Ik doe net de TV aan en val midden in de stille tocht die wordt georganiseerd in Utrecht.
Een burgemeester met een gezicht alsof hij zijn moeder recht voor hem door drie beren van een venten genomen ziet worden, en nog ontelbaar veel andere mensen die daar rondlopen alsof het er heel erg toe doet, dat ze daar zijn.
Kijk, als ik op een knop zou kunnen drukken dat die aanslag niet was gebeurd en dat de slachtoffers nog zouden leven, dan zou ik het onmiddellijk doen. Maar verder is het niet dat ik persoonlijk verdriet voel voor die mensen, die ik helemaal niet ken en waarvan ik ook niet weet, hoe ze er uit zien en nul komma nul persoonlijke binding mee heb.
Sterker nog : als ik nieuwsberichten over zo'n aanslag lees, volg ik het wel op de voet, maar meer uit een soort sensatie-belustheid dan dat ik de hele tijd zit van ''och wat vreselijk, och wat erg voor die mensen''. Ik betrapte mezelf er zelfs op dat ik er een beetje van baalde dat het uiteindelijk maar weinig voor bleek te stellen, omdat de sensatie dan minder groot is. Niet omdat ik hoop dat mensen pijn of leed hebben, maar puur omdat ik kennelijk alleen rekening houd met mijn eigen drang naar sensatie.
Ik beticht mijzelf er graag van redelijk veel zelfkennis en relativeringsvermogen te hebben. En vanuit die vaardigheden, kan ik bijvoorbeeld mensen in zo'n rouwstoet, maar ook die op TV een beetje zwaarmoedig zitten te doen, nooit echt serieus nemen. Sterker nog : ik ben zeer sceptisch over hun motieven en verdenk ze er meteen van dat ze daar vooral zitten uit bepaalde eigenbelangen/profileringsdrang of gewoon een aanleiding zien om op die manier op beeld/ in de publiciteit te komen. Maar dit is puur beredeneerd vanuit mijn eigen belevingswereld, omdat ik mijzelf nauwelijks kan voorstellen dat het de doorsnee mens (zonder persoonlijke betrokkenheid of persoonlijke gelijksoortige trauma's/herinneringen) zoiets zich echt zo erg aantrekt als dat menigeen beweert.
Hoe kijken jullie tegen zoiets aan? Ervaren jullie wel oprecht verdriet? Of denken jullie ook dat 95% van die lui een zwaarmoedig zwelg-toneelstukje aan het opvoeren is?