R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vandaag had ik met mijn vriend afgesproken waarmee ik bijna 5 jaar on and off samen mee ben geweest.
Maar de laatste maanden gedraagt hij zich zo ontzettend geïrriteerd naar mij toe.
Onderstaande is de exacte weergave van wat er vandaag gebeurde.
Over een maand wilden we een weekje weg gaan. We hadden het over onze bagages, kosten enz. En hij zei opeens dat we deze keer onze bagages vroeg moesten afgeven. De laatste keer werden ze niet meegestuurd met onze vlucht, omdat we te laat incheckten.
Ik herinnerde me toen het incident en zei -zonder dat beschuldigen mijn intentie was- dat die keer hij nog ging roken en daarna naar de wc ging (terwijl ik iets zei van dat we eerst koffers moesten wegbrengen). Hij zat er toen een half uur op en er waren allerlei problemen toen daar op de wc en het spoelde ook niet meer door.
Nou geen probleem. Alleen ging hij opeens heel moeilijk doen
*zo lang zit ik nóóit op de wc!!!
Ik zei: "het maakt ook niet uit. Ik herinnerde het me alleen". Maar hij begon zijn stem te verheffen en dat ik nu moest ophouden. Ik was lichtelijk geschrokken en zei dat het zo was gebeurd. Hij begon te schreeuwen en zei dat ik hem omlaag aan het drukken was en dat ik negatief was.
Ik probeerde intussen te zeggen dat ik daar niet mee bezig was, maar dat ik gewoon de feiten opnoemde, zodat we het konden voorkomen en hem niet omlaag aan het drukken was.
Hij schold me opeens uitvoor k*nkermongool. En daarna dat we niet meer naar Gouda gaan (we zaten in de auto). Daarna schold hij me uit voor kutwijf, hoer. Dat ik two faced en hypocriet ben. Dat ik geen doel in mijn leven heb. Dat allemaal keihard schreeuwen.
Ik bleef stil en af en toe piepte ik er iets tussendoor als *je hoeft niet te schelden* en *je hebt me uitgescholden*. Ik heb een hele fijne, zachte stem, dus stem verheffen gaat niet.
Hij keerde na 15 min samenzijn de auto om en zei intussen ik ga niet met jou op vakantie en daarna weer dat geld van mn vader is alleen voor mij. (Zn vader bood aan om hotel mee te betalen wat voor mij niet eens nodig was!!). Hij zou me weer wegbrengen waar hij me zojuist had opgehaald. Ik zei dat ik alleen ging.
Opeens deed hij weer poeslief en zei met een poeslieve stem: zullen we nu weer normaal doen? Ik was al aan het snikken en zei breng me maar weg. Hij emotieloos: ok.
Na een lange stilte zei hij dat ik respectloos was, gemeen tegen anderen ben en dat ik schijt aan hem heb en dat hij nu schijt aan mij heeft. In al die tijd heb ik hem niet 1 keer beschuldigd of uitgescholden of persoonlijk aangevallen. En dat zei ik hem ook. Hij deelde ook mee dat ik hem zou hebben gebruikt. Maar hij heeft nooit wat voor me gedaan. Toen ik hem dat vroeg,zei hij qua dagjes weggaan. Kan ik ook met vriendinnen zei ik.
Toen zette hij me ergens op straat af. En zei toen met een poeslieve stem *nou wat hebben we weer genoten hè* Ik begon natuurlijk in de auto te huilen en dat ik het niet zo bedoeld had, zei hij dat ik het weer aan het bagatelliseren was. Ik huilde en hij zei dat hij van binnen aan het huilen was. Kan dit?
En toen ik uit de auto was, scheurde hij letterlijk weg.
Ik zit nu met een kutgevoel, maar heb hem wel overal geblokkeerd.
Hij is echt veranderd. Is dit normaal?
Maar de laatste maanden gedraagt hij zich zo ontzettend geïrriteerd naar mij toe.
Onderstaande is de exacte weergave van wat er vandaag gebeurde.
Over een maand wilden we een weekje weg gaan. We hadden het over onze bagages, kosten enz. En hij zei opeens dat we deze keer onze bagages vroeg moesten afgeven. De laatste keer werden ze niet meegestuurd met onze vlucht, omdat we te laat incheckten.
Ik herinnerde me toen het incident en zei -zonder dat beschuldigen mijn intentie was- dat die keer hij nog ging roken en daarna naar de wc ging (terwijl ik iets zei van dat we eerst koffers moesten wegbrengen). Hij zat er toen een half uur op en er waren allerlei problemen toen daar op de wc en het spoelde ook niet meer door.
Nou geen probleem. Alleen ging hij opeens heel moeilijk doen
*zo lang zit ik nóóit op de wc!!!
Ik zei: "het maakt ook niet uit. Ik herinnerde het me alleen". Maar hij begon zijn stem te verheffen en dat ik nu moest ophouden. Ik was lichtelijk geschrokken en zei dat het zo was gebeurd. Hij begon te schreeuwen en zei dat ik hem omlaag aan het drukken was en dat ik negatief was.
Ik probeerde intussen te zeggen dat ik daar niet mee bezig was, maar dat ik gewoon de feiten opnoemde, zodat we het konden voorkomen en hem niet omlaag aan het drukken was.
Hij schold me opeens uitvoor k*nkermongool. En daarna dat we niet meer naar Gouda gaan (we zaten in de auto). Daarna schold hij me uit voor kutwijf, hoer. Dat ik two faced en hypocriet ben. Dat ik geen doel in mijn leven heb. Dat allemaal keihard schreeuwen.
Ik bleef stil en af en toe piepte ik er iets tussendoor als *je hoeft niet te schelden* en *je hebt me uitgescholden*. Ik heb een hele fijne, zachte stem, dus stem verheffen gaat niet.
Hij keerde na 15 min samenzijn de auto om en zei intussen ik ga niet met jou op vakantie en daarna weer dat geld van mn vader is alleen voor mij. (Zn vader bood aan om hotel mee te betalen wat voor mij niet eens nodig was!!). Hij zou me weer wegbrengen waar hij me zojuist had opgehaald. Ik zei dat ik alleen ging.
Opeens deed hij weer poeslief en zei met een poeslieve stem: zullen we nu weer normaal doen? Ik was al aan het snikken en zei breng me maar weg. Hij emotieloos: ok.
Na een lange stilte zei hij dat ik respectloos was, gemeen tegen anderen ben en dat ik schijt aan hem heb en dat hij nu schijt aan mij heeft. In al die tijd heb ik hem niet 1 keer beschuldigd of uitgescholden of persoonlijk aangevallen. En dat zei ik hem ook. Hij deelde ook mee dat ik hem zou hebben gebruikt. Maar hij heeft nooit wat voor me gedaan. Toen ik hem dat vroeg,zei hij qua dagjes weggaan. Kan ik ook met vriendinnen zei ik.
Toen zette hij me ergens op straat af. En zei toen met een poeslieve stem *nou wat hebben we weer genoten hè* Ik begon natuurlijk in de auto te huilen en dat ik het niet zo bedoeld had, zei hij dat ik het weer aan het bagatelliseren was. Ik huilde en hij zei dat hij van binnen aan het huilen was. Kan dit?
En toen ik uit de auto was, scheurde hij letterlijk weg.
Ik zit nu met een kutgevoel, maar heb hem wel overal geblokkeerd.
Hij is echt veranderd. Is dit normaal?
Klinkt als een gezonde relatie.
Acquisitie n.a.v. deze post wordt niet op prijs gesteld.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Don't you see going to heaven is just in the thought that you might?
As an on-line radio program grows longer, the probability of a German song approaches 1.
Nee, als dit exact is wat er gebeurt is is het niet normaal. Wat een idioot.
Crack the following and we will get back to you: !1!llssod000;;
Het was echt niet als aanval bedoeld, maar het was allemaal wel zijn schuld. Dat is wat je feitelijk zei. Zijn reactie slaat nergens op, maar als ik jouw post al lees komt bij mij ook wat passieve-agressie naar boven. Met je fijne en zachte stem en je benoemen van 'de feiten'.
Tja, schelden is nooit leuk maar zo te zien lopen 2 gevoelens langs elkaar heen: jouw gevoel voor hem en zijn gevoel voor jou. In die zin: jij wordt emotioneel geraakt over hoe hij zich gedraagt.quote:Op woensdag 20 februari 2019 19:48 schreef Ttulpen het volgende:
Vandaag had ik met mijn vriend afgesproken waarmee ik bijna 5 jaar on and off samen mee ben geweest.
Maar de laatste maanden gedraagt hij zich zo ontzettend geïrriteerd naar mij toe.
Onderstaande is de exacte weergave van wat er vandaag gebeurde.
Over een maand wilden we een weekje weg gaan. We hadden het over onze bagages, kosten enz. En hij zei opeens dat we deze keer onze bagages vroeg moesten afgeven. De laatste keer werden ze niet meegestuurd met onze vlucht, omdat we te laat incheckten.
Ik herinnerde me toen het incident en zei -zonder dat beschuldigen mijn intentie was- dat die keer hij nog ging roken en daarna naar de wc ging (terwijl ik iets zei van dat we eerst koffers moesten wegbrengen). Hij zat er toen een half uur op en er waren allerlei problemen toen daar op de wc en het spoelde ook niet meer door.
Nou geen probleem. Alleen ging hij opeens heel moeilijk doen
*zo lang zit ik nóóit op de wc!!!
Ik zei: "het maakt ook niet uit. Ik herinnerde het me alleen". Maar hij begon zijn stem te verheffen en dat ik nu moest ophouden. Ik was lichtelijk geschrokken en zei dat het zo was gebeurd. Hij begon te schreeuwen en zei dat ik hem omlaag aan het drukken was en dat ik negatief was.
Ik probeerde intussen te zeggen dat ik daar niet mee bezig was, maar dat ik gewoon de feiten opnoemde, zodat we het konden voorkomen en hem niet omlaag aan het drukken was.
Hij schold me opeens uitvoor k*nkermongool. En daarna dat we niet meer naar Gouda gaan (we zaten in de auto). Daarna schold hij me uit voor kutwijf, hoer. Dat ik two faced en hypocriet ben. Dat ik geen doel in mijn leven heb. Dat allemaal keihard schreeuwen.
Ik bleef stil en af en toe piepte ik er iets tussendoor als *je hoeft niet te schelden* en *je hebt me uitgescholden*. Ik heb een hele fijne, zachte stem, dus stem verheffen gaat niet.
Hij keerde na 15 min samenzijn de auto om en zei intussen ik ga niet met jou op vakantie en daarna weer dat geld van mn vader is alleen voor mij. (Zn vader bood aan om hotel mee te betalen wat voor mij niet eens nodig was!!). Hij zou me weer wegbrengen waar hij me zojuist had opgehaald. Ik zei dat ik alleen ging.
Opeens deed hij weer poeslief en zei met een poeslieve stem: zullen we nu weer normaal doen? Ik was al aan het snikken en zei breng me maar weg. Hij emotieloos: ok.
Na een lange stilte zei hij dat ik respectloos was, gemeen tegen anderen ben en dat ik schijt aan hem heb en dat hij nu schijt aan mij heeft. In al die tijd heb ik hem niet 1 keer beschuldigd of uitgescholden of persoonlijk aangevallen. En dat zei ik hem ook. Hij deelde ook mee dat ik hem zou hebben gebruikt. Maar hij heeft nooit wat voor me gedaan. Toen ik hem dat vroeg,zei hij qua dagjes weggaan. Kan ik ook met vriendinnen zei ik.
Toen zette hij me ergens op straat af. En zei toen met een poeslieve stem *nou wat hebben we weer genoten hè* Ik begon natuurlijk in de auto te huilen en dat ik het niet zo bedoeld had, zei hij dat ik het weer aan het bagatelliseren was. Ik huilde en hij zei dat hij van binnen aan het huilen was. Kan dit?
En toen ik uit de auto was, scheurde hij letterlijk weg.
Ik zit nu met een kutgevoel, maar heb hem wel overal geblokkeerd.
Hij is echt veranderd. Is dit normaal?
Wow. Nee dat is niet normaal. En het is ook niet normaal dat je bij hem blijft als hij zo met je omgaat.
Ditquote:
Het was echt niet als aanval bedoeld, maar het was allemaal wel zijn schuld. Dat is wat je feitelijk zei. Zijn reactie slaat nergens op, maar als ik jouw post al lees komt bij mij ook wat passieve-agressie naar boven. Met je fijne en zachte stem en je benoemen van 'de feiten'.
Beide klinken als mensen die nog wat stapjes te zetten hebben voor dat ze aangenaam gezelschap zijn
Dus bij dat soort dingen denk ik dan wel altijd 'zoek elkaar maar lekker op, dan hebben anderen er geen last van'
Wellicht zou je er verstandig aan doen gewoon een tijdje alleen te zijn en aan jezelf te werken. Zo onderdanig wil je toch niet zijn, voor de rest van je leven?quote:Ik begon natuurlijk in de auto te huilen en dat ik het niet zo bedoeld had
Ik geloof niet dat een lichte beschuldiging genoeg is voor zo'n tirade. Dat hij even geirriteerd is kan ik begrijpen (als de beschuldiging onterecht is) maar zo te lezen ging hij helemaal los.quote:
[..]
Dit
Beide klinken als mensen die nog wat stapjes te zetten hebben voor dat ze aangenaam gezelschap zijn
Dus bij dat soort dingen denk ik dan wel altijd 'zoek elkaar maar lekker op, dan hebben anderen er geen last van'
Ik denk ook niet dat dit de enige keer is dat er een lichte beschuldiging isquote:Op woensdag 20 februari 2019 20:11 schreef Strani het volgende:
[..]
Ik geloof niet dat een lichte beschuldiging genoeg is voor zo'n tirade. Dat hij even geirriteerd is kan ik begrijpen (als de beschuldiging onterecht is) maar zo te lezen ging hij helemaal los.
Als je al jaren aan-uit-aan-uit bent dan heb je een bepaalde dynamiek ontwikkeld en bouwt shit zich op
Dit ja. "Niet lullig bedoeld maar.... " en prompt volgt er dan een lullige reactie.quote:
Het was echt niet als aanval bedoeld, maar het was allemaal wel zijn schuld. Dat is wat je feitelijk zei. Zijn reactie slaat nergens op, maar als ik jouw post al lees komt bij mij ook wat passieve-agressie naar boven. Met je fijne en zachte stem en je benoemen van 'de feiten'.
Maar goed buiten dat hoop ik dat het nu wel 'off' blijft. Als je zegt dat het on en off 5 jaar geduurd heeft was het vast geen droomrelatie.
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Als ik er nu aan denk, had ik misschien niet moeten beginnen over dat wc incident. Hij begon zich er echter zo over op te winden, het te ontkennen en dat ik mijn mond moet houden. Toen had ik zoiets van ..wat is het probleem? En ik bleef toen juist bij mijn punt dat het echt zo was gebeurd (dat kan passief agressief zijn). Toen begon hij dus met schelden en schreeuwen, anders had ik nogmaals zeker benadrukt dat het niet zijn schuld was en het helemaal niet eens erg was. Aangezien het al bijna 3 jaar geleden is gebeurdquote:
Het was echt niet als aanval bedoeld, maar het was allemaal wel zijn schuld. Dat is wat je feitelijk zei. Zijn reactie slaat nergens op, maar als ik jouw post al lees komt bij mij ook wat passieve-agressie naar boven. Met je fijne en zachte stem en je benoemen van 'de feiten'.
Het is natuurlijk lastig om op basis van dit alleen een reactie te geven.
Wellicht dat hij iemand is die dingen opkropt en vervolgens alle opgekropte dingen bij zoiets kleins/nietszeggends in een keer eruit gooit. Wat vooral belangrijk is is dat je niet omwille van hem dingen gaat laten of jezelf in een positie gaat wringen waarbij hij er nog meer misbruik van gaat maken. Want in een 'normale' relatie dan hoor je zoiets gewoon te kunnen zeggen.
Ik heb zelf in een vergelijkbare positie gezeten en op een gegeven moment ga je aan jezelf twijfelen en bij de kleinste dingen al afvragen wat je verkeerd hebt gedaan of wat er nou aan de hand is.
Dus nee dit is geen normaal gedrag, niet over je heen laten lopen ookal is dat moeilijk.
Wellicht dat hij iemand is die dingen opkropt en vervolgens alle opgekropte dingen bij zoiets kleins/nietszeggends in een keer eruit gooit. Wat vooral belangrijk is is dat je niet omwille van hem dingen gaat laten of jezelf in een positie gaat wringen waarbij hij er nog meer misbruik van gaat maken. Want in een 'normale' relatie dan hoor je zoiets gewoon te kunnen zeggen.
Ik heb zelf in een vergelijkbare positie gezeten en op een gegeven moment ga je aan jezelf twijfelen en bij de kleinste dingen al afvragen wat je verkeerd hebt gedaan of wat er nou aan de hand is.
Dus nee dit is geen normaal gedrag, niet over je heen laten lopen ookal is dat moeilijk.
Zijn reactie was uiteraard veel te overdreven maar beginnen over iets van drie jaar geleden vind ik ook niet zo handig. Ik zou ook geïrriteerd raken, maar niet zoooo.quote:
Aangezien het al bijna 3 jaar geleden is gebeurd
quote:
[..]
Ik denk ook niet dat dit de enige keer is dat er een lichte beschuldiging is
Als je al jaren aan-uit-aan-uit bent dan heb je een bepaalde dynamiek ontwikkeld en bouwt shit zich op
Ik snap wat je bedoelt met dat van dingen opkroppen. Echter zei hij laatst in een lange mail dat er veel oud zeer tussen ons is en wij weer fris moeten beginnen. Dat zou vandaag moeten zijn.quote:Op woensdag 20 februari 2019 20:27 schreef S95Sedan het volgende:
Het is natuurlijk lastig om op basis van dit alleen een reactie te geven.
Wellicht dat hij iemand is die dingen opkropt en vervolgens alle opgekropte dingen bij zoiets kleins/nietszeggends in een keer eruit gooit. Wat vooral belangrijk is is dat je niet omwille van hem dingen gaat laten of jezelf in een positie gaat wringen waarbij hij er nog meer misbruik van gaat maken. Want in een 'normale' relatie dan hoor je zoiets gewoon te kunnen zeggen.
Ik heb zelf in een vergelijkbare positie gezeten en op een gegeven moment ga je aan jezelf twijfelen en bij de kleinste dingen al afvragen wat je verkeerd hebt gedaan of wat er nou aan de hand is.
Dus nee dit is geen normaal gedrag, niet over je heen laten lopen ookal is dat moeilijk.
Zo erg als vandaag is het nooit geweest. Ik kan helemaal niks meer zeggen. Hij ontploft om alles. Zou hij een ander hebben?
of hij is gewoon klaar met alle bullshitquote:
[..]
Ik snap wat je bedoelt met dat van dingen opkroppen. Echter zei hij laatst in een lange mail dat er veel oud zeer tussen ons is en wij weer fris moeten beginnen. Dat zou vandaag moeten zijn.
Zo erg als vandaag is het nooit geweest. Ik kan helemaal niks meer zeggen. Hij ontploft om alles. Zou hij een ander hebben?
Rare stap hoor, van dit naar een ander
Hij begon over de bagages die we toen kwijtraakten omdat we een kwartier voor het vliegtuig opsteeg nog ff snel kwamen inchecken. Dat we nu wel op tijd moesten komen.quote:Op woensdag 20 februari 2019 20:29 schreef Karina het volgende:
[..]
Zijn reactie was uiteraard veel te overdreven maar beginnen over iets van drie jaar geleden vind ik ook niet zo handig. Ik zou ook geïrriteerd raken, maar niet zoooo.
Toen zei ik idd dat het toen kwam omdat hij nog ging roken en vervolgens half uur op de wc zat. En dat we dat niet meer moesten doen maar meteen bij aankomst moesten checken. Het was goed bedoeld. Ik had geen flauw idee dat hij hier zo kwaad om zou worden. Ik ben er ook niet mee bezig om hem omlaag te halen, ben ook gewoon heel moe van mn werk, gezondheid en andere dingen. Dit zei ik gisteravond telefonisch tegen hem en dat ik het goed bedoel.
Ik had gewild dat het in mij priveleven goed was. Maar dat helaas ook niet. Het maakt me onzeker. Wat voor persoon ben ik als iemand me zo heftig uitscheldt?
