Rant - Wat heb ik ooit fout gedaan om zo unerwünscht te worden?

quote:

Op maandag 8 juli 2019 23:42 schreef Sturmic het volgende:

Nouja ik denk niet dat jij nou een slecht persoon bent. Maar wel dat je ergens in je jonge jaren een bepaalde afslag gemist hebt bij de ontwikkeling en dat je die weg nooit zelfstandig hebt terug kunnen vinden. Het maken en onderhouden van vrienden is een vaardigheid die de meesten leren maar waar bij jou wat mis lijkt te zijn gegaan en waarbij je nooit bent bijgestuurd.

Dus waarschijnlijk maak je steeds dezelfde fouten waardoor contact maken niet lukt. Helaas kunnen wij ook niet zien wat omdat we je niet kennen en je dus niet in actie zien, en we verder ook niet weten wat er wel en niet bij je karakter past.

Heb je wel eens professionele hulp voor je probleem gezocht?

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 10:29 schreef DaggerOne het volgende:

[..]

Iedereen heeft waarde voor iemand op deze wereld. Ook TS kan vast een heel leuk persoon zijn voor iemand. Alleen doordat hij het niet over weet te brengen (o.a. door negatief te zijn) lopen zelfs die personen weg.

Dus nee, het ligt niet aan hem als persoon, maar aan zijn houding.

Dat is hetzelfde he. De persoon die je bent, die wordt oa gedefinieerd door je houding.

In hoeverre is je isolement niet zelf-verkozen?

Ik lees dat je boos bent dat het anderen 'zomaar komt aanwaaien'... had je gedacht dat dat ook zomaar met jou moest gebeuren...?
Als dat echter niet gebeurt, moet je gewoon zelf contact met anderen zoeken, en er zijn genoeg mensen die wel degelijk open staan voor contact met anderen, mits je zelf dat contact ook maar opzoekt en niet denken dat dat uit het _niets_ gebeurt.

ik heb ergens door je woorden het idee dat je liever klaagt dat je 'onwaardig' zou zijn en de schuld daarvan bij anderen legt.. ik lees iig niks erover hoe je dat wil veraneren, behalve dat je zelf al stelt dat bepaalde sociale activieiten voor jou 'niet mogelijk' zouden zijn, bij voorbaat en kennelijk zonder dat je enige moeite lijkt te doen dat te veranderen.

Wel een tip, als je heel veel haat tegen 'anderen' toont, gaat het lastig worden met die anderen wel een leuk contact op te bouwen, als je eigen begin-instelling al zo negatief en afwijzend is, en uitgaat van het slechte.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 11:11 schreef De_Onnoembare het volgende:

[..]

Dat is hetzelfde he. De persoon die je bent, die wordt oa gedefinieerd door je houding.

Nee, dat is hoe mensen je zien. Hoe je overkomt zegmaar. De buitenkant.

Van de binnenkant geloof ik echt wel dat er dingen zijn waarin TS iemand op deze wereld iets te bieden heeft. Ik bedoel, hij heeft vast wel een interesse die iemand anders ook heeft. Dat biedt al aanknopingspunten voor een interessant gesprek. Alleen als je daar een hoop negatieve bullshit overheen gooit kan je van binnen nog zo interessant zijn, maar niemand wil dan met je in contact blijven.

quote:

Op maandag 8 juli 2019 23:42 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Lieverd. Neen. Dat is hoe jij denkt dat het werkt. Dat is wat anders dan hoe het daadwerkelijk werkt. Een beetje zoals de vele fabels die rondgaan m.b.t. genderdynamiek in relaties en aantrekking tussen de seksen.

Ik zou zó graag willen weten wat het échte verschil is tussen mij en iemand die wel ooit vrienden heeft kunnen maken. Ik pest of beroof geen mensen. Probeer te helpen waar ik kan. Ben redelijk aardig, behulpzaam en probeer compassie te tonen.

Maar aan het eind van de dag (of beter gezegd: na fukking 33 jaar!) levert dat alles he-le-maal niks op. Niet dat het daar om moet gaan, maar toch. Als het zo zou werken als jij zegt, heb ik mijn flying hours wel gemaakt. Maar het gaat denk ik niet om input en inzet (nurture), maar alleen om talent (nature). En talent kun je niet aanleren.

Ik denk dat je de boot hebt gemist qua vriendschappen maken.

Dat gebeurt al als kind (in mijn ervaring):
- In je buurt/wijk
- Op de basisschool
- Via via (via vrienden/vriendinnen)
- Op een sport
- Op de middelbare
- Op de vervolgstudie
- Via bijbanen
- Nu heb ik ook ‘vrienden’ via mijn vriend, waar we weleens dingen mee doen.
- Misschien via werk nu. Maar nu ik 26 ben ervaar ik dus dat vriendschappen niet zo snel worden gesloten op werk of zo. Je kan soms borrelen samen, of iets anders leuks doen, maar echt vriendschap niet. De gebeurtenissen hierboven heb ik vriendinnen aan overgehouden. Dat begon dus al als kind en puber.

Maar als je dat allemaal niet hebt gehad, mis je dus de boot, want ik denk dat de meeste mensen zo aan vrienden komen.

Het probleem is vooral dat we bijna niks van TS weten en we ook niet kunnen zien hoe hij zich nu precies gedraagt. Dat maakt het heel lastig voor ons om iets van hulp te kunnen bieden.

@TS heb je voorbeelden van situaties waar je met iemand bevriend wilde raken en waar het mis ging?

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 11:35 schreef Moneyfornothing1 het volgende:

[..]

Ik denk dat je de boot hebt gemist qua vriendschappen maken.

Dat gebeurt al als kind (in mijn ervaring):
- In je buurt/wijk
- Op de basisschool
- Via via (via vrienden/vriendinnen)
- Op een sport
- Op de middelbare
- Op de vervolgstudie
- Via bijbanen
- Nu heb ik ook ‘vrienden’ via mijn vriend, waar we weleens dingen mee doen.
- Misschien via werk nu. Maar nu ik 26 ben ervaar ik dus dat vriendschappen niet zo snel worden gesloten op werk of zo. Je kan soms borrelen samen, of iets anders leuks doen, maar echt vriendschap niet. De gebeurtenissen hierboven heb ik vriendinnen aan overgehouden. Dat begon dus al als kind en puber.

Maar als je dat allemaal niet hebt gehad, mis je dus de boot, want ik denk dat de meeste mensen zo aan vrienden komen.

Nouja dat kan je hele leven hoor. Mijn ouders zijn boven de zestig en maken ook nog altijd nieuwe sociale contacten in hun leven.

Het is alleen dat je die vaardigheid moet beheersen en dat heeft TS tot dusver niet geleerd.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 00:20 schreef matigeuser het volgende:
Even een klein woord van hoop:

Mijn ouders zijn in de 60 en hebben de afgelopen jaren bij het clubleven nog hele goede vrienden gemaakt. Zeg maar gerust beste vrienden. Samen weekendjes weg, wekelijks ergens of bij iemand wat drinken, bbq-en, etc.

Ik zou dus in ieder geval wel proberen te stoppen met de negatieve kijk op de dingen. Dingen als ' ik zal NOOIT geen vrienden meer maken' helpen je niet. Zowel voor je eigen gemoedstoestand als bij het maken van vrienden.

Wel erken ik, met ervaring uit eigen leven, dat het na je 25e ofzo een stuk moeilijker wordt om nieuwe vrienden te maken en te behouden. Dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is. Wel dat je er een stuk meer voor moet doen.

Dit lijkt een belangrijk onderdeel te zijn van je leven, dus dan lijkt het me ook belangrijk dat je alles op alles gaat zetten om hier iets aan te gaan doen. Ik snap dat je vast al een hoop hebt geprobeerd.

Hier al ooit eens gekeken?
https://www.meetup.com/

Verder zijn uiteraard hobbyclubs en de werkvloer wel de belangrijkste plekken om vrienden te maken. Ik denk dat aan de basis van vriendschap ligt, niet alleen een enigzins vergelijkbare kijk op het leven en leeftijd, maar ook het feit dat je elkaar vaak ziet.

Hopelijk gaat het snel beter.

Waar woon je trouwens?

En dit denk ik ook. De zus van mijn vriend is ook zo. Zij heeft geen vrienden gemaakt op de basisschool, middelbare, studie, geen buurt met kinderen. Gemist of zo. Kan. Zij heeft nu wel vrienden via de kroeg. En dan doen ze vaak wel leuke dingen met elkaar, dat is best leuk.

Ik ken ook iemand die heeft vrienden via zijn vriendin. Daar weer de vrienden van. Zo kan het ook . Maar ja, het is niet te laat om vrienden te maken. Het kan zelfs wel via fok, denk ik. Als je nou eenmaal een leuke klik met elkaar hebt. Maar je moet er wel voor openstaan natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 11:38 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Nouja dat kan je hele leven hoor. Mijn ouders zijn boven de zestig en maken ook nog altijd nieuwe sociale contacten in hun leven.

Het is alleen dat je die vaardigheid moet beheersen en dat heeft TS tot dusver niet geleerd.

Ja, dat is ook zo. Dat zie ik bij mijn moeder ook wel. Maar denk dat het als dertiger wel ‘moeilijker’ gaat dan dat je als kind (onbevangen) vriendschappen aangaat.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 11:52 schreef Moneyfornothing1 het volgende:

[..]

Ja, dat is ook zo. Dat zie ik bij mijn moeder ook wel. Maar denk dat het als dertiger wel ‘moeilijker’ gaat dan dat je als kind (onbevangen) vriendschappen aangaat.

Het gaat op een wat andere manier. Je wordt toch vooral vrienden omdat je een band met iemand hebt. Bij kinderen is die band vaak van bovenaf opgelegd door de straat waar je in woont of de school waar je naartoe gaat.

Naarmate je ouder en zelfstandiger wordt richt je meer je eigen leven in en heb je dus zelf de verantwoordelijkheid over de mogelijkheid om een band met iemand te kunnen hebben. Dus dan vind je vaak vrienden bij mensen die interesses delen (zoals fan van dezelfde voetbalclub of aanhanger van dezelfde politieke stroming) of bijvoorbeeld hetzelfde meemaken in hun leven (bijvoorbeeld beide schoolgaande kinderen hebben of beide een bepaald gezondheidsprobleem hebben). Daarom zie je ook dat bij veel mensen bepaalde jeugdvriendschappen sneuvelen, omdat de onderlinge band gewoon verdwenen is.

Dus het is in principe niet moeilijker maar de vrijheid die je hebt zorgt ook dat je zelf iets meer moet sturen.

Probleem bij TS lijkt vooral dat hij allerlei gedragspatronen heeft waardoor het nooit lukt.

Twee opties, bij de pakken neerzitten of er iets aan doen. Er zijn tal van mogelijkheden km mensen te ontmoeten. Reeksen hier voor meetings van mensen van jouw leeftijd, websites zoals nmlk die meetings organiseren, lid worden van een vereniging of gewoon zelf op pad.

Tegenslagen zul je mee te maken krijgen en sociale angst Moet overwonnen worden. Als je het niet probeert lukt het sowieso niet. Dat mensen 'zomaar dingen krijgen aangewaaid' is ook niet altijd waar. Daar moet je moeite voor doen. Vriendschappen Moet je opbouwen en onderhouden. Soms Moet je jezelf uitnodigen of mensen bij jou thuis uitnodigen. Als dat mislukt, dat kan gebeuren en kan tig oorzaken hebben.

Psychologische hulp of een coach kan wellicht zinvol zijn. Zon aanpak Moet stap voor stap en kan moeilijk zijn allen. Misschien is er een achterliggend probleem wat je angst veroorzaakt.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 11:59 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Het gaat op een wat andere manier. Je wordt toch vooral vrienden omdat je een band met iemand hebt. Bij kinderen is die band vaak van bovenaf opgelegd door de straat waar je in woont of de school waar je naartoe gaat.

Naarmate je ouder en zelfstandiger wordt richt je meer je eigen leven in en heb je dus zelf de verantwoordelijkheid over de mogelijkheid om een band met iemand te kunnen hebben. Dus dan vind je vaak vrienden bij mensen die interesses delen (zoals fan van dezelfde voetbalclub of aanhanger van dezelfde politieke stroming) of bijvoorbeeld hetzelfde meemaken in hun leven (bijvoorbeeld beide schoolgaande kinderen hebben of beide een bepaald gezondheidsprobleem hebben). Daarom zie je ook dat bij veel mensen bepaalde jeugdvriendschappen sneuvelen, omdat de onderlinge band gewoon verdwenen is.

Dus het is in principe niet moeilijker maar de vrijheid die je hebt zorgt ook dat je zelf iets meer moet sturen.

Probleem bij TS lijkt vooral dat hij allerlei gedragspatronen heeft waardoor het nooit lukt.

Goede post.

Ach, ik lul in een relatief vreemde groep mensen ook een weg om me heen met het grootste gemak, maar het is niet alsof ik daar dan vrienden aan over hou of meegevraagd word voor het een of ander achteraf.

Ik heb letterlijk ook mijn hele leven geen vrienden gehad, alleen maar trauma's gekend daarboven op.

Maar dat gevoel van "gefaald als mens" dat moet je echt loslaten, dat slaat nergens op.
Dat zou betekenen dat er een soort norm zou bestaan en dat is absoluut niet zo.

@TS:

Scoor een kaartje voor Decibel en streep met mij je festival van je bucketlist.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:10 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Ach, ik lul in een relatief vreemde groep mensen ook een weg om me heen met het grootste gemak, maar het is niet alsof ik daar dan vrienden aan over hou of meegevraagd word voor het een of ander achteraf.

Ik heb letterlijk ook mijn hele leven geen vrienden gehad, alleen maar trauma's gekend daarboven op.

Maar dat gevoel van "gefaald als mens" dat moet je echt loslaten, dat slaat nergens op.
Dat zou betekenen dat er een soort norm zou bestaan en dat is absoluut niet zo.

Daar zit ook wat in. Maar het is anderzijds ook niet raar om e.e.a. als enigszins dehumaniserend te ervaren. Al die rites waar je nooit onderdeel van bent... Ik vind het knap als iemand zich daar zo tegen kan weren - maar het is uiteindelijk wel de enige manier.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:32 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Daar zit ook wat in. Maar het is anderzijds ook niet raar om e.e.a. als enigszins dehumaniserend te ervaren. Al die rites waar je nooit onderdeel van bent... Ik vind het knap als iemand zich daar zo tegen kan weren - maar het is uiteindelijk wel de enige manier.

Punt is meer dat een hoop mensen hun eigenwaarde van anderen laten afhangen en daarmee in de put raken als anderen niet naar ze omkijken. Maar feit is dat je allereerst al van jezelf moet houden, alvorens een ander dat kan doen. Ik geloof heel erg sterk in het creeeren van je eigen geluk.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:35 schreef M1stral het volgende:

[..]

Punt is meer dat een hoop mensen hun eigenwaarde van anderen laten afhangen en daarmee in de put raken als anderen niet naar ze omkijken. Maar feit is dat je allereerst al van jezelf moet houden, alvorens een ander dat kan doen. Ik geloof heel erg sterk in het creeeren van je eigen geluk.

Oh dat zal ook een rol spelen. De een heeft daar meer voor meegekregen als de ander, maar als er niemand anders is zul je het sws uit jezelf moeten halen.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:36 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Oh dat zal ook een rol spelen. De een heeft daar meer voor meegekregen als de ander, maar als er niemand anders is zul je het sws uit jezelf moeten halen.

Ookal is de hele wereld je vriend, dan nog moet dat uit jezelf komen. Maar dat is mijn mening. Kan toch nooit zo zijn dat je je geluk laat afhangen van een ander, wat hier in weze wel tentoongesteld word.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:39 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ookal is de hele wereld je vriend, dan nog moet dat uit jezelf komen. Maar dat is mijn mening. Kan toch nooit zo zijn dat je je geluk laat afhangen van een ander, wat hier in weze wel tentoongesteld word.

Mwah, volgens mij zijn we als mens een beetje zo geprogrammeerd.

quote:

Op maandag 8 juli 2019 23:00 schreef Sturmic het volgende:
Het gaat om de intense, allesverzengende eenzaamheid aan het einde van de dag.
Het gevoel -nee, niet alleen het gevoel, ook gewoon het keiharde empirisch bewijs- dat jij als mens gefaald hebt.
De langjarige pijn van continue afwijzing, dedain en minachting onder je leeftijdsgenoten.
De voortdurende totale desinteresse en onattendheid.
Het grootste gemak waarmee mensen om je heen datgene in overvloed hebben waar jij naar snakt.
Dat jij als mens niet voldoende waardig bent om mee om te gaan.

Ik snap denk ik wel je gevoel, maar denk niet dat je volledig faalt als mens als je geen sociale contacten op hebt gebouwd. Na al je jaren verenigingswerk, lijkt het me dat je toch van enige toegevoegde waarde bent en niet compleet gefaald bent. Als je geen poot uit had gestoken, niks geprobeerd had en alles van anderen af zou laten hangen om je te komen redden, dat lijkt me pas echt falen als mens.

Dat gezegd hebbende, ik ken ook iemand die jarenlang actief was in een vereniging. Langzaamaan wilde niemand meer samenwerken, dus of die persoon ging het solo draaien of werd de commissie uitgezet. Vrijwilligerswerk doen betekent ondanks een steeds nijpender tekort niet per se dat je maar getolereerd wordt, omdat je toevallig niks anders te doen hebt ofzo.

quote:

En dat niet eventjes, neen, je hele god-ver-geten leven lang. 33 jaar. Ruim 11.500 dagen waarin niemand anders dan je familie jou voldoende waard vindt om je eens ergens bij te betrekken. En eigenlijk weet je wel dat je familie dat alleen maar doet uit een soort morele verplichting om je niet helemaal los te laten.

Als het echt zo kut was, hadden ze je misschien minder of helemaal niet meer erbij betrokken..

quote:

Een biertje drinken met vrienden. Op een mooie zomerdag samen de barbecue aan te steken en ouwehoeren tijdens een vriendenweekend. Niets van dat alles. Want daar ben jij niet goed genoeg voor. Terwijl het zó véél mensen van kinds af aan allemaal maar komt aanwaaien: Die liefhebbende familie. Vrienden en kennissen in alle hoeken en gaten, die oprecht geïnteresseerd in je zijn en er voor kiezen met jou om te gaan en een deel van hun leven te delen. Tja. Daar ben jij niet goed genoeg voor.

Het is denk ik niet een kwestie van aanwaaien. Gezien de vergemakkelijking in het contact maken d.m.v. diverse social media, zie je toch een stijgend gevoel van eenzaamheid. Contact onderhouden is toch wel iets meer.
Wel ben ik het eens met Hexagon, in principe leer je als kind een zekere basis die het makkelijker kan maken om een succesvol patroon te ontwikkelen hierin. Dan heb je leren connecten en zit het 'm meer in het onderhouden daarvan. Dat is aan een kant ook makkelijker geworden door social media, maar ook makkelijker minder diepgaand. Daar moet je eigenlijk moeite blijven doen, dus aanwaaien is denk ik niet de juiste verwoording.
Kijkend naar een Het Spijt Me, Familiediner, etc. zien we denk ook legio voorbeelden dat het niet allemaal zo simpel is als het lijkt..

Niet om jouw situatie en gevoelens teniet te willen doen, ik bedoel het ter nuancering.

quote:

Daarmee vraag ik mij serieus af: ben ik dan écht zo'n slecht mens? Na 33 jaar alleen kán ik niet meer anders dan dat constateren.

Slecht in connecties maken ja, slecht in zijn totaliteit hoeft niet per se.

quote:

Ik ben zó moe.

Maar dat betekent dan toch ook dat ik niet alleen die nare kanten van intrinsiek onwaardig zijn hoef te accepteren? Dat betekent dan toch ook dat de maatschappij niets meer van mij terug krijgt? Of dat ik mij nog moet gedragen conform de verwachtingen, regels en etiquette van de samenleving? Uitgestoten worden, betekent dat dan niet ook buiten de samenleving staan?

Begrijpelijk dat je moe bent en je dan gaat afvragen waarvoor je het allemaal nog doet en zou doen. Maar dan komt het weer aan bij wie je nou eigenlijk echt bent en wil zijn. Is dat iemand die niks meer geeft of wil geven? Niet dat het raar is om zo een balans op te maken, maar je teleurstelling (die logisch is als je tactieken niet voldoende effectief blijken) groter maken dan wie je van binnen zou willen zijn is doorgaans ook niet echt een recept voor meer geluk. Ja, je onttrekken van potentiële afwijzingen kan een comfortzone geven, maar die blijkt relatief als het diep van binnen blijft knagen en je eigenlijk nog wel ambities hebt enzo.

Ik had gehoopt je hier terug te zien onder betere omstandigheden, dus een welcome back oogt wat zuur. Evengoed een want het is gewoon ronduit kut als het niet lukt en goed dat je hier een uitlaatklep voor zoekt.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:40 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Mwah, volgens mij zijn we als mens een beetje zo geprogrammeerd.

Ik snap je punt wel hoor. Iedereen vind het fijn om mensen om zich heen te hebben.

Maar ik zou het beter kunnen verwoorden als het niet moet opvullen van een leegte, maar meer als toevoeging aan een al geslaagd geheel. In die zin kunnen mensen je leven wel verrijken, je moet alleen je geluk er niet van laten afhangen.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:42 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ik snap je punt wel hoor. Iedereen vind het fijn om mensen om zich heen te hebben.

Maar ik zou het beter kunnen verwoorden als het niet moet opvullen van een leegte, maar meer als toevoeging aan een al geslaagd geheel. In die zin kunnen mensen je leven wel verrijken, je moet alleen je geluk er niet van laten afhangen.

Theoretisch mee eens, maar ik zie zelf bv ook niet echt de waarde van zaken die ik toch niet kan delen.

In welk opzicht?

Ja dat is niet zo makkelijk uit te leggen

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:35 schreef M1stral het volgende:

[..]

Punt is meer dat een hoop mensen hun eigenwaarde van anderen laten afhangen en daarmee in de put raken als anderen niet naar ze omkijken. Maar feit is dat je allereerst al van jezelf moet houden, alvorens een ander dat kan doen. Ik geloof heel erg sterk in het creeeren van je eigen geluk.

Dit is helemaal waar. Maar ook lastig te bevatten als je het niet helemaal begrijpt.

Ik vermoed ook dat juist dit hetgeen is waar ts last van heeft. Maar juist het feit dat het niet lijkt te lukken, voedt zijn ontevredenheid met zichzelf.

Lastig om uit de vicieuze cirkel te komen. Er is ergens een keer een succesje, verandering van instelling nodig.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 13:14 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Dit is helemaal waar. Maar ook lastig te bevatten als je het niet helemaal begrijpt.

Ik vermoed ook dat juist dit hetgeen is waar ts last van heeft. Maar juist het feit dat het niet lijkt te lukken, voedt zijn ontevredenheid met zichzelf.

Lastig om uit de vicieuze cirkel te komen. Er is ergens een keer een succesje, verandering van instelling nodig.

Of echt rock bottom raken, uiteindelijk kan je niet dieper geraken. Vaak zie je dan toch dat er een knop omgaat om vervolgens een stijgende lijn in te zetten.

Moeilijk, maar niet onmogelijk.

Ik denk dat TS ipv doormodderen beter met een professional kan gaan praten die hem kan meenemen naar het moment dat het fout ging en vanaf daar weer verder.

Als je collega's vraagt om eens te BBQen zeggen ze dan nee?

Als je buren hebt met dezelfde muziekinteresse en je vraagt die mee naar een herdstyle feest, zeggen ze dan nee?

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:32 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Daar zit ook wat in. Maar het is anderzijds ook niet raar om e.e.a. als enigszins dehumaniserend te ervaren. Al die rites waar je nooit onderdeel van bent... Ik vind het knap als iemand zich daar zo tegen kan weren - maar het is uiteindelijk wel de enige manier.

Goed, ik begrijp TS wel ergens natuurlijk.
Iedereen wil dat gevoel hebben dat je erbij hoort of ergens bij hoort.

Maar tja, ik weet het niet, je moet je er ook niet op gaan fixeren.
Maar gewoon zo goed mogelijk leven, meer kun je sowieso niet doen. (in mijn mening)

En dat mensen TS niet zouden mogen, moeilijk te oordelen natuurlijk, toch lijkt me dat wat sterk.
Zo ervaart TS het wel, dat zie ik ook wel in.
Maar ja ik zou haast zeggen misschien begeeft TS zich onder de verkeerde mensen of iets dergelijks.

Kan er verder niet echt iets heel zinnigs over zeggen zonder TS te kennen als het ware.

Uiteraard