Rant - Wat heb ik ooit fout gedaan om zo unerwünscht te worden?

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:32 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Daar zit ook wat in. Maar het is anderzijds ook niet raar om e.e.a. als enigszins dehumaniserend te ervaren. Al die rites waar je nooit onderdeel van bent... Ik vind het knap als iemand zich daar zo tegen kan weren - maar het is uiteindelijk wel de enige manier.

Punt is meer dat een hoop mensen hun eigenwaarde van anderen laten afhangen en daarmee in de put raken als anderen niet naar ze omkijken. Maar feit is dat je allereerst al van jezelf moet houden, alvorens een ander dat kan doen. Ik geloof heel erg sterk in het creeeren van je eigen geluk.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:35 schreef M1stral het volgende:

[..]

Punt is meer dat een hoop mensen hun eigenwaarde van anderen laten afhangen en daarmee in de put raken als anderen niet naar ze omkijken. Maar feit is dat je allereerst al van jezelf moet houden, alvorens een ander dat kan doen. Ik geloof heel erg sterk in het creeeren van je eigen geluk.

Oh dat zal ook een rol spelen. De een heeft daar meer voor meegekregen als de ander, maar als er niemand anders is zul je het sws uit jezelf moeten halen.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:36 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Oh dat zal ook een rol spelen. De een heeft daar meer voor meegekregen als de ander, maar als er niemand anders is zul je het sws uit jezelf moeten halen.

Ookal is de hele wereld je vriend, dan nog moet dat uit jezelf komen. Maar dat is mijn mening. Kan toch nooit zo zijn dat je je geluk laat afhangen van een ander, wat hier in weze wel tentoongesteld word.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:39 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ookal is de hele wereld je vriend, dan nog moet dat uit jezelf komen. Maar dat is mijn mening. Kan toch nooit zo zijn dat je je geluk laat afhangen van een ander, wat hier in weze wel tentoongesteld word.

Mwah, volgens mij zijn we als mens een beetje zo geprogrammeerd.

quote:

Op maandag 8 juli 2019 23:00 schreef Sturmic het volgende:
Het gaat om de intense, allesverzengende eenzaamheid aan het einde van de dag.
Het gevoel -nee, niet alleen het gevoel, ook gewoon het keiharde empirisch bewijs- dat jij als mens gefaald hebt.
De langjarige pijn van continue afwijzing, dedain en minachting onder je leeftijdsgenoten.
De voortdurende totale desinteresse en onattendheid.
Het grootste gemak waarmee mensen om je heen datgene in overvloed hebben waar jij naar snakt.
Dat jij als mens niet voldoende waardig bent om mee om te gaan.

Ik snap denk ik wel je gevoel, maar denk niet dat je volledig faalt als mens als je geen sociale contacten op hebt gebouwd. Na al je jaren verenigingswerk, lijkt het me dat je toch van enige toegevoegde waarde bent en niet compleet gefaald bent. Als je geen poot uit had gestoken, niks geprobeerd had en alles van anderen af zou laten hangen om je te komen redden, dat lijkt me pas echt falen als mens.

Dat gezegd hebbende, ik ken ook iemand die jarenlang actief was in een vereniging. Langzaamaan wilde niemand meer samenwerken, dus of die persoon ging het solo draaien of werd de commissie uitgezet. Vrijwilligerswerk doen betekent ondanks een steeds nijpender tekort niet per se dat je maar getolereerd wordt, omdat je toevallig niks anders te doen hebt ofzo.

quote:

En dat niet eventjes, neen, je hele god-ver-geten leven lang. 33 jaar. Ruim 11.500 dagen waarin niemand anders dan je familie jou voldoende waard vindt om je eens ergens bij te betrekken. En eigenlijk weet je wel dat je familie dat alleen maar doet uit een soort morele verplichting om je niet helemaal los te laten.

Als het echt zo kut was, hadden ze je misschien minder of helemaal niet meer erbij betrokken..

quote:

Een biertje drinken met vrienden. Op een mooie zomerdag samen de barbecue aan te steken en ouwehoeren tijdens een vriendenweekend. Niets van dat alles. Want daar ben jij niet goed genoeg voor. Terwijl het zó véél mensen van kinds af aan allemaal maar komt aanwaaien: Die liefhebbende familie. Vrienden en kennissen in alle hoeken en gaten, die oprecht geïnteresseerd in je zijn en er voor kiezen met jou om te gaan en een deel van hun leven te delen. Tja. Daar ben jij niet goed genoeg voor.

Het is denk ik niet een kwestie van aanwaaien. Gezien de vergemakkelijking in het contact maken d.m.v. diverse social media, zie je toch een stijgend gevoel van eenzaamheid. Contact onderhouden is toch wel iets meer.
Wel ben ik het eens met Hexagon, in principe leer je als kind een zekere basis die het makkelijker kan maken om een succesvol patroon te ontwikkelen hierin. Dan heb je leren connecten en zit het 'm meer in het onderhouden daarvan. Dat is aan een kant ook makkelijker geworden door social media, maar ook makkelijker minder diepgaand. Daar moet je eigenlijk moeite blijven doen, dus aanwaaien is denk ik niet de juiste verwoording.
Kijkend naar een Het Spijt Me, Familiediner, etc. zien we denk ook legio voorbeelden dat het niet allemaal zo simpel is als het lijkt..

Niet om jouw situatie en gevoelens teniet te willen doen, ik bedoel het ter nuancering.

quote:

Daarmee vraag ik mij serieus af: ben ik dan écht zo'n slecht mens? Na 33 jaar alleen kán ik niet meer anders dan dat constateren.

Slecht in connecties maken ja, slecht in zijn totaliteit hoeft niet per se.

quote:

Ik ben zó moe.

Maar dat betekent dan toch ook dat ik niet alleen die nare kanten van intrinsiek onwaardig zijn hoef te accepteren? Dat betekent dan toch ook dat de maatschappij niets meer van mij terug krijgt? Of dat ik mij nog moet gedragen conform de verwachtingen, regels en etiquette van de samenleving? Uitgestoten worden, betekent dat dan niet ook buiten de samenleving staan?

Begrijpelijk dat je moe bent en je dan gaat afvragen waarvoor je het allemaal nog doet en zou doen. Maar dan komt het weer aan bij wie je nou eigenlijk echt bent en wil zijn. Is dat iemand die niks meer geeft of wil geven? Niet dat het raar is om zo een balans op te maken, maar je teleurstelling (die logisch is als je tactieken niet voldoende effectief blijken) groter maken dan wie je van binnen zou willen zijn is doorgaans ook niet echt een recept voor meer geluk. Ja, je onttrekken van potentiële afwijzingen kan een comfortzone geven, maar die blijkt relatief als het diep van binnen blijft knagen en je eigenlijk nog wel ambities hebt enzo.

Ik had gehoopt je hier terug te zien onder betere omstandigheden, dus een welcome back oogt wat zuur. Evengoed een want het is gewoon ronduit kut als het niet lukt en goed dat je hier een uitlaatklep voor zoekt.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:40 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Mwah, volgens mij zijn we als mens een beetje zo geprogrammeerd.

Ik snap je punt wel hoor. Iedereen vind het fijn om mensen om zich heen te hebben.

Maar ik zou het beter kunnen verwoorden als het niet moet opvullen van een leegte, maar meer als toevoeging aan een al geslaagd geheel. In die zin kunnen mensen je leven wel verrijken, je moet alleen je geluk er niet van laten afhangen.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:42 schreef M1stral het volgende:

[..]

Ik snap je punt wel hoor. Iedereen vind het fijn om mensen om zich heen te hebben.

Maar ik zou het beter kunnen verwoorden als het niet moet opvullen van een leegte, maar meer als toevoeging aan een al geslaagd geheel. In die zin kunnen mensen je leven wel verrijken, je moet alleen je geluk er niet van laten afhangen.

Theoretisch mee eens, maar ik zie zelf bv ook niet echt de waarde van zaken die ik toch niet kan delen.

In welk opzicht?

Ja dat is niet zo makkelijk uit te leggen

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:35 schreef M1stral het volgende:

[..]

Punt is meer dat een hoop mensen hun eigenwaarde van anderen laten afhangen en daarmee in de put raken als anderen niet naar ze omkijken. Maar feit is dat je allereerst al van jezelf moet houden, alvorens een ander dat kan doen. Ik geloof heel erg sterk in het creeeren van je eigen geluk.

Dit is helemaal waar. Maar ook lastig te bevatten als je het niet helemaal begrijpt.

Ik vermoed ook dat juist dit hetgeen is waar ts last van heeft. Maar juist het feit dat het niet lijkt te lukken, voedt zijn ontevredenheid met zichzelf.

Lastig om uit de vicieuze cirkel te komen. Er is ergens een keer een succesje, verandering van instelling nodig.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 13:14 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Dit is helemaal waar. Maar ook lastig te bevatten als je het niet helemaal begrijpt.

Ik vermoed ook dat juist dit hetgeen is waar ts last van heeft. Maar juist het feit dat het niet lijkt te lukken, voedt zijn ontevredenheid met zichzelf.

Lastig om uit de vicieuze cirkel te komen. Er is ergens een keer een succesje, verandering van instelling nodig.

Of echt rock bottom raken, uiteindelijk kan je niet dieper geraken. Vaak zie je dan toch dat er een knop omgaat om vervolgens een stijgende lijn in te zetten.

Moeilijk, maar niet onmogelijk.

Ik denk dat TS ipv doormodderen beter met een professional kan gaan praten die hem kan meenemen naar het moment dat het fout ging en vanaf daar weer verder.

Als je collega's vraagt om eens te BBQen zeggen ze dan nee?

Als je buren hebt met dezelfde muziekinteresse en je vraagt die mee naar een herdstyle feest, zeggen ze dan nee?

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 12:32 schreef Ship-o-Bricks het volgende:

[..]

Daar zit ook wat in. Maar het is anderzijds ook niet raar om e.e.a. als enigszins dehumaniserend te ervaren. Al die rites waar je nooit onderdeel van bent... Ik vind het knap als iemand zich daar zo tegen kan weren - maar het is uiteindelijk wel de enige manier.

Goed, ik begrijp TS wel ergens natuurlijk.
Iedereen wil dat gevoel hebben dat je erbij hoort of ergens bij hoort.

Maar tja, ik weet het niet, je moet je er ook niet op gaan fixeren.
Maar gewoon zo goed mogelijk leven, meer kun je sowieso niet doen. (in mijn mening)

En dat mensen TS niet zouden mogen, moeilijk te oordelen natuurlijk, toch lijkt me dat wat sterk.
Zo ervaart TS het wel, dat zie ik ook wel in.
Maar ja ik zou haast zeggen misschien begeeft TS zich onder de verkeerde mensen of iets dergelijks.

Kan er verder niet echt iets heel zinnigs over zeggen zonder TS te kennen als het ware.

Uiteraard

Op basis van je manier van reageren zou ik het ook niet zo gek vinden dat mensen je niet leuk vinden.

Ts is gevlucht
Liever verzuipen in zelfmedelijden dan welwillend advies te overwegen

quote:

Op maandag 8 juli 2019 23:35 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ik ben jurist bij een overheidsinstelling. Heb veel verenigingswerk gedaan maar ben daar sinds een tijdje mee gestopt. Het punt is eigenlijk meer dat toen ik nog wel onder meer verschillende groepen kwam (middelbare school, Hbo, uni, bijbaantjes, jeugdwerk) ook nooit in staat ben geweest om ook maar één bestendige vriendschap met iemand te sluiten. Terwijl zo.veel.anderen dit zo.maar.aan.komt waaien. En ik snap dus echt niet waarom sommigen dat kennelijk verdienen, en anderen feitelijk gedoemd (figure of speech, ik geloof niet in het lot) zijn om maar alleen te blijven. Heb het talent om leuk en interessant genoeg gevonden te worden gewoon nooit gehad en dat brengt kennelijk intense en verdiende eenzaamheid en een hoop gemis met zich mee, juist aan die zaken die het leven waard maken om geleefd te worden.

quote:

Op maandag 8 juli 2019 23:57 schreef Sturmic het volgende:

[..]

Ik hoef dan ook echt geen 500+ Facebook-"vrienden". Een kleine, hechte club om af en toe wat mee te doen, dat lijkt mij prima. Punt is alleen dat ik die nu NOOIT meer ga vinden. Ik ben 33, geen 16 meer (en toen lukte dat ook al niet ).
Dat betekent ook dat alle ervaringen die vrij normaal zijn voor mensen van mijn leeftijd, NOOIT meer zullen gaan gebeuren:

Tof verjaardagsfeest? Nope, jammer joh, er komt toch niemand.
Keertje naar de Zwarte Cross of een hardstyle-festival? Vergeet het maar, die blijft voor eeuwig op je bucket-list staan.
Babyshower (indien je een vrouw bent). Haha, if any!
Oh, dus jij wilt op vakantie met vier maten trekken door de Schotse hooglanden?
De enige plek waar jij zult komen is Mt. Forever Alonegh

Realiseer je even heel goed dat ik (en mensen zoals ik) eerder zullen sterven dan dat dit soort "normale" levensgebeurtenissen voor ons zullen plaatsvinden. Dat maakt mij bij tijd en wijle ontzettend verdrietig en ook wel wat cynisch. Zelfs al zeg jij de dingen met een oprecht goede bedoeling.

En om antwoord te geven op je vraag: ja, ik heb ruim 20 jaar bij dezelfde vereniging gezeten.

Mijn leven bestaat uit werken, sporten, eten, familie-verplichtingen, repeat. En dat maakt mij bang. Bang omdat ik een (weliswaar 20 jaar oudere) collega van mij als een soort voorland zie. Hij hield ontzettend van dezelfde sport als ik en we leken ook wel iets op elkaar in levensstructuur en ritme. Leuke humor, geen onaardige vent om te zien en ook geen overduidelijke sociale handicaps. Alles waarvan jij zou zeggen dat zo iemand "best vrienden moet kunnen maken, want dat vereist geen talent".


Twee jaar geleden kon hij de intense eenzaamheid van zijn bestaan niet meer aan.

Ik herken mezelf in veel dingen maar wat mij oprecht hielp is bij een ander bedrijf werken. Ik zat op de verkeerde plek. Een plek waar ik na jaren proberen vrienden te maken ik nooit kon krijgen. Hoe leuk en lief ik ook deed, wat ik ook probeerde : men vond mij niks. Nu ben ik bij een bedrijf beland en iedereen vind mij leuk en lief, ik word behandeld hoe ik ook vond dat ik behandeld mocht worden. En via hun, leer ik nog meer mensen kennen. Ik zat in de foute wereld voorheen die niet voor mij bestemd was. Zoek je plek. Er is een plek waar je kan zijn wie je bent en mensen je kwaliteiten en leuke kanten inzien. Echt waar. Het is soms lastig om die plek te vinden. Mijn vereniging was de foute plek, mijn studie was de foute plek, mijn milieu, sportclub en achtergrond was ook de foute plek al jarenlang geheel mijn level. Verander je plek. Begin met ander werk zoeken, begin met andere (sport)clubs uitproberen, ga daten als je single bent..

Als je eenmaal waar dan ook je juiste plek gevonden hebt, kan je vanuit daar verder groeien en je netwerk en vrienden via via vergroten. Dan gaat steeds sneller je balletje rollen.

En ja ik loop al jarenlang mijn plek te zoeken, makkelijk is het niet. Je wilt niet weten bij hoeveel sportclubs ik het geprobeerd heb, bij meerdere studies bij meer dan 90mensen te hebben gedate.. ik heb er echt voor ingespannen, maar tegelijkertijd zoveel beter geleerd wie ik zelf ben. En als je dat beter weet dan vind je ook beter jouw plek. En in jouw plek waar je weet dat je echt jezelf kan zijn en het bij jou past en je geen zorgen maakt, trek je mensen als een magneet aan die zich vervolgens naar jou toe aanpassen en je zullen volgen ipv andersom!

Mensen voelen onbewust aan wanneer je ergens niet thuishoort. Alleen maar goed want zo leer je ook beter jezelf kennen wie jij bent. Op de juiste plek ga je succes maken. Succes met de zoektocht. Niet denken maar doen!

Als je niet gelukkig ben, vecht voor je geluk, en alleen jijzelf kan de situatie veranderen door eruit te stappen en een andere situatie te gaan zoeken en creëren. Soms is het puzzelen en uitzoeken want weten wat precies bij jezelf past is ook zeer moeilijk! Je ontdekt wie jezelf bent en weet dat je op de juiste plek zit wanneer je mensen zonder iets te hoeft doen/ gewoon jezelf te zijn aantrekt!

[ Bericht 4% gewijzigd door Naregenkomtzon op 09-07-2019 18:53:20 ]

Allereerst, Sturmic, ik vind het echt heel kut voor je dat je je zo voelt. Ik lees het verdriet en de wanhoop in je posts en dat gun ik niemand. Ik hoop dat je nog meeleest en de adviezen hier ter harte neemt. Ook jij verdient beter dan dit en jij kunt dat voor elkaar krijgen.

In je posts lees ik veel verbittering en zelfmedelijden, waarmee je jezelf in een slachtofferrol plaatst. Ergens begrijpelijk als het je hele leven al niet lukt om sociale contacten aan te gaan of te blijven onderhouden, maar niet erg handig voor zowel jezelf als voor de vriendschappen die je ambieert. Ik geloof dat jij echt niet weet wat je 'verkeerd' doet, en dat je er al die tijd hard je best voor hebt gedaan om wél sociale contacten aan te gaan geloof ik ook. Echter is het natuurlijk niet zo dat de rest van de wereld (om maar even te chargeren) jou een slecht mens vindt dat niks verdient, en jou daarom maar links laat liggen. Hoewel het voor jou misschien zo lijkt te gaan, werkt het echt niet zo.

Schijnbaar doe je iets niet of juist verkeerd, wat anderen afschrikt. Het probleem ligt geheel bij jouzelf: het kan niet zo zijn dat 33 jaar lang iedereen al voor ze jou kende je niet mocht of geen interesse in je had, dat is absoluut onmogelijk. Het goede nieuws is: als het aan jouzelf ligt, dan kan het dus ook veranderd worden. In tegenstelling tot jouw omgeving/andere mensen, heb je over jezelf wél de macht om iets te kunnen veranderen. Je weet niet hoe, anders had je dat heus al gedaan, maar een hulpverlener kan jou daarbij ondersteunen. Samen kunnen jullie kijken wat voor gedrag je laat zien dat anderen op afstand houdt, en hoe je dit gedrag kunt aanpassen voor een beter resultaat. De mensen bij wie vrienden en kennis bij bosjes komen 'aanwaaien' laten namelijk helemaal niets aanwaaien, maar doen erg hun best voor hun sociale contacten. Natuurlijk is het zo dat dit sociale talent, zoals jij het zelf noemt, bij de één wat beter ontwikkeld is en het dus wat minder moeite kost dan bij de ander. Maar dat wil niet zeggen dat als jij met wat minder sociaal talent bent geboren of opgegroeid, dat je dan nooit meer iets kan bijleren. Dat zou wat zijn, zeg! Het zal je heus wat meer moeite kosten (zeker in het begin) en je zult wat handvatten kunnen gebruiken (vandaar de hulpverlener) om een idee te krijgen van wat de bedoeling is. Maar dan kun jij er óók komen en krijgen wat je zo graag wilt: een kennissenkring en zelfs vrienden. Je zult er dan wel voor open moeten staan en jezelf een kans geven en niet, zoals nu, de schuld bij andere factoren (andere mensen, je genen, etc.) neerleggen. Je bent nog jong, gun jezelf beter! Succes.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 18:39 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ts is gevlucht
Liever verzuipen in zelfmedelijden dan welwillend advies te overwegen

Nou slaat ook nergens op.

Ik vind het altijd stuitend dat er voor eenzame oudere van alles georganiseerd word terwijl er ook veel eenzame jongeren zijn.
Alleen komen de jongere er vaak niet openlijk voor uit.
" Verzuipen in zelfmedelijden " vind ik daarom erg kort door de bocht.Net alsof iemand erom vraagt om " alleen " te zijn.
Sommige proberen van alles, maar toch lukt het niet om een leuk maatje te krijgen.

Het lijkt me echt klote om je zo te voelen.TO waar woon je ergens?

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 18:39 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ts is gevlucht
Liever verzuipen in zelfmedelijden dan welwillend advies te overwegen

Dat is ook niet een klein beetje voorbarig Alsof iedereen standaard de hele dag kan gaan zitten fokken of zelfs zou moeten, omdat ze een topic geopend hebben en mensen hier recht hebben op reactie binnen x uurtjes

Je bent negatief en zoekt een excuus voor alles om vooral niets te doen.

Er zijn vast Fokkers die wel een pilske met je willen pakken, maar dat zal je ook wel afwijzen.

Neem een sprong in het diepe.

quote:

Op dinsdag 9 juli 2019 21:07 schreef Justinn het volgende:
Je bent negatief en zoekt een excuus voor alles om vooral niets te doen.

Er zijn vast Fokkers die wel een pilske met je willen pakken, maar dat zal je ook wel afwijzen.

Neem een sprong in het diepe.

Hell, ik heb hem zelfs aangeboden mee te gaan om een festival te pakken.