Stiefkind en nieuwe baby

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:10 schreef Seven. het volgende:
Wat betreft de inbreuk op de tijd/aandacht voor je baby: ga met je stiefdochter in gesprek. Leg haar uit dat je het leuk vind om met haar tijd door te brengen maar dat je dat ook wil met je dochter.

Heel eerlijk, ik denk dat je gewoon een tijdje strakker moet gaan plannen.

- tijd voor jou en je baby
- tijd voor papa en stiefdochter (die zal vaak samenvallen met jouw tijd voor de baby)
- tijd voor jou en je stiefdochter (en dat kan samenvallen met zijn tijd met de baby)
- tijd voor jezelf!

Denk je dat hij hier aan mee zal werken?

Wat een onzin zeg, je moet gewoon zoveel mogelijk een normale familie zijn. Tijd inplannen om bij je half zusje te mogen zijn.

In een normale familie is het gelukkig heel gewoon om apart van elkaar dingen te ondernemen. Ik zou het anders verwoorden en ook anders voelen: de wens om juist met de oudste dochter goede tijd samen door te brengen. Als stiefmoeder en als vader. Dan blijft er automatisch tijd over alleen met de baby, maar dat zou voor mij het doel niet zijn en zo voelt het naar de oudste ook anders.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:44 schreef Quasimoto het volgende:

[..]

Wat een onzin zeg, je moet gewoon zoveel mogelijk een normale familie zijn. Tijd inplannen om bij je half zusje te mogen zijn.

Ik zie haar stiefdochter ook rustig het moederschap overnemen voor zover zij het begrijpt... Serieus.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 10:02 schreef Manmanmanwateenzooi het volgende:

[..]

Ik zie haar stiefdochter ook rustig het moederschap overnemen voor zover zij het begrijpt... Serieus.

Nee man, het kind is 11, die vindt haar nieuwe zusje gewoon leuk en lief en wil daar graag bij zijn.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 10:15 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Nee man, het kind is 11, die vindt haar nieuwe zusje gewoon leuk en lief en wil daar graag bij zijn.

Ze is 11 geen 3.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:44 schreef Quasimoto het volgende:

[..]

Wat een onzin zeg, je moet gewoon zoveel mogelijk een normale familie zijn. Tijd inplannen om bij je half zusje te mogen zijn.

Ik zeg nergens dat al deze tijd strak ingepland moet zijn. Bewust extra tijd maken voor 1 op 1 contact is niets mis mee. En als je dat in orde hebt, dan is het ook makkelijker om tegen je stiefkind te zeggen dat jij nu eventjes gezellig alleen met de baby wil en dat zij ook haar alleen-tijd met de baby krijgt.

En gezien het enthousiasme van TS d'r stiefdochter, vermoed ik dat zij vooral zal juichen om de speciale aandacht die er gegeven wordt aan de speciale uurtjes met de baby. Dan sla je toch 2 vliegen in 1 klap? Stiefdochter blij want zij mag voor de baby zorgen, TS blij want die krijgt ook wat lucht en heeft bovendien aanleiding om zelf ook wat tijd op te eisen met de baby.

En dan blijft er als het goed is ook nog voldoende tijd over voor alle vier samen.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 09:28 schreef bunderbos het volgende:

[..]

Thanks! Het is ook serieus echt heel erg leuk!

Ik was toen we haar gingen vertellen dat ik zwanger was ook voorbereid op een negatieve reactie, maar ze was vanaf het begin heel enthousiast. Ik heb haar ook bewust een-op-een tijd met haar zusje gegeven, ook toen die pas een paar weken oud was (mijn stiefdochter is wel wat ouder dan die van TO). Dat was moeilijk (hormonen...) maar het was voor mijn gevoel heel belangrijk voor hun band. Ook omdat stiefdochter hier natuurlijk niet fulltime woont.

Mooi dit.

Goed. Ik heb geen stiefdochter maar ben dus gewoon mama van 2 en dan is het tijd verdelen verhaal net zo goed een issue

Zoals jullie dat tijd inplannen voorstellen werkt niet. Je bent áltijd moeder van 2 als je 2 kinderen in huis hebt en je staat 24/7 “ter beschikking van”.
Baby’s gaan huilen als je met de oudste bezig bent. Oudste kindjes vallen, krijgen honger, lopen weg (en weet ik veel), als je met je baby bezig bent. Zo werkt het, je kunt dat niet splitsen.

TS: ik mis in jouw verhaal je partner. Waar is hij? Hij kan toch ook even iets met de baby en/of dochter doen zodat jij even tot rust kan komen? En datzelfde geldt voor zooi opruimen; dat kan je ook samen doen.

Wat verder wel een ding is; ik heb, ik denk het eerste half jaar, als mama van 2 ook enorm geworsteld met mama zijn van 2. Een baby verzorgen is intensief, zeker je eerste. Een 2e is dat weer; maar dan heb je er nog 1. Hoe je het ook doet, je bent continue bezig en schiet gevoelsmatig alsnog vaak tekort. Dat is de fase, dat hoort erbij. Ik denk dat je dan ook vooral daarin naar jezelf moet kijken (en dan toegeven dat het moeilijk is mag!) en niet naar je stiefdochter; zij kan er ook niks aan doen. Een kind van 11 heeft ook nog zorg en aandacht nodig. Dat ze dat vraagt is gezond.
Zoek het antwoord dus in “hoe kan ik dit werkbaar maken” en niet in “hoe verander ik de situatie” want de laatste is wat die is...

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 10:24 schreef Manmanmanwateenzooi het volgende:

[..]

Ze is 11 geen 3.

Ja en wat wil je daarmee zeggen?

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:13 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ja en wat wil je daarmee zeggen?

Weinig meer dan wat ik oorspronkelijk zei.

TS ik weet wel een beetje hoe jij je voelt. Toen mijn oudste een baby was, was mijn nichtje 9 jaar en elke keer als we met baby en nichtje samen waren was het TE VEEL. Te veel aandacht, te veel bemoeien met dingen, te veel dingen willen doen met baby en vooral constant bezig zijn met baby. Ik vond het erg lastig want en werd er verdrietig van en ging deze situaties zo veel mogelijk uit de weg. Ik kon dat, want het was mijn nichtje Maar bij jou is het wat lastiger, want je stiefdochter hoort nu eenmaal bij je man.

Ik heb twee dingen geleerd. Het eerste is dat je best een goed gesprek kan hebben met een meisje van die leeftijd. Ik heb proberen uit te leggen dat een baby niet altijd iets wil en dat ie veel moet slapen en ook gewoon heel tevreden is wanneer hij een beetje rond kan kijken. Ik heb toen afgesproken dat ik haar er bij roep wanneer baby verzorgt moet worden en dat ik het dan leuk vond wanneer ze mij hielp.

En het tweede wat ik geleerd heb is dat mijn zoon genoot en nog steeds geniet van al die aandacht. Mijn nichtje en mijn oudste zijn inmiddels twee handen op een buik. Maar ze is nu ook 13 en dan wordt communiceren helemaal gemakkelijker.

Mijn advies is om toch samen met je man en je stiefdochter een goed gesprek te hebben over jullie gezin en hoe jullie je daar in voelen, waarbij je goed kan uitleggen waar een baby behoefte aan heeft en waar jij behoefte aan hebt. Je stiefdochter en je man weten dat niet zo maar.

TS wil een tijd lang geen band opbouwen met haar stiefdochter en raakt per ongeluk zwanger waarna er in een recordtijd een gezinssituatie moet ontstaan maar ja die rottige hormonen van mijn zwangerschap maken het wel moeilijk om zo'n tiener te tolereren terwijl ik enkel oog heb voor mijn eigen kind.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:45 schreef Adrian4 het volgende:
TS ik weet wel een beetje hoe jij je voelt. Toen mijn oudste een baby was, was mijn nichtje 9 jaar en elke keer als we met baby en nichtje samen waren was het TE VEEL. Te veel aandacht, te veel bemoeien met dingen, te veel dingen willen doen met baby en vooral constant bezig zijn met baby. Ik vond het erg lastig want en werd er verdrietig van en ging deze situaties zo veel mogelijk uit de weg. Ik kon dat, want het was mijn nichtje Maar bij jou is het wat lastiger, want je stiefdochter hoort nu eenmaal bij je man.

Ik heb twee dingen geleerd. Het eerste is dat je best een goed gesprek kan hebben met een meisje van die leeftijd. Ik heb proberen uit te leggen dat een baby niet altijd iets wil en dat ie veel moet slapen en ook gewoon heel tevreden is wanneer hij een beetje rond kan kijken. Ik heb toen afgesproken dat ik haar er bij roep wanneer baby verzorgt moet worden en dat ik het dan leuk vond wanneer ze mij hielp.

En het tweede wat ik geleerd heb is dat mijn zoon genoot en nog steeds geniet van al die aandacht. Mijn nichtje en mijn oudste zijn inmiddels twee handen op een buik. Maar ze is nu ook 13 en dan wordt communiceren helemaal gemakkelijker.

Mijn advies is om toch samen met je man en je stiefdochter een goed gesprek te hebben over jullie gezin en hoe jullie je daar in voelen, waarbij je goed kan uitleggen waar een baby behoefte aan heeft en waar jij behoefte aan hebt. Je stiefdochter en je man weten dat niet zo maar.

Niet alleen bij haar man, ook bij haar baby en dus, omdat zij zelf bij beide hoort, ook bij haar. Ik denk echt dat het heel belangrijk is dat als basis te leren nemen.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:29 schreef Manmanmanwateenzooi het volgende:

[..]

Weinig meer dan wat ik oorspronkelijk zei.

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:56 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

Uiteraard

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:47 schreef Catkiller het volgende:
TS wil een tijd lang geen band opbouwen met haar stiefdochter en raakt per ongeluk zwanger waarna er in een recordtijd een gezinssituatie moet ontstaan maar ja die rottige hormonen van mijn zwangerschap maken het wel moeilijk om zo'n tiener te tolereren terwijl ik enkel oog heb voor mijn eigen kind.

Beetje cru gezegd maar dit is wel waar het om gaat. Ik heb zelf ook een stiefdochter en toen mijn vriendin en iklanger dan een jaar in een relatie zaten heb ik bewust tijd vrij gemaakt om met zn drieën dingen te doen. De dochter van mijn vriendin hoort nou eenmaal bij mijn vriendin, daar kan en wil ik niks aan veranderen. Ze is ook de helft van de tijd bij ons en dat is hoe het is, we weten niet beter.

Ik snap best dat een zwangerschap erin kan hakken maar dit hele verhaal leest alsof je die stiefdochter van je er liever niet bij had en hebt.

Ben je wel geschikt voor het moederschap als je zo snel overprikkeld raakt? Ik vind dit zorgelijk...

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 13:31 schreef Krollie het volgende:
Ben je wel geschikt voor het moederschap als je zo snel overprikkeld raakt? Ik vind dit zorgelijk...

Nee, het is niet zorgelijk. Ik denk wel dat TS van te voren niet echt een realistisch beeld heeft gehad van wat haar te wachten stond. Nou hebben de meeste mensen dat niet voor hun eerste kind geboren wordt, maar bij haar zijn het nog eens wat extra veranderingen, waaronder een stiefkind van 11. Het is dus echt heel normaal dat ze dit lastig vindt.

Echter, ik denk ook dat het belangrijk is dat ze leert de situatie te accepteren zoals ie is. En de situatie is nu eenmaal dat er al een kind is, weliswaar niet je eigen biologische kind maar wel dat van je man. En zij is voor jouw man net zo belangrijk als jullie verse baby. Dat was de package deal

Ik begrijp dus je gevoelens wel, maar denk ook daar de situatie erg delicaat is. Je kunt je stiefdochter behoorlijk tekenen als ze nu constant het gevoel heeft dat ze tweederangs is geworden een eigenlijk geen onderdeel mag uitmaken van jouw gezinnetje. Ik heb niet zo heel veel verstand van stiefkinderen en samengestelde gezinnen, maar als ik met mensen praat die dat wél hebben komt dat onderwerp altijd terug. Papa / mama kreeg een nieuwe baby en ineens was ik niet meer leuk genoeg.

Overigens , en dat staat hier een beetje los van, een baby heeft echt niet zo veel 1:1 aandacht nodig, laat los dat je stiefdochter daar tussen staat. Die oneindige ononderbroken aandacht is iets wat eigenlijk alleen voorbehouden is aan eerstgeborenen van deze generatie, alle andere kinderen weten niet beter dan dat ze moeten delen. Daar worden ze minstens even goede, zo niet makkelijkere volwassenen van
Succes!

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:56 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

Freudiaans?

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 11:56 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Kind is 11 jaar, die wil echt niet de rol van de loeder overnemen ofzo. Is gewoon normaal gedrag.

Mooie typo weer.... Freudiaantje

Verder is het natuurlijk wel lastig als je het huis van je man altijd zoveel mogelijk ontweken hebt als zijn dochter er was, dat kan nu niet meer.

Ik heb geen stiefdochter, wel twee biologische dochters. Die van mij zijn nog heel klein, 1 en 2 jaar, maar toch herken ik veel van het gedrag van jouw stiefdochter in mijn oudste dochter. Ook zij wil bij alles betrokken worden als het om haar zusje gaat. Ik kan nog geen luier verschonen of ze komt erbij om te helpen, te kijken, etc. Ze 'moedert' ook over haar zusje, vertelt haar constant wat ze wel of niet zou mogen doen, wil helpen met eten geven, naar bed brengen, troosten, etc.

Dat jouw stiefdochter veel met de baby wil doen, is denk ik dan ook normaal zussengedrag. Het komt op mij niet over als opdringerig of claimerig gedrag, ze heeft een zusje en wil daar tijd mee doorbrengen, aandacht aan geven, etc. Dat ze binnen komt vallen als jij met de baby bezig bent, komt op mij ook over als normaal. Mijn oudste doet dat ook. Is weliswaar nog véél jonger en begrijpt dingen dus ook niet, maar ik heb weinig alleen tijd met mijn baby omdat mijn oudste ook veel aandacht vraagt. Daar heb ik mijn weg in moeten vinden, ik heb opnieuw evenwicht moeten zoeken in de aandachtverdeling en heb mij met regelmaat een slechte moeder gevoeld (en nog steeds soms) omdat ik dacht de één of de ander tekort te doen. Dat hoort er vrees ik bij als er een nieuw gezinslid bij komt waardoor de gezinssamenstelling wijzigt.

Jouw stiefdochter is 11, zou je bij haar kunnen aangeven als je met de baby bezig bent dat je even niet kan luisteren naar haar verhalen maar dat je zo tijd voor haar hebt? Zo kan jij afronden waar je mee bezig bent en heeft zij daarna je onverdeelde aandacht, want als je maar met een half oor luistert dan voelt zij dat waarschijnlijk feilloos aan. Juist het feit dat ze ouder is, zou het mogelijk moeten (kunnen) maken om hierover met haar in gesprek te gaan, om aan te geven dat je het soms lastig vindt om je aandacht te verdelen en dat het daardoor kan gebeuren dat je niet meteen de volle aandacht kan hebben voor haar, maar wel op een later moment. Zodat jij de rust hebt om je ding te doen en daarna toch de tijd hebt voor je stiefdochter.

Het is lastig, maar zoals ik hierboven ook teruglees: dit is je (nieuwe) gezinssituatie en daar kan je niets aan veranderen. Je stiefdochter hoort erbij, net als je baby. Jij hebt misschien minder tijd voor je baby (wat er helaas bij hoort), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de aandacht en liefde die zij van haar grote zus krijgt. Je baby zal dus niet tekort komen, ik denk dat het hem echt zit in jouw gevoel en jouw wens om alleen met je baby te zijn.

Ik hoop dat je eruit komt, dat je hier ook over kan praten met je partner, zodat jij je happy kan voelen binnen je gezin en zodat je stiefdochter zich niet ongewenst gaat voelen. Want dat risico ligt op de loer. Praat erover, zoek naar een oplossing die voor iedereen werkt. Maar probeer ook rekening te houden met het feit dat dit nieuw voor je is, waardoor er ook allemaal nieuwe gevoelens komen die je een plekje zal moeten geven en waar je mee om zal moeten leren gaan.

Sterkte en succes!

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 14:00 schreef Leandra het volgende:

[..]

Mooie typo weer.... Freudiaantje

Verder is het natuurlijk wel lastig als je het huis van je man altijd zoveel mogelijk ontweken hebt als zijn dochter er was, dat kan nu niet meer.

Oeps, beetje pijnlijk in deze kwestie wel. Maar ts heeft inderdaad een hele aanpassing moeten maken, en dat gaat niet altijd even makkelijk.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 13:50 schreef Stormqueen het volgende:
Overigens , en dat staat hier een beetje los van, een baby heeft echt niet zo veel 1:1 aandacht nodig, laat los dat je stiefdochter daar tussen staat. Die oneindige ononderbroken aandacht is iets wat eigenlijk alleen voorbehouden is aan eerstgeborenen van deze generatie, alle andere kinderen weten niet beter dan dat ze moeten delen. Daar worden ze minstens even goede, zo niet makkelijkere volwassenen van
Succes!

Ik denk dat dit er niet los van staat maar eigenlijk de kern is. Ja, je hebt de pech dat jouw eerste kind het tweede kind in het gezin is, en dat je dus nooit de kalme eerste-babytijd zal ervaren. Maar dat is inderdaad de consequentie van je relatie en je eigen keuze. Je stiefdochter is niet de factor waarin je de oplossing moet zoeken, dat is in je eigen mindset en in de relatie met je partner.

Stel dat je oudste dochter wél jouw biologische dochter was, had je dan ook het gevoel dat je je baby tegen haar moest 'beschermen'? Had je dan ook 1-op-1 tijd met je baby geclaimd ten opzichte van je andere dochter? Want voor je baby maakt het niets uit namelijk, het is diens zusje, of jij nou wel of niet haar moeder bent.

Ik denk dat we ts niet meer terug zien.