Depressie & Angst #150

De relatie is over. En ik ben er echt helemaal kapot van

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 06:16 schreef ChildoftheStars het volgende:
De relatie is over. En ik ben er echt helemaal kapot van

Hey, dikke knuffel.

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 22:42 schreef Droopie het volgende:

Zijn er hier toevallig mensen die bepaalde plaatsen mijden in de wereld omdat dit teveel prikkels oplevert?

Ja, als het even kan wel. Ik vermijd het liefst plekken waar heel veel mensen zijn. Pretparken op topdrukke dagen, winkels met uitverkoop ala black friday waar mensen elkaar platdrukken voor korting. Dat soort dingen heb ik een schurfthekel aan.
Bepaalde steden niet, maar ik moet ook zeggen dat ik niet zo'n vakantieganger ben .

Niet tevreden met de weersomstandigheden vandaag! Grrrrrr. Kapot van! Tja het leven wordt inderdaad snel minder leuk als we dingen waar we geen controle over hebben laten bepalen hoe we ons voelen.
Focus lekker op de dingen waar je wel controle over hebt. Dat heeft iig nog zin!!

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 23:02 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Grote kans van slagen als je deze vraag in 't autismetopic stelt

Want mensen met een angststoornis worden natuurlijk nergens door geprikkeld.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 06:16 schreef ChildoftheStars het volgende:
De relatie is over. En ik ben er echt helemaal kapot van

Sterkte Child

Weet verder even niet zo goed wat ik moet zeggen.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 06:16 schreef ChildoftheStars het volgende:
De relatie is over. En ik ben er echt helemaal kapot van

Knuffels.
Wat ontzettend rot dat t zo is gelopen meid.

quote:

Op vrijdag 30 maart 2018 22:42 schreef Droopie het volgende:
Ik weet niet of dit het juiste topic ervoor is, maar ik heb vandaag een gesprek gehad met de praktijkondersteunende begeleider.

Ik heb nu 3 weken vakantie (dinsdag begin ik bij nieuwe werkgever).

Maar ik ben dus op vakantie geweest naar Dubai, het heeft me enerzijds veel positieve energie gegeven, maar het heeft me ook zwaar overprikkeld.

Dit had ik eigenlijk wel verwacht van te voren, echter het trok me gewoon erg aan.
Nu zei die vrouw, "als je het mij van te voren gevraagd had, had ik het je afgeraden".
Ik kan haar hier geen ongelijk in geven, zeker met de kennis van achteraf.

Zijn er hier toevallig mensen die bepaalde plaatsen mijden in de wereld omdat dit teveel prikkels oplevert?

(verder gaat het wel redelijk tot goed met mij, ik ben wel ontiegelijk toe aan structuur in mijn leven met werk en vroeg opstaan enzo)

Goed dat je het verder besproken hebt. Maar vooraf wist je toch eigenlijk al dat t te intens zou zijn?

Afhankelijk van mn hoeveelheid energie mijd ik locaties met teveel prikkels. Soms is boodschappen doen bij de ah xl al teveel.

Ik kan me wel redelijk afsluiten voor prikkels. Wat dan wel lastig is is als er mensen zijn die continue de aandacht ergens op vestigen.

Op vakantie in Boedapest had ik er best last van dat 1 persoon echt elk glimmertje, kunstwerk of mooie stoeptegel aanwees en vroeg of ik t gezien had. Op mijn eigen tempo gaat t wel, en kan ik t gedoseerd binnenlaten, maar op die manier werkte het totaal niet. Dus toen gevraagd of ze daar mee wilde stoppen. Vond ze niet leuk maar het was wel even nodig.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 11:29 schreef aeque het volgende:

[..]

Want mensen met een angststoornis worden natuurlijk nergens door geprikkeld.

Ik vind die nuance inderdaad ook belangrijk en interessant.

Er is wat overlap in de stoornissen maar het één sluit het ander niet uit.

Zelf heb ik bijvoorbeeld het idee dat ik minder goed tegen prikkels kan wanneer het slecht gaat.

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 15:58 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Goed dat je het verder besproken hebt. Maar vooraf wist je toch eigenlijk al dat t te intens zou zijn?

Afhankelijk van mn hoeveelheid energie mijd ik locaties met teveel prikkels. Soms is boodschappen doen bij de ah xl al teveel.

Ik kan me wel redelijk afsluiten voor prikkels. Wat dan wel lastig is is als er mensen zijn die continue de aandacht ergens op vestigen.

Op vakantie in Boedapest had ik er best last van dat 1 persoon echt elk glimmertje, kunstwerk of mooie stoeptegel aanwees en vroeg of ik t gezien had. Op mijn eigen tempo gaat t wel, en kan ik t gedoseerd binnenlaten, maar op die manier werkte het totaal niet. Dus toen gevraagd of ze daar mee wilde stoppen. Vond ze niet leuk maar het was wel even nodig.

klopt, maar ik vroeg mij ook af of het in de nabije toekomst wel mogelijk was of dat dit "nooit" meer handig wordt.

ik ben alleen geweest, dus ik had geen last van "eigen" mensen die op mijn zenuwen werkten.

volgende keer wat meer afgelegen zitten en niet alles in 5 dagen willen proppen.

Verder gaat alles wel goed hier, zelfs zin in mijn nieuwe baan en om weer aan de slag te gaan.
Maar het gesprek met de PO vond ik even nodig, soort periodiek onderhoud van een expert (de meeste hier zijn ook experts hoor )

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 19:16 schreef Droopie het volgende:

[..]

klopt, maar ik vroeg mij ook af of het in de nabije toekomst wel mogelijk was of dat dit "nooit" meer handig wordt.

ik ben alleen geweest, dus ik had geen last van "eigen" mensen die op mijn zenuwen werkten.

volgende keer wat meer afgelegen zitten en niet alles in 5 dagen willen proppen.

Verder gaat alles wel goed hier, zelfs zin in mijn nieuwe baan en om weer aan de slag te gaan.
Maar het gesprek met de PO vond ik even nodig, soort periodiek onderhoud van een expert (de meeste hier zijn ook experts hoor )

Klinkt goed allemaal!

Gezien de periode die je achter je hebt liggen denk ik dat het niet zo gek is dat je nu nog snel overprikkeld raakt. Dat heeft simpelweg veel tijd nodig om te herstellen. Dus mijn gedachte erover is dat dat nog wel een heel eind bijtrekt.

Child, sterkte, wat klote!

Luchtbel, hoe is het met jou?

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 19:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Klinkt goed allemaal!

Gezien de periode die je achter je hebt liggen denk ik dat het niet zo gek is dat je nu nog snel overprikkeld raakt. Dat heeft simpelweg veel tijd nodig om te herstellen. Dus mijn gedachte erover is dat dat nog wel een heel eind bijtrekt.

Op naar Tokyo dan maar over 2 jaar

Waarom duurt een mensenleven zo lang?

quote:

Op zondag 1 april 2018 01:10 schreef Achterhoker het volgende:
Waarom duurt een mensenleven zo lang?

Sommige mensen levens duren slechts een minuut..

quote:

Op zaterdag 31 maart 2018 16:07 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Zelf heb ik bijvoorbeeld het idee dat ik minder goed tegen prikkels kan wanneer het slecht gaat.

Ik denk dat dit wel klopt.
Ik denk dat dit voor iedereen wel zo is?
Ik merk dit voor mezelf in elk geval ook op (als 't slechter met me gaat, voel ik me sneller overprikkeld).

Ik zie het een beetje als een soort buffer. Hoe minder buffer je hebt, hoe sneller je overprikkeld bent. Een angststoornis kan deze buffer ook verkleinen evenals slecht slapen en dingen als weinig zelfvertrouwen hebben.

Hey iedereen, ik heb al een tijdje niks gepost, maar het zit me allemaal gewoon even hoog. Dit paasweekend was verder super, veel dingen gedaan, mensen gesproken en goed geborreld. Wat ik vaak heb is dat wanneer werk langer dan normaal wegvalt, zaken boven komen drijven. Zo’n knagend gevoel van binnen, onzekerheden die ik heb, pijn over de relatie met mijn ouders, ballast die ik vanwege mijn verleden meedraag.

Momenteel is het vooral getriggered door de paasdagen. Mijn moeder heeft er nog steeds allemaal moeite mee. Ik heb inmiddels een goede balans gevonden in mijzelf om er mee om te gaan. Ik wil haar ook zien want ik houd van haar, alleen te veel contact betekent compleet opgeslokt worden door al haar problemen. Ik heb de balans inmiddels beter tussen deze twee, alleen ideaal blijft het verre van.

Het is iets waar ik geen controle over heb, en dit is voor mij persoonlijk moeilijk. We hebben elkaar vorige week nog uitgebreid gesproken gedurende haar verjaardag, maar dit pasen wilde ik gewoon rust. Al die druk om per sé wat met familie te doen, ik vind dat moeilijk. Ik besteed dit weekend daarom voornamelijk aan mezelf en weet hoe pijnlijk mijn moeder dat vindt. Ze is nog door haar rug gegaan ook en ik bood aan om boodschappen te doen voor haar, alleen ze wil anderen niet tot last zijn.

Er is eigenlijk geen punt tot dit verhaal, alleen ik moest het gewoon allemaal even kwijt. De situatie speelt al langer en soms borrelt hij gewoon weer op, wanneer de afleiding wegvalt.

Het leven is imperfect en daar hebben we allemaal mee te leven. Ik blijf doen wat ik doe, omdat ik weet dat ik goed bezig ben. Dat is zeker een enorm positieve noot. Er is naast alle ellende ook enorm veel goeds. Die twee bestaan naast elkaar, en hoe weinig invloed ik er ook op heb, doe ik er alles aan om naast de ellende zo veel mogelijk goeds in te bouwen!

quote:

Op maandag 2 april 2018 13:39 schreef duracellkonijntje het volgende:
Hey iedereen, ik heb al een tijdje niks gepost, maar het zit me allemaal gewoon even hoog. Dit paasweekend was verder super, veel dingen gedaan, mensen gesproken en goed geborreld. Wat ik vaak heb is dat wanneer werk langer dan normaal wegvalt, zaken boven komen drijven. Zo’n knagend gevoel van binnen, onzekerheden die ik heb, pijn over de relatie met mijn ouders, ballast die ik vanwege mijn verleden meedraag.

Momenteel is het vooral getriggered door de paasdagen. Mijn moeder heeft er nog steeds allemaal moeite mee. Ik heb inmiddels een goede balans gevonden in mijzelf om er mee om te gaan. Ik wil haar ook zien want ik houd van haar, alleen te veel contact betekent compleet opgeslokt worden door al haar problemen. Ik heb de balans inmiddels beter tussen deze twee, alleen ideaal blijft het verre van.

Het is iets waar ik geen controle over heb, en dit is voor mij persoonlijk moeilijk. We hebben elkaar vorige week nog uitgebreid gesproken gedurende haar verjaardag, maar dit pasen wilde ik gewoon rust. Al die druk om per sé wat met familie te doen, ik vind dat moeilijk. Ik besteed dit weekend daarom voornamelijk aan mezelf en weet hoe pijnlijk mijn moeder dat vindt. Ze is nog door haar rug gegaan ook en ik bood aan om boodschappen te doen voor haar, alleen ze wil anderen niet tot last zijn.

Er is eigenlijk geen punt tot dit verhaal, alleen ik moest het gewoon allemaal even kwijt. De situatie speelt al langer en soms borrelt hij gewoon weer op, wanneer de afleiding wegvalt.

Het leven is imperfect en daar hebben we allemaal mee te leven. Ik blijf doen wat ik doe, omdat ik weet dat ik goed bezig ben. Dat is zeker een enorm positieve noot. Er is naast alle ellende ook enorm veel goeds. Die twee bestaan naast elkaar, en hoe weinig invloed ik er ook op heb, doe ik er alles aan om naast de ellende zo veel mogelijk goeds in te bouwen!

Rust voor jezelf is ook belangrijk. Maar wees blij dat je tenminste nog iemand hebt. Anders zit je net zoals ik op je 30ste verjaardag alleen thuis, hopend op dat ene berichtje met een felicitatie van die laatste persoon die dichtbij je staat (of stond). Terwijl je jezelf afvraagt waar je het eigenlijk allemaal voor doet.

Vanavond maar vroeg op het nest. Momenteel erg geprikkeld door elk klein geluid...

Na een paar weken van steeds intens moe zijn voel ik me weer wat energieker. Het hielp dat ik vandaag een dagje geen vrijwilligerswerk deed en ook dat ik herkende dat de gewoonte van iemand om mij steeds informatie te vragen over dingen die ik niet weet of interessant vind te herkennen. Ik merkte het vooral nadat ik een paar keer zonder hem op pad was en me niet helemaal doodop voelde. Oftewel hem ga ik een volgende keer vragen dat minder te doen.

Ik hoop dat ik dat energieke een beetje kan vasthouden. Ik heb echt zo lekker gewandeld de afgelopen dagen en had zowaar energie om wat aan t huishouden te doen. Resultaat: fijn opgeruimde woonkamer.

quote:

Op maandag 2 april 2018 23:36 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Na een paar weken van steeds intens moe zijn voel ik me weer wat energieker. Het hielp dat ik vandaag een dagje geen vrijwilligerswerk deed en ook dat ik herkende dat de gewoonte van iemand om mij steeds informatie te vragen over dingen die ik niet weet of interessant vind te herkennen. Ik merkte het vooral nadat ik een paar keer zonder hem op pad was en me niet helemaal doodop voelde. Oftewel hem ga ik een volgende keer vragen dat minder te doen.

Ik hoop dat ik dat energieke een beetje kan vasthouden. Ik heb echt zo lekker gewandeld de afgelopen dagen en had zowaar energie om wat aan t huishouden te doen. Resultaat: fijn opgeruimde woonkamer.

En als de energie er even niet meer is dan is dat ook oké. Rust en ontspanning zijn ook belangrijk.

quote:

Op donderdag 22 maart 2018 22:56 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Ik schrijf veel.

Daarnaast: waarom wil je precies weten wat je kunt verwachten?
(Heb je de depressies als verlammend ervaren destijds (bijvoorbeeld) waardoor het een te grote impact had op andere aspecten van je leven en wil je daar een soort controle over krijgen?) Als je de eerste vraag concreet voor jezelf kunt beantwoorden kun je ook iets gerichter zoeken naar wat handig zou zijn.

quote:

Op donderdag 22 maart 2018 23:54 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik zei laatst nog tegen mijn psycholoog dat ik het lastig vond nog te relateren aan toen het echt slecht met me ging. Ik weet rationeel dat ik heel diep zat maar de gevoelens en hoe het was lijkt nu meer een soort grijsfoto. Ik kan me amper nog voorstellen hoe het toen was.

Hoewel het vaag is heb ik mijn psycholoog en anderen als getuigen dat ik toen echt diep zat, en dat het nu dus belangrijk is en blijft aan mezelf te werken om te voorkomen dat dat herhaald wordt.

quote:

Op vrijdag 23 maart 2018 12:58 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat ik hier wel herken (en wat verder op zich losstaat van het depressie-verhaal zelf), is dat toen ik bijvoorbeeld nog abilify nam, m'n emoties veel meer afgevlakt waren.
Ik kan me wel dingetjes herinneren van de invloed die dit op m'n dagelijkse leven had, maar ik kan me eigenlijk niet meer voorstellen hoe dit voelt of hoe dit op mijn (even bij gebrek aan betere term) beslissingscentrum inwerkte.

Verder kan ik me depressie wel voorstellen. Misschien omdat ik 't zo vaak en lang en diep heb meegemaakt, maar ik denk ook omdat ik in staat ben om emoties uit 't verleden op te roepen. Een makkelijke manier waarop dit vaker lukt is door bepaalde muziek te luisteren of door op een andere manier een bepaalde sfeer bij mezelf op te roepen.
Het opzoeken van een bepaalde plek die ik bijvoorbeeld met depressie associeer, kan dit ook nog oproepen, maar dit effect is wel minder sterk en verdwijnt ook vrij snel.

Ik kan 't vaak ook oproepen door me te herinneren hoe iets was of hoe iets ging. Tis alsof er een oude la weer opengetrokken wordt en alle shit weer eruit valt (maar vaak wel minder heftig).

Heb je dingen die bij jou sterke emoties oproepen? Heb je bijvoorbeeld passies of is er iets waar je zeg maar gelijk enthousiast van wordt? Dat soort dingen zouden je meer inzicht -kunnen- geven wat dit aangaat en ik verwacht dat dit bij jezelf begrijpen ook je angst daarvoor zou kunnen laten doen afnemen (maar garanties bied ik niet ).

Sorry voor mijn late reactie, maar bedankt voor jullie antwoorden.

Misschien weet ik het zelf ook even niet meer. Na meerdere keren psychologische hulp en rare perioden in mijn leven, wilde mijn huisarts me laten onderzoeken voor bipolaire stoornis. Met mijn dossier doorgestuurd naar een psychiater en die kwam tot de zelfde conclusie.

Om niet veel op in te gaan, ik ben gewoon weer bang om in de toekomst depressief te worden. en naar mijn mening is voorkomen altijd beter dan genezen. Ik weet mogelijk wel wat de oorzaak. Kort daarvoor had ik mijn slaapkamer en woonkamer in korte periode helemaal veranderd. Dat heeft me mer energie gekost dan ik had verwacht. Het is meer dat ik niet meer weet wat er toen in mij omging.

Op dit moment ben ik nu wel in een agenda aan het bijhouden hoe het per dag gaat. Bedankt voor diegene die met deze tip kwamen. Verder wilde ik gewoon even mijn verhaal kwijt.

quote:

Op dinsdag 3 april 2018 19:49 schreef Morrigan het volgende:

[..]

[..]

[..]

Sorry voor mijn late reactie, maar bedankt voor jullie antwoorden.

Misschien weet ik het zelf ook even niet meer. Na meerdere keren psychologische hulp en rare perioden in mijn leven, wilde mijn huisarts me laten onderzoeken voor bipolaire stoornis. Met mijn dossier doorgestuurd naar een psychiater en die kwam tot de zelfde conclusie.

Om niet veel op in te gaan, ik ben gewoon weer bang om in de toekomst depressief te worden. en naar mijn mening is voorkomen altijd beter dan genezen. Ik weet mogelijk wel wat de oorzaak. Kort daarvoor had ik mijn slaapkamer en woonkamer in korte periode helemaal veranderd. Dat heeft me mer energie gekost dan ik had verwacht. Het is meer dat ik niet meer weet wat er toen in mij omging.

Op dit moment ben ik nu wel in een agenda aan het bijhouden hoe het per dag gaat. Bedankt voor diegene die met deze tip kwamen. Verder wilde ik gewoon even mijn verhaal kwijt.

Ow wacht even, je hebt de diagnose bipolair gekregen en vandaar dat je bezorgd bent dat dit weer terug komt?

Dat verhaal van je slaapkamer herken ik wel, behalve dan dat ik terug kwam van vakantie en m'n moeder...wat meer had gedaan dan alleen maar de post van de deurmat halen -_-
En het zelf doen..blijkbaar was je er vooraf wel enthousiast over maar daar ben ikzelf ook wel vaker ingestonken

Ik heb trouwens wel zo nu en dan de gedachte gehad van "Soms lijk ik wel een borderliner " maar ik denk niet dat ik een diagnose zou krijgen omdat het bij mij relatief vaak door stress veroorzaakt wordt.

Hoe gaat 't nu met je?

quote:

Op dinsdag 3 april 2018 19:49 schreef Morrigan het volgende:

[..]

[..]

[..]

Sorry voor mijn late reactie, maar bedankt voor jullie antwoorden.

Misschien weet ik het zelf ook even niet meer. Na meerdere keren psychologische hulp en rare perioden in mijn leven, wilde mijn huisarts me laten onderzoeken voor bipolaire stoornis. Met mijn dossier doorgestuurd naar een psychiater en die kwam tot de zelfde conclusie.

Om niet veel op in te gaan, ik ben gewoon weer bang om in de toekomst depressief te worden. en naar mijn mening is voorkomen altijd beter dan genezen. Ik weet mogelijk wel wat de oorzaak. Kort daarvoor had ik mijn slaapkamer en woonkamer in korte periode helemaal veranderd. Dat heeft me mer energie gekost dan ik had verwacht. Het is meer dat ik niet meer weet wat er toen in mij omging.

Op dit moment ben ik nu wel in een agenda aan het bijhouden hoe het per dag gaat. Bedankt voor diegene die met deze tip kwamen. Verder wilde ik gewoon even mijn verhaal kwijt.

Niet bang zijn voor een sombere periode danwel depressie, ik denk namelijk dat als je er echt een angst voor hebt of ontwikkeld je het mogelijk alleen maar eerder in de kaart speelt. Een gedachte schema of dagboek kan inderdaad goed helpen om je een beetje inzicht te geven in je eigen gedachten. En dan met name de kerngedachten. Bevalt mij ook erg goed.

Ps. ik kan zelf niet zo goed verwoorden wat kerngedachten zijn maar als je wilt kan ik je wel een tekst sturen met wat uitleg. Is namelijk veeeeels te lang om hier te posten.

En nou ging het net weer wat beter en heb ik nu weer zoiets. Ik ga het sowieso nog met mijn psycholoog bespreken maar ik moet het even kwijt.

Even geleden had ik een nogal ongemakkelijke situatie waarbij een niet zo positief prive appje bij mijn manager van mn vrijwilligerswerk terechtkwam.

Ik heb dat met hem uitgesproken en ook met mijn broertje en op zich is het opgelost. Maar op de achtergrond is een zaadje geplant van 'nou heb ik het fout gedaan, en nu is het over, nu hebben ze gezien hoe ik echt ben.' Dit besprak ik dinsdag met mijn psycholoog en die vroeg me of er signalen waren dat dit zou kunnen kloppen, en rationeel gezien zijn die er niet.

Tegelijk heb ik een best pijnlijke ontsteking aan mijn oog en kan daardoor slecht slapen. En ik moet toegeven dat ik dit ook wat heb gebruikt om nu al 2 keer niet naar m'n vrijwilligerswerk te gaan. En ik voel me zo'n kluns en angsthaas nu. Aan de ene kant wil ik er nooit meer heen omdat het voelt of op mijn voorhoofd staat dat ik gefaald heb, aan de andere kant ben ik het zo zat dat dit steeds weer gebeurt. Dit is in meerdere werksituaties voorgekomen en ik weet niet hoe ik dit op een betere manier kan aanpakken.

Bij er gewoon heengaan bleef me dat gevoel van schaamte steeds bij en voelde ik me bij elk klein foutje kleiner en stommer. Bij niet meer gaan of weggaan een faalhaas. Beiden wil ik niet, maar hoe kan ik ervoor zorgen dat ik me niet meer zo stom voel? Rationeel kan ik het wel uitleggen en ook dat t me echt wel vergeven is, maar mijn gevoel dat me steeds zegt dat ik er niet mag zijn en een soort faker ben begint me steeds meer te beklemmen.