zusje gewoon leuk en lief en wil daar graag bij zijn.

Ze is 11 geen 3.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:44 schreef Quasimoto het volgende:

[..]

Wat een onzin zeg, je moet gewoon zoveel mogelijk een normale familie zijn. Tijd inplannen om bij je half zusje te mogen zijn.

Ik zeg nergens dat al deze tijd strak ingepland moet zijn. Bewust extra tijd maken voor 1 op 1 contact is niets mis mee. En als je dat in orde hebt, dan is het ook makkelijker om tegen je stiefkind te zeggen dat jij nu eventjes gezellig alleen met de baby wil en dat zij ook haar alleen-tijd met de baby krijgt.

En gezien het enthousiasme van TS d'r stiefdochter, vermoed ik dat zij vooral zal juichen om de speciale aandacht die er gegeven wordt aan de speciale uurtjes met de baby. Dan sla je toch 2 vliegen in 1 klap? Stiefdochter blij want zij mag voor de baby zorgen, TS blij want die krijgt ook wat lucht en heeft bovendien aanleiding om zelf ook wat tijd op te eisen met de baby.

En dan blijft er als het goed is ook nog voldoende tijd over voor alle vier samen.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:28 schreef bunderbos het volgende:

[..]

Thanks! Het is ook serieus echt heel erg leuk!

Ik was toen we haar gingen vertellen dat ik zwanger was ook voorbereid op een negatieve reactie, maar ze was vanaf het begin heel enthousiast. Ik heb haar ook bewust een-op-een tijd met haar zusje gegeven, ook toen die pas een paar weken oud was (mijn stiefdochter is wel wat ouder dan die van TO). Dat was moeilijk (hormonen...) maar het was voor mijn gevoel heel belangrijk voor hun band. Ook omdat stiefdochter hier natuurlijk niet fulltime woont.

Mooi dit.

Goed. Ik heb geen stiefdochter maar ben dus gewoon mama van 2 en dan is het tijd verdelen verhaal net zo goed een issue

Zoals jullie dat tijd inplannen voorstellen werkt niet. Je bent áltijd moeder van 2 als je 2 kinderen in huis hebt en je staat 24/7 “ter beschikking van”.
Baby’s gaan huilen als je met de oudste bezig bent. Oudste kindjes vallen, krijgen honger, lopen weg (en weet ik veel), als je met je baby bezig bent. Zo werkt het, je kunt dat niet splitsen.

TS: ik mis in jouw verhaal je partner. Waar is hij? Hij kan toch ook even iets met de baby en/of dochter doen zodat jij even tot rust kan komen? En datzelfde geldt voor zooi opruimen; dat kan je ook samen doen.

Wat verder wel een ding is; ik heb, ik denk het eerste half jaar, als mama van 2 ook enorm geworsteld met mama zijn van 2. Een baby verzorgen is intensief, zeker je eerste. Een 2e is dat weer; maar dan heb je er nog 1. Hoe je het ook doet, je bent continue bezig en schiet gevoelsmatig alsnog vaak tekort. Dat is de fase, dat hoort erbij. Ik denk dat je dan ook vooral daarin naar jezelf moet kijken (en dan toegeven dat het moeilijk is mag!) en niet naar je stiefdochter; zij kan er ook niks aan doen. Een kind van 11 heeft ook nog zorg en aandacht nodig. Dat ze dat vraagt is gezond.
Zoek het antwoord dus in “hoe kan ik dit werkbaar maken” en niet in “hoe verander ik de situatie” want de laatste is wat die is...

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 10:24 schreef Manmanmanwateenzooi het volgende:

[..]

Ze is 11 geen 3.

Ja en wat wil je daarmee zeggen?

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:13 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ja en wat wil je daarmee zeggen?

Weinig meer dan wat ik oorspronkelijk zei.

TS ik weet wel een beetje hoe jij je voelt. Toen mijn oudste een baby was, was mijn nichtje 9 jaar en elke keer als we met baby en nichtje samen waren was het TE VEEL. Te veel aandacht, te veel bemoeien met dingen, te veel dingen willen doen met baby en vooral constant bezig zijn met baby. Ik vond het erg lastig want en werd er verdrietig van en ging deze situaties zo veel mogelijk uit de weg. Ik kon dat, want het was mijn nichtje Maar bij jou is het wat lastiger, want je stiefdochter hoort nu eenmaal bij je man.

Ik heb twee dingen geleerd. Het eerste is dat je best een goed gesprek kan hebben met een meisje van die leeftijd. Ik heb proberen uit te leggen dat een baby niet altijd iets wil en dat ie veel moet slapen en ook gewoon heel tevreden is wanneer hij een beetje rond kan kijken. Ik heb toen afgesproken dat ik haar er bij roep wanneer baby verzorgt moet worden en dat ik het dan leuk vond wanneer ze mij hielp.

En het tweede wat ik geleerd heb is dat mijn zoon genoot en nog steeds geniet van al die aandacht. Mijn nichtje en mijn oudste zijn inmiddels twee handen op een buik. Maar ze is nu ook 13 en dan wordt communiceren helemaal gemakkelijker.

Mijn advies is om toch samen met je man en je stiefdochter een goed gesprek te hebben over jullie gezin en hoe jullie je daar in voelen, waarbij je goed kan uitleggen waar een baby behoefte aan heeft en waar jij behoefte aan hebt. Je stiefdochter en je man weten dat niet zo maar.

TS wil een tijd lang geen band opbouwen met haar stiefdochter en raakt per ongeluk zwanger waarna er in een recordtijd een gezinssituatie moet ontstaan maar ja die rottige hormonen van mijn zwangerschap maken het wel moeilijk om zo'n tiener te tolereren terwijl ik enkel oog heb voor mijn eigen kind.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:45 schreef Adrian4 het volgende:
TS ik weet wel een beetje hoe jij je voelt. Toen mijn oudste een baby was, was mijn nichtje 9 jaar en elke keer als we met baby en nichtje samen waren was het TE VEEL. Te veel aandacht, te veel bemoeien met dingen, te veel dingen willen doen met baby en vooral constant bezig zijn met baby. Ik vond het erg lastig want en werd er verdrietig van en ging deze situaties zo veel mogelijk uit de weg. Ik kon dat, want het was mijn nichtje Maar bij jou is het wat lastiger, want je stiefdochter hoort nu eenmaal bij je man.

Ik heb twee dingen geleerd. Het eerste is dat je best een goed gesprek kan hebben met een meisje van die leeftijd. Ik heb proberen uit te leggen dat een baby niet altijd iets wil en dat ie veel moet slapen en ook gewoon heel tevreden is wanneer hij een beetje rond kan kijken. Ik heb toen afgesproken dat ik haar er bij roep wanneer baby verzorgt moet worden en dat ik het dan leuk vond wanneer ze mij hielp.

En het tweede wat ik geleerd heb is dat mijn zoon genoot en nog steeds geniet van al die aandacht. Mijn nichtje en mijn oudste zijn inmiddels twee handen op een buik. Maar ze is nu ook 13 en dan wordt communiceren helemaal gemakkelijker.

Mijn advies is om toch samen met je man en je stiefdochter een goed gesprek te hebben over jullie gezin en hoe jullie je daar in voelen, waarbij je goed kan uitleggen waar een baby behoefte aan heeft en waar jij behoefte aan hebt. Je stiefdochter en je man weten dat niet zo maar.

Niet alleen bij haar man, ook bij haar baby en dus, omdat zij zelf bij beide hoort, ook bij haar. Ik denk echt dat het heel belangrijk is dat als basis te leren nemen.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:29 schreef Manmanmanwateenzooi het volgende:

[..]

Weinig meer dan wat ik oorspronkelijk zei.

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:56 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

Uiteraard

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:47 schreef Catkiller het volgende:
TS wil een tijd lang geen band opbouwen met haar stiefdochter en raakt per ongeluk zwanger waarna er in een recordtijd een gezinssituatie moet ontstaan maar ja die rottige hormonen van mijn zwangerschap maken het wel moeilijk om zo'n tiener te tolereren terwijl ik enkel oog heb voor mijn eigen kind.

Beetje cru gezegd maar dit is wel waar het om gaat. Ik heb zelf ook een stiefdochter en toen mijn vriendin en iklanger dan een jaar in een relatie zaten heb ik bewust tijd vrij gemaakt om met zn drieën dingen te doen. De dochter van mijn vriendin hoort nou eenmaal bij mijn vriendin, daar kan en wil ik niks aan veranderen. Ze is ook de helft van de tijd bij ons en dat is hoe het is, we weten niet beter.

Ik snap best dat een zwangerschap erin kan hakken maar dit hele verhaal leest alsof je die stiefdochter van je er liever niet bij had en hebt.

Ben je wel geschikt voor het moederschap als je zo snel overprikkeld raakt? Ik vind dit zorgelijk...

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 13:31 schreef Krollie het volgende:
Ben je wel geschikt voor het moederschap als je zo snel overprikkeld raakt? Ik vind dit zorgelijk...

Nee, het is niet zorgelijk. Ik denk wel dat TS van te voren niet echt een realistisch beeld heeft gehad van wat haar te wachten stond. Nou hebben de meeste mensen dat niet voor hun eerste kind geboren wordt, maar bij haar zijn het nog eens wat extra veranderingen, waaronder een stiefkind van 11. Het is dus echt heel normaal dat ze dit lastig vindt.

Echter, ik denk ook dat het belangrijk is dat ze leert de situatie te accepteren zoals ie is. En de situatie is nu eenmaal dat er al een kind is, weliswaar niet je eigen biologische kind maar wel dat van je man. En zij is voor jouw man net zo belangrijk als jullie verse baby. Dat was de package deal

Ik begrijp dus je gevoelens wel, maar denk ook daar de situatie erg delicaat is. Je kunt je stiefdochter behoorlijk tekenen als ze nu constant het gevoel heeft dat ze tweederangs is geworden een eigenlijk geen onderdeel mag uitmaken van jouw gezinnetje. Ik heb niet zo heel veel verstand van stiefkinderen en samengestelde gezinnen, maar als ik met mensen praat die dat wél hebben komt dat onderwerp altijd terug. Papa / mama kreeg een nieuwe baby en ineens was ik niet meer leuk genoeg.

Overigens , en dat staat hier een beetje los van, een baby heeft echt niet zo veel 1:1 aandacht nodig, laat los dat je stiefdochter daar tussen staat. Die oneindige ononderbroken aandacht is iets wat eigenlijk alleen voorbehouden is aan eerstgeborenen van deze generatie, alle andere kinderen weten niet beter dan dat ze moeten delen. Daar worden ze minstens even goede, zo niet makkelijkere volwassenen van
Succes!

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:56 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

Freudiaans?

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:56 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

Mooie typo weer.... Freudiaantje

Verder is het natuurlijk wel lastig als je het huis van je man altijd zoveel mogelijk ontweken hebt als zijn dochter er was, dat kan nu niet meer.

Ik heb geen stiefdochter, wel twee biologische dochters. Die van mij zijn nog heel klein, 1 en 2 jaar, maar toch herken ik veel van het gedrag van jouw stiefdochter in mijn oudste dochter. Ook zij wil bij alles betrokken worden als het om haar zusje gaat. Ik kan nog geen luier verschonen of ze komt erbij om te helpen, te kijken, etc. Ze 'moedert' ook over haar zusje, vertelt haar constant wat ze wel of niet zou mogen doen, wil helpen met eten geven, naar bed brengen, troosten, etc.

Dat jouw stiefdochter veel met de baby wil doen, is denk ik dan ook normaal zussengedrag. Het komt op mij niet over als opdringerig of claimerig gedrag, ze heeft een zusje en wil daar tijd mee doorbrengen, aandacht aan geven, etc. Dat ze binnen komt vallen als jij met de baby bezig bent, komt op mij ook over als normaal. Mijn oudste doet dat ook. Is weliswaar nog véél jonger en begrijpt dingen dus ook niet, maar ik heb weinig alleen tijd met mijn baby omdat mijn oudste ook veel aandacht vraagt. Daar heb ik mijn weg in moeten vinden, ik heb opnieuw evenwicht moeten zoeken in de aandachtverdeling en heb mij met regelmaat een slechte moeder gevoeld (en nog steeds soms) omdat ik dacht de één of de ander tekort te doen. Dat hoort er vrees ik bij als er een nieuw gezinslid bij komt waardoor de gezinssamenstelling wijzigt.

Jouw stiefdochter is 11, zou je bij haar kunnen aangeven als je met de baby bezig bent dat je even niet kan luisteren naar haar verhalen maar dat je zo tijd voor haar hebt? Zo kan jij afronden waar je mee bezig bent en heeft zij daarna je onverdeelde aandacht, want als je maar met een half oor luistert dan voelt zij dat waarschijnlijk feilloos aan. Juist het feit dat ze ouder is, zou het mogelijk moeten (kunnen) maken om hierover met haar in gesprek te gaan, om aan te geven dat je het soms lastig vindt om je aandacht te verdelen en dat het daardoor kan gebeuren dat je niet meteen de volle aandacht kan hebben voor haar, maar wel op een later moment. Zodat jij de rust hebt om je ding te doen en daarna toch de tijd hebt voor je stiefdochter.

Het is lastig, maar zoals ik hierboven ook teruglees: dit is je (nieuwe) gezinssituatie en daar kan je niets aan veranderen. Je stiefdochter hoort erbij, net als je baby. Jij hebt misschien minder tijd voor je baby (wat er helaas bij hoort), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de aandacht en liefde die zij van haar grote zus krijgt. Je baby zal dus niet tekort komen, ik denk dat het hem echt zit in jouw gevoel en jouw wens om alleen met je baby te zijn.

Ik hoop dat je eruit komt, dat je hier ook over kan praten met je partner, zodat jij je happy kan voelen binnen je gezin en zodat je stiefdochter zich niet ongewenst gaat voelen. Want dat risico ligt op de loer. Praat erover, zoek naar een oplossing die voor iedereen werkt. Maar probeer ook rekening te houden met het feit dat dit nieuw voor je is, waardoor er ook allemaal nieuwe gevoelens komen die je een plekje zal moeten geven en waar je mee om zal moeten leren gaan.

Sterkte en succes!

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 14:00 schreef Leandra het volgende:

[..]

Mooie typo weer.... Freudiaantje

Verder is het natuurlijk wel lastig als je het huis van je man altijd zoveel mogelijk ontweken hebt als zijn dochter er was, dat kan nu niet meer.

Oeps, beetje pijnlijk in deze kwestie wel. Maar ts heeft inderdaad een hele aanpassing moeten maken, en dat gaat niet altijd even makkelijk.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 13:50 schreef Stormqueen het volgende:
Overigens , en dat staat hier een beetje los van, een baby heeft echt niet zo veel 1:1 aandacht nodig, laat los dat je stiefdochter daar tussen staat. Die oneindige ononderbroken aandacht is iets wat eigenlijk alleen voorbehouden is aan eerstgeborenen van deze generatie, alle andere kinderen weten niet beter dan dat ze moeten delen. Daar worden ze minstens even goede, zo niet makkelijkere volwassenen van
Succes!

Ik denk dat dit er niet los van staat maar eigenlijk de kern is. Ja, je hebt de pech dat jouw eerste kind het tweede kind in het gezin is, en dat je dus nooit de kalme eerste-babytijd zal ervaren. Maar dat is inderdaad de consequentie van je relatie en je eigen keuze. Je stiefdochter is niet de factor waarin je de oplossing moet zoeken, dat is in je eigen mindset en in de relatie met je partner.

Stel dat je oudste dochter wél jouw biologische dochter was, had je dan ook het gevoel dat je je baby tegen haar moest 'beschermen'? Had je dan ook 1-op-1 tijd met je baby geclaimd ten opzichte van je andere dochter? Want voor je baby maakt het niets uit namelijk, het is diens zusje, of jij nou wel of niet haar moeder bent.

Ik denk dat we ts niet meer terug zien.