Wauw, dat is een grote stap. Wil je het wel, ondanks de angst? Of heb je het gevoel dat je moet?quote:Op maandag 26 maart 2018 20:03 schreef Luchtbel het volgende:
Ik heb woensdag ontslag gesprek . Ik ben dan acht jaar vooral opgenomen geweest. Iets van drie of vier maanden niet. Heb een paar nachten in mijn nieuwe woning doorgebracht en ben doodsbang. Maar het gaat wel echt gebeuren.
Dat is overmorgen alquote:Op maandag 26 maart 2018 20:03 schreef Luchtbel het volgende:
Ik heb woensdag ontslag gesprek . Ik ben dan acht jaar vooral opgenomen geweest. Iets van drie of vier maanden niet. Heb een paar nachten in mijn nieuwe woning doorgebracht en ben doodsbang. Maar het gaat wel echt gebeuren.
Wat ik wilde was ergens zijn waar ik goed begeleid werd terwijl ik elders in therapie ben. Dat ging niet. Dat liep anders.quote:Op maandag 26 maart 2018 20:05 schreef kuolema het volgende:
[..]
Wauw, dat is een grote stap. Wil je het wel, ondanks de angst? Of heb je het gevoel dat je moet?
Dit is een nieuwe start, het kan nog alle kanten op dus ook de goede kant. Stomme zin, heb je niets aan natuurlijk.quote:Op maandag 26 maart 2018 20:31 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Wat ik wilde was ergens zijn waar ik goed begeleid werd terwijl ik elders in therapie ben. Dat ging niet. Dat liep anders.
Dus ik heb ervoor gekozen om alleen te gaan wonen, terwijl dat misschien nog te vroeg is.
Maar het is wel een "heb moeten kiezen dat nu te doen".
En dingen zijn dan ook echt veel. De afgelopen acht jaar, gemis van dingen, de hoeveelheid ruimte, zo veel keuzes, mijn dochter, nieuwe spullen, andere mensen, overal geluiden, regeldingen, angst voor het echte leven, komt er nog een hulphond, wanneer ga ik de mist in en zal alles weer opnieuw beginnen? En natuurlijk mijn kapotte zelf waar ik elke dag mee om moet gaan.
Objectief gezien kun je ze de tip geven dat ze de bierspeciaalkaart niet meer moeten kwijtraken (dat moet te doen zijn) en dat die nummers zo aangegeven moeten worden dat er duidelijk staat wat 't moet zijn.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 17:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Pf, ik stoei weer eens met een situatie. Ik ben benieuwd wat jullie vinden. Rationeel snap ik het, nadat mn psycholoog het uitlegde, maar mn gevoel werkt niet mee.
Van de week was ik even wat gaan drinken bij het cafe waar ik ook als vrijwilliger werk. Ik had niet zo'n goeie dag, had een kort lontje. Toen ik wat drinken wilde halen was er een lange rij, toen ik na tien minuten aan de beurt was vroeg ik naar de speciaalbierkaart. De serveerster begreep me niet, en toen ik het uitlegde kon ze de kaart niet vinden. Toen vroeg ik wat voor types bier de 5 op het bord waren, en reageerde ze heel ongeïnteresseerd met 'ja dat weet ik ook niet, kies maar wat'. Omdat ik r op dat moment wel kon schieten ben ik weggelopen.
Ik appte mn broertje om stoom af te blazen met een situatieschets en 'ik kon haar wel een klap verkopen. Mijn broertje doet daar ook vrijwilligerswerk en nam het denk ik verkeerd op, en stuurde het appje door aan de manager en het hele bestuur van dat cafe.
Gisteren vroeg de manager me ernaar en heb ik uitleg gegeven over de situatie. Dat ik 1 het niet vond kunnen dat de serveerster zo reageerde maar 2 ik ook slecht in mn vel zat. Dat ik ff stoom wilde afblazen met dat appje en als ik er verder nog wat mee had gewild ik zelf wel naar hem toe was gekomen ermee. Ik vond het ook echt rot dat mn broertje dat zo naar al die mensen had doorgestuurd. Dat heb ik ook nog met mijn broertje besproken, gevraagd om dat niet meer te doen.
Daarmee was het wel af maar onderhuids blijft het spelen en zie ik er enorm tegen op er morgen weer heen te gaan. Mijn psycholoog vond dat het vooral bij mijn broertje ligt, die op zijn minst even had kunnen vragen of hij het mocht doorsturen. Mijn verstand ik het ermee eens, maar ik voel me best lullig nu tegenover de mensen waar het bij terecht is gekomen en ook de serveerster.
Ik heb er trouwens niet over geklaagd bij de manager omdat ik achteraf niet goed kon zeggen in hoeverre mijn stemming de situatie negatief kleurde en dat vond ik niet fair ten opzichte van haar. Sowieso zou ik zoiets dan liever direct tegen haar zeggen.
Ik was ook laaiend op de serveerster maar ik liep liever weg voordat ik dingen zou zeggen of doen waar ik spijt van zou krijgen.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 18:31 schreef DancingPhoebe het volgende:
Jezus, ik zou ontploffen
Geen idee hoe je relatie met je broertje is en wat zijn rol daar is anders dan vrijwilligercollega? Dit is imo zo'n duidelijke "onderons" app dat op deze manier delen volkomen ongepast is
Poeh... dit hoef je niet te accepteren. Is het misschien een idee, als de emoties gezakt zijn, dit met je broer te bespreken? Gewoon zeggen hoe je je voelt en dat je het vervelend vindt dat hij privé dingen met anderen deelt?quote:Op dinsdag 27 maart 2018 17:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Pf, ik stoei weer eens met een situatie. Ik ben benieuwd wat jullie vinden. Rationeel snap ik het, nadat mn psycholoog het uitlegde, maar mn gevoel werkt niet mee.
Van de week was ik even wat gaan drinken bij het cafe waar ik ook als vrijwilliger werk. Ik had niet zo'n goeie dag, had een kort lontje. Toen ik wat drinken wilde halen was er een lange rij, toen ik na tien minuten aan de beurt was vroeg ik naar de speciaalbierkaart. De serveerster begreep me niet, en toen ik het uitlegde kon ze de kaart niet vinden. Toen vroeg ik wat voor types bier de 5 op het bord waren, en reageerde ze heel ongeïnteresseerd met 'ja dat weet ik ook niet, kies maar wat'. Omdat ik r op dat moment wel kon schieten ben ik weggelopen.
Ik appte mn broertje om stoom af te blazen met een situatieschets en 'ik kon haar wel een klap verkopen. Mijn broertje doet daar ook vrijwilligerswerk en nam het denk ik verkeerd op, en stuurde het appje door aan de manager en het hele bestuur van dat cafe.
Gisteren vroeg de manager me ernaar en heb ik uitleg gegeven over de situatie. Dat ik 1 het niet vond kunnen dat de serveerster zo reageerde maar 2 ik ook slecht in mn vel zat. Dat ik ff stoom wilde afblazen met dat appje en als ik er verder nog wat mee had gewild ik zelf wel naar hem toe was gekomen ermee. Ik vond het ook echt rot dat mn broertje dat zo naar al die mensen had doorgestuurd. Dat heb ik ook nog met mijn broertje besproken, gevraagd om dat niet meer te doen.
Daarmee was het wel af maar onderhuids blijft het spelen en zie ik er enorm tegen op er morgen weer heen te gaan. Mijn psycholoog vond dat het vooral bij mijn broertje ligt, die op zijn minst even had kunnen vragen of hij het mocht doorsturen. Mijn verstand ik het ermee eens, maar ik voel me best lullig nu tegenover de mensen waar het bij terecht is gekomen en ook de serveerster.
Ik heb er trouwens niet over geklaagd bij de manager omdat ik achteraf niet goed kon zeggen in hoeverre mijn stemming de situatie negatief kleurde en dat vond ik niet fair ten opzichte van haar. Sowieso zou ik zoiets dan liever direct tegen haar zeggen.
Dat is niet zo netjes van je broer. Het is niet alsof je iets heel ergs hebt gezegd of gedreigd met iets. Zo'n app stelt niets voor.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 17:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Pf, ik stoei weer eens met een situatie. Ik ben benieuwd wat jullie vinden. Rationeel snap ik het, nadat mn psycholoog het uitlegde, maar mn gevoel werkt niet mee.
Van de week was ik even wat gaan drinken bij het cafe waar ik ook als vrijwilliger werk. Ik had niet zo'n goeie dag, had een kort lontje. Toen ik wat drinken wilde halen was er een lange rij, toen ik na tien minuten aan de beurt was vroeg ik naar de speciaalbierkaart. De serveerster begreep me niet, en toen ik het uitlegde kon ze de kaart niet vinden. Toen vroeg ik wat voor types bier de 5 op het bord waren, en reageerde ze heel ongeïnteresseerd met 'ja dat weet ik ook niet, kies maar wat'. Omdat ik r op dat moment wel kon schieten ben ik weggelopen.
Ik appte mn broertje om stoom af te blazen met een situatieschets en 'ik kon haar wel een klap verkopen. Mijn broertje doet daar ook vrijwilligerswerk en nam het denk ik verkeerd op, en stuurde het appje door aan de manager en het hele bestuur van dat cafe.
Gisteren vroeg de manager me ernaar en heb ik uitleg gegeven over de situatie. Dat ik 1 het niet vond kunnen dat de serveerster zo reageerde maar 2 ik ook slecht in mn vel zat. Dat ik ff stoom wilde afblazen met dat appje en als ik er verder nog wat mee had gewild ik zelf wel naar hem toe was gekomen ermee. Ik vond het ook echt rot dat mn broertje dat zo naar al die mensen had doorgestuurd. Dat heb ik ook nog met mijn broertje besproken, gevraagd om dat niet meer te doen.
Daarmee was het wel af maar onderhuids blijft het spelen en zie ik er enorm tegen op er morgen weer heen te gaan. Mijn psycholoog vond dat het vooral bij mijn broertje ligt, die op zijn minst even had kunnen vragen of hij het mocht doorsturen. Mijn verstand ik het ermee eens, maar ik voel me best lullig nu tegenover de mensen waar het bij terecht is gekomen en ook de serveerster.
Ik heb er trouwens niet over geklaagd bij de manager omdat ik achteraf niet goed kon zeggen in hoeverre mijn stemming de situatie negatief kleurde en dat vond ik niet fair ten opzichte van haar. Sowieso zou ik zoiets dan liever direct tegen haar zeggen.
Mijn broertje wilde het voor me opnemen denk ik eerlijk gezegd, zag het als een klacht en stuurde het daarom door.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 18:42 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Objectief gezien kun je ze de tip geven dat ze de bierspeciaalkaart niet meer moeten kwijtraken (dat moet te doen zijn) en dat die nummers zo aangegeven moeten worden dat er duidelijk staat wat 't moet zijn.
Die 10 minuten is natuurlijk vervelend, maar dat hoort er eenmaal bij (ik ken weinig mensen die een wachtrij leuk vinden (en zelf heb ik een dermate hekel aan wachten dat ik geregeld liever een extra stuk wandel dan dat ik wacht op de bus, zelfs al is de bus misschien sneller)).
En als het om vrijwilligers gaat, heb ik al gemerkt dat je de lat ook minder hoog moet leggen. Ik heb zelf jarenlang vrijwilligerswerk gedaan en moest er in sommige situaties bijna geld op toeleggen in plaats van dat ik eraan verdiende. Dan is m'n enige 'salaris' de dankbaarheid die ik daarvoor krijg, de genoegdoening dat mijn werk gewaardeerd word. Ik kan me voorstellen dat je broertje mede daarom zo gereageerd kan hebben?
Ik vind het doorsturen van privé-bedoelde mails nogal bedenkelijk, dus op zich heb je niks te maken met de feedback die je niet zelf aan de mensen daar gaf. Maar ze hebben die feedback nu binnen.
Wel zou in mijn ogen je broertje karma -1 krijgen. Het is een kutstreek.
Die serveerster snapt denk ik wel dat het bij jou ook stoomafblazen was en dat 't in de privésfeer was en dat 't misschien ook minder genuanceerd was juist doordat je meende dat het privé ging blijven. Maar dat neemt dan weer niet weg dat je kritiek -op zich- niet zo ver van de waarheid is.
Alleen als het om vrijwilligers gaat..tsja, als ze het gratis doen dan kan ik me (omdat ik zelf jarenlang vrijwilligerswerk deed en soms nog steeds doe) voorstellen dat ze zich nogal voor hun kloten getrapt zullen voelen.
Gewoon aangeven, uitpraten en soms zijn dingen gewoon even shit. Hoeft geen definitieve gevolgen voor de toekomst te hebben.
Ik zou wel gaan, gewoon even door de gehaktmolen. Als ze de confrontatie met je aangaan, laat zien waar je voor staat.
Ik probeer me dit in te prenten. Maar denk dat ik morgen nog wel even met de mensen die het doorgestuurd hebben gekregen ga praten om het recht te zetten. De actie van mijn broertje was niet bepaald tof, maar wel goedbedoeld denk ik. Maar ik verwacht niet van hem dat hij het zelf rechtzet.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 20:15 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat is niet zo netjes van je broer. Het is niet alsof je iets heel ergs hebt gezegd of gedreigd met iets. Zo'n app stelt niets voor.
Sterkte, ik hoop dat je vannacht wat beter slaapt.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 20:30 schreef ChildoftheStars het volgende:
Pffft... pittig dagje hier. Het slapen gaat weer slecht en ik ben een beetje down. Maar we zetten gewoon door. Vanavond maar even aan de promethazine
Heb je moeite met alcohol? Alsin dat je het gebruikt om even je problemen te vergeten?quote:Op dinsdag 27 maart 2018 20:44 schreef kuolema het volgende:
Hier ook twee lastige dagen. Ik doe heel erg mijn best om door te gaan en geen alcohol te drinken.
Dat verandert het perspectief. Maar het blijft zo dat je niet zonder toestemming berichten van een ander mag doorsturen.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 23:19 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Mijn broertje wilde het voor me opnemen denk ik eerlijk gezegd, zag het als een klacht en stuurde het daarom door.
Maar dan nog had hij het even kunnen overleggen. Ik was best verbaasd dit terug te horen van de manager.
Het gaat om vrijwilligers, en zelf heb ik dit zo'n 8 jaar gedaan bij de voorloper van dit café. Hoewel je van vrijwilligers minder mag verwachten vind ik niet dat je op deze manier klanten om kan gaan. Een stukje meedenken had echt veel gescheeld. Het was met name de houding die echt niet kon vond ik.
Ja, dat doe ik en dat is niet goed. Het is gelukt en vandaag voel ik me tot nu toe iets beter.quote:Op dinsdag 27 maart 2018 23:23 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Heb je moeite met alcohol? Alsin dat je het gebruikt om even je problemen te vergeten?
Sterkte met het nuchter blijven.
Ik heb het er vandaag nog even met hem over gehad en we begrijpen elkaars perspectief. T was met name van hem uit dat ie er wat mee wilde en even niet had nagedacht hoe het op anderen zou overkomen.quote:Op woensdag 28 maart 2018 13:07 schreef kuolema het volgende:
[..]
Dat verandert het perspectief. Maar het blijft zo dat je niet zonder toestemming berichten van een ander mag doorsturen.
[..]
Ja, dat doe ik en dat is niet goed. Het is gelukt en vandaag voel ik me tot nu toe iets beter.
Dank je.
Sinds wanneer neem je die AD's? En welk type ad is het? Redelijk essentiële vragen wel.quote:Op donderdag 29 maart 2018 01:14 schreef Melancholia_war het volgende:
Mensen die AD's gebruiken: voelen jullie dat het helpt? En zo ja, in welk opzicht?
Ik voel mij namelijk erg neerslachtig steeds maar heb ook geen zin om te vragen om een verhoging.
Ik sta in neutraal en dat vind ik ergens wel lekker. De periode voordat ik het ging gebruiken schoot ik qua emoties alle kanten op. Maar juist als ik wat somberder denk, kom ik daar niet meer, of in elk geval niet voor langere tijd. Jij nog wel, zo te lezen.quote:Op donderdag 29 maart 2018 01:14 schreef Melancholia_war het volgende:
Mensen die AD's gebruiken: voelen jullie dat het helpt? En zo ja, in welk opzicht?
Ik voel mij namelijk erg neerslachtig steeds maar heb ook geen zin om te vragen om een verhoging.
Het is en blijft geen wondermiddel natuurlijk. Als je gedachtes nog steeds ingesteld staan op negatief en alles in je leven nog steeds ruk is, dan zullen antidepressiva ook niet veel uithalen.quote:Op donderdag 29 maart 2018 01:14 schreef Melancholia_war het volgende:
Mensen die AD's gebruiken: voelen jullie dat het helpt? En zo ja, in welk opzicht?
Ik voel mij namelijk erg neerslachtig steeds maar heb ook geen zin om te vragen om een verhoging.
Nou, ik heb de indruk dat het alleen na een tijd minder goed werkt.quote:Op donderdag 29 maart 2018 11:47 schreef aeque het volgende:
[..]
Het is en blijft geen wondermiddel natuurlijk. Als je gedachtes nog steeds ingesteld staan op negatief en alles in je leven nog steeds ruk is, dan zullen antidepressiva ook niet veel uithalen.
Zoals Trashcanman al zegt ligt het er ook aan welke je hebt en wat de dosis is.
Bij mij zorgt het er vooral voor dat de diepte van mijn dal iets minder diep wordt. Ben ik zelf eigenlijk ook wel blij mee omdat ik dan nog wel de negatieve/sombere gevoelens naar boven kan halen met therapie en daar aan kan werken. Het lost nooit je problemen op maar het is wel een fijne ondersteuning.
Alleen zeg je dat je niet om een verhoging wilt vragen, heb je dan geen periodieke gesprekken met een psychiater die dat ook in de gaten houdt? Want zoals eerder gezegd ligt het ook heel erg aan je dosis en welke antidepressiva je gebruikt.
Nou ben ik natuurlijk geen professional maar het lijkt mij dat je na een tijdje het effect ook als normaal gaat ervaren. Maar ook wat Nijna zegt, volgens mij is het bij antidepressiva vooral uitproberen.quote:Op donderdag 29 maart 2018 19:02 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Nou, ik heb de indruk dat het alleen na een tijd minder goed werkt.
Geen zin om te switchen (weer) en/of te verhogen. Bwuuuuuuuuuuuugh.
En ik kan het niet genoeg benadrukken: het is een hulpmiddel, geen oplossing.quote:Op donderdag 29 maart 2018 20:58 schreef aeque het volgende:
[..]
Nou ben ik natuurlijk geen professional maar het lijkt mij dat je na een tijdje het effect ook als normaal gaat ervaren. Maar ook wat Nijna zegt, volgens mij is het bij antidepressiva vooral uitproberen.
+1quote:Op donderdag 29 maart 2018 16:09 schreef Nijna het volgende:
Binnen een paar weken merkte niet alleen ik, maar ook de mensen om mij heen duidelijk effect.
Ik had bij mezelf het idee dat doordat het allemaal wat minder donker werd, er ook ruimte was om anders te gaan denken ofzo.quote:Op donderdag 29 maart 2018 21:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
+1
Bij mij gelukkig in 1x raak. Voor mij is er echt iets heel erg naar de achtergrond verdwenen. Het is niet weg, maar alles is véél gebalanceerder. Ik merk dat de dingen die ik doe veel meer effect op mijn stemming hebben dan voorheen. De grauwe mist is weg.
Zonde van al die tijd maar het is idd ook niet anders. Door je er nu nog door te laten leiden heeft het alleen maar meer effect. Maar wat kan ik goed begrijpen dat een chemisch steuntje in de rug je helpt om daarmee verder te gaanquote:Op donderdag 29 maart 2018 21:27 schreef Nijna het volgende:
[..]
Ik had bij mezelf het idee dat doordat het allemaal wat minder donker werd, er ook ruimte was om anders te gaan denken ofzo.
Eerst was het allemaal donker en negatief en dat ombuigen lukte niet.
En met de medicatie ging dat donkere er wat af en was er in mijn hoofd ook meer ruimte voor andere gedachten.
Inmiddels al bijna een jaar medicatie vrij (heel langzaam afgebouwd, ik denk wel uitgespreid over minimaal een jaar) en so far, so good. En ik voel me echt nog wel eens rot, ik ben geen rasoptimist en dat zal ik ook nooit worden waarschijnlijk, maar het is zo anders dan een jaar of 4 a 5 terug.
Wat mij ook heeft geholpen, denk ik. Is de juiste diagnose. Waardoor ik mijzelf beter begrijp en ik ook wat milder kan zijn naar mezelf.
Ik liep al jaren bij ggz en aanverwante instellingen en ze plakten maar raak met etiketjes. Ondanks dat ik zelf het gevoel had dat het niet klopte. Maar dat is geweest, terugdraaien kan niet meer en het gaat echt wel beter met me.
Oh, maar die verwachting heb ik ook niet.quote:Op donderdag 29 maart 2018 21:08 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
En ik kan het niet genoeg benadrukken: het is een hulpmiddel, geen oplossing.
Mijn excuus voor verlate reactie Ik wilde toch niet niet reagerenquote:Op dinsdag 27 maart 2018 23:19 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Mijn broertje wilde het voor me opnemen denk ik eerlijk gezegd, zag het als een klacht en stuurde het daarom door.
Maar dan nog had hij het even kunnen overleggen. Ik was best verbaasd dit terug te horen van de manager.
Het gaat om vrijwilligers, en zelf heb ik dit zo'n 8 jaar gedaan bij de voorloper van dit café. Hoewel je van vrijwilligers minder mag verwachten vind ik niet dat je op deze manier klanten om kan gaan. Een stukje meedenken had echt veel gescheeld. Het was met name de houding die echt niet kon vond ik.
Dat lijkt me ook lastig om goed in te schatten in jouw situatie.quote:Op vrijdag 30 maart 2018 15:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
Op dit moment vraag ik me ernstig af of mijn vriendje een depressie heeft of mij als een vanzelfsprekendheid is gaan zien. Hij wil niks ondernemen. Nooit. Niet even naar buiten of wat dan ook. Alleen maar gamen en series kijken. Eerder maakte we wel wandelingetjes, gingen we op een terras zitten of ergens naar toe... maar nu nooit meer. Elke keer als ik vraag wat hij wil krijg ik het antwoord "thuis niksen". Zelf zegt hij niet depressief te zijn, maar niks kan hem boeien (zijn woorden). Ik kan dit zo niet aan, zeker omdat hij het ook niet tof vindt als ik bijv. alleen naar de bios ga... Geen flauw idee hoe ik dit bespreekbaar moet maken.
Ook heb ik geen flauw idee of ik in een manie zit en daarom teveel wil of dat ik juist psychisch gezonder begin te worden, waardoor ik meer wil. Ik vind het gewoon stom om altijd maar thuis te zitten, ik wil dingen doen. Misschien ligt het aan mij.
Geen flauw idee hoe ik erachter kom of hij depressief is (of verslaafd aan gamen) of dat ik manisch ben en teveel wil... of iets er tussenin.
Naja... hij is er gewoon heel laconiek over. Ik heb de vergelijking al gemaakt, maar ik heb gewoon pech. En alles wat we doen komt op mijn initiatief. Al wordt het negen van de tien keer (als het niet vaker is) afgewezen.quote:Op vrijdag 30 maart 2018 16:08 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Dat lijkt me ook lastig om goed in te schatten in jouw situatie.
Maar als je objectief kijkt en kunt vergelijken 'vorige maand gingen we elke week een keer iets doen, en nu al de hele maand niet' dan kun je dat natuurlijk even voorleggen.
Ik zou in eerste instantie gewoon eens vertellen dat het je opgevallen is en je het eigenlijk heel leuk zou vinden er wat vaker met hem op uit te gaan. Doe je hem zelf wel eens voorstellen?
Het kan gewoon zijn dat jullie daarin erg verschillen en dan kun je denk ik gerust alleen gaan, of met iemand die het ook leuk vind erop uit te gaan afspreken en die dingen zonder hem doen.
Waarom vindt hij het niet leuk?quote:Op vrijdag 30 maart 2018 16:38 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Naja... hij is er gewoon heel laconiek over. Ik heb de vergelijking al gemaakt, maar ik heb gewoon pech. En alles wat we doen komt op mijn initiatief. Al wordt het negen van de tien keer (als het niet vaker is) afgewezen.
Naja... ik wacht het even af en ik doe nu inderdaad dingen alleen, alleen dat vindt hij niet leuk
Dat wilde ik ook vragen.quote:Op vrijdag 30 maart 2018 18:15 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Waarom vindt hij het niet leuk?
Hoe gaat het inmiddels?quote:
Nee, dat heb ik nooit gemerkt wat stemming en spanning betreft.quote:Op donderdag 29 maart 2018 01:14 schreef Melancholia_war het volgende:
Mensen die AD's gebruiken: voelen jullie dat het helpt? En zo ja, in welk opzicht?
Ik voel mij namelijk erg neerslachtig steeds maar heb ook geen zin om te vragen om een verhoging.
Ja nouja dat is dan zijn probleem toch? Je geeft hem de keuze mee te gaan omdat jij wel behoefte hebt om erop uit te gaan. Dat hij niet wil betekent niet dat jij je wensen maar aan de kant moet zetten.quote:Op vrijdag 30 maart 2018 16:38 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Naja... hij is er gewoon heel laconiek over. Ik heb de vergelijking al gemaakt, maar ik heb gewoon pech. En alles wat we doen komt op mijn initiatief. Al wordt het negen van de tien keer (als het niet vaker is) afgewezen.
Naja... ik wacht het even af en ik doe nu inderdaad dingen alleen, alleen dat vindt hij niet leuk
Omdat ze hem dan niet nodig heeft, misschien?quote:Op vrijdag 30 maart 2018 18:15 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Waarom vindt hij het niet leuk?
Grote kans van slagen als je deze vraag in 't autismetopic steltquote:Op vrijdag 30 maart 2018 22:42 schreef Droopie het volgende:
Ik weet niet of dit het juiste topic ervoor is, maar ik heb vandaag een gesprek gehad met de praktijkondersteunende begeleider.
Ik heb nu 3 weken vakantie (dinsdag begin ik bij nieuwe werkgever).
Maar ik ben dus op vakantie geweest naar Dubai, het heeft me enerzijds veel positieve energie gegeven, maar het heeft me ook zwaar overprikkeld.
Dit had ik eigenlijk wel verwacht van te voren, echter het trok me gewoon erg aan.
Nu zei die vrouw, "als je het mij van te voren gevraagd had, had ik het je afgeraden".
Ik kan haar hier geen ongelijk in geven, zeker met de kennis van achteraf.
Zijn er hier toevallig mensen die bepaalde plaatsen mijden in de wereld omdat dit teveel prikkels oplevert?
(verder gaat het wel redelijk tot goed met mij, ik ben wel ontiegelijk toe aan structuur in mijn leven met werk en vroeg opstaan enzo)
Dat kan, ja. Ik doe liever geen aannames wat dat soort dingen betreft. Vandaar mijn rechtstreekse vraag aan Childofthestarsquote:Op vrijdag 30 maart 2018 20:39 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Omdat ze hem dan niet nodig heeft, misschien?
CotS veel sterkte en probeer te onthouden waarom het is stukgelopen. Wellicht dat hij nu beloftes gaat doen of gaat dreigen, maar tenzij dat betekent dat hij hulp zoekt, gaat er echt niks veranderen.
Een relatie moet je helpen groeien, of in ieder geval niet beperken en dat deed hij naar mijn idee wel.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |