[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #20

quote:

Op maandag 11 maart 2019 11:31 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

Goed van je zeg! Wat bijzonder dat je een exorcisme hebt ondergaan. Dat heb ik nog maar van 1 ander iemand gehoord en daarvan weet ik nog steeds niet of ik het moet geloven. Hoe kwam je er dan zo bij om een exorcisme te doen als je niet christelijk bent? Merkte je er echt iets van op dat moment?[..]

Dat is wel ernstig. Het scheelt iig dat bij ernstige gevallen de wachtlijsten vaak minder lang zijn. Of heb jij ook lang moeten wachten op hulp?

Nee, ik heb niet lang hoeven wachten. Alleen het was eerst niet duidelijk wat er aan de hand was, totdat schizofrenie en bipolair naar boven kwam. Ik meldde me aan met eetstoornis. Toen was PTSS snel duidelijk en toen werd er vrij snel ontdekt dat ik schizofrenie en bipolair heb/ben. De eerste hulpclub heeft ongeveer drie maanden geduurd. Naar mijn nieuwe (meer specialistische) behandelaar heeft zes weken geduurd, maar tot die weken omwaren bleef ik bij mijn oude psych

quote:

Op maandag 11 maart 2019 11:42 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]

Nee, ik heb niet lang hoeven wachten. Alleen het was eerst niet duidelijk wat er aan de hand was, totdat schizofrenie en bipolair naar boven kwam. Ik meldde me aan met eetstoornis. Toen was PTSS snel duidelijk en toen werd er vrij snel ontdekt dat ik schizofrenie en bipolair heb/ben. De eerste hulpclub heeft ongeveer drie maanden geduurd. Naar mijn nieuwe (meer specialistische) behandelaar heeft zes weken geduurd, maar tot die weken omwaren bleef ik bij mijn oude psych

Hoe gaat het nu eigenlijk? Heb je nog veel last van psychotische klachten?

quote:

Op maandag 11 maart 2019 00:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Je beaamt steeds hoe moeilijk het is maar voor mij komt dat over als manipulatie. Je weet dat ik graag begrip wil van iemand die mij begrijpt, en als je tegen mij zegt dat mijn situatie moeilijk is dan wil je mij ontvankelijk maken om precies jouw advies op te volgen. Wanneer is het genoeg voor jou? Als ik me morgen aanmeld voor nog meer adhd onderzoek, (wat ik dus al eerder heb gehad incl Ritalin experiment ) en jou een kopie van de intake stuur? Ben je dan eindelijk tevreden? Laat je mij dan met rust? Of zou je dan ook nog de voortgang willen weten en hoe mijn adhd diagnosis waar ik zelf niet achter sta ook voor 100% mijn leven heeft veranderd en verbeterd? Wat heb jij daaraan? Ben je dan blij of zo?

Het komt op jou over als manipulatie?

Jij bent degene die hier manipuleert, niet ik! In al je posts komt heel erg naar voren dat je je niet gelukkig voelt en je schreeuwt om hulp. Jouw posts worden door anderen gelezen, o.a. door mij. Ik vind het echt heel rot voor je en probeer met je mee te denken hoe je uit die shit kan komen.

Als je er zelf niet uit kan komen en je hebt verder ook niemand waarop je kan terugvallen, ben je toch aangewezen op de psychische hulpverlening. Maar het is wel belangrijk dat je de juiste hulp benadert, want anders wordt het kastje-naar-de-muur praktijken.

Lijkt me so far heel sensible. De diagnosen etc horen er nou eenmaal bij: het is aan jezelf in hoeverre jij daar waarde aan hecht. En een goede psych hecht daar alleen in die mate waarde aan om te bekijken hoe jij het beste geholpen kan worden.

Gevoelens van wantrouwen horen er ook bij. Maar als je écht gelukkiger wilt worden en je persoonlijk wilt ontwikkelen, dan weegt dat uiteindelijk zwaarder.

Maar het is me zo langzamerhand duidelijk dat jij dit allemaal niet snapt en ook de intentie niet hebt om iets van anderen aan te nemen. Of je kan het gewoon niet. Tja, als jij niet open wilt staan voor andere suggesties, dan houdt het op.

Maar waag het niet mij nog een keer van manipulatie te betichten! Omdat jij zo vaak hier jankt hoe moeilijk het allemaal is, probeer ik en andere mensen hier met je mee te denken hoe je uit de shit kan komen. Maar je wilt helemaal niet uit de shit komen, je wilt er nog verder in verzuipen. Je belazert mij en dan krijg ik godverdomme ook nog eens verweten dat ik jou manipuleer en je iets opdring.

En daar heb ik het nu dus moeilijk mee. Ik heb me voor de zoveelste keer weer ingelaten met mensen zonder een greintje zelfreflectie en inlevingsvermogen die alleen maar zuigen en negativiteit brengen.

Dit zal je vast ook allemaal wel niet begrijpen. Waarschijnlijk interpreteer je het alsof ik je kapot ga maken en verzin je er misschien ook bij dat ik ben ingehuurd door een psychiater met als opdracht op jou te pesten ofzo.

Vandaag begin ik met de nieuwe AP.. Ben eens benieuwd of die beter valt dan de vorige.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 18:45 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Anti psychotica?

Jup.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 18:48 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Hoe heet dat spul?

Quetiapine (lage dosering).

quote:

Op maandag 11 maart 2019 18:50 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Je wist waar je aan begon door hier te posten. Dit is net de Twilight Zone, haha.

Het is een harde levensles

Wat hier gebeurt is ook heel bekend voor mij. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, kreeg mijn moeder het daar heel moeilijk mee. Ze verwaarloosde zichzelf en ging veel drinken. Ergens snakte ze om aandacht en hulp, maar ze vertikte het om de stap te zetten om naar de huisarts te gaan. Zij had ook van die conclusies aangenomen dat alle psychologen zieleknijpers zijn.

Ik begrijp echt wel dat het heel moeilijk is de stap te zetten. Ik ben ook kampioen vermijden en heb zodoende behoorlijk wat kostbare tijd vergooid. Maar als je het zat bent om ongelukkig te zijn, dan zal je op den duur door die zure appel heen moeten bijten. Daarbij is de zure appel op zich minder zwaar dan alle ellende die je over je heen krijgt als je blijft vermijden.

De scheiding is nu bijna 30 jaar geleden en mijn moeder vertikt het nog steeds. Ik denk dat ze het heel moeilijk vindt om zich voor te kunnen stellen hoe haar leven eruit kan zien. Zij ziet alleen de dingen waar ze tegenop ziet, niet de dingen die haar leven kunnen verrijken.

Je zou het kunnen vergelijken met dat je moeder heel ziek is, maar ze kan behandeld worden met medicijnen. Maar zij blijft dogmatisch vasthouden aan de overtuiging dat God haar geneest en dat medicijnen des duivels zijn ofzo en daarom slikt ze die niet. Het is al moeilijk genoeg om te accepteren dat je moeder nooit beter gaat worden terwijl de oplossing binnen handbereik is, omdat ze er stellig voor kiest. Tel daarbij op dat elke keer dat je haar ziet je een enorme klaagzang over je heen krijgt hoe zwaar haar leven is en dat ze maar niet snapt waarom God haar geen oplossing biedt. En dan zeg je "Ma, die oplossing is er wel! Je kan beter worden door je te laten behandelen met medicijnen." En dan snauwt ze je boos af: "Nee! Medicijnen zijn des duivels! Ik wil er niks meer over horen!"

quote:

Op maandag 11 maart 2019 16:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]

Het komt op jou over als manipulatie?

Jij bent degene die hier manipuleert, niet ik! In al je posts komt heel erg naar voren dat je je niet gelukkig voelt en je schreeuwt om hulp. Jouw posts worden door anderen gelezen, o.a. door mij. Ik vind het echt heel rot voor je en probeer met je mee te denken hoe je uit die shit kan komen.

Als je er zelf niet uit kan komen en je hebt verder ook niemand waarop je kan terugvallen, ben je toch aangewezen op de psychische hulpverlening. Maar het is wel belangrijk dat je de juiste hulp benadert, want anders wordt het kastje-naar-de-muur praktijken.

Lijkt me so far heel sensible. De diagnosen etc horen er nou eenmaal bij: het is aan jezelf in hoeverre jij daar waarde aan hecht. En een goede psych hecht daar alleen in die mate waarde aan om te bekijken hoe jij het beste geholpen kan worden.

Gevoelens van wantrouwen horen er ook bij. Maar als je écht gelukkiger wilt worden en je persoonlijk wilt ontwikkelen, dan weegt dat uiteindelijk zwaarder.

Maar het is me zo langzamerhand duidelijk dat jij dit allemaal niet snapt en ook de intentie niet hebt om iets van anderen aan te nemen. Of je kan het gewoon niet. Tja, als jij niet open wilt staan voor andere suggesties, dan houdt het op.

Maar waag het niet mij nog een keer van manipulatie te betichten! Omdat jij zo vaak hier jankt hoe moeilijk het allemaal is, probeer ik en andere mensen hier met je mee te denken hoe je uit de shit kan komen. Maar je wilt helemaal niet uit de shit komen, je wilt er nog verder in verzuipen. Je belazert mij en dan krijg ik godverdomme ook nog eens verweten dat ik jou manipuleer en je iets opdring.

En daar heb ik het nu dus moeilijk mee. Ik heb me voor de zoveelste keer weer ingelaten met mensen zonder een greintje zelfreflectie en inlevingsvermogen die alleen maar zuigen en negativiteit brengen.

Dit zal je vast ook allemaal wel niet begrijpen. Waarschijnlijk interpreteer je het alsof ik je kapot ga maken en verzin je er misschien ook bij dat ik ben ingehuurd door een psychiater met als opdracht op jou te pesten ofzo.

Hoop dat je het een beetje van je af kunt laten glijden. Je hebt erg je best gedaan, bent empathisch geweest en hebt goede adviezen gegeven. Meer kun je niet doen.

Geeninspiratie komt er hopelijk uiteindelijk wel. Hij/zij heeft 't moeilijk en is wellicht niet altijd fair momenteel. Hopelijk komt 't later en ziet hij/zij wat je hebt geprobeerd voor hem/haar te doen.

Laat je niet uit 't veld slaan, je levert fantastische bijdragen hier.

[ Bericht 0% gewijzigd door Dunckie op 12-03-2019 10:51:01 (Foutje in username) ]

Oh beetje mosterd na de maaltijd zie ik...naja.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 10:02 schreef Dunckie het volgende:
[..]

Hoop dat je het een beetje van je af kunt laten glijden. Je hebt erg je best gedaan, bent empathisch geweest en hebt goede adviezen gegeven. Meer kun je niet doen.

Thanks!

Ik snap wel dat GeenInspiratie geen opzettelijk kwade bedoelingen heeft, maar echt niet begrijpt wat ik haar wil meegeven.

Ik begrijp haar wantrouwen naar de psychiatrie zeker wel en kan me ook haar gevoelens voorstellen. Ik zie haar ook worstelen met zichzelf - iets wat ik herken. De psychische hulpverlening is verre van perfect, maar wat moet je anders? Als je er op eigen kracht niet uitkomt en vrienden en familie kunnen je ook niet voldoende helpen, dan ben je er toch op aangewezen. En tussen die vele mensen die werken als psychiater of psycholoog of therapeut moeten er vast tussen zitten die je kunnen helpen; je kan niet alleen maar afgaan op je eigen ervaringen die toevallig slecht zijn geweest.

Ik denk dat ze het heel moeilijk vindt om zich voor te kunnen stellen dat dingen heel anders kunnen verlopen dan wat ze voorheen heeft ervaren. Dat wat ze tegen me gezegd heeft - was ff moeilijk voor me en daarom werd ik boos, maar ik kom daar op zich wel snel overheen. Moeilijker vind ik het om te blijven zien dat ze in dezelfde worstelingen blijft hangen.

Maar het is inderdaad haar eigen leven en eigen proces. Op den duur komt ze er ook wel.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 09:49 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Wat denk jij dan over wat je moeder mankeert? Dat gedrag ontstaat nooit vanzelf. Misschien heeft God volgens haar die fles wel geplant om haar geloof te testen.

Bij mijn moeder is het licht autisme. Maar daarbovenop zeult ze ook met een hoop emotionele problemen. Ze heeft zich in haar jeugd altijd alleen gevoeld. Dat ze niet kan praten over haar gevoelens, betekent niet dat ze die niet heeft. En ook niet dat ze geen behoefte heeft aan steun en aandacht.

Toen ze getrouwd was, had ze iemand om op terug te vallen. Mijn vader behandelde haar slecht, maar wat betreft bepaalde zaken zoals financiën was er iemand die voor haar zorgde. Mijn pa had uiteindelijk jarenlang een geheime verhouding. Nota bene in de periode dat mijn opa en oma (ouders van mijn moeder) stierven.

Dus ze werd bedrogen door haar partner die vervolgens van haar ging scheiden. En ze raakt in diezelfde periode haar beide ouders kwijt. Nogal logisch dat ze daar een behoorlijke klap door kreeg en daardoor jarenlang depressief van werd.

De jaren verstreken, maar zij kwam er maar niet uit. Veel mensen verweten haar dat ze haar best niet deed om wat van haar leven te maken. Dat deed ze overigens wel, want ze ging heel veel vrijwilligerswerk doen en afleiding zoeken. Maar daarmee alleen verwerk je zo'n scheiding niet. Je verwerkt zoiets vooral door je erover te bezinnen en te bedenken hoe je je leven weer gaat oppakken en zin gaat geven. Als je daar niet zo goed in bent, dan is het logisch dat je blijft hangen in dezelfde pijn.

Ze haalt haar veiligheid uit de dingen die vertrouwd voor haar zijn. Ook als dat nare ervaringen zijn. Daarin is ze totaal het tegenovergestelde van ik, want ik heb het juist nodig om nieuwe mogelijkheden en nieuwe perspectieven voor me te zien. Ik kan er niet tegen als alles hetzelfde blijft. En nog minder als ik voor me zie dat het ook nooit zou kunnen veranderen.

Het is bij mijn moeder de juiste balans zoeken om met haar om te gaan. Enerzijds weet ik dat ze de veiligheid van het bekende nodig heeft. Maar als ik aanvoel dat ze ergens mee zit waar ze niet over praat, weet ik dat het op den duur aan haar gaat vreten. Ik moet haar dan pushen om toch aan te gaan waar ze zo tegenop ziet. Dat vindt ze heel moeilijk, het geeft haar veel stress. Het is daarom wel knap dat ze het uiteindelijk toch probeert, ook al snapt ze niet waar ik naartoe wil. En als ik dan achteraf hoor dat ze het toch fijn vond dat ik haar geholpen heb en dat ze zich beter voelt, dan vind ik dat heel waardevol.

Maar het is toch met name vermoeiend om er elke keer mee te dealen. Elke keer die strijd en stress. Ik neem het haar niet kwalijk, maar wel de mensen in de omgeving die kortzichtig concluderen dat ze lui en ongemotiveerd is.

quote:

Op maandag 11 maart 2019 16:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Het komt op jou over als manipulatie?

Jij bent degene die hier manipuleert, niet ik! In al je posts komt heel erg naar voren dat je je niet gelukkig voelt en je schreeuwt om hulp. Jouw posts worden door anderen gelezen, o.a. door mij. Ik vind het echt heel rot voor je en probeer met je mee te denken hoe je uit die shit kan komen.

Je snapt niet hoe het overkomtals manipulatie als jij steeds zegt dat je snapt hoe ik me voel, het soms met me eens bent en me gelijk geeft en dan ineens weer helemaal niet en een tegenovergestelde mening hebt. Sterker nog je vind juist dat ik manipuleer omdat ik in mijn posts laat doorschemeren me rot te voelen en hulp te willen en dat jou het gevoel geeft dat je moet helpen.
Ik plaats soms inderdaad posts waarin ik mijn psychische problemen beschrijf. Dit doen echter heel veel mensen in r&p, die niet allemaal in therapie zullen willen. Waarom heb je alleen last van mijn berichten? Omdat ik het in het topic persoonlijkheidsstoornissen plaats en hier ook opschrijf in bepaalde opzichten negatieve ervaringen te hebben met psychische hulpverlening?

quote:

Als je er zelf niet uit kan komen en je hebt verder ook niemand waarop je kan terugvallen, ben je toch aangewezen op de psychische hulpverlening. Maar het is wel belangrijk dat je de juiste hulp benadert, want anders wordt het kastje-naar-de-muur praktijken.

Lijkt me so far heel sensible. De diagnosen etc horen er nou eenmaal bij: het is aan jezelf in hoeverre jij daar waarde aan hecht. En een goede psych hecht daar alleen in die mate waarde aan om te bekijken hoe jij het beste geholpen kan worden.

Ik deel hier ook de manieren waarop ik zelf bezig ben met de oplossing van mijn problemen. Sinds ongeveer een week deel ik mijn nieuwe plan. Jij geeft aan dat je nu al weet dat deze methode mij nooit verder zal helpen, dat ik dus nooit in staat zal zijn om mezelf te helpen bij psychische problemen maar dat er per se een psycholoog of psychiater aan te pas moet komen. Ik ben jarenlang in behandeling geweest bij psychologen/psychiaters, zonder dat dit mijn psychologische problemen helemaal op bevredigende manier op heeft gelost. Met andere woorden; hen wordt jaren, zo nodig een leven lang gegund om mijn problemen op te lossen, zonder dat zij een behandelplan op hoeven stellen Maar ik krijg er met een specifiek plan van jou nog geen week voor.

quote:

Gevoelens van wantrouwen horen er ook bij. Maar als je écht gelukkiger wilt worden en je persoonlijk wilt ontwikkelen, dan weegt dat uiteindelijk zwaarder.

Maar het is me zo langzamerhand duidelijk dat jij dit allemaal niet snapt en ook de intentie niet hebt om iets van anderen aan te nemen. Of je kan het gewoon niet. Tja, als jij niet open wilt staan voor andere suggesties, dan houdt het op.

Maar waag het niet mij nog een keer van manipulatie te betichten! Omdat jij zo vaak hier jankt hoe moeilijk het allemaal is, probeer ik en andere mensen hier met je mee te denken hoe je uit de shit kan komen. Maar je wilt helemaal niet uit de shit komen, je wilt er nog verder in verzuipen. Je belazert mij en dan krijg ik godverdomme ook nog eens verweten dat ik jou manipuleer en je iets opdring.

En daar heb ik het nu dus moeilijk mee. Ik heb me voor de zoveelste keer weer ingelaten met mensen zonder een greintje zelfreflectie en inlevingsvermogen die alleen maar zuigen en negativiteit brengen.

Dit zal je vast ook allemaal wel niet begrijpen. Waarschijnlijk interpreteer je het alsof ik je kapot ga maken en verzin je er misschien ook bij dat ik ben ingehuurd door een psychiater met als opdracht op jou te pesten ofzo.

Je geeft aan dat als iemand echt gelukkiger wilt worden en zich persoonlijk wilt ontwikkelen, wantrouwen tegenover psychiaters en psychologen niet zwaar genoeg weegt. Je wilt daarmee dus aangeven dat alle gelukkige mensen die zichzelf ontwikkeld hebben dat aan een psycholoog of psychiater te danken hebben, en dat ongelukkige niet ontwikkelde mensen altijd een behandeling bij een psycholoog of psychiater nodig hebben?

Je kaart aan dat omdat ik zo vaak jank over hoe moeilijk alles is, jij en andere mensen hier met mij mee proberen te denken hoe ik uit de shit kan komen. Je houdt je bezig met mijn welbevinden. Dankjewel daarvoor. Omdat jouw idee van hoe ik mijn problemen op kan lossen niet overeen komt met de manier waarop ik zelf denk mijn problemen op te kunnen lossen levert het je alleen frustratie op. Terecht merk je daarom op dat jij je hebt ingelaten met het helpen van iemand die geen hulp van anderen wil aannemen en je dus eigenlijk stank voor dank krijgt. Je denkt dat als ik volhoud dat ik geen hulp van anderen nodig denk te hebben, ik in mijn problemen ga verzuipen.

Ik vind het vervelend om te lezendat jij je belazerd voelt omdat ik je opnieuw heb aangegeven dat ik niet nogmaals hulp wil zoeken bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg voor mijn op ADHD lijkende klachten en dat je er geen vertrouwen in hebt dat ik mijn problemen zelf op kan lossen. Het is logisch dat jij je zo voelt. Ik kan er alleen niets aan veranderen, omdat hulp zoeken bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg iets is dat ik op dit moment absoluut niet meer wil, zoals ik ook al eerder heb aangegeven.

Jij voelt je alsof ik je leeg zuig met negativiteit wanneer je geconfronteerd wordt met mijn berichten. Ik neem aan dat jij voor negatieve gevoelens zoals deze hulp krijgt van een psycholoog/psychiater op dit moment. Wat zegt die daarover dan wat de oplossing is? Is die het ook met jou eens dat de oplossing voor jouw negatieve gevoelens over mijn berichten is dat ik hulp zoek of stop met berichten plaatsen?

quote:

Op maandag 11 maart 2019 11:42 schreef ChildoftheStars het volgende:
Nee, ik heb niet lang hoeven wachten. Alleen het was eerst niet duidelijk wat er aan de hand was, totdat schizofrenie en bipolair naar boven kwam. Ik meldde me aan met eetstoornis. Toen was PTSS snel duidelijk en toen werd er vrij snel ontdekt dat ik schizofrenie en bipolair heb/ben. De eerste hulpclub heeft ongeveer drie maanden geduurd. Naar mijn nieuwe (meer specialistische) behandelaar heeft zes weken geduurd, maar tot die weken omwaren bleef ik bij mijn oude psych

Gelukkig, dat is niet super snel maar ook niet dramatisch lang gelukkig

quote:

Op maandag 11 maart 2019 15:33 schreef LordofLeaves het volgende:

Ik hou het nog steeds vol! Al schreeuwt mijn hoofd om suiker en rotzooi, haha.

De exorcisme is gedaan door een heks in Drenthe. Niet door een kerk idioot.

Goed van je, hoe gaat het nu?
Grappig, hoe kom je bij een heks in Drenthe dan? Het was gewoon een kennis of zo?

quote:

Op maandag 11 maart 2019 21:45 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Het is een harde levensles

Wat hier gebeurt is ook heel bekend voor mij. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, kreeg mijn moeder het daar heel moeilijk mee. Ze verwaarloosde zichzelf en ging veel drinken. Ergens snakte ze om aandacht en hulp, maar ze vertikte het om de stap te zetten om naar de huisarts te gaan. Zij had ook van die conclusies aangenomen dat alle psychologen zieleknijpers zijn.

Ik begrijp echt wel dat het heel moeilijk is de stap te zetten. Ik ben ook kampioen vermijden en heb zodoende behoorlijk wat kostbare tijd vergooid. Maar als je het zat bent om ongelukkig te zijn, dan zal je op den duur door die zure appel heen moeten bijten. Daarbij is de zure appel op zich minder zwaar dan alle ellende die je over je heen krijgt als je blijft vermijden.

De scheiding is nu bijna 30 jaar geleden en mijn moeder vertikt het nog steeds. Ik denk dat ze het heel moeilijk vindt om zich voor te kunnen stellen hoe haar leven eruit kan zien. Zij ziet alleen de dingen waar ze tegenop ziet, niet de dingen die haar leven kunnen verrijken.

Je zou het kunnen vergelijken met dat je moeder heel ziek is, maar ze kan behandeld worden met medicijnen. Maar zij blijft dogmatisch vasthouden aan de overtuiging dat God haar geneest en dat medicijnen des duivels zijn ofzo en daarom slikt ze die niet. Het is al moeilijk genoeg om te accepteren dat je moeder nooit beter gaat worden terwijl de oplossing binnen handbereik is, omdat ze er stellig voor kiest. Tel daarbij op dat elke keer dat je haar ziet je een enorme klaagzang over je heen krijgt hoe zwaar haar leven is en dat ze maar niet snapt waarom God haar geen oplossing biedt. En dan zeg je "Ma, die oplossing is er wel! Je kan beter worden door je te laten behandelen met medicijnen." En dan snauwt ze je boos af: "Nee! Medicijnen zijn des duivels! Ik wil er niks meer over horen!"

Ben blij dat je hier nogmaals het verhaal over je moeder neerzet, ik begrijp nu wel beter waarom het belangrijk voor jou is dat mensen je advies om hulp te zoeken opvolgen. Het is wel goed beschreven van je hoe onlogisch het overkomt dat iemand geen hulp wil en tegenover anderen, ipv alleen tegen God zelf klaagt dat God geen hulp biedt. Ik ben het met je eens dat ze anderen daar niet mee moet lastigvallen. Maar als je moeder in God had geloofd, dan had jij haar ook onmogelijk kunnen overtuigen dat ze nooit daardoor geholpen gaat worden. Jij hoeft geen bewijs te leveren dat de therapie haar met zekerheid zal helpen om te geloven dat dit werkt maar zij moet wel bewijs leveren dat God met zekerheid bestaat. Wat ik wel begrijp dat moeilijk is is het feit dat iemand niet eens open staat voor een andere optie. Maar je moet ook open staan om de reden te begrijpen waarom iemand er niet voor open staat. Sta jij dat? Je zegt steeds van wel, maar nadat je jouw begrip hebt aangegeven ga je direct weer verder met wat voor jou de oplossing is. Ik begrijp wel dat het moeilijk is als mensen niet "gewoon" iets willen proberen. Maar zou jij dat zelf doen? Iets wat je absoluut niet wil, alleen omdat iemand anders het zegt?
Zou het jou daarbij uitmaken of het familie of een vreemde is?

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 11:03 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Bij mijn moeder is het licht autisme. Maar daarbovenop zeult ze ook met een hoop emotionele problemen. Ze heeft zich in haar jeugd altijd alleen gevoeld. Dat ze niet kan praten over haar gevoelens, betekent niet dat ze die niet heeft. En ook niet dat ze geen behoefte heeft aan steun en aandacht.

Toen ze getrouwd was, had ze iemand om op terug te vallen. Mijn vader behandelde haar slecht, maar wat betreft bepaalde zaken zoals financiën was er iemand die voor haar zorgde. Mijn pa had uiteindelijk jarenlang een geheime verhouding. Nota bene in de periode dat mijn opa en oma (ouders van mijn moeder) stierven.

Dus ze werd bedrogen door haar partner die vervolgens van haar ging scheiden. En ze raakt in diezelfde periode haar beide ouders kwijt. Nogal logisch dat ze daar een behoorlijke klap door kreeg en daardoor jarenlang depressief van werd.

De jaren verstreken, maar zij kwam er maar niet uit. Veel mensen verweten haar dat ze haar best niet deed om wat van haar leven te maken. Dat deed ze overigens wel, want ze ging heel veel vrijwilligerswerk doen en afleiding zoeken. Maar daarmee alleen verwerk je zo'n scheiding niet. Je verwerkt zoiets vooral door je erover te bezinnen en te bedenken hoe je je leven weer gaat oppakken en zin gaat geven. Als je daar niet zo goed in bent, dan is het logisch dat je blijft hangen in dezelfde pijn.

Ze haalt haar veiligheid uit de dingen die vertrouwd voor haar zijn. Ook als dat nare ervaringen zijn. Daarin is ze totaal het tegenovergestelde van ik, want ik heb het juist nodig om nieuwe mogelijkheden en nieuwe perspectieven voor me te zien. Ik kan er niet tegen als alles hetzelfde blijft. En nog minder als ik voor me zie dat het ook nooit zou kunnen veranderen.

Het is bij mijn moeder de juiste balans zoeken om met haar om te gaan. Enerzijds weet ik dat ze de veiligheid van het bekende nodig heeft. Maar als ik aanvoel dat ze ergens mee zit waar ze niet over praat, weet ik dat het op den duur aan haar gaat vreten. Ik moet haar dan pushen om toch aan te gaan waar ze zo tegenop ziet. Dat vindt ze heel moeilijk, het geeft haar veel stress. Het is daarom wel knap dat ze het uiteindelijk toch probeert, ook al snapt ze niet waar ik naartoe wil. En als ik dan achteraf hoor dat ze het toch fijn vond dat ik haar geholpen heb en dat ze zich beter voelt, dan vind ik dat heel waardevol.

Maar het is toch met name vermoeiend om er elke keer mee te dealen. Elke keer die strijd en stress. Ik neem het haar niet kwalijk, maar wel de mensen in de omgeving die kortzichtig concluderen dat ze lui en ongemotiveerd is.

Maar wat zegt jouw therapeut nou dat jij moet doen in deze situatie om van je vervelende gevoel erover af te komen?

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 10:02 schreef Dunckie het volgende:
Hoop dat je het een beetje van je af kunt laten glijden. Je hebt erg je best gedaan, bent empathisch geweest en hebt goede adviezen gegeven. Meer kun je niet doen.

Geeninspiratie komt er hopelijk uiteindelijk wel. Hij/zij heeft 't moeilijk en is wellicht niet altijd fair momenteel. Hopelijk komt 't later en ziet hij/zij wat je hebt geprobeerd voor hem/haar te doen.

Laat je niet uit 't veld slaan, je levert fantastische bijdragen hier.

Bedankt voor jouw empathie en dat jij PabstBlueRibbon een steun in de rug geeft.

[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 12-03-2019 14:53:14 ]

quote:

Op maandag 11 maart 2019 18:50 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Dat heb ik ook gehad. Haalt een hoop prikkels weg. Je gaat er zeker goed op slapen.

Vannacht was ik weer gewoon om half 3 wakker, zoals standaard. Dus hopen dat het beter slapen nog gaat komen.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 16:51 schreef Burner82 het volgende:
Vannacht was ik weer gewoon om half 3 wakker, zoals standaard. Dus hopen dat het beter slapen nog gaat komen.

En daarna kon je helemaal niet meer in slaap komen?

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 18:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]

En daarna kon je helemaal niet meer in slaap komen?

Daarna draai ik me om, doezel een beetje, tot het 20 minuten later is. Tot een uur of 5.

quote:

Op dinsdag 12 maart 2019 18:53 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]

Goed, dag twee ging beter dan gisteren. Hoe ik bij die heks kwam? Via via. Ik wordt omringt door bijzondere mensen. Ik trek nu eenmaal dat soort figuren aan.

Ik kan nog wel een aardig tarot kaartje leggen