Afijn, de zelfverwonding ben ik onderhand wel kotsbeu. Snijden werd al gauw branden en die littekens zijn hardnekkig. Gevolg is dat ik ook onzeker wordt met daten (seks in het bijzonder) omdat de littekens op m'n heupen/dijen zitten zegmaar.
GGZ is een achterlijke puinhoop en snapt geen zak van welke diagnose ik nou wel of niet heb. De een wil me aan de antipsychotica, de ander aan de ritalin
Zijn er meer op FOK! die hier mee strugglen, en wat zijn goede manieren om het af te leren? T is gewoon erg verslavend. Ben blij dat ik alcohol en drugs ed heb kunnen stoppen, maar nu is het alsof branden nog de enige uitlaatklep is die ik heb
[ Bericht 29% gewijzigd door Samzz op 21-05-2017 17:20:12 ]
Ja denk ik wel. Maar vaak vrouwen, en borderliners of anorexia. Prima, maar gewoon compleet andere situaties dan de mijne.quote:Op zondag 21 mei 2017 15:27 schreef -Strawberry- het volgende:
Wel sterkte. Geen lotgenoten forum waar je terecht kunt?
[ Bericht 13% gewijzigd door Samzz op 21-05-2017 17:20:32 ]
Nou ja, het motief om te beschadigen kan wel hetzelfde zijn, namelijk: omgaan met moeilijke emoties. Ontlading.quote:Op zondag 21 mei 2017 15:29 schreef maffehenkie het volgende:
[..]
Ja denk ik wel. Maar vaak vrouwen, en borderliners of anorexia. Prima, maar gewoon compleet andere situaties dan de mijne.
Nja op naar n slotje dan maar
[ Bericht 74% gewijzigd door Droopie op 21-05-2017 17:18:48 ]
Verheerlijking van en vooral belachelijk maken van mensen die automutileren en andere offtopic zooi gaat weg en resulteert in een note
.[ Bericht 6% gewijzigd door Samzz op 21-05-2017 18:05:58 ]
En jezelf andere manieren van coping aanleren, anders met stress omgaan. Dat zal niet meteen goed gaan, maar na verloop van tijd... bijvoorbeeld sporten, of iets anders.
Als het antwoord 'nee' is, dan zou het kunnen zijn dat de zelfbeschadiging eigenlijk iets 'sociaals' is, met daarbij misschien wel een richting met welke kant je leven nog meer op kan.
En nee, zou dolgraag op onbewoond eiland leven en zou mezelf daar niets aandoen. Verslaving speelt mee ja, maar als je de vraag zo stelt is het niet het hele antwoord. Vooral emotieregulering, dus bij huilbuien, stress, etc, dat zijn wel echt triggermomenten
Ik heb risperidon gekregen, waarschijnlijk omdat ik ook zogeheten 'randpsychotische verschijnselen' had (soms hoorde/zag ik dingen die er niet waren, dingen ritselen of schaduwen). Hielp me hand-in-hand ook gelijk van de depressie af. In combinatie met therapie uiteraard. Maar ik zweer erbij hoor. Als je erin zit denk je dat je er nooit meer uit komt, totdat je ineens aan de andere kant staat en erop terug kijkt en denkt 'wat ben ik blij dat ik me erin mee heb laten gaan want het heeft me echt geholpen'.quote:
Wat voor medicatie dan moira?
En nee, zou dolgraag op onbewoond eiland leven en zou mezelf daar niets aandoen. Verslaving speelt mee ja, maar als je de vraag zo stelt is het niet het hele antwoord. Vooral emotieregulering, dus bij huilbuien, stress, etc, dat zijn wel echt triggermomenten
Hou er overigens ook rekening mee dat het echt een onbegrijpelijk fenomeen is voor mensen die er nooit mee te maken hebben gehad, en het uit proberen te is soms echt een lastige klus, soms is het beter om jezelf die moeite te besparen
Op een forum is het iig ook lastiger dan als je het iemand in real life uit probeert te leggen.Hier overigens een topic waarin ik dat eerder samen met anderen heb proberen uit te leggen, voor de geïnteresseerden: R&P / Snijden
Ik ben het huis uit gegaan, kreeg de juiste hulp en de behoefte werd minder. Oh en het feit dat ik ging roken speelde ook wel mee, de ene verslaving ingeruild voor de ander
Chapeau hoor, hoe lang ben je gestopt?quote:
Er is een heel lange tijd geweest dat ik mezelf beschadigde, maar het is me gelukt om ermee te stoppen. De drang zal altijd blijven bestaan, maar het wordt gemakkelijker
Ik heb namelijk totaaaal geen drang meer, ook niet in depressievere periodes. Een half jaar later nog wel eens een terugval gehad hoor, en niet lang daarna ook nog wel eens drang ervaren. Maar inmiddels toch al jaren niet meer.
Herkenbaarquote:
Oh en het feit dat ik ging roken speelde ook wel mee, de ene verslaving ingeruild voor de ander
Roken en nagelbijten ben ik nog steeds niet vanaf 
Ik ben ongeveer een jaar geleden gestopt, na zeventien jaar.quote:
[..]
Chapeau hoor, hoe lang ben je gestopt?
Ik heb namelijk totaaaal geen drang meer, ook niet in depressievere periodes. Een half jaar later nog wel eens een terugval gehad hoor, en niet lang daarna ook nog wel eens drang ervaren. Maar inmiddels toch al jaren niet meer.
[..]
Knap dat je het al zo lang niet meer doet! Het geeft me hoop om te lezen dat de aandrang weggaat
Dank je wel
Hier ook een nagelbijterquote:
[..]
Chapeau hoor, hoe lang ben je gestopt?
Ik heb namelijk totaaaal geen drang meer, ook niet in depressievere periodes. Een half jaar later nog wel eens een terugval gehad hoor, en niet lang daarna ook nog wel eens drang ervaren. Maar inmiddels toch al jaren niet meer.
[..]
Herkenbaar
Maar dat herstelt zich wel weer. De littekens en de verkoolde longen niet.Boh, wel wat langer dan ik. Ik heb 't ruim 2 jaar gedaan maar inmiddels al bijna 10 jaar gestoptquote:
[..]
Ik ben ongeveer een jaar geleden gestopt, na zeventien jaar.
Knap dat je het al zo lang niet meer doet! Het geeft me hoop om te lezen dat de aandrang weggaat
Dank je wel
Ik denk idd wel dat de drang nog wel weg zal gaan over tijd (kan haast niet anders), maar des te knapper dat je inmiddels al een jaar die drang weet te weerstaan
Verkoolde longen wel toch? Als je voor je 35e stopt zijn al die cellen weer vernieuwd na 5 jaar ofzo?quote:
[..]
Hier ook een nagelbijter
Nja, zelfdestructie blijft dan maar, maar roken is toch een maatschappelijk wat meer geaccepteerde vorm van 'automutilatie'
Boh, tegenwoordig niet meer hoorquote:
[..]
Verkoolde longen wel toch? Als je voor je 35e stopt zijn al die cellen weer vernieuwd na 5 jaar ofzo?
Nja, zelfdestructie blijft dan maar, maar roken is toch een maatschappelijk wat meer geaccepteerde vorm van 'automutilatie'
Voel me regelmatig een paria. Vraag voor de mensen met zichtbare littekens; hoe dealen jullie er mee?
Ikzelf heb ze jarenlang bedekt, ook zomers. (Armen). De laatste jaren ben ik er relaxter mee omgegaan en verberg ik ze niet meer. Vaak valt het mensen niet eens op. Of ze zeggen er gewoon niks van
Als ik ooit een berg geld over heb wil ik er wel iets overheen laten tatoeëren.
Samequote:
[..]
Boh, tegenwoordig niet meer hoor
Vraag voor de mensen met zichtbare littekens; hoe dealen jullie er mee?
Ikzelf heb ze jarenlang bedekt, ook zomers. (Armen). De laatste jaren ben ik er relaxter mee omgegaan en verberg ik ze niet meer. Vaak valt het mensen niet eens op. Of ze zeggen er gewoon niks van
Als ik ooit een berg geld over heb wil ik er wel iets overheen laten tatoeëren.
Hoewel ik niet aan de tattoo zou gaan. Als ik ooit al een tattoo zou nemen wil ik 'm echt niet zo groot Ik heb het het eerste jaar vooral veel verborgen. Armwarmers en lange mouwen in de zomer
Maar toen waren de littekens ook wat 'verser' en opvallender. Inmiddels vallen ze alsnog op, want witte strepen, maar ik heb er echt schijt aan gekregen. Veel te warm in de zomer en als je dan lange mouwen/armwarmers gaat dragen valt het alleen maar meer op dan als je er gewoon zo bij loopt als iedereen. Niemand kijkt zomaar naar je armen, en als 't iemand wel opvalt en mensen vragen ernaar dan geef ik gewoon antwoord (afhankelijk van de situatie, of 't om een kind of volwassene gaat, een vage kennis of een vriend, een kort of lang antwoord). Heb er gewoon vrede mee, ga mezelf niet nog eens extra slachtoffer laten zijn van die periode omdat ik toevallig letterlijk met littekens daarvan leef.
Heb aan kinderen die 't vroegen wel eens verteld dat ik stiekem zebra-bloed had, of dat ik heb gevochten met een beer/tijger, of dat ik in het prikkeldraad ben gevallen. Geloofden ze direct
De korte versie is iets van "Ohja, zelf gedaan, dom he? Was geen leuke tijd" en dan houdt de conversatie daarbij meestal ook gelijk op, en als ik 't gevoel heb dat ik dat wel kwijt kan/wil vertel ik gewoon het hele verhaal en hebben we een gesprek daarover.Toen ik erachter kwam dat het niet verbergen de hele situatie veel makkelijker maakte dan het wel krampachtig proberen te verbergen gaf dat me echt een bevrijdend gevoel
Het is ook te gebruiken als makkelijk 'beoordelingsmiddel' of je wel met mensen wil om gaan. Als mensen er veroordelend of kortzichtig tegenover staan weet ik ook gelijk dat ik die niet meer in m'n omgeving hoef te hebben. Partners om die reden ook gelijk verteld, als ze van je houden boeit 't ze niet, en als 't ze wel boeit wil je ze niet als partner.
Herkenbaarquote:
[..]
Same
Ik heb het het eerste jaar vooral veel verborgen. Armwarmers en lange mouwen in de zomer
Inmiddels vallen ze alsnog op, want witte strepen, maar ik heb er echt schijt aan gekregen. Veel te warm in de zomer en als je dan lange mouwen/armwarmers gaat dragen valt het alleen maar meer op dan als je er gewoon zo bij loopt als iedereen. Niemand kijkt zomaar naar je armen, en als 't iemand wel opvalt en mensen vragen ernaar dan geef ik gewoon antwoord (afhankelijk van de situatie, of 't om een kind of volwassene gaat, een vage kennis of een vriend, een kort of lang antwoord). Heb er gewoon vrede mee, ga mezelf niet nog eens extra slachtoffer laten zijn van die periode omdat ik toevallig letterlijk met littekens daarvan leef.
Heb aan kinderen die 't vroegen wel eens verteld dat ik stiekem zebra-bloed had, of dat ik heb gevochten met een beer/tijger, of dat ik in het prikkeldraad ben gevallen. Geloofden ze direct
Toen ik erachter kwam dat het niet verbergen de hele situatie veel makkelijker maakte dan het wel krampachtig proberen te verbergen gaf dat me echt een bevrijdend gevoel
Het is ook te gebruiken als makkelijk 'beoordelingsmiddel' of je wel met mensen wil om gaan. Als mensen er veroordelend of kortzichtig tegenover staan weet ik ook gelijk dat ik die niet meer in m'n omgeving hoef te hebben. Partners om die reden ook gelijk verteld, als ze van je houden boeit 't ze niet, en als 't ze wel boeit wil je ze niet als partner.
Ik noem het altijd tijgerstreepjes bij kinderen. Ik was een beetje gothic/punk vroeger, dan valt het niet zo op als je met panty's / armwarmer rondloopt.
Op de middelbare school zei ik dat ik zonneallergie had en me daarom moest bedekken, nooit problemen mee gehad gelukkig.
En wat de tattoo betreft, ik doelde meer op iets sierlijks wat er dwars overheen gaat. Ik heb vrij nette horizontale streepjes.
Afleiding helpt idd, maar voelt alsof dat "straks" pas mogelijk is. Eerst studiestress afronden, dán kan ik weer normaal leven, zoiets.
En ik moet het maar eens als probleem gaan zien. Twee exen van me hadden allebei littekens, destijds had ik nooit mezelf beschadigd, en bij allebei brak ik in tranen uit toen ze 't vertelden. Kon me niet voorstellen hoe diep je moest zitten om zoiets jezelf aan te doen! Maar het voelt helemaal niet alsof mn dips nou echt heel diep zijn, kan altijd erger denk je dan. Als ik naar mezelf 'kijk' voelt het haast als een redelijk normale uitlaatklep ipv als een probleem.
Misschien is het ergens terug te zien op the webz?
quote:
Jessica Villerius heeft een aantal jaar terug een mooie (heftige!) docu gemaakt; Beschadigd.
Misschien is het ergens terug te zien op the webz?
In totaal 4 aflevering.
Thanks!quote:
Zal eens kijken. Heb deze volgens mij niet gezien, maar wat ik af en toe langs zie komen op tv lijkt nog altijd een zwaar zieligheidsstigma te dragen. De arme zieltjes die echt heel diep gezonken zijn. Dat zullen er vast veel zijn, maar het lijkt alsof AM de bottom-of-the-line is qua psychische issues. Daar kan ik me niet echt in vinden.quote:
Maar eerst maar eens deze serie zien
Ja je eigen shit bagatelliseren is ook heel herkenbaar (omdat je jezelf niet als 'zielig' wil zien ofzo)quote:Op zondag 21 mei 2017 19:59 schreef maffehenkie het volgende:
Mooie verhalen! Zal gelinkte topic straks ook nog even doornemen.
Afleiding helpt idd, maar voelt alsof dat "straks" pas mogelijk is. Eerst studiestress afronden, dán kan ik weer normaal leven, zoiets.
En ik moet het maar eens als probleem gaan zien. Twee exen van me hadden allebei littekens, destijds had ik nooit mezelf beschadigd, en bij allebei brak ik in tranen uit toen ze 't vertelden. Kon me niet voorstellen hoe diep je moest zitten om zoiets jezelf aan te doen! Maar het voelt helemaal niet alsof mn dips nou echt heel diep zijn, kan altijd erger denk je dan. Als ik naar mezelf 'kijk' voelt het haast als een redelijk normale uitlaatklep ipv als een probleem.
Ik hoop dat je je toch iets comfortabeler kan gaan voelen bij je psych (desnoods een andere), want die shit werkt echt en heb je soms echt nodig om wat orde te scheppen in de chaos die je brein soms veroorzaakt. Dan heb je ook de basis om straks na je studiestress (of zelfs al tijdens je studiestress) daadwerkelijk weer normaal kan leven
Waarom? Omdat ik mezelf te goed inschat? Of bedoel je dat t gewoon een gevolg is van minderwaardigheidsgevoelens? Dat laatste zal voor sommigen wellicht meespelen, maar heeft er over de gehele linie weinig mee te maken denk ik.quote:
Dat zijn idd dan de gevallen die ze voor docu's gebruiken omdat dat 'interessante' tv maakt. Maar de meerderheid is gewoon zoals jij, ik en de anderen hier hoor. Geen groots drama, gewoon een persoonlijke mindere periode. Maar dan wat zelfdestructiever dan de mindere periodes van andere mensenquote:
[..]
Zal eens kijken. Heb deze volgens mij niet gezien, maar wat ik af en toe langs zie komen op tv lijkt nog altijd een zwaar zieligheidsstigma te dragen. De arme zieltjes die echt heel diep gezonken zijn. Dat zullen er vast veel zijn, maar het lijkt alsof AM de bottom-of-the-line is qua psychische issues. Daar kan ik me niet echt in vinden.
Maar eerst maar eens deze serie zien
Op een gegeven moment leer je daar steeds beter mee om te gaan en vaagt het gewoon weg.
De enige man die ik ken die zichzelf verwonde is er van af gekomen door naast therapie, te gaan hardlopen. Hij ging zijn conditie opbouwen met zo'n schema en op een gegeven moment ging hij elke keer als het hem te veel werd rennen, later werd dat wandelen. Het hielp hem naast elkaar zeg maar...
Sterkte met alles.
Ik ben er nog niet uit maar heb vorig jaar één keer mijn littekens laten fotograferen voor een voorlichtingsding. Anoniem. Totaal onherkenbaar. Dat scheelt voor mij heel iets in de acceptatie. Soms. Twee minuten.
Yes, maar ben ook beetje tussen wal en schip gevallen. Kliniek failliet terwijl je net even 'uitgeschreven' staat wegens second opinion elders. Wil je terugkomen na die 2nd opinion, kan dat niet zomaar, 'want je was uitgeschreven voor de 2nd opinion'. En oja, we hebben opname stop ivm faillissement/doorstart. Dus je moet elders maar zoeken.quote:
[..]
Ja je eigen shit bagatelliseren is ook heel herkenbaar (omdat je jezelf niet als 'zielig' wil zien ofzo)
Ik hoop dat je je toch iets comfortabeler kan gaan voelen bij je psych (desnoods een andere), want die shit werkt echt en heb je soms echt nodig om wat orde te scheppen in de chaos die je brein soms veroorzaakt. Dan heb je ook de basis om straks na je studiestress (of zelfs al tijdens je studiestress) daadwerkelijk weer normaal kan leven
Maar naar een 3e ggz instelling, ja die willen ook weer zelf diagnostiseren. Want zij nemen niet klakkeloos eerdere dossiers over. Betekent dus wéér 6-8 weken wachttijd voor intake, 2 weken voor onderzoek, dan 4 weken voor behandeling, en dan is het maar de vraag of ik me kan vinden in hun diagnose
Daarom heb ik de ggz maar even gelaten voor wat het is, voor nu. Dat hele ggz gebeuren levert me ook gewoon veel stress op en is het nu niet waard
God da's wel schijtirritant jaquote:
[..]
Yes, maar ben ook beetje tussen wal en schip gevallen. Kliniek failliet terwijl je net even 'uitgeschreven' staat wegens second opinion elders. Wil je terugkomen na die 2nd opinion, kan dat niet zomaar, 'want je was uitgeschreven voor de 2nd opinion'. En oja, we hebben opname stop ivm faillissement/doorstart. Dus je moet elders maar zoeken.
Maar naar een 3e ggz instelling, ja die willen ook weer zelf diagnostiseren. Want zij nemen niet klakkeloos eerdere dossiers over. Betekent dus wéér 6-8 weken wachttijd voor intake, 2 weken voor onderzoek, dan 4 weken voor behandeling, en dan is het maar de vraag of ik me kan vinden in hun diagnose
Daarom heb ik de ggz maar even gelaten voor wat het is, voor nu. Dat hele ggz gebeuren levert me ook gewoon veel stress op en is het nu niet waard
Toch zou ik het niet 'laten voor wat het is voor nu', want dat hele intake-gebeuren levert je wel stress op, maar des te eerder ben je er doorheen en het helpt echt. Zo'n 'nieuw' begin is dan wel weer ff doorbijten, maar daar ga je jezelf echt dankbaar voor zijn. Als je dat weer voor je uit blijft schuiven duurt 't alleen maar langer en kun je ook straks na je studiestress niet 'normaal leven' omdat de basics in je brein nog niet helemaal lekker zitten.Overigens is de diagnose vaak slechts iets dat ze nodig hebben voor de zorgverzekering, ze behandelen gewoon op waar jij last van hebt, niet naar een stickertje waar je zelf misschien niet eens achter staat.
Ja thanks! Hardlopen idd, deed vroeger extreem veel fitness, maar op gegeven moment ben ik daar dan ineens klaar mee en boeit het me niks meer. Maar zal eens proberen op te pakken weerquote:
Maffehenkie, het lotgenotenforum van de landelijke stichting zelfbeschadiging is inderdaad wellicht niet echt de plek om contacten op te doen. Maar via de stichting zelf kun je soms wel goede contacten opdoen want daar zitten echt meer verschillende mensen waarbij je met je eigen doelgroep in contact gebracht kan worden mocht je dat nodig hebben/ fijn vinden.
De enige man die ik ken die zichzelf verwonde is er van af gekomen door naast therapie, te gaan hardlopen. Hij ging zijn conditie opbouwen met zo'n schema en op een gegeven moment ging hij elke keer als het hem te veel werd rennen, later werd dat wandelen. Het hielp hem naast elkaar zeg maar...
Sterkte met alles.
Ik ben er nog niet uit maar heb vorig jaar één keer mijn littekens laten fotograferen voor een voorlichtingsding. Anoniem. Totaal onherkenbaar. Dat scheelt voor mij heel iets in de acceptatie. Soms. Twee minuten.
Waarom is landelijk punt niet de plek denk je? En hoe moet ik me dat voorstellen? Is het iets officieels / verzekerd? Of vrijwillig ding? Groepssessies? Of gewoon een forumpje? Sorry voor de vragen
Eigenlijk kan ik je niet verder helpen als je niet met woorden kan omschrijven waarom je jezelf snijdt.quote:
[..]
Waarom? Omdat ik mezelf te goed inschat? Of bedoel je dat t gewoon een gevolg is van minderwaardigheidsgevoelens? Dat laatste zal voor sommigen wellicht meespelen, maar heeft er over de gehele linie weinig mee te maken denk ik.
Wordt je gepest? Liefdesverdriet? Slechte situatie met ouders? Relatieve armoede? Nihilistische beeld van de wereld? Seksuele frustratie?
Met die insteek zou ik de eerste aflevering even overslaanquote:
[..]
Zal eens kijken. Heb deze volgens mij niet gezien, maar wat ik af en toe langs zie komen op tv lijkt nog altijd een zwaar zieligheidsstigma te dragen. De arme zieltjes die echt heel diep gezonken zijn. Dat zullen er vast veel zijn, maar het lijkt alsof AM de bottom-of-the-line is qua psychische issues. Daar kan ik me niet echt in vinden.
Maar eerst maar eens deze serie zien
en naar de gewone huismeneer kijken in aflevering twee.Wat neen. Hulp en info vragen via de stichting kun je altijd doen. Ik bedoelde dat het forum van de stichting jou ws wel wat afschrikt want dat is wel een beetje van wat je zelf hierboven omschrijft.quote:
[..]
Ja thanks! Hardlopen idd, deed vroeger extreem veel fitness, maar op gegeven moment ben ik daar dan ineens klaar mee en boeit het me niks meer. Maar zal eens proberen op te pakken weer
Waarom is landelijk punt niet de plek denk je? En hoe moet ik me dat voorstellen? Is het iets officieels / verzekerd? Of vrijwillig ding? Groepssessies? Of gewoon een forumpje? Sorry voor de vragen
Ik hoop dat het je lukt om weer te gaan hardlopen/ sporten dan.
Op zo'n forum weet je iig wel zeker dat mensen dat deel van je omgang met emoties begrijpen.
Ben na 10 jaar nog steeds 'bevriend' (op FB) met een aantal mensen die ik daar heb leren kennen. Ook nog even blijven plakken nadat ik gestopt was, om af en toe wat zinnigs te zeggen en soms om dagen te tellen (was zo'n stoptopic waar iedereen telde hoe veel dagen ze niet hadden geautomutileerd, en de posts in de honderden of duizenden dagen motiveerden de 'net-stoppers' vaak wel).
Oh nu snap ik je sub text, je bent er nog niet van af. Moest er even over nadenkenquote:
[..]
Met die insteek zou ik de eerste aflevering even overslaan
Dapper wel die foto dan!Ja, was het gewoon zo zat even dat ik het niet meer heb opgepaktquote:
[..]
God da's wel schijtirritant ja
Overigens is de diagnose vaak slechts iets dat ze nodig hebben voor de zorgverzekering, ze behandelen gewoon op waar jij last van hebt, niet naar een stickertje waar je zelf misschien niet eens achter staat.
En eerlijk is eerlijk, ik hoopte vooral op een eenvoudige diagnose waarbij pillen een oplossing zouden geven. Adhd vond de een meer terugkomen dan de ander, ritalin hielp mij veel (niet officieel voorgeschreven gehad maar lang gebruikt). Ben bang dat als er een nieuwe diagnose gesteld wordt ze meer richting therapie willen. Daar heb ik niks tegen, maar ben bang dat ik niks te vertellen heb. Hou niet van zielig gejammer. Voelt alsof je vage trauma's groter gaat maken dan ze zijn. Ik wil ZIEK zijn zodat er een pilletje is. Bullshit verhaal, I know, maar zo voelt het
Niet helemaal wat ik zocht qua steun.Ik ben er zelf vanaf gekomen door tips van Youtube te volgen. Als ik de behoefte voelde, dan probeerde ik het beschadigen uit te stellen. In het begin was dat 5 of 10 minuten, later ging het om dagen, weken, maanden... totdat de behoefte niet meer zo sterk was. Ik ben er nu 4 jaar vanaf en heb gelukkig geen zichtbare littekens. Hele dunne witte lijntjes die je haast niet ziet omdat ik zelf bleek ben
Wat ik wél heb onderschat is dat de behoefte of de neiging noot helemaal verdwijnt. Ik las ergens een stukje van een man die het omschreef als een grens hebben overschreden en dat je die grens nooit meer terugkrijgt. En dat klopt denk ik wel.
Ik snap je gevoel heel goedquote:
[..]
Ja, was het gewoon zo zat even dat ik het niet meer heb opgepakt
En eerlijk is eerlijk, ik hoopte vooral op een eenvoudige diagnose waarbij pillen een oplossing zouden geven. Adhd vond de een meer terugkomen dan de ander, ritalin hielp mij veel (niet officieel voorgeschreven gehad maar lang gebruikt). Ben bang dat als er een nieuwe diagnose gesteld wordt ze meer richting therapie willen. Daar heb ik niks tegen, maar ben bang dat ik niks te vertellen heb. Hou niet van zielig gejammer. Voelt alsof je vage trauma's groter gaat maken dan ze zijn. Ik wil ZIEK zijn zodat er een pilletje is. Bullshit verhaal, I know, maar zo voelt het
Maar pillen werken voor het brein sowieso niet zonder begeleidende therapie. Het is dan echt een combinatie van neuropsychologisch wat dingen recht zetten qua biochemie, en psychologisch wat dingen recht zetten qua gedachtegangen en inzichten zodat je hersens zelf ook weer die verbindingen maken.
Heeft bij mij als een tierelier gewerkt. Ook al loop ik er dan 2 jaar, ik kijk er alleen maar naar uit als ik dan weer even mijn hersens kan legen bij iemand die er wat zinnigs over te zeggen heeft, en zo wat hulp heb om de boel ook te onderhouden totdat ik 't weer eigenhandig aan kan.
Je moet zelf niet van tevoren invullen hoe 't allemaal zal gaan hoor. Da's namelijk niet zoals je denkt. Het merendeel van de ggz-hulpverleners is gewoon bekwaam en werkt/denkt met je mee, doet niet zomaar shit die je niet ziet zitten en is ook geen 'oh wat ben je zielig ik zie allemaal dieper liggende trauma's zitten die je zelf niet ziet'-verhaal. In eerste instantie willen ze gewoon even je situatie uitpluizen (intake is het kutste, omdat je dan ook nog geen persoonlijke band hebt met elkaar), maar daarna weten ze hoe je bent en waar je mee zit, en chillen ze 'm gewoon met je mee om je eigen hersenshit wat te ontknopen. Gewoon jezelf zijn, en als je niet het gevoel hebt dat je psych daarin mee gaat is 't nooit erg om te zeggen 'sorry man, klikt niet, heb je niet een chille collega ofzo waar ik bij terecht kan?'
Ik mis het nog elke dag. De endorfine kick, de pijn de volgende dag.quote:
Ik heb zelf geen fijne ervaringen met de stichting. Ik was lid van het forum en ben op de lotgenotendag geweest maar ze waren vooral bezig met enablen van zelfbeschadiging. Ik ben ook een keer op bezoek geweest bij hun kantoor en 1 van de eerste vragen was welk merk mesje ik gebruikte
Ik ben er zelf vanaf gekomen door tips van Youtube te volgen. Als ik de behoefte voelde, dan probeerde ik het beschadigen uit te stellen. In het begin was dat 5 of 10 minuten, later ging het om dagen, weken, maanden... totdat de behoefte niet meer zo sterk was. Ik ben er nu 4 jaar vanaf en heb gelukkig geen zichtbare littekens. Hele dunne witte lijntjes die je haast niet ziet omdat ik zelf bleek ben
Wat ik wél heb onderschat is dat de behoefte of de neiging noot helemaal verdwijnt. Ik las ergens een stukje van een man die het omschreef als een grens hebben overschreden en dat je die grens nooit meer terugkrijgt. En dat klopt denk ik wel.
Het is een smerige verslaving.
Ja excuus, ik ben wellicht te negatief hoor en het ligt misschien gewoon aan mij maar dit "Op zo'n forum weet je iig wel zeker dat mensen dat deel van je omgang met emoties begrijpen." heb ik daar juist helemaal niet. Ik zoek er nu soms alleen informatie op.quote:
Ik heb zelf wel veel gehad aan dat lotgenotenforum (dat nu niet meer bestaat, maar volgens mij is dat wat uiteindelijk het forum van de stichting is geworden), hoewel ik toen zelf ook wel een stuk jonger was (en vrouwelijk natuurlijk), dus misschien dat het TS in die zin wat minder zou liggen ja. Maar het is allicht eens te proberen om rond te snuffen.
Op zo'n forum weet je iig wel zeker dat mensen dat deel van je omgang met emoties begrijpen.
Ben na 10 jaar nog steeds 'bevriend' (op FB) met een aantal mensen die ik daar heb leren kennen. Ook nog even blijven plakken nadat ik gestopt was, om af en toe wat zinnigs te zeggen en soms om dagen te tellen (was zo'n stoptopic waar iedereen telde hoe veel dagen ze niet hadden geautomutileerd, en de posts in de honderden of duizenden dagen motiveerden de 'net-stoppers' vaak wel).
True. Zal eens googlen wat er is en wat de wachttijden ondertussen zijn.quote:
[..]
Ik snap je gevoel heel goed
Maar pillen werken voor het brein sowieso niet zonder begeleidende therapie. Het is dan echt een combinatie van neuropsychologisch wat dingen recht zetten qua biochemie, en psychologisch wat dingen recht zetten qua gedachtegangen en inzichten zodat je hersens zelf ook weer die verbindingen maken.
Heeft bij mij als een tierelier gewerkt. Ook al loop ik er dan 2 jaar, ik kijk er alleen maar naar uit als ik dan weer even mijn hersens kan legen bij iemand die er wat zinnigs over te zeggen heeft, en zo wat hulp heb om de boel ook te onderhouden totdat ik 't weer eigenhandig aan kan.
Je moet zelf niet van tevoren invullen hoe 't allemaal zal gaan hoor. Da's namelijk niet zoals je denkt. Het merendeel van de ggz-hulpverleners is gewoon bekwaam en werkt/denkt met je mee, doet niet zomaar shit die je niet ziet zitten en is ook geen 'oh wat ben je zielig ik zie allemaal dieper liggende trauma's zitten die je zelf niet ziet'-verhaal. In eerste instantie willen ze gewoon even je situatie uitpluizen (intake is het kutste, omdat je dan ook nog geen persoonlijke band hebt met elkaar), maar daarna weten ze hoe je bent en waar je mee zit, en chillen ze 'm gewoon met je mee om je eigen hersenshit wat te ontknopen. Gewoon jezelf zijn, en als je niet het gevoel hebt dat je psych daarin mee gaat is 't nooit erg om te zeggen 'sorry man, klikt niet, heb je niet een chille collega ofzo waar ik bij terecht kan?'
En vooral even de medewerkers foto's doorscrollen of er nog knappe dames tussen zitten
Missen weet ik niet. Ik denk er niet meer dagelijks aan. Alleen als ik echt een rotperiode heb, zoals de huidige periode eigenlijkquote:
[..]
Ik mis het nog elke dag. De endorfine kick, de pijn de volgende dag.
Het is een smerige verslaving.
Dan denk ik er wel meer aan, omdat ik het gevoel kort daarna nog weet. Op de lange termijn weet ik dat ik spijt ga krijgen en zeker in de zomer zeg maar Ik heb (nog) geen moment van zwakte gehad in de vorm van een terugval gelukkig -klopt af-
Mja, ik zat daar dan ook ruim 10 jaar geleden op een forum dat allang niet meer in diezelfde vorm bestaatquote:
[..]
Ja excuus, ik ben wellicht te negatief hoor en het ligt misschien gewoon aan mij maar dit "Op zo'n forum weet je iig wel zeker dat mensen dat deel van je omgang met emoties begrijpen." heb ik daar juist helemaal niet. Ik zoek er nu soms alleen informatie op.
dus ongetwijfeld dat dat nu anders is.Sowieso was de hele internetsfeer 10 jaar geleden ook anders dan nu
Ik ook al ruim 10 jaar niet meer hoor, maar het gemis blijft. Heb tot nu toe niks gevonden wat ook maar in de buurt komt van die kick.quote:
[..]
Missen weet ik niet. Ik denk er niet meer dagelijks aan. Alleen als ik echt een rotperiode heb, zoals de huidige periode eigenlijk
Ik heb (nog) geen moment van zwakte gehad in de vorm van een terugval gelukkig -klopt af-
quote:
[..]
True. Zal eens googlen wat er is en wat de wachttijden ondertussen zijn.
En vooral even de medewerkers foto's doorscrollen of er nog knappe dames tussen zitten
#trots Whehe
Ik ben een tijdje geleden weer in therapie gegaan (dit keer zelf op tijd aan de bel getrokken omdat o.a. studiestress ) en had echt een superchille chick als psycholoog. Niet veel ouder dan ik en kon ik gewoon alles tegen roepen zoals ik ook met m'n vrienden zou praten (uiteraard wel serieus met elkaar mee proberen te denken, maar kon gewoon 'shit' 'fuck' 'kut' dingen zeggen enzo). Die snapte me echt, kon gewoon dingen lafjes vaag uitleggen en ze dacht zelf al wel de goede richting in. Dat was echt gewoon met elkaar meedenken, wat zou kunnen helpen, oorzaak-gevolg dingen helder krijgen, helemaal niet moeilijk of zwaar 'psychologisch' of dingen uit context trekken ofzo. Maar om dat dan ook zo op gang te krijgen moet je er zelf ook wel open in meegaan en gewoon jezelf zijn en zeggen wat je denkt/voelt, anders komen zij ook nergens. Voor je 't weet heb je dan ineens een hele rugzak vol bagage dat je weet hoe je denkt en waarom je dat denkt en weet je ineens weer hoe je alles aan moet gaan enzo.
Ik gun jou ook zo iemand
Ze zijn er wel iig!Jaren in mezelf lopen kerven maar dat durf ik dan weer nietquote:
Ik zei net dat niks in de buurt komt van die kick, maar tatoeëren heeft er wel wat van weg
Samequote:
[..]
Jaren in mezelf lopen kerven maar dat durf ik dan weer niet
Mooi! (Studeer jij nog?quote:
[..]
Whehe
Maar om dat dan ook zo op gang te krijgen moet je er zelf ook wel open in meegaan en gewoon jezelf zijn en zeggen wat je denkt/voelt, anders komen zij ook nergens. Voor je 't weet heb je dan ineens een hele rugzak vol bagage dat je weet hoe je denkt en waarom je dat denkt en weet je ineens weer hoe je alles aan moet gaan enzo.
Ik gun jou ook zo iemand
) Heb wel gemerkt dat de (vrouwelijke) psychologen/psychiaters mij niet konden volgen, so far. Als ik dingen op papier zet (of typ) moet ik het in één lijn vertellen. Je leest m'n post van links naar rechts, en van boven naar beneden. Maar m'n brein werkt niet zo helaas. En als ik praat vlieg ik van hot naar her, zeker als het om m'n gedachtes gaat. Of ik klap gewoon dicht. Zelfs de "hoe voel je je" vraag kan ik amper beantwoorden. Vandaag? Gister? Over het algemeen? Verschilt toch? Soms goed, soms kut? Wat wil je horen? En dan volgt dus óf niks óf een diarree aan randverhalen die heel logisch zijn in de context, maar niemand lijkt dat dan te snappen Hoe raar vind de gemiddelde vrouw een man met littekens trouwens? (Rottig geformuleerd, maar m'n vraag is helder
). Soms wil ik gewoon rust ofzo. Ga ik googlen "vrijwillige opname", lijkt me heerlijk. Of ik fantaseer over een misdaad plegen, niet omdat ik iets fouts wil doen, maar in de bak zitten lijkt me zo veel vrijheid geven.. Geen verplichtingen, geen facturen, geen agenda, geen niks. Gewoon dag tot dag leven. Ben benieuwd wat eerder komt: studiestress klaar of ggz behandeling begonnen. Denk studie
Maar dat vind ik sowieso een stomme vraagquote:
Zelfs de "hoe voel je je" vraag kan ik amper beantwoorden. Vandaag? Gister? Over het algemeen? Verschilt toch? Soms goed, soms kut? Wat wil je horen? En dan volgt dus óf niks óf een diarree aan randverhalen die heel logisch zijn in de context, maar niemand lijkt dat dan te snappen
Dan vroeg de psycholoog "hoe voel je je" of "hoe gaat het". Ja ehm wat denk je zelf? Niet best he anders zat ik daar niet
Dus ik heb na een tijdje worstelen gewoon gevraagd of ze een andere beginvraag kon bedenken Whehe ja joh, ben ook nog maar een broekiequote:
[..]
Mooi! (Studeer jij nog?
Hoe raar vind de gemiddelde vrouw een man met littekens trouwens? (Rottig geformuleerd, maar m'n vraag is helder
Soms wil ik gewoon rust ofzo. Ga ik googlen "vrijwillige opname", lijkt me heerlijk. Of ik fantaseer over een misdaad plegen, niet omdat ik iets fouts wil doen, maar in de bak zitten lijkt me zo veel vrijheid geven.. Geen verplichtingen, geen facturen, geen agenda, geen niks. Gewoon dag tot dag leven. Ben benieuwd wat eerder komt: studiestress klaar of ggz behandeling begonnen. Denk studie
Ik snap je helemaal trouwens, omdat ik zulke shit blaat vond ik mijn psych ook zo fijn
Maar dat moet je dus gewoon aangeven, letterlijk aangeven dat je dan niet weet wat ze wil horen, wat ze bedoelt. De 'hoe voel je je?' vraag werd bij mij ook steeds vaag beantwoord, maar uiteindelijk kwamen we daar toch uit samen omdat ik gewoon alles zei wat er dan in me op kwam.Best chill hoor, hoop dat je zo'n klik gaat hebben (en dan ook zeggen als je zo'n klik dus niet voelt want anders ben je alsnog niet geholpen).
Ik vind dat zelf trouwens helemaal niet raar, maar ik ben natuurlijk iemand die ze zelf ook heeft. Denk dat je van vrouwen al sneller op begrip zult stuiten dan 'wij' van mannen iig
Eerlijk zijn helpt, en als ze 't raar vinden en onbegripvol doen wil je toch sowieso niet met ze omgaan?Maarrehh, voor een vrijwillige opname moet je sowieso eerst weer door die intake he
Kijk dat eerst maar eens aan, dan kun je samen met die hulpverleners beslissen wat het beste is voor je Hoop ook dat je dan snel geholpen bent ja
Dank je wel. Soms is het lastig, maar meestal is het heel erg goed te doen. Mijn motivatie is dat een heel huidje ten eerste wel zo leuk naar mijn vriend toe is en daarnaast werkt therapie beter zonder continue zelfverdoving. Stoppen is echt te moeite waardquote:
[..]
Boh, wel wat langer dan ik. Ik heb 't ruim 2 jaar gedaan maar inmiddels al bijna 10 jaar gestopt
Ik denk idd wel dat de drang nog wel weg zal gaan over tijd (kan haast niet anders), maar des te knapper dat je inmiddels al een jaar die drang weet te weerstaan
Twee jaar is ook een heel lange periode, het is iets dat super verslavend werkt. Tien jaar gestopt is echt heel erg goed
Thanksquote:
[..]
Dank je wel. Soms is het lastig, maar meestal is het heel erg goed te doen. Mijn motivatie is dat een heel huidje ten eerste wel zo leuk naar mijn vriend toe is en daarnaast werkt therapie beter zonder continue zelfverdoving. Stoppen is echt te moeite waard
Twee jaar is ook een heel lange periode, het is iets dat super verslavend werkt. Tien jaar gestopt is echt heel erg goed
Verder ook helemaal met je eens
Gaat je vast lukken om dat vol te houden, voor je 't weet zit je aan de 10 jaar Je moet voor jezelf een andere manier zien te vinden om het te vervangen maar die is niet van de een op andere dag gevonden. Ik heb daar echt in moeten groeien.
Dus bespreekbaar houden, samen doorspreken wat er dan precies gebeurde, wat ik zelf geprobeerd heb, wat zou ik kunnen doen?
Heeft heeft mij jaren gekost om eraf te komen. Uiteindelijk heb ik na jaren pas geleerd/gedurfd om er ten eerste over te praten met iemand. Daarnaast heeft het mij heel lang gekost om mezelf open te stellen naar anderen, zoals mijn partner. Om daar hulp te durven vragen op die momenten.
Verder helpt het mij om oefeningen te doen om in het hier-en-nu te blijven of om regelmatig terug te keren naar de realiteit in fasen van heftige emoties.
Ik denk dat 2 jaar geleden de laatste keer is. De drang blijft. En helaas voelt voor mij ook niks zo effectief als zelfbeschadiging. Het helpt, op dat moment. Dat is iets wat ik ook veel van anderen terug hoor die ermee gestopt zijn. Dat er bij de meesten geen copingsmechanismen in de buurt kan komen wat even effectief is.
Dat zorgt er denk ik voor dat de drang soms zo hoog kan zijn. Na 2 jaar niet doen denk ik nu wel steeds: nou, ik heb het nu 2 jaar niet gedaan dus is het nu ECHT nodig? Je kan het ook deze keer vast laten. En dan probeer ik toch het moeilijke moment weer door te komen.
Ik zal niet zeggen dat ik het nooit meer zal doen. Ik probeer het voor nu gewoon steeds uit te stellen en dat lijkt te werken.
Wat trouwens voor mij persoonlijk helpt.
Ik had bepaalde plekken waar ik het deed, zoals in de badkamer. Ik heb heel lang gehad dat ik de badkamer vermeed als ik me niet goed voelde.
En op een gegeven moment kreeg mijn partner ook door dat de badkamer mijn plekje was. Als hij doorhad dat het niet goed met me ging en ik maakte aanstalte om naar de badkamer te gaan dan greep hij daar wel op in.
Het lijkt toch op een soort verslaving. En zoals met vrijwel alle verslavingen heb je de meeste slagingskans om te stoppen als je hulp en ondersteuning van je omgeving hebt. Alleen is het erg lastig is mijn ervaring.
Ik bedoel, jullie vertellen het zo van: ja joh, ik bel even de psycholoog voor een babbeltje, en dan babbelt hij wat mee. Gaat dat echt zo, of is mijn beeld gewoon compleet fout van hoe ze werken?
Je hebt een (naar mijn beleving beoordeeld) een niet kloppend beeld van de psychiatrie. Natuurlijk stel je samen doelen op, maar je blijft werken en doelen aanpassen of toevoegen totdat je geen problemen meer hebt. Je moet alleen zelf de verantwoordelijkheid nemen om aan te geven dat je nog verdere hulp nodig hebt. Therapie is iets dat je zelf in de hand hebt en waar je zelf voor je verantwoordelijkheid moet kiezen. Is soms eng en moeilijk, maar wanneer je dat doet, kan het enorm werken (is mijn ervaring dan)quote:
Toch een vraagje, iedereen heeft het over de psycholoog enz. Maar stel dat ik dat zie zitten, die gesprekken, ik snap dat toch niet helemaal. Ik heb (vooralsnog) de indruk gehad dat het allemaal heel erg gaat als volgt: (1) probleemstelling (wat wil je, meetbaar) -> (2) oplossing (pil, paar weken therapie) -> (3) rapportcijfer invullen, 6+ is klaar, doei -> (4) ooit weer problemen? -> nieuwe diagnose + aanmelding enz enz
Ik bedoel, jullie vertellen het zo van: ja joh, ik bel even de psycholoog voor een babbeltje, en dan babbelt hij wat mee. Gaat dat echt zo, of is mijn beeld gewoon compleet fout van hoe ze werken?
Oke. Ja, probleem is dat ik de hulpvraag ook gewoon compleet niet kan formuleren. Dat vragen ze zo makkelijk, en dan stamel je wat vage antwoorden, zo van ja, ik wil minder klachten, ofzoquote:
[..]
Je hebt een (naar mijn beleving beoordeeld) een niet kloppend beeld van de psychiatrie. Natuurlijk stel je samen doelen op, maar je blijft werken en doelen aanpassen of toevoegen totdat je geen problemen meer hebt. Je moet alleen zelf de verantwoordelijkheid nemen om aan te geven dat je nog verdere hulp nodig hebt. Therapie is iets dat je zelf in de hand hebt en waar je zelf voor je verantwoordelijkheid moet kiezen. Is soms eng en moeilijk, maar wanneer je dat doet, kan het enorm werken (is mijn ervaring dan)
En ik vraag sowieso niet graag om hulp. Verwacht altijd dat anderen dat wel zien wanneer ik hulp nodig heb
Ben dan ook bang dat ze me als zeikerd gaan bekijken. Stel je niet aan, die hulpvraag is geen DSM-stoornis, en wij zijn artsen, dus zoek maar een vriend z'n schouder uit om op te janken ofzo.
Ik kom ook niet met perfect omschreven SMART-doelen aanzetten hoorquote:
[..]
Oke. Ja, probleem is dat ik de hulpvraag ook gewoon compleet niet kan formuleren. Dat vragen ze zo makkelijk, en dan stamel je wat vage antwoorden, zo van ja, ik wil minder klachten, ofzo
En ik vraag sowieso niet graag om hulp. Verwacht altijd dat anderen dat wel zien wanneer ik hulp nodig heb
Ben dan ook bang dat ze me als zeikerd gaan bekijken. Stel je niet aan, die hulpvraag is geen DSM-stoornis, en wij zijn artsen, dus zoek maar een vriend z'n schouder uit om op te janken ofzo.
Benoem gewoon gedrag waar ik last van heb, of gedachten en samen stel je dan doelen op. Het is ook een vraag waarvan je weet dat die gesteld gaat worden, dus je kan al een briefje maken met klachten/gedragingen/gedachten om die voor te leggen.Iedereen is bang dat de psych zegt dat je geen hulp nodig hebt, maar dat is een angst, geen realiteit
Morgen mag ik nóg een keer bellen, want de ontwikkelingsstoornis-afdeling was er vandaag niet, en omdat een van de klachten (adhd) onder dat gebied viel moet ik daar zijn
Wat een bende
Dat soort dingen kan je voor de duidelijkheid waarschijnlijk beter uitleggen alsof het over een ander gaat.quote:
[..]
Oke. Ja, probleem is dat ik de hulpvraag ook gewoon compleet niet kan formuleren. Dat vragen ze zo makkelijk, en dan stamel je wat vage antwoorden, zo van ja, ik wil minder klachten, ofzo
En ik vraag sowieso niet graag om hulp. Verwacht altijd dat anderen dat wel zien wanneer ik hulp nodig heb
Die laatste zin is niet nodigquote:Op maandag 22 mei 2017 15:44 schreef maffehenkie het volgende:
De moed tot bellen werd beloond! Ik sta nog steeds op de wachtlijst na 4 maanden
Morgen mag ik nóg een keer bellen, want de ontwikkelingsstoornis-afdeling was er vandaag niet, en omdat een van de klachten (adhd) onder dat gebied viel moet ik daar zijn
Wat een bende
Je hebt een heel goede stap gezet. Wachtlijsten horen erbij, maar dan heb je ook wat. Zet hem op en verlies de hoop niet. Het komt heus allemaal goed
Hoe het bij mij ging; ik belde een psycholoog op met mn klachten: "ik voel me rot en ik doe aan zelfbeschadiging", en zij mogen er een diagnose en behandeling aan plakken.quote:
Toch een vraagje, iedereen heeft het over de psycholoog enz. Maar stel dat ik dat zie zitten, die gesprekken, ik snap dat toch niet helemaal. Ik heb (vooralsnog) de indruk gehad dat het allemaal heel erg gaat als volgt: (1) probleemstelling (wat wil je, meetbaar) -> (2) oplossing (pil, paar weken therapie) -> (3) rapportcijfer invullen, 6+ is klaar, doei -> (4) ooit weer problemen? -> nieuwe diagnose + aanmelding enz enz
Ik bedoel, jullie vertellen het zo van: ja joh, ik bel even de psycholoog voor een babbeltje, en dan babbelt hij wat mee. Gaat dat echt zo, of is mijn beeld gewoon compleet fout van hoe ze werken?
Omdat dat toendertijd vrij rap moest kreeg ik na 2 keer een uurtje gesprek een diagnose borderline hoewel ik verder geen symptomen van borderline had
Uiteindelijk doorverwijzing gehad naar een borderline-kliniek, die constateerden na 1 gesprek al dat dat het echt niet was Nu zit ik gewoon bij de reguliere GGZ maar niet meer voor zelfbeschadiging.
Het is eigenlijk steeds bijstellen van de diagnose + bijbehorende behandeling. Ik ben niet meer op het punt van 2013 toen ik begon. Ik ben zelfs niet eens meer op het punt van 2016.
Mm. Letterlijk bedoel je? Mijn 'ik' projecteren op een 'ander' en dan hem beschrijven? Aardig idee misschien, moet eens proberen.quote:
[..]
Dat soort dingen kan je voor de duidelijkheid waarschijnlijk beter uitleggen alsof het over een ander gaat.
Jahh zit ook niet in de put ofzo, althans zo voelt het (meestal) niet. Maar man, die wachtlijsten, echt hoor. Die wetten slaan ook nergens op. Max zo veel weken. Niemand houdt zich eraan. Gewoon niemandquote:
[..]
Die laatste zin is niet nodig
Je hebt een heel goede stap gezet. Wachtlijsten horen erbij, maar dan heb je ook wat. Zet hem op en verlies de hoop niet. Het komt heus allemaal goed
Maar dan zat je vrijgevestigd dus? Geen vergoeding / zelf betalen die psycholoog? Was idd ook de 1e vraag die ik kreeg bij allereerste intake. Heel verhaal gehouden, 1001 klachten, 1 daarvan was snijden/branden dan. Eerste tegenvraag: "Wissel je vaak van gevoelens over je familie, je ouders?"quote:
[..]
Hoe het bij mij ging; ik belde een psycholoog op met mn klachten: "ik voel me rot en ik doe aan zelfbeschadiging", en zij mogen er een diagnose en behandeling aan plakken.
Omdat dat toendertijd vrij rap moest kreeg ik na 2 keer een uurtje gesprek een diagnose borderline hoewel ik verder geen symptomen van borderline had
Nu zit ik gewoon bij de reguliere GGZ maar niet meer voor zelfbeschadiging.
Het is eigenlijk steeds bijstellen van de diagnose + bijbehorende behandeling. Ik ben niet meer op het punt van 2013 toen ik begon. Ik ben zelfs niet eens meer op het punt van 2016.
Maar gelukkig geloofden ze m'n antwoord wel, borderline diagnose pff
Ja, alsof je een buitenstaander bent die alles van jou weet en jouw probleem moet beschrijvenquote:
[..]
Mm. Letterlijk bedoel je? Mijn 'ik' projecteren op een 'ander' en dan hem beschrijven? Aardig idee misschien, moet eens proberen.
In 2013 ging het wat andersquote:
Maar dan zat je vrijgevestigd dus? Geen vergoeding / zelf betalen die psycholoog? Was idd ook de 1e vraag die ik kreeg bij allereerste intake. Heel verhaal gehouden, 1001 klachten, 1 daarvan was snijden/branden dan. Eerste tegenvraag: "Wissel je vaak van gevoelens over je familie, je ouders?"
Maar gelukkig geloofden ze m'n antwoord wel, borderline diagnose pff
maar ja toen kwam ik bij een vrijgevestigde. Maar dat werd wel vergoed. Nu zit ik bij een gewone GGZ. Mja ze móeten je wel een diagnose geven ivm de vergoeding. Het zou alleen wel fijn zijn als ze er wat meer tijd in zouden steken. Inmiddels ben ik al een paar keer gewisselend van diagnose
Ik geloof dat we nu uitgekomen zijn bij angststoornis No fucking way (ik ben heel blij dat ik mijn poot stijf heb gehouden en onderzoek geëist had. Daardoor heb ik nu de hulp die ik nodig heb)
Ik ookquote:
Bordeline is gewoon de diagnose die ze zonder onderzoek aan iedere vrouw met problemen willen geven
(ik ben heel blij dat ik mijn poot stijf heb gehouden en onderzoek geëist had. Daardoor heb ik nu de hulp die ik nodig heb)
Uiteindelijk is er Asperger uitgekomen.Dat is een behoorlijk verschil. Wat een faalactie van het systeem. Hopelijk krijg je nu de hulp die je nodig hebt. Asperger lijkt me erg moeilijk om te hebbenquote:
[..]
Ik ook
Ik moet zeggen, vorig jaar ben ik negen maanden opgenomen geweest en er was een vpk die zijn excuses had gemaakt voor het mij behandelen als een borderliner, terwijl ik een heel ander probleem had en daarna heeft hij me heel goed door de medicatiewisselingen e.d. gewerkt.
Valt meequote:
[..]
Dat is een behoorlijk verschil. Wat een faalactie van het systeem. Hopelijk krijg je nu de hulp die je nodig hebt. Asperger lijkt me erg moeilijk om te hebben
Ik moet zeggen, vorig jaar ben ik negen maanden opgenomen geweest en er was een vpk die zijn excuses had gemaakt voor het mij behandelen als een borderliner, terwijl ik een heel ander probleem had en daarna heeft hij me heel goed door de medicatiewisselingen e.d. gewerkt.
Met borderline had ik niet kunnen/willen leven 
AM = borderline, het is me al zó vaak gevraagd.
Dat gevoel van AM heb ik ook. Al kun je als patiënt altijd een onafhankelijk onderzoek eisen over je diagnose. Een second opinie vragen.quote:
[..]
Valt mee
AM = borderline, het is me al zó vaak gevraagd.
Ik ken een heel aardige borderline. Het is een kwestie van grenzen aangeven en begrijpen dat die persoon het moeilijker met zichzelf heeft dan jij met hem of haar.
In mijn opname heb ik wel geleerd om een label enkel als een label te zien, maar dat betekent godzijdank niet dat je de hele persoon kent
Misschien ben ik te naïef hoor
Ik heb er teveel gekend en besloten nooit weer zo iemand in m'n leven toe te laten. Klinkt hard, is het ook, maar door schade en schande wijs geworden.quote:
[..]
Dat gevoel van AM heb ik ook. Al kun je als patiënt altijd een onafhankelijk onderzoek eisen over je diagnose. Een second opinie vragen.
Ik ken een heel aardige borderline. Het is een kwestie van grenzen aangeven en begrijpen dat die persoon het moeilijker met zichzelf heeft dan jij met hem of haar.
In mijn opname heb ik wel geleerd om een label enkel als een label te zien, maar dat betekent godzijdank niet dat je de hele persoon kent
Misschien ben ik te naïef hoor
Dat kan ik me voorstellen en dat is dan ook een heel verstandige keuze.quote:
[..]
Ik heb er teveel gekend en besloten nooit weer zo iemand in m'n leven toe te laten. Klinkt hard, is het ook, maar door schade en schande wijs geworden.
Ik ben soms te gemakkelijk en naïef. Daarnaast ken ik maar een echte borderline en dat is toch een van mijn beste vriendinnen geworden. Dat heeft me een paar keer flink pijn gedaan (toen ik negen maanden gesloten opgenomen zat, wilde ze geen contact met me omdat ze het oneerlijk vond dat ik opgenomen was en zij niet bijv. Maar ik ben gemakkelijk in vergeten en vergeven), alleen ik zie ook de hoeveelheid werk die ze erin stopt om beter te worden en zie waar ze vandaan komt
Respect hoorquote:
[..]
Dat kan ik me voorstellen en dat is dan ook een heel verstandige keuze.
Ik ben soms te gemakkelijk en naïef. Daarnaast ken ik maar een echte borderline en dat is toch een van mijn beste vriendinnen geworden. Dat heeft me een paar keer flink pijn gedaan (toen ik negen maanden gesloten opgenomen zat, wilde ze geen contact met me omdat ze het oneerlijk vond dat ik opgenomen was en zij niet bijv. Maar ik ben gemakkelijk in vergeten en vergeven), alleen ik zie ook de hoeveelheid werk die ze erin stopt om beter te worden en zie waar ze vandaan komt
Ik begin er niet meer aan. Ik zie ze ook al van ver aankomen, ervaring zat, dus ben er vaak op tijd bij om het contact te verbreken.
Onlangs het contact met een vroegere vriendin verbroken, ik vermoed sterk dat zij ook borderline heeft, al heeft ze geen diagnose. Ze heeft heel wat rare dingen uitgehaald de laatste 2 jaar, iets waar ik niet achter kon staan. Duidelijk uitgelegd en de boel verbroken.
Zulke mensen zuigen alle energie en levenslust uit je.
Ik heb heel erg veel respect voor jouw keuzes! Dat is zo moeilijk om te beslissen. Het is goed dat je daarin voor jezelf kiest. Vrienden horen energie te geven en niet op te slurpen. Dat is iets waar ik nog behoorlijk wat van kan leren.quote:
[..]
Respect hoor
Ik zie ze ook al van ver aankomen, ervaring zat, dus ben er vaak op tijd bij om het contact te verbreken.
Onlangs het contact met een vroegere vriendin verbroken, ik vermoed sterk dat zij ook borderline heeft, al heeft ze geen diagnose. Ze heeft heel wat rare dingen uitgehaald de laatste 2 jaar, iets waar ik niet achter kon staan. Duidelijk uitgelegd en de boel verbroken.
Zulke mensen zuigen alle energie en levenslust uit je.
Goed bezig jij
Dankjewelquote:
[..]
Ik heb heel erg veel respect voor jouw keuzes! Dat is zo moeilijk om te beslissen. Het is goed dat je daarin voor jezelf kiest. Vrienden horen energie te geven en niet op te slurpen. Dat is iets waar ik nog behoorlijk wat van kan leren.
Goed bezig jij
Doe er je voordeel mee ;-)
De kater komt laterquote:
Rottige aan AM is ook gewoon dat het niet voelt alsof ik mezelf kapot maak. Met drank en drugs had ik dat wel, want hangover, crash, enz. Dat hielp mij wel echt om het af te zweren. AM tja, mn verstand weet wel dat het niet goed is, maar het voelt redelijk onschuldig omdat je erna gewoon weer door kunt
Letterlijk v.w.b. alcohol of bedoel je dat ik er later anders over denk?quote:
Nee de kater van het automutileren ;-)quote:
[..]
Letterlijk v.w.b. alcohol of bedoel je dat ik er later anders over denk?
Vind het enorm kut dat ik nu 10 jaar later (en de rest van m'n leven) met littekens rondloop.
Ja snap ik.. voor vrouwen denk ik nog wel vervelender dan voor mannen denk ikquote:
[..]
Nee de kater van het automutileren ;-)
Vind het enorm kut dat ik nu 10 jaar later (en de rest van m'n leven) met littekens rondloop.
Leef je gewoon "vrij" nu trouwens of opgenomen?
Vrij.quote:
[..]
Ja snap ik.. voor vrouwen denk ik nog wel vervelender dan voor mannen denk ik
Leef je gewoon "vrij" nu trouwens of opgenomen?
Ik ben op m'n 13e voor 8 maand uit huis geplaatst geweest, o.a. 10 weken bij de GGZ jeugd.
Vanaf m'n 16e een begeleid wonen traject gaan doen, vlak voor m'n 18e werd ik ''los gelaten'' en ben ik op mezelf gaan wonen.
GGZ Jeugd had geen reden om me te houden, psychisch paste ik niet tussen de borderliners daar. Die 10 weken was een observatie periode, daarna ambulante hulp gekregen. Tweewekelijks een gesprekje met de psycholoog.
Uf 8 maand..quote:
[..]
Vrij.
Ik ben op m'n 13e voor 8 maand uit huis geplaatst geweest, o.a. 10 weken bij de GGZ jeugd.
Vanaf m'n 16e een begeleid wonen traject gaan doen, vlak voor m'n 18e werd ik ''los gelaten'' en ben ik op mezelf gaan wonen.
GGZ Jeugd had geen reden om me te houden, psychisch paste ik niet tussen de borderliners daar. Die 10 weken was een observatie periode, daarna ambulante hulp gekregen. Tweewekelijks een gesprekje met de psycholoog.
En nu onder de medicatie of gaat t wel?
Ik gebruik alleen slaapmedicatie voor m'n slaapstoornis (insomnia).quote:
[..]
Uf 8 maand..
En nu onder de medicatie of gaat t wel?
Verder ge/mis bruik ik af en toe een pammetje.
quote:
[..]
Ik gebruik alleen slaapmedicatie voor m'n slaapstoornis (insomnia).
Verder ge/mis bruik ik af en toe een pammetje.
wist niet dat dat te abusen was Oh zeker welquote:
Heb 2 jaar terug vieze afkickverschijnsels gehad van alprazolam. Nu eens per week een oxazepam of een paar lorazepam, gewoon voor de lekker.
Afkicken van Alprozolam...quote:
[..]
Oh zeker wel
Nu eens per week een oxazepam of een paar lorazepam, gewoon voor de lekker.
Dat herken ik nogal
Afkicken als een echte junk zeg .
Bijna net zo makkelijk als drank tegen de nare gedachten.
Anyway, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik geen idee heb hoe downers werken. Kan me niet voorstellen dat ik daar goed op reageer eigenlijk, maar who knows.
Dat was echt náárquote:
[..]
Afkicken van Alprozolam...
Dat herken ik nogal
Afkicken als een echte junk zeg .
Bijna net zo makkelijk als drank tegen de nare gedachten.
Maar dat krijg je, had het maanden elke dag geslikt, 5 pilletjes per dag..
Huisarts heeft eens verkeerde Lorazepam voorgeschreven, daar van afkicken was ook niet fijn.. Sinds dien gebruik ik dus maar 1x per week óf Lorazepam óf Oxazepam om die verslaving tegen te gaan. Gaat best prima.
Maar pammetjes zijn sowieso heftig spul. Ik neem het af en toe als ik echt te veel stress heb gehad en even goed moet slapen/ontspannen.
Ik wen helaas te snel aan het spul.. áls ik gebruik dan is het 50mg Oxa of 5 mg Lora. En dan doet het nog niet veel.quote:
Ik ondervond al nerveusiteit verschijnselen na oxazepam 5 dagen achter elkaar. Slecht slapen, trillerig, paniekerig. Duurde even en daarna was het voorbij.
Maar pammetjes zijn sowieso heftig spul. Ik neem het af en toe als ik echt te veel stress heb gehad en even goed moet slapen/ontspannen.
Ik slikte jarenlang 4 keer per dag 2 lorazepam, soms 5 keer. In combinatie met nog heel veel andere medicatie.quote:
Ik ondervond al nerveusiteit verschijnselen na oxazepam 5 dagen achter elkaar. Slecht slapen, trillerig, paniekerig. Duurde even en daarna was het voorbij.
Maar pammetjes zijn sowieso heftig spul. Ik neem het af en toe als ik echt te veel stress heb gehad en even goed moet slapen/ontspannen.
Toen ik elders eindelijk van die zooi af mocht en er een arts op mijn pad kwam die ik kende uit de kliniek waar ik die zooi zo veel slikte en hem om een reactie vroeg zei hij "je was er toch zelf ook bij."
Ja. Ik heb mijn eigen aandeel begrepen en toen ook meerdere malen om andere oplossingen gevraagd. Maar op een gegeven moment was ik er helemaal niet meer zelf bij.
En al je shit gaat even zo hard door. Je krijgt er alleen maar een problemen bij, als het niet normaal gebruikt wordt.
SPOILERDaarnaast het de gespecialiseerde GGZ ze al eerder om een andere reden verzocht om mij geen pam meer te geven. Dat werd ook genegeerd.
Dudequote:
[..]
Ik slikte jarenlang 4 keer per dag 2 lorazepam, soms 5 keer. In combinatie met nog heel veel andere medicatie.
Toen ik elders eindelijk van die zooi af mocht en er een arts op mijn pad kwam die ik kende uit de kliniek waar ik die zooi zo veel slikte en hem om een reactie vroeg zei hij "je was er toch zelf ook bij."
Ja. Ik heb mijn eigen aandeel begrepen en toen ook meerdere malen om andere oplossingen gevraagd. Maar op een gegeven moment was ik er helemaal niet meer zelf bij.
En al je shit gaat even zo hard door. Je krijgt er alleen maar een problemen bij, als het niet normaal gebruikt wordt.
Hoe kon het dat het bij jou niet verslavend werkte? Ik had na twee weken al meer nodig voor hetzelfde effect..
Het had gewoon geen geestelijk effect bij mij. Maar in combinatie met seroquel, antidepressiva, en andere slaapmedicatie voelde mijn hoofd continu alsof ik euh ja hoe eigenlijk? Hersenschudding net niet met wel hersteld?quote:
[..]
Dude
Hoe kon het dat het bij jou niet verslavend werkte? Ik had na twee weken al meer nodig voor hetzelfde effect..
SPOILERIk heb een dissociatieve stoornis en reageer op veel van die dingen geestelijk niet echt. Mijn lichaam wel. Daar reageer ik dan weer wel op. En dat is juist het dubbele.
De spierverslappende werking is eng ivm trauma, daar krijg ik juist dissociatie van. Dan gebeuren er dingen die niet moeten, waaronder automutileren. Om te kalmeren deden bedacht en ze daar nog meer pam. En niemand begreep waarom het niet hielp....
Sorry voor de irritante spoilers wil misschien weghalen ivm kind.
Maar die hoef je nu niet meer?quote:
[..]
Het had gewoon geen geestelijk effect bij mij. Maar in combinatie met seroquel, antidepressiva, en andere slaapmedicatie voelde mijn hoofd continu alsof ik euh ja hoe eigenlijk? Hersenschudding net niet met wel hersteld?
Herken dissociatie ook wel echt als factor in automutileren ja.. laatste tijd zit ik te veel te janken, maar tijd ervoor juist nooit, toen meer half bewustzijn half niet zegmaar. Help iets tegen die dissociatie (in jouw ervaring)?
Ik denk na zo'n 5 jaar. De afgelopen 7 jaar een paar keer een uitschieter (no pun) gehad, maar de laatste keer is denk ik 3 of 4 jaar geleden.
En ja, ik heb spijt. Maar ik 'draag' mijn littekens ook. Ze horen nu eenmaal bij me.
Raar hoor.. flinke missers gemaakt dus!quote:
[..]
Het had gewoon geen geestelijk effect bij mij. Maar in combinatie met seroquel, antidepressiva, en andere slaapmedicatie voelde mijn hoofd continu alsof ik euh ja hoe eigenlijk? Hersenschudding net niet met wel hersteld?SPOILERIk heb een dissociatieve stoornis en reageer op veel van die dingen geestelijk niet echt. Mijn lichaam wel. Daar reageer ik dan weer wel op. En dat is juist het dubbele.
De spierverslappende werking is eng ivm trauma, daar krijg ik juist dissociatie van. Dan gebeuren er dingen die niet moeten, waaronder automutileren. Om te kalmeren deden bedacht en ze daar nog meer pam. En niemand begreep waarom het niet hielp....
Sorry voor de irritante spoilers wil misschien weghalen ivm kind.
Ik slik ook Seroquel, 50mg, voor het slapen.
Ik vertel mijn zoon (4 1/2) dat mem soms ''ziek'' is en daarom even niet in staat is om te spelen of wat leuks te doen. Hij mag best weten dat ik niet perfect ben ;-) Hij heeft me overigens nog nooit naar m'n littekens gevraagd
Jahh mooie aan kinderen he. Mijn ma was erg vaak "ziek" of "moe" toen ik die leeftijd had 4-10). Pas veel later ga je je daar vragen bij stellen. Of althans, ik scheen wel eens gevraagd te hebben of mama dood aan het gaan was, dus zal vast impact hebben gehad, maar zover ik me zelf herinner was t leuk als ze d'r was en doodnormaal als ze op bed lag.quote:
[..]
Raar hoor.. flinke missers gemaakt dus!
Ik slik ook Seroquel, 50mg, voor het slapen.
Ik vertel mijn zoon (4 1/2) dat mem soms ''ziek'' is en daarom even niet in staat is om te spelen of wat leuks te doen. Hij mag best weten dat ik niet perfect ben ;-) Hij heeft me overigens nog nooit naar m'n littekens gevraagd
Kinderenquote:
[..]
Jahh mooie aan kinderen he. Mijn ma was erg vaak "ziek" of "moe" toen ik die leeftijd had 4-10). Pas veel later ga je je daar vragen bij stellen. Of althans, ik scheen wel eens gevraagd te hebben of mama dood aan het gaan was, dus zal vast impact hebben gehad, maar zover ik me zelf herinner was t leuk als ze d'r was en doodnormaal als ze op bed lag.
Die van mij weet niet beter en dat is goed zo Als het goed is gaat de huisarts vanmiddag de doorverwijzing aanpassen naar een andere instelling in de buurt. Die hebben AM zelfs als een van de hoofdpunten op hun site staan. 6 weken tot intake en 2 tot behandeling/verder. Voelt ook iets minder fabriek-achtig dus hoop dat ze daar wat beter cliëntencontact hunnen onderhouden
Wel erg gelovig als ik t zo bekijk. Zelfs een pagina over de relatie geloof - zelfkastijding en boetedoening wat niet hoeft (want Jezus)
Ben wel gelovig maar hoop niet dat het een soort evangelie-ggz is Zo klinkt het welquote:Op dinsdag 23 mei 2017 10:12 schreef maffehenkie het volgende:
Na 4 maanden wachttijd maar eens gebeld, nog maar 2 maanden te gaan tot intake, en onduidelijk hoe lang daarna tot start behandeling
Als het goed is gaat de huisarts vanmiddag de doorverwijzing aanpassen naar een andere instelling in de buurt. Die hebben AM zelfs als een van de hoofdpunten op hun site staan. 6 weken tot intake en 2 tot behandeling/verder. Voelt ook iets minder fabriek-achtig dus hoop dat ze daar wat beter cliëntencontact hunnen onderhouden
Wel erg gelovig als ik t zo bekijk. Zelfs een pagina over de relatie geloof - zelfkastijding en boetedoening wat niet hoeft (want Jezus)
Maar wie weet past het juist goed bij je, ik hoop dat je snel terecht kunt!
Tige dankquote:
[..]
Zo klinkt het wel
Maar wie weet past het juist goed bij je, ik hoop dat je snel terecht kunt!
Het is aangemeld enzo
Vage verhalen in de webformulieren gezet en nu wachten. Op de vraag "wat verwacht je van het geloof in onze behandeling" heb ik maar "weet niet" geantwoord
schaf maar vast een bijbel aan!Mooi dat 't klaar is, volhouden! Voelde het destijds al als iets super doms of kwam dat later pas?quote:Op dinsdag 23 mei 2017 08:45 schreef Lonaa het volgende:
Hola, ik weet niet of ik wat toe te voegen heb, maar ik mag in het lijstje 'gestopt'.
Ik denk na zo'n 5 jaar. De afgelopen 7 jaar een paar keer een uitschieter (no pun) gehad, maar de laatste keer is denk ik 3 of 4 jaar geleden.
En ja, ik heb spijt. Maar ik 'draag' mijn littekens ook. Ze horen nu eenmaal bij me.
Ja ik ga me vast inlezen over exorcismequote:
Ja het is een evangelie ggz
Ik vond het heerlijk. De littekens boeide me toen vrij weinig. Ik had het echt nodig, leek het.quote:
[..]
Mooi dat 't klaar is, volhouden! Voelde het destijds al als iets super doms of kwam dat later pas?
Nee die niet. Slik nog wel wat maar bepaalde dingen niet meer.quote:
[..]
Maar die hoef je nu niet meer?
Herken dissociatie ook wel echt als factor in automutileren ja.. laatste tijd zit ik te veel te janken, maar tijd ervoor juist nooit, toen meer half bewustzijn half niet zegmaar. Help iets tegen die dissociatie (in jouw ervaring)?
Op je andere vraag heb ik geen duidelijk antwoord sorry.
Ok, ja AM werkt maar dat moet dus stoppenquote:
[..]
Nee die niet. Slik nog wel wat maar bepaalde dingen niet meer.
Op je andere vraag heb ik geen duidelijk antwoord sorry.
Volgende week intake
Herkenbaar ja.quote:
Hier was de oplossing na ruim 5 jaar AM; uit de situatie stappen.
Ik ben het huis uit gegaan, kreeg de juiste hulp en de behoefte werd minder. Oh en het feit dat ik ging roken speelde ook wel mee, de ene verslaving ingeruild voor de ander
Ik ben er door gesprekken met een psychotherapeut achter gekomen (naja, was meer dat ik 't me realiseerde) dat ik vroeger wel heb geautomutileerd. Bij toeval. Het was een vlaag waarbij ik m'n arm zo hard dichtkneep dat er een bloedvat knapte, enorme bult gevuld met bloed die na verloop van tijd slonk en alle kleuren van de regenboog had.
Ik schok hier zo erg van dat ik een tijdje lange mouwen gedragen heb en heb 't daarna nooit meer gedaan.
Wel gaan drinken/blowen/roken (laatste 2 ben ik momenteel mee bezig, die alcohol is op zich niet al te problematisch...ik moet er alleen niet alles mee gaan opvullen) en ik deed aan risicogedrag (dat dingen die gevaarlijk konden zijn, me gewoon minder konden schelen).
MAAR ik ben er nog, ergens ook wel veel mazzel gehad
Tevens tvp en dat topic van Moira uit 2014 had ik blijkbaar ook al in gereageerd.
Ik zie dat ik toen echt nog veel minder wist dan nu. Ik ben echt behoorlijk veranderd sindsdien zeg.
Oh dat is al snel joh! Ook voor AM (o.a.) of voor iets anders?quote:
Sterkte TS. Ik ben ook doorverwezen naar de specialistische ggz, fucking lang wachten
Volgende week intake
Ja, bij mannen schijnt het gebruikelijk(er) te zijn om te externaliseren of hoe het maar heet. Inderdaad roekeloosheid, meer ruzie opzoeken, dat soort zaken. Roekeloos ben ik wel, maar ruzie opzoeken had ik voorheen nooit gedaan. Ging het niet uit de weg, kwam graag op voor vrienden of onrecht, maar recent is mijn idee van "onrecht" wel erg breed en scheld ik iedereen de huid vol die idioot rijdt of aso gedrag vertoont. Niet dat ik per se wil knokken, maar de adrenaline kick doet me wel 'tot leven' komen, zoiets denk ik.quote:
Bij mij was dit voornamelijk internaliseren. Roekeloos was ik zelden, maar ik deed het wel.quote:
[..]
Ja, bij mannen schijnt het gebruikelijk(er) te zijn om te externaliseren of hoe het maar heet. Inderdaad roekeloosheid, meer ruzie opzoeken, dat soort zaken. Roekeloos ben ik wel, maar ruzie opzoeken had ik voorheen nooit gedaan. Ging het niet uit de weg, kwam graag op voor vrienden of onrecht, maar recent is mijn idee van "onrecht" wel erg breed en scheld ik iedereen de huid vol die idioot rijdt of aso gedrag vertoont. Niet dat ik per se wil knokken, maar de adrenaline kick doet me wel 'tot leven' komen, zoiets denk ik.
Ruzie zoek ik eigenlijk nooit, maar ik herken wel wat je zegt over fel reageren op (bijvoorbeeld) onrecht, al ga ik gewoonlijk niet schelden (in het openbaar scheld ik eigenlijk nooit) en in het openbaar vervoer al zoveel bijna-aanrijdingen meegemaakt...boeit me niks en ze rijden maar lekker snel door wat mij betreft.
What happened?quote:Op zondag 28 mei 2017 11:27 schreef Elvi het volgende:
TS blijkt dus een troll. Beetje jammer voor de mensen die serieus hebben gereageerd
Hoezo 'beetje jammer'? Ook al is 't een troll is het verder toch alsnog een prima informatief topic van mensen (/lotgenoten) die elkaar helpen?quote:
TS blijkt dus een troll. Beetje jammer voor de mensen die serieus hebben gereageerd
Niks mis met die bijdragen.
[ Bericht 26% gewijzigd door maffehenkie op 28-05-2017 12:07:48 ]
Lijkt me niet nodig aangezien mensen hier posten om jou tips te geven waar je om vroeg, maar no sweat tochquote:
Precies. Maar ik zal me uit dit topic terugtrekken om niet meer misverstanden te krijgen.
Helemaal niet nodig. Dat je in een SC loopt te klooien betekent niet dat je probleem niet serieus is.quote:
Precies. Maar ik zal me uit dit topic terugtrekken om niet meer misverstanden te krijgen.
Lekker blijven posten, TS. Anderen hebben ook veel aan je topic.
[ Bericht 67% gewijzigd door maffehenkie op 28-05-2017 19:53:05 ]
Weet niet hoe of wat hier exact mag besproken worden. Maar het is wel iets waar je ook in je hoofd gewoon veel mee bezig bent, soms. Altijd bang dat er nog iets rondslingert als er familie/vrienden langskomen, verband enz kopen, nadenken over het liedje erbij. Dan wordt het een heel ritueel haast, zoveel keer dit doen op dat been enz enz.
Mja. Bedoel dus de vergelijking met roken. Dus, roken begin je weer uit drang of door een trigger ofzo. En daarna rook je een pakje weg waarvan je de meeste peuken gewoon oprookt omdat het 'tijd' is, niet omdat je drang voelt. AM is een beetje hetzelfde. Zodra het een habit wordt doe je (ik) het vaker, ook als er geen echte aanleiding is. Soort meditatiemomentje haast.
[ Bericht 22% gewijzigd door maffehenkie op 05-06-2017 15:28:40 ]