R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Goed dat je hebt doorgezet!quote:Op vrijdag 3 november 2017 19:43 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb maar gebeld want het ging niet. Werd afgepoeierd dat ik het nog maar aan moest kijken. Begon paar minuten later al te beven en te huilen. Teruggebeld.
Er is toen toch maar met een arts overlegd. Die vond de oxazepam geen goed idee maar ik mocht wel extra quatiapine nemen, tot max 3 op een dag. Ik vind het helemaal prima op dit moment maar heb wel gevraagd of ik dat zwart op wit kan krijgen want mijn eigen psychiater wil niet dat ik dat overdag slik.
Zie dit vooral ook als overbrugging tot je weer met je vaste behandelaar kan spreken, die psychiater mag vanalles vinden, maar die is nu niet bereikbaar voor overleg en je hebt nu ondwrstwuning nodig.
Ik hoop dat je een beetje tot jezelf kan komen.
Wow.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Wow.Van een betoverende botheid... Is het niet ook een soort wanhopigheid van haar kant?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik zou zeggen, doe wat voor jou goed voelt. Als je ziet wat je al bereikt hebt, dan wérkt wat je nu doet gewoon. Punt.“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
^Dat!quote:Op zaterdag 4 november 2017 14:35 schreef Samzz het volgende:
[..]
Van een betoverende botheid... Is het niet ook een soort wanhopigheid van haar kant?
Ik zou zeggen, doe wat voor jou goed voelt. Als je ziet wat je al bereikt hebt, dan wérkt wat je nu doet gewoon. Punt.
Frips! Hang in there! SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Mon 'en!
Het klinkt misschien een beetje gek, maar ergens is het ook wel een opluchting. Ze ontkennen altijd dat dit hun manier van omgaan met is. En ik wil er zeg maar best begrip voor hebben dat dat voor hun werkt, alleen het werkt voor mij niet. En dat probeer ik ze al heel lang uit te leggen. En dan ontkennen ze eigenlijk altijd dat ze dit doen en dat ze van mij verwachten dat ik het ook zo doe.
Dus hoe kut het ook is.. dat ze dit nu zo letterlijk tegen mijn vriend gezegd heeft. Ik ben niet gek. Ze walst echt gewoon heen over wat ik nodig heb. En ik heb er heel lang begrip voor willen hebben dat het haar onvermogen is.. maar het belemmerd me zo ontzettend. En ik ben er zelf nog lang niet. Dus zolang ik zelf nog niet de handvaten heb die ik nodig heb kan ik op dit moment beter echt even de conclusie trekken dat ik netjes iedere maand de huur na ze over maak en dat ik het daarbij laat. Hoeveel pijn het ook doet.
Dus hoe kut het ook is.. dat ze dit nu zo letterlijk tegen mijn vriend gezegd heeft. Ik ben niet gek. Ze walst echt gewoon heen over wat ik nodig heb. En ik heb er heel lang begrip voor willen hebben dat het haar onvermogen is.. maar het belemmerd me zo ontzettend. En ik ben er zelf nog lang niet. Dus zolang ik zelf nog niet de handvaten heb die ik nodig heb kan ik op dit moment beter echt even de conclusie trekken dat ik netjes iedere maand de huur na ze over maak en dat ik het daarbij laat. Hoeveel pijn het ook doet.
Het is gewoon een lastige situatie. Het is voor anderen die geen last hebben van jouw problemen soms ook gewoon lastig om ermee om te gaan, maar van je ouders verwacht je wel wat meer steun alsin gewoon open en eerlijk met elkaar praten maar ook vooral dat ze jou gewoon je weg laten vinden daarin, hoe bezorgd ze ook zijn. Als het echt fout dreigt te gaan zijn er nog genoeg momenten om in te grijpen.quote:
Het klinkt misschien een beetje gek, maar ergens is het ook wel een opluchting. Ze ontkennen altijd dat dit hun manier van omgaan met is. En ik wil er zeg maar best begrip voor hebben dat dat voor hun werkt, alleen het werkt voor mij niet. En dat probeer ik ze al heel lang uit te leggen. En dan ontkennen ze eigenlijk altijd dat ze dit doen en dat ze van mij verwachten dat ik het ook zo doe.
Dus hoe kut het ook is.. dat ze dit nu zo letterlijk tegen mijn vriend gezegd heeft. Ik ben niet gek. Ze walst echt gewoon heen over wat ik nodig heb. En ik heb er heel lang begrip voor willen hebben dat het haar onvermogen is.. maar het belemmerd me zo ontzettend. En ik ben er zelf nog lang niet. Dus zolang ik zelf nog niet de handvaten heb die ik nodig heb kan ik op dit moment beter echt even de conclusie trekken dat ik netjes iedere maand de huur na ze over maak en dat ik het daarbij laat. Hoeveel pijn het ook doet.
Onbegrip is soms ook niet erg, ik maak het zelf ook mee. Alleen voor mij hoeven mensen het niet eens te begrijpen, ze hoeven er ook niet bij te helpen. Maar er gewoon voor je zijn door even langs te komen of iets in die richting. Alleen dat is zelfs al teveel gevraagd. Maar goed ik ben er sinds gisteren na een gesprek met iemand weer achter dat ik gewoon een zuur persoon ben en het allemaal aan mij ligt. Weten we dat ook weer.
Is het geen optie om eens samen met je ouders en je psycholoog te gaan praten, Fripsel? (Als je dat niet al geprobeerd hebt, that is.)
Het is inderdaad zoals aeque zegt, lastig een voorstelling te maken en/of om te gaan met bepaalde problemen, wanneer je zelf nergens last van hebt(/denkt te hebben) of die problemen gewoonweg niet begrijpt.
Mijn vader heeft ook om de zoveel tijd gesprekken met de psycholoog/psychiater van mijn mama, puur om te leren hoe hij om moet gaan met haar situatie, maar ook om zelf zijn hart te luchten. Ik heb binnenkort ook een gesprek met diezelfde psycholoog, om diezelfe reden.
Het is inderdaad zoals aeque zegt, lastig een voorstelling te maken en/of om te gaan met bepaalde problemen, wanneer je zelf nergens last van hebt(/denkt te hebben) of die problemen gewoonweg niet begrijpt.
Mijn vader heeft ook om de zoveel tijd gesprekken met de psycholoog/psychiater van mijn mama, puur om te leren hoe hij om moet gaan met haar situatie, maar ook om zelf zijn hart te luchten. Ik heb binnenkort ook een gesprek met diezelfde psycholoog, om diezelfe reden.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dus daarom zijn de wachtlijsten altijd zo lang. 
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
quote:
Dus daarom zijn de wachtlijsten altijd zo lang.Goeden garp.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Ik zou dat wel graag willen. Alleen mijn moeder heeft zelf een trauma verleden met veel misbruik. En ik denk zelf dat daar het probleem zit, en ik vind dat een te groot iets om nu bij mijn therapie op te willen pakken. Op het moment dat ze van mij erkent dat het me zoveel pijn en verdriet oplevert, moet ze toegeven dat haar negeer techniek misschien toch niet de beste is.quote:
Is het geen optie om eens samen met je ouders en je psycholoog te gaan praten, Fripsel? (Als je dat niet al geprobeerd hebt, that is.)
Het is inderdaad zoals aeque zegt, lastig een voorstelling te maken en/of om te gaan met bepaalde problemen, wanneer je zelf nergens last van hebt(/denkt te hebben) of die problemen gewoonweg niet begrijpt.
Mijn vader heeft ook om de zoveel tijd gesprekken met de psycholoog/psychiater van mijn mama, puur om te leren hoe hij om moet gaan met haar situatie, maar ook om zelf zijn hart te luchten. Ik heb binnenkort ook een gesprek met diezelfde psycholoog, om diezelfe reden.
En ik snap dat niet makkelijk is, en dat dat moeilijk is en dat pijn doet. Maar ik snap niet dat je dat ten koste kan laten gaan van je dochter, en ik vind dat het eigenlijk ook allemaal al veel te veel van me gevraagd heeft ondertussen. Misschien dat ik later als ik zelf wat sterker ben, wel een nieuwe poging waag.
Maar een van de lastigste/typischr dingen aan m cptss vind ik de zelfhaat en zelftwijfel. En als er nou een stel mensen is waarvan je zou verwachten dat ze achter je staan, zijn het je ouders wel. Dus iedere keer als ze weer zo beginnen, al weet ik rationeel nog zoveel beter, dan krijgt dat weer kracht van binnen. En al het andere goed doen, met therapie, en het vrijwilligerswerk etc, kost me al zoveel moeite. Ik kan het er gewoon niet meer bij hebben.
Is je moeder überhaupt al eens bij de psycholoog geweest? Gediagnosticeerd?
Want als zij zelf kampt met een vergelijkbare aandoening en deze wegstopt dan snap ik haar gedrag een heel eind beter (niet dat het goed te praten is).
Snap ook dat jij dat nu niet op jouw bordje wilt. Eerst aan jezelf denken, niemand anders doet dat voor je.
Want als zij zelf kampt met een vergelijkbare aandoening en deze wegstopt dan snap ik haar gedrag een heel eind beter (niet dat het goed te praten is).
Snap ook dat jij dat nu niet op jouw bordje wilt. Eerst aan jezelf denken, niemand anders doet dat voor je.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
En een ultimatum geven? Dat als ze nog 1 keer commentaar op jouw aanpak heeft dat je dan al het contact afkapt?quote:
[..]
Ik zou dat wel graag willen. Alleen mijn moeder heeft zelf een trauma verleden met veel misbruik. En ik denk zelf dat daar het probleem zit, en ik vind dat een te groot iets om nu bij mijn therapie op te willen pakken. Op het moment dat ze van mij erkent dat het me zoveel pijn en verdriet oplevert, moet ze toegeven dat haar negeer techniek misschien toch niet de beste is.
En ik snap dat niet makkelijk is, en dat dat moeilijk is en dat pijn doet. Maar ik snap niet dat je dat ten koste kan laten gaan van je dochter, en ik vind dat het eigenlijk ook allemaal al veel te veel van me gevraagd heeft ondertussen. Misschien dat ik later als ik zelf wat sterker ben, wel een nieuwe poging waag.
Maar een van de lastigste/typischr dingen aan m cptss vind ik de zelfhaat en zelftwijfel. En als er nou een stel mensen is waarvan je zou verwachten dat ze achter je staan, zijn het je ouders wel. Dus iedere keer als ze weer zo beginnen, al weet ik rationeel nog zoveel beter, dan krijgt dat weer kracht van binnen. En al het andere goed doen, met therapie, en het vrijwilligerswerk etc, kost me al zoveel moeite. Ik kan het er gewoon niet meer bij hebben.
Het is rot dat zij ook een trauma heeft, maar dat betekent niet dat je daarom alles maar hoeft te pikken.
Wat zei je vriend eigenlijk als reactie?
Die ultimatum heeft ze al gehad. Heb haar ook eerder al een tijd niet gesproken. Heb een tijdje terug aangegeven dat ik het toch wel belangrijk vond dat ze het allemaal op een andere manier ging bekijken en dat ik het anders bij een oppervlakkig kopje koffie wil houden. Het heeft allemaal geen zin.quote:
[..]
En een ultimatum geven? Dat als ze nog 1 keer commentaar op jouw aanpak heeft dat je dan al het contact afkapt?
Het is rot dat zij ook een trauma heeft, maar dat betekent niet dat je daarom alles maar hoeft te pikken.
Wat zei je vriend eigenlijk als reactie?
Ik heb haar "gedwongen" met de huisarts te gaan praten. Toen heeft ze een aantal keer met de POH gesproken maar ze was tot de conclusie gekomen dat ze geen problemen had. Dus Mja. Heb ook aangegeven dat ik heel graag met haar met mijn psycholoog wil praten maar dan wel vanuit een bepaald perspectief. Dan word ze weer boos en snapt ze het weer allemaal niet en is ze vooral heel zielig.quote:
Is je moeder überhaupt al eens bij de psycholoog geweest? Gediagnosticeerd?
Want als zij zelf kampt met een vergelijkbare aandoening en deze wegstopt dan snap ik haar gedrag een heel eind beter (niet dat het goed te praten is).
Snap ook dat jij dat nu niet op jouw bordje wilt. Eerst aan jezelf denken, niemand anders doet dat voor je.
Ik kan zelf ook flippen en onredelijk zijn als ik getriggerd word, maar ik kan inbetween tenminste een normaal gesprek erover voeren. Zij flipt hem vaak helemaal de pan uit als het daarover gaat of er is niks aan de hand. Dus daar is door een hulpverlener ook niet doorheen te prikken denk ik.
Niemand is 'gewoon' een zuur persoon. Hoe je doet heeft altijd een onderliggende redenen en je vertellen dat je 'gewoon' zuur bent gaat voorbij aan die redenen.quote:
[..]
Het is gewoon een lastige situatie. Het is voor anderen die geen last hebben van jouw problemen soms ook gewoon lastig om ermee om te gaan, maar van je ouders verwacht je wel wat meer steun alsin gewoon open en eerlijk met elkaar praten maar ook vooral dat ze jou gewoon je weg laten vinden daarin, hoe bezorgd ze ook zijn. Als het echt fout dreigt te gaan zijn er nog genoeg momenten om in te grijpen.
Onbegrip is soms ook niet erg, ik maak het zelf ook mee. Alleen voor mij hoeven mensen het niet eens te begrijpen, ze hoeven er ook niet bij te helpen. Maar er gewoon voor je zijn door even langs te komen of iets in die richting. Alleen dat is zelfs al teveel gevraagd. Maar goed ik ben er sinds gisteren na een gesprek met iemand weer achter dat ik gewoon een zuur persoon ben en het allemaal aan mij ligt. Weten we dat ook weer.
Ja, dat is het lastige, dwingen lukt niet. Je mama moet ook echt willen en vooral ook erkennen, en zover lijkt ze, helaas, niet te zijn. Ik neem aan dat je wel een beetje snapt hoe je moeder werkt aangezien jullie beide een trauma hebben, jij hebt geleerd hoe je moet praten, zij niet. Dus ze heeft twee manieren van reageren, flippen of negeren. Beide hebben hetzelfde resultaat: er niet over hoeven praten. Ik kan me daar iets bij voorstellen, van haar kant. Dat ze jou daar pijn mee doet, heeft ze dat überhaupt wel door?quote:
[..]
Ik heb haar "gedwongen" met de huisarts te gaan praten. Toen heeft ze een aantal keer met de POH gesproken maar ze was tot de conclusie gekomen dat ze geen problemen had. Dus Mja. Heb ook aangegeven dat ik heel graag met haar met mijn psycholoog wil praten maar dan wel vanuit een bepaald perspectief. Dan word ze weer boos en snapt ze het weer allemaal niet en is ze vooral heel zielig.
Ik kan zelf ook flippen en onredelijk zijn als ik getriggerd word, maar ik kan inbetween tenminste een normaal gesprek erover voeren. Zij flipt hem vaak helemaal de pan uit als het daarover gaat of er is niks aan de hand. Dus daar is door een hulpverlener ook niet doorheen te prikken denk ik.
Ik denk wel dat een hulpverlener daar doorheen kan prikken, trouwens. Maar alsnog heeft dat geen zin als ze zelf niet wil.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Het was ook mijn eigen conclusie hoor.quote:
[..]
Niemand is 'gewoon' een zuur persoon. Hoe je doet heeft altijd een onderliggende redenen en je vertellen dat je 'gewoon' zuur bent gaat voorbij aan die redenen.
Je eigen conclusie klopt nietquote:
[..]
Het was ook mijn eigen conclusie hoor.
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Op
Dan klopt de conclusie nog steeds nietquote:
[..]
Het was ook mijn eigen conclusie hoor.
Ik geloof niet dat jij zuur bent.quote:
[..]
Jij kent mij dan ook niet in het echt.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
quote:
[..]
Dan klopt de conclusie nog steeds niet
Jullie leven dan ook niet 24/7 met mij en mijn gedachtegang samen.quote:
Maar dit is slowchat en dat mag hier niet.
Okayquote:
[..]
[..]
Jullie leven dan ook niet 24/7 met mij en mijn gedachtegang samen.
Maar dit is slowchat en dat mag hier niet.
.Maar dat zegt alsnog niks. Iedereen is wel eens zuur.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
quote:
[..]
Okay
Maar dat zegt alsnog niks. Iedereen is wel eens zuur.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |