F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
Hoe te posten in dit topic
Simpel! Zet de titel van de zojuist gekeken film neer, al dan niet bold plus IMDb-linkje. Vervolgens een mooie filmposter of frappant screenshot (geen gele kikkers of Moviemeterplaatjes!) en daaronder een verhaaltje wat je nu zo gaaf of niet gaaf aan de film vindt. Let op: controversiële meningen worden ten zeerste gewaardeerd! Ter afsluiting geef je de film nog de waardering in of sterren of een cijfer van 1 tot en met 10. Of je doet toch iets heel anders, dat mag ook. Loze maanddumps wat je gezien hebt of nietszeggende ultiem korte recensies worden desalniettemin minder gewaardeerd.
Meningen en vragen over het plot dienen gemarkeerd te worden met de spoiler-tag zodat je voor anderen de film niet verpest, als men ooit besluit de film nog eens te kijken
.Kijkerslijstjes over de hele maand worden niet gewaardeerd.
Dat we elkaar mogen aansteken tot het kijken van elkaars filmkeuze.
Vorige topics.
OP topicreeks
Mandy (2018) - IMDb
Wow, wat een krankzinnige trip!
Toen de film opende met Starless van King Crimson, een van mijn favoriete nummers aller tijden, wist ik dat dit niet meer fout kon gaan. Twee uur lang werd ik meegevoerd door ronkende soundtrack en de bedwelmende beelden gehuld in een waas van geel, rood en blauw. Niets minder dan een audiovisueel meesterwerk. Wat ben ik blij dat ik deze film in de cinema heb mogen aanschouwen. Net zoals films als Beyond the Black Rainbow, Enter the Void en Mother! is ook Mandy op de eerste plaats een ervaring die je het beste kunt ondergaan onder het genot van een stevige beeld- en geluidsinstallatie. Deze film zal dan ook nooit op die manier tot zijn recht komen op een laptopschermpje.
Het verhaal is simpel: Mandy en Red (zal vast geen toeval zijn dat het openingsnummer uit het King Crimson album met dezelfde naam komt) wonen vredig samen in een bescheiden huisje midden in een afgelegen bos. Nadat de leider van een groep religekkies geobsedeerd raakt door Mandy beveelt hij zijn apostelen om haar te ontvoeren zodat hij haar kan inwijden in hun cult. Mandy is echter niet onder de indruk van cultleider Jeremiah en dat komt haar duur te staan. Red, die met eigen ogen aan heeft moeten zien wat haar werd aangedaan is uit op wraak. Het verhaal dient voornamelijk als kapstok voor de hallucinante nachtmerrie die Cosmatos ons voorschotelt. Waar veel style-over-substance films met dezelfde aspiraties de neiging hebben om het plot zo abstract mogelijk te maken zodat er geen touw meer aan vast te knopen is, doet Mandy het tegenovergestelde. De verhaaltechnische rode draad en de gegronde emotionele lading zorgen ervoor dat je je 100% kunt inleven in de bizarre droomwereld vol gemuteerde LSD-bikers, occulte artefacten en astrologische vergezichten. Ik heb magical realism zelden zo doeltreffend verwezenlijkt zien worden. Vanwege de mix tussen hedendaagse referenties en fantasy-horror elementen voelt het alsof je je in een andere dimensie op deze planeet waant. Terugkijkend naar Beyond the Black Rainbow is het ook geen verassing dat Cosmatos hiertoe in staat is, in Mandy komt hij echter nog een stapje dichter bij perfectie.
Ondanks dat de film twee distinctieve helften kent, blijft de stijl consistent. Het is enkel de toon die verandert. De lome, dromerige sfeer die aanwezig is wanneer we kennis maken met Red en Mandy schakelt in de tweede helft over naar een intense wraakexercitie gevuld met kettingzaag battles, afgehakte hoofden en bloedfonteinen. Maar zelfs die uitspattingen zijn op een artistieke manier binnen de perken gehouden. In andere woorden, wie een groot splatterfeest verwacht zal van een koude kermis thuis komen. Als ik één minpuntje zou moeten noemen zou het dan ook zijn dat Cosmatos regelmatig door middel van intense scènes de indruk wekt dat vanaf dat moment alle remmen losgaan, waarna hij bij de daaropvolgende scène weer rustig zijn tijd neemt met als gevolg dat die opgebouwde intensiteit weer verloren gaat. Ik ben er echter van overtuigd dat dit bij de tweede kijkbeurt veel minder opvallend zal zijn.
De acteerprestaties zijn uitstekend. Riseborough heeft een perfect passende uitstraling, Roache is geniaal als pathetische cultleider en Cage is weer helemaal in zijn element. Cage is op momenten zo krankzinnig dat je erom moet lachen terwijl je met hem meeleeft en dat werkt verrassend goed. Er zit sowieso best wel wat geslaagde humor in de film. Met name de Cheddar Goblin zal van de nodige cultstatus gaan genieten.
Het is niets minder dan geniaal hoe Cosmatos een hoop pulpy grindhouse horrorelementen in een uitermate sfeervol art-house jasje heeft weten te gieten zodat zelfs ik ervan heb kunnen genieten.
Dat Cosmatos na twee films al zo'n eigen stijl heeft weten te ontwikkelen belooft veel goeds voor de toekomst. Ook Cage heeft bewezen dat het nog lang geen tijd voor hem is om achter de geraniums te gaan zitten en ik kijk dan ook enorm uit naar zijn aanstaande project met mad genius Sion Sono. Ik ben bang dat ik er niet aan ontkom om een nieuwe plek vrij te maken in mijn top 10. Met twee top 10 noteringen kan filmjaar 2018 nu al niet meer stuk wat mij betreft.
IMDb: 6.9/10
Ik: 10/10
Wow, wat een krankzinnige trip!
Toen de film opende met Starless van King Crimson, een van mijn favoriete nummers aller tijden, wist ik dat dit niet meer fout kon gaan. Twee uur lang werd ik meegevoerd door ronkende soundtrack en de bedwelmende beelden gehuld in een waas van geel, rood en blauw. Niets minder dan een audiovisueel meesterwerk. Wat ben ik blij dat ik deze film in de cinema heb mogen aanschouwen. Net zoals films als Beyond the Black Rainbow, Enter the Void en Mother! is ook Mandy op de eerste plaats een ervaring die je het beste kunt ondergaan onder het genot van een stevige beeld- en geluidsinstallatie. Deze film zal dan ook nooit op die manier tot zijn recht komen op een laptopschermpje.
Het verhaal is simpel: Mandy en Red (zal vast geen toeval zijn dat het openingsnummer uit het King Crimson album met dezelfde naam komt) wonen vredig samen in een bescheiden huisje midden in een afgelegen bos. Nadat de leider van een groep religekkies geobsedeerd raakt door Mandy beveelt hij zijn apostelen om haar te ontvoeren zodat hij haar kan inwijden in hun cult. Mandy is echter niet onder de indruk van cultleider Jeremiah en dat komt haar duur te staan. Red, die met eigen ogen aan heeft moeten zien wat haar werd aangedaan is uit op wraak. Het verhaal dient voornamelijk als kapstok voor de hallucinante nachtmerrie die Cosmatos ons voorschotelt. Waar veel style-over-substance films met dezelfde aspiraties de neiging hebben om het plot zo abstract mogelijk te maken zodat er geen touw meer aan vast te knopen is, doet Mandy het tegenovergestelde. De verhaaltechnische rode draad en de gegronde emotionele lading zorgen ervoor dat je je 100% kunt inleven in de bizarre droomwereld vol gemuteerde LSD-bikers, occulte artefacten en astrologische vergezichten. Ik heb magical realism zelden zo doeltreffend verwezenlijkt zien worden. Vanwege de mix tussen hedendaagse referenties en fantasy-horror elementen voelt het alsof je je in een andere dimensie op deze planeet waant. Terugkijkend naar Beyond the Black Rainbow is het ook geen verassing dat Cosmatos hiertoe in staat is, in Mandy komt hij echter nog een stapje dichter bij perfectie.
Ondanks dat de film twee distinctieve helften kent, blijft de stijl consistent. Het is enkel de toon die verandert. De lome, dromerige sfeer die aanwezig is wanneer we kennis maken met Red en Mandy schakelt in de tweede helft over naar een intense wraakexercitie gevuld met kettingzaag battles, afgehakte hoofden en bloedfonteinen. Maar zelfs die uitspattingen zijn op een artistieke manier binnen de perken gehouden. In andere woorden, wie een groot splatterfeest verwacht zal van een koude kermis thuis komen. Als ik één minpuntje zou moeten noemen zou het dan ook zijn dat Cosmatos regelmatig door middel van intense scènes de indruk wekt dat vanaf dat moment alle remmen losgaan, waarna hij bij de daaropvolgende scène weer rustig zijn tijd neemt met als gevolg dat die opgebouwde intensiteit weer verloren gaat. Ik ben er echter van overtuigd dat dit bij de tweede kijkbeurt veel minder opvallend zal zijn.
De acteerprestaties zijn uitstekend. Riseborough heeft een perfect passende uitstraling, Roache is geniaal als pathetische cultleider en Cage is weer helemaal in zijn element. Cage is op momenten zo krankzinnig dat je erom moet lachen terwijl je met hem meeleeft en dat werkt verrassend goed. Er zit sowieso best wel wat geslaagde humor in de film. Met name de Cheddar Goblin zal van de nodige cultstatus gaan genieten.
Het is niets minder dan geniaal hoe Cosmatos een hoop pulpy grindhouse horrorelementen in een uitermate sfeervol art-house jasje heeft weten te gieten zodat zelfs ik ervan heb kunnen genieten.
Dat Cosmatos na twee films al zo'n eigen stijl heeft weten te ontwikkelen belooft veel goeds voor de toekomst. Ook Cage heeft bewezen dat het nog lang geen tijd voor hem is om achter de geraniums te gaan zitten en ik kijk dan ook enorm uit naar zijn aanstaande project met mad genius Sion Sono. Ik ben bang dat ik er niet aan ontkom om een nieuwe plek vrij te maken in mijn top 10. Met twee top 10 noteringen kan filmjaar 2018 nu al niet meer stuk wat mij betreft.
IMDb: 6.9/10
Ik: 10/10
Goed geschreven recensie, Cikx. Ik vond de film persoonlijk iets minder indrukwekkend. Zeker de tweede helft.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Dank.quote:Op vrijdag 28 september 2018 19:46 schreef EP3 het volgende:
Goed geschreven recensie, Cikx. Ik vond de film persoonlijk iets minder indrukwekkend. Zeker de tweede helft.
Kan ik me wat bij voorstellen hoor aangezien de tweede helft zo'n andere toon heeft.
Gelukkig waren beide helemaal mijn ding.
Het is wel n film die erin is geslaagd om n compleet eigen universum te creëren. Dat alleen maakt m al het bekijken waard. De uitvoering - met name in de eerste helft - was fascinerend en zo nu en dan zelfs adembenemend. Ik vind het denk ik vooral jammer dat de geraffineerde ambiance gaandeweg steeds meer terrein verloor ten dienste van de primitieve grimmigheid.quote:Op vrijdag 28 september 2018 20:10 schreef Cikx het volgende:
[..]
Dank.
Kan ik me wat bij voorstellen hoor aangezien de tweede helft zo'n andere toon heeft.
Gelukkig waren beide helemaal mijn ding.
Maar absoluut n aanrader. Krijgt van mij n 8.
O, en Cage was werkelijk fenomenaal. Die rol is op zijn lijf geschreven.
[ Bericht 4% gewijzigd door EP3 op 28-09-2018 20:47:01 ]
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
The Glass Castle (2017) - IMDb coming of age drama over een jong meisje wat opgroeit in een armoedige,disfunctionele familie. De getraumatiseerde, alcoholistische vader sleept de hele familie (4 kids met hun moeder) het hele land door op de vlucht voor de politie, schuldeisers en de overheid. De kinderen proberen op latere leeftijd de wurgende ellende van de familie te ontvluchten maar dat blijkt nog niet zo simpel.
Het is een waargebeurd, aangrijpend verhaal over de effecten die een dergelijk milieu heeft op opgroeiende kinderen. Doet hier en daar wel aan 'Captain Fantastic' denken. De vader wordt gespeeld door Woody Harrelson en die laat zien dat hij veel meer in zijn mars heeft dan het spelen van een vrij onnozele crimineel of politieagent. Kinderen spelen ook de sterren van de hemel, met name in het gedeelte als ze jong zijn. Behoorlijk goed drama en de beelden op het einde voegen nog een extra dimensie toe: een 7,5
Mandy (2018) - IMDb is al veel over geschreven dus ik hou het kort. Een kinderloos echtpaar leeft geïsoleerd in een afgelegen buitengebied. Een krankzinnige cult/sekte kidnapt de vrouw en vanaf dat moment breekt de hel -letterlijk en figuurlijk- los.
Geen echte horror maar meer een bloederige revenge thriller met redelijk simpel plot, het moet het meer van de opmerkelijke plaatjes en muziek hebben. Een bijzondere film die je aanspreekt of niet. Vervreemde surrealistische sfeer met aparte soundtrack en soms ronduit psychedelisch aandoende beelden. Snufjes van David Lynch, Hellraiser, Enter the Void wat hier en daar gelardeerd is met zwarte humor. Ik vond het wel wat hebben maar mijn vrouw vond het werkelijk niets en zo zal de film iedereen wel verdelen denk ik.
Paar kritiekpuntjes: de zoektocht en afslacht/vechtpartijen hadden wat uitgebreider mogen zijn en de biker-mutanten (leuke vondst trouwens, gaf net even dat bovennatuurlijke tintje) waren te overduidelijk gebaseerd op de cenobites uit Hellraiser. Desondanks dat toch aardig filmpje, met name door de originele uitvoering een verademing tussen het aanbod van Hollywood troep: 7-
Ready Player One (2018) - IMDb in de toekomst brengen we een groot gedeelte van onze tijd door in een gigantische virtual reality wereld genaamd OASIS, zeg een soort Second Life meets C&C. De bouwer hiervan komt te overlijden. Hij heeft echter -lang voor zijn overlijden- een tamelijk complex 'easter egg' ingebouwd waarbij de bezoekers worden uitgedaagd om deze te vinden, dit om uiteindelijk de erfenis over OASIS te verkrijgen. Natuurlijk is daar ook een grote boze firma die dat ook graag, kostte wat het kost, zou willen verkrijgen voordat een individuele deelnemer dat voor elkaar krijgt.
Tikje moralistisch-drammerig Spielberg goed vs. kwaad spektakel, gefilmd in een hysterische ADHD stijl wat we tegenwoordig wel vaker zien. Moordend snel tempo, moordend snelle dialogen waarbij de acteurs bijna zonder adem te halen over en weer hun teksten spuwen en er derhalve geen diepgang ontstaat of tijd wordt gegund om iets te laten landen. Maar wellicht is dat ook niet de film hiervoor, het is gewoon pure adrenaline entertainment.
En dan zit je met deze film wel goed want verder adembenemende CGI (ala avatar), origineel concept, leuke 80's referenties (ook als je niet opgegroeid bent in deze periode goed te snappen) en een buitengewoon interessant toekomstbeeld over VR. Ik sluit niet uit dat we in de toekomst idd onze tijd zo door gaan brengen. Het contrast tussen de VR wereld en de realiteit is scherp neergezet, ik vond het af en toe jammer als er weer een scene in de realiteit was geschoten, de VR wereld is beter..nu al
Een 7-
[ Bericht 0% gewijzigd door mister_white op 01-10-2018 16:08:12 ]
Het is een waargebeurd, aangrijpend verhaal over de effecten die een dergelijk milieu heeft op opgroeiende kinderen. Doet hier en daar wel aan 'Captain Fantastic' denken. De vader wordt gespeeld door Woody Harrelson en die laat zien dat hij veel meer in zijn mars heeft dan het spelen van een vrij onnozele crimineel of politieagent. Kinderen spelen ook de sterren van de hemel, met name in het gedeelte als ze jong zijn. Behoorlijk goed drama en de beelden op het einde voegen nog een extra dimensie toe: een 7,5
Mandy (2018) - IMDb is al veel over geschreven dus ik hou het kort. Een kinderloos echtpaar leeft geïsoleerd in een afgelegen buitengebied. Een krankzinnige cult/sekte kidnapt de vrouw en vanaf dat moment breekt de hel -letterlijk en figuurlijk- los.
Geen echte horror maar meer een bloederige revenge thriller met redelijk simpel plot, het moet het meer van de opmerkelijke plaatjes en muziek hebben. Een bijzondere film die je aanspreekt of niet. Vervreemde surrealistische sfeer met aparte soundtrack en soms ronduit psychedelisch aandoende beelden. Snufjes van David Lynch, Hellraiser, Enter the Void wat hier en daar gelardeerd is met zwarte humor. Ik vond het wel wat hebben maar mijn vrouw vond het werkelijk niets en zo zal de film iedereen wel verdelen denk ik.
Paar kritiekpuntjes: de zoektocht en afslacht/vechtpartijen hadden wat uitgebreider mogen zijn en de biker-mutanten (leuke vondst trouwens, gaf net even dat bovennatuurlijke tintje) waren te overduidelijk gebaseerd op de cenobites uit Hellraiser. Desondanks dat toch aardig filmpje, met name door de originele uitvoering een verademing tussen het aanbod van Hollywood troep: 7-
Ready Player One (2018) - IMDb in de toekomst brengen we een groot gedeelte van onze tijd door in een gigantische virtual reality wereld genaamd OASIS, zeg een soort Second Life meets C&C. De bouwer hiervan komt te overlijden. Hij heeft echter -lang voor zijn overlijden- een tamelijk complex 'easter egg' ingebouwd waarbij de bezoekers worden uitgedaagd om deze te vinden, dit om uiteindelijk de erfenis over OASIS te verkrijgen. Natuurlijk is daar ook een grote boze firma die dat ook graag, kostte wat het kost, zou willen verkrijgen voordat een individuele deelnemer dat voor elkaar krijgt.
Tikje moralistisch-drammerig Spielberg goed vs. kwaad spektakel, gefilmd in een hysterische ADHD stijl wat we tegenwoordig wel vaker zien. Moordend snel tempo, moordend snelle dialogen waarbij de acteurs bijna zonder adem te halen over en weer hun teksten spuwen en er derhalve geen diepgang ontstaat of tijd wordt gegund om iets te laten landen. Maar wellicht is dat ook niet de film hiervoor, het is gewoon pure adrenaline entertainment.
En dan zit je met deze film wel goed want verder adembenemende CGI (ala avatar), origineel concept, leuke 80's referenties (ook als je niet opgegroeid bent in deze periode goed te snappen) en een buitengewoon interessant toekomstbeeld over VR. Ik sluit niet uit dat we in de toekomst idd onze tijd zo door gaan brengen. Het contrast tussen de VR wereld en de realiteit is scherp neergezet, ik vond het af en toe jammer als er weer een scene in de realiteit was geschoten, de VR wereld is beter..nu al
Een 7-[ Bericht 0% gewijzigd door mister_white op 01-10-2018 16:08:12 ]
Newton is dood, Einstein is overleden en ik voel me ook niet lekker..
Mooie kritieken schrijf jequote:
Dat zal hier denk ik ook het geval zijn, dus misschien moet ik hem maar gewoon alleen gaan kijkenquote:Ik vond het wel wat hebben maar mijn vrouw vond het werkelijk niets en zo zal de film iedereen wel verdelen denk ik.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Dank je! Ik doe het al een poosje maar altijd leuk om te horen dat het gewaardeerd wordtquote:
Newton is dood, Einstein is overleden en ik voel me ook niet lekker..
The People vs. Larry Flynt (1996) - IMDbquote:
De vader wordt gespeeld door Woody Harrelson en die laat zien dat hij veel meer in zijn mars heeft dan het spelen van een vrij onnozele crimineel of politieagent.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.
Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.
3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.
Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk
Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
Hold the Dark (2018) - IMDb
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.
Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.
3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.
Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk
Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
Misschien leuk voor de filmliefhebbers hier. De jaarlijkse FOK! film top 100 is weer van start gegaan. Iedereen die zin heeft om mee te doen kan zijn lijstje in dit topic plaatsen.
F&S / [Tournament] FOK! Film Top 100 2018 - 17e Editie
F&S / [Tournament] FOK! Film Top 100 2018 - 17e Editie
Heb je ook een review geplaatst op IMDB?quote:
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
[ afbeelding ]
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
quote:Let me start by saying that this movie is not completely garbage. It has something to it that keeps you going. For some reason, despite an unintelligible plot and amazingly slow pace, you still find yourself watching the movie waiting for it to redeem itself. It doesn't. The more time you invest in this adventure, the more painful it becomes to admit that this movie is beyond redemption, that nothing normal is going to happen and that you wasted two hours of your life.
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
Lol nee dat niet, eerlijk waar niet dus trouwensquote:Op maandag 1 oktober 2018 19:45 schreef flipsen het volgende:
[..]
Heb je ook een review geplaatst op IMDB?
[..]
Gelukkig zijn er dus wel andere mensen die precies zoals ik denken en ervaren xd
Leave No Trace (2018)
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ook gezien en ben het eens met je. Viel inderdaad wat tegen en had beter uitgewerkt kunnen worden.quote:
Leave No Trace (2018)
[ afbeelding ]
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Ik kon ook totaal niet in Mandy in komen, terwijl ik wel hou van dit soort films, maar was ook aan het appen met een van de mooiste vrouwen van de wereld, dus dat was wat afleiding
A quiet place
Horror/sf
https://www.moviemeter.nl/film/1116842
Ofwel de film begint met een gezin die stil zijn en het zo houden, zij communiceren via gebarentaal.
Gevaren dreigen door onbekende monsters die bij een hard geluid er plotseling zijn.
Het gaat nog redelijk, tot een drama plaats vind.
Eindelijk de film gezien, waar best wel promo over werd gemaakt.
Als horror fan was ik wat teleurgesteld omdat de monsters/aliens mij wat tegen vielen.
Maar het verhaal is wel goed uitgedacht op een paar foutjes na.
Cast is goed en het heeft een beklemmende sfeer, vooral in de tweede helft wordt het spannend.
IDM 7.7
Ik 7
Horror/sf
https://www.moviemeter.nl/film/1116842
Ofwel de film begint met een gezin die stil zijn en het zo houden, zij communiceren via gebarentaal.
Gevaren dreigen door onbekende monsters die bij een hard geluid er plotseling zijn.
Het gaat nog redelijk, tot een drama plaats vind.
Eindelijk de film gezien, waar best wel promo over werd gemaakt.
Als horror fan was ik wat teleurgesteld omdat de monsters/aliens mij wat tegen vielen.
Maar het verhaal is wel goed uitgedacht op een paar foutjes na.
Cast is goed en het heeft een beklemmende sfeer, vooral in de tweede helft wordt het spannend.
IDM 7.7
Ik 7
Life can be a bitch, so like it..
quote:
Leave No Trace (2018)
[ afbeelding ]
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.When game is going full retard, you can only go with it. If you start going against it, if you start going half retard, you're done for!
Je zat als enige in de bioscoop of op de achterste rij? Ik ben echt geen held, maar iemand die met zijn oplichtende schermpje een film voor alle anderen compleet weet te verpesten, die kan wel op een paar luide godvers van mij rekenen...quote:
Ik kon ook totaal niet in Mandy in komen, terwijl ik wel hou van dit soort films, maar was ook aan het appen met een van de mooiste vrouwen van de wereld, dus dat was wat afleiding
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
De film is al te downloaden dus hij kan hem ook gewoon thuis op de bank gekeken hebben. Als je hem al thuis kijkt zou ik ook aanraden om alle afleiding ver weg te leggen, want het is inderdaad een film waar je helemaal in moet zitten. Ik kan me voorstellen dat een appje je compleet uit de ervaring haalt.quote:
[..]
Je zat als enige in de bioscoop of op de achterste rij? Ik ben echt geen held, maar iemand die met zijn oplichtende schermpje een film voor alle anderen compleet weet te verpesten, die kan wel op een paar luide godvers van mij rekenen...
Ranpo jigoku (2005) - IMDb
Een mixed bag deze Japanse horror-anthologie bestaande uit 4 shorts gebaseerd op de verhalen van schrijver Edogawa Rampo. Alle vier zijn ze bijzonder stijlvol geschoten, maar geen enkele wist me echt te pakken.
Het begint met het korte Mars Canal, een intrigerend begin, maar voorbij voordat ik er erg in had. Het was vooral erg sfeervol en abstract. Helaas werd dat niet helemaal doorgezet in het tweede filmpje genaamd Mirror Hell. Ondanks de mooie shots had het plotje weinig interessants te bieden. Vooral de symboliek met de spiegels werd behoorlijk door de strot gedouwd. Maar goed, die titel heeft die niet voor niets. Catterpillar, het derde deel uit de reeks vond ik het leukst. Lekker pervers en stijlvol. Het einde waarin de motieven van de personages worden blootgelegd vond ik een stuk minder. Die waren zo krankzinnig dat het moeilijk werd om het geheel nog serieus te nemen. De laatste short, Crawling Bugs, begon erg sterk, maar ontspoorde steeds meer richting het einde toe.
Ondanks dat ik wat moeite had met de absurditeit toch nog een voldoende vanwege de sterke stijl die over de gehele linie zichtbaar is.
IMDb: 6.4
Ik: 6.0
Een mixed bag deze Japanse horror-anthologie bestaande uit 4 shorts gebaseerd op de verhalen van schrijver Edogawa Rampo. Alle vier zijn ze bijzonder stijlvol geschoten, maar geen enkele wist me echt te pakken.
Het begint met het korte Mars Canal, een intrigerend begin, maar voorbij voordat ik er erg in had. Het was vooral erg sfeervol en abstract. Helaas werd dat niet helemaal doorgezet in het tweede filmpje genaamd Mirror Hell. Ondanks de mooie shots had het plotje weinig interessants te bieden. Vooral de symboliek met de spiegels werd behoorlijk door de strot gedouwd. Maar goed, die titel heeft die niet voor niets. Catterpillar, het derde deel uit de reeks vond ik het leukst. Lekker pervers en stijlvol. Het einde waarin de motieven van de personages worden blootgelegd vond ik een stuk minder. Die waren zo krankzinnig dat het moeilijk werd om het geheel nog serieus te nemen. De laatste short, Crawling Bugs, begon erg sterk, maar ontspoorde steeds meer richting het einde toe.
Ondanks dat ik wat moeite had met de absurditeit toch nog een voldoende vanwege de sterke stijl die over de gehele linie zichtbaar is.
IMDb: 6.4
Ik: 6.0
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.When game is going full retard, you can only go with it. If you start going against it, if you start going half retard, you're done for!
quote:
[..]Ben ik wel met je eens!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
The Limit of Sleeping Beauty (2017) - IMDb
Waanzinnig gaaf!
Qua opzet is The Limit of Sleeping Beauty een typisch hedendaags rise-and-fall verhaaltje zoals we die wel vaker gezien hebben. Aki is een aspirant actrice die naar Tokio verhuist om haar droom te verwezenlijken. Het pad dat ze bewandelt gaat echter niet over rozen en gaandeweg begint ze haar grip op de realiteit te verliezen. Droom en werkelijkheid lopen naadloos in elkaar over waardoor je je ook als kijker begint af te vragen wat echt is en wat niet. Wat deze film echter zo uniek maakt is de manier waarop beeld en geluid gecombineerd worden om de ideale droomwereld te creëren. Er hangt een onwaarschijnlijk fijne sfeer in de film dankzij de warme neonbelichting (Debie fans will love it!) en hypnotiserende soundtrack. Dit gaat gepaard met een krankzinnige montage waarbij er gretig op los wordt geëxperimenteerd. Het is alsof je van videoclip naar videoclip gaat. Zowat elk frame is er een om in te lijsten. Gelukkig ging dat wat mij betreft niet ten koste van de inhoud. Vooral vanwege de aandoenlijke acteerprestaties kon ik me blijven inleven in het verhaal van Aki. De kwetsbaarheid die Yuki Sakurai uitstraalt wist me ondanks alle visuele bravoure toch te raken. Richting het einde wordt de film wel steeds grimmiger dankzij een aantal aangrijpende gebeurtenissen waarvan we inmiddels weten dat ze niet ver van de realiteit verwijderd zijn. Net op het moment dat ik bang was dat de film als een nachtkaars uit zou gaan worden nog eens alle registers opengetrokken. Heerlijk!
Ik vraag me op dit moment nog steeds af of er een sluitende verklaring voor het verhaal te vinden is of dat het allemaal open is voor ieders eigen interpretatie. Dit is hoe dan ook een geweldige zintuiglijke ervaring waar ik me ongetwijfeld vaker aan zal gaan blootstellen.
IMDb: 5.8/10 (49 stemmen!)
Ik: 9/10
Waanzinnig gaaf!
Qua opzet is The Limit of Sleeping Beauty een typisch hedendaags rise-and-fall verhaaltje zoals we die wel vaker gezien hebben. Aki is een aspirant actrice die naar Tokio verhuist om haar droom te verwezenlijken. Het pad dat ze bewandelt gaat echter niet over rozen en gaandeweg begint ze haar grip op de realiteit te verliezen. Droom en werkelijkheid lopen naadloos in elkaar over waardoor je je ook als kijker begint af te vragen wat echt is en wat niet. Wat deze film echter zo uniek maakt is de manier waarop beeld en geluid gecombineerd worden om de ideale droomwereld te creëren. Er hangt een onwaarschijnlijk fijne sfeer in de film dankzij de warme neonbelichting (Debie fans will love it!) en hypnotiserende soundtrack. Dit gaat gepaard met een krankzinnige montage waarbij er gretig op los wordt geëxperimenteerd. Het is alsof je van videoclip naar videoclip gaat. Zowat elk frame is er een om in te lijsten. Gelukkig ging dat wat mij betreft niet ten koste van de inhoud. Vooral vanwege de aandoenlijke acteerprestaties kon ik me blijven inleven in het verhaal van Aki. De kwetsbaarheid die Yuki Sakurai uitstraalt wist me ondanks alle visuele bravoure toch te raken. Richting het einde wordt de film wel steeds grimmiger dankzij een aantal aangrijpende gebeurtenissen waarvan we inmiddels weten dat ze niet ver van de realiteit verwijderd zijn. Net op het moment dat ik bang was dat de film als een nachtkaars uit zou gaan worden nog eens alle registers opengetrokken. Heerlijk!
Ik vraag me op dit moment nog steeds af of er een sluitende verklaring voor het verhaal te vinden is of dat het allemaal open is voor ieders eigen interpretatie. Dit is hoe dan ook een geweldige zintuiglijke ervaring waar ik me ongetwijfeld vaker aan zal gaan blootstellen.
IMDb: 5.8/10 (49 stemmen!)
Ik: 9/10
Eight Grade
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Ik probeer ook vaak echt alles te kijken ook al weet ik van te voren dat het niet echt voor mij weggelegd is.quote:Op vrijdag 5 oktober 2018 04:16 schreef Lord-Ronddraai het volgende:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Waarschijnlijk had je een paar jaar jonger moeten zijn om dit te kunnen waarderen. Ik kijk ook wel eens van die tiener films maar dat is idd vaak niet om aan te zien. Idd het taalgebruik wat op dat moment populair is zoals 'like' of 'toxic' kan mij ook storen maar zo gaat dat nou eenmaal.
Een wat oudere film waar een tiener de hoofdrol in speelt die ik wel echt goed vond.
Christiane F
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) - IMDb
zijn er op film1 nog aan te raden films? ik zit erover te denken om een abonnement te nemen op deze dienst. ik houd van avonturenfilms, animatie, actie en scyfy
Films over high school kan ik meestal wel waarderen. Dat zijn ook bijna altijd comedy's heb ik het idee. Deze film is trouwens duidelijk niet voor mensen jonger dan ik bedoeld, ik denk eerder voor yuppen met kinderen op de basisschool. Qua taalgebruik weet ik zeker dat het script er zo op geschreven is in het eerste filmpje is ze misschien het meest onzeker en dat uit zich dus in elk woord een like. Nou is dat natuurlijk niet uniek voor kleine meisjes, heel veel Amerikanen hebben daar last van. Maargoed ik denk dat ik de film wel minder slecht vind dan het cijfer dat ik hem geef het punt is dat het gewoon niet voor mij is.quote:
[..]
Ik probeer ook vaak echt alles te kijken ook al weet ik van te voren dat het niet echt voor mij weggelegd is.
Waarschijnlijk had je een paar jaar jonger moeten zijn om dit te kunnen waarderen. Ik kijk ook wel eens van die tiener films maar dat is idd vaak niet om aan te zien. Idd het taalgebruik wat op dat moment populair is zoals 'like' of 'toxic' kan mij ook storen maar zo gaat dat nou eenmaal.
Een wat oudere film waar een tiener de hoofdrol in speelt die ik wel echt goed vond.
Christiane F
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) - IMDb
Die film die jij aanraad moet ik al een tijdje kijken.
kan je beter Netflix nemen.quote:
zijn er op film1 nog aan te raden films? ik zit erover te denken om een abonnement te nemen op deze dienst. ik houd van avonturenfilms, animatie, actie en scyfy
Alex Pastoor:
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
Ik kijk meestal geen trailers vooraf maar voor deze wel even gedaan, leek me toen al bagger dus niet gekeken. Door jou ga ik die moeite ook niet meer nemen.quote:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Even a broken clock is right twice a day.
En Film1 nog minder. Mijn moeder heeft het, maar het is echt dikke schijt. Die shit heeft amper nog bestaansrecht, behalve voor (oudere) mensen zonder Smart TV's die alle fatsoenlijke services kunnen regelen. Vroeger had Film1 als eerste releases voor ze op tv kwamen etc, maar nu lopen ze zo ver achter op de rest..quote:
[..]
heb ik al, maar netflix heeft ook niet alles
Alex Pastoor:
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
"Een uitslag is altijd terecht, of het nou verdiend is of onverdiend"
Martin Verkerk:
''Ik bepaal of ik win of verlies. Als ik goed speel dan win ik, als ik slecht speel dan is de kans dat ik verlies aanwezig.''
quote:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Ik vond de film wel leukquote:Op vrijdag 5 oktober 2018 18:30 schreef danos het volgende:
[..]
Ik kijk meestal geen trailers vooraf maar voor deze wel even gedaan, leek me toen al bagger dus niet gekeken. Door jou ga ik die moeite ook niet meer nemen.
Ja soms zijn er cringy momenten, maar dat is ook de bedoeling.
quote:
[..]
Ik probeer ook vaak echt alles te kijken ook al weet ik van te voren dat het niet echt voor mij weggelegd is.
Waarschijnlijk had je een paar jaar jonger moeten zijn om dit te kunnen waarderen. Ik kijk ook wel eens van die tiener films maar dat is idd vaak niet om aan te zien. Idd het taalgebruik wat op dat moment populair is zoals 'like' of 'toxic' kan mij ook storen maar zo gaat dat nou eenmaal.
Een wat oudere film waar een tiener de hoofdrol in speelt die ik wel echt goed vond.
Christiane F
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo (1981) - IMDb
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Beetje girlyquote:
Eight Grade
[ afbeelding ]
Wat was ik denkende? Ik zag posts op een forum dat hij de hype waard was. Okay de hype of de film niet meegekregen maar ik dacht proberen dan maar. Onderwerp is een heel awkward meisje die van middle school naar high school gaat. Daar hadden de alarmbellen al af moeten gaan denk ik maar ik heb toch gekeken. De eerste scene was al moeilijk te kijken omdat het een of ander slecht self hulp filmpje van het rare meisje is en ze 1000 keer like zegt. Het wordt ook niet minder ongemakkelijk je kijkt namelijk de hele film naar een mega onzekere 12/13 jarige die voornamelijk met haar telefoon bezig is en continue bang/onzeker is en dus ook de meest cringy gesprekken voert. Een film die ongemakkelijker wegkijkt heb ik nog niet gezien. In die zin is dat knap gedaan het is denk ik een goede weergave van nu? Het probleem is dat er wat mij betreft niet echt een pay-off inzit voor al deze cringe.
Op imdb heeft hij een 7.8 ik zie een metascore van 9.0 Ik denk dat ik niet verder kom dan een 3/10
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Is het een enge film? Kruipt mijn meissie tegen me aan als we hem samen kijken?quote:
Ranpo jigoku (2005) - IMDb
[ afbeelding ]
Een mixed bag deze Japanse horror-anthologie bestaande uit 4 shorts gebaseerd op de verhalen van schrijver Edogawa Rampo. Alle vier zijn ze bijzonder stijlvol geschoten, maar geen enkele wist me echt te pakken.
Het begint met het korte Mars Canal, een intrigerend begin, maar voorbij voordat ik er erg in had. Het was vooral erg sfeervol en abstract. Helaas werd dat niet helemaal doorgezet in het tweede filmpje genaamd Mirror Hell. Ondanks de mooie shots had het plotje weinig interessants te bieden. Vooral de symboliek met de spiegels werd behoorlijk door de strot gedouwd. Maar goed, die titel heeft die niet voor niets. Catterpillar, het derde deel uit de reeks vond ik het leukst. Lekker pervers en stijlvol. Het einde waarin de motieven van de personages worden blootgelegd vond ik een stuk minder. Die waren zo krankzinnig dat het moeilijk werd om het geheel nog serieus te nemen. De laatste short, Crawling Bugs, begon erg sterk, maar ontspoorde steeds meer richting het einde toe.
Ondanks dat ik wat moeite had met de absurditeit toch nog een voldoende vanwege de sterke stijl die over de gehele linie zichtbaar is.
IMDb: 6.4
Ik: 6.0
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Deze wou ik nog kijken!quote:
Leave No Trace (2018)
[ afbeelding ]
Verenigde Staten
Drama
109 minuten
geregisseerd door Debra Granik
met Ben Foster, Thomasin McKenzie en Jeff Kober
Will leeft een paradijselijk bestaan in Forest Park, een regenwoud in Portland, met zijn dertienjarige dochter Tom. Door een misstap verandert hun leven voorgoed wanneer de autoriteiten hen uit hun verborgen woonomgeving haalt. Hierdoor moeten vader en dochter op zoek naar een nieuwe plek die ze hun thuis kunnen noemen.
Tegenvaller. Goed verhaal met potentie maar kon beter uitgewerkt worden. Het is een vrij saaie film, weinig 'actie', langdradig, het drama aspect is redelijk uitgewerkt.
IMDB 7.4/10
Ik 6-/10
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Echt mooi dat je even de moeite hebt gedaan om er zoveel over te schrijvenquote:
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
[ afbeelding ]
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.
Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.
3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.
Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk
Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
Dat denk ik niet. Er zitten geen jumpscares in of wat dan ook. De horror zit hem in die zin meer in het perverse en lugubere. Ik denk dat ze je eerder zal vragen waar jullie in godsnaam naar zitten te kijken.quote:
[..]
Is het een enge film? Kruipt mijn meissie tegen me aan als we hem samen kijken?
Het is in elk geval absoluut geen conventionele of mainstream horror film.
Hahaha zo goor dat je afterecht echt denkt, waar ben ik nu in beland?quote:
[..]
Dat denk ik niet. Er zitten geen jumpscares in of wat dan ook. De horror zit hem in die zin meer in het perverse en lugubere. Ik denk dat ze je eerder zal vragen waar jullie in godsnaam naar zitten te kijken.
Ik ben Marco, ik hou van alles wat met internet te maken heeft.
When game is going full retard, you can only go with it. If you start going against it, if you start going half retard, you're done for!
Pacific Rim 2
leuk, grote robots, grotere kaiju
Avengers Infinity War I
Bagger echt jammer
Solo A Star Wars Story
Van alle starwars prequels an post-materiaal was deze wel leuk. han-Solo en Chewbacca zijn overtuigend. Ook de concept art is erg Star Wars waardig.
Maleficent
Schattig
Sandman (2015)
In de 80er jaren was dit vast een leuke hit.
The Girl with All the Gifts
Geinige spin op het ontstaan van zombies.
Ocean's 8
Alle films met sandra bullock vind ik wel te pruimen, weet niet waarom.
Ant-man & The Wasp:
Goede sequel. Erg gelachen. Michelle Pfeifer is mooier geworden.
Tv-series:
Wynonna Earp, seizoen 1
Na 5 afleveringen trek ik het niet meer. Waardeloos desinteresserend. Zit bijna geen spanning in.
A Discovery of Witches 2018:
Twilight achtig. Heks valt op vampier. Heel veel suggestieve romantische nonsense. Tot nu toe nog wel kijkbaar (tot aflevering 4).
Fear The Walking Dead, seizoen 4
Dit is de beste walking dead seizoen die ik heb gezien (tot aflevering 16, einde)
[ Bericht 2% gewijzigd door Aluah-Snackbar op 06-10-2018 16:23:55 ]
leuk, grote robots, grotere kaiju
Avengers Infinity War I
Bagger echt jammer
Solo A Star Wars Story
Van alle starwars prequels an post-materiaal was deze wel leuk. han-Solo en Chewbacca zijn overtuigend. Ook de concept art is erg Star Wars waardig.
Maleficent
Schattig
Sandman (2015)
In de 80er jaren was dit vast een leuke hit.
The Girl with All the Gifts
Geinige spin op het ontstaan van zombies.
Ocean's 8
Alle films met sandra bullock vind ik wel te pruimen, weet niet waarom.
Ant-man & The Wasp:
Goede sequel. Erg gelachen. Michelle Pfeifer is mooier geworden.
Tv-series:
Wynonna Earp, seizoen 1
Na 5 afleveringen trek ik het niet meer. Waardeloos desinteresserend. Zit bijna geen spanning in.
A Discovery of Witches 2018:
Twilight achtig. Heks valt op vampier. Heel veel suggestieve romantische nonsense. Tot nu toe nog wel kijkbaar (tot aflevering 4).
Fear The Walking Dead, seizoen 4
Dit is de beste walking dead seizoen die ik heb gezien (tot aflevering 16, einde)
[ Bericht 2% gewijzigd door Aluah-Snackbar op 06-10-2018 16:23:55 ]
Sorry to Bother You (2018) - IMDb
Geweldig!
Normaal gesproken houd ik totaal niet van comedies. Als ik er 5 in mijn top 100 heb is het veel. Zelden kom ik comedies tegen waarbij de humor niet geforceerd aanvoelt, maar dit is er zo een. In plaats van humor bestemd voor de grootste gemene deler gaat beginnend regisseur Boots Riley hier voor een eigenzinnige combinatie tussen onderkoelde humor en een bruisende absurdistische stijl. Een bijzonder ambitieuze en bij vlagen hilarische film is het gevolg.
Riley geeft zijn eigen draai aan het hedendaagse Oakland, Californië en creëert op die manier een alternatieve realiteit die nooit al te ver van onze werkelijkheid vandaan staat. De film gaat over een man genaamd Cassius Green die zich omhoog probeert te werken als telemarketeer. Wanneer al zijn collega's een staking organiseren om een hoger salaris af te dwingen moet Cassius kiezen tussen zijn promotie of zijn collega's en vrienden. In essentie is de film een werkvloer-comedy. Je zou het als de urban fantasy versie van Office Space (1999) kunnen zien, maar daar zou je de film te kort mee doen wat mij betreft. De film gaat namelijk veel verder dan dat met een stijl waar je "U" tegen zegt. De prachtige cinematografie en belichting gaan gepaard met gave muziek die altijd op het perfecte moment wordt ingezet. De creativiteit en het oog voor detail in deze film is werkelijk fantastisch; van de kunst aan de muren tot aan Tessa Thompson's uit de kluiten gewassen oorbellen, overal is over nagedacht.
De film staat daarnaast bol van maatschappijkritiek, maar het gaat nooit ten koste van de kwaliteit. Sterker nog, het voegt juist dat scherpe randje toe. De spot wordt gedreven met het kapitalisme, de elite, rassenverschillen, hebzucht en activisme. Allemaal zaken die we al vaker belicht hebben zien worden, maar nooit op zo'n wonderlijke manier.
De cast is super. Lakeith Stanfield draagt de film met gemak. Tessa Thompson kan in mijn ogen niks verkeerd doen en Armie Hammer is perfect gecast als maniakale CEO. De personages in de film worden amper uitgediept, maar ze hebben in ieder geval allemaal hun eigen stijl en identiteit. De relaties hadden wat mij betreft nog iets beter uitgewerkt kunnen worden. Zo wordt er meerdere malen gehint naar een mogelijke driehoeksrelatie, maar daar komt de film nooit meer op terug.
Riley neemt met deze debuutfilm ongetwijfeld teveel hooi op zijn vork want tegen het einde ontspoort het geheel enigszins. Iets wat we trouwens wel vaker zien bij beginnende regisseurs die al hun ideeën in hun eerste film stoppen in plaats van te doseren. Alles wordt hier echter met zo'n flair en energie gebracht dat ik de gehele speelduur met een lach op mijn gezicht heb zitten kijken. Lang niet iedereen zal de surrealistische insteek van deze film kunnen waarderen, maar als je op zoek bent naar een originele comedy waar de creativiteit vanaf druipt, dan ben je bij Sorry to Bother You aan het juiste adres.
IMDb: 7.4/10
Ik: 9/10
The Thing (1982) - IMDb
Fijn weerzien met deze horrorklassieker.
Ik heb altijd wel een klein zwak gehad voor films waarbij er één iemand is die iets achter houdt terwijl de rest van de groep niet weet wie van hen het is. In deze film wordt dat concept op een geweldige manier uitgewerkt. Wat vooral erg fijn is is dat het onderzoeksteam al vroeg de ernst van de situatie door heeft waardoor ze elkaar steeds minder beginnen te vertrouwen. De personages zijn ook niet naïef, maar het buitenaards wezen is ze simpelweg steeds te slim af. Wel wordt al snel duidelijk dat de bemanning één voor één zal worden afgeslacht totdat Kurt Russell over is. Gelukkig is de manier waarop dat gebeurd erg spannend met de nodige memorabele momenten. Enkel richting het einde worden er een aantal merkwaardige beslissingen genomen door een aantal personages. Sowieso was geen enkel personage echt likeable, waardoor het helaas geen emotionele impact heeft wanneer iemand wordt verorberd door het monster. Zo had ik het meeste medelijden met de wolf. Maar goed, het is ook onmogelijk om zoveel personages grondig uit te werken. Dat zou het tempo waarschijnlijk ook niet ten goede zijn gekomen en laat dat nou net zijn wat deze film zo goed maakt. Vanaf het begin zit je er meteen in en je wordt niet meer losgelaten.
De praktische effecten kunnen natuurlijk niet onbesproken blijven. Wat zien de monsters er fantastisch uit zeg. Meer dan 30 jaar na dato nog altijd even smerig en indrukwekkend als toentertijd. Het design is niet zo gestileerd als bijvoorbeeld de monsters uit Alien(s), maar het feit dat je totaal geen hoogte van deze gedrochten krijgt is juist hun kracht. Jammer dat je dit soort vakmanschap nog maar zelden ziet vandaag de dag. Op cinematografisch gebied valt er ook weinig te klagen. Er zijn genoeg mooie shots te zien en de claustrofobische sfeer is duidelijk voelbaar. Wel had ik iets meer verwacht van de score van Morricone. De main theme is sterk, maar muziek eromheen wist niet echt indruk te maken.
Daarmee kom ik uit op een halfje hoger ten opzichte van de eerste keer dat ik de film zag.
IMDb: 8.1/10
Ik: 8/10
Geweldig!
Normaal gesproken houd ik totaal niet van comedies. Als ik er 5 in mijn top 100 heb is het veel. Zelden kom ik comedies tegen waarbij de humor niet geforceerd aanvoelt, maar dit is er zo een. In plaats van humor bestemd voor de grootste gemene deler gaat beginnend regisseur Boots Riley hier voor een eigenzinnige combinatie tussen onderkoelde humor en een bruisende absurdistische stijl. Een bijzonder ambitieuze en bij vlagen hilarische film is het gevolg.
Riley geeft zijn eigen draai aan het hedendaagse Oakland, Californië en creëert op die manier een alternatieve realiteit die nooit al te ver van onze werkelijkheid vandaan staat. De film gaat over een man genaamd Cassius Green die zich omhoog probeert te werken als telemarketeer. Wanneer al zijn collega's een staking organiseren om een hoger salaris af te dwingen moet Cassius kiezen tussen zijn promotie of zijn collega's en vrienden. In essentie is de film een werkvloer-comedy. Je zou het als de urban fantasy versie van Office Space (1999) kunnen zien, maar daar zou je de film te kort mee doen wat mij betreft. De film gaat namelijk veel verder dan dat met een stijl waar je "U" tegen zegt. De prachtige cinematografie en belichting gaan gepaard met gave muziek die altijd op het perfecte moment wordt ingezet. De creativiteit en het oog voor detail in deze film is werkelijk fantastisch; van de kunst aan de muren tot aan Tessa Thompson's uit de kluiten gewassen oorbellen, overal is over nagedacht.
De film staat daarnaast bol van maatschappijkritiek, maar het gaat nooit ten koste van de kwaliteit. Sterker nog, het voegt juist dat scherpe randje toe. De spot wordt gedreven met het kapitalisme, de elite, rassenverschillen, hebzucht en activisme. Allemaal zaken die we al vaker belicht hebben zien worden, maar nooit op zo'n wonderlijke manier.
De cast is super. Lakeith Stanfield draagt de film met gemak. Tessa Thompson kan in mijn ogen niks verkeerd doen en Armie Hammer is perfect gecast als maniakale CEO. De personages in de film worden amper uitgediept, maar ze hebben in ieder geval allemaal hun eigen stijl en identiteit. De relaties hadden wat mij betreft nog iets beter uitgewerkt kunnen worden. Zo wordt er meerdere malen gehint naar een mogelijke driehoeksrelatie, maar daar komt de film nooit meer op terug.
Riley neemt met deze debuutfilm ongetwijfeld teveel hooi op zijn vork want tegen het einde ontspoort het geheel enigszins. Iets wat we trouwens wel vaker zien bij beginnende regisseurs die al hun ideeën in hun eerste film stoppen in plaats van te doseren. Alles wordt hier echter met zo'n flair en energie gebracht dat ik de gehele speelduur met een lach op mijn gezicht heb zitten kijken. Lang niet iedereen zal de surrealistische insteek van deze film kunnen waarderen, maar als je op zoek bent naar een originele comedy waar de creativiteit vanaf druipt, dan ben je bij Sorry to Bother You aan het juiste adres.
IMDb: 7.4/10
Ik: 9/10
The Thing (1982) - IMDb
Fijn weerzien met deze horrorklassieker.
Ik heb altijd wel een klein zwak gehad voor films waarbij er één iemand is die iets achter houdt terwijl de rest van de groep niet weet wie van hen het is. In deze film wordt dat concept op een geweldige manier uitgewerkt. Wat vooral erg fijn is is dat het onderzoeksteam al vroeg de ernst van de situatie door heeft waardoor ze elkaar steeds minder beginnen te vertrouwen. De personages zijn ook niet naïef, maar het buitenaards wezen is ze simpelweg steeds te slim af. Wel wordt al snel duidelijk dat de bemanning één voor één zal worden afgeslacht totdat Kurt Russell over is. Gelukkig is de manier waarop dat gebeurd erg spannend met de nodige memorabele momenten. Enkel richting het einde worden er een aantal merkwaardige beslissingen genomen door een aantal personages. Sowieso was geen enkel personage echt likeable, waardoor het helaas geen emotionele impact heeft wanneer iemand wordt verorberd door het monster. Zo had ik het meeste medelijden met de wolf. Maar goed, het is ook onmogelijk om zoveel personages grondig uit te werken. Dat zou het tempo waarschijnlijk ook niet ten goede zijn gekomen en laat dat nou net zijn wat deze film zo goed maakt. Vanaf het begin zit je er meteen in en je wordt niet meer losgelaten.
De praktische effecten kunnen natuurlijk niet onbesproken blijven. Wat zien de monsters er fantastisch uit zeg. Meer dan 30 jaar na dato nog altijd even smerig en indrukwekkend als toentertijd. Het design is niet zo gestileerd als bijvoorbeeld de monsters uit Alien(s), maar het feit dat je totaal geen hoogte van deze gedrochten krijgt is juist hun kracht. Jammer dat je dit soort vakmanschap nog maar zelden ziet vandaag de dag. Op cinematografisch gebied valt er ook weinig te klagen. Er zijn genoeg mooie shots te zien en de claustrofobische sfeer is duidelijk voelbaar. Wel had ik iets meer verwacht van de score van Morricone. De main theme is sterk, maar muziek eromheen wist niet echt indruk te maken.
Daarmee kom ik uit op een halfje hoger ten opzichte van de eerste keer dat ik de film zag.
IMDb: 8.1/10
Ik: 8/10
Apostle (2018)
Toffe horror-thriller van The Raid regisseur Gareth Evans die zich afspeelt in een setting waar ik een zwak voor heb. Een religieuze cult in het Victoriaanse tijdperk? Sign me up!
De film slaagt erin om een consistente naargeestige toon aan te slaan en vermijdt goedkope jumpscares. Ik een aantal keren onder de indruk van de huiveringwekkende beelden. Helaas is het soms net iets te flashy en mist het authenticiteit. De kostuums zijn goed, maar de mensen zagen er te knap en verzorgd uit. Ik had het liever wat onguurder gezien. Daarnaast viel het me tegen dat de filmmakers niet het lef hadden om de film zo onvergefelijk te maken als dat de film zich in eerste instantie voordoet.
Desondanks blijft Gareth Evans natuurlijk wel een talentvolle regisseur en de film blijft dan ook overeind, maar er had veel meer ingezeten.
IMDb: 7.1/10
Ik: 7/10
Toffe horror-thriller van The Raid regisseur Gareth Evans die zich afspeelt in een setting waar ik een zwak voor heb. Een religieuze cult in het Victoriaanse tijdperk? Sign me up!
De film slaagt erin om een consistente naargeestige toon aan te slaan en vermijdt goedkope jumpscares. Ik een aantal keren onder de indruk van de huiveringwekkende beelden. Helaas is het soms net iets te flashy en mist het authenticiteit. De kostuums zijn goed, maar de mensen zagen er te knap en verzorgd uit. Ik had het liever wat onguurder gezien. Daarnaast viel het me tegen dat de filmmakers niet het lef hadden om de film zo onvergefelijk te maken als dat de film zich in eerste instantie voordoet.
Desondanks blijft Gareth Evans natuurlijk wel een talentvolle regisseur en de film blijft dan ook overeind, maar er had veel meer ingezeten.
IMDb: 7.1/10
Ik: 7/10
Beoning (2018) - IMDb
Burning is een Koreaanse thriller die nu al enkele dagen bij mij nazindert. De film kent een lang uitgesponnen aanloop die enig geduld van de kijker vereist, maar je merkt al snel dat je bij Chang-dong Lee in capabele handen bent. Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is. Achter elk shot schuilt een idee en elke gebeurtenis, hoe nietszeggend die ook lijkt, heeft een achterliggende betekenis. Twee en een half uur lang wordt er op vakkundige wijze een onderhuidse spanning opgebouwd die ten alle tijden voelbaar is. Vanaf begin af aan besluipt je een gevoel dat er iets niet pluis is.
Het begint allemaal met de introverte plattelandsjongen Jong-Soo die tijdens het rondbrengen van pakketjes toevallig zijn oud buurmeisje Hae-Mi tegen het lijf loopt. Hij herkent haar in eerste instantie niet eens meer, maar besluit toch om met haar af te spreken. Voor Hae-Mi komt dit alles mooi uit, aangezien ze iemand nodig heeft om op haar kat te passen voor wanneer zij op reis gaat naar Afrika om op zoek te gaan naar de zin van het leven. Jong-Soo vindt dit geen probleem en reist vervolgens elke dag af naar haar petieterige appartementje midden in Seoul om haar kat, die zich overigens nooit laat zien, te eten te geven. Een vreemd gevoel nestelt zich echter langzaam in je onderbuik; waarom vraag je iemand die je in geen tijden hebt gezien om op je kat te passen? Waarom kan Jong-Soo de kat nooit vinden terwijl het appartement nog geen 5 vierkante meter beslaat? Vreemd... Maar het duurt niet lang of het wordt nog vreemder.
Wanneer Jong-Soo Hae-Mi komt ophalen van het vliegveld blijkt dat ze iemand heeft meegenomen. Een charmante rijkeluisjongen genaamd Ben die ze op reis heeft leren kennen. Ben en Jong-Soo zijn min of meer elkaars tegenpolen. Ben is sociaal, hoogopgeleid, rijdt een Porsche, heeft een prachtig appartement midden in Seoul en lijkt het helemaal gemaakt te hebben, terwijl Jong-Soo een stille, eenzame binnenvetter is die een moeilijke jeugd heeft gekend. De vrijgevochten Hae-Mi zweeft er een beetje tussenin. Ze heeft de conservatieve boerengemeenschap achter zich gelaten voor het bruisende stadsleven. De drie figuren zijn kenmerkend voor de clash tussen klassen die in Zuid-Korea heerst. De jeugdige onderklasse ziet dat hun positie in de maatschappij steeds hopelozer wordt ten opzichte van de bevoorrechte elite. Een aantal recente onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat Koreaanse jongeren gemiddeld gezien tot de ongelukkigste jongeren op de wereld behoren vanwege de vernietigende sociale en economische ongelijkheid. Dit onderliggende thema wordt nooit expliciet benoemd, maar de contextuele clues en de onderlinge relaties spreken boekdelen.
Ze trekken een tijdje met zijn drieën op, waardoor er een nogal pijnlijke driehoeksverhouding ontstaat. Jong-Soo heeft moeite om voor zichzelf op te komen en Ben maakt daar gretig gebruik van. De onderhuidse spanning blijft gestaag door sudderen, maar wanneer Ben Jong-Soo op de hoogte stelt van zijn geheime hobby is het kookpunt bereikt.
Wat volgt is een puzzel van metaforen en thematiek die enkele kijkbeurten vereist om volledig te kunnen doorgronden. Het mooie eraan is dat iedereen zijn eigen oplossing zal uitdokteren. Het is typisch zo’n film die je na afloop met je vrienden gaat bespreken om vervolgens scène voor scène te ontleden. Ondanks het prikkelende mysterie is dit geen typische “mindfuck” vol plotwendingen en verrassingen. Sterker nog, het plot is opmerkelijk rechtlijnig. Misschien niet zo gek wetende dat de film gebaseerd is op een kortverhaal van Murakami waar je in nog geen half uurtje doorheen bent. Chang-dong Lee heeft er een groot gedeelte zelf bij verzonnen en zijn eigen thematiek erin verwerkt. In eerste instantie was ik teleurgesteld geen groots opgezette finale voorgeschoteld te krijgen waaruit zou blijken dat niets was zoals het leek. Voor mijn gevoel was Lee dat de kijker haast verschuldigd na zo lang de spanning te hebben opgebouwd. Na een paar dagen met de film gezeten te hebben ben ik echter steeds enthousiaster geworden over Lee’s keuze. We worden zo vaak doodgegooid met gekke plottwists of zinderende spektakelstukken dat de koelbloedige slotscène waar Lee voor kiest zonder meer verfrissend is en niettemin kenmerkend voor de virtuoze soberheid die Burning uitstraalt.
Zo ook in de fenomenale cinematografie die zonder enige opsmuk op pure en authentieke wijze de realiteit weergeeft. Geen filters, hyperediting of CGI, maar wel meeslepende long-takes en technische hoogstandjes die de natuur in al haar schone rauwheid tot leven brengen. De pracht van die akkers gehuld in nevel is met geen woorden te bevatten! De beelden gaan gepaard met de net zo indrukwekkende score van Mowg vol diepe, aardse klanken waarvan een haast primitief gevoel van dreiging uit gaat. Het hoogtepunt voor mij was de onweerstaanbare scène waarin Hae-Mi bij zonsondergang halfnaakt op de zwoele tonen van Miles Davis begint te dansen. Zelden heb ik beeld en geluid zo mooi samen zien smelten. Deze scène kan wat mij betreft zo de geschiedenisboeken in.
Naast een slow-burn thriller is Burning ook een intrigerende karakterstudie. De drie hoofdpersonages zijn stuk voor stuk boeiend. Ik heb altijd een zwak gehad voor introverte eigenheimers en Jong-Soo past perfect in dat straatje. Ah-in Yoo die in het echte leven een eloquente spreker is ondergaat een ware metamorfose en vertolkt de rol met verve. Zijn blik, zijn houding, zijn manier van spreken, alles klopt eraan. Ook beginnend actrice Jong-seo Jeon is overtuigend als de innemende Hae-Mi die op zoek is naar bezieling. Ik mag hopen dat dit voor haar een springplank is naar een succesvolle carrière als actrice. Steven Yeun had ik de dag van tevoren toevallig nog gezien in de Amerikaanse film Sorry to Bother You. Ik was even bang dat hij als Amerikaanse Koreaan uit de toon zou vallen, maar dat is totaal niet het geval. Integendeel, zijn achtergrond geeft Ben net die mysterieuze uitstraling die het personage toebehoort.
Zoals al eerder gezegd staat de film bol van de metaforen. Een van de interessantste vind ik die van
Burning is een Koreaanse thriller die nu al enkele dagen bij mij nazindert. De film kent een lang uitgesponnen aanloop die enig geduld van de kijker vereist, maar je merkt al snel dat je bij Chang-dong Lee in capabele handen bent. Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is. Achter elk shot schuilt een idee en elke gebeurtenis, hoe nietszeggend die ook lijkt, heeft een achterliggende betekenis. Twee en een half uur lang wordt er op vakkundige wijze een onderhuidse spanning opgebouwd die ten alle tijden voelbaar is. Vanaf begin af aan besluipt je een gevoel dat er iets niet pluis is.
Het begint allemaal met de introverte plattelandsjongen Jong-Soo die tijdens het rondbrengen van pakketjes toevallig zijn oud buurmeisje Hae-Mi tegen het lijf loopt. Hij herkent haar in eerste instantie niet eens meer, maar besluit toch om met haar af te spreken. Voor Hae-Mi komt dit alles mooi uit, aangezien ze iemand nodig heeft om op haar kat te passen voor wanneer zij op reis gaat naar Afrika om op zoek te gaan naar de zin van het leven. Jong-Soo vindt dit geen probleem en reist vervolgens elke dag af naar haar petieterige appartementje midden in Seoul om haar kat, die zich overigens nooit laat zien, te eten te geven. Een vreemd gevoel nestelt zich echter langzaam in je onderbuik; waarom vraag je iemand die je in geen tijden hebt gezien om op je kat te passen? Waarom kan Jong-Soo de kat nooit vinden terwijl het appartement nog geen 5 vierkante meter beslaat? Vreemd... Maar het duurt niet lang of het wordt nog vreemder.
Wanneer Jong-Soo Hae-Mi komt ophalen van het vliegveld blijkt dat ze iemand heeft meegenomen. Een charmante rijkeluisjongen genaamd Ben die ze op reis heeft leren kennen. Ben en Jong-Soo zijn min of meer elkaars tegenpolen. Ben is sociaal, hoogopgeleid, rijdt een Porsche, heeft een prachtig appartement midden in Seoul en lijkt het helemaal gemaakt te hebben, terwijl Jong-Soo een stille, eenzame binnenvetter is die een moeilijke jeugd heeft gekend. De vrijgevochten Hae-Mi zweeft er een beetje tussenin. Ze heeft de conservatieve boerengemeenschap achter zich gelaten voor het bruisende stadsleven. De drie figuren zijn kenmerkend voor de clash tussen klassen die in Zuid-Korea heerst. De jeugdige onderklasse ziet dat hun positie in de maatschappij steeds hopelozer wordt ten opzichte van de bevoorrechte elite. Een aantal recente onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat Koreaanse jongeren gemiddeld gezien tot de ongelukkigste jongeren op de wereld behoren vanwege de vernietigende sociale en economische ongelijkheid. Dit onderliggende thema wordt nooit expliciet benoemd, maar de contextuele clues en de onderlinge relaties spreken boekdelen.
Ze trekken een tijdje met zijn drieën op, waardoor er een nogal pijnlijke driehoeksverhouding ontstaat. Jong-Soo heeft moeite om voor zichzelf op te komen en Ben maakt daar gretig gebruik van. De onderhuidse spanning blijft gestaag door sudderen, maar wanneer Ben Jong-Soo op de hoogte stelt van zijn geheime hobby is het kookpunt bereikt.
Wat volgt is een puzzel van metaforen en thematiek die enkele kijkbeurten vereist om volledig te kunnen doorgronden. Het mooie eraan is dat iedereen zijn eigen oplossing zal uitdokteren. Het is typisch zo’n film die je na afloop met je vrienden gaat bespreken om vervolgens scène voor scène te ontleden. Ondanks het prikkelende mysterie is dit geen typische “mindfuck” vol plotwendingen en verrassingen. Sterker nog, het plot is opmerkelijk rechtlijnig. Misschien niet zo gek wetende dat de film gebaseerd is op een kortverhaal van Murakami waar je in nog geen half uurtje doorheen bent. Chang-dong Lee heeft er een groot gedeelte zelf bij verzonnen en zijn eigen thematiek erin verwerkt. In eerste instantie was ik teleurgesteld geen groots opgezette finale voorgeschoteld te krijgen waaruit zou blijken dat niets was zoals het leek. Voor mijn gevoel was Lee dat de kijker haast verschuldigd na zo lang de spanning te hebben opgebouwd. Na een paar dagen met de film gezeten te hebben ben ik echter steeds enthousiaster geworden over Lee’s keuze. We worden zo vaak doodgegooid met gekke plottwists of zinderende spektakelstukken dat de koelbloedige slotscène waar Lee voor kiest zonder meer verfrissend is en niettemin kenmerkend voor de virtuoze soberheid die Burning uitstraalt.
Zo ook in de fenomenale cinematografie die zonder enige opsmuk op pure en authentieke wijze de realiteit weergeeft. Geen filters, hyperediting of CGI, maar wel meeslepende long-takes en technische hoogstandjes die de natuur in al haar schone rauwheid tot leven brengen. De pracht van die akkers gehuld in nevel is met geen woorden te bevatten! De beelden gaan gepaard met de net zo indrukwekkende score van Mowg vol diepe, aardse klanken waarvan een haast primitief gevoel van dreiging uit gaat. Het hoogtepunt voor mij was de onweerstaanbare scène waarin Hae-Mi bij zonsondergang halfnaakt op de zwoele tonen van Miles Davis begint te dansen. Zelden heb ik beeld en geluid zo mooi samen zien smelten. Deze scène kan wat mij betreft zo de geschiedenisboeken in.
Naast een slow-burn thriller is Burning ook een intrigerende karakterstudie. De drie hoofdpersonages zijn stuk voor stuk boeiend. Ik heb altijd een zwak gehad voor introverte eigenheimers en Jong-Soo past perfect in dat straatje. Ah-in Yoo die in het echte leven een eloquente spreker is ondergaat een ware metamorfose en vertolkt de rol met verve. Zijn blik, zijn houding, zijn manier van spreken, alles klopt eraan. Ook beginnend actrice Jong-seo Jeon is overtuigend als de innemende Hae-Mi die op zoek is naar bezieling. Ik mag hopen dat dit voor haar een springplank is naar een succesvolle carrière als actrice. Steven Yeun had ik de dag van tevoren toevallig nog gezien in de Amerikaanse film Sorry to Bother You. Ik was even bang dat hij als Amerikaanse Koreaan uit de toon zou vallen, maar dat is totaal niet het geval. Integendeel, zijn achtergrond geeft Ben net die mysterieuze uitstraling die het personage toebehoort.
Zoals al eerder gezegd staat de film bol van de metaforen. Een van de interessantste vind ik die van
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Burning is een film van grote klasse! Gaat dat zien als je jezelf een geduldig filmliefhebber acht.
IMDb: 7.7/10
Ik: 9/10
Bedankt voor de mooie recensie, Cikx! Ik zag de trailer twee weken geleden in het filmhuis en het leek me toen al meteen een goede film. Ik ga 'm zeker nog even kijken!
In some matters there's no reality, only perception. Truth exists, but people have a vested interest in not knowing it.
Ik hoop dat je er net zo van gaat genieten als ik.quote:
Bedankt voor de mooie recensie, Cikx! Ik zag de trailer twee weken geleden in het filmhuis en het leek me toen al meteen een goede film. Ik ga 'm zeker nog even kijken!
Skyscraper (2018) - IMDb
Volledig ongeloofwaardig allemaal natuurlijk, maar ja het is The Rock dat maakte het sowieso waard om te kijken. Beetje Die Hard maar dan anders. Ach wel leuk voor even tussendoor.
Volledig ongeloofwaardig allemaal natuurlijk, maar ja het is The Rock dat maakte het sowieso waard om te kijken. Beetje Die Hard maar dan anders. Ach wel leuk voor even tussendoor.
Ik probeer tegenwoordig sowieso voor elke film die ik zie een stukje op MovieMeter te plaatsen, dus dan is het niet zoveel moeite om het ook gewoon in dit topic te posten.quote:
Cikx houdt in zijn eentje deze reeks relevant. Respect.
Maar het is inderdaad jammer dat hier niet meer zo veel gepost wordt. Altijd leuk om andermans recensies te lezen!
Ik heb onlangs weer heel veel klassiekers bekeken van grote namen ( en persoonlijke favorieten ) als Hitchcock, Bergman, Polanksi en Fellini. Kan me er alleen niet echt toe zetten om daar ( uitgebreide ) recensies over te schrijven,quote:
[..]
Ik probeer tegenwoordig sowieso voor elke film die ik zie een stukje op MovieMeter te plaatsen, dus dan is het niet zoveel moeite om het ook gewoon in dit topic te posten.
Maar het is inderdaad jammer dat hier niet meer zo veel gepost wordt. Altijd leuk om andermans recensies te lezen!
.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
quote:
Beoning (2018) - IMDb
[ afbeelding ]
Burning is een Koreaanse thriller die nu al enkele dagen bij mij nazindert. De film kent een lang uitgesponnen aanloop die enig geduld van de kijker vereist, maar je merkt al snel dat je bij Chang-dong Lee in capabele handen bent. Hij weet dondersgoed waar hij mee bezig is. Achter elk shot schuilt een idee en elke gebeurtenis, hoe nietszeggend die ook lijkt, heeft een achterliggende betekenis. Twee en een half uur lang wordt er op vakkundige wijze een onderhuidse spanning opgebouwd die ten alle tijden voelbaar is. Vanaf begin af aan besluipt je een gevoel dat er iets niet pluis is.
Het begint allemaal met de introverte plattelandsjongen Jong-Soo die tijdens het rondbrengen van pakketjes toevallig zijn oud buurmeisje Hae-Mi tegen het lijf loopt. Hij herkent haar in eerste instantie niet eens meer, maar besluit toch om met haar af te spreken. Voor Hae-Mi komt dit alles mooi uit, aangezien ze iemand nodig heeft om op haar kat te passen voor wanneer zij op reis gaat naar Afrika om op zoek te gaan naar de zin van het leven. Jong-Soo vindt dit geen probleem en reist vervolgens elke dag af naar haar petieterige appartementje midden in Seoul om haar kat, die zich overigens nooit laat zien, te eten te geven. Een vreemd gevoel nestelt zich echter langzaam in je onderbuik; waarom vraag je iemand die je in geen tijden hebt gezien om op je kat te passen? Waarom kan Jong-Soo de kat nooit vinden terwijl het appartement nog geen 5 vierkante meter beslaat? Vreemd... Maar het duurt niet lang of het wordt nog vreemder.
Wanneer Jong-Soo Hae-Mi komt ophalen van het vliegveld blijkt dat ze iemand heeft meegenomen. Een charmante rijkeluisjongen genaamd Ben die ze op reis heeft leren kennen. Ben en Jong-Soo zijn min of meer elkaars tegenpolen. Ben is sociaal, hoogopgeleid, rijdt een Porsche, heeft een prachtig appartement midden in Seoul en lijkt het helemaal gemaakt te hebben, terwijl Jong-Soo een stille, eenzame binnenvetter is die een moeilijke jeugd heeft gekend. De vrijgevochten Hae-Mi zweeft er een beetje tussenin. Ze heeft de conservatieve boerengemeenschap achter zich gelaten voor het bruisende stadsleven. De drie figuren zijn kenmerkend voor de clash tussen klassen die in Zuid-Korea heerst. De jeugdige onderklasse ziet dat hun positie in de maatschappij steeds hopelozer wordt ten opzichte van de bevoorrechte elite. Een aantal recente onderzoeken hebben zelfs aangetoond dat Koreaanse jongeren gemiddeld gezien tot de ongelukkigste jongeren op de wereld behoren vanwege de vernietigende sociale en economische ongelijkheid. Dit onderliggende thema wordt nooit expliciet benoemd, maar de contextuele clues en de onderlinge relaties spreken boekdelen.
Ze trekken een tijdje met zijn drieën op, waardoor er een nogal pijnlijke driehoeksverhouding ontstaat. Jong-Soo heeft moeite om voor zichzelf op te komen en Ben maakt daar gretig gebruik van. De onderhuidse spanning blijft gestaag door sudderen, maar wanneer Ben Jong-Soo op de hoogte stelt van zijn geheime hobby is het kookpunt bereikt.
Wat volgt is een puzzel van metaforen en thematiek die enkele kijkbeurten vereist om volledig te kunnen doorgronden. Het mooie eraan is dat iedereen zijn eigen oplossing zal uitdokteren. Het is typisch zo’n film die je na afloop met je vrienden gaat bespreken om vervolgens scène voor scène te ontleden. Ondanks het prikkelende mysterie is dit geen typische “mindfuck” vol plotwendingen en verrassingen. Sterker nog, het plot is opmerkelijk rechtlijnig. Misschien niet zo gek wetende dat de film gebaseerd is op een kortverhaal van Murakami waar je in nog geen half uurtje doorheen bent. Chang-dong Lee heeft er een groot gedeelte zelf bij verzonnen en zijn eigen thematiek erin verwerkt. In eerste instantie was ik teleurgesteld geen groots opgezette finale voorgeschoteld te krijgen waaruit zou blijken dat niets was zoals het leek. Voor mijn gevoel was Lee dat de kijker haast verschuldigd na zo lang de spanning te hebben opgebouwd. Na een paar dagen met de film gezeten te hebben ben ik echter steeds enthousiaster geworden over Lee’s keuze. We worden zo vaak doodgegooid met gekke plottwists of zinderende spektakelstukken dat de koelbloedige slotscène waar Lee voor kiest zonder meer verfrissend is en niettemin kenmerkend voor de virtuoze soberheid die Burning uitstraalt.
Zo ook in de fenomenale cinematografie die zonder enige opsmuk op pure en authentieke wijze de realiteit weergeeft. Geen filters, hyperediting of CGI, maar wel meeslepende long-takes en technische hoogstandjes die de natuur in al haar schone rauwheid tot leven brengen. De pracht van die akkers gehuld in nevel is met geen woorden te bevatten! De beelden gaan gepaard met de net zo indrukwekkende score van Mowg vol diepe, aardse klanken waarvan een haast primitief gevoel van dreiging uit gaat. Het hoogtepunt voor mij was de onweerstaanbare scène waarin Hae-Mi bij zonsondergang halfnaakt op de zwoele tonen van Miles Davis begint te dansen. Zelden heb ik beeld en geluid zo mooi samen zien smelten. Deze scène kan wat mij betreft zo de geschiedenisboeken in.
Naast een slow-burn thriller is Burning ook een intrigerende karakterstudie. De drie hoofdpersonages zijn stuk voor stuk boeiend. Ik heb altijd een zwak gehad voor introverte eigenheimers en Jong-Soo past perfect in dat straatje. Ah-in Yoo die in het echte leven een eloquente spreker is ondergaat een ware metamorfose en vertolkt de rol met verve. Zijn blik, zijn houding, zijn manier van spreken, alles klopt eraan. Ook beginnend actrice Jong-seo Jeon is overtuigend als de innemende Hae-Mi die op zoek is naar bezieling. Ik mag hopen dat dit voor haar een springplank is naar een succesvolle carrière als actrice. Steven Yeun had ik de dag van tevoren toevallig nog gezien in de Amerikaanse film Sorry to Bother You. Ik was even bang dat hij als Amerikaanse Koreaan uit de toon zou vallen, maar dat is totaal niet het geval. Integendeel, zijn achtergrond geeft Ben net die mysterieuze uitstraling die het personage toebehoort.
Zoals al eerder gezegd staat de film bol van de metaforen. Een van de interessantste vind ik die vanWat ik ff mis, waarom is dit een thriller?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Burning is een film van grote klasse! Gaat dat zien als je jezelf een geduldig filmliefhebber acht.
IMDb: 7.7/10
Ik: 9/10In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Kan ik me goed voorstellen. Ik heb ook altijd de meeste motivatie om een recensie te schrijven als ik een film voor de eerste keer zie die me ontzettend goed bevalt. Bij films die me tegenvallen ben ik meestal in een paar zinnen klaar.quote:
[..]
Ik heb onlangs weer heel veel klassiekers bekeken van grote namen ( en persoonlijke favorieten ) als Hitchcock, Bergman, Polanksi en Fellini. Kan me er alleen niet echt toe zetten om daar ( uitgebreide ) recensies over te schrijven,
Vanwege de onderhuidse spanning en suspense die constant voelbaar is. Zo zou ik Ex Machina bijvoorbeeld ook een (sci-fi) thriller noemen. Je zou echter ook mystery kunnen zeggen wat mij betreft.quote:
[..]
Wat ik ff mis, waarom is dit een thriller?
Bad Times at the El Royale (2018) - IMDb
Heerlijke film noir met genoeg WTF momenten om je de hele rit op het puntje van je stoel te houden. Geweldig geacteerd door met name Jeff Bridges en Cynthia Erivo. Het einde vond ik zelf wat zwakjes en er zijn wat open eindjes die niet opgelost worden, maar alles wat er aan vooraf gaat maakt dat meer dan goed. Ik ga verder niks over het verhaal zeggen, want hoe minder je er van weet, hoe beter de film werkt is mijn mening.
8/10
Heerlijke film noir met genoeg WTF momenten om je de hele rit op het puntje van je stoel te houden. Geweldig geacteerd door met name Jeff Bridges en Cynthia Erivo. Het einde vond ik zelf wat zwakjes en er zijn wat open eindjes die niet opgelost worden, maar alles wat er aan vooraf gaat maakt dat meer dan goed. Ik ga verder niks over het verhaal zeggen, want hoe minder je er van weet, hoe beter de film werkt is mijn mening.
8/10
There he goes. One of God's own prototypes. Some kind of high powered mutant never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
Dan zal ik 'm maar uit mijn lijst halen van Netflixquote:
Hold the dark
Hold the Dark (2018) - IMDb
[ afbeelding ]
2h 5min | Adventure , Drama , Mystery | 28 September 2018 (USA)
Recensie:
De film begon oke, het eerste uur was oke, met elke minuut die voorbij ging vroeg ik me meer af hoe het nog enigszins logisch af kon gaan lopen. Wat voor leipigheid gaan we nog tegenkomen waardoor het verhaal een soort van logica heeft.
Toen was ik bij minuut 125 en bleek dat er helemaal niet te zijn. Niks sloeg ergens op, was gewoon allemaal verhaallijntjes bij elkaar gestopt wat nergens naar toe gaat.
3 uit de 10 sterren omdat de filmkwaliteit zelf wel goed is, leuk landschap, wel een specifieke opzet.
Hier is mijn KLB topic over deze film
KLB / film hold the dark, vreselijk
Hier is mijn topic erover waar ik mensen vraag waar de film op slaat (mijn vragen staan daar in de spoiler tag) maar blijkbaar heeft gewoon niemand een antwoord erop
F&S / Film: hold the dark
Conclusie: als je mijn recensie niet hebt gelezen dan kan je je de eerste 1,5 uur best vermaken omdat je dan nog hoop hebt dat er nog iets samenkomt van alle dingetjes die je ziet. Na 2 uur weet je dat dat niet zo is en is de hoop daarop weg en weet je dat je 2 uur van je leven hebt verdaan
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Thelma
Bovennatuurlijke coming of age (of misschien zelfs coming out) film uit Noorwegen. Schitterende beelden, mooie spannende muziek en erg goed acteerwerk van de hoofdrolspeelster. Geen standaard horror film, en ik zou t eigenlijk meer suspense noemen. Het deed me een beetje aan Carrie denken.
IMDB: 7/10
Mijn cijfer: 8/10
L'Amour menaçant:
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Qui que tu sois, voici ton maître. Il l'est, le fût ou le doit être.
Der Hauptmann, niet wat ik er van verwacht had. Ik kende simpelweg slechts het idee "soldaatnoob vindt pak Kapitein, trekt het aan en kan daardoor gebruik maken van de rang met bijbehorende macht", maar ik wist niet dat het op waarheid was gebaseerd, laat staan dat het zo zou uitpakken 
. Ik dacht dat hij allemaal leuke creatieve dingen (niet per sé grappig) ging doen, zegmaar, 
.
Anyway, verder wel goede film, opzich als oorlogsdrama 7/10.
. Ik dacht dat hij allemaal leuke creatieve dingen (niet per sé grappig) ging doen, zegmaar, .Anyway, verder wel goede film, opzich als oorlogsdrama 7/10.
Sorry to Bother You (2018) - IMDb
Dit was wel een beetje een WTF film, het verhaal erachter klopt natuurlijk precies, over macht en hebberigheid, je kan er helaas weinig over vertellen en niet iedereen zal het waarderen.
Zonder dit topic had ik hem overigens nooit gevonden, dus dank maar weer.
7,5/10
Dit was wel een beetje een WTF film, het verhaal erachter klopt natuurlijk precies, over macht en hebberigheid, je kan er helaas weinig over vertellen en niet iedereen zal het waarderen.
Zonder dit topic had ik hem overigens nooit gevonden, dus dank maar weer.
7,5/10
The Package (2018) - IMDb
Had een beetje een saaie dag, dus wilde even iets doms zien, Comedy Central heeft elke dag dezelfde afleveringen van Friends en Family Guy, dus dan maar even zoeken.
Deze film gevonden, 5,5 op IMDb, maar soms zegt dat niks over een comedy, van de makers van Workaholics, uiteraard ook die humor, heb een paar keer flink dubbel gelegen om niks
Je hoeft je niet eens echt te vervelen of down voelen of dronken of stoned zijn. Maar natuurlijk wel een beetje fan zijn van Workaholics achtige humor.
6,5/10
Had een beetje een saaie dag, dus wilde even iets doms zien, Comedy Central heeft elke dag dezelfde afleveringen van Friends en Family Guy, dus dan maar even zoeken.
Deze film gevonden, 5,5 op IMDb, maar soms zegt dat niks over een comedy, van de makers van Workaholics, uiteraard ook die humor, heb een paar keer flink dubbel gelegen om niks
Je hoeft je niet eens echt te vervelen of down voelen of dronken of stoned zijn. Maar natuurlijk wel een beetje fan zijn van Workaholics achtige humor.
6,5/10
Ik ben groot fan van workaholics dus ga deze downloaden. Thanksquote:
The Package (2018) - IMDb
Had een beetje een saaie dag, dus wilde even iets doms zien, Comedy Central heeft elke dag dezelfde afleveringen van Friends en Family Guy, dus dan maar even zoeken.
Deze film gevonden, 5,5 op IMDb, maar soms zegt dat niks over een comedy, van de makers van Workaholics, uiteraard ook die humor, heb een paar keer flink dubbel gelegen om niks
Je hoeft je niet eens echt te vervelen of down voelen of dronken of stoned zijn. Maar natuurlijk wel een beetje fan zijn van Workaholics achtige humor.
6,5/10
A Star Is Born (2018) - IMDb
Het verhaal is waarschijnlijk wel bekend en tot op zekere hoogte erg voorspelbaar, desondanks: een wat verlopen country/rockzanger die op zijn retour is komt in een dragbar oog in oog te staan met Ally, een zangeres die daar optreedt. Ze is bekend om haar goede stem, maar haar is gezegd dat ze nooit kan doorbreken omdat ze niet knap genoeg is. Hij nodigt haar vervolgens uit op zijn podium en ze wordt beroemd. Intussen is hij aan de drank en drugs en takelt hij verder af. Hun relatie komt hier uiteraard onder spanning te staan, met als dieptepunt de Grammyshow.
Interessante gegevens zijn dat Cooper op Glastonbury heeft mogen filmen, dat er live wordt gezongen en dat de kritieken die Gaga kreeg van muziekmaatschappijen op haar uiterlijk voorheen daadwerkelijk tegen haar werd gezegd.
De kwaliteit van het acteren en zingen is van hoge kwaliteit. Cooper is als verlopen rockzanger die onduidelijk spreekt en afhankelijk is van zijn oudere broer, goed zichtbaar in een neergaande spiraal. Gaga kan ook prima acteren, het is goed haar zonder make up en allerlei tierlantijnen te zien veranderen. De onderlinge chemie is zeker aanwezig en hun duetten worden goed gezongen.
De scene bij de Grammy's is goed gedaan. De film duurt wel net even iets te lang, ongeveer twee uur en een kwartier.
Het verhaal is waarschijnlijk wel bekend en tot op zekere hoogte erg voorspelbaar, desondanks: een wat verlopen country/rockzanger die op zijn retour is komt in een dragbar oog in oog te staan met Ally, een zangeres die daar optreedt. Ze is bekend om haar goede stem, maar haar is gezegd dat ze nooit kan doorbreken omdat ze niet knap genoeg is. Hij nodigt haar vervolgens uit op zijn podium en ze wordt beroemd. Intussen is hij aan de drank en drugs en takelt hij verder af. Hun relatie komt hier uiteraard onder spanning te staan, met als dieptepunt de Grammyshow.
Interessante gegevens zijn dat Cooper op Glastonbury heeft mogen filmen, dat er live wordt gezongen en dat de kritieken die Gaga kreeg van muziekmaatschappijen op haar uiterlijk voorheen daadwerkelijk tegen haar werd gezegd.
De kwaliteit van het acteren en zingen is van hoge kwaliteit. Cooper is als verlopen rockzanger die onduidelijk spreekt en afhankelijk is van zijn oudere broer, goed zichtbaar in een neergaande spiraal. Gaga kan ook prima acteren, het is goed haar zonder make up en allerlei tierlantijnen te zien veranderen. De onderlinge chemie is zeker aanwezig en hun duetten worden goed gezongen.
De scene bij de Grammy's is goed gedaan. De film duurt wel net even iets te lang, ongeveer twee uur en een kwartier.
Skyscraper (2018) - IMDb
Zoals eerder gezegd, leuk tussendoortje, vooral voor de zondagmiddag of een regenachtige dag. Beetje rennen, springen en schieten met The Rock in een futuristische skyscraper die in brand staat, mooi toch.
6,5/10
Zoals eerder gezegd, leuk tussendoortje, vooral voor de zondagmiddag of een regenachtige dag. Beetje rennen, springen en schieten met The Rock in een futuristische skyscraper die in brand staat, mooi toch.
6,5/10
World War Z (2013) - IMDb
Ik merk dat ik dit soort popcornflicks steeds minder goed begin te trekken. Ik heb sowieso weinig met zombiefilms, al is er soms nog wel eens een enkele zombiefilm die op een leuke manier met de clichés weet om te springen zoals een Miss Zombie (2013) - IMDb . Helaas heeft World War Z op snelle hordes van zombies na totaal niets interessants te bieden. Er zaten een paar toffe set pieces in zoals de krankzinnige golf van zombies die de muur rondom Jeruzalem bestormen. Buiten dat wekt de film vooral ergernis op dankzij hyperactief camerawerk en geknip waardoor alle spanning verloren gaat. Vooral het begin deed me regelmatig denken aan een slap aftreksel van de The Last of Us intro.
Wat me echter vooral tegen de borst stuitte was het clichématige verhaal en de bordkartonnen personages. De film kent vrijwel geen character development en de deus ex machina's zijn lachwekkend. Brad Pitt weet meerdere malen op miraculeuze wijze de dood te ontsnappen waardoor de film nergens daadwerkelijk intens wordt. Belabberd einde ook. Een film om weer snel te vergeten.
IMDb: 7.0/10
Ik: 4/10
Busanhaeng (2016) - IMDb
Na World War Z gezien te hebben meteen Train to Busan maar even erachteraan geplakt. Wat een verademing zeg. Er wordt genoeg tijd genomen om de personages te introduceren. Niet op hele subtiele wijze, maar ze hebben in ieder geval een eigen smoel en zijn zeker niet perfect. Het tempo is fijn en op stilistisch vlak is het ook dik in orde. Dat kun je de Koreanen wel toevertrouwen. De momenten waarop de treinreizigers achterna worden gezeten door horden zombies zijn behoorlijk intens en goed in beeld gebracht. Het concept blijft door middel van onderlinge strijd tussen de passagiers de gehele speelduur boeiend. Wel wordt de suspension of disbelief een aantal keer op de proef gesteld. Vooral wanneer de drie passagiers zich zonder al teveel moeite door coupés vol met zombies weten te worstelen. Soms werd het iets te melodramatisch, maar gelukkig duurde het nooit lang voordat de actie er weer lekker inzat. Het einde deed me denken aan dat van
Ik merk dat ik dit soort popcornflicks steeds minder goed begin te trekken. Ik heb sowieso weinig met zombiefilms, al is er soms nog wel eens een enkele zombiefilm die op een leuke manier met de clichés weet om te springen zoals een Miss Zombie (2013) - IMDb . Helaas heeft World War Z op snelle hordes van zombies na totaal niets interessants te bieden. Er zaten een paar toffe set pieces in zoals de krankzinnige golf van zombies die de muur rondom Jeruzalem bestormen. Buiten dat wekt de film vooral ergernis op dankzij hyperactief camerawerk en geknip waardoor alle spanning verloren gaat. Vooral het begin deed me regelmatig denken aan een slap aftreksel van de The Last of Us intro.
Wat me echter vooral tegen de borst stuitte was het clichématige verhaal en de bordkartonnen personages. De film kent vrijwel geen character development en de deus ex machina's zijn lachwekkend. Brad Pitt weet meerdere malen op miraculeuze wijze de dood te ontsnappen waardoor de film nergens daadwerkelijk intens wordt. Belabberd einde ook. Een film om weer snel te vergeten.
IMDb: 7.0/10
Ik: 4/10
Busanhaeng (2016) - IMDb
Na World War Z gezien te hebben meteen Train to Busan maar even erachteraan geplakt. Wat een verademing zeg. Er wordt genoeg tijd genomen om de personages te introduceren. Niet op hele subtiele wijze, maar ze hebben in ieder geval een eigen smoel en zijn zeker niet perfect. Het tempo is fijn en op stilistisch vlak is het ook dik in orde. Dat kun je de Koreanen wel toevertrouwen. De momenten waarop de treinreizigers achterna worden gezeten door horden zombies zijn behoorlijk intens en goed in beeld gebracht. Het concept blijft door middel van onderlinge strijd tussen de passagiers de gehele speelduur boeiend. Wel wordt de suspension of disbelief een aantal keer op de proef gesteld. Vooral wanneer de drie passagiers zich zonder al teveel moeite door coupés vol met zombies weten te worstelen. Soms werd het iets te melodramatisch, maar gelukkig duurde het nooit lang voordat de actie er weer lekker inzat. Het einde deed me denken aan dat van
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Een einde wat destijds veel indruk op me maakte. Helaas haalt de film het daar niet bij, omdat het nogal aangedikt wordt.
Ondanks dat het niet bijster origineel is allemaal heb ik me prima weten te vermaken.
IMDb: 7.5/10
Ik: 7/10
Manhunter (1986) - IMDb
Fijne detective thriller van Mann.
Op narratief vlak lekker vlot en spannend, maar verder niet heel verrassend. Het grootste pluspunt is de cinematografie samen met de fraaie neonbelichting. Erg stijlvol en somber. Vooral de scène met de tijger was in dat opzicht erg sterk. De muziek werd na verloop van tijd wel behoorlijk cheesy, maar ik heb dan ook sowieso weinig met muziek uit de '80s. Stevende af op een 8, maar vanwege de anticlimax op het einde gaat er een puntje af.
IMDb: 7.2/10
Ik: 7/10
The Devil Rides Out (1968) - IMDb
Ondanks de ouderdom is het The Devil Rides Out steeds een amusante horrorfilm. Het verhaal is vrij simpel, maar er zit genoeg occulte waanzin in om amusant te blijven. Aangezien de visuele effecten de tand des tijds duidelijk niet doorstaan hebben is het eerder lachwekkend dan eng. Die scène met die donkere man in zijn oranje onderbroek?Gelukkig gaat het in ieder geval niet ten koste van de entertainmentwaarde. Wel is het zo dat de film niet half zo goed zou zijn geweest zonder Christopher Lee. Wat een fenomeen. De rest is niet slecht, maar Lee telt het met zijn charisma naar een hoger plan. Zelfs de meest ridicule lulkoek klinkt overtuigend wanneer het uit zijn mond komt.
Ook al is deze Hammer film me goed bevallen smaakt het niet meteen naar meer. Een kleine 7 is wel op zijn plek.
IMDb: 7.0/10
Ik: 7/10
Repulsion (1965) - IMDb
Sterke psychologische horrorklassieker.
De bloedmooie Catherine Deneuve speelt een jonge vrouw, Carol, die lijdt aan androfobie (een angst voor mannen). Ze woont samen met haar zus in een appartement, maar wanneer haar zus op vakantie gaat en ze het voor twee weken alleen moet zien te redden gaat het mis. Ze trekt zichzelf terug met als gevolg dat haar angsten en hallucinaties in rap tempo verergeren.
Polanski weet hier met minimale middelen een knap staaltje werk vol symboliek af te leveren. Er wordt nooit uitgeweid over de achtergrond van de personages, maar de beelden spreken voor zich. Heerlijk hoe Polanski de kijker zijn eigen conclusies laat trekken. Dit is typisch zo'n film die aan de oppervlakte simpel lijkt, maar als je wat dieper graaft kun je er veel meer uithalen. Het geheel wordt vakkundig opgebouwd. Het is traag en dicht op de huid gefilmd, daarnaast wordt er gebruik gemaakt van een jazzy score waardoor er een zenuwslopend, benauwend sfeertje ontstaat. Niet omdat het nou zo spannend is, maar omdat je als kijker voelt dat Carol een tikkende tijdbom is waarbij het enkel afwachten is totdat die afgaat.
Ondanks dat ik dit soort karakterstudies het liefste zie, wist Catherine Deneuve me niet helemaal te overtuigen. De aftakeling van haar geestelijke gezondheid wordt er naar mijn idee te dik bovenop gelegd in de acteerprestatie. Deneuve blijft maar apathisch voor zich uit zitten te kijken. Een vrij makkelijke manier om de kijker duidelijk te maken dat er iets mis is met haar. Iets meer nuance zou beter zijn geweest.
Repulsion haalt het niet bij mijn favoriete Polanski film Rosemary's Baby, maar komt dichter in de buurt dan The Tenant.
IMDb: 7.8/10
Ik: 8/10
Kom net van de bios: Doris gezien.
Tsja, wat zal ik ervan zeggen... Simpele, 13 in een dozijn film. Erg langdradig gebeuren vond ik het. Één komisch momentje passeerde de revue, de rest was nogal melancholisch en gewoon niet grappig. Chemie tussen de hoofdacteurs vond ik ook ver te zoeken.
Ik wil niet zeggen dat de film waardeloos is, wel had ik er meer van verwacht.
5.5/10
Tsja, wat zal ik ervan zeggen... Simpele, 13 in een dozijn film. Erg langdradig gebeuren vond ik het. Één komisch momentje passeerde de revue, de rest was nogal melancholisch en gewoon niet grappig. Chemie tussen de hoofdacteurs vond ik ook ver te zoeken.
Ik wil niet zeggen dat de film waardeloos is, wel had ik er meer van verwacht.
5.5/10
Dit weekend gezien. Helemaal met je eens voor wat betreft de acteerprestaties en de zang. Vond het wel een voorspelbaar verhaal en de opkomst van haar tot ster ging wel heel snel.quote:Op maandag 22 oktober 2018 13:35 schreef Meridiaan het volgende:
A Star Is Born (2018) - IMDb
Het verhaal is waarschijnlijk wel bekend en tot op zekere hoogte erg voorspelbaar, desondanks: een wat verlopen country/rockzanger die op zijn retour is komt in een dragbar oog in oog te staan met Ally, een zangeres die daar optreedt. Ze is bekend om haar goede stem, maar haar is gezegd dat ze nooit kan doorbreken omdat ze niet knap genoeg is. Hij nodigt haar vervolgens uit op zijn podium en ze wordt beroemd. Intussen is hij aan de drank en drugs en takelt hij verder af. Hun relatie komt hier uiteraard onder spanning te staan, met als dieptepunt de Grammyshow.
Interessante gegevens zijn dat Cooper op Glastonbury heeft mogen filmen, dat er live wordt gezongen en dat de kritieken die Gaga kreeg van muziekmaatschappijen op haar uiterlijk voorheen daadwerkelijk tegen haar werd gezegd.
De kwaliteit van het acteren en zingen is van hoge kwaliteit. Cooper is als verlopen rockzanger die onduidelijk spreekt en afhankelijk is van zijn oudere broer, goed zichtbaar in een neergaande spiraal. Gaga kan ook prima acteren, het is goed haar zonder make up en allerlei tierlantijnen te zien veranderen. De onderlinge chemie is zeker aanwezig en hun duetten worden goed gezongen.
De scene bij de Grammy's is goed gedaan. De film duurt wel net even iets te lang, ongeveer twee uur en een kwartier.
Daarom wat mij betreft een 7,5.
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Ik begreep dat de rol van Cooper in deze versie een minder jaloerse is dan in de vorige versies?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik ken de vorige versies niet, maar in deze film komt de jaloezie in een enkele scène wel aan bod.quote:Op dinsdag 23 oktober 2018 09:19 schreef Copycat het volgende:
Ik begreep dat de rol van Cooper in deze versie een minder jaloerse is dan in de vorige versies?
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Aanraders!quote:Op dinsdag 23 oktober 2018 09:22 schreef UIO_AMS het volgende:
Ik ken de vorige versies niet, maar in deze film komt de jaloezie in een enkele scène wel aan bod.
In die versies was het zo’n beetje de rode draad die tot zijn neerval leidde.
Ik wil deze ook graag zien. Gaga verraste me in AHS met haar acteertalent.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Leave No Trace (2018) - IMDb
Mooi verhaal en mooie beelden ook, maar echt zo'n typische Metacrit topper en bij het publiek toch wat matig, ik vond het in het begin erg boeiend, maar langzaam verloor ik wel een beetje de interesse en werd het zelfs een beetje irritant.
7/10.
Mooi verhaal en mooie beelden ook, maar echt zo'n typische Metacrit topper en bij het publiek toch wat matig, ik vond het in het begin erg boeiend, maar langzaam verloor ik wel een beetje de interesse en werd het zelfs een beetje irritant.
7/10.
What Happened to Monday (2017) - IMDb
Een dystopische wereld waarin een eenkindspolitiek heerst, aangezien er weinig voedsel en drinken beschikbaar is voor de wereldbevolking. Maar het personage van Willem Dafoe heeft zeven identieke meisjes ter wereld laten brengen. De volwassen versie wordt gespeeld door de Zweedse Noomi Rapace. Een belangrijke bijrol is voor Marwan Kenzari. Glenn Close speelt de president/voorzitter van het bureau dat de eenkindpolitiek monitort.
De zeven meisjes zijn genoemd naar de zeven dagen en op hún weekdag mogen zij naar buiten en zien er dan hetzelfde uit vanzelfsprekend. Als één van de meisjes een ongelukje met blijvende gevolgen heeft, krijgen de andere meisjes dezelfde behandeling. Thuis, op de dagen dat zij niet naar buiten gaan, zien ze er heel stereotiep verschillend uit: een hippe, een alto etc. Samen hebben zij dezelfde baan en hoewel ze elke avond bespreken wat zij overdag gedaan hebben om hun verhalen te laten kloppen, zijn er toch verschillen. Zo blijken er geheime affaires en andere afspraken te zijn. Als op een dag Monday verdwijnt, gaat Tuesday een dag later proberen haar zusje te vinden.
Het blijkt echter bekend te zijn in het Bureau dat er meer zussen zijn en het Bureau gaat achter hun aan om hen om te leggen.
Glen Close ziet er slecht uit in de film en is vrij eendimensionaal als actrice en kwaad genie. Noomi Rapace speelt, ondanks dat ze veel stereotypen moet hanteren, vrij geloofwaardig. De gesprekken tussen de zusjes onderling en de choreografie als zij aan tafel zitten om te eten is behoorlijk goed gedaan.
Echter: er zitten redelijk wat manco's in het plot. Wat als er één een blindedarm had laten verwijderen en een ander een appendicitis krijgt? Dat mocht de pret niet drukken en ik kon daar langs kijken.
Een dystopische wereld waarin een eenkindspolitiek heerst, aangezien er weinig voedsel en drinken beschikbaar is voor de wereldbevolking. Maar het personage van Willem Dafoe heeft zeven identieke meisjes ter wereld laten brengen. De volwassen versie wordt gespeeld door de Zweedse Noomi Rapace. Een belangrijke bijrol is voor Marwan Kenzari. Glenn Close speelt de president/voorzitter van het bureau dat de eenkindpolitiek monitort.
De zeven meisjes zijn genoemd naar de zeven dagen en op hún weekdag mogen zij naar buiten en zien er dan hetzelfde uit vanzelfsprekend. Als één van de meisjes een ongelukje met blijvende gevolgen heeft, krijgen de andere meisjes dezelfde behandeling. Thuis, op de dagen dat zij niet naar buiten gaan, zien ze er heel stereotiep verschillend uit: een hippe, een alto etc. Samen hebben zij dezelfde baan en hoewel ze elke avond bespreken wat zij overdag gedaan hebben om hun verhalen te laten kloppen, zijn er toch verschillen. Zo blijken er geheime affaires en andere afspraken te zijn. Als op een dag Monday verdwijnt, gaat Tuesday een dag later proberen haar zusje te vinden.
Het blijkt echter bekend te zijn in het Bureau dat er meer zussen zijn en het Bureau gaat achter hun aan om hen om te leggen.
Glen Close ziet er slecht uit in de film en is vrij eendimensionaal als actrice en kwaad genie. Noomi Rapace speelt, ondanks dat ze veel stereotypen moet hanteren, vrij geloofwaardig. De gesprekken tussen de zusjes onderling en de choreografie als zij aan tafel zitten om te eten is behoorlijk goed gedaan.
Echter: er zitten redelijk wat manco's in het plot. Wat als er één een blindedarm had laten verwijderen en een ander een appendicitis krijgt? Dat mocht de pret niet drukken en ik kon daar langs kijken.
Mooie recensie. Sla 'm zelf hoger aan dan Rosemary's Baby omdat het een visueel meesterwerk is. 10/10 in mijn boekje.quote:
Repulsion (1965) - IMDb
[ afbeelding ]
Sterke psychologische horrorklassieker.
De bloedmooie Catherine Deneuve speelt een jonge vrouw, Carol, die lijdt aan androfobie (een angst voor mannen). Ze woont samen met haar zus in een appartement, maar wanneer haar zus op vakantie gaat en ze het voor twee weken alleen moet zien te redden gaat het mis. Ze trekt zichzelf terug met als gevolg dat haar angsten en hallucinaties in rap tempo verergeren.
Polanski weet hier met minimale middelen een knap staaltje werk vol symboliek af te leveren. Er wordt nooit uitgeweid over de achtergrond van de personages, maar de beelden spreken voor zich. Heerlijk hoe Polanski de kijker zijn eigen conclusies laat trekken. Dit is typisch zo'n film die aan de oppervlakte simpel lijkt, maar als je wat dieper graaft kun je er veel meer uithalen. Het geheel wordt vakkundig opgebouwd. Het is traag en dicht op de huid gefilmd, daarnaast wordt er gebruik gemaakt van een jazzy score waardoor er een zenuwslopend, benauwend sfeertje ontstaat. Niet omdat het nou zo spannend is, maar omdat je als kijker voelt dat Carol een tikkende tijdbom is waarbij het enkel afwachten is totdat die afgaat.
Ondanks dat ik dit soort karakterstudies het liefste zie, wist Catherine Deneuve me niet helemaal te overtuigen. De aftakeling van haar geestelijke gezondheid wordt er naar mijn idee te dik bovenop gelegd in de acteerprestatie. Deneuve blijft maar apathisch voor zich uit zitten te kijken. Een vrij makkelijke manier om de kijker duidelijk te maken dat er iets mis is met haar. Iets meer nuance zou beter zijn geweest.
Repulsion haalt het niet bij mijn favoriete Polanski film Rosemary's Baby, maar komt dichter in de buurt dan The Tenant.
IMDb: 7.8/10
Ik: 8/10
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 1% gewijzigd door EP3 op 24-10-2018 19:46:21 ]"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Dat is zo'n onzinfilm. Het is een zevenling, maar kijk dan hoe erg ze van elkaar verschillen qua kleding. Alsof een normaal gezin zo erg van elkaar verschilt dat de ene gothic, de ander een nerd en dan weer een beautyqueen. Gaat nergens over. Ook een onzinverhaal.quote:
What Happened to Monday (2017) - IMDb
[ afbeelding ]
Een dystopische wereld waarin een eenkindspolitiek heerst, aangezien er weinig voedsel en drinken beschikbaar is voor de wereldbevolking. Maar het personage van Willem Dafoe heeft zeven identieke meisjes ter wereld laten brengen. De volwassen versie wordt gespeeld door de Zweedse Noomi Rapace. Een belangrijke bijrol is voor Marwan Kenzari. Glenn Close speelt de president/voorzitter van het bureau dat de eenkindpolitiek monitort.
De zeven meisjes zijn genoemd naar de zeven dagen en op hún weekdag mogen zij naar buiten en zien er dan hetzelfde uit vanzelfsprekend. Als één van de meisjes een ongelukje met blijvende gevolgen heeft, krijgen de andere meisjes dezelfde behandeling. Thuis, op de dagen dat zij niet naar buiten gaan, zien ze er heel stereotiep verschillend uit: een hippe, een alto etc. Samen hebben zij dezelfde baan en hoewel ze elke avond bespreken wat zij overdag gedaan hebben om hun verhalen te laten kloppen, zijn er toch verschillen. Zo blijken er geheime affaires en andere afspraken te zijn. Als op een dag Monday verdwijnt, gaat Tuesday een dag later proberen haar zusje te vinden.
Het blijkt echter bekend te zijn in het Bureau dat er meer zussen zijn en het Bureau gaat achter hun aan om hen om te leggen.
Glen Close ziet er slecht uit in de film en is vrij eendimensionaal als actrice en kwaad genie. Noomi Rapace speelt, ondanks dat ze veel stereotypen moet hanteren, vrij geloofwaardig. De gesprekken tussen de zusjes onderling en de choreografie als zij aan tafel zitten om te eten is behoorlijk goed gedaan.
Echter: er zitten redelijk wat manco's in het plot. Wat als er één een blindedarm had laten verwijderen en een ander een appendicitis krijgt? Dat mocht de pret niet drukken en ik kon daar langs kijken.
melksommelier en vertrouwenspersoon fok
Inderdaad, zeker omdat ze bijna niet buiten komen. Orphan Black is beter met het principe omgegaan.quote:
[..]
Dat is zo'n onzinfilm. Het is een zevenling, maar kijk dan hoe erg ze van elkaar verschillen qua kleding. Alsof een normaal gezin zo erg van elkaar verschilt dat de ene gothic, de ander een nerd en dan weer een beautyqueen. Gaat nergens over. Ook een onzinverhaal.
Zo dacht ik er ook over.quote:
Kom net van de bios: Doris gezien.
Tsja, wat zal ik ervan zeggen... Simpele, 13 in een dozijn film. Erg langdradig gebeuren vond ik het. Één komisch momentje passeerde de revue, de rest was nogal melancholisch en gewoon niet grappig. Chemie tussen de hoofdacteurs vond ik ook ver te zoeken.
Ik wil niet zeggen dat de film waardeloos is, wel had ik er meer van verwacht.
5.5/10
Life can be a bitch, so like it..
Black k klansman gezien en wat een matige film. Zoveel marketing en hype en allemaal reviews van mensen die wel positief moeten zijn want anders zijn ze een racist net zoals bij black panther.
Nee, dit is geen goede film. Er schort veel aan, bordkartonnen personages, verhaallijnen die niets toevoegen, langdradigheid en blijkbaar moet er een boodschap inzitten voor de propaganda? Een onduidelijke boodschap weliswaar. Wil Spike Lee laten zien dat er weinig verandert is al die jaren? Dan zal het wel een comedy zijn.
Nee, deze film was niet voor mij. 6/10
Wel een tip 22 mile met Mark walhberg en iko uwais! , ouderwetse actie voor brainless entertainment. 7,5/10
Nee, dit is geen goede film. Er schort veel aan, bordkartonnen personages, verhaallijnen die niets toevoegen, langdradigheid en blijkbaar moet er een boodschap inzitten voor de propaganda? Een onduidelijke boodschap weliswaar. Wil Spike Lee laten zien dat er weinig verandert is al die jaren? Dan zal het wel een comedy zijn.
Nee, deze film was niet voor mij. 6/10
Wel een tip 22 mile met Mark walhberg en iko uwais! , ouderwetse actie voor brainless entertainment. 7,5/10
melksommelier en vertrouwenspersoon fok
Passengers (2016) - IMDb
Met Jennifer Lawrence en Chris Pratt.
In deze film is de aarde overbevolkt en worden 5000 mensen naar elders in de ruimte gestuurd om daar een nieuwe kolonie te stichten. De reis duurt 120 jaar, maar per ongeluk gaat één van de slaapcapsulen 90 jaar te vroeg open. Deze persoon komt hier al snel achter en moet zien te leven met de eenzaamheid. De enige persoon met wie hij kan praten is de cyborgbarman Arthur.
In zijn eenzaamheid wordt hij verliefd op een slapende medepassagier. Na een jaar van eenzaamheid laat hij haar wakker worden en samen proberen ze er wat van te maken. Zij weet echter niet dat hij haar wakker heeft gemaakt, hij weet niet waarom hij wakker is gemaakt.
In theorie is dit een prima uitgangspunt voor een film. De personages dienen met de eenzaamheid en de onomkeerbaarheid om te gaan: zij zijn immers al dood als de rest van de passagiers volgens het protocol zullen ontwaken.
De vormgeving van het ruimteschip is erg mooi gedaan, zo is er een zwembad dat uitkijkt op de ruimte. Het laatste half uur verpest helaas de film. Opeens moet het een actiefilm worden, terwijl de interessante psychologische laag van de eenzaamheid goeddeels opzij gezet wordt. Daarnaast redt Chris Pratt het niet met zijn knapheid om te verdoezelen dat hij eigenlijk niet goed kan acteren. Verder is het interessant om te zien dat een cast van 4 mensen prima kan voor een film.
Met Jennifer Lawrence en Chris Pratt.
In deze film is de aarde overbevolkt en worden 5000 mensen naar elders in de ruimte gestuurd om daar een nieuwe kolonie te stichten. De reis duurt 120 jaar, maar per ongeluk gaat één van de slaapcapsulen 90 jaar te vroeg open. Deze persoon komt hier al snel achter en moet zien te leven met de eenzaamheid. De enige persoon met wie hij kan praten is de cyborgbarman Arthur.
In zijn eenzaamheid wordt hij verliefd op een slapende medepassagier. Na een jaar van eenzaamheid laat hij haar wakker worden en samen proberen ze er wat van te maken. Zij weet echter niet dat hij haar wakker heeft gemaakt, hij weet niet waarom hij wakker is gemaakt.
In theorie is dit een prima uitgangspunt voor een film. De personages dienen met de eenzaamheid en de onomkeerbaarheid om te gaan: zij zijn immers al dood als de rest van de passagiers volgens het protocol zullen ontwaken.
De vormgeving van het ruimteschip is erg mooi gedaan, zo is er een zwembad dat uitkijkt op de ruimte. Het laatste half uur verpest helaas de film. Opeens moet het een actiefilm worden, terwijl de interessante psychologische laag van de eenzaamheid goeddeels opzij gezet wordt. Daarnaast redt Chris Pratt het niet met zijn knapheid om te verdoezelen dat hij eigenlijk niet goed kan acteren. Verder is het interessant om te zien dat een cast van 4 mensen prima kan voor een film.
Suspiria (1977)
R | 1h 32min | Horror | 12 August 1977 (USA)
--
Een jonge ambitieuze Amerikaanse betreedt voor het eerst n vooraanstaande Duitse balletacademie. Al snel wordt duidelijk dat deze academie omgeven is met mysterie en zich met heel andere zaken bezighoudt dan wat onschuldige danslessen.
Een bijzondere film. Wel eentje die je met n open houding moet benaderen. Anders blijft er verdomd weinig van over.
Laat ik eerst alles wat er slecht aan is uit de weg ruimen; het verhaal en/of de plot hebben niets om het lijf, de acteerprestaties zijn nauwelijks 'prestaties' te noemen en de horrorelementen ( inclusief geluidseffecten ) zijn eerder komisch dan schokkend.
Goed, nu we dat uit de weg hebben, rest nog wat er goed is aan die film; n fantastisch schouwspel van krankzinnige scènes die hoogzwanger zijn van de meest uiteenlopende kleuren. Cinematografie om je vingers bij af te likken. Alice in Horrorland had wellicht n betere titel geweest voor deze fabuleuze visuele nachtmerrie.
Deze film is ms niet perfect, maar voor wie visueel is ingesteld ( - steekt vinger op - ) en m niet al te serieus neemt zijn de 'fouten' al snel vergeten en vergeven. Het is hoe dan ook n zeer charismatische film met veel karakter. En zelfs als je niet door alle gebrekkigheden heen kunt kijken, houd je nog altijd een film over die er werkelijk prachtig uitziet. Aanrader;
8.5/10
[ Bericht 1% gewijzigd door EP3 op 27-10-2018 00:41:58 ]
R | 1h 32min | Horror | 12 August 1977 (USA)
--
Een jonge ambitieuze Amerikaanse betreedt voor het eerst n vooraanstaande Duitse balletacademie. Al snel wordt duidelijk dat deze academie omgeven is met mysterie en zich met heel andere zaken bezighoudt dan wat onschuldige danslessen.
Een bijzondere film. Wel eentje die je met n open houding moet benaderen. Anders blijft er verdomd weinig van over.
Laat ik eerst alles wat er slecht aan is uit de weg ruimen; het verhaal en/of de plot hebben niets om het lijf, de acteerprestaties zijn nauwelijks 'prestaties' te noemen en de horrorelementen ( inclusief geluidseffecten ) zijn eerder komisch dan schokkend.
Goed, nu we dat uit de weg hebben, rest nog wat er goed is aan die film; n fantastisch schouwspel van krankzinnige scènes die hoogzwanger zijn van de meest uiteenlopende kleuren. Cinematografie om je vingers bij af te likken. Alice in Horrorland had wellicht n betere titel geweest voor deze fabuleuze visuele nachtmerrie.
Deze film is ms niet perfect, maar voor wie visueel is ingesteld ( - steekt vinger op - ) en m niet al te serieus neemt zijn de 'fouten' al snel vergeten en vergeven. Het is hoe dan ook n zeer charismatische film met veel karakter. En zelfs als je niet door alle gebrekkigheden heen kunt kijken, houd je nog altijd een film over die er werkelijk prachtig uitziet. Aanrader;
8.5/10
[ Bericht 1% gewijzigd door EP3 op 27-10-2018 00:41:58 ]
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Eyes Without a Face (1960)
Les yeux sans visage (original title)
Not Rated | 1h 30min | Drama , Horror
--
Een chirurg veroorzaakt n ongeluk waarbij z'n eigen dochter ernstig misvormd raakt. Hij voelt zich geroepen om haar te helpen en laat zich daarbij door niets of niemand op andere gedachten brengen.
Nog zo'n klassieke horror. En ditmaal eentje die op overtuigende wijze laat zien dat peperdure special effects - waar we vandaag de dag zo aan gewend zijn geraakt - echt niet nodig zijn om n beklemmende en angstaanjagende sfeer te creëren.
Maar het is zeker geen horrorfilm die uit is op goedkoop sentiment en het schokeffect. De horrorelementen zijn hier slechts sporadisch aanwezig en spelen eigenlijk n ondergeschikte rol. Wat de film wérkelijk interessant maakt zijn de uitwerkingen van onderliggende thema's ( als ijdelheid, berouw, leven en dood ) en de complexe gevoelens en beweegredenen waar de karakters voortdurend mee worstelen. Als je daarbij optelt dat de acteerprestaties zeer overtuigend zijn en letterlijk elk frame op sublieme en elegante wijze in beeld is gebracht, houd je n vrijwel foutloze film over. Oftewel; een meesterwerk;
9.5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door EP3 op 27-10-2018 00:44:35 ]
Les yeux sans visage (original title)
Not Rated | 1h 30min | Drama , Horror
--
Een chirurg veroorzaakt n ongeluk waarbij z'n eigen dochter ernstig misvormd raakt. Hij voelt zich geroepen om haar te helpen en laat zich daarbij door niets of niemand op andere gedachten brengen.
Nog zo'n klassieke horror. En ditmaal eentje die op overtuigende wijze laat zien dat peperdure special effects - waar we vandaag de dag zo aan gewend zijn geraakt - echt niet nodig zijn om n beklemmende en angstaanjagende sfeer te creëren.
Maar het is zeker geen horrorfilm die uit is op goedkoop sentiment en het schokeffect. De horrorelementen zijn hier slechts sporadisch aanwezig en spelen eigenlijk n ondergeschikte rol. Wat de film wérkelijk interessant maakt zijn de uitwerkingen van onderliggende thema's ( als ijdelheid, berouw, leven en dood ) en de complexe gevoelens en beweegredenen waar de karakters voortdurend mee worstelen. Als je daarbij optelt dat de acteerprestaties zeer overtuigend zijn en letterlijk elk frame op sublieme en elegante wijze in beeld is gebracht, houd je n vrijwel foutloze film over. Oftewel; een meesterwerk;
9.5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door EP3 op 27-10-2018 00:44:35 ]
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Thunder Road (2018) - IMDb
Hoewel er COMEDY, drama staat, heb ik geen moment kunnen lachen volgens mij, het is maar een depressieve film met veel gehuil, weet niet wat ik ervan moet vinden, soms vond ik de emoties wel geloofwaardig en kreeg ik een brok in m'n keel, maar soms was het ook een beetje te.
7/10.
Hoewel er COMEDY, drama staat, heb ik geen moment kunnen lachen volgens mij, het is maar een depressieve film met veel gehuil, weet niet wat ik ervan moet vinden, soms vond ik de emoties wel geloofwaardig en kreeg ik een brok in m'n keel, maar soms was het ook een beetje te.
7/10.
Mile 22 (2018) - IMDbquote:
Wel een tip 22 mile met Mark walhberg en iko uwais! , ouderwetse actie voor brainless entertainment. 7,5/10
Nou zelfs voor brainless entertainment vond ik er niet veel aan eigenlijk, dan was Skyscraper eigenlijk nog veel interessanter en spannender.
5/10.
Vond je? Skyscraper vond ik echt trash. Mile 22 vind ik nog tenminste lekker snel, geen lange dialogen gewoon actie. En Ronda Rouseyquote:
[..]
Mile 22 (2018) - IMDb
Nou zelfs voor brainless entertainment vond ik er niet veel aan eigenlijk, dan was Skyscraper eigenlijk nog veel interessanter en spannender.
5/10.
melksommelier en vertrouwenspersoon fok
Take Me Home (2011) - IMDb
Een geslaagde Indie film met een hele beperkte cast, die toch lekker wegkijkt.
7/10
Een geslaagde Indie film met een hele beperkte cast, die toch lekker wegkijkt.
7/10
Afgelopen weekend Bohemian Raphsody in Londen gezien. Verhalen achter de muziek vind ik over het algemeen erg leuk om naar te kijken. Maar wat een een-dimensionale en ongeïnspireerde flut-film hebben ze hier van gemaakt.
De film volgt het verhaal van Freddie Mercury, van net voor zijn ontmoeting met de band Queen (toen nog Smile) tot aan het Live-8 concert. Freddie was een geweldige showman, maar hij (en de mensen om hem heen) hebben vaak genoeg aangegeven dat hij daarbuiten ondanks z'n flamboyante optreden soms, een redelijk verlegen en onzeker persoon was.
De film koos ervoor om dit maar even te vergeten en Freddie van minuut 1 neer te zetten als de meest zelfverzekerde geweldenaar die het witte doek in jaren heeft gezien. Hij stapt af op de band om hun een aanbod te doen voor een geweldige zanger, hijzelf. Ze horen hem 2 seconden iets zingen, en zijn om, het beste wat ze ooit gehoord hebben.
Freddie heeft daarna direct een heel pad voor de band uitgestippeld. De naam heeft ie al snel bedacht, het logo, allerlei nieuwe ideeën voor songs, en de rest van de band en de managers hoeven alleen maar in verbazing ja en amen te zeggen over al zijn geweldige plannen.
Alles gaat ook direct supergoed voor de groep, de muziek slaat flink aan. Maar Freddie wil meer, die wil een rock-opera maken en de wereld veroveren. Hun huidige platenbaas vind dat idee te riskant, maar Freddie schopt 'm daarom direct aan de kant om naar een ander te gaan. De band volgt braafjes.
Alles wat Freddie maar doet en verzint is goud. Maar een film zonder wat drama is natuurlijk geen film, die komt er in de vorm van Paul Prenter, de persoonlijk manager van Freddie . Hij ontwaakt de homoseksuele gevoelens in hem (waardoor de sprookjes-relatie met Mary uitgaat) krijgt 'm aan de drugs, sleept 'm mee naar allerlei sex-feestjes en overtuigd hem uiteindelijk om uit Queen te stappen en een solo carrière te beginnen. En de arme Freddie kan er allemaal niets aan doen.
Dan ineens komt Freddie erachter dat Paul een dikke lul is en dumpt hem. Waarna hij Freddie weer zwart probeert te maken in de media (Kijk toch, wat een gemene meneer!)
Freddie gaat terug naar Queen. Die net een aanbod heeft gekregen om Live8 (Wat gepresenteerd wordt als het grootste en beste muziek-evenement dat ooit plaats zal vinden) te gaan spelen. Tijdens de oefensessie verteld Freddie de band dat hij Aids heeft om het concert wat emotioneel beladen te maken.
Dan het concert. Het benefiet gedeelte loopt de hele dag voor geen meter, er is tijdens de concerten van de andere bands nog geen stuiver opgehaald, Bob Geldof zit met z'n handen in het haar. En dan begint Queen en BAM! de miljoenen lopen binnen.
Thuis op de bank zien we de familie van Freddie zitten, de afkeurende vader van het begin zit nu trots naar de TV te kijken. Moeder laat een traantje omdat Freddie een knipoogje doet, zoals hij haar had beloofd. En we zien de oude platenbaas chagrijnig kijken, omdat hij deze miljoenen band heeft laten lopen (precies zoals Freddie had voorspelt). Einde film.
Het verhaal is zo voorspelbaar en gewoonweg onjuist. Dat het gewoon irritant is. Een biografische film hoeft van mij echt niet alle feiten helemaal correct te hebben, als de kijkervaring daar beter van wordt. Maar in dit geval wordt het er alleen maar suffer van. Een film over een onzekere jongen die zich ontpopt tot geweldige entertainer lijkt me interessanter dan wat er nu ligt. Of over zijn worsteling met z'n gevoelens, of slechts de persoon achter de entertainer. Maar nu is allemaal niets van dat, enkel de Freddie die als een Mary Sue neer gezet wordt. Zonder diepgang, zonder dat je enige persoonlijke/emotionele band met hem opbouwd.
Was er nog iets wel goed? Jawel, ik vond - met name de band - prima geacteerd, en ook dat ze de juiste acteur voor eenieder hadden geselecteerd. Ook het concert aan het einde, (ze spelen gewoon het hele optreden van ~30 min na), was - hoewel wat lang voor een film - prima gedaan.
al met al: 3/10 (imdb: 8.4
)
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 03-11-2018 01:44:57 ]
De film volgt het verhaal van Freddie Mercury, van net voor zijn ontmoeting met de band Queen (toen nog Smile) tot aan het Live-8 concert. Freddie was een geweldige showman, maar hij (en de mensen om hem heen) hebben vaak genoeg aangegeven dat hij daarbuiten ondanks z'n flamboyante optreden soms, een redelijk verlegen en onzeker persoon was.
De film koos ervoor om dit maar even te vergeten en Freddie van minuut 1 neer te zetten als de meest zelfverzekerde geweldenaar die het witte doek in jaren heeft gezien. Hij stapt af op de band om hun een aanbod te doen voor een geweldige zanger, hijzelf. Ze horen hem 2 seconden iets zingen, en zijn om, het beste wat ze ooit gehoord hebben.
Freddie heeft daarna direct een heel pad voor de band uitgestippeld. De naam heeft ie al snel bedacht, het logo, allerlei nieuwe ideeën voor songs, en de rest van de band en de managers hoeven alleen maar in verbazing ja en amen te zeggen over al zijn geweldige plannen.
Alles gaat ook direct supergoed voor de groep, de muziek slaat flink aan. Maar Freddie wil meer, die wil een rock-opera maken en de wereld veroveren. Hun huidige platenbaas vind dat idee te riskant, maar Freddie schopt 'm daarom direct aan de kant om naar een ander te gaan. De band volgt braafjes.
Alles wat Freddie maar doet en verzint is goud. Maar een film zonder wat drama is natuurlijk geen film, die komt er in de vorm van Paul Prenter, de persoonlijk manager van Freddie . Hij ontwaakt de homoseksuele gevoelens in hem (waardoor de sprookjes-relatie met Mary uitgaat) krijgt 'm aan de drugs, sleept 'm mee naar allerlei sex-feestjes en overtuigd hem uiteindelijk om uit Queen te stappen en een solo carrière te beginnen. En de arme Freddie kan er allemaal niets aan doen.
Dan ineens komt Freddie erachter dat Paul een dikke lul is en dumpt hem. Waarna hij Freddie weer zwart probeert te maken in de media (Kijk toch, wat een gemene meneer!)
Freddie gaat terug naar Queen. Die net een aanbod heeft gekregen om Live8 (Wat gepresenteerd wordt als het grootste en beste muziek-evenement dat ooit plaats zal vinden) te gaan spelen. Tijdens de oefensessie verteld Freddie de band dat hij Aids heeft om het concert wat emotioneel beladen te maken.
Dan het concert. Het benefiet gedeelte loopt de hele dag voor geen meter, er is tijdens de concerten van de andere bands nog geen stuiver opgehaald, Bob Geldof zit met z'n handen in het haar. En dan begint Queen en BAM! de miljoenen lopen binnen.
Thuis op de bank zien we de familie van Freddie zitten, de afkeurende vader van het begin zit nu trots naar de TV te kijken. Moeder laat een traantje omdat Freddie een knipoogje doet, zoals hij haar had beloofd. En we zien de oude platenbaas chagrijnig kijken, omdat hij deze miljoenen band heeft laten lopen (precies zoals Freddie had voorspelt). Einde film.
Het verhaal is zo voorspelbaar en gewoonweg onjuist. Dat het gewoon irritant is. Een biografische film hoeft van mij echt niet alle feiten helemaal correct te hebben, als de kijkervaring daar beter van wordt. Maar in dit geval wordt het er alleen maar suffer van. Een film over een onzekere jongen die zich ontpopt tot geweldige entertainer lijkt me interessanter dan wat er nu ligt. Of over zijn worsteling met z'n gevoelens, of slechts de persoon achter de entertainer. Maar nu is allemaal niets van dat, enkel de Freddie die als een Mary Sue neer gezet wordt. Zonder diepgang, zonder dat je enige persoonlijke/emotionele band met hem opbouwd.
Was er nog iets wel goed? Jawel, ik vond - met name de band - prima geacteerd, en ook dat ze de juiste acteur voor eenieder hadden geselecteerd. Ook het concert aan het einde, (ze spelen gewoon het hele optreden van ~30 min na), was - hoewel wat lang voor een film - prima gedaan.
al met al: 3/10 (imdb: 8.4
)[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 03-11-2018 01:44:57 ]
Robert Moog died for our synths
Kut 
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
voor iemand die zo goed weet hoe het allemaal niet had gemoeten ben je wel erg slecht met namen, niet één kloptquote:
Gemiste kans. Rami Malek leek me wel de geschikte persoon voor die rol.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Of je kunt gewoon genieten van de film hoewel ie wss niet 100% accuraat en in overeenstemming met de werkelijkheid is. Zag hem gisteren in de dolby atmos zaal en mij beviel de film wel. Vooral Dolby Atmos icm het Queen repertoire wat voorbij komt is gewoon heerlijk om aan te horen. /care in hoeverre Malek dan wel of niet de echte Freddie vertolkt.
mag het weten
ohja kut, ik had overal nog namen staan die ik wilde checken en aanpassen, maar natuurlijk vergeten om dat te doen voor het postenquote:
[..]
voor iemand die zo goed weet hoe het allemaal niet had gemoeten ben je wel erg slecht met namen, niet één klopt
Precies, hij speelde z'n rol ook best ok, het is gewoon dat het verhaal dat verteld wordt zo enorm suf is..quote:
Gemiste kans. Rami Malek leek me wel de geschikte persoon voor die rol.
Dat het niet accuraat is, is dan ook niet mijn grootste probleem met de film. Het is gewoon een enorm suffe film die zo aan elkaar hangt van de cliché's (en normaal vallen mij dat soort dingen niet eens op, dus dat zegt genoeg), dat ik het gewoon ronduit irritant vond om naar te kijken. En zoals gezegd, de beelden van optredens, met name de laatste zijn prima in beeld gebracht. Dus tja, je zou daar voor heen kunnen gaan, maar dan kun je beter een live-registratie van Queen zelf gaan kijken. Dan hoef je ook niet door de rest van de 134(!) minuten heen te worstelen.quote:
Of je kunt gewoon genieten van de film hoewel ie wss niet 100% accuraat en in overeenstemming met de werkelijkheid is. Zag hem gisteren in de dolby atmos zaal en mij beviel de film wel. Vooral Dolby Atmos icm het Queen repertoire wat voorbij komt is gewoon heerlijk om aan te horen. /care in hoeverre Malek dan wel of niet de echte Freddie vertolkt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gehenna op 02-11-2018 16:44:39 ]
Robert Moog died for our synths
ik vind dat je zeurtquote:
[..]
ohja kut, ik had overal nog namen staan die ik wilde checken en aanpassen, maar natuurlijk vergeten om dat te doen voor het posten
[..]
Precies, hij speelde z'n rol ook best ok, het is gewoon dat het verhaal dat verteld wordt zo enorm suf is..
[..]
Dat het niet accuraat is, is dan ook niet mijn grootste probleem met de film. Het is gewoon een enorm suffe film die zo aan elkaar hangt van de cliché's (en normaal vallen mij dat soort dingen niet eens op, dus dat zegt genoeg), dat ik het gewoon ronduit irritant vond om naar te kijken. En zoals gezegd, de beelden van optredens, met name de laatste zijn prima in beeld gebracht. Dus tja, je zou daar voor heen kunnen gaan, maar dan kun je beter een live-registratie van Queen zelf gaan kijken. Dan hoef je ook niet door de rest van de 134(!) minuten heen te worstelen.
zo slecht was het echt niet
en als je zelfs de naam van de hoofdpersoon niet goed kan spellen zonder op te zoeken moet je je afvragen of je de aangewezen persoon bent om kritisch te zijn
trailer krijgt wmb een 10 , film een 5 , die film hoef je echt niet te zien voegt niets toe tov de trailerquote:
Thunder Road (2018) - IMDb
Hoewel er COMEDY, drama staat, heb ik geen moment kunnen lachen volgens mij, het is maar een depressieve film met veel gehuil, weet niet wat ik ervan moet vinden, soms vond ik de emoties wel geloofwaardig en kreeg ik een brok in m'n keel, maar soms was het ook een beetje te.
7/10.
melksommelier en vertrouwenspersoon fok
quote:
[..]
ik vind dat je zeurt
zo slecht was het echt niet
en als je zelfs de naam van de hoofdpersoon niet goed kan spellen zonder op te zoeken moet je je afvragen of je de aangewezen persoon bent om kritisch te zijn
Jezus wat een dom zemel argument zeg. Er zit 6 dagen tussen het kijken van die film en het schrijven van deze review. En het schrijven van die review was ie al amper waard..
Robert Moog died for our synths
Eigenwijs als ik ben, tóch naar de film gegaan. Had tegen mijn vrouw gezegd dat we naar een film gingen die ik graag wilde zien, ze had geen idee. Toen we al zaten en de comercials draaiden zei ik "Oh fuck, helemaal vergeten dat je niet van musicals houdt". Ze kijkt me aan en zegt: "Als ze gaan zingen, loop ik weg!".quote:
Ik vond het een heerlijke film, volgens mij geeft het best goed weer hoe het in die tijd ging. Zaal zal mudvol en na afloop 2x aplaus, nog niet eerder gehoord hier. Heb genoten en... vrouwlief ook natuurlijk
Ze wil morgen weer
Ik hou me bezig met het organiseren van reizen naar Argentinie, Chili en Peru voor Tipica Reizen.
mag toch wel hopen dat je de naam freddie mercury langer dan 6 dagen kent... mijn eerdere post staat nog steeds, ik maak er verder geen woorden meer aan vuilquote:
[..]
goed dat je toch gegaan bent en je niet hebt laten beïnvloeden hier!quote:
[..]
Eigenwijs als ik ben, tóch naar de film gegaan. Had tegen mijn vrouw gezegd dat we naar een film gingen die ik graag wilde zien, ze had geen idee. Toen we al zaten en de comercials draaiden zei ik "Oh fuck, helemaal vergeten dat je niet van musicals houdt". Ze kijkt me aan en zegt: "Als ze gaan zingen, loop ik weg!".
Ik vond het een heerlijke film, volgens mij geeft het best goed weer hoe het in die tijd ging. Zaal zal mudvol en na afloop 2x aplaus, nog niet eerder gehoord hier. Heb genoten en... vrouwlief ook natuurlijk
Gisteravond naar Loro geweest. De nieuwste film van de maker van La Grande Bellezza en Le Conseguenze dell'Amore met wederom dezelfde acteur in de hoofdrol: deze keer als Silvio Berlusconi.
Veel functioneel naakt, mooie beelden, vreemde humor (de openingsscène met een schaap vonden wij hilarisch) een intrigerend hoofdpersonage en schitterende dansende mensen. Niet zo mooi als La Grande Bellezza of zo intrigerend als Le Conseguenze dell'Amore en met tweeënhalf uur net even te lang. Daarom wat mij betreft een 8/10 en niet hoger.
[ Bericht 10% gewijzigd door UIO_AMS op 03-11-2018 11:11:04 ]
Veel functioneel naakt, mooie beelden, vreemde humor (de openingsscène met een schaap vonden wij hilarisch) een intrigerend hoofdpersonage en schitterende dansende mensen. Niet zo mooi als La Grande Bellezza of zo intrigerend als Le Conseguenze dell'Amore en met tweeënhalf uur net even te lang. Daarom wat mij betreft een 8/10 en niet hoger.
[ Bericht 10% gewijzigd door UIO_AMS op 03-11-2018 11:11:04 ]
Als niets meer baat kan een worst geen kwaad.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Op dinsdag 7 december 2010 12:50 schreef yvonne het volgende:
Beste moderator UIO_AMS
Stuur een mod weg.
Heb vanmiddag met m'n zoon (18 jaar) Bohemian Rapsody gezien en in tegenstelling tot bovenstaande recensies vonden wij het allebei een fantastische film! Vond het juist heel puur en simpel in beeld gebracht.....enig minpuntje: van ons had ie een uur langer mogen duren om alle muziek te laten horen !
!
Coco (2017) - IMDb soepele Pixar animatiefilm over een arm Mexicaans jochie die kostte wat het kost wil weten waar zijn voorliefde voor muziek vandaan komt. Dat valt niet mee omdat zijn schoenmakersfamilie alle vorm van entertainment per definitie afwijst, evenals informatie over zijn afkomst. Zijn zoektocht leidt hem uiteindelijk door het land van de doden (Land Of The Dead) op zoek naar zijn over- overgrootvader die een beroemd artiest zou zijn geweest.
Prachtig en kleurrijk vormgegeven animatiefilm. Ik kan mij voorstellen dat het plot je niet zo 123 op papier of scherm aanspreekt maar je stelt je mening wel bij als je de film bekijkt, geloof me. Ook leuk om te zien hoe ze in Mexico Día de Muertos beleven en als je er iets van af weet snap je het door deze film nog beter. Het enige wat jammer is, is het onontkoombare disney-drammerige moralisme (familie first etc.) maar dat komt gelukkig slechts sporadisch voor. En die hond als geschifte side-kick hebben we ook al tig keer gezien in diverse varianten. Neemt niet weg dat het een indrukwekkende film is, ook voor volwassenen. Zie het maar eens droog te houden op het einde: een 8
Total Recall (2012) - IMDb de 2012 versie van de Paul Verhoeven klassieker uit 1990. Een gewone fabrieksmedewerker heeft merkwaardige visioenen. Als hij een virtuele vakantie wil nemen blijkt dit de trigger te zijn tot een hele reeks aan problemen waarbij blijkt dat hij niet is wie hij denkt dat hij is.
Volkomen overbodige losse remake die niet eens in de buurt van de schaduw van het (nu wel ietwat gedateerde) origineel kan komen. Enige reden om hem te kijken is Kate Beckinsale die meer dan het aanzien waard is, maar haar aanwezigheid is niet voldoende om de film te redden. Waardeloos: 6-
The Cloverfield Paradox (2018) - IMDb een ruimtestation probeert een oplossing te creëren voor het aanhoudende energieprobleem op aarde. Met een bepaald experiment gaat het echter helemaal mis, ze openen een poort naar een andere dimensie met een parallelle aarde. Hoe komen ze echter terug in hun eigen dimensie?
Een redelijke goede SF thriller is zeldzaam, de laatste die ik gezien heb was Life (2017) - IMDb en na het kijken van deze is die mening niet echt veranderd. Op zich aardig gegeven maar hopeloos vertolkt. De (onbekende) acteurs galopperen van hot naar her door het ruimteschip en nemen de ene onlogische beslissing na de andere, soms op het hilarische af. Het gemiddeld IQ van het ruimteteam is vergelijkbaar met die van een pot Nutella en met de wetenschap wordt ook regelmatig een loopje genomen. Deze film is een belediging voor je intelligentie: een 5.
Prachtig en kleurrijk vormgegeven animatiefilm. Ik kan mij voorstellen dat het plot je niet zo 123 op papier of scherm aanspreekt maar je stelt je mening wel bij als je de film bekijkt, geloof me. Ook leuk om te zien hoe ze in Mexico Día de Muertos beleven en als je er iets van af weet snap je het door deze film nog beter. Het enige wat jammer is, is het onontkoombare disney-drammerige moralisme (familie first etc.) maar dat komt gelukkig slechts sporadisch voor. En die hond als geschifte side-kick hebben we ook al tig keer gezien in diverse varianten. Neemt niet weg dat het een indrukwekkende film is, ook voor volwassenen. Zie het maar eens droog te houden op het einde: een 8
Total Recall (2012) - IMDb de 2012 versie van de Paul Verhoeven klassieker uit 1990. Een gewone fabrieksmedewerker heeft merkwaardige visioenen. Als hij een virtuele vakantie wil nemen blijkt dit de trigger te zijn tot een hele reeks aan problemen waarbij blijkt dat hij niet is wie hij denkt dat hij is.
Volkomen overbodige losse remake die niet eens in de buurt van de schaduw van het (nu wel ietwat gedateerde) origineel kan komen. Enige reden om hem te kijken is Kate Beckinsale
die meer dan het aanzien waard is, maar haar aanwezigheid is niet voldoende om de film te redden. Waardeloos: 6-The Cloverfield Paradox (2018) - IMDb een ruimtestation probeert een oplossing te creëren voor het aanhoudende energieprobleem op aarde. Met een bepaald experiment gaat het echter helemaal mis, ze openen een poort naar een andere dimensie met een parallelle aarde. Hoe komen ze echter terug in hun eigen dimensie?
Een redelijke goede SF thriller is zeldzaam, de laatste die ik gezien heb was Life (2017) - IMDb en na het kijken van deze is die mening niet echt veranderd. Op zich aardig gegeven maar hopeloos vertolkt. De (onbekende) acteurs galopperen van hot naar her door het ruimteschip en nemen de ene onlogische beslissing na de andere, soms op het hilarische af. Het gemiddeld IQ van het ruimteteam is vergelijkbaar met die van een pot Nutella en met de wetenschap wordt ook regelmatig een loopje genomen. Deze film is een belediging voor je intelligentie: een 5.
Newton is dood, Einstein is overleden en ik voel me ook niet lekker..
Gister voor het eerst The Dark Knight gezien. Ik weet dat hij enorm geprezen wordt, maar ik vond hem wat tegenvallen. Heath Ledger deed het fantastisch en uiteindelijk heb ik me prima weten te vermaken, maar wat betreft het plot vond ik de eerste eigenlijk iets beter. Iets logischer. Vooral het character van Harvey Dent vond ik raar neergezet. Had een beetje moeite om zijn motivaties te begrijpen. Helemaal op het eind. Daarnaast talloze scenes die gewoon niet logisch over kwamen, of dat je het idee had dat je de scene te vroeg verliet of zo. Recast van Rachel vond ik ook jammer, ik prefereerde Katie Holmes. Al met al wel gewoon een 7,5, want vermakelijk was de film wel. Benieuwd naar de derde.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-11-2018 13:37:08 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-11-2018 13:37:08 ]
Derde kan je beter overslaan.quote:
Gister voor het eerst The Dark Knight gezien. Ik weet dat hij enorm geprezen wordt, maar ik vond hem wat tegenvallen. Heath Ledger deed het fantastisch en uiteindelijk heb ik me prima weten te vermaken, maar wat betreft het plot vond ik de eerste eigenlijk iets beter. Iets logischer. Vooral het character van Harvey Dent vond ik raar neergezet. Had een beetje moeite om zijn motivaties te begrijpen. Helemaal op het eind. Daarnaast talloze scenes die gewoon niet logisch over kwamen, of dat je het idee had dat je de scene te vroeg verliet of zo. Recast van Rachel vond ik ook jammer, ik prefereerde Katie Holmes. Al met al wel gewoon een 7,5, want vermakelijk was de film wel. Benieuwd naar de derde.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |