Je stiefkinderen

quote:

Op dinsdag 26 juni 2018 19:44 schreef Mojo.jojo het volgende:
Als ik je beschrijving van Pipi in post 4 terug lees dan was ze gewoon haarzelf in deze situatie? Ik neem aan dat de eerste beschrijving is hoe ze naar iedereen is? Dan was haar reactie hoe ze is, en niet iets persoonlijks naar jou.

Ze is de jongste? Los van dat het wellicht in haar aard zit, als jongste van het stel je plekje verwerven thuis is een natuurlijk instinct? Of misschien juist omdat ze als jongste het meest gekoesterd/beschermd werd en nu 'een voetstuk' wil behouden? Hoe dan ook, hetgeen waar jij je soms (begrijpelijk) aan irriteert is rationeel gezien lang niet altijd een slechte eigenschap.

Probeer het positieve erin te zien, en het op zo'n manier aan te pakken dat ze mee gaat buigen (niet veroordelen/confronteren maar vragen stellen waarom ze iets doet?).

Ik probeer mijn kind zelf een mate van veelzijdigheid mee te geven. Ten minste, dat houd ik mezelf voor. Assertief als de situatie daar om vraagt, maar ook gehoorzaam als het nodig is.

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 09:32 schreef Candaasje het volgende:

[..]

Maar is dat misschien nog steeds een vorm van 'muiterij'? Of beter gezegd; de bevestiging zoeken dat haar vader altijd voor háár zal kiezen, welke vrouw er ook met hem samenwoont? En waar ze ook zelf moet wonen?
Het is nogal wat voor een kind, al die enorme veranderingen in korte tijd, en het brengt een hoop onzekerheid met zich mee. Zeker voor zo'n jong meisje.

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 09:35 schreef Omentielvo het volgende:
Seven, hoewel het pestgedrag leek, was dat het niet. Als ik lees dat ze al een aantal keer een gebroken hart heeft gehad door een relatie die niet stand hield, snap ik wel dat ze zichzelf gaat beschermen tegen een gebroken hart. En de beste manier is om te zorgen dat je jezelf niet gaat hechten aan zo’n nieuwe vriendin met zulk gedrag.
Ik ben blij dat ze je is gaan vertrouwen.

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 09:43 schreef Doedezemaar het volgende:
Ja had het over een paar stapjes terug, zou een echte stap terug voor nu niet een betere oplossing zijn? En ja, daarmee bedoel ik dat hij weer gewoon in een eigen huis gaat wonen. Die sneltreinvaart waarmee hij in eerdere relaties is gaan samenwonen is nou niet echt goed bevallen (in elk geval bij zijn dochters), waarom doet hij het dan nu weer?

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 10:11 schreef Rockefellow het volgende:

[..]

Dat lijkt me ook. Waarom sleept hij zijn kinderen alweer na een half jaar mee in de zoveelste misère?

Wat een asshole.

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 13:52 schreef Rockefellow het volgende:

[..]

Dat geloof ik wel. Al zegt deze uitspraak vooral iets over jouw referentiekader.

[..]

De vader in kwestie creëert keer op keer instabiele omgevingen voor zijn kinderen. Dan ben je gewoon niet 'de meest betrokken en leuke vader'. Dat jij het niet wil zien snap ik nog wel. Voor de neutrale kijker is hij een impulsieve asshole.

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 13:13 schreef T-D het volgende:
Voor die kinderen is het wel misère. En dat zijn geen sociaal gewenste regels en volgens het boekje door FOK! maar gewoon hoe het in het echte leven niet moet.
En toffe betrokken pa die vooral zijn pik achterna loopt? Paar relaties inclusief samenwonen? Ik dacht dat ik een slechte vader was maar het kan nog erger dus.

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 15:48 schreef rena het volgende:
Concurrentie met een kind van 10? Sorry maar dat vind ik toch niet helemaal gezond klinken hoor Daar hoor je boven te staan, als biologische of als stiefouder. Ik heb het altijd als totaal vanzelfsprekend ervaren dat S (en nu ook C) bij mijn man op 1 staat, ik was zelfs op hem afgeknapt als ik ook maar een beetje had ervaren als dat niet zo was. Ik denk echt dat Six degene is waar je een goed gesprek mee moet hebben.

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 17:19 schreef Mojo.jojo het volgende:
Is dit nou nodig? Op basis van sumiere gegevens iemand bekritiseren, terwijl het zo'n leuk topic kan zijn over hoe je omgaat met elkaars' kinderen?

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 17:23 schreef Doedezemaar het volgende:

[..]

Er reageren wat ervaringsdeskundigen en vervolgens reageert TS met een ontzettend giftige reactie op een ervan. Dus ja, zeg het maar...

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 19:31 schreef Rockefellow het volgende:

[..]

Meermaals de fundering onder kinderen vandaan trekken degraderen tot 'inschattingsfouten' én hem nog een betrokken en leuke vader vinden. Dan heb je een roze integraal helm op hoor.

[..]

Na een scheiding, diverse mislukte relaties en een gefaald samenwoon experiment zou ik er niet meer aan beginnen.
Jonge kinderen hebben dan al veel meer emotionele ellende meegemaakt dan ze kunnen behappen en verdienen beter dan nog een risicovolle relatie waar ze niet voor hebben gekozen.

Hoe is jouw relatie met je vorige stiefkinderen?

quote:

Op woensdag 27 juni 2018 22:46 schreef mrien het volgende:
Ik vond deze valkuilen voor een samengesteld gezin destijds goede eye openers.
Hier dus ook ervaring, maar ivm privacy en open forum ga ik hier verder niets over delen.
Wel lees ik mee..

quote:

Op donderdag 28 juni 2018 13:24 schreef Franny_G het volgende:
Voor mijn huidige relatie heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten. We woonden alleen niet samen (achteraf, hoe pijnlijk ook, alleen maar beter), ik was er wel heel vaak. Mijn toenmalige vriend had net als jij voor mij ook andere vriendinnen gehad die een rol hadden gespeeld in het leven van zijn toen 7-jarige dochter. Dat had ook best z'n weerslag gehad. Ik vond dat moeilijk, omdat ik zelf wat andere opvattingen heb over de introductie van nieuwe partners in het leven van kinderen. Maar ja, net als jij was ik tot over mijn oren verliefd.

Ik herken veel in je verhalen: over het uittesten, het gevoel hebben dat je vriend je niet steunt op momenten dat jij grenzen of regels wilt stellen, ook de hoge en niet altijd realistische verwachtingen die je hebt bij de kinderen, het besef daarvan ook, maar dat moeilijk kunnen veranderen. Want tja, hoe je het ook wendt of keert: het zijn niet jouw kinderen.

Bij ons heeft het niet gewerkt. Dat heeft met veel factoren te maken die ik nu niet allemaal uit de doeken zal doen, maar één van de redenen is toch wel dat we er niet goed uitkwamen, en dat ík er niet goed uitkwam: wat mijn plaats nou was in dit gezin.

Ik kan wel delen wat ik hiervan geleerd heb en ik kan je in de situatie waarin je nu zit misschien een beetje advies geven.
Wat ik geleerd heb:
- ga ervan uit dat hij in zijn vaderrol altijd de natuurlijke neiging zal hebben op te komen voor zijn dochter. Ook als dat betekent dat jij daar boos om zal zijn of je niet gesteund zal voelen. Zijn loyaliteit ligt bij zijn kind, altijd. En ja, dat zal vaak heel lastig zijn;
- jij kijkt op een andere en meer afstandelijkere manier naar zijn kinderen, en daardoor heb je ook een ander idee over hun gedrag en de bijbehorende opvoeding. Ik vind, nu ik zelf kinderen heb, dat ik soms vrij hard naar mijn stiefdochter keek (en ik herken het ook in hoe jij schrijft over je stiefdochters). De irritatie die ik kon voelen over haar gedrag zal ik nooit zo voelen ten aanzien van mijn eigen dochter. Toen voelde het ook vaak als concurrentie, hoe kinderachtig dat ook lijkt.. Dat gevoel is voor de natuurlijke ouder onbekend. Hij kan zich misschien wel wat inleven, maar echt begrijpen zal hij dat niet. Dat is dus iets van jou;
- Dit gevoel gaat misschien wel nooit helemaal over. Ik heb dat destijds echt onderschat.
- bedenk dat jij eigenlijk degene bent die van alles wilt: jij wil met deze man zijn, jij wil met deze kinderen een band opbouwen. Zij hebben nergens om gevraagd, dus jij zal hier hard voor moeten werken, zij niet per se; Dat betekent dus voor nu en misschien wel voor altijd: heel erg veel geven en maar heel weinig terugkrijgen,
- jij hebt als stiefmoeder de minste invloed: de biologische ouders,de kinderen: zij vormen de spil. Dus ook al wonen ze in jouw huis, jij speelt de tweede viool. Ik hoop dat je echt goed begrijpt wat dat betekent en dat je zeker weet dat je dat wilt. Je zult je eigen plek moeten veiligstellen: een eigen kamer in huis waar jij je kunt terugtrekken, weekenden weg als jij even geen behoefte hebt aan een weekend met de kinderen bijv.

Mijn advies voor nu zou zijn: laat dat gedoe over helpen in het huishouden voor wat het is. Dat is in dit stadium niet het belangrijkste. Daar krijg je alleen maar weerstand over. Investeer in het opbouwen van een band door leuke dingen met ze te doen, te kletsen, interesse te tonen. Jij hebt misschien het gevoel dat je ze al best aardig kent, maar kennen ze jou ook al echt goed? Zo lang is dit nog niet aan de gang. Het vraagt veel tijd en veel investering. En verder: geef ze ook tijd alleen met hun vader. Dus misschien eens een weekend alleen de deur uit als de kinderen er zijn. De meisjes hebben daar vast en zeker behoefte aan, al kunnen ze dat misschien niet uitspreken.