W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Denk je niet dat het waarschijnlijker is dat het antwoord anders is dan multi-universa ? Denk je niet dat bepaalde verschijnselen in de QM anders te verklaren zijn dan een waanzinnig multi-universa verhaal?quote:Op donderdag 19 september 2019 09:33 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Wat heeft moeder natuur eraan om entropie te maximaliseren? Acties te minimaliseren?
Het gaat niet om nut. Het gaat erom dat de QM alle structuren bevat om parallelle werkelijkheden te beschrijven en of de QM ons "daarmee iets probeert te vertellen".
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
QM = quantum mechanics, op zijn Nederlands kwantummechanica.quote:
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
ja dat was het enige wat ik wel begreep aan je post...quote:
[..]
QM = quantum mechanics, op zijn Nederlands kwantummechanica.
dit. QM probeert ons iets te vertellen?quote:"Het gaat erom dat de QM alle structuren bevat om parallelle werkelijkheden te beschrijven en of de QM ons "daarmee iets probeert te vertellen"
Ik zei dat niet he..quote:
[..]
ja dat was het enige wat ik wel begreep aan je post...
[..]
dit. QM probeert ons iets te vertellen?
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
Zodra we het graviton-deeltje begrijpen, gaat er een wereld voor ons open. En vooral als het gevonden wordt.
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
Nogmaals, ik zei dat niet. Die poëtische beschrijving is er niet van mij.quote:
[..]
ik begreep je poetische beschrijving gewoon niet goed, geen punt verder.
"magis quam dimidium convertit in omni tempore."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
"In praeteritum fuerit, discere est. In posterum venturus est: compararim in ea. In praesens adest, frui."
"Acuto homine nobis opus est, qui pervestiget quid sui cives cogitent."
oh okee, ik zie het nuquote:
[..]
Nogmaals, ik zei dat niet. Die poëtische beschrijving is er niet van mij.
Zwarte gaten zijn gewoon supermassieve zonnen die zo massief zijn dat licht niet ontsnap aan hun zwaartekracht. Gaten zijn het niet eens.quote:
Ik lees vaak dat mensen zwarte gaten in verband brengen met dat er meerdere universa zijn, maar dat zie ik niet zo, of ik snap het niet. Heeft het iets met elkaar van doen dan?
Als een systeem zich ontwikkelt in de tijd, dan zal de toestand volgens de schrodingervergelijkingen in het algemeen een superpositie zijn van mogelijke uitkomsten. Maar we meten natuurlijk niet meerdere uitkomsten; we meten altijd 1. Hoe die superpositie naar die ene enkele meetwaarde gaat, is het meetprobleem en is een van de diepste problemen in de natuurkunde.quote:
Everett zei kortweg: misschien is dat meetprobleem wel zo verschrikkelijk lastig, omdat die superpositie helemaal niet 'instort' naar 1 enkele situatie. Misschien worden alle situaties wel gerealizeerd, alleen merken wij daar niets van, net zoals we niets merken van het feit dat we met tientallen kilometers per seconde rond de zon suizen of dat de aarde draait. Het lijkt alleen zo, omdat wij ons op 1 enkele aftakking van de golffunctie bevinden.
Dat klinkt radicaal, maar de QM wordt zo een heel stuk eleganter. Probleem is alleen, dat deze interpretatie (nog) niet is te falsificeren en dat de huidige wetenschapsfilosofie er niet goed raad mee weet.
Overigens vind ik deze interpretatie hooguit erg interessant. Het zou kunnen dat deze klopt, en het is minder gek dan dat veel mensen denken. Maar de natuurkunde heeft al veel vaker ons wereldbeeld omgegooid, dus waarom nu niet nog es?
-
Hoeveel superposities zijn er op een enkel moment in laten we zeggen de ruimte zo groot als de melkweg?
[ Bericht 29% gewijzigd door #ANONIEM op 20-09-2019 13:20:08 ]
[ Bericht 29% gewijzigd door #ANONIEM op 20-09-2019 13:20:08 ]
in die zin zou het kunnen. maar lijkt em ook erg onwaarschijnlijk. want je gaat van een veranderend moment naar een vertakking in vele momenten, allemaal zichzelf voortzettend. als je bedenkt dat elk moment dat passeert, zo'n vertakking zich zou moeten openbaren, en ook weer in al die vertakkingen, etc etc...maar goed, als je je het kan voorstellen, kan je het niet uitsluiten. bovendien heb je dan nog niet paralellen universums. dat lijkt me toch iets anders.quote:
[..]
Als een systeem zich ontwikkelt in de tijd, dan zal de toestand volgens de schrodingervergelijkingen in het algemeen een superpositie zijn van mogelijke uitkomsten. Maar we meten natuurlijk niet meerdere uitkomsten; we meten altijd 1. Hoe die superpositie naar die ene enkele meetwaarde gaat, is het meetprobleem en is een van de diepste problemen in de natuurkunde.
Everett zei kortweg: misschien is dat meetprobleem wel zo verschrikkelijk lastig, omdat die superpositie helemaal niet 'instort' naar 1 enkele situatie. Misschien worden alle situaties wel gerealizeerd, alleen merken wij daar niets van, net zoals we niets merken van het feit dat we met tientallen kilometers per seconde rond de zon suizen of dat de aarde draait. Het lijkt alleen zo, omdat wij ons op 1 enkele aftakking van de golffunctie bevinden.
Dat klinkt radicaal, maar de QM wordt zo een heel stuk eleganter. Probleem is alleen, dat deze interpretatie (nog) niet is te falsificeren en dat de huidige wetenschapsfilosofie er niet goed raad mee weet.
Overigens vind ik deze interpretatie hooguit erg interessant. Het zou kunnen dat deze klopt, en het is minder gek dan dat veel mensen denken. Maar de natuurkunde heeft al veel vaker ons wereldbeeld omgegooid, dus waarom nu niet nog es?
Een vertakking heet dan per definitie "parallel universum"quote:
[..]
in die zin zou het kunnen. maar lijkt em ook erg onwaarschijnlijk. want je gaat van een veranderend moment naar een vertakking in vele momenten, allemaal zichzelf voortzettend. als je bedenkt dat elk moment dat passeert, zo'n vertakking zich zou moeten openbaren, en ook weer in al die vertakkingen, etc etc...maar goed, als je je het kan voorstellen, kan je het niet uitsluiten. bovendien heb je dan nog niet paralellen universums. dat lijkt me toch iets anders.
Maar het is inderdaad onvoorstelbaar. Ik kan me ook niet voorstellen dat het zichtbare heelal vroeger kleiner is geweest dan een atoom, maar dat is hoogstwaarschijnlijk wel zo geweest
-
Geen idee. Erg veel in elk gevalquote:
Hoeveel superposities zijn er op een enkel moment in laten we zeggen de ruimte zo groot als de melkweg?
-
daar kom je wel op uit, toch? maar zegt inderdaad niks over waarschijnlijkheid, of onze koppies het kunnen bevatten..quote:
[..]
Een vertakking heet dan per definitie "parallel universum"
Maar het is inderdaad onvoorstelbaar. Ik kan me ook niet voorstellen dat het zichtbare heelal vroeger kleiner is geweest dan een atoom, maar dat is hoogstwaarschijnlijk wel zo geweest
Wat ik moeilijk voorstelbaar vind is het idee dat al die universa dan begonnen zouden zijn met de big bang die wij kunnen zien. Kan de big bang niet slechts een fenomeen in een vertakking zijn?quote:
Een vertakking heet dan per definitie "parallel universum"
Maar het is inderdaad onvoorstelbaar. Ik kan me ook niet voorstellen dat het zichtbare heelal vroeger kleiner is geweest dan een atoom, maar dat is hoogstwaarschijnlijk wel zo geweest
En dat een heel universum die we in 'normaal perspectief' zien 'groeien/uitdijen' op basis van wetten (vereisten) zich blijkbaar x per y sec kan 'dupliceren' (hoe kan je dat het beste zien? Het komt wel degelijk 'tot stand' in dat moment toch?) is gewoonweg absurd.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 20-09-2019 19:17:54 ]
misschien zoals celdeling?quote:
[..]
Wat ik moeilijk voorstelbaar vind is het idee dat al die universa dan begonnen zouden zijn met de big bang die wij kunnen zien. Kan de big bang niet slechts een fenomeen in een vertakking zijn?
En dat een heel universum die we in 'normaal perspectief' zien 'groeien/uitdijen' op basis van wetten (vereisten) zich blijkbaar x per y sec kan 'dupliceren' (hoe kan je dat het beste zien? Het komt wel degelijk 'tot stand' in dat moment toch?) is gewoonweg absurd.
Ja misschien idd! En ook nog, trouwens, elke 'kopie' (minus dus de afwijking waarop het gesplitst werd) is steeds een stukje groter dan de vorige als we uitgaan van het uitdijende universum (met beginpunt big bang). Of komen er zelfs 2 tot stand en verdwijnt die van het moment voor de opsplitsing?quote:
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 20-09-2019 20:01:40 ]
ik denk dat het moment zelf verdwijnt.quote:
[..]
Ja misschien idd! En ook nog, trouwens, elke 'kopie' (minus dus de afwijking waarop het gesplitst werd) is steeds een stukje groter dan de vorige als we uitgaan van het uitdijende universum (met beginpunt big bang). Of komen er zelfs 2 tot stand en verdwijnt die van het moment voor de opsplitsing?
en als ik het goed begrijp, kan je het uitdijen het enigsinds vergelijken met olie op een glasplaat. als je die een beetje kantelt, trekt alles uit elkaar, dijdt dus uit. maar het maakt voor de basics, de structuur, niet uit, die groeit niet.
Ik bedoelde met 'die verdwijnt' het universum van vóór de opsplitsing (in twee). Denk je dat ook?quote:
ik denk dat het moment zelf verdwijnt.
en als ik het goed begrijp, kan je het uitdijen het enigsinds vergelijken met olie op een glasplaat. als je die een beetje kantelt, trekt alles uit elkaar, dijdt dus uit. maar het maakt voor de basics, de structuur, niet uit, die groeit niet.
Het uitdijen geeft dus alleen maar de ruimte om dingen in te laten ontstaan (uit de elementaire delen die altijd al hebben bestaan)?
ja, net zoals alles verdwijnt als de tijd verder gaat. je zou kunnen denken dat er maar een moment bestaat. dit moment. dan bestaat dus allen wat er nu is, en wat daarvoor bestond, is weg. maar dat is geen kwestei van afbraak van een ouder moment. er bestaat gewoon maar een moment.quote:
[..]
Ik bedoelde met 'die verdwijnt' het universum van vóór de opsplitsing (in twee). Denk je dat ook?
Het uitdijen geeft dus alleen maar de ruimte om dingen in te laten ontstaan (uit de elementaire delen die altijd al hebben bestaan)?
en ja, in principe wel. maar dat kan een kwestie van perceptie zijn,. voor iets buiten die uitdijing (als dat al mogelijk is), ligt dat misschien anders.
ik zeg maar wat, he.. :p wat ik eruit haal. voor strakke theorie moet je bij iemand anders zijn.
Als alle situaties gerealiseerd worden dan is het maar wat fijn dat we maar bewust zijn van 1 van die situaties.quote:
[..]
Als een systeem zich ontwikkelt in de tijd, dan zal de toestand volgens de schrodingervergelijkingen in het algemeen een superpositie zijn van mogelijke uitkomsten. Maar we meten natuurlijk niet meerdere uitkomsten; we meten altijd 1. Hoe die superpositie naar die ene enkele meetwaarde gaat, is het meetprobleem en is een van de diepste problemen in de natuurkunde.
Everett zei kortweg: misschien is dat meetprobleem wel zo verschrikkelijk lastig, omdat die superpositie helemaal niet 'instort' naar 1 enkele situatie. Misschien worden alle situaties wel gerealizeerd, alleen merken wij daar niets van, net zoals we niets merken van het feit dat we met tientallen kilometers per seconde rond de zon suizen of dat de aarde draait. Het lijkt alleen zo, omdat wij ons op 1 enkele aftakking van de golffunctie bevinden.
Dat zal dan de 'meetbare' situatie zijn.
Wat gebeurd er met de andere situaties?
En is de 'meetbare' situatie dan de optimale (voor jouw leven de beste) situatie?
“To destroy a people you must first sever their roots.”
Aanrader. Allebei de heren zijn zo helder in hun formuleringen dat het bijna makkelijk wordt om te begrijpen waar het over gaat! Tussen 40-60 gaan ze ook nog in de op de vraag hoe je het 'vertakken' het beste kan zien - wat er nou plaatsvindt. En ik heb een soort van antwoord gekregen op de vraag die ik had om een beeld te krijgen van hoeveel 'opsplitsingen' er plaatsvinden; door radioactief verval van atomen 'produceert' een menselijk lichaam al 5000 superposities per seconde!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 22-09-2019 11:29:30 ]
Het is zó moeilijk om te bevatten, hè. Al die bijna/misschien-oneindige 'nieuwe momenten' (alleen al 5000 op de vierkante meter waar ik zit!) die ontstaan uit één moment (allemaal binnen een fractie van een seconde) die zelf op datzelfde moment verdwijnt.quote:
ja, net zoals alles verdwijnt als de tijd verder gaat. je zou kunnen denken dat er maar een moment bestaat. dit moment. dan bestaat dus allen wat er nu is, en wat daarvoor bestond, is weg. maar dat is geen kwestei van afbraak van een ouder moment. er bestaat gewoon maar een moment.
ik denk dat ik je video eerst moet kijken/luisteren om hier iets zinnigs over te zeggen. maar ja, dit alles echt bevatten, lijkt bijna onmogelijk voor ons beperkte brein.quote:
[..]
Het is zó moeilijk om te bevatten, hè. Al die bijna/misschien-oneindige 'nieuwe momenten' (alleen al 5000 op de vierkante meter waar ik zit!) die ontstaan uit één moment (allemaal binnen een fractie van een seconde) die zelf op datzelfde moment verdwijnt.
|
|
