OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Waarschijnlijk wel... Ik merk in ieder geval dat ik geen zin heb in de discussies met Pipi en het onderhuidse gedoe, dat getest is aan mij niet besteed en de enige manier om me daaraan te onttrekken, is mezelf aan de situatie onttrekken. Dat kan dus niet, ik kan de situatie niet ontwijken in mijn eigen huis. Hem alles laten regelen, is eigenlijk geen optie omdat dat dus op mijn zenuwen werkt dat Pipi niets bijdraagt, het is alleen maar nemen en niet geven (en dat is dus de kern van het hele probleem, eigenlijk zit daarin alles samengevat). Erg moeilijk om los te laten en erg moeilijk om niets van te zeggen. Het zou mooi zijn als het me opviel maar verder niks deed. Wie de gouden tip heeft.. ik hoor het graag.quote:Op zondag 24 juni 2018 18:26 schreef tombolafan het volgende:
[..]
Misschien moet je gewoon afspreken dat HIJ aan haar vraagt of ze iets doet en dan dus ook zorgt dat ze het gaat doen. Het is immers zijn dochter.
Ik vind een half jaar best kort om niet alleen samen te gaan wonen maar ook nog de rol van opvoeder te gaan spelen. Dat is voor kinderen niet makkelijk (ik spreek uit ervaring). Fijn dat Freaky er mee om kan gaan (of misschien gedraagt ze zich (nog) wat idealer omdat ze leuk gevonden wil worden door die nieuwe stiefmoeder waar papa hij is gaan wonen) maar het is imho heel normaal dat Pipi niet naar jou luistert in eerste instantie
Freaky doet sowieso altijd wat sociaal wenselijk is. Ik zou haast zeggen 'sprong ze maar eens uit de band'
Resistance is futile.
Thanks, goed advies. Wel net balletje opgegooid maar ik denk dat het laatste er nog niet over gezegd is. Over 2 weken zijn ze er weer. Ze waren nu 3 weekenden achter elkaar bij ons plus enorme drukte op het werk de laatste maand, en de meiden zelf ook moe van sportkampen enzo. Dus heel gek is het niet dat dit weekend even wat minder leuk was. En het hoeft ook niet altijd ontzettend leuk te zijn. Dat was al uit balans, denk dat dat deels ook wel de slachtofferfactor verklaartquote:Op zondag 24 juni 2018 21:00 schreef _evenstar_ het volgende:
Seven los van dat het gewoon heel normaal gedrag is voor een 10 jarige.. heeft niets met jou can doen. Moet je ook beseffen dat get feitelijl nog heel pril is. Dus buiten normaal leeftijdsgedrag zal ze de situatie ook uittesten.
En six zal ook die balans moeten vinden. Maar uiteindelijk moet je loslaten dat wat hij doet jou ondermijnen is. Het heeft niets met jou van doen. Dus ipv de discussie met hem aan te gaan kun je ook gewoon vragen waarom zonder oordeel. Dus niet als " de gebeten hond" althans zo leest het wel voor mij.
.[ Bericht 0% gewijzigd door Seven. op 24-06-2018 22:46:12 ]
Resistance is futile.
besef je wel dat ze pas 10 is echt beseffen bedoel ik? ik hoor termen als eerlijk verdeeld, geven en nemen, sociaal wenselijk gedrag.
Haar vragen af en toe mee te helpen of om haar eigen spullen in elk geval op te ruimen is denk ik wel de limiet voor nu, Je bent haar moeder niet, dat wil jij ook niet zijn, maar zij denkt deels opstandig toch dat ze niet naar jou hoeft te luisteren want jij bent haar mama niet...
Ze is een heel ander kind dan haar zus en hoe meer je haar gedrag beloont hoe harder zij dr kont tegen de krib zal gooien...
bespreek het met Six en laat het dan een poosje los. ze zijn er niet 24/7
echt beseffen bedoel ik? ik hoor termen als eerlijk verdeeld, geven en nemen, sociaal wenselijk gedrag.Haar vragen af en toe mee te helpen of om haar eigen spullen in elk geval op te ruimen is denk ik wel de limiet voor nu, Je bent haar moeder niet, dat wil jij ook niet zijn, maar zij denkt deels opstandig toch dat ze niet naar jou hoeft te luisteren want jij bent haar mama niet...
Ze is een heel ander kind dan haar zus en hoe meer je haar gedrag beloont hoe harder zij dr kont tegen de krib zal gooien...
bespreek het met Six en laat het dan een poosje los. ze zijn er niet 24/7
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Klinkt alsof jij en de hulpmoeder wel redelijk jullie draai gevonden hebben. Hoe lang is deze situatie nu zo 'ie is?quote:
en Zelf geen stiefmoeder. Wel te maken met een ex met relatie ( vreemdgaan zijn kant)
Als het aan ex gelegen had , had hij O. er gelijk aan blootgesteld.
En dat is niet omdat ik jaloers was. Ik heb van begin af aam duidelijk aangegeven ( ondanks veel tegengas en hufterig gedrag ) dat het pas gebeurt op het moment dat O. er klaar voor is. dat heeft uiteindelijk 9 maanden geduurt.
Ik heb nooit problemen gehad met nieuwe relatie. Good riddance not my problem.
Ze corrigeert O. waar nodig is etc. Maar dat is omdat papa het zelf niet doet en houdt daarmee ook de regels die hij thuis heeft vast.
Ik heb O. gezegd dat ze een soort hulp mama is. Maar voor hem is ze gewoon S. en dat vinden zowel S. en ik niet erg.
[ Bericht 0% gewijzigd door Seven. op 24-06-2018 22:45:28 ]
Resistance is futile.
Thanksquote:
besef je wel dat ze pas 10 is
Haar vragen af en toe mee te helpen of om haar eigen spullen in elk geval op te ruimen is denk ik wel de limiet voor nu, Je bent haar moeder niet, dat wil jij ook niet zijn, maar zij denkt deels opstandig toch dat ze niet naar jou hoeft te luisteren want jij bent haar mama niet...
Ze is een heel ander kind dan haar zus en hoe meer je haar gedrag beloont hoe harder zij dr kont tegen de krib zal gooien...
bespreek het met Six en laat het dan een poosje los. ze zijn er niet 24/7
. Ik denk dat 'we helpen allemaal een handje' best wel te bevatten is voor Pipi. Volgend weekend wordt vast beter . Maar wat ik vooral niet moet vergeten is hoe gevoelig Pipi stiekem is, ondanks haar stoere houding. En dat mijn houding ook invloed heeft. Nu even 2 weken zonder ze, zal me wel goed doen maar ik weet zeker dat ik er op woensdag of donderdag alweer naar uitkijk dat ze hier zijn.
Resistance is futile.
Ditquote:
besef je wel dat ze pas 10 is
Haar vragen af en toe mee te helpen of om haar eigen spullen in elk geval op te ruimen is denk ik wel de limiet voor nu, Je bent haar moeder niet, dat wil jij ook niet zijn, maar zij denkt deels opstandig toch dat ze niet naar jou hoeft te luisteren want jij bent haar mama niet...
Ze is een heel ander kind dan haar zus en hoe meer je haar gedrag beloont hoe harder zij dr kont tegen de krib zal gooien...
bespreek het met Six en laat het dan een poosje los. ze zijn er niet 24/7
Geven en nemen? Het is de dochter van je vriend, en ze is 10. Dan mag je idd vooral in het begin alleen geven, en daar niks voor terug verwachten. Want hey, zo werkt het met kinderen. Zijn kind, zijn opvoeding. En je kan ook gewoon even naar een andere kamer lopen of buiten stoom afblazen.
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Ik wil een oplossing en niet wegstormen alsof ik zelf 10 ben...! Alsof dat de band ten goede komt, en alsof ik Pipi überhaupt op d'r kop geef. Ik vraag of ze wil helpen en ik zeg dat ik het niet leuk vind als ze dat weigert of vervelend doet, maar ik ga er mijn stem niet om verheffen of zo. Ik ben best een redelijk mens, als mijn verwachtingen te hoog liggen, dan wil ik die best bijstellen. En dat bespreek ik met Six.quote:
[..]
Dit
Geven en nemen? Het is de dochter van je vriend, en ze is 10. Dan mag je idd vooral in het begin alleen geven, en daar niks voor terug verwachten. Want hey, zo werkt het met kinderen. Zijn kind, zijn opvoeding. En je kan ook gewoon even naar een andere kamer lopen of buiten stoom afblazen.
Resistance is futile.
Ik denk dat je vooral niet te veel te snel moet willen, ze komen in JOUW huis, terwijl jullie nog helemaal niet zolang een relatie hebben. Heeft Six. zijn eigen huis nog waar de meiden ook een kamer hebben?
Of is JOUW huis de enige plek waar ze met hun vader nog terechtkunnen?
Het is net alsof je huisje, boompje, instant family hebt gekregen, maar dat is denk ik ook een van de problemen, intrekken bij hun vader was al één ding geweest, maar nu komen zij met z'n drieën bij jou wonen terwijl de meiden amper de kans hebben gehad je op eigen of neutraal terrein te leren kennen.
Het is jouw huis, dus jij bent sowieso de baas... dan heb je wel een potentieel probleem met een (pre-)puber die geen eigen plek met papa meer heeft, en al een paar keer eerder een verkering heeft zien langskomen.
Of is JOUW huis de enige plek waar ze met hun vader nog terechtkunnen?
Het is net alsof je huisje, boompje, instant family hebt gekregen, maar dat is denk ik ook een van de problemen, intrekken bij hun vader was al één ding geweest, maar nu komen zij met z'n drieën bij jou wonen terwijl de meiden amper de kans hebben gehad je op eigen of neutraal terrein te leren kennen.
Het is jouw huis, dus jij bent sowieso de baas... dan heb je wel een potentieel probleem met een (pre-)puber die geen eigen plek met papa meer heeft, en al een paar keer eerder een verkering heeft zien langskomen.
Spijker. Kop.quote:
Ik denk dat je vooral niet te veel te snel moet willen, ze komen in JOUW huis, terwijl jullie nog helemaal niet zolang een relatie hebben. Heeft Six. zijn eigen huis nog waar de meiden ook een kamer hebben?
Of is JOUW huis de enige plek waar ze met hun vader nog terechtkunnen?
Het is net alsof je huisje, boompje, instant family hebt gekregen, maar dat is denk ik ook een van de problemen, intrekken bij hun vader was al één ding geweest, maar nu komen zij met z'n drieën bij jou wonen terwijl de meiden amper de kans hebben gehad je op eigen of neutraal terrein te leren kennen.
Het is jouw huis, dus jij bent sowieso de baas... dan heb je wel een potentieel probleem met een (pre-)puber die geen eigen plek met papa meer heeft, en al een paar keer eerder een verkering heeft zien langskomen.
Alleen mijn huis, ik wil wel graag dat ze dit ook als hun thuis zien.gezien de grote verandering is het allemaal echt niet gek of slecht. Als de communicatie met Six. maar open blijft, dan komt het best goed. Even een paar stapjes terug, wel lastig om dat alleen met betrekking tot opvoeding doen. Maar daar kan ik best een weg in vinden. Dankjewel Leandra.
Resistance is futile.
Als stiefouder moet je in het begin ook niet te veel willen mee opvoeden; je kunt absoluut wel je grenzen aangeven van wat je wel en niet leuk vind. Bij ons is het ook heel geleidelijk gegaan allemaal, ik heb wel eens als S er niet bij is een keer gezegd tegen manlief dat ik bepaalde situaties anders zou aanpakken; en dan pakte hij dat vaak wel op. Ik moet ook wel zeggen dat ik heel erg gebofd heb met bonuskind, hoewel wij de puberjaren nog voor ons hebben
And you know I might
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
quote:Op zondag 24 juni 2018 22:43 schreef Seven. het volgende:
[..]
Spijker. Kop.
Alleen mijn huis, ik wil wel graag dat ze dit ook als hun thuis zien.gezien de grote verandering is het allemaal echt niet gek of slecht. Als de communicatie met Six. maar open blijft, dan komt het best goed. Even een paar stapjes terug, wel lastig om dat alleen met betrekking tot opvoeding doen. Maar daar kan ik best een weg in vinden. Dankjewel Leandra.
komt wel goed, maar handig is het allemaal net niet op deze manier.
Het is samenwerken, ook voor de kleinsten en voor patchwork-kinderen. Samen vorm je het gezin.quote:
Dit
Geven en nemen? Het is de dochter van je vriend, en ze is 10. Dan mag je idd vooral in het begin alleen geven, en daar niks voor terug verwachten. Want hey, zo werkt het met kinderen. Zijn kind, zijn opvoeding. En je kan ook gewoon even naar een andere kamer lopen of buiten stoom afblazen.
Het principe van gezinstaken kent ze van het huishouden bij haar moeder thuis en Six kent dat dus ook. Het is helemaal niet te veel gevraagd om kleine taken te doen, gewoon elk weekend dat ze er zijn. Dus eigen bed opmaken en 's avonds helpen met afruimen.
In de tijd van de WMO-stormen werd er opgesomd wat kinderen in huis zouden moeten doen als er een hulpbehoevende ouder is, lees: waarvoor je dus geen hulp krijgt. Dat zag er behoorlijk onredelijk uit. Maar kleine dingen kan je in elk huishouden aan kinderen van alle leeftijd vragen (en er is geen geen reden waarom de nieuwe partner dat niet zou mogen vragen). Dat zeggen professionele opvoeders ook: je begint al in de kleutertijd, kleuters kunnen helpen om elke dag het speelgoed weer op te ruimen.
Het is echt wel storend als de eigen ouder zich aan de verantwoordelijkheid onttrekt en niet beseft dat hij de nieuw te vormen gezinsrelatie een moeizame start bezorgt.
Het is imho storender als de stiefouder (nieuwe) regels op gaat leggen. De ouder voedt (zeker in het begin!) op en de stiefouder houdt zich op de achtergrond en als hij/zij commentaar heeft dan geeft hij/zij dat aan de ouder en niet het kind.quote:
Het is echt wel storend als de eigen ouder zich aan de verantwoordelijkheid onttrekt en niet beseft dat hij de nieuw te vormen gezinsrelatie een moeizame start bezorgt.
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
uhm bijna 3 jaar. En ik dm je even wel want teveel zooi wat hier niet hoeft.quote:
[..]
Klinkt alsof jij en de hulpmoeder wel redelijk jullie draai gevonden hebben. Hoe lang is deze situatie nu zo 'ie is?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Nou ja zwaar overtrokken?quote:
[..]
Ik weet niet waarom je denkt dat ik Pipi niet leuk vind, dat is zwaar overtrokken. Ik vind bepaalde karaktereigenschappen niet leuk en als 'niet-moeder' is dat moeilijker te accepteren.
Deze reactie van jou zegt ook wat.
Heeft hij ook nog zijn eigen huis?
Nee, dat heeft hij niet meer.quote:
[..]
Nou ja zwaar overtrokken?
Deze reactie van jou zegt ook wat.
Heeft hij ook nog zijn eigen huis?
Maar even wat anders: wat wil je precies dat ik hier post? Dat ik Pipi een kutkind vind of zo? Want iets leuks posten mag niet, dat zijn sprookjes. En aangeven waar ik moeite mee heb, wordt door jou gelijk op negatieve wijze vertaald naar 'je vindt Pipi niet leuk'.
Ik zal dan maar even for the record posten dat ik van Pipi hou, net zoals ik van Freaky hou. Voor mij is die band vergelijkbaar met de band die ik met mijn neefje en nichtjes heb. Ik vind ze allemaal wel eens irritant en ze hebben allemaal eigenschappen waar ik me aan kan storen, kinderen zijn nu eenmaal niet 100% van de tijd leuk. En bij alle 6 geef ik aan wat ik wel en niet leuk vind.
Dus zeg het maar, T-D: hoe vul je dit zelf in? Deel het alsjeblieft, dan kan ik jouw lichtend voorbeeld volgen! Ik wacht met smart op je inhoudelijke reactie over hoe jij en je partner hier een perfecte invulling aan geven. Ik mag er vanuit gaan dat je vriendin zich zelf natuurlijk nooit stoort aan jouw oudste jaloerse kind, en dat ze dit alles geduldig en gelaten ondergaat als de waargeworden matriarch. En met jouw hulp hoeft ze zich natuurlijk nooit te storen aan jouw kind.
Resistance is futile.
Zo dan. Het gif druipt er vanaf.quote:Op dinsdag 26 juni 2018 08:33 schreef Seven. het volgende:
Dus zeg het maar, T-D: hoe vul je dit zelf in? Deel het alsjeblieft, dan kan ik jouw lichtend voorbeeld volgen! Ik wacht met smart op je inhoudelijke reactie over hoe jij en je partner hier een perfecte invulling aan geven. Ik mag er vanuit gaan dat je vriendin zich zelf natuurlijk nooit stoort aan jouw oudste jaloerse kind, en dat ze dit alles geduldig en gelaten ondergaat als de waargeworden matriarch. En met jouw hulp hoeft ze zich natuurlijk nooit te storen aan jouw kind
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Ik heb nergens gezegd dat ik de wijsheid in pacht heb ofzo. Maar ik zeg al niks meer, zoek het lekker zelf uit.quote:
[..]
Nee, dat heeft hij niet meer.
Maar even wat anders: wat wil je precies dat ik hier post? Dat ik Pipi een kutkind vind of zo? Want iets leuks posten mag niet, dat zijn sprookjes. En aangeven waar ik moeite mee heb, wordt door jou gelijk op negatieve wijze vertaald naar 'je vindt Pipi niet leuk'.
Ik zal dan maar even for the record posten dat ik van Pipi hou, net zoals ik van Freaky hou. Voor mij is die band vergelijkbaar met de band die ik met mijn neefje en nichtjes heb. Ik vind ze allemaal wel eens irritant en ze hebben allemaal eigenschappen waar ik me aan kan storen, kinderen zijn nu eenmaal niet 100% van de tijd leuk. En bij alle 6 geef ik aan wat ik wel en niet leuk vind.
Dus zeg het maar, T-D: hoe vul je dit zelf in? Deel het alsjeblieft, dan kan ik jouw lichtend voorbeeld volgen! Ik wacht met smart op je inhoudelijke reactie over hoe jij en je partner hier een perfecte invulling aan geven. Ik mag er vanuit gaan dat je vriendin zich zelf natuurlijk nooit stoort aan jouw oudste jaloerse kind, en dat ze dit alles geduldig en gelaten ondergaat als de waargeworden matriarch. En met jouw hulp hoeft ze zich natuurlijk nooit te storen aan jouw kind.
Ik denk dat hier de crux zit.quote:
[..]
Jeetje, wat een ellende heb je moeten doorstaan vanwege je ex zeg.. kan me voorstellen dat je nogal gereserveerd bent. Paulien was ook terughoudend en dat is niet gek. Six. heeft na de scheiding een aantal vriendinnen gehad en samengewoond, de meiden werden daarin gewoon meegenomen en hadden dus ook een paar keer gebroken hart omdat de relaties geen stand hielden .
Freaky (had je geen minder denigrerend naampje kunnen kiezen) kijkt de kat uit de boom. Is een makkelijk kind. En ze vindt het niet vervelend om te helpen.
Pipi (Langkous het ondeugende meisje) heeft hier geen zin meer. Zoveelste vrouw die wel even komt vertellen wat ik moet doen. En gooit logischerwijs de kont tegen de krib.
Die zit niet te wachten op het zoveelste scharrel van papa.
Want die vorige was ook de ware, en ging hij ook mee samenwonen, en dat ging ook uit.
Zal met deze ook wel zo zijn.....
[ Bericht 0% gewijzigd door amaranta op 26-06-2018 23:00:23 ]
Als ik je beschrijving van Pipi in post 4 terug lees dan was ze gewoon haarzelf in deze situatie? Ik neem aan dat de eerste beschrijving is hoe ze naar iedereen is? Dan was haar reactie hoe ze is, en niet iets persoonlijks naar jou.
Ze is de jongste? Los van dat het wellicht in haar aard zit, als jongste van het stel je plekje verwerven thuis is een natuurlijk instinct? Of misschien juist omdat ze als jongste het meest gekoesterd/beschermd werd en nu 'een voetstuk' wil behouden? Hoe dan ook, hetgeen waar jij je soms (begrijpelijk) aan irriteert is rationeel gezien lang niet altijd een slechte eigenschap.
Probeer het positieve erin te zien, en het op zo'n manier aan te pakken dat ze mee gaat buigen (niet veroordelen/confronteren maar vragen stellen waarom ze iets doet?).
Ik probeer mijn kind zelf een mate van veelzijdigheid mee te geven. Ten minste, dat houd ik mezelf voor. Assertief als de situatie daar om vraagt, maar ook gehoorzaam als het nodig is.
[ Bericht 3% gewijzigd door Mojo.jojo op 26-06-2018 19:59:13 ]
Ze is de jongste? Los van dat het wellicht in haar aard zit, als jongste van het stel je plekje verwerven thuis is een natuurlijk instinct? Of misschien juist omdat ze als jongste het meest gekoesterd/beschermd werd en nu 'een voetstuk' wil behouden? Hoe dan ook, hetgeen waar jij je soms (begrijpelijk) aan irriteert is rationeel gezien lang niet altijd een slechte eigenschap.
Probeer het positieve erin te zien, en het op zo'n manier aan te pakken dat ze mee gaat buigen (niet veroordelen/confronteren maar vragen stellen waarom ze iets doet?).
Ik probeer mijn kind zelf een mate van veelzijdigheid mee te geven. Ten minste, dat houd ik mezelf voor. Assertief als de situatie daar om vraagt, maar ook gehoorzaam als het nodig is.
[ Bericht 3% gewijzigd door Mojo.jojo op 26-06-2018 19:59:13 ]
In het begin was dat heel duidelijk zo. Kreeg ik meerdere keren per dag te horen dat ik lelijk was, dat ik wel de schoonmaker mocht zijn, dat soort dingen. Echt pestgedrag. Paar gesprekken over gehad met haar en Six. Dat heeft ontzettend geholpen. Vandaag de dag is ze niet bezig met openlijke muiterij. Nu probeert ze gewoon te testen hoever ze kan gaan, eigenlijk alleen als Six. in de buurt is. Ik kan het haar niet kwalijk nemen in ieder geval.quote:
[..]
Ik denk dat hier de crux zit.
Freaky (had je geen minder denigrerend naampje kunnen kiezen) kijkt de kat uit de boom. Is een makkelijk kind. En ze vindt het niet vervelend om te helpen.
Pipi (Langkous het ondeugende meisje) heeft hier geen zin meer. Zoveelste vrouw die wel even komt vertellen wat ik moet doen. En gooit logischerwijs de kont tegen de krib.
Die zit niet te wachten op het zoveelste scharrel van papa.
Want die vorige was ook de ware, en ging hij ook mee samenwonen, en dat ging ook uit.
Zal met deze ook wel zo zijn.....
Resistance is futile.
Maar is dat misschien nog steeds een vorm van 'muiterij'? Of beter gezegd; de bevestiging zoeken dat haar vader altijd voor háár zal kiezen, welke vrouw er ook met hem samenwoont? En waar ze ook zelf moet wonen?quote:
[..]
In het begin was dat heel duidelijk zo. Kreeg ik meerdere keren per dag te horen dat ik lelijk was, dat ik wel de schoonmaker mocht zijn, dat soort dingen. Echt pestgedrag. Paar gesprekken over gehad met haar en Six. Dat heeft ontzettend geholpen. Vandaag de dag is ze niet bezig met openlijke muiterij. Nu probeert ze gewoon te testen hoever ze kan gaan, eigenlijk alleen als Six. in de buurt is. Ik kan het haar niet kwalijk nemen in ieder geval.
Het is nogal wat voor een kind, al die enorme veranderingen in korte tijd, en het brengt een hoop onzekerheid met zich mee. Zeker voor zo'n jong meisje.
Seven, hoewel het pestgedrag leek, was dat het niet. Als ik lees dat ze al een aantal keer een gebroken hart heeft gehad door een relatie die niet stand hield, snap ik wel dat ze zichzelf gaat beschermen tegen een gebroken hart. En de beste manier is om te zorgen dat je jezelf niet gaat hechten aan zo’n nieuwe vriendin met zulk gedrag.
Ik ben blij dat ze je is gaan vertrouwen.
Ik ben blij dat ze je is gaan vertrouwen.
Ja had het over een paar stapjes terug, zou een echte stap terug voor nu niet een betere oplossing zijn? En ja, daarmee bedoel ik dat hij weer gewoon in een eigen huis gaat wonen. Die sneltreinvaart waarmee hij in eerdere relaties is gaan samenwonen is nou niet echt goed bevallen (in elk geval bij zijn dochters), waarom doet hij het dan nu weer?
Dat lijkt me ook. Waarom sleept hij zijn kinderen alweer na een half jaar mee in de zoveelste misère?quote:
Wat een asshole.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Ik probeer dat wel. Maar ik moet ook erkennen dat Six. bijvoorbeeld zegt dat ik er bovenop zit. En je maakt mij niet wijs dat Pipi dat niet merkt. Dus ik moet me echt wel begripvoller en vriendelijker opstellen.quote:
Als ik je beschrijving van Pipi in post 4 terug lees dan was ze gewoon haarzelf in deze situatie? Ik neem aan dat de eerste beschrijving is hoe ze naar iedereen is? Dan was haar reactie hoe ze is, en niet iets persoonlijks naar jou.
Ze is de jongste? Los van dat het wellicht in haar aard zit, als jongste van het stel je plekje verwerven thuis is een natuurlijk instinct? Of misschien juist omdat ze als jongste het meest gekoesterd/beschermd werd en nu 'een voetstuk' wil behouden? Hoe dan ook, hetgeen waar jij je soms (begrijpelijk) aan irriteert is rationeel gezien lang niet altijd een slechte eigenschap.
Probeer het positieve erin te zien, en het op zo'n manier aan te pakken dat ze mee gaat buigen (niet veroordelen/confronteren maar vragen stellen waarom ze iets doet?).
Ik probeer mijn kind zelf een mate van veelzijdigheid mee te geven. Ten minste, dat houd ik mezelf voor. Assertief als de situatie daar om vraagt, maar ook gehoorzaam als het nodig is.
Klopt, heb je ook helemaal gelijk in. En ik denk ook dat dit gewoon een nieuwe vorm van muiterij is, om het maar een naam te geven.quote:
[..]
Maar is dat misschien nog steeds een vorm van 'muiterij'? Of beter gezegd; de bevestiging zoeken dat haar vader altijd voor háár zal kiezen, welke vrouw er ook met hem samenwoont? En waar ze ook zelf moet wonen?
Het is nogal wat voor een kind, al die enorme veranderingen in korte tijd, en het brengt een hoop onzekerheid met zich mee. Zeker voor zo'n jong meisje.
Ik ook, maar we zijn er nog niet. Ik heb inmiddels ook weer een beetje afstand genomen na afgelopen weekend en het word me wel duidelijk dat ikzelf ook meer moet doen om dat vertrouwen in stand te houden.quote:
Seven, hoewel het pestgedrag leek, was dat het niet. Als ik lees dat ze al een aantal keer een gebroken hart heeft gehad door een relatie die niet stand hield, snap ik wel dat ze zichzelf gaat beschermen tegen een gebroken hart. En de beste manier is om te zorgen dat je jezelf niet gaat hechten aan zo’n nieuwe vriendin met zulk gedrag.
Ik ben blij dat ze je is gaan vertrouwen.
Resistance is futile.
Nee, ik denk dat stoppen met samenwonen een veel grotere schokgolf teweeg zou brengen. Ze zijn net gewend. En vergeet ook niet dat ze ontzettend gek zijn op mij, en ik op hen. We zijn al erg bewust bezig met het verdelen van de gezamelijke tijd en de tijd die ze doorbrengen met Six.quote:
Ja had het over een paar stapjes terug, zou een echte stap terug voor nu niet een betere oplossing zijn? En ja, daarmee bedoel ik dat hij weer gewoon in een eigen huis gaat wonen. Die sneltreinvaart waarmee hij in eerdere relaties is gaan samenwonen is nou niet echt goed bevallen (in elk geval bij zijn dochters), waarom doet hij het dan nu weer?
Ze zijn wel degelijk erg opgewekt, vrolijk en het ENIGE dat ik wel eens als storend ervaar (en dan ook nog eens als ik zelf redelijk opgebrand ben na een maand gemiddeld 50 uur per week werken), is dat Pipi zich wel eens waagt te onttrekken aan even helpen in huis. En dan ook nog eens bedenkend dat dit volstrekt normaal gedrag is voor een 10-jarige. Bij haar moeder thuis is dit gedrag veel erger trouwens, zij rebelleert veel meer tegen haar eigen moeder dan tegen mij. Pipi komt bijvoorbeeld wel aan mij vragen of ze buiten mag spelen als Six. niet in de buurt is, dus waar eindigt het normale 10-jarige gedrag en waar begint de concurrentie tussen dochter en stiefmoeder? Die concurrentie is er trouwens wel, dat ontken ik ook weer niet. Maar die zou er ook zijn zonder het delen van ons gezamenlijk huis (sterker nog, dat was voor het samenwonen véél sterker).
Het is helemaal geen misère. Six. is de meest betrokken en leuke vader die ik ooit gekend heb. Dat sommige dingen niet helemaal volgens 'het boekje' en de 'sociaal wenselijke regeltjes' op fok gaan, is een ander verhaal.quote:
[..]
Dat lijkt me ook. Waarom sleept hij zijn kinderen alweer na een half jaar mee in de zoveelste misère?
Wat een asshole.
Resistance is futile.
Voor die kinderen is het wel misère. En dat zijn geen sociaal gewenste regels en volgens het boekje door FOK! maar gewoon hoe het in het echte leven niet moet.
En toffe betrokken pa die vooral zijn pik achterna loopt? Paar relaties inclusief samenwonen? Ik dacht dat ik een slechte vader was maar het kan nog erger dus.
En toffe betrokken pa die vooral zijn pik achterna loopt? Paar relaties inclusief samenwonen? Ik dacht dat ik een slechte vader was maar het kan nog erger dus.
Dat geloof ik wel. Al zegt deze uitspraak vooral iets over jouw referentiekader.quote:
Het is helemaal geen misère. Six. is de meest betrokken en leuke vader die ik ooit gekend heb.
De vader in kwestie creëert keer op keer instabiele omgevingen voor zijn kinderen. Dan ben je gewoon niet 'de meest betrokken en leuke vader'. Dat jij het niet wil zien snap ik nog wel. Voor de neutrale kijker is hij een impulsieve asshole.quote:Dat sommige dingen niet helemaal volgens 'het boekje' en de 'sociaal wenselijke regeltjes' op fok gaan, is een ander verhaal.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Concurrentie met een kind van 10? Sorry maar dat vind ik toch niet helemaal gezond klinken hoor Daar hoor je boven te staan, als biologische of als stiefouder. Ik heb het altijd als totaal vanzelfsprekend ervaren dat S (en nu ook C) bij mijn man op 1 staat, ik was zelfs op hem afgeknapt als ik ook maar een beetje had ervaren als dat niet zo was. Ik denk echt dat Six degene is waar je een goed gesprek mee moet hebben.
Daar hoor je boven te staan, als biologische of als stiefouder. Ik heb het altijd als totaal vanzelfsprekend ervaren dat S (en nu ook C) bij mijn man op 1 staat, ik was zelfs op hem afgeknapt als ik ook maar een beetje had ervaren als dat niet zo was. Ik denk echt dat Six degene is waar je een goed gesprek mee moet hebben.
And you know I might
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
Je haalt 2 dingen door elkaar. Je kunt ontzettend betrokken en leuk zijn maar daarnaast wel inschattingsfouten maken. Mijn referentiekader is eigenlijk vooral wat ik verder aan gescheiden mensen en hun kinderen om me heen zie. Doorgaans zie ik dan 2 opties: papa trekt zich terug uit de opvoeding, of het is een vechtscheiding en haat en nijd tussen zowel de ouders als de nieuwe partners. Hier en daar houden de ouders wel een goed en warm contact.quote:
[..]
Dat geloof ik wel. Al zegt deze uitspraak vooral iets over jouw referentiekader.
[..]
De vader in kwestie creëert keer op keer instabiele omgevingen voor zijn kinderen. Dan ben je gewoon niet 'de meest betrokken en leuke vader'. Dat jij het niet wil zien snap ik nog wel. Voor de neutrale kijker is hij een impulsieve asshole.
Hoe pak jij dit zelf aan met je (stief)kinderen en je nieuwe partner dan? Wat is een redelijke termijn volgens jou?
Resistance is futile.
Ik dacht dat jij niks meer zou zeggen en dat ik het zelf maar uit moest zoeken. Je kúnt het domweg niet laten hè?quote:
Voor die kinderen is het wel misère. En dat zijn geen sociaal gewenste regels en volgens het boekje door FOK! maar gewoon hoe het in het echte leven niet moet.
En toffe betrokken pa die vooral zijn pik achterna loopt? Paar relaties inclusief samenwonen? Ik dacht dat ik een slechte vader was maar het kan nog erger dus.
Resistance is futile.
Haphaphapquote:Op woensdag 27 juni 2018 15:56 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik dacht dat jij niks meer zou zeggen en dat ik het zelf maar uit moest zoeken. Je kúnt het domweg niet laten hè?
Is dit nou nodig? Op basis van sumiere gegevens iemand bekritiseren, terwijl het zo'n leuk topic kan zijn over hoe je omgaat met elkaars' kinderen?
Er reageren wat ervaringsdeskundigen en vervolgens reageert TS met een ontzettend giftige reactie op een ervan. Dus ja, zeg het maar...quote:Op woensdag 27 juni 2018 17:19 schreef Mojo.jojo het volgende:
Is dit nou nodig? Op basis van sumiere gegevens iemand bekritiseren, terwijl het zo'n leuk topic kan zijn over hoe je omgaat met elkaars' kinderen?
Dat klopt, die concurrentie wil ik echt niet en dat betekent dat ik nog eens serieus na moet denken over mijn rol daarin. Blijkbaar laat ik me er soms wel in meeslepen en dan krijg je dus situaties waarin ik Six. vraag waarom Pipi niet mee hoeft te helpen. Het is lastig om in te schatten waar het aangeven van mijn grenzen eindigt en waar dan mijn gelijk halen bij Six. begint.quote:
Concurrentie met een kind van 10? Sorry maar dat vind ik toch niet helemaal gezond klinken hoor
Het is zo makkelijk om te denken dat je alleen maar bezig bent met grenzen aangeven.. mensen kunnen zichzelf heel wat voor houden maar uiteindelijk moet ik toegeven dat dit weekend ook wel te maken had met mijn gelijk willen halen. En dat is gewoon kinderachtig en het helpt ook totaal niet. Dat goede gesprek komt er wel, maar daar kan ik dan wat wijzer instappen.
Dankjewel rena, dit helpt me enorm om dingen in verschillende perspectieven te zien.
[ Bericht 0% gewijzigd door Seven. op 27-06-2018 18:40:49 ]
Resistance is futile.
Ik denk dat men nu in ieder geval ziet wat er gebeurt als je je kwetsbaar en eerlijk opstelt... doe het niet als je niet tegen een stootje kuntquote:
Is dit nou nodig? Op basis van sumiere gegevens iemand bekritiseren, terwijl het zo'n leuk topic kan zijn over hoe je omgaat met elkaars' kinderen?
.Ik ben eigenlijk verbaasd dat mijn reactie als zo giftig ervaren wordt. Het was zeker een felle reactie maar uiteindelijk is de gifbeker gewoon terug gegooid in het gezicht van degene die hem inschenkt. Dat ik daarop als het grote kreng aangewezen word, is in mijn optiek onterecht.quote:
[..]
Er reageren wat ervaringsdeskundigen en vervolgens reageert TS met een ontzettend giftige reactie op een ervan. Dus ja, zeg het maar...
Maar OK, de discussie loopt hiermee wel offtopic (Ik wil je niet met het gevoel achterlaten dat ik er niet inhoudelijk op wil reageren, dat wil ik juist wel en ook jouw advies vind ik waardevol, zelfs al neem ik het niet direct aan).
Resistance is futile.
Meermaals de fundering onder kinderen vandaan trekken degraderen tot 'inschattingsfouten' én hem nog een betrokken en leuke vader vinden. Dan heb je een roze integraal helm op hoor.quote:
[..]
Je haalt 2 dingen door elkaar. Je kunt ontzettend betrokken en leuk zijn maar daarnaast wel inschattingsfouten maken.
Na een scheiding, diverse mislukte relaties en een gefaald samenwoon experiment zou ik er niet meer aan beginnen.quote:Mijn referentiekader is eigenlijk vooral wat ik verder aan gescheiden mensen en hun kinderen om me heen zie. Doorgaans zie ik dan 2 opties: papa trekt zich terug uit de opvoeding, of het is een vechtscheiding en haat en nijd tussen zowel de ouders als de nieuwe partners. Hier en daar houden de ouders wel een goed en warm contact.
Hoe pak jij dit zelf aan met je (stief)kinderen en je nieuwe partner dan? Wat is een redelijke termijn volgens jou?
Jonge kinderen hebben dan al veel meer emotionele ellende meegemaakt dan ze kunnen behappen en verdienen beter dan nog een risicovolle relatie waar ze niet voor hebben gekozen.
Hoe is jouw relatie met je vorige stiefkinderen?
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Laat me niet lachen hoor. Je reageert al vanaf het begin als een behoorlijk kreng op mij. Het enige wat ik inbracht is dat het allemaal nogal sprookjesachtig mooi klonk uit jouw posts terwijl ik en een heleboel andere mensen weten dat stiefouder zijn meestal niet echt iets leuks of makkelijk is.quote:
[..]
Ik denk dat men nu in ieder geval ziet wat er gebeurt als je je kwetsbaar en eerlijk opstelt... doe het niet als je niet tegen een stootje kunt
[..]
Ik ben eigenlijk verbaasd dat mijn reactie als zo giftig ervaren wordt. Het was zeker een felle reactie maar uiteindelijk is de gifbeker gewoon terug gegooid in het gezicht van degene die hem inschenkt. Dat ik daarop als het grote kreng aangewezen word, is in mijn optiek onterecht.
Maar OK, de discussie loopt hiermee wel offtopic (Ik wil je niet met het gevoel achterlaten dat ik er niet inhoudelijk op wil reageren, dat wil ik juist wel en ook jouw advies vind ik waardevol, zelfs al neem ik het niet direct aan).
Vanaf dat punt reageer je al fel op mij. Verder reageer je alleen maar op reacties die in jouw straatje passen. No offence ofzo, ik ken het ook vanuit jouw kant maar dan vanuit de verzorgende biologische ouder van het kind. Ik ben al snel samen gaan wonen, een kindje erbij, getrouwd.
Ik weet dankzij mijn vrouw dat stiefmoeder zijn geen makkelijke taak is en dat de grenzen vaag zijn en vaak verlegd moeten worden. Ik probeer daar zoveel mogelijk te sturen zodat zij dat niet hoeft te doen.
En wat betreft je gifbeker die je in mijn gezicht terug gegooid zou hebben, sorry maar dat deert me niet.
Ik vond deze valkuilen voor een samengesteld gezin destijds goede eye openers.
Hier dus ook ervaring, maar ivm privacy en open forum ga ik hier verder niets over delen.
Wel lees ik mee..
Hier dus ook ervaring, maar ivm privacy en open forum ga ik hier verder niets over delen.
Wel lees ik mee..
Idem.quote:
Ik vond deze valkuilen voor een samengesteld gezin destijds goede eye openers.
Hier dus ook ervaring, maar ivm privacy en open forum ga ik hier verder niets over delen.
Wel lees ik mee..
Je ontwijkt mijn vraag. Ik vraag me af wat jouw referentiekader is. En je gaat er vanuit dat mensen niet leren en veranderen, dat vind ik niet helemaal fair maar het is je goed recht om er zo over te denken.quote:
[..]
Meermaals de fundering onder kinderen vandaan trekken degraderen tot 'inschattingsfouten' én hem nog een betrokken en leuke vader vinden. Dan heb je een roze integraal helm op hoor.
[..]
Na een scheiding, diverse mislukte relaties en een gefaald samenwoon experiment zou ik er niet meer aan beginnen.
Jonge kinderen hebben dan al veel meer emotionele ellende meegemaakt dan ze kunnen behappen en verdienen beter dan nog een risicovolle relatie waar ze niet voor hebben gekozen.
Hoe is jouw relatie met je vorige stiefkinderen?
De relatie met de kinderen van mijn ex was wel OK maar nooit echt de diepte in gegaan met ze. Uitermate gesloten kinderen. Ik had eigenlijk weinig met ze, ze zijn ook een stuk ouder en dan is het gewoon een kwestie van hoe goed lig je elkaar. Zij waren ontzettend beschadigd na een vechtscheiding. Vandaag de dag wel eens een like, wederzijdse interesse over hoe het nu gaat, maar niet veel meer dan dat.
Resistance is futile.
Goeie link! Thanksquote:
Ik vond deze valkuilen voor een samengesteld gezin destijds goede eye openers.
Hier dus ook ervaring, maar ivm privacy en open forum ga ik hier verder niets over delen.
Wel lees ik mee..
Resistance is futile.
Heb ik een onderliggend probleem gemist ofzo? Issues uit andere topics?
Ik vind dat er onnodig lelijk gedaan wordt over en tegen TS. Ik kan werkelijkwaar niets geks uit haar reacties halen waardoor ze bestempeld wordt als bozestiefmoederfeeks....
Ik vind dat er onnodig lelijk gedaan wordt over en tegen TS. Ik kan werkelijkwaar niets geks uit haar reacties halen waardoor ze bestempeld wordt als bozestiefmoederfeeks....
dat lijkt me ook niet het issue. Naar mijn idee heeft ze alleen een veel te rooskleurig beeld van de hele situatie. Ze beschrijft het meteen als een sprookje en vervolgens moet en zal het geweldig worden omdat zij dat zo bedacht heeft, tenslotte is zij gek op die dochters en zijn de dochters gek op haar, dus het komt gewoon goed. En ze roept dat iets te hard, ze overtuigt er geen ervaringsdeskundige mee, misschien dat ze zichzelf er mee overtuigt, geen idee.quote:
Heb ik een onderliggend probleem gemist ofzo? Issues uit andere topics?
Ik vind dat er onnodig lelijk gedaan wordt over en tegen TS. Ik kan werkelijkwaar niets geks uit haar reacties halen waardoor ze bestempeld wordt als bozestiefmoederfeeks....
En leuk hoor, dat de vader in haar ogen zo'n betrokken vader is die heeft geleerd van de eerdere mislukte samenwoonacties, maar dat blijkt nou niet echt, hij stort zich namelijk wederom in sneltreinvaart in het volgende samenwoonavontuur.
Daar valt men over, ik in elk geval wel. Ik twijfel niet aan de goede bedoelingen van TS, echt niet, maar het is echt geen sprookje, hoe leuk je het ook vertelt. Het gaat verdorie om twee meisjes die al het nodige hebben meegemaakt en nu weer in een volgend avontuur worden meegesleept.
Maar dit is toch ook geen r&p advies gevraagd topic? Dit gaat toch om het uitwisselen van ervaringen?
disclaimer
Voor mijn huidige relatie heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten. We woonden alleen niet samen (achteraf, hoe pijnlijk ook, alleen maar beter), ik was er wel heel vaak. Mijn toenmalige vriend had net als jij voor mij ook andere vriendinnen gehad die een rol hadden gespeeld in het leven van zijn toen 7-jarige dochter. Dat had ook best z'n weerslag gehad. Ik vond dat moeilijk, omdat ik zelf wat andere opvattingen heb over de introductie van nieuwe partners in het leven van kinderen. Maar ja, net als jij was ik tot over mijn oren verliefd.
Ik herken veel in je verhalen: over het uittesten, het gevoel hebben dat je vriend je niet steunt op momenten dat jij grenzen of regels wilt stellen, ook de hoge en niet altijd realistische verwachtingen die je hebt bij de kinderen, het besef daarvan ook, maar dat moeilijk kunnen veranderen. Want tja, hoe je het ook wendt of keert: het zijn niet jouw kinderen.
Bij ons heeft het niet gewerkt. Dat heeft met veel factoren te maken die ik nu niet allemaal uit de doeken zal doen, maar één van de redenen is toch wel dat we er niet goed uitkwamen, en dat ík er niet goed uitkwam: wat mijn plaats nou was in dit gezin.
Ik kan wel delen wat ik hiervan geleerd heb en ik kan je in de situatie waarin je nu zit misschien een beetje advies geven.
Wat ik geleerd heb:
- ga ervan uit dat hij in zijn vaderrol altijd de natuurlijke neiging zal hebben op te komen voor zijn dochter. Ook als dat betekent dat jij daar boos om zal zijn of je niet gesteund zal voelen. Zijn loyaliteit ligt bij zijn kind, altijd. En ja, dat zal vaak heel lastig zijn;
- jij kijkt op een andere en meer afstandelijkere manier naar zijn kinderen, en daardoor heb je ook een ander idee over hun gedrag en de bijbehorende opvoeding. Ik vind, nu ik zelf kinderen heb, dat ik soms vrij hard naar mijn stiefdochter keek (en ik herken het ook in hoe jij schrijft over je stiefdochters). De irritatie die ik kon voelen over haar gedrag zal ik nooit zo voelen ten aanzien van mijn eigen dochter. Toen voelde het ook vaak als concurrentie, hoe kinderachtig dat ook lijkt.. Dat gevoel is voor de natuurlijke ouder onbekend. Hij kan zich misschien wel wat inleven, maar echt begrijpen zal hij dat niet. Dat is dus iets van jou;
- Dit gevoel gaat misschien wel nooit helemaal over. Ik heb dat destijds echt onderschat.
- bedenk dat jij eigenlijk degene bent die van alles wilt: jij wil met deze man zijn, jij wil met deze kinderen een band opbouwen. Zij hebben nergens om gevraagd, dus jij zal hier hard voor moeten werken, zij niet per se; Dat betekent dus voor nu en misschien wel voor altijd: heel erg veel geven en maar heel weinig terugkrijgen,
- jij hebt als stiefmoeder de minste invloed: de biologische ouders,de kinderen: zij vormen de spil. Dus ook al wonen ze in jouw huis, jij speelt de tweede viool. Ik hoop dat je echt goed begrijpt wat dat betekent en dat je zeker weet dat je dat wilt. Je zult je eigen plek moeten veiligstellen: een eigen kamer in huis waar jij je kunt terugtrekken, weekenden weg als jij even geen behoefte hebt aan een weekend met de kinderen bijv.
Mijn advies voor nu zou zijn: laat dat gedoe over helpen in het huishouden voor wat het is. Dat is in dit stadium niet het belangrijkste. Daar krijg je alleen maar weerstand over. Investeer in het opbouwen van een band door leuke dingen met ze te doen, te kletsen, interesse te tonen. Jij hebt misschien het gevoel dat je ze al best aardig kent, maar kennen ze jou ook al echt goed? Zo lang is dit nog niet aan de gang. Het vraagt veel tijd en veel investering. En verder: geef ze ook tijd alleen met hun vader. Dus misschien eens een weekend alleen de deur uit als de kinderen er zijn. De meisjes hebben daar vast en zeker behoefte aan, al kunnen ze dat misschien niet uitspreken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Franny_G op 28-06-2018 13:31:40 ]
Ik herken veel in je verhalen: over het uittesten, het gevoel hebben dat je vriend je niet steunt op momenten dat jij grenzen of regels wilt stellen, ook de hoge en niet altijd realistische verwachtingen die je hebt bij de kinderen, het besef daarvan ook, maar dat moeilijk kunnen veranderen. Want tja, hoe je het ook wendt of keert: het zijn niet jouw kinderen.
Bij ons heeft het niet gewerkt. Dat heeft met veel factoren te maken die ik nu niet allemaal uit de doeken zal doen, maar één van de redenen is toch wel dat we er niet goed uitkwamen, en dat ík er niet goed uitkwam: wat mijn plaats nou was in dit gezin.
Ik kan wel delen wat ik hiervan geleerd heb en ik kan je in de situatie waarin je nu zit misschien een beetje advies geven.
Wat ik geleerd heb:
- ga ervan uit dat hij in zijn vaderrol altijd de natuurlijke neiging zal hebben op te komen voor zijn dochter. Ook als dat betekent dat jij daar boos om zal zijn of je niet gesteund zal voelen. Zijn loyaliteit ligt bij zijn kind, altijd. En ja, dat zal vaak heel lastig zijn;
- jij kijkt op een andere en meer afstandelijkere manier naar zijn kinderen, en daardoor heb je ook een ander idee over hun gedrag en de bijbehorende opvoeding. Ik vind, nu ik zelf kinderen heb, dat ik soms vrij hard naar mijn stiefdochter keek (en ik herken het ook in hoe jij schrijft over je stiefdochters). De irritatie die ik kon voelen over haar gedrag zal ik nooit zo voelen ten aanzien van mijn eigen dochter. Toen voelde het ook vaak als concurrentie, hoe kinderachtig dat ook lijkt.. Dat gevoel is voor de natuurlijke ouder onbekend. Hij kan zich misschien wel wat inleven, maar echt begrijpen zal hij dat niet. Dat is dus iets van jou;
- Dit gevoel gaat misschien wel nooit helemaal over. Ik heb dat destijds echt onderschat.
- bedenk dat jij eigenlijk degene bent die van alles wilt: jij wil met deze man zijn, jij wil met deze kinderen een band opbouwen. Zij hebben nergens om gevraagd, dus jij zal hier hard voor moeten werken, zij niet per se; Dat betekent dus voor nu en misschien wel voor altijd: heel erg veel geven en maar heel weinig terugkrijgen,
- jij hebt als stiefmoeder de minste invloed: de biologische ouders,de kinderen: zij vormen de spil. Dus ook al wonen ze in jouw huis, jij speelt de tweede viool. Ik hoop dat je echt goed begrijpt wat dat betekent en dat je zeker weet dat je dat wilt. Je zult je eigen plek moeten veiligstellen: een eigen kamer in huis waar jij je kunt terugtrekken, weekenden weg als jij even geen behoefte hebt aan een weekend met de kinderen bijv.
Mijn advies voor nu zou zijn: laat dat gedoe over helpen in het huishouden voor wat het is. Dat is in dit stadium niet het belangrijkste. Daar krijg je alleen maar weerstand over. Investeer in het opbouwen van een band door leuke dingen met ze te doen, te kletsen, interesse te tonen. Jij hebt misschien het gevoel dat je ze al best aardig kent, maar kennen ze jou ook al echt goed? Zo lang is dit nog niet aan de gang. Het vraagt veel tijd en veel investering. En verder: geef ze ook tijd alleen met hun vader. Dus misschien eens een weekend alleen de deur uit als de kinderen er zijn. De meisjes hebben daar vast en zeker behoefte aan, al kunnen ze dat misschien niet uitspreken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Franny_G op 28-06-2018 13:31:40 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Feest van herkenning op elk punt dat je aanhaalt, heel fijn om dit te lezen. Het zal nog wel een duren voor ik er aan wen dat ik de tweede viool speelquote:
Voor mijn huidige relatie heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten. We woonden alleen niet samen (achteraf, hoe pijnlijk ook, alleen maar beter), ik was er wel heel vaak. Mijn toenmalige vriend had net als jij voor mij ook andere vriendinnen gehad die een rol hadden gespeeld in het leven van zijn toen 7-jarige dochter. Dat had ook best z'n weerslag gehad. Ik vond dat moeilijk, omdat ik zelf wat andere opvattingen heb over de introductie van nieuwe partners in het leven van kinderen. Maar ja, net als jij was ik tot over mijn oren verliefd.
Ik herken veel in je verhalen: over het uittesten, het gevoel hebben dat je vriend je niet steunt op momenten dat jij grenzen of regels wilt stellen, ook de hoge en niet altijd realistische verwachtingen die je hebt bij de kinderen, het besef daarvan ook, maar dat moeilijk kunnen veranderen. Want tja, hoe je het ook wendt of keert: het zijn niet jouw kinderen.
Bij ons heeft het niet gewerkt. Dat heeft met veel factoren te maken die ik nu niet allemaal uit de doeken zal doen, maar één van de redenen is toch wel dat we er niet goed uitkwamen, en dat ík er niet goed uitkwam: wat mijn plaats nou was in dit gezin.
Ik kan wel delen wat ik hiervan geleerd heb en ik kan je in de situatie waarin je nu zit misschien een beetje advies geven.
Wat ik geleerd heb:
- ga ervan uit dat hij in zijn vaderrol altijd de natuurlijke neiging zal hebben op te komen voor zijn dochter. Ook als dat betekent dat jij daar boos om zal zijn of je niet gesteund zal voelen. Zijn loyaliteit ligt bij zijn kind, altijd. En ja, dat zal vaak heel lastig zijn;
- jij kijkt op een andere en meer afstandelijkere manier naar zijn kinderen, en daardoor heb je ook een ander idee over hun gedrag en de bijbehorende opvoeding. Ik vind, nu ik zelf kinderen heb, dat ik soms vrij hard naar mijn stiefdochter keek (en ik herken het ook in hoe jij schrijft over je stiefdochters). De irritatie die ik kon voelen over haar gedrag zal ik nooit zo voelen ten aanzien van mijn eigen dochter. Toen voelde het ook vaak als concurrentie, hoe kinderachtig dat ook lijkt.. Dat gevoel is voor de natuurlijke ouder onbekend. Hij kan zich misschien wel wat inleven, maar echt begrijpen zal hij dat niet. Dat is dus iets van jou;
- Dit gevoel gaat misschien wel nooit helemaal over. Ik heb dat destijds echt onderschat.
- bedenk dat jij eigenlijk degene bent die van alles wilt: jij wil met deze man zijn, jij wil met deze kinderen een band opbouwen. Zij hebben nergens om gevraagd, dus jij zal hier hard voor moeten werken, zij niet per se; Dat betekent dus voor nu en misschien wel voor altijd: heel erg veel geven en maar heel weinig terugkrijgen,
- jij hebt als stiefmoeder de minste invloed: de biologische ouders,de kinderen: zij vormen de spil. Dus ook al wonen ze in jouw huis, jij speelt de tweede viool. Ik hoop dat je echt goed begrijpt wat dat betekent en dat je zeker weet dat je dat wilt. Je zult je eigen plek moeten veiligstellen: een eigen kamer in huis waar jij je kunt terugtrekken, weekenden weg als jij even geen behoefte hebt aan een weekend met de kinderen bijv.
Mijn advies voor nu zou zijn: laat dat gedoe over helpen in het huishouden voor wat het is. Dat is in dit stadium niet het belangrijkste. Daar krijg je alleen maar weerstand over. Investeer in het opbouwen van een band door leuke dingen met ze te doen, te kletsen, interesse te tonen. Jij hebt misschien het gevoel dat je ze al best aardig kent, maar kennen ze jou ook al echt goed? Zo lang is dit nog niet aan de gang. Het vraagt veel tijd en veel investering. En verder: geef ze ook tijd alleen met hun vader. Dus misschien eens een weekend alleen de deur uit als de kinderen er zijn. De meisjes hebben daar vast en zeker behoefte aan, al kunnen ze dat misschien niet uitspreken.
, ik kan me voorstellen dat dit uiteindelijk toch een dealbreaker kan zijn en ik snap nu ook beter waarom dat zo voelt.
Resistance is futile.
|
|
