Patrick Pilarski - 25 jaar oud in 1985 - is bij het gerecht gekend voor gewapende overvallen, drugstrafieken en zwendel in gestolen cheques. Hij woonde in Brussel, zijn vader woonde in Adinkerke.
In de dagen na de overval in Aalst reed Pilarski met wapens - een riot gun, jachtgeweer en Winchester-karabijn - naar zijn ouders in Adinkerke. Om daar te geraken reed hij door een versperring van de rijkswacht. Patrick Pilarski deed jaren later het hele verhaal aan een man die hij had ontmoet in de gevangenis. Volgens Pilarski had zijn vader de wapens gedumpt in een voormalige zandwinningsput achter zijn huis aan de Moeresteenweg.
In 1991 werd hij samen met Maud Sarr veroordeeld voor twee overvallen (*) en voor een internationale zwendel in gestolen cheques.
(*) Een overval op het postkantoor van Kampenhout (Vlaams-Brabant) en een overval op een tankstation van Texaco in Keerbergen (Vlaams-Brabant).
Maud Sarr
VTM zond op 13 februari 1990 een exclusief interview uit met Maud Sarr, een prostituee van Franse origine die in ons land bedrijvig was. Ze vertelde te hebben deelgenomen aan seksfuiven met vooraanstaanden, de zogenaamde Roze Balletten.
De meest bekende was de christendemocratische Brusselse politicus Paul Vanden Boeynants, in de volksmond VdB genoemd: oud-premier en dito minister van Landsverdediging, met een groot en invloedrijk netwerk van relaties, als zakenman veroordeeld wegens fiscale fraude, ontvoerd door de bende-Patrick Haemers, die eigenlijk gespecialiseerd was in brutale overvallen van geldtransporten.
Sarr citeerde ook de namen van enkele rijkswachtofficieren en magistraten. Eén van hen was de Nijvelse procureur des konings Jean Deprêtre. Door zijn autoritair en eigenzinnig optreden was het gerechtelijk onderzoek naar de Bende op zo’n barslechte manier gevoerd dat het gigantische dossier in 1987 voor nader onderzoek was overgemaakt aan het parket van Charleroi.
--
Roze Balletten
Onthullingen van een prostituée: Maud Sarr
Begin februari 1990 doet een prostituee haar verhaal op de VTM. Ze vertelde dat Vanden Boeynants, Procureur Henri Jaspar, de Nijvelse Procureur Dêpretre en rijkswachtcommandant Léon François einde de jaren '70 deelnamen aan drugs-en sexfuiven waar cocaïne gesnoven werd en waar ook 13 en 14 jarige meisjes seksueel misbruikt werden. Het verhaal leek wel een doorslagje van de affaire Pinon. Nieuw was echter dat er namen genoemd werden. Hier enkele stukken uit het PV van Maud Sarr op 7 ferbruari 1989 bij de gerechtelijke politie te Namen:
"Ik herinner me dat in de periode omstreeks 1978 de Brusselse Procureur, Jaspar en VDB deel uitmaakten van het cliënteel van Lydia."
"Ik kan u vertellen dat deze personen zich niet tevreden stelden met gewone prostituees, maar ook betrekking hadden met minderjarigen."
"Tijdens de speciale avonden met magistraten en politici werd er cocaïne gesnoven."
"Ik weet dat tijdens dergelijke soirées spéciale Lydia de betrekkingen tussen cliënteel en de meisjes en de minderjarigen op video vastlegde."
Lydia vertelde dat ze door de opnames nooit in serieuze problemen zou komen want ze hield Justitie in haar macht. Ik geloof als iemands politieke carrière op spel staat, door vertoon van de beelden, er alle belang bij heeft en ook alles in het werk zal stellen om een schandaal te vermijden.
Toen dit PV in 1989 in het dossier kwam werd het dossier stopgezet. Toen Maud Sarr haar verhaal in 1990 op de VTM vertelde opende het parket van Brussel een nieuw onderzoek wegens schending van openbare zeden. Vanuit gerechtelijk milieu en Franse pers werd Sarr als een mythomane omschreven die waarheid en verzinsels niet meer uit elkaar kan houden. Dat ze tot een progressief milieu zou behoren en dat ze met haar getuigenis helemaal alleen staat en bijgevolg hoogst onbetrouwbaar is. (Doet mij denken aan Regina Louf) Onzin ...
Want we kwamen er al achter dat de roze balletten een uitloper is van Pinon, die kwam er in 1979 achter dat zijn vrouw Josianne deelnam aan seksfuiven waar zowel drugs gebruikt werden en waar minderjarigen aan deelnamen, in een confrontatie met die door Pinon op band was opgenomen gaf Josianne Jeunniau(zijn vrouw) deze feiten toe. Jean-Claude Garot, hoofdredacteur van Pour vond op zijn beurt een getuige die aan de seksfuiven heeft deelgenomen. Zij leverde Garot 10-tallen namen, data, locaties en details. Zowel de geluidsbandje van Pinon als die van Garot werden aan Procureur des Konings Grégoire bezorgd en toegevoegd aan dossier 3891005-79. Als we nu Maud Sarr erbij nemen hebben we 3 getuigen van het bestaan van de roze balletten met politici en magistraten. En daarbij kunnen we Bob Louvigny ook nog bijnemen, een omstreden privé detective, die de nummerplaten van de deelnemers aan de seksfuiven natrok.
"A lie is a lie even if everyone believes it. The truth is the truth even if no one believes it."