[Dieetclub] #882

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 14:53 schreef Barreltje het volgende:
@cots.. ik heb denk ik 2 keer per jaar een vreet bui.. ik kan er verder niet van wakker liggen.. als ik niet misselijk was geweest had ik er niet om gemaald..

Ik ga het verder ook niet over-analyseren.. heeft iedereen wel eens..

Oh oké, gelukkig maar Dat snap ik! Ik begreep het even verkeerd en wilde meedenken. Het is gezonder inderdaad om het zo te laten

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 14:05 schreef Sunnythesun het volgende:
Ik heb ontdekt dat 'nee, dank je, ik heb net gegeten.' voor veel mensen een beter accepteerbare afwijzing van lekker is dan puur 'nee dank je'. Blijkbaar is net gegeten hebben een goede reden, geen trek/behoefte/past niet in mijn doelen zijn dat niet. Ugh..

Die is gewoon ook legitiem, vanavond. Maar het is mijn moeder, die vindt dat wel prima.

Het nee zeggen zie ik ook maar een beetje als een sport.

Mijn oudste broer deed vorig jaar wel een keer heel moeilijk. Kon ik hem ook gewoon zeggen, dat hij de eerste was in lange tijd die er zo’n punt van maakte. Ze wilden wachten met hun tom poezen opeten tot ik weer weg was om het mij niet moeilijk te maken.

Ohh lienekien.. dat vind ik zo irritant als anderen voor mij gaan denken.. en dan helemaal als het om eten gaat...

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 14:43 schreef Barreltje het volgende:
Ik " schrijf " op vakantie altijd een heel boek..

Gister had ik een enorme vreetbui roze koek, marshmallows, m&ms, redvelvet taart, burger van Fiveguys..
En ik heb de halve nacht wakker gelegen omdat ik misselijk was..
Goed.. doen we volgende keer niet meer..

Jouw vreetbui klinkt wel veel lekkerder dan de mijne Beetje jammer van de misselijkheid. Alhoewel, dat misschien ook helpt het niet weer te doen. (niet dat dat bij mij zou werken, ik eet zelfs door terwijl ik ergens misselijk van word)

En ik deed een google voor scavenger hunt photo en je krijgt hele lijsten waar je je op kan richten tijdens het wandelen Leuk!

Van die Geochoaching niets voor jullie?

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 15:27 schreef Cue_ het volgende:
Van die Geochoaching niets voor jullie?

gps op mijn telefoon is niet goed snik Kon er ook nooit Pokemon mee spelen. Kon bovenop een Pokepunt gaan staan, maar dan stond ik volgens mijn gps echt 300 meter verderop. Ooit stuurde 112 mij een sms'je waar ik op moest reageren zodat ze mijn locatie konden bepalen. Ik direct: erm, nee...dáár ben ik niet.

Oké, misschien een beetje stom: maar het is voor mij heel wat dat ik twee maanden niet gebraakt heb of eetbuien heb gehad (echt een enorme overwinning, super trots op) dus ik mocht naar de Action om alles te kopen wat me leuk leek. Wel een heuse zes euro kwijt maar zo blij nu

Ik had trouwens ook gehoord over een app genaamd Zombies, run (o.i.d.). Misschien ook iets voor tijdens het wandelen? Ik geloof dat je dan een soort missies doet tijdens het lopen (of rennen)

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:01 schreef emmyemmy2 het volgende:
Ik had trouwens ook gehoord over een app genaamd Zombies, run (o.i.d.). Misschien ook iets voor tijdens het wandelen? Ik geloof dat je dan een soort missies doet tijdens het lopen (of rennen)

Die heb ik vroeger ook gehad! Dat was vet leuk

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:02 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Die heb ik vroeger ook gehad! Dat was vet leuk

Is dat echt alleen rennen of ook gewoon voor het lopen?

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 15:31 schreef Isabeau het volgende:

[..]

gps op mijn telefoon is niet goed snik Kon er ook nooit Pokemon mee spelen. Kon bovenop een Pokepunt gaan staan, maar dan stond ik volgens mijn gps echt 300 meter verderop. Ooit stuurde 112 mij een sms'je waar ik op moest reageren zodat ze mijn locatie konden bepalen. Ik direct: erm, nee...dáár ben ik niet.

Oh dat is wel jammer. Geocachen is wel heel leuk om te doen.

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:03 schreef emmyemmy2 het volgende:

[..]

Is dat echt alleen rennen of ook gewoon voor het lopen?

Ik deed rennen en het was een interval. De ene keer rende je rustig en de andere keer moest je springen ivm een kudde zombies achter je aan

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:04 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik deed rennen en het was een interval. De ene keer rende je rustig en de andere keer moest je springen ivm een kudde zombies achter je aan

Ik vind rennen kut Jammer

Sinds maandag dus 1,3 kilo kwijt. Ben benieuwd hoeveel daarvan watergewicht is. Maar denk weinig i.v.m. veel sporten en veel water drinken

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:05 schreef emmyemmy2 het volgende:

[..]

Ik vind rennen kut Jammer

Het is tijden geleden hoor! Misschien kan het ook met lopen
En boks, ik haat rennen

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 16:04 schreef ChildoftheStars het volgende:

Ik deed rennen en het was een interval. De ene keer rende je rustig en de andere keer moest je springen ivm een kudde zombies achter je aan

Zover ik weet is die app alleen bedoeld voor hardlopen. Schijnt wel erg leuk te zijn Maar kost geld

Hallo allemaal,

Ik zat toevallig vandaag even wat mee te lezen, uit interesse/belangstelling en ook bewondering voor de OUD-jes hier die zo goed bezig zijn met afvallen, en ik werd getriggerd door dat verhaal over 'hoe-slanke-mensen-denken'. Aangezien ik uit een familie kom waar veel van de vrouwen (zussen van mij) ook best wel kunnen schommelen en worstelen met hun gewicht ken ik van huis uit vrij goed het verschil tussen hun manier van denken (die ook typerend is overigens voor de regio waar ik vandaan kom, het Westland, waar iedereen alleen in XL porties eet/denkt) en de manier van denken die mij eigen is.

Daarom vanuit mijn perspectief een paar opmerkingen:

quote:

Lastige situatie: je hebt honger / all the feelings / je wilt iets eten wat eigenlijk niet in je planning past
-
-
-
Gedachten: Ik wil dat eten / goh ik heb honger / jezus wat ben ik verdrietig
Keuzegedachte: Ik hoef het niet nu te nemen, morgen kan het ook nog / Ik heb al genoeg gehad vandaag / Ik ga zo een maaltijd eten / etc (Kern: ik kan nee nu best verdragen).
OF: Ik kies ervoor om nu deze portie te nemen.

Ik plan nooit mijn eten. Behalve natuurlijk gewoon de standaard maaltijden als ontbijt, lunch, diner. Maar verder plan ik niets. En het komt ook wel voor dat ik te weinig eet en dan ineens aan het trillen ben. Zelfs als ik me soms had voorgenomen om wel goed te eten. Ik denk er niet aan of ik neem er de tijd niet voor. Mijn gedachten zijn met andere dingen bezig.

Daarnaast is een groot verschil denk ik, dat ik in een lastige situatie of als ik me verdrietig voel ook zelden nadenk over eten en ook nooit stil sta bij de vraag of ik een keuze heb of niet. Natuurlijk heb ik na een vermoeiende/heftige dag ook regelmatig zin in chocolade, maar dat neem ik dan gewoon. Er gaat nooit iets aan vooraf als bovenstaande. Als ik zin heb in taart/chocola/iets ongezonds en het is bijv bijna etenstijd dan denk ik ook nooit: oh, maar ik 'moet' zo een normale maaltijd eten. Dan denk ik alleen maar: nou, dan zal ik straks wel wat minder trek hebben. Maar dat boeit me niet. Dus dat hele idee van 'ik kan nee best verdragen' is eigenlijk helemaal geen issue of punt. Als ik zin heb/honger heb, eet ik. Anders niet. En als ik vol zit, stop ik. En dat laatste is volgens mij het allerbelangrijkste.

Wat ik nl echt niet goed kan verdragen, is het gevoel van overeten. Dat gevoel van propvol zitten. Ik vind dat een heel naar gevoel, word misselijk, heb meteen geen energie meer. Als kind en tiener heb ik dat gevoel wel vaak gehad, omdat ik dus van huis uit gewend was grote hoeveelheden te eten. Maar ook toen vond ik dat eigenlijk helemaal niet fijn. Ik heb toen ook vaak spontaan moeten overgeven. Ik denk zelf dat daar dus een verschil zit: dat 'dikke' mensen zich over dat gevoel kunnen heenzetten, er minder last van hebben. of eraan gewend raken (oorzaak-gevolg is wel wat lastig hier) terwijl slanke mensen veel meer een grens voelen, die dus niet perse te maken heeft met 'nee verdragen' maar misschien eerder met 'geen grote hoeveelheden eten kunnen verdragen.' Ik kan bijv ook slecht tegen de aanblik van mensen die hun eten naar binnen zitten te schrokken. Alleen naar het kijken ernaar word ik al onpasselijk. Als ik dus een 'groot tussendoortje' neem, dan eet ik vanzelf minder bij de andere maaltijden op die dag, zodat ik altijd zonder na te hoeven denken een evenwicht heb en volgens mij elke dag eenzelfde hoeveelheid calorieën binnenkrijg.

Ik weet niet of ik hiermee iets toevoeg aan het verhaal hoor, maar vanuit mijn perspectief zou ik dat gevoel bij jezelf 'cultiveren' dat propvol zitten een akelig gevoel geeft, dat dit voor je lichaam ook echt niet fijn is, en dat je dus steeds meer leert te luisteren naar je lichaam (ipv naar al die gedachtes).

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 17:49 schreef Franny_G het volgende:
Hallo allemaal,

Ik zat toevallig vandaag even wat mee te lezen, uit interesse/belangstelling en ook bewondering voor de OUD-jes hier die zo goed bezig zijn met afvallen, en ik werd getriggerd door dat verhaal over 'hoe-slanke-mensen-denken'. Aangezien ik uit een familie kom waar veel van de vrouwen (zussen van mij) ook best wel kunnen schommelen en worstelen met hun gewicht ken ik van huis uit vrij goed het verschil tussen hun manier van denken (die ook typerend is overigens voor de regio waar ik vandaan kom, het Westland, waar iedereen alleen in XL porties eet/denkt) en de manier van denken die mij eigen is.

Daarom vanuit mijn perspectief een paar opmerkingen:

[..]

Ik plan nooit mijn eten. Behalve natuurlijk gewoon de standaard maaltijden als ontbijt, lunch, diner. Maar verder plan ik niets. En het komt ook wel voor dat ik te weinig eet en dan ineens aan het trillen ben. Zelfs als ik me soms had voorgenomen om wel goed te eten. Ik denk er niet aan of ik neem er de tijd niet voor. Mijn gedachten zijn met andere dingen bezig.

Daarnaast is een groot verschil denk ik, dat ik in een lastige situatie of als ik me verdrietig voel ook zelden nadenk over eten en ook nooit stil sta bij de vraag of ik een keuze heb of niet. Natuurlijk heb ik na een vermoeiende/heftige dag ook regelmatig zin in chocolade, maar dat neem ik dan gewoon. Er gaat nooit iets aan vooraf als bovenstaande. Als ik zin heb in taart/chocola/iets ongezonds en het is bijv bijna etenstijd dan denk ik ook nooit: oh, maar ik 'moet' zo een normale maaltijd eten. Dan denk ik alleen maar: nou, dan zal ik straks wel wat minder trek hebben. Maar dat boeit me niet. Dus dat hele idee van 'ik kan nee best verdragen' is eigenlijk helemaal geen issue of punt. Als ik zin heb/honger heb, eet ik. Anders niet. En als ik vol zit, stop ik. En dat laatste is volgens mij het allerbelangrijkste.

Wat ik nl echt niet goed kan verdragen, is het gevoel van overeten. Dat gevoel van propvol zitten. Ik vind dat een heel naar gevoel, word misselijk, heb meteen geen energie meer. Als kind en tiener heb ik dat gevoel wel vaak gehad, omdat ik dus van huis uit gewend was grote hoeveelheden te eten. Maar ook toen vond ik dat eigenlijk helemaal niet fijn. Ik heb toen ook vaak spontaan moeten overgeven. Ik denk zelf dat daar dus een verschil zit: dat 'dikke' mensen zich over dat gevoel kunnen heenzetten, er minder last van hebben. of eraan gewend raken (oorzaak-gevolg is wel wat lastig hier) terwijl slanke mensen veel meer een grens voelen, die dus niet perse te maken heeft met 'nee verdragen' maar misschien eerder met 'geen grote hoeveelheden eten kunnen verdragen.' Ik kan bijv ook slecht tegen de aanblik van mensen die hun eten naar binnen zitten te schrokken. Alleen naar het kijken ernaar word ik al onpasselijk. Als ik dus een 'groot tussendoortje' neem, dan eet ik vanzelf minder bij de andere maaltijden op die dag, zodat ik altijd zonder na te hoeven denken een evenwicht heb en volgens mij elke dag eenzelfde hoeveelheid calorieën binnenkrijg.

Ik weet niet of ik hiermee iets toevoeg aan het verhaal hoor, maar vanuit mijn perspectief zou ik dat gevoel bij jezelf 'cultiveren' dat propvol zitten een akelig gevoel geeft, dat dit voor je lichaam ook echt niet fijn is, en dat je dus steeds meer leert te luisteren naar je lichaam (ipv naar al die gedachtes).

Kijk, hier krijg ik al een stuk minder jeuk van Bedankt voor je bijdrage, Franny.

quote:

Op vrijdag 10 augustus 2018 17:49 schreef Franny_G het volgende:
Hallo allemaal,

Ik zat toevallig vandaag even wat mee te lezen, uit interesse/belangstelling en ook bewondering voor de OUD-jes hier die zo goed bezig zijn met afvallen, en ik werd getriggerd door dat verhaal over 'hoe-slanke-mensen-denken'. Aangezien ik uit een familie kom waar veel van de vrouwen (zussen van mij) ook best wel kunnen schommelen en worstelen met hun gewicht ken ik van huis uit vrij goed het verschil tussen hun manier van denken (die ook typerend is overigens voor de regio waar ik vandaan kom, het Westland, waar iedereen alleen in XL porties eet/denkt) en de manier van denken die mij eigen is.

Daarom vanuit mijn perspectief een paar opmerkingen:

[..]

Ik plan nooit mijn eten. Behalve natuurlijk gewoon de standaard maaltijden als ontbijt, lunch, diner. Maar verder plan ik niets. En het komt ook wel voor dat ik te weinig eet en dan ineens aan het trillen ben. Zelfs als ik me soms had voorgenomen om wel goed te eten. Ik denk er niet aan of ik neem er de tijd niet voor. Mijn gedachten zijn met andere dingen bezig.

Daarnaast is een groot verschil denk ik, dat ik in een lastige situatie of als ik me verdrietig voel ook zelden nadenk over eten en ook nooit stil sta bij de vraag of ik een keuze heb of niet. Natuurlijk heb ik na een vermoeiende/heftige dag ook regelmatig zin in chocolade, maar dat neem ik dan gewoon. Er gaat nooit iets aan vooraf als bovenstaande. Als ik zin heb in taart/chocola/iets ongezonds en het is bijv bijna etenstijd dan denk ik ook nooit: oh, maar ik 'moet' zo een normale maaltijd eten. Dan denk ik alleen maar: nou, dan zal ik straks wel wat minder trek hebben. Maar dat boeit me niet. Dus dat hele idee van 'ik kan nee best verdragen' is eigenlijk helemaal geen issue of punt. Als ik zin heb/honger heb, eet ik. Anders niet. En als ik vol zit, stop ik. En dat laatste is volgens mij het allerbelangrijkste.

Wat ik nl echt niet goed kan verdragen, is het gevoel van overeten. Dat gevoel van propvol zitten. Ik vind dat een heel naar gevoel, word misselijk, heb meteen geen energie meer. Als kind en tiener heb ik dat gevoel wel vaak gehad, omdat ik dus van huis uit gewend was grote hoeveelheden te eten. Maar ook toen vond ik dat eigenlijk helemaal niet fijn. Ik heb toen ook vaak spontaan moeten overgeven. Ik denk zelf dat daar dus een verschil zit: dat 'dikke' mensen zich over dat gevoel kunnen heenzetten, er minder last van hebben. of eraan gewend raken (oorzaak-gevolg is wel wat lastig hier) terwijl slanke mensen veel meer een grens voelen, die dus niet perse te maken heeft met 'nee verdragen' maar misschien eerder met 'geen grote hoeveelheden eten kunnen verdragen.' Ik kan bijv ook slecht tegen de aanblik van mensen die hun eten naar binnen zitten te schrokken. Alleen naar het kijken ernaar word ik al onpasselijk. Als ik dus een 'groot tussendoortje' neem, dan eet ik vanzelf minder bij de andere maaltijden op die dag, zodat ik altijd zonder na te hoeven denken een evenwicht heb en volgens mij elke dag eenzelfde hoeveelheid calorieën binnenkrijg.

Ik weet niet of ik hiermee iets toevoeg aan het verhaal hoor, maar vanuit mijn perspectief zou ik dat gevoel bij jezelf 'cultiveren' dat propvol zitten een akelig gevoel geeft, dat dit voor je lichaam ook echt niet fijn is, en dat je dus steeds meer leert te luisteren naar je lichaam (ipv naar al die gedachtes).

Ok, thanks. Ik denk dat de kern niet heel verschillend is, maar dat het anders verwoord wordt dat dit uit het perspectief is van mensen die wel bezig zijn met afvallen en die een problematische omgang met eten hebben.

Dus nee, veel slanke mensen denken niet “ohjee het past niet in mijn planning” en nemen idd gewoon waar ze zin in hebben (al zijn er ook veel mensen die dat qua srofwisseling niet zomaar kunnen hoor, mijn slanke vriendinnen compenseren wel degelijk (vanzelf) wat ze extra snoepen op een feestje ofzo). MAAR het grote verschil is dat iemand met een dieetmindset daarna heel andere gedachten heeft dan iemand zoals jij.

Bij jou zal het ten eerste vaak alleen dat stuk chocolade zijn. Maar niet elke dag. En niet ook nog chips en een bak ijs omdat je dag toch al verpest is.

Ten tweede is er natuurlijk niet 1 manier waarop slanke mensennof dikke mensen denken. Het hele boek gaat natuurlijk om ‘minder gestoord met eten omgaan’, maar je kunt niet verwachten dat dat een onbewust proces is.

Over vol zitten: mijn maag is simpelweg opgerekt. En flink ook. Ik zit zelden echt vol.
En je zegt dat je niet bezig bent met “ik kan nee verdragen” - maar zijn er nooit momenten op een dag dat je eten ziet of ruikt of in je buurt hebt en het niet neemt? En voel je je dan tekortgedaan? Of ben je in strijd met jezelf? Ik denk het niet.

Dan is onderbewuat je gedachte toch in elk geval niet “oh ik wil het nu!” Of “oh ik wil het maar het mag niet!!!”

Om die gedachten af te leren (waarvan de kern verwoord kan worden als “ik kan geen nee tegen mezelf zeggen nu”) zul je jouw onbewuste proces toch op een of andere manier bewust moeten verwoorden (als dit je aanpak is), om dus die gevoelens níet erbij te hebben.

Ik vind 't niet eens interessant hoe ze (slanke) denken (of nouja momenteel niet)
Want ik heb er niets aan. Het verandert mijn denken niet, niet wat in doe of hoe ik handel.

Schijnbaar gaat het niet alleen om een opgerekt maag of iets.
Sommige mensen hebben puur 't hormoon niet of minder, die überhaupt zorgt voor het gevoel van vol zitten.. Ja dan wordt het lastig als dat je trigger is/moet zijn.

Anyway, sorry ik ben onsamenhangend en kom niet goed over.


Ik houd me even op de vlakte vanaf nu, zal niet meer uitweiden, want ik neem het te persoonlijk op als ik het voor mijn gevoel moet uitleggen of verdedigen.

En ik merk bijvoorbeeld dat het me raakt dat franny onpasselijk wordt van iemand die schrokt (dat raakt heel dicht aan de onderliggende associatie van ‘vies’ bij dik/vraatzucht, onbewust geloof ik zeker, maar toch).

Mbt dat laatste snap ik je kwak, heb ik ook ene beetje.

En verdedigen hoeft niet. Je zegt je zegje en waar je wilt leg je 't verder uit... of niet.

Dat ‘hoe een slank persoon denkt’ moet je ook niet al te letterlijk nemen. Het draait uiteindelijk om het idee van het maken van keuzes, dat het vaker of-of is omdat en-en tot te veel calorieën leidt.