R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Topicstart schaamteloos gejat van @Volvo340GLSuperDeluxe5Bak (dank daarvoor)
Deel 1: R&P / Rant - Wat heb ik ooit fout gedaan om zo unerwünscht te worden?
Tweede deel geopend omdat mensen aangaven nog met een aanvullende reactie te komen:
Deel 1: R&P / Rant - Wat heb ik ooit fout gedaan om zo unerwünscht te worden?
Tweede deel geopend omdat mensen aangaven nog met een aanvullende reactie te komen:
Ik zal vanavond wellicht even wat meer overgangsstructuur in deze TS aanbrengen. Voor nu even de oorspronkelijke OP:quote:Op donderdag 11 juli 2019 23:57 schreef Sumppi het volgende:
[..]
Ik denk dat het ook iets kan zeggen over hoe druk ze zijn met zichzelf/ werk/ enz. of dat ze denken dat anderen er niet op zitten te wachten. Als er eenmaal een vriendschap ontstaat moet die balans er natuurlijk wel komen, maar in eerste instantie zou ikzelf initiatief nemen.
Ik zie nu dat je reageert op een heel andere post dan ik aannam. Als er morgen nog ruimte in het topic is zal ik daarop reageren.
quote:Op maandag 8 juli 2019 23:00 schreef Sturmic het volgende:
Ik heb even zitten twijfelen om dit in één van de gerelateerde topics te posten, maar uiteindelijk pak ik toch maar even mijn eigen ruimte. En vergeef mij voor mijn wat ongestructureerde post. Dit moet ik even wegschrijven, anders word ik depressief, krankzinnig, of een combinatie van beiden. Ik heb geen vraag en geen bedoeling, anders dan anoniem etaleren.
Het gaat om de intense, allesverzengende eenzaamheid aan het einde van de dag.
Het gevoel -nee, niet alleen het gevoel, ook gewoon het keiharde empirisch bewijs- dat jij als mens gefaald hebt.
De langjarige pijn van continue afwijzing, dedain en minachting onder je leeftijdsgenoten.
De voortdurende totale desinteresse en onattendheid.
Het grootste gemak waarmee mensen om je heen datgene in overvloed hebben waar jij naar snakt.
Dat jij als mens niet voldoende waardig bent om mee om te gaan.
En dat niet eventjes, neen, je hele god-ver-geten leven lang. 33 jaar. Ruim 11.500 dagen waarin niemand anders dan je familie jou voldoende waard vindt om je eens ergens bij te betrekken. En eigenlijk weet je wel dat je familie dat alleen maar doet uit een soort morele verplichting om je niet helemaal los te laten.
Een biertje drinken met vrienden. Op een mooie zomerdag samen de barbecue aan te steken en ouwehoeren tijdens een vriendenweekend. Niets van dat alles. Want daar ben jij niet goed genoeg voor. Terwijl het zó véél mensen van kinds af aan allemaal maar komt aanwaaien: Die liefhebbende familie. Vrienden en kennissen in alle hoeken en gaten, die oprecht geïnteresseerd in je zijn en er voor kiezen met jou om te gaan en een deel van hun leven te delen. Tja. Daar ben jij niet goed genoeg voor.
Ik zal nooit naar een tof festival kunnen. Alleen? Yeah right.
Naar een voetbalwedstrijd met de jongens? Helaas.
Een concert van je favoriete band? Nee, dat kun je ook vergeten.
Oudjaarsavond met mensen om wie je geeft? Nee, verstop je maar ver weg in je donkere woonkamer.
Leuke stapavond in de dorpsfeesttent of met Koningsdag? Nope, niet voor jou weggelegd.
En -god verhoede- dat je ooit een partner vindt om te gaan trouwen? Jammer joh, geen vrijgezellenavond of trouwfeest met andere genodigden van jouw kant dan familie.
Daarmee vraag ik mij serieus af: ben ik dan écht zo'n slecht mens? Na 33 jaar alleen kán ik niet meer anders dan dat constateren.
Ik ben zó moe.
Maar dat betekent dan toch ook dat ik niet alleen die nare kanten van intrinsiek onwaardig zijn hoef te accepteren? Dat betekent dan toch ook dat de maatschappij niets meer van mij terug krijgt? Of dat ik mij nog moet gedragen conform de verwachtingen, regels en etiquette van de samenleving? Uitgestoten worden, betekent dat dan niet ook buiten de samenleving staan?
Ik vraag me af waarom je dit vindt/denkt te weten:
Denk je hier niet té negatief over? Er bestaat namelijk een heel grote kans dat je familie wel echt oprecht van je houdt.quote:En eigenlijk weet je wel dat je familie dat alleen maar doet uit een soort morele verplichting om je niet helemaal los te laten.
Ah, mooi dat je een nieuw topic hebt geopend.
Jouw reactie was op mijn post over initiatief binnen een relatie, waarbij je aangaf dat dat in balans moet zijn. Natuurlijk ben ik het daar mee eens. Toch geef ik mijn eigen behoeften nu aan en zorg ik ervoor dat ik me niet op ga zitten vreten omdat de ander geen initiatief neemt. Dat doe ik, omdat ik besef dat mensen op verschillende manieren liefde laten blijken en mogelijk niet dezelfde wensen hebben. Ik mis(te) heel makkelijk de liefdevolle acties van mijn man en hij die van mij, omdat we het op verschillende manieren laten blijken. Hij doet bijvoorbeeld de boodschappen en neemt dingen mee die ik lekker vind, maar dat merk ik dan niet op.
Sommige mensen vinden lieve woorden belangrijk of cadeautjes. Ik zou dan enorm tekort schieten, omdat ik op een heel andere manier liefde laat blijken. Mijn man kan dan verongelijkt zijn en denken dat ik niet om hem geef, terwijl dat helemaal niet het geval is. Hij kan prima tevreden zijn met naast elkaar op de bank hangen, terwijl ik dan gesprekken of uitjes mis en zou kunnen denken dat hij me niet belangrijk vindt. Wij zijn ondertussen zo lang samen dat we dingen ondernemen/ zeggen/ doen, omdat we weten dat de ander daar blij van wordt. Dat was een leerproces. We hebben zelf aan moeten geven hoe en wat en de ander heeft dat na verloop van tijd opgepikt. Door zelf het initiatief te nemen en aan te geven wat ik wilde zijn we nu op een punt gekomen dat het nu ook van hem komt en andersom.
Ik ben ook benieuwd naar je reactie op de laatste post van Lienekien en op de vraag van JeMoeder. Ik ben zelf moeder en zou het zo ontzettend verdrietig vinden als een van mijn kinderen ooit zou denken dat we hem/ haar ergens bij betrekken uit plichtsbesef.
In je eigen topic zie je ook dat aannames niet altijd kloppen. TS reageert niet, vindt zijn topic misschien niet belangrijk, wil niks met de posts. Dat klopte niet: je had gewoon andere dingen te doen, maar mensen vullen het net als jij doet soms negatief in. Haal nu ook jouw eigen veronderstellingen onderuit, dat scheelt echt.
Ik kan trouwens prima begrijpen dat je op uitnodigingen in dit topic niet in wil gaan, maar het is misschien wel een idee om mee te posten in topics over een bepaald festival of onderwerp om zo wat contacten op te doen.
Jouw reactie was op mijn post over initiatief binnen een relatie, waarbij je aangaf dat dat in balans moet zijn. Natuurlijk ben ik het daar mee eens. Toch geef ik mijn eigen behoeften nu aan en zorg ik ervoor dat ik me niet op ga zitten vreten omdat de ander geen initiatief neemt. Dat doe ik, omdat ik besef dat mensen op verschillende manieren liefde laten blijken en mogelijk niet dezelfde wensen hebben. Ik mis(te) heel makkelijk de liefdevolle acties van mijn man en hij die van mij, omdat we het op verschillende manieren laten blijken. Hij doet bijvoorbeeld de boodschappen en neemt dingen mee die ik lekker vind, maar dat merk ik dan niet op.
Sommige mensen vinden lieve woorden belangrijk of cadeautjes. Ik zou dan enorm tekort schieten, omdat ik op een heel andere manier liefde laat blijken. Mijn man kan dan verongelijkt zijn en denken dat ik niet om hem geef, terwijl dat helemaal niet het geval is. Hij kan prima tevreden zijn met naast elkaar op de bank hangen, terwijl ik dan gesprekken of uitjes mis en zou kunnen denken dat hij me niet belangrijk vindt. Wij zijn ondertussen zo lang samen dat we dingen ondernemen/ zeggen/ doen, omdat we weten dat de ander daar blij van wordt. Dat was een leerproces. We hebben zelf aan moeten geven hoe en wat en de ander heeft dat na verloop van tijd opgepikt. Door zelf het initiatief te nemen en aan te geven wat ik wilde zijn we nu op een punt gekomen dat het nu ook van hem komt en andersom.
Ik ben ook benieuwd naar je reactie op de laatste post van Lienekien en op de vraag van JeMoeder. Ik ben zelf moeder en zou het zo ontzettend verdrietig vinden als een van mijn kinderen ooit zou denken dat we hem/ haar ergens bij betrekken uit plichtsbesef.
In je eigen topic zie je ook dat aannames niet altijd kloppen. TS reageert niet, vindt zijn topic misschien niet belangrijk, wil niks met de posts. Dat klopte niet: je had gewoon andere dingen te doen, maar mensen vullen het net als jij doet soms negatief in. Haal nu ook jouw eigen veronderstellingen onderuit, dat scheelt echt.
Ik kan trouwens prima begrijpen dat je op uitnodigingen in dit topic niet in wil gaan, maar het is misschien wel een idee om mee te posten in topics over een bepaald festival of onderwerp om zo wat contacten op te doen.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
TS.
Zou het niet kunnen dat je behoorlijk onzeker over je zelf bent dat je daardoor al van te voren denkt dat mensen je niet 'moeten' en uit bescherming voor de gevreesde afwijzing ze al van te voren afwijst?
Je zei ergens in het vorige deel dat je op een borrel van je werk was en na 15 min al bent gesmeerd omdat ze je toch niet moeten... Waar merk je dat dan aan?
Zou het niet kunnen dat je behoorlijk onzeker over je zelf bent dat je daardoor al van te voren denkt dat mensen je niet 'moeten' en uit bescherming voor de gevreesde afwijzing ze al van te voren afwijst?
Je zei ergens in het vorige deel dat je op een borrel van je werk was en na 15 min al bent gesmeerd omdat ze je toch niet moeten... Waar merk je dat dan aan?
Kon niet meer quoten..
Een autist is niet blind voor emoties en kan tot op zekere hoogte prima sociale omgang volgen..
Het beredeneren gaat prima, het voelen en ervaren is stuk. Dat lijkt bij jou ook zo te zijn. Alles wordt verstandelijk benaderd en geanalyseerd, hoewel omgang met mensen en vriendschappen gevoelskwesties zijn.
Je denkt alles stuk. Rumineren..
Dit gaat niet hersteld worden door een kracht van buiten, dat kan alleen van binnenuit. Frustrerend, maar niet onmogelijk.
Een autist is niet blind voor emoties en kan tot op zekere hoogte prima sociale omgang volgen..
Het beredeneren gaat prima, het voelen en ervaren is stuk. Dat lijkt bij jou ook zo te zijn. Alles wordt verstandelijk benaderd en geanalyseerd, hoewel omgang met mensen en vriendschappen gevoelskwesties zijn.
Je denkt alles stuk. Rumineren..
Dit gaat niet hersteld worden door een kracht van buiten, dat kan alleen van binnenuit. Frustrerend, maar niet onmogelijk.
Mooie bijdrages van jequote:
Jouw reactie was op mijn post over initiatief binnen een relatie, waarbij je aangaf dat dat in balans moet zijn. Natuurlijk ben ik het daar mee eens. Toch geef ik mijn eigen behoeften nu aan en zorg ik ervoor dat ik me niet op ga zitten vreten omdat de ander geen initiatief neemt. Dat doe ik, omdat ik besef dat mensen op verschillende manieren liefde laten blijken en mogelijk niet dezelfde wensen hebben. Ik mis(te) heel makkelijk de liefdevolle acties van mijn man en hij die van mij, omdat we het op verschillende manieren laten blijken. Hij doet bijvoorbeeld de boodschappen en neemt dingen mee die ik lekker vind, maar dat merk ik dan niet op.
Sommige mensen vinden lieve woorden belangrijk of cadeautjes. Ik zou dan enorm tekort schieten, omdat ik op een heel andere manier liefde laat blijken. Mijn man kan dan verongelijkt zijn en denken dat ik niet om hem geef, terwijl dat helemaal niet het geval is. Hij kan prima tevreden zijn met naast elkaar op de bank hangen, terwijl ik dan gesprekken of uitjes mis en zou kunnen denken dat hij me niet belangrijk vindt. Wij zijn ondertussen zo lang samen dat we dingen ondernemen/ zeggen/ doen, omdat we weten dat de ander daar blij van wordt. Dat was een leerproces. We hebben zelf aan moeten geven hoe en wat en de ander heeft dat na verloop van tijd opgepikt. Door zelf het initiatief te nemen en aan te geven wat ik wilde zijn we nu op een punt gekomen dat het nu ook van hem komt en andersom.
Vond dit ook een eye opener, die bij mij ook niet als vanzelf ging. Noem het vaker in dit subforum, Gary Chapman schreef over de vijf liefdestalen. Hoe een ieder op zijn of haar manier liefde uit, maar ook hoe die het beste ontvangen cq ervaren (kunnen) worden zeg maar.
Verder kan ik me ook voorstellen dat als je een stuk intelligenter bent dan de omgeving waar je in opgroeit, dit ook problemen met aansluiting vinden kan geven. Of ts nou echt hoogbegaafd is of niet maakt dan niet eens zo heel veel meer uit denk ik, het verloop kan vergelijkbaar zijn. Zeker als je omgeving en je jezelf als intelligent beschouwt, want dan zou je zogenaamd toch wel alles goed moeten kunnen snappen en doen is vaak het idee. Wie weet herkent hij een en ander, er is genoeg over te vinden. Op FOK! loopt ook een centraal draadje Topicreeks: Hoogbegaafdheid
TS is verslaafd geraakt aan zijn negatieve spiraal. Daar breek je niet zomaar doorheen zonder professionele hulp.
Ik heb gister het eerste deel volledig gelezen. Ik lees veel frustratie en bitterheid door je ervaringen met mensen. Hoop dat je in de toekomst dingen positiever gaat zien. Dan zullen anderen ook positiever naar jou kijken.
Wil hier niet te lang over doorgaan maar ik geloof dat de mensen die een biertje met je wilden drinken oprecht goede bedoelingen hadden.
Wil hier niet te lang over doorgaan maar ik geloof dat de mensen die een biertje met je wilden drinken oprecht goede bedoelingen hadden.
voor sommige ongelukkige mensen is hun ongeluk ook het 'leukste' tijdverdrijf en iets dat zekerheid geeft in hun leven.quote:
TS is verslaafd geraakt aan zijn negatieve spiraal. Daar breek je niet zomaar doorheen zonder professionele hulp.
zeker als ze lang hebben nagedacht over hun ongeluk en onderhand hun levensfilosofie eraan gekoppelt, zou het een groot verlies zijn als ze eenmaal ophouden ongelukkig te zijn.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dit.quote:
TS is verslaafd geraakt aan zijn negatieve spiraal. Daar breek je niet zomaar doorheen zonder professionele hulp.
Hij zegt dat ie zichzelf wat waard vindt en dat ondertussen niemand hem wil. Dat rijmt niet.
Als je jezelf de moeite waard vindt straal je dit ook uit, en pikken mensen dit op. Zoals TS hier in dit topic overkomt verdrinkt hij bijna in het zelfmedelijden. Stap 1 voor hem is om te kappen met die mentaliteit.
Ik vind dat je met deze post veel mensen met autisme tekort doet. Velen van hen zijn juist érg gevoelig, ook in de omgang en wat betreft vriendschappen. Sorry voor de off-topic.quote:Op vrijdag 12 juli 2019 11:43 schreef Jopie78 het volgende:
Kon niet meer quoten..
Een autist is niet blind voor emoties en kan tot op zekere hoogte prima sociale omgang volgen..
Het beredeneren gaat prima, het voelen en ervaren is stuk. Dat lijkt bij jou ook zo te zijn. Alles wordt verstandelijk benaderd en geanalyseerd, hoewel omgang met mensen en vriendschappen gevoelskwesties zijn.
Je denkt alles stuk. Rumineren..
Dit gaat niet hersteld worden door een kracht van buiten, dat kan alleen van binnenuit. Frustrerend, maar niet onmogelijk.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Das gek, want ik zeg exact hetzelfde als jij.quote:
[..]
Ik vind dat je met deze post veel mensen met autisme tekort doet. Velen van hen zijn juist érg gevoelig, ook in de omgang en wat betreft vriendschappen. Sorry voor de off-topic.
Ik reageerde op een reactie van t vorige topic, waabij ts aangaf niet autistisch te kunnen zijn, want hij herkende emoties. Vandaar dat ik hier reageer met de tegenwerping dat autisten vaak prima in staat zijn emoties te herkennen.
En stuk kan ook overgevoelig betekenen. Het is niet per definitie een tekort.
[ Bericht 8% gewijzigd door _I op 13-07-2019 07:31:52 ]
Ach ja,
Van de mensen van mijn jeugd, school en sport periode zie ik ook helemaal niet meer. Nu had ik ook geen gemeende interesse in die mensen, het moet klikken tussen mensen, vriendschap kan je niet forceren.
Van de mensen van mijn jeugd, school en sport periode zie ik ook helemaal niet meer. Nu had ik ook geen gemeende interesse in die mensen, het moet klikken tussen mensen, vriendschap kan je niet forceren.
-Er valt elke dag wel wat te klagen. :)
Ik zie overigens ook geen mensen meer uit mijn basisschool en middelbare schooltijd. Ook amper van de uni-tijd trouwens. Het ding die wij destijds deelden kwam veelal te vervallen wanneer de studie eindigde. Leuke tijd mee gehad, maar ik mis ze verder niet echt. En daar is niks mis mee, want je zit in een constante ontwikkeling en de anderen ook, dus groei je vaak uit elkaar. Niet alles hoeft zich voor eeuwig voort te zetten.
Mijndate klaagde daar ook over. Er kwam zelf alleen geen initiatief vanuit hem, gesprekken liepen dood. Heb jij dat ook?
Hoe kan je voorkomen dat gesprekken dood vallen?quote:
Mijndate klaagde daar ook over. Er kwam zelf alleen geen initiatief vanuit hem, gesprekken liepen dood. Heb jij dat ook?
Door zelf met iets te komen en niet alleen te reageren op de ander.quote:
[..]
Hoe kan je voorkomen dat gesprekken dood vallen?
Wees blij dat je niet naar zo'n 'tof festival' hoeft, zo overtrokken altijd die kutfestivals waar je 100 euro betaalt voor een glas kraanwater en omringd wordt door hipsters en a-seksuele wijvenquote:Ik zal nooit naar een tof festival kunnen
Beati pauperes spiritu
Je kan in je eentje alles doen wat je wil he. Ook naar een hipsterfestival . Je kan er altijd mensen ontmoeten. Ik ga in mijn eentje op vakantie, vriendinnen zijn bezet en ik ga niet wachten tot ik een man ontmoet voor ik ga leven. Ik ga vaak zat alleen naar de film of concerten, als iemand mee wil leuk maar anders prima.
Enige wat kut is aan geen relatie is moeilijk een eigen plek vinden, maar ach.
. Je kan er altijd mensen ontmoeten. Ik ga in mijn eentje op vakantie, vriendinnen zijn bezet en ik ga niet wachten tot ik een man ontmoet voor ik ga leven. Ik ga vaak zat alleen naar de film of concerten, als iemand mee wil leuk maar anders prima.Enige wat kut is aan geen relatie is moeilijk een eigen plek vinden, maar ach.
Maakt niet uit wat? Je wilt natuurlijk toch wel een goed gesprek en niet zomaar over onzin praten?quote:
[..]
Door zelf met iets te komen en niet alleen te reageren op de ander.
Nou ik had die date gisteren, zie datingtopic, em hij nam bijna geen initiatief en was bizar verlegen. Praat desnoods over het weer, het was alsof ik met tennisballen gooide en hij te achterlijk was om een racket op te pakken.quote:
[..]
Maakt niet uit wat? Je wilt natuurlijk toch wel een goed gesprek en niet zomaar over onzin praten?
Puur uiterlijk had ik seks met hem kunnen hebben maar dit was een extreme afknapper. Dat en zijn smoezeligheid.
Misschien kun je TS gaan daten of zijn platonische contrastvriendin worden, naast jouw daadwerkelijk onaangename persoonlijkheid kan hij enkel goed voor de dag komen. En zoveel vrienden zul jij ook niet hebben...quote:
[..]
Nou ik had die date gisteren, zie datingtopic, em hij nam bijna geen initiatief en was bizar verlegen. Praat desnoods over het weer, het was alsof ik met tennisballen gooide en hij te achterlijk was om een racket op te pakken.
Puur uiterlijk had ik seks met hem kunnen hebben maar dit was een extreme afknapper. Dat en zijn smoezeligheid.
Tja, als iemand een binnenvetter is dan krijg je er niet veel uit.quote:
[..]
Nou ik had die date gisteren, zie datingtopic, em hij nam bijna geen initiatief en was bizar verlegen. Praat desnoods over het weer, het was alsof ik met tennisballen gooide en hij te achterlijk was om een racket op te pakken.
Puur uiterlijk had ik seks met hem kunnen hebben maar dit was een extreme afknapper. Dat en zijn smoezeligheid.
Je kan wel azijnpissen, maar ik geef serieus advies. Ik heb pakweg 10 mensen waar ik bevriend mee ben. Daarnaast kennisen. Deels ook mijn eigen schuld want ik laat vriendschappen vaak doodbloeden als ik het ergens mee oneens ben. Ik vind het wel prima zo. Als ik echt behoefte had aan veel vrienden ging ik wel een sociale hobby zoeken, maar ik ben dol op me-time.quote:Op zaterdag 13 juli 2019 16:54 schreef van_Lamehuizen het volgende:
[..]
Misschien kun je TS gaan daten of zijn platonische contrastvriendin worden, naast jouw daadwerkelijk onaangename persoonlijkheid kan hij enkel goed voor de dag komen. En zoveel vrienden zul jij ook niet hebben...
Hij was extreem onzeker en zette mij op een pedestal, dat trek ik niet.quote:
[..]
Tja, als iemand een binnenvetter is dan krijg je er niet veel uit.
