[Dieetclub] #882

Ohh lienekien.. dat vind ik zo irritant als anderen voor mij gaan denken.. en dan helemaal als het om eten gaat...

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 14:43 schreef Barreltje het volgende:
Ik " schrijf " op vakantie altijd een heel boek..

Gister had ik een enorme vreetbui roze koek, marshmallows, m&ms, redvelvet taart, burger van Fiveguys..
En ik heb de halve nacht wakker gelegen omdat ik misselijk was..
Goed.. doen we volgende keer niet meer..

Jouw vreetbui klinkt wel veel lekkerder dan de mijne Beetje jammer van de misselijkheid. Alhoewel, dat misschien ook helpt het niet weer te doen. (niet dat dat bij mij zou werken, ik eet zelfs door terwijl ik ergens misselijk van word)

En ik deed een google voor scavenger hunt photo en je krijgt hele lijsten waar je je op kan richten tijdens het wandelen Leuk!

Van die Geochoaching niets voor jullie?

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 15:27 schreef Cue_ het volgende:
Van die Geochoaching niets voor jullie?

gps op mijn telefoon is niet goed snik Kon er ook nooit Pokemon mee spelen. Kon bovenop een Pokepunt gaan staan, maar dan stond ik volgens mijn gps echt 300 meter verderop. Ooit stuurde 112 mij een sms'je waar ik op moest reageren zodat ze mijn locatie konden bepalen. Ik direct: erm, nee...dáár ben ik niet.

Oké, misschien een beetje stom: maar het is voor mij heel wat dat ik twee maanden niet gebraakt heb of eetbuien heb gehad (echt een enorme overwinning, super trots op) dus ik mocht naar de Action om alles te kopen wat me leuk leek. Wel een heuse zes euro kwijt maar zo blij nu

Ik had trouwens ook gehoord over een app genaamd Zombies, run (o.i.d.). Misschien ook iets voor tijdens het wandelen? Ik geloof dat je dan een soort missies doet tijdens het lopen (of rennen)

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:01 schreef emmyemmy2 het volgende:
Ik had trouwens ook gehoord over een app genaamd Zombies, run (o.i.d.). Misschien ook iets voor tijdens het wandelen? Ik geloof dat je dan een soort missies doet tijdens het lopen (of rennen)

Die heb ik vroeger ook gehad! Dat was vet leuk

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:02 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Die heb ik vroeger ook gehad! Dat was vet leuk

Is dat echt alleen rennen of ook gewoon voor het lopen?

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 15:31 schreef Isabeau het volgende:

[..]

gps op mijn telefoon is niet goed snik Kon er ook nooit Pokemon mee spelen. Kon bovenop een Pokepunt gaan staan, maar dan stond ik volgens mijn gps echt 300 meter verderop. Ooit stuurde 112 mij een sms'je waar ik op moest reageren zodat ze mijn locatie konden bepalen. Ik direct: erm, nee...dáár ben ik niet.

Oh dat is wel jammer. Geocachen is wel heel leuk om te doen.

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:03 schreef emmyemmy2 het volgende:

[..]

Is dat echt alleen rennen of ook gewoon voor het lopen?

Ik deed rennen en het was een interval. De ene keer rende je rustig en de andere keer moest je springen ivm een kudde zombies achter je aan

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:04 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik deed rennen en het was een interval. De ene keer rende je rustig en de andere keer moest je springen ivm een kudde zombies achter je aan

Ik vind rennen kut Jammer

Sinds maandag dus 1,3 kilo kwijt. Ben benieuwd hoeveel daarvan watergewicht is. Maar denk weinig i.v.m. veel sporten en veel water drinken

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:05 schreef emmyemmy2 het volgende:

[..]

Ik vind rennen kut Jammer

Het is tijden geleden hoor! Misschien kan het ook met lopen
En boks, ik haat rennen

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:04 schreef ChildoftheStars het volgende:

Ik deed rennen en het was een interval. De ene keer rende je rustig en de andere keer moest je springen ivm een kudde zombies achter je aan

Zover ik weet is die app alleen bedoeld voor hardlopen. Schijnt wel erg leuk te zijn Maar kost geld

Hallo allemaal,

Ik zat toevallig vandaag even wat mee te lezen, uit interesse/belangstelling en ook bewondering voor de OUD-jes hier die zo goed bezig zijn met afvallen, en ik werd getriggerd door dat verhaal over 'hoe-slanke-mensen-denken'. Aangezien ik uit een familie kom waar veel van de vrouwen (zussen van mij) ook best wel kunnen schommelen en worstelen met hun gewicht ken ik van huis uit vrij goed het verschil tussen hun manier van denken (die ook typerend is overigens voor de regio waar ik vandaan kom, het Westland, waar iedereen alleen in XL porties eet/denkt) en de manier van denken die mij eigen is.

Daarom vanuit mijn perspectief een paar opmerkingen:

quote:

Lastige situatie: je hebt honger / all the feelings / je wilt iets eten wat eigenlijk niet in je planning past
-
-
-
Gedachten: Ik wil dat eten / goh ik heb honger / jezus wat ben ik verdrietig
Keuzegedachte: Ik hoef het niet nu te nemen, morgen kan het ook nog / Ik heb al genoeg gehad vandaag / Ik ga zo een maaltijd eten / etc (Kern: ik kan nee nu best verdragen).
OF: Ik kies ervoor om nu deze portie te nemen.

Ik plan nooit mijn eten. Behalve natuurlijk gewoon de standaard maaltijden als ontbijt, lunch, diner. Maar verder plan ik niets. En het komt ook wel voor dat ik te weinig eet en dan ineens aan het trillen ben. Zelfs als ik me soms had voorgenomen om wel goed te eten. Ik denk er niet aan of ik neem er de tijd niet voor. Mijn gedachten zijn met andere dingen bezig.

Daarnaast is een groot verschil denk ik, dat ik in een lastige situatie of als ik me verdrietig voel ook zelden nadenk over eten en ook nooit stil sta bij de vraag of ik een keuze heb of niet. Natuurlijk heb ik na een vermoeiende/heftige dag ook regelmatig zin in chocolade, maar dat neem ik dan gewoon. Er gaat nooit iets aan vooraf als bovenstaande. Als ik zin heb in taart/chocola/iets ongezonds en het is bijv bijna etenstijd dan denk ik ook nooit: oh, maar ik 'moet' zo een normale maaltijd eten. Dan denk ik alleen maar: nou, dan zal ik straks wel wat minder trek hebben. Maar dat boeit me niet. Dus dat hele idee van 'ik kan nee best verdragen' is eigenlijk helemaal geen issue of punt. Als ik zin heb/honger heb, eet ik. Anders niet. En als ik vol zit, stop ik. En dat laatste is volgens mij het allerbelangrijkste.

Wat ik nl echt niet goed kan verdragen, is het gevoel van overeten. Dat gevoel van propvol zitten. Ik vind dat een heel naar gevoel, word misselijk, heb meteen geen energie meer. Als kind en tiener heb ik dat gevoel wel vaak gehad, omdat ik dus van huis uit gewend was grote hoeveelheden te eten. Maar ook toen vond ik dat eigenlijk helemaal niet fijn. Ik heb toen ook vaak spontaan moeten overgeven. Ik denk zelf dat daar dus een verschil zit: dat 'dikke' mensen zich over dat gevoel kunnen heenzetten, er minder last van hebben. of eraan gewend raken (oorzaak-gevolg is wel wat lastig hier) terwijl slanke mensen veel meer een grens voelen, die dus niet perse te maken heeft met 'nee verdragen' maar misschien eerder met 'geen grote hoeveelheden eten kunnen verdragen.' Ik kan bijv ook slecht tegen de aanblik van mensen die hun eten naar binnen zitten te schrokken. Alleen naar het kijken ernaar word ik al onpasselijk. Als ik dus een 'groot tussendoortje' neem, dan eet ik vanzelf minder bij de andere maaltijden op die dag, zodat ik altijd zonder na te hoeven denken een evenwicht heb en volgens mij elke dag eenzelfde hoeveelheid calorieën binnenkrijg.

Ik weet niet of ik hiermee iets toevoeg aan het verhaal hoor, maar vanuit mijn perspectief zou ik dat gevoel bij jezelf 'cultiveren' dat propvol zitten een akelig gevoel geeft, dat dit voor je lichaam ook echt niet fijn is, en dat je dus steeds meer leert te luisteren naar je lichaam (ipv naar al die gedachtes).

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 17:49 schreef Franny_G het volgende:
Hallo allemaal,

Ik zat toevallig vandaag even wat mee te lezen, uit interesse/belangstelling en ook bewondering voor de OUD-jes hier die zo goed bezig zijn met afvallen, en ik werd getriggerd door dat verhaal over 'hoe-slanke-mensen-denken'. Aangezien ik uit een familie kom waar veel van de vrouwen (zussen van mij) ook best wel kunnen schommelen en worstelen met hun gewicht ken ik van huis uit vrij goed het verschil tussen hun manier van denken (die ook typerend is overigens voor de regio waar ik vandaan kom, het Westland, waar iedereen alleen in XL porties eet/denkt) en de manier van denken die mij eigen is.

Daarom vanuit mijn perspectief een paar opmerkingen:

[..]

Ik plan nooit mijn eten. Behalve natuurlijk gewoon de standaard maaltijden als ontbijt, lunch, diner. Maar verder plan ik niets. En het komt ook wel voor dat ik te weinig eet en dan ineens aan het trillen ben. Zelfs als ik me soms had voorgenomen om wel goed te eten. Ik denk er niet aan of ik neem er de tijd niet voor. Mijn gedachten zijn met andere dingen bezig.

Daarnaast is een groot verschil denk ik, dat ik in een lastige situatie of als ik me verdrietig voel ook zelden nadenk over eten en ook nooit stil sta bij de vraag of ik een keuze heb of niet. Natuurlijk heb ik na een vermoeiende/heftige dag ook regelmatig zin in chocolade, maar dat neem ik dan gewoon. Er gaat nooit iets aan vooraf als bovenstaande. Als ik zin heb in taart/chocola/iets ongezonds en het is bijv bijna etenstijd dan denk ik ook nooit: oh, maar ik 'moet' zo een normale maaltijd eten. Dan denk ik alleen maar: nou, dan zal ik straks wel wat minder trek hebben. Maar dat boeit me niet. Dus dat hele idee van 'ik kan nee best verdragen' is eigenlijk helemaal geen issue of punt. Als ik zin heb/honger heb, eet ik. Anders niet. En als ik vol zit, stop ik. En dat laatste is volgens mij het allerbelangrijkste.

Wat ik nl echt niet goed kan verdragen, is het gevoel van overeten. Dat gevoel van propvol zitten. Ik vind dat een heel naar gevoel, word misselijk, heb meteen geen energie meer. Als kind en tiener heb ik dat gevoel wel vaak gehad, omdat ik dus van huis uit gewend was grote hoeveelheden te eten. Maar ook toen vond ik dat eigenlijk helemaal niet fijn. Ik heb toen ook vaak spontaan moeten overgeven. Ik denk zelf dat daar dus een verschil zit: dat 'dikke' mensen zich over dat gevoel kunnen heenzetten, er minder last van hebben. of eraan gewend raken (oorzaak-gevolg is wel wat lastig hier) terwijl slanke mensen veel meer een grens voelen, die dus niet perse te maken heeft met 'nee verdragen' maar misschien eerder met 'geen grote hoeveelheden eten kunnen verdragen.' Ik kan bijv ook slecht tegen de aanblik van mensen die hun eten naar binnen zitten te schrokken. Alleen naar het kijken ernaar word ik al onpasselijk. Als ik dus een 'groot tussendoortje' neem, dan eet ik vanzelf minder bij de andere maaltijden op die dag, zodat ik altijd zonder na te hoeven denken een evenwicht heb en volgens mij elke dag eenzelfde hoeveelheid calorieën binnenkrijg.

Ik weet niet of ik hiermee iets toevoeg aan het verhaal hoor, maar vanuit mijn perspectief zou ik dat gevoel bij jezelf 'cultiveren' dat propvol zitten een akelig gevoel geeft, dat dit voor je lichaam ook echt niet fijn is, en dat je dus steeds meer leert te luisteren naar je lichaam (ipv naar al die gedachtes).

Kijk, hier krijg ik al een stuk minder jeuk van Bedankt voor je bijdrage, Franny.

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 17:49 schreef Franny_G het volgende:
Hallo allemaal,

Ik zat toevallig vandaag even wat mee te lezen, uit interesse/belangstelling en ook bewondering voor de OUD-jes hier die zo goed bezig zijn met afvallen, en ik werd getriggerd door dat verhaal over 'hoe-slanke-mensen-denken'. Aangezien ik uit een familie kom waar veel van de vrouwen (zussen van mij) ook best wel kunnen schommelen en worstelen met hun gewicht ken ik van huis uit vrij goed het verschil tussen hun manier van denken (die ook typerend is overigens voor de regio waar ik vandaan kom, het Westland, waar iedereen alleen in XL porties eet/denkt) en de manier van denken die mij eigen is.

Daarom vanuit mijn perspectief een paar opmerkingen:

[..]

Ik plan nooit mijn eten. Behalve natuurlijk gewoon de standaard maaltijden als ontbijt, lunch, diner. Maar verder plan ik niets. En het komt ook wel voor dat ik te weinig eet en dan ineens aan het trillen ben. Zelfs als ik me soms had voorgenomen om wel goed te eten. Ik denk er niet aan of ik neem er de tijd niet voor. Mijn gedachten zijn met andere dingen bezig.

Daarnaast is een groot verschil denk ik, dat ik in een lastige situatie of als ik me verdrietig voel ook zelden nadenk over eten en ook nooit stil sta bij de vraag of ik een keuze heb of niet. Natuurlijk heb ik na een vermoeiende/heftige dag ook regelmatig zin in chocolade, maar dat neem ik dan gewoon. Er gaat nooit iets aan vooraf als bovenstaande. Als ik zin heb in taart/chocola/iets ongezonds en het is bijv bijna etenstijd dan denk ik ook nooit: oh, maar ik 'moet' zo een normale maaltijd eten. Dan denk ik alleen maar: nou, dan zal ik straks wel wat minder trek hebben. Maar dat boeit me niet. Dus dat hele idee van 'ik kan nee best verdragen' is eigenlijk helemaal geen issue of punt. Als ik zin heb/honger heb, eet ik. Anders niet. En als ik vol zit, stop ik. En dat laatste is volgens mij het allerbelangrijkste.

Wat ik nl echt niet goed kan verdragen, is het gevoel van overeten. Dat gevoel van propvol zitten. Ik vind dat een heel naar gevoel, word misselijk, heb meteen geen energie meer. Als kind en tiener heb ik dat gevoel wel vaak gehad, omdat ik dus van huis uit gewend was grote hoeveelheden te eten. Maar ook toen vond ik dat eigenlijk helemaal niet fijn. Ik heb toen ook vaak spontaan moeten overgeven. Ik denk zelf dat daar dus een verschil zit: dat 'dikke' mensen zich over dat gevoel kunnen heenzetten, er minder last van hebben. of eraan gewend raken (oorzaak-gevolg is wel wat lastig hier) terwijl slanke mensen veel meer een grens voelen, die dus niet perse te maken heeft met 'nee verdragen' maar misschien eerder met 'geen grote hoeveelheden eten kunnen verdragen.' Ik kan bijv ook slecht tegen de aanblik van mensen die hun eten naar binnen zitten te schrokken. Alleen naar het kijken ernaar word ik al onpasselijk. Als ik dus een 'groot tussendoortje' neem, dan eet ik vanzelf minder bij de andere maaltijden op die dag, zodat ik altijd zonder na te hoeven denken een evenwicht heb en volgens mij elke dag eenzelfde hoeveelheid calorieën binnenkrijg.

Ik weet niet of ik hiermee iets toevoeg aan het verhaal hoor, maar vanuit mijn perspectief zou ik dat gevoel bij jezelf 'cultiveren' dat propvol zitten een akelig gevoel geeft, dat dit voor je lichaam ook echt niet fijn is, en dat je dus steeds meer leert te luisteren naar je lichaam (ipv naar al die gedachtes).

Ok, thanks. Ik denk dat de kern niet heel verschillend is, maar dat het anders verwoord wordt dat dit uit het perspectief is van mensen die wel bezig zijn met afvallen en die een problematische omgang met eten hebben.

Dus nee, veel slanke mensen denken niet “ohjee het past niet in mijn planning” en nemen idd gewoon waar ze zin in hebben (al zijn er ook veel mensen die dat qua srofwisseling niet zomaar kunnen hoor, mijn slanke vriendinnen compenseren wel degelijk (vanzelf) wat ze extra snoepen op een feestje ofzo). MAAR het grote verschil is dat iemand met een dieetmindset daarna heel andere gedachten heeft dan iemand zoals jij.

Bij jou zal het ten eerste vaak alleen dat stuk chocolade zijn. Maar niet elke dag. En niet ook nog chips en een bak ijs omdat je dag toch al verpest is.

Ten tweede is er natuurlijk niet 1 manier waarop slanke mensennof dikke mensen denken. Het hele boek gaat natuurlijk om ‘minder gestoord met eten omgaan’, maar je kunt niet verwachten dat dat een onbewust proces is.

Over vol zitten: mijn maag is simpelweg opgerekt. En flink ook. Ik zit zelden echt vol.
En je zegt dat je niet bezig bent met “ik kan nee verdragen” - maar zijn er nooit momenten op een dag dat je eten ziet of ruikt of in je buurt hebt en het niet neemt? En voel je je dan tekortgedaan? Of ben je in strijd met jezelf? Ik denk het niet.

Dan is onderbewuat je gedachte toch in elk geval niet “oh ik wil het nu!” Of “oh ik wil het maar het mag niet!!!”

Om die gedachten af te leren (waarvan de kern verwoord kan worden als “ik kan geen nee tegen mezelf zeggen nu”) zul je jouw onbewuste proces toch op een of andere manier bewust moeten verwoorden (als dit je aanpak is), om dus die gevoelens níet erbij te hebben.

Ik vind 't niet eens interessant hoe ze (slanke) denken (of nouja momenteel niet)
Want ik heb er niets aan. Het verandert mijn denken niet, niet wat in doe of hoe ik handel.

Schijnbaar gaat het niet alleen om een opgerekt maag of iets.
Sommige mensen hebben puur 't hormoon niet of minder, die überhaupt zorgt voor het gevoel van vol zitten.. Ja dan wordt het lastig als dat je trigger is/moet zijn.

Anyway, sorry ik ben onsamenhangend en kom niet goed over.


Ik houd me even op de vlakte vanaf nu, zal niet meer uitweiden, want ik neem het te persoonlijk op als ik het voor mijn gevoel moet uitleggen of verdedigen.

En ik merk bijvoorbeeld dat het me raakt dat franny onpasselijk wordt van iemand die schrokt (dat raakt heel dicht aan de onderliggende associatie van ‘vies’ bij dik/vraatzucht, onbewust geloof ik zeker, maar toch).

Mbt dat laatste snap ik je kwak, heb ik ook ene beetje.

En verdedigen hoeft niet. Je zegt je zegje en waar je wilt leg je 't verder uit... of niet.

Dat ‘hoe een slank persoon denkt’ moet je ook niet al te letterlijk nemen. Het draait uiteindelijk om het idee van het maken van keuzes, dat het vaker of-of is omdat en-en tot te veel calorieën leidt.

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 18:13 schreef kwakz0r het volgende:
Anyway, sorry ik ben onsamenhangend en kom niet goed over.


Ik houd me even op de vlakte vanaf nu, zal niet meer uitweiden, want ik neem het te persoonlijk op als ik het voor mijn gevoel moet uitleggen of verdedigen.

En ik merk bijvoorbeeld dat het me raakt dat franny onpasselijk wordt van iemand die schrokt (dat raakt heel dicht aan de onderliggende associatie van ‘vies’ bij dik/vraatzucht, onbewust geloof ik zeker, maar toch).

Waarom?
Ik vind het juist heel waardevol om je bijdragen te lezen.
Jij bent er juist mee bezig je onbewust onderliggende aannames bewust te maken. Door het hier uit te spreken help je ook anderen. In elk geval mij. (Ik denk er namelijk niet vaak zo over na)

Fijn om te horen Baron!

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 18:04 schreef kwakz0r het volgende:

Ok, thanks. Ik denk dat de kern niet heel verschillend is, maar dat het anders verwoord wordt dat dit uit het perspectief is van mensen die wel bezig zijn met afvallen en die een problematische omgang met eten hebben.

Dus nee, veel slanke mensen denken niet “ohjee het past niet in mijn planning” en nemen idd gewoon waar ze zin in hebben (al zijn er ook veel mensen die dat qua srofwisseling niet zomaar kunnen hoor, mijn slanke vriendinnen compenseren wel degelijk (vanzelf) wat ze extra snoepen op een feestje ofzo). MAAR het grote verschil is dat iemand met een dieetmindset daarna heel andere gedachten heeft dan iemand zoals jij.

Bij jou zal het ten eerste vaak alleen dat stuk chocolade zijn. Maar niet elke dag. En niet ook nog chips en een bak ijs omdat je dag toch al verpest is.

Nee, dat idee dat een dag verpest is, ken ik niet. Dat is inderdaad een groot verschil. Overigens ken ik die manier van denken wel een beetje op een andere manier: ik heb vroeger gerookt. En ik had bijv de gewoonte dat als ik uit mijn werk kwam ik vond dat ik een sigaretje 'verdiende', als een soort rustpunt en beloning van de dag. Toen ik wilde stoppen, was dat ook een lastige gedachtegang om om te buigen. Zelfde met alcohol.

Maar ik snap dat het niet zo simpel is van naar je lichaam luisteren als je maag is opgerekt en het zal ook zo zijn inderdaad wat Cue schrijft dat het per persoon verschilt. Daaruit blijkt maar weer dat ik er geen verstand van heb en vanuit mijn perspectief eigenlijk weinig zinnigs kan zeggen.

quote:

Ten tweede is er natuurlijk niet 1 manier waarop slanke mensennof dikke mensen denken. Het hele boek gaat natuurlijk om ‘minder gestoord met eten omgaan’, maar je kunt niet verwachten dat dat een onbewust proces is.

Mee eens, en de insteek zal goed zijn, maar het komt hierdoor wat kunstmatig over.

Ik denk dat ik degene ben die zich beter weer kan terugtrekken, niet jij. Want ik kom hier ook maar binnenwalsen. Dat ik zo'n gevoel krijg van schrokkende mensen is omdat ik er benauwd van word, want ik associeer het met gevoelens bij mezelf die me tegenstaan. Zegt dus echt iets over mij. Ik ben op een gegeven moment (eind van mijn puberteit) bewust geworden van die eetgewoonten bij mij thuis en toen ik daar eenmaal zelf anders in werd, ging het me meer en meer tegenstaan. Dat is gewoon dus een dingetje van mij. Maar ik kan zelf ook een zak chips naar binnenschrokken, dus tja. .

Interessant:

quote:

This year marks the 100th anniversary of diet culture as we know it. Compared to the span of human activity and the arc of civilization, the propagation of the idea that fatness should be shamed is a relative blip on the historical calendar. Yes, diets have been around for millennia. Saint Augustine of Hippo dieted. Lord Byron dieted. But diet culture itself—the widespread dissemination of the idea that bodies (specifically female ones) have a civic duty and moral imperative to reduce themselves, with tips for doing so—has its origins in 1918.

That year, Dr. Lulu Hunt Peters, a UC Berkeley–trained physician, published Diet and Health: With Key to the Calories. In the book, Peters explained the concept of the calorie for the first time. She decried fatness as unpatriotic, declaring that it was “a crime” to hoard food, “a valuable commodity,” by storing vast quantities of it on one’s person in the form of excess weight. She drew comical doodles of blob-shaped people next to stick figures, and cartoon coffins awaiting the obese. She offered regimented diet plans. And she encouraged dieters to fine themselves if they failed to lose weight and donate the money to the Red Cross. “How any one can want to be anything but thin is beyond my intelligence,” Peters wrote. Diet and Health sold 2 million copies over the next two decades. Diet culture was born.

Fatshaming om je dieet te verkopen Maar goed, 100 jaar geleden.

Citaat komt uit dit artikel: Can Television Destroy Diet Culture?

Leuk gehad zie ik!

Sterkte met de hoofdpijn....

Wel een heel sportief dagje, SQ! Hoe waren de concerten? (en hoe was Five Guys?)

Klinkt als een toffe avond SQ

Ik heb twee jaar terug een festivalset lang enorm gedanst van begin tot einde bij Mark Foggo (ska) en toen had ik een blauwe plek op mijn voetzool de volgende dag

75.9 back on track! Lang leve ritme en regelmaat

Klinkt goed sq.
61.4 vanmorgen. Ik denk dat de infraroodsauna gisteren wel iets heeft geholpen tegen de spierpijn. Of ik was iets minder fanatiek

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2018 09:31 schreef Stormqueen het volgende:
Foggo blijft mijn lievelings

Dat was groot feest ja. Gewoon op het gratis jaarlijks festivalletje een dorp verderop

Ik vind het heel interessant om ideeën over het verschil tussen hoe slanke en dikke mensen denken te lezen.
Heb zelf al meerdere malen op het punt gestaan iets uit te leggen over hoe ik als slank mens denk (ik vind mezelf nu een paar kg te zwaar, maar ik heb een gezond BMI en herken me niet in de vreetbuien die hier soms voorbij komen). Maar ik wil niet dat het demotiverend is, want het is mooi hoe jullie bezig zijn en goed voor jezelf zorgen.
Ik herken deels wat franny zegt; in ieder geval het gedeelte waarbij eten veel minder vast zit aan emotie. Ik beloon of straf mezelf niet vaak met eten. Taart als ik jarig ben - maar daar houdt het wel bij op. (Wat niet wil zeggen dat ik verder nooit taart eet - maar ik eet het omdat ik er zin in heb, niet als beloning).
Ik herken overigens niet de afkeer van veel eten/schransen. Mijn moeder is te dik maar ik heb dat nooit als iets negatiefs gezien. Ik vond haar gewoon knuffelbaar pas later realiseerde ik me dat het ongezond is en vond ik het verdrietig om te zien hoe ze at na een ruzie met mijn vader bijvoorbeeld.

Dat ik nu in het topic post, is omdat ik de laatste jaren heel geleidelijk aankom. Tot mijn vijfentwintigste had ik dat niet, en kon ik alles eten zonder aan te komen. Ik probeer mezelf wat meer matigheid aan te leren. Vooral in sociale context vind ik dat lastig, want dan worden lekkere dingen je zo 'in your face' aangeboden. Het 'nee dank je' heb ik nog niet zo goed onder de knie .

Maar hoe dan ook: Kwakz0r, ik vind je inzichten heel interessant en vind dat je een mooie visie hebt. En als anderen er anders over denken ontstaan er interessante discussies
maar als het je niet goed doet om hier te posten, verdwijn dan gewoon een tijdje, het is belangrijk dat je in de goede flow blijft - belangrijker dan discussiëren op het internet

Lijstje:

O: Griekse yoghurt met honing
L: courgettewafels
D: AGV
T: naar een verjaardagsfeestje dus denk 2 biertjes en handje chips

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2018 10:04 schreef Sarabi het volgende:
Lijstje:

O: Griekse yoghurt met honing
L: courgettewafels
D: AGV
T: naar een verjaardagsfeestje dus denk 2 biertjes en handje chips

Courgettewafels? Tell me more

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2018 11:45 schreef VitaBella het volgende:

[..]

Courgettewafels? Tell me more

https://www.lekkeretenmetlinda.nl/hartige-wafels/

Supermakkelijk en lekker.
En ongemerkt wat extra groente

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2018 09:31 schreef Stormqueen het volgende:
Foggo blijft mijn lievelings

Weer -0.5

Hm... mijn weegschaal blijft een beetje op hetzelfde punt staan

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2018 12:26 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hm... mijn weegschaal blijft een beetje op hetzelfde punt staan

Ik dacht dat je eens in de maand ging wegen. Is het al een maand geleden dat je dat zei?

True, nieuwsgierigheid

[ Bericht 100% gewijzigd door ChildoftheStars op 11-08-2018 12:55:57 ]

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2018 11:53 schreef Sarabi het volgende:

[..]

https://www.lekkeretenmetlinda.nl/hartige-wafels/

Supermakkelijk en lekker.
En ongemerkt wat extra groente

Ziet er lekker uit!

quote:

Op zaterdag 11 augustus 2018 09:58 schreef Lot_1 het volgende:
Ik vind het heel interessant om ideeën over het verschil tussen hoe slanke en dikke mensen denken te lezen.
Heb zelf al meerdere malen op het punt gestaan iets uit te leggen over hoe ik als slank mens denk (ik vind mezelf nu een paar kg te zwaar, maar ik heb een gezond BMI en herken me niet in de vreetbuien die hier soms voorbij komen). Maar ik wil niet dat het demotiverend is, want het is mooi hoe jullie bezig zijn en goed voor jezelf zorgen.
Ik herken deels wat franny zegt; in ieder geval het gedeelte waarbij eten veel minder vast zit aan emotie. Ik beloon of straf mezelf niet vaak met eten. Taart als ik jarig ben - maar daar houdt het wel bij op. (Wat niet wil zeggen dat ik verder nooit taart eet - maar ik eet het omdat ik er zin in heb, niet als beloning).
Ik herken overigens niet de afkeer van veel eten/schransen. Mijn moeder is te dik maar ik heb dat nooit als iets negatiefs gezien. Ik vond haar gewoon knuffelbaar pas later realiseerde ik me dat het ongezond is en vond ik het verdrietig om te zien hoe ze at na een ruzie met mijn vader bijvoorbeeld.

Dat ik nu in het topic post, is omdat ik de laatste jaren heel geleidelijk aankom. Tot mijn vijfentwintigste had ik dat niet, en kon ik alles eten zonder aan te komen. Ik probeer mezelf wat meer matigheid aan te leren. Vooral in sociale context vind ik dat lastig, want dan worden lekkere dingen je zo 'in your face' aangeboden. Het 'nee dank je' heb ik nog niet zo goed onder de knie .

Maar hoe dan ook: Kwakz0r, ik vind je inzichten heel interessant en vind dat je een mooie visie hebt. En als anderen er anders over denken ontstaan er interessante discussies
maar als het je niet goed doet om hier te posten, verdwijn dan gewoon een tijdje, het is belangrijk dat je in de goede flow blijft - belangrijker dan discussiëren op het internet

Neuh t is prima. Bui is alweer over.

Overigens denk ik dat de crux hem zit in LEREN slank te denken, juist dat loskoppelen van de emotie of de situatie (want dik denken is niet alleen emotiegerelateerd, het gaat juist ook om eten wat gebeurt als er veel aanbod is of externe druk, of wat dan ook). Dat is dus niet per se slank denken, maar wel niet-dieet/niet-dik denken. Als je echt geen issues hebt met eten dan denk je daar idd niet zo over na nee.

Lijstje:
O: magere yoghurt met muesli
L: stukje stokbrood (100 gram) uit de oven met zuivelspread, kipblokjes, 30+ kaas en rucola
T: 2 droge witte wijn, 3 stukjes grilworst, 2 bitterballen, kaashapje en 3 plakjes chorizo
T: 2 bolletjes schepijs op waterbasis
D: roerbak met tartaar

Mijn lijstje is bagger vandaag. Heb daar voor gekozen, en heel fijn te merken dat ik nu niet in doorslaan of negativiteit schiet. Ben daar echt blij mee, had gewoon zin in snaaien, en dat kan af en toe best. BMI staat al tijden op gezond met af en toe een tijdelijke uitschieter naar er net boven, ik wil nog wel wat kilo's eraf, maar dat mijn hoofd niet meer op hol slaat als ik een baggerdag heb... dat is me nog veel meer waard. Sluit misschien wat aan bij de slanke manier van denken. Niet eten vanuit emotie of wat dan ook, en niet te lang nadenken over de gevolgen, of in een negatieve loop schieten. Och, het was lekker, morgen weer lekker gezond. Yay dat dat zo kan! Ik ga alleen geen lijstje posten omdat er misschien mensen spontaan trek krijgen in zulke zaken

Die wafels zien er prima uit! Maar ik kan beter geen wafelapparaat in huis halen, daar ken ik mezelf dan wel weer te goed voor

En los (kunnen) gaan op Madness! Ik ben er vrij zeker van dat ik ze ooit heb gezien, maar waar en wanneer Vruuger was ik vaak iets minder nuchter

Ik heb gister iets teveel gedronken dus vandaag brak en enkel 2 broodjes met ei gehad
Zat er nog wel over na te denken bij de snackbar te bestellen, maar dat is iets teveel van 't goede.(enkel omdat ik dan net 1 snack meer moet bestellen om aan 't minimale bedrag te komen )

Mijn lijstje is weer een schoonfamilie lijstje
O: 1 witte bth met 1 ei, 2 bruine boterhammen met rosbief en kaas
B: vliegeren
L: flammkuchen tonijn met wasabimayo
T: gin tonic
D: BBQ+ wijn
T: vuurwerkfestival incl wijn + chips

En daar had ik allemaal trek in.. zonder emotie . Gewoon omdat het kan ...

Ik heb een beetje een groentenloos dagje.. morgen maar even 'goed maken'

Of telt graan ook als groente?

O: kwark, banaan, gepofte granen
L: 1 worstenbroodje, stukje turks brood met chorizo en geitenkaas uit de oven
D: 2 lamsburger op broodjes met een biertje er naast.
T: bakje nootjes/zoutjes.