[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #20

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 18:51 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Heftig verhaal. Denk je dat er ooit nog verbetering in de hele situatie komt?

In vergelijking tot een paar jaar terug gaat het eigenlijk al een stuk beter. Ik moet haar accepteren zoals ze is. Het wordt dan wel autisme genoemd, maar ik zie het niet als dat ze iets mankeert.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 14:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]


Bedankt voor jouw empathie en dat jij PabstBlueRibbon een steun in de rug geeft.

Graag gedaan. Hoop op 't beste voor je.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 09:19 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Als je het accepteert, zie je haar dan ook minder vaak?

We zijn in de praktijk een soort verstrengeld aan elkaar. Ik heb namelijk zelf ook hulp nodig. En zij is de enige in mijn leven waarop ik altijd onvoorwaardelijk kan terugvallen. Ik weet dat ik meer mensen in mijn leven zou kunnen hebben als ik ze toelaat. Alleen dat lukt mij nog niet: ik hou iedereen op afstand en ben heel erg op mezelf. Ik sluit mezelf heel erg op in mijn eigen huis. Vanaf het moment dat ik wakker word, gaat het al mis. Ik neem mezelf elke dag voor om het roer om te gooien en mijn best te doen om er eens voor de verandering een productieve dag van te maken. Ik zeg tegen mezelf "Kom op! Even door die zure appel heen bijten, want daarna ben ik trots op mezelf en voel ik mij veel meer voldaan." Het lukt me niet. Het is zo moeilijk voor mij om iets te doen waar ik op dat moment geen zin in heb.

Als mijn moeder komt, heb ik wat dat betreft al minder gelegenheid om bijvoorbeeld achter de computer te zitten. Dus minder afleiding. Soms neemt ze mij mee de stad in om te lunchen. Ik merk dan aan mezelf dat ik dan helemaal opleef. Ik zie allemaal prikkels buiten, ik krijg zin in het leven en mijn energie gaat omhoog.

Maar op den duur gaat ze weer weg. Ik weet dat ik andere mensen zou kunnen bereiken door ze bijvoorbeeld aan te spreken op whatsapp om een keer wat af te spreken. Maar ik ben zo bang om afgewezen te worden. En in de praktijk kan het vaak ook niet, want ook al zou men wel willen: iedereen is druk druk druk.

Waardoor ik mij nog meer een loser voel en me bedenk dat ik pas goed genoeg ben voor een ander als ik eerst dit dat zus en zo heb bereikt.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 18:56 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Haha, voorspel mijn toekomst eens dan.

Ik sla ff over Heb al genoeg aan mijn eigen toekomst

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 18:42 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Ik doe trouwens alleen verleden-heden-toekomst.... *disclaimer*

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 18:50 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Dikke prima. Ik doe borstvergrotingen door middel van handopleggingen. Ook in duiveluitdrijvingen bij vrouwen ben ik zeer bekwaam.

Ik dm wel, voordat we in tru terecht komen...

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 18:53 schreef LordofLeaves het volgende:
Goed, dag twee ging beter dan gisteren. Hoe ik bij die heks kwam? Via via. Ik wordt omringt door bijzondere mensen. Ik trek nu eenmaal dat soort figuren aan.

Mooi! Vind 2 dagen al knap om het vol te houden. Volgende week is mijn oude voorraad eten op dus dan begin ik ook maar aan mijn suikerarme, vet arme, granen arme enz. dieet. Denk niet dat ik het lang volhoud, heb er niet heel erg veel zin in, maar ben nog wel een beetje hoopvol. Wel leuk dat je mensen zoals die heks kent.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 00:26 schreef Dunckie het volgende:
Graag gedaan. Hoop op 't beste voor je.

Dank je.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 11:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
We zijn in de praktijk een soort verstrengeld aan elkaar. Ik heb namelijk zelf ook hulp nodig. En zij is de enige in mijn leven waarop ik altijd onvoorwaardelijk kan terugvallen. Ik weet dat ik meer mensen in mijn leven zou kunnen hebben als ik ze toelaat. Alleen dat lukt mij nog niet: ik hou iedereen op afstand en ben heel erg op mezelf. Ik sluit mezelf heel erg op in mijn eigen huis. Vanaf het moment dat ik wakker word, gaat het al mis. Ik neem mezelf elke dag voor om het roer om te gooien en mijn best te doen om er eens voor de verandering een productieve dag van te maken. Ik zeg tegen mezelf "Kom op! Even door die zure appel heen bijten, want daarna ben ik trots op mezelf en voel ik mij veel meer voldaan." Het lukt me niet. Het is zo moeilijk voor mij om iets te doen waar ik op dat moment geen zin in heb.

Als mijn moeder komt, heb ik wat dat betreft al minder gelegenheid om bijvoorbeeld achter de computer te zitten. Dus minder afleiding. Soms neemt ze mij mee de stad in om te lunchen. Ik merk dan aan mezelf dat ik dan helemaal opleef. Ik zie allemaal prikkels buiten, ik krijg zin in het leven en mijn energie gaat omhoog.

Maar op den duur gaat ze weer weg. Ik weet dat ik andere mensen zou kunnen bereiken door ze bijvoorbeeld aan te spreken op whatsapp om een keer wat af te spreken. Maar ik ben zo bang om afgewezen te worden. En in de praktijk kan het vaak ook niet, want ook al zou men wel willen: iedereen is druk druk druk.

Waardoor ik mij nog meer een loser voel en me bedenk dat ik pas goed genoeg ben voor een ander als ik eerst dit dat zus en zo heb bereikt.

Mooi om te lezen dat je een goede band hebt met je moeder. Je probleem van het niet kunnen zetten tot dingen die moeten gebeuren herken ik ook. Het gaat daar nu beter mee, nu ik me nog meer realiseer hoeveel tijd ik kwijt ben aan mijn fok verslaving. Gisteren en vandaag heb ik mezelf er zelfs toe kunnen zetten om langer dan een uur te lezen in psychologieboeken, iets waar ik eerder te afgeleid voor was. Maar ik vertrouw mezelf nog absoluut niet. Het enige wat voor mij nut heeft is verleidingen zoveel mogelijk uitbannen. Dus fok blokkeren op mijn laptop en mijn telefoon wegleggen als ik wil lezen. Anders ga ik automatisch iets doen waar ik op korte termijn 'plezier' aan beleef maar later spijt van krijg. Misschien kun je met jouw psycholoog bekijken wat bij jou concreet nou de oorzaak is en wat je daaraan kunt doen, als je medicijnen gebruikt op dit moment voor adhd vraag ik me af waarom die niet helpen?!

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 09:50 schreef LordofLeaves het volgende:
Het gaat je wel lukken. Of het nu volgende week is of de week daarna.

Bedankt. Ja, de motivatie ligt puur aan het resultaat. Ik moet het gewoon lang genoeg zien vol te houden om te merken of het een effect heeft, dat is nu mijn voornaamste doel. Want als het echt helpt tegen angsten, niet kunnen nadenken enz dan is het veel makkelijker vol te houden. En anders moet ik ermee stoppen, of als ik er teveel door afval. Maar ik ben op het idee gekomen omdat in de week dat ik minder kon eten ik mij helderder voelde qua geest dan alle maanden daarvoor. Ik wil daarom echt heel graag weten of het aan bepaalde typen voedingsmiddelen ligt, of de calorie restrictie.

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 18:52 schreef Burner82 het volgende:
[..]

Ik dm wel, voordat we in tru terecht komen...

Ik schat in dat jij goed bent in penisvergroting door middel van 'handoplegging'?

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 17:34 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]

Ik schat in dat jij goed bent in penisvergroting door middel van 'handoplegging'?

Het zal je verbazen hoe makkelijk dat gaat... Je begint slap en ineens issie groter.....
Dat is dan 250 euro

quote:

Op woensdag 13 maart 2019 18:55 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Zo herkenbaar allemaal. Ik weet hoe dat voelt.

Thanks voor je antwoord!

Ik heb het er gisteren bij groepstherapie over gehad. Krijg ik opnieuw van de anderen terug dat ik heel streng en veeleisend ben naar mezelf. Ik had me van tevoren helemaal opgefokt, want ik wil zoiets niet horen. Ik heb dan zoiets in mijn hoofd "Ik wil uit dit patroon komen. Als het nodig is, dan moet ik maar heel streng zijn naar mezelf." Als mensen tegen mij zeggen dat ik wat liever moet zijn naar mezelf, dan ben ik bang dat ik mezelf nog minder kan motiveren om eruit te komen.

Ik weet wel waar ze op doelen. Door streng naar jezelf te zijn en jezelf onder druk te zetten, ga je jezelf forceren en dat werkt alleen maar averechts. Ik weet uit eigen ervaring inmiddels ook dat de meeste dingen vanzelf komen wanneer je er geen strenge verwachtingen aan koppelt. En ik snap ook dat "lief zijn voor jezelf" niet in hoeft te houden dat je jezelf geen doelen mag stellen.

Maar het is ook heel verdrietig. Als ik op mezelf aangewezen ben, red ik het niet. Ik wil alles tegelijk, ik maak alles heel groot, ik verzuip erin en ik voorzie al dat het de zoveelste kutdag wordt.

Ik heb er hulp bij nodig. Als ik het nog niet op eigen kracht kan, wil ik graag dat iemand me coacht, me blijft motiveren en me door alle hindernissen sleept. Ik wil niet dat de ander het voor me oplost ... ik wil gewoon dat extra zetje.

Het is erg confronterend dat zo'n iemand er voor mij niet lijkt te zien. Heel de maatschappij is zo ontzettend op zichzelf en egoistisch. Er zijn zoveel tijdschriften en YouTube filmpjes met adviezen hoe je dingen moet aanpakken. Daar zou ik wat uit kunnen halen als ik mijn leven al voor een groot deel op de rit heb, maar ik moet echt vanaf de basis beginnen. Daarbij kan ik mij ontzettend slecht concentreren. Dus ik wens graag dat er zo'n groep is. En ik zoek me suf naar 'iets' waardoor ik vertrouwen krijg dat het me daarmee wel lukt. Maar ik vind dat niet. En dan krijg ik vervolgens het idee dat er niemand op de wereld is die het begrijpt.

~~~~~~

Maar anyway ... nu ff goed nieuws. Ik ga volgende week beginnen met werk in een restaurant. Wel als vrijwillige kracht en ik krijg een vergoeding via de gemeente. Maar het is dit keer geen maatschappelijk re-integratie-traject waardoor ik mezelf een halve debiel voel, maar gewoon een echt bedrijf met normale mensen en normale bezoekers. En ook gewoon een toffe plek. En niet een eetzaal met alleen maar mensen met psychische problemen of van die gutmensch maatschappelijk werkers

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 17:46 schreef Burner82 het volgende:
[..]

Het zal je verbazen hoe makkelijk dat gaat... Je begint slap en ineens issie groter.....
Dat is dan 250 euro

En voor 200 euro meer wordt het echt fantastisch! Een soort uitbarsting zeg maar!

Ik zal eens proberen ook inhoudelijk bij te dragen, geen idee waar ik ga eindigen..

Ik trek me momenteel ook ontzettend terug, dat is gewoon mijn verdediging, daar heb ik me altijd het prettigste bij gevoeld, alleen zijn. Mensen om me heen, vind ik lastig. Vooral als het lastige mensen zijn op het werk. En dan bedoel ik niet een lastige supervisor of zo, maar iemand die ik als persoon lastig vind.

Vandaag 25 minuten met mijn -iater aan de telefoon gehangen (een man), goed gesprek, ik mag een beetje spelen met de medicatie en omhoog gaan als ik dat wil. Alles om het weekend door te komen..
Omdat mijn -oloog laatst ziek was, had ik een vervanger, ook een man..

Op de een of andere manier klikt het toch beter met een man, dan met een vrouw... Ik heb net ff iets meer gemeen met hen, behalve het fysiologische gedeelte. (en nee, ze voldoen beide niet aan mijn eisen, dus daar zit het niet in.)

Ik sta al een aantal weken in standje: totale escalatie en ik kom er niet uit.... Mezelf kalm/rustig houden, wordt lastiger en lastiger.
Morgen heb ik mijn laatste werkdag (gelukkig is leuke collega er dan wel, hij was hele week ziek, maar wil mijn laatste werkdag niet missen )..
Maar ik ben zo ontzettend bang voor het weekend. Misschien is bang een groot woord, ik vrees het meer.

Meer kan ik ff niet bedenken... #einderant

[ Bericht 0% gewijzigd door Burner82 op 14-03-2019 18:27:55 ]

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 17:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]

En voor 200 euro meer wordt het echt fantastisch! Een soort uitbarsting zeg maar!

Dan moet je toch wel leuk zijn

Geweldig nummer, na 3 minuten, ben ik helemaal weg..
Na 3:35, komt de waarheid erin, met zijn stem, de muziek.. Ik moet het niet vaker dan 1 keer per week luisteren.. Truth hits hard.

Ik heb daarom ook bij mijn -oloog de ""happy"playlist in het leven geroepen..muziek waar je vrolijk van wordt..
Wat is een nummer dat jou altijd vrolijk maakt? Ben wel eens benieuwd, want muziek kan mijn stemming ontzettend beïnvloeden.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 19:52 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Wat heet lief zijn voor jezelf? Ik moet dan altijd denken aan dat geitenwollen gezever. Zoiets bespraken we ooit tijdens een groepssessie. Ik kon er met mijn hoofd maar niet bij waarom ik lief voor mezelf moet zijn. Ik zei toen tegen mijn psycholoog: "Man, ik ben de grootste klootzak die hier rondloopt. Ik verdien geen greintje empathie. Ik zou je kinderen nog lachend verkopen op de markt! Ik ben een leugenaar, een hartenbreker en een geschifte tiran! Een extreme zwart wit denker. En dan moet ik aardig doen tegen mezelf?' Hij snapte er geen mallemoer van en dat gaf ook niet. Ik wil niet lief zijn tegenover mijzelf. Ik verdien zoiets niet. Mijn leven is geflopt en binnen nu en 10 jaar zit het er toch op. Het boeit mij niet wat er verder nog gaat gebeuren. Sterker nog, niemand boeit het. In mijn optiek is de oorlog toch al verloren.

Ik denk bijna hetzelfde als wat jij omschrijft, maar ik gun mezelf daardoor ook dingen... wat lekkers te eten maken, pilsje erbij erbij... Is dat niet lief zijn voor jezelf?
Of ja, ik gun het me niet, ik heb er recht op.

Misschien moet ik maar niks meer zeggen

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 20:10 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Hahaha, tuurlijk heb jij er recht op. Ik pak ook alles wat ik pakken kan.

Maar, is dat niet lief zijn voor jezelf? jezelf in je waarde laten? Weten wie en hoe je bent.. En dat gebruiken?

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 20:16 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Ach nee man, het is verschrikkelijk. Een groot drama. Ik zie mijn leven als één grote dissociatie.

Ik snap dat niet.. Ik weet waar momenteel mijn grootste trigger zit, kom er ook niet meer uit voorlopig..
Daardoor trek ik me terug, doe ik wat ik leuk vind en zal er binnenkort wel een exces in zitten...

Maar, als je leven dan toch al één grote dissociatie is, waarom het niet accepteren en zo doorgaan, als je al doet, alleen dan wetende waarom je het doet?

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 20:32 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Ik wil dat niet accepteren. Ik wil dit leven niet leiden. Mijn psych vroeg mij ooit: "Wie is de LordofLeaves nou echt?' Ik keek hem aan en zei: " Ik weet het echt niet. Besta ik wel echt? Het voelt aan alsof ik meerdere stukken persoonlijkheden heb gejat en aan elkaar heb gelijmd dan dat ik een volledig mens ben.

Dat is wel heel lastig ‘ ik herken het wel, alsof ik jarenlang mensen na heb gedaan

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 13:29 schreef LordofLeaves het volgende:
Des te meer redenen om er mee te beginnen. Je zegt zelf dat je je helderder voelt in je hoofd.

Ja zeker. Dus ben benieuwd of dat eerst placebo/eenmalig was of niet.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 18:15 schreef Burner82 het volgende:
Ik zal eens proberen ook inhoudelijk bij te dragen, geen idee waar ik ga eindigen..

Ik trek me momenteel ook ontzettend terug, dat is gewoon mijn verdediging, daar heb ik me altijd het prettigste bij gevoeld, alleen zijn. Mensen om me heen, vind ik lastig. Vooral als het lastige mensen zijn op het werk. En dan bedoel ik niet een lastige supervisor of zo, maar iemand die ik als persoon lastig vind.

Vandaag 25 minuten met mijn -iater aan de telefoon gehangen (een man), goed gesprek, ik mag een beetje spelen met de medicatie en omhoog gaan als ik dat wil. Alles om het weekend door te komen..
Omdat mijn -oloog laatst ziek was, had ik een vervanger, ook een man..

Op de een of andere manier klikt het toch beter met een man, dan met een vrouw... Ik heb net ff iets meer gemeen met hen, behalve het fysiologische gedeelte. (en nee, ze voldoen beide niet aan mijn eisen, dus daar zit het niet in.)

Ik sta al een aantal weken in standje: totale escalatie en ik kom er niet uit.... Mezelf kalm/rustig houden, wordt lastiger en lastiger.
Morgen heb ik mijn laatste werkdag (gelukkig is leuke collega er dan wel, hij was hele week ziek, maar wil mijn laatste werkdag niet missen )..
Maar ik ben zo ontzettend bang voor het weekend. Misschien is bang een groot woord, ik vrees het meer.

Meer kan ik ff niet bedenken... #einderant

Wat vind je eng aan het weekend? Weet deze psychiater ook dat je bang bent dat je jezelf niet in de hand kunt houden, en dat het laatst ook geescaleerd was?

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 19:52 schreef LordofLeaves het volgende:
Wat heet lief zijn voor jezelf? Ik moet dan altijd denken aan dat geitenwollen gezever. Zoiets bespraken we ooit tijdens een groepssessie. Ik kon er met mijn hoofd maar niet bij waarom ik lief voor mezelf moet zijn. Ik zei toen tegen mijn psycholoog: "Man, ik ben de grootste klootzak die hier rondloopt. Ik verdien geen greintje empathie. Ik zou je kinderen nog lachend verkopen op de markt! Ik ben een leugenaar, een hartenbreker en een geschifte tiran! Een extreme zwart wit denker. En dan moet ik aardig doen tegen mezelf?' Hij snapte er geen mallemoer van en dat gaf ook niet. Ik wil niet lief zijn tegenover mijzelf. Ik verdien zoiets niet. Mijn leven is geflopt en binnen nu en 10 jaar zit het er toch op. Het boeit mij niet wat er verder nog gaat gebeuren. Sterker nog, niemand boeit het. In mijn optiek is de oorlog toch al verloren.

Fijn om te horen dat je een nieuwe baan hebt. Hopelijk ga je er veel plezier aan beleven.

Geitenwollen sokken types kunnen soms best interessant zijn ligt aan het soort. Vroeg je psycholoog niet door dan, waarom jij je zo voelde? Dat is waar ik nu aanbeland ben , de uitleg over het "socratisch doorvragen". Maar goed, veel mensen zitten daar niet op te wachten. Ik had zelf echter juist graag gewild dat mijn ex psychologen nog meer vragen hadden gesteld. De verslagenheid die jij en Burner82 hebben herken ik ook deels bij mezelf. Het komt bij mij voort uit gebrek aan invloed/macht over je eigen leven hebben en mensen die dat dan ontkennen. Haha, je kinderen verkopen op de markt. Ik zie het al voor me Waarom is jouw leven geflopt dan?
Lief zijn voor jezelf vind ik een te vaag advies aangezien dat voor veel mensen vanzelfsprekend is en als het niet vanzelfsprekend is dan zijn het of a. Geinternaliseerde gedachten, waar diegene daar dan de 'schuld' van krijgt of verantwoordelijkheid ze te veranderen of b. Gedachten die met een reden zijn ontstaan omdat de daden/gdachten in het verleden ervoor zorgden dat het niet "verdiend" was om lief te zijn voor jezelf
Uitzonderingen daargelaten maar zonder de specifieke situatie te kennen valt de instructie om lief te zijn voor jezelf voor mij een beetje in het rijtje "wees succesvol" of "houd je taai". Er zit een kern van waarheid in, het kan geen kwaad zo'n uitspraak, maar als zo'n oppervlakkige zin het belangrijkste is wat er als advies wordt gegeven van een hoogopgeleide hulpverlener in een traject met het idee dat dit iets is wat het probleem oplost dan vind ik het bizar.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 22:18 schreef Mo0nlight het volgende:
Dat is wel heel lastig ‘ ik herken het wel, alsof ik jarenlang mensen na heb gedaan

Wow, dit herken ik zo erg! Ik doe eigenlijk standaard mensen na, soms zelfbedachf, soms gewoon iemand die ik ken met een eigenschap die ik had willen hebben. De laatste jaren is het iets minder geworden in de zin dat ik mezelf niet meer "verkleed" en anders voordoe met geverfd haar, pruiken en lenzen enzo. Maar ik heb nog steeds wat rollen voorhanden die ik kan spelen in moeilijke situaties. Ik las ooit dat dit "ego states" wordt genoemd, dat mensen voor iedere gelegenheid een persoonlijkheid klaar hebben. In feite heeft iedereen dan dus meerdere persoonlijkheden en is 1 persoonlijkheid een verzinsel. Sociaal contact is immers vaak niets dan permanent acteren voor iedereen. Toen ik het aankaartte werd mij gezegd dat ik gewoon in mijn puberteit was blijven hangen. Heb ook nog steeds het gevoel een willekeurig samenraapsel, een niet matchend patchwork te zijn van tegenstrijdige gedachten en dat ik alles en niets ben. Maar schijnt normaal te zijn, dus whatever. Nu is het nog een late quarterlifecrisus en straks rol ik weer vanzelf in het hokje midlife crisis. Ik denk er daarom niet meer over na. Het heeft geen enkele zin. Goed dat het jou nu gelukt is om mensen niet meer na te doen. Het wordt vanzelf minder denk ik.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 17:59 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

~~~~~~

Maar anyway ... nu ff goed nieuws. Ik ga volgende week beginnen met werk in een restaurant. Wel als vrijwillige kracht en ik krijg een vergoeding via de gemeente. Maar het is dit keer geen maatschappelijk re-integratie-traject waardoor ik mezelf een halve debiel voel, maar gewoon een echt bedrijf met normale mensen en normale bezoekers. En ook gewoon een toffe plek. En niet een eetzaal met alleen maar mensen met psychische problemen of van die gutmensch maatschappelijk werkers

Goed om te lezen! Ben benieuwd hoe het gaat verlopen!

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 15-03-2019 00:14:06 ]

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 20:32 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Ik wil dat niet accepteren. Ik wil dit leven niet leiden. Mijn psych vroeg mij ooit: "Wie is de LordofLeaves nou echt?' Ik keek hem aan en zei: " Ik weet het echt niet. Besta ik wel echt? Het voelt aan alsof ik meerdere stukken persoonlijkheden heb gejat en aan elkaar heb gelijmd dan dat ik een volledig mens ben.

Ik ken het gevoel.

Wat ik je wil meegeven is, geef de moed niet op! Je komt er op den duur wel achter wie je bent. Dan krijgt je leven perspectief en dan ga je je ook completer voelen.

Dat je je nu zo klote en leeg voelt, maakt je wel duidelijk dat je nu vastloopt met jezelf. Het feit überhaupt dat je dit voelt, is eigenlijk een hoopvol teken. Er zijn zoveel mensen die niets uit zichzelf en het leven kunnen halen: maar of het maakt ze helemaal geen fuck uit of ze geven de schuld altijd aan anderen.

Verder geef je wel een positieve vibe op FOK! Je bent een aardige vent en betrokken met anderen. Ik vind het vaak wel leuk om jouw posts te lezen

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 23:07 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

Ja zeker. Dus ben benieuwd of dat eerst placebo/eenmalig was of niet.[..]

Wat vind je eng aan het weekend? Weet deze psychiater ook dat je bang bent dat je jezelf niet in de hand kunt houden, en dat het laatst ook geescaleerd was?[..]

Geitenwollen sokken types kunnen soms best interessant zijn ligt aan het soort. Vroeg je psycholoog niet door dan, waarom jij je zo voelde? Dat is waar ik nu aanbeland ben , de uitleg over het "socratisch doorvragen". Maar goed, veel mensen zitten daar niet op te wachten. Ik had zelf echter juist graag gewild dat mijn ex psychologen nog meer vragen hadden gesteld. De verslagenheid die jij en Burner82 hebben herken ik ook deels bij mezelf. Het komt bij mij voort uit gebrek aan invloed/macht over je eigen leven hebben en mensen die dat dan ontkennen. Haha, je kinderen verkopen op de markt. Ik zie het al voor me Waarom is jouw leven geflopt dan?
Lief zijn voor jezelf vind ik een te vaag advies aangezien dat voor veel mensen vanzelfsprekend is en als het niet vanzelfsprekend is dan zijn het of a. Geinternaliseerde gedachten, waar diegene daar dan de 'schuld' van krijgt of verantwoordelijkheid ze te veranderen of b. Gedachten die met een reden zijn ontstaan omdat de daden/gdachten in het verleden ervoor zorgden dat het niet "verdiend" was om lief te zijn voor jezelf
Uitzonderingen daargelaten maar zonder de specifieke situatie te kennen valt de instructie om lief te zijn voor jezelf voor mij een beetje in het rijtje "wees succesvol" of "houd je taai". Er zit een kern van waarheid in, het kan geen kwaad zo'n uitspraak, maar als zo'n oppervlakkige zin het belangrijkste is wat er als advies wordt gegeven van een hoogopgeleide hulpverlener in een traject met het idee dat dit iets is wat het probleem oplost dan vind ik het bizar.[..]

Wow, dit herken ik zo erg! Ik doe eigenlijk standaard mensen na, soms zelfbedachf, soms gewoon iemand die ik ken met een eigenschap die ik had willen hebben. De laatste jaren is het iets minder geworden in de zin dat ik mezelf niet meer "verkleed" en anders voordoe met geverfd haar, pruiken en lenzen enzo. Maar ik heb nog steeds wat rollen voorhanden die ik kan spelen in moeilijke situaties. Ik las ooit dat dit "ego states" wordt genoemd, dat mensen voor iedere gelegenheid een persoonlijkheid klaar hebben. In feite heeft iedereen dan dus meerdere persoonlijkheden en is 1 persoonlijkheid een verzinsel. Sociaal contact is immers vaak niets dan permanent acteren voor iedereen. Toen ik het aankaartte werd mij gezegd dat ik gewoon in mijn puberteit was blijven hangen. Heb ook nog steeds het gevoel een willekeurig samenraapsel, een niet matchend patchwork te zijn van tegenstrijdige gedachten en dat ik alles en niets ben. Maar schijnt normaal te zijn, dus whatever. Nu is het nog een late quarterlifecrisus en straks rol ik weer vanzelf in het hokje midlife crisis. Ik denk er daarom niet meer over na. Het heeft geen enkele zin. Goed dat het jou nu gelukt is om mensen niet meer na te doen. Het wordt vanzelf minder denk ik.[..]

Goed om te lezen! Ben benieuwd hoe het gaat verlopen!

Eigenijk doe ik nog steeds mensen na, zonder dat ik dat zelf dan door heb. Het gaat eigenlijk gewoon vanzelf en dat is best moeilijk. Ik kan me niet herinneren dat ik geen mensen na heb gedaan. Dat over alles en niets dat begrijp ik heel goed.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 08:17 schreef Mo0nlight het volgende:
Eigenijk doe ik nog steeds mensen na, zonder dat ik dat zelf dan door heb. Het gaat eigenlijk gewoon vanzelf en dat is best moeilijk. Ik kan me niet herinneren dat ik geen mensen na heb gedaan. Dat over alles en niets dat begrijp ik heel goed.

Vervelend om te lezen. Zijn er dan mensen die tegen jou zeggen dat je hen na aan het doen bent? Wel raar, want je zou verwachten dat anderen dat juist positief vinden tenzij je alles van ze kopieert of ze zich belachelijk gemaakt voelen of zo.
Ik ben blij dat je dat andere ook herkent. Het lastige van dat tweede gevoel is vind ik dat je niet goed weet wat een persoon nou moet zijn. Je weet niet of anderen zich ook steeds anders voelen en veel tegenstrijdige dingen willen maar ik denk eerlijk gezegd van wel. Denk dat de meesten permanent aan het twijfelen zijn over wie ze nou zijn en wat ze nou willen. Maar sommige maken misschien alsnog vanuit discipline keuzes ook al staan ze er misschien nooit voor 100% achter en anderen willen zekerheid die er niet komt of alle opties openhouden van wat ze kunnen zijn waardoor ze niks zijn/doen. Ik denk zelf dat het zo zit, maar ik weet het niet zeker.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 12:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

Vervelend om te lezen. Zijn er dan mensen die tegen jou zeggen dat je hen na aan het doen bent? Wel raar, want je zou verwachten dat anderen dat juist positief vinden tenzij je alles van ze kopieert of ze zich belachelijk gemaakt voelen of zo.
Ik ben blij dat je dat andere ook herkent. Het lastige van dat tweede gevoel is vind ik dat je niet goed weet wat een persoon nou moet zijn. Je weet niet of anderen zich ook steeds anders voelen en veel tegenstrijdige dingen willen maar ik denk eerlijk gezegd van wel. Denk dat de meesten permanent aan het twijfelen zijn over wie ze nou zijn en wat ze nou willen. Maar sommige maken misschien alsnog vanuit discipline keuzes ook al staan ze er misschien nooit voor 100% achter en anderen willen zekerheid die er niet komt of alle opties openhouden van wat ze kunnen zijn waardoor ze niks zijn/doen. Ik denk zelf dat het zo zit, maar ik weet het niet zeker.

Er zijn geen mensen die het tegen mij zeggen, maar als ik er op ga letten heb ik door dat ik mensen aan het na doen ben, maar dit gebeurd echt onbewust. Ik weet ook niet goed wie of wat ik moet zijn, tegenwoordig willen ze iedereen ook maar in een hokje plaatsen..

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 12:20 schreef Mo0nlight het volgende:
Er zijn geen mensen die het tegen mij zeggen, maar als ik er op ga letten heb ik door dat ik mensen aan het na doen ben, maar dit gebeurd echt onbewust. Ik weet ook niet goed wie of wat ik moet zijn, tegenwoordig willen ze iedereen ook maar in een hokje plaatsen..

Maar denk je niet dat iedereen elkaar nadoet? Mensen passen zich ook vaak aan om maar bij de groep te horen enzo
En dat gebeurt ook deels automatisch wat komt door de "mirror neuronen"

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 13:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

Maar denk je niet dat iedereen elkaar nadoet? Mensen passen zich ook vaak aan om maar bij de groep te horen enzo
En dat gebeurt ook deels automatisch wat komt door de "mirror neuronen"

Ik denk dat er wel meer mensen zijn die anderen na doen ja. Maar zoveel als mij, dat weet ik natuurlijk niet. Ik weet eigenlijk helemaal niet wie ik zelf ben.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 20:32 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Ik wil dat niet accepteren. Ik wil dit leven niet leiden. Mijn psych vroeg mij ooit: "Wie is de LordofLeaves nou echt?' Ik keek hem aan en zei: " Ik weet het echt niet. Besta ik wel echt? Het voelt aan alsof ik meerdere stukken persoonlijkheden heb gejat en aan elkaar heb gelijmd dan dat ik een volledig mens ben.

Dat niet accepteren, kan ik wel inkomen. De rest klinkt vaag voor mij, omdat ik me daar niet in herken. Net zoals andere zich (gelukkig) vaak niet in mij herkennen.
Kan me wel voorstellen dat het lastig is, om je zo te voelen.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 20:32 schreef LordofLeaves het volgende:
Ik wil dat niet accepteren. Ik wil dit leven niet leiden. Mijn psych vroeg mij ooit: "Wie is de LordofLeaves nou echt?' Ik keek hem aan en zei: " Ik weet het echt niet. Besta ik wel echt? Het voelt aan alsof ik meerdere stukken persoonlijkheden heb gejat en aan elkaar heb gelijmd dan dat ik een volledig mens ben.

Goede omschrijving. Kun je uitleggen waarom je je afvraagt of je wel bestaat?

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 14:37 schreef Mo0nlight het volgende:
Ik denk dat er wel meer mensen zijn die anderen na doen ja. Maar zoveel als mij, dat weet ik natuurlijk niet. Ik weet eigenlijk helemaal niet wie ik zelf ben.

Hoezo zou je moeten weten wie je bent om je leven te kunnen leiden? Bedoel je dat je nooit een keuze kunt maken wat je wilt doen of hoe je jezelf moet presenteren naar anderen of iets anders?
Heb je hier wel eens hulp voor gezocht? Zo ja wat zeiden ze dan tegen jou?

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

Goede omschrijving. Kun je uitleggen waarom je je voelt alsof je niet bestaat?[..]

Hoezo zou je moeten weten wie je bent om je leven te kunnen leiden? Bedoel je dat je nooit een keuze kunt maken wat je wilt doen of hoe je jezelf moet presenteren naar anderen?
Heb je hier wel eens hulp voor gezocht? Zo ja wat zeiden ze dan tegen jou?

Het is moeilijk om zelf keuzes te maken. Ze laten me hier wel echt dingen zelf bepalen waardoor ik echt onzeker word. Ik vind het moeilijk hoe ik me moet presenteren naar anderen.

quote:

Op donderdag 14 maart 2019 23:07 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

Wat vind je eng aan het weekend? Weet deze psychiater ook dat je bang bent dat je jezelf niet in de hand kunt houden, en dat het laatst ook geescaleerd was?[..]

Ik vind het weekend niet eng, ik weet hoe ik kan/ga escaleren in het weekend.. Maja, nu ik zonder werk zit, wordt iedere dag/avond een uitdaging.

Ja, hij weet ervan.. medicatie maar verdubbelen
Hij vroeg wat ik nodig heb om het weekend door te komen.... Ik zei: een dwangbuis? Hij moest er om lachen, maar hij snapte de ernst wel..

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:11 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]

Het is moeilijk om zelf keuzes te maken. Ze laten me hier wel echt dingen zelf bepalen waardoor ik echt onzeker word. Ik vind het moeilijk hoe ik me moet presenteren naar anderen.

Waar is hier?

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:18 schreef Burner82 het volgende:
[..]

Waar is hier?

Waar ik opgenomen zit

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:22 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]

Waar ik opgenomen zit

Ah ok. Ik zou eigenlijk opgenomen moeten worden, maar ja.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:26 schreef Burner82 het volgende:
[..]

Ah ok. Ik zou eigenlijk opgenomen moeten worden, maar ja.

Ik zit al 2 jaar opgenomen, maar er is een vooruitzicht. Binnenkort ga ik naar een afdeling waar ik langdurig zal verblijven maar dan heb ik wel een eigen appartementje. Waarom ben je nog niet opgenomen ?

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:27 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]

Ik zit al 2 jaar opgenomen, maar er is een vooruitzicht. Binnenkort ga ik naar een afdeling waar ik langdurig zal verblijven maar dan heb ik wel een eigen appartementje. Waarom ben je nog niet opgenomen ?

Soort gezins-vervangend-tehuis of zo?
Ik ben nog niet opgenomen omdat ik A: nog geen wet overtreden heb, B: zo lekker gaat het niet in de zorg momenteel... Heb al 6 maanden moeten wachten op een afspraak bij een FPP..

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:30 schreef Burner82 het volgende:
[..]

Soort gezins-vervangend-tehuis of zo?
Ik ben nog niet opgenomen omdat ik A: nog geen wet overtreden heb, B: zo lekker gaat het niet in de zorg momenteel... Heb al 6 maanden moeten wachten op een afspraak bij een FPP..

Ik heb ook en jaar moeten wachten voor ik hier terecht kon, de zorg is gewoon slecht geregeld. Ik vind het naar voor je!

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:11 schreef Mo0nlight het volgende:
Het is moeilijk om zelf keuzes te maken. Ze laten me hier wel echt dingen zelf bepalen waardoor ik echt onzeker word. Ik vind het moeilijk hoe ik me moet presenteren naar anderen.

Herkenbaar. Wat is voor jou concreet het nut van je presentatie naar anderen? Welke functie heeft het? Voor wie wil je weten hoe je jezelf moet presenteren en welk concreet nadeel levert het jou op als je dat niet weet? Welke dingen denk je mis te lopen in je leven in het extreme geval dat je nooit een keuze zou kunnen maken?

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:31 schreef Mo0nlight het volgende:
[..]

Ik heb ook en jaar moeten wachten voor ik hier terecht kon, de zorg is gewoon slecht geregeld. Ik vind het naar voor je!

Het enige wat ik er van vind, is dat ik denk dat er een hoop leed (niet zozeer voor mezelf) bespaard had kunnen worden, als het allemaal iets sneller ging...
Als ik dit weekend, of komende week weer escaleer en dan geen rem vind.... Gaan er dooien vallen. Letterlijk.

quote:

Op vrijdag 15 maart 2019 17:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

Herkenbaar. Wat is voor jou concreet het nut van je presentatie naar anderen? Welke functie heeft het? Voor wie wil je weten hoe je jezelf moet presenteren en welk concreet nadeel levert het jou op als je dat niet weet? Welke dingen denk je mis te lopen in je leven in het extreme geval dat je nooit een keuze zou kunnen maken?

Als het zo herkenbaar is, geef zelf dan ook ff antwoord op je eigen vragen.